BUOD NG FLORANTE AT LAURA (ISKRIP)

Mga Tauhan
 Romie John Latorza as Florante
 Denver Tupaz as Batang Florante
 Queen Schame Laude as Laura
 Kristian Felongco as Adolfo
 Khian Khurt Lusanes as Duke Briseo
 Mary Queenie Villaflor as Floresca
 Kyle Denzel Alcala as Menandro
 Welgem Belarmino as Haring Linseo
 Redeemer Allain Taroy as Aladin
 Felix Jan Alph Presga as Sultan Ali- Adab
 Jessa Rose Chiva as Flerida
 Arnold Hidalgo as Menalipo
 Jerico Ansino Dela Cruz as Heneral Osmalik
 Kent Cedric Prado as Emir
 Justine Serbito as Antenor
 Abel Dimalen at Angelo Tonogbanua as Dalawang Leon
Iba pang karakter
 Laika Budiongan
 Daniela Ignacio
 Jodel Marie Dublas
 Jovhem Magdaluyo
 Rica Tirado
 Zenaida Salilawan
1|P a g e
Tagapagsalaysay:
 Jane Michelle Ferrer
Mga Direktor
 Nathaniel Jayme & Denver Tupaz

 Pagpapakilala ng mga Tauhan

1. Ako si Florante, kilala ako bilang magiting na Heneral ng Albanya at aking iniibig ay si Laura
2. Laura ang aking pangalan. Anak ni Haring Linseo na Hari ng Bayang Albanya, ang iniibig ni Florante
3. Adolfo ang pangalan ng pinakamagaling na mandirigmang anak ng pinakamahusay na Don Selino. Ako’y mas
magaling pa sa Florante’ng inyong tinitingala’t hinahangaan.
4. Ako si Duke Briseo, ama ng dakilang heneral ng Albanya na si Florante
5. Ako naman si Floresca, kabiyak ni Duke Briseo. Ina ng pinkamagaling na heneral.
6. Ako si Menandro, tapat na kaibigan ni Florante. Hinding hindi ko pagtataksilan ang mahal kong bayang
Albanya.
7. Ako si Haring Linseo. Hari ng Bayang Albanya at ang ama ni Laura.
8. Ako si Aladin, ang pinakatapat na taga sunod ng aking mahal na amang Sultan, na kaya akong talikuran.
9. Ako ang pinakamakapangyarihang sultan na nasa inyong harapan. Ako si Sultan Ali-Adab. Sisiguraduhin
kong mapapasa-akin ang pinakamamahal kong si Flerida.
10. Flerida ang aking pangalan. Handa ko’ng gawin ang lahat para sa kaligtasan ng aking irog na si Aladin.
Tatalikuran ko ang lahat alang alang sa pagmamahalan namin kapalit man nito’y pagtataksil sa sarili kong
bayan.
11. Menalipo ang pangalan ko ako ang nagbantay kay Florante noong sanggol pa lamang siya.
12. Heneral Osmalik- ako ang sumakop sa bayan ng Krotona
13. Emir ang pangalan ko at ako ang nagtangkang sakupin ang Albanya
14. Antenor ang pangalan ko. Guro ni Florante na may busilak na puso

Tagapagsalaysay: Ang Florante at Laura ay naglalarawan ng dalisay na pag-ibig. Ito ay tungkol sa unang pag-
ibig ng may akda na si Francisco ”Balagtas” Baltazar kay Maria Asuncion Rivera na tinatawag niyang Selya.
Halina’t tunghayan natin ang pag - iibigan ni Florante at Laura na nagpapatunay na kapag ang pag-ibig ng
dalwang tao ay tunay kahit anumang problema at unos ang darating, sila ay ipagtatagpo pa rin ng tadhana. Ang
tunay na pag-ibig ay marunong makuntento sa kanyang iniirog.

