Professional Documents
Culture Documents
33074060 Κική Δημουλά Το λιγο του κοσμου
33074060 Κική Δημουλά Το λιγο του κοσμου
33074060 Κική Δημουλά Το λιγο του κοσμου
Σὲ ἀλφαβητικὴ σειρά
∆ΕΝ ΒΑΡΙΕΣΑΙ
ΟΙ ΛΥΠΗΜΕΝΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ
Στὶς γειτονιὲς
περνᾶνε γύφτισσες νὰ πῶ τὸ ριζικό σου,
ποιὰ γυναῖ- ποιὰ γυναῖ- ποιὰ γυναῖκα θὰ σὲ πάρει,
δημοτικὰ τραγούδια ἀπ྿ τὰ παράθυρα, ριζικά.
Πιὸ πέρα κάποιο ντέφι, ἕν྿ ἀρκουδάκι
δεῖξε πῶς βάζουν πούδρα τὰ κορίτσια
στὸν καθρέφτη, πῶς γδύνεται ἡ Μονρόε...
Μὴ γελᾷς. Βρέθηκε κάποτε νεκρὴ ἡ Μονρόε.
Μὲ πράγματα ποὺ δὲν ἀντέχουν μὴ γελᾷς.
στρέμματα φωτός,
χαμομηλιῶν ἀνυπομονησία νὰ μυρίσουν.
∆ημοτικὰ τραγούδια ἀπ྿ τὰ παράθυρα
ποιὰ γυναῖ- ποιὰ γυναῖ- ποιὰ γυναῖκα θὰ σὲ πάρει,
καὶ ὅλα τ྿ ἄλλα τρόποι
γιὰ νὰ πεθαίνουνε ἀνώδυνα τὰ ἡμερολόγια.
ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΩΣ
Σὲ λέω γυναίκα
γιατ྿ εἶσ྿ αἰχμάλωτη.
Χαμογελῶ.
Ἡ καμπύλη τοῦ χαμόγελου,
τὸ κοῖλο αὐτῆς τῆς διαθέσεως,
μοιάζει μὲ τόξο καλὰ τεντωμένο,
ἕτοιμο.
Φαίνετ྿ ἀπ྿ τὴ ζωή μου
πέρασε στόχος κάποτε.
Καὶ προδιάθεση νίκης.
Τὸ βλέμμα βυθισμένο
στὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα:
τὸν ἀπαγορευμένο καρπὸ
τῆς προσδοκίας γεύεται.
Φαίνετ྿ ἀπ྿ τὴ ζωή μου
πέρασε πίστη κάποτε.
Σὺ δὲν φαίνεσαι.
Ὅμως γιὰ νὰ ὑπάρχει γκρεμὸς στὸ τοπίο,
γιὰ νά χω σταθεῖ στὴν ἄκρη του
κρατώντας λουλούδι
καὶ χαμογελώντας,
θὰ πεῖ πὼς ὅπου νά ναι ἔρχεσαι.
Φαίνετ྿ ἀπ྿ τὴ ζωή μου
ζωὴ πέρασες κάποτε.
Καημένε θεῖε,
πῶς τὰ πᾶς μ྿ αὐτὸν τὸ νέο νομοθέτη
καὶ τοὺς νόμους του·
ὕλη ἀδίδακτη ὁ θάνατος.
Τῆς ὕπαρξής σου δὲν πῆγες συνήγορος.
Ἀλλ྿ εἶναι ἡ ζωὴ
ἀπ྿ τὶς χαμένες ὑποθέσεις,
ἀκόμα καὶ γιὰ τοὺς δυνατοὺς νομομαθεῖς,
ὅπως ἤσουν.
Νυχτοφύλακας ἢ ἐπαίτης,
περιηγητής, ρήτορας,
μωαμεθανὸς ἢ ἄπατρις,
ἐμένα δὲν μὲ νοιάζει.
Ἐγώ,
ἔτσι ποὺ πέρασαν τὰ χρόνια,
ἔτσι ποὺ ᾔρθανε τὰ πράγματα,
Προφήτη τὸν ὁρίζω.
Γιατὶ Προφήτη τὸν χρειάζομαι,
ἔτσι ποὺ χάθηκαν τὰ χρόνια,
ἔτσι ποὺ στέκουνε τὰ πράγματα.