Professional Documents
Culture Documents
G2a SLOVESA
G2a SLOVESA
DOBRA INFORMACJA!
UWAGA! WYJĄTKI!
Niektóre czasowniki mają zakończenie typowe dla znanej nam już grupy jednak odmieniają się
według innego wzoru:
na przykład: chápat – zgodnie z klasyfikacją czasownik powinien należeć do grupy I, jednak
odmienia się tak, jak czasowniki z grupy IV.
UWAGA! „DZIWNE” CZASOWNIKI!
Formy bezokolicznika niektórych czasowników mogą jeszcze bardziej nas zmylić. Takie
czasowniki trzeba zapamiętać i nauczyć się ich odmiany.
na przykład:
brát – grupa V – já beru brać
číst – grupa V – já čtu czytać
jet – grupa V – já jedu jechać
jíst – grupa II – já jím jeść
jít – grupa V – já jdu iść
mít – grupa I – já mám mieć
mýt – grupa V – já myju myć
nést – grupa V – já nesu nieść
pít – grupa V – já piju pić
psát – grupa V – já píšu pisać
spát – grupa II – já spím spać
stát – grupa II – já stojím stać
žít – grupa V – já žiju żyć
Na przykład:
žít – žiju
pít – piju
mýt - myju
Kilka uwag dotyczących odmiany czasowników w czasie teraźniejszym:
o grupa II:
we wszystkich osobach liczby pojedynczej i mnogiej występuje długie í.
proszę zauważyć, że zakończenie 3 osoby liczby pojedynczej i mnogiej
jest takie samo! Bez kontekstu nie da się stwierdzić, czy dana forma
czasownika oznacza liczbę pojedynczą czy mnogą.
Niektóre czasowniki mogą mieć dwie końcówki w 3 osobie liczby mnogiej: -í oraz -ějí
na przykład:
umět – oni umí lub oni umějí
rozumět – oni rozumí lub oni rozumějí
W tej sytuacji obie końcówki są poprawne
Niektóre czasowniki mają w 3 osobie liczby mnogiej tylko jedno zakończenie – inne
niż w prezentowanych powyżej tabelach (inne niż 3 os. l.poj.)
na przykład:
vědět – oni vědí te czasowniki trzeba zapamiętać
jíst – oni jedí - razem z formą 3 os. l.mn.
CIEKAWOSTKA! GRUPA III!
W powyższej tabeli można odnaleźć następujące zakończenia odmiany:
-uju -ujeme
-uješ -ujete
-uje -ujou
Czasowniki z takimi końcówkami są formami używanymi w codziennym życiu.
-uje -ují
Różnica dotyczy 1 osoby liczby pojedynczej i 3 osoby liczby mnogiej.
Dziś takie formy uznawane są za bardzo literackie, wręcz książkowe.
zatem:
já studuju, oni studujou – będzie formą „zwyczajną”, codzienną
já studuji, oni studují – będzie formą książkową (również poprawną)
Wyjątek stanowi czasownik děkovat – forma pierwszej osoby liczby pojedynczej děkuji
jest w powszechnym użyciu tak jak forma děkuju.