JB3 The Governors Secret BXB Biisool 1

JB3: The Governor's Secret [BXB] [√]
JUARIZ BACHELORS 3
JUARIZ BACHELORS
THE GOVERNOR'S SECRET
Narcido Jonas Juariz
[BXB] [MPREG]
Hello Guyses!
Welcome po sa ikatlong installment sa aking pinakaunang series. Yay!
I just want to remind everyone before they read this story na lahat po ng mababasa
niyo dito ay kathang isip lamang. This story contains high content of homosexual
relationship between men. Kagaya po ng nakalagay sa itaas ito po ay BXB at MPREG.
Kung hindi po kayo komportableng magbasa ng ganitong uri ng kwento, wala pong
problema doon. Marami pong kwento dito sa wattpad na siguradong pasok sa inyong
taste.
Isa lang po akong dalaging nahilig magsulat at magbasa ng mga kwentong sandatahan
sa pagitan ng dalawang tao may parehong kasarian. Ako po ay isang hamak na amateur
pagdating sa pagsusulat but I really wanna share to everyone a piece of my
imagination. Hindi po ako propesyonal sa larangang ito at hindi po ako ganoon
kagalingan kaya expect po na makaka-encounter kayo ng maraming grammatical errors,
misspelled words, plot holes, and wrong punctuation usage sa pagbabasa niyo.
I also want everyone to know that I am very open to critics, opinions and
corrections but please do not be rude and disrepectful when you want to educate me.
Kong nabo-bother po kayo sa mga mali ko please try to stay respectful. At kung
hindi talaga kaya dahil sobrang tindi ng inis at panggagalaiti niyo sa akin, hindi
ko po kayo pipigilang pindutin ang ang exit button. Kung wala rin po kayong
masabing maganda at mang-iinsulto lang po, pakiusap, 'wag na. Wag na kayo dito.
Thank you so much for your support and time. Mapasaya ko po sana kayong lahat.
Saranghae ߒ
Edited version
հߚWARNING!ɰߚ
ɰ ްߔߔߔߔ
ް ްް ް ް
This chapter may contain content of an adult nature. If you are easily offended or
are under the age of 18, please exit now. This chapter are intended for adults only
and may include scenes of sexual content, suggestive pictures, or graphic violence.
Reader discretion is advised.
If you feel uncomfortable, please do not report me immediately. You can message me
privately about your troubles with my stories. Thank you!
DISCLAIMER:
This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and

incidents are either the products of the author's imagination or used in a
fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual
events is purely coincidental.
Denisse Gonzales-Juariz
Hi guyses!
This random cute guy from pinterest is my ideal Denisse Gonzales, siya lang po ang
pinakamalapit ang face sa Denisse na ini-imagine ko. Mas softer version pa dito
pero ito lang pinakamalapit. All credits goes to the model and the original owner
of the pic.
You are free to imagine your ideal Denisse Gonzales-Juariz.
un fact: Denisse is 28 years old and Jonas is around 32 (di rin ako sure hahaha).
He got pregnant with the twins noong 20 years old lang siya.
Yung nakayellow po

The most controversial Juariz bachelor asshole. Charot!ްߘ
Jacey Elthalion is my Narcido Jonas Juariz. ¢‫ݤ‬
You are free to visualized your own character. I just wanna share my visual
reference for Jonas. ❤
Preview
ߚWARNING!Ȱߚ
Ȱ ް ߔߔߔߔߔߔߔ
ްް ްް ްް ްް ް
Napatanga na lang ako sa TV habang pinapakinggan ang balita. Nakita ko na naman ang
asawa ko na nalink sa isang babae. This time isa na namang modelo ang babae niya
kuno. Narinig ko ang tumunog ang pintuan ng bahay kaya napalingon ako dito. Tahimik
lang na pumasok si Jonas sa bahay ni hindi man lang ako tinapunan nito ng tingin ng
tumigil ito sa gilid ko at naghubad ng suot na long-sleeved polo.
"Jonas, kailan mo ba kami ipapakilala ng mga anak mo sa mga magulang mo?" Mahinang
tanong ko dito. Nakatuon pa rin ang atensyon ko sa mga tao sa telebisyon.
"It's not yet the right time, Den." Sagot niya at naglakad papunta sa kusina ng
bahay. Tumayo ako mula sa pagkakaupo at sinundan siya.
"Not yet the right time? Jonas naman mag wawalong taong gulang na sila Janisse at
Jaiden. Not yet the right time pa rin ang sasabihin mo?" Napipikon kong sabi dito.
Everytime na mapaguusapan namin ang issue na'to palagi na lang 'yan ang palusot
niya.
"Pwede ba, Denisse? Pagod ako. I had a long, stressful day at work. 'Wag mo ng
dagdagan pa ang sakit ko sa ulo." Pagot niyang sabi sa akin at ininom ang kinuhang
bote ng beer.
"Pagod? Pagod ka kakadate ng girlfriend mo ha? Sabihin mo nga sa akin ang totoo,
Jonas. Ikinakahiya mo ba kami ha?" Hinablot ko sa mula kamay niya ang beer na
iinomin niya sana.
"Pxtxngxna mo, Denisse! Gusto mo ang katotohanan? Then I'll tell you the truth! I
hate you at nahihiya akong ipakilala kayo sa kanila. How could I dare introduce to
everyone that I married a man at nakabuntis ako ng lalaki?! Iniisip mo ba ang
sasabihin ng mga tao sa akin? Gusto mo ba talagang sirain pa lalo ang buhay ko?!"
Galit niyang sigaw sa akin bago nagwalk-out sa kusina.
Nanghihina nalang akong napa-upo sa sahig. Hindi ko na mapigilan pang tumulo ang
mga luha ko. Kahit gaano ma ako magpakatatag para lang masalba ang kasal na'to
hindi ko magawa. Mahirap panatilihin ang pagsasama ng dalawang tao kong sa simula
pa lang ayaw na niya.
"Dada?" Narinig kong tawag sa akin ng isang maliit na boses. Nakita ko ang anak
kong si Janisse na mahina ring umiiyak. Lumapit ito sa akin at mahigpit akong
niyakap.
Hindi ito ang pamilyang pinangarap ko para sa mga anak ko. Noong pinili kong
pakasalan si Jonas, ang gusto ko lang naman noon ay ang mabigyan ng isang
mapagmahal at kumpletong pamilya ang mga magiging anak ko. Iyong unang taong
tatanggap sa sitwasyon namin. Hindi ko akalaing guguho lang ng ganun-ganun ang mga
pangarap ko.
1
ްߚWARNING!Ȱߚ
Denisse Gonzales
-Flashback
8 years ago-
Hindi ko alam kung saan ako dadalhin nitong si Maricel. Kanina kasi habang
papalabas ako mula sa 6pm class ko ay hinila nalang ako bigla-bigla ng amazonang
'to.
"Saan ba kasi tayo pupunta, Cel? Gusto ko ng umuwi." Maktol ko dito. Nasa sasakyan
niya kasi kami kaya siya ang nagda-drive. Tumigil ang sinasakyan namin dahil naka-
stop sign pa.
"Samahan mo kong magwalwal, Den. Broken hearted ako ngayon." May bakas ng lungkot
at sakit ang boses niya kaya hindi nalang ako umalma.
Minsan lang rin naman siyang mag-ayang gumala. Tatawagan ko nalang si papa na
matatagalan ako ng uwi. Kinuha ko ang cellphone na nasa bag ko at idenial ang
numero ni papa.
Naka-isang ring pa lang iyon ng sagutin niya.
"Hello, papa?"
"Hello, nak? Tapos na klase niyo?" Tanong nito. Narinig ko rin ang pagkalampag ng
sa tingin ko ay kawali o kaldero.
"Tapos na po, pa. Si Dad po?"
Isang gay couple ang mga magulang ko. May tatlo rin akong kapatid na nasa
highschool, elementary at kinder. Ang bunso namin ay adopted nila papa pero mahal
na mahal namin iyon at spoiled na spoiled.
"Nasa work pa, nak. Marami kasi siyang meeting ngayon dahil sa bagong project ng
company. Ba't ka nga pala napatawag?"
"Pa, baka gabihin kasi ako mamaya. Broken hearted si Cel ayoko naman siyang iwan
mag-isa. Pwede lang po ba?" Ang paaalam ko dito. Hindi naman mahigpit sa amin si
papa pero ibang usapan na kapag si dad. Over protective kasi siya sa aming
magkakapatid.
"Okay, pero dapat by 12 nakauwi ka na. Mag-ingat kayong dalawa ni Cel. Take care of
yourselves, anak. Heto gusto kang makausap ni Dowan." Tukoy niya sa bunso kong
kapatid. Kami kasi ang pinaka-close.
"Kuya! I finish my milk na po." Sabi nito sa kanyang maliit ba boses. Napangiti
naman ako.
"Very good naman ng big boy namin. Bibilhan ka ni kuya tomorrow ng favorite mong
donuts bilang prize. Okay ba 'yun?" Nakangiti kong sabi dito.
"Okay po, kuya. Babye po! Kuya Damon is here na. I'm gonna play with him."
"Babye, baby. Love you!" Pagkatapos kong magpaalam ay ako na ang pumatay ng tawag.
Dumungaw ako sa labas ng sasakyan at nakita doon ang logo ng isa sa pinakasikat na
bar dito. Monteamore.
Anong ginagawa namin dito?!
"Monteamore?! Maricel, jusko naman mapapatay tayo pareho ng parents natin."

Hysterical na sabi ko sa kanya.
Oo, sasamahan ko nga siya sa pag-iinom niya pero ang buong akala ko ay sa bahay
nila siya iinom o sa may tabing dagat.
"Wa ka ng kj, Den. Minsan lang naman ito eh. Uuwi din tayo ng mga eleven." Aniya at
lumabas na ng sasakyan. Hindi pa rin ako nagpatinag at nanatiling nakaupo pa rin sa
may shotgun pero binuksan nito ang pintuan sa side ko at buong lakas na hinila ako
palabas. Pero nagmatigas ako.
"Maricel Jane Bernardes, A.Y.A.W K.O. Please lang, Cel. Umuwi na tayo." Matigas ko
pa ring sabi dito habang nakikipaghilahan ng braso.
Kamuntikan na niya akong tuluyang mahila palabas. Bakit ba ang lakas ng babaeng
'to?
"Den, hindi ka naman iinom eh. Kaya nga dinala kita dito para may maghahatid sa
akin pauwi. At isa pa..." Tumingin siya sa kaliwan't kanan saka lumapit sa akin
para bumulong. "Your beloved Narcido Jonas Juariz is here. You wouldn't waste a
chance of seeing him, will you?" Aniya sa nakakalokong ngiti.
Napaigting naman ang tenga ko ng marinig ang pangalan ng lalaking nagpapatibok ng

puso ko ngayon. The guy I'm hopelessly head over heels with.
We used to be schoolmates noong highschool kaya kilala ko ito. Jonas was my senior
and he used to be the Student Council President. Simula ng tulungan niya ako mula
sa mga bullies, I instantly became his admirer and follower. Very original right?
Sobrang rupok ko talaga pagdating sa kanya. Pero what can I do? My heart chose to
beat for that guy with the coldest eyes. Kahit alam ko namang walang pag-asa
patuloy pa rin ako sa kabaliwan ko. I witness with my own two eyes how Jonas flirts
with the pretty girls like an expert casanova. Yet no matter how much it hurts to
see him being like that, it wasn't enough reason to convince myself that he isn't
worthy of my love.
"Ano na, Den? Natulala ka na diyan." Napukaw ako pabalik sa reyalidad ng marinig ko
si Maricel. Wala sa sariling napalabas ako ng sasakyan niya at nagpakawala ng
malalim na buntong hininga.
"Tayo na."
Pasado alas nuebe na rin ng makarating kami dito dahil sa traffic kanina. Medyo
marami-rami na ring mga tao dito sa loob ng bar pagpasok namin. Monteamore isn't
just your regular bar. Ang first floor nito ay isang sikat na italian restaurant.
The atmosphere downstairs is very different from this wild, smoky and flashy room.
Ang iba't ibang kulay ng ilaw ang una kong napansin pagpasok namin.‫ ނ‬Marami akong
nakikitang mga foreigners sa loob. May mangilan-ngilan rin akong nakikitang mga
celebrities at mga bigating tao mula sa iba't-ibang industriya. I see famous
married men getting touchy feely with their hostess and mistresses. Everyone is
having the time of their life. Everyone is brave enough to execute their sins dahil
walang media ang nakakapasok dito.
Natigil lang ako sa pagmununi-muni nang hilahin ako ni Maricel papunta sa isang
table doon. Laking gulat ko ng makita ang barkada ni Jonas na naroroon. I-Ibig
sabihin nandito ay nandito nga talaga siya?
"Hi, Shang!" Bati ni Maricel kay Shania na pinsan niya. Bakit hindi ko naisip na
may pinsan pala itong si Maricel na girlfriend ng barkada ni Jonas?
"Ricel! You're here. Whose with you?" Nasa amin na lahat ng atensyon ng barkada
nila Jonas. Hinanap ng mga mata ko ang gwapo niyang mukha sa mga lalaking nakaupo
sa pa-letter U na mahabang upuan.
My eyes immediately stopped when it caught a familiar big figure. Pinamulahan ako
ng pisnge ng mapansing nakatitig din pala siya sa akin.
"Si Den, kaibigan ko. Anak ni tito Dustin."
Tumingin na lamang ako sa harapan ko para mabawasan ang pagkailang.
Ngumiti sa akin si Shania at inaya kaming umupo.
Umupo ako sa pinakadulo ng sofa para hindi ko gaanong makita si Jonas. Kinakabahan
talaga ako. Nasa may center nakaupo si Jonas katabi ang pinakabagong miss DLU. Taga
law department ito at marami na ring achievements kaya matunog ang pangalan sa
buong school. Pero hindi lang iyon ang dahilan kung bakit matunog ang pangalan
niya. Haka-haka kasi na may namamagitan daw sa kanila ni Jonas.
Hindi ako sumali sa usapan nila at nagmasid nalang sa paligid. I tried my best not
to look at Jonas's direction. Halos talikuran ko na nga sila dahil itinuon ko sa
may dance floor ang atensyon ko.
"Guys! Guys! Laro muna tayo ng truth or dare habang hinihintay si Gonzalo. Ano
game?" Narinig kong suhestyon ni Minjae, ang barkada nilang koreano.
"GAME!" Sigw nilang lahat maliban kay Jonas na nakatingin pa rin sa akin. B-Bakit
ba siya nakatingin sa akin? Huhu. Wala naman akong ginawang masama sa kanya ngayon.
Isa sa dahilan kong bakit mas kinakabahan ako na nandito sila ay dahil na rin sa
mga kabaliwang ginawa ko noong highschool. Because it was already his last year in
our highschool, sinunggaban ko na ang pagkakataon at parang tangang sunod nang
sunod sa kanya. I didn't think it was wrong. All I wanted to happen that time is to
express my undying love for him. Hindi naman ako nanghihingi ng kapalit. I didn't
ask him or beg him to love me back. I just want to show him how much I...err...
love him.
Kaya ayon, araw-araw dinadalhan ko siya ng pagkain o mga drinks. Tuwing may meeting
bumibili ako ng pagkain para sa buong student council kahit nakaka-aray ng bulsa.
Marami pa akong ginawang kabaliwan sa kanya dati, in the disguise na nagbabayad
lang ako ng utang na loob sa kanya para sa pagtulong sa akin.
Hindi ko aakalaing mabubulgar ang feelings ko para sa kanya noong graduation

practice nila. Ako na lang ang kusang lumayo dahil sa takot na marinig ang
rejection niya. I know he would reject me but I am not brave enough to hear it. It
would break me to peices if I heard it from his own mouth.
"Ang rule natin sa game na 'to ay...drum roll please!" Malakas na nag-ingay ang
lahat bilang tugon sa request ni Minjae. "Kapag nag pass ka, hahalikan mo ang taong
nag-utos o nagtanong sayo sabay shot. Game na ba?!" Malakas na sigaw niya na
malakas ring sinagot nilang lahat.
"GAME!"
Pinaikot nito sa lamesa ang isang bote ng gin. Unang tumigil ang bibig ng bote kay
Maricel na katabi ko lang. Si Kiyo ang mag-uutos o magtatanong sa kanya dahil dito
ang kabilang dulo ng bote.
"Truth or dare?" Nakangising demonyo si Kiyo habang nagtatanong kay Maricel. Bakit
malakas ang kutob ko na may masamang binabalak ang hapon na'to?
"Dare!" Lakas-loob namang sagot ni Maricel. Naghiyawan tuloy silang lahat.
"Kita mo 'yong lalaking 'yon? That's Jerome De Luna and the girl beside him is
Patricia Smith. Gusto kong sabihin mo sa kanila na buntis ka at si Jerome ang ama."
Namumukhaan ko ang dalawang 'yon. Isa sila sa pinakasikat na love team ngayon sa
bansa. Naku naman, sana lang hindi siya masampal niyang Patricia.
Walang pag-aalinlamgang tumayo si Maricel at nilapitan ang dalawa. Hindi na ako

tumingin dahil hindi ko masisikmura ang maaari nilang gawin kay Maricel pag
nagkataon. Ilang minuto lang ang lumipas, bumalik na ang bruha na namumula ang
kaliwang pisnge. Tawa lang ng tawa ang mga bugok.
Nagpatuloy ang laro ng ilan pang ikot. Tahimik lang akong nanonood sa kanila at sa
mga kabaliwang pinaggagawa nila. Mayroong pinag-pole dancing na Kiyo, nag-sexy
dance sa isang waiter, sumigaw ng kung anu-ano, humalik ng kung sinu-sino. Napasapo
ako sa aking noo sa mga kagaguhan nila. Ako ang nahihiya para sa kanila.
"Den! It's your turn!" Ang nakakarinding tili ni Maricel sa tenga ko.
"A-anong ako? Hindi naman ako kasali eh."
"Come on, Dennisse. Don't be kj naman. Akala mo siguro hindi ka namin natatandaan,"
tukso sa akin ni Gonzalo na kakarating lang. Wala sa sarili tuloy akong napalunok
ng laway.
"A-ano bang gagawin ko?" Buong pagsuko kong tanong dito. Wala naman sigurong
mawawala sa akin dito.
"Si Leon ang magtatanong o mag-uutos sa'yo. Game na siya, bro." Sabi ni Kiyo at
tiningnan ang tahimik lang din na si Leon.
Ito ang pinakatahimik pero ang pinakamaloko sa lahat. Siya rin ang palaging nang-
iinis sa akin noong highschool pero hindi ko siya pinapansin at hinahayaan lang.
Hanggang tukso at pananakot lang naman siya.
"It's been a long time.... Denisse Gonzales? Right? Sana ay naaalala mo pa ako. Did
you see that guy sa may counter? That's Lycan, my uncle. Simply ask him to buy you
a drink."
Ganun lang 'yon? Magpapabili ng inumin. Wala naman sigurong kaso iyon. Though it's
a sign of flirting sa iba pero hindi naman ako makikipag landian. Sasabihin ko
nalang sa kanya na papalitan ko ng pera ang pinambili niya. Pero bakit natahimik
silang lahat? Why aren't they cheering on me like what they have been doing with
the others?
"U-uhm hi po?" Bati ko dito. Mag-isa lang din itong umiinom ng beer sa counter.
Nilingon niya ako at sinuri mula ulo hanggang paa. Medyo nailang ako sa paraan ng
pagtingin niya dahil para ako nitong hinuhubaran.
"Bottom or sub?" Tanong niya at saka humithit sa kanyang sigarilyo. Ibinuga pa niya
ito sa mukha ko.
Bottom? Sub? Ano ang mga 'yon? Umupo ako sa tabi nito at napayuko.
"Hindi ko po kasi alam ang mga 'yon. Pasensya na." Nahihiya kong sabi dito.
To be honest, gwapo naman ito eh. Mga nasa 30 plus na siguro ito. He have that
rugged, bad boy look. Simpleng itim na t-shirt lang ang suot niya at faded jeans.
May mga tattoo rin siya sa kanyang braso.
"You're a bottom when someone fucks your ass. You're a sub when you bottom for
someone and let them do some plays with you. And by plays I meant bondage, candles
and whips. Do you understand that, kid?" Mahabang paliwanag niya. Pinamulahan tuloy
ako doon. Graphic images flashed through my mind habang sinasabi iyon.
"Magpapabili lang naman sana ako ng drinks?"
"Wala ka bang pera?" Supladong tanong nito na ikinahiya ko. Sana hindi nalang ako
sumama dito. Sana hindi nalang ako pumayag kaso ayoko namang makipag halikan kay
Leon. Wala pa akong first kiss noh. Buti sana kung si Jonas 'yon.
"Sige na please..babayaran na lang kita mamaya. A-ayoko kasing makipag kiss doon
kay Leon." Pagmamakaawa ko. Nakita ko namang napalingon ito sa table namin at
ngumisi.
"Brandon, give me your lightest drink." Utos niya doon sa bartender. Tumango lang
ang bartender.
Iniabot nito sa amin ang isang transparent na parang soda na inumin.
"This is white wine spritzers. Taste it. Masarap iyan." Tumango lang ako at aabutin
na sana ang inumin ng ilayo niya ito ulit sa akin. May nilagay siyang parang isang
puting tablet doon.
"Ano 'yon?" Nagtatakang tanong ko.
"Para hindi sumakit ang ulo mo bukas." Inabot niya sa akin ang baso ba inabot ko
naman.
Mabilis kong inubos ang inumin at bumalik sa table namin. Kanina pa sila bumalik sa
paglalaro. Nagsipalak- pakan naman sila ng makaupo ako.
"Magaling kang kupal ka, Denisse!" Sigaw ni Leon at malakas na tumawa pero hindi ko
siya pinansin. Mukhang tinatamaan na rin si Maricel kaya ako na ang sumalo sa mga
shots niya.
Nagpatuloy lang sila sa paglalaro hanggang sa mas lumalim pa nga ang gabi pero
nakakaramdam na ako ng pagkahilo at pagtaas ng temperatura ng katawan at paligid
ko.
"Cel, c-cr lang ako."
Tumango lang ito at nagpatuloy sa pakikipaglaro. Nahihirapan man ay narating ko pa

rin ang banyo. Sumuka ako sa isang cubicle doon at tinungo ang lababo para
maghilamos pero parang kulang pa rin. Gusto kong maligo. Masyadong mainit. Ang
kati-kati rin ng kalamnan ko. I feel like touhing myself.
Maglalakad na sana ako palabas ng matumba ako. Akala ko talaga ay tuluyan na akong
babagsak sa sahig pero napasandal pa ako sa pader.
Paanong nagawa ng pader na umusog papunta sa akin? Kailan pa sila tinubuan ng paa?
At kamay? At six pack abs? Ang init-init pa ng pader na 'to at ang bango rin. I
hooked my hands on the walls neck and started grinding myself against his lower
half.
"What are you doing?" tanong ng pader sa akin. Ang sekshi naman ng boses ng pader
na 'to. Hehe.
"F-fano nakakapagshalita ang father hmmm? Are you curshed? Ish thish magicc hehe."
I giggled like a giddy high school girl.
"I'm Jonas and I'd appreciate it if you move away on your own before I toss you
hard on the floor."
What??? Si Jonas my loves daw ang pader. Oh my god. My baby is cursed.
"You arrr Jonash? Jonash na shuplado at ubod ng gwapo hehe? If yourr Jonash t-then
I just want to tell you hoe mash I love love you hehe and I would be glad if you
take me..hmm.." I said before grinding myself against him again. I tried to sound
seductive but I sounded so drunk. Why is that?! I don't like it.
The next thing I knew nakahiga na ako sa kama while someone is penetrating inside
me again and again. His speed was inhuman but it feels so good. Lalong-lalo na
kapag natatamaan niya ang isang parte sa loob ko ng paulit-ulit. I think I'm going
to lose my mind.
"Ohhhh...that's too good..ahhh... again mhmmm..do it again..please!" Ang

pagmamakaawa ko habang umiiyak. Ano 'to? Tears of joy?
I know I should stop this pero masyado akong nadadala sa nangyayari. Lunod na lunod
na ako sa sarap na ibinibigay niya. Lust completely took over my senses.
-----------------------------------------------------------
Edited version
August 18, 2020
Ayan na ang 1st chapter ng The Governor's secret! I wanna start with their past
naman dahil nahihirapan ako pag dumiretso sa present hahaha. Hindi ko alam kong
magugustuhan niyo ba ito pero hahaha sana ma-appreciate niyo. Ciao!
2
0ߚWARNING!Ȱߚ
Denisse Gonzales
-Flashback
8 years ago-
"You were a good company but this will be the last time I am doing this with you.
We are both drunk and horny last night. Whatever happened between us, forget it. I
don't want another crying btch blocking my way." Ang una kong narinig mula sa kanya
pagkagising nang pagkagising ko. Kasalukuyan na nitong pinupulot ang kanyang mga
damit na nakakalat sa sahig.
At ito naman ako, nakatulala lang sa kawalan. Habang pinipilit i-iproseso ang lahat
ng nangyari at nangyayari.
This is not how I wanted my first time to be. But he was the one I wanted to be
with on my first time. He was the guy I desire every night on my bed.
But I am confused.
Hindi ko magawang kiligin. Hindi ko magawang maging masaya dahil siya ang nakauna
sa akin. Hindi ko magawang tanggapin ang lahat ng nangyari. I just feel so lost. I
feel so empty and dirty. Gusto kong magwala at humagulgol ng umiyak. Gusto kong
tumakbo palayo sa lugar na 'to at magtago sa pinakasulok-sulokan ng mundo.
I gave him my precious virginity. I just gave him my flesh and heart. I
surrendered my everything to him, kahit alam kong walang magbabago sa relasyon
namin. Isinuko ko lahat kahit alam ko namang hindi niya ako mamahalin ako
pagkatapos.
Pero bakit ganito? Bakit patuloy pa rin akong umaasa? Umaasa na baka bawiin niya
ang sinabi niya kanina. I wanted to hear him apologize. Gusto kong sabihin niya sa
akin na hindu niya iyon sinasadya.
"Do you understand?" Napakurap ako ng marinig ang mababa at ma-awtoridad niyang
boses, like a ruthless king commanding his servant.
"N-naiintindihan ko," ang mahina kong sagot sa kanya, tama lang para marinig niya.
I didn't tried to look at him. His words are painful enough, I don't want to see
him looking at me coldly.
"Good. I've paid the hotel until tonight. You can stay all day." Aniya.
Saglit akong sumulyap sa direksyon niya at nakitang tapos na pala siyang magpalit
ng damit. His shirt was crumpled so bad ngunit maganda pa rin itong tingnan sa
kanya. He picked up his jacket on the bed bago ako tahimik na tinalikuran.
Napatitig na lang ako sa kanyang likuran habang naglalakad siya patungo sa pintuan.
Bigla siyang humito matapos niyang mahawakan ang knob ng pinto.
Stay all day huh? How can I stay all day inside this room? Paano ako mananatili sa
lugar kung saan niya kinuhi ang puri ko? How could I stay inside this place where
he discarded me like I am nothing. Paano ako magtatagal sa lugar na nagpapaalala sa
kabaliwang ginawa ko?
"By the way, I had a great time last night." Sabi niya bago tuluyang lumabas ng
pintuan.
My father's face instantly flashed in my mind. Malakas akong napabuga ng hangin

saka napahilamos sa mukha ko. I feel so ashamed right now. Nahihiya ako. Nandidiri
ako sa sarili. Nagi-guilty ako.
Nag-promise ako eh. Nag-promise ako sa papa ko na ibibigay ko lang ang sarili ko
kapag nakilala ko na ang taong para sa akin. Nangako ako na ibibigay ko lang ang
sarili ko kapag nakatapos na ako sa pag-aaral. I did not just disappoint myself,
pati na ang parents ko.
Tumayo ako mula sa kama kahit parang binugbog ang buong katawan sa sakit. Pero
nangingibabaw ang sakit sa aking balakang at pwet. Nanunuot ang sakit nito sa
kalamnan ko. Mahina akong napadaing‫ނ‬nang maramdaman ko ang pagtulo ng kung anong
malapot na likido mula sa butas ng aking pwet. I touched my behind at tiningnan
kung ano ito. Para akong tinakasan ng hininga ng makita ang puting likido sa aking
mga daliri.
A-Akala ko ba gumamit siya ng condom?! What is this?! Why is his fluid flowing from
my behind?
"Shxx!" Ang hindi ko maiwasang mura. Napasapo nalang sa aking noo dahil sa labis na
frustration at pagsisisi. I supressed the growing fear in my heart and calmed
myself down. Hindi ito oras para mag-panic.
I took a deep breath and exhaled loudly. Nagpatuloy ako sa pagpasok sa cr na wala
sa sarili. Mariin kong sinabunan at kinuskos ang aking buong katawan kahit na
masakit ito at sobrang nanghihina pa ako. Mamula-mula pa ang aking balat ng lumabas
ako mula sa shower dahil sa malakas kong pagkuskus na paminsan-minsan ay nahahaluan
ko ng kalmot.
Susuotin ko sana ulit iyong t-shirt ko kaso napunit ito sa may bandang gitna.
Mabuti nalang talaga at may mga t-shirt na nakalagay sa cabinet ng hotel room
kasama ang mga bathrobe at towel.
Kinuha ko ang cellphone ko mula sa sahig at tiningnan kong ilang tawag at text na
ba ang natanggap ko mula kina papa at daddy. 63 missed calls ang kay papa at 89
naman ang kay daddy. Lagot talaga ako nito mamaya.
TWO MONTHS LATER...
Halos isuka ko na ang lahat ng laman ko sa loob ng aking tiyan dahil sa sobrang
sama ng pakiramdam ko. Halos magta-talong buwan na rin akong ganito. Noong una ay
naitatago ko pa ito kina papa pero habang tumatagal ay mas lalong nagiging obvious
ang mga nagiging symptoms. Alam kong nagsisimula na silang magsuspitya.
Noong umuwi ako galing sa hotel na mugto ang mata, they did not ask a lot about
what happened. Hindi rin nila ako pinagsabihan ng todo. And I feel so damn guilty.
Mas lalo lang akong na-guilty. How dare I betray this people?
"Hindi mo pa rin ba sasabihin sa amin kung sinong poncio pilato ang nakabuntis sa
iyo, Denisse?" Para akong naestatwa sa aking kinalalagyan nang marinig ko ang isang
pamilyar na boses. Si dad. Akala ko nasa trabaho na siya?
Nilingon ko si dad mula sa aking kinauupuan at nakita ang kanyang malaking bulto sa
may pinto ng aking cr. Napakaseryoso ng ekspresyon nito na nagpalambot ng tuhod ko.
Parang hindi ko na yata kayang tumayo.
"D-dad," ang nauutal kong tawag sa kanya.
"Lumabas ka diyan at sumunod ka sa akin sa opisina ko, Denisse. Wag mo akong

paghintayin." Naroon ang awtoridad sa kanyang boses na ginagamit lang niya tuwing
galit na talaga siya sa amin.
Wala akong nagawa kung hindi ang sumunod na parang isang maamong tuta. Tahimik lang
ako habang sumusunod sa kanya papunta sa kanyang opisina dito sa bahay. Tanging ang
malakas na pagkabog lang ng aking puso ang naririnig ko habang papunta doon.
Itatakwil kaya nila ako ni papa? Are they going to hate me? Papalayasin kaya nila
ako?
Kung anu-anong mga bagay at scenario na ang pumapasok sa aking isipan habang
binabaktas namin ang hallway. Natigil lang ako sa pag-iisip nang marinig ang
pagtunog ng pintuan.
Nadatnan namin sa loob si papa na hindi mapakali. Pabalik balik na naglalakad sa

loob habang kagat-kagat ang kuko sa kanyang hinlalaki. Natigil lang siya ng makita
niya kami.
Mugto ang mata ni papa habang nakatitig sa akin. Napayuko na lang ako. I can't look
at him straight in the eye knowing that I am the reason behind that pain and
sadness he is feeling right now.
"Anak, ano ba kasing nangyari at nangyayari." Umiiyak na tanong niya sa akin ng

makaupo na kami sa sofa.
Naka-upo ako sa isang one sitter na sofa habang silang dalawa ay magkatabing
nakaupo doon sa mahabang berdeng sofa.
Hindi ko sinagot si papa dahil sa takot at guilt. Tahimik lang akong nakayuko
habang umiiyak. Pinakiramdaman kung ano ang sunod nilang gagawin at sasabihin.
"Anak, please. 'Di ba wala tayong secret kahit gaano kasama ang nagawa mo. You have
to tell us the truth para matulungan ka namin." Ang nagmamakaawang tanong ni papa
habang umiiyak.
I could clearly hear the pain in his voice. Alam kong nasaktan ko sila.
Nothing can break my heart but seeing my parents' broken hearted and hurt because
of me. I don't want them to think that they failed as a parent. Kasalanan ko 'to. I
brought myself in this situatin.
"I'm so sorry, papa. I'm so sorry, daddy. Please forgive me pi. Please. Please.
Please." I stood infront of them and kneel. I hug their feet tight at doon nag-
iiyak. "Patawarin niyo po ako, pa, dad. Patawarin niyo po ako."
"Denisse, naman." Humagulgol na din ng iyak si papa "Don't do this, anak. Tumayo ka
diyan. Let's talk properly, okay?"
Tinulungan akong makatayo ni papa saka ako pinaupo sa gitna nilang dalawa.
Akala ko ay hindi pa rin ako kikibuin ni daddy pero bigla nalang ako nitong
niyakap. Niyakap ko rin siya pabalik at mas lalong umiyak ng malakas. I feel safe.
I feel like I am not fighting alone. Sa mga bisig ni dad, alam kong protektado ako.
"Daddy... I'm so sorry, dad. I'm very sorry for disappointing you." Hinging
paumanhin ko dito habang patuloy pa rin sa pag-iyak.
"Hush, baby. Calm down, okay? It's okay. We're here for you. Just be honest with
us."
Saglit pa akong natahimik at mahigpit lang na yumakap sa daddy ko. Pinakalma ko

muna ang aking sarili before I dropped the bomb.
"Dad, pa, I think I'm pregnant po."
Sila naman ngayon ang natahimik. Narinig ko pa ang mahinang pag-iyak ni papa. Pati
si daddy ay naramdaman ko rin ang panginginig ng katawan. I could even hear him
sobbing.
"Anak, 'di ba you promised? You promise us that you will finish your study first
before that. Bakit naman ganito?" There was helplessness and disappointment laced
in my papa's voice.
"When did it happened? Sino ang bastardong nakagalaw sa iyo, Denisse?" My dad asked
as he wipe away his tears. Muli na namang nagbalik ang kanyang mukha sa nakakatakot
nitong ekspresyon.
"N-noong nagpunta po kami sa bar ni Cel. I was too drunk that time para makapag-
isip po ng tama. I like him for too long, dad. All I wanted that time is to be with
him." I confessed honestly. I have nothing to lose.
Kung tatalikuran man ako ng mundo dahil sa mga kasalanan ko, my parents would be
the only who will stay with me. They would be here with me, fighting together by my
side.
"At sino ang gagong nakabuntis sa iyo? I want the truth, Denisse. The truth!"
Yellled my dad. His face is red all over and I even saw a tear coming out again
from his eyes. Ayoko ng magsinungaling. I don't want to disappoint them again.
"S-si Jonas po, dad. J-Jonas Juariz. P-please don't do anything to him, Dad." Ang
pagmamakaawa ko. Nautal pa ako noong una.
"Jonas. Narcido. Juariz. That little son of a btxh. Sa lahat ng taong pwede kang
ma-involve sa isang Juariz pa talaga, Denisse?" Ang tila hindi makapaniwalang
tanong ni dad sa akin. Nahihimigan ko ang galit sa kanyang boses.
"Dad... I-it's okay. We don't have anything to do with each other anymore. I'll
raise my baby on my own."
"No, you won't. My grandchild will not grow up without his other father. This is
not about you or that Juariz, this is about your child. You understand, Denisse?"
"But dad.." tututol pa sana ako ng pinutol ako ni papa na kanina pa nanahimik.
"Anak, you have to be responsible with your actions. Isipin niyo ang kapakanan ng
magiging anak mo. Your baby deserves a complete family," ang sabi ni papa habang
hinahagod ang pisnge ko gamit ang kanyang malalambot na kamay. He was forcing me to
meet his stares.
And I know this time I've given in with their words. Hindi na lang ang sarili ko
ang dapat kong isipin. More than my feelings and my own selfish reasons or his
reasons I have to think about my child. Ayokong lumaki siya sa isang broken family.
Ayokong maging bastardo ang ana ko.
I grow up in a complete and happy family and I want my children to experience that.
Ayokong ipagkait sa kanila ang ganoon kagandang experience.
-----------------------------------------------------------
Edited version
August 18, 2020
Hi guys! So minadali ko ang concept paper ko kanina. Mabuti nalang talaga at inako
ng partner ko iyong mahihirap na part which I'm very thankful of. To be honest,
mahirap talagang mag-isip ng mga ideas sa ngayon. Kaya ayon, hindi ako nalalagi mag
update like before. Alam ko yung flow pero nahihirapan akong iput into words ang
mga scenerios kaya ayon hahahaha. Sana magustuhan niyo ang chapter na ito. Thank
you guys labyu ol mwuaj mwuah!
3
EIGHT YEARS LATER....
Napatanga na lang ako sa harap ng TV habang pinapakinggan ang balita. Nakita ko na

naman ang asawa ko na na-link sa isang babae. This time isa na namang modelo ang
babae niya kuno.
Narinig kong tumunog ang pintuan ng bahay kaya napalingon ako sa gawi dito. Tahimik
na pumasok si Jonas sa bahay na may seryosong mukha. Ni hindi man lang niya ako
tinapunan ng tingin ng tumigil ito sa gilid ko at naghubad ng suot na long-sleeved
polo.
"Jonas, kailan mo ba kami ipapakilala ng mga anak mo sa mga magulang mo?" Mahinang
tanong ko dito. Nakatuon pa rin ang atensyon ko sa mga tao sa telebisyon.
"It's not yet the right time, Den." Sagot niya at naglakad papunta sa kusina ng
bahay. Tumayo ako mula sa pagkakaupo at sinundan siya sa kusina.
"Not yet the right time? Jonas, naman! Mag wawalong taong gulang na sila Janisse at
Jaiden. Not yet the right time pa rin ang sasabihin mo?" Napipikon kong sabi dito.
Everytime na mapaguusapan namin ang issue na'to palagi na lang 'yan ang palusot
niya.
"Pwede ba, Denisse? Pagod ako. I had a long, stressful day at work. 'Wag mo ng
dagdagan pa ang sakit ko sa ulo." Pagod niyang sabi sa akin at saka ininom ang
kinuhang bote ng beer.
"Pagod? Pagod ka kakadate ng girlfriend mo ha? Sabihin mo nga sa akin ang totoo,
Jonas. Ikinakahiya mo ba kami ha?!" Hinablot ko sa mula kamay niya ang beer na
iinomin niya sana.
"Putangina mo, Denisse! Gusto mo ang katotohanan? Then I'll tell you the truth! I
hate you at nahihiya akong ipakilala kayo sa kanila. How could I dare introduce to
everyone that I married a man at nakabuntis ako ng lalaki?! Iniisip mo ba ang
sasabihin ng mga tao sa akin? Gusto mo ba talagang sirain pa lalo ang buhay ko?!"
Galit niyang sigaw sa akin. Namumula na ang kanyang gwapong mukha at kulang na lang
ay maglabas ng usok ang kanyang ilong habang nakatingin ng masama sa akin.
Walang sali-salita niya akong tinalikuran at iniwan. Nanghihina nalang akong napa-
upo sa sahig. Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng mga luha ko. Impit akong
napaiyak habang sapo ang aking bibig. Kahit gaano man ako magpakatatag para lang
masalba ang kasal na'to hindi ko magawa. Sobrang hirap. Ang hirap-hirap panatilihin
ng pagsasama ng dalawang tao kung sa simula pa lang ay ayaw na ng isa.
"Dada?" Narinig kong tawag sa akin ng isang maliit na boses. Nakita ko ang anak
kong si Janisse na mahina ring umiiyak. Lumapit ito sa akin at mahigpit akong
niyakap.
Hindi ito ang pamilyang pinangarap ko para sa mga anak ko. Noong pinili kong
pakasalan si Jonas, ang gusto ko lang naman noon ay ang mabigyan ng isang
mapagmahal at kumpletong pamilya ang mga magiging anak ko. Iyong unang taong
tatanggap sa sitwasyon namin. Hindi ko akalaing guguho lang ng ganun-ganun ang mga
pangarap ko.
Kinabukasan ay obvious na obvious ang ginawa kong pag-iyak kagabi. Masakit at mugto
ang aking mga mata at medyo mahirap itong ibukas. Kahit gustuhin ko mang mahiga at
magmukmuk na lang buong araw ay hindi pwede. May obligasyon ako bilang ama sa mga
anak ko.
Palagi namang ganito eh. Sigawan, bangayan, iyakan, wala namang bago. Halos araw-
araw kaming nagtatalo mag-asawa. At kung hindi man ay hindi na lang kami
nagpapansinan dalawa. Akala ko sanay na ako sa sakit. I thought I got used to it
but the pain's still the same.
Dahan-dahan akong bumangon mula sa pagkakahiga para hindi magising ang anak ko na
mahimbing na natutulog sa aking tabi. Dito na ako natulog sa kwarto ni Janisse
dahil ayaw kong tumabi kay Jonas. Pero mukhang hindi naman ito natulog dito sa
bahay. Tuwing nag-aaway kasi kami ay umaalis siya ng bahay. At isa pa, madalang
lang din naman siyang umuwi dito.
Dumiretso ako sa bathroom dito sa kwarto ni Janisse. Naghilamos muna ako at

nagsipilyo bago bumaba para maghanda ng agahan namin. Hindi kasi ako pinayagang
mag-hire ng katulong ni Jonas. Hindi na raw kailangan dahil mawawalan ako ng silbi
kapag kumuha ako ng maid. Saka baka ipagkalat lang daw ng maid ang tungkol sa amin
ng mga bata. Sobra akong nasaktan doon hindi lang para sa sarili ko kung hindi para
na rin sa mga anak ko. Hindi naman nila deserve ang itago. Dapat silang ipagmalaki
dahil matatalino at mababait silang mga anak.
Nagluto ako ng pinakbet at kanin para sa kanila. Nasanay na kasi ang dalawa sa
heavy breakfast. Natutuwa din naman ako kasi maganang kinakain ng dalawa ang mga
niluluto ko kahit hindi naman ako kagalingan. Noong first two years ng kasal namin
ni Jonas ay mostly ng mga niluluto ko mga sunog. Buti na lang at nandoon ang papa
para alalayan ako.
Pagkatapos kong magluto ay inakyat ko na ang dalawa at ginising isa-isa sa mga

kwarto nila dahil may pasok pa ito mamayang ala nuebe. Exam pa naman nila ngayon.
"Good morning, dada.." ang humihikab na bati sa akin ni Janisse ng gisingin ko ito.
Ngumiti ako dito at ginawaran ng halik ang tuktok ng kanyang noo.
"Good morning din, nak. Maligo ka na, gigisingin ko lang si kuya mo." Paalam ko
dito at lumabas na mula sa kanyang silid para puntahan si Jaiden.
Napangiti ako sa aking nadatnan pagkapasok ko sa kwarto nito. Tapos na siyang

maligo at kasalukuya ng nagpapalit ng kanyang puting uniform. Sa murang edad ay
napaka- independent at napaka-responsable na ni Jaiden. Kaya hindi ako nahihirapang
palakihin silang dalawa ni Janisse. They listen very well at madaling natututo.
Nakangisi akong lumapit sa kanya at tinulungang siyang isuot ang kulay black niyang
necktie. Ako na rin ang nagsuot ng itim niyang polo na may logo ng kanyang
paaralan.
"Good morning kuya. Ang aga mo namang nagising." Sabi ko dito at hinalikan ito sa
pisngi. Tipid lang itong ngumite sa akin at hinalikan rin ako pabalik sa akin noo.
"Good morning din po, mama. Nagising po ako sa alarm." paliwanag niya sa akin at
kinuha ang bag na nasa ibabaw ng kama.
"Let's go na po," ang paga-aya niya sa akin.
Nauna siyang naglakad papunta sa may pintuan. Ako naman ay saglit pang inayos ang
kanyang higaan bago ako sumunod sa kanya. Pinauna ko na muna ito sa ibaba dahil
tinulungan ko pa ang kapatid niya sa pag-aayos.
Kumpara kay Jaiden na organized at tila may schedule na sinusunod, si Janisse naman
ay medyo makupad ang galaw at kailangan pa talagang asikasuhin. Siguradong male-
late ito kapag hindi ko tinulungan at minanduhan.
"Lika na bilis. Kanina pa naghihintay sa baba ang kuya mo. Nagugutom na 'yon," ang
nagmamadali kong sabi dito habang tinutulungan siyang isuot ang kanyang sapatos.
8:15 na rin kasi at maya-maya lang ay darating na ang bus na susundo sa kanila.
"Done na, dada. 'Yong buhok ko nalang po." Aniya habang sinusuklay ng mga daliri
niya ang kanyang medyo mahaba at kulay tsokolate na buhok na kaisa-isang namana
niya sa akin.
"Sa baba na 'yan. Ako na ang bahala diyan," ang sabi ko at saka pinulot na ang bag
niya na nakapatong sa study table niya.
Pareho kaming nagulat pagbaba namin nang makita ang isang hindi inaasahang panauhin
na nakaupo sa harap ng hapag. Si Jonas.
Prenteng-prente itong nakaupo sa kabisera habang nagbabasa ng dyaryo at umiinom ng

kanyang kape. Tahimik lang ding nakaupo si Jaiden sa harap ng hapag, isang silya
ang layo mula sa kanya.
Totoo nga siguro ang sinabi nila na mostly sa mga anak ng mga carriers ay may isa
talagang kuhang-kuha ang traits ng kanilang ama.
Sa dalawa, si Jaiden ang pinakahawig at pinakakatulad ni Jonas. Para siyang mini-

version ng ama at replika nito. Mula sa kanyang buhok hanggang sa kanyang
personalidad ay katulad na katulad kay Jonas. And I don't know if it's a good
thing.
Umupo si Janisse sa tabi ni Jaiden dahil takot itong tumabi o lumapit man lang kay
Jonas. Ni minsan ay hindi ko sila nakitang nakipag lambingan sa kanilang ama.
Ganoon rin naman kay Jonas. Ni minsan ay hindi ko pa siya nakitang nakipag
lambingan sa dalawa. Nandito nga siya pero para din lang namang wala.
Matapos kong mailagay ang kanin, pinakbit, plato, kutsara, baso at tubig sa ibabaw
ng lamesa ay tinulungan ko silang dalawa na lagyan ng kanin at ulam ang kanilang
mga plato. Hinanda ko na rin ang mga baon nila.
"Jaiden, I heard you were caught in a fight again. Ayusin mo 'yang pag-aaral mo.
Ayokong nadadawit ang pangalan ko sa mga kalokohan mo. Don't drag me or my name in
the mud." Ang narinig kong sermon ni Jonas sa mga anak. Kaya pala ito hindi umalis
ng maaga. Nilingon ko silang tatlo na tensyonadong kumakain.
Napatigil naman sa pagkain si Jaiden at tumingin sa ama na nagbabasa pa rin ng

dyaryo. Tahimik at walang ka emo-emosyon ang mukha nitong pinagmamasdan si Jonas na
nagbabasa ng dyaryo.
"Don't worry. They don't know that we're related, anyway. We just the same face,
but I made it clear that I don't have any connections to you. Nakipag-away ako
dahil binubully nila si Janisse." Ang mahabang paliwanag ni Jaiden sa kanya bago
ito bumalik sa pagkain na para bang walang nangyari.
"M-me too po. Hindi rin nila alam na daddy kita kahit tinatanong nila kung bakit
same tayo ng face. So you don't have to worry about it po." Ang nauutal na sabi ni
din Janisse kahit na mukhang maiiyak na ito.
What did I do for my children to experience this? Ang sakit isipin na sa murang
edad ay natuto silang itanggi ang tunay nilang pagkatao dahil naging sa sitwasyon
namin ng ama nila ni Jonas.
Sobrang nasasaktan ako para sa mga anak ko. Araw-araw at gabi-gabi akong nagsisisi
sa pagpasok sa kasal na ito. I couldn't have what I wanted to get from this
marriage. I couldn't give my kids the other father I wish they had.
Bilang lang sa daliri ang pagtawag nila ng daddy kay Jonas. Noong tinawag kasi
siyang daddy ni Janisse ng paulit-ulit noong five years old ito ay nasinghalan niya
ang bata. Nasaksihan rin iyon ni Jaiden kaya tila isang nakakamamatay na salita na
'yong daddy sa kanila.
"Nak, hito na ang baon ninyo. Tapos na ba kayong kumain?" Ang tanong ko sa dalawa
saka sila nagmamadaling nilapitan.
Inilagay ko muna sa loob ng kanilang bag ang lunch at snack nila. Baka kasi saan pa
mapunta ang pag-uusap nila at pumasok sa school na luhaan ang dalawa. Sinuklay ko
na rin ang buhok ni Janisse. Hindi ko na ito itinali dahil mahilig naman itong
ilugay ang buhok.
Napatigil ako sa pagsuklay kay Janisse ng tumunog ang upuan ni Jonas. Sumulyap ako
sa direksyon niya. Tumayo siya mula sa pagkakaupo at tahimik na lumabas ng kusina.
Napabuntong hininga na lang ako at napahilot sa sentido.
Kaya ko 'to. Kaya ko pa.
Inihatid ko ang dalawa sa may gate ng village. Doon kasi sila pini-pick up ng
kanilang school bus.
"Ba-bye. Love you. Ingat kayo sa school." Pinaghahalikan ko silang dalawa sa

kanilang mga pisnge saka sila inalalayan sa pagsakay ng bus.
Matapos umalis ang mga bata ay sinimulan ko na ring baybayin ng daan pauwi. The
empty and silent street persuaded my eyes to give up. Nag-uunahan na namang lumabas
ang mga luha ko. Parang wala itong kapaguran. Mabilis ko itong pinunasan nang
makita ko ang papalapit na sasakyan ni Jonas.
Hindi alam ng mga tao dito sa village na sa amin ito tumutuloy. Bukod kasi sa
magkalayo ang mga kabahayan dito sa village namin, hindi rin gaanong nagsisilabasan
sa mga naglalakihan nilang mga bahay ang mga tao dito. Saka napakagaling din namang
magtago ni Jonas.
Dumiretso ako sa isang park dito sa village at umupo sa isang bench na nakapwesto
sa ilalim ng napakalaking kahoy. Inilibot ko muna ang aking paningin sa paligid at
nakitang ako lang mag-isa dito.
Tumingala ako at dinama ang hangin na nanggagaling sa kalikasan habang malayang

umaagos ang mga luha ko. Sunod-sunod akong napalunok para pigilan ang sarili na
humagulgol. Pero ang hirap pigilan. Ang hirap itago. Sobrang sakit na kasi.
Kaya ko pa ba? Hanggang kailan ko makakaya?