(KAGANAPAN 1)
Tagapagsalaysay: Sa gitna ng masukal at madilim na kagubatan, sa mga puno ng Higera at Sipres ay nakatali
ang nananaghoy, kaawa-awa at sugatang mala-Adonis ang kaanyuan. Florante ang bansag sa kaniya, isang
matipunong anak ni Duke Briseo na dinakip, pinahirapan at ipinatapon sa labas ng kahariang Albanya.

Florante: Oh Diyos na makapangyarihan, bakit ba to nangyayari sa akin? Oh, mahal kong Albanya, ako’y iyong
patawarin sapagkat hindi kita nagawang ipagtanggol sa kamay ng mga taong sa iyo ngayo’y nang-aalipin.
Oh, Laura na aking iniibig, bakit ka nagtaksil?
Napakapait mo tadhana, bakit mo to ginagawa? Laura, aking mahal at Albanya na aking sinilangan, ako sa inyo
ngayon ay nagpapaalam.
2|P a g e
(KAGANAPAN 2)
Tagapagsalaysay: Habang nakagapos si Florante ay umalingawngaw sa buong gubat ang kanyang tinig.
Makalipas ang ilang sandali, isang gererong moro na nagngangalang Aladin ang napadpad sa di kalayuan.
Sukdol langit ang pagmamahal niya sa kasintahang si Flerida na inagaw ng mismo niyang ama.

Aladin: Oh tadhana, ‘bat kay lupit mo? Di ko mawari ang nadarama ko ngayon. Ang iniibig kong si Flerida ay
inagaw ng aking ama. Kay lupet mo kapalaran ba’t ama ko pa?! Hindi ko hiniling na magdurusa ng ganito dahil sa
pag ibig kong dalisay at totoo.

Tagapagsalaysay: Sa kalagitnaan ng kaniyang pagdadalamhati, ay may narinig siyang tinig. Animo’y malapit
lang sa kaniyang kinaroroon. Sinundan niya ang mga taghoy nitong kaawa-awa.

Florante: Oh Laura bakit akoy iniwan at pinagtaksilan? Tadhana’y kay lupet akoy naiipit ang sakit sakit! Ama
kong pinakamamahal ika’y pinatay ng walang kalaban laban. Sa panahon ng iyong kamatayan ako’y nasa iyong
isipan. Oh, mahal kong ama. ako’y nagdurusa ‘pagkat ikaw’y wala na.
Aladin: Kay pait ng kanyang sinapit. Pupuntahan kita sa iyong kinaroroonan. (sinundan ang tinig ni Florante)

Pangunahing Awitin (ULAN)

Florante:
Lagi nalang umuulan
Parang walang katapusan
Tulad ng paghihirap ko ngayon
Parang walang humpay
Sa kabila ng lahat ng aking pagsisikap
Na limutin ka ay di pa rin magawa
Aladin:
Hindi naman ako tanga
Alam ko nang wala ka na
Pero mahirap lang na tanggapin
Di na kita kapiling
Iniwan mo akong nag-iisa
Sa gitna ng dilim at basang-basa pa sa ulan
Sabay:
Pero wag mag-alala di na kita gagambalain
Alam ko namang ngayon may kapiling ka nang iba
Tanging hiling ko sayo
Na tuwing umuulan
Maalala mo sanang may
Nagmamahal sayo, ako.

Tagapagsalaysay: Sa pagtunton ng boses ay agad natagpuan ni Aladin si Florante. Agad niya itong nilapitan
subalit nakita niya ang dalawang leon na akmang sisilain na ang binata. Hindi nag atubili si Aladin na tulungan
ito.
3|P a g e
Florante: Mahal kong Laura, ikaw ba ’yan? Tulungan mo ako!

