Jeremiah

Structure:

         1 – the call of Jeremiah

         2-6 – poetic pronouncements of judgment and calls to repent
         7-10 – the people’s falseness in worship
         11-20 – falseness in the covenant, and the people’s sin
         21-24 – the failure of Judah’s kings and prophets
         25 – God’s judgment on all nations by Babylon, and Babylon judged in turn
         26-29 – Babylonian supremacy is foretold
         30-33 – ‘the Book of Consolation’, containing a promise that Judah and Israel will be
restored. The phrase ‘I will bring you back from captivity’ occurs six times. There will be
a new covenant (not a renewed one in the vain of Joshua or Josiah), which will include both
Israel and Judah.
         34-36 – king and people reject the word of Jeremiah; Jehoiakim burns Jeremiah’s scroll.
         37-39 – Judah falls
         40-45 – the fate of those who were left; the assassination of Gedaliah and the flight into
Egypt
         46-51 – the oracles against the nations
         52 – further account of the fall of Jerusalem, and the destruction of the temple

In Prophecy and Tradition (1946) Mowinckel distinguished between poetic oracles (A), prose
narrative about Jeremiah, much of it between 32-45 (B) and prose sermons (C). Nicholson
(Preaching to the Exiles, 1970) thought that these C sections were sermons addressed to
exiles – eg 17:19-27, which is about the Sabbath, not mentioned elsewhere, but a pertinent
topic to exiles who wished to maintain their cultic distinctiveness in the absence of a temple.

Nicholson thought the sermons were deuteronomistic, because of its theology of the
conditional covenant (see eg 12:16-17). More recent criticism has moved away from the
distinction between poetic oracles and prose sermons, and seen the whole book as a
product of deuteronomistic editing (eg J P Hyatt, ‘The Deuteronomistic Edition of Jeremiah’
(1951), McKane, Jeremiah 1-25 (1986)).

Against this, why isn’t there more deuteronomistic enthusiasm for Josiah’s reforms in the
book? Jeremiah began his ministry in 626BC, and Josiah’s reforms were energised by the
discovery of the book of the law in the temple in 621BC. However, Josiah is barely
mentioned in the text – there is just a fleeting reference at 22:15-16.

R R Wilson, Prophecy and Society in Ancient Israel (1980) distinguished between a northern

Ephraimite tradition of prophecy, which took its cue from the Mosaic covenant and the word
of God, from a southern tradition which focused more on the presence of God, invoking ark,
tabernacle and temple. Jeremiah, though he ministered in Jerusalem, hailed from Anathoth
in the north of Judah, and may have been influenced by the northern prophetic tradition,
and the covenantal theology of Hosea. Jeremiah’s ‘temple sermon’ (7:1-15), with its echoes
of the Ten Commandments (verse 9) and its severe criticism of false temple worship,
typified the northern values.

Jeremiah, ‘the weeping prophet’, expresses his grief particularly strongly at 11:18-23, 12:1-
6, 15@10-21; 17:14-18; 18:18-23; 20:7-12, 14-18. These are known as Jeremiah’s
‘confessions’. In them, he protests to God about the pain and grief he is suffering, about
how he has been treated, and even prays for the punishment of his enemies (17:14-18).

Prophetic blurring of boundaries:

         Jeremiah and the Lord – who is mourning in chapters 8 and 9?

         Israel and Judah – does ‘Israel’ refer to the northern kingdom, or the twelve tribes? (eg
22:6)
         Jeremiah and his people – he speaks for them in repentance in chapter 14
         Present and future time
 

CHAP 1 - Jeremiah is the son of Hilkiah, of the priests of Anathoth in the land of Benjamin.
He prophesied from the days of Josiah to the captivity. The Lord tells him he was sanctified
in the belly to serve. Jeremiah is anxious he is a child, and cannot speak. The Lord touches
his mouth, so he will be a prophet unto the nations. The Lord’s plans are compared to the
branch of an almond tree – comes to fruit quickly. Jeremiah sees a boiling pot facing the
north – an evil shall break forth from the north against the inhabitants of Judah. Jeremiah
will be protected as he prophesies.
Si Jeremias ay anak ni Hilkias, ng mga saserdote ng Anathoth sa lupain ng Benjamin. Nagpropesiya siya
mula sa mga araw ni Josias hanggang sa pagkabihag. Sinabi sa kanya ng Panginoon na siya ay pinabanal
sa tiyan upang maglingkod. Si Jeremias ay nababalisa na siya ay bata, at hindi makapagsalita. Hinipo ng
Panginoon ang kanyang bibig, kaya't siya ay magiging propeta sa mga bansa. Ang mga plano ng
Panginoon ay inihahalintulad sa sanga ng puno ng almendras – mabilis na nagbubunga. Nakita ni
Jeremias ang kumukulong palayok na nakaharap sa hilaga - isang kasamaan ang lalabas mula sa hilaga
laban sa mga naninirahan sa Juda. Poprotektahan si Jeremias habang siya ay nanghuhula.

2- Although pious when it first entered the promised land, Israel has forsaken the Lord and
gone after other gods. Its own backslidings will be its punishment. From a right seed, Israel
has become a degenerate vine. It says to wood, 'You are my father,' and to stone, 'You
gave me birth.' Israel sinfully presumes itself to be innocent.