-----------------------------------------------------------
Editied version
August 3, 2020
a hater
Sa mga taong ayaw basahin itong kwento ko at sinabihan pa talaga akong itigil ito
dahil wala namang dawng kwenta. Well, ang gusto ko lang sabihin sa iyo ay, "Nice
try, besh." Hindi ako santo at hindi ako mabait na tao. Mabuti ako sa mga taong
mabuti sa akin. Kung ayaw mong basahin itong kwento well gumawa ka ng sarili mong
kwento o maghanap ka ng ibang kwento na pasok sa standards mo. Una palang sinabi ko
na na hindi ako tolerant sa mga walang kwentang tao. Hindi ako nagsusulat para sa
iyo na nanghuhusga na agad sa takbo ng kwento kahit nasa third chapter pa ito. Para
sa paparating kong mga haters diyan, please lang, wag na kayong magcomment kasi
wala pa rin kayong ka kwenta kwenta. Hindi ikakaunlad ng Philippines 'yan. Kung
ayaw niyo itong basahin edi gora! Walang pilitan ito. Hindi nakalagay sa batas na
kailangan niyong basahin itong gawa ko.
May pa analayze-analyze ka pa! How about you try to analyze your useless comment.
Kung ma attitude ka mas attitude ako! Wag ako bruha ka!
Wala naman palang kwenta so wag niyo ng basahin ha? Hindi ko kayang maplease lahat
ng tao pero kung wala ka din namang magandang masasabi edi shut up ka na. Hindi mo
alam kung ilang oras, pera at effort ang ibinigay namin dito para lang maibahagi
ang mga gawa namin sa mga taong marunong mag appreciate. Ogag ka uykap!
Ito ay para sa lahat ng trolls at hater ng ibang author diyan. Sana ay maintindihan
niyo na iba ang hate comment sa constructive criticism. Hindi basta-basta ang
pagsusulat kaya sana ay ayusin niyo ang buhay niyo mga hayop kayo nakakasira kayo
ng araw.
Charot! Labyu ol sa mga sumuporta sa akin. Love you guys! Alive! Alive! Jesus is
Alive! Basa pala kayo sa kwento ni lodi Ai_tenshi.
4.
Denisse Gonzales
Nang mapagod ako kakaiyak sa may park, napagdesisyunan kong umuwi na dahil
kailangan ko pang maglinis ng bahay. Napatigil pa ako saglit para pagmasdan ang
isang pamilya sa may playground. I though I was the only one here. Sana ay hindi
nila ako nakita o narinig kanina.
Napangiti ako habang pinapanood silang ginagabayan at tinuturuan ang isang baby
girl na maglakad. The moment her mom let go of her waist, excited itong naglakad
papunta sa kanyang ama. Nahagip kaagad siya ng kanyang
Pumaibabaw sa kalmadong lugar ang masasaya nilang tawa. I would be lying if I said
I wasn't envious. I pictured something like that in my mind noong kasing edad lang
nila Janisse ang baby girl. I wished Jonas was the same but my expectations were
never met. Everyday our marriage became a disappointment. But my kids are my hope.
My kids are the reason why I'm still patiently waiting, trying and believing.
Sa kabila ng mga masasakit na salita at pagtatago niya sa amin ay umaasa pa rin ako
na balang araw ay matututonan niya kaming mahalin. Hindi naman siguro ganoon
katindi ang galit niya sa amin para hindi kami mangkaroon ng puwang kahit kaunti sa
puso niya.
Kaya ko pang maghintay. Kaya ko pang maghintay pero hindi ko alam kung gaano
katagal. Unti-unti ng numinipis ang pasensya at pag-asa ko kay Jonas. Kung ganito
lang din naman pala ang kumpletong pamilyang kalalakihan ng mga anak ko, mas mabuti
pang itigil na namin ito. Kakayanin kong punan ang pagkukulang niya sa kanila.
Tumalikod na ako sa masayang pamilya na nasa palaruan at nagsimulang maglakad

pauwi. Tuwing may nakakasalubong akong taga-village ay automatic na napapayuko ako.
Bukod sa namamaga pa ang mga mata ko, ayaw ko ring may makausap na taga dito. Hindi
ko alam kung anong maaaring isagot sa magiging tanong nila. I don't want to lie.
I'm so tired of lying. Mas binilisan ko pa ang paglalakad ko pauwi sa bahay namin.
Pagpasok ko sa bahay ay dumiretso ako sa kusina para maghugas ng pinaggamit ko sa

pagluluto at mga platong ginamit nila kanina sa pagkain. Wala akong ganang kumain
kaya uminom nalang ako ng tubig para magkaroon ako ng kaunting enerhiya para
ipagpatuloy ang aking paglilinis.
Hindi niya ako pinayagang mag-trabaho o magpatuloy sa pag-aaral dahil kailangan ko

dawng alagaan ang mga bata. Hindi na ako umalma dahil gusto ko rin namang matutukan
ang pag-aalaga sa kambal. Gusto ko ang ginagawang pagsisilbi sa dalawa kong
prinsipe. Matapos kong madiligan ang mga tanim sa maliit kong garden at malinis ang
iba pang parte nitong bahay namin, lupaypay akong napahiga sa malambot at may
kalakihang kama namin ni Jonas.
Oo, paminsan-minsan ay magkatabi kaming natutulog sa iisang kwarto pero ni minsan

ay hindi niya ako ginalaw. Hindi ko alam kung dapat ko bang ikatuwa 'yon o dapat ba
akong masaktan. Mag-asawa kaming dalawa at normal lang naman siguro kung gagawin
namin iyon.
Tuwing gabi, hindi ko maiwasang ikumpara si Jonas sa aircon naman dito sa kwarto.
Mas ramdam ko kasi iyong malamig niyang pakikitungo sa akin.
Hindi ko namalayan na sa gitna ng pag-iisip ay nakatulog na pala ako. Magaan ang

aking pakiramdam pagkagising ko. I glanced at the fancy round clock hanged at the
top of the wall and checked the time. Alas dos na pala.
Bumaba ako saglit para kumain dahil nagwawala na ang aking tiyan. Wala akong agahan
at pananghalian. Sinong hindi gugutumin niyan?
"Hmmm...ano bang magandang lutuin?" Ang tanong ko sa sarili habang sinusuri ang mga
stocks ko sa ref.
Kinuha ko ang tirang manok sa loob at gumawa ng fried chicken. Pagkatapos kong
kumain ay bumalik ako ulit sa kwarto sa taas.
Kinuha ko muna ang laptop ko mula sa aking cabinet at saka umupo sa harap ng study
table. Binuksan ko ang laptop at saka chineck ang status ng mga stocks ko sa iba't-
ibang kompanya. Ang mga naipon kong pera at ang perang ipinamana sa akin ng lolo at
lola ko ay ininvest ko sa mga kompanyang sa tingin ko ay lalago. Sa ngayon ay
malaki-laki na rin ang perang pumapasok sa bangko ko. Unang-una pa lang ay alam ko
ng hindi ako dapat maging dependent kay Jonas dahil walang kasiguraduhan ang
relasyon namin. Hindi naman ako pweding umasa palagi sa mga magulang ko.
Pagkatapos kong mai-check ang mga e-mails ko, sunod ko namang binuksan ang facebook
account ko. Tadtad ng messages ang inbox ko at halos lahat ay galing kay Maricel at
Henry. May natanggap ako mula sa mga kaklase ko noong college at highschool pero
puro lang naman mga chain messages at mga gustong umutang. Bubuksan ko sana ang
message ni Cel ng makatanggap ako ng videocall request galing kay Henry.
"Henry! I miss you!" Naiiyak kong sabi dito matapos kong i-accept ang kanyang
tawag.
"Bobi, I miss you so much. I tried to contact you last month pero hindi ko magawa.
Sinasaktan ka ba ng asawa mo?" Nag-aalalang tanong niya. Nakalukot ang makinis
nitong noo. Napangiti ako ng mapansing mas gumwapo pa ito ngayon. Kung hindi ito
naging business man ay baka isa na itong sikat na modelo.
Umiling ako. "Hindi. Salamat sa Diyos hindi naman niya kami sinasaktan physically.
Pasensya ka na kung hindi mo ko ma-contact nawala kasi ang cellphone ko."
Ang totoo ay sinira ni Jonas ang cellphone ko noong nag-away kami. Ipinakita ko
kasi ang isang article tungkol sa kanilang dalawa ng babae niya pero nainis lang
ito at itinapon ang cellphone ko kung saan. Last week lang ako nakabili ulit ng
cellphone.
"I told you na dumito na kayo sa Italy. Kaya kitang buhayin, okay?" Medyo naiinis
niyang sabi sa akin. Alam kong nagtitimpi lang siya na hindi banggain si Jonas
dahil alam niyang hindi ito basta-bastang tao. He's a Juariz. Sino ba naman kami
kumpara sa kanya at pamilya niya?
"Kaya ko namang buhayin mag-isa ang mga anak ko. K-kapag hindi pa siya nagbago
papayag na akong makipag divorce. Napapagod na rin ako dito sa sitwasyon namin.
Kung ganitong klaseng pamilya lang din naman ang makakagisnan ng mga anak ko ay mas
mabuti pang magpakalayo-layo na kami." Ang malumanay kong sabi dito.
Mahal ko si Jonas pero hindi ito makakapantay sa pagmamahal ko sa mga anak ko at

kahit kaunti ay may natitira pa rin naman akong pagmamahal para sa sarili ko.
Si Henry ay isa sa mga kababata ko. Magkaibigan kasi ang daddy ko at daddy niya
kaya ayon nakabuo rin kami ng sarili naming pagkakaibigan. Inaalagaan ako nito
simula pagkabata at tumayo bilang kuya ko. Ito ang palaging nagtatanggol sa akin
mula sa mga umaaway sa akin noong nag-aaral pa kami. Malambot kasi akong kumilos
kaya ay palagi akong pinagdidiskitahan ng mga schoolmate at classmates ko.
"Mabuti naman at natauhan ka na. Kamusta naman ang mga inaanak ko? Pinapasakit ba
ang ulo mo?" Tanong niya at saka nagsimula sa kanyang ginagawang pagpirma ng mga
papeles.
Ngumite ako at nag-relax. Inalala ko ang ini-report sa akin ng teacher nila.

"Maliban sa pakikipag suntukan ni Jaiden ay wala naman akong problema sa dalawang
'yon."
"Bakit na naman napaaway ang bulilit na 'yon?" Ang nagtataka niyang tanong. Wala
naman kasi sa itsura ni Jaiden na mahilig ito sa away. Tahimik ito at seryoso.
Mature kung titingnan mo.
"Binubully na naman kasi si Janisse. Hindi ko maintindihan kung bakit hanggang

ngayon ay wala pa ring ginagawa ang school nila. Gusto ko na nga sanang kausapin
ang magulang n'ong nang-aaway kay Janisse kaso busy daw ito kaya ang yaya nalang
ang napagsasabihan ko."
Naalala ko na naman ang umiiyak na Janisse at may pasang Jaiden noong pinatawag ako
sa school. Katulad ko ay may kalambutan ding gumalaw si Janisse. Mas feminine rin
ang physical features kaya tinutukso itong bakla. Alam kong hindi hahayaan ni
Jaiden na masaktan o tuksuhin ang kapatid niya kaya nagawa niyang makipag-away.
Naiintindihan kong ginawa niya lang 'yon para protektahan si Janisse pero ayaw ko
itong kunsentihan.
There are other ways to protect his brother without getting into physical fights.
"Don't worry, I'm gonna go back there in the Philippines for a deal next month or
next week. Pagsasabihan ko iyang head ng paaralan kapag hindi pa din tumigil ang
pang bu-bully kay Janisse."
Napangiti naman ako dito. Mas nagiging ama pa si Henry sa mga anak ko kesa kay
Jonas. Kailan kaya magiging ganito si Jonas?
"Thank you, Henry. Kahit palagi nila akong tinatawag na bobo at martir ay
iniintindi mo pa rin ako." I said sincerly.
"Bobi, you're not dumb. Martir siguro, oo, pero hindi ka bobo. You have your own
mind at naiintindihan ko kung bakit pilit ka pa ring nagpapatali sa kasal na 'yan.
I know you want to give your kids a complete family. Pero sana marealize mo rin na
this is not healthy for your kids anymore." Aniya sa seryosong boses.
Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko at tumango.
"Sige na. May meeting pa ako. Let's talk again soon. I-send mo sa akin ang number
mo, pati e-mail. Love yah!" Aniya at kumaway-kaway pa sa screen.
"Bye, love you too. Mag-iingat ka diyan palagi."
Pagkatapos naming mag-usap ay ilo-log out ko na dapat ang account ko ng mag pop ang
message ni Maricel.
Beh! Nakita mo na 'yong balita?
Wala. Anong balita?
Bumalik na sa Pilipinas iyong Miss U na first love ng asawa mo. Buong family pa ng
asawa mo ang sumalubong kay Shanice. Kabog!
Nandoon din ba siya?
Oo, baks! Nangunguna husbi mo. Front liner siya, gurl.
Hindi ako nakasagot agad kay Maricel. Napatitig lang ako sa chatbox namin. Nang
mag-sink in sa akin ang sinabi niya, mapakla akong napangiti. Hindi ko napansing
umiiyak na naman ulit ako. Pinunasan ko ang kumawalang butil ng luha sa mga mata ko
at ngumite. Kaya ko 'to.
Walang balita na nakipag balikan si Jonas kay Shanice, Den. Sa inyo pa rin siya
uuwi. Ang pangungumbinse ko sa sarili.
Kinagabihan, lasing na umuwi si Jonas sa bahay namin. Inihatid siya ni Luke na

kanyang sekretarya. Isa siya sa mga nakakaalam tungkol sa kasal namin.
"Luke, bakit lasing na lasing itong amo mo?" Tanong ko dito habang inilalapag niya
si Jonas sa higaan nito.
"Nagpa-party kasi sa mansion nila dahil sa pagdating ni ma'am Shanice. Mukhang

naparami ang inom ni sir." Ang sagot niya. Tuluyan na niyang naiayos ang
pagkakahiga ng asawa ko sa kama.
"S-sige. Maraming salamat, ako na ang bahala dito sa amo mo."
Inihatid ko ito hanggang sa may gate ng bahay at hinintay na makalayo ang sasakyan
niya bago pumasok ulit sa loob ng bahay.
Pag-akyat ko sa taas, pumasok ako sa bathroom namin para kumuha ng maliit na
planggana. Nilagyan ko iyon ng maligamgam na tubig at saka bumalik sa tabi niya.
Saglit akong napatigil para pagmasdan ang perpekto niyang mukha. Itinaas ko ang
aking kamay at inayos ang kanyang magulong buhok.
"Bakit ba ang gwapo-gwapo mo ha?" Ang mahina kong tanong at pilit na ngumite.
Parang may kung anong bumabara sa lalamunan ko. Tumikhim ako at tumingala.
Kahit nahihirapan, ipinagpatuloy ko pa rin ang paglilinis sa kanya. Taking off his
shirt was a real turtore. Sobrang mabigat kasi ito at parang gawa sa bato ang
katawan. It wasn't something new but his well built body still surprises me. Habang
nililinis ko ang katawan niya ay siya namang paghuli niya sa kamay ko.
"Who err you ha? Ikaw ba 'yong pishte kong ashawa nahwalang ginawa kundi sirain ang
buhay ko?" Tanong niya habang dinuduro ako. Tinampal ko ang kamay niya at
pinagpatuloy ang paglilinis. Ayaw kong pumatol sa lasing.
"Magpahinga ka na Jonas. May trabaho ka pa bukas." Ang walang kabuhay-buhay kong

sabi sa kanya habang nililigpit ang mga pinaggamitan ko.
"Yesh! Yesh..I want to reshh already. I'm shooo shoo tired of thish. Becash of you,
you and your father. Shinira niyo ang buhay ko. Dahil sha inyo, hindi ko na pweding
pakashalan ang babaeng mahal ko. Mahal ko...hahaha! SHANICE! I LOVE YOU BABY!"
Sigaw niya at itinaas pa talaga ang mga kamay.
Kahit gusto kong humagulgul ng iyak ay pinigilan ko ang sarili ko. Ilang beses na
ba akong umiyak sa araw na 'to? Pagod na ako eh.
Matapos kong ibalik sa bathroom ang planggana at palitan ang kanyang damit tumabi
na ako sa kanya. Tumagilid ako para mapagmasdan ang gwapo niyang mukha. Kung sa
ibang pagkakataon siguro ay sasabihin kong maswerte ako. Pero sa mga oras na ito
tanging pagsisi na lang ang nadarama ko.
Hinawakan ko ang kanyang pisnge at maingat na hinalikan ang kanyang noo pababa sa
kanyang mga labi.
"Jonas, mahal kita at alam kong mahal ka din ng mga anak natin. Pero hindi na namin
kayang maghintay at kumapit. Ibabalik na kita sa totoong nagmamay-ari sa iyo."
Bulong ko dito at tuluyan ng hinayaan ang mga luha kong kumawala.
Why does love have to be this painful?
-----------------------------------------------------------
Edited version
Augustu 18, 2020
Last update until next weekend guys! Haharapin ko muna mga teacher namin at
ipaglalaban ang aming walang kwentang research. Ayon lang! Labyu ol.
5
Denisse Gonzales
-Present Time-
Kinaumagahan maaga akong nagising habang nakatalikod sa aking asawa. Dahan-dahan

akong bumangon mula sa pagkakahiga at dumiretso sa cr. Naligo muna ako bago bumaba
sa kusina para ipaghanda ang mga chikiting.
Ang paborito nilang calderita ang niluto ko dahil nag promise ako sa kanila kahapon
na kapag naka kuha sila ng mataas na marka ay ipagluluto ko sila nito at hindi
naman nila ako binigo.
Habang abala ako sa pagluluto ay may naramdaman akong pumasok sa kusina. Nakita ko
si Jonas na sapo ang kanyang noo habang kumukuha ng tubig. Basa pa ang buhok nito
at halatang kakatapos lang maligo.Kinuha ko mula sa coffee maker ang kape na bago
ko lang din inihanda at nilagay iyon sa lamesa.
Hindi siya nagsalita at binuklat ang dyaryong kinuha ko kanina mula sa mail box.
"Jonas, may importante nga pala akong sasabihin." Sabi ko dito habang nakaharap pa
rin sa niluluto ko.
"What? Kung may sasabihin ka umupo ka dito sa harapan ko." Aniya habang patuloy pa
rin sa pagbabasa ng dyaryo. Pinahinaan ko muna ang stove bago ako lumapit dito. I
sit a chair away from him.
"P-pipirma na ako sa d-divorce paper." Ang nauutal kong sabi dito. Ang bigat ng
pakiramdam ko habang sinasabi ang mga salitang 'yon. Pinangarap kong ikasal sa
lalaking mamahalin ko at bumuo ng pamilya kasama siya pero hindi ko aakalaing isang
papel lang ang tatapos nito.
"Divorce paper?" Nakita kong napatigil ito at ibinaba ang dyaryong hawak-hawak.
"Mmm. Nakita ko ito sa closet mo habang naglilinis ako. T-this is not working
anymore." Para akong nanghihina at nawawalan ng lakas.
Hindi ito nagsalita at patuloy lang akong tinitigan.
"Pero I have two conditions." Seryoso kong sabi dito. I have to stand firm. Dapat
kong panindigan ang magiging desisyon ko dahil para ito sa mga anak namin.
"Go on."
"Unang-una, sa akin custody ng mga bata. At pangalawa....be a father and husband to

us sa loob ng dalawang buwan. Just two months, Jonas. Iparamdam mo sa kanila na
kahit papaano'y mahal at may pakialam ka sa kanila before we leave." Halos
magmakaawa na ako sa bandang dulo.
I realized that a having a complete and happy family is a luxury and the greatest
gift not everyone can have. Gustuhin man ng isa, kapag ayaw naman ng isa ay hindi
talaga ito mabubuo.
"How about your father? Blinack mail ako ng tatay mo to be with you. Paano kung
malaman niya ito?" Tanong niya. Nahihimigan ko ang poot sa kanyang boses.
"Hindi. Hindi niya ito malalaman at hindi na siya mangingialam. Nag-promise sa akin
si Dad." Sagot ko dito.
Pagkatapos ng kasal namin pinangako ni Dad na hindi na siya mangingialam sa buhay

naming dalawa. Ginawa lang daw niya 'yon dahil ayaw niyang lumaki ang mga apo niya
na walang kinikilalang ama at hindi buo ang pamilya. Galing kasi sa isang broken
family si Dad.
"Okay." Tumayo ito mula sa pagkakaupo. Akala ko ay aalis na ito pero nagulat ako ng
yumuko ito hanggang sa maipantay niya ang kanyamg mukha sa mukha ko. Inilapit niya
ang kanyang bibig sa may tenga ko.
Ramdam na ramdam ko ang mainit niyang hininga na dahilan para magsitayuan ang mga
buhok sa balat ko.
"A-anong ginagawa mo?"
"Doing my obligation as your husband. You better keep your words, hon. Ayokong
niloloko ako." He whispered huskily on my ears. Bago pa ako makapag react ay
hinagkan na niya ako sa pisnge at labi.
"Sweet."
Dinilaan nito ang kanyang labi na muntik ng magpakawala ng self respect ko. Bakit
ba napaka rupok ko pagdating sa lalaking ito? And why is he such a fine specimen?
Sinundan ko lang ito ng tingin hanggang sa makalabas siya ng kusina. Parang ibang
Jonas ang nakasama ko kani-kanina lang. Ibang-iba sa Jonas na asawa ko for almost
eight years. Iyong lalaking araw-araw ay ipinagtatabuyan at sinusumpa kami dahil sa
pagdating namin sa buhay niya.
Ganun na ba talaga niya kami gustong mawala sa buhay niya? Hindi ko na kayang
maghintay pa ng isang taon bago kami umalis sa puder niya. I realized that everyday
is a wound to my children. Kung maaari ko namang gawin ngayon bakit hindi. Baka
kasi pag hinintay ko pa ang next year sirang-sira na ako pati ang mga bata.
Wake up call ko na siguro kagabi. Ipagsigawan ba naman ng asawa mo kung gaano niya
pa kamahal ang ex niya.
Ipinasantabi ko muna ang mga hinanakit ko sa buhay at napagdesisyonang akyatan ang

dalawa sa kani-kanilang mga kwarto.
Nagtaka ako ng hindi ko madatnan si Janisse sa kwarto niya kaya dumiretso ako sa
kwarto ni Jaiden dahil may instances na tumatabi si Janisse sa kuya niya kapag
hindi siya nakakatulog.
Sa halip na natutulog na Janisse at Jaiden ang madatnan ko, nadatnan ko ang dalawa
na nakakandong sa ama nila.
Parang biglang nag-init ang sulok ng mga mata ko. Nakasandal ang dalawa sa dibdib
ng ama nila habang nakapikit pa rin ang mga mata nila.
I coughed to get his attention and our eyes met pero iniwas ko rin kaagad 'yon.
"K-kailangan niyo ng pumasok. Ako na ang bahala sa dalawa. Maghanda ka na rin."

Malumanay kong sabi dito habang naglalakad papalapit sa kanila.
Bago ko pa makuha si Janisse sa ama nila ay bumukas na ang magaganda nitong pares
ng mata. He was beaming at me.
"Good morning, dada. I had a nice dream po. D-daddy carried me po and hug me."
Nakangiti niyang kwento sa akin.
No, anak. It's not a dream.
"Good morning din baby. Ang ganda naman ng dream mo. Bakit hindi ka kaya mag good
morning kay daddy mo." Sabi ko habang malapad na ngumite.
Nakita ko naman ang pag laki ng mga mata ni Janisse. Nagising din si Jaiden sa
ingay.
"Good morning, mama." Ang humihikab na bati nito sa akin.

"Good morning din, kuya."
"D-Daddy! Dada, kuya, si Daddy!" Manghang sigaw ni Janisse sa akin. Napatingala rin
si Jaiden sa ama niya. Kahit hindi halata ay napansin ko rin ang pagbabago ng
kanyang ekspresyon.
"G-good morning, d-dad." Ang narinig kong sabi ni Jaiden sa ama.
"Good morning, daddy!" Ang masayang bati ni Janisse dito.
Ngumite naman si Jonas sa dalawa at hinagkan ito sa noo. Pansin ko na medyo nag-
aalangan at awkwar ito. Naiintindihan ko naman dahil bago sa kanya ito. Basta
maging ama lang siya sa mga anak niya.
"Good morning, bud. Good morning, angel. I'm sorry kung napagalitan kayo ni Dad
kahapon." Hingin paumanhin nito sa dalawa.
"It's okay po, daddy." Sabi ni Janisse habang nakalingkis pa rin sa ama. I know he
was craving for his father's love, silang dalawa. And now that it's here madaling
lumambot ang puso nila.
Tumalikod ako dahil tumulo na talaga ang luha ko. Ganito 'yon eh. Ito 'yong
pinangarap kong gigising sa akin araw-araw. Kahit dalawang buwan lang sapat na
'yon. Sapat na 'yon para baoning ala-ala ng mga anak namin para kahit malayo man
kami kay Jonas ay hindi magtatanim ng galit ang mga bata sa kanya.
I have to be contented with this so we could move forward. For the better.
-----------------------------------------------------------
Super last chapter dahil nabitin rin ako hahahaha. Thanks sa support guys! Love you
all "ߘ‫ ݤ‬ciao!
6
Denisse Gonzales
-Present Time-
Habang nagluluto ako ng agahan para sa aking mag-aama hindi ko maiwasang mapangiti
pero agad din iyong napawi ng maalala ang pinag usapan namin kagabi ni Maricel.
Flashback
"Hello, Cel? May sasabihin ako pwede ka ba?" tanong ko dito habang nakatitig sa
kalangitan.
Nandito ako sa may garden ng bahay, kanina pa natutulog ang mga bata at hinihintay
ko lang na makauwi si Jonas...kung uuwi man siya.
"Always, Den. May problema ka ba? Nag-away kayo ulit ng asawa mo?" Tanong nito sa
kabilang linya. Umiling ako na para bang makikita niya ang mariin kong pagtanggi.
"No. Hindi kami nag-away...but we had an agreement awhile ago." Sabi ko dito at
bumuntong hininga.
"Agreement? Anong paandar yan baks?" Nagtataka nitong tanong.
"Napagkasunduan namin na mag divorce after two months." I confessed. Parang kay
bigat bigkasin ng mga salitang iyon at hindi ko maiwasang maluha ulit.
Akala ko may pag-asa pa, na baka pwedi pa naming maayos ang pagsasana namin at
hindi humantong sa hiwalayan pero hanggang pangarap lang pala lahat ng 'yon.
"REALLY?! Finally at natauhan ka na rin. My god, Den! Pinaabot mo pa ng 8 years
yang kabaliwan mo." Pagbubunyi nito and I could already picture out her smiling
face from this news.
Everyone keeps on telling me to quit on him pati siya ay tila sinasabi na bumitiw
na ako sa kanya. Na tigilan ko na ang kahibangan ko na manatiling nakatali sa kanya
but I didn't hear them out. Pilit kong ipinipilit ang ilusyon na pwede pa, na kaya
pa pero hindi na pala.
"But I told him to be a father to our children for two months before we go." Dagdag
kong sabi dito.
"To be what?! Den, you're giving false hope to your children. Masasaktan sila kapag
lumayo na kayo." Aniya sa nag-aalalang tinig.
"Naisip ko rin naman yan. Cel, gawin ko man ito o hindi masasaktan pa rin ang mga
anak ko. Pero Cel ayaw ko kasing matulad sila kay Daddy na sa sobrang galit kay
lolo hindi na niya namalayang sinisira na niya ang sarili niya. Dahil sa galit niya
kay lolo unti-unti na siyang nagiging katulad dito. Ruthless and hateful. Noong
isang araw, I can feel the indifference and hate from my children to their father.
Ayokong mawalan sila ng respeto sa ama nila dahil bali-baliktarin man ang mundo ama
pa rin nila ito." Paliwanag ko sa kanya habang dinadama ang pag-ihip ng hangin.
Hindi ko man mabubuo ang pamilyang dapat na para sa mga bata pero gusto kong
tapusin ito sa matiwasay na paraan. Gusto kong lisanin ang bahay na ito ng walang
sama ng loob.
"I see. Buhay niyo yan, Den. Ikaw ang mas nakakaalam kung ano takbo niya buhay niyo
nandito lang ako para makinig at tumulong sa iyo always. That's the least I can do
for you for putting you on that mess." Mahinang sabi niya sa kabilang linya.
"Cel, I already told you to stop blaming yourself. Walang may kasalanan dito,
ginusto ko 'to. Let's just forget the past."
"Thank you, Den. Ang masasabi ko lang talaga sayo is to always make your children
your priority. Pero hindi ko talaga maintindihan kung bakit ngayon mo lang naisipan
'yang pakikighiwalay dyaan sa asawa mong bugnotin." Inis na sabi nito na mahina
kong ikinatawa.
"Everytime kasi na maiisip ko ang pakikipag hiwalay sa kanya bigla-bigla na lang

siyang nagpapakita ng magandang bagay na nagbibigay sa akin ng pag-asa. Like noong
mga baby pa ang kambal, I was having a hard time waking up every night pero nagtaka
ako kung bakit hindi ako nagigising sa iyak ng dalawa for three consecutive days
ayon I woke up seeing him na pinapadede ang dalawa. Noong three years old din ang
kambal nahuli ko itong tumabi sa kanila at pinagmamasdan ang dalawa habang
natutulog. Alam ko rin na siya ang sikretong taong nagpapadala ng laruan at mga
regalo sa dalawa tuwing may okasyon. Cel, I know he loves the kids pero siguro ay
natatabunan ito ng galit niya sa akin at sa pamilya ko." Pagkwe-kwento ko dito and
I couldn't help but to smile at those short sweet memories of him.
Umalis man kami sa puder niya, I know he will still care for the kids.
"Kaya pala sobrang rupok mo, gurl. Okay fine. Buhay mo yan basta ingatan mo ang
sarili mo at ng mga bata. Kumakalat pa naman ang virus ngayon. Stay clean and
hygienic. Painumin mo rin ng vitamins ang bulilit lalong-lalo na 'yang si Janisse.
Update me nalang ha? Start na ng work ko, bye! Love you!" Paalam nito sa akin.
"Bye. Thank you at ingat ka rin lagi. Love you."

End of flashback
"Good morning mama!"
Nabalik ako sa realidad ng marinig ko ang masiglang pagbati ni Jaiden sa akin.

Paglingon ko, naka suot na ito ng uniform niya habang nakangiti ng malapad. Ngayon
ko lang ito nakitang ngumite ng pagkalaki-laki.
"Good morning, kuya. Saya natin ah." Tukso ko dito habang hinahanda ang mga pagkain
sa lamesa.
"Yeah! Dad taught me how to solve a problem from my calculus book. I think I can
answer harder questions now." Aniya at umupo sa harap ng hapag at ibinigay sa akin
ang isang papel na puno ng equations.
Ang tinutukoy nitong libro ay ang pasikretong iniregalo ni Jonas na libro sa kanya
noong seventh birthday nito. Mahilig kasi si Jaiden sa math kaya sukdulan ang saya
nito ng matanggap ang regalong 'yon mula kay 'D.J.'
"Wow! Galing naman ng future engineer ko. Pakiss nga." Tinadtad ko ito ng halik sa
mukha hanggang sa malakas itong tumawa. Nasa ganoon kaming tagpo ng dumating si
Jonas na nakapang office karga si Janisse na halatang inaantok pa.
"Good morning, Dada." Humihikab na bati nito sa akin at mas lalo pang sumiksik sa
leeg ng kanyang ama.
"Baba ka na, nak. Kakain pa si daddy mo pati ikaw." Akmang kukunin ko sana si
Janisse mula kay Jonas ng hilahin ako huli at hagkan sa labi.
"Good morning. Ako na ang magpapakain sa bata, you should eat too."
Wala sa sarili akong napatango dahil gulat pa rin ako sa halik niya kanina. Gusto
ko sanang magbunyi but then I realize that everything is not true. He's just
pretending.
Puso, masanay ka na. Dalawang buwan lang to huwag kang umasa ng sobra.
Umupo ito sa gitna ng hapag at kinandong si Janisse.
"By the way, I'm going to take you guys out tomorrow for a hike. So the both of
you," tiningnan niya isa-isa ang kambal,"should behave in school or walang lakad na
matutuloy."
Isang malakas na YES! Ang tanging narinig ko mula sa dalawa and I couldn't help but
to smile with them.
Saglit pang nagtagpo ang paningin namin ni Jonas pero mabilis rin akong umiwas.
I was afraid of seeing hate and disgust on his eyes in this wonderful moment.
Ayokong makitang pandirihan niya ako sa mga oras na ito like how he usually see me.
----------------------------------------------------------
Super short update lang din pang pawala ng stress hahahaha before ko harapin ang
mga pisteng numbers ng bascal at stats. Stay safe guys! Love you. Mag-aaral na
talaga ako, promise. Last na 'to. Mwuah! Ciao!
7
Denisse Gonzales
-Present Time-
Hindi pa man sumisikat ang araw, ginising ko na ang kambal. Alam kong excited sila
sa lakad namin ngayon dahil ngayon lang din naman nag-aya ang ama nila na lumabas.
Natawa pa ako ng maiging inayos ni Janisse sa tabi niya ang mga isususot niya
ngayong araw.
"Dahan-dahan lang sa pagbaba." Paalala ko sa dalawa nang halos takbuhin na ang

hagdan pababa.
Patuloy lang sa pagtakbo pababa ang dalawa habang nakasunod ako sa kanila bitbit
ang maliliit nilang backpack na nilagyan ko ng pamalit na damit at first aid kit.
Hindi ko maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ang dalawa, sobrang cute nila sa
ternong white t-shirt at gray na jagger. Magkatulad rin ang disenyo ng kanilang
sapatos. Ang magkaiba lang siguro ay ang kanilang buhok. Lagpas kasi sa balikat ang
buhok ni Janisse kaya nagmumukha itong babae. Para itong softer version nila Jaiden
at Jonas.
"Dada, bakit 'di pa bumababa si daddy? Hindi na po ba matutuloy?" Mahinang tanong

ni Janisse habang nakakapit sa laylayan ng aking t-shirt. Instead of giving him an
answer I just gave him a pat on the head.
Ang totoo ay hindi ko talaga alam ang kung matutuloy ba o hindi. Ayokong mabigo ang
mga anak ko dahil alam kong matagal na nilang inaasam ang araw na 'to. Sobrang late
na kasing umuwi ni Jonas kagabi na sure akong dumaan sa kung sino man ang bagong
babae niya. Hindi ako bulag para hindi mapansin ang mga sariwang hickeys na
sumisilip sa kwelyo ng kaniyang uniporme pagdating nito kagabi.
Tikom lang ang aking bibig sa buong magdamag. Itinigil ko na ang pag-aasam na
mamahalin niya ako at magiging tapat siya sa akin. Ang importante ay nagpapaka-ama
na siya sa mga anak namin. I'm contented with that. I'm happy as long as my
children are happy.
"Good morning." Napatigil ako sa malalim na pag-iisip at nilingon si Jonas na

bumababa mula sa hagdanan.
Napahigit ako ng hininga habang pinagmamasdan ito pababa. Para itong hari kung
bumaba sa hagdan. Sobrang gwapo at kisig nito sa simpling suot na tapered gray gym
shorts at sando na itim na pinatungan ng kulay abo ring jacket.
"Daddy! Good morning." Ang masayang bati ni Janisse. Yakap-yakap na nito ngayon ang
binti ng kanyang ama habang nakangiting nakatingala dito.
"Good morning, angel." Yumuko si Jonas at kinarga si Janisse sa kanyang bisig.

Hinalikan niya muna ito sa noo bago binalingan ng tingin si Jaiden.
"Good morning, dad." Ang bati ng huli dito pero hindi katulad ng kapatid niya,
isang tipid na ngiti lang ang ibinigay niya sa ama.
"Good morning, bud." Bati pabalik ni Jonas dito at ginulo ang buhok ng bata. Kung
ibang tao siguro ito ay baka umalma na si Jaiden, ayaw na ayaw pa naman nitong
kaswal siyang hinahawakan.
Bumaling sa akin ang kanyang paningin at binigyan ako ng "Good morning, hon."
Akmang hahalikan sana niya ako pero mabilis akong umiwas.
"Good morning, din. Kukunin ko lang 'yong pagkain natin. Mauna na kayo sa labas."
Sabi ko dito. Nakita ko pa ang pagkabigla sa kanyang mukha at pagkunot ng noo nito.
Hindi ko lang iyon pinansin at tinungo ang kusina para kunin ang backpack ko na may
lamang pagkain, tubig, camera at sariling pampalit.
Paglabas ko sa kusina hindi ko sila nadatnan pa sa sala. Chineck ko munâ ang mga
saksakan ng kuryento bago pinatay ang ilaw. Sinigurado kong nakalock ang pinto bago
dumiretso sa garage ng bahay.
Saktong alas kuwatro ng umaga narating namin ibaba ng tayak hill. Minsan na kaming
naparito nila Maricel at Henry dahil sa isa pa naming kaibigan na si Miguel.
Athletic kasi ang isang 'yon kaya paminsan-minsa'y niyaya niya kaming sumama sa
kanya na mag-exercise o mag-jog sa kung saan niya man trip mag-gala.
"Jaid, Jan, gising na." Marahan kong niyugyog ang dalawa para magising. Naunang
nagmulat ng mata si Jaiden. Nagpalinga-linga pa ito sa loob ng sasakyan.
"Yes, we're going to climb the hill later. Are you excited?" Nakangiti kong tanong
dito habang pinapahiran ang gilid ng kanyang labi na may natuyong laway.
Sinubukan kong gisingin ulit si Janisse pero mas sumiksik lang ito lalo sa akin.
Napabuntong hininga na lang ako. Bubuhatin ko na lang siguro ito.
Akmang bubuhatin ko na sana si Janisse ng bumukas ang pintuan sa side ni Jaiden.

Naunang pinababa ni Jonas si Jaiden.
"Bubuhatin ko na lang si Janisse. Natutulog pa kasi siya."
Nakitan ko ang pagtaas ng kanyang kaliwang kilay at tinitigan ako.
"Sa liit ng katawan mo, sa tingin mo makakaya mong buhatin ang bata paakyat sa
burol?" Aniya sa nanunuyang tinig kasabay ng kanyang pagngisi na mabilis ring
nawala. "I'll carry him until he wakes up. Dalhin mo nalang ang bag mo at bag ni
Janisse."
Halos dalawang oras rin bago namin narating ang toktok ng burol. Naabutan rin naman
ang napakagandang sunrise na ikinamangha ng dalawa. Hindi kasi ito mga gala at
bahay at paaralan lang talaga ang laging distenasyon. Minsan ay gumagala rin kami
sa mall pero sa piling okasyon lang talaga.
"MAMA! Can you take a picture of me and daddy po?" Excited na tanong ni Janisse na
sinang-ayonan ko naman. Minsan lang ito magpakuha sa akin ng picture dahil na rin
may pagkamahiyain ito sa harap ng camera. Nag-aalangan kong tiningnan si Jonas,
tinatanong kung pwede bang kumuha ng litrato nilang dalawa.
"Jaiden, come here. Join us." Tawag nito kay Jaiden na nasa tabi ko at na tahimik
lang na nakamasid sa kapatid at ama. Tiningala muna ako ni Jaiden bago tumingin
pabalik sa ama. Tinanguan ko lang siya at nginitian. Ngumite ito pabalik sa akin
bago nagtatakbo sa kanyang ama.
Kinuha ko ang DSLR mula sa aking bag at inilabas iyon mula sa sariling lagayan.
Isinabit ko muna ito sa aking leeg bago itinapat sa aking mukha. Itinutok ko sa
aking mag-aama ang lens ng camera at hindi ko maiwasang mapangiti sa aking
nakikita.
Make lots of memories, Den. Sulitin niyo ang dalawang buwan.
Marami pa akong nakuhang litrato nila. Merong nag-wacky, naka-peace at kung anu-ano
pang pose na maisip nilang tatlo. Halos pumutok na sa sobrang saya ang puso ko
habang pinagmamasdan sila.
"Dada, let's take a family picture po." Sabi ni Janisse nang makalapit ito sa akin.
Pilit ako nitong hinihila papunta kay Jonas at Jaiden pero mariin akong umiling.
"'Wag na, kayo nalang. Wala namang kukuha ng picture natin."
Tumigil ito sa paghila sa akin at nagpalinga-linga sa paligid. Lumiwanag ang mukha

nito at tumakbo sa kung saan. Sinundan ko lang siya ng tingin hanggang sa lapitan
nito ang medyo payat at may kaputiang lalaki. Hindi ko maaninag ang mukha nito
dahil nakatalikod ito sa amin at nakasuot ng itim na bucket hat.
Pagkatapos makipag-usap ni Janisse dito, hila-hila na nito ang lalaki.
"Janisse..." I called helplessly. Ibang klase talaga ang batang ito.
"Sorry sa anak ko ha. Naabala ka pa tuloy." Hinging paumanhin ko sa lalaki pero

tumawa lang ito.
"Ano ka ba, girl? Okay lang naman no. May bayad naman ito." Aniya na ikinagulat ko.
Mukhang baliko rin kagaya ko ang lalaking ito.
"A-ano...magkano ba? 200 lang kasi budget namin." tanong ko dito. Actually may 5k
pa ako sa pitaka ko pero natutunan ko kasi kay Cel na banggitin ang budget para
hindi ka maisahan ng mga nag-aalok ng service.
"Charot! Biro lang teh. Naniwala ka naman sa ganda ko? By the way, I'm Austine ang
diyosa ng mga unicorn." Pagpapakilala nito sa akin. Hindi ko tuloy maiwasang matawa
sa introduction niya.
"I'm Denisse." Pagpapakilala ko rin at nakipag-shake hands sa kanya.
"Akin na ang cam mo, gurl. Itatakbo ko. Magkano ba benta nito?" Pagbibiro niya
habang inaabot ang cam ko. Napatawa lang ako dito at napailing.
"Sige na, sis. Lakad ka na don sa gwapong fafa na 'yon. Infairness ha, familiar
siya sa akin." Aniya na ikinatigil ko bago nilingon si Jonas. Nakasuot na ito
ngayon ng sunglasses at cap na ipinasasalamat ko.
Nakahinga ako ng maluwag bago tuluyang naglakad papalapit sa kanila. Pinapagitnaan

namin si Janice at Jaiden. Nasa side kosi Janisse at nasa kanya naman si Jaiden.
"One..Two..Three..smile!" Sigaw ni Austine.
Ngumite ako sa harap ng camera. Iyong ngiting totoo. Ngiti na puro saya lang. Isang
ngiti na walang halong sakit, pagod at lungkot. Nilingon ko rin si Jonas, he was
smiling happily na mas lalong ikinigwapo niya. Simula noong ikinasal kami hindi ko
pa siya nakikitang ngumite ng ganito. It wasn't a mocking or a bitter smile but a
sincere one.
"Narci?" I was brought back to reality after I heard a familiar voice.
"Nisy." Tawag dito ni Jonas. Nakita ko pa ang saglit na pagkislap ng kanyang mga
mata habang nakatingin sa papalapit na si Shanice.
"It's really you! What are you doing here?" Masayang sabi nito at lumapit kay Jonas
para yakapin ito.
"Staying fit. Ikaw? Bakit ka nandito? Are you with someone?"
"Yes, I'm with your family."
Pagkatapos niyang sabihin ito sakto namang dumating sila Mr. and Mrs. Juariz with
their sons Francis, Axel and Nathan na buhat-buhat ang anak.
"Jonas, pupunta ka rin naman pala dito. You should've told us para nagkasabay na
tayo." Sabi ng nanay niya ng makalapit sila sa amin. Hinalikan pa nito ang anak sa
pisnge.
"And who are this lovely people with you?" Dagdag nitong tanong habang
pinagmamasdan kami. And I could feel my sweat turning cold. Will he admit us to his
family? Sasabihin na ba niya ang tungkol sa amin?
Deep inside I was hoping...I was hoping na sana hindi na kailangang itago ng mga
anak ko ang tunay nilang pagkatao.
"I don't know. Just some passerby asking for my pictures." Diretsong sagot niya.
Hindi ko alam kung matatawa ba ako maiiyak. Napaka natural nitong magsinungaling.
Kung hindi siguro siya pumasok sa politika ay malamang marami nang parangal ang
natanggap niya sa pagiging isang magaling na aktor.
Akala ko ay sanay na ako sa sakit sa ginagawang pagtago nito sa amin mula sa mundo.
Pero nagkamali ako dahil ganun pa rin pala. Sobrang presko pa rin ng sakit. At
dumoble pa ito ng madako ang paningin sa dalawa kong anak na tahimik lang na
nagmamasid sa kanila. Parang alam nila ang nangyayari. Parang alam nila na hindi
sila kayang ipagtapat ng ama sa mundo kaya nanatili na lang silang tahimik.
Pinigilan ko talaga ang sarili na huwag maiyak sa harapan nila.
"A-ah nagpapapicture lang po kami kay Gov. Gusto daw kasi ng mga anak ko na
magpapicture sa kamukha nilang sikat. Hahaha." Sinubukan kong maging normal at
natural dahil gustuhin ko mang sabihin sa kanila ang totoo alam kong wala itong
magandang kahihinatnan.
"Oh? You guys really look like Narci! Specially you, baby." Itinuro ni Shanice si
Jaiden.
"Yeah, my classmates keep on telling me that I look like him but after seeing him
po I think I look more like my daddy." Sabi dito ni Jaiden na ipinagtaka ko. Nakita
ko rin ang pagtataka sa mukha ni Jonas.
"Whose your daddy ba baby?"
Sa halip na sumagot ito ay humiwalay ito sa akin at tumakbo patungo sa lalaki