Tagapagsalaysay: Humanap si Aladin ng lugar upang may mapagpahingahan sila. Kinabukasan, nang magising
si Florante…

Florante: Sino ka? Balak mo ba akong paslangin? Anong pakay mo at iniligtas mo ako?
Aladin: Huminahon ka kapatid. Narinig ko iyong paghihinagpis kaya agad kitang pinuntahan. Ako si Aladin.
H‘wag kang mag alala’t wala akong masamang hangarin sa iyo.
Florante: Hindi ba’t magkaaway ang ating mga lahi?
Aladin: Ako’y taga Persya at isang moro. Ikaw naman ay isang kristiyano. Magkaiba man tayo ng kahariang
pinanggalingan, wala pa rin’g pinipili ang pagtutulungan. Sino ka nga pala?
Florante: Ako si Florante, taga Albanya. Ikinagagalak kong makilala ka.

Tagapagsalaysay: Ang dalawa ay unti-unting naging magkaibigan.

Florante: Ako’y nagpapasalamat sa pagligtas mo sa akin. Di ko alam kung paano ako makakabawi sa kabutihang
ginawa mo.
Aladin: Walang anuman iyon. Sya nga pala, ano ba ang dahilan ng iyong pagtangis?
Florante: Sakit at poot ang aking nararamdaman. Ang aking pinakamamahal na sinta ay nagawa akong
pagtaksilan. Isa pa, ang aking mahal na bayan - ang Albanya, ay inaalipin ni Konde Adolfo na siya rin’g pumatay
sa aking ama at ng aking mga kaibigan ay hinati ang katawan.
Aladin: Ikinalulungkot ko ang mga nangyari sa ‘yo. Sana’y malampasan mo ito at kung nais mo ng tulong ay
maaasahan mo ako.
Florante: Alam kong mayroon kang katapatan aking kaibigan, kaya’t hayaan mong ikwento ko sa iyo ang mga
naganap.

(KAGANAPAN 3)
(FLASHBACK)
Tagapagsalaysay: Si Florante ay ipinanganak sa kaharian ng Albanya. Anak siya nina Duke Briseo at Prinsesa
Floresca. Noong si Florante ay sanggol pa lamang, may isang malaking ibon ang nagtangkang kunin siya.
Sa mga panahog iyon ay si Menalipo ang naatasang magbantay sa sanggol.

Menalipo: May isang mabangis na buwitre! (Patayin ang buwitri)

Tagapagsalaysay: Bigla namang dumating si Floresca sa labis na pangamba.

Floresca: Anak ko, buti at hindi ka napahamak!

Menalipo: Reyna Floresca, ako’y iyong patawarin sapagkat hindi ko kaagad napansin ang buwitre at nagawa
nitong makapasok rito.
Floresca: Wala kang dapat na ipagpaumanhin. Bagaman, nagpapasalamat pa rin ako at iniligtas mo ang aking
anak sa bingit ng kamatayan.

(KAGANAPAN 4)
4|P a g e
Tagapagsalaysay: Lumipas ang maraming taon nang si Florante ay labing-isang taong gulang na. Pinag-aral siya
ng kaniyang ama sa Atenas na dahilan ng pagkalungkot ng kaniyang ina at mapapawalay siya sa piling nito.

Floresca: Bakit kailangan pa niyang lumayo?

Duke Briseo: Sapagkat mas mainam ang pagtuturo roon. Kung hindi siya mag-aaral ay ano na lamang ang
kahahantungan niya sa kinabukasan?
Prinsesa Floresca: Subalit, sino ang mag aalaga sa kaniya roon? Bata pa lang si Florante, Briseo.
Duke Briseo: Naroon ang aking mga kaibigan na handang gumabay sa kaniya. Huwag kang mag alala.
Florante: Ina, ipinapangako ko po na pagbubutihan ang aking pag-aaral at mag-uuwi ng karangalan para sa
inyo. Mag-iingat po ako roon aking Ina. Huwag ka’ng mangamba.
Floresca: Anak, nawa’y maging ligtas ka.
Duke Briseo: Alam kong magiging maayos at ligtas ka roon, mag iingat ka Florante, anak ko.
(magyayakapan ang pamilya)

(KAGANAPAN 5)
Tagapagsalaysay: Naglakbay si Florante patungong Atenas upang doon mag-aral. Nakilala niya si Adolfo,
gurong si Antenor na may busilak na kalooban, at si Menandro na naging matapat at malapit niyang kaibigan na
pamangkin ng kaniyang maestro. Si Adolfo ang tinitingala ng karamihan. Ngunit nang siya’y dumating, tila ito’y
inagawan. Nagkakaroon sila ng isang pagsasadula tungkol sa trahedya ng dalawang apo.