Bagama't banal noong una itong pumasok sa lupang pangako, tinalikuran ng Israel ang Panginoon at
sumunod sa ibang mga diyos. Ang sarili nitong mga pagtalikod ay magiging kaparusahan nito. Mula sa
tamang binhi, ang Israel ay naging isang degenerate na baging. Sinasabi nito sa kahoy, 'Ikaw ang aking
ama,' at sa bato, 'Ikaw ang nagsilang sa akin.' Ang Israel ay makasalanang ipinalalagay ang sarili na
walang kasalanan.

3 - Israel is compared to an adulterous husband (deuteronomistically appealing to the written Mosaic

law?). In the days of Josiah, the Lord complains about the high places in Israel, and about how Israel was
punished. Judah, far from taking Israel’s as a cautionary tale, played the harlot also, and turned to the
Lord only feignedly. Appeal for Israel to acknowledge transgressions, and be restored. All nations shall
be gathered to Jerusalem.

Ang Israel ay inihambing sa isang mapangalunya na asawa (deuteronomistically appealing sa nakasulat

na batas Mosaic?). Sa mga araw ni Josias, nagreklamo ang Panginoon tungkol sa mga matataas na lugar
sa Israel, at tungkol sa kung paano pinarusahan ang Israel. Ang Juda, na malayo sa pagkuha ng Israel
bilang isang babala, ay nagpatutot din, at bumaling sa Panginoon nang pakunwari lamang. Umapela para
sa Israel na kilalanin ang mga paglabag, at maibalik. Lahat ng mga bansa ay titipunin sa Jerusalem

4 - The Lord appeals to the men of Judah and Jerusalem to circumcise their hearts. Mourn and repent –
an evil is coming from the north. The land will be despoiled. The Lord creates the universe.
Nanawagan ang Panginoon sa mga lalaki ng Juda at Jerusalem na tuliin ang kanilang mga puso.
Magdalamhati at magsisi - isang kasamaan ang nagmumula sa hilaga. Masisira ang lupain. Ang
Panginoon ang lumikha ng sansinukob.

5 - Judah’s inquities recounted. It will be destroyed by a strange nation whose tongue is unknown. The
Lord will not protect it.

Isinalaysay ang mga inquities ni Judah. Ito ay pupuksain ng isang kakaibang bansa na ang dila ay hindi
kilala. Hindi ito poprotektahan ng Panginoon.

6 - Jerusalem will be made desolate, and punished for its transgressions by a nation from
the north. This nation is cruel and will have no mercy. Repent.

Ang Jerusalem ay gagawing tiwangwang, at parurusahan dahil sa kanyang mga pagsalangsang ng isang
bansa mula sa hilaga. Ang bansang ito ay malupit at walang awa. Magsisi ka.

7 - Jeremiah told to stand at the temple gates and order those entering to repent. The Lord
complains that the temple has become a den of robbers. The Lord will do to the temple
what he did to Shiloh. The people perform offerings in an unacceptable foreign manner.
There are high places in Judah. The voice of mirth shall go from Judah and Jerusalem.

Sinabi ni Jeremias na tumayo sa mga pintuan ng templo at utusan ang mga pumapasok na magsisi.
Nagrereklamo ang Panginoon na ang templo ay naging yungib ng mga tulisan. Gagawin ng Panginoon sa
templo ang ginawa niya sa Shilo. Ang mga tao ay nagsasagawa ng mga pag-aalay sa isang hindi
katanggap-tanggap na paraan ng dayuhan. May mga matataas na dako sa Juda. Ang tinig ng kasayahan
ay magmumula sa Juda at Jerusalem.

8 - The bones of the kings, princes and priests of Judah shall be exhumed and left for dung
upon the face of the earth. ‘The stork in the heaven knoweth her appointed times; and the
turtle and the crane and the swallow observe the time of their coming; but my people know
not the judgment of the Lord.’ The land will become barren. Serpents and cockatrices shall
bite. ‘Since my people are crushed, I am crushed; I mourn, and horror grips me’ – it is
ambiguous whether Jeremiah of God says this.

Ang mga buto ng mga hari, mga prinsipe at mga saserdote ng Juda ay huhukayin at iiwan para sa dumi
sa ibabaw ng lupa. ‘Nalalaman ng tagak sa langit ang kaniyang mga takdang panahon; at ang pagong at
ang crane at ang lunok ay nagmamasid sa oras ng kanilang pagdating; ngunit hindi alam ng aking bayan
ang kahatulan ng Panginoon.’ Ang lupain ay magiging tigang. Ang mga ahas at cockatrice ay kakagatin.
‘Dahil ang aking bayan ay durog, ako ay durog; Ako ay nagdadalamhati, at kilabot ang bumabalot sa akin’
– ito ay malabo kung ito ay sinabi ni Jeremias ng Diyos.

9 - ‘Oh that my head were waters, and mine eyes a fountain of tears, that I might weep day
and night for the slain of the daughter of my people!’ (Ambiguity again – God or prophet?)
The people will be scattered among the heathen, and given wormwood and gall for
sustenance. Let not the wise or the mighty glory in their powers. Let he who glories glory in
the Lord. The circumcised will be punished alongside the uncircumcised – Israel is
uncircumcised in its heart.

