ძველ დროში სიკვდილით დასჯა ხშირად სასტიკი და უჩვეულო იყო.

ცოცხლად დაწვიდან კლდეებიდან გადაგდებამდე, ადრე არ

ერიდებოდნენ მძიმე დანაშაულის ჩამდენების დასჯა.
სიკვდილით დასჯა ხშირად გამოიყენებოდა როგორც
შემაკავებელი, დანაშაულის თავიდან ასაცილებლად და
საზოგადოებაში წესრიგის შესანარჩუნებლად. ის ასევე
გამოიყენებოდა მათ დასასჯელად, ვინც არღვევდა ღმერთების
კანონებს, როგორიცაა მრუშობა ან ქურდობა.

შუა საუკუნეებში სიკვდილით დასჯა კიდევ უფრო სასტიკი იყო.

სიკვდილით დასჯა ხშირად საჯარო სპექტაკლებს წარმოადგენდა.
მსჯავრდებულებს ჩამოახრჩობდნენ, ათრევდნენ ან თავებს
აჭრიდნენ.
იგი გამოიყენებოდა როგორც კანონისა და წესრიგის
შესანარჩუნებლად და მმართველი კლასის ინტერესების
დასაცავად.

დღეს უმეტეს ქვეყნებში სასიკვდილო განაჩენი გაცილებით

ნაკლებად არის გავრცელებული. შეერთებულ შტატებში ზოგიერთ
შტატში კვლავ გამოიყენება სიკვდილით დასჯა, თუმცა სიკვდილით
დასჯა ბოლო წლებში შემცირდა.
ზოგიერთ ქვეყანაში სიკვდილით დასჯა კვლავ გამოიყენება,
როგორც დანაშაულის აღკვეთის საშუალება. თუმცა, ფართოდ
განიხილება, როგორც სასტიკ და არაადამიანურ სასჯელად,
რომელიც უნდა გაუქმდეს. სხვები ამტკიცებენ, რომ ეს არის
აუცილებელი ინსტრუმენტი დანაშაულის შესაჩერებლად და
კანონისა და წესრიგის შესანარჩუნებლად.
ბოლო წლებში ბევრ ქვეყანაში გაჩნდა მზარდი მოძრაობა
სიკვდილით დასჯის გაუქმების მიზნით. ბევრს მიაჩნია, რომ ეს არის
ბარბაროსული და მოძველებული სასჯელი, რომელიც უნდა
შეიცვალოს უფრო ჰუმანური ალტერნატივებით.
როგორიცაა უვადო თავისუფლების აღკვეთა, საზოგადოებრივი
შრომა, რეაბილიტაცია და სასჯელის სხვა ფორმები. მათ სულ უფრო
მეტად იღებენ მსოფლიოს ქვეყნები.

სიკვდილით დასჯას ხანგრძლივი და საკამათო ისტორია აქვს და ის

კვლავ გამოიყენება ზოგიერთ ქვეყანაში, როგორიცაა აშშ, ჩინეთი,
ინდოეთი, სინგაპური, ინდონეზია, პაკისტანი ბანგლადეში, ნიგერია,
ეგვიპტე, საუდის არაბეთი, ირანი, იაპონია, ტაივანი და მრავალი
სხვა.