nakaputing t-shirt at jogger na kulay gray din. May kataasan ito at may tattoo pa
sa kamay. T-teka..parang kilala ko ito.
"Daddy!" Sigaw ni Jaiden na ikinagulat ko. Kahit kailan ay hindi ko pa narinig

sumigaw ng ganun si Jaiden. "Kanina ka pa namin hinahanap. Nandoon si mama."
Itinuro niya ang pwesto ko kaya napatingin ito sa amin. Pabalik-balik ang tingin
niya sa akin at kay Jonas na pinagmamasdan rin siya.
"Sorry Den, may natanggap kasi akong tawag kaya nahuli ako." Aniya ng makalapit sa
amin.
"O-okay lang, M-Miggy." Hindi pa rin ako makapaniwala sa ginawa ni Jaiden at ang
pagdating ni Miggy.
Kilala ni Jaiden at Janisse si Miggy dahil minsan na nila itong nakausap through
skype. Nasa ibang bansa na kasi ito at nagtra-trabaho bilang isang chief engineer.
Aware rin siya sa relasyon namin ni Jonas. Unlike Maricel and Henry, wala talaga
itong comment tungkol sa kasal ko.
"Hi, I'm Miguel Ayala. It's my pleasure to meet you."
-----------------------------------------------------------
Hi guysss!!! May ipinasok akong bagong character. Actually, wala po talaga sa plano
ko ang maglagay ng character na nagngangalang Miggy pero I change my mind. Lahat
naman siguro nagbabago. Feeling niya nga nagbago. Kung may Shanice ang Jonas na yan
pwes may Miggy si Den. Charot! Galit na galit eh. Anyways, thank you po sa patuloy
na pagsubaybay sa kwentong ito. Nilubos ko na ang update na 'to at isinulat for 5
hours. 2000 words po siya at feeling ko drain na drain na ang utak ko. Anywaysss,
sana magustuhan niyo powxzx ang ud na itey. Stay clean, hydrated and safe po. Huwag
kalimutang maghugas ng kamay at mag-alcohol. Maligo rin araw-araw at huwag
magpakalat ng peyk news. Ingat guys!! Labyu ol. Mwua! Ciao!
8
Denisse Gonzales
-Present Time-
"Oh, so you're the dad? You're a gay couple? That's cute." Matamis ang
pagkakabigkas ni Shanice sa bawat salita but I know she's faking it. "By the way,
I'm Shanice Tamayo."
Tinanggap naman nito ang kamay ni Miggy at matamis na ngumite rito.
"Shanice Tamayo. If I'm not mistaken you're a former Miss Universe."
"Yes, I am. I'm also an advocate for the LGBTQ community and I'm so glad to meet a
same-sex couple here."
Kung hindi ko siguro kilala si Shanice sa totoong buhay ay malamang at napaniwala

na rin ako sa mga pinagsasabi nito sa harap ng kamera. Kung hindi lang ako naging
sentro ng pangbu-bully niya at mga alipores nito noong elementary ako ay baka
naninawala na ako.
"Thanks. I just came back from England para kunin ang asawa at mga anak ko and I'm
happy that we'd get to meet such prominent people here before we go."
Napansin ko ang bahagyang pagdilim ng mukha ni Jonas habang nakamasid kay Miggy.
Nagseselos siguro ito sa huli dahil sa pakikipag-usap kay Shanice. Sana ay matapos
na si Miggy dahil hindi ko na talaga kayang manatili pa sa iisang lugar na kasama
sila.
Nakipag-kilala muna ito kina Mr. and Mrs. Juariz at mga anak nito bago si Jonas.
"Governor Juariz, thanks for taking care of my family. It's an honor to meet you,
sir." Nakangiti....no. Nakangisi si Miggy habang sinasabi iyon kay Jonas. Mas
lalong sumama ang tingin na ibinibigay ni Jonas kay Miggy habang nakikipag kamay
dito. Kung nakakamatay lang ang tingin, malamang at matagal ng nakabulagta si
Miggy.
"Daddy...let's go home na po." Sabi ni Janisse habang nakayakap sa paa ko at

nakatingin sa dalawa. Sabay pa silang napalingon sa gawi namin.
Lalapit na sana si Jonas sa amin pero naunahan siya ni Miggy. Kinuha nito si
Janisse at binuhat. Hinagkan pa niya ito sa noo. Mariing nakamasid lang sa amin si
Jonas. Nakita ko pa ang pag-iwas ng tingin ni Janisse sa ama at sumiksik sa leeg ni
Miggy. Rinig ko rin ang mahinang paghikbi nito.
Nag-aaalalang napatingin si Miggy sa akin.
"T-take us home, Miggy." pakiusap ko dito. Natatakot akong makita ni Jonas kung
gaano niya ako"kami sinira. Tama na ang lahat ng pasakit niya. Ayoko ng tapusin ang
dalawang buwan. Ayoko na.
"I think we have to excuse ourselves. Hindi kasi maganda ang pakiramdam ng bunso
namin. It's an honor to meet you po." Paalam niya dito. Tumango lang ang
magkakapatid at ngumiti lang rin si Mrs. Juariz.
"It's an honor to meet you din, ijo. It's an honor to meet Romuel Ayala's son."
"Thank you, sir."
Hinawakan ko sa kamay si Jaiden at inakay siya paalis doon. Sumunod na rin sa amin
si Miggy. Sobrang bigat ng bawat hakbang ko palayo kay Jonas. Bawat hakbang ko
hinihiling ko na sana ay sundan niya kami at bawiin lahat ng sinabi niya kanina.
Gusto kong marinig mula ka kanya na nagsisisi siya.
Pero...
Hanggang sa makababa kami ng burol walang Jonas ang humingi ng tawad. Walang Jonas
ang tumawag sa pangalan namin. Ganun siguro kami—o kahit ang mga bata man lang— ka
walang halaga sa kanya.
"Are you okay?" Narinig kong tanong ni Miggy pagkapasok namin sa sasakyan niya.
Nasa likuran ang mga bata at tahimik lang. Gusto ko pa sanang pigilan ang mga luha
ko dahil ayokong mag-alala sila pero hindi ko na kinaya. Hindi ko na kinaya ang
bigat ng loob ko.
Humagulgol lang ako sa shotgun seat. Hindi nagsalita si Miggy at hinayaan lang
akong umiyak sa tabi niya. Tahimik lang itong nagmamaneho paalis sa lugar na'yon.
"Miggy... Pwede bang ihatid mo muna kami sa bahay? Magiimpake lang ako." Paos ang
aking boses habang sinasabi sa kanya 'yon.
"Sure. Tutulungan ko na kayo." Sagot niya habang diretso pa ring nakatingin sa

harapan.
"Thank you for saving us, Miggy."
Ngumite lang ito sa akin at inabot ang kamay ko. Banayad niya itong pinisil at
patuloy lang na hinawakan hanggang sa makarating kami sa bahay namin.
Mabilis akong bumaba mula sa sasakyan at binuksan ang gate ng bahay. Pinapasok ko
muna ang sasakyan ni Miggy bago ako pumasok sa loob ng bahay. Nakasunod lang sa
silang tatlo sa akin.
Pumasok kami sa kwarto ni Janisse at doon ay pinaupo ko ang dalawa sa kama ni

Janisse. Lumuhod ako para mapantayan ko ang taas nilang dalawa.
"J-janisse...Jaiden...we're going somewhere. 'Di ba you want to go to the beach?"

Tanong ko sa kanila.
Tumango lang silang dalawa at yumuko.

"Dada, babalik pa ba tayo dito?" Ang naiiyak na tanong ni Janisse sa akin. Saglit
pa akong napatigil at napatanga sa kawalan.
Ayoko ng lokohin ang mga anak ko. Alam kong alam nila ang totoong namamagitan sa
amin ng ama nila. Matatalino sila Janisse at Jaiden and I don't think they are
unaware sa ginagawang pagtatago sa kanila ng kanilang ama.
Sinubukan kong isalba ang respeto ng mga anak ko kay Jonas dahil ayokong lumaki
silang may galit sa kanilang ama. Pero sa pagkakataong ito...sumusuko na ako.
"Anak, baka hindi na eh." Buong katotohanan kong sagot sa kanya.
Saglit itong natahimik bago ako niyakap. Yumakap na rin sa akin si Jaiden.
"Mama, I love you po. Thank you for being strong." Bulong sa akin ni Jaiden dahilan
para muli na naman akong mapaiyak. Oh lord! Thank you for giving me this two sweet
angels.
Ilang minuto rin kaming nag-iyakan doon hanggang sa nagsimula na silang magligpit
ng sariling gamit. Pumunta rin ako sa kwarto namin ni Jonas at nagsimulang mag-
impake. Matapos kong mag-impake, lumabas na ako ng kwarto at bumaba patungo sa
aming sala. Doon ko nadatnan sila Miggy at
a
ng kambal na nanonood sa cellphone na sa tingin ko ay pagmamay-ari ni Miggy.
"Are you ready?" Tanong niya sa akin.
"Mmm. Tayo na?" Pag-aaya ko sa kanila. Tumayo na sila mula sa sofa naglakad patungo
sa pinto. Si Miggy na ang nagdala ng mga gamit ng dalawa.
Sinigurado ko munang nakalock ng mabuti ang pintuan at ang gate bago naglakad
papunta sa sasakyan ni Miggy. Sa may shotgun seat niya ako pinaupo dahil ayaw daw
niyang magmukhang driver.
"Saan kayo pupunta, Den?" Tanong nito sa akin. Nakatingin pa rin ako sa labas ng
bintana, tinatanaw mula sa side mirror ang paliit ng paliit na imahe ng aming
bahay.
Nakaramdam ako ng ibayong lungkot habang pinagmamasdan ang bahay na'yon. Wala man
kaming gaanong magandang ala-ala sa bahay na 'yon na kasama si Jonas pero ang mga
ala-ala nila Jaiden at Janisse habang lumalaki sila doon ay hindi mapapantayan.
Saksi ang bahay na 'yon sa bawat tawa at lungkot namin. Nanghihinayang man,
kailangan kong tanggapin na dapat na namin itong iwanan.
"Hindi ko alam, Miggy. Magche-check in nalang muna siguro kami sa hotel na malapit
sa beach at paaralan nila Janisse at Jaiden."
"Bakit hindi niyo na lang ako samahan sa town house ko? I don't have a beach pero
sure naman akong matutuwa sila sa tatlo kong swimming pool. Do you want that kids?"
Tanong niya sa dalawa habang tinitingnan ito sa salamin sa kanyang harapan.
"YES! Isang beses lang po kami nakapag swim sa swimming pool. Hindi kami
pinapayagan ni daddy lumabas." Pagkwe-kwento ni Janisse dito. Nakita ko ang pag
seryoso ng ekspresyon ni Miggy pero mabilis rin itong napalitan ng ngiti.
"Don't worry you will enjoy my swimming pool. Ang isa kasi doon ay isang wave pool.
I'm on vacation kaya I can teach you guys how to swim din." Sabi niya sa dalawa.
Lumiwanag ang mukha ni Jaiden pagkarinig sa salitang swimming.
"May allergy ba sila sa mga hayop? Like cats or dogs? May saint bernard at husky
kasi ako doon." Dagdag niyang tanong. Umiling lang ako.
"Wala naman. Gusto ko nga sanang bilhan sila ng aso para kahit papaano'y may kalaro
sila pero hindi pumayag si Jonas."
"Good. Let's go!"
Third Person POV
Malalim na ang gabi nang marating ni Jonas ang harap ng kanilang bahay. Bumusina
ito para tawagin sana ang atensyon ni Denisse at pagbuksan siya. Ngunit tatlong
beses na siyang sunod-sunod na bumusina pero wala pa ring Denisse na nagbukas ng
gate. Inis siyang bumaba ng sasakyan at binuksan ang gate.
Pagkatapos niyang iparada ang sasakyan sa garahe tinungo na niya ang pintuan ng
bahay. Nakalock ito kaya wala siyang choice kung hindi ang buksan ito gamit ang
kanyang spare key.
Ang totoo'y wala talaga siyang planong umuwi dito pero hindi siya mapakali tuwing
naiisip ang mukha ng kanyang mga anak. Tila isa itong masamamang kaluluwa na ayaw
siyang tantanan.
Pagkatapos niyang makapasok sa loob ng bahay hindi na niya inabala ang sarili na
buksan ang ilaw. Pumanhik na siya sa itaas at dumaan sa kwarto ni Janisse. Hindi
niya ito nadatnan dito kaya pumunta siya sa kwarto ni Jaiden. Sa pagkakataong ito,
nagsimula ng bumilis ang kanyang pagtambol ng kanyang puso.
"Nasaan na ang dalawang 'yon?" Ang nagtataka niyang tanong sa sarili.
Dumiretso na siya sa kwarto nilang mag-asawa. Sa halip na natutulog na Janisse,

Jaiden at Denisse ang madadatnan niya, he was met with an empty bed instead.
Nangunot ang kanyang noo at mabilis na tinungo ang bahagyang nakaawang na closet ni
Denisse.
"What the hell?" Walang ng laman ang closet nito pagbukas niya.
Muli siyang lumabas ng kwarto at nagtungo isa-isa sa kwarto ng mga anak. Katulad ng
kay Denisse, wala na rin itong lamang mga damit.
Napaupo siya sa higaan ng mga anak at napahilamos sa mukha. Muli niyang naalala ang
nakangising pagmunukha ng lalaking nagngangalang Miggy. Mas lalo siyang nainis ng
maalala ang ginawang pagtawag ng mga anak niya dito ng daddy. Daddy? Siya ang ama
ng mga anak niya.
"Fuck!" Sigaw niya at marahas na itinapon ang flower vase na nakalagay sa bedside
table ng anak.
Hindi niya maintindihan ang sarili. He hated Denisse Gonzales to the bones at hindi
niya pa rin tuluyang matanggap ang mga bata. Dapat nga ay maging masaya na siya.
Pero bakit parang winawarak ng kutsilyo ang puso niya tuwing naaalala ang
nakatalikod nitong imahe sa bisig ng ibang lalaki?
Napatigil siya sa pag-iisip at kinuha ang cellphone niya mula sa bulsa. Sinagot
niya ang incoming call mula sa daddy ni Denisse.
"What do you want?" Magkasalubong ang kilay niyang tanong dito.
"I know about your deal with my son, Narcido. Kapag hindi mo tinapos ang dalawang
buwan sinisigurado kong mababahiran ng putik ang malinis niyong family record."
Anito sa nangungutyang tono. He really hated this man to the bones. Alam na alam
nito ang kahinaan niya.
"You son of a bitch! Ano ha? Nagsumbong ba sayo ang puta mong anak?" Nanggigil
niyang tanong dito.
"Watch your mouth, child. I know that you know about Denisse cutting our
communication. Ni hindi ko nga makausap ng maayos ang anak ko dahil sa'yo. Just
remember. Tapusin mo ang dalawang buwan." Sabi nito na mas lalong nagpa-inis sa
kanya. Kung nandito lang siguro ito sa harapan niya, baka matagal na niya itong
nasapak.
"Fuck you!"
Inis niyang sigaw at pabagsak na inihiga ang sarili sa kama ng anak. He really
hated that Gonzales. Ito ang may kasalanan ng lahat.
----------------------------------------------+-+---------
Kahit antok na antok na ako tinapos ko talaga ang pagta-type dito dahil katulad
ninyo, nabitin rin ako. Hindi ko na ito pahahabain pa dahil sobrang antok na
talaga. Pagpasensyahan niyo na ang typos pag nagkataon unedited kasi ito. Anyways,
good night. Love y'all. Ciao!
9
"Shit! Axel, alamin mo kung nasaan si Ian!" Ang apuradong utos ni Jonas sa kapatid.
Kasalukuyan nasa loob ng mansion ang buo nilang pamilya. Matapos kasi ang naudlot
na kasal ng kapatid na si Ian ay dito na sila dumiretso.
"Why? Anong nangyari? What happened to Ian?" Ang nag-aalalang tanong ng kanyang
ina. Suot-suot pa rin nito ang white dress na para sana sa kasal.
"I'm not sure, mom but I've heard multiple gun shots. " Pahina ng pahina ang
kanyang boses habang sinasabi iyon. There's a growing pain and anxiety in his
heart.
"Oh god..my son!" Ang iyak ng kanyang ina. Kamuntikan pa itong matumba, mabuti na
lang at mabilis itong nasuportahan ni Nathan at Axel.
"Mom, calm down first. It's not good for your health." Pagkakalma ni Nathan sa ina
at inakay ito paupo sa kanilang sofa.
"Dapat ay pinigilan ko na siyang umalis kanina. Hindi ko aakalaing hindi ito

palalampasin ng mga hayop na 'yon." Ang galit na wika ni Axel habang may tinitipa
sa telepono. Ang kanyang ama rin ay nagsisimula na sa agarang pagpapahanap ng anak.
"Kapag hindi niyo nahanap ang anak ko sisiguraduhin kong kayo ang hindi mahahanap
ng pamilya niyo. You got that?!" Sigaw ng kanyang ama sa telepono at nagpalakad-
lakad sa loob ng sala.
In the midst of worry and fear, biglang sumagi sa isip niya ang mga anak. Hindi
niya alam but he felt scared knowing that his kids are not on his line of sight in
this moment. Wala siyang ka alam-alam kung anong nangyayari sa kanila sa gitna ng
problema.
Biglang tumunog ang kanyang cellphone kaya nag excuse muna siya sa mga tao doon.
Lumabas siya ng bahay at pumunta sa may garden.
"What's the matter, Luke?" Tanony niya dito.
"Sir, masamang balita. May hostage taking na kasalukuyang nagaganap sa skwelahan

nila Jaiden at Janisse. Hinanap ko sila kung isa ba sila sa mga estudyante na
napalabas pero hi——."
Hindi niya pinatapos ang lalaki sa pagsasalita at tuloy-tuloy na bumalik sa loob ng

bahay.
"Mom, Dad, I need to go. I have to go." Ang nagmamadali niyang paalam at halos
takbuhin na ang labas ng bahay papunta sa kanyang sasakyan.
Habang nagda-drive sinubukan niyang tawagan ang numero ni Denisse. Kailan man ay
hindi niya pa nagawang subukan na tawagan ito. Palaging ito ang kumukontak sa
kanya. Ang hindi niya maintindihan ay kung bakit hindi siya tinawagan ng asawa
patungkol sa mga anak. Denisse would always contact him and tell him about their
children pero ni hindi man lang siya nito tinawagan para ipaalam na nasa panganib
ang mga anak.
Saglit na nagring ang kabilang linya bago ito tuluyang sinagot.
"H-hello s-sino t-to?" Nanginginig ang boses nito at halata na umiiyak ito.
Hindi ba't nakasave ang pangalan niya sa contacts nito?Bakit kailangan pa nitong
tanungin ang kanyang pangalan?
"It's me, Jonas." Sagot niya dito at kumaliwa. He broke a few rules dahil sa labis
na pag-aalala.
"Jonas! Oh god! Jonas, nasa loob sila Jaiden at Janisse. Hindi nila magawang
makalabas d-dahil k-asama nila a-ang mga hostage taker. W-what should I do, Jonas?
Natatakot ako." Iyak nito sa kabilang linya. He felt a stinging pain in his heart.
Ramdam niya ang takot nito.
He can't understand himself. Dapat ay wala siyang paki sa kanila. Sila ang rason
kung bakit hindi niya magawang pakasalan si Shanice. Sila ang dahilan kung bakit
kailangan niyang magsinungaling sa ama. Sila ang dahilan kung bakit nabali niya ang
pangako ng kanyang ama at lolo. They are the reason why his position is in
trouble.He's afraid that people would judge him for marrying a guy. Kahit legal na
ang same sex marriage hindi pa rin ito lubusang natatanggap ng mga tao ang ganitong
uri ng relasyon. He's also straight.
They are the reason of his misery. Pero bakit ngayong unti-unti na silang bumibitaw
sa kanya saka lang siya unti-unting nagbibigay ng paki dito?
Ipinarada niya ang sasakyan sa may isang kanto dahil puno ng mga tao at sasakyan ng
mga pulisya ang harap ng paaralan. Nakita niya di kalayuan si Denisse na nakaupo sa
gutter ng daan. Umiiyak ito at ang mga kamay ay nasa bibig. Katabi nito si Luke at
ang lalaking pinakilala nitong ama ng kanyang mga anak.Patakbo niya itong
nilapitan.
"Denisse. What's happening?" Tanong niya dito pagkalapit. Sa halip na si Denisse

ang sumagot, ang lalaking sa pagkakaalam niya'y Miggy ang pangalan ang sumagot.
"Nasa loob pa sila Janisse at Jaiden. Hindi raw sila mahanap ng teacher nila. Ang
sa tingin nila ay kabilang ito sa mga hinostage." Kwento nito.
"Ikaw ba ang tinatanong ko?" pambabara niya dito. Hanggang ngayon ay kumukulo pa
rin ang dugo niya sa lalaking ito.
Kumunot ang noo nito at napailing.
"Look, Denisse isn't in his right mind to answer your question that's why I'm
answering you in his behalf." Paliwanag niya pero hindi siya pinansin ni Jonas.
Hinarap niya si Luke at tinanong tungkol sa update sa loob.
"Nakapalibot na sila sa building sa loob. The police are try—" Naputol ang
sasabihin nito dahil sa pag alingaw-ngaw ng putok ng baril. Everyone was stunned.
Nagkagulo na ang mga tao sa labas.
"Gov?! Governor?! Tulungan niyo po ang anak ko! Oh my god!" Biglang sigaw ng isang
babae. Napatingin tuloy ang iba pang tao doon sa gawi niya.
Narcido couldn't help but sigh. Iniwan niya ang tatlo doon bago naglakad papunta sa
harap ng paaralan.
"Gov, delikado hong pumasok. Baka mapahamak ho kayo." Pagharang sa kanya ng isang
pulis. Rinig na rinig niya mula dito ang malakas na tili ng mga bata sa loob and it
made his stomach clench. He could already imagine the terrified face of his sons
lalong-lalo na si Janisse.
"Let me through." Utos niya dito. Hindi ito nakinig sa kanya at patuloy pa rin sa
pagharang.
"I said, LET ME THROUGH." May diin ang bawat pagbigkas niya sa mga salita. He
couldn't just stand here and wait for his children to get out...dead or alive.
Mukhang natakot sa kanya ang pulis at umalis mula sa pagkakaharang sa kanya.

Mabilis siyang nagtungo sa loob at naglakad papunta sa harap ng isang building kung
saan may kumpol ng pulisya.
May hawak na megaphone ang isa sa mga pulis doon.
"Governor Juariz, sir." Bati ng isa sa kanila.
"What's the current situation, sir. Ilan ang hostage taker sa loob? May mga demand
ba ito?" Sunod-sunod niyang tanong sa kanila habang nakatitig sa pintuan ng isang
classroom.
Sa tingin niya ay nandito ang mga kriminal dahil naka tutok ang ang mga baril ng
pulis dito.
"Dalawa ho sila, Gov. Limampung milyon daw ho kapalit ng mga apo ng mga magulang
niyo."
Nagulat siya sa narinig dito. Hindi niya alam kung paano nito nalaman ang tungkol
sa mga anak niya. Kahit ang ama niya ay hindi nito magawang sundan ang takbo ng
kanyang buhay. He hid his secrets very well for the past 8 years.
Lumapit siya sa isang officer doon.
"Hand me that." itinuro niya ang megaphone na hawak nito. Nagaalangan pa ito habang
iniaabot iyon sa kanya.
"Good day. I am Governor Narcido Juariz. I will give you the 50 million kapalit ng
pag laya ng mga bata. Sisiguraduhin ko ring hindi kayo mabubulok sa kulungan. I
will give you the best lawyer as long as you accept to settle this in a peaceful
way." He tried to sound calm and composed as he persuaded the criminals. Kahit sa
loob-loob niya'y gusto na niyang sugurin ang dalawa at patayin.
As much as possible ayokong mabahiran ng dugo ang lugar na ito. This is a place
where kids should feel safe and happy. I don't want to traumatize them even more.
"Paano namin masisigurong hindi mo kami niloloko?" Narinig kong sigaw ng isa sa
kanila sa loob.
"I can give you the 25 million first. Kapag pinalabas mo silang lahat at su-
surrender kayo diyan ko bubuuhin ang perang ipinangako ko. Mga bata ang dinadamay
niyo dito. Isipin niyo kung ang mga anak at mga kapatid niyo ang nakaranas niyan. I
hope you spare a little mercy to this kids."
Sa saglit na katahimikan, tinawagan ko muna si Luke.
"Luke, get all the stack of cash in my car and yours. Bilisan mo at pumunta ka
dito." Utos ko sa kanya bago pinatay ang tawag.
"Sir, my secretary will be here. Dala niya ang pera. I hope you will let him
through. Huwag rin kayong magpapasok ng media. Whatever you hear or see later shall
not be known to anyone. "
Hindi nagtagal dumating si Luke na may dala-dalang dalawang box. This 50 million is
my emergency cash para sa mga sitwasyong ganito.
Kinuha ko ang dalawampu't limang milyon mula doon bago ko inutusan ang isa sa mga
police na ilagay sa harap ng pinto ang kalahati ng limampung milyon.
"Nasa harapan niyo na ang pera. Sana ay mapapanatag nito loob niyo na hindi ko
babaliin ang mga pangako ko. Pakawalan niyo na ang mga bata. Please." Pakawalan
niyo sila bago ko siraan ang mga buhay niyo.
Bumukas ang pintuan at kinuha ng isang kamay ang mga pera. Pagkatapos nito, isa-
isang nagsilabasan ang mga bata. Nagtakbuhan ito papalapit sa mga pulis. Ngunit sa
lahat ng mga batang lumabas wala akong Jaiden at Janisse na nakita.
Nasaan sila?
Malakas na kumabog ang puso ko ng makita si Janisse at Jaiden na sakal-sakal ng

dalawang criminal. May nakatutok na baril sa ulo ni Jaiden at kutsilyo kay Janisse.
"HA!...HAHAHA! HAHAHAHA! Isang Juariz nga! HAHAHAHA!" Ang malakas na pagtawa ng may
hawak kay Janisse. Nakasuot pa ito ng sombrerong itim. Nanlilisik ang mga mapupula
mata nitong mata habang nakatingin sa amin.
"Asan na ang dalawampu't limang milyon?! Akin na!" Sigaw naman ng may hawak kay
Jaiden.
Napadako ang tingin ko kay Jaiden, kalmado lang ang mukha nito habang sinusuri ang
paligid kabaliktaran kay Janisse na nakapinta ang labis na takot sa mga mukha.
"Officer, ibigay mo na." Kalmadong utos ko dito na hindi tinatanggal ang paningin
sa mga anak ko.
"Hindi! Hindi ako papayag! Ikaw ang magbigay sa akin Gob. Iabot mo sa akin!" Utos
ng naka sombrero sa akin.
Kinuha ko ang pera mula sa pulis at naglakad papalapit sa kanila.
"Da...DADDY!! DADDY I'M SCARED!" Malakas na iyak ni Janisse habang pilit inaabot
ang kamay niya sa akin. Hindi ako nagpadala sa namumuong emosyon sa puso ko at
nagpatuloy lang sa paglapit sa kanila.
"UTO-UTO! NGAYON AY PATAY NA ANG KAPATID MONG DOKTOR IKAW NAMAN ANG ISUSUNOD NAMIN.
ISANG DAANG MILYON PARA SA ULO MO!"
Tatlong hakbang na lang sana ng biglang itaas ng lalaking may hawak kay Jaiden ang
baril niya at pinaputok iyon sa akin. Saktong tumama ito sa kanan kong balikat.
Muntik ko pang mabitiwan ang pera dahil sa sakit na naramdaman.
"DADDY!" Ang narinig kong iyak ng kambal.
Magpapaputok na sana ang mga pulis pero pinigilan ko sila. Natatakot akong gamiting
panangga ng mga hudas na ito ang mga anak ko.
"Hindi namin kayo sasaktan, okay?! Just give us the kid——"
Hindi ako pinatapos magsalita ng lalaking nakasumbrero ng itinarak nito sa braso ni

Janisse ang kutsilyo. Sumirit ang dugo palabas ng bunutin niya ito mula dito.
"AHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!" The horrified and pained scream of Janisse made me lose all
the sanity that's left in me.
How dare he?! How dare he harm my kid?!
Binunot ko ang baril na nakatago sa likuran ko at sapul na pinaputukan silang

dalawa sa ulo. I just want them dead. Nagpaputok pa ulit ang isa kanila sa
direksyon ko sapul na tumama sa tiyan ko.
Kahit namimilipit na ako sa sakit, nagawa ko pa ring lapitan ang dalawa. As soon as
I had them in my arms, Janisse fainted.
"Dad!... Daddy don't die." Ang iyak ni Jaiden habang mahigpit na nakahawak sa akin.
This cold hearted child cried for me.
"I won't." Bulong ko bago ako tuluyang nilukob ng dilim.
-----------------------------------------------------------
Naloka ako sa chapter na 'to, masyadong intense. Huehue. Pagpasensyahan niyo na
kung waley ang scene na ito. Hindi ko talafa forte ang action. Myghad Cassie!
Ako'y naiistress hahahaha! Please bear with me guys sinusubukan ko talagang makapag
sulat ng action scene na hindi ewan. Hahaha magre-research na ako ng todo-todo at
magbabasa na rin. Thank you guys! Sana kahit papaano'y nasatisfy ko kayo. I hope
through this chapter maredeem kahit kaunti ni Jonas ang sarili niya hahahahaha.
Ayon lang! Thank you all! Ciao!
10
Denisse Gonzales
"Doc, kamusta na po ang anak ko? Is he alright?" Puno ng pag-aalala kong tanong sa
doktor.
Halos himatayin ako sa takot ng ilabas nila si Janisse na nakahiga sa stretcher

mula sa loob ng paaralan na punong-puno ng dugo. Ang sabi ng mga police ay nasaksak
daw ito ng mga hostage taker. Sunod na inilabas ay si Jaiden na nakahawak sa kamay
ng ama niya na nakasakay rin sa stretcher at naliligo sa sariling dugo.
Noon ko lang nakita si Jaiden na umiyak ng ganoon. Namumutla ang mukha nito at
mugto ang mata.
"Your child is okay. Naisara at nalinis na namin ang sugat niya but I found
something unusual with him. Do you know a carrier in your family by any chance?"
Tanong nito sa akin.
"Me and my papa is a carrier po. Bakit po, Doc?"
"Ijo, your son is a carrier but unfortunately he has a weak heart. I advice you to
visit an OB GYNE and a Cardiologist para mabigyan kayo ng mga paghahanda. Alam mo
na naman siguro ang risk ng yearly menstrual cycle niyo."
Matagal na akong naghihinala na katulad ko si Janisse what I didn't expect is his

weak heart. Noong ipinanganak ko ito, nabahala ang mga doktor dahil saglit na
tumigil sa pagtibok ang puso nito. After that incident wala na naman itong problema
at minsan lang din itong magkasakit.
"Yes po, doc. Thank you po." Pasasalmat ko dito.
"You're welcome. I should go now, na transfer na namin ang bata sa isang private
room dito." Paalam nito bago umalis.
Matapos ang pag-uusap namin ng doctor, naglakad na ako papunta sa kwarto ni

Janisse. Itinext ko nalang kay Miggy ang room number. Sinamahan kasi nito si Jaiden
na maigamot ang mga mumunting pasa at galos. Doon rin ako nanggaling at
nakasalubong lang ang doctor sa daan.
Habang nilalakbay ang hallway patungo sa kwarto ni Janisse, nadaanan ko pa ang

pamilya ni Jonas na naghihintay sa labas ng ER. Hindi ko man nakikita pero ramdam
kong sinundan ako ng tingin ng kapatid niyang si Nathan.
Nabangga pa ako ni Shanice na humihingal na tumakbo papunta sa kanila.
Gustuhin ko mang tanungin sila sa kalagayan ni Jonas, minabuti ko nalang na itikom

ang bibig ko at itago iyon sa kaibuturan ng puso ko. I know he will be fine without
me. Without us.
"Oh my goodness! Anong nangyari kay Jonas?!" Ang narinig kong tanong niya.
"He was shot while trying to negotiate with the hostage takers. Sinaksak kasi nito
ang isang bata."
"Why'd he do that? Hinayaan niya na lang sana ito. That's not his job. Bakit pa
siya nakikialam?"
Hindi nakatakas sa pandinig ko ang huling sinabi. Bakit ang sarap niyang balikan at
sabunutan? Buhay ng mga bata ang pinag-uusapan dito. Paano kung hindi dumating si
Jonas dala-dala ang hinihingi nitong pera? Makakalabas kaya ng buhay ang mga bata
doon?
If Jonas weren't there, buhay pa kaya ang mga anak ko?
Pagpasok ko sa kwarto, nadatnan ko si Janisse na mahimbing pa ring natutulog.

Lumapit ako dito't hinagkan ang kanyang ulo.
Pagtingin ko sa orasan ay nasa bandang ala-siete na pala. Around three to four

noong natanggap ko ang tawag mula sa teacher nila. Mabuti na lang at nandoon si
Miggy, ito ang nagpakalma sa akin at ang nagdrive sa akin papunta sa school ng
kambal.
Dalawang araw na rin simula ng umalis kami sa puder ni Jonas. Akala ko ay magiging
okay na eh pero heto at muntikan ng mawala sa akin ang mga anak ko.
Inayos ko muna ang mga pagkain na ipina hatid kanina ni Miggy. Nagpa-deliver na
lang kasi si Miggy sa restaurant ng kanyang kuya. Napakadami ring inorder nito eh
apat nga lang kaming kakain.
Habang abala ako sa pag-aayos ng pagkain namin may kumatok sa pintuan. Akala ko ay
si Miggy at Janisse kaya dire-diretso lang ang pag bukas ko. Nagulat ako na mga
kapatid ni Jonas ang nandito. May dala pang fruit basket ang isa sa kanila.
"Good evening. By the way I'm Francis Juariz and this is my brother Nathan." Inilad
nito sa akin ang kamay nila. Isa-isa ko naman itong inabot.
Anong ginagawa nila dito?!
"P-pasok kayo." I opened the door wide and moved to the side a little para paraanin
silang dalawa.
Hindi ko maiwasamg punahin ang paglakad nila. There's a presence of arrogance,

confidence and authority in the way they walk. Sa paraan palang ng paglakad nila
malalaman mo na kaagad na hindi lang ito kung sino-sino. Para itong mga hari habang
pinagmamasdan ang kabuuan ng kwarto.
"Ano daw ang sabi ng doctor? Is there any complications? How about the other kid?"
Tanong ni Nathan sa akin. Umupo silang dalawa sa bawat gilid ng higaan ni Janice.
"O-okay naman d-daw silang dalawa. Ginagamot lang ang mga pasa at mga sugat ng
isa." Sagot ko sa kanya.
"What are their names?" Tanong ni Francis. Nakatitig ito kay Janisse habang
kinakain ang apple mula sa fruit basket na dala niya.
"That's Janisse. Iyong isa naman ay si Jaiden."

"Do you remember me? We saw each other two days ago sa Tayakan Hill." Tanong ni
Nathan sa akin. Tumango lang ako habang nakatitig sa kanya. Hindi ko alam kung saan
patungo ang usapan naming ito.
Naputol ang usapan namin dahil pumasok si Jaiden na may benda sa ulo. Teka, bakit
may benda siya sa noo? Hindi naman daw ito gaanong napuruhan kanina.
"Anak, I thought minor wounds lang? Nasaan si Miggy?" Tanong ko habang sinusuri ang
buo niyang katawan.
Tumingin muna siya kina Nathan at Francis bago sumagot sa akin.
"I left Dad cause he was taking long talking with his boss from work. I was hit
with a chair while protecting Janisse. They were about to pull his pants down and
rape him in front of us. Mabuti at biglang nagsalita si Gov." Walang emosyon ang
mukha at boses nito but I saw anger flashed on his eyes.
Napatutop na lang ako ng bibig ko sa narinig. Bakit kailangan pang maranasan ng mga
anak ko ang ganito?! They don't deserve this kind of trauma.
Tumayo si Nathan at lumapit kay Jaiden. Umupo ito para mapantayan ang taas ni
Jaiden.
"What the hell. You really look like my brother. Para kayong pinag biyak na bato."
Manghang sabi ni Nathan dito habang mariing pinagmamasdan ang kabuuan ni Jaiden.
"I don't look like him." Giit ni Jaiden.
"And stubborn as well. Katulad na katulad." Nakangising sabi mi Nathan sa

kanya."You did a good job protecting your brother. We're very proud of you." Anito
at marahang ginulo ang buhok ni Nathan.
"I'm very thankful to your brother as well. He saved us." Masungit na sagot ni
Jaiden dito.
Narinig ko pa ang pagtawa ni Francis.

"Well, if you're thankful then why don't you say thank you to him personally? I'll
inform you kapag okay na siya. My brother risk his life for you, deserve din naman
siguro niya ang thank you niyo." Pangungunsensya nito sa bata. Walang nagawa si
Jaiden kung hindi ang tumango dito.
Nagpaalam na rin ang dalawa kalaunan dahil may mga trabaho pa daw ito.
Third Person POV
Masakit ang buong katawan ni Jonas ng magising ito. Parang binugbog ang buong
katawan niya dahil sa sakit. Inilibot niya ang paningin sa buong paligid. His eyes
stopped on two familiar figures.
"Nathan, nasaan sila mama?" His raspy voice echoed throughout the white painted
wall.
"Nagpapahinga. They'll be here tomorrow." Sagot sa kanya ni Francis.
"Maayos na ba ang pakiramdam mo?" Tanong nito sa kanya. Tumango lang siya bilang
sagot. Saglit na katahimikan ang namutawi. Tanging ang pagtipa sa mga keyboard keys
lang ni Nathan ang narinig sa buong kwarto.
"Ilang oras na akong nakatulog?" Tanong niya dito.
"You've been asleep since yesterday." Sagot ni Francis habang nakatuon pa rin ang
pansin sa harap ng telebisyon.
Ipinikit niya ang mata at muli na namang naalala ang nangyari kahapon. Parang
tumigil sa pagtibok ang puso niya ng marinig ang malakas na hiyaw ng anak. It was
the most horrifying scream he heard in his life. Bata pa lang siya ng huling
marinig ang ganoong uri ng sigaw. It was fifteen years ago ng huli niyang marinig
ito. That same day where he took someone else's life for the first time
"Ang mga bata?" Tanong niya.
"They're fine. By the way, did you know? Muntikan na palang ma-rape iyong batang
nasaksak." Sagot ni Nathan sa kanya dahilan para mapamulat siya. Kunot noong umupo
siya at tiningnan ito.
What the fuck?!
"Yeah, nalaman namin ng makitang may benda si Jaiden sa noo niya. He protected his
brother well. They hit his head with a chair ng sinubukan nitong protektahan ang
kapatid. Kung hindi ka pa daw dumating ay baka tuluyan ng nagalaw si Janisse."
Kwento ni Nathan sa kanya.
That very moment gusto niyang kunin sa morgue ang dalawang criminal at paulit-ulit
na pagbabarilin. Kulang lang ang isang bala sa mga ulo nila. They deserve more.
Kulang pa. Kulang na kulang.
"How did you know?" Malamig niyang tanong dito.
"Know what?" maang-maangang tanong ni Nathan sa kanya.
"You know what I mean, Nathaniel Craig." Seryosong saad niyan.
"Alam mo kasi, Jonas, I really think na mas magaling kang magtago ng sekreto
kumpara kay Francis eh. But, you're not very good." Nakangising wika ni Nathan and
all he wanted to do is to wipe that shitty grin off his face.
"Gago ka, Nate! Nanahimik ako dito!" Pagsingit ni Francis. Tinapunan niya lang ito
ng masamang tingin.
"Noong nagkita tayo two days ago nagsimula na akong maghinala. My suspicion was
proven right when you hurriedly went out papunta sa paaralan nila. You risk your
life for two strangers who looks exactly like you." Paliwanag nito and I was left
speechless.
"Gago ka kuya. How could you and your kids deny each other? Bakit kailangan naming
malaman sa ganitong paraan?" tanong ni Francis sa akin and I could tell the
disappointment in his voice.
"Sinabi niyo ba kina mama at papa?" Tanong niya sa kanila.
"Hindi pa."
"Good. Huwag niyo akong pangunahan." Sagot niya dito at napatingin sa labas.
"Bakit ayaw mo silang ipakilala? And you even denied them sa harapan nila?! Nasaan
ang konsensya mong gago ka?!" Galit na sigaw ni Nathan sa kanya pero hindi ito
nagpatinag.
"Nathan, sa kasalukuyang nagaganap sa pamilya natin do you think they'll still be
safe if the world gets to know that they're my kids?!" Asik niya dito pabalik. "Isa
pa ay anak sila ng isang carrier. You know how uncomfortable I am with their kinds
at alam mo kung bakit!"
The hostage taking that happened 15 years ago kung saan sila ng mga kapatid niya
ang naging bihag ay nag ewan ng malaking sugat na hindi mahilom-hilom sa kanyang
buhay.
Naging dahilan iyon para lamunin ng matinding galit ang puso niya sa mga carrier.
Alam niyang hindi lahat ay katulad ng taong iyon but he couldn't help it lalong-
lalo na kapag kaharap niya ang asawa. Hindi lang dahil sa ama nito kung bakit galit
siya sa asawa.
He tried to accept Denisse dahil wala naman itong kinalaman sa ginagawa ng ama at
naganap na hostage taking noon. Ngunit, kamukhang-kamukha ni Denisse ang taong
iyon. His husband looks exactly like that guy.
Tuwing nakikita niya ang asawa palagi niyang naaalala ang impyernong minsa'y
kanyang naranasan.
"Madali sa inyong kalimutan ang insidenting iyon dahil hindi naman kayo ang humarap
sa hayop na Keanung 'yon. Dahil hindi naman sa harapan ninyo pinatay si lola na
parang baboy."
-----------------------------------------------------------
Ewaaannnn hahahahaha para ng ewan itong update ko. Hindi ko na maintindihan ang
luhhat. The hostage taking that he's talking about ay iyong incident na sinabi ng
dad nila sa The cold hearted father. Ayon lang po. I tried my best but my besr
wasn't enough. Char! Hahahaha bawi na lang ako sa sunod na ud next week. Ayon!
Thank you guysss. Ciao!
11
Denisse Gonzales
"Anak, 'wag nga muna kayong masyadong maglikot. Gumagaling pa mga sugat niyo eh."
Saway ko sa dalawa habang nililinis ang hospital room nila.
"Si tito Miggy kasi, dada eh! Kinikiliti niya po kami kapag nananalo siya sa bato-
bato pick!" Nakangusong sumbong sa akin ni Janisse na tinawanan ko lang.
"What? Why me? 'Yon kaya usapan natin, baby! Rules niyo 'yon ni Jaidn eh." pabirong
sabi ni Miggy dito habang mahinang tumatawa.
"Akala kasi namin hindi ka marunong. Hahaha! Tito pitikin ka nalang namin sa
kamay." Mahina na lang akong napatawa sa kakulitan nilang tatlo.
"Miggy..." pabanta kong tawag dito at mahina siyang pinalo sa braso gamit ang
hawak-hawak kong stick na itatapon ko na sana. "Kapag ang mga sugat niyan napano
ikaw talaga ang sunod na mahihiga sa hospital bed."
"Sorry na po, mahal na hari na may pusong prinsesa." Tukso niya sa akin kaya
kinurot ko na talaga sa tagiliran.
"Aray! Aray! Den, Sorry na!"
Ng makitang nasasaktan na talaga siya ay doon ko lang binitiwan ang balat na

nakaipit sa pagitan ng mga koko ko. Mangiyak-ngiyak naman niyang hinagod ang
kanyang tagiliran.
"Grabe ang brutal mo sakin tas hinahayaan mo lang 'yong asawa mo na apihin ka."
sapo niya pa rin ang parte na kinurot ko.
"Ewan ko sayo. 'Di ba may lakad ka ngayon? Hindi ka pa ba aalis?" Tanong ko dito.
"Ganyan ka na ba ka atat na mawala ako sa buhay mo? I've been away for too long tas
ngayon pinagtatabuyan mo ulit ako." Ang madrama niyang sagot sa akin. I just rolled
my eyes at him at pinagpatuloy sa pagtapon ng mga basura sa trashcan.
"Ewan ko sa'yo Ayala."
"I was just kidding. Aalis na ako kapag sinundo na kayo nung Francis."
Apat na araw na kaming namamalagi dito sa hospital. So far, mabilis naman ang
recovery ng dalawa. Patuloy pa ring minomonitor si Janisse dahil sa abnormal na
pagbilis at paghina ng tibok ng puso niya kahapon. Sign daw ito ng Arrhythmia. Sabi
ng doctor ay baka na trigger daw ito sa nangyaring aksidente. Hindi pa naman ito
life threatening pero kailangang palagi siyang bantayan lalo na't mahina ang puso
niya.
Ngayong araw ding ito napag desisyonan nila Francis at Nathan na bisitahin namin si
Jonas. Sila kasi ang nakatokang magbantay dito ngayong araw. Mas desidido na ako
ngayong tuluyan ng makipag hiwalay dito dahil kay Janisse. Gusto kong pumunta sa US
at doon na manirahan. Mas advance kasi ang mga hospital nila doon. Isa pa, doon na
rin in-assign si Miggy ng mga magulang niya after nitong bakasyon niya. Si Henry
din ay doon daw mamamalagi temporarily dahil sa bagong bukas na branch ng kanyang
kompanya. Si Maricel ay doon din nagta-trabaho.
"Tito Miggy, when are we going back to your house? Gusto ko ng makita sila Shaun at
Pier. Tapos ko na rin pong sagutan 'yong book na ibinigay niyo." Narinig kong
tanong ni Jaidn dito. Sila Shaun at Pier ay ang mga aso ni Miggy.
"Kapag magaling na si Janisse, bud. Just be patient okay?" Tumango lang si Jaidn
dito at nagpatuloy sa paglalaro ng chess kasama si Janisse. Pinatigil na kasi sila
ni Miggy.
Dumiretso ako sa pintuan dahil narinig kong may kumatok dito. Sila Nathan at
Francis na siguro ito.
Hindi nga ako nagkamali. Pagbukas ko, isang nakangiting Francis ang bumungad sa
akin dala-dala ang isang maliit at malaking boquet, fruit basker at isang paper
bag.
"Good afternoon."
"Good afternoon din, Francis. Pasok ka." Aya ko dito at mas nilakihan pa ang bukas
ng pinto para makapasok siya.
"Here, flowers for you." Inabot niya sa akin ang malaking boquet bago pumasok.
"Uncle Francis!" ang masayang tili ni Janisse at akmang bababa sa kanyang kama pero
mabilis itong hinawakan ni Miggy.
"Baby, wag ka munang masyadong maglikot." saway nito dito.
"Sorry po, tito." Ang nakangusong paumanhin nito na nginitian lang ni Miggy.
"Hello, guys. Okay na ba kayo?" malambing na tanong ni Francis sa dalawa pagkalapit

niya sa mga higaan nito.
"Yes, po. Pero sabi ni Doc Ma'am hindi pa daw ako pweding umuwi kina tito Miggy
kasi hindi pa okay ang heart ko." Ang mahabang sagot nito. Napalingon sa gawi ko si
Francis at tiningnan ako gamit ang nangungusap na mga mata.
"Sabi ng doctor ay baka Arrythmia daw. He had an episode of abnormal heart rhythm
yesterday morning and night. Hindi naman daw life threatening but kailangan
palakasin ang puso niya." Paliwanag ko dito. Tumango ito at humarap ulit kay
Janisse.
"Don't worry, you'll get better angel. Here, flowers for you." Inabot nito dito ang
maliit ba boquet ng flowers na ikinatuwa naman nito.
"Wow! Flowers for me! Thank you po." Ang masayang pasasalamat ni Janisse dito.
"Welcome, angel." ginulo muna ni Francis ang nakataling buhok ni Janisse bago
hinarap nito si Jaidn na tahimik lang na nakamasid sa kanya."Hey buddy. Here's my
promise to you. Hope you like it."
Inabot nito ang isa sa paper bag na dala-dala niya kanina kay Jaidn. Kinuha ito ng
anak ko at nagpasalamat.
"Mama! It's a megaminx cube and gearball brainteaser!" Malakas na sigaw ni Jaiden
na ikinabigla ko. Hindi ko pa siya nakitang ganito ka excited.
"You like it, little man?" Nakangiting tanong ni Francis dito.
Nahihiyang tumango si Jaiden dito at binigyan ang kanyang uncle ng isang maliit
ngunit senserong ngiti.
"Jaiden, anak? Anong sasabihin mo sa uncle Francis mo?" Taas kilay kong tanong
dito.
"Thank you po...uncle."
"You're welcome, bud."