Oh kung ang aking ulo ay tubig, at ang aking mga mata ay bukal ng mga luha, upang ako'y umiyak araw
at gabi para sa mga napatay sa anak na babae ng aking bayan!' (Muling kalabuan – Diyos o propeta?)
Ang mga tao ay mangangalat sa gitna ng mga pagano, at binigyan ng ajenjo at apdo para sa ikabubuhay.
Huwag hayaang maluwalhati ng matatalino o makapangyarihan ang kanilang mga kapangyarihan.
Magpuri sa Panginoon ang nagmamapuri. Ang tuli ay parurusahan kasama ng mga hindi tuli - ang Israel
ay hindi tuli sa puso nito.

10 - The house of Israel acts idolatrously, consulting the heavens, worshipping trees,
making graven images. False gods have not made the heavens and the earth. The Lord both
suffers (‘Woe is me for my hurt!’) and also full of destructive anger.

Ang sambahayan ni Israel ay kumikilos nang may pagsamba sa diyus-diyusan, sumasangguni sa langit,
sumasamba sa mga puno, gumagawa ng mga larawang inanyuan. Hindi ginawa ng mga huwad na diyos
ang langit at lupa. Ang Panginoon ay kapuwa nagdurusa (‘Sa aba ko sa aking pananakit!’) at puno rin ng
mapangwasak na galit.

11 - The Lord reminds Judah of the consequences of breaking the Mosaic covenant. Judah is
a green olive tree which will be burnt, and its branches broken. The Lord will punish by
sword and famine the men of Anathoth who seek Jeremiah’s life.

Ipinaalala ng Panginoon sa Juda ang mga kahihinatnan ng paglabag sa tipan ni Mosaic. Ang Juda ay isang
berdeng puno ng olibo na susunugin, at ang mga sanga nito ay mabali. Paparusahan ng Panginoon sa
pamamagitan ng tabak at gutom ang mga tao ng Anathoth na naghahanap ng buhay ni Jeremias.

12 - The wicked take root and grow. The Lord has left His heritage, which has been spoiled.
His people have sown wheat, but shall reap thorns. After they have been plucked from the
land, they will be restored to their heritage, however. This promise is conditional upon
obedience, however.

Ang masasama ay umuugat at lumalaki. Iniwan ng Panginoon ang Kanyang pamana, na nasira. Ang
kanyang bayan ay naghasik ng trigo, ngunit mag-aani ng mga tinik. Gayunpaman, pagkatapos nilang
maalis sa lupain, maibabalik sila sa kanilang pamana. Ang pangakong ito ay may kondisyon sa pagsunod,
gayunpaman.

13 - The Lord tells Jeremiah to place his girdle in the hole of a rock at the Euphrates. After a
couple of days, it is marred. After this manner the Lord will mar the pride of Judah. The
house of Israel and Judah cleaved unto me as a girdle cleaves unto a man, but is now good
for nothing. The elite of Judah will destroy each other in drunkenness. Give glory to the
Lord, before he changes light to darkness. Can an Ethiopian change his skin, or the leopard
his spots?

Sinabi ng Panginoon kay Jeremias na ilagay ang kanyang pamigkis sa butas ng isang bato sa Eufrates.
Pagkatapos ng ilang araw, ito ay nasira. Sa ganitong paraan sisirain ng Panginoon ang kapalaluan ng
Juda. Ang sangbahayan ni Israel at Juda ay dumikit sa akin gaya ng pamigkis na dumidikit sa isang tao,
nguni't ngayon ay walang kabuluhan. Ang mga piling tao ng Juda ay magwawasak sa isa't isa sa
kalasingan. Luwalhatiin ang Panginoon, bago niya baguhin ang liwanag ng dilim. Mababago ba ng isang
taga-Etiopia ang kaniyang balat, o ang leopardo ng kaniyang mga batik?
14 - Jeremiah surveys the famine, and admits iniquities on behalf of his people, providing a
model of repentance. The Lord tells Jeremiah not to pray for his people. False prophets are
rebuked. Jeremiah prays on behalf of the people once more.

Sinuri ni Jeremias ang taggutom, at inamin ang mga kasamaan sa ngalan ng kanyang bayan, na
nagbibigay ng isang modelo ng pagsisisi. Sinabi ng Panginoon kay Jeremias na huwag ipanalangin ang
kanyang mga tao. Ang mga bulaang propeta ay sinaway. Nanalangin muli si Jeremias para sa mga tao.

15 - The sword, famine and captivity are promised, as punishment for the sins of Manasseh,
son of Hezekiah. Widows shall mourn and languish. Jeremiah complains about being made
to deliver such unwelcome messages, for which too he is reproved. Jeremiah pleads his
sincerity, and asks pardon. God promises to protect him.

Ang tabak, taggutom at pagkabihag ay ipinangako, bilang kaparusahan sa mga kasalanan ni Manases, na
anak ni Hezekias. Ang mga balo ay magdadalamhati at magdadalamhati. Si Jeremias ay nagreklamo
tungkol sa pagiging ginawa upang maghatid ng gayong hindi kanais-nais na mga mensahe, na kung saan
siya rin ay sinaway. Si Jeremias ay nagsumamo sa kanyang katapatan, at humingi ng tawad. Nangako ang
Diyos na poprotektahan siya.

16 - Due to the evils which threaten, Jeremiah is forbidden to marry or have a family, or to
share in the joys and sorrow of his neighbours, which will be forgotten in the calamities that
their sins will bring on them. A future restoration is intimated, however, and the conversion
of the Gentiles foretold.

