Ihsan Nocak: Sünneti Reddeden

IHSAN ŞEJNOCAK
SÜNNETİ REDDEDEN
KITAlP
SÜNNETİ REDDEDEN
KUR'AN
MJSLUHAHLÎ
İHSAN ŞENOCAK
Çekrâlevî Sünnet'i reddeden Kuran Mü^LL^m^^nlKjmn^/Mâl^ciLiğin amen-
tüsünı^, İngilizler’den hem talimat, hem de nişan alan Seyyid Ahmed
Han'dan aldı. Buna göre Sünnet'i reddedenlerin bir kısmı doğrudan^, bir
kısmı da dolaylı yoldan Kilise’ye hizmet etmek^lê^dh^.. .Bizdeki Mealcilerin
her ne iddiaları varsa tamamı Hindistan’da zuhur eden Kur’aniyyûn hare
ketine aittir. Bu yüzden hadiseyi mukallitler üzerinden değil^, İngili^l^^r^'in
AR-GE’şjinde çalışan Çekrâlevî gibi “mucitler" bağlamında tahlîl ettik.
Meal^cîlik;, Allah Rasûlü’ne mecnun diyen, insanları O’ndan uzaklaştır

mak için O'na dair her nev’i yalanı uydurmayı vazife kabul eden, naaşım
kabrinden çıkarmak için özel adamlar gör-evlendiren fakat her seferinde
hüsrana uğrayan Kilise’nin^, aktörlerini Müslümanlar arasından seçtiği en
son ve en tehlikeli oyunuc^ı^n
İHSAN ŞENOCAK
Sünnet'i Reddeden
Kur'an Müslümanlığı
Hüküm
KİTAP
w
Hüküm Kitap 8
İhsan Şenocak Kitaplığı 8
Editör
Abdulhamid KILIÇ
Tashih
Cihad AYAN
Son Okuma
Selçuk ÇIKLA
Kapak Tasarım
Yunus KARAASLAN
İç Tasarım
Muhammed Fatih DEMİRTÜRK
Yayın Evi
Erdal Ulu - Hüküm Basın Yayın Dağıtım Pazarlama
Adres: Ali Kuşçu Mah.Fatih Cad. No: 15/2
Fatih / İstanbul
İletişim
Murat TÜRK +90 530 185 86 37
e-mail: info@hukumkitap.com
www.hukumkitap.com
Baskı
Mart 2017
Matbaa Adresi
İMAK OFSET
Merkez Mh. Atatürk Cad. Göl Sk. No:1
34197 Yenibosna / İstanbul /Türkiye
Matbaa Sertifika No: 12531
ISBN: 978-605-66081-7-9
Bütün hakları saklıdır.
Hüküm
Krw X
■ <
İÇİNDEKİLER
MUKADDİME..............................................................................................11 ;j
» Sahâbe’nin Sünnet Hassasiyeti.......................................................... 14
» Rivayet Sistemi............................................................................ 15
SÜNNET'İ REDDEDEN KUR'AN MÜSLÜMANLIĞI'NIN
ARKA PLANI...................................................................... 23 j|
» Kilise’nin Medine Operasyonu........................................................... 24
» "Kurtar Beni Nureddin!’’.................................................................. 24
» Kilise’nin Aktörlerini Müslümanlar Arasından Seçtiği Senaryo: Mealcililk 28 şi
» Böl, Parçala, Yönet......................................................................... 29
» Çelişkiler Mecmuası: Kur’an Müslümanlığı........................................... 30
is
i?!
KUR'AN MÜSLÜMANLIĞI NIN İDDİALARI ve GERÇEKLER 33 i|
» I. "Kur’an Bize Yeter" İddiası.............................................................. 33 ij
:S;
» Cevap: Kur’an Usûl, Sünnet Esastır...................................................... 34
» ll"SünnetVahiy Değildir"iddiası....................................................35 i|
» Cevap: Allah Rasûlü Heva ve Hevesinden Konuşmaz.......................... 35 iS
» lll.’’Sünnet’e’Vahiy’Demek Hadisleri Kur’an Seviyesine Çıkarır"İddiası............ 39 is
» Cevap: Kur’an, Sünnet; Sünnet de Kur’an Değildir................................... 39
» IV. Sünnetle Amel Etmek Şirktir iddiası................................................ 41
» Cevap: Tevhid Binasına Asılan"Şirk’’Tabelası........................................... 41 i?
» V. Sünnet Kaynak Olmadığından HadislerYazılmadı İddiası......................... 45
» Cevap: Yalanlar Üzerine Yazılan Masallar............................................... 45
» VI. Hadislerin Yerel ve Tarihsel Olduğu İddiası......................................... 43
» Cevap: Kur’an Müslümanlarının "Din Bizden Sorulur" Çıkışı.......................... 43 İj
» VII. İslâm’ı Müdafaa İddiası............................................................... 5q il
» Cevap: Kur’an-ı Kerim’den Bazı Âyetleri Çıkarmaya Aralanan Kapı.................. 5q i^
» VIII.’’Sünnet Ümmet’i Böldü" İddiası.................................................... 53 k?
» Cevap: İnsanların Hevası Adedince Din İcad Etme Projesi 53
» Hülasa............................................................ 55
SÜNNET-İ SENİYYE KARŞITLIĞI
KUR'AN MÜSLÜMANLARI NİÇİN BUHÂRÎ'YE SALDIRIYOR?! 59
» Buhârî IranlI'ların İntikam Memuru Muydu?! 60

» Ümmet, Buhârî'ye Kadar Sünnet-i Seniyye'den Habersiz miydi?! 63
» Buhârî'den Önce Tedvin Edilen Eserler............................................... 64
» Hülasa..................................................................................... 66
HZ. EBÛ BEKİR HADİSLERİ YAKTI MI? 71
SÜNNETİ REDDEDENLERİN
İTİKÂDÎ GÖRÜŞLERİ
I. MEHDİ GELECEK Mi?! 79

» Birine İstismar, Diğerine Taassub Hakim................................................ 80
» Daha Neler ve Neler Var!................................................................... 80
» Ahmed Emîn........................................................ 81
» Goldziher Etkisi ve Mehdi İnkarı......................................................... 81
» Lügatte Mehdî............................................................................. 82
» 30 Sahabînin Rivayetiyle Mehdî......................................................... 83
» Mehdî'nin Özellikleri....................................................................... 84
» Ulemanın Görüşü........................................................................... 85
» Mehdî Neden Kur'an-ı Kerim'de Yok?................................................... 86
» Buhârî Niçin Mehdî'den Bahsetmez?.................................................... 88
» İbn Mâce Hadisi............................................................................. 89
» Şia ve Ehl-i Sünnette Mehdî............................................................. 90
» Hakk'ın Şahitleri............................................................................ 91
» Akıl Tutulmaları ve Fasit Örgüler......................................................... 92
» Yahudi ve Hristiyan Kaynaklarında Mehdî............................................. 93
» Hülasa....................................................................................... 94
II. RÎSÂLETİN BÜYÜK ŞAHİDİ: ÜMMÎLİK 97
» İlim........................................................................................... 98
» Zarûrî İlim................................................................................... 99
» İstidlâlî İlim................................................................................. 99
» İlim ve Peygamberler..................................................................... 99
» Lisân ve Peygamberler.................................................................. 100
» Lisânın Oluşması......................................................................... 102
» Ümmî...................................................................................... 102
» Ümmî ve Cahil Arasındaki Fark........................................................ 104
» Kur'an'da Ümmî.......................................................................... 105
» Araplar ve Ümmîlik...................................................................... 105
» Allah Rasûlü ve Ümmîlik.......................................................... 107
» Yahudiler ve Ümmîlik................................................................... 108
» DELİLLER.................................................................................. 109
» I. Âyetler.................................................................................. 109
» II. Hadisler................................................................................ 112
» III. Sahâbe'nin Tanıklığı.................................................................. 114
» IV. Tarihi Deliller.......................................................................... 115
» V. Aklî Deliller............................................................................ 117
» Hikmeti.................................................................................... 119
» Ümmî Olmadığını İddia Edenlerin Delili.............................................. 120
» Hülasa...................................................................................... 122
III. MUCİZELER ya da HİÇ Mİ KUR'ÂN-I KERİM
OKUMUYORSUN İSLAMOĞLU? 125

» Kuşatma........................................................................... 125
» Kur'âniyyûn'un Mucize Telakkisi............................................... 126
» Mucizeler................................................................................. 127
» Kur'ân-ı Kerîm'in İ'caz Haritası.......................................................... 127
» Şâir Mucizeler............................................................................ 129
» Mucize, Müminlere Ne Söyler?!.................................. v.................. 130
■W...............
-W
» Mucize TeTıfâtı............................................................................ 131
» Sihirbaz Aklı ve Derin Çarpıtma........................................................ 132
» Kur'ân-ı Kerimin Mucize Sistemi...................................................... 133
» Mekkeliler Niçin Mucize İstedi?!....................................................... 134
» İslamoğlu Kur'ân'a Niçin Bu Kadar Yabancı?! 135
» Ay Yarıldı mı. Yarılacak mı?! 137
» Mucize İkiyüz Yıl Sonra mı İmal Edildi?............................................... 140
» Hangisi Kur'ânin Sistemi İslamoğlu? 141
» İşte Kur'ân-ı Kerimin Sistemi İslamoğlu! 142
» Üç İhtimal................................................................................. 144
» Kur'ân-ı Kerîmi İnkâr Eden Mekkeliler Niçin Helak Olmadı?! 145
» Mucize Sünnetullah mı, Sünnetullah'a Muhalefet mi?! 145
» Niçin Herkes Görmedi?................................................................. 146
» Meleklerin İnmesi........................................................................ 148
» Bedir Mucizeleri.......................................................................... 149
» Hülasa.................................................................................... 151
SÜNNETİ REDDEDENLERİN
MESCİD-İ AKSA RAHATSIZLIĞI
YÜREKLERDEKİ AKSA DÜŞERSE SELAHADDİNLER KUDÜS'TEKİ
AKSA'YA MUHAFIZ OLUR MU? 157

» Kudüs, Direnen Çocuklar ve Alfred Guillaume 158
» İdeolojik Okumaya Şaheser Olmaya Namzet Bir Çarpıtma 160
» Tahrifin Sidre-i Müntehâsı.............................................................. 161
» Akademik Ünvanları İptal Ettirecek Bir Tahrif:
Hadislerde Mescid-i Aksa Meselesi................................................... 162
» Beyt-i Makdisin Mescid-i Aksa'dan Başka Bir Yer Olduğunu Söyleyen
Bir Âlim Var mı?.......................................................................... 164
» Üç Mescid Hadisi ve Akademyadan Manzaralar 166
» İşte Buyrun Cinayet!..................................................................... 167
» Bütün Ünvanların İadesine............................................................ 168
W S9A.l>»**.Vl'A«>'*je\'AR;9«*'y»^'nQ0CZi4a.*S&V3
» Siyeri Farklı Okuyayım Derkerr......................................................... 168

» "Emevî Sempatizanı" Kim?!........................................ 169
» Kim Söylemiş"Mevâli'nin Hadisi Alınmaz"Diye?.................................... 169
» Uydurulan Dinin, Uydurma Delilleri................................................... 170
» Yerler Gök, Gökler de Yer Oldu.......................................................... 171
» İbn Şihab ez-Zührî Üzerinden İşlenen Bilim Cinayetleri 172
» Bir Şia Klasiği: Ya'kubî................................................................... 173
» Nerelerdesin Ey İnsaf!............................................................. 175
» İbn Şihab ve Hadis Uydurmacılığı...................................................... 175
» Müslümanlara "Mürtedlik" İftirası..................................................... 176
» Tarih Hakem Olsun!...................................................................... 177
» Beş Tarik, Dört Rivayet.................................................................. 178
» Bu İddiaya Hadis Mecmuaları Şöyle Dursun Tarih Bile Yol Vermez 179
» Sarayı Sarsan Muhaddis................................................................ 180
» Mescid-i Aksa Nerede?.................................................................. 181
» Yazar'ı Destekleyen Tek Bir Rivayet Yok!............................................... 183
» Hülasa............. ........................................................................ 185
EHL-İ SÜNNET Mİ, EHL-İ BEYT Mİ?
ŞİA, EHL-İ BEYT Mİ? 193

» "Ali Aranızda mı?".................................... 195
» Neden Hz. Ali?.................................................. 196
» Yahudi Faktörü: İbn Sebe............................................................... 197
» Muhabbet Mecrası....................................................................... 197
» Takiyye Stratejisi......................................................................... 198
» Humeynî.............. ... ................................................................. 199
» Hâl Çaresi................................. 200
» İslamoğiu............. ... ...................................................... 201
-Wiî-
BİR KUR’AN MÜSLÜMANIYLA KONUŞMA
REVASINA "İNDİRİLEN", İSLÂM'A "UYDURULAN DİN" DİYEN
MÜSLÜMANLIK KİMİN PROJESİ?! 207

» Allah Rasûlü ^"Uydurulan Dine"Göre mi Abdest Aldı?! 209
» Namazda Niçin "Subhaneke"yi Okuyorsun?!......................................... 213
» Kur'an'da "Fatiha Okuyunuz!" Emri Var mı?!.......................................... 214
» İlim Talebesi: Her rek'atta "Fatiha Suresini" tilavet eder misin? 214
» "Tahiyyât"! Niçin Okuduğumu da Bilmiyorum....................................... 215
» Yedi Şavtın BirTavaf Olduğu Kur'an'da Var mı?...................................... 215
» Beni Bu Dalaletten Kurtaran Allah'a Hamd Olsun 216
MUSTAFA İSLAMOĞLU’NUN FİKİR KÖLELİĞİ PROJESİ 219

» Temayül Marazı.......................................................................... 220
» Ehl-i Sünnet İslâm'ın Kendisidir....................................................... 220
» Tenkit İnsaf Sınırını Aşınca.............................................................. 223
» İlim Saraylarından İbtidâî İlim Çadırına.............................................. 224
» Fikir Köleliği............................................................................... 226
» Sohbet Hocalığı Israrr................................................................... 'İTİ
y» Münazara Vesilesiyle.................................................................... 227
» Ehl-i Sünnet ve Hesaplaşma............................................................ 229
KİTABİYÂT...............................................................................................233
o*
MUKADDİME
slâm’la savaşanlar; Kur’an-ı Kerim’in küresel
I güçleri tehdit eden, dirilten, hükmeden özel

liğini fasid tevillerle yok etmek için, açıkla-
yıcısı/mübeyyini olan Allah Rasûlü’nün
etrafında kapsamlı bir algı operasyonu yürütüyor.
Sünneti
Bu ameliyelerine “Kur’an Müslümanlığı” adını ve

rerek, Müslümanları da bu savaşa katmayı, dışardan
olduğu gibi, içerden de İslâm’ı vurmayı hedefliyorlar.
Farklı zaviyelerden Sünnet’e yöneltilen tenkitler
le Kur’an-ı Kerim’in Sünnet’le irtibatı koparılmakta,
böylece herkesin Kur’an-ı Kerim’i arzusuna göre an
lamasının yolu açılmaktadır.
* Kudemâ, kağıdın yere atılması endişesiyle mektuplarında Allah

Teâlayı zamiri, besmeleyi hamdeleyi Efendimiz’e
salâtı selamı ise harfleri ile remz ederdi.
-11
Sünnet'i Reddeden Kur'an Müslümanlığı
Oryantalizma İslâm’la doğrudan savaşarak ilerle-

yemediğini görünce Sünnet’i reddeden Kur’an Müs-
lümanlığı’yla “ihyacı” görünerek, “imhaya” çalışıyor.
Doğrudan Allah Rasûlü’nü tenkid etmenin Müs
lümanların nefretini üzerine çekecek olmasını hesaba
katarak, sahîh hadisleri, Allah Rasûlü’nün huku
kunu koruyor görünerek reddediyor.
Allah Teâlâ’nm, Kur’an’ı Kerim’i Efendimiz’e onu
açıklamak üzere indirmiş olması, esasında meselenin
hangi mecrada ele alınması gerektiğini de tayin etmek
tedir. “Beyân” vazifesinin Allah Rasûlü’ne verildi
ğinin ilanı, Kur’an’ı Kerim’in de açıklanmaya muhtaç
olduğu hakikatini ihtiva eder. Kur’an’la Sünnet’in,
“Beyân münasebeti” bağlammda zikredilmesi, biri
gibi diğerinin de İlâhî koruma altında olduğunu gös
terir.* Âyette geçen “zikir” kelimesi umumi anlamda
ele alındığında Allah’ın korunmasını vaat ettiği risâ-
let ya da îslâm Şeriatı olarak anlaşılır. Nitekim Allah
Teâlâ’nm kâfirler istemese de tamamlayacağını vaad
ettiği “nurullah” terkibf “îslâm Şeriatı” anlamında
dır. Her ne kadar bazı müfessirler âyette geçen “zikir”
kelimesinden Kur’an-ı Kerim’i anlasa da, bu durum
Allah Azze ve Celle’nin Sünnet’i korumayı tekeffül et
mediği anlamına gelmez. Zira Kur’an-ı Kerim’le amel
edilebilmesi anlaşılmasına, anlaşılması da Sünnet’in
* Bkz: Hicr, 15/9; Sabri, Mustafa, Mevhfu’l-Akli ve7 İlmi vel-

Âlem min Rabbi’l-Âlemîn ve İbâdihi’l-Murselîn, IV, s.74. Dâru't-
Terbiyye, Dimeşk, 2007.
2 Tevbe, 9/32.
-12
varlığına bağlı olduğuna göre Kuranın “mübeyyini”

olan Sünnet’in de Kur’an bağlamında korunması ge
rekir. Çünkü beyân edilenin korunması beyân edenin
doğru bir şekilde muhafaza edilmesine bağlıdır.
Kur’an-ı Kerim’in anlaşılabilmesinin Sünnet’e olan
ihtiyacını yakın planda müşahede eden Sahâbe, Ki
tab’m Sünnet tarafından açıklanan hiç bir yönünün
kapalı kalmaması için, Allah Rasûlü’nün yemeden
içmeye, uyanıklık hâlinden uykuya, oturmadan kalk
maya kadar hayatının bütün detaylarını rivayet etti.
Nitekim hadis mecmuâları Sahâbe'nin hiçbir detayı
atlamadan Allah Rasûlü’nden sadır olan her şeyi
rivayet ettiği hadislerle doludur.’
Kur’an-ı Kerim’in ravileri olan Sahâbe aynı zaman
da Sünnet’in de ravisi olma vazifesini üstlenmiş, bir
birlerini de sorgulayarak, Sahâbe'nin adaletiyle ala
kalı bütün şüpheleri izale etmişlerdir. Zira başta Hz.
Ömer(r.a.) olmak üzere Sahâbe'nin hadis sorgulaması
hep beraatle sonuçlanmış, böylece de sonraki dönem
lerde yapılacak ithamlar iftira kapsamında değerlen
dirilmiştir.
Allah Rasûlü’nün hadislerine hiç bakmadan
Sünnet’e rağmen hüküm verenler, “Niçin böyle yapı
yorsunuz?” sorusuna muhatap olduklarında hevala-
rma uymayan hadisler mütevatir derecesinde de olsa
mevzu olduklarını iddia edebiliyorlar. Bu durumda
akla şöyle bir soru gelmektedir: Kur’an Müslüman-
’ îbn Salâh, Ebu Amr Osman b. Salahaddin, Ulûmu’l-Hadîs, (thk.
Nureddin Itr), s.l2, yy.,1981.
-13
lan “Neden Sahâbe’nin rivayet ettiği Sünnet’i inkâr

ediyor da, onların naklettiği Kur’ân’ı alıyor? Onlar
Kur’an-ı Kerim’i rivayet ederken güvenilir de, hadis
leri naklederken mi -hâşâ- ihanet içerisindedirler?!
Onların her bir nassı muhafaza yöntemi aynı değil
midir? Kur’an-ı muhafaza ederken başarılı olanlar,
niçin O’nun mübeyyini olan ve korunması kendisi
nin muhafazasına bağlı olan Sünnet’i hıfzetme nok
tasında aciz kalsınlar?!
Sahâbe’nin Sünnet Hassasiyeti

Allah Rasûlü’nün hadislerini himaye edebilmek
için ilk rıhleleri Sahâbe başlatmıştı. Bu çerçevede Ca-
bir b. Abdullah tek bir hadisi almak için Medine’ye
bir aylık mesafede olan Şam’a Abdullah b. Üneys’e
gitti. İbn Hacer, Sahâbe’nin hadis muhafazasının ka
nıtlarından olan Cabir’in bu rıhlesini kıymetlendi
rirken şöyle der: “Cabir b. Abdullah’ın, Abdullah b.
Üneys’ten kendisine rivayet edilen hadisle iktifa et
meyip, onu bizzat Abdullah b. Üneys’ten dinlemek
için kalkıp Şam’a gitmesi, Sahâbe’nin âlî isnada ver
diği önemi gösterir.” Bu noktada Ebu’l-Âliye de şöyle
der: “Biz Allah Rasûlü’nün Ashâbmdan nakledi
len hadisleri dinler, buna razı olmayıp kalkar onlara
gider, bizzat hadisi kendilerinden alırdık. Münferit
olarak ya da cemaat hâlinde hadisleri müzakere eder;
bu şekilde unutmaya engel olurduk.”^ Ebû Hureyre
îbn Hacer, Şihâbuddin Ebu'l-Fazi Ahmed b. Ali b. el-Askalânî,
-14-
(r.a) da geceyi üçe böler; üçte birinde namaz kılar,

üçte birinde uyur, üçte birinde de Allah Rasûlü’nün
hadislerini okurdu? Sahâbe, tabiûna da, hadisle
ri muhafaza noktasında kendi aralarında “müzakere”
yapmayı önermiştir. Bu noktada Enes b. Malik öğren
cilerine şöyle derdi: “Biz Allah Rasûlü’nün huzu
runda hadisi dinler, kalktığımızda da hıfz edene kadar
onu tekrar ederdik.” Nitekim Atâ b. Ebî Rebah da îbn
Abbas’m konuyla alakalı şöyle dediğini rivayet etmek
tedir: “Benden bir hadis duyduğunuzda onu aranızda
müzakere ediniz.”^ Sahâbe’nin hadis müzakeresi ve bu
noktadaki telkinleri, tabiûn döneminde hadis halka
larının yaygınlaşmasına zemin hazırladı. Daha sonra
ise, hadisin sahihini zayıf ya da mevzusundan ayıran,
sened-metin tahlili yapan muhaddisler geldi. Allah
Teâlâ bir şevki İlahîyle Kur’an-ı Kerim gibi Sünnet’i
de muhafaza edecek bir neslin yetişmesi için vesileler
halketti.
Rivayet Sistemi
İnsan hayatının tecessüsü haram olmasına^ rağ
men muhaddisler, “sahih” hadisi “zayıf” ya da “mev-
Fethul-Bârî, I, s.210, Dâru'l-Fikr, Beyrût, 2000.

5 Hatib el-Bağdâdî, Ebu Bekir Ahmed b. Abdülmecid, el-Câmi’
li-Ahlâki’r-Râvî ve Âdâbi’s-Sâmi’, II, s.399, Mektebetu’l-Mearif,
Riyad, 1989.
® el-Hâkim, Ebu Abdillah Muhammed b. Abdillah, el-Müstedrek,
îlim, H. No: 324, Dârül-Kütübi'l-îlmiyye, Beyrût, 1990.
Hucurât, 49/1.
15-
zu’sundan ayırabilmek için rivayet sistemi içerisinde

yer alan her bir ravinin hayatını detaylı bir şekilde in
celemiş ve bu bağlamda onbinlerce insan kayda geç
miştir. Bir halkada hadis rivayet edilirken, alana vâkıf
olanlar rivayet zinciri içerisinde yer alan râvîleri tanır;
hemen hepsi hakkında hükmünü verebilirdi. Mücte-
hid imamların içtihat halkalarında da muhaddisler
yer alırdı.
Bazı sahâbilerin bir rivayeti naklederken “ jj jaiî jh
4UI /Sanki şimdi Allah Rasûlü’ne bakıyorum.”
şeklinde ifadeler kullanması, hem hâdiseye verdikleri
önemi, hem de hadis ilmine ayrıntısıyla vâkıf olduk
larını gösterir.
Peki, Sahâbe neden Sünnet’i koruma noktasın
da olağanüstü bir gayret içerisinde olmuş, her gitti
ği yerde Allah Rasûlü’nden bahsetmiştir? Çünkü
Kur’an-ı Kerim pek çok âyet-i kerîmede Allah Rasû
lü’ne ittibâ etmeyi emretmektedir. Allah Teâlâ’nın
korunmayacak bir Sünnet’e ittibâ etmeye çağırması,
sonra da hurafelerle amel edenlerden bunun hesabını
sorması adalet-i İlâhîye sığmaz. Hangi Müslüman Al
lah Teâlâ’ya böyle bir isnatta bulunabilir? Bu durum
da Allah Rasûlü’ne itaat etmeyi emreden her âyet
Sünnet’in korunmuş olduğunu da ilan eder.
Kur’an-ı Kerim’de en fazla vurgulanan talimatlar
dan biri de Allah Rasûlü’ne itaattir. Pek çok sûrede
bu hususu ihtiva eden âyetler vardır. Bir gurup insan.
-16-
“Ey Muhammed! Biz rabbimizi seviyoruz” deyince;®

Allah Teâlâ temelinde “peygambere ittiba” olmayan
mücerred bir sevginin hükümsüz olduğunu beyân
noktasında şöyle buyurmuştur: )De ki: 'Al
lah'ı seviyorsanız bana uyun ki karşılığında Allah da
sizi sevsin ve günahlarınızı affetsin.”^ Allah Rasûlü’ne
ittibâ, İlâhî sevgiye nâiliyete; muhalefet ise azaba
sebep olur. İnsanların İlâhî merhamete nail olmala
rı gibi, Cennet’e girmeleri de Allah Azze ve Celle’ye
itaatin yanında Allah Rasûlü’ne itaate bağlanmış
tır.^® Allah Rasûlü’ne itaati emreden her âyetten
sonra şu hakikati tekrar etmeli: “Mademki Sünnet’in
İlâhî koruma bağlamında olmadığını savunuyorlar,
bu durumda bugün aramızda Sünnet-i Seniyyesi ile
yaşayan Peygamber’e nasıl itaat edileceği sorusuna da
fasid tevillere gitmeden cevap versinler.”
Kur’an-ı Kerim’in, Allah Rasûlü’ne itaati, Al
lah’a itaatle aynı cümlede ve birini diğerine atfederek
vermesinden, ikisinin de farklı şeyler olduğu, dola
yısıyla Peygamber’in tebliğ ettiği Kur’an gibi, Sünne-
ti’nin de esas alınması gerektiği anlaşılır. Mademki
Allah Rasûlü Rabbinden aldıklarını tebliğ ediyor,
o halde getirdiği de, bildirdiği de Rabbi’ni razı edecek
hakikatler bağlamında değerlendirilir. Bu durum, Al
lah Rasûlü’ne itaat etmeyi, Allah’a itaat etme sevi-
**Abdulmehdî b. Abdulkadir, el-Medhal ile’s-Sünne, s.79, Dâru’l-

İ’tisâm, Kahire, 1998.
’ Âl-i İmrân, 3/31.
Âl-i İmrân, 3/132; Nisâ, 4/13.
17-
yesine çıkarır. Zira ‘‘Kim Rasûle itaat ederse muhakkak

ki Allaha itaat etmiş olur.”'^ buyrulmaktadır.
Şeriat, Allah Rasûlü’nün Sünnetiyle kâmil ol
duğundan, Müslümanlar aralarında hükmetmek için
Allah’a ve Rasûlü’ne çağrıldıklarında “İşittik ve itaat
ettik.” derler. Allah Teâlâ, Sünnet’e ittibânm kaçınıl
maz olduğunu Müslümanlara öğretme bağlammda,
gerçekte hüküm kendisine ait olduğu halde,
kelimesindeki zamiri “tesniye” yerine “müfred”
olarak zikrederek Allah Rasûlü’nün yalnız başına
hükmedeceğine işaret etmiştir. Nitekim ulemâ Sün
net’in; Kur’an’m mücmelini açıklayan, mutlakım tak-
yid eden, umumiyet ifade eden, nazmını tahsis eden
yönü yanında, hükmü Kur’an-ı Kerim’de beyân edil
meyen mevzularda müstakil olarak hüküm koyan bir
kaynak olduğunu belirtmiştir.
Namazların hangi vakitlerde, kaçar rek’at ve nasıl
kılınacağı, hangi rükünlerde nelerin okunacağı, oru
cun nasıl tutulacağı, zekâtın hangi mallardan ve ne
kadar verileceği, haccm nasıl yapılacağı gibi hususlar
Kur’an’da olmadığından Allah Rasûlü’nün Sünne
tiyle beyân edilmiştir. Fıkıh kitaplarında yer alan hü
kümlerin önemli bir bölümünün çözümüne hadisler
üzerinden ulaşılmıştır. Sünnet aynı zamanda Kur’an-ı
Kerim’de yer almayan pek çok meselenin hükmünü
de belirtmiştir. Bir kadının âdet hâlinde namaz kıla-
“ Nisâ, 4/80.
Nûr, 24/51.
i’Nûr, 24/51.
18-
mayacağı ve oruç tutamayacağı, buna mukabil sadece

tutamadığı oruçları kaza edeceği, şuf’a hakkı ile ilgili
hükümler, ninenin mirastan alacağı pay gibi husus
lar Sünnet tarafından belirtilmiştir?'* Pek çok hadisin
doğrudan; özürlü on kadının da Allah Rasûlü’ne
gelip, “Bu halde namaz kılalım mı Ya Rasûlallah?”
diye sormaları dolaylı olarak göstermektedir ki bu
kadınlar âdet kanı gördüklerinde namaz kılmıyorlar
dı ki, özrü de âdet bağlamında değerlendirip, Allah
Rasûlü’ne sorma ihtiyacı hissetmişlerdi. Kadınla
rın âdet hallerinde ibadet etmeleri gerektiğini savu
nanların neredeyse tamamının “Kur’an Müslümanı”
olması aslında niçin Sünnet’i inkâr ettiklerinin de
cevabıdır. Allah Rasûlü’ne rağmen hüküm koyan
ların, masum bir Peygamber’in Sünneti’nin önemli
bir kısmını Kur’ana aykırı bulup reddetmeleri, kendi
lerine masumiyet isnat etmeleri anlamana gelir. Gü
nahkârların hüküm koyduğu bir zamanda, masum bir
Peygamber’in müstakil olarak hüküm vermesinden
niçin rahatsızlık duyulur?
Allah Rasûlü’ne muhalefet etmeyi yasaklayan
âyetler de, Peygamber’e rağmen bir İslâm’dan bahset
menin dünyada sapıklığa, Ahirette ise Cehennem’e
girmeye sebep olduğunu belirtmektedir: “Allah ve
Nisâ Sûresinin 23. âyet-i kerîmesinde karâbet, rada ve sıhriyet

yoluyla evlenilmesi haram olan kadınlar zikredilmiş, bir sonraki
âyette ise bu kadınlardan başkaları ile evlenmenin helal olduğu
beyân edilmiştir. Fakat bir erkeğin hanımı üzerine onun teyzesi
ile evlenemeyeceği hususu ise Sünnet tarafından tayin edilmiştir.
-19
Rasûlü bir meselede hüküm verdiğinde, inanmış bir

erkek ve kadın için o meseleyi kendi isteklerine göre
seçme hakkı yoktur. Her kim Allah ve Rasûlü ne karşı
gelirse, apaçık bir sapıklığa düşmüş olur.”^^ Kur’an-ı
Kerim’i, Allah’ın muradı yerine, insanın hevası çer
çevesinde anlamanın yolu Sünnet’in sistem dışına
itilmesiyle açılacağından, Efendimiz’in Sünneti’ne
isyan, “sapıklık” bağlamında zikredildi ve Allah
Rasûlü’ne başkaldırı aynısıyla Allah’a başkaldırı
olarak tavsif edildi. İhtilaf edilen bir hususta Allah
Rasûlü’nü hakem yapmayanların Müslüman ola
rak kabul edilemeyeceği belirtildi. Allah’a, Rasû
lü’ne ve Müslüman idarecilere itaat etmeyi, ihtilaf
durumunda ise mevzuyu Allah’a ve Rasûlü’ne arz
ederek ilâhı ya da nebevi talimatlara göre çözmeyi
emreden âyeti kerîme de*^ geçen j| ifadesinden
Allah’ın Kitab’ı; ifadesinden de Allah Rasû
lü’nün Sünneti anlaşılmaktadır.*® Ayrıca
Jjb 4İJI âyetinde zikredilen
şeklindeki emir fiilinin “Allah” ve “Rasûl” kelimele
rinden önce zikredilmesi, buna mukabil “ulu’l-em-
r”den evvel zikredilmemesi, Allah Rasûlü’nün
Kur’an-ı Kerim’i tebliğ bağlamı dışında, beyân et
tiği hususlarda da müstakil olarak itaat mercii ol-
‘5 Ahzâb, 33/36.
‘®Nisâ, 4/65.
Nisâ, 4/59.
İbn Abdilberr, Ebu Ömer Yusuf b. Abdillah, Câtniu Beyâni’l-
îlm, I, S.765, Dâr-u Îbni’l-Cevzî, 1994.
20-
duğunu bildirir. Nitekim “ulu’l-emr”den önce

fiilinin hazfedilmesi ve “Rasûl” kelimesi üzerine at
fedilmesi, idarecilerin müstakil olarak itaat mercii
olmadıklarını ve bu yüzden de onlara itaatin ancak
Paygambere ittibâ etmeleri şartıyla doğru olacağı,
aksi takdirde ise hiçbir şekilde idareciler için itaatin
söz konusu olmayacağını isbat eder.”
Allah Rasûlü’nün Sünneti’nin “vahiy” olduğunu
beyân eden Kur’an-ı Kerim O’na itaatten yüz çevirme
yi de küfür olarak nitelemektedir.Nitekim Âl-i îm
rân Sûresindeki âyet-i kerîmede Allah’a ve Rasûlü’ne
itaat emredildikten sonra, ikisinin arası ayrılmadan,
yüz çevirenlerin kâfir olduğu belirtilmektedir.
Kur’an-ı Kerim çok sayıda âyette Allah Rasûlü’ne
ittibâyı emretmekte, ona muhalefeti “küfür” ola
rak nitelemekte ve kulların İlâhî muhabbete muhatap
olabilmelerinin yolunun da Efendimiz’e ittibâ oldu
ğunu beyân etmektedir. Bugün Allah Rasûlü ara
mızda olmadığına, Kur’an’m âyetleri de bütün zaman
ve mekânı kuşattığına göre insanlar Allah Rasûlü’ne
itaat emrini, O’nun Sünnetiyle amel ederek yerine
getirecektir. Kur’an-ı Kerim’in, Sünnet-i Seniyye ışı
ğında anlaşılmasını “uydurulan din” olarak gören ve
Sünnet’in Kur’an-ı Kerim gibi korunduğu hakikatini
reddedenler bu hâlleriyle “Allah’ın, Rasûlü’ne itaati
Îbnu’l-Kayyım el-Cevziyye, Ebû Abdillah Muhammed b. Ebi

Bekr b Eyyyub, Î'lâmu’l-Muvakkıîn, I, s.48, Dârül-Kitâb el-
Arabî, Beyrût, 1996.
Âl-i İmran, 3/32.
-21-
emreden âyetlerinin, Müslümanları sahihi mevzu-

undan ayrılamayan hurafeler mecmuası olan Sün
nete uymayı emrettiğini” savunmaktadırlar.
Kur’an tarihsel olmadığına ve her bir âyet zaman
ve mekân üstü hakikatleri içerdiğine, Allah Rasûlü
aramızda olmadığı hâlde şu kadar âyet-i kerîme
ümmeti Peygamber’e itaat etmeye çağırdığına, aksi
bir hâlin “küfür” olduğu icmaya medâr olduğuna
göre, “Rasûle itaat ediniz.” şeklindeki âyet-i kerîme
lerin tek bir izahı olur ki; o da, Sünnet-i Seniyye’nin
vahiy kabul edilmesidir.
Allah Teâlâ, Kitabının murad-ı İlâhî çerçevesin
de anlaşılmasını temin için O’nun mübeyyini olan
Rasûlü’nün Sünneti’ni de muhafaza etti. Aksi bir
durum Kur’an’ın -hâşâ- uydurulmuş hadislere ittibâ-
yı emrettiğini iddia etmek olur ki bu da söyleyen için
felakettir.
ıjtsJI 4JUb SI3 J^s»- il

(SbJb l'j'^
Mart 2017
İhsan ŞENOCAK
-22
SÜNNETİ REDDEDEN KUR'AN MÜSLÜMANLIĞI NIN
ARKA PLANI**
ilise, tarih boyu Kur’an-ı Kerim’le Allah
K Rasûlü üzerinden hesaplaştı; O’nun

şahsına dair yalanlar uydurdu; sonra da
o yalanları “hakikat” niyetine asırlarca ders kitapla
rında okuttu. Efendimiz’e “hasta”, “yalancı peygam
ber”, “deccal” gibi atılan iftiralar hiç sorgulanmadan
Kilise koridorlarında tekrar edildi. İslâm, doğrula
rıyla mahkûm; Batı ise yalanlarıyla kahraman oldu.
“Sömürünün keşif kolu” olan Oryantalizm de aynı
yalanlardan beslendi. Bu yüzden Montgomery Watt,
tarihî süreç içerisinde hiçbir büyük şahsiyet Hz. Mu-
hammed’in Batı’da kötülendiği kadar kötülen-
memiştir, dernektedir.^^ Kilise’nin Allah Rasûlü’ne
dair uydurduğu yalanlarına kanıp İslâm’la sava-
Montgomery Watt, Muhammad at Madina, Oxford University
Press Oxford, s. 324,1956.
* Ayet-i Kerîmelerin bir kısmının manası, Tefsirli Meal şek

linde verilmiştir. Bazı Hadîs-i Şerifler de bu şekilde tercüme edil
miştir.
-23-
şanlar fetihlerle İslâm’ın adaletini görünce hakikatle

yüzleşti, Müslüman oldu. Dünya genelinde yürütü
len misyonerlik çalışmalarına rağmen hiçbir Müs
lüman irtidat edip İslâm’dan Hristiyanlığa geçmedi.
Lâkin Mısır, Suriye, Anadolu başta olmak pek çok
bölgede insanlar Sahâbe'yi görür görmez ihtida edip
Müslüman oldu.
Kilise'nin Medine Operasyonu

İslâm’ın kendi topraklarında intişarına mani ola
mayan Kilise, gayr-i ahlaki hamlelerini hayatın hemen
her alanına taşıdı; bu çerçevede, özel yetiştirip Me
dine’ye gönderdiği adamları vasıtasıyla Allah Rasû
lü’nün naaşım kaçırmak için dahi çalışma yaptı.
"Kurtar Beni Nureddin!"

Selçuklu Atabeyi Nûreddin Mahmud Zengi’nin
karşısında bozguna uğrayan Haçlılar Müslümanları
moral cihetiyle çökertebilmek için Allah Rasûlü’nün
mübârek bedenini mezarından kaçırıp Avrupa’ya
götürmek için iki kişiyi görevlendirdi. İyi derece
Arapça konuşan ve Mağribli kıyafetiyle Medine’ye gi
den bu iki şahıs orada Ravza-i Mutahhara’nm kıble ta
rafına yerleşti; emellerine ulaşabilmek için haftalarca
her şeyi tam bir Müslüman gibi yaptı. O kadar ki, Nu
reddin Zengi sorduğunda, Medineliler şöyle diyerek
onları tezkiye edecekti: “Bunlar sürekli oruç tutar, beş
vakit namazı Ravza’da kılar, Efendimiz’in kabrini
-24-
ziyaret eder. Her sabah, içinde on bin Sahâbe yatan

Bâkî’ Kabristanına; her cumartesi de Küba Mescidi’ne
gider ve asla hiçbir dilenciyi geri çevirmezler.”
Kıtlık yılında yaptıkları intaklarla Ehl-i Medine’nin
güvenini kazanan bu iki Hristiyan, her gece evlerin
den Allah Rasûlü’nün kabr-i şerifine doğru tünel
kazmakta, çıkan toprağı da üzerlerinden hiç çıkar
madıkları Mağribîlerin giydiği abanın içinde kamuf
le ederek Bakî’ mezarlığına götürmekteydiler. “Ne
yaptıklarını soranlara ise, mezarlığı ıslah ettiklerini
söylemekteydiler. Tünelin, Allah Rasûlü’nün kab
rine yaklaştığı günlerde Nureddin Zengi teheccüdü
kılıp evrâd-u ezkârmı okuduktan sonra istirahate çe
kilir. Uykuya daldığı esnada rüyasında Allah Rasûlü
zuhûr edip bu iki kumral adamı gösterir ve “Bana
yardım et, beni bu iki adamdan kurtar!” buyurur. Nu
reddin Zengi korkuyla uyanır, abdest alır, namaz kı
lar ve tekrar uyur. Aynı rüyayı görür, uyanır, namaz
kılar ve uyur. Ardından rüyayı üçüncü defa görünce
kalkar, “Uykum kaçtı.” der. Gece, veziri Cemâleddin
Mevsılî’ye adam gönderip çağırtır, rüyasını ona anla
tır ve görüşünü sorar. Vezîr de, “Neden duruyorsunuz
ki? Medine-i Münevvere’ye hareket ediniz, gördükle
rinizi de kimseye anlatmayınız Sultanım!” der. Nu
reddin Zengi gecenin devamında yol hazırlığı yapar,
kimseye duyurmadan yanında veziri, Medine halkına
dağıtılmak üzere çok sayıda mal ve 20 süvâri olduğu
halde Şam’dan Medine’ye doğru yola çıkar. 16 günde
25-
Medine’ye ulaşır. Şehrin dışında gusül abdesti alır,

sonra Ravza’ya gidip namaz kılar ardından da Allah
Rasûlü’nün kabrini ziyaret eder. İnsanların mescit
te toplandığı, onunsa ne yapacağını bilmez bir halde
oturduğu bir esnada vezir Cemâleddin şöyle diyerek
halka seslenir: “Sultan, Efendimizi ziyârete geldi.
Ehl-i Medine’ye de sadaka babından mühim hediye
ler getirdi. Şimdi tüm Medîne’lilerin isimlerinin yazılı
olduğu bir liste hazırlayınız!” Yetkililer halkın tama
mının olduğu bir liste hazırlar. Sultan da hediyelerini
almaları için listede adları bulunanların huzura çık
malarını emreder. Herkes listeye göre gelip Sultanın
huzuruna çıkıyor, hediyesini alıp gidiyordu. Bu sırada
Sultan hediye almak için huzura çıkanların yüzüne
dikkatle bakıyor, Allah Rasûlü’nün rüyada kendi
sine gösterdiği o iki adamı arıyor lâkin bulamıyordu.
Hediye verdiğine ayrılmasını söylüyor, alanı boşaltı
yor, dikkatlice bakıyor fakat yine de rüyadaki gibi bir
adama gözleri ilişmiyordu. Nihâyet herkes hediyesini
aldı, listede adı olanlardan kimse kalmadı. Lâkin Sul
tan hâlâ rüyasındaki iki kişiyi göremedi. Bunun üze
rine çevrede bekleyen Medineliler’e, “Sadaka almayan
kimse kaldı mı?” diye sordu. Onlar da, “Hayır” dedi.
Sultan, “İyice düşünün!” dedi. Bunun üzerine, “Hiç
kimseden bir şey almayan Faslı iki kişi var. Onlar da
muhtaçlara çokça sadaka veren salih ve zengin iki zat
tır.” dediler. Sultan bunları duyunca rahatladı. “O iki
kişiyi derhal bana getirin.” diye emretti. Az bir zaman
-26-
sonra iki kişi getirildi. Mağribîler Sultanın huzuruna

girince ortalığı derin bir sessizlik kapladı. Nureddin
Zenginin karşısında Allah Rasûlü’nün işaret bu
yurup, “Beni bunlardan kurtar!” dediği iki kumral
adam duruyordu. Sultan bir müddet sonra toparlandı;
onlara nereli olduklarını sordu. Onlar da “Mağrib’te-
niz. Hacc için geldik ve bu seneyi Allah Rasûlü’nün
yanında geçirmek istedik.” dediler. Bunun üzerine
Sultan, “Bana doğru söyleyin!” diye onları ikaz etti.
Onlar ise ısrarla doğru söylediklerini iddia ettiler.
Sultan, “Peki eviniz nerede?” diye sordu. “Mescidin
yakınında bir ribatta kalıyoruz.” dediler. Sultan ikisini
derdest edip birlikte onların evine gitti. Evde her şey
normaldi. Medineliler de onların hayır sahibi olduk
larına şehadet etmekteydi. Nureddin Zengi, “Subha-
nallah! Rüyada gördüklerimden bir şey ortaya çıkma
dı.” diye mırıldandı. Evin içerisinde dolaşırken yerde
serili bir hasır gördü; eğilip kaldırdı. Tam bu noktada
Allah Rasûlü’nün kabrine doğru giden bir tünel
gördü. Kilise’nin bu iki görevlisi suçlarını itiraf edince
Nureddin Zengi de onları idam etti.^^
Kur’an-ı Kerim’le Allah Rasûlü üzerinden he
saplaşan Kilise, merkezinde Peygamber olmayan bir
^^Bkz: es-Samhûdî, Nureddin b. Ali b. Ahmed, Vefâul-

Vefa bi Ahbari Dâri’l-Mustafa, II, 648-652, Dâru’l-Kütübi’l-
îlmiyye, Beyrût, ty.; îbnül-îmâd el-Hanbelî, Abdülhayy b.
Ahmed, Şezerâtuz-Zeheb, VI, 830, Dâru'l-Kütübi'l-îlmiyye, ty.;
Abdulğani, Muhammed îlyas, Tarihu’l-Mescidi’n-Nebeviyyi’ş-
Şerif s. 176-179, Medine, 2003.
-27-
dinin dağılacağını düşündüğünden her vesileyle okla

rı Allah Rasûlü’ne çevirdi. Lâkin “Allah seni insan
ların (tuzaklarından) koruyacaktır. Şüphesiz ki Allah
o kâfirler topluluğunu (hakkında kurdukları planlar
noktasında) gayelerine ulaşmaktan mahrum bıraka
caktır^^ âyeti tecelli etti; Peygamberini yaşarken ko
ruyan Allah Azze ve Celle, vefatından sonra da O’nu
muhafaza etti. Madde planında hedeflerine yaklaştık
ları anda Nureddin Zengi’yi vasıta kılarak onlara ölü
mü tattırdı.
Nureddin Zengi hadisenin bir daha tekrar etme
mesi için Allah Rasûlü’nün kabri etrafına derin
bir hendek kazdırdı. Sonra da bu hendeğe eritilmiş
kurşun döktü; Kilise görevlilerinin açtığı tünel de ka
patıldı. Medine’de Müslümanlar rahatladı; Kur’an-ı
Kerim’le Allah Rasûlü üzerinden hesaplaşan Kili-
se’nin payına ise matem düştü.
Kilise'nin Aktörlerini Müslümanlar Arasından

Seçtiği Senaryo: Meaicililk
Her hamlesinde yalanları ve tuzakları elinde kalan
Kilise yine de Kur’an-ı Kerim’le hesaplaşmaktan geri
durmadı. Tarihi süreç içerisinde mücadele usulü de
ğişti lâkin kin, öfke ve komplo teorisyenliği hep aynı
kaldı.
Kiliseden ödüllü Seyyid Ahmed Han’ın ikliminde
19. yüzyılın sonlarında Hindistan’da ortaya çıkan ve
Mâide, 5/67.
-28
Sünnet-i Seniyye yi reddedip yalnızca Kur’an-ı Kerim’i

esas alan Kuraniyyûn hareketi/Mealcilik de Kur’an’la
Peygamber üzerinden hesaplaştı. Hareketin omurga
sını oluşturan, bu yüzden de kurucusu kabul edilen
Abdullah Çekrâlevî Kur’ân’m anlaşılması ve hayata
tatbik edilmesi noktasında risaletin rolünü inkâr etti.
Başlangıçta Kur’aniyyûn’un iki lideri vardı. Bun
lardan Mühibbu’l-Hak Azimâbâdî Hindistan’ın do
ğusunda; Çekrâlevî ise Lahorda düşüncesini yaymak
taydı. Azimâbâdî zahirde Müslümanlara muhalefet
etmiyor; lâkin bütün hükümleri Kur’an-ı Kerim’den
çıkarıyordu. Çekrâlevî ise ne yapmak istediğini ilk
yıllarda izhar etti. Adı “Ehlü’z-Zikri ve’l-Kur’an” olan
bir fırka oluşturdu.
Böl, Parçala, Yönet

Hindistan’da 1857 yılında başlayıp, 1858’de bastırı-
labilen ayaklanma ile îngilizler ciddi anlamda sarsıl
mış ve itibarlarını kaybetmişti. Müslümanların birle-
şip tek bir sancak altında tekrar taarruza geçmelerini
önlemek için Pakistan ve Bangladeş’i Hindistan’dan
koparmanın altyapısını hazırlayan îngilizler, Müslü
manları birbirinden kalın çizgilerle ayırabilmek için
farklı fırkaların oluşması noktasında hiç boş durmadı.
Ehl-i Sünnet karşısında tarih olan mezheplere dair ne
kadar hurafe varsa hepsi arşivlerden ilim meclislerine
taşındı. Ulema iç çatışmanın içine çekilerek, ön aça
cak kurucu metinler yazmaktan mahrum edildi.
-29
“Bize Kuran yeter!” iddiasıyla Sünnet’i reddeden

Kur’aniyyun hareketi, Müslümanlar içerisinde bir bö
lünmeye sebep olması cihetiyle îngilizler’in “llj
Böl, parçala, yönet” anlayışına hizmet etti.
Hindistan’da daimî olarak kalmayı hedefleyen İn
giltere, Seyyid Ahmed Han gibi îngilizlerin menfa
atleri için dini vasıta yapmaktan imtina etmeyecek
isimler bulmakta zorlanmadı. îngilizler, işbirlikçi
lerine maddi anlamda yardımcı olduğu gibi, itibar
görmeleri noktasında da onlara ciddi manada katkı
sağladı. Gulam Ahmed Kâdiyânî ya da Çekrâlevî gibi
isimleri de ya doğrudan ya da dolaylı olarak yetiştirdi.
Ne var ki bunların sayılarının artması Müslümanların
birbirleriyle olan ihtilaflarının daha da derinleşmesi
ne sebep oldu. Böylece ilim talebeleri İngiliz işgaliyle
değil de dinini tahrif eden adamlarla mücadele etmek
zorunda kaldı.
Kur’âniyyûn da diğer bütün fırkalar gibi Ümmet’in
tek safta toplanması talebiyle meydan yerine çıktı.
Tevhitten bahsetti; lâkin kendileri gibi olmayanları
şirke düşmekle itham etti.
Çelişkiler Mecmuası: Kur'an Müslümanlığı

