Slowianie budowali osady, składające się z licznych domów.

Najpopularniejszym budulcem było drewno, którego było pod dostatkiem.

Kamienne budowle pojawiały się bardzo rzadko i dopiero w późniejszych

wiekach.

Poza osadami składającymi się z ciasno przylegających do siebie domostw,

znane były również pół lepianki, czyli samodzielne domostwa budowane na
podobnej zasadzie.

Zapasy, bydło, przedmioty codziennego użytku chowano często w osobnych

pół lepiankach.

Dopiero z czasem, rozpoczęto budowę chat, z dwoma lub więcej

pomieszczeniami.

W niewielkiej izbie słowiańskiej nie zawsze było łóżko (to znajdowało się w
zamożnych domach), natomiast koniecznością był stół i ława do siedzenia.

Dla dzieci wykonywano kołyskę.

Dzięki badaniom archeologicznym wiadomo, że cenne przedmioty, jak

również żywność Słowianie przechowywali w drewnianych skrzyniach.

Do dyspozycji gospodarzy były misy, łyżki, wiadra, krosno, żarna, a wystrój

uzupełniał strój wojownika.

Codziennie jedli bryję, czyli potrawę z rozgotowanej kaszy z różnorodnymi

dodatkami, mięsnymi bądź roślinnymi; jak również polewkę z dodatkami.

Za dodatki mogły służyć kawałki mięsa zwierząt dzikich albo hodowlanych

bądź rośliny zbierane w lesie albo uprawiane obok chaty.
Hodowano także krowy, kozy, świnie, owce, konie, jednak one były
wykorzystywane przede wszystkim jako zwierzęta pociągowe oraz środek
transportu w razie konieczności przebycia dużej odległości.

W słowiańskiej tradycji, preferowane są ubrania z białego

płótna, ponieważ zgodnie z tradycją Słowian, biały
reprezentuje absolutną wolność od wszystkich przeszkód,
wolność przejawu wszystkich możliwości.