Dahil sa mga kasamaang nagbabanta, ipinagbabawal si Jeremias na mag-asawa o magkaroon ng pamilya,

o makibahagi sa saya at kalungkutan ng kanyang mga kapitbahay, na malilimutan sa mga kapahamakan
na idudulot sa kanila ng kanilang mga kasalanan. Gayunpaman, ang isang pagpapanumbalik sa hinaharap
ay ipinahiwatig, at ang pagbabalik-loob ng mga Gentil ay inihula.

17 - Judah is fatally inclined to idolatry. The happiness of the man that trusts in the Lord is
contrasted with the man that trusteth in man. God alone knows the deceit and
wretchedness of the heart of man. A comparison is made between a bird's hatching the
eggs of another species, which will soon forsake her, and the vanity of is ill-acquired riches.
Jeremiah talks of his sincerity, and prays that the evil intended him by his enemies may
revert on their own heads. An appeal to observe the Sabbath is made.

Ang Juda ay nakamamatay na hilig sa idolatriya. Ang kaligayahan ng taong nagtitiwala sa Panginoon ay
kaibahan sa taong nagtitiwala sa tao. Ang Diyos lamang ang nakakaalam ng panlilinlang at kahabag-
habag ng puso ng tao. Ang isang paghahambing ay ginawa sa pagitan ng pagpisa ng isang ibon sa mga
itlog ng ibang species, na malapit nang iwanan siya, at ang walang kabuluhan ng ay hindi nakuhang
kayamanan. Binanggit ni Jeremias ang kanyang katapatan, at nanalangin na ang kasamaang nilayon sa
kanya ng kanyang mga kaaway ay manumbalik sa kanilang sariling mga ulo. Isang panawagan na sundin
ang Sabbath ay ginawa.

18 - The house of Israel is like clay in the hands of a potter. The inhabitants of Judah and
Jerusalem are invited to repent; their refusal as unnatural as someone preferring the snowy
Lebanon or barren rock to a fruitful plain, or other waters to the cool stream of the fountain.
A conspiracy is formed against Jeremiah, who appeals to God, and curses his enemies.

Ang sambahayan ni Israel ay parang putik sa mga kamay ng isang magpapalayok. Ang mga naninirahan
sa Juda at Jerusalem ay inaanyayahan na magsisi; ang kanilang pagtanggi ay hindi natural gaya ng isang
taong mas pinipili ang maniyebe na Lebanon o baog na bato kaysa sa mabungang kapatagan, o iba pang
tubig sa malamig na batis ng bukal. Isang pagsasabwatan ang nabuo laban kay Jeremias, na sumasamo
sa Diyos, at sumpain ang kanyang mga kaaway.

19 - Judah and Jerusalem will be broken as a potter’s vessel, because they have forsaken
the Lord. The land will be made desolate, and the people will eat the flesh of their children.

Ang Juda at Jerusalem ay madudurog gaya ng sisidlan ng magpapalayok, sapagkat kanilang pinabayaan
ang Panginoon. Ang lupain ay magiging tiwangwang, at ang mga tao ay kakain ng laman ng kanilang mga
anak.

20 - Pashur, governor of the temple, smites Jeremiah and places him in the stocks. When
Jeremiah is taken from the stocks, he curses Pashur, and tells him he will die in captivity.
Jeremiah resolves to prophesy no more, but the word of the Lord is in his heart like a
burning flame, and he is not able to forbear. In a very Job-like manner, Jeremiah curses the
day he was born.

Sinaktan ni Pashur, gobernador ng templo, si Jeremias at inilagay siya sa mga pangawan. Nang si
Jeremias ay kinuha mula sa mga pangawan, sinumpa niya si Pashur, at sinabi sa kanya na siya ay
mamamatay sa pagkabihag. Nagpasiya si Jeremias na huwag nang manghula pa, ngunit ang salita ng
Panginoon ay nasa kanyang puso na parang nagniningas na apoy, at hindi niya kayang magpigil. Sa
paraang tulad-Job, isinumpa ni Jeremias ang araw na isinilang siya.

21 - Vision when Zedekiah was king – advice to submit to Nebuchadnezzar’s forces and live,
rather than fight against them and die. Those who stay in the city shall die, but those who
go out and submit to the Chaldeans shall live.

Pangitain noong si Zedekias ay hari – payo na magpasakop sa mga puwersa ni Nabucodonosor at

mabuhay, sa halip na makipaglaban sa kanila at mamatay. Ang mga naninirahan sa lungsod ay
mamamatay, ngunit ang mga lumalabas at nagpapasakop sa mga Caldeo ay mabubuhay.

22 - The king of Judah must execute judgment and righteousness and protect the needy. If
he does not, his house shall become a desolation. Thou, Judah, are Gilead to me. All nations
shall marvel at the desolation. Shallum (=Jehoahaz) the son of Josiah will die a captive.
Coniah (=Jeconiah) the son of Jehoiakim will be given to them that seek his life, and his
seed will be forever excluded from the throne.

Ang hari ng Juda ay dapat magsagawa ng kahatulan at katuwiran at protektahan ang mga
nangangailangan. Kung hindi niya gagawin, ang kanyang bahay ay magiging tiwangwang. Ikaw, Juda, ay
Galaad sa akin. Lahat ng mga bansa ay mamamangha sa pagkatiwangwang. Si Salum (=Jehoahaz) na
anak ni Josias ay mamamatay bilang bihag. Si Conias (=Jeconias) na anak ni Jehoiakim ay ibibigay sa
kanila na nagsisihanap ng kaniyang buhay, at ang kaniyang binhi ay hindi isasama magpakailanman sa
trono.