Ashab-ı Kiram, İslâmî hükümleri Kur’an-ı Ke
rimden ve Allah Rasûlü’nün O’nu beyan eden Sün-
neti’nden almıştır. İslâm uleması da Sünnet’in ikinci
kaynak olduğu noktasında icma etmiştir. Namaz,
zekât, hac vb. Kur’an-ı Kerim’in kalın çizgilerle ifade
30
buyurduğu hususları Sünnet tafsil etmiştir. Bu nokta

da Sünnet, Kur’an-ı Kerim’i o derece beyan etmiştir
ki, “Eğer Sünnet olmasaydı Kur’an’ın bir kısmı anlaşıl
maz, namaz, zekât, hac dahil pek çok husus müminle
rin ne olduğunu tam olarak idrak edemeyeceği emir
ler olarak kalır ve edaları imkansız olurdu.” demek hiç
de mübalağa olmaz. Bunun içindir ki Allah Azze ve
Celle, “İnsanlara, kendilerine indirileni açıklaman için
sana bu Kuram indirdik.’^'^ buyurmaktadır. Ne var ki
Sünnet’i reddederek Kur’an-ı Kerim’i anlaşılmaz hâle
getirmek, sonra da O’nu küresel sömürü sisteminin
menfaatlerini tehdit etmeyecek bir muhtevada hevâ
kalıplarına döküp şekillendirmek isteyen Mealciler,
Allah Kelâmı’nm ne olduğunu ulemanın ders halka
larında öğrenmediklerinden, O’nu idrak etmekten de
mahrum olmuşlardır. Yaşanan bu mahrumiyetin te
mel nedeni ise, “doğru’nun ne olduğunu bilmedikle
rinden, Kur’an-ı Kerim’e dair ilk duyduklarını “doğru”
kabul etmeleridir. Bu yüzden aşağıda tahlil edeceği
miz vehimlere, “Mealciliğin omurgasını oluşturan de
liller” olarak sarılıp Sünnet’e hasım oldular.
2'* NahI, 16/44.
-31-
KUR'AN MÜSLÜMANLIĞI NIN İDDİALARI
ve GERÇEKLER
I. "Kur'an Bize Yeter" İddiası

Kur’an Müslümanları’na/Mealciler’e göre,
Kur’an-ı Kerim’de her şey vardır. Her konuda o bize
yeter. Müslümanlar İslâm’a göre bir hayat yaşamak
için Sünnet’e muhtaç değillerdir. Bu noktada Çekrâ
levî şunları söylemektedir: “Kur’an-ı Kerim dinde
kendisine ihtiyaç duyulan her şeyi, her cihetten ay
rıntılı bir şekilde beyan etmiştir. O halde Sünnet’e
neden ihtiyaç olsun?”^^ Başka bir vesileyle ise şöyle
demektedir: “Allah’ın kitabı kamil olmakla birlikte
tam olarak da açıklanmıştır. Anlaşılmak için ne şer
he, ne Muhammed’in O’nu tefsir etmesine ihtiyacı
vardır.”2^
Çekrâlevî, Mecellet-u Îşâati’l-Kur’an, sy. 3, s. 49,1902,

25 Hâdim Hüseyin İlahî Bahş, el-Kufaniyyûriy s. 211.
-33
Cevap: Kur'an Usûl, Sünnet Esastır

Kur’an-ı Kerim’de İslâm’ın temel esaslarını muh
tevi pek çok âyet olduğu bir hakikattir. Lâkin O’nun
küçük büyük her şeyi ihtiva ettiğini söylemek ise
normal bir aklın ürünü olamaz. Böyle bir Kur’an,
ezberlenmek şöyle dursun, okunamaz da. Hakikaten
Çekrâlevî’nin iddia ettiği gibi Kur’an-ı Kerim, Sün
net’e muhtaç değilse, bu Ümmet beş vakit namazın
ne olduğu ve nasıl kılınacağı noktasında hangi âye
te müracaat edecekti? Her bir farz namaz kaç rekat
olmalıdır? Namaz kılan ayakta, rukuda, secdede ne
okuyacak... Koyunun, ineğin, devenin zekatı ne ka
dar olacak? Bütün bunların ayrıntısını Allah, Rasû
lü’ne bıraktı. O da Ümmet’e beyan etti.
Allah Teâlâ, Kur’an-ı Kerim’de daha çok ana esas
lardan ve kaidelerden bahseder. Ara ara da cüzi mese
lelere girer. Kur’an -daha çok- usûl. Sünnet ise o usûl
üzerine ibtina eden tebyîndir.
***
-34
II/'Sünnet Vahiy Değildir" İddiası

Mealciler, Sünnet-i Seniyye’nin “vahiy” değil, Allah
Rasûlü’ne yalan-yanhş olarak isnad edilen bir takım
sözler olduğunu iddia etmektedir. Bu noktada Çekrâ
levî de, “Biz yalnızca Allah’ın indirdiği Kur’an’a ittiba
ile sorumluyuz. Bazı hadislerin kat’i bir şekilde Pey
gambere ulaştığı farz edilse de yine bağlayıcı olmazlar.
Çünkü hiçbiri Allah’tan gelen vahiy değildir.” der.
Cevap: Allah Rasûlü Heva ve Hevesinden

Konuşmaz^^
1. Kur’an-ı Kerim’i insanlara Allah Rasûlü teb
liğ etti, O açıkladı, O hayata taşıdı. Allah Teâlâ neyi,
nasıl emrettiyse O da, o şekilde ve o surette beyan
etti. Muhal farz... Aksi durumda olacakları Kur’an
şöyle beyan etmektedir: “Eğer Peygamber bize atfen
bazı sözler uydurmuş olsaydı, elbette Onu kıskıvrak
yakalardık. Sonra da Onun can damarını koparırdık.
Hiçbiriniz buna mani olamazdınız!"^^
Bu âyeti tebliğ eden bir Peygamber’in helal-haram
koyma^’ yetkisi olmasaydı, helal ve haramlara dair
koyduğu ölçülerden dolayı hayatta kalamazdı.^® La-
Tahrîm Sûresi 3. âyet bağlamında Sünnet'in vahiy olduğu
na dair diğer bir delil için Bkz: İhsan Şenocak, Tahrîm Sûresi,
https://www.youtube.com/watch?v=VMZ7eVWollM (Dk. 01:00-
24:00)
Hâkka, 69/44-47.
A’râf, 7/157.
“ Sünnet'i Reddeden Kur'an Müslümanları, "Ey peygamber! Eş
lerinin rızasını arayarak, Allah’ın sana helâl kıldığı şeyi sen ni-
-35-
kin bu noktada bir derdest etme hâli olmadığına göre

Allah Rasûlunün bütün ameliyelerini Şer’i ölçüler
çerçevesinde yaptığı ortaya çıkar. Âyete göre Peygam
ber-i Ekber’in din adına konuştuğu her şey Allah
Teâlâ’nın muradına uygun olmalıdır. Bu da ancak Al
lah’ın, Rasûlü’ne bildirmesiyle mümkündür. Bu du
rumda doğrudan dine taalluk eden Sünnet de vahiydir.
Zira Sahâbe ve sonraki kuşaklar da Sünnet’i vahiy ka
bul etmiştir. Eğer Sünnet vahiy olmasaydı -hâşâ- Al
lah’a rağmen konuşan bir Peygambere ittiba ettiklerin
den dolayı Sahâbe Allah’ın Kitabı’nda övülmezdi.’^
Sahâbe hem Kur’anı anlama noktasında hem de
şâir hususlarda Sünnet’in sahibine iktida ettiğinden
âyet-i kerimelere muhatap olma noktasında büyük
mesafeler aldı. Dünya düzenini değiştirdi, Hakk’ı
hakim kıldı. Devrin iki büyük imparatorluğundan
birini ortadan kaldırdı, diğerini küçük bir alanda ya
şamaya mahkum etti. Peygamber’in izinde yürüyen
Sahâbe'nin helak edilmemesi, bir musibetin onları
dağıtmaması, Peygamber’den söz ve fiil planında sa
dır olan rivayetlerin’^ vahiy olduğunun delilidir. Aksi
çin kendine haram ediyorsun?"(Tahrîm Sûresi 66/1.) âyetinden

yola çıkarak, Allah Rasûlü'nün helal ve haramlara dair ölçüler
koyamayacağını iddia etmekteler. Bu bağlamda Tahrîm Sûre-
si'ndeki bu âyeti nasıl anlamamız gerektiğine dair bkz: Tahrîm
Suresi 1. Ayeti Nasıl Anlamalıyız? (https://www.youtube.com/
watch?v=rwwVMOTwRJQ)
Fetih, 48/10.
Allah Rasûlü’nün beşeri yönünün şerî açıdan hüccet olup

olmamasına dair Bkz: Zeydan, Abdülkerim, el-Vectz fi Usûli’l-
-36
takdirde Allah Teâlâ, Sünnet’in sahibi olan Efendi-

miz’i ve O’na iktida eden Sahâbe'yi helak ederdi.
Kur’an-ı Kerim -miras gibi birkaç husus dışmda-
ahkamı ana batlarıyla belirledi. Tafsilatı ise Kur’an’ı
beyan etme vazifesi kendisine verilen^’ Allah Rasû
lü’ne bıraktı. Müminlere de O’na itaat etmeyi
emretti.
II. Sünnet-i Seniyye, Kur’an-ı Kerim’in vahyedil-
mesiyle başlar. Allah Rasûlü’nün Medine-i Mü-
nevvere’de on altı ay Mescid-i Aksa’ya doğru namaz
kılması, arzu etmesine rağmen yüzünü Kabe’ye çe-
virememesP'* Beyt-i Makdis’i kendi arzusuyla kıble
yapmadığını göstermektedir. Zira aksi olsaydı, vahiy
beklemez, Kabe’ye dönerdi. Fakat dönmedi, bekle
di. Kur’an-ı Kerim’de Beyt-i Makdis’e doğru namaz
kılmayı emreden bir âyet olmadığına, Müslümanlar
Kabe’yi istemelerine rağmen, âyet gelmediğinden do
layı Kudüs’e doğru namaz kılmaya devam ettiklerine
göre, demek ki Kudüs’e yönelmelerini emreden Kur’an
haricinde bir nass var. Bu nass da Kur’an-ı Kerim’de
olmadığına göre Allah Rasûlü’ne gelen buyruklar,
bir “Vahy-i Metluv” dediğimiz Kur’an-ı Kerim, bir de
“Vahy-i Gayr-i Metluv” dediğimiz Sünnet diye iki şe
kilde anlaşılmalıdır.
III. Benû Nadir kabilesi kuşatılıp askeri önlem
gereği ağaçlar kesilince Yahudi ve münafıkların
Fıkh, Müessesetü’r-Risâle, Beyrût, 2003, s. 165.
’’ Nahi, 16/44.
Bakara, 2/144.
-37-
menfi propagandası üzerine Allah Teâlâ ağaçların

kendi izniyle kesildiğini haber vermiştir?^ Lâkin
Kur’an’da böyle bir izne delalet eden bir âyet yoktur.
Bu durum da göstermektedir ki Allah Rasûlü
vahy-i metlüv dışında ayrı bir kanaldan da Rabbin-
den vahiy almaktaydı.
Haşr, 59/5.
-38-
lll/'Sünnet'e 'Vahiy' Demek Hadisleri Kur'an

Seviyesine Çıkarır" İddiası
Mealcilere göre İslâm’ı beyan noktasında Peygam
berden sadır olan Sünnet’i “vahiy” kabul etmek, onu
Kur’an-ı Kerim’in seviyesine çıkaracağı gibi Kur’anı
da Sünnet’in derecesine düşürür.
Cevap: Kur'an, Sünnet; Sünnet de Kur'an

Değildir
Allah Rasûlü Kur’an’la Sünnet’in birbirinden
ayrılması noktasında fevkalede hassas davranmış;
âyetleri deri parçaları üzerine yazan Sahâbe sayfala
rın kenarına hadisleri de yazınca, onlarda bir Kur’an
melekesi oluşana kadar yazmayı yasaklamıştır. Lâ
kin daha sonra devlet başkanlarma gönderdiği mek
tuplar dahil olmak üzere pek çok hadisi bizzat yaz
dırmış; mesela “Ebu Şah için yazın.”^^'’ buyurmuştur.
Ulema da Kur’an’la Sünnet’i kesin çizgilerle birbi
rinden ayırmıştır:
♦ Kur’an-ı Kerim lafzı/nazmı itibariyle mucizedir.
Lâkin Sünnet böyle değildir.
♦ Kur’ân’m tilavetiyle ibadet olunur. Fakat Sün
net’in böyle bir hususiyeti yoktur.
♦ Allah Azze ve Celle Kur’an-ı Kerim’i değişmek
ten ve tahriften korumayı bizzat üzerine almıştır.
(Sünnet’in Kur’an-ı Kerim’i beyan etmesi cihetiyle,
hadis-i şeriflerin de umumî manada korunduğu bir
Buhârî, İlim, 39; Ebû Dâvud, H. No: 3646.
-39-
hakikattir.)
♦ Kuranı, -Sünnet’te olduğu gibi- mana üzere riva
yet etmek caiz değildir.
♦ Kişinin abdestsiz bir şekilde Kur’an-ı Kerim’i tut
ması haramdır.
♦ Kur’an-ı Kerim’in lafzı gibi manası da Allah’a ait
tir. Sünnet ise sadece mana cihetiyle vahiydir.^^
Bu ve benzeri farklardan dolayıdır ki fıkıh usu
lü, hükümlerin delillerini tadat ederken ilk olarak
Kur’an-ı Kerim’i, ikinci olarak da Sünnet’i tahlil etmiş
ve her birini kendi bağlamında değerlendirmiştir. İs
lâm irfan tarihinde “Kur’an-ı Kerim ve Sünnet eşittir.”
diyen tek bir âlim yoktur.
***
Ayrıntı için bkz. el-Kâsımî, Cemalüddin b. Muhammed Said,

Kavâidut-Tahdis, s.64, Müessesetü’r-Risâle, Beyrut, 2004; el-
Hatib, Muhammed Acâc, Usûlü’l-Hadîs, s.29, Dâru'l-Fikr,
Dimeşk, 1967.
-40-
IV. Sünnet'le Amel Etmek Şirktir İddiası

Mealciler, Sünnet-i Seniyye’nin hüküm koymada
belirleyici olduğunu kabul etmenin ''Hüküm ancak
Allah’ındır!'^^ mealindeki âyete aykırı olduğunu ve
“şirk” bağlammda değerlendirileceğini iddia etmekte
dirler. Konuyla ilgili Hoca Ahmeddin şunları söyle
mektedir: “İnsanlar şirki canlandırmak için pek çok
farklı yol ihdas etti. Asıl itaat edilecek olanın Allah
Teâlâ olduğuna inanıyoruz diyorlar; fakat itaat ma
kamı olan Allaha itaate bağlı olarak Rasûlü’ne de
uymayı Allah’ın bize emrettiğini söylüyorlar. Bu fasid
delile dayanarak da her nev’i şirki tashih ediyorlar.”^^
Bütün mealcilerin aynı merkezden idare edildiği ya
da birbiriyle derin bir dayanışma içerisinde olduğunu
resmetme noktasında M. îslamoğlu’nun Diyanet’in
bir hutbesi üzerine twitter hesabına yazdığı ibare
önemlidir: “Diyanet’in bugünkü hutbesini yazan zat,
Tevhid dini olan İslâm’ı, Allah ile Peygamber’in ortak
laşa kurduğu limited şirket zannediyor. Kellâ!”'^”
Cevap: Tevhid Binasına Asılan "Şirk" Tabelası

Şirki ortadan kaldırmaya memur olan, Mekke’de
ilk olarak “Lâ ilâhe illallah/Allah’tan başka ilah yok
tur.” diyen bir Peygambere itaat etmeyi Kur’an-ı Ke-
En’âm, 6/ 57.
’’ Hoca Ahmedüddin, Tefsîr-u Beyani’n-Nas, II, 395-495, ty.
^“İstanbullu, Halit, Kemalistleri Kendine Hayran Bırakan
“Müseccel Sünnet Düşmanı’ndan En Yeni Oryantalist Masalları,
Hüküm Dergisi, sy. 45, s.32, 2016.
-41-
rim “tevhid”in gereği; Mealciler ise “şirk”in bizzat

kendisi olarak nitelemektedir. Bugün yeryüzünde
Allah’tan başka ilah olmadığını söyleyenler, yalnızca
“Muhammed Allah’ın Rasûlü’dür. diyen Müslü-
manlardır. Onlar Allah Rasûlü’ne itaat etmeyi de
Kur’an-ı Kerim’den öğrenmişlerdir.
Mealcilerin bu ifadeleri tarihin en büyük çelişki
lerinden biridir. Kur’ana göre amel ettiklerini iddia
edenler, Kur’ân’m talimatı gereği Allah Rasûlü’nün
buyruklarına itaat etmeye “şirk” diyor. Bu husus en
hafif ifadeyle Allah Azze ve Celle ile birlikte O’nun
Rasûlü’ne de itaat etmeyi emreden âyetleri inkâr
etmektir: “Bir mümin erkek veya kadının, Allah ve
Rasûlü hüküm verdiğinde artık işlerinde bundan baş
kasını seçme hakları yoktur. Allah'ın ve Rasûlunün
emrine isyan edenler doğru yoldan açıkça sapmışlar
dır."^^
Âyet-i kerîmede “dj-j j dUi/Allah ve Rasûlü” ifadesi
geçmekte ve “Rasul” kelimesi “Allah” lafzına “muğâ-
yeret” ifade eden “vâv” harfi ile atfedilmektedir. Buna
göre Allah ve Rasûlü iki ayrı şey, iki ayrı hakikattir.
İnsanlar hükmü doğrudan Allah Teâlâ’dan alamadık
larına göre “Allah” lafzından Kur’an-ı Kerim, Rasul
lafzından da “Sünnet” anlaşılır.
“Hayır! Rabbine yemin olsun ki, aralarında çıkan
ihtilaf hususunda seni hakem kılıp sonra da verdiğin
hükümden içlerinde hiçbir sıkıntı hissetmeksizin onu
** Ahzâb, 33/ 36.
-42-
kabullenmedikçe ve boyun eğip teslim olmadıkça iman

etmiş olmazlar.”^^ Kuran, kadm-erkek her mümini
Peygamber-i Ekber’in hükmüne uymaya davet
ediyor. Allah Azze ve Celle de zatına yemin edip, “Ey
Peygamber! Senin verdiğin hükme razı olmayan, ka
rarından dolayı rahatsızlık duyan iman etmiş olamaz.”
buyuruyor. Buna göre bir davanın çözümünde Allah
Rasûlü’ne müracaat edip verdiği hükümle amel et
mek Mealcilerin iddia ettiği gibi şirk mi, yoksa tevhid
mi olur?! Ne var ki, yüz yıldır yapılan tahribatlar ne
ticesinde “İman ve İslâm Atlası”ma yabancılaştırılan
millet, kendi yerleşkesinde yabancılar gibi dolaşıyor
ve “hidâyet” diye “dalâlet”e çağrıldığını fark edemiyor.
Ne Kur’ân’ı ne de Sünnet’i tanıyor. Şirk tabelasının,
tevhid binasına; tevhid tabelasının da şirk binasına
asıldığını anlayamıyor. Mealcilere göre şirk olan Allah
Rasûlü’ne itaat, Kur’an’a göre ise bizzat tevhiddir.
Kur’an-ı Kerim’in kıyamete kadar geçerli; âyetlerin
de bütün zamanlarda karşılığı olduğuna göre; yaşar
ken Allah Rasûlü’nün kendisine, vefatından sonra
da sahih hadislere müracaat etmek bizzat Kur’an-ı
Kerim’in emridir. Sahih bir hadisin hükmüne razı ol
mak, bizzat Allah Rasûlü’nün risaletine razı olmaktır.
Eğer Allah Teâlâ, bütün zaman ve mekânlarda Efendi
miz’in hakemliğine başvurmayı murat etmemiş olsay
dı, âyet-i kerimedeki hakem yapıyorlar”'^^
«Nisâ, 4/65.
«Nisâ, 4/65.
-43-
fiiline “Kâfu’l-Hitâb”m; “cJ-âl/Hüküm verdin’ fiili

ne de “Tâu’l-hitâb”ın bitişmesi doğru olmaz; bilakis
âyetin şöyle olması gerekirdi: “jî^ı ^/Kur’an’ı
hakem yapıncaya kadar” ve “jî^ı 4^ u-/Kur’an*m
verdiği hükümden” şeklinde olurdu. Mesele açık
tır. .. Topyekûn bütün insanlığın kurtuluşu Allah’a ve
O’nun Rasûlü’ne itaate'*'^; iman ya da inkârları da,
itaat edip etmemelerine bağhdır.'^^ Sünnet’i devre dışı
bırakmak insanlığın hidâyetine karşı düzenlenen bir
suikasttır.
Kur’an-ı Kerim daha pek çok âyette insanları Al
lah ve Rasûlü’nün hükmüne itaat etmeye davet eder.
Bugün aramızda olmadığından dolayı Efendimiz’in
hükmüne ancak hadis mecmualarına müracaat ede
rek ulaşabiliriz. Eğer hadislerin sahih olanları mevzu
larından ayırt edilmeyecek olsa, Allah da onlara ittiba
ile Ümmeti sorumlu tutsa ve bundan dolayı da hesaba
çekseydi şüphesiz ki bu, O’nun adaletine uymazdı. O
halde Allah Rasûlü’ne itaati emreden âyetler umu
mi manada Sünnet’in de korunacağının teminatıdır.
Mealcilerin, “Hüküm ancak Allah’ındır”^^ âyetiyle
istidlal etmeleri de doğru değildir. Çünkü Allah Rasû
lü bizzat Allah Teâlâ tarafından Kur’an-ı Kerim’i açık
lamakla memur kılınmış'*^, bu noktada söyledikleri
de bizzat Allah Teâlâ tarafından kendisine vahy edil-
«Nûr, 24/51.
Nûr, 24/47.
En’âm, 6/57.
^’Nahl, 16/44.
-44-
miştir/8 Dolayısıyla sahih hadislerin ihtiva ettiği hü

kümler Allah Rasûlü vasıtasıyla bizzat Allah Teâlâ’dan
alınmıştır. Bu yüzdendir ki Allaha ve Rasûlü’ne
itaatP’ emreden Kur’an-ı Kerim, “Rasûle itaat eden
Allaha itaat etmiştir.”^^ buyurmaktadır.
Buna göre Kur’an-ı Kerim ve Sünnet-i Seniyye
bütünlüğünü şirk kabul etmek, şirktir. Çünkü Allah
Teâlâ kullarını kendisinden aldıklarını tebliğ eden
Sünnet’in sahibine itaat etmeye çağırıyor^’; Kur’ana ve
Sünnet’e itaatten yüz çevirenlerin ise kâfir olduklarını
belirtiyor.52 Sünnet’le amel etmeye “şirk” demek Allah
Azze ve Celle’ye rağmen hüküm koymaktır ki, bu da
şirkin ta kendisidir.
** Bkz: Kıyâme Sûresi 19.

Âl-i imrân, 3/32.
“Nisa, 4/80.
5’ Nûr, 24/56.
“ Âl-i İmrân, 3/32.
-45-
V. Sünnet Kaynak Olmadığından Hadisler

Yazılmadı İddiası
Allah Rasûlü’nün sadece Kur’an-ı Kerim’i yaz
dırdığını iddia eden Mealciler, “Eğer Sünnet hüccet
olsaydı Allah Rasûlü O’nu da yazdırırdı. Yazdır
mamış olması Sünnet’in kaynak olmadığını gösterir.”
demektedir.
Cevap: Yalanlar Üzerine Yazılan Masallar

Kur’an-ı Kerim, “İçinizden Allaha ve Ahiret Gü
nüne kavuşmayı arzulayanlar ve Allah'ı çokça anan
lar için şüphe yok ki, Rasulullah’ta güzel bir örnek
vardır."^^ buyurmaktadır. Allah Teâlâ, Sünnet’e ittiba
etmeyi Cennet’e ulaşma ve rızasına nâil olma yolu
olarak göstermektedir. Allah Rasûlü’nün de, “Be
nim namaz kıldığımı gördüğünüz gibi siz de öyle na
maz kılınız.”^'^ ve “Haccın menâsikini benden alınız”
buyurması, Sahâbe’nin bizzat Sünnet’le amel ettiği
nin delillerinden sadece iki misaldir. Sahâbe Allah
Rasûlü’nün Sünnet'ine derin bir alâkayla ittiba
etmiş, hadisleri muhafaza edebilmek için de uzun ve
yorucu rıhleler yapmıştır.
Mealcilerin hadislerin yazılmadığıyla alakalı
cümleleri, ideolojik bir okumanın kurbanı olan ifa
delerdir. Zira Medine’nin ilk yıllarında hadislerin
Kur’an-ı Kerim’le karışmasından endişelenip onla-
» Ahzâb, 33/21.
Buhârî, Ezan, 18.
-46
rı yazmayı yasaklayan Allah Rasûlü bu durum

ortadan kalkınca yazılmalarına izin vermiştir. Hü
kümdarlara yazılan mektuplar, Sahâbe’nin hadis sa-
hifeleri, Hudeybiye musalahası metni gibi hususlar
hadislerin yazıldığıyla alakalı misallerden sadece
birkaçıdır.55
“ Konuyla ilgili ayrıntılı bilgi için bkz: İstanbullu, Halit,

Kemalistleri Kendine Hayran Bırakan “Müseccel Sünnet
Düşmanı’ndan En Yeni Oryantalist Masalları, Hüküm Dergisi, sy.
45, s.29-32,2016.
-47-
VI. Hadislerin Yerel ve Tarihsel Olduğu İddiası

Mealciler Allah Rasûlu nün, Kur an-ı Kerim’i mu
hataplarını dikkate alarak tefsir ettiğini, bunun da
din merkezli konuşmalarının yerelliği ve tarihselli-
ğinin kanıtı olduğunu iddia etmektedir. Bu noktada
şöyle demektedirler; “Allah Rasûlü’ne itaat, kendi
zamanıyla sınırlıdır. O’nun verdiği hükümleri uygu
lamanın sınırları da kendi hayatından öteye gitmez.”^^
Sahih hadislere itiraz edemeyen Mealciler açıkça şunu
söylemektedirler: “Allah Rasûlü’nün hadisleri, ashabı
nın yaşadığı şartlara uygundu. Eğer biz de o zaman
larda yaşasaydık O’nun sünnetine uymak bize de va
cip olurdu.”57
Cevap: Kur'an Müslümanlarının "Din Bizden

Sorulur" Çıkışı
Sünnet’in yerelliği iddiası, esasta tarihselcilerle
mealcilerin aynı masalı söylediklerinin bir kanıtıdır.
Zira Kur’ân’m da, Sünnet’in de kaynağı vahiydir. Eğer
Sünnet tarihselse, Kur’an da tarihseldir. Sünnet, ev
renselse Kur’an da evrenseldir. Kur’anı beyan etme
yetkisi Allah Rasûlü’ne verildiğine göre, Kur’ân’m
açıklanmaya ihtiyacı vardır. Zira Kur’an ancak Allah
Rasûlü’nün beyanıyla apaçık olur ve o zaman kendi
siyle amel edilir. Muhal farz... Sünnet’in tarihsel ol
duğu iddiası kabul edilse, bu durumda Kur’ân’m pey-
“Mecelletu’l-Beyan, 1951, s. 32.
” Hadim Hüseyin İlahi Bahş, el-Kur’aniyyun, s. 231,
Mektebetu's-Sıddık, 1989.
-48-
gamber tarafından izah edilen hususlarını kim tefsir

edecek?! Bu noktada ya mealcilerden biri çıkıp, “Bun
dan sonra din benden sorulur.” deyip peygamberlik
iddiasında bulunacak ya da “Kur’an anlaşılmadığın
dan dolayı çağa söyleyecek sözü kalmamıştır.” diyerek
tarihselciler gibi adavetini açıkça izhar edecektir.
Mealcilerin iddia ettiği gibi Peygamber sa
dece kendi zamanına konuştuysa, bu durumda, “De
ki: Ey İnsanlar! Ben göklerin ve yerin sahibi olan
Allah’ın hepinize gönderdiği elçiyim.”^^ âyetini nasıl
anlamak gerekir?! Söyledikleri tarihsel ve yerel olan
bir peygamber nasıl bütün insanlığın peygamberi
olabilir?! Ayrıca, Allah Teâlâ’nın kuluna muhabbet
etmesine vesile olan peygambere ittibanm^’ bir kar
şılığı olur mu?
İslâm’a “uydurulan din”, dini bizzat tahrif etmeye
ise “indirilen din” diyen Mealciler -ilk planda- Allah’ın
bütün insanlığa müjdeci ve uyarıcı olarak^” gönderdi
ği Peygamberi yaşadığı döneme hapsederek, Kur’an-ı
Kerim’in de hapsedilmesinin yolunu açmaktadırlar.
Bir farkla ki; tarihselciler bunu açıkça, Mealciler ise
“Kur’ân’ı Anlama” kılıfı altında yapmaktadırlar.
58 Arâf, 7/158.
5’ Âl-i imrân, 3/31
5° Sebe, 34/ 28.
-49-
VII. İslâm'ı Müdafaa İddiası

Mealciler, Buhârî ve Müslim gibi sahih hadis mec-
mularındaki birkaç hadisi ekranlarda kendi düşünce
dünyalarına hizmet edecek şekilde yorumlayıp, “İs
lâm’a karşı yapılan en kapsamlı ve sarsıcı saldırıların
temelinde akla aykırı olan bu hadisler vardır. Üm
met’in geri kalmasının temel nedenlerinden biri de bu
hadisleri sahih kabul edip, onları koruma adına sor
gulayıcı aklı öldürmektir.” gibi iddiaları ileri sürerek
Sünnet’i reddetmektedirler.
Cevap: Kur'an-ı Kerim'den Bazı Âyetleri

Çıkarmaya Aralanan Kapı
Sahâbe, Allah Rasûlü’nün hayatını bütün yönle
riyle rivayet etmiştir. İnsanlara mahrem kalan aile
hayatı da eşleri vesilesiyle anlatılmıştır. Ne var ki
ilerleyen yıllarda -farklı saiklerle- belli gruplar Pey-
gamber’e rağmen hadis uydurmaya başlamış, “haki-
kat”in içine “hurafe” sokmaya çalışmıştır. Önce Hz.
Muaviye’nin taraftarları, daha sonra da Hz. Ali’nin
bağlıları bu iki Sahâbe'nin haberi olmadan hadis
uydurdu. Kaderiyye, Mürcie, Cehmiyye gibi fırka
ların birbirleriyle olan mücadelelerinde de karşılıklı
hadisler uyduruldu. Zındıklar, kıssacılar, hariciler,...
derken mutaassıblar da aslı olmayan önemli sayıda
rivayete “hadis” dedi. Muhaddisler bu uydurma faa
liyeti karşısında tepkisiz kalmadı; sahih hadisi zayıf
ya da mevzudan ayıracak esasları tesbit etti, bu nok-
50
tada eserler kaleme aldı. Bir hadis, bu esaslar çerçe

vesinde kabul edildi ya da reddedildi. İsnad sistemi
bütün bu saldırıların önünde muhteşem bir kale gibi
durdu; hakikati, hurafeden ayırdı, sahih hadisleri
muhafaza etti.®^
Mealcilerin hadis inkârına kılıf bulabilmek
ve kendilerini de masum gösterebilmek için “Biz
Kur’an’a aykırı olduğundan ve de İslâm’ı müdafaa
edebilmek için bu hadisleri inkâr ediyoruz.” nevin
den sarf ettikleri hilâf-ı hakikat davalarına misal
olarak zikrettikleri bir hadisi tahlil ederek meseleyi
müşahhas hâle getirelim: “Eğer Benî İsrail olmasay
dı et bozulup kokmazdı!’^^ hadisi ulemaya müracaat
etmeden anlaşılabilecek bir rivayet olmadığından,
önce oryantalistlerin, sonrada yerli oryantalistlerin
ilgi alanına girmiş ve saf zihinleri bulandırabilmek
için üzerinde uzunca konuşulup, yazılmıştır. Yerli
Oryantalistler bu ve benzeri rivayetleri ekranlar
da tartışmaya açıp, “Bunlar akla da Kur’an’a aykırı
rivayetlerdir.” diyerek dinleyici/okuyucu üzerinde
etkili olmaya çalışmıştır. Ulemanın farklı şekillerde
izah ettiği mezkûr hadisle alakalı hakikate en yakın
beyan ise şudur: Kur’an-ı Kerim’de ifade buyruldu-
ğu gibi kendilerine kudret helvası ve bıldırcın gön
derilen^’ Yahudiler bıldırcını biriktirmeyip yiyecek
el-Umeri, Ekrem Ziya, Buhus fi Tarihis-Sünneti’l-Müşerrefe,
S.20, Mektebetü'l-Ulûm-i vel'l-Hikem, Medine, 1415.
Buhârî, Enbiya 1; Müslim, Rada, 63.
« Bakara, 2/57.
-51-
ya da tasadduk edecekti. Onlara Şeriatları bunu

emretmesine rağmen, cimrilik yapıp eti biriktirdi
ler; bundan dolayı da et koktu. O ana kadar insanlar
hayvan keser, av yapar; fakat eti biriktirmez, hemen
tüketirlerdi. îlk defa biriktirme Yahudi tarafından
yapıldığından dolayı, eti biriktirmeye bağlı olarak
kokma hadisesi de onlar vesilesiyle oldu. Tıpkı el
yapımı bomba imalatında yeni bir model geliştiren
bir terör örgütü vasıtasıyla yayılan bomba düzene
ğiyle alakalı emniyet birimlerinin raporunda, “fa
lan terör örgütüne ait bomba düzeneği” denmesin
den “ilk olarak falan örgüt tarafından kullanılan ve
bu sebeple de yayılan bombanın” anlaşılması gibi,
hadisten de “eti biriktirmeye bağlı ilk bozulmanın
Yahudi vasıtasıyla olduğu” anlaşılmaktadır.
Mealcilerin, “hadisler üzerinden İslâm’a saldı-
rılmasmı” hadis inkârına gerekçe yapmaları, an
cak onların Kur’an’a ne kadar yabancı olduklarını
ispat etmektedir. Dün olduğu gibi bugün de pek
çok kâfir varoluş gayesini Kur’an’a adâvetle temel
lendiriyor, yalanlar üzerine iftiralar bina ediyor.
Buna göre mealciler, kâfirler hangi âyetleri tenkid
ediyorsa, onlara şirin görünme adına o âyetleri de
Kur’an’dan mı çıkaracaklar?
-52-
VIII. "Sünnet Ümmet'i Böldü" İddiası

Mealciler, Kur an-ı Kerim’in tek bir millet örgü
sünden bahsettiğini; ne var ki Sünnet’in, Müslüman
ların fırkalara, gruplara bölünüp parçalanmasına se
bep olduğunu savunmaktadır. Bu noktada Abdullah
Çekrâlevî şöyle demektedir: “Müslümanlar Amr’m,
Zeyd’in rivayeti gibi isnad kültürüne bağlı kaldıkları
müddetçe parçalanmışlıktan kurtulamaz, tek sancak
altında toplanamaz, bir fikir ocağı onları bir araya ge-
tiremez.”^**
Kur’an Müslümanları/Mealciler açıkça şunu söy
lemektedirler: “Peygambere itaat çerçevesinde uydu
rulan hadisleri^5 ihtiva eden kitapları terk etmedikçe
Müslümanların iki yakası bir araya gelmez.’’
Cevap: İnsanların Hevası Adedince Din İcad

Etme Projesi
İslâm Ümmet’i en ağır darbeleri “vahdef’ten bah
seden çevrelerden yemiştir. Bugün Irak’ı ve Suriye’yi
Şiileştiren ve bu süreçte onbinlerce Müslümanı katle
derek mezhep katliamında Şah İsmail’e dahi rahmet
okutan İran da, Humeyni’yle Müslümanların karşısı
na “vahdet” temasıyla çıkmış; “Ne Şiilik, ne Sünnilik!
Yaşasın İslâm Birliği!” demişti.
Eğer iddia edildiği gibi Sünnet’in devre dışı bıra-
Mecellet-u İşâati’l-Kur’an, Şa’ban, 1321, s. 39.

Sünneti Reddeden Kur'an Müslümanları, “uydurulan
hadisler” ifadesiyle aslında “sahih” olan hadisleri
kastetmektedirler.
-53
kılması Müslümanların saflarını birleştirecek olsaydı,

Mealciler yekvücut olur, kısa zamanda pek çok fırkaya
ayrılmaz, liderlerinden birbirine aykırı görüşler sadır
olmazdı.
Sünnet’in Ümmet’i parçaladığını söyleyenler bu
gün bir ilmihal kitabı yazmaktan aciz oldukları gibi
namazın kaç vakit olduğu noktasında dahi ittifak ede
memişlerdir. Bir kısmı namazın beş, diğeri dört, üç,
başka bir grup da iki vakit olduğunu savunmaktadır.
Tekbirle başlayıp selâmla biten salâtı/namazı ıstılahî
muhtevadan lügat anlamına nakleden Nur Ahmed
şunları söylemektedir: “Salat/namaz Allah’tan olursa
‘rahmet’; mahlûkattan, meleklerden, insanlardan ve
cinlerden olursa kıyam, ruku’, dua ve teşbih anlamın
dadır. İşte Kur’an’m ruhuna uygun olan namazın anla
mı budur.”^^ Nur Ahmed’in bu ifadesi Sünnet-i Seniy-
ye’yi reddetmedeki esas gayelerini izhar etmektedir. O
gaye de namazın vakitleri gibi Ümmet’in icma’ ettiği
bir hususta da dört ayrı fırkaya bölünüp, “vahdet” slo
ganıyla Ümmet’i paramparça etmek, insanların “he-
va”sı adedince din icad etmektir.
Kur’an-ı Kerim’i Sünnet-i Seniyye ile anlayan Ha
nefi, Şafii, Maliki ve Hanbeliler’den oluşan Ehl-i Sün-
nefin yekünü ise namaz vakitlerinde ihtilaf etmek
şöyle dursun ne rek’atlarmda ne de rükunun ve secde
nin şeklinde ihtilaf etmiştir. Sadece bu husus bile Sün-
nef in bölen değil, birleştiren olduğuna misal olmaya
Muhammed Fadıl Siyalkûtî, Burhanu ’l-Furkan, s. 45.
-54-
kâfidir. İşte Kilise bunun için, Kur’an-ı Kerim’le Sün

net üzerinden savaşmaktadır. Eğer Kuranın “Namaz
kılınız!” buyruğunun nasıl anlaşılması gerektiğini
Allah Rasûlü Ümmet’ine göstermeseydi, bugün her
kesin hevasma göre bir “namaz” şekli olacaktı. Kimi
“salâf’tan dua etmeyi, kimi mücerred bir halde Allah’a
yönelmeyi anlayacak; kimi namaza ayakta, kimi otu
rarak başlayacak; kimi her rek’atta bir secde, kimi üç
secde yapacaktı. Kimi farzları bir, kimi iki rek’at kıla
caktı. Ne var ki Allah Azze ve Celle kullarına rahmet
etti, Peygamber-i Ekber’i gönderdi; o da Sünnetiy
le İslâm’ı derin ihtilaflara medâr olmaktan korudu.
Hülasa
Çekrâlevî Sünnet’i reddeden Kur’an Müslüman-
hğmm/Mealciliğin amentüsünü, İngilizler’den hem
talimat, hem de nişan alan Seyyid Ahmed Han’dan
aldı. Buna göre Sünnet'i reddedenlerin bir kısmı doğ
rudan, bir kısmı da dolaylı yoldan Kilise’ye hizmet
etmektedir. Bizdeki Mealcilerin her ne iddiaları varsa
tamamı Hindistan’da zuhur eden Kur’aniyyûn hareke
tine aittir. Bu yüzden hadiseyi mukallitler üzerinden
değil, İngilizler’in AR-GE’sinde çalışan Çekrâlevî gibi
“mucitler” bağlamında tahlîl ettik.
Mealcilik, Allah Rasûlü’ne mecnun diyen, insan
ları O’ndan uzaklaştırmak için O’na dair her nev’i
yalanı uydurmayı vazife kabul eden, naaşım kabrin
den çıkarmak için özel adamlar görevlendiren fakat
55-
her seferinde hüsrana uğrayan Kilisenin, aktörlerini

Müslümanlar arasından seçtiği en son ve en tehlikeli
oyunudur.
56
SÜNNET-İ SENİYYE
KARŞITLIĞI
KUR'AN MÜSLÜMANLARI NİÇİN
BUHÂRÎ'YE SALDIRIYOR?!
slâm’ın insanlığın umudu olması, İslâmi hü
I kümlerin önemli bir bölümünün de Muham

med b. İsmail el-Buhârî’nin(v. 256) “el-Câ-
mius-Sahîh”inde rivayet ettiği hadisler üzerine ibtina
etmesi, Buhârî’yi hem içerde hem de dışarda hedef hâ
line getirmiş; hariçte Oryantalizma, dahilde ise onun
yerli mümessilleri Buhârî üzerinde yoğunlaşmıştır.
Bu çerçevede, onun, Müslümanlar karşısında yeni
lip dağılan İran İmparatorluğu adına (intikam almak
için) hadis uydurduğunu ya da el-Câmius-Sahîh\ Al
lah Rasûlü’nün vefatından iki asır sonra tedvîn etti
ğini, bu yüzden eserinin muteber olmayacağını iddia
etmekte; “Bu Ümmet Buhârî ortaya çıkana kadar iki
asır Sünnetsiz mi yaşadı?!” gibi sorular sorarak zihin
lerde şüpheler oluşturmaktadırlar.
-59
Buhârî IranlI'ların İntikam Memuru Muydu?!

İmam Buhârî’nin îran İmparatorluğu adına, İs
lâm’dan intikam almak için hadis uydurduğu iddiası
nın ne aklî ne de naklî bir delili vardır. Zira Buhârî,
Farisî değil, Özbek’tir. Doğup, yaşadığı şehirse bugün
Özbekistan sınırları içerisindeki Maveraünnehir böl
gesinde yer alan Buhara’dır. Buhârî, ait olmadığı bir
millet adına İslâm’dan ya da Araplar’dan intikam al
mak için niçin hadis uydursun?! Ne var ki ilk mek
tepte okutulan tarih ve coğrafya kitaplarında yer alan
şehir ve şahıs isimlerinden hareketle bile anlaşılabi
lecek basitlikte bir mevzu, söz konusu îslâm olunca
çarpıtılmakta; bilim adamı olduğunu zannedenler,
uydurmalar üzerine dev yalanlar inşa edebilmektedir.
Muhal farz... Buhârî Farisî olsaydı bile Farisîliği
İslâm’dan intikam almak için hadis uydurmasına ge
rekçe teşkil etmezdi. Çünkü Horasan ve Maveraun-
nehir bölgesi gibi îran halkı da kendi isteğiyle İslâm’a
girmişti. îran imparatorluğu ya da bölge devletlerinin
baskıcı yönetiminden usanan tebaa Müslümanların
adaletini duyunca, îslâm devletine elçiler gönderip,
îslâm ordularını davet etmiş, kendi rızalarıyla îslâm
devletine katılmış, Müslüman olmuştu. Fetih yoluy
la alınan bölgelerde de insanları rahatsız edecek bir
durum yaşanmamıştı. Zira halk ne şehirlerinden sü
rüldü ne mallarına el konuldu ne de katliama maruz
kaldı. Köyde olan köyde, şehirde yaşayan da şehirde
hayatına devam etti.
60
Muhal üzerinde faraziyelere devam edersek şunu

söylemek gerekir: Buhârî iddia edildiği gibi Araplar
tarafından ortadan kaldırılan İran Devletinin intika
mını almak ve İslâm’ın yayılmasına mani olmak için
hadis uydurmuş olsaydı, Arapları yeni Müslüman
olan Farisîler ve Türkler nezdinde küçük düşüren
ya da Farîsileri yücelten hadisler uydururdu. Lâkin
Buhârî de durum bunun tam tersidir. Zira Buhârî’de
ki “Kitâbu’l-Menâkıb”m ikinci bâbı “Menâkıb-u Ku-
reyş/Kureyş’in Menkîbeleri” hakkındadır. Buhârî’nin
bu bâbda rivayet ettiği ilk hadis ise şu şekildedir: "Bm
emir(Hilafet) Kureyşte’dir. Onlar dini ikame ettiği müd
detçe kim onlara düşmanca davranırsa Allah onu yü
züstü yere vurur.”^^ Buhârî, el-Câmius-Sahîh'inde Ku-
Buhârî, Menâkıb, 2. Allah Rasûlü Hilafet’in Kureyş’te

olduğunu “haber sîğasıyla ifade etmiştir. Haber sigasının
karinelerle “emre” delalet etmesi söz konusu olsa da burada emre
delalet edecek bir karine olmadığından ihbarı olan ifadeden kesin
bir taleb çıkarılamaz. Bu cihetle bu ve benzeri rivayetler, Hilafet’in
Kureyş’e aidiyeti noktasında bütün zamanları kapsayacak şekilde
vücubiyet ifade etmez. Halife’nin Kureyş’ten olması vacip değil,
ancak menduptur denebilir. Bu yüzden Kureyşîlik Halife’nin
in’ikad şartlarından değil, tercih gerekçelerinden olabilir. Ayrıca
Allah Rasûlü “Benden sonra Hilafet 30 yıldır. Sonra saltanat
başlayacak.” buyurmuştur. Başka bir rivayette ise “Allah Teâlâ
saltanatı dilediğine verir.” buyurmaktadır. Hz. Ebu Bekir, Ömer,
Osman, Ali ve Hz. Haşanın altı ay kadar olan Hilafetlerinin
toplamı 30 yıl yapar. Sonrasında ise Hz. Muaviye ile saltanat başlar.
Buna göre Allah Rasûlü’nün Hilafet’in Kureyş’te olduğunu
bildiren ifadesiyle murad edilen, Saltanat’m başlamasına kadar
sürecek 30 yıllık “raşid halifeler” dönemidir. Nitekim bu 30 yılda
Halifeler Kureyş’tendir (Bkz: Aynî, Ebu Muhammed Bedruddin
Mahmud b. Ahmed, Umdetu'l-Kâri Şerh-u Sahîhi'l-Buhârî,
-61-
reyş’in menkıbelerine müstakil bir bab ayırmıştır?®

Buhârî, Kur’an-ı Kerim’in Kureyş’in lisanı üzere
indiğini ifade ettiği Kitabu’l-Menâkıb’m üçüncü ba
bında ise şu rivayeti nakleder: Hz. Osman Kur’an-ı
Kerim’i çoğaltıp Mushaf-ı Şerifleri büyük vilayetlere
göndermeye karar verince, Hz. Hafsa’nm evindeki
Kur’an-ı Kerim sahifelerini ister ve Ensar’dan Zeyd
b.Sabit, Kureyş’ten ise Abdullah b. Zübeyr, Saîd b. el-
As ve Abdurrahman b. el-Haris’ten oluşan dört kişilik
heyete Hz. Hafsa Mushâfmı esas alarak Kur’an-ı Ke
rim’i çoğaltmayı emreder. Kureyş’ten olan üç üyeye
de, Zeyd b. Sabit’le bir harfin yazımı ya da bir kelime
nin irabında ihtilaf ettiklerinde onu Kureyş’in lisanıy
la yazarak ihtilafı gidermelerini söyler. Gerekçe olarak
da, Kur’an-ı Kerim’in Kureyş’in lisanı üzere indiğini
zikreder. Onlar da buna riayet eder.^’
Buhârî iddia edildiği gibi İran İmparatorluğu adına
İslâm’dan intikam alsaydı, rivayet ettiği hadisler. Pars
ları yücelten, Arapları ise tahkir eden rivayetlerden
oluşurdu.
XVI, 103, Dârul-Kütübi‘l-İlmiyye,Beyrut, 2001.). Sonrası ise

saltanattır. Hadis-i şerif şu şekilde de anlaşılabilr: 30 yıllık dönem
hilafet-i kamile, sonrası ise hilafet-i nakısadır.
Allah Rasûlü’nün Abdullah b. Revaha, Zeyd b. Hârise,
Usame b. Zeyd gibi Kureyş’ten olmayan Sahâbe'yi emir olarak
atması da göstermektedir ki. Halifenin Kureyş’ten olduğunu
bildiren hadisler “vucûbiyet” değil ‘ evleviyet” ifade eder.
Buhârî, Menâkıb, 3; Aynî, a.g.e., KVI, 109.
-62-
Ümmet, Buhârî'ye Kadar Sünnet-i Seniyye'den

Habersiz miydi?!
Sünnet-i Seniyye, Kur’an-ı Kerim’in vahyedilme-
siyle başlar. Allah Rasûlü’nün Medine-i Münevve-
re’de on altı ay Mescid-i Aksa’ya doğru namaz kılması,
arzu etmesine rağmen yüzünü Kabe’ye çevirememe-
sf° Beyt-i Makdis’i kendi arzusuyla kıble yapmadığı
nı göstermektedir. Zira aksi olsaydı, vahiy beklemez,
Kabe’ye dönerdi. Fakat dönmedi, bekledi. Kur’an-ı
Kerim’de Beyt-i Makdis’e doğru namaz kılmayı em
reden bir âyet olmadığına, Müslümanlar Kabe’yi iste
melerine rağmen, âyet gelmediğinden dolayı Kudüs’e
doğru namaz kılmaya devam ettiklerine göre, demek
ki Kudüs’e yönelmelerini emreden Kur’an haricinde
bir nass var. Bu nass da Kur’an-ı Kerim’de olmadığına
göre Allah Rasûlü’ne gelen buyruklar, bir “Vahy-i
Metluv” dediğimiz Kur’an-ı Kerim, bir de “Vahy-i
Gayr-i Metluv” dediğimiz Sünnet diye iki şekilde an
laşılmalıdır.
Sahâbe, Allah Rasûlü ile birlikte yaşar, O’nun
sözüne itaat eder, hareketlerini de örnek alırdı. Sün
net, satırlardan önce sadırlarda muhafaza edildi.
Sonra yazıya aktarıldı ve Sahâbe de dahil olmak üze
re her asırda pek çok Müslüman Allah Rasûlü’nün
hadislerini kuşaktan kuşağa aktardı. Buhârî henüz
okurken de, hadis tedvin ederken de ortada Sünnet-i
Seniyye ile alakalı çok sayıda müstakil hadis kitabı
Bakara, 2/144.
-63-
vardı. Bir kısmı da fıkıh ve tefsir kitapları içerisinde

yer almaktaydı.
îmam Buhârî’den önce Sünnet-i Seniyye ile alaka
lı tedvin edilen bu kitapların tarihi Allah Rasûlü’ne
kadar uzanır. Bizzat Allah Rasûlü’ne talebelik
yapan Abdullah b. Amfin “Sahîfe”si, Zeyd b. Sabit’in
'"Kitabul-Ferâiz”i bunların en önemlilerindendir.
Bazı Sahâbeler de bizzat kendileri için hadis mecmu
aları telif etmişti. Tâbiûn da aynı çizgide çalışmalar
yapmıştı. Hemmam b. Münebbih “es-Sahîfetus-Sahî-
ha'yı tedvin etti. Hemmam’m basılan mecmuasının el
yazması kütüphanelerde mevcuttur. İmam Muham
med’in bir kısmını doğrudan Ebû Hanife, bir kısmını
da Ebû Yusuf yoluyla Ebu Hanife’den aldığı fıkhî me
seleleri ihtiva eden “Zahirur-Rivaye” kitaplarında da
hadisler senetleriyle zikredilmektedir. Bu cihetle ilk
dönem fıkıh kitapları da bir cihetle hadis çalışmasıdır.
îmam Ebû Hanife Hicri 150 tarihinde, Buhârî ise
256’da vefat etti. Yani Buhârî, Ebû Hanife’nin vefa
tından 44 yıl sonra (h.l94) dünyaya geldi. Bu tarihi
hakikatlere rağmen "Buhârî’ye kadar hadis yoktu.” de
mek, öğle vaktinde güneşi inkâr etmek ya da insan
ların gözleriyle tanıklık ettiği bir mekanı yok saymak
gibidir.
Buhârî'den Önce Tedvin Edilen Eserler