Antenor : Ikaw Forante ang gaganap bilang Polinise at si Adolfo naman bilang Etyokles.

Tagapagsalaysay : Nang handa ng magsadula’y nanlisik ang mga mata ni Adolfo. Balak niyang totohaning
paslangin si Florante. (magsasadula, may hawak na espada ang dalawa)

Adolfo: Ikaw Floranteng mang aagaw! Dapat ka ng mamatay!

Florante: Ngunit anong nagawa kong masama sa ‘yo? Ang tangi ko lamang hangarin ay mag-uwi ng karangalan
sa ating bayan.
Adolfo: Karangalan? Sa ating bayan? Nasa sayo na ang lahat ng atensyon. Nais mo pang agawin sa akin pati ang
karangalan? Hindi maaari. Dapat ka nang mamatay! (Dadating si Menandro, ililigtas si Florante)

Menandro: Ano’ng nangyayari sa ‘yo Adolfo? Nasisiraan ka na ba ng ulo? Ito’y pagsasadula lamang. Bakit mo
gugustuhing patayin si Florante ng totoohanan?

Tagapagsalaysay: Si Adolfo ay umuwi sa Albanya’t hindi na nakabalik muli sa Atenas. Nang lumaki na si
Florante ay may natanggap itong liham mula sa Albanyang sinilangan.

Mensahero: Mawalang-galang na po. Isang liham galing kay Duke Briseo.

Tagapagsalaysay: Unti-unting binuksan ni Florante ang liham at tumambad sa kanya ang balitang
sumakabilang buhay na ang kanyang ina.

Florante: Oh aking ina’ng pinakamamahal, bakit mo ako nilisan? Matagal tayong hindi nagkasama. Ama,
hintayin mo ako, pupunta ako’t handang kitang damayan.
5|P a g e
Tagapagsalaysay: Dahil sa nangyari, kinausap ni Florante ang kanyang guro.

Florante: Maestro, kailangan ko munang magpaalam sa inyo. Labis ang aking pasasalamat sa lahat ng naibahagi
niyong tulong sa ilang taong pamamalagi ko rito. Hanggang sa muli nating pagkikita.
Antenor: Walang anuman Florante. Ngunit mag iingat ka sa mga banta ng Konde Adolfo. Nawa’y
mapagtagumpayan mo ang dagok na iyong susuungin. Huwag kang magpapadala sa magiliw niyang pakikiharap.

(KAGANAPAN 6)
Tagapagsalaysay: Niyapos siya ng kanyang guro at doon ay pinayagan niya si Menandro na sumama kay
Florante upang magtungo sa Albanya. Nang makarating sa Albanya.

Florante: Aking ama, nagkita rin tayong muli. (niyakap ang ama).
Duke Briseo: Anak, salamat sa Panginoon at nakauwi ka nang ligtas at matiwasay. Alam kong masakit ngunit
kailangan nating tanggapin na wala na ang iyong ina.

Tagapagsalaysay: Sa gitna ng kanilang pagtatangis ay may isang sulat na ipinadala ang lolo ni Florante.
Naglalaman ito ng balitang paglusob ng mga Moro sa bayan ng Krotona.

Florante: Ano ba’ng nararapat nating gawin ama?

Duke Briseo: Samahan mo ako at tutungo tayo kay Haring Linseo.

Tagapagsalaysay: Nang makarating ang mag-ama ay agad silang nagbigay-pugay dito.