23 - Woe to those that have scattered the sheep of the Lord’s pasture. A king call arise from
the branch of David, and he shall be called the King of Righteousness. Mine heart within me
is broken because of the prophets; I reel like a drunken man. The priests and prophets of
Judah are wicked, and divine vengeance is hanging over them. The people should not listen
to their false promises: they will face ruin, as will all scoffers of true prophecy.

Sa aba ng mga nagpangalat ng mga tupa sa pastulan ng Panginoon. Isang haring tawag ang bumangon
mula sa sanga ni David, at siya ay tatawaging Hari ng Katuwiran. Ang puso ko sa loob ko ay wasak dahil
sa mga propeta; Para akong lasing na tao. Ang mga saserdote at mga propeta ng Juda ay masasama, at
ang banal na paghihiganti ay nakabitin sa kanila. Ang mga tao ay hindi dapat makinig sa kanilang mga
maling pangako: sila ay haharap sa kapahamakan, tulad ng lahat ng mga manunuya ng tunay na
propesiya.

24 - A vision after Jeconiah had been taken away captive: good figs and bad figs. The good
figs symbolise those the Lord shall preserve in captivity, and the bad figs Zedekiah, his
princes, the residue of Jerusalem, and those that dwell in Egypt.

Isang pangitain pagkatapos madalang bihag si Jeconias: mabubuting igos at masasamang igos. Ang
mabubuting igos ay sumasagisag sa mga iingatan ng Panginoon sa pagkabihag, at ang masasamang igos
na si Zedekias, ang kanyang mga prinsipe, ang nalalabi sa Jerusalem, at ang mga naninirahan sa Ehipto.

25 - Word comes to Jeremiah in the fourth year of Jehoiakim, and the first year of
Nebuchadnezzar. Because Judah has not harkened to the prophets, it will be captive in
Babylon for seventy years. After these seventy years, the king of Babylon will himself be
punished. All nations are made to drink of a cup of wine, become drunken, spew, fall and
rise now more. The dead shall not be lamented or buried.

Dumating ang salita kay Jeremias noong ikaapat na taon ni Jehoiakim, at sa unang taon ni
Nabucodonosor. Dahil ang Juda ay hindi nakinig sa mga propeta, ito ay magiging bihag sa Babilonia sa
loob ng pitumpung taon. Pagkatapos ng pitumpung taon na ito, ang hari ng Babilonia mismo ay
parurusahan. Ang lahat ng mga bansa ay pinainom ng isang tasa ng alak, nalasing, lumuwa, nahuhulog at
bumangon ngayon. Ang mga patay ay hindi dapat itangis o ililibing.

26 - Word comes to Jeremiah in the beginning of the reign of Jehoiakim. Jeremiah makes a
call to repentance in the court of the temple. This house shall be like Shiloh. The priests and
people take objection to this, but the memory of Micah, who persuades Hezekiah to repent,
stays their hands. Jeremiah is protected by Ahikam the son of Shaphan. Another prophet,
Urijah, prophesies against the city. He flees to Egypt, but Jehoiakim’s men bring him before
the king and slay him.
Dumating ang salita kay Jeremias sa pasimula ng paghahari ni Jehoiakim. Si Jeremias ay nanawagan sa
pagsisisi sa looban ng templo. Ang bahay na ito ay magiging katulad ng Shilo. Ang mga saserdote at mga
tao ay tumutol dito, ngunit ang alaala ni Mikas, na humikayat kay Hezekias na magsisi, ay nananatili sa
kanilang mga kamay. Si Jeremias ay pinangangalagaan ni Ahikam na anak ni Safan. Ang isa pang propeta,
si Urias, ay nagpropesiya laban sa lungsod. Tumakas siya patungong Ehipto, ngunit dinala siya ng mga
tauhan ni Jehoiakim sa harap ng hari at pinatay siya.

27 - Word comes to Jeremiah in the reign of Jehoiakim. The Lord tells Jeremiah to put
bands and yokes upon his neck, and to send them to the neighbouring countries who want
Judah to join in a war against Babylon. Submission to Babylon is advised – do not listen to
false prophets and dreamers. Those who submit will be allowed to live in their own land.
Zedekiah is advised not to war against the Babylonians.

Dumating ang salita kay Jeremias noong paghahari ni Jehoiakim. Sinabi ng Panginoon kay Jeremias na
maglagay ng mga gapos at pamatok sa kanyang leeg, at ipadala sila sa mga kalapit na bansa na gustong
sumali ang Juda sa isang digmaan laban sa Babilonia. Ipinapayo ang pagpapasakop sa Babylon – huwag
makinig sa mga huwad na propeta at mapangarapin. Ang mga magpapasakop ay papayagang manirahan
sa kanilang sariling lupain. Pinayuhan si Zedekias na huwag makipagdigma sa mga Babylonia

28 - Word comes to Jeremiah in the reign of Zedekiah. Hananiah breaks Jeremiah’s yoke,
and says that in the same way, the Lord shall break the yoke of the Babylonians. The Lord
replies that a yoke of wood may be broken, but not the yoke of iron which will be imposed.
Hananiah dies as a punishment for his rebellion against the Lord.