îmam Malik Muvattayı^ Buhârî’nin doğumundan
54 yıl önce Hicri 140 tarihinde tedvin etti. Eserinin
-64-
Allah Rasûlü’nden rivayet edilen hadisi şeriflerin

az bir kısmını ihtiva etmesi ve onun intişarıyla sair
bölgelerdeki muhaddislerin tedvin ettiği hadis mec
mualarındaki rivayetlerin reddedilmesi muhtemel
olabileceğinden dolayı îmam Malik, Muvatta nın her
tarafa gönderilip esas alınmasına müsaade etmedi. Bu
durum da göstermektedir ki, îmam Buhârî talebey
ken Muvatta da, diğer muhaddislerin eserleri gibi in
tişar etmişti.
îmam Buhârî 10 yaşında iken vefat eden îmam Şa
fiî hadis alanında Müsned'ı, fıkıhta el-Ümm'ü, usûl-u
fıkıh ve mustalahu’l-hadis alanında ise er-Risale adlı
eserini telif etmişti.^*
Hicri 241 tarihinde vefat eden Ahmed Hanbel,
30 bin hadis ihtiva eden Müsned'ıni Buhârî’nin do
ğumundan ondört yıl önce (180) yazmaya başladı.
Müsned'ie alakalı, “Bunu, insanlar Allah Rasûlü’nün
Sünneti noktasında ihtilaf ettiklerinde müracaat
edecekleri bir başucu kitabı(imam) olarak tedvin et
tim.” dedi.
Ebu Hanife, îmam Malik, Şafiî ve Ahmed b. Han
bel, Buhârî’den önce yaşadı. Bu yüzden Buhârî bun
lar içerisinde sadece Ahmed b. Hanbel’den doğrudan,
diğerlerinden ise talebeleri vasıtasıyla hadis rivayet
edebildi.
Buhârî’den önce meşhur dört imam dışında da pek
Şafiî’nin ‘er-Risale"si Sünnet’ten istifade etmeyi bir sistem

dahilinde ifade ettiğinden dolayı “mustalahu’l-hadis” alanında
yapılan ilk çalışma olarak da kabul edilebilir.
-65-
çok alim hadis alanında eser verdi. Buhârî, bunlardan

Abdullah b. Mübarek’in (v. 181) Sünnet-i Seniyye ile
alakalı telif ettiği eserleri daha küçük yaşta ezberle
mişti.
Ebû Dâvud et-Tayâlisî(v. 204), yazdı
ğında Buhârî 14 yaşındaydı. Hicri Zll’de vefat eden
Abdurrazzak es-Sananî de “Musannefi telif etti.^^
Yukarıda bir kısmını zikrettiğimiz eserler de gös
termektedir ki, Sünnet’i Seniyye Buhârî’den çok önce
telif edilmeye başlanmış; hadisleri yazma ve tedvin
etme faslından onları tasnif etme merhalesine geçil
mişti. Buna göre “Buhârî, el-Câmius-Sahîh adlı eseri
ni telif edene kadar geçen iki asırda Sünnet-i Seniyye
yoktu, Buhârî onu uydurdu.” demek, mesnetsiz bir id
diadan öte bir anlam taşımaz.
Hülasa
Bugün Özbekistan sınırları dahilinde yer alan Bu-
hara’da dünyaya gelen İmam Buhârî’nin îranh olduğu
iddiasına hem tarihî hem de coğrafî gerçekler aykırı
dır. Buharah bir muhaddisin çöken îran İmparatorlu
ğu adına İslâm’dan intikam almak için hadis uydurdu
ğu iddiaları tamamen çelişkilerle doludur.
Eğer Buhârî Farisiler adına İslâm’la savaşsaydı, Fa-
risilerin itibarını yükseltecek hadisler uydurur, bunla
rı da yayardı. Lâkin o el-Câmius-Sahîh'inde Hilafet’in
Bkz: Abdulmehdî b. Abdulkadir, Def’u’ş-Şubuhât anis-

Sünneti’n-Nebeviyye, 240-243, ty.
-66-
Kureyş’te olmasının daha evla olacağı anlamına gelen

hadisleri rivayet etti.
Buhârî hadisle hem ilim hem de amel cihetiyle ala
kadar oldu. Cerh ve ta’dil ilmini en iyi bilenlerdendi.
Bu, onu hadis uyduranların tuzağına düşmekten mu
hafaza etti. Buhârî’nin söz ve ameline yansıyan verâsı,
onu cerh ve tadilde mutedil çizgiyi oluşturmada da
öncü yaptı. Bekr b. Münîr “Buhârî’yi, ‘Allah Teâlâ’ya,
tek bir kişiyi dahi gıybet etmeden, beni hesaba çekme
yecek bir halde varmayı umuyorum.’ derken işittim.”
demektedir. Buhârî, Allah Rasûlü’nün sünnetiyle
bizzat ona iktida etmek için de alakadar olmuştur. Ni
tekim atıcılık ulemanın ilgi alanına girmediği halde
Buhârî, Sünnet olması hasebiyle onunla da alakadar
olmuştur. Atıcılıkta olan maharetinden dolayı attığı
oklar hedef şaşmazdı.^^
İslâm; İran, Horasan ve Maveraünnehir bölgeleri
ne hakim olduğunda halk kendi ihtiyarıyla ihtida et
miş, İslâm devleti de kimsenin elinden ne malını ne
emlakim almıştı. Buhârî’nin doğduğu şehri sınırları
içerisinde barındıran Maveraunnehr de kendi irade
siyle Müslüman olduğundan halkta kin ve nefreti ge
rektirecek bir durum olmamıştı.
Buhârî’den günümüze kadar yaşayan muhaddisler,
onun ilmi derinliği, emaneti, tayin edilen İlmî kriter
lere sadakati gibi yönlerini dikkate alarak Buhârî’yi
hadis ilminde “Emîru’l-Muminîn” olarak kabul etti.
” Ahmed Ferîd, el-îmamul-Buhârt, 38.
-67-
Fukaha da hadislerine alaka gösterdi. Sahih rivayet

leri ihtiva ettiğinden dolayı müctehitlerin Kurandan
sonra başvuru kitabı oldu. Onun çökmesiyle, ondaki
rivayetlere dayanan içtihatların da hurafe olacağını
bilen oryantalistler Kur’an-ı Kerimden sonra en çok
ona saldırdı.
Buhârî, hadis tedvininde ilk değildi. O’ndan önce,
Allah Rasûlü’nün asrından başlayarak hadisle
ri tedvin noktasında çok sayıda eser de telif edildi.
Abdullah b. Amr’m es-Sahîfetus-Sâdtkası, Zeyd b.
Sabit’in Kitabu’l-Feraiziy Hemmam b. Münebbih’in
Sahîfe'si, İmam Malik’in Muvatta sı^ Şafiî’nin eserle
ri, Ahmed b. Hanbel’in Müsned i, Ma’mer b. Raşid’in
Camt iy Abdullah b. Mübarek’in eserleri, Ebû Dâvud
et-Tayâlisî’nin Müsnedi, Abdurrazzak’m Musannefi
bunların mühimlerindendir. Bütün bu müellifler
Buhârî’den önce yaşadıklarından, eserlerini de ondan
önce telif ettiler. Hâdise bu minvalde iken birinin kal
kıp da “Sünnet, Buhârî’den önce yoktu. Buhârî onu bi
lip görmediğimiz kaynaklardan telif etti.” demek, yaz
günü öğle vaktinde güneşin varlığını inkâr etmekten
farksızdır.
-68
HZ. EBÛ BEKİR HADİSLERİ YAKTI MI?
ryantalistler ve işbirlikçilerinin Müslü
O manların Allah Rasûlunün hadis

lerine olan itimadını sarsabilmek için
başvurdukları yollardan biri de kitaplardan mevzu
uydurma rivayetleri öne çıkarıp zihinleri karıştır
maktır. Bu bağlamda hadis inkârcılarmm sıklıkla
dile getirdiği tahrib gücü yüksek tezviratlardan biri
de, Hz. Ebû Bekir’in Allah Rasûlü’nden rivayet
edilen hadisleri Hz. Âişe’ye yaktırdığı iddiasıdır.
Hadis inkârcıları bu iddia ile aslında şunu söyle
mektedirler: “Kur’an bize yeter. Hadislerse şüpheli ol
duklarından onlarla amel edilmez. Allah Rasûlü’nün
en yakını olan Hz. Ebû Bekir bile hadislerden bu
derece şüphe duyuyor ve onları yaktırıyorsa, Peygam
berden asırlarca sonra gelen Müslümanlar o rivayet-
https://www.youtube.com/watch?v=gtxraQOIAYU (Dk: 02:00)
-71-
lere nasıl itimat edebilir?! Sünnet’i, Hz. Ebu Bekir mi

yoksa ondan iki asır sonra gelen Buhârî mi daha iyi
bilir? Her gün Allah Rasûlü ile birlikte olan Ebû
Bekir’e uyup, hadisleri imha etmek gerekmez mi?”
Katıldığı bir televizyon programında din-devlet
ilişkisi bağlamında sarf ettiği sözlere binaen Kemalist
katılımcılar tarafından, “Mustafa Bey’in dediklerinin
altına imzamı atarım.” nevinden pek ziyade övgüler
alan müseccel Sünnet-i Seniyye düşmanı olan zât,
kendi kanalındaki programın bir bölümünde bu or
yantalist iddiayı naklediyor.
îlgili bölümü dinlerken aklıma, bir Bektaşi’ye niçin
namaz kılmadığı sorulduğunda, “Ey iman edenler na
maza yaklaşmayın.’’^^ mealindeki âyeti okuyarak cevap
vermesi geldi. Malum ya, Bektaşi’ye “Âyetin devamın
da İçkili olduğunuz hâlde namaza yaklaşmayın.’ ifa
desi de var.” denilince, Bektaşi, “Ben hafız değilim.”
demiş. Oryantalistlerin öne çıkardığı uydurma riva
yetlerle Sünnet-i Seniyye’ye saldırmayı “ahlak” hâline
getiren bu zât da mevzuya dair ibareleri, siyak sibakın
dan kopararak ya da hadis imamlarının ilgili rivayetle
alakalı değerlendirmelerini hazfederek (silerek) ya da
onları dikkate almayarak naklediyor. Nitekim, İmam
Zehebi, Hâkim’den Hz. Ebu Bekir’in, Hz. Aişe’ye 500
rivayeti getirtip yaktırdığı yönündeki iddiayı nakleder,
sonunda da ' iJuk/ Bu bilgi doğru değildir (yani
mevzudur).” der.^^ îbn Kesîr de söz konusu rivayetin
” Nisâ, 4/43.
Zehebi, Şemsüddin Muhammed b. Ahmed b. Osman,
-72-
senedinde yer alan Ali b. Salih’in meçhul bir ravi ol

ması hasebiyle, bu rivayetin merdud olduğunu söyler/^
Muhal farz; Zehebi’nin Hâkim’den yaptığı bu ri
vayet doğru kabul edilse de, hadisleri yakma hadisesi
hadis inkârcılarmı teyit etmez. Çünkü rivayete göre,
Hz. Ebu Bekir hadisleri “ravilere güvenmediğinden
dolayı” değil, “onları kendine rivayet eden bir ravinin
doğruluğundan şüphelendiğinden dolayı” yaktırır.
Ayrıca Hz. Ebû Bekir kendisine bu hadisleri rivayet
eden kişiyi Sahâbe olmasından dolayı Allah Rasû
lü’ne bilerek yalan isnat etmekle de itham etmez.
Adını vermediği raviden aldığı hadisleri yaktırması
nın sebebi ise, unutkanlık, anlama problemi, gaflet,
yanılgı gibi durumlar olabilir.
Burada üzerinde düşünülmesi gereken mühim
hususlardan biri de şudur ki; binlerce Sahâbe’nin
Allah Rasûlü’nden hadis rivayet etmesini; O’nun,
Sahâbe'ye, “Ebu Şah için (hutbeyi) yazın.”^^ şeklinde
talimat vermesini; Abdullah b. Amr’m, “Ben Allah
Rasûlunden duyduğum her şeyi yazıyordum ki Ku-
reyş beni bundan menetti ve dedi ki: ‘Allah Rasûlü
gazab ve rıza hâlinde de konuşan bir beşer olduğu hal
de ondan duyduğun her şeyi yazıyor musun?’ Bunun
Tezkiretu’l-Huffâz, I, 10-11, Dâru'l-Kütübi'l-İlmiyye, Beyrût,

1419.
” el-Müttakî, Alâüddin Ali b. Hüsamüddin, Kenzul-Ummâl (thk.
Mahmud Ömer ed-Dimyâtî), H. No: 29446, Dâru'l-Kütübi'l-
îlmiyye, Beyrût, 2001.
^8 Buhârî, İlim, 39; Ebû Dâvud, H. No: 3646.
73
üzerine yazmaktan vazgeçtim. Daha sonra mevzuyu

Allah Rasûlü’ne aktardım. Parmağı ile ağzını işaret
etti ve şöyle buyurdu: ‘Yazi Nefsimi kudret elinde tutan
Allah’a yemin olsun ki, bu ağızdan haktan başka bir şey
çıkmaz! şeklindeki rivayetini, Medine Sözleşme
sini, Allah Rasûlü’nün Hudeybiye Musâlahasını
yazdırmasını ve Sahâbe'nin tedvin ettiği hadis mec-
mularmı dikkate almayan kişilerin, Zehebî’nin mev
zu olduğunu söylediği bir rivayet üzerinden hadisleri
inkâra yol araması, bir yalanı esas alarak mütevatir
tarihi hakikatleri inkâr etmek gibidir.
Kendi televizyonunda, “Ben Kur’an yeter dedim
mi! Bu memlekette en kolay iş M. İslamoğlu’na ifti
ra atmaktır.” diyen bu zât ya milletin hafızasıyla alay
ediyor ya da ne dediğini hatırlamayacak kadar yaşlan
dı. Diyanet’in, Sünnet-i Seniyye ile alakalı hutbesine
karşı attığı şu tweetle, “Diyanetin bugünkü hutbesini
yazan zat, Tevhid dini İslâm’ı, Allah ile Peygamber’in
ortaklaşa kurduğu limited şirket zannediyor. Kella!”
diyerek mürit ve müntesiplerini hutbeyi protesto adı
na Cuma’ya gitmeyecek kadar tahrik eden, gelen tep
kiler üzerine de sosyal medya hesaplarını bir müddet
donduran İslamoğlu, “Ben Kur’an yeter dedim mi!”
diyerek, kendiyle değilse kiminle alay ediyor?!
Ebû Dâvud, H. No: 3643.
74-
SÜNNET'İ REDDEDENLERİN
İTİKÂDÎ GÖRÜŞLERİ
I. MEHDİ GELECEK MI?!
ünün gecesi var diye gündüzüne karşı
G çıkmak, yaşı da kurunun yanında yak

maktır. Ne var ki, tarihi süreç içerisinde
geceye bakarak gündüze kara çalınmış, yaş kurunun
yanında yanmıştır. Bugünlerde tam da bu süreci ya
şıyoruz. Yanlışlar doğruya “emsal” olmuş; yüz yıldır
hocaya, hacıya, tekkeye, medreseye saldırmayı varo
luşun gereği olarak görenler durumdan vazife çıka
rarak “cemaat” adını kullanan bir yapıdan hareketle
bütün cemaatlere saldırıyor. “X yapısı bir cemaatti;
yarın diğer cemaatler de aynı kalkışmayı yapabilir.”
diyen süreç mühendislerinin nihaî amacı ise, “X ya
pısı Müslümandı, bütün Müslümanlardan benzer
hamleler beklenir.” algısını oluşturmak.
Geceye kurban olan kavramlardan biri de “Meh-
79
dîlik”tir. Sahtesinden hareketle hakikatine bir taarruz

mu var ya da “hakikat” olarak bildiğimiz şey gerçekte
sahte midir? Esasında iki asırdır Müslümanlar en iyi
bildikleri mevzularda da bu derin şüphelere düştüler:
“O, o mudur; yoksa O, ondan başka bir şey midir?”
Birine İstismar, Diğerine Taassub Hakim

Hâlimiz ekranlarda... Hiçbir mevzuda mahremi
yet kalmadı; havâs ne düşünüp konuşuyorsa, avâm da
aynı şeyler üzerine kafa yoruyor. Bir farkla ki havâsta
istismar; avâmda ise koyu bir taassub var.
Her sıcak gündemle dinden bildiği bir “hakikat”!
kaybeden ya da ondan şüphe duyan Müslümanların
götürülmek istendiği nihaî nokta ise, dinlerinin bo
zulduğuna, asırlardır İslâm diye “uydurulan bir dine”
inandıklarına ve Allah’ın emri olarak kabul ettikleri
daha pek çok şeyin de “hurafe” olduğuna inanmaları.
Böylece her krizde kendilerine çıkış yolu gösteren İs
lâm’a iltifat etmeyecek, bilakis hiçbir şeyden olmadığı
kadar ondan şüphe duyacaklar.
Daha Neler ve Neler Var!

Birileri, Mehdî tartışmalarını, Müslümanların İs
lâm’dan kopuşuna vasıta yapma peşinde. Onun üze
rinden daha derinlere inecekler. Yüz ifadelerinde, “Ey
Millet! Siz ne gördünüz? Daha neler ve neler var. Size
din diye yıllarca hurafe anlatmışlar.”
80-
Ahmed Emîn
Mehdî ile alakalı Türkçe yazılan makalelerin kahir
ekseriyetinde Duha’l-îslâm sahibi Ahmed Emîn in et
kisi var. Manzarayı görünce, “Biri yanlış bir yol be
lirleyince ardından ne çok insan gidermiş” demekten
kendinizi alamıyorsunuz.
Aşağıdaki satırlar, son bir asırda Ahmed Emîn
çizgisinde Mehdî üzerine yazanların ortak kanaati:
Mehdî, sosyo-kültürel bağlamda uydurulan, “Renk
li ve canlı süsleriyle birtakım maceraların, dünyevî
ve siyasî emel sahiplerinin ve çaresiz kitlelerin alaka
merkezi olan”®® bir teselli vasıtasıdır.
Goldziher Etkisi ve Mehdi İnkarı

İslâm coğrafyasının siyasi işgale paralel olarak ya
şadığı zihnî ihtilal sürecinde en çok tartışılan mev
zulardan biri olan Mehdî mevzuuna Oryantalistler
yakın alaka göstermiş; bu konuda sâfî zihinleri kendi
emelleri doğrultusunda yönlendirici çalışmalar yap
mışlardır. Modernistlere tesiri itibariyle İslâm moder-
nizminin kurucu şahsiyetleri arasında zikredilmesi
gereken Goldziher’e göre. Mehdi anlayışı Yahudilik,
Hristiyanhk ve Maniheizm gibi dinlere ait bir inanç
olup, Ka’b’ul-Ahbar ve Vehb b. Münebbih tarafından
Hz. Peygambere atfedilen rivayetler yoluyla Müslü
manlar arasında yayılmıştır.
Sahte mehdilerin yıkan, dağıtan faaliyetlerini ön
8° Fığlalı, E. Ruhi, “Mesih ve Mehdi İnancı Üzerine”, A.Ü.İ.ED.,
XXV, 214.
-81-
plana çıkaran Modernist Müslüman yazarlar da, or

yantalistlerin Mehdiliğin isnat merkeziyle alakalı Maz-
deizm, Mecusilik, Yahudi ve Hristiyanhk gibi tespit
lerini onaylamaktadır?’ Ahmed Emine göre; Şia’nın
“Beklenen Mehdisi”, Emevilerin de “Süfyâni” lakabını
taşıyan kurtarıcısının olması Abbasilerin zoruna gider.
Bu çerçevede onlar için de Mehdi hadisleri uydurulur.®^
Ahmed Serdaroğlu da Diyanet mecmuasında neşre
dilen, “Mehdi Hakkında” başlıklı yazısında, Kur’an-ı
Kerim’in Mehdi’den bahsetmemesini, Buhâri ve Müs
lim’de de mevzu ile alakalı sarih bir rivayetin yer alma
masını, Mehdi anlayışının İslâm’da olmadığına gerekçe
yapar.8’ Mehdi anlayışının Müslümanları İslâmiyet için
çalışmaktan mahrum bırakacağını da iddia eden bu
taife, rivayetlerin akla aykırı olduğunu da savunmak
tadır.®^ İsnâaşeriyye Şiâsı’yla, Ehl-i Sünnet’in Mehdi an
layışının özde birbirinden farklı olmadığını düşünen
ler de, bu inancın Ehl-i Sünnet’e Şia’dan intikal ettiğinin
kuvvetle muhtemel olduğunu söylemektedir.®®
Lügatte Mehdî
Allah Teâlâ tarafından hidâyete erdirilmiş kişi
Hakyemez, Cemil, “Mehdî Düşüncesinin İtikadileşmesi

Üzerine \ G.Ü.Î.ED., 2004/1, III, sy: 5, s. 130.
“ Bkz: Ahmed Emin, Duhai-lslam, III, 173.
Serdaroğlu, Ahmet, “Mehdî Hakktnda”, Diyanet İşleri
Başkanlığı Dergisi (Dini, Ahlaki, Edebi, Mesleki Aylık Dergi),
Mayıs-Haziran, 1968, sy. 72-3, s. 127.
“ Serdaroğlu, a.g.m., s. 18.
85 DÎA, Mehdî, XXVIII, 373.
-82-
manasında kullanılan Mehdinin, “Hâdî” şeklindeki

İsm-i Fâil kalıbının anlamı ise “yol gösteren” anlamın
dadır. Kur’an-ı Kerim’de aynı kökten pek çok kelime
geçmesine rağmen “mehdî” zikredilmez. Lâkin Allah
Rasûlü, Hz. Ali’yi “Hâdî/Hidâyete vesile olan ve Meh-
dî/Hidâyete erdirilen”®^ sıfatlarıyla zikreder; Muaviye
için de, “Yh Rabbi! Onu doğru yola ulaştıran/Hâdî ve
ulaşanlardan/Mehdî kıl. Onunla insanları doğru yola
buyurmuştur. İstılahî manada. Mehdi ile alaka
lı ise pek çok rivayet vardır.
30 Sahabînin Rivayetiyle Mehdî

Oryantalistlerin ve onlardan etkilenen yazarların
başka dinlerden ya da Şia’dan Ehl-i Sünnet’e geçtiği
ni iddia ettikleri Mehdi’nin zuhûru noktasında ule
manın icması vardır. Buna göre âhir zamanda Allah
Rasûlü’nün Ehl-i Beyti’nden Muhammed b. Ab
dullah adında biri çıkacak, Müslümanlar ona tabi ola
cak, İslâm’ı ve Müslümanları zafere taşıyacak, küfrün
belini kıracak, adaleti hakim kılacak.
Mevzuyla alakalı hadisler manevi tevatür derece
sindedir. Suyutî bunların 4O’tan fazla olduğunu söyle-
mektedir.^8 Allah Rasûlü’nden Mehdi’nin zuhûruy
la alakalı hadîs rivayet eden Sahâbe sayısı ise 3O’dan
fazladır. Bunlar arasında Osman b. Affân, Ali b. Ebî
8® Ahmed, Müsned, H. No: 817.
8^ Tirmizî, H. No: 3842.
88 es-Suyûtî, Celalüddin Abdurrahman b. Kemâl, el-Hâvî, II, 213,
Dâru'l-Kütübi'l-îlmiyye, Beyrût, 2000.
-83-
Talib, Talha b. Ubeydullah, Abdurrahman b. Avf, Ab

dullah b. Abbas, Abdullah b. Mesud gibi Sahâbeler
de yer almaktadır. Ebû Dâvud, Tirmizî, İbn Mâce,
en-Nesâî, Ahmed b. Hanbel, îbn Hibbân, Hâkim, Ta-
berânî gibi büyük hadis imamları da bu rivayetleri
eserlerine almışlardır.
Malum hadislerin bir kısmı sahîh, bir kısmı hasen,
bir kısmı da zayıftır. Bu yüzden “Tarih”inde Mehdi ile
alakalı rivayetlerinin tamamının zayıf olduğunu söy
leyen İbn Haldun’un sözüne itibar edilmemiştir.®’
Otuz küsur Sahâbe’nin Allah Rasûlu nden ri
vayet ettiği hadisleri mecmularma alan büyük hadis
imamları ve onlardan hareketle Mehdî’nin zuhûrunu
söyleyen ulemanın karşısında yer alanlar, bu sistemi
çürütecek bir delil ortaya koyamamışlar; makalelerin
de -daha çok- zayıf hadislerin tahrîcini yaparak, san
ki mevzuyla alakalı hadisler bu kadarmış gibi bir algı
oluşturarak Mehdî hakikatini inkâr etmişlerdir.
Mehdî'nin Özellikleri
Allah Rasûlü, Mehdî’nin hakikisini sahtesinden
ayırt edecek ölçüleri şu şekilde tayin etmiştir:
“Dünyada sadece bir gün kalsa -Zaide, hadisinde
şöyle dedi: Allah o günü uzatırda- (Sonra bütün raviler
ittifak ettiler.) o günde benden veya Ehl-i Beytimden,
adı adıma, babasının adı da babamın adına uyan bi-
8’ Azimâbâdî, Ebû Tayyib Muhammed Şemsulhakk, Avnu'l-

Mahûd Şerh-u Sünen-i Ebî Dâvud, XI, 282, Dârül-Fikr, Beyrut,
1995.
-84-
rini gönderir.”^
'‘Yeryüzü zulüm ve düşmanlıkla dolmadan kıyamet
kopmaz. Sonra benim ailemden biri çıkar, yeryüzünü
zulüm ve düşmanlıkla dolduğu gibi adalet ve hakkani
yetle de doldurur'^^
“Dünyanın ömründen sadece bir gün kalsa Allah
Azze ve Celle benim Ehl-i Beytimden bir adam gön
derecek, o da dünyayı daha önce zulümle olduğu gibi,
adaletle dolduracak!’^^
“Mehdî benim neslimdendir. O açık alınlı ve burnu
nun ortası kemerli olacaktır. Yeryüzünü zulümle oldu
ğu gibi, adaletle dolduracak ve yedi yıl hüküm sürecek
tir.”^^
“Mehdî benim ailemden, Fâtımanın neslinden ola
caktır’^'^
Ulemanın Görüşü
Süfyan-ı Sevrî, Berbahârî, Ahmed el-Bustî, Ebû
Süleyman el-Hattabî, Beyhakî, Ebû Bekir b. Arabi,
Kadi lyaz, Suheylî, Îbnu’l-Cevzî, Kurtubî, Kastallanî,
Zehebî, Şâtıbî, Sehavî, Suyûtî, İbn Hacer Heytemî baş
ta olmak üzere ulemanın cumhuru da bu hadislerle
’^’Ebû Dâvud: H. No: 4276.

” Ahmed, Müsned, H. No: 11331. Şuayb Arnavud, bu hadisin
isnadının Buhârî ve Müslim’in şartlarına göre sahih olduğunu
söylemektedir.
İbn Mâce, Fiten 34.
” Ebû Dâvud, H. No: 4279.
Tirmizî, H. No: 2230.
-85
istidlal etmiş ve Mehdinin zuhûr edeceğini söylemiş

lerdir.
İbn Hacer, Beyhakî’den, Mehdinin zuhûruyla ala
kalı hadislerin isnad cihetiyle son derece sahih olduk-
larmı’5; Berbahâri de Şerhus-Sünne’sinde, Hz. İsa’nın
inip Deccâl’ı öldüreceği, evleneceği ve Allah Rasû
lunün ailesinden birinin arkasında namaz kılaca
ğını zikreder.’^
Mehdî Neden Kur'an-ı Kerim'de Yok?

Allah Azze ve Celle müminlere hem Kur’ana, hem
de Sünnet’e ittiba etmeyi emretti. Haramların bir kıs
mı âyetle, bir kısmı da hadisle sabit oldu. Kur’an-ı
Kerim Allah Rasûlü’nün de helal ve haram kılma
yetkisinin olduğunu bildirdi.’^ Bundan; biri “vahy-i
metluv” diğeri ise “vahy-i gayr-i metluv” olmak üze
re iki tür vahyin olduğu anlaşıldı. Zira kıblenin Mes
cid-i Aksa’dan Mescid-i Haram’a dönmesi sürecinde
Allah Rasûlü çok arzu etmesine rağmen^® “Artık
yüzünü Mescid-i Haram tarafına çevir.'”’’ âyeti gelene
kadar Beytullah’a yönelmedi. Eğer Mescid-i Aksa’ya
doğru namaz kılma noktasında bir vahiy olmasaydı.
İbn Hacer, Şihâbuddin Ebu'l-Fazi Ahmed b. Ali b. el-Askalânî,

Tehzîbu’t-Tehzîb, IX, 126, Dâru’l-Kutubi’l-îlmiyye, Beyrût, ty.
Berbahâri, Haşan b. Ali, Şerhu’s-Sünne, Dâr-u İbni'l-Kayyım,
Demmam, 1408; Muhammed İsmail, a.g.e., 81.
A’râf, 7/157.
Bakara, 2/144.
Bakara, 2/144.
-86-
Allah Rasûlü beklemeyecek, dönecekti. Kur’an-ı

Kerim’de Mescid-i Aksa’ya doğru namaz kılmakla ala
kalı bir emir olmadığına göre eski kıble “vahy-i gayrı
metlüv” ile sabittir. Yine Benû Nadir kabilesi kuşatı
lınca askeri önlem gereği ağaçlar kesilince Yahudi ve
münafıkların menfî propagandası üzerine Allah Teâlâ
ağaçların kendi izniyle kesildiğini haber vermiştir.
Lâkin Kur’an’da böyle bir izne delalet eden bir âyet
yoktur. Bu durum da göstermektedir ki Allah Rasûlü
vahy-i metlüv dışında ayrı bir kanaldan da Rab-
binden vahiy almaktaydı.
Allah Rasûlü’ne itaati emreden^°\ ona itaat et
menin Allah’a itaat etmek olduğunu bildiren^”^ ihti
laf anında Allah’a/Kur’an’a ve Rasulullah’a/Sünnet’e
müracat yolunu gösteren âyetler’”’, “Allah Rasûlü,
size neyi verdiyse onu alm ve size neyi yasaklamışsa
ondan da uzak durun”^^'^ bağlamında değerlendirildi
ğinde Mehdi’nin de dolaylı yoldan Kur’an’da yer aldı
ğı anlaşılmaktadır. Zira Kur’an-ı Kerim Peygamber-i
Ekber’in sözlerine itaat etmeyi emretmektedir. Meh
dî’nin zuhûru da Allah Rasûlü’nün bu bağlamda
zikrettiği hakikatlerdendir. Buna göre Allah Rasû-
lu nden sahih olarak rivayet edilen her hadisi tas
dik etmek, Kur’an-ı Kerim’e ittiba gibidir. Mehdî’nin
Haşr, 59/5.
Âl-i İmrân, 3/132.
Nisâ, 4/ 80.
Nisâ, 4/59.
Haşr, 59/7.
87
zuhûruyla alakalı sahih hadisler de Kur’an’m kendi

sine ittibayı emrettiği Peygamber-i Ekber’den vârid
olmuştur.
Taberî, Mescidlerde Allah’ın adını anma
ya mani olan ve onların harab olması için ça
lışanların akıbetlerini bildiren, “Onlar için
dünyada rezillik, Ahirefte de büyük bir azab var-
dır’^^^ âyetini tefsir ederken dünyadaki rezilli
ği Mehdî’nin zuhurû olarak te’vîl etmektedir.
Buhârî Niçin MehdFden Bahsetmez?

Mehdî’nin zuhûrunu inkâr edenlerin istinat nokta
larından biri de, Buhârî’de mevzuyla alakalı sarîh bir
rivayetin olmamasıdır.
Buhârî’yi itibarsızlaştırmak için yoğun bir faaliyet
içinde olanların bu çıkışının pek manidar olduğunu
bir tarafa bırakarak şunu söyleyelim: Bununla oluş
turulmak istenen algı, en sahih iki hadis mecmuası
Buhârî ve Müslüm’in müellifleri Mehdî hadislerini
eserlerine almadıklarına göre, bu hadisler uydurma
dır. Şu bilinmelidir ki, Buhârî ezberinde 300 bin hadis
olduğunu, bunlardan 100 binin sahih, 200 binin de
sahih olmadığını söyler. Buhârî de ise tekrarlarla
Bakara, 2/114.
et-Taberî, Ebu Cafer Muhammed b. Cerir, Camiul-Beyân fi
Tefsîri’l-Kur’an, I, 548, Dâru’l Kütübi’l ‘îlmiyye, Beyrût, 2005.
îbn Hacer, Şihâbuddin Ebu'l-Fazi Ahmed b. Ali b. el-Askalânî„
Hedyus-Sârî Mukaddimet-u Fethi’l-Bârî, s. 512, Dâru'l-Fikr,
Beyrût, 2000.
-88-
birlikte 7275 hadis vardır. Görüldüğü gibi Buhârî sa

hih hadislerin rakamını 100 bin olarak verirken kita
bına aldığı hadis sayısı oldukça azdır.
Öncelikle şu bilinmelidir ki; Mehdî mevzuu
Buhârî’de mücmel, diğer hadis mecmualarında ise
mufassal olarak vardır. Nitekim Buhârî ve Müslim’in
rivayet ettiği hadisi şerifte Allah Rasûlü, “Meryem
oğlu îsa aranıza indiğinde ve imamınız da sizden ol
duğu halde hâliniz nasıl olur?” buyurmaktadır.
Buhârî ve Müslim mühim pek çok meselede hadis
rivayet etmemesine rağmen ulema, diğer hadis mec
mualarındaki rivayetler sahih ise onlarla fetva vermiş
ve de amel etmiştir. On Sahâbe'nin Cennetlik oldu
ğunu bildiren hadisler Sünen kitaplarıyla Ahmed b.
Hanbel’in Müsned’inde vardır. Buhârî ve Müslim’de
olmamasına rağmen Ümmet onlarla amel etmiş;
akâid kitaplarında Aşere-i Mübeşşere zikredilmiştir.
İbn Mâce Hadisi

îbn Mâce ’nin rivayet ettiği, “Meryem oğlu İsa’dan
başka Mehdî yoktur.”^^^ hadisi de Mehdi’nin zuhû-
ruyla alakalı rivayetlerle tearuz etmez. Her şeyden
önce tearuz aynı seviyedeki rivayetler arasında olur.
Bir tarafta Mehdi’nin zuhûruyla alakalı mütevatir
hadisler, diğer tarafta ise îbn Mâce’nin Kütüb-u Sit-
îbn Mâce, H. No: 4039. Hadisin isnadında aşın derecede

zayıflık vardır. Zehebî münker olduğunu söyler. Bkz: Zehebi,
Şemsüddin Muhammed b. Ahmed b. Osman, Mizanul-hidal,
III, 535, Dârül-Ma’rife, Beyrût, 1963.
-89-
te müellifleri arasında rivayetinde tek kaldığı hadis.

Hakim de, Müstedrek’te söz konusu rivayeti naklet
tikten sonra, "Bu Hadisi Müstedrek’te, onunla istidlal
etmek için değil, hayretimi bildirmek için zikrettim.”’”’
der. Muhal farz... Bu hadis sahih kabul edilse bile, bu
durumda mana "kemâle” hamledilir: "Fatihasız na
maz olmaz.” ya da "Mescide komşu olanın namazı
ancak mescitte olur.” hadisleri "Fatiha’sız namaz kâ
mil olmaz.” ya da "Mescide komşu olanının namazı
ancak mescitte kâmil olur.” şeklinde anlaşıldığı gibi;
İbn Mâce’nin hadisi de "Kâmil Mehdi de yalnızca
İsa b. Meryem’dir.” şeklinde anlaşılmalıdır. Nitekim
İmam Kurtubî de hadisi, "Kâmil ve masum olan
Mehdî İsa b. Meryem’dir” şeklinde anlamaktadır.””
Şia ve Ehl-i Sünnet'te Mehdî

Ehl-i Sünnet ve Şia kaynaklarında geçen Mehdî-
lik sadece "Mehdî” adını kullanmada müştereklik arz
eder. Nitekim İsnaaşeriyye Şia’sına ait kaynaklarda yer
alan 200’ün üzerindeki rivayette, Mehdî’nin on ikinci
İmam Muhammed b. Hasen olduğu iddia edilir. Ona
"Mehdî el-Muntazar” da denir.
Şia’nın Mehdi’si olan on ikinci imam Muhammed
b. Hasen, babasının vefatından sonra insanlardan giz
lendi ve bir daha onlara hiç görünmedi. Deccal’in or
taya çıkmasından sonra Mekke’de zuhûr edip iktida-
el-Hâkim, a.g.e., s. 488.
el-Kurtubî, Ebû Abdillah Muhammed b. Ahmed, et-Tezkire fî
Ahvali'l-Mevtâ, 723, Dâru'l-Minhac, 1425.
-90-
n ele geçirecek, zalimleri cezalandırıp adaleti hakim

kılacak. Diğer imamlar gibi on ikinci imam da ma
sumdur. Şiiler imamların doğumlarından ölümlerine
kadar hata, yanılgı ve unutmadan masum olduklarına
da inanırlar."^ Nitekim Humeynî de mevzuyla alakalı
şunları söylemektedir: “îmamlarımızm ne mukarreb
meleklerin, ne de nebilerin ulaşamayacağı bir maka
ma sahip olduklarına inanmak, mezhebimizin inanç
e s aslarm dan dır.”^ '2
Ehl-i Sünnet kaynaklarına göre ise Mehdi, Allah
Rasûlü’nün soyundan, Fatıma’nm neslinden gele
cek, onunla her şeyde bereket olacak. İsa b. Meryem
arkasında namaz kılacak. Deccala karşı çıkacak lâkin
onu Hz. İsa öldürecek. Alnı açık, burnu kemerli ola
cak. Yeryüzünü adaletle dolduracak. Adı Muhammed
b. Abdullah olacak.
Hadis mecmualarındaki Mehdi rivayetleri bizzat
Allah Rasûlü’ne, Şia kitaplarındaki nakiller ise Şi-
ilerin masum olduklarına inandıkları on iki imama
dayanır.
Hakk'ın Şahitleri
Mehdi mevzuunda Şia bir vadide, Ehl-i Sünnet
başka bir vadidedir. Biri hakkın şahidi, diğeri ise uy
durma rivayetlerin müdafiidir. “Başka dinlerde ya da
Şia’da Mehdi var.” diye, Mehdi’nin zuhûrunu inkâr et-
Muhammed, a.g.e., s. 179.
el-Humeynî, Ruhullah b. Mustafa, el-Hukûmetu’l-îslâmiyye,
s. 52. yy, 1389.
-91-
mek “batıl” var diye “hak”kı reddetmek ya da yalancı

peygamberlerin faaliyetleri var diye Allah Rasûlu nün
risaletini inkâr etmek gibidir. Aynı mantık örgü
sünün umûma teşmil edilmesi durumunda ortada ne
din ne de diyanet kalır. Zira Şia’nın hurafelerini gerek
çe gösterip, mütevatir hadislerle sabit olan bir hakikati
yok saymak, “Allah Teâlâ’nın sıfatlarını anlama nok
tasında insanların bir kısmı ifrat ve tefrite gidip teş
bih ve tecsîmi savundu, dolayısıyla Allah’ın yanlış an
lamalara sebep olan sıfatları da inkâr edilmeli. ” gibi
müminlerin akidelerini sarsacak tehlikeli söylemlere
de kapı açar.
Akıl Tutulmaları ve Fasit Örgüler

Mehdi’nin zuhûrunu akla aykırı bulanlar da, Şia
kaynaklı olduğunu iddia edenler gibi -aynı mantık ör
güsünden hareketle hüküm verdiklerinden- hata edi
yorlar. Mehdiliğe Şia nazarından bakınca hem Şeriat’a
hem de akla aykırı pek çok mevzunun olduğu doğ
rudur. Lâkin Ehl-i Sünnet’e göre ise Mehdi, adil her
devlet adamının yaptığını yapacak, zulme son verip
adaleti hakim kılacak. Bu, bütün nebilerin ve onların
yolunda yürüyenlerin vazifesidir. Bunun neresi akla
ve Şeriat’a aykırıdır?!
“Tarihte pek çok hareket Mehdi iddiasıyla ortaya
çıkıp, masum insanların kanının heder edilmesine
sebep olmuştur. Bu yüzden; inkârı, ikrarından evla
dır.” denirse; bu durumda biri de kalkıp, “Yalancı Pey-
-92-
gamber iddiasıyla ortaya çıkıp büyük fitnelere sebep

olan insanlar var. Bu yüzden Peygamberlik müesse
sini toptan inkâr edelim.” diyebilir. Bu mantık gün
gelir, “tarih yazan” İslâm’ı, “tarih” yapar. Ümmet’i bu
fitnelerden kurtarmak, Allah Rasûlü’nün zuhur
edeceğini haber verdiği Mehdî’yi inkâr etmekle değil,
İslâm’ı Kur’an-ı Kerim ve Sahih Sünnet çerçevesinde
anlamaya çalışmakla mümkündür.
Yahudi ve Hristiyan Kaynaklarında Mehdî

Oryantalizm, Ehl-i Sünnet’in ilzam edip arşive kal
dırdığı mezhepleri ya da onların görüşlerini yeniden
gün yüzüne çıkarma ya da tasavvuf, Nuzûl-ü İsa, Meh
dî gibi pek çok mevzuyu başka inanç ya da düşünce
sistemlerine isnat etme noktasında nisbî başarılar elde
etmiş ve pek çok zihni karıştırmıştır. Onlardan biri de
Mehdî ile alakalı rivayetlerin Ka’bu’l-Ahbâr vasıtasıy
la İsrailiyyât’a dayandığı iddiasıdır. Ne var ki. Mehdi
ile alakalı rivayetlerin hiçbirinde Ka’bu’l-Ahbâr yok
tur. Ona isnad edilen rivayetlerin hiçbirinin senedi de
ona ulaşmamaktadır. Vehb b. Münebbih tarikiyle ise
tek bir hadis rivayet edilmektedir.Vehb. Münebbih
her ne kadar Tevrat ve önceki kitaplar hakkında de
rin bilgiye sahip olsa da “sika/güvenilir” bir ravi kabul
edilmiştir."'*
el-Bestevî, Abdulalîm, el-Mehdiyyul-Muntezar, 379-80,

Dâr-u İbn Hazm, ty.
İbn Hacer, Takrîbu’t-Tezhîb, yy., 1045.
-93-
Hülasa
Hâlâ etkisi devam eden bu büyük istismar hadisesi
karşısında ilim sahiplerinin yapması gereken, bir ha
kikati bâtıla kurban etmek değil, hakikat müdafaası
yapmak ve istismar kapılarını kapatmaktır. Tarihte
insanları ilimle ifsad eden, tahrikle karşı karşıya geti
ren hareketlerin varlığı, ulemayı nasıl zan altında bı
rakmaz ve medreselerin kapatılmasını gerektirmezse,
aynı şekilde, sahte mehdilerle oluşturulan ifsad dalga
sı da. Mehdinin inkârına vasıta yapılamaz.
Mehdi ile alakalı rivayetler Tevrat’a, Mecusiliğe ya
da Şia’ya değil bizzat Allah Rasûlü’ne dayanmakta
dır. otuzdan fazla Sahâbe tarafından manevi tevatür
yoluyla nakledilmişlerdir.
Mehdi’nin zuhûrunun Kur’an’da sarahaten olma
ması inkârına delil olamaz. Çünkü Kur’an-ı Kerim Al
lah Rasûlü’nden gelen her şeyi almayı ve O’na itaat
etmeyi emretmektedir.Mehdi ile alakalı rivayetler
de Kur’ân’m kendisine ittibayı emrettiği Peygamber-i
Ekber’e dayanmaktadır.
Ehl-i Sünnet’in Mehdi anlayışıyla, Şia’nın Masum
Mehdi tasavvuru arasında geceyle gündüz kadar fark
vardır. Birinde rivayetler masum imamlara, Ehl-i
Sünnet’te ise Allah Rasûlü’ne dayanır.
Haşr, 59/7.
-94-
II. RİSÂLETİN BÜYÜK ŞAHİDİ: ÜMMÎLİK
ryantalistler ve onlarla pek çok konuda
O fikir birliği içerisinde olan “Sünneti Red

deden Kuran Müslümanları” İlmî ve ta
rihî verilere rağmen Allah Rasûlü’nün
olduğunu iddia etmektedirler. İddia sahipleri Allah
okur-yaz
Rasûlü hakkında Kur’an’da kullanılan “ümmî nebî”

ifadesinin okuma yazma bilmeyen anlamına gelme
diğini, bütün müfessirler tarafından benimsenen
“ümmîlik yaftası”nm “din adamları sınıfı ağzı” oldu
ğunu, gerçekte “ümmî” ve çoğulu olan “Ümmîyyûn”
kelimelerinin “halkın bağrından çıkan, genel halk”
gibi anlamlara geldiğini ileri sürmektedirler. Direkt
ya da dolaylı olarak Allah Rasûlü’nün okuma yaz
ma bilmediğini haber veren âyetlerin ise yabancı dilde
bir metni okuyamaması şeklinde anlaşılması gerekti
ğini savunmaktadırlar. Allah Rasûlü’nün -hâşâ-
Kur’an-ı Kerim’i önceki kitaplardan istinsah ettiği id
diasına gerekçe üretmeyi hedef edinen bu yaklaşımın
akli ve nakli deliller karşısındaki değerini tartışmak
bu bölümün başlıca konusudur. Ancak ilahi bilgi ve
-97
ona ulaşmanın vasıtası olan vahiyle, beşeri bilgi ve

edevatı arasındaki farkı gölgeleyip “ümmî” kavramını
“cahirie aynileştiren Sünnet'i Reddeden Kur’an Müs
lümanlarının, ümmiliği inkâr ederek Allah Rasûlu nü
müdâfaa eder bir görüntü içerisinde olmaları zi
hinleri karıştırdığından öncelikli olarak bilginin ne
olduğunu ve ilahi bilginin beşeri olandan farkını izah
etmemiz gerekir.
İlim
Lügatta bilme, biliş, bilgi gibi anlamlara gelen il
min mahiyetinin ne olduğu suali, âlimleri çokça meş
gul etmiştir. İlmin tanımlanmaya ihtiyacı olmadığına
vurgu yapanlar olduğu gibi“^ Cüveynî ve öğrencisi
Gazzâlî gibi tarifini yapmanın güç olduğunu söyle
yenler de olmuştur. Fahruddin er-Râzî ise mahiyeti
nin kendiliğinden bilinmesi hasebiyle tarifinin müm
kün olmadığını belirtmiştir.
îlmi tanımlayanlar onun akıl ve duyularla olan ir
tibatına dikkat çekmişlerdir. Filozoflar ilmi; “bir şeyin
suretinin akılda oluşması” şeklinde tarif ederken; ke-
lamcılar, “aklın ve duyuların alanına giren her şeyin
(mezkûr) tanınmasını sağlayan sıfat”’”' ya da “bir şeyi
bulunduğu konumda idrak etmek””^ olarak tanımla-
el-Cürcânî, et-Tarifât, s. 157, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, Beyrût,

2000.
et-Taftâzânî, Şerhu’l-Akâid, s.60, Mektebetu’l-Buşrâ, Karachi,
2004,
“8 et-Cürcânî, a.g.e., s. 157.
-98-
mışlardır.
İlim, insanda oluşması veya tahsil edilmesi bakı
mından iki kısma ayrılır:
Zarûrîİlîm
Düşünmeden, delile müracaat etmeden, kendili
ğinden ve kaçınılmaz bir şekilde oluşan bilgiye “zarûrî
ilim” denir. İnsanın “bir” sayısının “iki’nin yarısı (be-
dîhiyyât) ya da ateşin yakıcı olduğunu (müşâhedât)
bilmesi “zarûrî ilim” kapsamında değerlendirilir.
İstidlâlî İlim
Delile başvurmak anlamına gelen istidlâl, bilinme
yeni elde etmek için bilinenleri uygun bir şekilde kul
lanmaktır. “İstidlâlî ilme” aynı zamanda “kesbî ilim”
de denir. İnsan bu nevi ilme ancak öğrenme usûllerini
kullanarak ulaşabilir.
Ayrıca ilim, varoluşu itibarıyla de iki kısma ayrı
lır: Allah Teâlâ’nın zatıyla kâim olana “kadîm”; son
radan olan ve kullara aidiyeti ile bilinene ise “hâdis
ilim” denir.
İlim ve Peygamberler
Allah Teâlâ, hem “alîm(bilen)” hem de “muallim
(öğreten)dir”. Hz. Adem’e “esmâyı (isimleri)” o öğret
miştir. Toprağı işlemeyi, gemiyi inşa etmeyi, demire
şekil vermeyi, kumaşı dikmeyi, hastayı tedavi etmeyi
el-Cürcânî, a.g.e., s. 157.
-99
de peygamberlere O vahyetmiştir. Her şeyi kuşatan en

üst bilgi O’na aittir. O, her şeyi bilendir. Medeniyetle
rin kazanımları, insanların müktesebatı onun öğret
tiklerinden neşet etmiştir. Kullarından dilediklerini
peygamber olarak seçmiş;^2o onların kalbine vahyi
unutmayacakları bir şekilde yerleştirmiştir. Nitekim
gelen âyet-i kerîmeleri, henüz okunmaları bitmeden,
Cebrail’le birlikte (unutma endişesiyle) tekrar eden
Allah Rasûlü ne hitaben şöyle buyurmuştur: “Onu
(vahyi) çarçabuk almak için dilini kımıldatma! Mu
hakkak onu toplamak (kalbine yerleştirmek), okutmak
bize aittir. O halde biz onu okuduğumuz zaman, sen
takip et.”^^^ Şu âyet-i Kerîme de vahyin Allah Rasû
lü’nün kalbinde korunduğunu bildirmektedir:
“Sana (Kuranı) okutacağız; artık Allah'ın dilediği ha
riç, sen hiç unutmayacaksın.”^^^
Lisân ve Peygamberler
İnsanlar peygamberler vasıtasıyla gönderilen ilahi
bilgiyi okumak, anlamak, korumak ve geliştirmek için
yazıyı keşfetti. Yazı, bilgiye ulaşma aracı olarak işlev
gördüğünden onunla bilgi daha kalıcı ve kullanılır
hâle geldi.
Peygamberler ilahi bilginin doğrudan muhatapları
olduklarından, bilginin aracı olan yazının onlar tara
fından bilinmesinin gerekliliği söz konusu olmamış-
Şûra, 42/13.
»2» Kıyâme, 75/16-17-18.
A’lâ, 87/6.
-100
tır. Bu durum diğer peygamberler içerisinde ümmî

vasfıyla temayüz eden Allah Rasûlu nde daha da
belirgindir. İmam Kurtubî’nin de ifade ettiği gibi,
Allah Teâlâ’nın Efendimiz’in kemal vasıflarından
biri olarak belirlediği ve ona sahip olmasından dola
yı kendisini övdüğü “ümmîlik”, O’ndan başkası hak
kında eksikliğe, O’nda ise ithamlardan korunmaya
işaret eden bir vasıftır. Çünkü insanı şerefli kılan ve
genellikle onun değerini yücelten yazı, eğitim ve öğ
retim gibi ilme ulaştıran yollardandır. Fakat Allah
Teâlâ mucize olarak yazı ve eğitim faslı olmaksızın
Rasûlü’ne öncekilerin ve sonrakilerin ilmini ihsan
etmiştir. Bu, O’nun doğru olduğuna delalet eden,
O’na özel vasıflardandır. Başkası hakkında eksiklik
olan şey, O’nun hakkında kemal göstergesi olmuştur. ^^3
Allah Rasûlü’nün ümmî olması “İlahi bilgiyi
önceki kitaplardan aldı.” gibi töhmet kapılarının ka
panmasını temin etmiştir. Allah Teâlâ ona, en cins
mütefekkirlerin yazıyla ulaşamayacakları gayb haber
lerini vahy etmiştir. ^^4
Dili ve muhtevasıyla en büyük söz ustalarını hay
rete düşüren Kur’an-ı Kerim’in, ümmî bir peygamber
tarafından tebliğ edilmesi uydurulmuş olduğu iddia
larını bütünüyle geçersiz kılmıştır. Düz bir ovada yük
selen dağ gibi, ümmîlikteki safiyet de Kur’an’ın i’cazmı
bedihi bir şekilde ortaya çıkarmıştır.
Kadı îyaz, İkmâlul-Mulim bi Fevâidi Müslim(thk. Dr. Yahya
İsmail), I, s. 335, Dâru'l-Vefâ, 2004.
*2'** Yûsuf, 12/102.
-101
Sünnet’i Reddeden Kur'an Müslümanlığı
Lisânın Oluşması
Lisâniyâtçılar, dil icat etmezler; sadece mevcut dil
üzerinde incelemede bulunur, tesbitler yaparlar. Ka
ideler ve kurallar da dili oluşturmaz, dilin içerisin
den çıkarılırlar. Çünkü onlardan önce de diller vardı.
Nitekim Arapça bir isim cümlesinin iki unsuru olan
“mübteda“ ve “haber”in ne olduğunu bilmeyen nice
bedevi, bunların irablarmı doğru bir şekilde yapar. Bu
durum, diğer bütün lisânlar ve onları konuşanlar için
de geçerlidir.
Kelimeler, millet hayatının tabii akışı içerisinde
doğar ve tedavüle girerler. Onların delalet ettiği an
lamları ve türevlerini en doğru o dili konuşanlar bilir.
Bu yüzdendir ki alimler bir kelimenin irabında ya da
delaletinde ihtilâf ettiklerinde dili en saf şekliyle ko
nuşan bedevilerin hakemliğine başvururlardı. Diller
Lisâniyâtçı’ya değil, onu konuşan millete isnad edile
rek anılırlar.
Apaçık bir Arapça olarak inen Kur an-ı Kerim’i an
lamak da ancak Arap dilini bilmek ve gereğince amel
etmekle mümkün olur. Kur’an’da geçen “ümmî” keli
mesinin hangi anlamlara geldiğini tesbit edebilmek
için de aynı yöntem izlenmeli, Arapların kullanımı
esas alınmalıdır.
Ümmî
Ümmî; anne, kaynak, asıl gibi anlamlara gelen
“ümm” kelimesinin ism-i mensup hâlidir. Buna göre
-102
ümmî; yazı yazmayı bilmeyen, annesinin dünyaya ge

tirdiği şekilde kalan, bilgi edinmeyen kişi
gibi anlamlara gelmektedir. Yazı yazmayı öğrenmek
sonradan kazanılan bir ameliye olduğundan, onu bil
meyen annesine nisbet edilmiştir.
Allah Rasûlü; “Biz ümmî bir ümmetiz. Ne yazı
yazmayı, ne de hesap yapmayı biliriz” buyurmaktadır.
Hadis-i şerif, ümmî kelimesini lügat anlamına uygun
olarak anneden dünyaya geldiği ilk hâl üzere devam
edip yazı ve hesabı öğrenmeyen ^^6 şeklinde ta
nımlamaktadır.
Kur an-ı Kerim’in Allah Rasûlü'nü ya da bizzat
Efendimiz’in kendisini ümmî olarak nitelemesinin
nedeni noktasında alimler iki farklı ihtimal belirt-
mektedirler?27
1. Ümmî kelimesi ile anneye nisbet kastedilmiştir.
Sanki Allah Rasûlü annesinden doğduğu hâl üzere
kalmış;^28 bütün bilgilerini vahiy yoluyla almıştır.
‘^’îbn Manzûr, Ebu'l-Fadi Cemalüddin Muhammed b.

