3.2.

Dē Aenēae fugā
Aenēās,-ae m.: Aeneas

Door de list van het houten paard slaagden de Grieken erin Troje in te nemen. Voor de
nietsvermoedende Trojanen was de feestvreugde om het einde van de oorlog dan ook van korte duur.
Maar voor een van de Trojaanse overlevenden, Aeneas, was nog een belangrijke rol weggelegd.

Een bijzondere opdracht

1 Mediā nocte, dum Trōia ā Graecīs dēlētur,

2 Aenēās hoc somnium ante oculōs vīdit:

3 maestus Hector, quī ab Achille occīsus erat, eī appāruit.

die Achilles,-is m.: Achilles

4 Ille graviter gemuit et ‘Fuge,’ inquit, ‘hostis habet

gemere,-ō, gemuī, -: zuchten

5 mūrōs, ruit Trōia. Tibi penātēs suōs dat.

6 Hōs cape et in terram aliēnam trānsfer! Hīs nova

7 moenia quaere. Id erit fātum tuum.’

Toen Aeneas opstond, zag hij de stad branden en besloot hij niet te vluchten, maar te vechten. Met een
aantal gewapende kameraden ging hij de stad in, waar het paleis van Priamus al ingenomen was. Maar
toen verscheen de schim van Aeneas’ moeder aan hem en raadde hem aan om terug te keren en te
zorgen voor zijn vrouw, zoon en vader.

Samen op de vlucht

8 Iam clārior ignis audītur, propiusque aestum incendia

duidelijker dichterbij aestus,-ūs m.: hitte

9 volvunt. ‘Age, cāre pater,’ inquit Aenēās, ‘tē cervicī meae

brengen Komaan cārus,-a,-um: lief cervix, cervicis v.: nek

10 impōne. Ipse tē portābō in umerīs nec mē labor iste

imponere,-o: zetten in umerus,-i m.: schouder
11 gravābit. Quōcumque ībimus, idem perīculum, eadem salūs nōbīs
gravāre: zwaar vallen Waarheen ook

12 erit. Hic parvus Iūlus comes meus erit et

Julus

13 vestīgia nostra servābit coniūnx mea. Tu, pater, cape

vestigium, -i o.: spoor servare,-o: volgen

14 manū patriōs penātēs.’ Post haec verba patrem Anchīsem

15 in umerōs tollit. Dextrae eius parvus Iūlus sē implicat,

umerus,-i m.: schouder dextra,-ae v.: rechterhand implicare,-o: vastklemmen

16 sequiturque patrem passibus nōn aequīs per urbis

(hij) volgt passus,-ūs m.: voetstap tenebrae,-arum v.mv.: duisternis

17 tenebrās.

Zo probeerde Aeneas met zijn vader, zoon en vrouw de brandende stad te verlaten. Dan hoorden ze
soldaten naderen en riep Anchises dat ze sneller moesten gaan lopen.

Creüsa, waar ben je?

18 In fugā autem Aenēās Creūsam uxōrem nōn iam

19 cōnspexit. Ipse urbem repetīvit, maestusque Creūsam

20 iterum iterumque vocāvit. Eōdem tempore Creūsae

21 umbra eī vīsa est et haec dīxit: Mē dī hōc locō

vidēri,-ēor, visus sum (+dat.): verschijnen

22 dētinent. Cum post multōs

dētinēre,-ēo: tegenhouden
23 errōrēs per mare in terram aliēnam vēneris, ibi

24 rēs laetae rēgnumque et rēgia coniūnx tibi erit. Nōlī

25 Creūsam flēre. Nōlī istī dolōrī indulgēre, ō dulcis coniūnx.’

je overgeven

26 Post haec verba Creūsae umbra Aenēam dēseruit.

27 Istā trīstī nocte Trōia dēlēta est, multī virī interfectī multaeque

28 mulierēs servae abductae sunt. Aenēās tamen fugere

als… ab- + …

29 potuit et in lītore magnum sociōrum numerum

30 invēnit. Undique convēnērunt mulierēs, virī, puerīque, quī

con- + … die

31 parātī erant Trōiam relinquere et per mare in terrās

32 aliēnās abīre.

De overlevende Trojanen verzamelden op de kust. Met hout van de bomen op de berg Ida bouwden ze
schepen en daarna begonnen ze aan een tocht die hen na veel moeilijkheden in Italië zou brengen.