Dumating ang salita kay Jeremias noong paghahari ni Zedekias. Sinira ni Hananias ang pamatok ni
Jeremias, at sinabi na sa parehong paraan, babaliin ng Panginoon ang pamatok ng mga Babylonia.
Sumagot ang Panginoon na ang pamatok na kahoy ay maaaring baliin, ngunit hindi ang pamatok na
bakal na ipapataw. Namatay si Hananias bilang parusa sa kanyang paghihimagsik laban sa Panginoon.

29 - Message to captives: build houses, have children and settle – the captivity will last for
seventy years. Jeremiah speaks against two false prophets, Ahab the son of Kolaiah, and
Zedekaih, the son of Maaseiah, who prophesied a speedy end to the captivity. He also
rebukes Shemaiah the Nehelamite, who complains about Jeremiah’s message.

Mensahe sa mga bihag: magtayo ng mga bahay, magkaanak at manirahan - ang pagkabihag ay tatagal ng
pitumpung taon. Si Jeremias ay nagsalita laban sa dalawang huwad na propeta, si Ahab na anak ni
Kolaias, at si Zedekais, na anak ni Maaseias, na nagpropesiya ng mabilis na pagtatapos ng pagkabihag.
Sinaway din niya si Semaias na Nehelamita, na nagreklamo tungkol sa mensahe ni Jeremias.

30 - Promise of restoration. David will be restored unto Judah. Peace and propersity. ‘They
that devour thee shall be devoured…Ye shall be my people, and I shall be your God.’

Pangako ng pagpapanumbalik. Ibabalik si David sa Juda. Kapayapaan at pag-aari. ‘Sila na lumalamon sa

iyo ay lalamunin...Kayo ay magiging aking bayan, at ako ay magiging inyong Diyos.'

31 - The northern kingdom will be restored. Rachel is represented rising from her tomb,
lamenting, but then being consoled by the thought of future restoration. Ephraim repents,
and is reconciled. Peace and prosperity returns to the posterity of Jacob – no more sour
grapes.

Ang hilagang kaharian ay maibabalik. Si Rachel ay kinakatawan na bumangon mula sa kanyang libingan,
nananaghoy, ngunit pagkatapos ay naaaliw sa pag-iisip ng pagpapanumbalik sa hinaharap. Si Ephraim ay
nagsisi, at nakipagkasundo. Ang kapayapaan at kasaganaan ay nagbabalik sa mga inapo ni Jacob - wala
nang maasim na ubas.

32 - Word comes to Jeremiah in the tenth year of the reign of Zedekiah, during the
Babylonian siege of Jerusalem. Jeremiah is imprisoned, and God tells him to redeem a field
in Anathoth through his cousin Hanameel. The contract is delivered to Baruch. The contract
is used by God as a sign that the Jews will once more possess their land after the
Babylonian captivity. An everlasting covenant will be made.
Dumating ang salita kay Jeremias noong ikasampung taon ng paghahari ni Zedekias, sa panahon ng
pagkubkob ng Babilonya sa Jerusalem. Nabilanggo si Jeremias, at sinabihan siya ng Diyos na tubusin ang
isang bukid sa Anathoth sa pamamagitan ng kanyang pinsang si Hanameel. Ang kontrata ay inihatid kay
Baruch. Ang kontrata ay ginamit ng Diyos bilang tanda na muling aariin ng mga Hudyo ang kanilang
lupain pagkatapos ng pagkabihag sa Babilonia. Isang walang hanggang tipan ang gagawin.

33 - Word comes to Jeremiah in prison. Israel and Judah will be restored to the favour of
God, so all the world shall be astonished. A Lord of righteousness shall gown from the
branch of David, ensuring happiness and stability under his government.

Dumating ang salita kay Jeremias sa bilangguan. Ang Israel at Juda ay ibabalik sa lingap ng Diyos, kaya
ang buong mundo ay mamangha. Ang Panginoon ng katuwiran ay magmumula sa sanga ni David, na
magtitiyak ng kaligayahan at katatagan sa ilalim ng kanyang pamahalaan.

34 - Words comes to Jeremiah when Zedekiah is fighting against Babylon. Judah will be
given to the Babylonians, yet Zedekiah shall die in peace. A further prophecy, reproving the
Jews for their conduct towards their Hebrew slaves, whom they released in times of danger,
but compelled to return to bondage when they thought the danger over. God threatens
them with the sword, pestilence, and famine, and with the return of the Chaldeans.

Ang mga salita ay dumating kay Jeremias nang si Zedekias ay nakikipaglaban sa Babilonya. Ibibigay ang
Juda sa mga taga-Babilonia, ngunit si Zedekias ay mamamatay nang payapa. Isang karagdagang
propesiya, na sinasaway ang mga Hudyo sa kanilang pag-uugali sa kanilang mga aliping Hebreo, na
kanilang pinalaya sa panahon ng panganib, ngunit pinilit na bumalik sa pagkaalipin kapag naisip nila na
ang panganib ay tapos na. Pinagbantaan sila ng Diyos sa pamamagitan ng tabak, salot, at taggutom, at sa
pagbabalik ng mga Caldeo.

35 - The Lord commends and blesses the Rechabites, who obey their father in not drinking
wine, sowing seed or building their own houses. Their obedience is contrasted with Judah
and Jerusalem.

