"Aking pasalaysay tungkol sa naging karanasan sa kalikasan sa
kasagsagan ng pandemia"
Noong kasagsagan ng pandemya, ako ay nagkaroon ng isang kamangha-
manghang karanasan sa kalikasan na magpapaalala sa akin sa kahalagahan ng pag-aalaga sa ating kapaligiran.
Sa mga unang buwan ng pandemya, ang mundo ay napasailalim sa isang
malawakang lockdown. Dahil sa mga travel restrictions at pagsasara ng mga negosyo, ang mga tao ay nawalan ng pagkakataon na magsagawa ng mga karaniwang gawain at maging bahagi ng madugong urbanong pamumuhay.
Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, nagkaroon ako ng pagkakataon na magbalik-
tanaw at muling maapreciate ang kagandahan ng kalikasan. Sa aking paligid, napansin ko ang mga malalim na asul na langit na wala nang bahid ng polusyon. Ang mga pambihirang tanawin ng bundok na kadalasang nababalot ng usok mula sa sibilisasyon ay ngayon ay malinaw at buhay na buhay. Naging mas malinaw din ang tunog ng mga ibon na nagpapalipad ng kanilang mga pakpak sa umaga. Nawala ang ingay ng malalaking sasakyan at tila nagkabuhay muli ang mga iba't ibang tunog na karaniwang nawawala sa mga taong nakaugalian natin.
Habang ako'y naglalakad sa labas, natuklasan ko rin ang di-kapani-paniwala at
hindi inaasahang pagbabalik ng wildlife sa mga lugar na dati'y pinamamahayan natin. Mga ibon na nagbabalik, mga alagang hayop na nag-aabang sa mga bakuran, at mga pabilog na nilalang na nagsisilabasan mula sa kagubatan.
Nagkaroon ako ng pagkakataon na makapaglakad sa mga pook na dati'y puno ng
tao at ngayon ay natupad ng katahimikan. Nakikita ko ang mga halaman na nagsisibol, ang mga bulaklak na naglalaho sa paglipas ng panahon, at ang mga puno na dumadapo ang mga pabirong hampas ng hangin.
Higit sa lahat, ang aking karanasan sa kalikasan sa kasagsagan ng pandemya ay
nagbigay sa akin ng kamalayan sa kahalagahan ng pangangalaga sa ating kapaligiran. Nabatid ko na ang kawalan ng aktibidad ng tao ay nagdulot ng positibong epekto sa kalikasan, at nagpapaalala ito sa atin na mahalaga na mas maingat tayong mamuhay sa mundo.