Kinabukasan noong biglaan silang pumunta dito ay bumalik silang dalawa ni Nathan
para magpakilala bilang mga tiyuhin nila Janisse at Jaiden. Madali itong natanggap
ni Janisse pero walang reaksyon si Jaiden hanggang sa makaalis sila.
"Bro, this is the latest watch design our company had created. Ewan ko lang kong
magugustuhan mo." Inabot ni Francis ang huling paper bag na hawak niya kay Miggy.
Nagulat ako ng malaman na magkaibigan pala si Miggy at Francis. Isa siguro ito sa
dahilan kung bakit nalaman nila ang tungkol sa amin.
"Thank bro. Don't worry, I'll convince dad to consider your partnership proposal."
Sabi ni Miggy dito dahilan para mapahalakhak si Francis.
"That's what I like about you, bro. Hindi ako talaga ako nagkamali sa pagkaibigan
sa'yo. Buti at may silbi ka na sa mundo."
"Gago! Pasalamat ka at may utang na loob ako sayo." Ang natatawang sabi ni Miggy at
ibinato kay Francis ang hawak-hawak na box ng relo.
"Yeah, yeah. Whatever. Ano na Denisse? Let's go to Jonas' room so you'll have
longer time to talk." Aniya at kinarga si Janisse sa mga bisig niya.
"Sige. Jaiden, lika na anak." Tawag ko kay Jaiden. Lumapit ito sa akin at hinawakan
ang kamay ko. "Miggy, aalis ka na rin?"
Nilingon ko si Miggy at nakitang inaayos na nito ang suot na damit. Nauna ng

lumabas si Francis karga-karga si Janisse.
"Yeah. Do you want me to buy you something along the way?" Tanong niya nang
makalabas kami sa pintuan.
"Pabili ng vanilla cake please." Pakiusap ko sa kanya.
"Sure. Bye Jaiden. Mag behave kayo ng kapatid mo so we can go home tomorrow."
Paalala nito dito at ginulo ang buhok.
"Yes po. Bye tito." Kinaway nito ang kanyang kamay kay Miggy.
Tahimik lang naming binabaybay ang daan patungo sa kwarto ni Jonas. Hinintay pa
kami ni Francis sa may entrance ng isang lobby kung saan nakalagay ang Presidential
suite. Hindi kasi kami makakapasok dito basta-basta dahil sa taas ng seguridad.
Nakalagay rin ito sa 10th floor ng hospital. 'Yong kwarto namin ay first class
private room kaya nasa 9th floor lang din ito.
Tinanguan pa ni Francis ang anim na lalaki na nagbabantay sa may entrance ng

lobby.Kinapkapan muna nila ako at ang mga bata bago kami pinapasok.
Saglit lang kaming naglakad bago tumigil sa isang kwarto na gawa yata sa metal.
Itinapat ni Francis sa isang facial recognition scanner ang mukha niya. Itinapat
niya rin ang kanyang hintuturo sa isang fingerprint scanner at iniswipe na ang
isang card sa isang card reader na nakadikit sa dingding at nagtype dito. Nalula
ako sa grabeng security sa pintuan pa lang.
Pagpasok namin ay mabilis na bumaba si Janisse mula sa mga bisig ni Francis at

nagsisigaw. Nakita ko ang bahagyang pagka gulat ni Jonas sa pagdating namin.
"DADDY! DADDY! DADDY I MISS YOU PO, DADDY!" Ang masayang sigaw ni Janisse dito at
sinubukan pa nitong sumampa sa higaan ng ama.
Tumigil si Nathan sa pagta-type sa kanyang laptop at hinarap si Janisse. Tinulungan
niya itong makaakyat sa kama ni Jonas. Umupo ito sa mga binti ni Jonas.
"Thank you po, Uncle Nathan."
"You're always welcome, baby." anito bago bumalik sa harap ng laptop.
Ngumite si Jonas dito at ginulo ang kanyang buhok."I miss you too, angel."
"Daddy, are you okay na po ba daddy?" Tanong ni Janisse dito habang nakatingin sa
arm sling ng ama.
"I'll be if you kiss me on my cheeks." Nakangiting sabi ni Jonas kay Janisse na

malugod na ginawa ng huli.
"Daddy, I'm sorry po if you got hurt because of us. Don't worry po, you won't get
hurt again because of us kasi sabi ni tito Miggy siya na ang magpo-protect sa amin.
Marami po siyang baril at sword sa bahay." Ang kaninang nakangiting mukha ni Jonas
ay agad na naglaho.
"Denisse." Tawag ni Jonas sa akin sa nakalukot na mukha. "What is this about? Anong
mga baril at sword? Are you exposing my kids to this kind of things." Tanong niya.
Mabilis akong umiling dito. Nasa akin na rin ang atensyon nila Francis at Nathan.
Na-alarma din siguro ito sa sinabi ni Janisse.
"Hindi. Hindi sa ganun. Hobby kasi ni Miggy ang mag kolekta ng mga baril at espada.
Nakasilid ang mga ito sa isang malaking vault. Minsan niya kasi itong pinakita sa
kanila. Hindi naman sila nagagawi doon." Sagot ko pero tinitigan niya lang ako
saglit bago muling itinuon ang pansin kay Janisse.
"Your tito Miggy doesn't need to protect you. I'm your dad so I'll be the one doing
that. You understand?" Tanong nito kay Janisse na tinanguan lang siya.
"Jaiden, come here." Tawag niya kay Jaiden na tahimik lang na nakikinig sa kanyang
kapatid at ama.
Lumapit ito sa kama ng kanyang ama kagaya ng sinabi nito. Kinuha niya ang isang
upuan at hinila papalapit sa kama bago umupo doon. Sumenyas si Francis at Nathan na
papasok sila sa isang kwarto na nasa loob dito.
"What is it...what should I call you? Gov? Sir? Dad? Or nothing?" Diretsahang
tanong niya sa ama ng hindi kumukurap.
"Jaiden, anak..." I called out helplessly.
"I just don't want to cause him any problems, ma. Considering that he saved us,
it's just my little compensation." Walang emosyong sabi ni Jaiden na ikinabigla ko.
Hindi ko tuloy alam ang sasabihin. I was left speechless.
"Son.." tawag dito ni Jonas at nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga bago
tinitigan si Jaiden. He looks as emotionless as Jaiden.
"I'm not your son. Me and Janisse are just your flaws that you don't want others to
see. Ayaw mo kaming makilala ng ibang tao na anak mo because you don't want them to
see your mistakes." Seryosong sabi nito but I could see that he's hurting. His eyes
are telling me that hes's hurting. Because it's the reality that they're living in.
"Jaiden Nicholas!" Saway ko dito. Kahit tama ito sa mga sinabi niya ay mali pa ring
nagsalita siya sa ganoong paraan sa ama niya. I thought them how to respect.
Natahimik ito at yumuko. "I'm sorry po."
Hindi ko alam kung bakit biglang naging ganun si Jaiden. I wonder kung anong
nakapag-trigger dito.
"You're right. It's good that you voiced out your thoughts about me. I admit that
I'm a bad father but that doesn't mean I don't consider you as my children. You
guys are the only mistake that I will catch the bullets for." saad nito habang
nakikipag sukatan kay Jaiden. "Let's not get too worked up over this. How are you
both? I heard you had a head injury."
"Yeah, but I'm okay na po. Sabi ni doc, I don't have serious injuries." sagot ni
Jaiden habang nakayuko.
"That's good."
"and d-dad...thank you for saving us." mahinang sabi ni Jaiden pero sapat na para
marinig namin.
"Dada! Dumudugo ang tiyan ni daddy!" Ang umiiyak na sigaw ni Janisse habang turo-
turo ang tiyan ni Jonas.
"Jonas!" Sigaw ko at mabilis na lumapit dito. Napalabas rin sila Nathan at Francis
mula sa kwarto. "Oh my God! Jonas are you okay?!"
Kinuha ni Nathan si Janisse mula sa pagkakaupo sa mga hita ni Jonas.
"Dude, are you fine? I told you not to sit for too long. Alam mong may tama ka sa
tiyan." Pinahiga muna nito si Jonas at itinaas ang suot nitong pajama shirt.
"Yeah, I'm fine. I just put too much pressure on my tummy." Ang humihingal niyang
sabi. "Just change the bandage."
"Francis? Dumating na ba ang doctor?" Tanong ni Nathan kay Francis na nakaabang sa

may pinto.
"Yes. He's here."
Pumasok ang isang lalaking doctor na nasa mga sixties niya. May kasama rin itong
isang nurse. Umupo kami nila Jaiden at Janisse sa isang sofa doon dahil nahilo ako
sa nakita kong dugo. Hindi pa ako nakaka recover sa nakita kong dugo kay Janisse.
Yumuko ako at tiningnan si Janisse kung okay lang ba ito. Nakita ko ang panginginig
ng kamay niya at ang pamumuo ng maraming pawis. Hinawakan ko ang kanyang maliit na
kamay para sana pakalmahin. Paghawak ko dito ay sobrang ginaw ng kamay niya.
"Anak? Okay ka lang. Deep breath, Janisse. Exhale and inhale." Ang kalmado kong
sabi dito kahit sa loob-loob ko ay kinakabahin na rin.
Baka kasi maapektuhan na naman ang pagtibok ng puso niya.
"Janisse, follow me oh." pinaharap ni Jaiden si Janisse sa kanya at ipinakita ang

ginagawang paghinga.
Hawak-hawak nito ang kamay ng kapatid at mariing tinitigan sa mata.
Nakita ko ang dahan-dahang pagkalma ni Janisse and I never felt so proud before.
Jaiden is such a responsible and mature kid.
Halos tatlong minuto rin silang dalawa sa ganoong posisyon bago humarap si Janisse
sa akin at yumakap. Nakatingin lang siya sa kama ni Jonas habanh pinapalitan ang
bandage nito.
"Dada, let's go home with daddy. Let's take care of him po until he's okay tapos
pwede na tayong bumalik kay tito Miggy." Sabi niya habang nakamasid sa kakatapos
lang gamutin na ama.
"H-hindi ko kasi alam kung gusto ng daddy mo. Baka wala na siya sa dating house
natin tsaka baka rin dito lang siya hanggang sa gumaling na siya at makapag work.
Dito kasi may doctors at nurse. Mas maalagaan nila ang daddy mo." Paliwanag ko sa
kanya.
Lumabas na ang doctor at nurse sa kwarto ni Jonas. Tumayo na rin ako para ayain ang
dalawa na bumalik na sa kwarto namin. Mukhang magpapahinga na kasi si Jonas.
"Aalis na kam—" magpapaalam na sana ako sa kanila ng putulin ni Jonas ang

sasabihin.
"No. Let's go home. Go home with me."
Natuod ako sa kinatatayuan ko pagkarinig sa sinabi niya.
-----------------------------------------------------------
Halllooo guyssss! Sorry kung hindi ako nakapag-update kahapon super hina kasi ng
signal at nagkaroon pa ng kaunting kasiyahan ang pamilya ko kahapon. Hindi ho ako
makapag concentrate kasi ang ingay nila.
Isa rin sa dahilan kung bakit natagalan ako sa update ko dahil inaral ko pa ang
pisteng arrythmia na yan hahahaha, ginogel ko rin kung paano palakasin ang weak
heart muscle, if iba ba talaga ang weak hearr sa arrythmia or related lang siya,
ilan ang maximum floor ng hospital, kung may presidential suite nga ba talaga sa
hospital, kung kailangan ba ang arm sling, kung nagkakaroon ba ng mga bleeding
after surgery ganun-ganun. Masaya naman siyang gawin hahaha may mga natututunan rin
ako. Kahit hindi ako ganun kabihasa sa pagsusulat sinisikap ko talaga na maging as
realistic as possible.
Ang chapter rin na ito ay may 2500+ word count hahahahaha oh em gee. Goal unlocked.
Anyways, thank you po sa paghihintay ng mga updates hehe. Love you all mwuah mwuah!
Ciao!
12
Denisse Gonzales
"No. Let's go home. Go home with me."
Natuod ako sa kinatatayuan ko pagkarinig sa sinabi niya. I smiled bitterly at him.
"You know we can't do that. Kailangan mo pang magpagaling dito. Don't worry, hindi
mo na kailangang tapusin ang dalawang buwan. Dadaanan ko nalang ang divorce paper
sa dating bahay." Sabi ko dito at yumuko para kargahin si Janisse. Hindi naman ito
ganoon kabigat dahil kumpara kay Jaiden mas payat ito.
"You wish. Subukan mong pirmahan ang divorce paper at siguradong sa akin mapupunta
ang custody ng mga bata." Napatagil ako sa pagkarga kay Janisse at marahas siyang
nilingon.
"What!?"
"You heard me right, Denisse Gonzales-Juariz. Subukan mong pirmahan ang papel na
'yon ng hindi pa natatapos ang usapan natin and I'll make sure you won't ever see
the twins again." Aniya sa seryosong boses. There was a hint of warning and danger
in his voice. Hindi ko maiwasang mapalunok ng sariling laway.
Pero ngayon pa ba ako matatakot? Sa loob ng walong taan matatag kong hinarap lahat
ng galit at pasakit niya sa akin at sa mga anak ko. I've been standing brave for
the past 8 years. Tama na siguro ang walong taon.
"How funny, Jonas. Araw-araw mo ngang ipinapamukha sa amin na ayaw mo kaming maging
parte ng buhay mo. Tapos ngayon ganito ang sasabihin mo sa akin? What the heck is
wrong with you?!" Hindi ko na talaga mapigilang mapataas ng boses dahil sa
namumuong inis at galit dito sa puso ko.
Ano ba talagang gusto niya?! I can't understand him at all.
"Whatever you say, Denisse. Kapag na discharge na si Janisse you're going home with
me. You're going back to our house at hindi doon sa Miggy na 'yon. My word is
absolute. Francis, ask some guard to carry Janisse back to their room." Utos niya
sa kapatid na nakaupo katabi ng mga anak ko.
Nakita ko ang kagustuhang umalma ni Francis pero mas pinili nitong itikom ang bibig
niya. "Yes, kuya."
Tumayo ito at nagtungo sa pinto para magtawag ng isang guard na nakabantay doon
kanina sa lobby.
"Jonas, you know you can't do this to me! Just let us go and move on. Hinding-hindi
ka na namin gagambalain pa. People won't know about us. You won't hear anything
about us. Wala kaming iiwang bakas sa buhau mo. Kaya please lang, Jonas. Let's end
this peacefully." Ang naluluha kong sabi dito. I feel so frustrated. Gusto kong
lapitan ito at malakas na idiin ang palad ko sa sugat niya.
"I was moved with your words, hun, but my answer is still no." He said sarcasticly
and made himself comfortable on his bed. Pumasok ang guard at yumuko sa harap ni
Jonas pagkatapos ay umayos ulit ng tayo.
"Carry my son to his room. Siguraduhin mong maingat ang pagkakakarga sa kanya."
utos niya dito habang nakapikit.
"Yes po, sir."
Maingat nga na ikinarga ng guard sa mga bisig niya si Janisse. Si Jaiden naman ay
kumapit sa kamay ko.
"I'll talk to Janisse's doctor later so don't even try to escape. I also had my men
guard your room since three days ago kaya alam ko lahat ng galaw mo. Don't try me,
Dennise." Aniya sa nagbabatang boses at itinakip ang braso sa nakapikit na mata.
"I hate you, Jonas! You're such a jerk! Wala kang puso!" Ang nanggagalaiting sigaw
ko dito. Punong-puno na ako sa lalaking ito.
"I heard that a lot kaya wala na 'yang epekto sa akin. Go on, get some rest."
Walang gana niyang sabi sa akin.
Get yourself together, Denisse. Stay calm. Stay calm.
Huminga ako ng malalim at tahimik na naglakad palabas ng kwartong 'yon kasama ang
tahimik na si Jaiden pabalik sa kwarto namin. Nakasunod lang ako sa guard na
maingat na kinakarga si Janisse.
Naramadaman ko ang paghila ni Jaiden sa laylayan ng t-shirt ko pagkapasok namin sa

elevator. "Mama, let's just live with dad. Ayoko pong mapunta sa kanya."
Nakahilig sa balikat ng guard ang ulo ni Janisse at nakaharap sa akin. Nakita ko

ang pagnguso niya at paglalaro ng kanyang lagpas sa balikat na buhok.
"Dada, kahit love ko po si Daddy ayoko pong mag stay sa kanya kung wala kayo." Sabi
ni Janisse at tumingin sa akin. Nakita ko ang lungkot sa mga mata niya.
I'm sorry baby kung ganitong uri ng pamilya ang kinalakihan niya. Kasalanan ko 'to
lahat. I tried to push my dream and my ideals to Jonas. Nadamay pa tuloy kayo.
"You're not going to live with your, dad. Gagawin ko ang lahat manatili lang tayong
tatlo na magkakasama." paninigurado ko sa kanila.
"Mama, I know dad's family is very powerful. Dad alone is very powerful po. I
searched them on google at nagbasa ng ilang articles about them. Mama, your family
is powerful too pero matatalo pa rin niya tayo." Sabi sa akin ni Jaidn habang
nakatingin sa malayo.
Sometimes, I couldn't help but think na matandang tao at nagkatawang bata lang
itong anak ko. The way he usually speak is very...mature. His words are direct and
sensible.
Naiintindihan ko ang ibig niyang sabihin. And I couldn't help but ponder over it.
Kung ako lang ay gusto ko na talagang makipag hiwalay at magpakalayo-layo but this
involves my children. Mahal ko pa rin si Jonas pero mas mahal ko ang mga anak ko.
They are my life. They are the reason of my existence. Kaya kong gawin ang lahat
para sa kanila.
Gagawin ko ang lahat para sa mga anak ko. Gagawin ko ang lahat manatili lang sila
sa akin. Kahit pa...kahit bumalik pa ako sa bangungot ko.
"Kuya guard, friend na ba tayo?" Tanong ni Janisse habang naglalakad kami patungo
sa aming kwarto.
"Kayo po ang bahala, sir." Sagot ng guard dito pero nanatili pa ring matigas ang
kanyang ekspresyon.
"Okay! Friends na po tayo ah at dahil friends na po tayo may request po ako. Is

that okay?" Tanong ni Janisse dito habang nakapulopot ang mga bisig sa leeg ng
guard.
"Okay lang po. Basta ay hindi makakalabag sa patakaran ng aming kompanya at hindi
ikakapahamak ng binabantayan namin. Ano po ba 'yon?"
"Easy lang naman 'to kuya guard eh. Sana 'wag niyo pong sabihin sa iba na daddy
namin si Gov. Baka magalit po siya eh." Pakiusap ni Janisse dito at bumaba mula sa
kanyang bisig. Nandito na kasi kami sa harap ng kwarto namin.
"Sige po, sir. Makakaasa kayo sa akin." Sagot ng guard at sumalodo sa amin. "Mauuna
na ho ako."
"Bye, kuya guard! Anong name mo po? I'm Janisse and this is Jaiden." Tanong ni
Janisse dito at malapad na ngumite. Tinuro niya pa ang sarili at pagkatapos at si
Jaiden. Napalitan ang seryosong ekspresyon nito ng isang mapaglarong ngiti.
"I'm Tyga Xerxes Juariz. It's nice meeting the three of you." Anito at ginulo at
buhok ng dalawa bago umalis.
T-teka..Juariz? Bakit ngayon ko lang narinig ang pangalan na 'yon? Pinsan kaya nila
ito? Kapatid?
Hindi naman ito kamukha nila Jonas. In fact napakaamo ng mukha nito para maging
Juariz. Hindi nga ito bagay maging isang guard. Kasing tangkad at kasing payat ko
lang din ito pero sa tingin ko ay mas malakas ito sa akin.
"Ma, bakit pareho sila ng apelyido ni dad?" Nakatingalang tanong ni Jaiden sa akin
habang ina-unlock ko ang room gamit ang isang card at susi. Umiling ako dito dahil
hindi ko rin naman alam.
Bakit may naka punch in na ng card dito? Bago lang din itong pumasok. Si Kurt lang
ang may hawak ng isang card at susi. Pinihit ko ang knob dahil nga bukas na ito at
sobrang gulat ko ng makita ang taong nasa loob.
"O-oh my god! HENRY?!" Ang hindi makapaniwalang tanong ko dito. Kinurap-kurap ko pa

ang mata ko para siguraduhing hindi ako namamalikmata.
"I miss you, bobi."
Third Person POV
Biglang napa-aray si Jonas ng maramdaman ang pagtama ng isang malambot na unan sa

bandang may sugat niya.
"What the fuck is wrong with you both?!" Inis niyang tanong sa dalawang kapatid. He
was reflecting on his words awhile ago at heto namang mga kapatid niya nangingialam
na naman.
"Why are you such a fucking asshole, kuya? After hearing your 8th long year of
'sorrowful' forced marriage story ay mas lalo akong humanga at naawa kay Den. Ano
bang nakita niya sa'yo? May itsura ka lang but your every cell is made up of
assholeness and fuvkupness." Mahabang litanya ng bunso niyang kapatid sa kanya.
"Can't you just shut the fuck up? There's no such word as assholeness and
fuvkupness, idiot."
"This is a democratic country, kuya." kontra ng bunso nila na gustong-gusto na

niyang batukan.
"Will the two of you shut the fvck up? Francis, what did you do to my laptop? Did
you just plant a virus here?" kunot noong tanong ni Nathan sa kapatid.
Mabilis na lunapit si Francis sa side table ng kama at sinilip ang nangyayari sa

laptop ng kanyang kuya.
"W-what the hell?! Nathan, call mom and dad! Buhay si Ian. Buhay na buhay ang
gago!" Ang kaninang gulat na ekspresyon ng kapatid ay napalitan ng isang
napakalaking bungisngis.
"Paano mo nalaman?" Ang nagtatakang tanong niya dito.
"Ian is one of my guinea pig. Actually kayong apat ang mga guinea pig ko for my new
invention. It's a highly specialized gps tracker. Kaya nitong idetect kung buhay pa
ba ang nakasuot sa tracker na ito at kung nasaang lugar ito." Paliwanag nito sa
kanilang dalawa ni Nathan. Hindi niya alam kung dapat ba siyang matuwa o magalit sa
kapatid.
"Paano pala kung iba na ang nakasuot ng tracker?" tanong niya sa kapatid. Kahit
nainis siya sa ginawa nitong pag gawa sa kanya bilang isang testing rat ay hindi
niya pa rin maiwasang mamangha sa likoy ng utak nito.
"Like what I've said, it's a highly specialized tracker. Each one of your tracker
contains your DNA. Sa oras na mahiwalay ito sa katawan niyo, the tracker will
automatically shut down. Hindi nito sasabihin kung buhay pa ba o hindi ang may-ari
nito pero it will send your location to the base." Kumikinang ang mga mata nito
habang pinapaliwanag nito sa kanila ang tungkol sa bago nitong inbensyon.
"So where is Ian?" tanong ni Nathan dito.
One burden is off on my shoulder now. Mahirap talagang tigukin ang mga kalahi
namin.
"That's the only problem we have...nasira kasi ang gps nito. "
Saglit na katahimikan ang bumalot sa buong kwarta.
"That's fine, ang importante ay nalaman nating buhay si Ian. But still, kailangan
pa rin nating mahanap ang location ni nito sa lalong madaling panahon. He might be
inside a torture room or anywhere similiar to that shit." Aniya sa dalawa.
"Well, you have a point." pagsang-ayon ni Nathan sa kaniya.
"Nga pala, kuya. Kahit naiinis ako sa iyo ay sang-ayon ako sa desisyon mo sa
pagsasama ninyo ulit ni Den." Naging seryodo ang mukha ni Francis at tumingin sa
labas ng glass wall.
"Gonzales Group of Companies is currently experiencing a big crises and misfortune.

Kahapon lang isa na naman sa mga pinsan ni Denisse ang pinatay. For the past 5
years walo na ang namatay sa kanilang magpi-pinsan. Apat na lang silang natira.
While I was checking the monitor room with Axel yesterday night nakita namin ang
paulit-ulit na pagdaan ng limang tao sa harap ng kwarto nila Den. Palagi itong
nagpapalit ng damit sa cr at dadaan uli sa kwarto nila Den."
Ito ba ang dahilan kung bakit pinapatapos ng ama niya ang dalawang buwan?
"May limang tauhan na akong pinabantay sa kanila." Kalmadong sagot ni Jonas sa

kapatid.
"It's not enough dahil dalawa sa tauhan mo ay kasabwat nila. Akala siguro nito ay
maiisahan nila ako. Pinatay pa nito ang mga CCTV sa floor na 'yon. Mabuti nalang at
naglagay rin ako ng mini cctvs. Hindi ko rin alam kong paano sila nakapasok."
Seryosong pagkwe-kwento nito sa kanila.
"Our hospital is one of the greatest hospital worldwide. Sobrang taas rin ng
seguridad sa lugar na ito. Sinong nangahas na gumawa ng kababalaghin dito sa
teritoryo natin?" Kunot-noong tanong ni Nathan.
"Someone powerful. Someone who can stand on-par with our family."
-----------------------------------------------------------
Hindi ko na kaya matutulog na ako. Sobrang antok ko na talaga. Ewan ko nalang sa
gawa ko hahahaha!
Special Chapter
Warning: This is not connected to the current flow of each stories. The characters
and their relationship to their respective partners is still the same but this has
nothing to do with the original stories. Ay char! Mukhang meron pala. Ay ambot
hahaha! Basta ui! Parang AU—Another Universe or Alternate Universe ata meaning nun.
HAHAHA! Basta. Ewan. Try try lang to wag na kayong mag-expect.
'Wag po sana kayong mag expect na sa original story ay magkakatuluyan si Austine at

Nathan, si Denisse at Jonas, si Axel at Roan o si Piyo at Ian. Wala pa hong
kasiguraduhan ang papatunguhan ng mga lovelife nila. Pampalubag loob ko lang ito sa
inyo.
Arats! Here we go mah bebes!
-----------------------------------------------------------
Denisse Gonzales
"Denisse, c'mon!" Narinig kong sigaw ni Jonas sa baba. Nandito kasil kami ngayon sa
isang resort na pagmamay-ari ng pamilya ni Jonas. Gusto raw kasi makasama nila mama
ang mga anak at apo nila bago sila pumunta ng Canada para sa isang conference.
"Sandali!" Sigaw ko pabalik at patuloy na isinuot ang rash guard ko. Dinampot ko
muna sa kama ang isang puting sumbrero bago lumabas sa aming kwarto. Pagbaba ko sa
may sala, sila Austine, Roan, at Piyo ang nadatnan ko.
"Guys? Si Jonas at ang mga bata?" Tanonf ko sa kanila paglapit ko.
"Hi Den, nauna na ang boylet at mga chikitings mo." Sagot sa akin ni Austine.
"May iba pa ba tayong hinihintay?" Tanong ko dito.
"Si Lovely. Hindi pa kasi bumababa." Sagot ni Roan na busy kakatype sa laptop niya.
"Nandito na ako! Sorry guys, pinadede ko pa si baby." Bumaba si Lovely na karga-

karga ang anak niyang si Louie. Kahapon lang kami nagkakilala nito pero ang bilis
kaagad naming nagkasundo.
"Okay, lang. Tayo na?" Pag-aaya ko sa kanila.
"Tayo na po! I'm so exciting, Austine!" Ang masiglang sagot ni Piyo habang
niyuyuyogyog ang balikat ni Austine.
"Na-typo ka, bakla! Excited 'yon, gaga. Hahaha! Take two please." biro ni Austine
dito na ikinasimangot ni Piyo.
"Maligo nalang tayo, Austine. Roan, lika na!"
Itiniklop ni Roan ang kanyang laptop at ipinatong sa coffee table. Ngumite ito sa
amin at naginat.
"Let's go. Lovely, pwedeng kumarga kay baby?" Tanong ni Roan dito habang nilalakbay
namin ang daan papunta sa infinity pool.
"Sure ka, Roan? Okay lang? Mabigat pa naman ang batang 'to." Alanganing tanong ni
Lovely dito.
"Okay lang, gusto ko...gusto ko kasing matuto kong paano humawak ng baby." Ang
nahihiyang sagot nito.
"Aysus! Gusto ng matuto kasi naka three points ang jowa. Sana oils pina three
points!" kantyaw ni Austine dito na naging dahilan para makatanggap ng isang batok
mula kay Lovely.
"Ang brutal mo, bakla! Pero seryoso, girl. Kung gusto mong matuto may experience
mother nature naman tayo dito. Den, nasa iyo ang korona." Umakto pa si Austine na
naglalagay sa ulo ko ng korona. Hindi ko tuloy maiwasang malakas na mapatawa.
"Baliw! Tinuruan lang din naman ako ng papa ko. Kung gusto mo, Roan dumaan ka
nalang sa bahay kapag day off mo. May mga books ako doon." Sabi ko dito habang
tinatanaw ang kids section ng infinity pool. Wala naman doon sila Janisse at
Jaiden.
"Kasama daw nila mama at papa ang mga bata. Nagtext si Axel sa akin." Sabi sa akin
ni Roan ng mapansin ang pagka-aligaga ko.
"Ayon sila Kuya! KUYA KONG MAY NUNAL SA PWET HI!" Napalingon ang mga tao sa
direksyon namin dahil sa lakas ng sigaw ni Austine.
"IAN!! HI!!" Ang malakas ring sigaw ni Piyo at kumaway-kaway pa talaga. Napatampal
nalang kaming tatlo ni Roan sa kalokohan ng dalawa. Mukhang hindi nila kami
napansin at narinig dahil hindi namn sila lumingon sa direksyon namin. Busy lang
ito sa pag-inom.
We were about to approach the five of them ng maunahan kami ng limang babae. Para
itong mga modelo dahil sa ganda ng hubog ng katawan. Matataas rin ito at nakasuot
pa ng two peice swimsuit. Mukhang hindi yata nila kami napansin dahil patuloy pa
rin sila sa pag-uusap lima. Natatabunan rin kami ng mga babae dahil hindi naman
kami ganoon ka taas.
"Hi! I'm Beatrice De Leon, do you remember me? Isa ako sa lawyer na nag t-train sa
firm ninyo. My Dad is a close friend of your Dad, Benedict De Leon.Do you mind if
we join you?" Tanong nito. Her voice doesn't sound like seducing someone, parang
chill lang ito at nakikipag kaibigan.
"No, it's alright. Come, join us. Bro usog kayo. Give space to the ladies naman."
Ang utos ni Francis sa mga kuya niya. Akala ko ay tatanggi sila dahil alam naman
nilang ilang oras lang ay pupunta na kami dito.
"Wow! Nag give space nga. Mamaya lang yan sa akin." Ang hindi makapaniwalang sabi
ni Lovely habang masamang nakatingin sa asawa.
"Aysus, Do you mind- do you mind. Arte-arte gusto lang maka score." Narinig kong
bulong ni Austine sabay irap sa pwesto nila.
"Dito na lang tayo maligo. Mukhang busy pa sila kaka entertain. " Ang tinutukoy
nito ay ang pool na malapit sa inuupuan nila Jonas.
"May mga dala ba kayong sumbrero?" Tanong sa amin ni Austine suot-suot ang malaking
pink na floffy hat. Lahat kami ay tumango.
"Isuot niya na yan baka kasi magkainitan—I mean baka kasi mainitan kayo." Aniya at
sumulong na sa pool. Gaya ng sinabi niya sinuot nga namin ang mga dala-dala naming
sumbrero.
"Tine, hindi ba natin sila pupuntahan?" Ang nag-aalalang tanong ko.
"Pupuntahan? 'Wag hayaan mo yang mga yan. Tingnan natin kung saan aabot ang landi
nila." Ang inis nitong sabi at nagtungo papunta sa gilid ng pool malapit kina
Nathan.
Sumunod kami ni Piyo na tahimik lang sa tabi ko. "Okay ka lang, Piyo?" Ang nag-
aalalang tanong ko.
Ngumite ito sa akin at tumango. "Okay lang, kuya." Aniya at nagtungo papunta sa
gilid ng pool.
"Roan, akin na muna si baby habang pababa kayo." Sabi ko kay Roan ng pababa na sana
sa pool. Baka kasi madisgrasya sila. Hindi naman ganoon kalalim ang pool, hanggang
dibdib ko lang ang pinakamalalim at bewang naman sa pinakagilid. "Okay lang ba
sayo?" Tanong niya. Tumango lang ako bilang sagot.
Inabot niya sa akin ang aliw na aliw sa paligid na si baby Louie. Mahigpit itong
kumapit sa akin ng maramdaman ang tubig sa kanyang katawan. Noong una ay mukhang
natatakot pa ito pero kalaunan ay unti-unti na itong natutuwa.
"Mamamamana!" I let out a small laugh hearing his baby talks. Ginalaw-galaw na rin
ang paa niya.
"You like that?" Ang nakangiti kong tanong dito. Tunawa pa ito lalo ng lagyan ni
Roan ng tubig ang ulo nito.
"Ang cute! Hahahaha!" Aniya habang patuloy na binabasa ang baby.
"Guys, picture tayo!" Ang sigaw ni Lovely bitbit ang waterproof niyang camera. Nag
pose naman kaming dalawa ni Roan. Nakakatuwa rin ang baby dahil nakangiti lang ito
lagi sa cam. Si Piyo at Austine naman ay parang mga spy na nakikinig sa usapan ng
mga asawa namin. Gusto ko tuloy matawa sa sirang mukha ni Austine habang nakikinig.
Kumikibot pa ang bibig nito habang sinusunod ang mga pinagsasabi ng mga babae.
Napatingin ako sa bandang table ni Jonas at nakita ang paggapang ng kamay ng

babaeng naka pink na swimsuit. May pagka misteza ito at may ipaglalaban nga ang
hinaharap nito. Binawi ko ang tingin ko dahil sarili ko lang naman ang masasaktan
ko pag nagkataon.
Matapos makakuha ng ilan pang picture, lumapit na rin kami kina Austine at Piyo na
parehong sira na ang ekspresyon ng makuha. Ngayon ko lang nakitang ganito si Piyo.
Magkasalubong ang kilay nito at sobrang sama nga naman ng tingin sa kawalan.
"So we have a party later. Sa 69th floor. We really hope to see you there tonight.
Hindi naman kayo magtatagal doon, just a few drinks and you know a little fun." Ang
malanding sabi ng babaeng katabi ng asawa ni Lovely. Pinalandas pa nito ang kamay
sa braso ng lalaki. Mukhang latina iyong babae.
"We'll try but we won't promise." Ang sagot ni Francis. Kung gustong lumandi ni
Francis sana hindi nalang niya idamay ang asawa ko.
"We really hope to see you there. Your husbands won't know naman eh basta hindi
lang kayo magpapahuli. It's always good to have a little thrill in your...married
life." Pangungumbinse pa ng katabi ni Jonas.
Natatakot ako sa sasabihin ni Jonas. Natatakot ako na baka sumang ayon siya dito.
"Your offer is pretty interesting." Sabi ni Jonas. Mas lalo tuloy akong nanlumo.
"But, asdfghjklqwertyk" Hindi ko na narinig ang sunod niyang sinabi dahil may mga
teenagers na malakas na nagsigawan.
"M-mag c-cr muna ako." Paalam ko sa kanila.
"Sama na ako." Sabi ni Lovely karga-karga si Louie na dumedede sa hinlalaki nito.
Ang ending kaming lahat ang umahon mula sa pool. Hindi ko alam kong nakita nila
kami pero wala akong paki. Ang gusto ko lang ay umalis sa lugar na 'yun.
Tahimik lang naming binabaybay ang beach house ng pamilya nila Jonas ng biglang
sumulpot si Janisse mula sa likuran namin.
"Dada! Dada! Nag-aaway na naman po sila Noah at kuya." Puno ng pag-aalala ang mukha
nito habang nagsusumbong ito sa amin.
"Nasaan sila baby?" Ang tanong ni Austine dito at nilibot ng paningin niya ang
buong resort.
"Ayon po!" Sa di kalayuan natanaw namin ang dalawang batang lalaki na nagsusuntukan
habang inaawat ng isa pang batang lalaki. Pinagtitinginan na rin sila ng mga tao
lalo na't nasa may beach sila.
Patakbo naming pinuntahan ang tatlo. Mabilis na pinaghiwalay ni Piyo ang dalawa.
Akmang susuntokin sana uli ni Noah si Jaiden pero mabilis na napigilan ni Piyo ang
kamao nito. Nasagi pa ng kamao ni Noah ang ilong ni Piyo.
"Jaiden! Noah!" Ang galit na sigaw ko sa dalawa dahilan para matauhan ito.
"M-ma..." Ang gulat na bulong ni Jaiden. Nakita ko rin ang takot na dumaan sa mukha
ni Noah pagkakita kay Austine.
"Noah Craig! Ano na naman 'to ha?!" Ang galit na sigaw ni Austine sa anak.
"My...s-si Jaiden kasi!" Pagsusumbong nito at tinuro si Jaiden na nakakuyom ang

kamao at sobrang sama ang tingin sa nakababatang pinsan.
"Jaiden Nicholas..." Tawag ko sa aking anak sa nagbabantang boses.
"He's the one who started it, ma! Ipinagdadamot niya si Ani! Gusto niya siya lang
ang makipaglaro dito." Ang paliwanag ng anak ko sa akin. Tiningnan ko naman ang
anak ni Lovely na nakayakap sa kanyang paa.
"You wanted him to play with you alone. I told you to join us but you refused!"
Pagkontra ni Noah. Napahilot naman ako sa sintido ko. Jusko, ang mga batang 'to.
Manang-mana sa mga ama nila.
"Piyo, dumudugo ang ilong mo."Ang nag-aaalalang tinig ni Roan. Lahat kami ay
napatingin kay Piyo na awkward na nakangiti habang nakatingin sa amin.
"Prinoseso ko kasi 'yung sinabi nila. Hindi ko talaga maintindihan." Sabi niya.
"Jusko, Piyo anak!" Napalingon kamk kay ti—kay mama na papalapit sa amin. Nakasunod
sa kanya si papa na may dala-dalang mga tumbler na may lamang juice
"Dugo...p-paupuin niyo siya doon sa may mga beach chair!" Utos ni mama sa dalawang
guard.
Inalalayan ng dalawang guard si Piyo papunta doon sa beach chair. Nakasunod lang
kami dito. Hawak-hawak ko pa rin ang kamay ni Jaiden at ganoon rin si Austine. Si
Janisse naman ay nakahawak kay Roan.
They let Piyo sit upright while leaning slightly forward. Marahang inipit ni Roan
ang malambot na parte ng ilong ni Piyo sa pagitan ng kanyang hintuturo at
hinlalaki.
Habang inaasikaso si Piyo hindi ko naman maiwasang pagalitan ang dalawa.
"Kayong dalawa, lalo ka na Jaiden, malalaki na kayo! Huwag niyo naman sanang
pairalin ang init ng ulo niyo sa isa't-isa. If you disagree over something then
stop using your fist to talk about it." Sermon ko sa kanila. Pareho lang silang
nakayuko.
"Jaiden Nicholas, magso-sorry ka ba o ico-confiscate ko ang mga gadgets mo?" Tanong

ko dito dahilan para mabilis itong umiling.
"Oh tapos? Yuyuko ka lang diyan?"
"I'm sorry if I didn't hit you hard enough." Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni
Jaiden.
"Sorry din kung mas pinili akong makalaro ni Aniston kesa sa'yo." Balik naman ni
Noah dito.
"Oh heto mga bato, ipupuk niyo diyan sa mga matitigas niyong ulo! Tataas ng mga
pride niyong mga bata kayo. Magso-sorry ba kayo o luluhod kayo sa asin? Pili!"
Inabot ni Austine sa mga kamay nila ang may kalakihang bato at pinaglapit.
"I-I'm sorry kuya.." Paghingi ng sorry ni Noah habang pinipigilan ang sarili na
huwag umiyak.
"I'm sorry din." Sagot ng anak ko habang nakayuko.
"Mag sorry din kayo sa Uncle Piyo niyo." Utos ko.
"Sorry po, Uncle Piyo." Ang sabay nilang sabi sa tiyuhin na hanggang ngayon ay
dumudugo pa rin ang ilong.
Ngumite lang naman ito bilang sagot.
"Piyo? What happened to you? Anong nangyari?" Ang nag-aalalang tanong ni Ian
kasunod ang iba pa niyang kapatid. "Are you okay, baby?"
Hahawakan sana ni Ian si Piyo sa balikat nito pero hinawi ng huli ang kamay ni Ian.
"Wag mo muna akong kausapin, please? Galit pa ako sayo."
Lumapit sa akin si Jonas at hahalikan sana ako sa pisnge pero mabilis akong umiwas
dito.
"Hon, what's the matter?" Ang masuyong tanong ni Jonas sa akin pero hindi ako
sumagot. Nanatili akong nakahalukipkip at nakatingin kina Piyo.
Buong maghapon hindi ko pinansin si Jonas. Actually, pareho kaming lima na hindi
kinibo sa mga asawa namin. Sino ba naman ang gaganahang makipag-usap sa mga ito
matapos ang nasaksihan namin kanina? Kahit sabihin pa ni Jonas na wala siyang
intensyon na pumunta pero the fact na hinayaan niya lang na tumabi sa kanya ang
lintang 'yon ay sapat nang rason para magtampo ako dito.
Kinagabihan, sinubukang makaisa ni Jonas pero hindi ko ito pinagbigyan. Anong akala
niya? Na ganun lang ako kadali? Kung noon siguro, oo. Pero natutunan ko ng
pahalagahan ang sarili ko ngayon.
"Hon, seriously? Ano ba talagang problema?" frustrated nitong tanong sa akin. Hindi
ko siya sinagot at mariin lang na pumikit.
Akala ko ay titigil na siya pero muli na naman niyang hinalikan at dinilaan ang
batok ko.
"Jonas, stop! Kung gusto mo 'don ka sa babaeng nagpaparty sa 69th floor. Bwiset
ka." Inis kong sabi dito at nagtakip ng unan sa mukha.
"HAHAHA! Hon, alam namin na nandoon kayo, okay? I just want to tease you. Bumawi
naman ako sa huling speech ko sa kanila eh." Ang natatawang sabi nito sa akin
habang niyakap ako mula sa likuran.
"Ipinagmamalaki mo 'yung your offer is pretty interesting mo? Mas mabuti pang
lumabas ka na at matulog sa isang guest room dito."
"No. No, that's not it. Sinabi ko sa kanila na kung hindi pa kita nakilala ay baka
ganun ang isagot ko but you came into my life, hon. Kayo ng mga anak natin. Hindi
naman ako pumunta doon eh." Paliwanag niya. Naniniwala naman ako sa kanya, narinig
kasi ni Austine ang sinabi nito kanina.
"I'm glad." Humarap ako sa kanya at hinalikan ito ng malalim sa labi. Tumigil lang
kami ng hindi na talaga kami makahinga. He tried to kiss me again pero umiwas ako
dito. "Lumabas ka na, hon. Doon ka sa guest room matulog."
Sabi ko dito at muli siyang tinalikuran.
"Hon, are you serious?"
"Lalabas ka ba o uuwi kami kina papa at daddy?" pagbabanta ko dito.
"Okay, I understand." Buntong hininga nito. Hinalikan niya muna ako sa aking noo
bago lumabas ng kwarto.
Third Person POV
Dumiretso si Jonas sa kwarto ng kapatid na si Francis. Gusto niyang sapakin ang

kapatid na nagtanim ng ideyang 'yon sa kanila.
Pagpasok niya sa loob, nandoon rin ang iba niyang kapatid. Nakahiga si Nathan, Ian
at Axel sa Alaska king sized bed ni Francis. Nasa sofa naman nito si Arvy na
kapatid ni Austine. Himbing na himbing na itong natutulog doon. Nakahiga naman sa
lapag si Francis at ginawang kumot ang carpet nito.
"Kuya! Binubully na naman ako nila Nathan." Sumbong nito sa kanya at niyakap pa
talaga ang kanyang paa.
Imbes na maawas ay tinulak niya lang ang mukha nito palayo gamit ang kanyang paa.
"'Wag kang magmakaawa sa aking hayop ka at baka ibitin kita patiwarik." Inis niyang
sabi dito at tumabi kay Axel.
"Ang sama niyo sakin!"
At ayon nga, isang maginaw na gabi ang dumaan sa magkakatapid na Juariz at isang
bayaw nila.
Kinaumagahan, maagang nagising ang mga kalalakihan. Alas tres pa lang maingay na
ang kusina. Sa kaibuturan ng kanilang puso ay hiniling nila na matapos na ang
pasakit na 'to. Ayaw na nilang makatabi ang mga pangit nilang mga kapatid kaya
kanya-kanyang diskarte ang ginawa nila para suyuin ang mga asawa.
Sa sobrang creative nilang lima, parehong breakfast in bed ang kanilang ginawa.
Mabuti nalang at iba't-ibang uri ng putahi ang inihanda nila kung hindi ay baka
isang linggo na naman silang walang exercise.
"Francis, pakainin mo ang mga pamangkin mo. Baka matagal gumising si Den mamaya."
Utos ni Jonas sa kapatid.
"Tangina niyo naman, kuya." Reklamo ng bunso ng mga Juariz at padabog na tumayo
mula sa higaan.
"May angal ka?" Maangas na tanong ni Nathan dito. Mabilis naman na tumanggi si
Francis.
"Wala po, boss. Kayo ho ay humayo at magparami. Ako na ang bahala sa mga bulilit—
este mga mumunting prinsipe."
Saktong alas kwatro, ginising ni Jonas ang asawa at ipinakita ang inihanda nitong
breakfast.
"Hon, I'm sorry for teasing you yesterday. I made you something." Aniya sa asawa at
hinalik-halikan ito sa batok. Alam niyang sa ganitong oras gumigising ang asawa
para icheck ang mga anak nila sa kabilang kwarto.
"Sa susunod na gagawin mo 'yun lalayasan na talaga kita, Jonas. Hmmm s-sandali."
ungol ng kanyang asawa dahil sa ginawang paglaro niya sa maselang parte ng katawan
nito.
Sa umaga ring 'yun nakascore ang lima. Success ang kanilang breakfasr in bed.
Nakapag breakfast nga sila.
Denisse Gonzales
Hapon na ng muli kaming makalabas at makapagliwaliw. Hindi ko talaga kayang tumayo

kanina.
"Pucha! Ang sakit ng balakang ko." Narinig kong iyak ni Austine sa tabi ko. Hilot-
hilot nito ang kanyang balakang habang nanonood kami sa mga asawa at anak namin na
naglalaro sa may buhanginan.
"Nakipag-sex rin ba sayo si kuya Nathan, Austine?" Tanong ni Piyo. Kasalukuyan

itong nakaupo sa tatlong layer ng chair pillow.
Nakita kong napabuga si Roan sa iniinom nito matapos marinig ang sinabi ni Piyo.
"Austine! Kung anu-ano nalang tinuturo mo dito kay Piyo." Saway ni Roan dito.
"Oo, bakla. Ang sarap ng breakfast in bed. Hephep, bakit ako? Bakit ako? Ganyan na
ba ako kahalay? Den, ganyan na ba ako kahalay? Sagutin mo ako." Tanong ni Austine
sa akin.
"Oo." Sagot ko at malakas na tumawa.

