Awtoritarismo

Ang awtoritarismo ay isang uri ng

pamahalaan na nakikilala sa pamamagitan
ng pagtanggi sa pampolitikang pluralidad
o nakakarami, paggamit ng isang malakas
na sentral na kapangyarihan upang
ipreserba ang pampolitikang status quo, at
mga pagbabawas sa pananaig ng batas,
paghihiwalay ng mga kapangyarihan, at
demokratikong pagboto.[1] Nilikha ng mga
siyentipikong pampolitika ang maraming
tipolohiya na nilalarawan ang mga kaibhan
ng mga awtoritaryong uri ng
pamahalaan.[1] Maaring likas na
awtokratiko o oligarkiko ang mga
rehimeng awtoritarismo at maaring
nakabatay sa pananaig ng isang partido o
militar.[2][3]

Sa maimpluwensyang gawa noong 1964,[4]

binigyan kahulugan ng siyentipikong
pampolitika na si Juan Linz ang
awtoritarismo na nagtataglay ng apat na
katangian:

1. Limitadong pampolitikang pluralismo,

na pinagtanto sa mga pambabraso
 sa lehislatura, mga partidong
pampolitika at mga grupong interes.
2. Binatay ang pampolitikang
pagkalehitimo sa mga apela sa
emosyon at pagkakakilanlan ng
rehimen bilang kinakailangang
kasamaan upang labanan ng
"madalian ang nakikilalang mga
problemang panlipunan, tulad ng
mahinang pag-unlad o insurhensiya."
3. Napakaliit na pampolitikang
pagpapakilos, at pagpigil sa mga
aktibidad kontra sa rehimen.
4. Hindi malinaw na kapangyarihang
ehekutibo, na kadalasang walang-
 katiyakan at papalit-palit, na
pinapahaba ang kapangyarihan ng
ehekutibo.[5][6]

Minimal na tinukoy, ang isang awtoritaryo

na pamahalaan ay walang libre at
mapagkumpitensyang direktang halalan
sa mga lehislatura, libre at
mapagkumpitensya direkta o hindi
direktang halalan para sa mga
tagapagpaganap, o pareho. Malawak na
tinukoy, ang mga awtoritaryo na estado ay
kinabibilangan ng mga bansang walang
kalayaang sibil tulad ng kalayaan sa
relihiyon, o mga bansa kung saan ang
gobyerno at ang oposisyon ay hindi
naghahalili sa kapangyarihan kahit isang
beses kasunod ng malayang halalan. Ang
mga awtoritaryo na estado ay maaaring
maglaman ng mga institusyong
demokratiko gaya ng mga partidong
pampulitika, lehislatura, at halalan na
pinamamahalaan upang patatagin ang
awtoritaryo na pamamahala at maaaring
magtampok ng mapanlinlang, hindi
mapagkumpitensyang halalan. Sa mga
konteksto ng demokratikong pagtalikod,
ang mga iskolar ay may posibilidad na
tukuyin ang mga awtoritaryo na pinuno sa
pulitika batay sa ilang mga taktika, tulad
ng: pamumulitika sa mga
independiyenteng institusyon,
pagpapalaganap ng disimpormasyon,
pagpapalaki ng kapangyarihan sa
ehekutibo, pag-aalis ng hindi pagsang-
ayon, pag-target sa mga mahihinang
komunidad, pag-uudyok ng karahasan, at
pagsira sa halalan. Mula noong 1946,
tumaas ang bahagi ng mga awtoritaryo na
estado sa pandaigdigang sistemang
pampulitika hanggang sa kalagitnaan ng
dekada 1970 ngunit bumaba mula noon
hanggang sa taong 2000.

Mga sanggunian
1. Furio Cerutti (2017). Conceptualizing
Politics: An Introduction to Political
Philosophy (sa wikang Ingles). Routledge.
 pa. 17. Sipi: "Political scientists have
outlined elaborated typologies of
authoritarianism, from which it is not easy
to draw a generally accepted definition; it
seems that its main features are the non-
acceptance of conflict and plurality as
normal elements of politics, the will to
preserve the status quo and prevent
change by keeping all political dynamics
under close control by a strong central
power, and lastly, the erosion of the rule of
law, the division of powers, and democratic
voting procedures."
2. Natasha M. Ezrow & Erica Frantz (2011).
Dictators and Dictatorships: Understanding
Authoritarian Regimes and Their Leaders
(sa wikang Ingles). Continuum. pa. 17.
3. Brian Lai & Dan Slater (2006). "Institutions
of the Offensive: Domestic Sources of
Dispute Initiation in Authoritarian Regimes,
1950-1992" (https://archive.org/details/si
m_american-journal-of-political-science_20
06-01_50_1/page/113) . American Journal
of Political Science (sa wikang Ingles). 50
(1): 113–126. doi:10.1111/j.1540-
5907.2006.00173.x (https://doi.org/10.111
1%2Fj.1540-5907.2006.00173.x) .
JSTOR 3694260 (https://www.jstor.org/sta
ble/3694260) .
4. Richard Shorten, Modernism and
Totalitarianism: Rethinking the Intellectual
Sources of Nazism and Stalinism, 1945 to
the Present (https://books.google.com/bo
oks?id=8ffbV8ZpQ3MC&printsec=frontcov
 er#v=onepage&q&f=false) Naka-arkibo (ht
tps://web.archive.org/web/202001091125
34/https://books.google.com/books?id=8ff
bV8ZpQ3MC&printsec=frontcover#v=onep
age&q&f=false) 2020-01-09 sa Wayback
Machine. (Palgrave Macmillan, 2012), p.
256 (note 67): "For a long time the
authoritative definition of authoritarianism
was that of Juan J. Linz." (sa Ingles)
5. Juan J. Linz, "An Authoritarian Regime: The
Case of Spain," sa Erik Allardt at Yrjö
Littunen, mga pat., Cleavages, Ideologies,
and Party Systems: Contributions to
Comparative Political Sociology (Helsinki:
Transactions of the Westermarck Society),
pp. 291-342. Muling inimprenta sa Erik
Allardt & Stine Rokkan, mga pat., Mas
 Politics: Studies in Political Sociology (New
York: Free Press, 1970), pp.251-83, 374-81
(sa Ingles).
6. Gretchen Casper, Fragile Democracies: The
Legacies of Authoritarian Rule (https://boo
ks.google.com/books?id=7ZVDjmr18f4C&
printsec=frontcover#v=onepage&q&f=fals
e) Naka-arkibo (https://web.archive.org/w
eb/20200109112527/https://books.googl
e.com/books?id=7ZVDjmr18f4C&printsec=
frontcover#v=onepage&q&f=false) 2020-
01-09 sa Wayback Machine. (University of
Pittsburgh Press, 1995), pp. 40–50
(binabanggit si Linz 1964, sa Ingles).

Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?
title=Awtoritarismo&oldid=2013900"
Huling pagbabago: 06:48, 14 Abril 2023. •
Maaaring gamitin ang nilalaman sa ilalim ng CC
BY-SA 3.0 maliban kung nabanggit.