Mükerrem, Lisanu’l-Arab, XII, s.34, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye,
Beyrût, 2009..
İbn Manzûr, a.g.e, XII, s.34.
Bu iki ihtimal dışında itibar edilmeyen bir üçüncü görüş
daha vardır: “Ümmî Mekkeli anlamında kullanılmış olabilir.
Mekke’nin adlarından biri Ümmü’l-Kurâ idi.” Bkz. el-Kurtubî,
el-Câmi’u li Ahkâmi'l Kuran, s. 190.
el-Âlûsî, Mahmud Şükrî b. Abdillah, Rûhul-Meânî, Dâru’l-
Kütübi’l-İlmiyye, Beyrût, 2005. s.75.
'2’ er-Râzî, Fahruddîn, et-Tefsîrul-Kebîr, XV, s.20, Dâru'l-
Kütübfl-İlmiyye, Beyrût, 1990.
-103-
2. Allah Rasûlü’nün okuma yazma bilmemele

riyle temayüz eden Arap milletine mensup olduğuna
işaret edilmiştir?^”
Buna göre ümmîlik hangi kelimeden türetilir ya da
kime nisbet edilirse edilsin her iki durumda da ondan
Efendimiz’in okur-yazar olmadığı anlaşılmaktadır.
Ümmî ve Cahil Arasındaki Fark

İlme ulaşmanın farklı usûlleri vardır. İnsanların
çoğu ilmi, okuma ve yazma; bir kısmı da dinleme,
görme, his ve tecrübe gibi yollarla elde eder. Bu yüz
den her okur-yazar âlim, her ümmî de cahil değildir.
Okur-yazar biri aynı zamanda cahil olabileceği gibi
âlimin de ümmî olması mümkündür. Nitekim ümmî
olduğu halde dinleme yoluyla çok sayıda kitap ezber
leyen pek çok sayıda ümmî alim vardır.
Ümmî, okur-yazarm; âlim de cahilin karşıtıdır.
Binaenaleyh ümmî, cahil demek değildir. Nitekim
ümmî olan Allah Rasûlü Mekke toplumunun bil
mediği, geçmişte yaşayan ümmetlerden, ahiretten,
haşirden, neşirden haber vermiş; bunu yaparken de
hiçbir insanın minneti altında kalmamış, hiçbir mek
tepte hiçbir hocadan ders almamıştır. Ümmîlik O’nun
zihnini her tür kirli bilgiden korumuştur.
er-Râzî, a.g.e., XV, s.2O; Ebû Hayyan, Muhammed b. Yusuf, el-

Bahru'l-Muhît, IV, s.432, Dârul-Kütübfl-îlmiyye, Beyrut, 1993;
el-Âlûsî, a.g.e., V, s,75.
104
Kur'an'da Ümmî
Ümmî kelimesi Kur an-ı Kerim’de müfred (tekil) ve
cem’i (çoğul) kipleriyle altı âyet-i kerîmede geçmekte
dir. Bunlardan üçü ümmî olmalarıyla temayüz eden
Araplar, ikisi Allah Rasûlü, biri de Yahudiler hak
kındadır.
Araplar ve Ümmîlik
İslâm’ın doğuşuna kadar Araplarda yazı kültürü
oluşmadığından, tarihi birikim ve edebî ürünlerini
hafıza yoluyla paylaşırlardı. Onlarda yazı, Allah Rasû-
lü'nün dünyaya gelmesinden çok az önce veya he
men sonra ortaya çıkmıştı. İmam Şa bî Arapça yazan
ilk şahsın Ebû Süfyan’m babası Harb îbn Ümeyye ol
duğunu rivayet etmektedir. Harb ise yazıyı Enbar hal
kından öğrenmiştir.^^’
Tarihi verilerden de anlaşıldığı gibi Mekke halkı
nın neredeyse tamamı ümmî idi. Bu yüzden Kur’an-ı
Kerim onları, bu vasıflarıyla tanımlamıştır. İlgili âyet-i
kerîmeler şu şekildedir: "O, ümmîlere, içlerinden, ken
dilerine âyetlerini okuyan, onları temizleyen, onlara
kitabı ve hikmeti öğreten bir peygamber gönderendir.
Halbuki onlar, bundan önce apaçık bir sapıklık içeri
sindeydiler.”^^^
Allah Teâlâ te’vîle imkan vermeyecek bir şekilde
“ümmî” olan Araplara “içlerinden” onlar gibi okuma
*” Halil İbrahim Molla Hatır, en-Nehiyyu’l-Mustafâ, Mekke, ty.,

s. 174.
Cuma, 62/2.
-105-
yazma bilmeyen bir peygamber gönderdiğini bildir

mektedir.
“Seninle tartışmaya girişirlerse, de ki: ‘Ben, bana
uyanlarla birlikte kendi özümü Allaha teslim ettim!
Kendilerine kitap verilenlere ve ümmîlere de ki: ‘Siz de
İslâm'ı kabul ettiniz mi?’Eğer İslâm'a girerlerse hidayete
ermiş olurlar. Yok, eğer yüz çevirirlerse sana düşen şey
ancak tebliğ etmektir. Allah kullarını hakkıyla gören-
dir.”^^^
Âyet-i kerîmede önce “Ehl-i Kitab” sonra da “atıf
vâvı” ile “ümmîler” zikredilmektedir. Bu durum;
ümmîler kelimesi ile, Ehl-i Kitap’tan farklı bir toplu
luk olan Arapların kastedildiğini belirtmek içindir.
Çünkü bir kelimenin öncesine atfedilmesi farklı oldu
ğunu gösterir.
“Kitap ehlinden öylesi vardır ki, ona yüklerle mal
emanet etsen, onu sana (eksiksiz) iade eder. Fakat on
lardan öylesi de vardır ki, ona bir dinar emanet etsen,
tepesine dikilip durmadıkça onu sana iade etmez. Bu
da onların, ‘Ümmîlere karşı (yaptıklarımızdan) bize
vebal yoktur' demelerinden dolayıdır. Onlar, bile bile
Allah'a karşı yalan söylerler."^^^
Yahudilerin emanete ihanet etmelerinin arka pla
nında “dinlerine göre, ümmî olan Arapların mallarını
yemelerinde bir mahzur olmaması ve Allah Teâlâ’nm
bunu kendilerine helal kıldığı inancf vardı. Nitekim
Âl-i îmrân, 3/20.
îbn Kesîr, Ebul-Fida İsmail b. Ömer, Tefsîr-u îbn Kesir, I,
-106-
Yahudilerin -büyük gördüğü- âlimlerinden Fenhas b.

Âzura bir KureyşIi’nin kendisine emanet bıraktığı bir
dirhemi inkâr ettiği zaman mağduruna şöyle demiş
tir: “Adam sende! Okuma yazması olmayanların hak
kı mı olurmuş? Vesikası bulunmayan, hele dini ayrı
olan kimselerin hakkını yemek helaldir.”
Âyetlerde de görüldüğü gibi “ümmî” kelimesi,
okuma yazma bilmeyen insanların karşılığı olarak
kullanılmıştır.
Allah Rasûlü ve Ümmîlik

Allah Rasûlü’nün kavmi gibi ümmî olduğunu
bildiren âyet-i kerîmeler şu şekildedir: ‘‘Onlar, yanla
rındaki Tevrat’ta ve İncilde yazılı buldukları Rasûle, o
ümmî peygambere uyan kimselerdir. İşte o peygamber,
onlara iyiliği emreder, onları kötülükten meneder. On
lara iyi ve temiz şeyleri helal, kötü ve pis şeyleri haram
kılar. Üzerlerindeki ağır yükleri ve zincirleri kaldırır.
O‘na iman edenler, ona saygı gösterenler. Ona yardım
edenler ve O’na indirilen nura (Kurana) uyanlar var
ya, işte onlar kurtuluşa erenlerdir.”^^'^
Âyet, Allah Rasûlü’nün Tevrat ve încil’de yazılı
olan daimi sıfatlarından bahsetmektedir. Önceki ki
taplarda onun ümmî bir Rasûl olarak geleceği bildiril
mekte ve insanların O ümmî peygambere uyacakları
S.292, Beyrût, 1399.

Yazır, Elmalılı M. Hamdi, Hak Dini Kuran Dili, I, s.393.
İstanbul, ty.
A’râf, 7/157.
-107-
ifade edilmektedir.
Allah Rasûlü’nün okuma yazma bilmemesi
Rasûl ve Nebî gibi değişmez sıfatları arasında yer al
maktadır. O, peygamberler arasında ümmî sıfatıyla
bilinmektedir. Nitekim Hz. Musa, Miraç Gecesinde
onunla karşılaştığında ümmîlik vasfını öne çıkararak
“Merhaba ümmî peygamber” diyerek O’nu selamla-
mıştır.’^®
“(Ey Muhammed!) De ki: Ey insanlar! Şüphesiz ben,
yer ve göklerin hükümranlığı kendisine ait olan Allah’ın
hepinize gönderdiği peygamberiyim. Ondan başka hiç
bir ilah yoktur. O, diriltir ve öldürür. O halde Allaha ve
onun sözlerine inanan Rasûlüne, o ümmî peygambere
iman edin ve O’na uyun ki doğru yolu bulasınız.”^^^
İslâm’ın evrensel olduğundan bahseden âyet ins ve
cinni, lekesiz dimağı vahy-i ilahiyle terbiye edilen, saf
bir ayna gibi gördüğü her hakikati, ondan hiçbir şey
eksiltmeden ya da ona ilave etmeden yansıtan ümmî
peygambere uyup kurtulmaya davet etmektedir.
Yahudiler ve Ümmîlik
“İçlerinde birtakım ümmîler vardır ki, Kitab’ı (Tev
rat’ı) bilmezler. Bütün bildikleri bir sürü kuruntudan
ibarettir. Onlar sadece zanda bulunurlar.”^"^
Yahudiler ümmî olup olmama açısından iki gru
ba ayrılmaktadırlar. Âyette ümmî olarak tavsif edilen
Ahmed, Müsned, I, 257.
A’râf, 7/ 158.
Bakara, 2/ 78.
-108-
grup ise Yahudi âlimlerinin tahrifatını Tevrat zanne

derek onlardan işittikleri batıl sözleri ve yanlış te’vîlle-
ri vahiy gibi gerçek kabul addedenlerdir.
DELİLLER
Önceki kitaplar Allah Rasûlü’nün “ümmî” ol
duğunu belirtmiş, din adamları da beklenen peygam
berin ümmî olacağını ifade etmişlerdir. Efendimiz’in
hayatının her anma tanıklık eden Sahâbe de O’nu
ümmî olarak anlatmıştır. Lisâniyâtçı, müfessir, mu-
haddis, siyer âlimi herkes onun ümmî olduğunda
ittifak etmiştir. Bunda ümmî kelimesinin geçtiği altı
âyetin dışında Allah Rasûlü’nün okur-yazar olma
dığını bildiren diğer nakli ve akli deliller de etkili ol
muştur.
I. Âyetler
Oryantalizmanm etkin bir şekilde varlığını his
settirdiği yıllara kadar yapılan tefsîr çalışmalarında
“ümmî” kavramı okur-yazar olmayan kişi şeklinde
izah edilmiştir. Hatta rivayet tefsirlerinin Kur’an’la
Müslümanlar arasında perde oluşturduğunu iddia
eden Muhammed Abduh bile ümmî kavramını diğer
müfessirler gibi izah etmiştir.
I. Kur’an-ı Kerim, ümmî kavramının geçmediği
’** Hemen hemen bütün müfessirler ümmî kavramım “okuma

yazma bilmeyen kişi” şeklinde anladıklarından, birkaç sayfalık
yer kaplayacak olan benzer ifadeleri burada zikredip bu bölümü
uzatmaktan şarf-ı nazar ettik.
-109-
fakat ümmîliği anlatan ifadelerin yer aldığı âyetlerle

de Allah Rasûlü’nün okur-yazar olmadığını belirt
miştir. Mevzu ile alakalı bir âyet-i kerîmenin meâli şu
şekildedir: “Sen bundan önce ne bir yazı okur ne de
elinle onu yazardın. Öyle olsaydı bâtıla uyanlar kuşku
duyarlardı.”^'^^
Allah Rasûlü’nün herhangi bir kitabı okumadı
ğına vurgu yapan âyet-i kerîme, yazmasını nefyeder-
ken “Ne de onu yazardın.” gibi maksadı ifade eden bir
cümle yerine, “Ne de elinle onu yazardın.” şeklinde
mecâz ihtimalleri de ortadan kaldıran bir söz dizimi
kullanmaktadır. Âyette “el” kelimesinin tasrih edilme
sinin gayesi şu şeklide açıklanabilir: “El” kendisi ile
yazı yazılan bir uzuvdur ve burada zikredilerek, yazı
yazma ameliyesi bütünüyle Efendimizden uzak tutul
muştur. Bu, kişinin (baktım)” yerine ‘
(gözümle baktım)” demesi gibidir. Âyette geçen “Sij
ifadesinin başında yer alan “nefiy lâ’sı” da şim
diki ve gelecek zamanı olumsuzlaştırmaktadır. Buna
göre anlam; “Onu şimdi de gelecekte de yazmazsın.”
şeklinde olur.
Eğer Allah Rasûlü okuma yazma bilseydi, O’na
bühtan edip, “Bu Kur’ân’ı O uydurmuştur” diyen müş
rikler iddialarına kendilerince mesnet bulmuş olacak
lardı. Ayrıca Tevrat’ta son peygamberin ümmî olaca
ğını gören Yahudiler de haklı olarak Allah Rasûlü’nün
nübüvvetinden şüphe edeceklerdi.
Ankebût, 29/48.
Her ne kadar Allah Rasûlü’nün risâletini inkâr ettilerse de
-110-
II. Allah Rasûlü vahiyden önce ne Kitab’ı ne de

imanın alamet ve şartlarını ayrıntılı bir şekilde bil
mekteydi. Bu durumun arka planında ümmî olması
vardır.
Allah Teâlâ şöyle buyurmaktadır: “İşte böylece sana
da emrimizle Kuranı vahyettik. Sen kitap nedir, iman
nedir bilmezdin. Fakat biz onu, kullarımızdan diledi
ğimizi kendisiyle doğru yola eriştirdiğimiz bir nur kıl-
dık:’^^^
Kur’an-ı Kerim, nazil olmaya başladığında yeryü
zünde Yahudilik ve Hristiyanhk gibi vahiy merkezli
muharref iki din hüküm sürmekteydi. Bu durumu
çarpıtan İslâm karşıtları Kur’an’m gaipten ve önceki
ümmetlerden haber veren âyetlerinin mevcut dinler
den iktibas edildiğini iddia ettiler. Olan gibi, olacak
olan her şeyi de bilen Allah Teâlâ bu nevi iddiaları işin
başında geçersiz kılmak için -öncekilerin aksine- son
peygamberinin ümmî kalmasını murat etmiştir. Bu
yüzden Tevrat ve încil, okur-yazar olan peygamberle
re bir anda inerken, Kur’an-ı Kerim, ümmî olan Allah
Rasûlü’ne hıfzedebilmesi için parça parça yirmi üç
yılda nazil olmuştur. Mekkeli kafirlerin Kur’an’m bir
defada nazil olması yönündeki taleplerine Allah Teâlâ
şu şekilde cevap vermiştir: “inkâr edenler. Kuran Ona
bir defada topluca indirilmeli değil miydi? dediler. Biz
Onu senin kalbine iyice yerleştirmek için böyle yaptık
şüphelerini destekleyecek bir delil bulamadılar.

’**Şûrâ, 42/52.
-111
(parça parça indirdik) ve Onu tane tane okuduk^”145
II. Hadisler
1. Efendimiz “ümmî” kelimesini okur yazar olma
yan, hesap yapamayan kişi olarak tefsir etmektedir.
Nitekim o şöyle buyurmaktadır: “B/z yazmayı ve he
sabı bilmeyen ümmî bir ümmetiz. Ay şöyle, şöyledir.”^'^^
(Yani bazen yirmi dokuz, bazen otuz gün çeker.)
2. Kirada ilk inen âyetler Allah Rasûlunün
okur-yazar olmadığının en açık delillerindendir. Ni
tekim Ondan okumasını talep eden meleğe bî L
(Ben okuma bilmem}”^'^^ şeklinde cevap vermiştir.
Allah Rasûlü Cebrâil’le Kirada okuma üzeri
ne yaşadığı diyaloğu şu şekilde nakletmektedir: “O
zaman Melek beni alıp tâkatim kesilinceye kadar sık
tı. Sonra beni bırakıp yine: ‘İkrâ!(Oku!)' dedi. Ben de
Ona, ‘Okuma bilmem.' dedim. Yine beni alıp ikinci
defa tâkatim kesilinceye kadar sıktı. Sonra beni bıra
kıp yine: ‘îkra’, dedi. Ben de ‘Okuma bilmem.' dedim.
Nihayet beni alıp üçüncü defa sıktı. Sonra beni bırakıp:
“Yaradan Rabb'inin ismiyle oku. O insanı aşılanmış yu
murtadan yarattı. Oku, Rabb'in nihayetsiz kerem sahi-
Furkan, 25/32.
Buhârî, Savm, 13; Müslim, Siyam, 2; Ebû Dâvud, Siyam, 4;
Nesâi, Siyam, 17; Ahmed, Müsned, II, 43.
"Mâ ene bikâriin" ifadesindeki "mâ" nâfiyedir. Eğer
istifhamiyye olsaydı “kâri” kelimesinin başına “bâ” harfi cerrini
alması uygun olmazdı. Bâ olumsuz anlamı tekit etmek için gelen
zaid bir harftir.
112-
bidir. Ki O, kalemle (yazı yazmayı) öğretendir. İnsana

bilmediğini O öğretti''"^, dedi.”^'^^
Bu diyalog, vahiy başladığında Allah Rasûlü’nün
ümmî olduğunun açık delilidir. Çünkü Efendimiz
“Oku!” emrine üç defa “Ben okuma bilmem.” şeklinde
cevap vermiştir.
Ümmî bir toplumda ümmî bir anneden dünyaya
gelen Allah Rasûlü’nün ümmîliği, “Yüce Dosf’a
kavuşuncaya kadar devam etmiştir.
Ümmîlik, hem Allah Rasûlü’nün, hem de üm
metinin kıyamet günü vasfı olacaktır: Abdullah b.
Abbas'tan (r.anhüma) gelen bir hadiste Allah Rasûlü
şöyle buyurmaktadır: “Biz dünyada ümmetlerin
sonuncusu ahirette ise hesaba çekilme cihetiyle ilki ola
cağız. Ogün şöyle denilecek: 'Ümmî ümmet ve peygam
beri nerede?’^^°
3. Allah Rasûlü risâlet hayatının farklı devre
lerinde müteaddit kere ümmî olduğunu belirtmiştir.
Abdullah b. Amr bir gün Allah Rasûlü’nün dün
yaya veda eden kişi gibi yanlarına geldiğini ve üç defa
“Ben ümmî peygamber Muhammed’im; benden sonra
peygamber gelmeyecek.” dediğini rivayet etmektedir.
Bir Sahâbe de Efendimiz’e “Ya Rasûlallah! Allah
bize, size salavât getirmemizi emretti, nasıl salât ede
lim?” diye sorunca; Allah Rasûlü hiç karşılık ver-
Alak, 96/1-5.
Buhârî, Vahy, 1.
^5“ îbn Mâce, Zühd, 37.
*5’ Ahmed, Müsned, II, 172, 212.
113
meden sustu. Öyle ki Sahâbe, o kişinin bu soruyu hiç

sormamış olmasını istedi. (Bir müddet) sonra, “Al
lah’ım! Ümmî Nebî Muhammed’i ve âlini yücelt, deyi
niz” buyurdu. ^52
III. Sahâbe'nin Tanıklığı

Sahâbe, Allah Rasûlü’ne olan derin sevgisi ve
O’nu örnek alma gayretiyle, hayatının her anma ait
gözlemlerini muhafaza etmiştir. Sözleri, seyahatleri,
ahlakı, şemaili, hiçbir devlet adamına, ideoloğa hatta
önceki peygamberlere bile nasip olmayacak ayrıntıda
tedvin-telif edilmiştir. Böylece tâbiûn ve onları taki
ben gelen nesiller Efendimiz’! başındaki beyaz saç te
line varıncaya kadar tanıma imkanı bulmuştur.
Sahâbe, Allah Rasûlü’nün risâlet sonrası gibi
risâlet öncesi hayatını da ayrıntılı bir şekilde anlat
mıştır. Siyer kitapları nesebi, viladeti, çocukluk yılları,
seyahatleri, görüştüğü, konuştuğu ve ortaklık yaptığı
insanlarla alakalı ayrıntılı bilgiler ihtiva etmektedir.
Buna rağmen O’nun okur-yazar olduğu ya da birisin
den ders aldığı noktasında tek bir rivayet yoktur. Bi
lakis ümmî olduğu tasrih edilmiştir. Sahâbe'nin Allah
Rasûlü’nün Ümmî olduğuna delalet eden gözlem
ve rivayetlerinden birkaçı şu şekildedir:
Hz. Ali -Allah Rasûlü’nün ahirete irtihal et
mesinden sonra- Küfede bir defasında şöyle buyur
muştur: “Tohumu yarana ve insanı yaratana yemin
Ebû Dâvud, Salât, 178-179.
-114-
olsun ki beni ancak müminin seveceği ve hana ancak

münafığın buğz edeceği, Ümmî Nebinin bana kuvvetli
bir ahdidir.”^^^
Abdullah b. Abbas da Allah Rasûlü nü şu ifa
delerle anlatmaktadır: ‘‘Peygamberiniz okuma yazma
bilmeyen, hesapla iştigal etmeyen bir Ümmî idi.”^^"^
Hz. Abbas Mekke’de iken, Efendimiz’e hitaben, Ku-
reyş’in toplanıp yola (Uhut muharebesi için) çıktığını
bildiren bir yazı kaleme aldı. Abbas’m Benû Ğifâr’dan
bir adamla gönderdiği mektup Medine’ye ulaştığın
da Efendimiz mührünü açtı, okuması için Übeyy b.
Ka’b’a verdi. Übeyy okuyunca da ondan mektubu sır
olarak saklamasını istedi,
Sahâbe’nin Allah Rasûlü’ne ait eşyaları teberrük
maksadıyla muhafaza ettiği hırkası, cübbesi ve silahı
nın asırlarca korunduğu yaygın bir bilgidir. Fakat ko
runan eşya arasında Allah Rasûlü tarafından yazıl
dığı iddia edilen tek bir metin yoktur. Eğer O herhangi
birşey yazmış olsaydı, sakallarını dahi muhafaza eden
ashab elbette yazısını da korurdu.
IV. Tarihi Deliller

Allah Rasûlü’nün yaşadığı dönemde hayatına
*5’ Müslim, îman, 33.

‘5*** el-Kurtubî, a.g.e., VII, s. 190.
‘55 Eğer Allah Rasûlü okur-yazar olsaydı stratejik öneme haiz
bir mektubu Übeyy e okutmaz, sonrasında da ondan saklamasını
talep etmezdi. Bkz: Rıza, Muhammed Reşid, Muhammed
Rasûlüllah, s.8O, Dâru'l-Kütübi'l-İlmiyye, Beyrût, ty.
-115-
tanık olanlar ona iman edip etmeme noktasında iki

gruba ayrılmaktaydı. îlki ona iman etmeyen Mek
ke Müşrikleri ile Medinede yaşayan kafir, münafık
ve Yahudiler; İkincisi ise Müslümanlardan oluşmak
taydı. Bu iki gruptan hiç kimse Allah Rasûlü’nün
okur-yazar olduğunu rivayet etmedi. “Sen bundan
önce ne bir yazı okur ne de elinle onu yazardınâyeti
inince, O’nu etkisiz hâle getirmek için aleyhinde
delil teşkil edebilecek en küçük ihtimali dahi değer
lendiren düşmanlarından hiç biri “Bu âyet vakıaya
aykırıdır.” iddiasında bulunmadı. Çünkü Allah Rasû
lü’nün risâlet öncesi hayatının her karesine tanık
lık etmelerine, nereye girip çıktığına, kimlerle oturup
kalktığına vakıf olmalarına rağmen ümmî vasfını ih
lal edecek bir ipucuna ulaşamadılar. Bu yüzden “O,
okur-yazardı.” diyemediler.
Hâşâ, “Kur’ân’ı O yazıyor.” diyemeyenler, “(Bu
âyetler) Onun (Muhammed'in), başkasına yazdırıp da
sabah akşam kendisine okunan, öncekilere ait masal-
lardır.”^^^ iddiasında bulundu. Âyet-i kerîmede geçen
“iktetebe” fiili “istektebe” anlamında “talep” bildir
mektedir. Buna göre anlam; “başkasına, âyetleri ken
disi için yazmasını emretti.” demek olur.^^s
Ayrıca O’na iman edenlerin hepsi aynı derecede
değildi. Eğer âyete aykırı bir durum görmüş olsalardı,
îsra ve Miraç gerçeğini idrak edemeyenlerde olduğu
Ankebût, 29/48.
Furkân, 25/5.
‘5® îbn Manzûr, a.g.e., I, s.698; Molla Hatır, a.g.e., s. 140.
116
gibi onlar içerisinde de irtidat edenler olurdu.

Tarihi verilerin ümmî olmasında ittifak ettiği Allah
Rasûlü; gelen vahyi de, farklı iklimlere gönderdiği
mektupları da katipleri vasıtasıyla kaleme almıştır.^^9
V. Aklî Deliller
Mekke’de okur-yazar olanlar toplam on yedi ki
şiydi. Bu yüzden tarihi ve aktüel olaylar şifahi olarak
paylaşılır, sonraki kuşaklara da hafızalara nakşedilen
şiirlerle aktarılırdı. Şiirlerin içeriği putperest geleneğe
ve kabile kültürüne ait olaylardan oluşmaktaydı. Tev
rat ve İncil îbranice olduğundan halk Ehl-i Kitab’m
kültürüne yabancıydı.
Böyle bir ortamda nazil olan Kur an-ı Kerim, Mek-
kelilerin hiç duymadığı hadiselerden, gaibî hakikat
lerden, iman esaslarından bahsetti. Âyetleri, hayret
ler içerisinde dinleyen müşrikler Kur’an-ı Kerim’in
Allah Rasûlü’ne başkası tarafından yazdırıldığmı
iddia ederek vahyin kaynak meselesini halledecekle
rini düşündüler. Kur’ân’m Allah Rasûlü’ne Rum
asıllı Hristiyan bir köle olan Cebr en-Nasrani tara
fından yazdırıldığmı iddia ettiler. Daha sonra Müslü
man olan bu köle, efendisi tarafından, “Muhammed’e
bunları sen öğretiyorsun” diye dayak yerken “Hayır!
Allah’a yemin olsun ki o bana öğretiyor ve yol göste
riyor.” demiştir.'^”
Müşrikler bu hamleleriyle umduklarını bulama-
*5’ Bkz: Molla Hatır, a.g.e., s.l 11.
el-Kurtubî, a.g.e., X, s. 117.
-117-
dılar. Çünkü Kur’an’ı isnat ettikleri kişi hem bir köle,

hem de Rum asıllıydı; yani Arapça’ya yabancıydı.
Farz-ı muhal, böyle bir durum söz konusu olsaydı,
Cebr, Mekke aristokrasisinin reddettiği bir Peygam-
ber’i etkisiz hâle getirmek ve karşılığında hürriyetine
kavuşmak için “Evet bunlar Cebr’e aittir.” demez miy
di?! Ya da el altından “Bu Kitap bana aittir, dolayısıyla
O’na değil de, bana iman edin.” çağrısında bulunmaz
mıydı?! Sonra Hristiyanhğm öğretilerine bağlı olan
bu köle dinini terk edip -hâşâ- uydurma bir Kitab’a
inanır mıydı?! Ayrıca “muallaka-i seb’a (yedi askı)” şa
irlerinin dahi bir suresinin benzerini yazmaktan aciz
kaldığı bir Kitab’ı, acem bir köle nasıl telif edebilirdi?
Uzayıp giden ve cevapsız kalan bu sorular Mekkelile
rin iddialarını çürütüp, tarumar etti.
Müşrikler gibi hayretler içerisinde kalan oryanta
listler “Muhammed ümmî olduğu halde Kurandaki
bu ilmi nereden aldı?” diye kendilerine sordular. On
lara; “İşte bu onun Rasûl olduğunun delilidir.” denil
diğinde risâleti tasdik etselerdi küfürden kurtulacak
lardı. Fakat onlar okur-yazar olduğunu iddia ederek
küfrü tercih ettiler. Tarihi veriler iddialarını redde
dince de Allah Rasûlü’nün okur-yazar olduğunda
ısrar edip, bunu ailesine varıncaya kadar herkesten
gizlediğini ileri sürdüler.
Yemek yemek, su içmek gibi aleni bir ameliye olan
okur-yazarlığm ev halkından bile gizlenebileceğin!
iddia edenlere gülerek mukabelede bulunmak onlara
-118-
verilebilecek en anlamlı cevap olacaktır.
Hikmeti
Allah Rasûlunü âlimlerden farklı kılan en
önemli özellik, bilgisinin ilahi olmasıdır. Onu Rasûl
yapan bilginin okur-yazarlıkla ilgisi yoktur. Okur-ya
zar olmak, O’nun ilahi olan bilgisine bir şey kalama
yacağı gibi, olmaması da hiçbir halel getirmemiştir.
Araplar fesahat, belağat, hitabet ve şiir gibi edebî
disiplinlerde dünya milletlerine göre daha ileri ko
numdaydılar. Edebî eserlerini sergilemek için Ukâz ve
Zu 1-Mecâz gibi panayırlar tertip ederlerdi. Oralarda
sözün sultanları olan ümmî şairler şiirle birbirlerine
karşı fahriyede bulunurlardı. Allah Teâlâ bu ümmî
toplum içerisinden onlar gibi; fakat onları da hayrette
bırakan ümmî bir peygamber gönderdi ve minnet al
tında kalmaması için O’nu kimseye öğrenci yapmadı:
“Allah sana Kitab’ı ve hikmeti indirmiş ve sana bilme
diğini öğretmiştir.”^^^
Müşriklerin de şehadet ettiği gibi Araplar içerisin
de en fasih ve en beliğ olan kişi Allah Rasûlü idi.
Şairler, Kur’an-ı Kerim’i, insanın fevkinde bir kitap
olarak görür ve bu yüzden “Bu ancak sihirdir” der
lerdi. Cenab-ı Hak da Rasûlü’nün ümmî kalmasını
murat ederek -sanki- muarızlarına, “Edebî kudretine
şehadet ettiğiniz Muhammed, bunları birisinden öğ
renmediyse -ki öyledir- o halde Kur’an’ın Allah’tan
Nisâ, 4/4.
-119-
geldiğini kabul etmekten başka seçeneğiniz yoktur.”

demektedir.
Allah, Rasûlü’nü yüceltmek için, bilgisini de yü
celerden gönderdi. Onu ümmî bırakarak vahyi, bilgi
sinin yegâne kaynağı kıldı.
Allah Teâlâ Kur’anı, Rasûlü’nün kalbine yerleş-
tire yerleştire’^ yirmi üç yılda indirdiğinden kendile
rine vahiy, kitap hâlinde gönderilen önceki peygam
berler gibi okur-yazar olması gereklilik arz etmedi.
Allah O’na okuduğunu bir daha unutmama nimetini
bahşetti.’^’ Tıpkı âmâlığın zihne katkısı gibi ümmîlik
de Allah Rasûlü’nün hafızasının gücüne güç katmıştır.
Ümmî Olmadığını İddia Edenlerin Delili

Allah Rasûlü’nün okur-yazar olduğunu iddia
edenlerin istidlal ettiği delil, Buhârî’nin de rivayet et
tiği bir hadistir. Hadise konu olan olay şu şekildedir:
Hudeybiye musalahası yazılırken -henüz Müslüman
olmamış olan- Süheyl b. Amr, Efendimiz’in adının
‘Allah Rasûlü Muhammed” şeklinde yazılmasına iti
raz eder ve bunun silinip yerine “Muhammed b. Ab
dullah” yazılmasını ister. Efendimiz, Hz. Ali’ye “Allah
Rasûlü” ifadesini silmesini emreder fakat Hz. Ali <
derin sadakatinden “Hayır! Allah’a yemin olsun ki
asla adını silemem.” der. Bunun üzerine Efendimiz,
“Sahifeyi aldı, pek iyi yazamıyordu ve (adını) yazdı.”’^'*
Furkân, 25/32.
A’lâ, 87/6.
Buhârî, Meğazî, 45.
-120-
Bu ifade ile alakalı Buhârî şarihi Aynî şunları söy

lemektedir: Hz. Ali’ye adını yazmasını Allah Rasûlü
emrettiğinden mecâzi olarak bu yazma işi O’na is
nat edilmiştir. Süheylî’nin de dediği gibi gerçekte ifade
şu şekildedir: “Allah Rasûlü, Ali’ye yazmasını em-
retti.”’^5 Nitekim bazı rivayetlerde sadece, Hz. Ali’nin
işaretiyle Efendimiz’in ibareyi sildiği sonrasında
da anlaşmanın akdedildiği mevcuttur. Bu durum
isnadın mecâzi olduğunu desteklemektedir. Ya da Al
lah Rasûlü bir defaya mahsus mucize olarak adını
yazmıştır. Fakat bu yaklaşım alimler nezdinde itibar
görmemiştir. Nitekim bu mütalaa ilk olarak Ebu’l-Veli
el-Bâcî tarafından dile getirildiğinde Endülüs ulemâ
sı onu Kur’an’a muhalefet etti gerekçesiyle zındıklıkla
itham etmiştir.*
Efendimiz, “Hudeybiye musalahasmda kaleme alı
nan metne adını yazdı.” şeklindeki rivayet sahîh olsa
ve bu ameliye mucize babından addedilmese, yine de
bu durum Sünneti Reddeden Kur’an Müslümanları
nın iddiasına delil teşkil etmez. Zira adını tam olarak
yazamayacak kadar yazıya yabancı olan bir peygam
ber nasıl olur da insanlık tarihinin en büyük söz us
talarını, mütefekkirlerini susturan muciz bir kitabı
-hâşâ- kaleme alabilir?! İşte herkes gibi, Mealciler de
‘«5 Aynî, XVII, s.351.

Ebû Ya’lâ El-Mûsilî, Ahmed b. Ali b. Müsenna, Müsned, III,
S.261, Dâru'l-Me'mûn li't-Türâs, Dimeşk, 1984.
el-Keşmîrî, Enver Şâh b. Muazzam Şâh, Feyzul-Bârî alâ
Sahihi'l-Buhârî, V, s.97, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, Beyrût, 2005.
-121-
bu faraziyenin cevabını vermekten acizdir.
Hülasa
Allah Rasûlü hayatının hiçbir devresinde, ne bir
metni yazdı ne yazılı bir metni bakarak okudu.
Allah Rasûlü’nün ümmî olduğundan bahseden
âyet-i kerîmeler Medenî’dir. Okur-yazar olmadığını
bildiren âyet ise Mekkî’dir.^^® Konu ile alakalı hadis
lerin tamamı ise Medenî’dir. Bu durum ümmîliğin
onun hayatının bütün evrelerini kapsadığını ve değiş
mez bir vasfı olduğunu göstermektedir.
Mektebe gitmeyen, hiçbir hocadan ders almayan
ümmî birinin gelmiş ve gelecek bütün zamanların
bilgisinden bahseden kitabı tebliğ etmesi ve bu ki
tabın dünyanın en çok okunan kutsalı olması ilim
tarihinin en büyük hadisesidir. Bu durumu gölgele
mek isteyenler Allah Rasûlü’nün ümmî olduğunu
reddetmektedirler.
Siyer kitapları, hayatını en küçük ayrıntısına va
rıncaya kadar nakletmesine rağmen O’nun okudu
ğundan ya da okumayı öğrendiği bir şahsın adından
bahsetmemektedirler. Bir an okumayı mucize olarak
öğrendiği düşünülse, bu da herhangi bir metni oku
duğuna dair açık bir rivayet olmaması ve mucizelerin
den bahseden eserlerde meselenin tadat edilmemesi
cihetleriyle merduddur.
Ümmîlik, okur-yazar olmanın zıddıdır. Âlimin
Ankebût, 29/48.
-122-
karşıtı ise cahildir. Âmânın, âlim olabilmesi gibi

ümmî de alim olabilir. Bilgisi beşeri olan ümmîler için
geçerli olan bu durum bilgisi ilahi olan peygamberler
için evleviyetle geçerlidir. Bu yüzden ümmîlik Allah
Rasûlü için nakısa değildir. Bilakis ümmîlik O’nun
nübüvvetinin en güçlü şahitlerindendir.
Lisaniyâtçı, müfessir ve muhaddisler başta olmak
üzere bütün alimler iştikakı hangi kelimeden olursa
olsun ümmîliği okuma-yazma bilmemek olarak yo
rumlamışlardır. Bunlar dışında yetkili bir otorite ol
madığına göre, Kur’an Müslümanları’nm ümmîliğe
farklı manalar yüklemelerinin İlmî hiç bir değeri yok
tur. Arap Dili ve Kur’an-ı Kerim’in müsade etmediği
bu anlama ameliyesinin asıl kaynağının Oryantalizma
olduğunu söylemek ise kelam israfı olur.
-123-
III. MUCİZELER YA DA HİÇ Mİ KURİN-I KERİM
OKUMUYORSUN İSLAMOĞLU?
“Kur’ân Müslümanları” adını alarak kendileri

ne kutsal bir hüviyet kazandırdıklarını düşünen
Kur’âniyyûn hareketi, zuhûrundan günümüze kadar
“Kur’ân la, Kur’ân-ı Kerim’e karşı direnen Müslüman
lar topluluğu” olarak anılmışlardır.
Kuşatma
Kur’ân Müslümanları’nın reddettiği mevzulara Al
lah Rasûlü bağlammda bakıldığında her birinin
Peygamber-i Ekber’in itibarsızlaştırılmasma yönelik
hamleler olduğu görülmektedir. Ümmîliğin reddiyle
oryantalizmanm Kur’ân’m başka kitaplardan istinsah
edildiği iddiasının; Allah Rasûlü’nün masumiyeti
nin inkârıyla, O’nun günahkar biri olabileceği ve bu
yüzden kendisine itaatin şart olmayacağının; hadisler
125-
etrafında şüpheler oluşturarak Peygambersiz bir İs

lâm’ın önü açılmakta, mucizelerin inkârıyla ise risale-
te şehadet eden ilahi tasdiknameler iptal edilmektedir.
Kur'âniyyûn'un Mucize Telakkisi

Kur’ân Müslümanları’na göre, “Allah Rasûlü’nün
Kur’ân’dan başka bir mucizesi yoktur; her ne kadar
Ay’ın ikiye yarılması gibi rivayetler hadis mecmuala
rında mucize bağlamında nakledilse ve bazı âlimler de
bunu Kur’ân’la isbat etme noktasında aşırı gitse de du
rum değişmez; İnşikâk-ı Kamer/Ay’ın İkiye Yarılması
geçmişte olan bir hâdiseyi değil, Kıyâmet esnasında
vuku’ bulucak bir olayı anlatmaktadır. Zaten âyetle
rin devamında da hâdiseyi Allah Rasûlü’yle ilişki-
lendiren ne açık, ne de gizli bir delil vardır.” Kur’ân
Müslümanları bu noktada iddialarını şu şekilde mü-
şahhaslaştırmaktadırlar: “Allah Teâlâ bir peygambere
maddi bir mucize verir, muhatapları ona inanmaz ve
risaletini inkâr ederse, mühlet tanımadan onları he
lak eder. Nitekim Hz. Salih ve Hz. Musa başta olmak
üzere diğer peygamberlerin muhatapları bu çerçevede
helak edilmiştir. Buna göre, eğer Allah Rasûlü’nün
mucizelerinden İnşakâk-ı Kamer/Ay’ın İkiye Yarılma
sı gerçek olsaydı, onu inkâr eden Kureyş hemen helak
olurdu; kitaplarda Kureyş'in helak olduğuna dair bir
rivayet olmadığına göre bu hâdise tahakkuk etmemiş
tir. Kamer Sûresi’nde ifade edilen Ay’ın Yarılması hâ-
Tasarrufla tercüme edilmiştir: el-Hafız Muhammed Eşlem,
Ta’lîmâtu’l-Kur’an, Delhi, 1934,150.
-126-
disesi Kıyâmet’te olacaktır. Mucize olarak nakledilen

rivayetler ise uydurmadır.”
Mucizeler
Mucizeler, Allah Teâlâ tarafından risalet davasına
memur kılınan Peygamberlere, risaletlerini sorgula
yan muhataplarına izhar etmeleri için ihsan edilen
İlahî belgeler hükmündedir. Bu yüzden gösterilmesi
de, ona inanılması da zaruret arz eder. Mucizeleri
inkâr, peygamberlerin ellerindeki İlahî şehadetname-
leri de inkâr etmektir.
Mucize; akla değil, insanın alıştığı sisteme, gördü
ğü nizama aykırıdır. Kainatı yoktan var eden, küçü
cük bir çekirdekten dev ağaçlar çıkaran Allah Azze
ve Celle diriltmeye de, balığın karnında, ateşin içinde
diri tutmaya da kadirdir. O’nun âlemdeki tasarrufunu
gören akıl, peygamberlere verdiği mucizeleri idrak et
mekte zorlanmayacaktır.
Kur'ân-i Kerîm'in İ'caz Haritası

Allah Rasûlü’nün en büyük mucizesi ise bü
tün zaman ve mekanlarda tesiri devam eden Kur’ân-ı
Kerîmdir. Kur’ân’m hârikulâde oluşu ise dört başlık
altında mülahaza edilebilir:
1- Kur’ân-ı Kerim insanların unuttuğu hâdiseler
den de, gelecekte olacak olaylardan da haber verdi.
Ehl-i Kitap olan Rumlarla, Müşrik Mecusiler arasın
da 10 yıla kadar tekrar bir savaş olacağını ve bu sa-
-127-
vaşta Ehl-i Kitab’ın galip geleceğini;*^" Mekke’de inen

bir âyette müşriklerin yenilip kaçacağını haber verdi?^’
Kur’ân’m dediği oldu; Mecusiler yenildi, Mekkeliler
Bedirde hezimete uğradı. Allah Teâlâ neyi, nasıl ha
ber verdiyse o şekilde zuhur etti.
2- Kur’ân-ı Kerim, on dört asır önce ancak yakın
bir zamanda keşfedilebilen İlmî meselelerden de bah
setti. Denizlerin birleşim noktalarında doğal bir sed
bulunduğunu, bunun da iki akıntının birbirine karış
masına mani olduğunu; *^2 hej- şeyin çift yaratıldığı-
n/7’; biri erkek, diğeri dişi hücreli varlıkların rüzgarla
aşılandığın/^'*, yer ve göklerin bitişik olduğunu, daha
sonra birbirinden ayrıldığını, bütün her şeyin sudan
yaratıldığmı*^^ haber verdi. Bilimse bunları yeni keş
fetti.
3- Kur’ân-ı Kerim, fesâhat ve belâğatıyla dünya
milletlerine rüchaniyeti olan Arapları hayrette bırak
tı. Münkirlerini önce mislini;*^® sonra on sûresinin,
en son olarak da bir sûresinin benzerini getirmeye
davet etti. En büyük şairler O’nun önünde diz çöktü.
Rûm, 30/3-4.
>’* Kamer, 54/45.
Rahman, 55/19-20.
Zâriyât, 51/49.
Hicr, 15/22.
Enbiya, 21/30.
'"‘‘îsrâ, 17/88.
Hûd,ll/13.
Bakara, 2/23.
-128
Kimi iman etti, kimi de edebiyatına secde etti. Fakat

hiç kimse onun meydan okumasına cevap veremedi.
4- Kur’ân-ı Kerim’in hukuki yönü de mucizedir.
Yol kesme cezasıyla^79^ hırsızlık haddi‘^° arasına “tak
va” çağrısı yapan âyet-i kerimeyi^®^ koyarak, her iki
suçun da ancak iman ve takva ile önlenebileceğini
haber verdi. Can ve mal emniyeti açısından en teh
likeli bölgelerden olan Hicaz’ı en emin belde hâline
getirdi Kur’ân. ABD, 1930 yılında bir yasa değişikli
ğiyle içkiyi yasakladı fakat içki tüketimi daha da arttı.
Yasakta başarılı olamayınca tekrar serbest bıraktı. Fa
kat Kur’ân-ı Kerîm; üç merhalede yasakladığı içkinin,
üçüncü merhalesinde, “Artık vazgeçtiniz değil
deyince, içki küpünü alan müminler sokağa koştu,
Medine sokakları içki seli hâline geldi.
Kur’ân-ı Kerim; damarlarına şiir nüfuz eden
Arab’ın üdebâsma da, şuarâsma da meydan okudu.
Onun karşısına sözle çıkmaktan aciz kalan müşrikler,
kılıçlarını kuşanıp Mekke’ye yürüdü. Bedir, Uhud ve
Hendek, Müşriklerin söz planındaki mağlubiyetini
galibiyete çevirmeye matuf hamlelerdi.
Şâir Mucizeler
Allah Rasûlü’nün Kur’ân-ı Kerîm dışında da çok
sayıda mucizesi vardır. Bunlardan bir kısmı Kur’ân-ı
Mâide, 5/33.
*8'’ Mâide, 5/37.
Mâide, 5/35.
Mâide, 5/91.
-129-
Kerîm’de, önemli bir bölümü de hadis mecmualarında

yer almaktadır. Ay’ın ikiye yarılması, cansız varlıkla
rın O’na selam vermesi, hurma kütüğünün O’nun ay
rılığına dayanamayıp ağlaması, az miktardaki yiyecek
ve içeceğin O’nun bereketiyle çoğalması, okuduğu ya
da dokunduğu hastaların şifa bulması, parmakların
dan su akması gibi mucizelerinin anlatıldığı eserler
umumi manada mucizeyi ikiye ayırmış; manevi mu
cize noktasında Kur’ân-ı Kerim’i, hissi mucize nokta
sında ise Allah Rasûlü’nden sadır olan hârikulâ
de hususları incelemişlerdir. Son dönemde ise, Allah
Rasûlü’nün vaktinden önce haber verdiği, vakti ge
lince de ifade buyurduğu gibi tahakkuk eden hâdise
lere dair sözleri “Nübuâtu’r-Rasûl” başlığı altında cem
edilip incelenmiştir.
Mucize, Müminlere Ne Söyler?!