"Hoy! Grabe kayo sa akin."
"Austine? Lovely? Mga bakla!!" Napalingon kaming lahat sa nakatiling baklang

blondena.
"Chooky!" Sigaw ni Lovely at Austine at akmang tatayo pero napabalik ng upo dahil
sa mga iniindang sakit.
"Kamusta ka na bakla? Ang laki na ng mga alahas mo. Sarap mong nakawan." Biro ni
Austine dito at hinila-hila pa talaga ang suot nitong necklace.
"Heto bakla, malapit ng hindi makabayad ng pang-upa dito sa pwesto. Huehuehue

kinompentansyain kasi ako ng isang kano diyan. Gwapo sana ang arte naman."
"Oh tapos? Alam kong hindi lang yan simpleng share ko lang bakla. Sinong aabangan
natin? Ano? Itutumba na ba?" Sunod-sunod na tanong ni Lovely dito.
"Chaka ka! Kung gusto mong maging criminal. Mag-solo ka gurl. Hindi pa ako
nakatuwad. Wag ako."
Sabi nito at pabirong binatukan si Lovely.
"Ay, hi! Sorry haha. Ako nga pala si Chino Buseli. Owner ako ng isang souvenir shop
diyan. Di ba ikaw si Denisse Gonzales. Naku, idol na idol po kita." Aniya ng ma
gawi ang tingin niya sa akin. Nagmano pa nga ito sa akin. Hahaha!
"Hello! It's nice to meet you."
Nagpakilala rin ito kay Roan at Piyo.
"Bakla!" Yumakap ito sa braso ni Austine at nagpuppy eyes.
"Ano? Kadiri yang mata mo. Ayusin mo nga!"
"Halupa me. Tulungan niyo kong i-endorse ang product ko. Nag back off ang mga model
ko eh. Nag trending kasi pina tulfo. Help me naman, gurl." Ang pakiusap nito kay
Austine.
"Paanong i-endorse?" Tanong ni Austine.
"Isusuot niyo lang 'yong damit. Tas tatayo lang sa harap ng shop. Magtatawag ng mga
foreigners and hot fafas." Sagot nito. Biglang napatigil si Austine at ngumite ng
nakakaloko. Tumingin ito sa amin at tumigil kay Piyo.
"Piyo my friend, naiisip mo ba ang naiisip ko?" Tanong nito dito.
Umiling si Piyo dito bilang sagot. "Hindi ko alam eh. Iniisip mo rin ba 'yung
saging kaninang umaga?"
"Nope! No! Chooky, go kaming lima." Sabi ni Austine dito habang malapad na
nakangiti.
"Kaming lima?" Takang tanong ni Roan.
Nakita na lang namin ang sarili namin sa harap ng souvenir shop ni Chooky. Suot-
suot ko ang isang oversized flower printed polo shirt na pinarisan ng....pekpek
shorts daw sabi ni Austine. Magkatulad kami ng shorts lahat and I never felt
so...proud before. Mahilig kasi ako mag damit pambabae pero hindi 'yun alam ng
pamilya ko o ni Jonas. Sabi kasi ni daddy, okay lang maging bakla basta hindi
nagdadamit babae. Kaya ayun, nasa isang voult ko tinatago ang mga pambabae kong
damit.
"Austine, feeling ko makikita ang itlog ko dito eh." Ang nahihiyang sabi ni Piyo.
Nakasuot ito ng isang oversized white t-shirt na may print design ng lobster.
"Hindi yan naka safety shorts ka naman." Paninigurado ni Austine dito na nakasuot
ng isang cropped top black shirt na may design ng isang gold na crab.
"Hindi ako confident sa plano mo, Austine. Mapapatay yata ako nito ni Arvy eh." Ang
sabi ni Lovely dito na nakasuot ng isang oversized black shirt na may cute na
design ng dalawang dolphin.
"I think we should get to work na, guys. It's better if we sell all of this para
malaki ang kita natin." Si Roan na confident na confident sa pagsuot ng kanyang
white hoody na may nakasulat na, "I'm a Juariz Beach". I don't know if it's a good
thing though.
"Tama, Tama. Kaya magsimula na tayo. Afams here we cum!" Sigaw ni Austine at
tumakbo palapit sa isang grupo ng amerikano na parang walang iniindang sakit sa
balakang.
Sabi ni Chookie na okay lang daw na kami ang mag endorse dito dahil malapit naman
daw itong shop niya sa isang malaking gay club. Actually, katabi lang ito ng shop.
Nakatawag na rin ng mga customer sila Roan at Lovely, si Piyo naman ay mga dalagang
pilipina ang natawag. Humugot ako ng isang malalim na buntong hininga at lumapit sa
isang lalaki na naka topless at may bitbit na surfing board.
"Hi, um, we're selling some printed shirts and some cool souvenir items you can
take home with you. Do you want to check out our store?" Tanong ko sa kanila habang
nakangiti.
Sinubukan ko naman but this is really not my thing. I'm so not good with talking
with other people.
"I'm interested. Pwede ka rin bang i take home?" Tanong niya while smiling. The
kind of smile when you flirt with someone.
"Hindi pwedi sir eh pero pwedi naman kayong mamili ng mgA items sa loob." Sagot ko
at itinuro ang shop.
"Sure, but can I get your number first?"
"Hin—"
"Hindi pwede dahil may asawa na siya. Now, kung ayaw mong makita ang sarili mo na
nakalutang sa beach bukas, I advice you to fuck off." Nilingon ko ang pamilyar na
boses at nakita si Jonas na sobrang sama ang tingin sa akin.
"Ha? Eh sandali, Jonas. Hindi pa siya nakakabili eh."
"Edi ako ang bibili. Let's go." Hinila niya ako papasok sa loob ng shop na sobrang
puno ng tao. Nakita ko rin sila Nathan, Axel, Piyo at Lovely na hawak-hawak ng mga
asawa nila. Naroon sila sa harap ng counter kausap si Chooky.
"How much is the total price for all of the items here?" Ang narinig kong tanong ni
Nathan pagkalapit namin.
"Around 700,000 pesos, sir." Ang natatakot na sagot ni Chooky dito.
"I'll pay you double, iuuwi ko na itong asawa ko." Sabi ni Nathan at kumuha ng
cheque mula sa kanyang pitaka at ibinigay iyon kay Chooky. Hinila niya palabas si
Austine doon.
"Magkano ba lahat ng items na suot ng asawa ko?" Tanong ni Ian dito.
"1, 500 pesos po, sir."
"Here." Inilapag ni Ian ang limang libo sa harap ni Chooky at umalis. Ganoon din
ang ginawa ni Axel at Arvy. Binayaran rin nila ang suot nila Roan at Lovely.
"Most of the times, pinapasara ko kaagad ang mga shop dito kapag may nagawa silang
masama o mali. Since you made my husband look extra delicious today, ililibre kita
ng isang taong upa dito." Ani ng asawa ko at hinila ako palabas ng shop.
Buong gabing hindi niya ako tinigilan kaya ang planong pag-uwi kinabukasan ay
napostpone sa susunod na araw.
-----------------------------------------------------------
Nakonsensya ako sa pinangakong special chapter na nabigo. Kaya heto guys, hahaha!
Nagsulat ako ng mabilisan. 4000 word count ho ito. I admit na hindi ito
kagadandahan hahaha kasi sobrang hirap mag-isip at tinatamaan na ako ng tamd pero
gusto ko talagang mai-publish ito ngayong araw. Kaya here it is! A simple present
from me. Pasensya na sa SOBRANG DAMING mali hahaha ! Labyu guys! Mwuah! mwuah!
13
Denisse Gonzales
"Hindi pa rin ako makapaniwalang nandito kana, Henry." Ang nakangiti kong sabi
habang pinagmamasdan ang kabuuan niya.
"Bobi, dalawang araw na nga tayong nagkikita hindi ka pa rin makapaniwala?" ang
natatawang tanong niya sa akin habang inaayos ang mga gamit ni Jaiden.
Ngayong araw na kasi kami uuwi. Kakaalis lang ng medical team matapos magbigay ng
mga paalala at kaalaman katulad ng medical condition nila Jaiden at Janisse. Nag
instruct rin sila sa foods and drink, exercise, and activities na kailangan iwasan
lalo na kay Janisse.Matapos ang medyo mahaba-habang diskusyon kasama ang mga doctor
nagsimula na kaming mag-impake kasi mamayang alas tres ng hapon na kami lalabas.
Alas dos pa naman ng hapon kaya naglinis at nagligpit nalang kami habang
natutulog pa sila Jaiden at Janisse.
"Den, paano naman 'yong sinabi ng Juariz na 'yon sayo?" Napatigil ako sa pagwawalis
ko ng marinig ang tanong sa akin ni Miggy.
Totoo man 'yong sinabi niya o hindi wala naman akong balak sumama sa kanya. I had
enough of his bullshits. Gusto ko nalang matutukan ang well-being ng mga anak ko.
"We're going home with you guys. Doon kami uuwi sa inyo ni Miggy." Sagot ko dito at
ipinagpatuloy ang ginagawa.
"Mabuti naman at natauhan ka na rin. Finally! After eight long years, Bobi. Bahala
nang mabawasan ang quality time namin ng hubby ko basta hindi ka na nagpapakatanga
sa lalaking 'yon." Aniya at ngumuso pa sa direksyon ni Miggy na nakangiting
dinampian siya ng halik sa labi. Hindi ko tuloy maiwasang mainggit sa kanilang
dalawa.
Yes, Henry and Miggy are in a relationship since college palang kami. Hindi naman
malambot ang galaw ni Henry but when it comes to Miggy para itong teenage girl kung
kiligin noong college. Mukhang hanggang ngayon rin naman ay ganoon pa din ito kay
Miggy. Dahil sa kanila umaasa rin akong may magmamahal sa akin ng katulad ng sa
pagmamahalan nila. Kahit hindi na si Jonas, alam ko namang wala na akong pag-asa
doon.
"Thank you so much sa inyo, Hen. I don't really know where I would be kung wala
kayo, lalong-lalo na si Miggy." Ang sinsero kong pasasalamat sa kanila. Kung hindi
siguro dumating noon si Miggy baka patuloy pa rin ako sa pagpapakatanga kay Jonas.
"You're always welcome, Bobi. Sana sumama ka na sa amin papuntang America."
"Iyon nga sana ang plano ko. I'd like to go to states pagkatapos maayos ng divorce
namin ni Jonas. The earlier the better sana." Buntong hininga ko.
"Unfortunately, you have to wait for two months before it happens." Lahat kami ay
napalingon sa may pintuan.
Prenting naka sandal si Jonas doon habang sarkastikong nakangiti sa amin--sa akin.
"A-anong ginagawa mo dito, Jonas? Hindi ba't dumating ang mga magulang mo at si
Shanice kanina?" Ang kinakabahan kong tanong ko dito. I want to be brave pero
nakakapanghina talaga pag ganitong uri ni Jonas ang kaharap ko.
"Are you seriously asking me that, Denisse? I'm here to bring you back home. Sa
bahay natin at hindi sa lalaking 'yan." Dumapo ang paningin nito kay Miggy na
nakaupo katabi sa natutulog na Janisse.
Dahan-dahang tumayo si Miggy mula sa pagkakaupo. Naglakad ito palapit kay Jonas at
nakangiting binati ito.
"Nice to meet you Governor Narcido Jonas Juariz. I heard a lot about you." Inilihad
ni Miggy ang kamay niya dito pero tiningnan lang ito ni Jonas at nilagpasan.
Dumiretso ito sa kama ni Janisse, malapit sa amin.
"I'd appreciate if you get out first. We have some FAMILY MATTERS to talk about."
Aniya kina Henry at Miggy na sobrang napapailing habang nakatingin sa kanya.
"Den, nasa labas lang kami. Just call us if something happens." Ang paalam ni Miggy
bago lumapit sa akin at bahagyang yumuko para tumapat ang bibig niya sa tenga ko.
"Your husband is a fucking asshole. Sumigaw ka lang kapag may ginawa yan sa iyo."
bulong nito at ginulo ang aking buhok bago hinila si Henry na sobrang sama ang
tingin kay Jonas palabas ng kwarto.
"His complexion looks better. My men will be here any moment para dalhin ang mga
gamit ng mga bata." Aniya habang pinagmamasdan ang anak namin.
Humugot ako ng malalim na hininga at napahilot sa sintido ko. He's stressing me

out. "Jonas, look. You have to stay here until your gunshots are fully healed. You
don't need to worry about the papers not being signed because I will. You just have
to change the conditions a little then we're done. Hindi mo na kailangan pang
magpaka ama sa mga anak ko. You can start a new life-new family without us being a
burden. Please, just let us go home with Miggy." Ang mahinahong pakiusap ko dito.
Lumingon ito sa akin at dahan-dahang lumapit without breaking our eye contact.
Hindi ko masabi kung ano ang iniisip niya, atras-abante ang ginawa namin hanggang
sa maramdaman ko nalang ang likuran ko ang pader. He pressed his body on me
hanggang sa maramdaman ko nalang ang hininga niya sa batok ko.
Para akong tinakasan ng hininga habang magkalapit ang katawan namin. I could smell
that familiar intoxicating scent of rosewood and cigarette on him.
"Sino sa kanila ang lalaki mo ha, Dennis? Iyon bang Miggy na 'yon kaya ayaw mo ng
umuwi, ha? Two months is two months." Aniya at malakas na kinagat ang leeg ko at
sinipsip iyon.
"A-ah! Jonas ano ba! Nababaliw ka na ba talaga?!" Sigaw ko sa kanya at malakas

itong itinulak pero masyado itong malakas kumpara sa akin. Para itong malaking bato
na mahirap tibagin.
Tiningnan ko sila Janisse at Jaiden kung nagising ba sa pagsigaw ko, mabuti nalang
at hindi dahil ayaw kong makita nila kami sa nakakahiyang sitwasyon na ito. Mas
lalong tumindi ang ginawang pagsipsip niya sa leeg ko kaya ang kaninang mga palad
kong na nakapat sa kanyang dibdib para itulak ito ay napakuyom nalang sa kanyang
damit.
"Ah.." Ungol ko ng halikan niya ang sigurado akong chikinini.
"Listen here, Denisse. You are mine until we sign the divorce together. No one is
allowed to touch.." gumapang ang kamay niya sa braso ko pataas at pababa dahilan
para magsitayuan ang balahibo ko sa braso.
"kiss" muli niyang hinalikan ang chikinini na ginawa niya sa leeg ko,
"or have you, Denisse Gonzales-Juariz. Naiintindihan mo ba? You are mine hanggang
sa naka kabit pa ang apilyido ko sa pangalan mo."
"Dada? Daddy?"
Inilayo niya ng kaunti ang kanyang katawan sa akin ng marinig namin ang pagtawag ng
bunso namin. He gave me a dangerous smile bago tuluyang umalis sa harapan ko.
Mabilis na dumapo ang kamay ko sa parteng kanyang kinagat at sinipsip kanina.

Sunod-sunod akong huminga dahil sa sobrang kaba na nararamdaman. What the hell is
wrong with his head?
"Daddy, why are you here po?" Ang narinig kong tanong ni Janisse dito.
"We're going home, baby." Ang tugon ni Jonas dito habang kinakandong ito.
"Pero daddy sabi ni dada hindi pa kayo pweding umuwi eh. You don't have to force
yourself, daddy. We can go home to tito Miggy naman." Ang humihikab na sabi dito ni
Janisse habang nakasandal sa kanyang dibdib.
Nakita ko ang paglandas ng kung anong emosyon sa mga mata niya pagkatapos marinig
ang sinabi ni Janisse.
"Daddy's okay now, baby. We're going back home." Aniya at hinalikan ang bonbonan
nito.
"Daddy, you said after 2 months we can go. Does it mean po ba na pwede na kami
tumira kay tito Miggy? Ang ganda kasi ng house niya, may dalawang dog po si tito
Miggy at swimming pool." Ang masayang pagkwe-kwento ni Janisse dito. Nakangiti si
Jonas pero nararamdaman kong hindi siya masaya sa nga naririnig dahil hindi unabot
sa mga mata nito ang kanyang mga ngiti. His smile is a bit grim.
"Daddy owns a lot of pool too, baby. We won't be going home to our old house. I'm
going to take you to our house near the beach. Do you want that?"
Tumango-tango si Janisse dito at sumenyas na magpapababa. Lumapit ito sa kama ng

kapatid na kanina pa nagising at nakikinig lang sa usapan ng kapatid at ama.
"Kuya, narinig mo ba 'yon? We're going to the beach. Tumayo ka na diyan, Kuya para
makaalis na tayo." Hinila-hila nito ang kamay ng kapatid hanggang sa napilitang
bumangon si Jaiden at hinarap ang ama.
"Hi, dad." He greeted flatly bago tumingin sa akin. "Ma? Aalis na po ba tayo?"
Sasagot na sana ako ng maunahan ako ni Jonas na magsalita.
"Yes, we're just waiting for you to wake up. Change their clothes first, Den." Utos
ni Jonas sa akin. Ako naman si uto-uto nagmamadaling kinuha ang pamalit ng dalawa.
Tahimik ko silang pinalitan isa-isa. Sa durasyon ng pagpapalit ko ng damit nila

nararamdaman ko ang pagsunod ng tingin ni Jonas sa amin.
"Dada, bakit ang red nito?" Nabigla ako ng sinundot ni Janisse ang parteng kinagat
ni Jonas kanina.
"Aray!" Daing ko dahil sa hapdi na naramdaman. "Kinagat lang ako ng malaking

cockroach kanina, nak. Don't worry nilagyan ko na ito ng gamot." Ang namumulang
palusot ko dito.
"Okay, po."
Nginitian ko ito at pinagpatuloy ang pagpapalit ng kanyang damit.
"Hindi na ba talaga magbabago ang isip mo, Jonas?" Ang mahina kong tanong dito
pagkapasok ng mga tauhan niya para kunin ang mga gamit namin.
"I'm tired, Denisse. Let's go." Hinawakan nito ang kamay ni Janisse at naunang
naglakad palabas ng kwarto.
Napahilamos ako ng mukha at napahilot sa noo. Naramdaman ko nalang ang isang mainit
na kamay na humawak sa kamay ko. Bumaba ang tingin ko at nakita si Jaiden na
nakangiti sa akin.
"Mama, nandito lang po kami palagi ni Janisse. As long as you're with us." Anito
dahilan para magbagsakan ang mga luha ko.
Umupo ako at niyakap ito ng mahigpit. "I'm sorry, anak. I'm so sorry for giving you
this kind of family. Please forgive mama for being stupid." Iyak ko.
He hugged me back and patted my head. "You didn't do anything bad, ma. I know you
just want us to have a complete family. Thank you for your efforts, mama. We love
you always." Bulong nito sa akin at hinalikan ako sa noo.
I'm so lucky to have these boys in my life. I realized that I really don't need a
husband sapat na sa akin ang mga anak ko. They're more than what I wished for.
"Thank you, nak."
Paglabas namin dalawa ay agad kaming sinalubong nila Miggy at Henry na puno ng pag-
aalala ang mukha.
"Bi, sasama ka talaga sa lalaking 'yon?" Ang nalulungkot na tanong sa akin ni
Henry.
"Wag ka nang mag-alala, Hen. Two months lang naman, after that sasama o susunod na
kami sa inyo sa U.S. Ayaw mo nun makakapag sexy time na kayo ni Miggy?" Biro ko
dito.
"Okay, fine! Basta you have to tell us your location. Kung may mga problema kayong
dalawa you can always call us. Kung gusto mo ulit layasan ang lalaking 'yon then do
it." Sabi nito at dinambahan ako ng yakap. Sumali na rin sa amin si Miggy.
"Take care, Den. Ikaw rin little man. You have to take good care of your mama.
Huwag mong hayaan ang dad niyo na apihin siya. Alright?" Tanong nito kay Jaiden na
tipid na ngumite sa kanya at tumango.
"Thank you, tito Henry and tito Miggy. "
Hinatid muna nila kami sa entrance ng private parking lot ng hospital bago
nagpaalam pauwi.
Pagdating namin sa private parking lot ng hospital isang puting lamborghini urus
ang sumalubong sa amin. Alam kong mayaman sila pero ilang sasakyan ba ang pagmamay-
ari ng lalaking ito?
"Get in. Si Francis ang maghahatid sa atin doon dahil hindi ko pa kayang mag
drive." Aniya pagkakita sa amin at binuksan ang pinto sa backseat.
"What about our clothes and things, Jonas? Nasa bahay ni Miggy lahat ng 'yon."
Tanong ko dito pagkasara ng pinto ng sasakyan.
"I already told Luke to buy you guys a new set of clothes. Pina inform ko na rin
ang ang school nila about this vacation. They're just going to send activities for
the kids to answer." Sagot niya habang nakatuon ang pansin sa harap ng sasakyan.
"Francis, how's Bel Paradiso's security?"
"Axel upgraded the security. There are more than 50 of his men lurking around the
island. Don't worry kilala naman niya personally ang mga ito. New set of traps and
bombs are also placed outside the island. Pinatigil na rin ni Nathan ang pagtanggap
ng mga bagong member. May sampung CCTV drones na ring pinapalipad three days ago."
Ang mahabang sagot ni Francis dito.
Bel Paradiso? Hindi ba't iyon ang islang nagkakahalaga ng halos limampung milyon
ang membership? Walang nakakaalam kung sino ang nagmamay-ari ng sikat na islang
'yon. Kahit ang lolo ko ay minsan na ring inasam na bilhin at maging parte ng
islang 'yon but they did not know who to contact.
At anong traps at bomba ang pinagsasabi nila? Legal bang gawin 'yon?
-----------------------------------------------------------
Ang lutang ng update na 'to hahaha! Sorry guys, hindi pa kasi ako nakaka get over
sa aking fangirl spirit. Ayoko namang biguin kayo kasi sabi ko nga ay maguupdate
ako ngayon araw. Ang sabaw ng update! I'm sorry hahaha! Bawi nalang ako sa next.
Hehe. Love you all! Mwua mwuah! Ciao!
14
Denisse Gonzales
Tumigil ang sasakyan namin sa harap ng isang malaking puting yate na magdadala sa
amin papunta sa isla. Naunang bumaba si Jonas at pinagbuksan kami sa backseat.
Inalalayan niya si Janisse at Jaiden na bumaba. Ako naman ay binuksan ang pintuan
sa side ko at bumaba ng mag-isa.
As much as possible, I don't want to interact with him. I don't want to risk my
feelings and emotions to take me over again.
Ibinigay ni Francis ang susi ng sasakyan sa valet at naglakad patungo sa yate

karga-karga si Janisse at si Jaiden sa magkabilang braso.
Napangiwi naman ako habang pinapanood sila. Nabibigatan na nga ako kay Janisse
paano pa kaya silang dalawa?
"Uncle Francis, are we going to ride the super big boat po?" Tanong ni Janisse
dito. "Ikaw po ba may-ari ng boat uncle?"
"Oo naman! I own that boat. Do you want one, baby?" Pagmamalaki nito habang
umaakyat sa may hagdanan patungo sa loob ng yate.
Nagmamadali akong lumapit sa kanila at nilagpasan si Jonas na tahimik lang ring

nakasunod sa kanilang tatlo.
"Francis? Ibaba mo nalang kaya silang dalawa? Mabibigat na kasi 'yan, nakakahiyan
na sayo." Ang nahihiya kong sabi at kukunin na sana si Janisse mula sa kanya ng may
humawak sa braso ko at hinila ako papasok sa yate.
"Let him be. Kaya niyang gawin yan." Sabi ni Jonas at dinala ako sa loob ng yate.
Halos malula ako sa ganda ng interior design. Halatang mayayaman talaga ang may-
ari. White and silver and color scheme sa loob. Nasa gitna ang isang dining table.
Sa mga gilid nakalagay ang mga sofa malapit sa glass wall.
"WOW....." Nilingon ko ang dalawa na manghang-manghang inilibot ang paningin sa

loob ng yate.
"Nagustuhan niyo ba? Kapag 18 na kayo I'll give you one." Ang nakangiting sabi ni
Francis sa dalawa at hinalikan pa ang pisngi ng mga ito.
I'm happy na maayos ang pagtanggap ng mga kapatid ni Jonas sa mga bata. Isa 'yon sa
mga pangarap ko sa kanila, 'yong hindi ko kailangan itago ang tunay nilang
pagkatao.
Unfortunately, this won't last long. I don't think na magkikita pa kami 10 years
from now. After 2 months we will move away, magpapakalayo sa dating buhay namin
dito sa Pilipinas, malayo sa angkan ng mga Juariz. I'll change their surnames to
Gonzales. They don't have to be a Juariz anymore. They don't need to be a Juariz.
"Francis, put them down. I'm going to take them to their room." Utos nito kay
Francis na nakikipagkulitan sa dalawa. His eyes are very dark as he keeps on
staring at the three. He's clearly displeased with what he's looking at. Sobrang
talim ng tinging ibinibigau nito sa kanila.
"Ako nalang magh——" Aalma pa sana si Francis ng hindi siya pinatapos ni Jonas sa
pagsasalita.
"Ayoko ng pinapaulit ako." Seryosong sabi ni Jonas dito kaya walang nagawa si
Francis kung hindi ang ibaba ang dalawa mula sa kanyang mga bisig. "Jaiden.
Janisse. Come here."
Nag-aalangang nagtungo sa kanya ang dalawa. Mukhang ayaw pa rin talaga nilang
mahiwalay kay Francis. Idagdag pa ang kakaibang ekspresyon ni Jonas kanina kaya
parang natakot ang mga bata. Lalong-lalo na si Janisse na parang namumutla at
nakahawak sa dibdib niya.
"Anak, okay ka lang ba?" Ang nag-aalalang tanong ko dito.
"Dada, ang heart ko bumibilis na naman." Ang naiiyak na sumbong sa akin ni Janisse.
"Natatakot po ako."
Bago pa ako makagawa ng aksyon, mabilis na lumapit sa amin si Jonas at kinarga si

Janisse gamit ang braso niyang walang arm sling. Hindi ko alam kung saan nanggaling
ang lakas niya pero siguro katulad ko ay nataranta rin ito sa nangyayari kay
Janisse.
"Shh...I'm sorry, baby. Daddy didn't mean it. I'm so sorry. Take a deep breath,
please. I'm so sorry for scaring you." Ang halos pabulong nitong pagpapakalma sa
anak namin. Nakasiksik naman ang ulo ni Janisse sa leeg ng ama. Nakita ko ang
ginawa nitong sunod-sunod na paghugot ng malalim na hininga hanggang sa naging okay
na nga ang paghinga nito.
"Daddy, hindi mo po ako sasaktan?" Mahina man ang boses nito ay malinaw na malinaw
sa pandinig ko ang tanong niya. "Pareho kasi kayo ng expression ng lalaki sa school
noong hinampas niya ng chair si Jaiden."
Mariing napapikit si Jonas at hinagkan ang noo ng anak ko. "No..No..I will never do
that to you. I will never hurt you guys physically."
"Promise mo ba 'yan, daddy? Hindi mo ako sasaktan, si Kuya at si dada? Pati si Tito
Francis?" Tanong nito sa ama habang nilalaro ang kanyang arm sling. Nakita ko kung
paanong lumambot ang ekspresyon ni Jonas habang pinagmamasdan ang kamay ni Janisse.
"Promise, baby."
Tumingala ang nakangiting Janisse at hinagkan ang pisngi ng ama. "Thank you, daddy.
Pinky swear!" Isinukbit nito ang kanyang hinliliit sa hinliliit ng kamay ng ama na
nakasabit sa arm sling.
"Wag ka ng magalit sa amin daddy ha? Two months lang naman kami dito tapos hindi ka
na makukulitan sa amin kasi pupunta na kami kay Tito Miggy." Matapos sabihin ni
Janisse iyon, kitang-kita ko ang pagtagis ng bagang ni Jonas.
Ewan ko rin kong namamalikmata lang ako pero parang nakita kong ngumise si Janisse
matapos mahagilap ang kasalukuyang ekspresyon ng ama.
"Let's see your room now, baby. It's not a good time to talk about some pest.
Francis, ipahanda mo na ang pagkain. Tawagin mo rin si Faye para macheck si
Janisse." Utos nito sa kapatid bago naunang naglakad papalabas ng malaking kwarto
na 'yon.
Tahimik lang kaming dalawa ni Jaiden habang nakasunod kay Jonas at Janisse.
"Jonas, ibaba mo na kaya si Janisse baka mapano pa 'yang mga sugat mo." Ang nag-
aalala kong suhestyon. Baka kasi bigla nitong mabitiwan si Janisse kaso wala yata
siyang balak makinig sa akin.
Dinala niya kami sa isang magarang kwarto doon na may malaking kama. May mababang
bintana rin ito kung saan pwede mong makita ang dagat. Nagmamadali namang bumaba si
Janisse mula sa pagkakarga ni Jonas para makita 'yon.
"Kuya! Tingnan mo nga kung may dolphin." Hinila nito si Jaiden papunta doon at
manghang pinagmasdan ang dagat habang papalayo ang yate sa lugar na pinanggalingan
namin.
"Janisse, don't get too excited." Saway sa kanya ni Jaiden na ikinangiti ko. Alam
kong nag-aalala pa rin ito sa kapatid dahil sa nangyari kanina.
"Jonas, sana tumupad ka sa pangako mo. Two months is two months kaya sana mabago mo
na ang custody ng mga bata." Sabi ko sa kanya habang pinagmamasdan ang mga bata.
"Let's be civil in that two months time na magkasama tayo. Let's end our eight
years of marriage peacefully."
Nilingon ko ito para makita ang kanyang ekspresyon pero nakatingin rin pala siya sa
akin. Hindi ko mabasa kung ano ang iniisip niya.
"Kay." Aniya habang hindi pa rin binubuwag ang kanyang paningin sa akin.
"Kay?" Ang nagtataka kong tanong dito.
"Okay. I'll try to be civil with you. The three of you will sleep here tonight
dahil bukas pa tayo makakarating sa isla. My room is just across yours. Magpahinga
muna kayo, someone will come here when it's time to eat but if you're hungry here's
the intercom." Aniya at binawi ang paningin mula sa akin dahil biglang tumunog ang
telepono niya.
Si Shanice. Of course, it's expected.
Get used to it, Den. Get used to it. Tiisin mo ang dalawang buwan para sa custody
ng mga anak mo.
He looked at me again pero mabilis kong iniwas ang aking paningin. I don't want him
to have the pleasure of seeing me hurt. Nilapitan niya ang dalawa na tuwang-tuwa pa
rin sa panonood.
"Baby, if you're not feeling well just tell your dada, okay? Jaiden, take care of
your brother." Sabi niya dito bago ginulo ang kanilang mga buhok at naglakad
patungo sa pinto.
Noong tuluyan ng makalabas si Jonas, biglang tumawa ng malakas si Janisse.

Nagkatinginan pa kami ni Jaiden bago tiningnan ulit ang bunso namin na sobrang
lakas ng tawa.
"Dada! Kuya! HAHAHAHAHA! Did you see daddy's face when I mentioned tito Miggy?
HAHAHA!" Ang tawang-tawang sabi nito sa amin. Nakita ko pa ngang naiyak na siya sa
sobrang tuwa.
"Janisse! Did you lie about your heart?!" Ang gulat kong tanong dito.
Tumigil ito sa kakatawa at pinunasan ang luha at lumapit sa akin habang nakangiti.
Yumakap ito sa paa ko at tumingala.
"Dada, totoo naman 'yon eh. Natakot ako kay daddy kaya I teased him about tito
Miggy. Tinakot niya ako kaya bagay lang 'yon sa kanya." Nakanguso niyang paliwanag
sa akin.
I was left speechless. I never knew about this side of Janisse. He's always sweet
at medyo mahinhin. May pagka makulit ito pero hindi ito palatukso. This angel in
front me....is a little bad.
"P-pati rin ba 'yong sa hospital, Janisse?"
"Mmm. I love daddy because he's my father and he saved us from the bad guys but
daddy is not always good to us po. Hindi ko hahayaan na si Jaiden lang palaging
nagpo-protect sayo. Dapat hero rin ako kasi twins kami." Aniya at ngumise. Jusko,
mukhang kailangan kong bantayan ng mabuti ang dalawang batang 'to.
Pagsapit ng ala sais ng hapon kinatok na kami ng isang crew doon para maghapunan.
Si Francis at isang magandang babae ang nadatnan ko doon sa dining table na puno ng
pagkain.
"Uncle Francis!" Mabilis na tumakbo ang dalawa kay Francis at nakipag highfive
dito.
"Nagustuhan niyo ba ang kwarto niyo?" Ang tanong sa kanila ni Francis habang
tinutulungan silang dalawa na makaupo.
"Yes, po!" Ang masiglang sabi ni Janisse dito. Tumango lang si Jaiden dito.
"Ah! by the way Denisse, Janisse and Jaiden this is Faye Hernandez. Faye is Bil
Paradiso club's yacht doctor." Pakilala nito dito. Inabot niya sa akin ang kanyang
kamay na malugod ko namang tinanggap.
"It's nice to meet you, guys." Pinamulahan ako ng mukha ng ngumite siya sa amin.
Ang ganda niya kasi.
"You look so pretty po." Ang pambobola dito ni Janisse na mas lalong ikinatawa ng
batang doctor.
"You're so cute!Thank you, baby. Magkamukhang-magkamukha kayo ni Jonas but you

still manage to look like an angel. Your dad is very handsome but he's a devil
naman."
Mahina nitonf kinurot ang pisnge ni Janisse at tumawa.
"Shut up, Faye. Baka gusto mong itapon kita sa dagat." Lahat kami ay napalingon sa
kakadating lang na si Jonas. Magulo pa ang buhok nito at medyo namumungay ang mata.
Hindi ko tuloy maiwasang mapalunok. Why is he so damn good looking?
"Francis, move." Utos niya sa kapatid. Nakasimangot na tumayo si Francis mula sa

kanyang kinauupuan at lumipat sa kabilang bahagi. Ang kinalabasan ay pinagigitnaan
namin sila Janisse at Jaiden.
"Let's eat." Pahayag niya at tinulungan si Janisse sa paglalagay ng pagkain sa

kanyanh plato. Sa tingin ko ay inalam niya nga siguro ang tungkol sa sitwasyon ni
Janisse dahil alam nito kung alin ang pwedeng kainin ng bata.
Tinulungan ko naman si Jaiden sa paglalagay ng pagkain sa kanyang plato.
"Tama na ba 'yan, nak?" Tanong ko dito. Tinanguan lang ako nito at nagsimula ng
kumain. Ganun rin ang ginawa ko, naglagay ako ng pagkain sa plato ko at nagsimula
ng kumain. Paminsan-minsan ko ring tiningnan si Janisse kung kumakain ba ito ng
tama. Mukhang ganado namab itong kumain.
Habang tahimik kaming kumakain malakas na tumunog ang isang pamilyar na ringtone
mula sa cellphone ko kaya mabilis ko itong sagot.
"Hello, Miggy?" Nag-excuse ako sa kanila at aalis na sana doon sa hapag para
makipag-usap kay Miggy ng magsalita si Jonas.
"Sit down, Denisse." Magkasalubong ang kilay kong tiningnan siya. Anong problema ng
lalaking 'to?
"Hello, Den? What's wrong? Are you okay?" ang nag-aalalang tanong ni Miggy sa
kabilang linya.
"Mmm..I'm fine, lalabas lang ako. Hindi kasi masyadong maganda ang signal dito."
Hindi ko pinansin ang sinabi Jonas kanina at tinalikuran sila para lumabas.
"Stop pushing me to my limits, Denisse at baka maitapon ko 'yang cellphone mo. Sit
down at i-loud speaker mo 'yan." Banta ni Jonas. Alam kong hindi lang hanggang
salita si Jonas. Naitapon na niya minsan ang cellphone ko at alam kong pwede niya
ring gawin ito ngayon. I can't bear to lose a phone now. Ngayon ko ito pinaka
kailangan.
Muli akong umupo at ini loudspeaker nga.
"Miggy, naka loudspeaker ka." please don't say unnecessary things. Huwag kang
manunukso.
"Hi! Naririnig ba ako ng mga babies ko?" Aniya sa kabilang linya.b
"Tito Miggy! I miss you po!" Iyak ng dalawa sa speaker. Bumaba pa si Janisse mula
sa kanyang upuan at lumapit sa amin.
"I miss you too, guys! We'll have to wait for 2 months before we see each other
again. We're working on changing your surname and your papers para diretso na tayo
sa states pagkatapos niyo diyan." Ang kwento niya sa kanila. Seryoso ka Miggy?
Hindi mo naman kailangang ipaglandakan yan.
"Sa states po? 'Yong may snow?" Ang manghang tanong ni Janisse.
"Yes, that's why kailangan mag behave kayo diyan."
"Behave po ako always pati si kuya. I'm eating a lot of veggies din po gaya ng sabi
niyo." Ang pagkwe-kwento dito ni Janisse habang pumupulot ng hiniwang kamatis sa
plato ni Jaiden at kinain. Mahina akong natawa doon.
"Very good! You deserve a prize from me when you go home. How about you, kuya?
Don't forget your promise okay?"
"Yes po, tito."
"Good! Good! Anyways, I have to go, guys. See you soon, love you! Den, take care.
I'm waiting for you to come home."
Naiimagine ko na ang namumulang mukha ni Henry habang pinipigil ang kanyang tawa.
Napakawalang hiya talaga ng dalawang to.
"Babye po! Say Hi to tito Henry for me." Paalam ni Janisse dito.
"Bye tito. See you soon po." Ang nakangiting paalam ni Jaiden dito.
"Bye, Miggy at alam kong nandiyan si Henry. See you soon." Paalam ko dito at
tuluyan na ngang pinatay ang tawag.
Sinulyapan ko ang pwesto ni Jonas at mukhang wala namang problema.
Sana nga wala.
-----------------------------------------------------------
Hi guyses! Pasensya na sa update na 'to limang beses kong binura ang chapter na 'to
dahil napaka- ewy ng mga sinusulat ko. Sobrang nawalan na ako ng gana habang
sinusulat ang chapter na ito dahil sa pabura-bura ko at pagbabago ng ideas. I'm so
sorry ߘͰߘͰߘ nagpromise ako na babawi sa next update perooo ang hirappppppp
sheeettt.
Ilang oras rin akong nakababad sa google dahil nagbasa pa ako tungkol sa mga yacht,
luxury yachts, parte ng yachts, mga crew,at kung anu-ano pang kamemahan pero
mukhang wala namang gaanong epek 'yong pagre-research ko.
Ayon lang! Thank you so much sa pagbabasa! Love you all! Mwua mwuah! Ciao!
P.S. Sana marami pa ang magcomment kasi natutuwa akong magbasa ng mga comment niyo
hahaha.
15
Denisse Gonzales-Juariz Ͱߘ
Nabigla kaming lahat ng kumalabog ang inuupuan ni Jonas. Padabog itong tumayo at
naglakad paalis sa amin.
"Kuya, where are you going?"B Takang tanong ni Francis dito.
"I'm going to smoke." Walang lingon-lingong sagot nito. Napahinga ako ng maluwag.
Mukhang wala naman itong paki sa nangyari kanina. Mabuti naman.
Matapos naming kumain, tiningnan ni Faye ang kalagayan ni Janisse. Wala naman daw
itong problema at baka natakot lang sa inasal ni Jonas kanina.
Umalis na rin ito matapos akong tulungan sa paglilinis ng mga sugat nila dahil
aasikasuhan pa raw niya si Jonas.
Inaya naman kami ni Francis ang mga bata na maglaro sa game room nitong yate.
Nagpaalam akong lalabas muna para magpahangin. Hinayaan ko silang makipaglaro sa
tito nila.
Ramdam na ramdam ko ang maginaw na hangin. Napatingala ako sa langit at hindi

maiwasang mamangha. Sobrang dami ng bituin sa langit, ngayon lang ulit ako nakakita
ng ganito karaming bituin. Ang huling kita ko nito ay noong nasa bahay pa ako ng
mga magulang mo. Nasa may bukid kasi ang bahay namin. Gusto kasi ni papa ang
malinis na hangin.
Si papa...miss na miss ko na ang daddy at papa ko. Matagal na rin ng huli kong
makita sila at ang mga kapatid ko. Palagi kasing nagkakasagutan si daddy at Jonas
pag nagkikita noon kaya dumalang ang pagbisita ko sa kanila. Naiinis rin si Jonas
kapag nangingialam si dad sa mga desisyon namin. Naiintindihan ko namang nag-aalala
lang si dad para sa amin.Nagagalit si Jonas kapag nakikipag-usap ako kay dad,
pinagbibintangan niya kasi akong nagsusumbong kay dad. Isa rin yon sa dahilan ng
pag-aaway namin. Pinili ko nalang putulin ang komonekasyon namin nila dad para wala
ng gulo.
Pinagsisihan ko 'yon. I want to contact them again pero nahihiya ako sa ginawa ko
sa kanila. Hindi ko alam kong mapapatawad pa nila ako.
Pero kahit ganun sinusubaybayan ko pa rin naman ang buhay nila. Nagbabasa at
nanonood ako ng mga news patungkol sa kanila. Nakakapagtaka lang na halos mag-
iisang buwan ng walang balita tungkol sa pamilya ko.
"Naku, Denisse, mabuti nalang at nakita kita. Patulong naman oh." Napalingon ako sa
humihingal pa na si Faye habang nakatukod akong kamay sa railings.
"Okay ka lang? Anong pwede kong itulong sa iyo?" Lumapit ako sa kanya para tulungan
siyang makatayo mabutim
"May isang engineer kasing inatake sa puso. I will give the details later pero
pwede bang ikaw muna ang maglinis at magpalit ng gauze sa sugat ni Jonas? Please.
Please." Ang pagmamakaawa nito. Napangiwi tuloy ako sa request niya. Bakit ako? Eh
baka ipagtabuyan lang ako ni Jonas. Saka wala ba itong assistant?
"Naku, Faye, hindi naman ako marunong eh. Bakit hindi na lang si Francis? Oh
assistant mo?" Pangangatwiran ko dito. Ayokong lumapit kay Jonas.
"Anong hindi marunong? Ang pulido mo ngang maglinis ng sugat. Sige na please, wala
kasi akong assistant na dala dahil supposedly vacation namin ngayon. Baka mas
lumala pa ang sugat ni Jonas kapag si Francis ang humawak." Pagmamakaawa niya.
"Ma'am! Ano pong gagawin namin kay Lacson?!" Aligagang dumating ang isang crew
dito, problemado ang mukha nito at mababakas ang matinding pag-aalala. Hindi ko
tuloy maiwasang makonsensya.
"S-sige na. Ako na ang bahala kay Jonas."Pagsang-ayon ko dito. Masyado ng humaba
ang usapan nila at baka mapano pa 'yong inatake.
"Yes! Thank you. I owe you one. Mabuhay, let's go." Patakbong nilisan ni Faye at
isang crew ang lugar nila. Ako namay nanlulumong pumasok sa loob ng game room.
"Francis, nasa kwarto lang ba niya ang kuya mo? Hindi kasi magawang palitan ni Faye
ang gauze ni Jonas kasi may inatakeng engineer daw. Ako nalang ang gagawa." Pagkwe-
kwento ko dito. Busy pa rin ang dalawa sa paglalaro sa playstation.
"Okay, dito na lang kami ng mga pamangkin ko. Hatid ko nalang sila later sa kwarto
mo." Tumango ako at lumabas para magtungo sa kwarto ni Jonas.
Nang nasa harapan na ako ng kanyang pintuan bigla akong napaurong. Parang gusto
kong bawiin ang sinabi ko kay Faye kanina. Sana hindi nalang ako pumayag. Pero
paano kung ma inpeksyon si Jonas? Paano kung hindi makapag focus si Faye dahil kay
Jonas? Paano kung...ugh! Bahala na nga. Lilinisin at papalitan ko lang naman ng
dressing ang sugat niya. Hindi naman ito ang unang pagkakataong nanatili kami sa
isang kwarto na kami lang.
Humugot ako ng malalim na hininga at pigil-hiningang kinatok ang pintuan ng kanyang

kwarto. Tatlong beses akong kumatok pero wala namang sumagot.
"Jonas?"Muli akong kumatok ng sunod-sunod pero wala talagang sumagot.
Wala naman siguro ito dito.
Aalis na sana ako doon ng bumukas ang pintuan ng kwarto ni Jonas.
"Why do you keep on knocking? May video doorbell intercom dito." Itinuro niya ang
video doorbell intercom sa gilid. Hindi ko mapigilang pamulahan sa katangahan ko.
Nakakahiya ka Den!
"A-ah hindi ko kasi nakita."
"Why are you here? What do you need?" He's giving me intent stares and I feel so
uncomfortable. I avoided his eyes at itinuon nalang ang pansin sa intercom.
"Sabi ni Faye hindi daw siya makakapunta dito kasi i-inatake sa puso ang isang
engineer dito. Pinakiusapan n-niya a-ako kung pwede ba daw na a-ako nalang ang
maglinis at magpalit ng dressing sa s-sugat mo." Napabulol pa ako dahil sa ginagawa
nitong pagtitig sa akin.
"Do you even know how to do it?" Ang nagdududa nitong tanong. Hindi ko maiwasang
mainis sa tono ng kanyang boses. Para kasing iniinsulto niya ako.
"I wouldn't be here if I don't know how. Forget it, mukhang wala ka namang tiwala
sa akin. Magtatawag na lang ako ng stewardess." Tinalikuran ko siya at humakbang
para umalis palayo sa kanya. Tatawag na lang ako ng stewardess siguro naman ay may
kahit isang may alam sa paglilinis ng mga sugat.
"Stop right there. 'Wag kang magkakamaling humakbang palayo sa akin." His
authorative voice made me stop from taking another step. "Get in."
Lumingon ako sa pintuan niya ngunit hindi na siya nakatayo doon. Nanatili lang
bukas ang pintuan. Bumalik ako sa pinanggalingan ko kanina at pumasok sa kanyang
kwarto. Isinara ko muna ang pinto bago naglakad papunta sa kama niya. May dinaanan
pa akong parang maliit na hallway bago nakaabot sa kabuuan ng kanyan kwarto.
Wala ito sa kama pagpasok ko kaya may oras ako para pagmasdan ang kwarto niya.
Katulad sa kwarto namin there's also a glass wall here. Kitang-kita ko ang labas ng
barko. Nasa gitna ang king-sized bed nito na nakaharap sa TV. May isang parang open
cabinet siya na katabi lang ng TV at nakasabit roon ang mga suits at jackets niya.
Napakalawak tingnan ng paligid dahil wala naman itong gaanong mga gamit. Mostly ay
kulay na gold, white at black ang makikita dito sa loob. It's a very manly place
but it's cozy.
"Here's the kit." Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses ni Jonas. Galing yata
ito sa cr at may dala-dalang first aid kit.
Umupo ito sa kama at tinanggal ang kanyang arm sling. Itinabi niya ito at dahan-
dahang tinanggal ang kanyang damit. Hindi ko maiwasang mapalunok ng makita ang
kanyang hubad na katawan. I could feel my cheeks burning kaya umiwas nalang ako ng
tingin.
"What? Are you just going to stand there all night?" Tanong niya dahilan para
muling magbalik ang paningin ko sa kinauupuan niya.
Denisse, stop acting like a freaking virgin. Si Jonas lang yan. Lalaki lang yan.
Kung anong meron siya ay meron ka din except the well-defined six pack abs and
hairy navel.
"A-ah...oo..ano..nakaligo ka na ba? I mean nalinis mo na naman ang katawan mo di
ba?" Naman Den, wag mo namang ipahalita na apektado ka sa presensya niya.
"Not yet.There are small metal basins in the bathroom may mga laman na 'yong
maligamgam na tubig." Itinuro niya bathroom gamit ang kanyang mga mata kaya halos
patakbo ko itong tinungo. Nakalagay sa isang tea trolley ang dalawang basin, sabon
at wash cloth.
Tinulak ko 'yon palabas hanggang sa makaabot ako sa harapan ni Jonas. Kumuha rin
ako ng isang barstool doon para upuan. Mahirap kasi itong linisan kapag tumabi ako.
He's sitting with his legs wide apart kaya wala akong choice kung hindi ang maupo
sa pagitan ng kanyang mga hita. Sinigurado ko namang may safe distance kami sa
isa't-isa. Mahirap na at baka bigla na lang niya akong pagbuhatan ng kamay dahil sa
pandidiri sa akin.
"Magsisimula na ako. Please don't move so much." Pakiusap ko dito bago sinimulang
basain ang kanyang katawan gamit ang basang wash cloth.
Kahit gaanong control ang gawin ko sa aking kamay ay hindi ko pa rin mapigilan ang
panginginig nito. I have never been this close to Jonas while he's wide awake and
not mad. Oo, natutulog kami sa iisang kwarto but the skin-touching and close
contact moment with Jonas are either accidental o panakaw kong ginagawa.
"Your hands are shaking." Aniya sa halos pabulong na paraan. I was leaning a little
bit towards him kaya ramdam ko ang hininga niyang tumatama sa batok at tenga ko.
"M-maginaw kasi." Mabilis kong pinunasan ang sabon sa kanyang katawan.
I could feel his stares following my every move. It wasn't an affectionate stare or
his usual disgusted stare. Parang binabasa at hinahalungkat nito ang pagkatao ko sa
pamamagitan ng kanyang mga titig.
I patted his body dry at sinimulan ng linisin ang kanyang sugat. I remove the old
dressing from his wounded areas at nilinisan ang paligid nito gamit ang mild soap
at tubig na ginamit ko kanina.
"Ow!" Napatigil ako ng hindi sinasadyang madiinan ko ang area na malapit sa kanyang
sugat.
"Sorry! Sorry!" Parang timang ko pa itong hinipan. "S-sorry talaga."
"That's enough. Bilisan mo nalang tapusin yan." Utos niya sa akin.
Kagat labi kong pinag patuloy ang ginagawa kanina. I was biting my lips so hard
because of my nerves. Buong pag-iingat kong nilagyan ito ng antibiotic ointment
bago dahan-dahan na in-applyan ng dressing ang kanyang wounded areas.
Tinulungan ko rin ito sa pagpapasuot ng bagong t-shirt at sa paglalagay pabalik ng

kanyang arm sling.
"Can you fucking stop biting your lips?!" Bulyaw niya sa akin. Anong problema sa
pagkagat ng labi ko?
I really want to get out of here as soon as possible kaya sinunod ko nalang ang
sinabi niya at hindi ito pinatulan.
"Tapos na. Lilinisin ko lang ito. You can rest already." Lumayo ako sa kanya at
inabala ang sarili sa pagliligpit ng kalat.
Habang nasa kalagitnaan ako ng paglilinis ng mga ginamit namin kanina tumunog ang
cellphone ko. Kinuha ko ito mula sa aking bulsa at tiningnan kung sino ang
tumatawag. Si Miggy.
Ano na naman kaya ang kailangan ng lalaking ito?
Iniswipe ko sa kulay green ang imahe ng telepono at itinaas ang cellphone papalapit
sa aking tenga.
"Hello, Miggy?"
"Good, nacontact rin uli kita. I'm just going to ask you about the kids' papers."
Sagot niya. Muli akong napatingin sa tea trolley. Mukhang mahaba-habang usapan ito.
"Sandali lang okay, may lilinisin lang ako saglit. Don't hang the phone." Utos ko
dito at inipit ang cellphone sa pagitan ng aking tenga at balikat. Nagmamadaling
ibinalik ko ang first aid kit at trolley sa bathroom.
Kinuha ko ang cellphone at inilayo iyon sa akin para magpaalam kay Jonas. Nasa
bandang may
"Jonas, aalis na ak"—" Hindi ko namalayan na nasa harapan ko na pala siya. He lifts
his head and looks down his nose at me. His dark solemn eyes bore into mine and I
can feel the chills running down my spine.
Hinablot niya ang cellphone ko mula sa aking kamay at may pinindot mula doon.
"Den, are you still there?" Ang narinig kong tanong ni Miggy mula sa kabilang
linya.
"Miggy Ayala, right?" Napakalamig ng boses ni Jonas habang nagtatanong kay Miggy.
"Yes, it's me. Who is this? I need to talk to Den."
"Who am I? I'm his husband so you better fxck off, Ayala. Huwag na huwag ka ng
tatawig ulit sa asawa ko." Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Jonas at mabilis na
hinablot ang cellphone ko mula dito.
"Miggy, huwag kang maniwala sa lalaking 'yon." Ang sabi ko dito saka ko hinarap ko
Jonas. "Jonas, aalis na ako." Ang mahinahon kong paalam dito at mabilis siyang
tinalikuran.
Tatakbo na sana ako palayo sa kanya ng bigla niyang hablutin ang braso ko at
hinatak pabalik sa harapan niya.
"Hand me your phone, Denisse." Ang mahinahong utos niya sa akin. There's something
scary with the way he said it.
"W-why? This is my phone, Jonas!" Pagkontra ko dito.
"I don't care. Give. me. that. fucking.phone. before I break that shit infront of
your eyes." May diin ang pagkakabigkas niya ng bawat salita.
I gulped hard at labag sa sariling inabot sa kanya ang cellphone ko.
Pinatay niya ang tawag at may kung anong kinalikot doon bago isinauli sa akin.
"I deleted and blocked Ayala's number on your phone. Subukan mo lang i-unblock ang
gagong yan at siguradong hindi lang cellphone mo ang masisira. Don't try me,
Denisse." Banta niya sa akin bago ako tinalikuran para magtungo sa kanyang kama.
Blangkong napatitig ako sa screen ng aking cellphone.
What's his problem?! Anong nangyayari sa lalaking 'yon?!
-----------------------------------------------------------
11:52 PM. Goodnight guys. Edit ko nalang later mga typos.labyu ol! Ciao!
16
Napabuga ako ng hangin habang inaalalayan si Janisse na bumaba mula sa bangkang

nilipatan namin kanina. Tuwang-tuwa ito ng ibaba siya ni Francis sa tubig na
hanggang tuhod niya ang lalim.
Manghang-mangha kaming tatlo habang napapalapit kami dito sa isla kanina.

