Adam Mickiewicz Burza

Burza Adama Mickiewicza to jeden z 18 utworów z cyklu Sonety krymskie,

wydanego w 1826 r.

● Podmiot liryczny to romantyczny wędrowiec w kontakcie z żywiołem

natury.
● Motyw morza – siły, nad którą nie można zapanować.

Burza i Sonety krymskie Mickiewicza – geneza

Sonety krymskie były inspirowane podróżą Mickiewicza w 1825 r. na Krym.

● Poetycki, subiektywny dziennik z podróży.

● Wschodnie krajobrazy i realia są pretekstem do ukazania wrażeń oraz
przeżyć podmiotu lirycznego.
● Perspektywa tułacza – emigranta, który porównuje oglądane miejsca
do krajobrazów ojczyzny.
● Podmiot liryczny jako homo viator – motyw człowieka tułacza, dla
którego wędrówka ma dwa wymiary: zewnętrzny (poznanie innych
rejonów, kultur) oraz wewnętrzny (odkrywanie samego siebie).

Sonet – cechy gatunku

Sonet to utwór liryczny o bogatych tradycjach – sonety pisali m.in. Dante,
Petrarka, Sęp Szarzyński, Szekspir.

● Sonet wyróżnia się uporządkowaną budową i rozkładem treści: 14

wersów podzielonych w odmianie włoskiej na cztery strofy, z których
dwie pierwsze (czterowersowe) mają zazwyczaj charakter opisowy, a
dwie następne (trójwersowe) – refleksyjny (w odmianie francuskiej:
trzy strofy czterowersowe i dystych, czyli strofa dwuwersowa).
● Adam Mickiewicz urozmaicił budowę i styl sonetu włoskiego:
wprowadził do niego nową tematykę, dialog, a także przełamał
zasadę sztywnego podziału na części opisową i refleksyjną.
Burza – streszczenie
W sonecie Burza Mickiewicz ukazuje statek w trakcie burzy na morzu.

1. strofa: Obraz burzy szalejącej na morzu i miotanego falami okrętu –

porwany żagiel, ogłuszający ryk wody, krzyki pasażerów, bezsilność
załogi (wiatr wyrywa majtkom liny), krwawo zachodzące słońce.
2. strofa: Wycie wichru, fale przypominające góry, nadchodząca śmierć
jak żołnierz idący w kierunku zniszczonych murów.
3. strofa: Obraz ludzi w beznadziejnym położeniu – jedni są półmartwi,
inni załamują ręce, przyjaciele padają sobie w objęcia w geście
pożegnania, niektórzy się modlą.
4. strofa: Opis milczącego podróżnika, który nie reaguje na to, co się
wokół niego dzieje. Siedzi w odosobnieniu i rozmyśla. Określa w
myślach tych, którzy jego zdaniem są szczęśliwi: przyjmują postawę
aktywną i tracą siły na walkę z żywiołem lub mają wiarę, aby się
modlić, a także kogoś przy sobie, z kim mogą się pożegnać.

Burza – interpretacja
W sonecie Burza Mickiewicz mistrzowsko skontrastował obrazy żywiołu i
stanu ducha bohatera. Zagrożenie nie robi wrażenia na bohaterze. Nie boi
się on śmierci. Jego postawa jest pasywna – nie okazuje żadnych emocji,
nie podejmuje działań, nie utożsamia się z żadną z grup. Jego refleksję
przepełnia gorycz – jest samotny, niezdolny do działania, brakuje mu wiary.
Wydaje się, że jest pogodzony z tym, co nieuchronne.