Ne var ki modernist Müslümanlar, Batı’nm poziti-
vist aklı karşısında mucizeyi izah edemeyince reddet
mişler ya da mucize Müslümana, “En zor şartlarda da
bir çıkış yolu vardır! Sabret! Küfre teslim olma! Hz.
İbrahim’i yakmayan Allah Azze ve Celle seni de koru
yacaktır!” dediğinden, müstağribler tarafından inkâr
edilmiştir. Bu bağlamda Mısır’da Ferid Vecdi, “///m ve
Felsefe Işığında Allah Rasûlunün Hayatı" başlıklı
dizi yazısında mucizeyi sıradanlaştırdı. Muhammed
en-Nedvî, Muhammed Veliyyullah, Nubûatur-Rasûl Mâ
Tahakkuka minhâ ve Ma Yetahakkaku, Dârus-Selam, Kahire,
1990.
-130-
Abduh, “Fil Sûresi’nin tefsirinde Ebabil Mucizesini

bir takım tevillerle reddetti. Hüseyin Heykel de “Ha-
yat-u Muhammed” adlı kitabında, Batının bilim anla
yışını tercih ettiğini açıkça deklare etti. Mustafa Me-
raği mezkûr esere yazdığı takrizde, “Allah Rasûlü’nün
karşı konulamaz tek mucizesinin Kur’ân olduğu
nu, onun da akıl terazisine geldiğini” söyledi.
Ezher’in içselleştirdiği modern bilim mantığı her
gün yeni bir veçheye bürünerek yayıldı. Islah edebi
yatı, İslâm Coğrafyası’nm en ücra noktalarına kadar
ulaştı. Bu bağlamda pek çok şey gibi mucize de inkâr
edildi. Müslümanlar mucizeyle birlikte, Nemrutlara
karşı İbrahimî direniş ruhunu da kaybetti.
Mucize Te'lifâtı
Allah Rasûlü’nün risaletini inkâr faaliyetlerine
karşı, ulemanın risaleti mucizelerle isbat etme nokta
sında kaleme aldığı te’lifât, zamanla bir ilim dalı hali
ne geldi ve Delâilu’n-Nübüvve ya da “A’lâmu’n-Nübü-
vve” literatürü oluştu. Bunlar içerisinde Ebû Nuaym
el-îsfahânî’nin (v. 430/1038) “Delâin ile Ebû Bekir
el-Beyhakî’nin (v. 458/1066) “Delâil”ı ayrı bir öneme
sahiptir. İmam Suyuti’nin “el-Hasâisul-Kübrâ”si gibi
eserler hem Allah Rasûlü’nün risaletinden önceki
“irhâsât” kabilinden olan rivayetleri, hem de risaletten
sonra vuku’ bulduğundan “mucize” babında değer
lendirilen harikulâde olayları da ihtiva eder.
184 www.ihsansenocak.com/mukaddime-4/
-131-
Sünnet’i reddeden Kur’ân Müslümanları, hadis-i

şerifleri delil olarak kabul etmediklerinden, biz de bu
makalede, mucizeleri daha çok hadisler bağlamında
ifade eden Delâil kitaplarını değil de, âyet-i kerime
lerin haber verdiği şekliyle hârikulâde olayları esas
alacağız. Ne gariptir ki, Hristiyanlar Hz. İsa’nın hissi
mucizelerine istinaden O’nu uluhiyet derecesine çıka
rırken, Modernistler ya da Kur’ân Müslümanları Pey
gamberlerinin risaletine delalet eden tek bir mucizeye
dahi tahammül edememektedirler.
Sihirbaz Aklı ve Derin Çarpıtma

Allah Rasûlü’ne Kur’ân’dan başka mucize ve
rilmediğini iddia eden Kur’ân Müslümanları, mucize
ile alakalı âyetleri fasid şekillerde te’vil etmektedirler.
Bu bağlamda “İsra” hâdisesinin Mescid-i Haram’dan
Mescid-i Aksa’ya değil, Mescid-i Haram’dan Ci’râ
ne’deki bir mescide yapıldığını; meleklerin gelmesinin
manevi destek anlamında olduğunu, Ay’ın da Kıyâ-
met alameti olarak gelecekte ikiye ayrılacağını savun
maktadırlar.
Allah’ın kitabına bütüncül bir nazarla bakamadık-
larmdan dolayı âyetleri murad-ı İlahî çerçevesinde
anlayamayan Kur’ân Müslümanları, akidevî noktada
derin yanılgılara düşmekte, bu yüzden de pek çok
meseleyi inkâr etmektedirler. Kafirlerle alakalı âyet
leri Müslümanlara teşmil eden Kur’ân Müslümanları,
”5 Sabri, Mustafa, a.g.e., Dâru't-Terbiyye, Dimeşk, 2007, IV, 88.
-132 -
“Şefaat” gibi, hükmü kafirler için başka^®^, müminler

için başka’®^ olan âyetleri sihirbaz aklıyla çarpıtıp red
detmektedirler.
Muhal farz... Kur anın kafirler ve müminler için
ayrı ayrı hüküm ifade eden âyetleri birbirine karış
tırılırsa “var”, “yok”; “yok” da “var” olur. İşte Kuran
Müslümanları şefaat ve mucize gibi konularda tam da
bunu yapmaktadırlar.
Kur'ân-ı Kerim'in Mucize Sistemi

Mealci, “Kafirlere şefaatin fayda vermeyeceğini”
bildiren âyetleri, müminleri de içine alacak şekilde
tefsir edince, ya “şefaat’in varlığını” haber veren âyet
leri inkâr edecek ya da Kuranda -hâşâ- tenakuz ol
duğunu iddia edecek... Kuran Müslümanlığının aynı
mantığı mucizede de yürütmesine itibar edilir ve bu
bağlamda İsra Sûresinin 59. âyeti Allah Rasûlü’ne
mucize verilmediğine delil kabul edilmesi söz konu
su olursa -hâşâ- Kur’ân’da tenakuz ortaya çıkar. Bu
durumda mucizeyle alakalı âyetleri nasıl anlamalıyız?
Şefaatle alakalı âyetler nasıl kafirler ve müminler
için iki başlık altında toplanıyor ve kafirler için caiz
olmayan şefaat, müminler için caiz oluyorsa, muci
zelerle ilgili âyetler de iki başlık altında incelenmeli-
dir. Birinci grupta yer alan mucizelere, “el-Mu’cize-
tu’l-Muhlike/înanmayıp, fesad çıkaranları helak eden
Müddessir, 74/48.
Tâ-Hâ, 20/109.
-133-
mucizeler” adı verilebilir. Çünkü bu grupta yer alan

mucizeler zuhur edince muhataplar birinci merhale
de onları inkâr ettiler, ikinci aşamada ise onları inkâr
da ileri gidip, fesad çıkardılar, son tahlilde ise helak
oldular. İkinci grupta yer alanlara ise “el-Mucize-
tu’l-Murşide/Yol Gösteren Mucizeler” denebilir. Çün
kü muhatapların bir kısmı bunlar vasıtasıyla inanır
ya da inananların imanı güçlenir. Bir kısmı ise inkâr
eder; fakat inkârı büyük bir fesada dönüşmeden sö
nüp, gider.
Mekkeliler Niçin Mucize İstedi?!

Allah Teâlâ; Mekke müşriklerinin Efendimizden
yerden su çıkarması, altından bir evinin olması ya da
göğe çıkmasf 88 gibi mucizeleri istemelerini inkâr ve
istihza bağlammda kabul etmiş, bunun da sonu inkâr
ve ifsad olduğundan taleplerini reddetmiştir. Nitekim
bu âyetler’®’ kafirlerin samimi taleplerine değil, istih
zalarına cevap olarak nazil olmuştur. Müşriklerin ta
leplerinin Allah Rasûluyle alay etmek ve inkârları
nı daha da derinleştirmek için onlardan sadır olduğu
malumdur. Âyetlerin siyak sibakına bakıldığında da
görülmektedir ki, onlar bir beşerin peygamber olma
sını reddetmekte, Rasûl olarak melek beklemekte
dirler. Nitekim Allah Azze ve Celle onlardaki bu akıl
tutulmasını şu şekilde ifade buyurmaktadır: “Onlara
•«•îsrâ, 17/90,95.
»»’îsrâ, 17/90, 95.
134-
gökten bir kapı açsak da oradan yukarı çıksalar, yine

de, ‘Herhalde gözlerimiz perdelendi, bilakis bize büyü
yapılmış olmalı!' derler.”^^
İslamoğlu Kur'ân'a Niçin Bu Kadar Yabancı?!

Sünnet’i reddeden Kur’ân Müslümanları, Kur’ân’ı
bütüncül bir nazarla okuyamama özürlerine bağlı ola
rak anlayamadıkları şu âyeti mübtedi bir talebe vasa
tında okuyabilselerdi, herkes gibi onlar da ilgili âyet-i
kerimenin mucizenin inkârına değil, isbatma delalet
ettiğini idrak edeceklerdi: “Bizi, (Kureyş’in istediği)
mucizeleri göndermekten, ancak, öncekilerin onları ya
lanlamış olması alıkoydu. (Nitekim) Semûd kavmine o
dişi deveyi açık bir mucize olarak verdik de onlar bu
yüzden zâlim oldular. Oysa biz mucizeleri sırf korkut
mak için göndeririz.”^^^ Allah Rasûlü’ne Mekke’li
müşriklerin talep ettiği mucizelerin niçin verilmedi
ğinin gerekçesini bildiren bu âyet, öncekilerin yalan
lama keyfiyetini ifade noktasında Semud Kavmi’ni ör
nek olarak zikretmektedir. Buna göre Semud, Mucize
noktasında iki cinayet işlemiştir. Bunlardan birincisi,
% Mucizeye inanmayarak kendilerine zulmetti
ler” ifadesiyle, İkincisi ise lOnu yalanla
dılar ve kestiler.” mealiyle ifade edildiği gibi hayvanı
boğazlama şeklinde gerçekleşmiştir. Semud kavmi,
istediği mucize zuhur edip, kendisi tarafından inkâr
15/14-15.
îsrâ, 17/59.
Şems, 91/14.
135-
edilince değil, mucize olarak yaratılan deve öldürü

lünce helak oldu. Bu âyet, Kuran Müslümanlarının,
mucizeyi inkâr eden kavimlerin hemen helak edildiği
yönündeki iddialarını çürüten delilerden sadece bir
tanesidir.
Kur an-ı Kerîm sayfalarca, mucizeleri inkâr edilen
peygamberlerden ve inkâr eden kavimlerin -hemen
değil de- yıllar sonra helak edilmelerinden bahseder.
Biz bu makalede -umumi tahlilin yanında- Sünnet
karşıtlığını “Kuran Müslümanlığı” zırhıyla gizleyen
hareketin Türkiye mümessillerinden Mustafa îsla
moğlu’nun -Kur’ân’a ne kadar yabancı olduğunun bir
tescili olarak- aynı iddiaları nasıl tekrar ettiğini de de
ğerlendireceğiz. Kullanmış olduğu ifadelerden Kur’ân
Müslümanhğı’nm görüşlerini kaynak göstermeden al
dığı anlaşılan bu zât, bir hutbesinde şunları söylemek
tedir: “înşikâk-ı kamer hâdisesi iki yüz yıl sonra imal
edilmiş bir yalandır. Âyetin Ay’ın yarılmasıyla hiçbir
alakası yoktur. Fiilin mazi olması gelecekte olmasına
engel teşkil etmez. Zira Kıyâmetle alakalı bütün fiiller
mazi sigasıyla gelir. Ay ikiye yarıldı diye iman eden
tek bir kişi oldu mu? Kur’ân’daki mucizelerin sistema
tiğine göre bir kavim imana davet edilir, o da mucize
ister, mucize verilir de iman etmezse helak edilir. Sis
tem budur. Tamamen budur. Onun içindir ki Allah
Hz. Peygambere Kur’ân’dan başka mucize vermemiş
tir. Allah Rasûlü’ne verilen tek mucize Kur’ân’dır.
İsrâ Sûresi’nin 59. âyeti de bunu teyit ediyor. Anke-
-136-
but Sûresinin 52. âyetini de onun üzerine koyun: “Bu

Kuranı onlara göndermemiz mucize olarak yetmedi
miV' diyor. Bağlam manipüle edildi, iki yüz yıl sonra
bu yalan uyduruldu.
Ay Yarıldı mı. Yarılacak mı?!

Allah Azze ve Celle inşikâk-ı kamer hâdisesini,
“Ay yarıldı.”^'^'^ şeklinde “fiili mazi” olan “ fiiliyle
haber vermektedir. Fiili mazi, gelecekteki bir hâdise
yi değil, geçmişteki bir vakıayı bildirir. Kelamda asıl
olan ise, bir fiil ne için vaz’ edildiyse o anlamda anla
şılmasıdır. Yani mazi ise mazi, muzari ise şimdiki ya
da gelecek zaman çerçevesinde onu anlamaktır. Buna
göre biri “1^16u 5dediğinde, Muhammed’in
çıktığı, Ahmed’in de öldüğü anlaşılır. “Gerçek şu ki biz
Nuhu kavmine peygamber olarak gönderdik”^^^ âye
tinde geçen “oLSı” şeklindeki mazi fiilden Hz. Nuh’un
ilerde bir tarihte peygamber olarak gönderileceği de
ğil, geçmişte bir tarihte gönderildiği anlaşılır. Eğer
mazi fiilden, gelecek zamanda vuku bulacak bir hâ
dise kastediliyorsa bu durumda ibareye bu anlamı
destekleyecek bir karine gerekir. îslamoğlu’nun “
/yarıldı” fiilinin gelecekte olacağını, buna delil ola
rak da Tekvîr Sûresi’nde güneşin dürülüp, yıldızların
Her bir cümlesi ancak sayfalarca yazıyla tashih edilecek

hutbenin ilgili bölümü mana itibariyle aktarılmıştır. Bkz: https://
www.youtube. com/watch ?v-LObDx2Q9 UNM
Kamer, 54/1.
Hûd, 11/25.
-137-
dökülmesi hâdisesinin mazi fiille zikredilmesini delil

getirmesi, “lof’dan bahsetmesine rağmen, “lof’sız fiille
“iö|”h fiili aynı bağlamda ele alması ya cehaletinden ya
da bilerek hakikati inkâr etmesinden kaynaklanıyor.
Tekvir Sûresinin âyetlerindeki “lof’ bir karinedir ve
bu hâdiselerin gelecekte olacağını haber vermekte
dir.*^^ Yine Nahi Sûresinin “4Ui_^ı 3!” diye başlayan âye
tinde, “ Jİ” fiilinin mazi olmasına rağmen manasının,
“Allah’ın emri geldi.” şeklinde değil de, “Allah’ın emri
yerine gelecektir.” şeklinde verilmesi bu durumu des
tekler. Çünkü fiilin gerçek anlamda alınmasına engel
olan bir karine vardır ki o da Sb/Bir an önce
gelmesini istemeyin.” ifadesidir. Fiili mazi olduğu hal
de, karinelerle muzari/şimdiki ya da gelecek zaman
anlamında kullanılan çok sayıda fiil vardır.
Bir âyeti hakiki manada anlamak imkansız oldu
ğunda mecazi manalara müracaat edilir. Ay’ın yarıl
ması mucizesinin anlatıldığı Kamer Sûresi’nin ikinci
âyet-i kerimesinde, “Onlar bir mucize görseler hemen
yüz çevirip, 'Bu önceden beri bilinen bir sihirdir der-
ler.”^^'^ buyrulmaktadır. Âyet, Allah Rasûlü’nün,
Ay’ın ikiye yarılmasıyla düşmanlarına karşı risalet da
vasını doğrulayan bir mucize gösterdiğini; onların da,
bunun, insanların önceden beri bildiği sihirden başka
bir şey olmadığını söylediğini bildirmektedir. Eğer ay
îbn Hişam el-Ensari, Ebu Muhammed Abdullah Cemalüddin

b. Yusuf, Muğni’l-Lehîh, I, 92-93, Dâr-u İhyâ-i’t-Türasi’l-Arabî,
Beyrût, ty.
Kamer, 54/2.
-138
yarılmamış olsaydı, hangi olay Allah Rasûlü’nün

risalet davasını desteklemiş ve onlar da neyi yalanla
mış olacaklardı?! Zira bir sonraki âyet, müşriklerin
bu hâdiseyi yalanladığını belirtmektedir: ‘AZZa/z Rasû-
lunü yalanladılar ve kişisel arzularına uydular.”^^^
“Yalanladılar” ifadesi, gelecekte olacak bir hâdise için
değil, “vuku bulan bir olay” için kullanılmıştır. O hâ
dise de, Allah Rasûlü’nün bir mucizesi olarak Ay’ın
ikiye yarılmasıdır.
Bazıları -âyet-i kerimede- Ay’ın yarılmasının
‘‘Kıyâmet yaklaştı”^^^ cümlesine atfedilmesin! gerek
çe göstererek, “Kur’ân’m nuzûlünden günümüze ka
dar 14 asır geçtiğine göre, bu hâdise Kıyâmet alameti
olarak vuku bulacaktır.” demektedir. Allah Rasûlü
bu nev’i insanların anlama problemi yaşayacağını da
dikkate alarak şöyle buyurmuştur: “Kıyametle aramda
şu iki parmak arası kadar bir mesafe kaldığı bir sırada
ben gönderildim.’^^^ Efendimiz, işaret parmağıyla orta
parmağını göstererek, Kıyâmetle arasındaki zamanın,
Hz. Adem’le O’na nisbetle iki parmak arası kadar kısa
olduğunu ifade etmiştir. Allah’ın âyetlerini, O’nun
bizzat beyan yetkisini verdiği Peygamber-i Ekber’den
almayanların -pek çok mikyas gibi- yakınlık, uzaklık
ölçüsü de vahye uymaz. Nitekim Allah Azze ve Celle
Kıyâmeti uzak ya da imkansız gören müşriklere dair
şöyle buyurmaktadır: “iLj Ûİ555 43355 /Doğrusu
Kamer, 54/3.
Kamer, 54/1.
2“’ Buhârî, H. No: 60504; Müslim, H. No: 7270.
-139-
onlar Kıyamet gününü ihtimalden uzak, bizse onu ya

kın görmekteyiz.”^'^^
Mucize İkiyüz Yıl Sonra mı İmal Edildi?

İslamoğlu’nun Ay’ın yarılması mucizesinin iki yüz
yıl sonra uydurulan bir yalan olduğunu iddia etmesi
tarihin en çarpık cümlelerinden biri olarak anılmaya
sezadır. Zira Ay’ın yarıldığmı bizzat Kur’ân-ı Kerim
haber vermektedir ki; O’nun nuzulü Allah Rasûlü’nün
bi’seti ile başlayıp, Onun vefatıyla son bulmuş
tur. Abdullah b. Mesud^*’^ Abdullah b. Abbas,^®’ Enes
b. Malik,Cübeyr b. Mut’îm,^®^ Abdullah b. Ömer^®^
başta olmak üzere daha başka Sahâbe'nin de riva
yet ettiği Ay’ın yarılması mevzuunda Ümmet icma
etmiştir. Kettanî "‘Nazmul-Mütenasir” adlı eserinde
Ay’ın yarılması mevzuundaki hadislerin mütevatir
olduğunu söylemektedir.^®’’ Hâdise bu minvalde iken
İslamoğlu’nun inşikâk-ı kamer iki yüz yıl sonra imal
edilmiş bir yalandır, demesinden daha büyük bir ya
lan olabilir mi?!
Me'âric, 70/6-7.
Buhârî, H. No; 4864.
2®’ Buhârî, H. No; 4868.
2®^ Buhârî, H. No; 4866.
“5 Tirmizi,.H. No; 3507.
2®®el-Hâkim, Müstedrek, H. No; 3759.
2®7 el-Kettani, Muhammed b. Ca’fer, Nazmul-Mütenasir mine’l-
Ehadisi’l-Mütevatir, I, 211-2, Dârül-Kütübi’s-Selefıyye, Mısır,
ty-
-140-
Buhârî ve Müslim başta olmak üzere Sünen ve

Müsned tarzında yazılan hadis mecmuaları da inkârı
mümkün olmayan bir katiyette inşikâk-ı kamer muci
zesini rivayet etmektedir.^®®
Ay’ın yarılması mucizesi karşısında tek bir kişinin
iman etmediği ile alakalı iddiaya gelince, açıkça be
lirteyim ki; ben bu noktada bir nakil görmedim. Lâ
kin Kur’ân Müslümanları’nın kendi mantıklarına göre
de müşriklerin zaten inanmamaları gerekirdi. Çünkü
onlar -âyette de belirtildiği gibi- mucizeye sihir diyor-
lardı.2®’ Mekkeli müşrikler insanların Müslüman ol
masının önüne geçmek için mucizelere sihir, Peygam-
ber-i Ekber’e sihirbaz diyor, “Sihirbaz’dan peygamber
olmaz” mukaddime-i kübrası üzerine kendi yalanları
nı bina etmeye çalışıyorlardı. Bu insanların mucizeye
inanmalarını ancak Kur’ânî hakikatlerden mahrum
olanlar bekleyebilir.
Hangisi Kur'ân'ın Sistemi İslamoğiu?

“Kur’ân’daki mucizelerin sistematiğine göre bir
kavim imana davet edilir, o da mucize ister, mucize
verilince kavim iman etmezse helak olur. Sistem bu
dun Tamamen budur. Onun içindir ki Allah, Hz. Pey-
gamber’e Kur’ân’dan başka mucize vermemiştir. Allah
Rasûlü’ne verilen tek mucize Kur’ân’dır. İsra Sûre-
2°® îbn Hacer, Fethu’l-Barî, VIII, 617; en-Nevevî, Muhyiddîn

Ebû Zekeriyya Yahya b. Şeref, el-Minhâc Şerh-u Sahîh-i Müslim
Îbni'l-Haccâc, XVII, 143, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, Beyrût, 1995.
Kamer, 54/2.
-141-
si’nin 59. âyeti de bunu teyit ediyor.”

îslamoğlu’nun bu ifadeleri de bir Kuran Müslüma-
nı olarak Kur an-ı Kerime ne kadar yabancı olduğunu
resmetmektedir. Yukarıda kısaca izah edilen Hz. Sa
lih kıssasında da görüldüğü gibi Kur andaki kıssalara
-umumi bir nazarla- bakıldığında şu zahir olmakta
dır: Kavimler; talep ettikleri mucizeyi inkâr edince
değil, ifsatta sınır tanımayıp azınca, peygamberler de
onların iman etmelerinden umudu kesince helak ol
muşlardır. Hz. Nuh, kavmi arasında 950 yıl kaldı, on
lara mucizeler gösterdi, onlar da inkâr etti fakat Allah
Teâlâ onları -hemen- helak etmedi. Ne zaman ki Hz.
Nuh onlardan umudu kesip, “Rabbim! İnkarcılardan
yeryüzünde hiç kimseyi sağ bırakma!”^^^ diye yalvardı,
o zaman semadan yağmur boşaldı, yerde tufan oldu,
kavim sular altında kalıp helak oldu.
İşte Kur'ân-ı Kerim'in Sistemi İslamoğiu!

Firavun, Hz. Musa’ya, “Eğer bir mucize getirdiy-
sen ve gerçekten doğru söylüyorsan onu göster ba-
kaltm.’^^^ deyince, Hz. Musa asayı yere bıraktı, asa
ejderha oldu; elini koynundan çıkardı, bakanların
gözü önünde eli bembeyaz bir şeye dönüştü.^^^ pa-
kat bütün bunlara rağmen ne Firavun, ne de bürok
ratları inandı. Şehirlere adamlar salındı, sihirbazlar
çağrıldı, onlar da Hz. Musa’ya karşı hünerlerini or-
2*0 Nûh, 71/26.
2“ A'râf, 7/106.
2*2 A'râf, 7/107-8.
-142-
taya koyup, büyük sihirler yaptılar. Allah Teâlâ da

Hz. Musa’ya emretti, asayı yere attı, sihirbazların
uydurduklarını yutuverdi asa. Bunun üzerine sihir
bazlar secdeye kapandı; "Biz Musa’nın ve Harun’un
da Rabbi olan Âlemlerin Rabbi’ne iman ettik.” dedi
ler. Sihirbazlar, Firavun un el ve ayaklarının çapraz
lama kesilmesi tehdidine rağmen ona teslim olma
dılar, şehadetlerinden önce, “Eğer tehdidini yerine
getirirsen ne mutlu bize ki, şehid olmamız durumun
da şüphesiz ki Rabbimize dönücüleriz.”^^^ dediler.
Bürokratları Firavunu, Hz. Musa ve kavmini ser
best bıraktığından dolayı uyarınca Firavun, planını,
onların oğullarını öldürmek, kadınlarını da sağ bı
rakmak şeklinde açıkladı.^^'^ Hz. Musa yeni döneme
dair kavmine, Allah’tan yardım istemeyi ve belâlara
karşı sabırlı olmayı telkin etti.^’^ Sonraki süreçte Al
lah Teâlâ Firavun ailesini kurak seneler ve ürünler
den eksiltme cezası ile yakalayıp cezalandırdı. Fira
vun ve milleti daha pek çok şekilde imtihan edildi.^’^
Hz. Musa’nın Firavuna mucize göstermesi ve onun
bunları inkâr etmesi üzerinden yıllar geçtikten son
ra Allah Teâlâ Firavunu ordusuyla birlikte Kızılde-
niz’de boğarak helak etti.^^^
2’’ Bkz: A'râf, 7/106-125.

2’“ A'râf, 7/127.
A'râf, 7/128.
A'râf, 7/133.
A'râf, 7/136.
-143-
Üç İhtimal
Allah Teâlâ -îslamoğlu’nun iddia ettiği gibi- Hz.
Musa’nın mucizelerini inkâr eden Firavunu hemen
helak etmedi. Hz. Musa, Hakk’a davet ettikçe Firavun
azdı, azdıkça fesadı daha da yayıldı. Şehirden ayrı
lan Hz. Musa’nın peşine düştü; dağları, tepeleri aştı,
sonunda asa ile yarılan denize o da girdi fakat bir
daha çıkamadı. Eğer îslamoğlu’nun iddia ettiği gibi,
Kur’ân’m anlattığı sistem, “Bir kavim, bir mucizeye
inanmayınca hemen helak olur.” şeklinde olsaydı. Fi
ravun, Hz. Musa’yı inkârdan yıllar sonra değil, hemen
helak olmalıydı. Fakat öyle olmadı, Firavun yıllar son
ra Kızıldeniz’de boğuldu.
Kur’ân-ı Kerim’de üç sayfada ayrıntılı bir şekilde
anlatılan bu kıssadan îslamoğlu’nun haberi yokmuş
gibi hüküm vermesi ortaya şu ihtimalleri çıkarmak
tadır:
îslamoğlu ya Kur’ân-ı Kerim okumuyor.
Ya okuyor lâkin anlamıyor.
Ya da anlıyor fakat manayı tahrif ediyor.
Kur’ân sistematiğine göre mucizeye inanmayan bir
milletin hemen helak olacağını iddia eden îslamoğlu,
bu iddiasının bir zuhûl olmadığını izah noktasında
da ifadeyi farklı vurgularla bir kaç defa tekrar ediyor.
Ne hazindir ki Sünnet’i reddeden Kur’ân Müslüman-
ları’nm namaz kıldığı bir mescitte biri ayağa kalkıp
da, “Bu dedikleriniz tamamen Kur’ân-ı Kerîm’e aykı
rıdır.” deyip hazreti tövbeye davet etmiyor. Mevcut hâl
-144-
de göstermektedir ki, İslamoğlu izleyicilerine Kur’ân

Müslümanlığı adı altında “İslamoğlu İslâmı”nı anla
tıyormuş. Zira aksi olsaydı, Buhârî’ye, Müslim’e itiraz
etmeyi dinî bir vecibe gören zavallı dinleyiciler, bir
defa Kur’ân meali okuyanın bile rahatlıkla anlayabi
leceği bir hakikatin çiğnenmesi karşısında sessiz kal
maz, itiraz ederlerdi. Fakat öyle olmadı, mescitten ka
meralara aykırı bir söz yansımadı.
Kur'ân-ı Kerîm'i İnkâr Eden Mekkeliler Niçin

Helak Olmadı?!
Mucize’ye inanmayan milletlerin hemen helak
edileceğini söyleyenlerin, Allah Rasûlü’nün tek
mucizesinin Kur’ân-ı Kerîm olduğu yönündeki id
diası, kendi mantık örgüleri içerisinde çelişkilerle
doludur. Zira inşikak-ı kamer mucizesine inanma
yan müşrikler, bir mucize olan Kur’ân-ı Kerim’e de
inanmamışlardı. Bu durumda hemen helak olma
ları gerekirdi, lâkin öyle olmadı, Mekke’de toplu bir
helak hâdisesi yaşanmadı. Bu da göstermektedir ki;
İslamoğlu, Kur’ân Müslümanhğı’nm, Kur’ân’ı en az
bilen, mantıkî çıkarımları en zayıf halkasıdır. Sürekli
öfke, zaman zaman da tekfir dilini kullanması -belki
de- bu acziyetinin bir yansımasıdır.
Mucize Sünnetullah mı, Sünnetullah'a

Muhalefet mi?!
Kur’ân Müslümanları’nm Ay’ın yarılmasının Sün-
-145
netullah’a aykırı olduğu iddiaları da doğru değildir.

Mealciler, Sünnetullah’ın değişmeyeceğini savunur
ken doğru söylüyorlar. Fakat Ay’ın ikiye yarılması
nın Sünnetullah’a aykırı olduğunu iddia ederken ise
yanılıyorlar. Çünkü Allah Teâlâ’nın peygamberle
rini mucizelerle teyit etmesi bizzat Sünnetullah’tır.
Ateş’in Hz. İbrahim’i yakmaması, Hz. Musa’nın asa
ile denizi yarması, Hz. İsa’nın ölüleri diriltmesi na
sıl Sünnetullah bağlamında normal bir hâdise ise,
Ay’ın yarılması da Sünnetullah bağlamında o kadar
normaldir. Hz. İsa’nın babasız dünyaya gelmesini
Sünnetullah’a aykırı bulmayanlar, Allah Rasûlü’nün
mucizelerine ise akıllarında bir idrak alanı aça
mıyorlar.
Niçin Herkes Görmedi?

Ateistlerin, “Eğer bu hâdise vuku’ bulsaydı pek
çok bölgeden insan onu görür, mütevatir olarak da
bize naklederdi.” şeklindeki iddiaları da inşikak-ı
kamerin inkârına delil olamaz. Zira Ay’ın yarılması,
insanların yaygıların altında uykuda olduğu bir gece
vaktinde olmuştu. Bu yüzden semayı temaşa eden
lerin sayısı da azdı.^^® Ayrıca bu mucizenin herkes
tarafından görülmesi de Sünnetullah’a aykırıdır. Zira
inşikâk-ı kamer her yerde zahir olsaydı, gayba iman
durumu ortadan kalkardı.
Bkz: el-Osmanî, Muhammed Takı, Tekmilet-u Fethi’l-

Mülhim, VI, 74, Dâru’l-Kalem, Beyrût, 2006.
-146-
Ay‘ın her gece farklı saatlerde doğması, bir yerde

gece iken, bir başka yerde gündüz olması ya da bir yer
de akşam yeni başlamışken, başka bir bölgede fecrin
yakın olması gibi hâdiseler yanında, pek çok insanın
Allah Rasûlü’nden haberdar olmaması vesilesiyle
bu durumu Ay tutulması gibi tabii bir hâdise olarak
görmesi de söz konusudur.
İnşikâk-ı kamer olduğunda Hindistan’da gece ya
rısı olmasına rağmen yine de onu görenler olmuş ve
bazı kadim Hind tarihçileri bu hâdiseden bahsetmiş-
lerdir.2*^
Ulema, Ay’ın yarılmasının Allah Rasûlü’nün bir
mucizesi olduğunda icma etmiştir. Bütün müfessirler
de bu noktada hem fikirdir. Yalnızca Osman b. Ata,
babasının bunun gelecekte olacağını söylediğini nak-
letmektedir.22®
Kıyâmetin yaklaşmasının Ay’ın yarılmasıyla bir
likte zikredilmesinin nedeni ise, Ay’ın yarılmasının
Allah Rasûlü’nün risaletinin; risaletinin de Kıyâ-
metin yaklaştığının alametlerinden olmasıdır.
Görüldüğü gibi, Kur’ân Müslümanlarının en temel
problemi Allah’ın Kitabına bütüncül bir nazarla ba
kamamaları, bundan dolayı da âyetleri murad-ı ilahi
çerçevesinde anlamaktan mahrum olmalarıdır.
Kur’ân Müslümanlığını fasid te’viller üzerine bina
edenler, bu iddialarıyla Kur’ân’a ne kadar yabancı ol-
2*’ el-Osmanî, a.g.e., VI, 74.
eş-Şevkânî, Muhammed b. Ali, Fethul-Kadîr, V, 169, Dâru'l-
Ma'rife, Beyrût, 2007.
-147-
duklannı da izhar etmektedirler.
Meleklerin İnmesi
Bedirde Müslümanların yardımına önce bin^^’,
sonra üç bin, ardından da beş bin melek^^^ geldi. Me
lekler, Sahâbe safında küffara karşı muharebeye katı
lıp bizzat savaştı. Bazı âlimlere göre cihad meydanın
da sabredip ecrini yalnız Allah Teâlâdan bekleyerek
cihad edenlere bu melekler Kıyâmete kadar yardıma
gelecektir.223
Sünneti reddeden Kuran Müslümanları, Bedirde
meleklerin inmesi mucizesini de “manevi yardım”
şeklinde te’vil/tahrif etmekte; delil olarak da, “On
dan sonra onun kavmi üzerine hir ordu indirmedik,
indirmeyiz de.’^^"^ mealindeki âyet-i kerimeyi kullan
maktadır.
Kuran Müslümanlarının Bedirde müminleri te
yit etmek için meleklerin gelmesi mucizesini inkâ
ra vasıta yaptıkları âyet-i kerimedeki ter
kibindeki “û” zamiri, "min aksa'l-Medîne/şehrin en
uzak noktasından" koşup gelen ve halkına, “Sizden
bir ücret istemeyen o kimselere tabi olun; onlar doğru
Enfâl, 8/9.
222 Âl-i İmrân, 3/124-125.
22’Bkz: el-Kurtubî, a.g.e., IV, 124-125.
224 Yâsîn, 36/28.
148-
yoldadır” diyen Habib en-Neccar’a^^^ döner?^^ Buna

göre Allah Teâlâ’nın Habîb’in kavmine şehadetinden
sonra ordu indirmemesi; bundan sonra Müslüman
lara yardım etmek, kafirleri de hezimete uğratmak
için melek indirmemesi anlamanmda değil, Habîb’in
kavminin helakinin sesle olduğunu bildirmek için
dir. Zira bir sonraki âyet, ‘"Cezaları müthiş bir sesle
oldu. Bir anda sönüp gidiverdiler.’^^'^ şeklindedir.
Bütün bunlar gösteriyor ki mucize dahil pek çok
akidevi meseleyi inkâr eden Kur’ân Müslümanları’nm
en temel sorunu Kur’ân’a yabancı olmalardır. Eğer
Habîb en-Neccar kıssasını siyak-sibak bütünlüğü içe
risinde okur, ardından da Allah Teâlâ’nın -önceki ka-
vimlerden- kimini taş, kimini dehşetli bir ses, kimini
yerine dibine gömmek, kimini de suda boğmak^^^ gibi
farklı şekil ve suretlerde helak ettiğini mütalaa etseler
di, “ordu indirilmeyeceğini” bildiren âyetin, Habîb’in
sesle helak edilen kavmiyle alakalı olduğunu anlaya
cak ve meleklerin Allah Rasûlü’ne yardıma gelme
sini inkâr etmeyeceklerdi.
Bedir Mucizeleri
Kur’ân-ı Kerim’in Allah Rasûlü’nün mucıze-
225 Burada Habîb en- Neccâr'ın yerine bir başkası takdir edilse
de manada bir değişme olmayacaktır.
226 en-Nesefî, Ebu'l-Berakât Abdullah b. Ahmed, Medâriku’t-
Tenzîl ve Hakâiku't-Te'vîl, IV, 11, Dâru’n-Nefâis, Beyrût, 2014.
222 Yâsîn, 36/29.
228 Ankebût, 29/40.
-149-
si bağlamında zikrettiği bir diğer husus ise Bedirde

Allah Azze ve Celle’nin, kafirler cesaret edip savaşa
başlaması için harbin hidâyetinde Müslümanları on
lara az göstermesidir.”’ Savaş başlayınca Müşrikler
Müslümanları kendilerinin iki katı; iki bin kişi ya
da Müslümanların iki katı; altıyüz yirmi küsur ka
dar görmüşlerdir?’® Kur an-ı Kerim bize bu hâdiseyi
şu ifadelerle nakletmektedir: “(Bedirde) karşı karşı
ya gelen şu iki gurubun hâlinde sizin için bir âyet/
mucize vardır. Biri Allah yolunda çarpışan bir gu
rup, diğeri ise bunları apaçık kendilerinin iki misli
gören kâfir bir topluluk... Allah dilediğini yardımı
ile teyid eder. Elbette bunda derin akıl sahipleri için
büyük bir ibret vardır.””^ Mekkelilerin muharebenin
başında Müslümanları olduğundan az, muharebe
esnasında ise İslâm Ordusunun iki katı ya da kendi
mevcutlarının iki katı görmelerinin bir mucize/âyet
olduğunu bizzat Allah Teâlâ beyan ediyor.
Bedirde Allah Rasûlü’nün müşriklerin yüzüne
attığı bir avuç toprağın onların göz, burun ve ağızla
rına isabet etmesi hâdisesi de bir mucizedir.’” Bir be
şer olan Peygamber-i Ekber’in attığı toprağın tesiri,
ancak beşerin tesir alanı içinde kalır. Lâkin Allah’ın
Enfal, 8/44.
2’° en-Nesefî, a.g.e., I, 224.
2” Âl-i îmrân, 2/13.
2’2 el-Beyhaki, Ahmed b. Hüseyn b. Ali, Delâilu’n-Nübüvve, H.
No: 968, Dârün-Nefâis, Beyrut, 1986; el-Kurtubî, a.g.e., VII,
244.
-150-
atması, Peygamber’in eliyle gerçekleşen bu ameliye-

yi, bütün müşriklerin gözlerinde etkisini gösterecek
hale dönüştürmüştür. Bunun içindir ki Kur’ân-ı Ke
rim, “Oku/toprağı attığında sen atmadın, Allah attı.”
buyurmaktadır.
Hülasa
Kur’ân-ı Kerim tarihin en kapsamlı kuşatmasıyla
karşı karşıyadır. Akademyadan bir grup O’nun tarih
sel olduğunu iddia ederek çağının kapandığını; bir
başkası kıssaların bir kısmının masal olduğunu iddia
ederek yegâne hakikat olma özelliğini yitirdiğini; Tev
rat’tan uyarlandığını söyleyen oryantalist Rudi Paret’e
katıldığını ifade eden “pe-re-fe” ise ilahi değil, beşeri
olduğunu iddia etmektedir. Bütün bunlara rağmen
hâlâ büyük kalabalıkların bu kuşatmadan etkilenme
mesi ise Sünnet ve Cemaat akidesine sahip ehl-i il
min gayretli çalışmalarının bir sonucu değil, Kur’ân-ı
Kerim’in ilahi koruma altında olma hususiyetinin bir
bereketidir.
Bu ahval ve şerâitte ehl-i ilmin yapması gereken ise
selef-i salibin gibi Kur’ân-ı Kerim’e yöneltilen tenkitle
re ve iftiralara mukni ve müfid cevaplar vererek, genç
lerin zihninde oluşan kuşatmayı kalemle ve kelamla
yarmaktır.
Modern zamanda ikinci kuşatma Sünnet-i Se-
niyye’ye yapıldı. Bu bağlamda her biri Peygamber-i
2” Enfal, 8/17.
-151
Ekber’i itibarsızlaştırmayı amaçlayan pek çok iddia

ortaya atıldı. Allah Rasûlü’nün ümmî olması red
dedilerek, Oryantalizma’nm Kur’ân’m başka kitap
lardan istinsah edildiği iddiasının; Efendimiz’in
masumiyetinin inkârıyla, O’nun günahkar biri ola
bileceği ve bu yüzden kendisine itaatin gerekli olma
yacağının; hadisler etrafında şüpheler oluşturularak
Peygambersiz bir İslâm’ın önü açıldı. Mucizelerin
inkârıyla ise Allah Rasûlü’nün risaletine şehadet
eden ilahi tasdiknameler itibarsızlaştırıldı.
Mucizelerin aklî bir temelde değerlendirilememe-
sinin imanda bir kırılmaya sebep olacağını savunan
Kur’ân Müslümanları, Kur’ân-ı Kerim’in sair enbiyaya
dair haber verdiği mucizeler noktasında nasıl bir yön
tem izleyecek?! Mesela Hz. İsa’nın ölüleri diriltmesi,
doğuştan kör olanları ve alaca hastalarını iyileştirmesi
ya da beşikte konuşmasını nasıl anlayacak?! Hz. Mu
sa’nın bir asa ile taşı da, denizi de yarmasını, aynı asa
nın bütün sihirleri yutmasını nasıl izah edecek?! Hz.
İbrahim’in ateşe atılmasına ve yanmadan çıkmasına,
Hz. Yunus’un balığın karnından kurtulmasına ne di
yecek? Allah Rasûlü’nün mucizelerini aklî vasatta
izah edemediklerinden inkâr edenler, yarın bu âyetle
ri de mi reddedecek?! Ayrıca bilinmelidir ki; mucize
akla değil, âdete aykırıdır. Küçücük bir hücrenin içe
risinde insanı saklayan Allah Azze ve Celle, yarattığı
Melekleri Bedir’e indirmekten ya da Peygamber eliyle
ayı ikiye ayırmaktan neden aciz olsun?!
152-
Mucizeler sayesinde Allah’ın kudretini daha farklı

bir makamda gören Müslümanda, küfür tarafından
teslim alınamaz bir irade oluşur. Muhammed Ab-
duh’la başlayan mucizeleri inkâr sürecinin esas gayesi
ise mucizeyi inkâr ederek o ruhu çökertmektir.
Ay’ın ikiye yarılması hem Kur’ân-ı Kerim’de zik
redilmekte, hem de ilgili hadisler tevatür derecesin
dedir. Hem Kitab, hem Sünnet sarâhaten Ay’ın ikiye
yarıldığmı haber vermektedir. Hiçbir hadis mecmua
sında bunun olmadığına dair bir rivayet yoktur. İddia
edildiği gibi bu, Kur’ân’m sistematiğine aykırı değil,
bizzat o sistematiğin en müşahhas misallerinden bi
ridir. Zira Hz. Musa kıssasında da ifade edildiği gibi.
Firavun -hemen değil- Peygamber’in mucizelerini
inkâr ettikten yıllar sonra boğuldu. Bu da göstermek
tedir ki, îslamoğlu’nun haber verdiği sistem Kur’ân’a
değil, cehaletine dayanmaktadır.
-153-
YÜREKLERDEKİ AKSA DÜŞERSE SELAHADDİNLER
KUDÜS'TEKİ AKSA'YA MUHAFIZ OLUR MU?
üslümanlar yüz elli yıldır tarihteki bü
M tün saldırı şekillerinden daha tehlike

li bir taarruza maruz kaldı. Bu, İslâm’ı
bizzat müdafaaya memur olanların planlayıp ic
ettiği bir saldırı olduğundan gerektiği gibi anlaşıla
madı, önlemler alınamadı. Bu yüzden sorunlar her
geçen gün biraz daha çözülmez bir hâl aldı. Siyaset
cephesinde kanlı mücadeleler veren Müslümanlar,
sokakları çocukların ve gelinlik kızların kanıyla
dolan İslâm şehirlerinde, üniversitelerde “sömürge
valilerinden daha insafsız”, “oryantalistlerden daha
ölçüsüz” ilim, fikir, sanat ve siyaset adamlarının
tahkir, tezyif ve bühtanına maruz kaldı.
-157
Kudüs, Direnen Çocuklar ve Alfred Guillaume

Filistin’de İzzeddin Kassam’ın direnen çocukları
karşısında çaresiz kalan Siyonist İsrail’in imdadına
Oryantalist Alfred Guillaume yetişti ve Mescid-i
Aksa’nm Kudüs’te değil, Mekke’ye 8 km mesafedeki
Ci’rânede olduğunu söyledi?’^ Gayesi ise, Mescid-i
Aksa esaret altında olduğundan dolayı uykuları ka
çan Müslüman gençlerin gündeminden Kudüs’ü dü
şürmekti. Alfred’in, İsrail’in yaramadığı safları da
ğıtmaya, Kudüs davasını akamete uğratmaya matuf
olan ısmarlama çalışması Müslüman gençler nezdin
de ilgi uyandırmadı; bu yüzden rafa kaldırıldı.
Müseccel İslâm düşmanı Rudi Paret, tahrifin de
bir ölçüsü olmalı dercesine Alfred’in iddiasını red
detti. Paret; bu görüşün ne bir delili ne de Alfred’ten
başka bir savunucusu var, dedi.^’^ Batı’da, -hiçbir
şekilde müdafaa edilemeyeceğinden dolayı- çöpe
atılan bu iddia, İslâmiyatla alakalı bazı şahıslar tara
fından müdafaa edildi. Pek çok meşhur zevâtm üze
rinde yazıp-çizdiği, yeni bir görüşmüş gibi gösterdiği
bu mevzu, esasında “Oryantalizm’in hakikati tersyüz
eden yönünü ifşa ettiğinden dolayı çöpe attığı bir es-
kisi”dir. Allah Rasûlü’nün Kur’an-ı Kerim’den baş
ka bir mucizesinin olmadığını iddia eden Mealciler;
hadisleri inkâr, âyet-i kerimeyi de tevil ederek Alf-
Algis Uzdavinys, "Ascent to Heaven in Islamic and Jewish

Mysticism" London, 2011, The Matheon Trust. s.7.
Paret, Rudi, "Die Ferne Gebetsstâtte in Sure 17,1", Der İslam,
Tübingen, 1959, sy. 34, s.150-152.
-158-
red’in, Mescid-i Aksanın Ci’râne’de olduğu iddiasına

taraf oldu. İslâmî ilimlerle tek irtibat noktası, onlar
vasıtasıyla akademik kariyer kazanmak olan gürû-
hun, Alfred gibi müseccel İslâm düşmanlarının iddi
alarına taraftar olmasının sıradanlaştığı bir zamanda
anlaşılması güç olan ise, Süleyman Ateş’in^^^ bu tah
rifi benimsemiş olmasıdır.
Kendisine verilen bir vazifeyi îfa edebilmek için
-âdeta- her yolu meşru addeden bir muvazzaf has
sasiyetiyle hareket eden, sahih rivayetleri “Ben zayıf
dedim, oldu.” basitliğinde reddeden, siyer ve me-
gazi kitaplarındaki senedsiz nakilleri hüccet kabul
eden, bununla hedefe ulaşamayacağını anlayınca da,
“muktedâ bih” olarak kabul ettiği müseccel yobaz
Alfred gibi alakasız istinbatlar yaparak “hüküm” ve
ren Mehmed Azimli’nin^^^ yazısının tahlîl edileceği
bu bölüm, zahirde, îsrâ hadisesini aklî temelde ifade
edebilmek için, hem aklın hem de naklin tahammül
sınırlarına tecavüz hadisesine “dur” demeye; haki
katte ise Oryantalizmin tesir alanının ne kadar etkili
olduğunu resmetmeye matuftur.
http://www.gazetevatan.com/suleyman-ates-69701- ya-
zar-yazisi-mescid-i-aksa-nerede-/ [28.11.2016]; http:// www.
erdemyolu.com/isra-mirac/isra-mirac-prof-suley-man-ates.
html [28.11.2016]
Azimli, Mehmet, ‘‘îsra ve Miraç Olayları Üzerine Bazı
Mülahazalar”, Bilimname, XVI, 2009/1,43-58.
-159-
İdeolojik Okumaya Şaheser Olmaya Namzet Bir

Çarpıtma
Büyük/küçük, yakın/uzak gibi kelimeler, izafe edil
diği şeye nisbetle değişir. İnek; koyuna nispetle bü
yükken, file nispetle küçüktür. Hakkari, Edirne’ye en
uzak vilayetken. Vana en yakın il merkezidir. Kur’an-ı
Kerim’de Mescid-i Aksa bağlammda zikredilen ve
Kabe’ye nisbetle “el-Aksa/en uzak” olarak nitelenen
Kudüs’teki musalla, mevsufu olan “mescid”le birlik
te isim olmuş; “el-Mescidu’l-Aksa” denince Ümmet,
Kudüs’teki bu mabedi anlamıştır. Azimli ise, “bir şey
söylüyor olmak” ya da en bilindik bir mevzuda ne ka
dar mübtedi olduğunu izhar etmek için, isnat edildi
ği şeye göre değişen kelimelerden “el-Aksa”nm zıddı
olan “el-Ednâ” çerçevesinde şunları söyler: “Kur’an’da,
Mescid-i Aksa tabiri konusunda tek bir kullanım bu
lunmaktadır. İsra Sûresi’ndeki âyette geçen Mescid-i
Aksa tabirini bilginler genelde Kudüs’teki mescit ola
rak yorumlarlar. Ancak bunu kesin olarak bildiren bir
karine bulunmamaktadır. Ayrıca âyette geçen Mes
cid-i Aksa için ‘En Uzak Mescit’ olarak bir niteleme
yapılırken, Rum Suresi’nde gelen bir âyette ise Ku
düs’ten bahsedilirken, ‘yakın yer’ diye nitelendirilme
si, üzerinde düşünülmesi gereken ilginç bir kullanım
dır: ‘Rumlar en yakın bir yerde yenildiler.’^’® Sonuç
olarak Kurandan Mescid-i Aksa’nm yeri konusunda
net bir bilgi öğrenemiyoruz.”^”
”8 Rûm, 30/2.
Azimli, a.g.m., s. 45.
-160-
Tahrîfin Sidre-i Müntehâsı

Yazar, ideolojik okumaya “şaheser” olmaya namzet
makalesinde taassubun nelere malik olduğunu göste
ren bir tahrif denemesinde bulunur ve kurduğu cüm
lenin doğru ya da yanlış olmasına bakmadan mevzu
yu kendince terkip eder; bu bağlamda, isme dönüşen
“Mescid-i Aksa” terkibini parçalayarak, Alfred’in id
dialarını farklı vurgularla tekrar eder. “Rum Suresi’n-
de gelen bir âyette ise Kudüs’ten bahsedilirken, yakın
yer’ diye nitelendirilmesi”^'*® ifadesiyle de, sanki “ya
kın yerin” Kudüs olduğu âyette belirtilen, ya da icmâ
edilen bir hususmuş gibi verilerek şuna işaret edilir;
“İsrâ suresinde en uzak mescid’ olarak geçen mabet,
Rum Suresi’nde en yakın yer’ olarak geçen Kudüs’te
nasıl olabilir?!”. Makalesinin sonunda “Mescid-i Aksa”
Mekke’ye birkaç kilometre mesafede olan Ci’râne’deki
mescittir, diyerek Oryantalist Alfred’e ait iddiayı be
nimsediğini ilan eden yazarın Ci’râne’deki mescide,
Mescid-i Aksa demesinden daha garip olanı, âyetin
anlamını çarpıtarak Jiî en yakın yer” ifadesini
Kudüs’e tahsis etmesidir. Halbuki müfessirler “en ya
kın yer” ifadesini beyan noktasında, Rumların Arapla-
ra en yakın olan bölgesP^* ya da Şam’ın İran’a en yakın
noktası gibi tayinlerde bulunmaktadır.^'*^ Âyet-i keri
mede geçen kelimesinin başındaki “jı” “tarif”
için olunca, mana “söz konusu mekan”, “Arab’ın bildi-
Azimli, a.g.m., 45.
er-Razî, a.g.e., XXV, 85; en-Nesefî, a.g.e., III, 384.
et-Taberî, a.g.e., X, .162.
-161-
ği yer” şeklinde olur ki, o da kendi topraklarıdır?"*’ “ jSl

oâj^r, kendilerine ait toprakların adı olduğuna göre,
bu, “el-Mescidu’l-Aksa”da olduğu gibi isimleşen bir
terkip değil, bizzat yakınlığa ve uzaklığa göre değişen
bir ifadedir. Nitekim müfessirler Jiî” terkibini
özel bir isim olarak kabul etmemiş, hangi şehir oldu
ğu noktasında da farklı görüşler beyan etmişlerdir. Bu
çerçevede Âlûsî üç farklı görüş nakletmektedir: “Sa
vaş Ezraat (Defa) ile Busra arasında, İbn Abbas ve
Süddî’ye göre ise Ürdün ve Filistinde, Mücahide göre
ise el-Ceziretu’l-Ömeriyyede^'*^ olmuştur.”^'*’ Müfes
sirlerin cumhuru “en yakın yeri” Suriye ya da Irak’ta
belli noktalar olarak tefsir ederken, yazarın bu ifa
deyi sanki Kuranda “Edna’l-Ard” için “Kudüs” den
miş gibi, bizzat Kudüs olarak göstermesi, buradan da
“el-Mescidu’l-Aksa/En uzak Mescid” nasıl “en yakın
yer olan Kudüs’te” olabilir?! sonucuna ulaşması, tah
rifin sidre-i müntehâsıdır.
Akademik Ünvanları İptal Ettirecek Bir Tahrif:

Hadislerde Mescid-i Aksa Meselesi
“Kur’an’dan Mescid-i Aksa’nm yeri konusunda net
bir bilgi öğrenemiyoruz.” diyen yazar, -eğer- bu husus-
er-Razî, a.g.e., XXV, 85.