Napakalinaw kasi ng tubig kaya kitang-kita mo ang mga isda at corals.
"DADA! KUYA! MAY FISH!" Ang malakas nitong sigaw na nagpatawa sa amin. Hinila nito
papalapit sa kanya si Jaiden na nakamasid lang sa paligid para ipakita ang isda.
Napailing nalang ako at umayos na rin para makababa ako mula sa bangka.
"Sir, tulungan ko na po kayo." Ang pag-aalok tulong sa akin ng isang bangkero bago
iniabot sa akin ang kanyang kamay para alalayan ako.
"Salamat po." ang pagpapasalamat ko dito bago ko inabot ang kamay niya. Pero hindi
pa man ako nakakababa nang may biglang humablot sa kamay ko kaya kamuntikan na
akong mahulog mula sa bangka.
"Ako na." Aniya sa pautos na boses. Hindi naka alma si kuyang bangkero ng senyasan
siya ni Jonas paalis.
Umiling ako dito at binawi ang kamay ko. "Kaya ko, Jonas. Salamat." Ang mahinahon
kong pagtanggi at pumusisyon na para bumaba.
Ayokong tumanggap ng ano mang tulong mula sa kanya at baka masumbatan lang ako. Isa
pa, ang mga ganitong galawan niya ang nagiging dahilan kung bakit ako nahihirapan
bumitaw sa kasal namin. Dahil sa mga ganito niyang galawan kaya ayaw mamatay-matay
ang kaunting pag-asa dito sa puso ko.
"You can do it? Pero tinanggap mo pa rin ang kamay ng lalaking 'yon. Don't flirt
with my employees, Denisse." Aniya sa nagbabantang tinig at tinalikuran ako para
maglakad papunta sa may buhanginan na pinanggalingan niya kanina.Binalikan niya ang
mga tauhang bitbit ang mga gamit namin.
Flirt? When did I flirt with someone? As far as I can remember tinanggap ko lang
ang tulong ng bangkero. Is that an act of flirting? Simula ng makausap ko si Jonas
sa hospital unti-unti ng nagiging unreasonable ang mga pinagsasasabi at pinaggagawa
niya. Hindi ko na makuha ang templa ng lalaking ito.
Pero ano pa bang aasahan ko mula sa kanya?
Hindi ko nalang ito pinatulan at bumaba na ngang mag-isa mula sa bangka. Lalapit na
sana ako kela Janisse ng may katawang bumunggo sa akin, kamuntikan pa akong matumba
dahil sa lakas ng pagkakabangga niya, mabuti nalang talaga at nakakapit ako sa
braso nito. Ramdam kong ipinulupot nito ang isang braso sa katawan ko para
supurtahan ako pabalik sa pagtayo.
"Oh my God!" ang tili ko dahil sa kaba. Napasandal pa ako sa dibdib nito dahil sa
paraan ng pagkakayakap niya.
"Pasensya ka-" My words were left hanging in the air ng makita ang nakakalulang
mukha ng lalaking bumangga sa akin.
Handsome isn't enough adjective to describe him. I'm not even fond of handsome
guys, para sa akin wala pang nakakalamang sa kakisigan ni Jonas but this guy right
here...iba ang kagwapuhan nito. Iyong kagwapohan na makalaglag panty ayon kay
Maricel. Napakaganda rin ng nga mata niya. Halatang may lahi itong foreigner.
"Are you done checking me out?" Parang nanlambot ang tuhod ko sa malalim at mapang-
asar nitong tinig.
Ramdam kung nagtipon ang dugo ko sa katawan sa pisngi ko. Hindi ko magawang tingnan
siya sa mata because he's right. I just checked him out. I checked out a guy that's
not Jonas.
"P-pasensya ka na, sa susunod sana tumingin ka na sana sa dinaraanan mo at baka

makadisgrasya ka pa." Ang paalala ko dito habang kumakamot sa ulo ko at napatungo.
Tinitigan niya kasi ako.
"I'm sorry too." Aniya at mahinang natawa. "Tinangay kasi 'yong tsinelas ko. Are
you new here? Ngayon lang kita nakita dito." Ang kuryusong tanong niya at
pinasadahan ako ng tingin.
"I just got here with my kids and..." Parang tumalon ang puso ko ng magtagpo ang
paningin namin ni Jonas.
Walang emosyon ang kanyang mukha habang nakamasid sa amin. I don't know if it's a
bad or a good thing. Binabantayan siguro niya ang sasabihin ko at baka masabi ko
ang relasyon namin.
"...some acquaintance."
Sa walong taon niya kaming itinatanggi at itinatago sinanay ko na lang din ang
sarili kong maglihim sa mga tao. Unti-unti ko na ring tinatanggap na hindi talaga
niya kami kayang ipagmalaki at kilalanin bilang pamilya.
Muli kong ibinalik sa lalaking kausap ko ang aking atensyon at ngumite. Nginitian
niya ako pabalik at iniabot ang kanyang kamay. "I see. I'm Jordan Hassan. It's my
pleasure to meet you. Sana ma enjoy mo dito."
Inabot ko ang kanyang kamay at nakipagkamay dito. "I'm Denisse Gonzales. It's a
pleasure to meet you too." Pinisil niya muna ang kamay ko bago niya ito bitawan.
"Mama! We're going to eat na po!" Ang sigaw ni Janisse kaya nagpaalam na ako sa
lalaki.
"U-una na ako." Ang paalam ko dito.
"Mama?" Ang taka niyang tanong sa akin. Muli akong napatingin sa direksyon ng mga
bata at nakitang papalapit na sila kay Jonas na masama na ang tingin sa amin.
"Mukhang naiinip na ang kasama mo. I'll just ask you again the next time we see
each other. I"ll see you around." Aniya bago umalis sa harapan ko.
Naglakad na rin ako patungo kila Janisse at Jaiden na nag-uusap.
"Let's go." Ang tipid nitong utos bago kami tinalikuran.
"Uncle, malayo pa po ba ang house ni daddy?" Ang tanong ni Janisse kay Francis
habang karga-karga ko ito.
"Nope, baby. Ayan lang ang house ni kuya." Itinuro nito ang isang magarang bahay na
nakatirik di kalayuan sa amin.
Moderno ang desinyo nito at ang balkonahe ay nakaharap sa dagat. Pinapalibutan ito
ng magarang garden.
Mas namangha pa kaming tatlo pagpasok namin sa loob ng bahay. Ang dating bahay kasi
namin nila papa at dad ay tama lang laki para sa amin kasi gusto ni papa na madali
lang kaming magkita-kita. Ang bahay naman namin ngayon ni Jonas ay hindi din
kalakihan, ayaw kasi ni Jonas na maging agaw atensyon kami. Ang magarang bahay lang
na napasukan ko ay ang bahay ni lolo.
Tumigil ang paningin namin kay Jonas na nakatayo sa unang baitang ng hagdanan.
Nakapamulsa ito habang nakaabang sa amin.
"Denisse, wala akong katulong dito so you'll have to cook for us. Francis, ipanhik
mo ang mga bata sa magiging kwarto nila. Sasamahan ko lang si Denisse sa kusina."
Ang utos ni Jonas sa akin bago bumaba sa hagdanan at muling naglakad papunta sa
kung saan.
Ginulo ko muna ang buhok ng dalawa at tinanguan si Francis bago ako sumunod kay
Jonas papunta sa kanyang kusina. Habang naglalakad kami, hindi ko maiwasang
mamangha sa paligid. Kapag naghiwalay na kami ni Jonas, unang-una kong project ay
ang pagpapatayo ng sarili kong bahay.
"What are you thinking?" Ang out of the blue na tanong ni Jonas sa akin ng lumiko
kami sa isang tahimik na pasilyo na nakadisplay ang iba't-ibang uri ng painting.
"Wala." Kailan pa siya naging interesado sa iniisip ko?
"Don't associate yourself with Jordan, Denisse. He's dangerous."
And you're not?
"I'll be with anyone I wanted to be with, Jonas. Hindi mo na ako kailangan pang
sabihan. Ako ang magsasabi kung masama o hindi ang isang tao." Ang sagot ko sa
kanya.
Tumigil ito sa paglalakad at humarap sa akin. "I'm just giving you a warning you,
Den."
"Well, maraming salamat sa paalala mo, Jonas." Ang sarcastic kong sagot dito.
Nakakaumay ng makipagtalo sa kanya. Jonas always asserts his dominance every second
he breathes. Everytime I tried to fight back mare-realize ko nalang na wala ng
point ang pinaglalaban ko.
"Don't you dare use that tone on me while you're in my house, Denisse."
Magkasalubong ang kanyang kilay at may diin ang pagkakasabi nito sa akin.
"Jonas, ayokong makipag-away sa'yo. Pwede bang dumiretso nalang tayo sa kusina and
get over this? If you can't be civil with me, huwag mo nalang akong pansinin like
you always do. Oh kung gusto mong matapos na ito, handa naman akong pumirma sa
divorce paper anytime. If you want us out of your life today then aalis kami,
Jonas. Hindi ko naman hiniling na dalhin mo kami dito sa pamamahay mo. Kung inayos
nalang sana natin ang conditions tungkol sa custody ng mga bata edi hindi sana tayo
nandito. EDI SANA SI SHANICE ANG KASAMA MO NGAYON AT HINDI KAMI!" Ang naiiyak kong
sabi dito. Pati ba naman ang pananalita ko pakikialaman niya?
Hindi ito nagsalita at tahimik akong tinitigan. Ewan ko kung namamalikmata ba ako o
ano pero parang nakita ko ang guilt na saglit na lumandas sa kanyang mga mata.
Lumambot rin ang ekspresyon nito sa mukha. Pero panandalian lang 'yon dahil agad
siyang tumalikod at nagpatuloy sa paglalakad. Ako naman ay pinapakalma pa rin ang
sarili.
Muli kaming lumiko papasok sa isang napakalawak at engrandeng kusina. Mostly ay

white ang kulay ng kusina at may accent lang ng itim. Sa walong taon kung
pagluluto, nahiligan ko na rin ang mamalagi sa kusina kaya naman pangarap ko
talagang magkaroon ng ganito ka engrandeng lugar na paglulutuan.
"Den," ang pagtawag sa akin ni Jonas. Nilingon ko ito at tinaasan ng kilay. "I'm
sorry about earlier."
Mabilis pa sa alas kwatro kong nilingon si Jonas na katabi ko at nakatingin lang

din sa kabuuan ng kusina.
"A-ano?" Ang hindi ko makapaniwalang tanong. Sa walong taon naming pagsasama,

ngayon ko lang siya narinig himungi ng tawad sa akin.
"I won't repeat it again. Hindi ko na kasalanan kung bingi ka." Ang suplado nitong
sagot. "Ang stop smiling."
"H-hindi ako nakangiti." Ang nahihiya kong depensa dito at pinilit alisin ang
nakakurba paitaas kong labi.
"Oh yeah, keep telling yourself that at baka maniwala ako. Anyways, the pantry and
fridge are almost empty. Just make something out of what's left there. Bukas na
tayo mag grocery kasama ang mga bata." Aniya at naglakad patungo sa isang table
malapit sa malaking glass door. Pangdalawahan lang ang table na 'yon at maganda ang
pwesto doon kung gusto mong tanawin ang dagat habang kumakain.
Hindi kalayuan mula sa kinatatayuan ni Jonas ay ang doorway papunta sa dining area.
Naglakad ako papunta sa kitchen island at kumuha ng apron mula sa isang apron rock
at isinuot 'yon.
Una kong nilapitan ay ang kanyang ref at tiningnan kung ano ang laman doon. Kagaya
nga ng sinabi nito, kaunti nalang ang laman ng ref. Meron pa namang kaunting karne
ng baka at baboy, itlog, ilang gulay at manok doon. Aabot pa ito hanggang bukas.
Sunod kong pinuntahan ay ang pantry. Meron pang canned goods at ilang biskwet pero
hindi na ito aabot pa ng isang linggo.
"J-Jonas," Ang nagdadalawang isip kong tawag dito pagbalik ko mula sa pantry.
"What?"
"m-may gusto k-ka bang kainin?" ang nauutal kong tanong. Ngayon ko lang ulit ito
natanong nito. The last time I asked him this was on our second wedding
anniversary.
"Anything with beef." Sagot niya habang nakayuko at may tinitipa sa telepono.
Tumango ako at muling bumalik sa ref. Kinuha ko ang karne ng baka,manok, at isda.
Kumuha rin ako ng mga gulay mula doon. Nagsaing muna ako bago inihanda ang isda
para isteam. Frozen kasi yung mga karne kaya ibinabad ko muna sa tubig.
Beef with brocolli, ginisang manok na may repolyo at steamed fish with mayonnaise
ang naisip kong lutuin para sa pananghalian namin. Alas dyes pa namn kaya may oras
pa ako. Tutok na tutok ako sa ginagawa kong paghahanda sa mga gulay na hindi ko
namalayang nakaupo na pala sa harapan ko si Jonas.
"What are you cooking?" Napaangat ang tingin ko sa kanya na mabilis ko ring binawi.
Sa hindi malamang dahilan, bigla akong nahiya sa ginagawa niyang pagmamasid sa akin
habang nagluluto.
Nakakapanibago si Jonas.
"Beef with brocolli, steamed fish with mayo at ginisang manok na may repolyo. M-may
iba ka pa bang request?" I tried to calm myself. I tried to supress the growing
excitement and happiness in my heart.
Ngayon lang kami nagkaroon ng matiwasay na pag-uusap. 'Yong hindi niya ako
pinagmamatahan. Kahit sa kaunting oras lang kaming ganito, habang buhay kong ite-
treasure ang ganito naming moment. Hindi ko naman ikakailang mahal ko pa rin si
Jonas pero tanggap ko ng hindi kami para sa isa't-isa. We might become friends in
the future. Who knows.
"None. But," saglit siyang tumahimik. "Is my house better than Miggy's?"
Muntikan ko ng mahiwa ang kamay ko sa walang sense na tanong niya sa akin.
"H-huh?"
"Are you deaf?" Ang kunot noo niyang tanong. Ang suplado talaga.
"I'm not, nabigla lang ako sa tanong mo. And to answer your question, y-your house
is big and beautiful but I personally like Miggy's house more." Ang sagot ko at
muling bumalik sa paghihiwa.
Napakaganda ng bahay ni Jonas. It's not too big but not small either. Just spacious
enough to flaunt his wealth. High-tech rin ito at moderno. Kahit sinong mga
eksperto sa larangan ng paggawa at desenyo ng mga gusali at bahay ay sasabihing isa
ito sa pinakamagandang bahay sa Pilipinas. But it's too masculine for my liking.
Homey and warm ang bahay ni Miggy. His house is an ideal home for my kids.
"Should I renovate my house?" Ang tanong niya sa akin na mas lalong nagpagulo sa
utak ko.
Sinasapian ba 'tong si Jonas?
-----------------------------------------------------------
Jordan Hassan
Nagka writer's block ako bigla kanina HAHAHA! Kinakailangan ko pang tumingin-tingin
sa mga exterior and interior design ng mga bahay sa google para mapicture out ko
ang mga ideas sa utak ko. Mabuti nalang at nairaos ko HAHAHA! And also, I miss
writing Den and Jonas. Namimiss ko ring imaginen si Jonas my labs. Hi sa mga haters
ni Jonas HAHAHA! Siya po pinaka crush ko sa kanila tas si Francis na alalay ng mga
kuya niya. Ayon lang hehe. Love you all! Mwua mwua! Ciao!
P.S. Sarap bang magpabuntis kay Jordan?ߘ
17
"Nag-enjoy ba kayo, nak?" Ang nakangiti kong tanong sa kambal habang pinupunasan
sila gamit ang malambot na tuwalya. Kakatapos ko lang kasi silang linisan.
"Opo, dada!" Ang nakangiti ring sagot sa akin ni Janisse.
"Eh ikaw, kuya?" Ang tanong ko kay Jaiden na tahimik lang na nagsusuot ng kanyang
damit.
Mabuti nalang talaga at mga de-butones at malalambot ang mga biniling damit sa
kanila ni Jonas. Hindi sila mahihirapang magpalit-palit dahil sa nga sugat nila.
Bago pa man makasagot si Jaiden, pumasok na si Jonas sa kwarto namin ng mga bata na
nakahubad sa pang-itaas. Tapos na siguro itong icheck-up ng doctor na pinatawag
kanina ni Francis. Mukhang napalitan at nalinisan na rin ang kanyang sugat.
"Janisse, come here angel" Tawag niya sa bunso namin na sinusubukang ibutones ang
kanyang pajama shirt.
Tumingala si Janisse dito, ngumite at tumakbo papalapit sa kanya ng nginitian niya

pabalik si Janisse. Agad kung iniwas ang paningin ko sa kanya dahil bigla na namang
bumilis ang tibok ng puso ko pagkasilay sa mga ngiti niya. Ang gwapo talaga.
Kainis.
Inabala ko na lang ang sarili ko sa pagtulong kay Jaiden sa pagdadamit.
"Ma, mali po 'yong pagkakabutones niyo." Hawak-hawak ni Jaiden ang kamay ko,
pinipigilan ako sa pagbutones sa huling butones.
"S-sorry." paumanhin ko dito at muling binuwag ang mga namaling butones.
"It's fine, ma." nagawa pa niyang i-pat ang ulo ko. Nakaupo kasi ako sa sahig
kaharap siya. Mahina nalang akong natawa. "I had fun awhile ago, mama. It's my
first time not punching someone in a group." ang dagdag nito.
Napailing nalang ako sa sagot ni Jaiden. Kanina kasi ay hinayaan sila ni Jonas na
makipaglaro sa mga batang naglalaro di kalayuan sa bahay ni Jonas. Anak daw 'yon ng
mga tauhan sa isla na dito na nakatira. Sa harap lang namanB ng bahay niya ito
naglalaro kaya hindi ako gaanong natakot. Hindi pa kasi sila pwedeng magtampisaw sa
tubig. Hindi rin naman masyadong physical ang nilalaro nila, inilabas kasi ng
kambal ang mga laruan na ibinigay sa kanila ni Jonas at Francis. Naglaro pa sila
hanggang alas syete dito sa loob ng bahay ni Jonas.
"Sana wala ng susunod, Jaiden. Hindi sa lahat ng pagkakataon gagamitan mo ng kamao

ang mga kaaway mo. Be more patient anak, ha? Ayaw na ayaw kong nakikitang may pasa
ang gwapo mong mukha." Ang paalala ko dito bago siya hinalikan sa pisngi. Tumango
lang ito sa akin.
Pagkatapos ko siyang palitan ng damit, sinimulan ko ng pulutin ang mga saplot nila
na nakakalat sa sahig. Si Jaiden naman ay pumunta sa may study table para tapusin
iyong cube na ibinigay sa kanya ni Francis.
Saglit ko pang sinulyapan sila Jonas at Janisse. Nakakandong si Janisse kay Jonas
habang may pinapanood sila sa cellphone nito.
Kakaibang saya ang nararamdaman ko sa mga oras na 'to pero alam ko rin namang
nakakatakot na sakit ang kapalit nito. This is what I've ever dreamed of. This is
what my children deserves. Ito 'yong ama na pilit kong hinihingi sa Diyos para sa
mga anak ko. But he gave it to me with conditions and expiration date.
"Do you like your room, baby?" Ang narinig kong tanong ni Jonas kay Janisse.
Naaalala ko tuloy 'yong tanong niya sa akin kaninang umaga.
"Yes po, daddy! Parang 'yong bed sa room ni dada at tito Miggy."
Mariin nalang akong napapikit sa isiniwalat ni Janisse kay Jonas. Itong batang 'to
talaga naman, oo.
"Their. room." Ang may diing sabi ni Jonas. Hindi naman ito tanong pero sumagot pa
rin si Janisse.
"Opo, parang kayo ni dada noon. 'Yong share kayo ng bed." Anito kaya napakagat
nalang ako ng labi ko. Matapod kong damputin ang brief ni Janisse nagmamadali akong
pumasok sa paliguan nila at inilock ang pinto nun.
Inilagay ko sa basket ang mga maruming damit at napag desisyon na maligo nalang
din. Baka wala na si Jonas paglabas ko mamaya. Binagalan ko talaga ang pagsasabon
ko.
"Dada? Matagal ka pa po? Magsle-sleep na po kami." Ang narinig kong sigaw ni

Janisse sa labas.
"Mauna na kayo, nak. Tatabi ako sa inyo mamaya pagkatapos ko dito." Ang sabi ko
dito pagkatapos kong pahinaan ang shower.
"Okay po, dada! Ako sa right side magsle-sleep, dada ah!?" Ang muli niyang tanong
na lihim kong tinawanan. Ang kulit talaga.
"Mmm! Opo, mahal na prinsipe!" Ang nakangisi kong sagor at muling pinaandar ang
shower.
"Okay! Take your time po!"
Halos magda-dalawang oras din ako doon sa banyo. Ginawa ko na lahat ng pwedeng
gawin doon, maliban nalang sa ehem. Na ahit ko na ang lahat ng pwedeng ahitin,
naghilod, nag- toothbrush at ibinabad ang katawan sa magarang bathtub dito. May mga
scented oil kasi sila kaya sinubukan ko. Lapat na lapat na ang amoy ng vanilla at
rose sa katawan ko.
Napatalon at muntikan na akong mapatili ng makitang nandoon pa rin si Jonas sa

kama. Nakasandal ito sa headboard ng kama habang may tinitipa sa kanyang laptop na
ngayon ko lang nakita. Nakasuot pa ito ng salamin na nagbibigay sa kanya ng
kakaibang appeal. Katabi pa rin niya ang kambal na mahimbing na natutulog.
"J-Jonas..n-nandito ka pa pala." Napahigpit ang kapit ko sa suot-suot na bathrobe.
"You done?" Sinulyapan niya ako saglit bago muling ibinalik ang paningin sa kanyang
laptop.
"Ah...oo." Muli akong tumalikot at mariing napapikit. Suminghap ako ng hangin at

tahimik iyong pinakawalan.
"Magpalit ka na ng damit at sumunod sa kwarto ko."
"Huh? Bakit?" Muli akong napaharap sa kanya at naguguluhang hinintay ang kanyang
sagot.
"Doon ka matutulog." Aniya habang patuloy pa rin sa kanyang ginagawa sa kanyang
laptop.
"Ayoko. Malaki naman ang kama, kasya kaming tatlo. Dito na lang ako." Ang mariin
kong pagtanggi.
Tumigil siya sa kanyang ginagawa sa laptop at isinara iyo. Tinanggal niya ang
kanyang salamin at hinagod ako ng tingin mula ulo hanggang paa. I'm fidgeting on my
place. "Malikot matulog ang dalawa."
"E-edi sa ibang kwarto ako matutulog. Marami ka namang guest room dito." Despirado
kong banggit dito. I don't know if I'm seeing right but I think I just saw his face
grimmed from my answer.
Oh baka assuming lang ako like I always am this past years.
"No, I haven't cleaned those rooms yet. The security cameras aren't activated too."
Aniya at dinampot ang kanyang cellphone sa lamesa na katabi ng kama.
"Ganun ba? Baka mapano kasi yang sugat mo. Malikot akong matulog hindi mo lang
napapansin. Doon na lang ako tatabi kay Fran"." Naputol
ang sasabihin ko ng pabagsak na ipinatong ni Jonas ang cellphone pabalik sa lamesa.
"NO," Dumagundong ang kanyang malaki, mababa at nakakatindig-balahibong boses sa

buong kwarto. "And that's final. Bilisan mong magpalit ng damit at wag kang
makulit."
Napakuyom nalang ako sa aking kamao at pinakalma ang sarili para maiwasang
mabulyawan itong lalaking 'to.
Nakapalumbaba akong pumunta sa halos walang laman na walk-in-closet. Kumuha ako ng

maluwag na t-shirt at pajama. Paglabas ko ng closet nakatayo na si Jonas bitbit ang
kanyang laptop sa isang kamay at ang isa ay inaayos ang kumot sa mga bata.
Hinalikan niya pa ang noo ng dalawa.
"Let's go." Aniya at naunang lumabas ng kwarto.
Tahimik akong sumunod sa kanya papasok sa kwartong katabi lang naman ng kambal.
Kasinglaki lang naman ito ng kwarto ng kambal kaso lalaking-lalaki talaga ang aura
ng kwartong ito. Ang amoy ay Jonas na Jonas talaga. I can even smell the scent of
cigar here.
"Matulog ka na, tatapusin ko lang 'to." Aniya at umupo sa kanyang study table na
organize na organize ang mga libro at papeles. Maayos ring nakadikit ang mga notes
sa isang board doon.
"Hmm..good night."
Even though Jonas is lacking as a father hindi ko naman maikakailang isa siya sa
pinakamagaling na gobernador sa bansa. Gamay na gamay nito ang kanyang trabaho at
hindi talaga pinapabayaan ang kanyang mga nasasakupan. Nakikita rin ng mga tao na
may pinapatunguhan ang mga pera nila dahil sa mga proyekto nito.
Humiga na ako sa malambot na kama. Sumiksik talaga ako sa pinakagilid para malayo
sa kanya.
Third Person POV

Hindi maiwasang mapahikab ni Jonas ng makita ang orasan na nakapatong sa kanyang
lamesa. Hindi niya namalayan ang mabilis na paggalaw ng oras dahil masyado siya
nakatutok sa pag-aayos ng trabahong ipapasa sa kanyang bise-gobernador na ngayon ay
acting governor na ng kanilang lungsod.
Pinatay niya ang laptop at marahang minasahe ang leeg na nananakit.
"Fck.." daing niya ng maramdaman ang daglit na sakit sa kanyang tama.
Tahimik siyang umupo sa kama at nilingon ang asawang mahimbing na natutulog.

Nothing changed in his heart, nandoon pa rin ang inis at galit sa asawa. Ngunit
unti-unting nagbabago ang kanyang dahilan. There's also this growing fear in his
heart. Takot na hindi niya aakalaing muli niyang mararamdaman. He thought he has
everything under control but the moment Denisse came into his life, his calculated
and perfect life started to crumble.
Hinila niya ito papalapit sa gitna bago inayos ang pagkakahiga at ang pagkakakumot
nito. Umayos na rin siya ng higa sa tabi nito, kaunting distansya lang ang kanilang
layo.
He hates Denisse. And he hates the fact that this guy is the only one who can give
him a peaceful sleep. Ngunit ito rin ang dahilan kung bakit bigla nalang mati-
trigger ang kanyang trauma. He had to deal with his panic attacks secretly because
he don't want them to see his vulnerable sides.
Hindi maaaring makita nino man na mahina ka dahil gagamitin nila ito laban sa'yo.
Iyon lagi ang sinasabi sa kanya ng dalawang matandang lalaking kanyang kinalakihan.
Kapag ipinipikit na ng kanyang asawa ang mga mata nito at tahimik lang na natutulog
sa kanyang tabi doon lang din siya nakakatulog ng maayos.
He liked him better if he's asleep. He hates him less if he's asleep. Dahil para
itong anghel kapag natutulog. He looked totally different from Keanu when he's
asleep.
Tumagilid siya paharap dito at pinagmasdan ang maamo nitong mukha. Biglang pumasok
sa isipan niya ang sinabi ng mga kapatid habang nasa ospital pa sila. He had it in
his mind since then.
"Kuya, why don't you try to consult a psychiatrist again? We don't know what
happened to your consultation back then but we do know you're not fine, Kuya." Ang
suhestyon sa kanya ng kanilang bunso.
"They told me I'm fine." Ang sagot niya dito at mariing pumikit dahil kumirot na
naman ang kanyang sugat.
"You're not fine, Jonas. You were never fine to begin with. Lalo na nung marinig
namin ang kwento mo. At sa tingin ko ay may kinalaman si lolo sa lumabas mong
results." muli siyang napamulat at napatingin sa kapatid na si Nathan.
"Anong kinalaman ni lolo dito? At sino sa dalawang gurang?" Ang nagtatakang tanong
ni Francis dito.
"Si Navarro, mom's dad. Nakita ko siyang pasekretong bumisita sa hospital a day
before Jonas's first consultation. Hindi ko na rin siya tinanong tungkol doon dahil
ayokong makipag-usap kay satanas. Kinakailangan ko na rin kasing lumipad pabalik sa
paaralan ko nun. Sinabi rin ni mama na okay ka na naman daw kaya hindi ko na muling
in-open up ang topic tungkol doon." ang pagkwe-kwento ni Nathan sa kanila.
Hindi maiwasang mapaisip ni Jonas na baka tama ang sinabi Nathaniel. Na baka nga
may mali sa kanya but he just keep on denying it. He was taught to deny such
things. Ilang taon pagkatapos ng aksidente sa kanilang pamilya, lumabas ang tunay
na kulay ni Navarro na akala niya ay naiiba sa ama ng kanyang ama. He finally saw
the greedy demon behind that warm fatherly smile.
Bago siya tuluyang hinila ng antok napatanong pa siya sa sarili:
Did they make a perfect leader out of me? Or have they turned me into a demon?
Kinabukasan maagang nagising si Denisse na nakayakap kay Jonas. Mabuti nalang at

ang braso nitong walang sugat ang kanyang niyakap at hindi ang may sugat.
Hindi na naman bago sa kanya ang ganitong senaryo dahil ganito kadalasan ang
nabubungaran niya. Mabuti nalang at maaga siyang nagigising kaya hindi siya inaaway
ni Jonas tungkol dito. Mabilis na lamang siyang umalis sa higaan para maghanda.
Chenick muna niyang ang kambal bago bumaba para ihanda ang kanilang pananghalian.
Nadatnan niya roon si Francis na mukhang galit.
"May problema ba, Francis?" Ang nag-aalala niyang tanong dito.
"Nagkaroon ng problema sa kompanya and they need me there. Nakatakas rin ang isa sa
mga nag-ambush kay Ian at pinatay ang dalawa niyang kasamahan." Aniya. Bakas ang
frustration sa kanyang boses.
"Anong gusto mong inumin o kainin?" Ang nakangiti niya tanong dito.
"Milo na may maraming ice at bread with peanut butter." Ang nanlulumo nitong sagot.
Minadali niya ang kanyang kilos at ginawa ang mga gusto niyang inumin at kainin.
Ganito kasi ang ginagawa niya kina Jaiden at Janisse kapag malungkot o naiinis ang
dalawa. Binibigyan niya ng pagkain para kumalma.
"Heto." Inilapag niya sa kanyang harapan ang kanyang request at ngumite.
"Wow! Ambilis naman. Thanks, Den!" Ang kaninang nakasimangot nitong mukha ay
napalitan ng ngiti at lumiwanag.
"Being the youngest must be tough no?" Tanong niya dito habang sinusuot ang apron.
"Hell yeah! Lalo na kapag kapatid mo ang apat. Napaka-bossy ng mga hayop lalong-
lalo na si Nathan at Jonas. A lot of people are dying to serve me pero ginagawa
lang akong personal na alalay ng mga demonyo." Ang may pagkamahangin nitong reklamo
sa kanya. Mahina siyang napatawa at napailing. He can already imagine his
struggles.
"You're very tough! Kung may maitutulong ako sa'yo don't hesitate to tell me. I'm
willing to help in any way I can." Ang sabi niya dito habang inilalabas ang kanyang
mga lulutuin.
"Thanks, Den. Ang bobo ni Jonas no? May ginto na nga siya, ipinagpalit pa niya sa
bato." Ang nakangisi nitong sabi sa kanya na ikinatawa ni Denisse.
Marami pa silang napagkwentuhan dalawa. At hindi niya maiwasang mamangha sa lalaki

habang kausap ito. Ibang-ibang Francis ang nababasa niya sa balita sa Francis dito
sa harapan niya at nakakausap. Natigil lang ang kanilang kwentuhan ng tumunog ang
cellphone niya. Nagpaalam muna ito sa kanya saglit para sagutin iyon.
"Okay ka lang?" Tanong niya pagbalik nito.
"I really need to go back to Manila, Den. Ikaw na ang bahala kay kuya at sa mga
pamangkin ko." Anito sa nagmamadaling tinig bago nagtatakbong umalis sa kanyang
harapan.
Nakapalumbaba siya g napaupo sa isang stool doon.
Ayoko ng maiwan sa isang bubong na kasama si Jonas. Gusto kong sumama dito pabalik
sa Manila.
-----------------------------------------------------------
Hi guyses! Nakakalungkot ang araw na 'to. Huehuehue. Nag shutdown ang ABS-CBN!!!ߘͰ
ߘͰߘ Lumaki ako sa mga palabas doon at hindi ko maiwasang maging emotional. Char!
Hahaha! Eh kasi naman, parang shinut-down rin nila 'yong mga magagandang ala-ala
mo. Ayon lang. Nagdrama lang ako hahaha! Iniwis, pagpasensyahan niyo na po ang
chapter na ito hahaha! Thank you all! Mwuah mwuah! Chup chup! Ciao!
18
Pagkatapos kong magluto ng agahan namin saglit pa akong tumambay sa harap ng͂bahay
para diligan ang mga bulaklak sa garden ni Jonas. Umalis na kasi si Francis kanina
lang kaya wala na akong kau-kausap. Mukhang hindi naman nito pinapabayaan ang mga
bulaklak dahil malalago at maganda pa ang kondisyon nito.
"ANO BANG KULANG SA AKIN, ZAYN?! PUKE?! SUSO?! MATRES?! 'YON BA YONG PROBLEMA HA?!
TANGINAMO SABI MO TANGGAP MO AKO KAHIT WALA AKO NUN BUT NOW YOU'RE CHEATING ON ME
WITH SOMEONE THAT HAS EVERYTHING I'M INSECURE OF. ANG SAMA MO! ANG SAMA-SAMA MO!"
Napatigil ako sa ginagawang pagdidilig at tiningnan ang lalaking tumigil sa harap

ko. Tanging ang garden hedge lang ang namamagitan sa amin. Tumigil sa di kalayuan
ang isa pang lalaki at nilingon ang lalaking nasa harapan ko. Mugto ang mga mata
nito at pulang-pula ang mukha, napakagulo pa ng may pagkaolandes nitong buhok.
"Migo, let's break up. I'm sorry for cheating on you. Alam naman nating dalawa na
walang patutunguhan itong relasyon natin. I'm not gay! I was just curious." Ang
walang pusong sabi nito sa lalaking kaharap ko bago muling naglakad palayo. I
couldn't help but feel bad for this guy in front. Nakakaawa itong tiningnan habang
nakayuko at nakatutop sa bibig niya.
"Curious?! Curious?! Gago ka! Ano ako experiment mo, ha!? Ang mahal pa ng bayad ko
masama lang kita dito tas gaganyanin mo ako?! Pinaniwala mo akong mahal mo ako pero
kagaya pa rin naman pala ng mga ex ko." Ang nanggigil nitong iyak at bumunot ng
maraming dahon sa garden hedge ni Jonas. Napanganga ako sa ginawa niya. Patay kami
nito.
"A-ay s-sandali lang. 'Wag naman 'yong tanim." Ang alanganin kong saway dito.
Mahina lang ang pagkakasabi ko nun dahil umiiyak pa ito. Baka sabihin pa niyang
inaaway ko siya.
"UWAAH!! Sorry po!" Ang paumanhin nito bago umiyak ng malakas sa harapan ko.
Pulang-pula na ang mukha nito. Dahil sa nararamdamang taranta hindi ko na nagawang
itabi ang bitbit na watering can at lumabas sa gate na hanggang bewang ko lang ang
taas bitbit iyon.
"Okay ka lang? Gusto mo ng tubig?" Ang tanong ko dito at itinaas ang watering can
sa mukha niya.
"Uwaaaaa! Mukha ba akong tanim ha, kuya? Nakakainis ka." Anito at muling pumalahaw
ng iyak. Bigla itong lumapit sa akin at mahigpit akong niyakap.
"S-sorry."
"Kuya, bakit ganun? Ang hirap maging bakla. Gusto ko lang naman mahalin. Bakit ang
malas-malas ko? Binigay ko naman lahat sa kanya eh. Pera, virginity, credit card,
cellphone, sapatos at lahat ng gusto niya ibinibigay ko. Sinunod ko lahat ng sinabi
niya, kahit ayaw kong lumunok ng tamod nilulunok ko pa rin para sa kanya. Pangit ba
ako, kuya? Mas mukha pa nga akong babae kesa doon sa kabit niya. Ang galing-galing
ko pang sumubo." Napaawang ang bibig ko sa huling narinig kong sinabi niya. Dahan-
dahan ko na lang tinapik ang kanyang likuran para pakalmahin siya.
To be honest, wala akong maisip na advice sa kanya. Para kasing nakikita ko ang
sarili ko sa kanya. I was and still am stupidly inlove with Jonas.
"T-tahan ka na. Maybe he's not the right guy for you. Ang gwapo-gwapo mong bata,
you deserve someone better." I told him what I should be telling myself too. That
Jonas isn't for me and maybe...I deserve someone better too.
"Hindi na ako bata, kuya. Kaka-18 ko lang kahapon eh. I'm already an adult." Ang
sumisigok na sagot nito habang kumakalas mula sa pagkakayakap sa akin.
"You're very young, enjoyin mo muna ang pagiging..." Tumigil ako dahil hindi ako
sure kung dalaga o binata ang idadagdag ko.
"Dalaga po, kuya." Ang dagdag nito na nagpatawa sa akin.
"Just enjoy your life for now. I think it's better to wait for the right person
while you're learning how to love yourself. Ang bata-bata mo pa eh, marami pang
darating na tao sa buhay mo. Ang pagmamahal ay hindi nasusukat sa mga materyal na
bagay na iyong maibibigay. Tandaan mo 'yan." Ang payo ko dito at tinapik ang
kanyang balikat.
"Thanks, Kuya. You're right po, marami pang boys dito sa island. Mas gwapo, mas
masarap at mas malaki ang tite kesa sa Zayn na 'yon. I'm Migo Montseratt nga po
pala." Pinunasan muna nito ang kanyang mukhang puno ng uhog at luha gamit ang
laylayan ng kanyang damit bago iniunat ang kanyang kamay sa akin.
Tinanggap ko ito at nakipagkamay, "Denisse Gonzales."
Hinila niya ako at inakbayan. Pinatalikod niya ako sa bahay. "Kaano-ano niyo po si
Gov, kuya? Girlfriend niya ba talaga si Shanice." Panguusisa niya.
"A-ah ako? K-kaibigan ako ni Francis, gusto ko talaga kasing magbakasyon dito kaso
d-di ko afford. Ayon sabi niya pwede naman daw akong makitira saglit dito. Kasama
ko silang dumating kahapon."
Gumagaling na ako sa pagsisinungaling. Gumawa kaya ako ng libro pagkatapos ng

divorce namin ni Jonas?
"How about Shanice po? Crush ko kasi si Gov, kuya. Pwede manghingi ng number?
Chos!" Tinulak-tulak pa ako nito habang kinikilig. Napapailing nalang ako. Parang
kanina lang mamatay-matay ito kakaiyak sa ex niya.
"Pasensya ka na, wala kasi akong alam sa relasyon nila. Wala rin akong number ni
Jo"ni Gov since kahapon lang din kami nagkakilala." Ang sagot ko sa kanya at
alanganing ngumite.
"Ganun ba? It's okay, kuya. Alis na po ako, baka hinahanap na ako ni mommy. Tumakas
lang kasi ako kahapon para makipag sex kay Zayn. Bye po! See you around." Anito at
tumakbo palayo sa akin.
Nang hindi ko na siya makita, pumasok na ako ulit sa gate bitbit ang watering can
para ibalik sa lalagyan nito. Pagpasok ko sa bahay ay pumanhik kaagad ako sa
kwarto ng kambal para gisingin ang mga ito. Pero wala akong Janisse at Jaiden na
nakita pagpasok ng kwarto. Tanging ang magulong higaan lang ng dalawa ang nandoon.
"Janisse? Jaiden?" Tawag ko sa kanila habang naglalakad papunta sa banyo. Binuksan

ko ito pero wala akong kambal na nadatnan doon. Sunod kong pinuntahan ay ang closet
pero wala pa rin sila doon pagpasok ko. "Bumaba na siguro sila." bulong ko habang
papalabas na kwarto.
Pumunta naman ako sa kwarto ni Jonas para gisingin din ito. Ngunit wala din akong
Jonas na nadatnan doon. Lumabas na lang ako ng kwarto at bumaba papunta sa salas ng
bahay. Ilang minuto ko pa 'yong hinanap dahil hindi ko pa saulo ang kabuuan ng
bahay. Marami kasing kwarto at pasilyo dito kaya nalilito ako sa daan.
Hindi nga ako nagkamali, nandoon silang tatlo sa sala at nanonood ng paborito
palabas ng kambal na PJ Mask yata ang pamagat. Nakakandong si Janisse kay Jonas
habang si Jaiden naman ay nakaupo sa kabilang dulo ng sofa. Pumwesto ako sa likuran
ni Jaiden at walang imik na ikinulong ang kanyang mukha sa kamay ko at pinatingala
ito. Hinalikan ko ang tungki ng kanyang ilong kasunod ang kanyang noo.
"Good morning, kuya." Ang bati ko dito. Pinigilan niya mukha ko sa pag-angat at
ikinulong rin ito sa pagitan ng kanyang mga kamay bago ako hinalikan sa pisnge.
"Good morning din po, mama." Ang walang kangiti-ngiti nitong bati sa akin. Bukod sa
hindi ito mahilig ngumite, habit na talaga niya ang sumimangot tuwing umaga.
"Da, ikiss mo rin po ako!" Ang paglalambing ni Janisse. Mahina akong napatawa ng
ngumuso siya sa direksyon.
"Lapit ka dito, nak." Ang tawag ko sa kanya. Ayoko namang halikan siya habang
nakakandong kay Jonas at baka masuntok pa ako nito sa mukha ng dahil sa inis.
"Daddy, bitaw ka po." Ang utos ni Janisse sa ama habang hawak-hawak ang braso
nitong nakapulupot sa kanyang bewang.
"Just let him come near us." Anito habang nakatuon pa rin ang buong pansin sa
hawak-hawak nitong cellphone.
"Da..." Ang nakasimangot na tawag ni Janisse sa akin. Wala akong nagawa kung hindi
ang lumapit dito at yumuko. Madali lang naman maabot ang mukha nito dahil
nakatagilid ito ng upo habang ang mga paa ay nakapatong sa puting sofa. Ayokong
nagtatampo ang isang 'to dahil ang hirap nitong amuhin.
Hahagkan ko na sana ang noo niya ng biglang yumuko ang bubwit kong anak.
Pakiramdam ko tumigil sa pag-ikot ang mundo ng dumapo ang labi ko sa medyo

