Mga Teorya sa Pagkatuto ng Wika

Sa pang-araw-araw na paggamit, ang salitang "teorya" ay madalas na

nangangahulugang isang hindi pa nasusubok na kutob, o isang hula na walang

sumusuportang ebidensya. Ngunit para sa mga siyentipiko, ang isang teorya ay may

halos kabaligtaran na kahulugan. Ang teorya ay isang mahusay na napatunayang

paliwanag ng isang aspeto ng natural na mundo na maaaring magsama ng mga batas,

hypotheses at katotohanan.

Ang isang teorya ay hindi lamang nagpapaliwanag ng mga kilalang

katotohanan; pinapayagan din nito ang mga siyentipiko na gumawa ng mga hula kung

ano ang dapat nilang obserbahan kung ang isang teorya ay totoo. Ang mga teoryang

siyentipiko ay masusubok. Ang mga bagong ebidensya ay dapat na katugma sa isang

teorya. Kung hindi, ang teorya ay pino o tinatanggihan. Kung mas matagal ang mga

sentral na elemento ng isang teorya—mas maraming obserbasyon ang hinuhulaan

nito, mas maraming pagsubok ang nalalampasan nito, mas maraming katotohanang

ipinapaliwanag nito—mas malakas ang teorya.

Teoryang Behaviorist

Ang mga behaviourist psychologist ay bumuo ng kanilang mga teorya habang

nagsasagawa ng isang serye ng mga eksperimento sa mga hayop. Napansin nila na

ang mga daga o ibon, halimbawa, ay maaaring turuan na magsagawa ng iba't ibang

gawain sa pamamagitan ng paghikayat sa pagbuo ng ugali. Ginantimpalaan ng mga

mananaliksik ang kanais-nais na pag-uugali. Ito ay kilala bilang positive reinforcement.

Ang hindi kanais-nais na pag-uugali ay pinarusahan o simpleng hindi

ginagantimpalaan - negatibong pampalakas.

 Pagkatapos ay iminungkahi ng behaviourist na si B. F. Skinner ang teoryang

ito bilang paliwanag para sa pagkuha ng wika sa mga tao. Sa Verbal Behavior (1957),

sinabi niya:

"Ang mga pangunahing proseso at relasyon na nagbibigay ng verbal na pag-

uugali sa mga espesyal na katangian nito ay medyo naiintindihan na ngayon.

Karamihan sa mga eksperimentong gawain na responsable para sa pagsulong na ito

ay isinagawa sa iba pang mga species, ngunit ang mga resulta ay napatunayang

nakakagulat na walang mga paghihigpit sa species. Kamakailan lamang Ipinakita ng

trabaho na ang mga pamamaraan ay maaaring mapalawak sa pag-uugali ng tao nang

walang malubhang pagbabago." (sinipi sa Lowe at Graham, 1998, p68)

Iminungkahi ni Skinner na gayahin ng isang bata ang wika ng mga magulang

o tagapag-alaga nito. Ang mga matagumpay na pagtatangka ay ginagantimpalaan

dahil ang isang may sapat na gulang na nakakakilala sa isang salitang binigkas ng

isang bata ay pupurihin ang bata at/o ibibigay ang hinihiling nito. Ang mga

matagumpay na pagbigkas samakatuwid ay pinalalakas habang ang mga hindi

matagumpay ay nakalimutan.

Mga Limitasyon ng Behaviourism

Bagama't dapat mayroong ilang katotohanan sa paliwanag ni Skinner,

mayroong maraming mga pagtutol dito:

• Ang wika ay nakabatay sa isang hanay ng mga istruktura o tuntunin, na hindi

maaaring gawin sa pamamagitan lamang ng paggaya sa mga indibidwal na

pananalita. Ang mga pagkakamaling nagawa ng mga bata ay nagpapakita na

hindi lamang sila ginagaya kundi aktibong nagtatrabaho at nag-aaplay ng mga

 tuntunin. Halimbawa, ang isang bata na nagsasabing "nainom" sa halip na

"uminom" ay hindi nangongopya sa isang nasa hustong gulang ngunit sa halip

ay labis na nag-aaplay ng isang panuntunan.

