Jednym z popularniejszych motywów, wykorzystywanych przez twórców różnych epok, był motyw

zbrodni i kary. Tam bowiem gdzie jest wina musi być kara, svvvvvvvvvzczególne zainteresowanie wzbudził
on wśród twórców polskiego romantyzmu.

Przykładem dzieła, które posługuje się motywem zbrodni i kary, jest “Balladyna” - dramat autorstwa
Juliusza Słowackiego. W głownej mierze mozemy dostrzec , ze morderstwa Balladyny długo uchodzą jej
płazem. Bohaterka konsekwentnie eliminuje nie tylko tych, którzy stoją jej na drodze do tronu, ale i tych,
którzy wiedzieli o zabójstwie Aliny. Ostatecznie nie ma w otoczeniu Balladyny żadnego świadka. Zdaje się,
że dziewczyna osiągnęła swój cel i już nikt nie będzie w stanie jej odebrać wywalczonego statusu.
Sprawiedliwości jednak staje się zadość. Do głosu dochodzą siły nadprzyrodzone i Balladyna-królowa
ginie rażona piorunem. Nie była to jedyna kara za jej zbrodnie. Za dużo dotkliwsze konsekwencje można
uznać – niecichnące wyrzuty sumienia, które doprowadzały bohaterkę do obłędu oraz niemożność
odkupienia swoich win. Bohaterka trzykrotnie wyznacza sobie wyrok śmierci, a po ostatnim z nich zostaje
rażona piorunem. Wszystkie jej zbrodnie zostają więc sprawiedliwie ukarana przez siłę wyższą, która zde-
cydowała się wymierzyć na Balladynie wyrok.

Motyw winy i kary jest również ukazany w Dziadach cz. II.

Motyw ten obecny jest w losach: Widma Złego Pana, Józia i Rózi, pasterki Zosi.Widmo to duch okrutnego
dziedzica. Za życia znęcał się nad chłopami, którzy dla niego pracowali. Karą za brak miłosierdzia i
sprawiedliwości za życia jest wieczna tułaczka: „Kto nie był ni razu człowiekiem temu człowiek nic nie
pomoże". Złego Pana rozszarpują i dręczą ptaki – wspomnienie osób, które skrzywdził jako dziedzic.ózio i
Rózia byli dziećmi rozpieszczonymi, chowanymi z dala od codziennych trosk. Duchy nie mogą od razu
wejść do nieba, ponieważ na ziemi wiodły błahe i w pewnym sensie nieprawdziwe życie:

„Kto nie doznał goryczy ni razu, ten nie dozna słodyczy w niebie”.

Karę ponieść musi także Zosia, ponieważ igrała z uczuciami swoich adoratorów i z beztroską
bagatelizowała ich cierpienie. Była niezdolna do współczucia i zapatrzona we własną urodę.„Kto nie
dotknął ziemi ni razu ten nigdy nie może być w niebie”.

Przedstawiając losy bohaterów wybranych utworów literackich, widzimy że każda popełniona wina nie
zostaje bez kary. U jednych karą była śmierć, u innych wyrzuty sumienia i obłęd