magaspang na pisngi ni Jonas dala ng tumutubong balbas dito. Nanlalaki ang mata
kong inilayo ang mukha ko palayo sa kanya. Mabilis akong tumalikod at napasapo sa
labi ko.
"S-sorry, Jonas." Ang paghingi ko dito ng pasensya. Nakatalikod pa rin ako dito
dahil natatakod ako sa reaksyon niya.
"Apology not accepted. If you want to apologize face me properly. You don't turn
your back on someone when you're giving an apology." He said flatly.
And you don't turn your back on someone who's going to give a sincere apology.
Humarap ako sa kanyang likuran at napatungo. "I'm sorry. It was an accident...hindi

ko sinasadyang hal—"
"Apology accepted. Paliguan mo muna ang mga bata bago tayo kumain. We're going out
after." Ang utos niya matapos akong putulin sa pagsasalita ko. Mariin akong
napakuyom sa kamao ko. Nakakainis! Ang sarap kutusan ng lalaking 'to.
"O-okay." Ang sagot ko nalang dito.
"Janisse, Jaiden, go up to your room and take a bath." Ang pagtawag niya sa dalawa.
Tumango ang kambal at bumaba sa sofa. Naunang bumaba si Jaiden at inalalayan si
Janisse sa pagbaba mula sa kandungan ng ama.
Kumapit sa magkabila kong kamay ang dalawa pagkalapit sa akin. Tahimik kaming
naglakad tatlo papunta sa may hagdanan.
"Nak, 'wag mo ng gawin ulit 'yon, okay? Hindi 'yon nakakatuwa, Janisse." Ang sermon
ko dito. Nakayuko pa rin ito pero humigpit ang kanyang kapit sa kamay ko.
"Sorry po, dada."
"Very good." puri ko dito bago ko pinisil ang kanyang kamay na nakahawak sa akin.
Tumunog ang doorbell bago pa ma. kami makahakbang pataas sa hagdanan. Iniwan ko
muna sila Janisse doon para puntahan ang pinto. Bahagya akong yumuko para buksan
ang video doorbell camera na nakakabit sa gilid ng may kalakihang pinto at tingnan
ang tao sa labas.
"That's probably Dr. Montseratt" Napalingon ako kay Jonas na nakatayo sa likuran.
Halos magkadikit na ang harapan niya sa likuran ko ng mas lumapit pa ito sa akin.
Umayos ako ng tayo ng maramdaman ko ang kanyang braso sa gilid ng aking mukha. I
was so tensed while he was typing the door code na hindi ko na nagawang umalis sa
harapan niya.
"Go up and don't look at the door." Bulong niya sa tenga ko bago lumayo.
But I didn't follow him, tiningnan ko lang ang likuran niyang papunta sa
pinakaharapan ng pinto.
Mukhang tama nga yata ang sinabi kanina ni Migo na maraming gwapo dito sa isla.
"Oh wow..." Ang mangha kong sabi habang nakatingin sa lalaking kakapasok lang.
Hindi alintanang napalakas pala ang pagkakasabi ko nun.
Agad na namula ang mukha ko ng pareho silang napatingin sa akin. Jonas was glaring
hard at me while the other one was giving me the sexiest smirk I have ever seen in
my entire life.
"Go up, Denisse. NOW." Jonas commanded me with his deep, authorative voice. Hindi
ako nakaalma dito.
Wala na ang mga bata sa hagdanan kaya sa palagay ko ay nauna na itong umakyat sa
itaas.
"Damn you, bro! He looks so fucking cute. You should've let him stay para ganahan
naman akong gamutin ka. Pinsan mo ba 'yon? Do you have his number?" Ang narinig ko
pang tanong nito habang paakyat ako sa itaas. Napailing nalang ako.
Pagkarating ko sa kwarto, nagkakagulo na ang dalawa sa banyo. Nagbabasaan ba naman

ng tubig galing sa bathtub.
"Janisse! Ikawng bata ka, magdahan-dahan ka nga muna at may sugat ka pa. Ikaw rin
kuya, wag muna kayong masyadong magalaw dito sa banyo." Ang paalala ko sa dalawa.
Nakinig naman sila sa akin kaagad at tumigil na rin sa paglalaro.
Tinulungan ko silang magsabon at shampoo para hindi kami magtagal dito sa banyo.
Pati ako ay nakiligo na rin. Pasado alas otso na ng umaga at nag-aalala ako na baka
malipasan ang dalawang 'to ng gutom. Pagktapos nilang maligo ay ginamot ko muna ang
mga sugat nila bago dinamitan.
Isang pares ng floral print shirt at white pants ang pinasuot ko kay Janisse at
Jaiden. Ang kulay lang ng damit nila ang magkaiba, itim ang damit ni Jaiden at puti
naman kay Janisse. Pinaresan nila ito ng puti ring sapatos na binili Jonas. Lahat
ng mga gamit na binili niya sa mga bata ay tamang-tama ang sukat. Pati rin yong mga
gamit ko.
"Ma, gusto ko pong bun 'yong hair ko." request ni Janisse habang pinapatuyo ko ang
buhok ni Jaiden.
"Sure."
Pagkatapos naming mag-ayos tatlo inaya ko na silang bumaba. Simpleng puting t-shirt
at pink na sweatshort lang ang suot ko.
Pagbaba namin nakasalubong pa namin sila Jonas at si doc. Mukhang papaalis na ang
huli.
"Hi! I'm Adrian Mont—" Iaabot sana ng gwapong doctor ang kamay sa akin ng harangan
ito ni Jonas.
"Umuwi ka na Montseratt." Pagtataboy ni Jonas dito.
Pero mukhang hindi natatakot ang lalaking 'to kay Jonas dahil nagawa pa nitong
tumawa. "I'll see you when I see you...?" mukhang hinihintay niya yatang sabihin ko
ang aking pangalan.
"Denisse po,kuya!" si Janisse na ang sumagot.
"Denisse. Goodbye." Kumaway pa ito bago lumabas ng tuluyang lumabas ng bahay.
Walang ekspresyon ang mukha ni Jonas ng hinarap niya kaming tatlo. He looked
seemingly calm, but I could feel a cold and dangerous aura pulsed around him.
Ramdam ko ang saglit na takot ni Janisse. Napahigpit kasi ito ng kapit sa akin. Ang
ikinagulat ko lang ay noong bumitaw ito sa akin at tumakbo papunta kay Jonas.
Niyakap niya ang paa nito, tumingala at binigyan ng matamis na ngiti ang ama.
"Daddy, don't be upset po mas gwapo naman kayo do'n eh. His eyes are very big po
and he's smaller than you. I don't like his hair too." Ang pampalubag loob na sabi
ni Janisse.
Tinaasan ito ng kilay ni Jonas at binigyan ng isang maliit na ngiti. "I'm not upset
but you have good eyes, angel." Anito at inakay si Janisse papunta sa kusina.
Lumingon si Janisse sa amin at ngumise.
This cunning little angel. Ewan ko nalang sa batang ito.
Itinigil ni Jonas ang sasakyan sa isang two-storey mall. Merong mangilan-ngilang

tao ang pumapasok at lumalabas mula doon. Some of them looks so simple and casual
pero alam kong hindi lang sila mga ordinaryong tao.
"Tayo na." Aya sa amin ni Jonas.
Tinanggal ko ang seatbelt ng dalawa at tinulungan silang bumaba. Naunang naglakad

papasok si Jonas at kami naman ay parang masunuring tuta na nakasunod sa kanya.
"Anong una niyong gustong gawin? Do you want to buy your toys and things first? Or
mag-grocery muna tayo?" Biglang tanong sa amin ni Jonas. Niyuko ko ang dalawa na
nakatingala pa rin sa akin. Tinanguan ko sa kanila para sabihing sila ang ang
masusunod.
"Toys po." Ang excited na sagot ni Janisse. Napakapit pa ito sa kamay ni Jonas.
"Yo! Jonas, Anong nangyari sayong gago ka? At sino to? Anak mo? Pasikreto ba kayong
nagkaanak ni Shanice?"
Nanlaki ang mata ko ng makita ang taong tumawag kay Jonas. Malakas na kumabog ang
puso ko ng makita ito. Pakiramdam ko pumunta lahat ng dugo ko sa aking ulo. Leon
Val Alfar. The fucking shit who asked his uncle to drug me.
Bahagya kaming lumayo ni Jaiden dito. Mabuti nalang at naisipan kong magdala ng cap
kanina. Iyon ang isinuot ko at maiging itinago ang muka.
Tumingala si Janisse kay Leon at naluluha itong tiningnan. This feels like deja vu.
I wanna pull the twins out of here and prevent them from hearing another painful
rejection.
"Sorry po, akala ko po ka——"

Hindi natapos ang sasabihin ni Janisse dahil sinapawan ng malaking boses ni Jonas
ang maliit nitong boses.
"He's my kid and you better keep your mouth shut, Alfar. Sa kabaong ang bagsak mo
kapag ipinagkalat mo 'to. I will keep an eye on you. Ayusin mo yang mga galaw mo."
banta niya dito. Nakita ko ang pagbabago ng ekspresyon ni Leon. I can no longer
find his usual arrogant aura and fake friendly smile. Just a scared little mouse.
Nilingon kami ni Janisse na may malaking ngiti. He just showed me his precious
gummy smile. Nakita ko ring ngumite si Jaiden dito.
Is this real? Is this really real? Hindi niya dineny si Janisse di ba?
-----------------------------------------------------------
Hello bello guyses! This is my compensation for my mistake yesterday. Pasensya na

po kung naconfuse kayo sa huling parte ng chapter gawa ng pagkahalo ng POV ni
Denisse at ng third person. Lutang na lutang lang po ako kahapon hahaha. Sorry po!
Hahaha.
Saka all out na update na ako dahil baka huling update ko na next week. Lifeline
na kasi ng load ko na ibinigay lang din aa akin ng mga readers dito. Huhuhu! Thank
you po. Baka wala na po talaga akong update update hanggang ngayon kung hindi dahil
sa inyo.
Baka pag nakatrabaho na ulit si papa pa ako makapag load ulit. Ayon lang po! Love
you all! Mwuah mwuah! Chup chup! Ciao!
19
Tahimik lang akong nakamasid sa kambal ko habang nililibot nila ang buong store na
puno ng laruan. Kahit sino naman siguro ay matutuwa dito. Paraiso ito sa mga batang
kagaya nila Janisse at Jaiden.
Iniwan muna kami ni Jonas dito dahil may pupuntahan daw siya saglit. Hindi na ako
nagtanong dahil alam ko namang hindi niya ako sasagutin.
Napangiti ako ng makita ang kislap sa mata ni Jaiden. Kahit minsan ay napaka-mature
nito mag-isip at gumalaw, it doesn't change the fact he's still 7. Bata pa rin ito
at kagaya ng isang normal na bata nahuhumaling pa rin ito sa mga laruan. Dahil nga
bawal kaming lumabas-labas hindi ko sila gaanong nadadala sa ganitong lugar. Sa
online lang kami nakakabili ng mga laruan nila.
Next next month ay birthday na ng dalawa. Pakiramdam ko sobrang bilis ng panahon.

Parang kahapon lang ay iyak ako ng iyak dahil sa pinaghalong tuwa at pagod
pagkatapos ko silang iluwal. Kahit nanganib ang buhay ko noon habang pinapanganak
sila hindi ko 'yon pinagsisihan. Madaling napawi ng maliliit nilang ngiti ang lahat
ng pagod at sakit na naramdaman ko habang pinagbubuntis at pinapanganak ko sila.
Hinding-hindi ako mapapagod magsakripisyo para sa kanila. Hindi ako mapapagod na

alagaan sila habang-buhay. Kahit minsan nakakafrustrate at nakakastress na rin
hindi ko 'yon alintana makita ko lang silang maayos at masaya.
"Nak? Bakit hindi pa kayo namimili? Di ba sabi ng daddy niyo kahit ano?" Ang
nagtataka kong tanong sa dalawa dahil puro tingin-tingin lang ang ginagawa nito.
Nakita ko ang pagdadalawang isip ni Janisse habang nakatingin sa isang LEGO kit.
"Eh kasi,dada,ang mahal po ng toys nila." Ang sabi nito sa akin habang kumakamot sa
kanyang noo.
Kinuha ko mula sa shelf ang isang LEGO Star Wars Millenium Falcon kit at tiningnan
ang presyo nito. Napangiwi ako sa nabasang sampung libo. Anong klaseng laruan ba
'to? Bakit ang mahal naman yata? Sunod kong kinuha ang kanina pa tinitingan ni
Jaiden na GLOOMHAVEN. Mahigit pitong libo din ang presyo nito.
Kaya siguro nagdadalawang isip ang dalawa. Hindi sa pagiging kuripot pero tinuruan
ko kasi silang maging masinop sa pera. I taught them how to value money, how to
spend it wisely at kung paano ito ipunin. Hindi naman kasi kami nagtatae ng pera.
Walang kasiguraduhan ang mundo. Bukas o makalawa maaaring mawala sa amin ang perang
meron kami ngayon.
"What's the matter here?" Sabay kaming tatlo na napalingon sa pinanggalingan ng

malalim na boses.
Nakakunot ang noo ni Jonas habang papalapit sa amin. Ang isang kamay niya ay
nakapaloob sa bulsa ng kanyang shorts at ang isa ay nakasampay sa kanyang arm
sling. Hindi na rin nito suot ang itim niyang cap.
"Daddy, ang mahal po ng toys nila. 'Wag nalang tayo mag-buy marami namang toys
binigay si uncle Francis. Tapos may toys pa kami sa old house natin." Ang sabi ni
Janisse dito habang ibinabalik ang laruang hawak-hawak ko sa shelf nito.
Janisse and Jaiden...lahat ng naiipon nilang pera mula sa kanilang baon na isang
daan sa isang linggo ay ibinibigay nila sa akin. Sa halip na ipabili ng laruan they
would ask me to buy foods and toys for the street children. Bilang isang magulang
hindi ka ba mapa-proud na sa ganoong edad ay nakakapag-isip na ng ganoon ang mga
anak mo?
"Angel, you don't have to worry about that. What you should worry right now are the
the toys you're going to buy."
Tumingin sa akin si Janisse para humingi ng tulong. Nang hindi niya makuha ang
reaksyong gusto niyang makuha sa akin inilipat niya ang kanyang tingin kay Jaiden
na tahimik lang sa tabi.
"We don't need it. Itatapon niyo lang din naman yan pag-alis namin." Ang walang ka-
interes-interes na sagot nito sa kapatid.
Nakita kong saglit na pagngitngit ng ekspresyon ni Jonas. Umigting ang panga nito
habang nakatingin sa malayo.
"Jaiden..." Ang nagsusumamo kong pagtawag dito.
"I will not let you play with the kids in our house kung hindi kayo pipili ng
laruan dito." Ang pagbabanta niya sa dalawa na ikinasimangot ni Janisse. Naiiyak
itong tumingala sa ama at yumakap.
"I'm sorry po."
Ngayon lang nagkaroon ng kalaro at kaibigan sila Janisse kaya hindi ko masisisi ang
bata kong maapektuhan siya sa banta ng ama.
Jonas let out a sigh and squatted down infront of Janisse. He tilted his head
towards Jaiden's direction. "Come here, bud."
Dahan-dahan itong lumapit dito. May pag-aalinlangan sa bawat hakbang niya papunta
sa ama. Pareho rin silang nakatitig sa isa't-isa. Nagta-tyantahan ng mga tingin at
galaw ng isa't-isa. Hindi ko mabasa kung ano ang iniisip nilang dalawa dahil
parehong walang emosyon ang kanilang gwapong mga mukha. They look so scarily
identical.
Nang makalapit si Jaiden dito, Jonas gave him a small smile. A gentle one. The kind
of smile a father will give to his son. Mukha nagulat si Jaiden sa ginawa nito pero
hindi niya yon gaanong pinahalata.
Tumingin-tingin ako sa paligid dito sa store at napahinga ng maluwag ng wala akong

nakitang ibang customer.
"I'm sorry." Napasinghap ako sa sinabi nito. Malumanay lamang ang boses nito habang
sinasabi iyon.
"I'm...I'm sorry for my mistakes, son."
Mabilis akong tumalikod para punasan ang mga luhang awtomatikong naglandas sa mga
pisnge ko. Hindi ko alam ang paglalagyan sa namumuong saya dito sa puso ko. I'm
hoping we could part with him na walang ano mang sama ng loob na bitbit ang mga
anak ko.
Muli akong humarap sa kanila at nakita ang namumula at lumuluhang Jaiden. Nakayuko
ito habang mahinang umiiyak. Nakatakip sa kanyang mga mata ang kanyang braso.
"Why can't you love us, dad? Is it really hard to love us?" Ang sunod-sunod nitong
tanong sa ama habang lumuluha.
Napatakip ako sa aking bibig at umiyak. I feel so bad for my kids. Ako ang dahilan
kung bakit sila nakakaranas ng ganito. Ako ang dahilan kung bakit kami
nagkakaganito. Sana hindi ko nalang ipinilit. Sana ako nalang mag-isa ang nagpalaki
ng mga anak ko. I should have shoulder the burden alone. Hindi sana kami hahantong
sa ganito.
"Hush, now. I'm sorry. I'm sorry, anak. Babawi si daddy sa inyo, okay? Let me make
it up to you." Tumabi ang tahimik na si Janisse at hinayaan ang kuya niyang
pumaloob sa mga bisig ni Jonas.
Jaiden cried for a little while. Pagkatapos nitong umiyak, tahimik itong
nagpatulong kay Jonas sa pamimili ng mga laruan. Ako naman ay nakasunod kay Janisse
na nanahimik pa rin simula kaninang umiyak ang kuya niya.
"Dada, are you happy po?" Tanong nito sa akin habang nakaharap sa mga laruang
manika. Medyo malayo na ang aisle na 'to kina Jonas.
Tumingin ako dito at umupo sa kanyang harapan. Marahan ko itong pinaharap sa akin
at nginitian. "Happy ka ba?"
Nahihiya itong tumango sa akin. "Para pong dream ko po. Dada, sana hindi to dream."
"Hindi 'to panaginip, anak. At masaya ako kapag masaya kayo. I hope you give your
daddy a chance. Gusto kong kahit na umalis na tayo sa puder niya, good pa rin ang
relationship ninyo. Hindi ibig sabihin na hindi na kami kasal hindi niyo na siya
pwedeng maging daddy sa inyo. Jonas will always be a part of you and your kuya's
life." Ang paliwanag ko dito.
This isn't the normal thing you should be telling to your kids but I have to accept
the fact that I made a mistake. Pinalaki ko ang mga anak ko isang magulong pamilya.
Nadamay ko sila sa mga mali kong desisyon. Because of that mistake, maagang nag-
mature ang mga anak ko. I feel ashamed for being an irresponsible parent.
"Mmm! I love you, Dada."
"I love you too." Hinalikan ko muna ito sa noo bago ako tumayo. "Do you want to buy
these toys anak?" Turo ko sa mga barbie dolls na nakadisplay.
Umiling ito at tinuro ang direksyon sa isang glass wall na na may...na may
nakadisplay na mga pint-sized cars.
"Nope. Let's go. Bibili pa tayo ng mga damit ninyo." Na sigurado rin akong
nakakalula rin ang presyo.
Everything here is expensive! Just the membership itself ay napakamahal na. Ang
Jollibee lang yata ang affordable kong nakitang nandito.
"You wanna get in?" Nilingon ko si Jonas na tulak-tulak ang isang cart na puno ng
laruan ng dalawa.
"Opo! Hindi naman ako bibili, dada eh. Titingin lang ako." Ang nakanguso nitong
sabi sa akin na ikinataas ng kilay ko.
"Hayaan mo na." Nagkatinginan kami ni Jonas na binigyan ako ng isang seryosong

tingin. B-bahala na nga!
Tumabi sa akin si Jaiden at humawak sa aking kamay habang papasok kami sa loob ng
malaking kwarto. Tahimik lang na nakasunod sa amin ang manager yata ng store dito.
"Ang ganda!" Ang masayang tili ni Janisse habang nagtatakbo kakatingin sa mga
sasakyan. Ako naman ay pinagpapawisan na kahit sobrang lakas na ng aircon dito.
Sino ba kasing hindi pagpapawisan kung magtatatakbo si Janisse dito parang tag
sekwenta pesos lang ang presyo nitong maliliit na sasakyan. Isang milyon para sa
isang pint-sized cars?! Eh pwede ka ng bumili ng sarili mong sasakyan nito ah.
"Ang ganda po, dada!" Ang masayang sigaw ni Janisse pagbalik sa akin. Pati si
Jaiden ay nakita ko ring excited na tumitingin sa mga sasakyan.
"Anak, magdahan-dahan ka naman sa pagtakbo. Gusto mo bang ikaw ang ipang bayad ko
dito?" Ang pananakot ko sa kanya habang pinupunasan ang kanyang mukha.
"Hindi po. Sorry po, dada." Ang paumanhin nito. Hindi ko tuloy maiwasang ma-guilty.
Ugh! Denisse!
"Janisse, Jaiden. Choose whatever you like. Bibili pa tayo ng mga damit ninyo at
mag-gro-grocery."
Nanlaki ang mata naming tatlo sa sinabi nito. Seryoso ba 'to?
"T-Talaga, daddy?!" Ang gulat na tanong ni Janisse dito.
"Yes." Sagot nito habang tumingin-tingin na rin sa mga sasakyang nakadisplay.
Tumingin siya sa akin at kinurap-kurap ang kanyang magagandang mata habang nakausli
ang ibabang parte ng kanyang mapulang labi.
Napahilot nalang tuloy ako sa aking noo. "Janisse..This is too much." Wala naman
akong problema kung i-ispoil ni Jonas ang mga bata kaunti. But not this much.
"Denisse," Tawag niya sa akin.
"B-Bakit?"
"Just this once." May halong pagmamakaawa sa boses nito habang sinasabi iyon.
"Please?"
Napalunok ako at tumango dito. How could I say no? Baka bigwasan lang ako ng
lalaking ito kapag sinabi kong hindi. Pera naman niya ang gagamitin kaya bahala na.
Madali lang lilipas ang dalawang buwan. I think hindi naman siguro ganoon kasama
kung matitikman ng mga anak ko ang pagiging ama ng isang Jonas Juariz sa kanila.
"Fine." Sunod-sunod na yes ang narinig ko mula sa tatlo. Ang ikinagulat ko ay ang
ginawang pagtakbo ni Jaiden papunta kay Jonas para makipag-apir dito.
Hinayaan muna nitong maglakad-lakad sa paligid ang mga bata bago siya naglakad
papunta sa akin.
"You look like an idiot when you smile. Bayaran mo muna ang mga laruan ng mga bata
doon." Napakunot ang noo ko sa sinabi nito sa akin. Idiot? Seriously? Hindi ko
naman siya inaano ah.
Inirapan ko ito bago tinanggap ang card na inilahad niya sa akin. "It takes one to
know one, Jonas."
"Ang birthday ng mga bata ang pin." Aniya bago ako muling iniwan para sundan ang
mga bata.
Kagat labi kong pinigilan ang aking mga ngiti habang hawak-hawak ang itim niyang
credit card. I'm kinda happy with his attitude towards the kids. Sana lang talaga
hindi na kami magkaproblema sa divorce namin. It would be good if we part ways in
good terms. Hindi lang para sa aming dalawa kung hindi para narin sa mga bata.
Pagkatapos naming mabayaran lahat ng mga laruan nila, pati na rin iyong mga pint-
size cars na ipinabili nila dumiretso naman kami sa mga damitan. Hindi ko na
tinanong kung magkano ang mga iyon dahil alam kong kikilabutan lang ako. Ipina-
deliver nalang niya yon sa kanyang bahay dahil masyado raw marami.
Kumpara sa toy store, mas maraming tao dito sa boutique. Sa tingin ko nga ay ipina-
close ni Jonas iyong tindahan ng mga laruan dahil paglabas namin may mga magulang
at mga batang naghihintay sa labas.
Mostly ay mga short sleeved hawaiian button up shirt ang binili ko sa kanila. Light
colors ang kay Janisse na personal niyang pinili at kay Jaiden naman ay mostly
black, dark blue at white ang kulay ng damit. Bumili rin ako ng mga maninipis na t-
shirt nila at ilang sando.
Binilhan ko rin sila ng twins na rillakuma bear onesie.
"Dada! Daddy! Kayo rin po! Buy kayo ng pareho sa amin ni kuya tapos mag family
picture tayo." Ang masayang sabi ni Janisse habang hinihila kami ni Jonas pabalik
sa aisle ng mga animal onesie.
Tumingin ako kay Jonas at hinintay kung ano ang magiging reaction. Actually,
hinintay kong tumanggi siya dito. I mean si Jonas...susuot ng ganitong damit?
Will he look cute? Or will he look hot? Sexy?
"May size ko ba dito?" Bigla niyang tanong sa akin dahilan para mapabalik ako sa
realidad. "Ang damit ang bibilhin mo, Denisse. Hindi ako. Stop staring at me."
There was a small smirk on his lips that I could barely tell habang sinasabi iyon.
Ang sarap...ang sarap...ang sarap niyang suntukin.
"W-What? I-I'm not staring at you. 'Wag kang feelingero." Ang sabi ko dito at
mabilis na kinuha ang naka-hanger na Rilakkuma bear onesie para ipagtanong sa store
clerk kung may size ba ni Jonas.
"Sir, uhm may XL size ba kayo nito?" Tanong ko sa lalaking naka-suit at nakatayo
malapit sa counter.
Pati ang store clerk nila ay may itsura din. In my 28 years of existence ngayon
lang ako nakakita ng mga lalaking masasabi ko talagang gwapo. May mga dati rin
naman akong mga schoolmates na may itsura but... Ewan patay na patay lang siguro
ako kay Jonas dati na hindi ko sila magawang ma-appreciate.
"Yes, sir. Sandali lang po." Sandali itong umalis bago bumalik bitbit ang XL size
nung damit.
"Here, sir." Aniya bago iyon iniabot sa akin. Pinasalamatan ko muna siya bago ako
nagtungo kina Jonas at ng kambal.
Naabutan ko silang tinatanong ni Jonas kung okay ba ang damit na kanyang itinataas.
"What do you think? Bagay ba sakin?" Tanong niya pagkalapit ko sa kanila.
Kahit naman ano bagay sa'yo.
Sobrang intense ng tingin na ipinupukol nila sa akin habang hinihintay ang sagot
ko. Palihim akong natawa sa ekspresyon nilang tatlo. Kapag ganito, litaw na litaw
ang pagiging mag-ama. Hindi mo na kakailanganin pa ang DNA test para masabing
magkadugo silang tatlo.
"Mmmm...bagay." Ang sagot ko nalang dito.
Pagkatapos kong sumagot, sunod-sunod na nitong tinanong ang opinyon namin sa mga
damit na napipili niya. Lahat ng tinatanguan ko ay binibili niya.
"How bout this?" Itinaas niya ang isang puting short sleeved hawaiian shirt na
katulad rin ng napili ko kanina. Napakagat ako ng labi ng maimagine na naka-couple
shirt kaming dalawa.
"Pangit." Ang walang paga-alinlangan kong sagot dito at mabilis na kumuha ng damit
sa kung saan. "Ito...ito bagay sayo!" Ibinagay ko sa kanya ang damit na nakuha ko
at hinablot ang damit na ipinakita niya.
"Ma, pang babae po 'yong binigay niyo kay, Dad." Napatigil ako sa pagbabalik ng
damit at dahan-dahang nilingon si Jonas. Hawak-hawak nito ang isang one-peice lace
swimsuit.
Mariin akong napapikit at napatakip ng mukha sa hiya. "Ugh!"
Matapos ang kahihiyan ko sa boutique, minabuti ko ng magpakalayo-layo kay Jonas.

Dahil dalawa ang listahan ko,nagpresinta silang tatlo na magpick-up sa mga ilalagay
namin sa pantry. Ako naman ang namili para sa mga ilalagay namin sa ref.
"Mabuti naman at normal lang ang presyo ng karne nila dito." Ang mahina kong bulong
habang naglalagay ng karne ng baboy sa tray ko. Ito na ang huli kong distinasyon
bago pumunta sa counter na sinabi ni Jonas.
"Yup. Our meats are fresh and clean too." Napalingon ako sa lalaking biglang
nagsalita sa tabi ko. Namilog ang aking mata ng makita na ang gwapong mama na
nakabangga ko kahapon pala ito.
"Hi!" Ang magiliw niyang bati sa akin. Binigyan pa niya ako ng isang nakakasilaw na
ngiti.
"Hello." Ang bati ko dito pabalik habang bago ko ibinigay sa lalaking magki-kilo
ang karneng napili ko.
Pagkatapos nitong maibalot inilagay ko na ito sa aking dala-dalang cart.
"Do you remember me? Ako 'yong nakabangga sa'yo kahapon. I'm really sorry for what
happened yesterday." Aniya. Huli ko ng namalayan na siya na pala ang nagtutulak ng
cart ko papunta sa counter.
"N-naku. Ako na diyan. Nakakahiyan naman sa'yo." Ang sabi ko at sinubukang agawin
ang handle ng cart.
"Nope. Isipin mo nalang na pambawi ko ito sa pagbangga ko sa'yo kahapon." Aniya
habang binibigyan ako ng isang napakagandang ngiti. Nagpahuli ako ng dito dahil
baka makita niya ang pamumula ko.
Nasa amin—more like nasa kanya ang atensyon ng halos lahat ng tao dito sa
supermarket. I feel like I'm walking with a celebrity tas ito ako, ang alalay niya.
"Hey! Masyado ka namang malayo sa akin." Tumigil ito sa pagtutulak ng cart at

hinila ako patabi sa kanya. "Am I that ugly that you refused to walk beside me?"
Taas kilay niyang tanong sa akin.
UGLY? Tumitingin ba siya sa salamin? Ni wala nga akong makitang kapintas-pintas sa

mukha niya eh.
"Ugly? I don't think that word will appear in one's vocabulary kapag kaharap ka
nila." Ang buong katotohanan kong sabi sa kanya.
"So you find me attractive?" May halong tukso ang boses niya habang tinatanong iyon
sa akin.
Napatawa na lamang ako dito. "Para-paraan ka pa eh. Gusto mo lang naman masabihan
ng gwapo. You're very handsome and attractive pero mas gwapo pa rin ang asawa ko
sayo."
T-teka... Mabilis akong lumingon dito sa nanlalaking mata at umiling.
"Please don't misinterpret, a-asawa kasi ang tawag ko sa mga celebrity crushes ko.
A-alam mo na haha."
Ugh! Umayos ka Denisse at baka ilunod ka ni Jonas sa dagat kapag nalaman niyang
ipinagsabi mong may asawa ka.
Ngumite ito sa akin bago tumawa. "Damn you're cute. Kung sino man ang asawa mo he's
a really lucky guy."
"Ah ha ha ha! O-oo ang swerte nga ni Zayn Malik. Siya kasi yong crush ko." Ang
awkward kong tawa dito habang pinupunasan ang namamasa kong kamay sa suot kong
damit.
Sorry, Zayn! But you were really my dream guy too.
Ang speaking of asawa. Di kalayuan ay nakita ko si Jonas na sobrang seryoso ng

mukha habang nakatingin sa amin. Sobrang kalmado ang mukha nito pero tila
nababalutan ito ng maitim na aura habang nakatingin sa direksyon namin.
Tumigil ako sa paglalakad kaya napatigil rin si...Jordan yata?
"Ano, dito na lang ako. Magbabayad na kasi ako. Salamat ha? I really appreciate it.
Quits na tayo." Ang nakangiti kong pasasalamat dito. Dahan-dahan kong binawi ang
handle ng cart mula sa kamay nito.
"I placed my number in your pocket. I hope to have a coffee with you someday. Pwede
mo ring isama ang mga anak mo." I don't know if my eyes are making up things but I
think I saw something flickered in his eyes. Like how lions watch their potential
preys.
But it was only for a second dahil nagmukha na naman itong maamong husky.
Pagkatapos naming magpaalam sa isa't-isa dumiretso na ako kay Jonas na sobrang
seryoso pa rin ang mukhan habang sinusundan ako ng tingin hanggang sa makapwesto
ako sa likuran nila.
"J-Jonas. Can you please stop staring at me?" Ang nauutal kong pakiusap dito.
Nakakailang na kasi ang ginagawa niyang pagtitig sa akin.
Bahagya siyang lumayo sa mga bata na busy kakanood sa kanyang cellphone at lumapit
sa akin.
"That'll be the last time you're talking to him, Denisse." Utos nito sa mababang
boses. Mabilis na tumibok ang puso ko ng mas inilapit pa niya sa akin ang kanyang
katawan. The familiar smell of his cologne and cigarette is invading my nostrils.
It's making me hot.
"Nagmamagandang loob lang si Jordan, Jonas." Ang pagod kong sagot dito at
dumistansya mula sa kanya.
"I don't care. You wouldn't like it when I'm mad, Denisse Juariz. I'm telling you."
His deep, cold voice was laced with danger.
I want to talk back pero napaurong ang dila ko. Not because I'm afraid of him but
of what he may do. I don't feel scared but I don't want to take his words lightly
either.
Both of us were silent habang hinihintay matapos ng cashier i-scan ang mga pinamili
namin. Mukhang naramdaman rin niyang wala sa mood si Jonas kaya buong pag-iingat at
pagmamadali niyang ginagawa ang kanyang trabaho.
Mariin akong napakapit sa braso ni Jonas ng muli ko na namang naramdaman ang ihi
ko.
"Jonas..." Ang mahina kong tawag dito. Matagal bago niya ako binalingan ng tingin.
"Naiihi ako." Ang sabi ko dito.
"Why are you telling me that? Nasa akin ba ang kubeta?" Ang sarkastiko nitong sagot
sa akin na ikinainis ko.
Ihing-ihi na nga ako magsu-suplado pa. Gusto ko lang naman magpaalam at magtanong
ng direksyon.
Tahimik akong bumitaw sa mga braso niya at naglakad paalis para sana magtungo sa
cr. Magtatanong nalang ako sa guard dito.
"Turn left then left again. That's the restroom for guys." Ang narinig kong sabi
niya.
Sasabihin din naman pala magsusuplado pa.
Mabilis ko lang nahanap ang cr dito dahil kahit ang cr ay may nakabantay ding
guard. Hindi rin ako nagtagal doon dahil patapos na si Jonas nang iwan ko sila.
Nang akmang lalabas na ako doon biglang may humablot ng kamay ko pabalik sa loob at
inilock ang pinto ng CR. Mariin nitong tinakpan ang bibig ko gamit ang kanyang ng
akmang sisigaw sana ako para humingi ng saklolo.
"Don't shout!" Ang utos niya sa akin habang tinatanggal ang kanyang kamay mula sa
pagtatapal ng bibig.
"S-Sino ka?"
-----------------------------------------------------------
Anh ewan ng chapter na 'to hahaha! Kayo na lang po ang humusga. Hindi ko na po
talaga kaya pang magbabad ng matagal sa screen ng cellphone ko dahil ang sakit na
ng aking mata. Hehe. 3600+ words is a ߘͰߘ masakit sa mata. Hehe ayon lang! Thank
you ol! Labyu! Mwuah mwuah! ͢‫ݤ‬
P.S. Thank you nga po pala sa nagsend ng isang fanart sa akin. ߘͰߘ I lab it po!
Thank you violetspeare
Violet Spear ͢‫ݤ‬
20
"Don't shout!" Ang utos niya sa akin habang tinatanggal ang kanyang kamay mula sa
pagtatapal ng aking bibig.
"S-Sino ka?" Ang kinakabahan kong tanong dito habang pilit na inaaninag ang kanyang
mukha.
Dahil sa suot nitong hoodie at mask nahihirapan akong kilalanin kung sinot ito.
Napakapamilyar ng boses at amoy nito. Hindi ko lang maalala kung saan o kung kailan
ko siya nakasalamuha.
Tinanggal nito ang suot-suot na hoodie at jacket at ngumite ng malapad sa akin.
"Hi, kuya!" Ang masiglang bati sa akin ng binatang nakausap ko kanina sa harap ng
bahay ni Jonas.
"Hello...Migo, right?" Tanong ko dito na tinanguan niya. "Migo, ano

kasi...naghihintay na 'yong mga anak ko sa akin. Pwede bang dumaan?"
"Opo. Pero kuya, pa-request naman oh. Kapag may nakita kayong matangkad na lalaki
na nakasuot ng asul na stripes shirt at itim na pants at nagtanong kung nakita niyo
ako. Pakisabi wala ha? Sige na, Kuya." Ang naiiyak na pakiusap nito sa akin habang
nakakapit pa sa braso ko.
"S-sige." Pag-sangayon ko dito. Hindi naman mukhang criminal ito. Sino kaya ang
pinagtataguan niya?
"OMG! Thank you, kuya!" Ang masaya niyang sigaw bago ako dinambahan ng yakap.
Lumayo ito sa akin at kinuha ang kamay ko. Inilagay niya doon ang isang maliit na
cylinder shaped box at isinara iyon. "Sayo na lang 'yan, kuya. Wala na akong
paggagamitan diyan. Keep your promise ah!"
Nagtataka man ay tumango pa rin ako dito. Inilagay ko nalang sa bulsa ng shorts ko
iyong ibinigay niya. Sa bahay ko nalang 'yon bubuksan at baka tuluyan ng magalit sa
akin si Jonas sa tagal ko dito sa cr. Nagpaalam ako dito at nagmamadaling lumabas
ng banyo.
Habang naglalakad ako sa aisle palapit sa guard na nagbabantay dito sa cr,

nakabangga ko pa ang isang lalaking nakasuot ng asul na stripes shirt at itim na
pants.
"Dr. Montseratt?"
Lumiwanag ang balisa nitong mukha nang tawagin ko ang kanyang pangalan. "Den? Den,
right? May nakita ka bang bubwit sa cr? Medyo may kaliitan iyon, maputi, singkit,
at nakahood na gray."
Si Migo ang agad na pumasok sa isipan ko habang inilalarawan ang bubwit na kanyang
hinahanap. Hindi ko alam kung ano ang meron o relasyon nilang dalawa ngunit wala
akong karapatang manghimasok sa problema nila.
"Nakita ko kanina pero lumabas din kaagad siya sa banyo pagkakita sa akin." Kung
ano ang ipinangako ko. Iyon ang tutuparin ko.
Napahilamos ito sa kanyang gwapong mukha at pagod na ngumite sa akin.
"Thanks. I should go now." Anito bago nagtatakbo paalis sa harapan ko. Nakaramdam
tuloy ako ng nakonsensya sa ginawa kong pagsisinungaling.
Pagkarating ko sa waiting area ng supermarket, hindi na maipinta ang mukha ng

kambal habang nakaupo sa tabi ng cart na may lamang mga supot.
"Saan ang daddy niyo?" Tanong ko sa dalawa pagkalapit ko sa kanila. Itinuro ni

Janisse ang daddy niya habang hawak-hawak ang cellphone nito.
Sinundan ko ng tingin ang hintuturo ni Janisse at nakita si Jonas na kausap ang

isang magandang babae. Ang postura nito ay katulad ng mga babaeng nili-link kay
Jonas sa mga balita.
What can I expect? Jonas can redeem his role as a father to our children but never
my husband. Hindi na ako aasang may magbabago pa sa pagtingin niya sa akin. Maybe
we could be friends. But as lovers? Husbands? Suntok sa buwan lang yata 'yon.
Inilihis ko ang tingin mula kina Jonas nang maramdaman ang munting kirot sa puso
ko. "Nagugutom na ba kayo?" Tanong ko nalang sa dalawa.
"Opo." Sagot ni Janisse sa akin habang ibinababa ang cellphone at ang isang kamay
ay nakahawak sa kanyang tiyan.
"Hintayin niyo ko saglit bibili lang ako ng hotdog."
Habang pabalik ako dito kanina may nakita akong nag-iisang food stand na may naka-
display na mga street foods.
Iilan lang din ang nakikita kong bumibili doon, mostly ay mga empleyado dito sa
mall.
"Ate, magkano po isang stick ng jumbo hotdog?" Tanong ko sa babaeng nagbabantay.

"Thirty five po, sir." Sagot nito. Nag-order ako ng walong na stick para sa amin.
Hindi ako sigurado kung kakain si Jonas pero binilhan ko pa rin siya. Tagda-
dalawang stick kaming apat since matakaw sa hotdog 'yong dalawa.
"Here's your order, sir. Two hundred eighty po lahat, sir." Aniya habang inaabot
ang paper bag na may lamang walong hotdog. Iniabot ko naman pabalik dito ang 500
pesos.
Habang hinihintay ang sukli ni ate kumuha ako ng isang stick ng hotdog at isinubo
iyon. Kumalam kasi ang sikmura ko.
"Ito na po 'yong sukli ninyo. Two hundred and twenty pesos po." Ang sabi ni ate at
ibinigay sa akin ang dalawang two hundred bills at isang orange twenty peso bill.
"Thank y—Hoy!" Hindi ko sinadyang mapasigaw ng malakas ng kagatin ng lalaking naka

asul na shirt at itim na pants ang hotdog ko.
Umakbay pa ito sa akin habang nginunguya ang hotdog na kinagat niya mula sa stick.
"Bakit mo kinain ang hotdog ko?!" Ang naiinis kong tanong dito at pilit tinanggal
ang kamay niya mula sa pagkaka-akbay sa akin.
"Gutom na kasi ako. Ang galing mo pang sumubo ng hotdog."
Teka, bakit parang ang laswa pakinggan ng sagot niya?
"A-ano?" Ang hindi makapaniwalang tanong ko dito.
"Ano?" Lumingon rin ito sa akin sa nanlalaking mata. Mukhang narealize na niya kung
gaano kalaswa pakinggan ang sinabi niya.
"I'm sorry, Den. I didn't mean it that way. Nakita kasi kita sa malayo na kumakain
ng hotdog kaya natakam rin ako. That's what I me—."
Hindi pa nga nito natatapos ang kanyang paliwanag ng may biglang humablot dito
papalayo sa akin.
"That's enough,Montseratt. Get out of my face bago pa mandilim ang paningin ko sa

iyo." Hinawakan ni Jonas ang braso ko at hinila papunta sa kanyang likuran.
"Dude, chill. Nanghihingi lang ako ng pagkain." Anito habang nakataas ang dalawang
kamay.
"Pulubi ka na ba at hindi ka na makabili ng sarili mong pagkain?" Ang walang

emosyong tanong ni Jonas dito.
Nagtama ang mata naming dalawa ni Doc. Binigyan ko siya ng isang mahinang iling.
Gusto kong iparating sa kanya na huwag na sana niyang patulan si Jonas. Tiningala
ko si Jonas at nakita ang matatalim nitong tingin na ipinupukol sa akin.
"Whatever, dude. Den, thanks for the food. I'll treat you next time. Bye."
Nagpalitan kami ng ngiti bago ito lumisan.
Hindi ko na rin hinintay si Jonas at naunang naglakad patungo sa mga anak ko. Bago
pa man ako makaabot kina Janisse at Jaiden, muli na namang hinablot ni Jonas ang
braso ko.
"Jonas, ano ba? Masakit!" Ang daing ko dito at pilit hinihila ang braso ko palayo
sa kanya.
"Akin na 'yong kinagatan ni Adrian." Ang seryoso nitong utos sa akin. Napataas ang
kilaay ko sa utos nito. Anong problema niya sa pobreng hotdog?
Dahil ayoko na ng gulo at atensyon, iniabot ko na dito ang kinagatang hotdog.
"Oh, ayan. Saksak mo sa baga mo." Ang inis kong sabi dito at buong lakas na hinila
ang braso ko dito.
Sa mga nagdaang araw na nakakausap at nakakasama ko si Jonas, unti-unting lumalakas

ang loob kong sagut-sagotin ito. Maybe because I stopped caring about my image in
front of him. Dati kasi para akong maamong tutang sunod ng sunod sa lahat ng
sinasabi sa akin ni Jonas. Ayoko siyang suwayin dahil natatakot akong mapagod siya
sa akin at iwan ako. Ngunit ngayon, malinaw na sa akin ang katapusan ng kasal sa
amin.
What's the point of trying to gain his affection kung gayong hinandaan na nga niya
ako ng divorce paper? Kahit ano pang effort ang gawin ko hihiwalayan at hihiwalayan
niya pa rin ako.
Nakita kong itinapon niya yong hotdog sa trashbin. Napailing na lang ako. Hinding-
hindi ko talaga makuha kung ano ang iniisip ni Jonas.
Pagkauwi namin sa bahay niya hindi ko na siya kinibo. Ewan ko kung anong pinagkaiba
ng ngayon at noon. Eh hindi rin naman kami nagkikibaon dati. Ah oo, siya lang yong
hindi ako kinikibo. Palaging ako lang ang nagi-initiate ng usapan sa pagitan namin
dati.
"Dada, nag-aaway po kayo ulit ni Daddy?" Tanong ni Janisse sa akin habang

pinapatulog ko silang dalawa ng kuya niya.
Kanina pa nakatulog si Jaiden dahil yata sa pagod kaninang umaga pero itong si
Janisse natulog sa sasakyan kanina kaya ang tagal makatulog ngayon.
"Nag-aaway? Hindi naman eh. Paano mo nasabi nak?" Tanong ko habang dahan-dahang
tinatapik ang bewang nito. Nakahiga ito patagilid paharap sa akin habang nakaunan
sa braso ko.
"Ganito kasi 'yong mukha ni Daddy kanina, da." Sumimangot ito at pinagtagpo ang
dalawang kilay.
Hindi ko maiwasang matawa sa itsura nito. Kuhang-kuha nga nito ang ekspresyon ni
Jonas kanina. Ang kulit talaga ng isang 'to. "HAHAHA! Ikaw talaga. Tinotopak lang
'yong daddy niyo kanina, nak. Hayaan mo na." Ang natatawa kong sabi dito. Yumakap
pa ito lalo sa akin.
"Dada, ang happy-happy ko po ngayon. First time po tayo complete family. Yong hindi
nahihiya si daddy sa amin." Humikab pa ito pagkatapos.
"Pagpasensyahan niyo na ang daddy niyo ha? Please don't hate your father just
because he wasn't a good husband to me, ang importante tinatrato kayo ng mabuti ng
dad niyo bilang anak niya. Your dad and I, we didn't have a good start. Hindi kasi
namin love ang isa't-isa noong nagpakasal kami kaya nahihirapan ang dad niyo na
maging asawa ko. Kaya ikaw Janisse, wag kang gumaya kay dada okay? Study first."
Ang mahaba kong pagkwe-kwento dito. Bigla ko tuloy naalala noong mga baby pa lang
sila palagi ko silang kinukwentuhan. Nakakatuwang pagmasdan ang mga mukha nila na
animo'y naiintindihan ang mga pinagsasasabi ko.
"Okay, po. Pero dada pwede naman po akong mag-study kahit may baby ako, 'di ba po?"
Lumaki ang mata ko sa sinabi. "Hehehe! Joke lang po, Dada. Ang funny po ng face
niyo." Hagikhik nito habang tinuturo ang mukha ko. Lokong bata 'to ah. Saan ba 'to
nagmana at hindi naman ako ganito ka maloko noong kabataan kom
"Tsk! Kung anu-anong kalokohan yang nalalaman mo. Kapag ikaw maagang mabubuntis
malulungkot talaga ako." Ang sabi ko dito na ikinanguso niya.
"Sorry po, dada. Kiss na lang po kita." Aniya bago inabot ng maliliit niyang kamay
ang pisnge ko at hinalikan ako sa labi, ilong at noo.
Nangingite nalang ako habang inaayos ang pagkakahiga niya. Sa mga ganitong galawan
ng bubwit na 'to ako madaling napapaamo.
"Anak...tungkol sa nangyari sa inyo ng kuya mo sa school niyo. Hindi ka ba nabo-

