Machine Translated by Google

prau Tangkuban

Ing jaman rumiyin, ing tlatah Parahiyangan ing Jawa Barat wonten karajan ingkang dipunperentah dening
Ratu Mbiling. Dheweke dadi ratu sing bisa lan nemtokake. Umure wis 25 taun nanging ora duwe pendamping, pancen
ora gelem omah-omah.

Ing sawijining dina dheweke mlaku-mlaku ing

taman Ratu Mbiling : “Hmmm... hawane taman iki pancen adem tenan.
Dumadakan keprungu swara tangise bayi , Ratu
Mbiling : “Kenging punapa wonten swara tangis bayi? Hah? Iki bayine sapa?"
Ratu nggendong bayi
Ratu Mbiling : “Wiwit saiki kowe bakal dakdadekake anakku lan dakjenengake Dayang Sumbi”.

20 taun salajengipun, Dayang Sumbi tuwuh dados wanita ingkang ayu. Kaendahane nyebar ing saindhenging
kerajaan.

Ratu Mbiling : "Apa iki karma kanggo aku?"

“
Dayang Sumbi : Ana apa ibu?”
Ratu Mbiling : "Kowe kudu enggal rabi karo Sumbi!"
Dayang Sumbi : “Nuwun sewu ibu. Sumbi durung kepengen nikah.”
Ratu Mbiling : “Kowe kudu rabi karo Sumbi, aja kaya ibumu. Kowe kuwi penerus tahta kerajaan iki!”
Dayang Sumbi meneng wae
Ratu Mbiling : “Sumbi, yen kowe mung ana rong pilihan. Arep nikah utawa ibu asing ing pinggiran
alas. Aja bali menyang kraton, kajaba ibumu dhewe dhawuh utawa owah-owahan pikirane lan arep
omah-omah!”
Dayang Sumbi : “Nanging bu”
Ratu Mbiling : "Kowe kudu enggal-enggal milih, dhuh anakku!"
Dayang Sumbi : “Inggih bu, Sumbi badhe milih manggen wonten ing wana”

Ratu Mbiling kaget, ora percaya karo pilihan putrine

Ratu Mbiling : “Hah? Apa sampeyan yakin putriku? Pilih urip susah ing alas lan ninggalake ibumu lan kraton iki?”

Dayang Sumbi : “Sumbi yakin mbak, Sumbi ora gelem pertumpahan darah mung amarga nampa lamaran pangeran”.

Ratu Mbiling : “Lha yen kuwi pilihanmu putri, aku bakal mrentah prajurit gawe gubug.”

Pungkasane, kanthi ati kang abot, Sang Ratu nglilani putrane, Dayang Sumbi, dibuwang menyang kerajaan
alas sing adoh adoh saka kraton

Tekan alas
Dayang Sumbi : “Hah, bosen banget lan sepi kene, untunge aku nggawa benang lan sawetara.
jarum. Aku bakal ngisi wektu luangku nganggo tenun”

Nalika dheweke nenun, salah sawijining gulungan tiba ing njaba gubug. Dheweke rumangsa
males njupuk gulungan benang.
Dayang Sumbi : “Sapa sing arep njaluk benang kanggo aku, yen wong wadon bakal dakdadekake adhine, lan yen wong
lanang dakdadekake bojone.”
Machine Translated by Google

Ora dinyana-nyana, dumadakan ana asu lanang marani dheweke nggawa gulungan benange.

Tumang : “Woy!..”

Dayang Sumbi kaget banget amarga sing njupuk benang iku manuk
asu, dheweke rada melas amarga sumpah sing nembe diomongake Dayang Sumbi :
“Hah? kok ana asu ing kene? Apa sing dakkandhakake?”

Dumadakan saka langit ana swara “Dayang Sumbi kowe kudu netepi janjimu, sakjane asu
kuwi pancen jodhomu”.

Dayang Sumbi : “Sapa kuwi?”

Sawise keprungu swara, dumadakan asu kasebut njupuk gulungan benang

malih dadi nom-noman sing nggantheng, jebul dheweke iku titisan dewa.
Dayang Sumbi : “Satemene kowe sapa lan asale saka ngendi?”
Tumang : “Nuwun sewu putri, kula titisan dewa. Putri bisa ngarani aku Tumang”
Dayang Sumbi : “Dadi kowe kuwi titisan dewa?”
Tumang : "Inggih putri"
Dayang Sumbi : “Nanging kok rumiyin asu?
Tumang : “Iki laknat abdine Putri, laknat kanggo kesalahan sing wis tak lakoni biyen”

Dayang Sumbi : “Oke Tumang, kanggo netepi janjiku, aku gelem dadi bojomu”

Dayang Sumbi akhire nikah karo Tumang. Nalika mung karo Dayang Sumbi,
Tumang malih wujud manungsa, nanging nalika wonten ing sakiwa tengenipun tiyang sanes lajeng
wangsul malih wujud asunipun.
Wektu terus. Dayang Sumbi lan Tumang uga dikaruniai anak lanang sing apik-apik.

