Njord Bonustracks Lyrics

Lochlannach
From the midsummer grey came to Dublin bay
Lochlannach, the men from the North
They came to slay and then sailed away
taking riches and my beating heart

Lochlannach, Lochlannach, your fair flaunting hair

you’re the man that I see in my sleep
When I think of your face and your loving embrace
I will sit by the ocean and weep

And if you ever return

From your mystical homeland
Then I want you to take both of my hands
As you sway me around in the moonlight
Your whispering voice in my ear
Telling the tales of tomorrow
As we share the nights last pint of beer

Op in midsimmermoarn klinkt it lûd fan in hoarn

En de klokken dy liede yn Dublin
Ik bin werom kaam foar it hert fan myn faam
En in dream oer goud en oer sulver

Lochlannach, Lochlannach, yn de graugrize dau

Seach ik myn faam stean op ‘t strân
Mar oan ‘e ein fan ‘e moarn lei ik sels dea yn ’t sân
Myn hert en myn skippen yn brân

Sy koe allinnich noch gûle

Mei tins en mei siel wie sy ree
En stoarte harsels fan de rotsen
Yn it wetter fan Dublin Bay
Skyldfrou
Frijfochten froulju fan ’e Fryske grûn
Troch gelikens en frijheid oan inoar bûn
In prachtige ferskining mei eagen fol fjoer
Fjochtsjend oant de lêste azem, hja jouwe nea oer

Sa fel as in wolf en flugger as in earn

Yn har wapenhân leit frijheid
Sy is gever as in bear
Falle har eagen op dy, rin dan mar gau
Der is gjin ûntkommen oan in skyldfrou

Tjede Peckes, wie krekt santjin jier

Doe’t sy my fiifhûndert froulju de striid yn gie
It libben yn in kleaster wie net weilein foar har
Mei de Fryske flagge yn de hân fjochtsjend tsjin man en macht
Us Fryslân (Westlauwersk Frysk)
As in fûgel sa frij, as de wyn oer it lân
Oer see, oer de heide, oer ‘t wiuwende koarn
Oer it grien fan de greiden, it wyt fan it sân
Flean op Friezen, frijfolk fan Fryslân

Wy sjonge fan Fryslân, wy dûnsje derby

Fan it lân fan ús hert, dêr binne wy frij
Ferbûn troch dit liet, besibbe yn siel
Oersjongend de grinzen fan ’t Fryske gehiel

Fan ús tongen rôlet in eat oare taal

Mar ús herten fertelle itselde ferhaal
Fan in folk dat libbet, nei inoar útskaait
Salang’t de wyn fan de wolkens waait

Us herten binn’ rom, ús kime is klear

Wy skewiele inoar, mar tsjinje gjin hear
Ljochtet de moarn, krasket wer de raven
Binne wy altyd en ivich leaver dea as slaef
Uus Fräislound (Seelterfrysk)
As n Fugel so fräi, as de Wiend uur e Mäid
Uur See, uur e Hede, uur Foan un uur Eed
Uur et Gräin fon e Struke, uur et Wiet fon et Sound
Aal sunt Brure, fräi Foulk fon Fräislound

Wie sjunge fon Fräislound, mä fuul Doanseräi

Fon't Lound fon uus Haat, deer lieuwje wie fräi
Ferbuund'n truch dit Läid, sunt wie je Früünd
Un sjung' uur do Skede fon't fräisene Biend

Ju Toal fon die een' fint die uur apaat

Man wie drege dätsälge Fertälster in't Haat
Fon n Foulk, wät lieuw't in Gemeensoamkaid
Soloange die Wiend fon e Wulken wait

As Brure sunt wie, uus Lound is ächt

Wie hälpje enuur, man sunt nemens Knächt
Ljuchtet die Mäid'n, ropt wier die Roaw'
Sunt wie altied un eeuwich ljauer dood as Sloaf

Oerset troch Henk Wolf en Wolter Jetten

Üüs Fraschlönj (Nordfrysk)
As en föögel sü fri, as di win önj e feen
Di wait döör e hääre foon min Annemaleen
Ouer t gräin foon e kuuge, et wit foon e sönj
Vivat huuch, Frasche, önjt fri fiderlönj

We doonse, we schunge, foon Fraschlönj stäis wi

Foon et lönj foon üüs hart, deer laawe we fri
Åål iinj döör ån sung - än frün' önj e siil
Sü mååge we üüs lönj tu iinj friisk gehiil

Önj üüs spräke as wilems n batje ferschääl

Duch üüs harte ferteele mån bloot dåtheer tääl
Foon en följk, dåt wåkst än dåt grait än dåt blait
Sü lung as e win foon e wulkene wait

Üüs harte san rüm, üüs kiming as klåår

We hääwe niinj knächte, niinj hiire sügåår
Uler en kining, uler en groow
We bliwe åltens än eewi liiwer düüdj as sloow

Oerset troch Henk Wolf (mei stipe fan Erk Petersen)

Uns Fraisland (Ostfrysk Platt)
As ein Veugel so freei, as de Wind over ‘t Land,
over See, over t‘ Haaid, over ‘t weihende Koorn,
over dat Greun van de Weiden, dat Witt van de Sand.
Fleegt op ji Freisen, freei Volk van Fraisland.

Wi singen van Fraisland, wi danzen daarbie,

van dat Land van ons Haat, daar zund wi freei,
verboenn‘n dör dit Leid, verwandt in de Seel.
Wi overwinnen de Grenzen van dat fraiske Geheil.

fan ons Toengen roellt en hail anner Sprouk,

man in uns Harten vertellen wi desülvge Geschicht
van en Volk, dat leeft, dat mitnanner verwandt is,
solang as de Wind doar de Woelken waaiht.

Uns Harten sünd roem, uns Kimme is kloarh.

Wi paazen uns an man deinen keen Heer.
Lucht denn de Morgen, gnarrt weer de Raufv,
denn sünd wi alltied un eewig leiver dood as Slauf.