Ang kanilang pagsunod ay kaibahan sa Juda at Jerusalem Pinupuri at pinagpapala ng Panginoon ang mga
Recabita, na sumusunod sa kanilang ama sa hindi pag-inom ng alak, paghahasik ng binhi o pagtatayo ng
kanilang sariling mga bahay.
36 - Word comes to Jeremiah in the fourth year of Jehoiakim. Using Baruch as his scribe, Jeremiah writes
down his prophecies. Baruch reads them publicly upon a fast day in the temple. The princes hear him,
and resolve to tell the king, hearing of this, while advising both Jeremiah and Baruch to hide. Jehoiakim
has the roll thrown into the fire, and orders Jeremiah and Baruch to be seized. The Lord conceals them,
however. Jeremiah rewrites the roll, and denounces the burning of the roll.

Dumating ang salita kay Jeremias noong ikaapat na taon ni Jehoiakim. Gamit si Baruc bilang kaniyang
eskriba, isinulat ni Jeremias ang kaniyang mga hula. Binabasa sila ni Baruc sa publiko sa isang araw ng
pag-aayuno sa templo. Narinig siya ng mga prinsipe, at nagpasya silang sabihin sa hari, pagkarinig nito,
habang pinapayuhan silang dalawa ni Jeremias at Baruch na magtago. Inihagis ni Jehoiakim ang
balumbon sa apoy, at iniutos na dakpin sina Jeremias at Baruc. Itinatago sila ng Panginoon,
gayunpaman. Muling isinulat ni Jeremias ang balumbon, at tinuligsa ang pagkasunog ng balumbon.

37 - Zedekiah succeeds Coniah, the son of Jehoiakim, in Judah, and does evil in the sight of
the Lord. The kings sends a message to Jeremiah, and Jeremiah replies, foretelling the
return of the Chaldean army, who will take and burn the city. Jeremiah, in attempting to
leave Jerusalem, and retire to his possession in the country, is seized as a deserter, and
cast into a dungeon. The king, after a conference unth him, abates the rigour of his
confinement.

Si Zedekias ay humalili kay Conias, na anak ni Jehoiakim, sa Juda, at gumawa ng masama sa paningin ng
Panginoon. Ang mga hari ay nagpadala ng mensahe kay Jeremias, at si Jeremias ay tumugon, na
hinuhulaan ang pagbabalik ng hukbo ng mga Caldeo, na kukuha at susunugin ang lunsod. Si Jeremias, sa
pagtatangka na lisanin ang Jerusalem, at magretiro sa kanyang pag-aari sa lupain, ay dinakip bilang isang
tumakas, at itinapon sa isang piitan. Ang hari, pagkatapos ng isang conference sa kanya, abates ang
hirap ng kanyang pagkakulong.

38 - The princes of Judah, taking offense at Jeremiah on account of his predicting the
destruction of Jerusalem, cause him to be cast into a deep and miry dungeon. Ebed-melech,
an Ethiopian, gets the king's permission to take him out. Jeremiah advises the king, who
consulted him privately, to surrender to the Chaldeans. The king promises that he will not
put Jeremiah to death, and requires the consultation secret.

Ang mga prinsipe ng Juda, na nagalit kay Jeremias dahil sa kanyang hinulaang
pagkawasak ng Jerusalem, ay naging dahilan upang siya ay ihagis sa isang malalim
at maputik na piitan. Si Ebed-melec, isang Etiope, ay humingi ng pahintulot ng hari
na ilabas siya. Pinayuhan ni Jeremias ang hari, na sumangguni sa kanya nang
palihim, na sumuko sa mga Caldeo. Nangako ang hari na hindi niya papatayin si
Jeremias, at hinihiling ang lihim ng pagsangguni.

39 - In the ninth year of Zedekiah, Jerusalem is broken up by the Babylonian forces.

Zedekiah is blinded, and his sons killed. Jeremiah is spared, and sent home to dwell among
his people. Ebed-melech is also spared.

Noong ikasiyam na taon ni Zedekias, ang Jerusalem ay pinaghiwa-hiwalay ng mga

puwersa ng Babilonya. Nabulag si Zedekias, at pinatay ang kanyang mga anak. Si
Jeremias ay naligtas, at pinauwi upang manirahan kasama ng kanyang mga tao.
Naligtas din si Ebed-melech.

40 - Jeremiah puts himself under the jurisdiction of Gedaliah, the son of Ahikam, who has
been made the governor of Judah. Johanan acquaints the governor of a conspiracy against
him, but he is not believed.
Inilagay ni Jeremias ang kanyang sarili sa ilalim ng hurisdiksyon ni Gedalias, na anak ni
Ahikam, na ginawang gobernador ng Juda. Nakilala ni Johanan ang gobernador ng isang
pagsasabwatan laban sa kanya, ngunit hindi siya pinaniwalaan.

41 - Ishmael (of royal seed) executes his conspiracy against Gedaliah and his companions,
and attempts to carry away the Jews who were with him captives to the Ammonites.
Johanan recovers them, however, and proposes fleeing with them into Egypt.

Ishmael (ng maharlikang binhi) ay nagsagawa ng kanyang pagsasabwatan laban

kay Gedalias at sa kanyang mga kasamahan, at nagtangkang dalhin ang mga
Hudyo na kasama niya na bihag sa mga Ammonita. Nabawi sila ni Johanan,
gayunpaman, at nagmungkahi na tumakas kasama nila sa Ehipto.

