Me thjerrëza optike nënkuptojmë mjedisin optik të kufizuar me dy sipërfaqe që ka ineks të thyerjes të
ndryshëm nga rrethi. Zakonisht janë të ndërtuata prej qelqi ose kuarci, kur bashkohen dy syprina që kanë boshtin optik të përbashkët. Kanë aplikim të madhë në praktikë dhe pa to puna e instrumenteve optike do të ishte e pamundur. Thjerrëzat nga forma mund të jenë cilindrike dhe sferike. Në praktik më tepër kanë gjetur aplikim thjerrëzat sferike. Thjerrëzat sferike mund të jenë konvergjente ose divergjente. Thjerrëza sferike konkave paraqet pjesën e hapsirës ndermjet dy sferave që ndodhen afër njëra-tjetrës.. Thjerrëzat janë sipërfaqe që mund të kenë rreze të ndryshme. Qendra e siperfaqeve sferike quhet qendra e lakueshmërisë. Drejtëza që kalon nëpër dy qendrat e lakueshmërisë quhet boshti optik kryesor. Boshti optik kryesor kalon nëpër qendër të thjerrëzës që quhet kulmi (K) i thjerrëzës. Sipërfaqet e thjerrëzave janë të lëmuara mirë dhe të holla, në mënyrë që me ane të rrezeve paraksiale të fitohen fytyra të qarta dhe të padeformuara. Thjerrëzat konvekse mund të jenë bikonvekse, plankonvekse etj ndërsa thjerrëzat konkave mund të jenë bikonkave, plankonkave etj. Rrezet paralele që bien në thjerrëza konvergjente pas thyerjes të gjitha priten në një pikë F në boshtin optik që quhet vatër ose focus. Distanca e saj nga qendra e lakueshmërisë së thjerrëzës quhet largësi fokale. Rrezet paralele që bien në të pas thyerjes gjithashtu priten në një pikë F’ në boshtin optik. Edhe kjo pikë quhet vatër. Distanca e saj prej qendrës së lakueshmërisë po ashtu quhet largësi fokale. Vlera reciproke e largësisë fokale të thjerrëzave gjendet nga ekuacioni i thyerjes së dritës nepër sipërfaq sferike.