ARTI NË EGJIPTIN E LASHTË

Arti i lashtë egjiptian ka mbijetuar për më shumë se 5000 vjet dhe vazhdon të magjeps njerëzit

nga e gjithë bota. Një premisë e lashtë është bërë një realitet modern: arti është një rrugë drejt

kujtimit të përjetshëm.

Në Egjiptin e lashtë, arti ishte magjik. Qoftë në formën e pikturës, skulpturës, gdhendjes apo

shkrimit, arti kishte fuqinë të ruante rendin universal dhe të jepte jetë të pavdekshme duke u bërë

thirrje perëndive të ndryshme që të vepronin në emër të njerëzve - si në jetë ashtu edhe në

vdekje.

Arti ishte kudo. Nga viti 4500 pes arti simbolik i Egjiptit ishte një pjesë thelbësore e ndërtesave

publike si tempujt dhe pallatet. Simbolet e kuptuara gjerësisht formuan bazën e këtij arti pasi

besohej se ato ofronin mbrojtje nga ndikimet e liga në këtë jetë dhe në tjetrën. Nuk është çudi

atëherë që arti ishte gjithashtu një përfshirje thelbësore në varret e përpunuara që strehonin

mbetjet e mumifikuara të njerëzve.

GURËT

Kishte shumë gurë vendas të përdorur për statuja, duke përfshirë gëlqerorët e butë të

kudondodhur të shkëmbinjve të shkretëtirës që shtrihen në pjesën më të madhe të

luginës së Nilit, si dhe gur ranor, kalcit dhe rreshpe.

DRURI

Artistët egjiptianë përdorën gjithashtu një shumëllojshmëri drurësh në punën e tyre,

duke përfshirë akacien vendase, marinën dhe fikun e fikut, si dhe bredhin, kedrin

dhe halorët e tjerë të importuar nga Siria.

METALET

Ata gjithashtu ekzekutuan copa në metale të ndryshme, duke përfshirë bakrin,

lidhjet e bakrit (si bronzi), ari dhe argjendi. Statujat e kultit të perëndive ishin bërë

në ar dhe argjend - materiale të identifikuara nga miti si lëkura dhe kockat e tyre -

dhe shpesh ishin mjaft të vogla. Shumë pak statuja metalike mbijetojnë sepse ato

shpesh shkriheshin dhe materiali ripërdorej, megjithëse shembujt e ruajtur nga Mbretëria e Vjetër

dhe e Mesme tregojnë se ata ishin të aftë jo vetëm në formimin e fletëve të metalit, por edhe

praktikonin derdhje komplekse.

VARRET

Arti i varreve konsiderohej pika e kontaktit midis tokës së të

gjallëve dhe tokës së të vdekurve. Nëse do të ndiqeshin disa

formula për krijimin e artit dhe do të luteshin perënditë e duhura, të

gjithë egjiptianët, nga të pasurit deri te të varfrit, mund të prisnin

me padurim përfundimin e jetës së tyre tokësore, duke lundruar me sukses në botën e rrezikshme

të nëndheshme dhe duke përshkuar në jetën e përtejme të bekuar e të përjetshme.

HIEROGLIFET

Mënyra më e drejtpërdrejtë që një pronar varri mund të komunikonte me perënditë ishte përmes

sistemit të përpunuar të hieroglifeve egjiptiane. Hieroglifet shkruheshin si në kolona ashtu edhe

në rreshta dhe mund të lexoheshin nga e majta ose nga e djathta, në varësi të dizajnit të tekstit.

NGJYRA

Ngjyra shihej si një lloj gjuhe universale që përdorej për të komunikuar kuptim të rëndësishëm

për perënditë egjiptiane. Për shembull, jeshile dhe blu ishin ngjyrat e bimëve, ujit dhe qiellit dhe

simbolizonin pjellorinë dhe prosperitetin. Ari ishte ngjyra e diellit dhe e lëkurës së perëndive dhe

lidhej me pavdekësinë.