2'*'’ Bununla Musul'un üst tarafında yer alan "Ceziret-u İbn
Ömer"! kastetmiş olabilir. Bkz: el-Hamevî, Şihabüddin Yakut
b. Abdillah, Mucemul-Büldân, II, 160, Dâru'l-Kütübi’l-İlmiyye,
Beyrût, ty.
el-Âlûsî, a.g.e., XI, 19.
-162-
ta oryantalist Alfrede değil de, Kur’an-ı Kerim’in be

yan yetkisi kendisine verilen Allah Rasûlü’ne mü
racaat etseydi, Mescid-i Aksa’nm Kudüs’te olduğunu
anlayacak, Alfred’in tahriflerine taraftar olmayacaktı.
Lâkin -makaleden anlaşıldığına göre- yazar hadis-i
şeriflere mevzuyu anlamak için değil, anlamsızlaştır
mak ve Mescid-i Aksa’sız bir Kudüs fotoğrafı ortaya
çıkararak, Kudüs’ü Ümmet’in gündeminden düşür
mek için bakmakta. Bizi bu hükme götüren ise yazarın
şu ifadeleridir: “Hadislere bakıldığı zaman bu konuda
bir netlik oluşmamaktadır. Hz. Peygamberden ge
len rivayetlere baktığımız zaman Kudüs’teki mescit
ten bahseden hadislerde, genel olarak Mescid-i Aksa
olarak değil, Beytu’l-Makdis olarak kullanılmaktadır.
Mescid-i Aksa olarak kullanımı ise çok azdır. O kadar
ilginçtir ki. Miraç anlatımları aktarılan hadislerde ve
benzer rivayetlerde bile burası Mescid-i Aksa olarak
değil de, Beytu’l-Makdis olarak nitelendirilmektedir.”
Yazar, hadislerde “Mescid-i Aksa” kullanımının
az olduğunu iddia ediyor. Bu makalenin hakemli bir
dergide yayımlanmasına onay verenler insaf edip de
hadis mecmualarına müracaat etselerdi; Ebû Hu-
reyre,^'*^ Ebû Said el-Hudrî^^^, Abdullah b. Ömer^^®,
Buhârî, H. No: 1197; Müslim; H. No: 1397; Ahmed, H. No:
7191.
Buhârî, H. No: 1205.
et-Taberânî, Mu'cemu'l-Kebîr, H. No: 13283; et-Taberânî,
Mu'cemu'l-Evsat, H. No: 9419; es-San'âni, Abdurrezzak Ebu
Bekr b. Hemmam, el-Musannef, H. No: 9390 (mevkuf olarak),
el-Mektebü'l-İslami, Beyrût, 1983..
-163-
Abdullah b. Amr b. Âs,^'*’ Ebu Basra el-Gıfârî^^® gibi

en az beş Sahâbe'nin Allah Rasûlü’nden rivayet
ettikleri ve sahih isnatlarla nakledilen hadis-i şerifte,
ziyaret edilecek üç mescitten biri olarak bizzat Mes
cid-i Aksa’nm da zikredildiğini göreceklerdi. Fakat
hiçbir rivayette, hatta tarih kitabında îsrâ hadisesi
nin Allah Rasûlü’nün bir gece Ci’râne’ye götürül
mesinden ibaret olduğu yazmamaktadır. Bu hususta
tek bir Sahâbe'den gelen sahih bir rivayet dahi yeter
li iken. Yazarın, bu konuda kimin ne rivayet ettiğine
bakmadan, “Ben dedim, oldu.” anlayışıyla hüküm
vermesi ilme, irfana olduğu gibi, okura da hakarettir.
Eğer bu hâdise ilmin onurunun korunduğu bir ül
kede olsaydı, hem bu makalenin neşrine onay veren
hakemlerin hakemliği iptal edilir, hem derginin ya
yını durdurulur hem de milleti aldatmaktan dolayı
yazarın akademik unvanları geri alınırdı.
Beyt-i Makdis'in Mescid-i Aksa'dan Başka Bir Yer

Olduğunu Söyleyen Bir Âlim Var mı?
Eğer yazar ilgili rivayetlere doğrudan ulaşabilmiş
olsaydı, Beyt-i Makdis’in Mescid-i Aksa’dan başka
2“*’ ibn Mâce, H. No: 1410; et-Tahâvî, Ebu Cafer Ahmed b.
Muhammed, Şerh-u Müşkili'l-Âsâr (thk. Şuayb el-Arnavud),
H.No: 579, Müessesetü'r-Risâle, 1995. Dârakutni, bu rivayetin
senedini illetli bulmuş; rivayetlerden sadece Ebu Sa’id el-
Hudri’nin adının zikredildiklerinin doğru olduğunu, Abdullah b.
Amr’m zikredildiği rivayetlerin de doğru olmadığını belirtmiştir.
Ahmed, Müsned, H. No: 23848, 23850; Buhârî, H. No: 3886,
4710; Müslim, H. No: 276;
164
bir yer olmadığını görecekti. Zira Kuranın bir

gece Mescid-i Aksa’ya yürütüldüğünü haber ver
diği Peygamber-i Ekber buyuruyor ki; “Kureyş
beni yalanladığında Hicr’de durdum. Allah hana
Beyt-i Makdis’i gösterdi de Ona baktığım halde
alâmetlerini Kureyşe anlatmaya başladım.’^^^
Diğer bir rivayette ise Allah Rasûlü Kuranda
geçen Mescid-i Aksanın, Beytu’l-Makdis oldu
ğunu şu detay çerçevesinde haber vermektedir:
“Kendimi Hicrde, Kureyş’in bana îsrâ yolculuğumu
sorduğu halde buldum. Bana Beyt-i Makdis’te tam
olarak tespit edemediğim şeylerden sordular. Bir
anda o derece sıkıntıya düştüm ki, o ana kadar o
derecede hiç üzülmemiştim. O sırada Allah Teâlâ
Beyt-i Makdis’i yükseltip göreceğim seviyeye getir
di. Ben de ona bakıyordum. Ne sordularsa hepsine
cevap verdim.’"^^^ Kur’an-ı Kerim’in bildirdiği bir
hakikati anlama cehd ve gayreti içerisinde olan bir
mümin için Allah Rasûlü’nün beyanı yeterlidir.
Nitekim Efendimiz de Mescid-i Aksa’dan Beyt-i
Makdis olarak bahsederek ikisinin de aynı oldu
ğunu haber veriyor.
25’ Buhârî, H. No: 3886,4710; Müslim, H. No: 276.

252 Müslim, H. No: 278; Nesâî, es-Sünenü'l-Kübra, H. No:
11284; Ahmed, 2/528; îbni Sa’d, 1/215; Beyhakî, Delâil, 2/358;
Begavî, 4/138; Ebû Avâne, Müsned, 1/131.
165
Üç Mescid Hadisi ve Akademyadan Manzaralar

Yazar, Mescid-i Aksa ve onun yeriyle alakalı ri
vayetleri alakasız çıkarımlarla reddeder, Allah Rasû-
lü’nün 5# bizzat Mescid-i Aksa adını zikrettiği riva
yetleri yine “Ben yaptım, oldu.” anlayışıyla ve ancak
onun kabul edebileceği bir hadis tahlili sistemiyle de
ğerlendirip avam nazarında itibarsızlaştırır: “(Namaz
ve ibadet için) hiçbir mescide sefer edilmesi doğru de
ğildir. (Ziyade sevap umarak) yalnız (şu) üç mescide se
fer edilir: Mescid-i Haram, Mescid-i Resul ve Mescid-i
Aksa:^^^
Ne gariptir ki yazar, başta Ebu Said el-Hudrî ve
Ebû Hureyre olmak üzere birçok Sahâbe'nin^^^ Allah
Rasûlunden sahih senedle rivayet ettiği “şedd-i
rihâl” hadisinin senedinde yer alan raviler hakkında
cerh ifadesi bulamayınca, Buhârîdeki rivayetlerin bi
rinde, bir de Sünen-i îbn Mâce’deki^^^ rivayette adı ge
çen Kazae b. Yahya üzerinden hadisi tenkid eder. Ne
var ki bütün ricâl âlimleri Kazae’nin “sika/güvenilir”
bir ravi olduğunu söylemektedir. Hakkında olum
suz bir şey bulamamış olmasından dolayıdır ki, ya
zar, Oryantalist Alfred’in iddialarını tasdik edebilme
adına, isnad disiplininin esaslarını devre dışı bıraka
rak, Kazae’yi mevlâsı olduğu Ziyad üzerinden tenkid
Buhârî, H. No: 1197 ve 1188.

25'* Bunlar arasında biraz evvel de zikredilen Abdullah b. ‘Amr,
Abdullah b. Ömer, Ebu Basra el-Gıfârî, Ali b. Ebi Talib, Ebu’l Ca’d
ed-Damrî ve daha başkaları vardır.
253 İbn Mâce, es-Sünen, H. No: 1410.
-166-
eder. Beraat-i zimmetin asıl olduğunu bilmediğini

farz edebileceğimiz Yazar’m, hiçbir günahkârın başka
bir günahkârın yükünü yüklenmeyeceğini^^ bildiren
Kur’anî ilkeden de habersiz olduğuna şâhid olmak
doğrusu bizi bu topraklardaki İlmî seviye adına fev
kalade üzmüştür. Bütün İslâmî tahsili cami dersleriy
le sınırlı olan bir Müslümanm bile yapmayacağı bir
hataya, Yazar’m son derece mağrur ifadelerle irtikab
etmesi, akademya adına ağlanacak bir hâldir.
İşte Buyrun Cinayet!

Yazar, hiçbir oryantalistin yapmayacağını yapar ve
mevzuyu Hz. Hüseyin’in şehadeti bağlamında tartı
şarak Kazae’yi katillerle birlikte zikreder; “Bilindiği
gibi Ziyad ve ailesi kendilerini Emevilere adamış bir
ailedir. Nitekim Ziyad Emeviler adına Küfe ve Bas
ra’da önemli görevler yaparken, oğlu Ubeydullah ise
Kerbela’da Hz. Hüseyin’in öldürülmesini emreden
Küfe valisidir. Buhârî’nin rivayetini aktardığı ravi
“Kazae” işte bu aileye bağlı olup mevâliden bir şahıs
tır. Ravi Kazae hakkında Abdulmelik b. Mervan’m
kölesi olduğuna dair bilgiler de vardır. Zehebi, onun
hakkında: “Sağlam olmadığı ve kendisine güvenilme
yen biri olduğunu” söyler. Her ne olursa olsun sonuç
olarak bu rivayetin ravisi bir Emevi sempatizanıdır ve
Buhârî’deki iki rivayetin de bu şahıstan aktarılması,
ihmal edilemeyecek kadar önemli bir detaydır.”^^^
256 Fâtır, 35/18.
257 Azimli, a.g.m., 46.
-167-
Bütün Ünvanların İadesine

Yazar’ın iddia ettiği gibi Buhârî’deki iki rivayetin,
ikisinde değil, yalnızca bir tanesinin isnadında Kazae
vardır. Diğeri ise İbn Şihab tarikiyle rivayet edilmek-
tedir.258 durumda Azimli, ya Buhârî’ye hiç bakma
ihtiyacı duymadı ya da bakmasına rağmen bilerek
yanlış söyledi. Bu noktada akademyaya düşen vazife
ise, “bilimsel namusunu” korumak için. Yazar bu tah
riflerle her ne aldıysa, onları, ilgili bir yazıyla ondan
geri almaktır.
Siyeri Farklı Okuyayım Derken

Akıl sağlığı yerinde olan hiç kimse kendi arzu
suyla köle olmayı tercih etmez. Köleler de efendi
lerine “Ne iyi yaptınız da beni köle eylediniz.” diye
hayran olmazlar. Kazae’nin köle ya da azatlı ol
masından hareketle Emevi sempatizanı olduğuna
hükmetmek, köle olan Bilal-i Habeşi’nin ya da Sü-
meyye’nin de kafir olan efendilerine hayran olduğu
yönünde bir kanaatin oluşmasına zemin hazırlar.
Hakikat ise bunun tam zıddıdır. Fakat Yazar, “Siyeri
Farklı Okuma” başlıklı eserler telif ederken o kadar
farklı okumalar yapmış olmalı ki, tarihi hakikatleri
değil de oryantalist çarpıtmaları “hakikat” olarak
görmüş.
25® Buhârî, H. No: 1197. Not: Buhârî’de “şedd-i rihâl” hadisi iki
farklı Sahâbeden toplam beş senetle zikredilmektedir. Bunlardan
dördü Kazae yoluyla Ebu Said el-Hudri’ye dayanan rivayet, bir
tanesi ise Zühri tarikiyle Ebu Hureyre’ye dayanan rivayettir.
-168-
"Emevî Sempatizanı" Kim?!

Ne İslâm, ne de beşeri sistemler babanın yaptığın
dan dolayı evladı dahi sorumlu tutmazken, Yazar’m
Emevilerin şenaatinden hareketle Kazae’yi sorumlu
tutup mahkum etmesi, hiçbir delile dayanmadan ona
“Emevî Sempatizanı” demesi ancak totaliter rejimler
de görülebilecek bir durum ya da akademyanm totali
ter anlayışa evrilmesi olarak izah edilebilir.
Kim Söylemiş "Mevâli'nin Hadisi Alınmaz" Diye?

Tâbiûn döneminin büyük âlimleri mevâlidir. İlim
bayrağını Araplardan onlar teslim almıştır. Ata b.
Ebî Rebah Mekke’de fetva verirken, beyaz âlimlerin
arasında pamuk tarlasındaki bir karga gibi simsiyah
görünürdü. Fakat bu durum beyazların O’na talebe
olmasına mani olmadı. Çünkü İslâm, efendilerin köle
lerden üstün olduğunu reddettiği gibi, ırkların üstün
lüğü anlayışını da bütünüyle lağvetti. Bunun içindir
ki Allah Rasûlü Mekke-i Mükerreme fethedilince
Kabe’nin damına, beyazların bakışları arasında Bilal-i
Habeşi’yi çıkarmıştı.
Yazar’a gelene kadar hiçbir muhaddis, bir ravi-
nin mevâli olmasından dolayı aşağılandığı ya da
cerh edildiğini söylememiştir. Muhal farz... Yazarın
elinde Kazae’nin Emevileri sevdiğine dair bir rivayet
olsa, bu, O’nun rivayet ettiği hadislerin reddedilme
sine gerekçe olabilir mi?! Hangi kitapta “Bir hadisin
makbul olmasının esaslarından biri de Emevileri
sevmemektir.” diye yazmaktadır?!
-169-
Uydurulan Dinin, Uydurma Delilleri

Bütün rical âlimleri Kazae’nin sika bir ravi oldu
ğunu söylemekte. Azimli ise Zehebî’nin Mizânu’l-Î’i-
tidâl’ini kaynak göstererek onun “sağlam olmadığı
ve kendisine güvenilmeyen biri olduğunu”^^^ iddia
ediyor. İlgili eserde -belki vardır fakat- ben böyle bir
ibare göremedim. Eğer Yazar kitapta olmadığı hâlde
böyle bir tasarrufta bulunduysa bu, bir özürle geçiş
tirilecek basitlikte bir tahrif değildir. Bunu yapan her
nev’i yalanı da uydurabilir. Bu noktada şöyle bir ihti
mal de söz konusudur: Zehebî, adı geçen eserde Am-
mar b. Harun isimli ravinin tercemesinde^^®, Kazae b.
Süveyd isimli bir ravinin de senedinde bulunduğu bir
rivayeti tenkit edip bu ravi hakkında cerh ifadesi olan,
“Leyse bi şey” ifadesini kullanmaktadır. Muhtemeldir
ki, yazar bu iki Kazae’yi birbirine karıştırdı ya da bi
lerek çarpıttı. Bütün bunlar ihtimal dahilindedir. Zira
-biraz sonra da zahir olacağı üzere- yazar, Kazae’nin
adını dahi tesbit etmekten aciz bir haldedir.
İşte buyrun... Ancak Azimli’nin irtikab edebilece
ği, nev’i şahsına münhasır bir bilimsel cinayet örneği
daha: Öncelikle bilinmelidir ki, Kazae’nin adı Yazarın
belirttiği gibi “Kazae b. Haruş” değil, “Kazae b. Yah-
ya”dır.2^^ Rical kaynaklarında bu isimdeki ravilerden^^
^5’Azimli, a.g.m., s. 46.

ez-Zehebi, Mizanü'l-İ'tıdal, III, 172, Darul Ma'rife, Beyrût,
1963.
îbn Hacer, Tehzîbu’t-Tehzîb, V,
el-Mizzi, Ebu'l-Haccac Cemalüddin Yusuf b. Zeki, Tehzîbu’l-
-170-
biri “Kazae b. Yahya”, diğeri ise “Kazae b. el-Esved”-

tir. -Görebildiğimiz kadarıyla- “Kazae b. Haruş” ise
sadece Azimlinin makalesinde geçmektedir. Ayrıca
önemli rical kitaplarından olan Tehzîbul-Kemâl baş
ta olmak üzere sair pek çok eserde Kazae’nin aidiyeti
noktasında da bir ihtilaftan söz edilmektedir. Bu hu
sustaki rivayetler ise üç başlık altında tasnif edilebilir:
Buna göre, Kazae; ya Ziyad’m Mevlası, ya -yazarın da
belirttiği gibi-^®’ Abdülmelik b. Mervan m Mevlası ya
da Mevla olmayıp Arap olan “Benû el-Harîş” kabi
lesine bağlı biri olarak Şama gelip yerleşmiş bir mü
mindir. Muhtemeldir ki yazar buradaki “Benû el-
Harîş” ifadesini “İbn el-Haruş” olarak anladı. Bu ise
bedahet derecesindeki bir bilgi hatasıdır.
Yerler Gök, Gökler de Yer Oldu

Kazae’nin Ziyad’m Mevlası olduğunu söyleyen
yazar diğer taraftan onu, “Haraşî” nisbesiyle (yazım
hatasıyla birlikte “b. Haruş” olarak) zikrederek Mevla
olmadığını, bilakis Arap olan Benû Harîş kabilesin
den olduğunu söyler. -Öyle zannediyorum ki Yazar,
Haraşî nisbesini zikrederek nasıl büyük bir çelişkinin
Kemâl, XXIII, 597, Müessesetü’r-Risâle, Beyrût, 1980. .

Azimli, a.g.m., s. 46.
el-Mizzi, a.g.e., XXIII, 597. Ayrıca Sem’âni Ensâb’ında
(4/121), el-Haraşî nisbesinden bahsederken, bu nisbenin. El
Harîş b. Ka‘b b. Rabîa b. ‘Âmir b. Sa‘sa‘a b. Kays’a nisbeten
(SJi. ^1 û“ olduğunu söyler. Ve hemen peşinden (çoğu Basra’ya
yerleşmiştir) der, ki bizim râvimiz de az önce zikredildiği üzere
aslen Basrah’dır.
-171
içerisine düştüğünden habersizdir.- Bir taraftan Ka-

zae’nin Arap asıllı olduğunu söyleyen, diğer taraftan
ise onun Mevla olduğunu savunan Azimli ilmi vasatta
öyle büyük bir hataya irtikap etmektedir ki bu; yere
gök, göğe de yer demek kadar büyük bir kusurdur. Ya-
zar’m kurduğu bu cümleler Arapça’ya tercüme edilir
ve Azimli’nin de bu tür makalelerle akademik kariyer
aldığı söylenirse, hiçbir şey Türkiye’deki İlmî neşv-u
nemâya bunun kadar darbe vuramaz. Bu yüzden Aka-
demya, “Tek bir paragrafında bu kadar bilgi yanlışı
olan bir makale nasıl olur da hakemlerden onay ala
rak yayımlanır?!” sorusuna cevap aramalıdır.
İbn Şihab ez-Zührî Üzerinden İşlenen

Bilim Cinayetleri
Yazar, Buhârî’de geçen diğer bir rivayetin senedinde
yer alan ve muhaddislerin “sika” bir ravi olduğunu be
lirttiği îbn Şihab ez-Zührî ile alakalı da kitaplarda onu
cerh eden bir ifade bulamamış olmalı ki, tarzı gereği
“Emevi sempatizanıydı.” ibaresi ile muğâlata yapar. Şu
ifadeler Azimli’ye ait: “Yine, bu rivayeti aktaran îbn
Şihab ez-Zühri’nin bir Emevi sempatizanı olup Eme-
vilerden yardım almak üzere Şam’a gittiği bilinmek
tedir. Yakubi; Emevi halifesi Abdulmelik’in Kabe’yi
elinde tutan rakibi Abdullah b. Zübeyr ile mücadele
ettiği sırada Şam bölgesi hacıları için Kabe’nin yerine
Mescid-i Aksa’yı ikame ettiğini, Haccı yasakladığını
ve halkın Kabe’de tavaf yapar gibi Kudüs’te tavaf yap
maya zorlandıklarını, bunun üzerine halkın Abdul-
-172-
melike: “Allah’ın farzı olan haccı niye yasaklıyorsun?”

şeklindeki itirazına, Abdulmelik’in; Zuhri’den rivayet
ettiği ve yukarıda aktardığımız üç mescit hadisini
naklederek cevap verdiğini aktarır. Bunlar Abdullah
b. Zübeyr’e karşı mücadele eden Emevilerin, Mekke
ve Medine gibi iki önemli şehri ve bu şehirlerdeki iki
önemli mescidi ellerinde bulundurmasından dolayı,
İbn Zübeyr’e karşı Kudüs’ü ön plana çıkarma gayret
leri sonucu bu tür rivayetlerin ortaya konulduğunu ve
Beytu’l-Makdis kullanımlarının Mescid-i Aksa kul
lanımına dönüştürüldüğünün göstergelerindendir.
Ayrıca o dönemin müelliflerinin kitaplarında bu riva
yetteki Mescid-i Aksa tabirinin Beytu’l-Makdis veya
Mescid-i İlya olarak geçmesi de ayrı bir göstergedir.”^^^
Bir Şia Klasiği: Ya'kubî

Azimli, Oryantalistlerin mütalaalarını esas alarak
İbn Şihab’m Emevi sempatizanı olduğunu, nitekim
Abdülmelik’in (halk kendisine itiraz edince) onun
rivayet ettiği bu hadisi okuduğunu söyleyerek, îbn
Şihab’m “şedd-i rihâl” hadisini uydurduğunu ima et
mektedir. Esasında yazar, makalesinin sonunda Mes-
cid-i Aksa’nm Kudüs’te değil, Mekke’ye 8 km mesa
fedeki Ci’râne’de olduğunu söyleyerek bu rivayetleri
uydurma kabul ettiğini de bizzat ilan etmektedir.
Burada üzerinde durulması gereken mühim bir
mevzu var ki o da, Azimli’nin, Abdulmelik’in talebiyle
Azimli, a.g.m, 47.
-173-
ibn Şihab’in hadis uydurduğunu nakleden Ya’kubî’nin

t
kim olduğunun tayini ve eserinin kıymet ölçüsü...
Ya’kubî’nin (ö. 290) iki ciltlik eserinden özetle akta
racağımız şu hususlar kalın çizgileriyle onun kişiliğini
de resmetmektedir; Hilafet’in Hz. Ali ve çocuklarının
hakkı olduğunu söyleyen, Hz. Ebu Bekir, Ömer ve
Osman’dan bahsederken “Halife” ifadesini kullanma
dan sadece “Falan idareyi aldı” gibi terkipler kuran,
Hz. Ali dışındaki üç halife başta olmak üzere pek çok
büyük Sahâbe'yi cerh eden, Hz. Aişe ile alakalı ağır
ifadeler kullanan, Sahâbe’nin Sakîfe çardağındaki top
lantısının Hz. Ali’den Hilafet’i gasp etmek için tertip
edildiğini iddia eden bir tarihçi, bir Şia propagandis-
tidir, Ya’kubî. Eserini Şia’nın telif sistemi çerçevesinde
kaleme alan müellif, haberi ya tamamen uydurur ya
alır kendinden bir şeyler ekler ya da anlamını boza
cak derecede bağlamından koparır. Emevi halifelere
“sultan”, Abbasi devlet başkanlarma ise “halife” der.
Hurafeciliğin en baş yapıtlarından kabul edilecek
"'Târihul-Yakubr bu yönünden dolayı oryantalist
lerin en önemli müracaat kitaplarından olmuştur.”^^
Buhârî ve Müslim’deki sahih hadisleri alakasız ifade
lerle reddeden yazar, eserini âdeta içindeki Sahâbe
ve Emevi düşmanlığını tatmin edebilmek için kaleme
alan Ya’kubî’yi yanlış hükümlerinin mercii kabul eder.
266 el-Ya’kûbî, Ahmed b. Ebî Ya’kub, Târihul-Yakubî (thk.

Abdülemir Mühennâ), Şeriketu’l-A’lâmi li’l-Matbûât, Beyrût,
2010. (Eseri tab’ eden yayın evi gibi, muhakkiki Abdülemir
Mühenna da mutassıb bir Şii olmakla iştihar etmiştir.)
-174-
Ayrıca şu da bilinmelidir ki; Ya’kubî söz konusu hâdi

seden bahsederken hiçbir şekilde îbn Şihab ez-Züh-
ri’nin, Abdulmelik’in talebi üzerine hadis uydurduğu
nu (ne sarahaten ne de delaleten) söylemez?^’’
Nerelerdesin Ey İnsaf!
Âyette olmayanları “âyette varmış” gibi gösteren,
“Şedd-i Rihârie alakalı sahih hadisleri ise “yok” sa
yan Azimlinin, fanatik bir Şii ve aynı zamanda Eme
vi düşmanı olan Ya’kubî’yi esas alarak, Abdulmelik’in
(halkın tepkisini kırmak için) îbn Şihab’m kendine ri
vayet ettiği “Şedd-i rihâl” hadisini okuduğunu naklet
mesi karşısında insan, “Ey insaf, nerelerdesin?” diye
sormaktan kendini alamıyor.
İbn Şihab ve Hadis Uydurmacılığı

Raviler içerisinde Oryantalistlerin en fazla hücum
ettiği âlimlerden biri de îbn Şihab ez-Zührî’dir. Ger
çekte durum nedir? Hakikaten îbn Şihab, Emeviler
adına hadis uydurmuş olabilir mi?
Buyrun... Oryantalistler de, -Ya’kubî’ye dayanan
bazı tarih kitaplarındaki nakilleri esas alarak- Abdul
melik’in, Şam bölgesi hacılarının Kabe’ye gidip îbn
Zübeyr’e biat etmelerini önlemek için Kubbetu’s-Sah-
ra’yı yaptırdığını, bu ameliyesine dini bir renk vere
bilmek için de dostu îbn Şihab ez-Zühri’ye “Şedd-i
Rihâl” hadisini uydurttuğunu iddia etmektedirler.
el-Ya'kûbî, a.g.e., II, 177-8.
-175-
Müslümanlara "Mürtedlik" İftirası

Her şeyden önce şunu belirtelim ki bazı tarihçi
ler Kubbetus-Sahrayı Abdulmelik’in (v. 85/705) mi,
yoksa Velid b. Abdulmelik’in (v. 96/715) mi yaptırdığı
noktasında ihtilaf etmiştir. Abdulmelik’in yaptırdığı
farz edilmesi durumunda ise şu hususlar onun Ka
be’ye alternatif olarak yapıldığı iddiasını çürütmekte
dir: Bir mabet yapıp, onun Kabe’ye muadil olduğunu
söyleyen ve insanları da onu tavaf etmeye zorlayan
kişi kafir olur. Müslümanlar Kabe’yle alakalı âyetlere
rağmen nasıl olur da böyle bir ameliyeye rıza göste
rebilir? Bunu kabul etmek, topyekûn Şam bölgesin
deki Müslümanları mürted ilan etmektir. Ayrıca tarih
kitapları da Abdulmelik’ten, “Hamâmetu’l-Mescid/
Cami kuşu”2^8 diye bahsederler. İbadete düşkün olan
biri, siyasi geleceği için Ahiretini nasıl karartabilir?!
Siyaseten iki başlılığın yaşandığı, iki halifenin ol
duğu o yıllarda Abdulmelik -kendine göre- birtakım
tedbirler almıştır. Bu çerçevede de Kubbetu’s-Sahra’yı
Müslümanların îbn Zübeyr’le görüşmelerini engel
lemek için yapmış olabilir. Fakat kesinlikle bunu Ka
be’ye alternatif olsun diye yapmamıştır. Nitekim in
sanlar Abdullah b. Zübeyr şehid edilene kadar Arefe
günü Kubbetu’s-Sahra da vakfeye dururlardı.”^^’ Fakat
el-Bekcerî, Alâüddin Moğoltay b. Kılıç, îkmâl-u Tehzîbi’l-

Kemâl, VIII, 345, Dârül-Fâruki’l-Hadise, ty.
ed-Demiri, Kemaluddin Muhammed b. Musa, Hayâtul-
Hayvani’l-Kübra, I, 83, Dâr-u İhyai’t-Türâsi’l-Arabi, Beyrût,
2005.
-176-
-fukahanın mekruh kabul ettiği bu uygulama- sade

ce Kubbetu’s-Sahra’ya has bir durum değil, daha pek
çok şehirde de yapılmaktaydı. Kubbetu’s-Sahra’nm
Kabe’ye muadil kabul edilip orada hac yapılmasıyla,
Arafat’a benzetilerek Arefe gününde “vakfe” yapılma
sı arasında geceyle gündüz kadar fark vardır. Şia kay
nakları ve onları esas alan Sünnî müellifler dışındaki
âlimler, Abdulmelik’in Kubbetu’s-Sahra’yı, insanların
İbn Zübeyr’in Mina ve Arafat’taki hutbelerinden etki
lenip biat etmesi gibi hususiyetler sebebiyle inşa etti
ğini zikretmektedir.^^®
Tarih Hakem Olsun!

Abdulmelik’in emri ya da ricasıyla îbn Şihab’m
“şedd-i rihâl” hadisini uydurduğu ifadesi tarihi haki
katlere de aykırı bir durumdur. Zira, İbn Şihab Hic
rî 51 ya da 58 yılında doğdu. Abdullah b. Zübeyr ise
73’te şehid edildi. îbn Şihab o tarihte, birinci rivayete
göre 22, İkinciye göre ise 15 yaşındaydı. 15 yaşındaki
biri bir devletin siyasetinde bu kadar müessir olacak,
bir farzı iptal ederek dini tahrif edecek bir hadis uydu
rup da kendini dinletebilir mi?! Basit bir nazarla in
celendiğinde bile reddedilecek bu iddia, sahih sened-
lerle rivayet edilen hadisleri bırakıp da Ya’kubî gibi
Emevi hasmı Şii bir tarihçinin senedsiz nakillerinde
ilmi bir vasat aramak oryantalistleri dahi rahatsız et-
2’'° îbn Teymiyye, Ahmed b. Abdülhalim el-Harrani, İktidaus-

Strat, 435, Dâru'l-Fazîle, Riyad, 2003.
-177-
miştir?^* Zira Abdullah b. Zübeyr hayatta iken îbn

Şihab, Abdulmelik’i ne biliyordu ne de görmüştü. Ze-
hebî’nin beyanına göre İbn Şihab’in Abdulmelik’le ilk
karşılaşması 8O’li yıllarda oldu. îbn Asâkire göre ise
82’de gerçekleşti?^^ jier iki tarihe göre de îbn Şihab,
Abdulmelik’le Abdullah b. Zübeyr’in vefatından yıllar
sonra yani Kabe Emevilerin idaresine geçtikten sonra
buluştu. O yıllarda îbn Şihab genç bir ilim talebesiydi.
Nitekim Abdulmelik de kendisine Ensar’m ilminden
istifade etmesi noktasında tavsiyelerde bulunmuştu.
Buna göre, îbn Şihab’in, arkadaşı Abdulmelik’in ar
zusu üzerine “Şedd-i Rihâl” hadisini insanların Mek
ke’de değil de Kubbetu’s-Sahrada hac etmesi için uy
durduğu iddiası tarihi açıdan da hilaf-ı hakikattir.^^^
Beş Tarik, Dört Rivayet

Şedd-i Rihâl hadisini, diğer hadis kitapları, Züh-
ri’nin içinde olmadığı tariklerle de rivayet etmektedir.
Nitekim ilgili hadis Buhârî’de iki ayrı Sahâbeden beş
ayrı tarikle, dört rivayet hâlinde nakledilmekte^^'*, îbn
Şihab ez-Zührî bunlardan sadece birinde yer almak
tadır. Müslim’de ise üç ayrı tarikle rivayet edilmek-
Bkz. Paret, Rudi, a.g.m., s.150-152.
ibn Asâkîr, Ebu'l-Kasım Ali b. Hasen b. Hibetullah ed-
Dimeşkî, Târih-u Dimeşk, LX, 305-306, Dârül-Fikr, Beyrût,
1995.
es-Sibâî, Mustafa, es-Sünne ve Mekânetuhâ fi't-Teşrî'il-
İslâmî, 217-19, el-Mektebetu'l-İslâmî, 1985.
Buhârî, H. No: 1188,1189,1197, 1864, 1995.
-178-
tedir. Birincisi Ebu Said’ten Kazae^^^, İkincisi Ebu Hu-

reyre’den^^^ ibn Şihab, üçüncüsü ise Ebu Hureyre’den
Harun b. Said el-Eyli, îbn Vehb, Abdulhamid b. Cafer,
îmrân b. Ebi Enes, Süleyman el-AğarH^® tarikiyle riva
yet edilmektedir. Bu hadisin senedinde yer alan bütün
raviler de “sika’dır.^^’ Görüldüğü üzere -Goldziher’in
iddia ettiği gibi- İbn Şihab bu hadisin rivayetinde tek
değildir.
Bu İddiaya Hadis Mecmuaları Şöyle Dursun Tarih

Bile Yol Vermez
Ayrıca İbn Şihab bu hadisi 8 yıl kesintisiz ders al
dığı hocası Said b. Müseyyeb’ten rivayet etmektedir.
Eğer îbn Şihab bu hadisi Emeviler’i memnun ede
bilmek için hocası adına uydurmuş olsaydı Emeviler
tarafından eza gören, dayak yiyen fakat hep hakkı
söyleyen Said b. Müseyyeb susmaz, mümini kafir ya
pacak bir mevzuda mutlaka konuşur, “Bu hadis bana
ait değildir.” derdi. Zira Said b. Müseyyeb Mekke’nin
Emeviler tarafından alınmasından sonra 20 yıl daha
yaşadı, Hicrî 93’te vefat etti. Fakat ondan bu mevzuda
talebesini tekzib eden hiçbir ifade nakledilmedi.
Muhal farz... Eğer îbn Şihab ya da Kazae bu hadi
si uydurmuş olsaydı metne Mescid-i Aksa’yı değil de
Müslim, H. No: 3142.

27^ Müslim, H. No: 3265.
278 Müslim, H. No: 3267.
27’ el-Hereri, Muhammed el-Emin, el-Kevkebu'l-Vehhâc ve'r-
Ravdu'l-Behhâc, X\/, 184, Daru'l-Minhâc, Cidde, 2009.
-179-
Kubbetu’s-Sahra’yı yazmaları gerekirdi. Zira yazarın

yalanlarını alıntıladığı Goldzihere göre, Abdulme-
lik insanların hac ihtiyacını karşılamak için Kubbe-
tu’s-Sahrayı yapmıştı. Fakat hiçbir rivayette Kubbe-
tus-Sahra ifadesi geçmiyor.
Sarayı Sarsan Muhaddis

Şu hâdise, îbn Şihab’ı -Oryantalistlere dayanarak-
Emevi sempatizanı olarak gözden düşürmeye çalışan
Azimli’nin iddialarını çürütecek bir mahiyettedir: “Bir
gün Hişam b. Abdulmelik, Süleyman b. Yesar’a, ‘On
lar içinden günahın büyüğünü üstlenen için büyük bir
azab vardır^-^^ mealindeki âyeti sorar ve ‘Günahın bü
yüğünü üstlenen kimdir?’ der. Süleyman b. Yesar da,
‘Abdullah b. Übey b. Selul’dür, der. Hişam, Süleyman
b. Yesar’m hakka sadakatini sınamak için, ‘Yalan söy
ledin! O, Ali b. Ebi Talib’tir.’ der. Süleyman b. Yesar ise,
‘Ey Müminlerin Emir i! Ben ne dediğimi biliyorum.’
diye karşılık verir. Daha sonra meclise İbn Şihab va
rır. Hişam aynı soruyu O’na da yöneltir ve ‘İçlerinden
günahın büyüğünü üstlenen kimdi?’ diye sorar. îbn
Şihab, ‘Abdullah b. Übey b. Selul’ deyince, Hişam ona
da ‘Yalan söyledin! O, Ali b. Ebi Talib’tir.’ der. Zühri de
derin bir öfke sağanağı altında, ‘Ben mi yalan konu
şuyorum?! Seni hiç önemsemem! Allah’a yemin olsun
ki semadan bir münadi bana, ‘Allah Teâlâ yalanı helal
kabul etti.’ diye çağrıda bulunsa yine de yalan konuş-
Nûr, 24/11.
-180
mam. Bana Urve, Said b. Müseyyeb, Ubeydullah ve

Alkame, Aişe’den rivayet etti ki; İçlerinden günahın
büyüğünü üstlenen kişi Abdullah b. Übey’dir.”^^^
Kendisine baskı yapıldığını zannedince çekinme
den tepkisini ortaya koyan, sultanların görüşlerini
ağır ifadelerle tenkit eden, Emevi sarayında Hz. Ali
müdafaası yapan îbn Şihab, tarihi hakikatlerle değil
de, ancak Oryantalistlerin talimatıyla Emevî sempati
zanı ilan edilebilir!
İlmi makalelere konu olan bu husus maalesef ki ta
rihin en kurgusal yalanlarından biri olmanın ötesinde
bir anlam ifade etmemektedir.
Mescid-i Aksa Nerede?

İsrâ’nm, Allah Rasûlü’nün Mescid-i Haram’dan
Mekke’ye 8 km mesafedeki Ci’râne’ye gitmesinden
ibaret olduğunu iddia eden yazar ve Kur’an Müslü-
manları282 delil olarak, Allah Rasûlü’nün Huneyn
Muharebesi’nden sonra Ci’râne’den ihrama girip,
umre yapmasını...göstermektedirler. Ne gariptir
ki, neredeyse bütün hadis kitaplarının rivayet ettiği,
müfessirlerin üzerinde ittifak ettiği bir mevzuda bir
ilahiyatçı, Alfred adındaki bir oryantalistin mesnetsiz
sözünü esas alarak Mescid-i Aksa’nm Kudüs’te olduğu
îbn Hacer, Fethu’l-Bârt, VII, 437.

http;//www.ahl-alquran.com/arabic/show_article php?main_
id=14852 [28.11.2016],
el-Fâkihî, Ebu Abdillah Muhammed b. îshak, Ahbar-u
Mekke, Dârül-Hadr, 1994.
-181 -
hakikatini inkâr ediyor ve şu hükmü veriyor: “Sonuç

ta Kudüs’e uğrama meselesi, Miraç olayına Emevilerce
sokulmuş bir hikâye olarak karşımıza çıkmaktadır.”^^'*
Bir ara Diyanet İşleri Başkanlığı da yapan Süley
man Ateşin, Rudi Paret gibi azılı oryantalistlerin dahi
reddettiği bu iddiayı ciddiye alması, İsrail’in Kudüs’ü
Ümmet’in gündeminden düşürmek için ne kadar mü
essir olduğu ve kimleri, nasıl kullandığını göstermesi
açısından ayrıca bir önemi haizdir.
Ümmet’in icma ettiği bir konuda İslâm’a Rudi
Paret kadar bile insaflı olmayı çok gören yazar, âyeti
tahrif, hadisleri de inkâr eder: “Eğer Hz. Peygamber
Kudüs’teki mescide götürülmedi ise nereye götü
rülmüştür? Kur’an’m O’nun bir gece götürüldüğüne
dair ifadesi kesindir. Bu durumda bir gece götürül
düğü o mescidi tespit etmek gerekmektedir. Bu soru
nun cevabını ilk kaynaklarda bulabiliyoruz. îlk siyer
kaynaklarımızdan Meğazi yazarı Vakidi (h.201); ‘Hz.
Peygamber’in Mekke civarındaki Ci’râne’ye Zi’l-
Ka’de’nin son beş gününde, Perşembe günü gelip ora
da on üç gece kaldıktan sonra, karşı yakada bulunan
Mescid-i Aksâ’ya geçip orada ihrama girdiğini, Hz.
Peygamber’in namazgâhmm Ci’râne’deki Mescid-i
Aksa olduğunu; Mescid-i Edna (Yakın Mescid) adı
nı taşıyan mescidi ise, KureyşIi bir adamın yaptığını;
Resulullah’m, Ci’râne vadisini ihramsız geçmediğini”
aktarır. Yazar benzer ibareleri Ezrakî’nin (h.212) “A/î-
Azimli, a.g.m., s. 52; Alfred Guillaume, Garpte İslam Tetkikleri,
İslam Tetkikleri Enstitüsü Dergisi, İstanbul, 1954.
-182-
har-u Me/:fce”sinden de nakleder?®^ Ayrıca Fakîhî de

Ahbâr-u Mekke de aynı şeyleri söyler.
Yazar'ı Destekleyen Tek Bir Rivayet Yok!

Her şeyden önce şu bilinmelidir ki ne Vakidî ne
Ezrakî ne de Fakîhî İsrâ hadisesinin Ci’râne’deki mes
cide götürülme şeklinde olduğunu söylememiştir. Sa
dece Ci’rânede iki tane mescid olduğunu, bunlardan
birine Mescid-i Harama nisbetle el-Mescidu 1-Ednâ/
En yakın Mescid, diğerine ise “el-MesciduT-Aksa/En
uzak Mescid” denildiğini, Allah Rasûlü’nün umre
için ihrama girmesi bağlamında naklediyor.^®^
Kur’an-ı Kerim, -daha önce de ifade ettiğimiz
gibi- Habîb en-Neccâr’m şehir halkı tarafından taş
lanmakla tehdit edilen elçilere imdat etmeye koşma
sını anlatırken de “min aksa’l-medîne/şehrin en uzak
yerinden” ifadesini kullanır. Kişilerin bulunduğu yere
göre uzaklık ve yakınlık durumu değişir. Şehirdeki
bu hadise, eğer Habîb en-Neccâr’m bulunduğu ya
kada olsaydı bu durumda ifade “min ednâ’l-medine/
şehrin en yakın noktasından” şeklinde olurdu. Ci’râ
ne’deki mescitlerle alakalı en uzak, en yakın ifadeleri
de izâfî bir nitelemedir ve bir noktaya olan uzaklığı ya
da yakınlığı belirtir. Zamanla bu niteleme ya isim olur
ve daha uzak noktalara camiler yapılsa da nitelediği
285 Azimli, a.g.e., 53.

