Sinaasappels zijn niet de enige vruchten van Jeanette Winterson gaat over Jeanette’s jeugd

onder de invloed van godsdienstig fanatisme en hoe ze door de jaren heen de kerk verlaat.

In het eerste deel maakt de lezer kennis met Jeanette. Ze is geadopteerd door een stel uit
Noorden van Engeland, in een erg conservatief dorpje. Haar moeder is een kerkganger, dus
wordt Jeanette ook streng opgevoed en voorbereid op een leven als zendeling. Het is een
roman & autobiografische fictie, die verteld wordt uit het zichtpunt van Jeanette. Het is een
mooi boek omdat het praat over de realiteit en worstelingen van mensen die opgroeien in
een schadelijk streng religieus huishouden. Wanneer Jeanette 7 is krijgt ze last van
gehoorproblemen. In haar kerk denken ze dat Jeanette vervuld is van een heilige geest,
maar uiteindelijk blijkt dat ze doof is en moet worden geopereerd. Wanneer Jeanette 16 is,
besluit ze samen met haar vriendin, Kathy, de kerk te verlaten.

Na een paar jaar brengt Jeanette haar moeder een bezoek, om herinneringen op te halen
komt ze er achter dat haar moeder families met bezeten kinderen helpt. Jeanette gaat op
een heuvel wonen. Ze komt tot de conclusie dat ze nog steeds in god gelooft maar niets met
haar familie te maken wil hebben. Het boek intrigeerde me echt, het was nieuw voor mij om
in zo'n gesloten wereld te kunnen kijken waar zo streng in hun geloof waren. Voor mij was
het een beetje verwarrend in het begin, maar na dat ik Jeanette’s fantastische manier van
schrijven begon te begrijpen heb ik echt van het boek genoten.
Soms kwam je kleine verhaaltjes tegen die naar mijn mening goede verwijzingen waren naar
het onderwerp van dat hoofdstuk. Ik geef het boek een 8/10. Zeker een aanrader!