Duke Briseo: Mahal na hari, ang aking anak na si Florante.

Florante: Mahal na Hari ikinalulugod kitang makilala.
Haring linseo: Maligayang pagdating. Ikaw, Florante ang magiging pansamantalang heneral ng hukbo na
dadako sa Krotona laban sa mga Moro.
Florante: Ikinagagalak ko po ang inyong pasya mahal na hari. Makakaasa kang tutupdin ko ang iyong inuustos.
Haring Linseo: Kayo’y tumindig. Ako si haring Linseo at nagpapasalamat ako sa suportang inyong ipinapakita.
Siya nga pala, ito ang anak kong prinsesa, si Laura.

Tagapagsalaysay: Nakadama ito ng magkahalong kaba’t pag-ibig nang masulyapan ang anak ng hari. Isang
dilag na may angking karilagan at mabuting kalooban. Ang kaniyang mga bilugang mata ay animo’y bituing sa
langit na kumikinang-kinang sa ganda.

Laura: Magandang araw sa iyo ginoo. Nalulugod akong makilala ka.

Florante: Magandang araw binibining marikit. (kinuha ang kamay at hinalikan)
Laura: Maraming ikinuwento sa akin ang iyong ama.
Florante: Kung gayon ay kilala mo na pala ako. Sa pamamalagi ko rito sana’y makilala pa kita nang lubos, aking
binibini.
Laura: Natutuwa rin akong makilala ka. Sana’y magkaroon tayo ng panahon upang makilala nang lubos ang
isa’t-isa.

6|P a g e
Tagapagsalaysay: Mabilis silang nagkapalagayan ng loob.

Florante: Aking mahal! Sa sandaling nasilayan kita ay agad akong nahalina sa iyong kagandahan. Ikaw lang ang
aking iibigin.

Ikalawang Awitin (Ikaw Ang Iibigin)

Florante:
Sana'y dinggin mo ang awit kong ito
Awit na nagmamahal sa 'yo
Awit na may pag-ibig mula sa aking puso
Ang awit kong ito'y para sa 'yo
Laura:
Langit ang bawat saglit sa piling mo
Ligaya kang tunay sa puso ko
'Di ko makakayanang mawalay ka sa akin
Ang nais ko'y laging kapiling ka
Sabay:
Ikaw ang tangi kong iniibig
Ikaw ang aking mahal magpakailanman
Dito sa aking puso
Wala nang papalit sa isang katulad mo
Kahit na magpakailan pa man
Ikaw ang iibigin ko

Laura: Ganoon din ang nararamdaman ko Florante. Hangga’t nabubuhay ako ay ikaw lang ang aking paka-
mamahalin!

Tagapagsalaysay: Ngunit panaho’y sadyang kay bilis at kailangan ng umalis ni Florante upang makipagdigma
at ipaglaban ang bayang mahal.

Florante: Laura, ako’y lilisan muna at nawa’y huwag kang mayayamot.

Laura: Batid ko kung saan at ano ang iyong pupuntahan ngunit pakiusap magbalik ka Florante ko.
Florante: Laura, sinta ko. Babalik ako para sa iyo at para sa Albanya.

Tagapagsalaysay: Hindi mapigilan ni Laura ang pagdaloy ng luha sa kanyang mga mata. Niyapos na lamang siya
ni Florante upang gumaan ang kaniyang kalooban. Ang luha nito’y tanda ng kaniyang malalim na pagmamahal.
Narating nila ang bayan ng Krotona. Sinagupa at nakipagdigma sila sa mga moro. Sa gitna ng labanan, naaninag
ni Florante ang pinuno ng hukbong Persya na si Heneral Osmalik, ang mga mata nito’y tila nakamasid sa kanya.

Heneral Osmalik: Heneral Florante, magsisisi ka na ako’y iyong kinalaban. Ang matalim kong sandata ang
siyang pupuksa sa iyo. Babalik ka sa mahal mong Albanya na isang malamig na bangkay.
Florante: Heneral Osmalik, ika’y bibigyan ko ng pagkakataong umatras, kung hindi, wala na akong magagawa
kundi ika’y paslangin.