• Ang karamihan sa mga bata ay dumaan sa parehong mga yugto ng pagkuha

ng wika. Mukhang may tiyak na pagkakasunod-sunod ng mga hakbang.

Tinutukoy namin ang mga Developmental Milestone. Bukod sa ilang matinding

kaso, ang pagkakasunud-sunod ay tila hindi naaapektuhan ng pagtrato na

natatanggap ng bata o ang uri ng lipunan kung saan siya lumaki.

• Kadalasan ay hindi na ulitin ng mga bata ang sinasabi ng isang may sapat na

gulang, lalo na kung ang pagbigkas ng nasa hustong gulang ay naglalaman ng

isang istraktura na hindi pa nasisimulang gamitin ng bata. Ang klasikong

demonstrasyon ay nagmula sa American psycholinguist na si David McNeill.

Ang istraktura na pinag-uusapan dito ay nagsasangkot ng mga pandiwa ng

negasyon:

Child: Nobody don't like me

Mother: No, say, "Nobody likes me."

Child: Nobody don't like me.

(Eight repetitions of this dialogue)

Mother: No, now listen carefully: say, "Nobody likes me."

Child: Oh! Nobody don't likes me.

• Ilang bata ang nakakatanggap ng maraming tahasang pagwawasto sa

gramatika. Ang mga magulang ay mas interesado sa pagiging magalang at

pagiging totoo. Ayon kay Brown, Cazden at Bellugi (1969): "Mukhang

katotohanan ang halaga sa halip na mahusay na nabuong syntax na

pangunahing namamahala sa tahasang pandiwang pagpapalakas ng mga

 magulang - na nagiging kabalintunaan ng katotohanan na ang karaniwang

produkto ng naturang iskedyul ng pagsasanay ay isang nasa hustong gulang

na ang pananalita ay mataas ang gramatika ngunit hindi kapansin-pansing

totoo." (sinipi sa Lowe at Graham, 1998)

Teoryang Innateness

Inilathala ni Noam Chomsky ang isang kritisismo sa teoryang behaviourist

noong 1957. Bilang karagdagan sa ilan sa mga argumentong nakalista sa itaas,

partikular na nakatuon siya sa mga mahihirap na input ng wika na natatanggap ng

mga bata. Ang mga matatanda ay hindi karaniwang nagsasalita sa mga pangungusap

na kumpleto sa gramatika. Bilang karagdagan, ang naririnig ng bata ay isang maliit na

sample lamang ng wika.

Para kay Chomsky na ang mga bata ay dapat magkaroon ng inborn faculty

para sa pagkuha ng wika. Ayon sa teoryang ito, ang proseso ay biologically tinutukoy

- ang mga species ng tao ay nag-evolve ng isang utak na ang mga neural circuit ay

naglalaman ng linguistic na impormasyon sa pagsilang. Ang likas na predisposisyon

ng bata na matuto ng wika ay na-trigger sa pamamagitan ng pandinig ng pagsasalita

at ang utak ng bata ay nagagawang bigyang-kahulugan ang kanyang naririnig ayon

sa pinagbabatayan na mga prinsipyo o istruktura na nilalaman nito.

Ang natural na faculty na ito ay naging kilala bilang Language Acquisition

Device (LAD). Si Chomsky ay hindi nagmungkahi na ang isang Ingles na bata ay

ipinanganak na alam ang anumang partikular na tungkol sa Ingles, siyempre. Sinabi

niya na ang lahat ng mga wika ng tao ay may mga karaniwang prinsipyo. (Halimbawa,

lahat sila ay may mga salita para sa mga bagay at kilos - mga pangngalan at pandiwa.)
Tungkulin ng bata na itatag kung paano ipinapahayag ng partikular na wika na

kanyang naririnig ang mga pinagbabatayang prinsipyong ito.