285 el-Fakîhî, a.g.e., V, 33; el-Ezrakî, Ebu'l-Velîd Muhammed b.
Abdillah b. Ahmed, Ahbâr-u Mekke, II, 208, Mektebetus-Sakafe,
Mekke, 2002.
-183
şey “el-mescidu’l-aksa” olarak kalır ya da yakın veya

uzaklara yeni mabedler yapılınca yerinden dolayı ya
pılan bu niteleme hükmünü kaybeder, yeni bir isim
alır. Ezraki’nin rivayeti, doğru kabul edilmesi duru
munda, Ci’râne’deki bu iki mescit bu bağlamda değer
lendirilmiş ve daha sonra da onlardan geriye hiçbir
şey kalmamıştır.
Sahâbe, Allah Rasûlü’nün her sünnetine ayrı
bir ihtimam göstermesine rağmen, “Kur’an-ı Kerimde
bahsedilen İsrâ hâdisesi burada olmuş” diye özel bir
amaçla Ci’râne’ye gitmemiş ve tarihin hiçbir döne
minde de bu gayeyle orada bir eser yapılmamıştır. Ne
Ci’râne’de el-Mescidu’l-Aksa ve el-Mescidu’l-Edna ol
duğunu söyleyen Ezrakî, ne de başka bir âlim İsrâ hâ
disesinin, Allah Rasûlü’nün Ci’râne’deki mescide
götürülmesi şeklinde olduğunu söylemiştir. Nitekim
Ci’râne’deki mescide el-Mescidu’l-Aksa diyen Ezrakî,
Mescid-i Haram’m faziletinden ve onda namaz kıl
maktan bahsederken, “şedd-i rihâl” hadisini de zik
reder. Orada açıkça Mescid-i Aksa’nm Beyt-i Makdis
olduğunu belirtir.Alfred’in, Ezrakî’deki rivayetleri
çarpıtması üzerine bir sürü yanlış hükümler kuran
Azimli, Ezrakî’yi mütalaa etseydi görecekti ki; onun
Mescid-i Aksa’dan anladığı, Kudüs’teki mabettir.
Allah Teâlâ, bazı âyetlerini göstermek için Efendi
mizi Mescid-i Aksa’ya götürdüğünü haber vermek
tedir. Müfessirler de bu âyetleri, bir aylık yolu bir
28^ el-Ezrakî, a.g.e., II, 63-65.
İsrâ, 17/1.
-184-
gecede gitmek, Mescid-i Aksayı ziyaret etmek, bütün

peygamberleri görmek, yedi kat semada onların ma
kamına uğramak gibi hususlar olarak tadat etmekte
dirler. Buna göre Mekke’ye sekiz km uzaklıktaki Ci’râ
ne’de Allah Teâlâ’nm Efendimiz’e göstereceği ne tür
bir âyet olabilir? Bugün Ci’râne’de olağanüstü özellik
arz eden ve etrafı mübarek olan ne vardır?
Âyetlerin tertibinin tevkifi olduğu dikkate alındı
ğında îsrâ Suresi, 2. âyetten 9. âyete kadar Yahudi’nin
ihanetlerini ve buna karşılık olarak Kudüs’ten uzak
laştırılmalarını anlatmaktadır. Yahudiler son olarak
da Allah Rasûlü’ne ihanetlerinin karşılığı olarak
Kudüs’ü kaybetmiş, Hz. Ömer zamanında Kudüs
Müslümanların olmuştur.
Ne gariptir ki, sahih rivayetleri görmemezlikten
gelen yazar senedi olmayan ya da her bulduğunu ri
vayet eden tarihçilerin nakillerini esas alarak icmâ ile
sabit olan bir hususu reddediyor. Böylece Kudüs’ün
Müslümanların gündeminden düşmesine ve İsrail’in
rahatlamasına kapı aralıyor...
Hülasa
İsrailoğulları yaşadıkları dönemde cümle âleme
üstün kılınmıştı.^’ İslâm’ın gelmesiyle Hristiyanhk
gibi Yahudilik de neshedildi; emir komuta Müslü-
manlara verildi.^’” Allah Rasûlü bir gece Mescid-i
Haram’dan Mescid-i Aksa’ya götürüldü; O’nun ima-
28’ Bakara, 2/122.
2’® Bakara, 2/143.
-185-
metinde iki kıble cem edildi. Bununla bütün ümmet

lere, İslâm’ın bölgesel değil, evrensel bir din olduğu
mesajı verildi. Bu bağlamda Kudüs, İslâm’ın evrensel
liğinin nişânesi, cihan hâkimiyetinin göstergesi olarak
tebârüz etti. Allah Rasûlü “Şedd-i rihâl” hadisinde
Mescid-i Aksa’yı üç büyük mescitten biri olarak zikre
derek, bu mübârek mekanın Müslümanlara aidiyetini
sözle de perçinledi. Müslümanlar Mescid-i Aksa’yı
tekrar aslî hüviyetine kavuşturup, özgürleştirmek için
harekete geçti. Aksanın da içinde bulunduğu Kudüs
Hz. Ömer zamanında fethedildi.
Kudüs, cihan hâkimiyetinin remzi oldu. Zira Ya-
hudiler ihanet edince Kudüs’ü kaybetti, tövbe edince
oraya geri döndü.^’^ Müslümanlar da Mescid-i Aksa’yı
kaybedince cihan hâkimiyetini kaybettiler. Bu yüzden
-tarihi süreçte- Kudüs’ün fethine de, muhafaza edil
mesine de ayrı bir önem verildi.
Müslümanlar bugün Kudüs’ü de cihan hâkimiye
tini de kaybetti. Lâkin îslâm aleminde pek çok genç
-Selahaddin Eyyubi gibi- gülmeyi Aksa’nm hür olaca
ğı güne tehir etmekte. İsrail ise, bu gençler arasından
bir Selahaddin çıkar da Müslümanlara, “İlk hedefiniz
Kudüs!” derse ne yaparım korkusu içerisinde. Bu yüz
den Kudüs’ü Müslümanların gündeminden düşürme,
bu noktada yeni stratejiler geliştirme peşinde.
Arap-îsrail savaşlarında Arap devletlerini mağ-
lub eden İsrail, Kassam Tugayları’nm Aksa’ya sevda-
2’’ îsrâ, 17/2-8.
-186
İlgençleri karşısında ise hezimete uğradı. Bu yüzden

sistemi değiştirdi. Kudüs’ü Müslümanların yüreğin
den düşürerek içerden vurma yoluna gitti. Bu noktada
meşhur ve müseccel oryantalist Alfred Guillaume(ö.
1965) devreye girerek Mescid-i Aksa’nm Kudüs’te
değil Ci’râne’de olduğu yalanını ortaya attı. Fakat Al-
fred’in Müslüman olmaması ve Rudi Paret gibi azılı
şarkiyatçıların da bu iddiayı saçma bulması bu çarpıt
manın intişârına mâni oldu.
Ne var ki Alfred’in oryantalistler tarafından da
kabul görmeyen bu iddiası bir zamanlar Diyanet İş
leri Başkanlığı da yapan Süleyman Ateş tarafından
savunuldu. Mehmet Azimli ise ilgili yazısında kitap
larda olmayan bilgileri, “var”, “var” olanları da “yok”
göstererek Mescid-i Aksa’nm Ci’râne’de olduğunu
iddia etti.
X- X- *
Sünnet’i reddeden Kur’an Müslümanlarının Mes-

cid-i Aksa’nm mevcud binâsmm daha sonra yapıl
masını “İsrâ mucizesf’ni inkâra gerekçe göstermele
ri, meseleye vukûfıyetlerinden değil, cehâletlerinden
kaynaklanmaktadır. Zira, İsrâ mucizesinin başlangıç
noktası için kullanılan “el-Mescidu’l-Haram”^’^ ifade
sinden de -o tarih itibariyle- etrafı çevrili bir mescid
değil, secde için hazırlanan mekan anlaşılmıştır. Nite
kim Cahiliyye Arapları namazı terk ettiklerinden do
layı “Mescid-i Haram” adını da unutmuş, onun yerine
isrâ, 17/1.
-187-
“el-Beytu’l-Haram” ismini kullanır olmuşlardı. İnsan

lar Kabe’nin etrafına “el-Beytu’l-Haram” derken de
Kur’an-ı Kerim Hz. İbrahim zamanındaki hâlini esas
alarak, -etrafı Hz. Ömer zamanında duvarla örülen
alana- Mescid-i Haram demiştir.Mescid-i Aksa ifa
desinden de Hz. Süleyman’ın Kudüs’te yaptığı mescid
ya da onun mekanı anlaşılmaktadır. Nitekim Araplar
Kur’an-ı Kerim’e özel bir kullanım olan, el-Mesci-
du’l-Haram ve el-Mescidu’l-Aksa ifadelerini duyunca
Mekke ve Kudüs’teki secde yerlerini anlamış^’**; “İçi
putlarla dolu, kimsenin üzerinde namaz kılmadığı, et
rafı açık olan ve başka bir isimle telaffuz edilen meka
na Kur’an-ı Kerim niçin el-Mescidu’l-Haram diyor?”
diye itiraz etmemiş, bu ifadeyle Kabe’nin çevresindeki
secde mekanının kastedildiğini anlamışlardır. Nisbî
farklılıklarla benzer durum “el-Mescidu’l-Aksa” için
de geçerlidir. Zira kimse “Burası neresi?” diye sorma
mış, bilakis müşrikler bir gecede Mescid-i Haram’dan,
Mescid-i Aksa’ya gitmenin imkansız olduğunu söyle
yerek “İsrâ” mucizesini inkâr etmişlerdir.
Şüphesiz ki Azimli, yazısıyla neyi hedeflediğini en

doğru kendisi bilmektedir. Fakat bu makale Müslü
man gençler nezdinde, “Mescid-i Aksa Kudüs’te değil,
Ci’râne’dedir. O halde Kudüs’te olmayan bir mescitten
Bakara, 2/144; İsrâ, 17/1.
Benzer ifadeler için Bkz: İbn Âşûr, Muhammed Tâhir, et-
Tahrîr ve t- Tenvir, XIII, 13-4, Dâr-u Suhnûn li'n-Neşr ve't-Tevzî,
Tunus, ty.
-188-
dolayı niçin İsrail’in keyfini kaçırıyorsunuz.” şeklinde

anlaşılmıştır. Ne gariptir ki, Rudi Paret gibi azılı şar
kiyatçıların dahi saçma bulduğu böyle bir çarpıtmayı
savunarak İsrail’in önünü açmak Sünnet’i reddeden
Kur’an Müslümanlarının nasibi(!) olmuştur. Fakat bu
da geçer. Geriye ise Azimli’nin bozuk bir Türkçe ile
kaleme aldığı mezkûr makalesindeki İlmî, fikrî, ahlakî
arızalar ve ihanet kalır.
189-
EHL-İ SÜNNET Mİ,
EHL-İ BEYT Mİ?
ŞİA, EHL-İ BEYT Mi?
hl-i Beyt; en muazzez nesebe dahil olma
E sına rağmen Allah Rasûlü’ne aidiyeti

“itibar borsasrna dönüştürmeyi, ulvî ola
nı süflî olanla değişmeyi hiç düşünmemiştir.
Ehl-i Beyt, ihlas ve fedakarlığın adı olarak tema
yüz etmiştir. Bu yüzden Allah Rasûlü mevcut bir
ameliyeyi yasaklarken onları muhatab alır, bir hakkı
taksim ederken ise Ashâbmı tercih ederdi.
Faiz; nihai aşamada mağdurlarını köleleştiren,
alanların ise servetine servet katan cahilliye iktisad
sisteminin rükünlerinden biriydi. Allah Rasûlü ,
böyle bir ortamda ilk olarak amcası Abbas’m faizini
kaldırdı. Cahiliyye’den kalma kan davalarını sonlan-
dırırken de yine ilk olarak Rebîa b. el-Haris b. Abdil-
muttalib’in kan davasını sulha bağladı.
-193
Zekât, fakirler cephesinde umut oldu. Fukara

zekâtla temel ihtiyaçlarını giderme imkanına kavuştu.
Fakat Allah Rasûlü Ehl-i Beyte zekât almayı ya
sakladı. Yakınlarının ısrarına rağmen Kabe hizmetle
rinden olan “Hicâbe’yi” -bir getirisi var diye- ailesine
vermedi. Hasbî hizmet vasıtası olan “Sikâye’yi onlara,
Kabe’nin anahtarını ise Osman b. Talhaya takdim etti.
Medine’de Sahâbe’nin hayat standardı yükselince,
Ehl-i Beyt’in bir parçası olan “Ezvâc-ı Tâhirât/Allah
Rasûlü’nün hanımları” da refahtan nasibdâr ol
mak istedi. Kur’an-ı Kerim onları; fakirliği tercih edip
Peygamber yanında kalmakla, ayrılıp müreffeh bir
hayat yaşamak arasında muhayyer bıraktı.^’^ Ezvâc-ı
Tâhirât, kıt imkanlar ve zor şartlar içinde Allah Rasû
lü ile birlikte olmayı tercih etti. Hz. Fâtıma, Me
dine’ye hizmetçi geldiğini duyunca, babasına gidip
değirmen taşı çevirmekten ellerinin, su taşımaktan da
omuzlarının yara olduğunu söyleyip hizmetçi istedi.
Allah Rasûlü hizmetçileri Bedir yetimlerine verdi;
kızı Fâtıma’ya ise teşbih, hamd ve tekbiri tavsiye etti.
Hz. Ebû Bekir halife olunca Hz. Ali, hiçbir hak id
dia etmeden O’na biat etti. Hz. Ebû Bekir ve Ömer’in
istişare kurulunda yer aldı. Hz. Ömer, Şam’a giderken
devlet başkanlığı vekaletini O’na bıraktı.^’^ Hz. Ebû
Bekir’in vefatı, Hz. Ömer’in de şehadeti üzerine Hz.
Ahzâb, 33/28-29.
et-Taberî, a.g.e., IV, s.203-4.
-194-
Ali iki ayrı hutbe irat ederek onları hayırla yâd etti, 297
"Ali Aranızda mı?"

Eşkiya, Medine’de büyük bir yekûn oluşturup Hali
fe Hz. Osman’ın evini kuşatınca, içeriye su girmesine
dahi müsaade etmedi. Kuşatma esnasında Halife’nin
aklına ilk olarak Ehl-i Beyt geldi. Bu yüzden evinin
damına çıkıp kalabalığa, “Ali aranızda mı?” diye sor
du, “Hayır” cevabını alınca, “Peki ya Sa’d aranızda mı?”
diye sordu. Yine aynı cevabı alınca sustu ve bir müd
det sonra, “İçinizde bu durumu Ali’ye iletecek biri yok
mu?” diye sordu. Hz. Ali hadiseden haberdar olunca
Hz. Osman’a üç kırba dolusu su gönderdi. Öfkeli ka
labalıktan dolayı su içeriye zor ulaştırıldı. Bu süreçte
Haşimoğulları ve Benû Ümeyye’den çok sayıda kişi
yaralandı. Hz. Osman’ın katledileceği haberi ortalıkta
yayılınca Hz. Ali, oğulları Haşan ve Hüseyin’e, “Kılıç
larınızla birlikte gidin, Osman’ın kapısında bekleyin.
İnsanların ona ulaşmasına müsaade etmeyin.”^’® bu
yurdu.
Hz. Osman’ın eşkiya tarafından sarılan evinin ka
pısında Ehl-i Beyt nöbet tuttu. Hz. Haşan atılan ok
larla yaralandı. Hz. Ali’nin azadlısı Kanber’in başı ya
rıldı. Bütün bunlara rağmen Ehl-i Beyt, Hz. Osman’ı
eşkiyaya teslim etmedi, direndi. Eşkiya, eve kapıdan
giremeyeceğini anlayınca arkadan dolanıp duvara
Ebül-Hasan en-Nedvî, Ali b. Abdülhayy, Sûretânî
Mutezâddetâni, s.42, Dâru'l-Beşîr, Cidde, 1990.
es-Suyûtî, Târihul-Hulefâ, s.l59, Dâru'l-Ma'rife, Beyrût, 1996.
-195-
tırmandı, çatıdan girip, Hz. Osman’ı Kur’an-ı Kerim

okurken şehit etti.^’’
Neden Hz. Ali?

Hz. Osman muhasara altında ilk olarak Hz. Ali’yi
hatırladı. Çünkü Allah Rasûlü “Ashâbıma kötü
söz söylemeyin...”3°® buyurduğunda Hz. Ali O‘na
herkesten daha yakındı. İttibâda da öndeydi. Bu yüz
den Hz. Osman kalabalığa, “Ali aranızda mı?” diye
sordu.
Ehl-i Beyt, zor zamanlarda geri adım atarak üm
metin yüreklerini birleştirdi. Ne Hz. Ali, ne de çocuk
ları Allah Rasûlü’nü kullanarak dünyahhk temin
etti. Ehl-i Beyt, Peygambere yakın olmanın imti
yaza dönüşmesine izin vermedi. Haşan b. Ali bir gün
çarşıda, ihtiyacı olan bir mal için, dükkan sahibiyle
pazarlığa girişti. Adam malın piyasa fiyatını söyledi.
Daha sonra muhatabının Allah Rasûlü’nün toru
nu olduğunu öğrenince saygıdan fiyatı düşürdü. Hz.
Haşan, “Dünyalık bir şey için Allah Rasûlü’ne ya
kınlığımdan yararlanmayı kabullenemem.” diyerek
teklifi reddetti. Zeynel Âbidîn de, Allah Rasûlü’ne
yakınlığı sebebiyle ona bir şey verilmemesi için
kendini gizlerdi.^"*
En-Nedvî, a.g.e., s.44.

İbn Kesîr, el-Bidâye ve’n-Nihâye, IX, s. 106, Dâru'l-Hadis,
Kahire, 1992.
-196-
Yahudi Faktörü: İbn Sebe

Allah Rasûlü zamanında defalarca fitne mecra
sını açmaya çalışan fakat muvaffak olamayan Yahudi,
Hz. Ömerden sonra devreye girdi. Peygamber-i Ek
ber’in muazzez nesebine ait olmanın adı olan Ehl-i
Beyt, Yahudi’nin müdahalesiyle öz anlamı yanında
yeni manalar kazandı. Yahudi, ümmetin muhteşem
tesanüdünden büyük bir parçayı koparan bu ameliye-
siyle tek başına bütün parçalanmaları tekeffül edecek
şeytani bir zekaya sahip olduğunu bir kez daha gös
terdi.
“Ali taraftarlığı” adı altında yaşanan bu kopuşun
baş mimarı Yemen Yahudi’si Abdullah b. Sebe’dir. İbn
Sebe, Hz. Ali ile Hz. Muaviye arasındaki ihtilafı fırsata
çevirmek için yoğun çaba sarfetmiş fakat Hz. Ali’den
yüz bulamamıştı. Hatta Hz. Ali’ye nihâî hedefini izhar
sadedinde “Sen ilahsın!” deyince, Hz. Ali’nin emriyle
Medâin’e sürülmüştü.
İbn Sebe gittiği yerlerde boş durmadı, Mecusiler-
le ittifak yaptı. Yahudi-Mecusi ittifakı fitneye büyük
bir mecra açtı. Emeviler’in yanlışları da bu mecranın
debisini yükseltti. İki mağlub millet, İslâm safında du
rup Hz. Ali üzerinden taraftar topladı, ümmetin bü
tününden ayırdıkları bu parçayı meşrulaştırmak için
adına, “cçu jT/Ehl-i Beyt Mezhebi” dediler.
Muhabbet Mecrası
“Ehl-i Beyt” ifadesi Şia’ya muhabbet mecrasını açtı.
-197-
Mecra, Kerbela gibi tali unsurlarla da desteklenince

hem duygusal bir boyut kazandı, hem de bir ihkâk-ı
hak mücadelesiymiş gibi gösterildi. Ehl-i Sünnet, İs
lâm’ın yekûn ifadesi; Ehl-i Beyt ise Allah Rasûlü’nün
ailesi olmasına rağmen Ehl-i Beyt ve Ehl-i Sünnet
birbirine alternatif iki oluşum gibi sunuldu.
Takiyye Stratejisi
Şîa büyüme sürecini derin bir “takiyye” stratejisi
ile yönetti. Kuranla da ilişkilendirdiği bu kavramP*’^
beşinci imamlarına nisbet edilen bir sözle teyit etti:
“d 4^ M jLçi îiij juT 4^ı/Takiyye hem benim
hem de atalarımın dinidir. Takiyyesi olmayanın dini
de yoktur.”
Şîa bu stratejisiyle, davete başlarken ilk söz olarak
Mekke Şehir Devleti’nin şifahi anayasasının değiş
mez, değiştirilmesi dahi teklif edilemez maddesi olan
çok tanrılı sistemin varlığını kelime-i tevhidle redde
den Allah Rasûlü’nün tertemiz yoluna “takiyye’yi”
bulaştırdı.
Takiyye ile gerçek niyetini gizleyen Şîa, her dö
nemde İslâm’a yönelen tehditlerin parçası oldu. Fitne
icadında suyla balığı kavga ettirecek kadar mütehassıs
olan Yahudi, İslâm dünyasındaki pek çok bölünmeyi
Şîa üzerinden yürüttü. Maalesef ki Şîalar da buna fır
sat verdi. Nitekim Moğollar İslâm coğrafyasını istila
Şîa; takiyyeyi, Âl-i îmrân, 3/28. âyeti delil göstererek

meşrulaştırmakta, aynı zamanda âyetin manasını da tahrif
etmektedir.
-198 -
edince onların, Salahaddin-i Eyyubi’nin fetih ordusu

na karşı haçlıların, Suriye Fransızlar tarafından işgal
edildiğinde de sömürgecilerin safında yer aldılar.
Humeynî
Modern zamanda Humeynî ile İslâm Dünyası,
“îran-îslâm Devleti” terkibine tanık oldu. Humeynî,
“îslâm Hükümetf’nin başı, “Nâibu’l-İmâmi’l-Ğâib/
Gâib İmamın Nâibi” ünvanlarıyla ümmetin tamamını
kucaklayan mesajlar verdi. Bir taifenin değil ümmetin
menfaatlerini gözeteceğini söyledi. Bütün îslâm coğ
rafyasında muazzam bir iyimser hava oluştu.
Humeynî birlik mesajları verirken Sünnet ve Ce
maat akidesine bağlı âlimler, “Humeynî’nin bu ham
lesi Şîa içinde bir ıslah mı yoksa Safevî Devletinin
yeniden ihyası için bir takiyye mi?” diye düşündü,
sû-i zan endişesiyle olumsuz beyanda bulunmadı.
Gazeteci-yazar taifesinden hadiseye “aynel yakîn” va
kıf olmak için İran’a gidip gelenlerde ise bir muhabbet
patlaması yaşandı.
Ulemâ, Humeynî’yi çözme sürecinde hep susmayı
tercih ederken , îransever taifenin neşrettiği mecmua
ve kitaplar her yerde Yeni Şia’nın propagandasını yap
tı. Humeynî’nin dışa dönük îttihâd-ı îslâm/îslâm Bir
liği mesajları, Müslüman gençlerde büyük bir heye
can uyandırdı. Sünnîler, tarihte ilk defa bir Âyetullah’a
“İmam” dedi: “İmam Humeynî". Bu terkip onun siyasî
mesajlarının Sünnîler tarafından da ictihad olarak ka
-199-
bul edildiği anlamına gelmekteydi.

Takiyye Humeynî’ye kalkan oldu. Kitapları başka
dillere aktarılırken Ehl-i Sünnete aykırı ifadeler tercü
me edilmedi. B öylece Humeynî Sünnî Müslümanlar
arasında Sahâbe'ye sövmeyen bir Âyetullah olarak ta
nındı, sevildi. Bazı Nakşi dervişler Humeynî lakabıyla
anılmayı şeref addetti. Ne var ki gerçek Humeynî, pro
pagandası yapılan Humeynîden çok farklıydı. Neşret
tiği kitaplar, önceki Âyetullah’lardan sadece adının
farklı olduğunu gösterdi. Keşfü’l-Esrâr adlı kitabında
Ashâbı, dini dünyalık amaçlarına, Kur’an-ı Kerim’i de
fasid niyetlerine vasıta yapan; Şîalarm imametine, Hz.
Ali’nin de hilafetine delalet eden âyetleri Kur’an’dan
çıkaran bir taife olarak niteledi.^"^
Hâl Çaresi
İslâm Dünyasında Humeynî sevgisi muhabbet
körlüğü oluşturdu. îttihâd-ı İslâm söylemi, takiyye
sanatı, Kerbela gibi güçlü lojistik unsurlar öfke infi
lakına hazır bir toplum inşa etti. Kerbela ilahileri ya
da Sahâbe'ye lanet cümleleriyle büyüyen Şii çocuklar,
Sünnîleri Hz. Hüseyin’i şehid eden Yezid gibi gördü.
İransever lobinin etkisiyle “Kerbela” mevzuu özellik
le ezgilerle pek çok etkinlikte gündemde yer aldı. Te
levizyon vaizlerinin, daha çok reyting alabilmek için
bozuk plak gibi sürekli Kerbela’yı işlemesi milletteki
Ehl-i Sünnet hassasiyetini zehirledi. Oysaki ulemâ,
el-Humeynî, Ruhullah b. Mustafa, Ke^ 7 Esrâr, s.114, yy.,
1944; en-Nedvî, a.g.e., s.53.
-200-
“Kerbela” gibi hadiselerin ümmet arasındaki ihtilafı

daha da derinleştireceğinden ders halkaları dışında
konuşulmasını doğru görmez, “Allah bizi o dönem
de yaşatmayıp elimizi kandan korudu. Biz de dilimizi
koruyalım” derdi. Terkedilen bu bakış açısı, Sünnî-Şîî
meselesini çözecek yegâne yöntemdir. Ne var ki ekran
vaizleri ve İslâmiyatçılar kadîm olan her şey gibi bu
tesbiti de reddetmeyi çağdaş olmanın bir gereği ola
rak gördü.
İran, Yeni Şîa imajıyla intikam virüsüne mübte-
la hasta ruhlar yetiştirdi. O kadar ki ne Moğol ne de
Haçlıların dün yapamadığı katliamları, bugün İran
bloğu yapmakta.
İslamoğiu
Mustafa İslamoğiu, konuşmalarında Şia’yı, “Ehl-i
Beyt Mezhebi” olarak isimlendirmekte ve onları tadlîl
etmenin yanlış olduğunu iddia etmektedir.’”'^
Kur an-ı Kerim’in “ikinin İkincisi” olarak nitelediği
Hz. Ebû Bekir ve Allah Rasûlü nün “Eğer benden
sonra peygamber gelseydi Hattaboğlu Ömer olurdu.”
dediği Hz. Ömer’e hakaret eden; iffeti Kur’an’m beya
nıyla sabit olan Hz. Aişe’ye zina isnadında bulunan in
sanların oluşturduğu topluluğa “Ehl-i Beyt Mezhebi”
demek, söylemlerinin Ehl-i Sünnet’ten daha muteber
olduğunu iddia etmek anlamına gelir. Çünkü Kur’an-ı
Kerim Ehl-i Beyt’in günahla münâsebetinin diğer in-
3®* Bkz: http://www.youtube.com/watch?v=jTkEM()vWUaY.
-201-
sanlardan farklı olduğunu belirtmektedir.

İslamoğlu’nun “Ehl-i Sünnet-Ehl-i Beyt” tasnifini
kabul eden safi zihinlerin bir kısmı, belli bir zaman
sonra isimden hareketle “Ehl-i Beyt”i Allah Rasûlü’ne
daha yakın görmekte veya “Aidiyetim Ehl-i Beyt’e
olmalı.” deyip Şîîleşmekte ya da Şîalara muhabbetten
hasıl olan bir körlükle Sahâbe'nin rivayet ettiği ha
disleri şüphelerle malul sözler olarak görmektedir.
Maalesef ki bu muhabbet körlüğü, bazı Müslüman
ları Bilâd-ı Şam ve Sevad-ı Irak’taki Îran-Hizbullah
katliamına siyasî gerekçeler uydurma arayışına sevk
etmiştir.
İslamoğlu’nun kendini “Ehl-i Sünnet” olarak nite
lemesi muhataplarındaki kırılmayı daha da derinleş
tirmekte ve sevenleri arasındaki İran muhabbeti yer
yer Ehl-i Sünnet’e hakaret, Şia’ya da aidiyet derecesine
ulaşmaktadır.
“İslamoğlu, İran’ın tezkiye memurudur.” gibi bir
iddiada bulunmuyoruz. O kendini nasıl nitelerse öy
ledir. Fakat söylemleri muvazzaf bir tezkiye memuru
nun açıklamalarından farksızdır. Ne hazindir ki zor
zamanlarda Hz. Osman’ın kapısında beklemeyi İslâmî
bir vazife addeden Ehl-i Beyt adı, İslamoğlu’nun di
linde Sahâbe'ye söven; Sureye, Irak, Yemen ve Lüb
nan’da adı Ebû Bekir, Ömer, Osman diye öldürülen
bebek katillerinden oluşan topluluğun adı olmuştur.
Eğer Hz. Ali bugün hayatta olsaydı muhakkak ki Hz.
Ahzâb, 33/33.
-202-
Osman meselesinde olduğu gibi yine oğullarını Su

riye’de, Irak’ta Şîalar tarafından şehid edilen mazlum
Müslümanları korumak üzere gönderirdi.
Yarın Mahkeme-i Kübra’ya, Sahâbe ve ağzındaki
emzikle katledilen Ömerler, Ebû Bekirler, Şîalar ve
onları tezkiye ederek yaptıklarını meşrulaştıran, Suri
ye’yi İran’a verelim diyen İslamoğlu da gelecek. Herkes
yaptıklarının, yapması gerekirken yapmadıklarının,
söylediklerinin, söylemesi gerekirken söylemedikleri
nin hesabını verecek.
203-
BİR KUR’AN
MÜSLÜMANIYLA KONUŞMA
HEVASINA"İNDİRİLEN", İSLÂM'A "UYDURULAN DİN"
DİYEN MÜSLÜMANLIK KİMİN PROJESİ?!
ş bu yazı, “Kur’an Müslümanı” olduğunu söy
I leyen bir Müslümanla bir ilim talebesi arasın

da, Ramazan Bayramında cereyan eden ko
nuşmanın tutanağıdır.
Kur’an Müslümanı: Meal okuyan, Kur’ana göre

yaşayan bir Müslüman olarak sizi, “uydurulan din’den
“indirilen din’e çağırıyorum. Her şey Kuranda apa
çık beyan edildiğine göre, İslâm’ı anlamak için başka
bir kaynağa müracaat etmek ya da hadis diye rivayet
edilen hurafelere inanmak, onlarla amel etmek, dine
rağmen “din uydurmak”tır.
207
Allah Teâlâ Manası Açık Olan Bir Kitab’ın Bir

Daha Açıklanmasını Emreder mi?!
İlim Talebesi: Kur’an-ı Kerim’in “Müteşâbihât”’”^
dışındaki âyetleri apaçıktır. Doğru... Fakat bu apaçık
olma hali, Kur’an’ın açıklamasını yine vahiy yoluyla
Allah Teâlâ’dan alan’”^ Peygamber-i Ekber’in be
yanıyla gerçekleşir. Eğer Allah Rasûlü olmadan
da Kur’an anlaşılabilir olsaydı, Allah Teâlâ’nın "/n-
sanlara, kendilerine indirileni açıklaman için Kuranı
sana indirdik!'^^^ buyurması “abesle iştigal” olurdu.
Nitekim Allah Azze ve Celle Kur’an-ı Kerim’i Pey
gambere niçin indirdiğini ifade ederken "Onu
insanlara açıklaman için indirdik”^^^ buyurmaktadır.
Eğer iddia edildiği gibi Allah Rasûlü olmadan
Kur’an apaçık anlaşılan bir Kitab olsaydı, Sahâbe
tarafından yer yer anlaşılmasında güçlükler yaşa
nır mıydı? Ya da Allah Teâlâ açık olan bir Kitab’ı bir
daha açıklamayp*® Peygamberine emrederek “ha
sıl” olanın “tahsili” için talimat verir miydi?! Mevzu
açık değil mi?
Kur’an Müslümanı: Hadiseye bu açıdan hiç bak
mamıştım. Bu yüzden şimdi bir şey söyleyemeyece
ğim. Cevap için Kur’an Meali üzerinde yeni okumalar
yapmam lazım. Bilahare size hadisenin Kur’an Müs-
Âl-i İmrân, 3/7.
Kıyâme, 75/19.
NahI, 16/44.
NahI, 16/44.
NahI, 16/44.
-208
lümanlığı noktasından nasıl anlaşılması gerektiğini

bildireceğim.
Allah Rasûlü "Uydurulan Dine" Göre mi Ab

dest Aldı?!
İlim Talebesi: Namaz kılıyor musun?
Kur’an Müslümanı: Elbette... Bu nasıl bir soru...
Kuran Müslümam'nm namaz kılmaması düşünülebi
lir mi?
- Abdest alıyor musun?
- Tabi ki alıyorum.
- Ağzına, burnuna su veriyor musun?
- Elbette...
- Peki, bana ağza ve burna su vermeyi emreden bir
âyet okuyabilir misin?
- Hı?... Şu an aklıma gelmedi. Fakat ağzımızı, bur
numuzu yıkadığımıza göre bununla alakalı mutlaka
bir âyet vardır. Araştıracağım. Bunun için de ayrıca
Meal okuması yapacağım.
- Sen şimdiye kadarki abdestlerini “Uydurulan
Dine göre mi aldın?! Nasıl olur da Kuran la ileri de
recede alakası olduğunu düşünen biri olarak her gün
defalarca aldığın abdestle alakalı bir hususun cevabını
Kuranda bulamazsın? Hayret...
- Evet, hayret ki hayret. Büyük insanlar da bazen
akıl tutulması yaşayabilir... Bizde de bu hal normal
dir. Bakacağım, size döneceğim...
- Bunun için bakma! Çünkü böyle bir âyet yok. Ab-
-209-
dest âyetinde’" sadece yüzü ve elleri dirseklerle bir

likte yıkamak, başı mesh etmek ve ayakları yıkamak
var. Ağzı ve burnu yıkamayı emreden bir âyet olma
dığına göre siz şimdi yıllarca “uydurulan dine göre mi
abdest almış oldunuz?”
- Madem o kadar ısrar ettiniz. Bu hususu bir de,
bize “indirilen din’i anlatan televizyoncu hocamıza
sorayım, cevabınızı daha sonra vereyim. Diğer soru
nuza geçelim.
İlim Talebesi: Kur’an Müslümanlığı noktasında

samimi iseniz Hocanıza değil, Allah Rasûlü’ne
sormalısınız. Çünkü Kur’an-ı Kerim Hocana değil,
Hz. Muhammed’e nazil oldu. Allah Azze ve Celle
de hem Kur’an-ı Kerim’i beyan etme vazifesini hem
de ihtilaf anında meseleleri çözme yetkisini O’na
verdi. Buna göre ihtilaf edilen her mevzuda hakem
Peygamber-i Ekber olmalı. Müminler Kitab’a ve
Sünnet’e baş vurmalı. Kur’an-ı Kerim kıyamete ka
dar geçerli olduğuna, Allah Rasûlü de aramızda
olmadığına göre O’nun sahih hadisleri hakem kabul
edilmeli. Mevzuyla alakalı Allah Teâlâ şöyle buyur
maktadır: “Hayır! Rabbine yemin olsun ki, araların
da zuhur eden anlaşmazlık noktasında seni hakem
kılıp sonra da verdiğin hükümden içlerinde hiçbir
sıkıntı duymaksızın onu kabullenmedikçe ve boyun
Mâide, 5/6.
-210
eğip teslim olmadıkça iman etmiş olmazlar.”’^^ Âyet-i

Kerime, “Seni hakem kılmadıkça...” buyurduğuna
göre, hakem kim olacak? Hocan mı, Allah Rasûlü
mü? Ya da kimin kitabına müracaat edilecek. Hoca
nın mı, Allah Rasûlu nün mü?
Kur’an Müslümanı: Tabiî ki Allah Rasûlu nün

- Fakat O aramızda olmadığına göre Sünnetine
müracaat edilecek.
- Hayır! Kuran bize yeter. Hz. Peygamber’in
vazifesi de Kur’an-ı tebliğ etmekti. Bunu yaptı ve ara
mızdan ayrıldı. Peygambere itaate davet eden âyet
lerden, “Kur’an’a itaat etmek” kastedilir.
- Bunu neye dayanarak söylüyorsunuz?
- Kur’an’a...
- Fakat Kur’an-ı Kerim’in şu âyeti bu ümmetin iki
kaynağı olduğunu beyan ederek sizi tekzip ediyor;
“Ey îman edenler! Allaha itaat edin, peygambere ita
at edin, sizden olan uluî-emr'e de. Eğer bir hususta
ihtilaf ederseniz -Allaha ve Ahirete hakikaten inanı
yorsanız- onu, Allaha ve Peygambere götürün.”^'^
Âyette, ediniz” anlamındaki emir fiil, atıf
harfi olan “vâv” ile birlikte iki defa zikredilip, ikinci,
birinci üzerine atfediliyor. Atıf harfi olan “vâv” ise
“muğayeret” ifade eder. Buna göre iki tane müstakil
delil vardır. “Allah’a itaat ediniz” ifadesinden Kur’an-ı
Nisa, 4/65.
Nisâ, 4/59.
-211-
Kerim, “Rasule itaat ediniz.” kavlinden ise “Sünnet-i

Seniyye” anlaşılır.
- Ben okuduğum meallerde, bahsettiğiniz incelik
lerle alakalı bir açıklama görmedim. Dolayısıyla mev-
zuyu Hocama sormalıyım.
- Rabbimiz, “İhtilaf ettiğinizde onu, Allaha ve
Rasûlü’ne götürün!” buyurarak bize, “Kur’an’a ve Sün
net’e müracaat ediniz.” diye emrediyor, sizse “Hocama
sorayım.” diyor, sonra da bunun adının “Kur’an Müs
lümanlığı” olduğunu iddia ediyorsunuz. Çelişkiler
sarmahndasmız...
- Peki “Hocam”dan vazgeçtim. O halde abdest alır
ken niçin ağza, burna su verdiğimizi Kur’an’a uygun
bir şekilde siz açıklayınız?
- Müsade buyrun bir sual sorduktan sonra bunu
izah edeyim: Kur’an-ı Kerim’in Allah’a ve Rasûlü’ne
itaat etmeyi emrettiği, bundan da Kur’an ve Sün
net anlaşıldığı. Peygamberin bir vazifesinin de
Kur’an’ı beyan etmek olduğu hususunu kabul ettiniz
değil mi?
- Âyetlere göre “evet” demek durumundayım fakat
içimde acılar, zihnimde soramadığım sorular var.
- Buyurun... Her şeyi sorabilirsiniz...
- Sonra inşaAllah. Şimdi mevzuya dönelim.
- Peki, her mevzuda olduğu gibi abdestte de bize
Kur’an-ı Kerim’i tefsir eden Peygamber-i Ekber’e
müracaat edip, meseleyi Ondan öğrenmeliyiz. Hadis
mecmualarına baktığımızda karşımıza şöyle bir tablo
çıkmaktadır: Allah Rasûlü abdest alırken ağzını ve
-212-
burnunu üç defa yıkardı?^'’ İnsanlar, Sahâbe'den Zeyd

b. Asım el-Ensarî’ye, “Bizim için Allah Rasûlu nün
abdestini alır mısın?” diye sorduklarında, onlara bir
kap su getirmelerini söyledi. Ellerini üç defa yıka
dıktan sonra ağzına ve burnuna üçer defa su verdi.’^^
İslâm’ı Allah Rasûlü’nden öğrenen Sahâbe de bu
şekilde abdest aldı; ağzına, burnuna üçer defa su ver-
dP’^. Çünkü Kur’an-ı Kerim onlara Allah ve Rasûlu ne
kayıtsız şartsız itaat etmeyi emretmişti. Onlar da
öyle yaptı. Buna göre Kur’an’da olmamasına rağmen
ağzını, burnunu yıkayan Allah Rasûlü “uydurulan
dine” göre mi abdest aldı?!
Namazda Niçin "Subhaneke"yi Okuyorsun?!

Kur’an Müslümanı: Müsaadenizle başka bir konu
ya geçelim?
İlim Talebesi: Peki... Namaza başladığında “Sub-
haneke duası”nı okuyor musun?
- Evet.
- Subhaneke’nin okunmasına dair bir âyet göstere
bilir misin?
- Şu an aklıma gelmedi.
- Tabiki gelmez. Çünkü böyle bir âyet yok.
- O halde niçin okuyoruz?
- Çünkü Allah Teâlâ’nın Kur’an-ı Kerim’i açıklama
Ebû Dâvud, H. No: 121.
Müslim, Taharet, 7.
îbn Hibbân, Ebû Hâtim Muhammed b. Ahmed et-Temimi,
Sahîh, H. No: 1056, Müessesetü'r-Risâle, Beyrût, 1993.
-213-
yetkisini bizzat kendisine verdiği Peygamber-i Ekber

okuduğundan dolayı okuyoruz?^^
Kur'an'da "Fatiha Okuyunuz!" Emri Var mı?!

İlim Talebesi: Her rekatta “Fatiha Suresini” tilavet
eder misin?
Kur’an Müslümanı: Elbette...
- Neden Fatiha da, başka bir sure değil? Namazda
Fatihanın okunmasına dair bir âyet gösterebilir mi
sin?
- Hatırlayamadım?
- Hatırlayamazsm. Çünkü böyle bir âyet yok.
- O halde neden okuyoruz?
- Bunun cevabını siz vermeliydiniz. Fakat yine de
ben söyleyeyim. Çünkü Allah Rasûlü “Fatiha oku
mayanın namazı olmaz!"^^^ buyurmakta. Haneliler de
laleti kat’i olan bu hadisin vurudu kati olmadığından
dolayı “Fatiha” okumanın vacib olduğunu dolayısıyla
da, anlamının “Namaz kamil olmaz.” şeklinde ola
cağını belirtmiş; Şafıiler ise rivayeti “Namaz olmaz.”
şeklinde anlamış. Bu yüzden Hanifelere göre “Fatiha”
okumak “vacip”, Şafilere göre ise “farz’dır.
- Bunları hiç düşünmemiştim...
- Zaten seni bunları düşünme diye kuşattılar, ule
madan kopardılar, sonunda da yerli oryantalistlere
mahkum ettiler.
Tirmizî, H. No: 243; Ebû Dâvud, H. No: 776.

Müslim, Salât, 11.
-214-
"Tahiyyât"ı Niçin Okuduğumu da Bilmiyorum

Kur’an Müslümanı: Devam edelim mi?
İlim Talebesi: Olur... Namazda oturduğunuzda
“tahiyyâf’ı okuyor musunuz?
- Tabiki...
- Kuranda tahiyyât okunmalı diye bir âyet var mı?
- Yok herhalde.
- Peki, “Kur’an bize yeter; her şey O’nda var.” diyen
biri olarak, niçin namazda Kuranda olmayan duaları
okuyorsun?
- Garip duygular içerisindeyim.
- Niçin başka bir dua değil de “tahiyyâtı” okuyor
sun?
- Onu da bilmiyorum?
- Allah Rasûlü ashabına “Sizden biri namazda
oturduğunda et-Tahiyyâtuyu okusun!"^^^ buyurdu
ğundan dolayı okuyorsun.
Yedi Şavtın Bir Tavaf Olduğu Kur'an'da Var mı?

İlim Talebesi: Hacca gittiniz mi?
Kur’an Müslümanı: Evet.
- Tavafa nereden başladınız?
- Haceru’l-Esvedden.
- Herkes mi öyle yaptı?
- Evet.
- Sonunda Safa ve Merve olan tavafın ilk üç şavtm-
da “remel” yaptınız mı?
- Evet.
Müslim, Salât, 16.
-215-
- Peki, neden tavafa Haceru’l-Esved’ten başladınız

da, Rükn-ü Yemanîden değil; her biri Kabe’nin köşesi
değil mi? Ya da niçin ilk üç şavtta “remel” yaparken,
diğer dördünde normal yürüdünüz? Bunlarla alakalı
bir âyet okuyabilir misin?
- Siz söyleyin, ben bilmiyorum. Fakat an itibariy
le her şeyden şüphe ediyorum. Meğer bize, “Kur’an
Müslümanlığı” diye anlattıkları “ihya” değil, ”ifsad”
hareketiymiş! Nasıl da morfmlemişler bizi? Hemen
her konuda Sünnet’e ittiba etmemize rağmen bizi
Sünnet düşmanı yapmışlar.
Beni Bu Dalaletten Kurtaran Allah'a Hamd Olsun

Kur’an Müslümanı: Peki bu sualin cevabı nedir.
Niçin yedi şavt bir tavaf eder?
îlim Talebesi: Çünkü Allah Rasûlü tavafa Ha-
cerü’l-Esved’ten başladı ve her tavaf için Kabe’nin et
rafında üçünde “remel yaparak”, dördüncüsünde de
normal yürüyerek yedi defa döndü.’ô
- Demek ki biz, “Kur’an Müslümanlığı”, “İndirilen
Din” gibi söylemlerle nasıl bir tuzağın içine çekilmi
şiz. Allah Rasûlü’ne hasım olmanın adına “İslâm”
demişiz. Buyruklarına göre yaşamaya “memur” ol
duğumuz “Peygamber”! bırakıp da, hevamızdan
“önderler” edinmişiz. Buna da utanmadan, sıkılma
dan “gerçek din” demişiz. “Eyvahlar olsun bize”. Her
ibadeti mahrem çizgileriyle Sünnet’i Seniyye beyan
Malik, Muvatta, H. No: 1341; Ahmed, Müsned, H. No:

13918.
-216-
etmesine rağmen biz Sünnet’siz bir îslâm iddiasında

bulunmuşuz. Revamıza “indirilen din”, Allah Rasû-
lu nün yaşadığına ise “uydurulan din” demiş, ken
dimizi Tanrı yerine koymuşuz. Şeytan bir Müslümana
bundan daha büyük bir tuzak kurabilir mi?! Beni bu
delaletten kurtaran Allaha hamd olsun
217-
MUSTAFA İSLAMOĞLU'NUN FİKİR KÖLELİĞİ PROJESİ
u yazıyı, bir Müslümanın “emr-i bi’l-
B ma’ruf” ödevini îfa sorumluluğu çerçeve

sinde kaleme aldım.
Gayem ise, İslâm’ı yaşama gayreti içerisinde olan
fakat “İslâmî ilimler” okumadığından, sahih bilgiyi
sakimden temyiz edemeyen, İslâm’a aykırı görüşleri
şer’î esaslar muvacehesinde tahlil edip öz-posa ayrı
mına gidemeyen, bu yüzden de müessir bir lisan ya
da kaleme sahip her zâtı, habbeyi kubbeliştiren bir
nazarla görüp “hükümde taklit” eden kardeşlerimi,
“mukteda bih” olarak addettikleri insanları “kametle-
ri/şöhretleri” yerine “ilmi kıymetleri” ölçüsünde de
ğerlendirmeye davet etmektir.
-219-
Temayül Marazı
Mustafa Bey! Zaman zaman bir meseleyi fasleder
ken kullandığınız, “Ehl-i Sünnete göre şöyle; Ehl-i
Beyte göre böyle” şeklindeki mülahaza, sizi taklit
edenler nezdinde İslâm’ın esasında iki ana damar ol
duğu ya da biri diğerinin alternatifi olan iki yol olduğu
şeklinde anlaşılmakta; Ehl-i Sünnet ulemasını tahkir
eden, buna mukabil Şia liderlerini taltif eden ifade ve
izahlarınız da “Ehl-i Beyt” terkibiyle meşrulaştırma
ya çalıştığınız Şia’yı iktidasmda beis olmayan mezhep
konumuna getirmektedir. Bir “Kur’an Müslüman’ı
olarak Ehl-i Beyt’in, Allah’ın kitabında Efendimizin
ailesi anlamında kullanıldığını herhalde biliyorsunuz
dur. Buna rağmen “Ehl-i Beyt”in rükünlerinden olan
Hz. Aişe’ye hakaret eden Şia’yı bu şekilde tesmiye et
meniz, Müslümanlar tarafından, “Temayül yazarının
temayül marazı’’’^! şeklinde anlaşılmaktadır.
Ehl-i Sünnet İslâm'ın Kendisidir

Mustafa Bey! Bil ki, Ehl-i Sünnet, herhangi bir
oluşumun alternatifi değil, Ehl-i Beyt’i de ihata eden
bir asildir, İslâm’ın kendisidir. O, ashaba Allah Rasû-
lü’nden tevarüs etmiştir. Nitekim “Minhac” sa
hibi mevzuya dair şunu söyler: “Ehl-i Sünnet; Allah
Teâlâ Ebû Hanife, Malik, Şafiî ve Ahmed b. Hanbel’i
yaratmadan çok önce var olan mezhebin adıdır.”^22
"Temayül Yazan" ifadesi ile, M.İslamoğlu'nün "Yahudileşme
Temayülü" adlı kitabına işaret edilmiştir.
İbn Teymiyye, Minhâcu’s-Sünnetin-Nebeviyye, II, 266, Dâru'l-
Hadis, Kahire, 2004.
-220-
Allah Rasûlü “Fırka-i Naciye/Kurtulan Fırka

dan bahsettiği bir hadisinde kurtulanların, “cema-
at”^23. İ5İJ. başkasında ise, “Kendisi ve ashabının be
nimsediği yolda”^24 sebat gösterenler olduğunu ifade
etmiştir. Buna göre “kurtulan”, zarurât-ı diniyye kap
samında değerlendirilen esasları kabul ederek Sahâbe
ve sevâd-ı azamin yolu üzerinde olandır. Sahâbe de
bu kavramı aynı çerçevede kullanmıştır. Nitekim İbn
Abbas (radiyallahu anh); “Nice yüzlerin ağardığı,
nice yüzlerin de karardığı kıyamet gününü düşün.”^25
mealindeki âyeti tefsir ederken, yüzleri ağaranlarm,
“Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat” olacağını belirtmiştir^^s
Tâbiûn'dan Eyyüb es-Sehtiyânî (v. 131), etbâu’t-ta-
biînden de Süfyân es-Sevrî (v. 161) başta olmak üzere
pek çok alim Ehl-i Sünnet kavramını aynı anlam çer
çevesinde kullanmıştır.^^?
Dış unsurların etkisiyle Hz. Osman devrinden iti
baren kendini gösteren “fitne”, kısa zamanda Harici
lik, Şia ve Mutezile gibi isimlerle kurumsal bir hüvi
yet kazanmca’28 büyük kopuştan geride ümmet yapısı
içerisinde kalan bütünü, kayıtlarla ifade etme ihtiyacı
hasıl oldu. “Sünnet”in, “bidaf’in; “cemaaf’in de “bö-
İbn Mâce, Fiten, 17.
Tirmzî, îman, 18.
el-Kurtubî, a.g.e., IV, 107,
es-Suyûtî, Celalüddin Abdurrahman b. Kemâl, Miftâhul-
Cenne fi’l-îhticâc bi’s-Sünne, s.46, Dâru’s-Selâm, Kahire, 2012,
el-Mubârekfûrî, Muhammed Abdurrahman b. Abdurrahim,
Tuhfetul-Ahvezî, ,VII, 54, Dâru'l-Kütübi'l-îlmiyye, Beyrût, ty.
-221-
lünme’nin karşıtı olması, Ehl-i Sünnet’in İslâm’ın

rükünlerini koruyan, ana bünyesine dahil olmayan
unsurları da dışarıda bırakan bir kavram olarak işti
har etmesine/şöhret bulmasına zemin hazırladı. Yani
“sünnet” ve “cemaat” kavramları İslâm içerisinde
farklı temayüllerle temayüz eden Harici, Şiî, Rafızî ve
Kaderî gibi siyasi ve akidevî kopuş ve oluşların hangi
hususlarda inhiraf içerisinde olduklarını tespit etti.
İlerleyen yıllarda fitne ve bid’at, akidevî ve ictimâî
anlamda bir karışıklığı ve karşıtlığı anlatırken; Sün
net, Allah Rasûlü gibi inanıp yaşamayı, cemaat
ise ayrılmadan bütün içerisinde kalmayı ifade etti.
Sünnet ve cemaatin; bid’at ve fitneyle tam bir zıddi
yet içerisinde olması tarih boyu devam etti ve hâdi
se literatürde Ehl-i Sünnet ve Ehl-i Bid’at mezhepleri
olarak yer aldı. Modernist Müslümanlar tarafından,
ötekileştirme olarak algılanıp eleştirilen bu tasnif,
insanların hangi ölçüleri esas almaları durumunda
müstakim olabileceklerini, nerede, niçin yer almaları
gerektiğini belirlemelerine imkan sağladı.
Ehl-i Sünnet’i; Kur’an-ı Kerim ve Sünnet bütünlüğü
içerisinde şekillenen, Sahâbe tarafından da yaşanan
müesses İslâm olarak tarif etmek mümkündür. Nite
kim mezheplerin kuruluş dönemindeki müçtehitlerin
kelam ve fıkıh meclislerindeki inşaî beyanlarından
Ehl-i Sünnet’in İslâm içinde bir bölünme olmadığı,
bilakis “hayatı Kur’an’a ve Sünnefe göre tayin etmek”
olduğu anlaşılmaktadır. Bu durum; Ehl-i Sünnet’in,
vaz-ı cedide karşı devam-ı hal için yapılan keşf-i ka-
-222
dim olduğu yönündeki tezi desteklemektedir.