7|P a g e
Heneral Osmalik: Walang pinuno ang gugustuhing umatras sa anumang laban, ika’y mamamatay sa aking mga
kamay.
Florante: Puwes, humanda ka’t magtutuos tayo ngayon din!
(Sa gitna ng labanan ay napaslang si Heneral Osmalik)
Florante: Paalam, Heneral Osmalik.
Mga kawal ni Heneral Osmalik: Wala na ang pinuno. Umalis na tayo habang may pagkakataon pa.
(nagsitakbuhan)
Menandro: Sige, takbo. Atras na mga moro! Tayo ang nagtagumpay! Magbunyi! Mabuhay!

(KAGANAPAN 7)
Tagapagsalaysay: Sa kabilang dako, may mga grupong nais sumakop sa Albanya na kinabibilangan ni Emir.
Ikinulong nila sina Adolfo, Duke Briseo, at si Haring Linseo. Si Emir ay nagtapat ng pag-ibig kay Laura at akma pa
sanang gahasain ito. Subalit:

Laura: Pakawalan ninyo ako. Bitawan niyo ako!!

Emir: (Tangkang hawakan ang mukha ni Laura) Laura.
Laura: Ano ang ibig sabihin nito?
Emir: Huwag ka nang pumiglas pa Laura. Makikipag isang dibdib ka sa akin. Lahat ng nanaisin mo’y aking
ibibigay sa ‘yo. (akmang hahalikan)
(Sinampal si Emir)
Laura: Hindi ko nais na makipag isang dibdib sa isang huwad na tulad mo. Sintigas ng bakal ang iyong puso’t
wala kang…
Emir: kung ‘yan ang iyong nais, nararapat sa ‘yo ang kaparusahan. Mga kawal, dakpin si Laura!
Laura: Bitawan ninyo ako, saan niyo ako dadalhin? (umiiyak habang kinakaladkad ng mga kawal)

Tagapagsalaysay: Nang makarating ang hukbo ni Florante sa bayan ng Albanya ay pinahinto niya ang mga ito
sa paanan ng bundok dahil nakita niya ang pulutong ng mga Moro na may babaeng kinakaladlkad at tila
nakagapos.

Florante: Pakawalan niyo ang walang kalaban laban na binibini.

Moro: Wag kang makialam. Humakbang kayo at pupugutan namin ng ulo ang babaeng ito.
(tinalo ni Florante ang mga moro)
Tagapagsalaysay: Siya’y nagulantang nang makita ang kaniyang irog na si Laura.
Florante: Oh, Laura, aking sinta, anong nangyari at sinong hampaslupa ang gumawa nito sa ‘yo?

Ikatlong Awitin (Kay Tagal Kitang Hinintay)

Florante:
Hawakan mo ang aking kamay
At tayong dalawa'y maghahasik ng kaligayahan
Bitawan mo'ng unang salita
Ako ay handa nang tumapak sa lupa
Laura:
Nagkita rin ang ating landas
Wala nang iba akong hinihiling kung 'di ika'y pagmasdan
8|P a g e
Mundo ko ay 'yong niyanig
Oh, ano'ng ligayang ika'y sumama sa akin
Nais ko lang humimbing
Sa saliw ng iyong tinig
Sabay:
Parang isang panaginip
Ang muling mapagbigyan
Tayo'y muling magkasama
Ang dati ay balewala
Panatag ang kalooban ko
At ika'y kapiling ko na
Oh, kay tagal kitang hinintay

Laura: Oh, Florante. Salamat at iniligtas mo ako sa kamay ng mga morong kalaban. Mahal ko, aking ama at ang
iyong ama ay kanilang binilanggo. Tulungan mo sila’t iligtas sa kamay ng mga moro.
Florante: Dito ka na muna aking irog. Si Menandro muna ang aakay sayo. Babalikan kita.

