Локални ветрови урагани

1. Ветар

Ветровите често се класифицираат според просторната скала, нивната брзина, видовите сили кои
ги предизвикуваат, географските региони во кои тие дуваат и според нивниот ефект. Иако ветрот
сам по себе е самостоен временски феномен, може и да се појави и како дел од некоја бура,
најзабележително е во циклонот. Во човечката цивилизација, ветрот ја инспирирал митологијата,
го променли текот на историјата, го проширил ланецот на транспорт и овозможил извор на струја
за механичката работа, електричната енергија и за рекреација. Постојани ветрови:

- Пасатите како постојани ветрови дуваат од 30° СГШ и 30° ЈГШ кон екваторот. Поради
Земјината ротација скршнуваат кон запад.
- Антипасатите дуваат од екваторот на височина од 4км на север и југ сè до 30°СГШ и 30°ЈГШ
од каде го менуваат правецот од запад кон исток.
- Западните ветрови дуваат на запад од Атлантскиот Океан кон земјите на Западна и Средна
Европа на исток.

Периодични ветрови: Овие ветрови дуваат во определени области на Земјата, во определен

временски период. Од овие ветрови најважни се монсуните кои дуваат во Индокина, југоисточна
Азија и Индија. Тие шест мецеци дуваат од морето кон копното, а шест од копното кон морето.

Во митологијата: Ветровите се среќаваат и во митологијата, каде имаат и посебни имиња и

карактеристики. Така, во римската митологија, северниот ветар бил наречен Аквилон или Бореј;
јужниот ветар се викал Аустер; Зефир бил западниот ветар, кој бил најблаг од сите ветрови и во
пролет носел пријатно и топло време; Јапиг (наречен според Јапигија, т.е. Апулија) бил ветар што
дувал од северозапад и бил погоден за оние кои патувала кон Стара Грција; Нот бил јужен ветар
кој бил многу опасен, зашто често носел бура и ја попречувал пловидбата; Фавонија била
персонификација на западниот ветар кој во Италија дувал во февруари, носејќи ја пролетта;
додека Еол бил бог на ветровите, кој ги држел затворени во својата пештера.

3. Урагани

Ураганите се најголемите бури, а воздушниот вител урива сè пред себе. Темните облаци и ветрот
го најавуваат ураганот, кој во разорната патека може да помине повеќе илјади километри. Во
суштина тие се бури кои брзо ротираат, а се карактеризираат со низок притисок во центарот,
силен вител, чија оска е во средиштето на ураганот, и спирален пренос на облаци со грмотевици,
кои носат големо количество дожд.

Во зависност од силата и локацијата, ураганите различно се нарекуваат, па така над Атлантски

Океан и североисточниот дел на Тихи Океан се урагани, тајфун – северозападен Тихи Океан,
тропска бура и циклон – јужен Тихи Океан и Индиски Океан.