“Ehl-i Sünnet”, fırkalar mahşerine dönen İslâm
coğrafyasında hangi esaslar dahilinde Müslümanca
var olunabileceğinin adresi olmuştur. Bu yüzden o,
İslâm içerisinde yeni bir oluşumun adı değil, İslâm’a
nisbet edilen inanış sistemleri içerisinde ya da “alter
natif İslâmlar” arasında Allah’ın indirdiği dinin kendi
sidir. Bu durumda Ehl-i Sünnet’i sosyo-politik şartla
rın ürünü olarak göstermek, mevcudu gerçeğe aykırı
bir şekilde tanımlamak olur.
Tenkit İnsaf Sınırını Aşınca

Ehl-i Sünnet, İslâm’ın kendisi olduğuna göre, esas
ta ona yöneltilen her eleştiri bir şekilde İslâm’a racidir.
İslâmî ilimlere yabancı olduklarından ulemanın ilmi
ve fikri muhtevalarından da mahrum olan kardeşle
rimiz, senin insaf sınırını aşan tenkitlerinin etkisiyle
cüceyi, dev; devi de cüce görme marazına tutuldu.
Türkiye’de muteber bütün cemaatler Ehl-i Sün
net ulemasına ihtiramda bulunur. Ne var ki sizden
etkilenen bazı kardeşlerimiz eslafımızı ya “Hâtıbu’l-
leyl” olarak görmekte ya da sultanların müdahane
memuru olarak zikretmekte... Mustafa Bey! Bunu
yapmaya hakkınız yok. Takiyyeyi dinin esası kabul
eden Şiilere, “Ehl-i Beyt” deyip onları tezkiye eder
ken, Allah’ın Şeriatını korumak için darağaçlarma
meydan okuyan Ehl-i Sünnet ulemasını aşağılaya-
mazsmız. Bir “televizyon hocası” olarak, ömürle
rinin bir bölümünü cihat meydanlarında geçiren
-223-
Rabbani âlimler için, “Onların yakasına yapışırım.”

gibi ucuz ifadeler kullanamazsınız. Bu en hafif ifa
deyle had bilmezliktir.
Mustafa Bey! Cemaatler “ittihad-ı İslâm” hassasi
yetini umumi manada muhafaza etti ve müntesiple-
rine de bunu aşıladı. Fakat siz, zahirde ümmet hassa
siyetinden bahsediyor görünerek, Ehl-i Sünnete raci
tenkitlerinizle Şia’ya yol açtınız. Ümmet’in öfkeden
ağladığı bir Cuma günü, minberde “İhvan-ı Müs-
limîn’i eleştirdiniz.^^’ Bu hâlinizle, Ezher Şeyhi gibi
kolay zamanların kahramanları ile aynı safta durdu
ğunuzu gösterdiniz.
Mustafa Bey! Sizinle birlikte, ümmeti oluşturan
bütünden/Ehl-i Sünnetften çok küçük çaplı bir kopuş
yaşandı. Ehl-i Sünnet âlimlerine ve onların telif ettiği
kitaplara karşı güven azaldı. Artık, sizi dinleyenler ne
Ebû Hanife ne de Buhârî’ye itimat ediyorlar. Sizin gibi
Mübtedî birisinin mealini, müctehitlerin eserlerinden
daha âli görebiliyorlar. Sizden ya da sizinle aynı zavi
yeyi temellük edenlerden aldıklarıyla meselenin siyak
ve sibakından habersiz fikrî, fıkhî, kelamî mevzulara
itiraz ediyor, ulemayı aşağılıyorlar. Pek çok mevzuda
onların fetvalarıyla amel etmelerine rağmen, mezhep-
sizliği savunuyorlar.
İlim Saraylarından İbtidâî İlim Çadırına

Mustafa Bey! Maalesef sizinle birlikte “Türas-ı
îslâm”ı hurafeler mecmuası olarak gören mutaassıb
https://www.youtube. com/watch ?v=l QwydVOyiJO

-224-
Sünnet'i Reddeden Kur'an Müslüman lığı
bir topluluk oluştu. Daracık ufkunuzu muhit olma

larına itimat edip, medeniyetin nâ-mütenahi ufkunu
da ihata ettiklerini zanneden bir topluluk... Madem
ki bu insanların size tam bir itimatları var, madem ki
bu marazın sebebi de sizsiniz o halde bu Müslüman
lara, Ehl-i Sünnet’in ne olduğunu ve nasıl anlaşılma
sı gerektiğini lütfen izah ediniz. Fıkıhtan tek bir babı
takrir salahiyetine mâlik olmayan fakat “bilmediği
ni bilmiyor” olmasından cesaret alarak, meallerden
hüküm çıkaran kardeşlerimize, nerede durmaları
gerektiğini, onları bu hâle getiren merci olmanız ha
sebiyle evvela sizin hatırlatmanız gerekir. Üniversite
lerde ihtisas alanları, yeni ihtisas alanlarına bölünür
ken, bütün ilmi hasılası bir mealden öteye geçmeyen
pek çok Müslüman, teşvikleriniz neticesinde İslâmî
ilimlerin tamamında hüküm beyan eder hâle geldi.
Ömründe bir defa Buhârî’yi görmeyen, neye metin,
neye de senet dendiğini bilmeyenler, duydukları her
hadisin sahih olup olmadığını tartışmaya açmakta,
onların Kur’an’a arzından söz etmektedirler. Meal-
ciler nazarında ne usul, ne cerh-tadil, ne şerh, ne
tefsir, ne kavaid, ne makasıt kitaplarının bir kıymeti
var. Neshten şefaate kadar Ehl-i Sünnet’in varlığın
da icma ettiği pek çok mevzuyu -senin gibi- hurafe
görüyorlar. İslâm’ı yaşamak için her nevi fedakarlığı
göze alan fakat tenkitlerinizin etkisiyle. Medeniyetin
ilim saraylarına girmekten istinkaf eden, belki de te
kebbür eden Müslümanlar, sayenizde son derece ib-
tidaî ilim ve fikir çadırlarına mahkum oldu.
225-
Fikir Köieiiği
İslâm’ı yaşamak gayesiyle sizi okuyan ya da din
leyen insanlar samimi olabilir. Onlar adına bizi en
dişelendiren, orta düzeyde ifade kudretine sahip bir
mübtediyi müctehit makamında görüp, onun Ehl-i
Sünnet’e aykırı görüşlerine ittiba edip icmaya muha
lefet etmeleridir. Maalesef ki ufkunuza mahkumiyet,
onları Ehl-i Sünnet’in fıkıh, tefsir, hadis afâkını keş
fetmekten mahrum bırakmıştır. Siz de sanki bu mah
kumiyeti devam ettirmek, zâtınıza ait “fikir köleleri”
oluşturmak için özel bir gayret içerisindesiniz.
Kardeşlerimizin sohbet ya da yazılarınıza mülaze-
met yoluyla oluşan mahrumiyetlerini ve akabinde ge
len “fikrî köleliği” birbirine zıt iki örnekle muşahhas-
laştırayım; Geçenlerde bir kısmı Beydavî ve Nesefî’yi
bile mütalaa etmeden okuyup anlayabilecek seviyede
Arapça bilen Afrikalı öğrenciler ziyarete geldi. Fakül
tedeki tedrisattan bahsederken, hocalarından bazı
larının, “kader”, “nuzûl-u İsa”, “kabir azabı”, “şefaât”,
“kadınların özel hâllerde namaz kılamayacağı” gibi
pek çok meseleyi inkâr ettiğini söyledi. Bunları kabul
edip-etmediklerini sorduğumda, hepsi birden, ilgili
âyet ve hadislerle hocaların görüşlerini reddettiklerini
ifade etti. Fakat aynı durum imam-hatiplerde okuyup
fakülteye intisap eden kardeşlerimiz için söz konusu
olamaz. Zira onlar bu meseleleri ilk defa ilahiyatta
duyduğundan, doğru ile yanlışı tefrik edememekte;
vehle-i ûlâda, müessir bir lisana sahip hocanın fikrî
takipçileri arasına katılmaktadırlar.
226
Ehl-i Sünnete aykırı mevzuları Türkiye’li öğrenci

lerin kabul etmeleri, Afrikalılar’m tamamının ise red
detmesi, muhalled usule göre telif edilen “sıra kitap
larını” neden okutmadığınızın cevabı olabilir mi? Ne
gariptir ki taklidi eleştiren siz, hayat boyu sözlerinizi
taklit edecek fikir köleleri oluşturdunuz.
Sohbet Hocalığı Israrı

Neden böyle bir yol takip ediyorsunuz? Neden bir
ders halkası kurmadınız? İzleyicilerinizin yegâne bilgi
ağacı olma ısrarınızın ardında ne var? Eğer bir ders
halkanız olsaydı, muhatap kitleniz, ilimde belli bir se
viyeye ulaştıktan sonra tefsir, fıkıh, hadis kitaplarını
okuyup tahlil edecek; özgürleşip sizin ufkunuzdan
kurtulacak ya da görüşlerinizin bir kısmını alıp, di
ğerlerini reddedecek, böylece size de katkıda bulana
caktı. Acaba, tek adam olma arzusu mu sizi “sohbet
hocalığı’na mahkum etti?
Belki bunu, o muhalled kitapları okutacak ilmi
kudretten yoksun olduğundan, belki böyle bir menhe-
ce göre yetişmediğinizden, belki bunu istediğiniz tipte
insan inşasına aykırı gördüğünüzden, belki de İslâmi
ilimlere vakıf olan öğrenciler sizi sorgular, siz de aciz
kalırsınız diye yapmadınız? Bütün bunların cevabını
bir Allah Azze ve Celle, bir de siz biliyorsunuz.
Münazara Vesilesiyle
Malum olduğu üzere münazarada gaye, “Izha-
ru’s-savabtır/Hakikati ortaya çıkarmaktır.” Gerek bu
-227-
fakirin, gerekse de Ebubekir Sifıl Hocanın, Abdulaziz

Bey’le yaptığı münazarayı dinledikten sonra samimi
duygularla Abdulaziz Bey’in yanında yer alan pek çok
Müslüman, -gönderdikleri mesajlarla- Ehl-i Sünnete
aykırı görüşlerden tövbe ettiklerini bildirdi.
Mustafa Bey! Ehl-i Sünnete mensup çevreleri kas
tederek minberde sarf ettiğiniz, “Abdulaziz Hocayı
çakallara yedirmem.”^^® gibi fikri muhtevadan uzak
olduğu kadar edepten de yoksun ifadeler sarfettiniz.
Fakat Abdulaziz Bey münazarada serdedilen deliller
karşısında google’dan cevap ararken ya da gönderilen
maillere göre cevap uyarlamaya çalışırken yanında yer
almadınız. Ona sahip çıkmadınız ve ya Abdulaziz Bey
kadar cesaret gösterip ilim meydanına çıkamadınız.
Yine Sünnet ve Cemaat akidesine bağlı Müslü
manları kastederek söylediğiniz, “Abdulaziz Hocanın
emeğine bevlettiler.”^’^ ifadesi, Müslümanları nasıl
gördüğünüz, ameliyelerini nasıl değerlendirdiğinizle
alakalı fevkalede çirkin bir değerlendirmeydi. Bu ifa
deleri, Allah Rasûlu nün makamında. Cuma kıl
mak için camiye gelen Müslümanların huzurunda,
kaza-i hacetten “ğaid” diye bahseden Kitaba inanan
bir “Kuran Müslümanı” olarak nasıl ve hangi ahlaki
esasa binaen söylediniz? Sizi, Ehl-i Sünnete aidiyeti
olan Müslümanlara karşı bu derece öfkelendiren saik
nedir? Utanmaz mısınız?
Cemaleddin Afgani münekkitleri için söylediği-
http://www.youtube.com/watch?v=coSWGFsn8Gg
http://www.youtube.com/watch?v~u6Asu28zM2o
-228
niz, “Buna kara çalan adamlar bunun tuvalet bezi et-

mezler!””2 ifadesini Kur’an-ı Kerim okuyan ağzınıza
nasıl yakıştırdınız? Allah’a imanla şereflenen muazzez
müminleri, masonluğu ve Şiiliği müseccel olan Afga-
ni’nin taharet bezi olmakla ilişkilendirmek vicdanını
za ağır gelmedi mi? Aklî muvazenenizi bozup size bu
cümleleri kurduran nedir? Cemaleddin Afgani’nin Şii
olması mı?
Merak ediyorum, Ehl-i Sünnet ulemasını tahkir
eden fakat kardinale “ekselans” diye hitap edip, arzda
bulunan Abdulaziz Bey’in bu hâliyle de iftihar ediyor
musunuz?
Ehl-i Sünnet ve Hesaplaşma

Mustafa Bey! Ehl-i Sünnet bütün sapık fırkaları
fikrî ve İlmî alanda hesaplaşarak mağlup etti. Devlet
terörüyle maruf olan itizal hareketi de bu hesaplaş
ma neticesinde nisyana mahkum olup, İlmî sahadan
çekildi. Tıpkı bunun gibi, her iki münazara vesilesiy
le çok sayıda Müslüman hakikati görüp Abdulaziz
Bey’in görüşlerine mahkumiyetten kurtuldu. Eğer
siz bu meseleleri avam huzurunda konuşmaktan is-
tinkaf eder, işkaliniz olan mevzuları ilim meclislerin
de mütalaa eder sonra da tövbe ederseniz ne ala.. Bu
durumda kardeşlik hukukumuz neyi, nasıl yapmayı
gerektiriyorsa onu yaparız. Yok eğer Ehl-i Sünnet’e
muhalefet ederek hâl diliyle “Ulema sizi yanlışa ve
hurafeye mahkum etti.” tavrınızda ısrarcı olur, Şia’nın
https://www.youtube.com/watch?v=4fFF-03xkok
-229-
önünü açma gayretiniz sürerse, İslâm’ı ancak sizin uf

kunuz kadar tanıyan kardeşlerimizin Ehl-i Sünnet’in
ne olup ne olmadığını anlamalarına mütevazi katkıda
bulunma adına reddiyelerle sizi ilzam edecek ve mü
nazaraya davet etmeye devam edeceğiz.
-230
SsS-...........
Sünnet'i reddeden Kur'an Müslümanları'nın inkâr ettiği

diğer bazı meselelerin izahı için youtube kanalımızdaki
şu videolara müracaat edebilirsiniz:
♦ KABİR AZABI
1- Kabir Azabı Var mı?
(https://www.youtube.com/watch?v=gEz0gw5imMA)
2- Kabir Azabı ve Meleklere İman

(https://www.youtube.com/watch?v=xrU2QHxxMWA)
3- Kur'an'a Karşı Kur'an Bağlamında Kabir Azabı'nm İnkarı

(https://www.youtube.com/watch?v=nKscNAmMZog)
4- Ölüm-Kabir Alemi-Diriliş-Haşr-Şefaat-Sırat
(https://www.youtube.com/watch?v=Z6POHcXDgfw)
5- Mişkat Dersi 33 - İhsan Şenocak Hoca Hadis Dersi

(https://www.youtube.com/watch?v=U4wzC-ehVaU)
♦ ŞEFAAT
1- Şefaat Var Mıdır?
(https://www.youtube.com/watch?v=SKOw6rTDzCM)
2- Herkes Yaptığının Karşılığını Görecekse Şefaati

Nasıl Anlamalıyız?
(https://www.youtube.com/watch?v=geOh4LFelBA)
3- Kur'an'a Karşı Kur'an Bağlammda Şefaati İnkar

(https://www.youtube.com/watch?v=njYVu8jzlOw)
♦ NÜZUL-İ İSA
1- Hz. İsa İnecek mi ?
(https://www.youtube.com/watch?v=zuxOfrtib2Y)
2- Nuzûl-ü İsa Mes'elesi

(https://www.youtube.com/watch?v=2-G25pKLx6k)
-231-
...
ılı
♦ CENNET ve CEHENNEM
1- Cennet ve Cehennem Şu An Var Mıdır?
(https://www.youtube.com/watch?v=Bt8nDURfpOO)
2- Cennet ve Cehennem in Sonsuzluğunu Nasıl Anlamalıyız?

■V-
(https.7/www.youtube.com/watch?v=hI8bQXKbk_A)
3- Cennet ve Cehennem
(https://www.youtube.com/watch?v=wTfkGpjRCXg)
♦ MEZHEP
1- Mezhepler Neden Var?
(https://www.youtube.com/watch?v=f-qwX6vfb-E)
2- İslam'da Mezhepler Niçin Vardır?

(https://www.youtube.com/watch?v=Tmuaeb8X5sg)
♦ TASAVVUF
1 - İslamda Tasavvuf Var mıdır?
(https://www.youtube.com/watch?v=xy2nEHargMs)
♦ RECM
1- Tefsir Dersi 5 (Recm)
(https://www.youtube.com/watch?v=lavGWKqc-LY)
♦ CİN
1- Kur'an Çin'e, Cin Diyor; İslamoğlu İse "İnsan" Diyor
https://www.youtube.com/watch?v=fhXGHW6-zE8
♦ HZ. ADEM
1- Hz. Adem'in (a.s) Babası Var Diyenler
Kur'anı Kerim'in Beyanını Reddediyor!
(https://www.youtube.com/watch?v=gJmp3Ts5_Lo)
2- Hz.Adem'e (as) Dair İnkarlara Cevap

(https://www.youtube.com/watch?v=5-pDUOEydJk)
3- Bir Adem (as) Vardır, O'da Topraktandır

(https://www.youtube.com/watch?v=hvj9XG81txO)
-232-
KİTABİYÂT
• Abdulğani, Muhammed İlyas, Tarihu’l-Mescidi’n-Nebeviy-

yVş-Şerif, by., Medine, 2003.
• Abdulmehdî b. Abdulkadir, el-Medhal ile's-Sünne, Dâ-
ru’l-İ’tisâm, Kahire, 1998.
• Abdulmehdî b. Abdulkadir, Defuş-Şubuhât anis-Sünne-
tin-NebeviyyCy ty.
• Ahmed Emin, Duhal-tsiam, Dâru'l-Kütübi'l-İlmiyye, Bey
rût, 2004.
• Ahmed b. Muhammed b. Hanbel, el-Müsned, Dâr-u Âle-
mi‘l-Kütüb, Beyrut, 1998.
• Alfred Guillaume, Garpte İslam Tetkikleri, İslam Tetkikleri
Enstitüsü Dergisi, İstanbul, ty.
• Algis Uzdavinys, “Ascent to Heaven in Islamic and fewish
Mysticism”, The Matheon Trust, London, 2011.
• el-Âlûsî, Mahmud Şükrî b. Abdillah, Rûhu’l-Meânt, Dâ
ru’l-Kütübi’l-İlmiyye, Beyrût, 2005.
• Aynî, Ebu Muhammed Bedruddin Mahmud b. Ahmed,
Umdetu'l-Kâri Şerh-u Sahîhi'l-Buhârî, Dâru‘l-Kütübi‘l-İlmiyye,
Beyrût, 2001.
• Azimâbâdî, Ebû Tayyib Muhammed Şemsulhakk, Av-
nui-Ma'bûdŞerh-u Sünen-iEbiDâvud, Dârul-Fikr, Beyrut, 1995.
• Azimli, Mehmet, “İsra ve Miraç Olayları Üzerine Bazı Müla
hazalar”, Bilimname, 2009.
• el-Bekcerî, Alâüddin Moğoltay b. Kılıç, İkmâl-u Tehzîbi’l-
Kemâl, Dâru’l-Fârûki’l-Hadise, ty.
• el-Bestevî, Abdulalîm, el-Mehdiyyu’l-Muntezar, Dâr-u İbn
Hazm, ty.
• Berbahârî, Haşan b. Ali, Şerhu's-Sünne, Dâr-u İbni'l-Kay-
yım, Demmam, 1408.
• el-Beyhaki, Ahmed b. Hüseyn b. Ali, Delâilu’n-Nübüvve,
Dâru'n-Nefâis, Beyrut, 1986.
• Buhârî, Ebû Abdullah Muhammed b. İsmail, es-Sahîh (Um-
detu 1-Kârî ile birlikte), Dâru'l-Kütübi'l-İlmiyye, Beyrut, 2001.
-233
• Cürcânî, Ali b. Muhammed, et-Ta’rifât, Dâru’l-Kütübi’l-îl-
miyye, Beyrût, 2000.
• Çekrâlevî, Abdullah, Mecellet-u İşâati’l-Kur’an, sy. 3, 1902.
. DİA,Ak’hd/.
• Ebu Avâne el- İsferâyini, Yakub b. îshak, Müsned, Câmia-
tü'l-İslâmiyye, Suud, ty. İ^İ
iîi
• Ebû Dâvud, Süleyman b. el-Eş'as el- es-Sicistânî, es-Sünen, :İ^
iSi
Dâru'l-Fikr, Beyrût, ty. ;İ!
• Ebû Hayyan, Muhammed b. Yusuf, el-Bahru'l-Muhît, Dâ-
i?:
rul-Kütübfl-İlmiyye, Beyrut, 1993.
• Ebû Ya’lâ el-Mûsilî, Ahmed b. Ali b. Müsenna, Müsned, Dâ-
ru'l-Me'mûn li't-Türâs, Dimeşk, 1984.
• Ebu’l-Hasan en-Nedvî, Ali b. Abdülhayy, SûretânîMutezâd- ir-:
detâni, Dâru'l-Beşîr, Cidde, 1990. ffi
• ed-Demiri, Kemaluddin Muhammed b. Musa, Hayâ-
tu’l-Hayvanfl-Kübra, Dâr-u İhyai’t-Türâsi’l-Arabi, Beyrût, 2005.
• el-Ezrakî, Ebu'l-Velîd Muhammed b. Abdillah b. Ahmed,
Ahbâr-u Mekke, Mektebetus-Sakafe, Mekke, 2002.
• Fığlalı, E. Ruhi, “Mesih ve Mehdi İnana Üzerine”, A.Ü.İ.ED.
• el-Fâkihî, Ebu Abdillah Muhammed b. İshak, Ahbar-u Mek
ke, Dâru'l-Hadr, 1994.
• Hadim Hüseyin İlahi Bahş, el-Kur’dniyyûn, Mektebe-
tu’s-Sıddık, 1989.
• el-Hafız Muhammed Eşlem, Ta’lîmâtu’l-Kur’an, Delhi, 1934.
• el-Hâkim , Ebu Abdillah Muhammed b. Abdillah, el-Müs-
tedrek, Dâru 1-Kütübi'l-îlmiyye, Beyrût, 1990.
• Hakyemez, Cemil, “Mehdi Düşüncesinin İtikadileşmesi Üze
rine”, G.Ü.Î.ED., 2004.
• Halil İbrahim Molla Hatır, en-Nebiyyu’l-Mustafâ, Mekke, ty.
• el-Hamevî, Şihabüddin Yakut b. Abdillah, Mu’cemu’l-Bül-
dân, Dâru'l-Kütübi’l-İlmiyye, Beyrût, ty.
• el-Hatib, Muhammed Accâc, Usûlü’l-Hadîs, Dâru'l-Fikr, Dı-
meşk, 1967. ij:
• Hatib el-Bağdâdî, Ebu Bekir Ahmed b. Abdilmecid, el-Câ-
mi’ li-Ahlâki’r-Râvî ve Âdâbi’s-Sâmi’, Mektebetu’l-Mearif, Riyad,
1989.
is i
-234- , 'fi
W
• el-Hereri, Muhammed el-Emin, el-Kevkebu’l-Vehhâc
ve’r-Ravdu’l-Behhâc, Dâru’l-Minhâc, Cidde, 2009.
• el-Humeynî, Ruhullah b. Mustafa, el-Hukûmetu’l-İslâmiyye, Şİİ
yy., 1389. i|;
• —----- ------- , Keşfü'l Esrar, yy., 1994.
• İbn Âşûr, Muhammed Tâhir, et-Tahrîr ve’t- Tenvir, Dâr-u H';
i il;
Suhnûn li'n-Neşr ve't-Tevzî, Tunus, ty. ifi
• İbn Abdilberr, Ebu Ömer Yusuf b. Abdillah, Câmiu Beyâ- ifş
nTl-İltn, Dâr-u İbni’l-Cevzî, 1994. ;?İ
• İbn Asâkîr, Ebu'l-Kasım Ali b. Hasen b. Hibetullah ed-
jg;
Dimeşkî, Dâru’l-Fikr, Beyrût, 1995. ki
• İbn Hacer, Şihâbuddin Ebu'l-Fazi Ahmed b. Ali b. el-As- :|j
kalânî, Fethu’l-Bâri, Dâru'l-Fikr, Beyrût, 2000. i?;
• ------------ , Hedyu’s-Sârt Mukaddimet-u Fethi’l-Bârî, Dâ- iîi
ru'l-Fikr, Beyrût, 2000. Lli
, ------------ , Tehzîbu’t-Tehzîb, Dâru’l-Kutubi’l-İlmiyye, i''i
Beyrût, ty
, ------------ , Takrîbu’t-Tezhîb, yy., 1045.
• ibn Hibbân, Ebû Hâtim Muhammed b. Ahmed et-Temimi, Şji
Sahih, Müessesetü'r-Risâle, Beyrût, 1993.
• İbn Hişam el-Ensari, Ebu Muhammed Abdullah Cemalüd-
din b. Yusuf, Muğni’l-Lebib, Dâr-u İhyâ-i’t-Türasi’l-Arabi, Bey-
. .. I
• ibn Kesir, Ebul-Fida İsmail b. Ömer, el-Bidâye ve’n-Nihâye,
Dârul-Hadis, Kahire, 1992.
• ............ —,Tefsir-u İbn Kesir, Beyrût, 1399. [si
• İbn Mâce, Ebû Abdullah b. Yezid el-Kazvini, es-Sünen, (thk. ŞjŞ
Muhammed Fuad Abdulbâki), Dâru'l-Hadis, Kahire, 1994. i?:
• ibn Manzûr, Ebu'l-Fadi Cemalüddin Muhammed b.
Mükerrem, Lisanu’l-Arab, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, Beyrût, 2009. Şİİ
• İbn Salâh, Ebu Amr Osman b. Salahaddin, Ulûmu’l-Hadis
(thk. Nureddin Itr), 1981.
• ibn Teymiyye, Ahmed b. Abdülhalim el-Harrani, Iktidau’s- ş^Ş
Sırat, Dâru'l-Fazile, Riyad, 2003. iî
• —...................., Minhâcu's-Sünneti’n-Nebeviyye, Dâru'l-Ha-
dis. Kahire, 2004. İ^Ş
- 23S -
................................................. ........... -.......... ........................................ .... '
w
• İbnu’l-Kayyım el-Cevziyye, Ebû Abdillah Muhammed b.

Ebi Bekr b Eyyyub, İ'lâmu'l-Muvakkttn, Dâru'l-Kitâb el-Arabî,
Beyrût, 1996.
• İbnü'l-İmâd el-Hanbelî, Abdülhayy b. Ahmed, Şe-
zerâtu'z-Zeheb, Dâru'l-Kütübi'l-İlmiyye, Beyrût, ty.
• İstanbullu, Halit, Kemalistleri Kendine Hayran Bırakan
“Müseccel Sünnet Düşmanı”ndan En Yeni Oryantalist Masalları,
Hüküm Dergisi, sy.45, İstanbul, 2016.
• Kadı İyaz, İktnâlu’l-Mu'lim bi Fevâidi Müslim, (thk. Dr.
Yahya İsmail), Dâru'l-Vefâ, 2004.
• el-Kâsımî, Cemalüddin b. Muhammed Said, Kavâidu’t-Tah-
dis, Müessesetü'r-Risâle, Beyrut, 2004.
• el-Keşmîrî, Enver Şâh b. Muazzam Şâh, Feyzu’l-Bârî alâ Sa-
hihil-Buhârt, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, Beyrût, 2005.
• el-Kettani, Muhammed b. Ca’fer, Nazmu’l-Mütenasir mi-
nel-Hadisi’l-Mütevatir, Dâru’l-Kutubi’s-Selefıyye, Mısır, ty.
• el-Kurtubî, Ebû Abdillah Muhammed b. Ahmed, el-Câmi’u
li-Ahkâmi'l-Kur’ân, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, Beyrût, 2000.
• ............. —, Ebû Abdillah Muhammed b. Ahmed, et-Tezkire
fi Ahvali’l-Mevtâ, Dâru'l-Minhac, 1425.
• Malik b. Enes el-Esbehî, e\-Muvatta, Dâru'l-Kalem, Dı-
meşk, 1991.
• el-Mizzi, Ebu'l-Haccac Cemalüddin Yusuf b. Zeki, Tehzt-
bu’l-Kemâl, Müessesetü’r-Risâle, Beyrût, 1980.
• Montgomery Watt, Muhammad at Madina, Oxford Univer-
sity Press Oxford, 1956.
• el-Mubârekfûrî, Muhammed Abdurrahman b. Abdurra-
him, Tuhfetü’l-Ahvezi, Dâru'l-Kütübi'l-İlmiyye, Beyrût, ty.
• Müslim b. Haccâc, Ebu’l-Hüseyn el-Kuşeyrî, es-Sahih (nşr.
M.Fuad Abdulbâkî), Dârul-Hadîs, Kahire, 1997.
• el-Müttakî, Alaüddin Ali b. Hüsamüddin, Kenzu’l-Ummâl
(thk. Mahmud Ömer ed-Dimyâtî), Dâru'l-Kütübi'l-İlmiyye,
Beyrût, 2001.
• en-Nedvî, Muhammed Veliyyullah, Nubûatu’r-Rasûl Mâ Ta-
hakkaka minhâ ve Ma Yetahakkaku, Dâru’s-Selam, Kahire, 1990.
• en-Nesâî, Ebû Abdurrahman Ahmed b. Ali b. Şuayb, es-Sü-
-236-
•W
nenul-Kübra (Suyûtî şerhi ile birlikte), Dâru'l-Beyrût, Beyrut,
1994. il;
• en-Nesefî, Ebu'l-Berakât Abdullah b. Ahmed, Medâri-
ku’t-Tenzîl ve Hakâiku't-Te'vîl, Dâru’n-Nefâis, Beyrût, 2014.
• en-Nevevî, Muhyiddîn Ebû Zekeriyya Yahya b. Şeref, el-Mi-
nhâc Şerh-u Sahth-iMüslim İbni'l- Haccâc, Dâru 1-Kütübi’l-îlmiy-
ye, Beyrût, 1995.
• el-Osmanî, Muhammed Takî, Tekmiîet-u Fethi'l-Mülhim,
Dâru’l-Kalem, Beyrût, 2006.
• Paret, Rudi, “Die Ferne Gebetsstatte in Sure 17,1”, Der İslam,
Tübingen, 1959.
• er-Râzî, Fahruddîn, et-Tefsîru’l-Kebîr, Dâru‘l-Kütübi‘l-İl-
miyye, Beyrût, 1990.
• Rıza, Muhammed Reşid, Muhammed Rasûlüllah, Dâ-
ru'l-Kütübi'l-îlmiyye, Beyrût, ty.
• Sabri, Mustafa, Mevkıfu’l-Akli ve‘l İlmi ve*l-Âlem min Rab-
bi’l-Âlemîn ve İbâdihi’l-Murselîn, Dâru't-Terbiyye, Dimeşk, 2007.
• es-Samhûdî, Nureddin b. Ali b. Ahmed, Vefâu’l-Vefa bi Ah-
bari DârFl-Mustafa, Dâru’l-Kütübi’I-İlmiyye, Beyrût, ty.
• es-San ani, Abdurrezzak, Ebu Bekr b. Hemmam, el-Musan-
nef, el-Mektebü'l-İslami, Beyrût, 1983.
• Serdaroğl, Ahmet, “Mehdi Hakkında”, Diyanet İşleri Baş
kanlığı Dergisi (Dini, Ahlaki, Edebi, Mesleki Aylık Dergi), Ma-
yıs-Haziran, Ankara, 1968.
• es-Sibâî, Mustafa, es-Sünne ve Mekânetuhâ fi't-Teşrîi'l- İs
lâmî, el-Mektebetu’l-îslâmî, 1985.
• es-Suyûtî, Celalüddin Abdurrahman b. Kemâl, el-Hâvt, Dâ-
ru'l-Kütübi'l-îlmiyye, Beyrût, 2000.
• —........., Miftâhu’l-Cenne fil-İhticâc bi’s-Sünne, Dâ-
ru's-Selâm, Kahire, 2012.
• ----- ------, Târihul-Hulefâ, Dâru'l-Ma'rife, Beyrût, 1996.
• eş-Şevkânî, Muhammed b. Ali, Fethu'l-Kadîr, Dâru'l-Ma'ri
fe, Beyrût, 2007.
• et-Taberânî, Ebu'l-Kâsım Süleyman b. Ahmed, el-Mu’ce-
mu’l-Evsat, Dâru'l-Haremeyn, Kâhire, 1415.
• ............. , el-Mu^cernu'l-Kebîr, Mektebetü'l-Ulûm ve'l-Hikem,
-237-
Musul, 1983.
• et-Taberî, Ebu Cafer Muhammed b. Cerir, Camiu’l-Beyân fi
Tefstri’l-Kur’an, Dâru’l Kütübi’l ‘îlmiyye, Beyrût, 2005.
• et-Taftâzânî, Sa'düddin Mesud b. Ömer, Şerhu’l-Akâid,
Mektebetu’l-Buşrâ, Karachi, 2004.
• et-Tahâvî, Ebu Cafer Ahmed b. Muhammed, Şerh-u
Müşkili'l-Âsâr (thk. Şuayb el-Arnavud), Müessesetü'r-Risâle,
1995.
• Tirmizî, Muhammed Ebu îsa, Sünenu’t Tirmizî, Dâru’l
Fikr, Beyrût, 1994.
• el-Umeri, Ekrem Ziya, Buhusfi Tarihis-Sünneti’l-Müşerrefe,
Mektebetü'l-Ulûm-i vel'l-Hikem, Medine, 1415.
• el-Ya’kûbî, Ahmed b. Ebî Ya’kub, Târihu’l-Ya’kubt (thk. Ab-
dülemir Mühennâ), Şeriketu’l-A’lâmi li’l-Matbûât, Beyrût, 2010.
• Yazır, Elmahh M. Hamdi, Hak Dini Kur’an Dili, İstanbul, ty.
• Zehebi, Şemsüddin Muhammed b. Ahmed b. Osman, Miza-
nü’l-ttidal, Daru'l-Marife, Beyrût, 1963.
, --------- , Tezkiretu’l-Huffâz, Dâru'l-Kütübi'l-llmiyye, Beyrût,
1419.
• Zeydan, Abdülkerim, el-Veciz fi UsûWl-Ftkh, Müessesetur-
Risâle, Beyrût, 2003
-238
Hüküm
KİTAP
HSAN ŞENOCAK'IN BAZI ESERLERİ
KUR'AN-I KERİM MÜDAFAASI

Kuran-ı Kerîm kendinden doğmayan ve O’nunla uyuşmayan bütün sistemlerle he
saplaştı. İlâhî olanı beşeri olanla, beşerin arzularını dikkate alarak uzlaştırmayı reddetti.
Hayata müdahil oldu, hükmetti. Sorunsuz bir cemiyet vücuda getirdi. Çirkini kaldırıp
güzeli, en güzeli, güzeller güzelini yerleştirdi. Bu yüzden O’nun yürürlükte olduğu çağlar
insanlık tarihinin en güzel çağlarıydı. Nc kapitalizmde olduğu gibi zengin adına fakire
haksızlık etti, nc de komünizmde olduğu gibi devlet adına zenginin malına el koydu. Fert
ve cemiyet nizamını adalet üzerine tesis etti. Çünkü O, her şeyi en doğrusu ile bilen ve
KIÎR’ÂM-I KERİH buna göre vahyeden Allah Tcâlâ’nm Kelâmıdır.
MÜDÂFAASI Empcryalizmanın değer yargılarını reddediyor diye böyle bir kitabı tarihsclleştirme-
ye kalkışmak Kur’an’a değil emperyalizmaya hizmet etmektir. Kur’an’ın emperyalizma ile
olan mücadelesinde tarihsclciliği tercih ederek emperyalizmadan yana tavır alan Faz.lur-
rahman, yanlış bir anlayış usulunden yana tavır aldığından Kuranı anlama bahtiyarlığı
na erememiştir. Zira Kur’an-ı Kerîm, kendisini etkilemeye çalışan bir bakış açısı yerine
kendisinden etkilenenen bir bakış açısıyla anlaşılabilir. O, kulların istediği manayı değil
yalnız Allah Tcâlâ’nm muradını verir.
BÜYÜK DOĞU ÇAĞINA DOĞRU

ötelerin nizamını çağa okuyan haberci. Medeniyetin önündeki buz dağlarını eriten
soluk. Hacı Bayram’ın asasız, Mevlana’nm sarıksız, Fatih'in devletsiz arkadaşı. Anado
lu'nun Nizamnamesini yazan kalem. Hicivde Nefi’yi, Aşkta Şeyh Galip’i sanat’ta Fuzuli’yi
yaşatan şair. Yunus’un çarıkla yürüdüğü yolları iskarpinle kat eden seyyah. Allah deme
nin yasak olduğu bir devirde "işte iz geliniz!" diyen tcbliğci. Batının aklını Doğunun aşk
ocağında eriten mütefekkir. Altın silsilenin ardı sıra yürüyen derviş. Küfür müzahrefa-
tının lekeleyemediği muazzam kale. Aksiyonun kendisi, düşüncenin yekûn ifadesi. Ma-
vera’nın, İfam’ın "Ulu Hocası". Çağın muzdaribi "üstün çile'nin sadık yâri. Kaldırımların
zindandaki sesi. Güzeller güzelinin (sallallahu aleyhi vcscllcm) güzel ifadecisi. Yolun
yenileyicisi. "Büyük Doğu"nun son mütefekkiri. Milyonların şahadetiyle tabutu kabre,
secdası yüreklere verilen davetçi...
KUDEMÂ MECLİSİ
Kadim zamanlardan geçen asra kadar, çocuklar erken yaşta medreseye kaydolur, İs
lâm harflerini öğrenir, her fenden kitaplar okur, metinler ezberlerdi. Ezberlenen metin
ler, hoca huzurunda takrir edilir, unutmamak için belli aralıklarla tekrar edilirdi. Bunları
ezberleyerek yetişenler, icâzet alır, icâzet verir, zamanla halk nazarında ayaklı kütüphane
olarak kabul görürdü.
Her soruya, bizzat ezberledikleri ibareyi okuyarak cevap vermeleri soranlar nezdin-
de güvenirliklerini artırırdı. Çok okur, çok düşünür, az yazarlardı. Yazdıklarından çok
daha fazlasını bilirlerdi. Bu durum kendilerine soru sorulduğunda daha da zahir olurdu.
Talebenin kaynağa ulaşmasını kolaylaştırmak için cevap verirken kitapların baplarını, fa
sıllarını hatta sayfalarını da zikreden alimler vardı. Eğitimde kitabi kültür yanında şifahi
mirasın da önemli bir yeri vardı. Medreseler kapatılıp, alimlere okutma yasağı getirilince
ilimdeki tevârüs durdu. İlim, sonraki kuşaklara taşınamadı. Tedrisattan uzaklaştırılan
alimler evlerine çekildi, çocukları, sıra kitaplarını okumadığından babalarının dünya
larına giremedi, onları anlayamadı. Bu yüzden sadece onların züht ve takvalarından
bahsettiler, babalarını farklı kılan ilimlerini sonraki nesillere aktaramadılar. Medresenin
ilgası bizi Islâm dünyasından kopardığı gibi medeni birikimimizden de uzaklaştırdı. Bir
kaç ferdi zuhûr dışında ilimde tevârüs tarih oldu.
Büyük inkişaf için Kudema Meclisinden modern zamanın ders halkalarına diriltici
soluklar taşımaya mecburuz.
iki Devrin Ulu Hocası
ALİ HAYDAR EFENDİ
Kur’an-ı Kerim ve Sünnct-i Seniyye ekseninde şekillenen kurtarıcı/yönlendirici ha
yatlar, şahıslar noktasında farklı olmakla birlikte özde aynı muhtevaya sahiptirler. De
ğişik asırlarda yaşayan âlimlerin şahsında sürekli güncellenen “yönlendirici hayatlar”
“mişkâtun-nübüvve” ile insanlar arasındaki manileri kaldırarak İslâm nurunun intişa
rında büyük hizmetler ifâ etmişlerdir. Hâlidî Şeyh Ali Haydar Efendi (rahimehullah) bu
nevi hayatların en büyük kahramanlarındandır.
Temel İslâmî ilimlerin hemen her disiplininde otorite olması, âlimler tarafından
“hacet kapısı” olarak algılanması, korkudan nefeslerin tutulduğu bir dönemde Hakk’ı
söylemekten imtina etmemesi; Osmanlı Devletinin âhir, Cumhuriyel’in ise önemli bir
bölümünde yaşaması; moderniteye ferdi, ailevî, içtimâi, ilmi ve fikrî alanda sessiz fakat
kararlı bir şekilde direnen cemaatinin ulu hocası olması gibi nedenler, günümüz Müs
lümanları için Ali Haydar Efendi’nin (rahimehullah) hayatının öğrenilmesini gerekli
kılmaktadır.
İSLAM'IN KIZINA
Kadın gibi erkeğin onurunu da ancak sen koruyabilirsin. Çünkü iffet ve haya en ka
mil şeklini sende buldu. Tahammül de sende, sabır da. Sen o naif bedeninde insanlığın
yükünü omuzladın. Yalnız kaldın, yoruldun, usandın ama çaresizliğe, “Bundan daha
ötesine tahammül edemem.” diyerek teslim olmadın. Yıkılan, açılan, savrulan kadınlara
inat, “İffet yolu ölene kadar gider.” diyerek “istikâmet" dersi verdin.
Ne var ki İslâm’dan uzaklaşma, dünyaya göre yaşama marazı seni de vurdu. Konuş
maktan lisanı usanan, yazmaktan kalemi aşınan ümmet büyüklerinin çağrısını yinele
mek istiyorum; “Sen, Rabbi’ne yürüyüşüne 81 gün kala Arafat’ta ümmetiyle vedalaşan O
Peygamberi Ekber’in emanetisin! Sen, kadın değil annesin!”
Uzaklaştığın yolu takip ederek, terk ettiğin Medeniyet’e dön. Hayata uydurulan İs
lâm’dan, İslâm’a göre tanzim edilen hayata gel. Su kabarıyor. Eesad yayılıyor, örtü sadece
adıyla kaldı, çıplaklık altın çağını yaşıyor, fitne yedi başlı ejderha gibi etrafını sarmış; ya
yok olacak ya da İslâm’la her çeşit belaya “paydos” diyeceksin.
İnsanlığın Umut Kıtası

ÂLEM-İ İSLÂM
Neyi yitirince yüreklerimizi birbirine bağlayan ruhu kaybettiysek, onu kazanınca,
Şam’ı Bağdat’tan, Bağdat’ı da İstanbul’dan ayıran sınırları ortadan kaldırmış olacağız.
i 'Hs, Bunun için Âlem-i İslâm’ın farklı noktalarında mücadele eden, emperyalizma ile hesap
laşan milyonlarca Müslüman var. Onların cihadını yerinde görmek, muvaffak oldukları
hususlarda kendilerinden istifade etmek, tarihi tecrübemiz ve İlmî mirasımız noktasında
istişareler yapmak, İslâmî tedrisât babında teâtî-i efkârda bulunmak, İstanbul’da yazı
lan bir kitabı Lahorda, Lahorda neşredilen bir mecmuayı da bütün bir Bilâd-ı İslâm’da
oku(t)mak; eserleri, yerinde tespit edilen yeni sorunları dikkate alarak telif etmek; ilim,
fikir ve harekette yeni terkiplere gitmek. Ümmet olarak neye maliksek tamamını Kur’an
ve Sünnet mizanında öz-posa ayrımına tabi tutmak gibi ameliyeleri gerçekleştirebilmek
adına farklı İslâm beldelerine, farklı zamanlarda yapılan seyahatlerin bir hasılası hük
münde olan bu kitabı şâir seyahatnamelerden ayıran en temel hususiyet ise, hadiseyle
iâşe, ibâte ve zevk u sefa boyutu yerine ilim, fikir ve hareket cihetiyle alakadar olması ve
İHI'lillil bu noktada teşhis ve tespitler ihtiva etmesidir.
Cava Adaları’ndan Cebel-i Tarık’a, Doğu Türkistan’dan Gana’ya kadar uzanan direniş
hattında Ümmet’in yarınlarına dair güzel haberler var. Kur’an-ı Kerim’in, Allah Teâlâ’nın
eşya ve hadiseye tatbik edilmeyi bekleyen talimatlarından ibaret olduğuna inanan mü
minler, çöllere vahâvâri hayat verdi; Âlcm-i İslâm yeniden insanlığın umut kıtası hâline
geldi.
Allah’ın selâmı üzerinize olsun.
İletişim
Murat TÜRK +90 530 185 86 37
www.hukumkitap.com - facebook/hukumkitap - twittGr/hukumkitap - instagram/hukumdergikitaF
Hüküm
IZ’IT’A D

Ihsan Nocak: Sünneti Reddeden

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

You might also like

Ihsan Nocak: Sünneti Reddeden

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Ihsan Nocak: Sünneti Reddeden

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

IHSAN ŞEJNOCAK

Meal^c^ilik;, Allah Rasûlü’ne mecnun diyen, insanları O’ndan uzaklaştır­

Matbaa Sertifika No: 12531

Bütün hakları saklıdır.

SÜNNET'İ REDDEDEN KUR'AN MÜSLÜMANLIĞI'NIN

KUR'AN MÜSLÜMANLARI NİÇİN BUHÂRÎ'YE SALDIRIYOR?! 59

» Buhârî IranlI'ların İntikam Memuru Muydu?! 60

HZ. EBÛ BEKİR HADİSLERİ YAKTI MI? 71

I. MEHDİ GELECEK Mi?! 79

III. MUCİZELER ya da HİÇ Mİ KUR'ÂN-I KERİM

OKUMUYORSUN İSLAMOĞLU? 125

YÜREKLERDEKİ AKSA DÜŞERSE SELAHADDİNLER KUDÜS'TEKİ

AKSA'YA MUHAFIZ OLUR MU? 157

» Siyeri Farklı Okuyayım Derkerr......................................................... 168

EHL-İ SÜNNET Mİ, EHL-İ BEYT Mİ?

ŞİA, EHL-İ BEYT Mİ? 193

BİR KUR’AN MÜSLÜMANIYLA KONUŞMA

REVASINA "İNDİRİLEN", İSLÂM'A "UYDURULAN DİN" DİYEN

MÜSLÜMANLIK KİMİN PROJESİ?! 207

MUSTAFA İSLAMOĞLU’NUN FİKİR KÖLELİĞİ PROJESİ 219

slâm’la savaşanlar; Kur’an-ı Kerim’in küresel

I güçleri tehdit eden, dirilten, hükmeden özel­

Bu ameliyelerine “Kur’an Müslümanlığı” adını ve­

* Kudemâ, kağıdın yere atılması endişesiyle mektuplarında Allah

Oryantalizma İslâm’la doğrudan savaşarak ilerle-

* Bkz: Hicr, 15/9; Sabri, Mustafa, Mevhfu’l-Akli ve7 İlmi vel-

varlığına bağlı olduğuna göre Kuranın “mübeyyini”

lan “Neden Sahâbe’nin rivayet ettiği Sünnet’i inkâr

Sahâbe’nin Sünnet Hassasiyeti

îbn Hacer, Şihâbuddin Ebu'l-Fazi Ahmed b. Ali b. el-Askalânî,

(r.a) da geceyi üçe böler; üçte birinde namaz kılar,

Fethul-Bârî, I, s.210, Dâru'l-Fikr, Beyrût, 2000.

zu’sundan ayırabilmek için rivayet sistemi içerisinde

“Ey Muhammed! Biz rabbimizi seviyoruz” deyince;®

**Abdulmehdî b. Abdulkadir, el-Medhal ile’s-Sünne, s.79, Dâru’l-

yesine çıkarır. Zira ‘‘Kim Rasûle itaat ederse muhakkak

mayacağı ve oruç tutamayacağı, buna mukabil sadece

Nisâ Sûresinin 23. âyet-i kerîmesinde karâbet, rada ve sıhriyet

Rasûlü bir meselede hüküm verdiğinde, inanmış bir

duğunu bildirir. Nitekim “ulu’l-emr”den önce

Îbnu’l-Kayyım el-Cevziyye, Ebû Abdillah Muhammed b. Ebi

emreden âyetlerinin, Müslümanları sahihi mevzu-

ıjtsJI 4JUb SI3 J^s»- il

ilise, tarih boyu Kur’an-ı Kerim’le Allah

K Rasûlü üzerinden hesaplaştı; O’nun

* Ayet-i Kerîmelerin bir kısmının manası, Tefsirli Meal şek­

şanlar fetihlerle İslâm’ın adaletini görünce hakikatle

Kilise'nin Medine Operasyonu

"Kurtar Beni Nureddin!"

ziyaret eder. Her sabah, içinde on bin Sahâbe yatan

Medine’ye ulaşır. Şehrin dışında gusül abdesti alır,

sonra iki kişi getirildi. Mağribîler Sultanın huzuruna

^^Bkz: es-Samhûdî, Nureddin b. Ali b. Ahmed, Vefâul-

dinin dağılacağını düşündüğünden her vesileyle okla­

Kilise'nin Aktörlerini Müslümanlar Arasından

Sünnet-i Seniyye yi reddedip yalnızca Kur’an-ı Kerim’i

Böl, Parçala, Yönet

“Bize Kuran yeter!” iddiasıyla Sünnet’i reddeden

Meal^c^ilik;, Allah Rasûlü’ne mecnun diyen, insanları O’ndan uzaklaştır

I güçleri tehdit eden, dirilten, hükmeden özel

Bu ameliyelerine “Kur’an Müslümanlığı” adını ve

* Ayet-i Kerîmelerin bir kısmının manası, Tefsirli Meal şek

dinin dağılacağını düşündüğünden her vesileyle okla

buyurduğu hususları Sünnet tafsil etmiştir. Bu nokta

fiiline “Kâfu’l-Hitâb”m; “cJ-âl/Hüküm verdin’ fiili

miştir/8 Dolayısıyla sahih hadislerin ihtiva ettiği hü

tada eserler kaleme aldı. Bir hadis, bu esaslar çerçe

kâfidir. İşte Kilise bunun için, Kur’an-ı Kerim’le Sün

slâm’ın insanlığın umudu olması, İslâmi hü

I kümlerin önemli bir bölümünün de Muham

Fukaha da hadislerine alaka gösterdi. Sahih rivayet

ryantalistler ve işbirlikçilerinin Müslü

O manların Allah Rasûlunün hadis

senedinde yer alan Ali b. Salih’in meçhul bir ravi ol

G çıkmak, yaşı da kurunun yanında yak