Blaise Pascal „Myśli”

Fragment I
Cały ten widzialny świat jest jeno niedostrzegalną drobiną na rozległym tonie natury. Żadna idea nie zdoła
się do tego zbliżyć. Darmo byśmy wydymali nasze pojęcia, poza wszelkie dające się pomyśleć przestrzenie,
rodzimy jeno atomy, w stosunku do istotności rzeczy. Jest to nieskończona kula, której środek jest wszędzie,
powierzchnia nigdzie. Słowem, jest to największym zmysłowym znakiem wszechpotęgi Boga, iż nasza
wyobraźnia gubi się w tej myśli.
Fragment II
Ostatecznie bowiem, czymże jest człowiek w przyrodzie? Nicością wobec nieskończoności, wszystkim
wobec nicości, pośrodkiem między niczym a wszystkim. Jest nieskończenie oddalony od rozumienia
ostateczności; cel rzeczy i początki są dlań na zawsze ukryte w nieprzeniknionej tajemnicy; równie
niezdolny jest dojrzeć nicości, z której go wyrwano, jak nieskończoności, w której go pogrążono.
Fragment III
Nie ma dla człowieka nic równie nieznośnego, jak zażywać pełnego spoczynku, bez namiętności, bez spraw,
rozrywek, zatrudnienia. Czuje wówczas swoją nicość, opuszczenie, niewystarczalność, zależność, niemoc,
próżnię. Bezzwłocznie wyłoni się z głębi jego duszy nuda, melancholia, smutek, troska, żal, rozpacz.
Fragment IV
Człowiek jest tylko trzciną, najwątlejszą w przyrodzie, ale trzciną myślącą. Nie potrzeba, by cały
wszechświat uzbroił się, aby go zmiażdżyć: mgła, kropla wody wystarczą, aby go zabić. Ale gdyby nawet
wszechświat go zmiażdżył, człowiek byłby i tak czymś szlachetniejszym niż to, co go zabija, ponieważ wie,
że umiera, i zna przewagę, którą wszechświat ma nad nim. Wszechświat nie wie nic o tym. Cała nasza
godność spoczywa tedy w myśli. Z niej trzeba nam się wywodzić, a nie z przestrzeni i czasu, których nie
umielibyśmy zapełnić. Silmy się tedy dobrze myśleć: oto zasada moralna.
Fragment V
Wyobraźmy sobie gromadę ludzi w łańcuchach, skazanych na śmierć; co dzień kat morduje jednych w
oczach drugich, przy czym ci, którzy zostają, widzą własną dolę w doli swoich bliskich i spoglądając po
sobie wzajem z boleścią a bez nadziei, czekają swojej godziny. Oto obraz doli ludzkiej.
Fragment VI
Bóg jest albo go nie ma. Ale na którą stronę się przechylimy? Rozum nie może tu nic określić:
nieskończony chaos oddziela nas. Na krańcu tego nieskończonego oddalenia rozgrywa się partia, w której
wypadnie orzeł czy reszka. Na co stawiacie? Rozumiem nie możecie ani na to, ani na to, rozumiem nie
możecie bronić żadnego z obu […] Skoro trzeba wybierać, zobaczmy, czy ryzykujesz. Masz dwie rzeczy do
stracenia: prawdę i dobro; i dwie do stawienia na kartę: swój rozum i swoja wolę, swoją wiedzę i swoją
szczęśliwość; twoja zaś natura ma dwie rzeczy, przed którymi umyka: błąd i niedolę. Skoro trzeba
koniecznie wybierać, jeden wybór nie jest większym uszczerbkiem dla twojego rozumu niż drugi. To punkt
osądzony. A twoje szczęście? Zważmy zysk i stratę zakładając, że Bóg jest. Rozpatrzmy te dwa wypadki:
jeśli wygrasz, zyskujesz wszystko: jeśli przegrasz nie tracisz nic. Zakładaj się tedy, że jest bez wahania.
 CZŁOWIEK ŚWIAT/KOSMOS BÓG/RELIGIA
 „nicość wobec  Ta część świata, która  O wszechpotędze Boga
nieskończoności”, „wszystko człowiek jest w stanie świadczy stworzony przez
wobec nicości”, „Pośrodek dostrzec jest niezwykle mała niego niepojęty przez
między wszystkim a niczym” na tle jego całej reszty – człowieka świat
 Człowiek nigdy nie będzie w niewidocznej i niepoznanej  Istnienie Boga nie jest
stanie poznać prawdy o przez człowieka przesądzone; nie wiadomo,
początku świata, również  Świat to nieskończona i bez czy on tak naprawdę istnieje
nigdy nie zbada, pozna w graniczna kula, której środek lub nie
całości wszechświata jest wszędzie, nie posiada ona
 Człowiek nie może w żadnym miejscu
pozostawać w spoczynku, powierzchni
ponieważ wtedy skupia się i  Najbardziej niesamowite
pogrąża w myślach dzieło Boga, które świadczy o
związanych z jego marnością, jego niewyobrażalnej potędze
skutkuje to wywołaniem u  Miejsce, w którym pogrążony
niego przygnębienia i (zagłębiony, zanurzony) jest
frustracji człowiek
 Człowiek jest słaby fizycznie,
jednak jego przewagą
względem wszechświata jest
zdolność do myślenia
 Ludzki los polega na tym, że
ludzie w przeciągu swojego
życia widzą, jak inni ludzie
umierają, kiedy są tego
świadkami są świadomi tego,
że w przyszłości czeka ich
taka sama dola
 Najbardziej opłacalne dla
człowieka jest przyjęcie do
wiadomości, że Bóg istnieje,
zważywszy na to, ile płynie
za tym korzyści, jeżeli okaże
się to być prawdą, w
przeciwnym razie człowiek i
tak nic nie straci