Dayang Sumbi nggendhong Sangkuriang

Dayang Sumbi : “Putra kita ganteng banget, mirip banget sama kamu”
Tumang : "Ya, dheweke uga kaya sampeyan"
Dayang Sumbi : “Jenenge apa sing apik kanggo dheweke?”
Tumang : “Piye Sangkuriang?”
Dayang Sumbi : “Jenenge apik”
Tumang : “Mulai saiki awake dhewe ngarani Sangkuriang”

Ora krasa Sangkuriang wis gedhe lan pinter mburu. Nanging Tumang luwih seneng malih dadi asu
yen lagi karo anake.

Ing sawijining dina nalika Sangkuriang arep mburu.

Dayang Sumbi : “Nak, gawanen ibu atine kidang ya? Ibu kepengen banget mangan ati kidang”
Sangkuriang : “Inggih bu. Ayo Tumang!”
Tumang : “Wah!”
Machine Translated by Google

Sangkuriang lan Tumang mburu

(Kancil lunga)
Sangkuriang : “Tumang! Kejar kancil!”

Tumang mlayu nyedhaki kancil, nanging amarga si Tumang uga ora nemoni kancil,
akhire Sangkuriang nembak kancil. Nanging panah tumuju marang Tumang.
Banjur nyembeleh Tumang.

Sangkuriang : “Wong Tumang bodho, tinimbang nyingkiri dalan, malah nyesel. Tinimbang mulih nganggo tangan
kosong, luwih becik aku nyembeleh Tumang lan njupuk atine.

Tekan ngomah, ati digodhog lan dipangan ibune. Sawise mangan,

Dayang Sumbi sing biyen ora weruh Tumang banjur takon marang Sangkuriang.

Dayang Sumbi : "Sangkuriang, nang endi si Tumang??"

Sangkuriang : “Mbak, asu kuwi tak mbeleh lan njupuk atine. Aku dhawuh ngoyak Kancil,
nanging ora olèh, banjur tak témbaki kancil, nanging panahku nduwéni mbak”

Dayang Sumbi : "Apa... kowe mateni Tumang?"

Sangkuriang : “Kenapa bu?” (kaget)
Dayang Sumbi : “Tumang bapak kandungmu! Kowé wani matèni dhèwèké!”
Sangkuriang : “Bapak kandung kula? Kok bapakku dadi asu!”
Dayang Sumbi : "Dheweke titisan dewa laknat!"

PRAAAK, Dayang Sumbi nggebug sirahe Sangkuriang nganggo watu.

Dayang Sumbi : “Sira lungaa! Kowe bajingan!”

Sangkuriang : “Inggih bu”

Dheweke ora ngerti arep menyang ngendi, alon-alon ngliwati alas. Dumadakan dheweke
semaput, banjur ana pertapa sing kuat teka lan nggugah dheweke.

tapa : Sapa jenengmu cah enom? Kok kowe lungo neng tengah alas?”

Ananging amargi pukulan ing endhas Sangkuriang atos sanget, piyambakipun kecalan pangeling-eling

Sangkuriang : “Mbah sapa? Aku nang endi?"

tapa : “Tenang cah nom, mbah biyen pertapa saiki awake dhewe neng alas. Apa sampeyan bisa
ngomong sapa jenengmu wong enom? Lan sampeyan saka ngendi?”
Sangkuriang ngaso lan nyoba ngeling-eling kedadeyane dheweke
tapa : “Koyone sampeyan ilang memori amarga ana impact ing sirah. Apa kowe gelem dadi
muridku?”
Sangkuriang : "Murid?"
: Iya, mahasiswa. Mengko tak ajari perang."
Sangkuriang pertapa : “Bagus Guru”
tapa : “Lan saiki kowe bakal dakparingi jeneng Jaka Galih”.
Machine Translated by Google

12 taun kepungkur. Sangkuriang wis dadi satriya kang kuwat

: "Wis wayahe kowe nglakokake ilmu sing wis dakwulangake marang masyarakat!"
Sangkuriang tapa : “Bagus Guru. Aku bakal ngulandara kanggo mbantu masyarakat.
: "Pesenku aja mlaku ngidul."
Sangkuriang tapa : “Kenging punapa kula boten saged mlampah dhateng kidulipun Guru?”
Pertapa : “Tututi pituturku. Dadi sampeyan ora duwe nasib ala."
Sangkuriang : “Inggih, kula badhe ngengeti dhawuhipun Sang Guru”.

Dheweke langsung ninggalake Pertapa, lan lunga ngumbara. Kaya sing dikandhakake
Sangkuriang, yen Sangkuriang kudu mlaku ngalor, nanging dheweke mlaku ngidul. Lali pangandikane
tapa. Lan dheweke weruh bocah wadon, banjur kenalan.