Halimbawa, ang LAD ay naglalaman na ng konsepto ng verb tense. Sa

pamamagitan ng pakikinig sa mga anyong gaya ng "nagtrabaho", "pinatugtog" at

"tinapik", bubuo ang bata ng hypothesis na ang past tense ng mga pandiwa ay nabuo

sa pamamagitan ng pagdaragdag ng tunog na /d/, /t/ o /id/ sa base. anyo. Ito naman

ay hahantong sa "mga mabubuting pagkakamali" na binanggit sa itaas. Halos hindi na

kailangang sabihin na ang proseso ay walang malay. Hindi inisip ni Chomsky ang

maliit na bata na nakahiga sa kanyang higaan na gumagawa ng mga tuntunin sa

gramatika na sinasadya.

Ang ground-breaking theory ni Chomsky ay nananatili sa gitna ng debate

tungkol sa pagkuha ng wika. Gayunpaman, ito ay binago, kapwa ni Chomsky mismo

at ng iba. Ang orihinal na posisyon ni Chomsky ay ang LAD ay naglalaman ng tiyak

na kaalaman tungkol sa wika. Iminungkahi ni Dan Isaac Slobin na maaaring ito ay mas

katulad ng isang mekanismo para sa paggawa ng mga tuntunin ng wika:

"Para sa akin, ang bata ay ipinanganak hindi na may isang hanay ng

mga kategoryang pangwika ngunit may isang uri ng mekanismo ng proseso -

isang hanay ng mga pamamaraan at mga panuntunan sa hinuha, kung

gugustuhin mo - na ginagamit niya upang iproseso ang data ng linggwistika.

Ang mga mekanismong ito ay tulad na, paglalapat ng mga ito sa input data,

ang bata ay nagtatapos sa isang bagay na miyembro ng klase ng mga wika ng

tao. Ang mga linguistic universal, kung gayon, ay resulta ng isang likas na

kakayahan sa pag-iisip kaysa sa nilalaman ng gayong kakayahan."

Mga Limitasyon ng teorya ni Chomsky

Ang gawain ni Chomsky sa wika ay teoretikal. Interesado siya sa gramatika at

karamihan sa kanyang trabaho ay binubuo ng mga kumplikadong pagpapaliwanag ng

mga tuntunin sa gramatika. Hindi siya nag-aral ng mga tunay na bata. Ang teorya ay

umaasa sa mga bata na nalantad sa wika ngunit hindi isinasaalang-alang ang

pakikipag-ugnayan sa pagitan ng mga bata at kanilang mga tagapag-alaga. Hindi rin

nito kinikilala ang mga dahilan kung bakit gustong magsalita ng isang bata, ang mga

tungkulin ng wika.

Noong 1977, inilathala nina Bard at Sachs ang isang pag-aaral ng isang bata

na kilala bilang Jim, ang nakakarinig na anak ng mga bingi na magulang. Gusto ng

mga magulang ni Jim na matuto ng pagsasalita ang kanilang anak kaysa sa sign

language na ginagamit nila sa pagitan nila. Nanood siya ng maraming telebisyon at

nakinig sa radyo, kaya madalas siyang nakakatanggap ng input ng wika.

Gayunpaman, ang kanyang pag-unlad ay limitado hanggang sa isang speech

therapist ay inarkila upang makipagtulungan sa kanya. Ang simpleng pagkalantad sa

wika ay hindi sapat. Kung wala ang nauugnay na pakikipag-ugnayan, ito ay kaunti

lamang sa kanya.

Ang mga sumunod na teorya ay nagbigay ng higit na diin sa mga paraan kung

saan ang mga tunay na bata ay bumuo ng wika upang matugunan ang kanilang mga

pangangailangan at makipag-ugnayan sa kanilang kapaligiran, kabilang ang ibang

mga tao.
Teoryang Kognitibo

Ang Swiss psychologist na si Jean Piaget ay naglagay ng pagkuha ng wika sa

loob ng konteksto ng mental o cognitive development ng isang bata. Kanyang

ipinaglaban na ang isang bata ay kailangang maunawaan ang isang konsepto bago

niya makuha ang partikular na anyo ng wika na nagpapahayag ng konseptong iyon.

