Scenariusz zajęć- doradztwo zawodowe

Temat zajęć: Budowanie pozytywnej samooceny

Klasa VII b

Data 05.04.2018 r.

Czas trwania: 45 min.

Pomoce: tablica, pisaki, kartki A4, taśma klejąca, załącznik nr 1.

Cele:

 uczestnik chce poznawać siebie,

 uczestnik dostrzega różnice między ja realnym i ja idealnym
 uczestnik rozumie, dlaczego warto myśleć pozytywnie o sobie.

Przebieg zajęć :

Ćwiczenie „Plecy” (20 minut)

Prowadzący wyjaśnia uczestnikom, że samoocena, jak sama nazwa wskazuje, jest to ocena
samego siebie - to zbiór sądów i opinii, jakie mamy na własny temat. Poziom samooceny
wpływa na nasz nastrój, decyduje o tym, jak się zachowujemy w różnych sytuacjach.
Pozytywna samoocena daje pewność siebie, wiarę w swoje możliwości. To powoduje, że
jesteśmy milsi dla innych i tym samym mamy lepsze kontakty z innym, jesteśmy lepiej przez
nich odbierani. Następnie Prowadzący pyta grupę, co sądzi na temat samooceny.

Prowadzący prosi o przyklejanie białych kartek A4 na swoich plecach za pomocą taśmy

samoprzylepnej. Następnie mówi, aby każdy uczestnik podchodził do swoich kolegów z
prośbą o wpisanie mu na kartce jednej pozytywnej cechy, jaką w nim spostrzega. Uczestnicy
krążą po Sali, nawzajem wpisując sobie pozytywne cechy. Cechy są wpisywane anonimowo.
Uczestnicy powinni używać kolorowych pisaków, aby tworzony zespół cech był kolorowy.
Dobrym pomysłem jest, aby Prowadzący wziął udział w zabawie.

Po zakończeniu wpisywania cech, każdy uczestnik zdejmuje swoją kartkę z pleców i

zapoznaje się z cechami, jakimi został określony. Uczestnicy na forum dzielą się
spostrzeżeniami, czy jakieś cechy ich zaskoczyły, jeżeli tak, to dlaczego? Czy zgadzają się ze
stwierdzeniami swoich kolegów? Wypowiada się także Prowadzący.

Informacje dla Prowadzącego:

Warto zwrócić uwagę na to, że często jesteśmy zdziwieni, jak dobre zdanie na nasz temat
mają inne osoby. Trzeba wtedy zastanowić się, czy nie jesteśmy dla siebie zbyt surowi i co
możemy zmienić w naszym postrzeganiu siebie. Każdy człowiek powinien dążyć do
świadomości swoich zalet i wad, ale akceptować siebie w pełni.

Ćwiczenie „Ja i mój ideał” (20 minut)

Prowadzący rozdaje uczestnikom załącznik nr 1. Prosi uczestników, aby przypomnieli sobie,

jak zachowują się w różnych sytuacjach, np. w domu, w szkole. Następnie prosi uczestników,
aby pomyśleli, jakimi słowami mogą odpowiedzieć na pytanie: „Jaki jestem w domu?”.
Wystarczą dwa lub trzy przymiotniki. Następnie odpowiadają analogicznie na kolejne dwa
pytania: „Jaki jestem w szkole?” oraz „Jaki jestem, kiedy zostaję sam?”. Podobnie niech się
zastanowią i odpowiedzą na pytania:, „Jaki chciałbym być w szkole?”, „Jaki chciałbym być w
domu?” oraz „Jaki chciałbym być, kiedy zostaję sam?”.

Po uświadomieniu sobie, jaki chciałbym być w szkole, w domu oraz kiedy jestem sam, należy
się zastanowić, co muszę zrobić, aby takim się stać. Każdy uczestnik powinien zaplanować
swoje działania zbliżające go do ideału. Uczniowie dobierają się w pary i rozmawiają ze sobą
na temat swoich określeń. Osoby chętne mogą podzielić się spostrzeżeniami na forum grupy.

Prowadzący zachęca uczestników do dyskusji na forum, nad ujawnionymi różnicami między

tym, jacy są, a tym, jacy chcieliby być, a także nad sposobami osiągnięcia stanu idealnego.
Prowadzący zadaje pytanie, z czego mogą wynikać te różnice.

Informacje dla Prowadzącego:

Nie zawsze widoczne są rozbieżności między ja idealnym i ja realnym. Ja idealne = ja realne

to doskonała sytuacja, warto zatem podkreślić, że dążymy do takiego samopoczucia, w
którym akceptujemy siebie takimi, jakimi jesteśmy i pracujemy nad naszymi słabymi
stronami. Niedobrze jest, kiedy chcemy być kimś innym, bo to może powodować w nas
smutek i niską samoocenę.

Podsumowanie zajęć :

Na zakończenie prowadzący pyta uczestników o wrażenia na temat zajęć.