Tagapagsalaysay: Nagtungo si Florante sa bilangguan upang iligtas ang mga ikinulong na kinabibilangan ni
Haring Linseo, Duke Briseo at Konde Adolfo.

(KAGANAPAN 8)
Tagapagsalaysay: Sa isang dako ay mas lalong nanibugho si Adolfo nang tinanghal ng hari na bayani at
tagapagligtas si Florante. Nanlilisik ang mata nito sa galit at poot. May kung ano sa Albanya dahil sunud-sunod
itong nilulusob. Gayunpaman tanging kabiguan lamang ang kanilang natatamo. Pagbalik ni Florante sa Albanya,
may tatlumpung libong (30,000) sandatahan ang dumakip sa kanya.

Florante: Bitawan niyo ako! Mga lilo! Konde Adolfo anong ginagawa mo?
Adolfo: Florante, ngayon ikaw naman ang maghihirap! Ikulong siya!

Tagapagsalaysay: Ipinagapos ni Adolfo sa puno ng Higera si Florante upang malagay sa alanganin ang buhay
neto. Dalawang araw nanatili doon si Florante bago siya nakita ni Aladin. At sa araw na iyon nalaman rin ni
Florante na ikakasal si Laura kay Adolfo.
(KAGANAPAN 9)
(KASALUKUYAN)
Aladin: Kaypait naman pala ng iyong mga pinagdaanan aking kaibigan. Dahil natalastas mo na ang iyong buhay,
ako nama’y magpapakilala ng pormal. Ako si Aladin ng Persya - anak ni Sultan Ali-Adab. Ako ay isang gerero na
nakaranas at nakipaglaban sa napakaraming digmaan. Ngunit, wala nang mas hihirap pa sa pag-agaw ng aking
sariling ama sa mahal kong si Flerida.

(flashback)
Sultan Ali-Adab: Iniwan mo ang Albanya at ang buong hukbo? Ika’y nasa gitna ng digmaan, kaya’t ano ang
dahilan ng iyong pag-uwi?
Aladin: Ama ko, sandali! Magpapaliwanag ako…

9|P a g e
(hindi pa siya tapos magsalita ay sinunggaban siya ng mga kawal, nagpupumiglas si Aladin ngunit wala itong
magawa)
Flerida: Tama na iyan! Bakit mo ginagawa ang mga ito sa sarili mong anak? Wala ka bang puso? Sarili mong
anak pinahihirapan mo?
Aladin: Mahal kong Flerida!
Sultan Ali-Adab: Puwes! Wala akong gagawin na masama sa kanya basta ay pumayag kang magpakasal sa akin.
At hindi na siya maaaring bumalik sa Persya. Kapag hindi ka sumunod sa kasunduan siya ay ikukulong sa
bilangguan at pupugutan.
Flerida: Sige, magpapakasal ako sa iyo. Umalis kana Aladin habang hindi pa nagbabago ang desisyon ng iyong
ama (humihikbi).
Aladin: Ama ko, ano ang ibig sabihin nito? Isa kang huwad! Sana’y di na lang ikaw ang naging ama ko.
Flerida: Umalis ka na Aladin! Ayaw na kitang makita pang muli (napilitan).

(KAGANAPAN 10)
(KASALUKUYAN)
Tagapagsalaysay: Sa madilim na parte ng Albanya, mapagnasang si Adolfo’y kabig -kabig si Laura.