Ang isang magandang halimbawa nito ay ang serye. Magkakaroon ng punto sa

intelektwal na pag-unlad ng isang bata kapag maihahambing niya ang mga bagay na

may kinalaman sa laki. Nangangahulugan ito na kung bibigyan mo ang bata ng ilang

patpat, maaari niyang ayusin ang mga ito ayon sa laki. Iminungkahi ni Piaget na ang

isang bata na hindi pa umabot sa yugtong ito ay hindi matututo at gumamit ng mga

paghahambing na pang-uri tulad ng "mas malaki" o "mas maliit".

Ang Object Permanence ay isa pang kababalaghan na kadalasang binabanggit

kaugnay ng teoryang nagbibigay-malay. Sa unang taon ng buhay, ang mga bata ay

tila walang kamalayan sa pagkakaroon ng mga bagay na hindi nila nakikita. Ang isang

bagay na gumagalaw sa labas ng paningin ay hindi na umiral. Sa oras na umabot sila

sa edad na 18 buwan, napagtanto ng mga bata na ang mga bagay ay may pag-iral

nang hiwalay sa kanilang pang-unawa.

Ang teoryang nagbibigay-malay ay binibigyang pansin ang malaking pagtaas

ng bokabularyo ng mga bata sa edad na ito, na nagmumungkahi ng isang link sa

pagitan ng pananatili ng bagay at ang pag-aaral ng mga label para sa mga bagay.

Mga Limitasyon sa Teoryang Kognitibo

Sa unang taon hanggang 18 buwan, posibleng masubaybayan ang mga

koneksyon ng uri na ipinaliwanag sa itaas ngunit, habang patuloy na lumalaki ang

isang bata, kaya nagiging mas mahirap na makahanap ng malinaw na mga link sa

pagitan ng wika at talino. Ang ilang mga pag-aaral ay nakatuon sa mga bata na
natutong magsalita ng matatas sa kabila ng abnormal na pag-unlad ng kaisipan. Ang

partikular na syntax ay mukhang hindi umaasa sa pangkalahatang intelektwal na

paglago.

Teoryang Makatao

Ang teoryang makatao sa pagkatuto ay nagbibigay diin sa kahalagahan ng mga

salik na pandamdamin at emosyunal. Ito'y nananalig na ang pagtatagumpay sa

pagkatuto ay mangyayari lamang kung angkop ang kaligiran, may kawilihan ang mga

mag-aaral at ma y positibong saloobin sila sa mga bagong kaalaman at

impormasyon. Kung ang mga kondisyong ito'y hindi matutugunan, ang anumang

paraan o kagamitang panturo ay maaaring hindi magbunga ng pagkatuto. Kaya nga,

sa larangan ng pag-aaral ng wika, kailangang may magandang saloobin ang mga

mag-aaral sa wikang pag-aaralan, sa mga gumagamit ng wika at sa mga guro ng wika.

Tungkulin ng guro na maglaan at lumikha ng isang kaaya-ayang kaligiran sa klasrum

at isang pagkaklaseng walang pananakot kung saan maginhawa ang pakiramdam ng

bawat mag-aaral at malaya nilang nagagamit at nasusuri ang bagong wikang

natutuhan.

Dagdag pa dito, mas mabilis na natututunan ng tao ang wika at wala siyang

pag-aalinlangang gamitin ito at malaya niyang nailalahad ang kanyang saloobin.

Kailangan ding linangin ng guro ang pagpapahalaga sa sarili ng mga mag-aaral.

Pangunahing binibigyang pansin ng teoryang makatao ang mga mag-aaral sa

anumang proseso ng pagkatuto. Palaging isinasaalang-alang ang saloobin ng mga

mag-aaral sa pagpili ng nilalaman, kagamitang panturo at mga gawain sa pagkatuto.

Ilan sa mga metodo sa pagtuturo ng wika na may kaugnayan sa makataong tradisyon

ay ang sumusunod: Community Language Learning ni Curran; ang Silent Way ni

Gattegno at ang Suggestopedia ni Lazonov.