43 - The leading men, discrediting Jeremiah's prophecy, carry the people into Egypt.
Jeremiah places stones at the entry of the Pharoah’s house, and says Nebuchadnezzar shall
set his throne on them. Nebuchadnezzar shall array himself with Egypt, as a shepherd puts
on his garment.

Ang mga nangungunang lalaki, na sinisiraan ang hula ni Jeremias, ay dinala ang
mga tao sa Ehipto. Naglagay si Jeremias ng mga bato sa pasukan ng bahay ng
Paraon, at sinabing ilalagay ni Nabucodonosor ang kanyang trono sa kanila. Si
Nabucodonosor ay magbibihis ng Egipto, gaya ng pagsusuot ng pastol sa kaniyang
damit.

44 - Jeremiah reproves the Jews in Egypt for continuing in idolatry (such as burning incense
to the queen of heaven) after the judgments already visited by God for this sin. Jeremiah
rebukes their refusal to reform, declares that they will be destroyed along with Egypt.

Sinaway ni Jeremias ang mga Hudyo sa Ehipto sa pagpapatuloy sa idolatriya (tulad

ng pagsunog ng insenso sa reyna ng langit) pagkatapos ng mga hatol na binisita na
ng Diyos para sa kasalanang ito. Sinaway ni Jeremias ang kanilang pagtanggi sa
reporma, ipinahayag na sila ay pupuksain kasama ng Ehipto.

45 - Baruch (who had read Jeremiah’s prophecies in the temple in chapter 36) is in anguish
regarding the destruction of Judah, but is assured that the Lord will build what he has
broken down, and also that his life shall be preserved.

Si Baruch (na nakabasa ng mga propesiya ni Jeremias sa templo sa kabanata 36)

ay nasa dalamhati hinggil sa pagkawasak ng Juda, ngunit nakatitiyak na itatayo ng
Panginoon ang kanyang sinira, at gayundin na ang kanyang buhay ay
mapangalagaan.

46 - The prophet sees the preparation of Pharaoh Necho for the battle of Carchemish. In
their confidence of victory, the Egyptians are like a river overflowing its banks. However,
they will be defeated, as the Lord decreed by the river Euphrates. The Egyptians will be
overthrown by Nebuchadnezzar after his siege of Tyre. The Jews will be eventually returned
to divine favour.

Nakita ng propeta ang paghahanda ni Faraon Neco para sa labanan sa Carchemish. Sa

kanilang pagtitiwala sa tagumpay, ang mga Ehipsiyo ay parang isang ilog na umaapaw sa
mga pampang nito. Gayunpaman, sila ay matatalo, gaya ng iniutos ng Panginoon sa tabi ng
ilog Eufrates. Ang mga Ehipsiyo ay pabagsakin ni Nabucodonosor pagkatapos niyang
kubkubin ang Tiro. Ang mga Hudyo ay ibabalik sa kalaunan sa banal na pabor.

47 - Destruction from the north (ie from Babylon) predicted for the Philistines. The
Babylonians are compared to an overflowing flood.

Ang pagkawasak mula sa hilaga (ie mula sa Babylon) ay hinulaang para sa mga Filisteo. Ang mga
Babylonians ay inihalintulad sa isang umaapaw na baha.

48 - Moab is destroyed; her little ones have caused a cry to be heard. Give wings unto
Moab, that it may flee and get away. Moab punished for its complacency and pride. How is
the strong staff broken! Moab has magnified itself against the Lord.

Ang Moab ay nawasak; ang kanyang maliliit na bata ay naging sanhi ng isang sigaw
na narinig. Bigyan mo ng mga pakpak ang Moab, upang tumakas at makaalis.
Pinarusahan ang Moab dahil sa kasiyahan at pagmamataas nito. Paano nasira ang
malakas na tauhan! Nagmalaki ang Moab laban sa Panginoon.

49 - Destruction prophesied for the Ammonites, Edom (whose fall is compared to Sodom
and Gomorrah), Damascus, Hazor and Elam. The Lord will appoint the time. The heart of
the mighty men of Edom shall be as the heart of a woman in her pangs.

Ang pagkawasak ay inihula para sa mga Ammonita, Edom (na ang pagkahulog ay
inihambing sa Sodoma at Gomorra), Damasco, Hazor at Elam. Ang Panginoon ang
magtatakda ng panahon. Ang puso ng mga makapangyarihang lalaki ng Edom ay
magiging parang puso ng isang babae sa kanyang pagdaramdam.

50 - Babylon will fall at the hands of a nation from the north, and Israel restored.

Babagsak ang Babilonia sa kamay ng isang bansa mula sa hilaga, at ang Israel ay
nanumbalik.

51 - Babylon will be destroyed by the Medes. All shall be broken in pieces. The daughter of
Babylon is like threshing floor, it is time to thresh her. Babylon will be brought as a lamb to
the slaughter; it will become a dwelling place for dragons. Jeremiah instructs Seraiah (the
chief priest) to read this prophecy in Babylon, then bind a stone to the prophecy and throw
it in the Euphrates to demonstrate that Babylon shall sink.

52 - An account of the defeat of Zedekiah by the Babylonians. Sons killed, Zedekiah

blinded, Jerusalem looted. The way Jehoiachin is treated in his captivity improves.

Isang ulat ng pagkatalo ng mga Babylonia kay Zedekias. Pinatay ang mga anak, binulag ni Zedekias,
ninakawan ang Jerusalem. Bumubuti ang paraan ng pagtrato kay Jehoiachin sa kanyang pagkabihag.