Laura: Bitiwan mo ako Adolfo! Ang tulad mong taksil at duwag ay hindi makatitibag sa pag-iibigan namin ni
Florante.
(hihigpitan ni Adolfo ang pagkakahawak sa kamay ni Laura dahilan kung kaya ito’y mapapasigaw sa sakit at
takot.
Adolfo: Oh Laura, huwag mo akong galitin. Ang Floranteng sinta mo’y hindi na aabutin sa dilim. Katawan niya
ngayo’y pinagpipyestahan na ng mga mababangis na leon, kaya’t wala kang ibang pagpipilian kundi, mapasa-
akin.! (tatawa ng malakas)
Laura: Mas pipiliin ko pang mamatay Adolfong sakim. Kung wala na si Florante, wala nang silbi pa ang aking
buhay. Hindi ako papayag na mapasaiyo at ipinapangako kong ‘di ka magtatagumpay sa iyong mga hangarin.
Adolfo: Inuubos mo ang pasensiya ko! Wala na si Floranteng sinta mo!

Tagapagsalaysay: Akmang sasaktan at gagahasain ni Adolfo si Laura subalit isang pana ang tumama sa dibdib
na siyang kumitil sa buhay nito.
Flerida: Oh abang dalaga, maayos ka lang ba? Anong kalagayan mo’t gusto kang saktan ng lalaking ito?
Laura: Ayos lang ako. Maraming salamat at iniligtas mo ako.
Flerida: Ako nga pala si Flerida, ako’y nagmula sa kaharian ng Persya.
Laura: Laura naman ang ngalan ko. Anak ako ng hari ng Albanya, ni Haring Linseo na tubong Krotona.
(iikot sa kagubatan ang dalawang kababaihan habang nagkukwentuhan)

Tagapagsalaysay: Tumungo ang dalawa sa masukal na kagubatan upang hanapin sina Florante at Aladin at
doo’y nagkita ang kanilang mga landas. Kapwa nila niyakap ang isa’t isa.

Laura: Florante, aking mahal.

Aladin: Minamahal kong Flerida.
Laura: Oh Florante, ako’y tunay na nabahala. Ang gubat na ito’y sadyang mapanganib. Buti na lamang at itong si
Flerida’y iniligtas ako sa kamay ni Adolfo.

10 | P a g e
Florante: Salamat sa Diyos at ika’y ligtas mahal kong Laura. Ako rin ay nagpapasalamat kay Aladin na siyang
nagligtas sa aking buhay laban sa mga mababangis na leon.
Laura: Florante, irog ko. Ang Albanya’y naging pipi sa gulo. Namatay ang haring Linseo at Duke Briseo sa
kagagawan ni Adolfo. Kinubkob niya ang bayang Albanya at inalipin ito.
Flerida: Ako’y nahabag kay Laura nang makita kong nilalapastangan siya. Kinuha ko ang aking busog at pana’t
kinitil ang buhay ni Adolfo.

Tagapagsalaysay: Habang nag uusap ang magkakasintahan ay dumating si Menandro at iba pang mga kawal na
wari’y hinahanap si Adolfo. Laking tuwa niya nang makita ang kaibigang si Florante. (niyakap nito ang kaibigan)

Menandro: Tayo na’t umuwi sa kaharian, Heneral.

Tagapagsalaysay: Nang makarating sila sa Albanya ay nagbunyi ang lahat ng mamamayan.

Mga tao: Viva, Floranteng hari ng Albanya! Mabuhay ang Prinsesa Laura! (Mabuhay)

Tagpagsalaysay: Si Florante ang pumalit bilang hari. Kaagapay nito si Laura. Nanumbalik ang dating katangian
ng Albanya. Nagkaroon muli ng kapayapaan, kasaganaan at kaunlaran. Habang si Aladin at Flerida ay
pinamunuan ang kanilang kaharian sa Persya.

Ikaapat na Awitin ( Hawak Kamay)

Minsan madarama mong kay bigat ng problema
Minsan mahihirapan ka at masasabing ‘di ko na kaya’
Tumingin ka lang sa langit baka sakaling may masumpungan
O di kaya ako'y tawagin malalaman mong kahit kailan

Hawak-kamay di kita iiwan sa paglakbay

Dito sa mundong walang katiyakan
Hawak-kamay di kita bibitawan sa paglalakbay
Sa mundo ng kawalan…
(Wakas)

11 | P a g e