Sangkuriang : “Sapa jenengmu Bu?”

Dayang Sumbi : “Nama kula Dayang Sumbi pak. Lan sapa jenengmu Pak?”
Sangkuriang : “Jenengku Jaka Galih. Apa aku bisa ngeterake Bu?”
Dayang Sumbi : “Nanging, kula mboten ngertos sinten pak”
Sangkuriang : “Tenang, aku dudu wong ala”
Dayang Sumbi : “Inggih pak.”
Banjur padha mlaku bebarengan
Sangkuriang : “Iki omahmu?”
Dayang Sumbi : “Inggih pak. Iku omahku. omah sing sederhana”
Sangkuriang : “Lajeng nyuwun tulung bu.”

Dina-dina liwati. Sawise perkenalan kuwi, Dayang Sumbi lan Sangkuriang saya cedhak lan
pungkasane padha tresna. Banjur padha sarujuk kanggo nikah ing mangsa cedhak.

Nalika Sangkuriang arep moro, dheweke njaluk Dayang Sumbi kanggo ngencengi ikat kepala.

Sangkuriang : "Dayang Sumbi, apa kowe bisa ngencengi ikat kepalaku?"

Dayang Sumbi : “Tentu”

Dayang Sumbi weruh tatu ing sirahe Sangkuriang.

Sangkuriang : “Tenan?”
Dayang Sumbi : “Bener. Apa sampeyan bisa ngandhani apa sebabe tatu sampeyan?"
Sangkuriang : “Aku ora kelingan apa sing kedadeyan dina iku, nanging ana wong tapa sing nggugah aku
ing tengah alas. Jarene aku semaput sawise mlaku-mlaku liwat alas tanpa tujuan"
Machine Translated by Google

Dumadakan Dayang Sumbi kelingan nalika dheweke nabrak Sangkuriang nganggo watu sawetara taun kepungkur
biyen.
Dayang Sumbi : “Hah?”
Sangkuriang : “Ana apa, Dayang Sumbi?”
Dayang Sumbi : “Sampeyan umur pira nalika kedadeyan iku?”
Sangkuriang : “Mboten ngertos, mbok menawi sampun welas taun”
Dayang Sumbi : “Lah kowe kuwi anakku. Sampeyan anakku Sangkuriang. Aku tau nabrak sampeyan
karo watu lan ngusir sampeyan"
Sangkuriang : “Mboten! Aku Jaka Galih lan ibu mesthi wis tuwa lan ora ayu
dhewe."
Dayang Sumbi : “Nanging aku iki ibumu. Aku ora tuwa amarga aku mangan atine Tumang, asu sing mbok pateni njaluk atine.”

Sangkuriang : “Mboten mokal kowe ibuku”.

Nanging Sangkuriang ora percaya karo omongane ibune. Atine diblenggu rasa tresna lan ngeyel arep rabi karo
Dayang Sumbi. Weruh sikape anake, Dayang Sumbi tambah bingung lan wedi.

Sangkuriang : "Nanging kowe kudu dadi bojoku!"

Dayang Sumbi : “Mboten mokal kula rabi kaliyan anak kula piyambak.
Sangkuriang : “Kowe dudu ibuku, lan aku dudu anakmu.”
Dayang Sumbi meneng sedhela lan mikir babagan iki
Dayang Sumbi : “Oke, aku arep rabi karo kowe, nanging kowe kudu nggawe aku kapal gedhe
kanggo bulan madu kita mengko”
Sangkuriang : “Oke, aku bakal nampa syaratmu” (jawabe mantep)
Dayang Sumbi : “Ora mung kuwi, ana tlaga sing amba. Lan kabeh sing kudu dilakoni ing wayah wengi. Sakdurunge jago kluruk kabeh
kudu dilakoni."
Sangkuriang : “Aja kuwatir. Apa wae panjalukmu aku bakal nuruti.”

Sangkuriang enggal-enggal gawe kapal kanthi kesaktian gaibe. Nanging

nalika esuke munggah ing ufuk wétan, dheweke mung rampung kapal. Dayang Sumbi sowan.

Dayang Sumbi : “Kowe ora nyukupi syaratku sing nomer loro, mengko nikah kita batal.”
Sangkuriang : "Kita tetep nikah!"
Sangkuriang nyekel tangane Dayang Sumbi kenceng, nanging ana swara banter banget lan dumadakan Dayang
Sumbi ilang.
Sangkuriang : “Kowe neng endi Dayang Sumbi? Aku bakal nemokake sampeyan lan omah-omah!”

Sangkuriang jengkel lan nendhang prau sing digawe kuwalik. Alon mudhun kapal
alon-alon digedhekake lan malih dadi gunung sing isih ana nganti saiki, yaiku Gunung Tangkuban Perahu ing Jawa Kulon.