bother doon? Wala ka bang gustong sabihin sa akin tungkol doon?" Ang malumanay kong
tanong dito habang inaayos ang kanyang buhok.
Simula noong nasa ospital kami hanggang ngayon, I'm silently monitoring their
mental health. Kagaya nga ng palagi kong nababasa at nakikita, mental health is
just as important as your physical health. That incident can cause a heavy burden
to my kids. Pwede nitong maapektuhan ang paglaki ng mga anak ko.
Matagal bago sumagot si Janisse habang nilalaro ang butones ng pajama shirt ko.
"Sometimes lang po bumibilis 'yong heart ko kapag nakarinig ako ng loud noise. Pero
I'm not afraid naman po cause I'm aready a big boy and a superhero. Tapos sabi din
ni kuya kapag nag-need ako ng help ire-rescue niya po ako." Tumigil ito at humikab.
"Da, sleepy na po ako."
"Hmmm...goodnight, angel ko. I love you." Bulong ko sa kanya bago ko siya hinalikan
sa noo.
Goodnight, my little brave men. Walang karapatan si Dada na maging mahina kung
ganito kayo katapang.
Pinaikot ko ang laman na alak sa babasaging baso habang nakamasid sa mahimbing na

natutulog kong mga anak at asawa.
Asawa huh?
I should be happy about this divorce. This was our destined ending to begin with. I
entered this marriage with nothing but hatred, disgust and regret.
Pwede naman akong maging ama sa mga anak ko ng hindi nagpapakasal sa kanya. Bakit
kinakailangan pa nila akong ipitin ng ama niya para lang pakasalan siya?
Walong taon. Tangina. Napakahabang panahon ang naiwaldas ko sa kanya. Nakaya kong
magtiis ng walong taon na kasal sa kanya hindi lang dahil sa mga banta ng gago
niyang ama. Hinihintay ko rin siyang lumuhod sa harapan ko at magmakaawang makaalis
sa impyernong ginawa niya para sa amin. I want him to regret putting me into this
mess.
Regret huh? I couldn't even see any doubt in his eyes while talking about the
divorce. Nakakapag-init ng ulo ang determinasyon nitong makawala sa pagkakatali sa
akin.
After slowly exposing Denisse to the world, he gains more and more beasts coming
after him. At naiirita ako sa atensyon na ibinibigay niya sa kanila. Hindi ko pa
nga siya tuluyang pinapalaya sa hawla pero ito at ambilis nang makanap ng mga
pamalit sa akin. Ang dali nitong tumingin sa ibang lalaki na para bang wala ako sa
paligid.
I hate the surprise and admiration in his eyes everytime he looked at the guys
here. The way he looks at them like they're better than me. Ang sarap nilang isilid
lahat sa loob ng itim na basurahan at ipatapon sa dagat.
I hate the looks he's giving the other guys because those are the looks he used to
give me before. I hate the way he looked at the world beyond our home. He looks
like a bird ready to fly away from me without even giving me a glance. He looks so
eager and excited to leave me behind.
At naiinis ako tuwing nakikita silang tatlo na masaya ng wala ako...because I can
imagine them being in another man's home. It's making me sick.
"This is fucking crazy. What the fuck is wrong with me?" Inisang lagok ko ang alak
at nakapikit na tumingala. Nagkasalubong pa ang kilay ko ng maramdaman ang
pinaghalong pait, anghang at init na dumadaloy sa lalamunan ko.
Kinuha ko ang aking telepono mula sa katabing lamesa at i-denial ang numero ni
Shanice. Kailangan kong marinig ang boses niya para matauhan ako sa mga naiisip
kong kahibangan.
-----------------------------------------------------------
Sinubukan ko lang naman po mag-POV ni Jonas. HAHAHAHA! Pramis po, sinubukan ko
talaga pero mukhang ewan ang POV ni Jonas. Matagal pa siguro ang susunod niyang POV
dahil nahihirapan ako sa utak niya. Hahaha! Bahala na kayong mag-judge. Char! Ayon
lang po! Sankyu ol! Mwuah mwuah! Chup chup ߘ! Ciao!
21
It's been more than week simula nang huli kaming pumunta ng mall. It's been more
than a week na rin nang hindi ko na pinapansin si Jonas. Unang-una, I consumed too
much energy just from keeping up with him. Napakalabo rin ng mga salita nito at
hindi ko na alam kung paano 'yon iintindihin. I'm just doing this for my kids.
Wala naman sigurong mawawala‫ آ‬except our marriage— kung hindi ko siya papansinin.
'Gaya pa rin naman kami ng dati. Kagaya nga ba?
May kaunting pagbabago din naman sa relasyon niya sa mga anak namin. He's been more
of a father these days. Tinotoo nga ni Jonas ang mga sinabi niyang babawi siya sa
kanila. Akala ko hanggang pangako lang 'yon. He wakes them up with kisses every
morning at minsan ay ito na ang nagpapaligo sa dalawa. Siya rin ang nagtuturo sa
mga ito tuwing dadating na ang mga sasagutang exams mula sa dati nilang school.
Noong una ay ramdam kong naninibago rin ang dalawa sa pinapakita ni Jonas. Sa
tingin ko nga ay pati si Jonas naninibago rin pero masaya ako na unti-unti na
niyang naaayos ang relasyon nilang mag-ama. Dahil iyon naman talaga ang punto
nitong set-up namin. Everything was for the kids, from our marriage to our divorce.
Pagkatapos kong maglinis ng kwarto ng kambal bumaba na para ipaghanda ng meryenda

ang mga bata. Bitbit ko rin ang dalawang towel at pamalit. Sa lakas ng tili na
narinig ko mula sa kwarto nila ay sigurado akong naliligo na ang dalawa sa pawis.
Dumiretso ako sa kusina at kumuha ng water bottle mula sa ref. Kumuha rin ako ng
mga cookies na binake ko kanina at inilagay sa isang bowl. Lumabas ako pagkatapos
at tumungo sa mga batang masayang naglalaro. Dahil medyo maayos na ang mga sugat ng
dalawa, mas naging malikot na sila kumpara sa dati. Nagtaka ako nang hindi ko
makita si Jaiden sa mga batang naghahabulan sa may buhangin.
Nagpalinga-linga ako sa paligid hanggang sa makita ko ito di kalayuan. Nakaupo ito
at nakamasid sa kanyang kapatid at mga batang naglalaro. Of course, he's looking at
them with his infamous poker face. Itong batang 'to talaga, kahit kailan ay ang
suplado.
Napataas ang kilay ko nang makitang hindi pala ito nag-iisa may katabi itong batang
lalaki na nakangiting nagsasalita sa kanyang tabi. Base sa ekspresyon ng bata may
tinatanong yata ito kay Jaiden pero mukhang wala namang plano ang anak ko na
pansinin ito.
"Janisse! Magmeryenda muna kayo, nak." Tumigil sa pagtakbo si Janisse at lumingon

sa akin. Napatawa ako sa ayos nito. Sobrang dungis ng mukha! Ngayon ko lang
napabayaan ng ganito ang batang 'to.
Tumigil na rin sa pagtakbo ang ibang mga bata at lumapit sa akin. Nilingon ko si
Jaiden at nakitang patungo na rin ito sa akin. Akala ko susunod ang batang kausap
niya dito pero tumingin lang ito sa akin at ngumite.
"Kuya, bakit hindi mo inaya iyong kaibigan mo?" Tanong ko dito. Kumuha ako ng towel
at pinunasan ang mukha at hubad na katawan ni Janisse.
"We're not friends." Ang sagot nito bago tinanggal ang kanyang damit at nagpunas ng
katawan.
"Tito, tito! Cras po ni Rubie si Jaiden po!" Nabaling ang paningin ko sa batang
nagsalita at tumawa. Aba, humahatak na ng mga babae 'tong anak ko eh hindi pa nga
tuli. Tsk.
"Gwapo ba si Jaiden?" Tanong ko sa batang tinatawag nilang Rubie. Maliit ito at

maganda, halatang may lahing kano dahil sa kulay ng balat at buhok. Nahihiyang
yumuko ang bata at tumango. Nagtawanan naman ang mga bata. Naku, naku, itong mga
batang ito oh-oh.
Nakangisi kong tiningnan si Jaiden na wala pa ring reaksyon ang mukha. Tapos na
itong magpalit ng damit at kasalukuyang ngumunguya ng cookies.
"Kuya, gwapo ka daw at crush niya. Wala ka bang sasabihin?" Ang tukso ko dito.
Tumingin siya sa akin—iyong klase ng tingin na nagtatanong kung nahihibang na ba
ako.
"I don't need her opinion." Ang sagot nito at pasimpleng tiningnan ang batang babae
bago niya ibinalik ang kanyang atensyon sa pagkain.
"Yes!" Mahina man ang boses na 'yon pero hindi ito nakalagpas sa pandinig ko.
Nakita ko iyong batang kumausap kay Jaiden kanina. Nakakuyom ang mga kamao nito at
ang mukha ay tila nanalo sa lotto.
Akala ko ay papalagpasin lang ng batang babae ang sinabi ni Jaiden pero nagulat ako
ng lumapit ito sa anak ko. Naiiyak niyang tiningnan si Jaiden.
"You don't like me ba? Pretty naman ako eh tapos smart din ako."
Hindi ito sinagot ni Jaiden at nagpatuloy lang sa pag-inom ng tubig. Ni hindi nga
niya ito tinapunan ng tingin.
"I don't like you." Ang sagot nito na ikinatahimik ng lahat.
"Kuya, you're so mean!" Saway ni Janisse dito.

"I'm just being honest." Ang sagot nito sa kapatid bago naglakad papasok ng bahay.
"Kuya? Saan ka pupunta?" Pagtawag ko dito. Hindi ba dapat ang batang babae ang
unang aalis dahil sa naganap? Bakit si Jaiden ang nag-walk out?
"Study." Ang simpleng sagot nito hanggang sa tuluyan na nga siyang makapasok sa
loob ng bahay.
I sighed deeply and look at the little girl in front of me. I feel bad for her.
"Sorry, baby ha? Mga bata pa naman kayo eh. Study first muna. Stop crying na, ang
pretty-pretty mo eh." Ang pag-aalo ko sa bata.
"Even if pretty po ako or smart, Jaiden won't like me anyway." Ang sagot nito
habang umiiyak bago nagtatakbo palayo sa amin.
Muling bumalik sa paglalaro ang mga bata at ako naman ay pumasok sa loob ng kusina.
Doon kasi ako dumaan palabas. Nadatnan ko doon si Jaiden na may sinusulat sa papel
habang nakabukas ang isang libro. Ito 'yong physics book na ipinabili niya kay
Jonas.
"Jaiden..." mukhang hindi ako nito narinig kaya naupo ako sa tabi nito at tiningnan
ang kanyang sinusulat.
"Jaiden." Medyo nilakasan ko na ang boses ko para marinig niya ako. Mukhang
nagsucceed naman ako dahil ibinaba niya ang kanyang hawak-hawak na ballpen at at
tumingin sa akin.
"I know, ma. I'm sorry. Hindi ko na uulitin." Aniya. Saglit ko ito tinitigan bago
ko hinaplos ang kanyang buhok. Jaiden is a smart kid at alam nito kung kailan siya
mali. Pero minsan ay lumalabas talaga ang pagiging Juariz niya. Iyong pagiging
masungit.
"Ano ba 'yang sinusulat mo?" Tanong ko. I scooted closer to him at pinanood ito.
"Quantum Mechanics." Pagkatapos nitong sumagot he started to explain a lot of

things that is making me quite confuse. May kaunti rin naman akong kaalaman pero
nakakamangha itong pakinggan mula sa kanya.
"Nak, what do you want to be?"
Noong 4 pa lang sila Jaiden at Janisse, doon ko narealize na they're different from
the other kids. Jaiden rarely speaks. Palagi itong may sariling mundo and he could
read by 4 and speak properly. He likes numbers very much, iyon ang una kong
napansin sa kanya. He can calculate complicated numbers with his mind. On the other
hand, Janisse likes talking about different places. Sinaulo nito ang capitals ng
iba't-ibang bansa at lahat ng city sa Pilipinas.
Kilala ang mga Juariz sa kakaibang talas ng mga utak nila kaya hindi na ako gaanong
nagtaka sa kanilang dalawa. Jonas was 14 noong grumaduate ito ng college. Ipinilit
lang siyang ipasok ng mama niya sa highschool for 2 years dahil gusto daw nitong
maka-experience si Jonas ng normal na buhay. Jonas was scarily amazing too.
"What do you want to be, Jaiden?" Napaangat ang tingin naming dalawa kay Jonas.
Umikot ito sa amin at kumuha ng tubig sa ref. And I tried so hard not to follow his
every move na palagi kong ginagawa dati. Para itong naglalakad na temptasyon.
"Cardiothoracic surgeon or a chemical engineer."

Lumapit sa harapan namin si Jonas at pinagmasdan si Jaiden ng maigi. Ngunit mabilis
kong iniwas ang aking paningin sa kanya ng ibinaling nito sa akin ang kanyanh
tingin.
"Take your time and enjoy your youth. You can decide later." Anito at umikot para
tumabi kay Jaiden.
Pagkaupo nito ay siya namang pagtayo ko. "Lalabhan ko lang itong damit niyo, nak.
Kapag gutom ka, may cookies pa diyan."
Pagkatapos kong sabihin iyon kay Jaiden ay naglakad na ako palabas ng kusina dala
ang mga damit ng kambal. Sleeping beside him everynight is enough torture for me.
Ayoko na siyang makasama pa sa iisang lugar ng matagal na para bang okay kami.
We're not okay. Sa kanila na lang ni Jaiden ang oras na 'yon.
Pagpasok ko sa kwarto ng kambal dumiretso ako sa laudry room dito. Kinuha ko na

rin ang ilan pang maruming damit sa basket.
"Son of a g—Jonas?!" Muntikan na akong mahimatay sa gulat nang makita si Jonas na

nakasandal sa hamba ng pintuant. I was too engrossed in my work na hindi ko ito
namalayan doon.
"So, You've finally notice me. What a surprise." Wala akong makitang ano mang
ekspresyon sa kanyang mukha habang sinasabi iyon. Malalim lamang itong nakatingin
sa akin.
Agad akong nag-iwas ng tingin at dumaan sa gilid nito para lumabas sa laundry room.
Masyadong maliit ang kwartong iyon para sa amin. Pakiramdam ko naikulong niya ako
doon.
"A-anong kailangan mo Jonas?" Tanong ko dito. Kinuha ko ang mga damit naming apat
at sinimulang tupiin iyon.
Narinig kong tumunog ang cellphone ko at napangiti ng makita ko kung sino ang nag-
text. Si Jordan. Napadaan ito sa harap ng bahay around three days ago habang nagjo-
jogging ito. Ayoko sanang ibigay sa kanya ang numero ko pero ewan ko...natutuwa
akong kausap ito. Mukhang hindi naman kasi ito masamang tao.
Parang baliw rin itong nagse-send sa akin ng memes ba 'yon? Iyong mga litratong nay
nakakatawang mga captions. Mukha daw kasi akong depressed kaya bilang isang
mabuting mamemeryan ay obligasyon daw niyang pasayahin ako. Baliw talaga.
Magre-reply na sana ako dito nang biglang hilahin ni Jonas ang cellphone ko at
kunot-noong tiningnan ang mga mensahe sa screen.
"Jonas. Please, akin na yang cellphone ko." Ang mahinahon kong pakiusap dito at
sinubukang abutin ito sa kanyang kamay.
"So itong gago pala ang dahilan kung bakit mo ako iniiwasan." He said like it was a
matter of fact.
Totoong iniiwasan ko siya pero hindi iyon dahil kay Jordan.
"Didn't I told you to never talk to that son of a bitch? What is this, Denisse?!"
He was eyeing me dangerously.
There was anger and threat on his eyes pero hindi ako nagpatinag. I stared back at
him. Hindi pwedeng laging ganito. "Wala kang karapatang diktahan ako sa kung sino
man ang kakausapin ko Jonas."
"Hanggat nakakabit pa ang apelyido ko sa pangalan mo may karapatan ako sa buhay

mo," he answered seriously. Hindi naman ito nagbibiro but I don't know why I find
it ridiculous.
Natatawa akong napailing sa sagot nito. He's using the 'surname' card again. Ano ba
talagang gusto ng lalaking ito? Why is he acting like my husband?
"Stop acting like my husband! You don't know how much I wanted to get rid of your
surname next to mine." Ang may panggagalaiting sagot ko dito.
Magkasalubong ang kilay na humakbang ito papalapit sa akin. I tried to move away
pero itinulak niya ako sa kama at dinaganan.
"J-Jonas!" Tinulak ko ito sa kanyang dibdib pero masyado siyang mabigat. Masyado
siyang malaki. He's putting all his weight on me.
"I am your husband, Denisse. I am your fucking husband! Kaya kapag sinabi kong
hindi ka pwedeng makipag-usap sa kahit kaninong lalaki maliban sa akin. Susundin.
mo." The way he said it was domineering and authorative. There was no threat pero
sa tono pa lang ng boses niya mapapatango ka na.
Mariin akong tumitig dito pabalik at sinapo ang kanyang mga pisngi. For a second
his expression changed from mad to shock pero agad ding nawala iyon.
"Jonas, for eight years I have always prayed for you to be a husband to me. Kahit
sa panaginip man lang. But I get tired, Jonas. You shattered every hope that's left
in my heart. Sinisira mo lahat ng pag-asa ko tuwing nakikita kitang kasama ang
iba't-ibang babae. Tuwing naririnig kitang kausap si Shanice. Jonas, pagod na ako.
Ayoko na. Naiintindihan mo ba?" Humugot ako ng malalim na hininga at mariing
pumikit ng maramdaman ang paninikip ng aking lalamunan at pagtulo ng mga luha ko.
"Narinig kitang kausap si Shanice noong ikalawang gabi namin dito. Hindi ako
nagsalita kasi ayoko na ng gulo. Pagod ka na sa akin?" Mukhang nagulat ito sa
sinabi ko kasi mas nangunot pa ang noo nito.
"Paano naman ako ha? Akala mo hindi ako pagod? Anong karapatan mong diktahan ako
kung sino ang kakausapin ko, Jonas? kung ikaw mismo hindi mo magawang maging tapat
sa akin? You never acted like you were married to me kaya hindi mo ako masisisi
kung aakto din akong hindi kita asawa. Kasi hindi naman talaga. Kasal lang tayo sa
papel. At kung lalapagan mo ako dito ng pina-revise mong divorce paper pi—"
I wasn't able to finish what I'm saying dahil bigla ako nitong siniil ng halik. He
traced his tongue on my lips at sinubukang ipasok ang dila niya. Pero hindi ko ito
pinagbigyan.
Shit! Wag ka ng marupok, Denisse!
I thought he'd give up but he bit my lower lips kaya napabuka ako sa aking bibig.
Mabilis niyang naipasok ang kanyang dila sa bibig ko at inangkin iyon. He invaded
my mouth with urgency and dominance. Para itong haring minanduhan ang dila at labi
ko.
Napakapit nalang ako sa damit niya because I was too overwhelmed. He guided my
tongue to dance with his. Noong una ay pinilit kong itikom ang aking bibig but he's
too good. It was aggressive but mind-blowing. Hilo at hinahabol ko ang aking
hininga matapos itong humiwalay sa akin.
"Shut the fuck up, Denisse." Ang habol-hininga niyang bulong sa tenga ko.
-----------------------------------------------------------
Ayan na po si bhosxz Jonas at bhosxz Denisse. HAHAHA! Share ko lang, tuwing
nagbabasa ako ng isang kwento, isa sa napapansin ko ay naa-adapt ko ang style of
writing ng huling author na binasa ko. Hindi ko alam kung bakit ko iyon ginagawa.
Kaya pasensya na kayo kung hindi consistent ang style of writing ko hahaha! Ayon
lang. Tenky alll! Mwuah mwuah! Chupchup! Ciao!
Bahala na kung magalit kayo kay Jonas basta kinikilig ako habang sinusulat ito.
HAHAHAHA!
22
My eyes followed Denisse's every move he makes in the kitchen. Pagkatapos ko itong
halikan ilang araw na ang nakakalipas, akala ko ay magbabalik-loob na ito sa akin.
I thought he'd give in to me again. Pero mas lalo lang ako nitong iniwasan.
And it's making me crazy. Nawalan na rin ako ng ganang kausapin si Shanice simula
noong sinabi ni Denisse na nahuli niya akong kausap ito. I feel like he's slipping
out of my grasp. And I don't like the feeling of losing what's mine over someone.
Inilapag nito ang tasa ng kape sa harapan ko bago ito naglakad paalis sa akin. He
didn't even asked me if I wanted something else like he used to do. Ganun na ba
siya ka-atat makipag-usap sa putanginang Jordan na 'yon?
I turned around and caught his arms. Hindi ko makita ng maayos ekspresyon nito
dahil tanging liwanag lang na nanggagaling sa buwan ang ilaw dito sa kusina. I woke
him up in the middle of the night para magpatimpla ng kape. It's not that I'm
incapable of creating my own coffee but I want him to suffer with me. Ilang gabi na
akong walang maayos na tulog dahil sa kanya.
"M-may kailangan ka pa ba?" Bumaba ang tingin ko sa bibig nito.
He's ruining my system. Palaging bumabalik sa isipan ko ang labi niya. That fucking
delectable lips. Sometimes I find myself staring on his lips. Parang gusto ko
nalang hilahin ang mukha niya at siilin ng halik ang bibig nito. Ang bibig nitong
naglalabas ng mga di kaaya-ayang mga salita. Naiinis ako tuwing lumalabas sa bibig
nito ang salitang divorce at hiwalay.
"Samahan mo ako." It wasn't a question or a statement. It was a command.
"Jonas, it's already one in the morning. Maaga pa akong maghahanda para bukas."
Aniya at sinubukang hilahin ang kamay niya mula sa akin but I refused to let go.
Pakiramdam ko lalala ang pag-iisip ko sa kanya pag pinalagpas ko pa ang gabing 'to.
"I said, join me." Ang may diin kong sabi dito bago siya hinila papunta malapit sa
sliding door. Pinaupo ko siya sa pangdalawang lamesa doon at bumalik sa counter
para kunin ang kape ko.
Bago ko kunin ang ang kape ko, nagsalin muna ako ng gatas sa isang baso. Inilapag
ko ito sa harapan niya bago ako naupo. He looked up to me with a surprise look on
his face. Pabalik-balik ang tingin nito sa baso ng gatas at sa akin.
"A-ano to?"
"Ano sa tingin mo?" Balik tanong ko dito.
Iniwas nito ang paningin sa akin at tumingin sa malayo. "Sa taas ko na lang to
iinumin. Thank you."
"Sit down and drink your milk here." Utos ko dito nang makitang tumayo ito mula sa
pagkakaupo.
I heard him sigh deeply at naiinis na naupo muli sa harapan ko. And I couldn't help
but smirk at his annoyed face. Dinampot nito ang baso at mabilis na nilagok ang
isang baso ng gatas. Hingal niyang inilapag ang baso sa harapan ko.
My throat dried as my stares made it's way on his wet lips. It was slightly parted
at may kaunting gatas pang tumulo doon. Mas lalong nandilim ang paningin ko ng
dilaan nito ang ibabang labi niya at kagatin.
Fuck!
"Stop doing that." I almost growled at him. Parang tanga itong tumingin sa akin.
Halatang nagtataka ito sa inakto ko.
Kahit ako. Kahit ako ay nalilito rin sa nangyayari sa akin. I don't know why I'm
being like this. Sa paglipas ng araw mas lalong nalalapit ang araw ng pagpirma niya
ng divorce. And something inside me is urging to move faster. To be possessive and
grasp tight...on..on what?
"Doing what? I'm not doing anything. Tapos ko ng inumin ang gatas kaya aalis na
ako." He stood up and started to walk away from the table.
I told you na samahan ako!
Pero mabilis ang mga kamay ko. I caught his arms fast pulled him until he was on my
lap.
"JONAS! ANG BASO!" Ang tili nito at sinubukang tumayo but I tightened my hold on
him. Sinigurado kong hindi siya makakalayo o makakaalis sa akin.
"Let it be. Diyan ka lang." I ordered lowly.
He stopped wriggling on my lap kaya nagkaroon ako ng pagkakataong kunin ang tasa ng
kape. I gulped it down until half of it was left. I closed my eyes at dinama ang
tapang ng kape. The bitter taste didn't leave my tongue immediately.
"Jonas...why are you doing this? Ano ba talagang gusto mo?" Ang narinig kong tanong
niya.
I did not open my eyes. Dinama ko lang ang malambot nitong kamay na nakahawak sa
braso ko. I didn't think a man's hands could be this soft. Sumandal ako sa balikat
nito. Naramdaman kong napatuod ito sa ginawa ko. Nanginginig at maginaw ang kamay
niyang nakahawak sa akin.
A little smirk made its way on my face. I know my presence still affects him.
That's it, Dennisse. Your attention should be mine. Akin lang. Hindi kay Jordan o
Miggy o kahit sino pang hayop na lalapit sa'yo.
"Anong gusto ko? Stop attracting unwanted attentions." I made sure my voice was
huskier.
I don't know why I'm so eager to grab his attention again. Ang naiintindihan ko
lang ay ayokong magpatalo kay Jordan o Miggy. No one can replace me in his eyes.
"I am not." Ang depensa nito.
I allowed the silence to consume us a little before talking.
"It's not true." I breathed
"Huh?"
"Those articles and news about me dating different women. Hindi ba't sinabi ko na
sa iyo 'yon dati? I even broke your phone." Ang paliwanag ko dito. Though I fucked
some girls on the early years of our marriage but that stopped when the twins
turned 3.
I didn't bother explaining these issues with him because it's too tiring.
Napakaseloso nito dati at naririndi ako tuwing nagsisigawan kami. His shouts
triggers my panic attacks. And even if I hated him that doesn't mean na
pagbubuhatan ko na ito ng kamay.
"You don't have to explain that anymore. I don't care what you're going to do with
your life. You can do whatever you want, Jonas." Ang malamig nitong sabi sa akin.
Something twisted inside me at hindi ko alam kung ano. I hate it when he's using
thay voice on me. I hate it when he don't give a fuck about me.
"The condition we had was for me to be a father to our kids and a husband to you.
I'm just doing my part." I moved away from his shoulder and lean in again.
"You don't need to do that. Kalimut—Ahhnn..."
Napa-ungol ito ng kagatin ko ang balat sa pagitan ng kanyang leeg at balikat. I

sucked it gently until he was marked mine. Pinasadahan ko muna ito ng aking dila at
hinalikan bago ko inilayo ang aking mukha
I purposely loosened my hold on him para makita ko ang ekspresyon nito sa mukha.
Mabilis nitong tinanggal ang pagkapulupot ng kamay ko sa kanya at tumayo. Sapo-sapo
nito ang parteng kinagat ko at nanlalaki ang matang nakatingin sa akin.
"J-JONAS! Nababaliw ka na ba?!"
Yes, I am. I'm going crazy.
Sapo-sapo ko ang parteng kinagat ni Jonas kagabi habang nakamasid sa mga anak namin
na nakikipaglaro sa ibang bata dito sa parke. It's already three in the afternoon
pero tulog pa rin si Jonas kaya hindi na ako nagpaalam dito.
Hindi ko alam kung anong masamang espiritu ang sumapi sa kanya at nagawa niya ang
lahat ng 'yon. How..how could he touch me so casually? His actions these past few
days were unusual. Kung hindi ko lang ito kilala ay iisipin ko ng nagpapapansin ito
sa akin.
Everytime he starts a conversation with me, I shut it off immediately. Kinakabahan

ako sa mga ginagawa niya. Maliit na bagay lang ito but it's affecting me so much.
Natatakot ako na baka tuluyan na akong hindi makaahon sa kanya kapag ipinagpatuloy
niya ito.
Napatili ako nang may biglang umihip sa tenga ko. Magkasalubong ang kilay kong
tiningnan ang taong malakas na tumatawa sa tabi ko.
"Baliw ka na, Jordan." Ang naiiling kong sabi dito ngunit nagpatuloy lang ito aa
pagtawa.
"Kapag ipinasok mo ako sa mental, mababaliw silang lahat sa kagwapohan ko." Ang
mahangin nitong sabi sa akin. This time ako naman ang sarkastikong tumawa.
"Alam mo, mahihiya ang bagyo na pumasok dito sa isla dahil sa'yo. Mawawalan siya ng
silbi sa kahanginan mo." Ang sabi ko sa kanya pero binigyan niya lamang ako ng
isang nanunuyang tingin.
"Ows, di nga?"
Dumampot ako ng maliliit na bato at itinapon iyon sa kanya isa-isa. Todo ilag naman
ito sa akin habang tumatawa.
"HAHAHA! Maawa ka naman sa mukha ko, ito nalang pinagkakakitaan ko." Pero hindi ako
nakinig sa sinabi nito at itinapon sa kanya ang huling maliit na bato sa kamay ko.
"Pinagkakakitaan? Gigolo ka ba?" Taas kilay kong tanong dito habang marahang inugoy
ang sarili ko. Nakaupo kasi kami sa may duyanan.
"Gigolo? What's a gigolo? Can't I be a model or something?" Ang maarteng tanong

nito sa akin.
"Ows? Model ka talaga?!" Ang gulat kong tanong dito. I mean, gwapo siya but I never
saw him on any ads before or magazine.
"Yup! But not here in the Phippines." Ang sagot niya at inayos ang suot na relos.
"Edi saan? You look like Papa Jesus. Sa Israel ba?" Ang komento ko habang
nakatingin sa kanya ng mariin. Napatigil ito sa kanyang ginawa at pumalahaw ulit ng
tawa.
Napapatingin tuloy sa amin 'yong ibang tao dito sa parke.
"Woi, hinaan mo nga yang boses mo. Hahaha." Ang natatawa kong saway dito.
Nakakahawa kasi ang tawa niya.
"People would shower me with compliments when they see me pero ikaw? Tinawag mo
lang akong papa Jesus?! Fuck! HAHAHA! I can't stop laughing." Namumula na ang mukha
nito at ang mga mata'y naiiyak. He's also slapping his thighs very hard.
Iniabot ko sa kanya ang water bottle ko pagkatapos ng ilang minuto nitong pagtawa.
"I'm a model in Qatar and a businessman. My mom's half-filipino and she grew up
here kaya I know how to speak Filipino." Ang paliwanag nito habang iniabot sa akin
pabalik ang water bottle ko.
"Wow naman! Bigatin! Libre naman diyan." Biro ko dito at tumawa. Ngayon lang ulit
ako naging makulit ng ganito. Kapag makulit ang kasama ko minsan ay bumabagay ako
dito at nagiging makulit rin.
"Sure! Anong gusto mong bilhin ko?" Ang nakangiti nitong tanong sa akin.
"Feel ko 'yong Jollibee. Kaya mo?" Biro kong hamon dito. Bigla siyang ngumise at
kinuha ang kanyang cellphon at may idenial doon.
"Good day, sir."
"Hello, Cherish? I wanna franchise Jollibee. Can you do it for me?" Sinilip pa ako
nito sa gilid ng kanyang mga mata at ngumise
"Yes, sir." Nanlaki ang mata ko sa sagot ng nasa kabilang linya kaya mabilis kong
inagaw dito ang cellphone.
"Hoy! Joke lang 'yon no. Bawiin mo 'yon. Jusko, kayong mayayaman para kayong
nagtatae ng pera." Ang naii-stress kong sabi dito at isinauli sa kanya ang kanyang
cellphone.
"Aren't you one too? You wouldn't be here if you're not." Ang nakangiti niyang sabi
sa akin habang ipinaikot-ikot ang cellphone sa kanyang kamay. Ako ang natatakot
para sa cellphone niya.
'Yong asawa ko lang ang mayaman. Siya naman nagdala sa amin dito.
"S-Sakto lang naman."
Tinaasan niya ako ng kilay. Parang sinasabi na hindi siya naniniwala sa akin. I
rolled my eyes at him and hit his arms. "Totoo nga!"
"What? HAHAHA! May sinasabi ba ako? Ang defensive mo naman." Ang natatawa nitong
sabi sa akin.
"Wait." Nagulat ako ng lumapit ito sa akin. Lapit na lapit na ramdam ko na ang
hininga nito sa mukha ko. Pigil ko ang aking hininga habang may kinukuha itong kung
ano sa mukha ko.
"Do—" Hindi nito natapos ang kanyang sasabihin dahil bumulagta ito bigla sa lupa.
"Jordan!" Tili ko at mabilis siyang nilapitan. Pero may humatak sa akin papalayo
dito.
"Ano ba!" Sigaw ko sa lalaking nanuntok kay Jordan. I looked back and saw Jonas
panting hard. Nakakatakot ang ekspresyon nito habang nakatingin kay Jordan.
"Don't you fucking dare, Denisse!" His voice was low, rumbling, and dangerous.
Nandidilim ang ekspresyon nito sa kanyang mukha. His eyes were on fire and his
eyebrows curled against each other. Nakatiim rin ang bagang nito habang nakatingin
kay Jordan. Parang gusto pa nitong sugurin ito at bugbugin.
"Ano bang problema mo?! Bakit bigla-bigla ka nalang nanununtok?! Bitiwan mo nga
ako!" Ang naiinis kong utos dito at muling hinila ang kamay ko mula sa kanya ngunit
mas lalo lang itong humigpit.
"Don't try my patience, Denisse. Subukan mo at sisiguraduhin kong nakalutang na sa

dagat ang gagong 'yan bukas." Mababa at malamig ang boses nito habang nakatingin sa
akin ng diretso.
Hindi..hindi lang ito puro salita sa mga ganitong bagay. I know Jonas is capable of
doing something like that. Sa walong taon naming pagsasama hindi malabong hindi ko
malaman ang mga ginagawa nitong pagliligpit.
"Aray! Jonas.." Daing ko ng mas humigpit pa lalo ang hawak niya sa akin.
"Dude, you're hurting him." Ang seryosong sabi ni Jordan dito. I looked at Jordan
and gave him a knowing look. Gusto kong sabihin sa kanya na umalis na but he didn't
spare me a glance. Seryoso lang itong nakatingin kay Jonas.
"Fuxk off, Hassan. Asawa ko 'tong nilalandi mo gago."
Parang biglang humiwalay ang kaluluwa ko sa aking katawan matapos iyong marinig kay
Jonas.
-----------------------------------------------------------
My head is a mess HAHAHA! Ang drama ng chapter na'to. Pasensya na po kayo sa

chapter na ito hahaha ang gulo ng utak ko ngayon. So, ayon po, sinubukan ko iyong
POV ni Jonas kasi sabi niyo gusto niyong ma-feel ang character niya HAHAHA eh gusto
niyo lang yata siyang i-bash. HAHAHA! Ayon lang po. Thank you po! Mwuah mwuah!
Chupchup! Ciao!
23
Mahigpit ang kapit ni Jonas sa palapulsuhan ko habang hila-hila niya ako papunta sa
kwarto nam-niya. Kanina pa niya pinauna ng akyat ang dalawa sa kwarto nila habang
mahigpit pa rin ang hawak nito sa akin.
"Jonas! Nasasaktan ako!" sigaw ko sa kanya matapos nitong maisara ang pintuan ng
kwarto. Maisara, as in ni-lock niya talaga ang pintuan.
Marahas niyang binitiwan ang kamay ko at galit akong tinitigan. Minsan ko lang
makita ang ganitong Jonas and I really hated seeing him this way.
"I warned you before, Denisse! Ilang ulit na kitang pinagbawalan makipag-usap sa
lalaking 'yon pero ito at nakikipag-landian ka pa sa hayop na 'yon! Putangina. I am
still your husband so stop flirting with everyone! You didn't even ask for my
permission. Ganoon ka na ba ka-atat makipag lampungan sa lalaking 'yon?! Ha?! Kasi
alam mong makakawala ka na?! Then what?! You're going to live your life easily!? Na
parang hindi mo sinira ang buhay ko dati?! Dream on! Hindi ganun kadali ang daan
palabas, Denisse! I won't let you get away from me that easily!"
Napahilamos ako sa aking mukha at magkasalubong ang kilay na hinarap siya. I'm so
frustrated! "Jonas, STOP! Tumigil ka na, please lang. Hindi ganun 'yon. I am not
flirting with anyone. I am not flirting with Jordan. Wala. Akong. Nilalandi! Hindi
na kita ginising kasi ang himbing ng tulog mo. Dati mo ng sinabi sa akin na ayaw na
ayaw mong nagpapagising. So I did not! Stop acting like a jealous husband!
"I'm not! I'm better than them!" Ang sigaw nito pabalik sa akin.
"You're not! Ano pa bang gusto mo, Jonas? What do you want from me?! Gusto mo akong
magdusa?! Ang magsisi?! Ang humingi ng tawad sa iyo?! Then I'm sorry! I'm sorry..."
Napatakip ako sa bibig ko dahil muli na namang umagos ang mga luha ko. Ramdam ko
rin ang paninikip ng dibdib ko dahil sa umaapaw na emosyon. "I-I'm sorry for
ruining your life. I'm sorry for ruining our children's life. Sa loob ng walong
taon, araw-araw at gabi-gabi akong nagdurusa at nagsisisi, Jonas! Hindi mo lang
alam kasi wala ka namang pakialam sa akin! Alam kong malaki ang kasalanan ko sa iyo
kaya nga bumitaw na ako 'di ba?! Kasi gusto kong bawiin mo 'yong buhay na nawala
sa'yo dahil sa mga mali ko! Kasi baka hindi pa huli ang lahat para sa'yo. Pagod na
ako Jonas. Pagod na pagod na ako sa mga away natin, sa mga sigawan, sa panunumbat.
Pagod na pagod na pagod na ako! Pero hindi ko kayang sumuko dahil may mga anak
tayo!"
Napasalampak ako sa sahig dahil sa labis na pagod, sakit at lungkot na

nararamdaman. Pakiramdam ko sirang-sira na ang buhay ko. Sa mga sinabi ni Jonas
parang sinasabi niya na wala akong karapatang maging masaya. Wala akong karapatan
sa kahit ano man kasi may kasalanan ako sa kanya. Hindi ako maaaring umahon sa
pagkakalubog kasi gusto niya akong lunurin bilang kabayaran sa ninakaw kong walong
taon ng buhay niya.
Saglit lang na tumayo si Jonas sa harapan at tahimik na pinapanood habang umiiyak.

Lumabas ito ng kwarto at pabagsak iyong isinara.
Marahas kong pinahid ang mga luha ko at dahan-dahang tumayo. Kinailangan ko pa ng

suporta sa cabinet na katabi ko dahil nalalambot ang aking mga paa. Gusto ko sanang
pumunta sa kwarto ng kambal kaso ayokong makita nila akong nasa ganitong estado.
Naglakad ako sa kama ni Jonas at marahang nahiga doon.
Nakatulala lang ako sa bintana ng kwarto niya habang pinagmamasdan ang paglubog ng
araw. I want to rise again, katulad ng araw. But I don't know how. I don't know if
I'm still allowed to do that. Sana may time machine na lang. Gusto kong bumalik
dati noong pinapipili pa ako ni dad. Kung alam ko lang na magiging ganito ang buhay
namin sana umayaw na lang ako.
Hindi ko alam kung kailan ako nakatulog at kung gaano kahaba ang tulog ko. Nagising
na lang ako nang makaramdam ng mahinang pagyugyog sa aking katawan.
"Wake up and eat, then take your meds. May lagnat ka." Ang narinig kong sabi ng
isang pamilyar na boses. Hindi ko pa tuluyang minumulat ang mata ko kasi pakiramdam
ko ay panaginip lang ang lahat ng ito.
"Denisse..."
"Hon, come on. Wake up and take your meds." Doon na tuluyang bumukas ang mga mata
ko. He placed the back of his hands on my forehead for awhile before moving away.
"J-Jonas?" Paos ang boses ko at masakit ang aking lalamunan habang tinatawag ang
pangalan niya.
"Umupo ka muna ng maayos, Denisse, then eat. You have to take your meds." Ang utos
nito sa akin.
"Ayoko. Busog pa ako, Jonas. Bukas na ako kakain, I want to sleep." Muli kong
ipinikit ang mga mata ko para bumalik sa pagtulog.
"Damnit! Ba't ba ang tigas ng ulo mo? Marami pa akong trabaho, Denisse. 'Wag ka ng
dumagdag." Nagpakawala ako ng isang buntong hininga at pikit matang naupo sa
hinihigaan ko.
Hindi mo naman 'to kailangang gawin. You can choose to ignore me at hayaan akong
magdusa. Gusto ko sana itong sabihin sa kanya but that would be too much for me to
do right now.
Sobrang bigat ng katawan ko, para akong dinaganan ng elepante sa sakit. And I feel
like crying again. Sobrang init rin ng hininga ko. Napamulat ako sa aking mata when
I heard something beep. Pero muli rin akong napapikit nang umikot ang paningin ko.
Napatakip ako sa aking bibig nang maduwal ako. Gusto kong sumuka...pero hindi ko
kayang tumakbo sa cr.
"Here. Sumuka ka. May trashcan sa tabi mo." Binuksan ko ang mga mata ko at
tiningnan kung saan nakalagay ang basurahan. Muling pumintig ang ulo ko at umikot
ang aking paningin. Doon na ako sumuka ng sumuka.
Sobrang tagal na n'ong huli akong nagkasakit ng ganito kalala. Kasama ko pa sila
dad at papa n'on. Tagaktak ang pawis ko nang mapasandal sa isang matigas na bagay.
Marahang hinaplos ng isang malaki at mabigat na kamay ang likuran ko. Mas isiniksik
ko pa ang katawan ko sa sinasandalan ko. Nakakagaan sa pakiramdam ang init nito.
"You okay now?" Ang mahina niyang tanong.Tumango lang ako bilang sagot dito.
Nakakapagod magsalita.
Si Jonas pala itong sinasandalan ko. Nakakapagtaka na hindi man lang niya ako
tinulak palayo sa kanya. Kusa na akong lumayo dito at isinandal ang sarili sa
headboard ng kama.
"39.2°C. Ang taas ng lagnat mo. Can you feed yourself?" Muli niyang tanong sa akin.
Umiling ako dito. I don't think I have the energy to even lift my finger up.
Saglit na tumahimik ang paligid hanggang unti-unti kong narinig ang pagkalampag ng
kung ano. "Open your mouth, hon. Baka matapon itong pagkain."
I didn't bother asking him or myself about his endearment. Hindi ko na tinanong
kung bakit niya ginagawa ang lahat ng ito. Hinayaan ko na lang siya sa kung ano
gagawin niya. Whether my guard is up or not, paulit-ulit pa rin akong titibagin ni
Jonas. Ako lang ang paulit-ulit na masisira if I keep on resisting him.
Pagkatapos niya akong subuan, pinainom niya ako ng gamot at tinulungang mahiga sa
kama. Ingat na ingat ang mga galaw nito habang ginagawa ang lahat ng iyon. He was
so caring and patient that for a moment I feel like I'm important. That I matter to
him. Na may pakialam siya sa akin.
"Goodnight." Bago ako matulog, inakala ko pang hinalikan niya ako sa noo. Pero agad
kong iwinaksi ang akala kong 'yon. Panandaliang illusyon ko lang siguro 'yon dala
ng mataas kong lagnat.
Kinabukasan gumising ako na mas magaan na ang pakiramdam. Hindi na rin ako gaanong
nahihilo 'pag tumatayo. Wala na rin si Jonas sa tabi ko. Siguro ay maaga itong
nage-ehersisyo sa gym. Ganoon kasi iyong gawain niya nitong nagdaang araw.
"Dada!" Napalingon ako sa nakabukas na pintuan ng marinig ko ang matinis na boses

ni Janisse. Nakadungaw ang ulo nito sa pintuan. Ganun rin si Jaiden. Pareho pa
itong naka-suot ng facemask. Ang cute lang.
"Dada, nagluto kami ni daddy para sa'yo po!" Ang excited na pagkwekwento nito sa
akin. Napataas naman ang kilay ko nang marinig ang kasama nila sa pagluluto.
"Talaga? Ano namang niluto ni'yo?"
"Opo, pero secret lang muna para surprise. 'Di ba, kuya?" Tiningala nito si Jaiden
na nakayuko rin sa kanya at hinintay ang sagot nito.
Maragan itong tumango at tumingin sa akin. "Hmm.."
"DADDY!!! FASTER PO! NAGUGUTOM NA ANG DADA KO!" Ang malakas na sigaw ni Janisse
dahilan para mapatawa ako. Patagal ng patagal mas lalong lumalakas ang loob nitong
alilain ang daddy niya.
"Dada, inaway po namin kanina si daddy para sa'yo po kaya 'wag na kayong ma-sad.
Okay?"
Ngumite ako dito at tumango. "Okay, po. Naligo na ba kayong dalawa, kuya?"
Tumango ito sa akin at nag-thumbs up."Pinaliguan po kami ni dad, ma."
"Ayan na si daddy, kuya! Tumabi ka na." Nilakihan ni Janisse ang bukas ng pintuan
at tumabi para paraanin ang dad nila. Para itong professional waiter habang bitbit
ang breakfast tray gamit ang isang kamay.
Inayos niya muna ang tray sa harapan ko bago nito kinuha ang thermo gun sa kanyang
bedside table. Itinapat niya muna ito sa aking noo saglit bago siya muling lumayo.
"37.5. How are you feeling?" Ibinaba niya ang thermo gun saka ako pinagmasdan.
"O-okay na ako. Thank you for taking care of me last night, pati kaninang madaling
araw. Pasensya ka na, naabala pa tuloy kita." Ang nahihiya kong sagot dito.
"You should be. You didn't let me sleep for the whole night kaya dapat lang na
gumaling ka. Kumain ka na rin. Pinagpaguran 'yan ng mga bata." Aniya bago ako
tinalikuran at naglakad patungo sa pintuan. "Papakainin ko muna ang mga bata."
Aniya bago tuluyang lumabas ng kwarto.
Tiningnan ko ang dala nitong pagkain. Kanina pa naglalaway sa bango ng bulalo. May
orange, apple at grapes rin sa isang tabi at gamot. Hindi ko maiwasang mapangiti ng
makita ang dalawang card na may nakasulat na get well soon at I love you.
Itinabi ko muna ito saglit at nagsimula ng kumain. Kumakalam na kasi ang tiyan ko.
Napapikit at napaungol ako ng malakas ng malasahan ko ang pagkain. It tastes so
damn good.
Pagbukas ko ng mga mata ko muntik pa akong mapatili nang makita ang masamang tingin
ni Jonas. "J-Jonas...m-may problema ba?"
"Pwede ka namang kumain ng tahimik. Don't moan so fucking loud." Napakagat ako ng
labi dahil sa hiya.
"Bakit ka nga pala bumalik?" Pag-iiba ko ng usapan namin dahil nahihiya ako sa
pinaggagagawa ko.
"Bakit hindi? Kwarto ko 'to." Pambabara nito sa akin. Hindi na ako muli pang
nagsalita rito at baka magka-initan na naman ulit kami. Hindi pa ako nakaka-move on
sa nangyaring away kagabi.
Bumalik na lang ako sa pagkain at hinayaan siya sa kung ano man ang pakay niya dito
sa kwarto.
"Denisse..." Hindi ko ito pinansin at nagpatuloy lang sa pagkain. Walang kwentang

kausap si Jonas kaya mas mabuti pang umakto na lang ako na hindi siya naririnig.
"Denisse, look at me." He's using that authoritative voice on me again. Pero hindi
pa rin ako lumingon sa direksyon niya.
"Hey...look..Damn it, Denisse! Focus on me. Stop eating that damn food first." Ang
naiinis nitong sabi sa akin. Hindi ko alam kung bakit but for some reason gusto
kong pagtawanan siya.
Kinagat ko ang aking pang-ibabang labi para pigilan ang sarili kong mapangisi at
tumawa.
"Fine! I-I'm...I'm..." Iniangat ko na ang aking paningin sa kanya at sinalubong ang

mga mata nito. And for the first time, ito ang unang nag-iwas ng tingin. He looked
uneasy.
"I'm what?"
He heaved out a deep sigh and looked me straight in the eye. "Don't make fun of
me."
"I won't. Why would I-"
"I'm sorry." Hindi ako nito pinatapos sa pagsasalita nang itapat niya sa mukha ko
ang isang boquet ng rosas.
"I'm sorry for what I did last night."
I was so shock that I couldn't speak immediately. Sinasapian ba 'tong si Jonas?!
-----------------------------------------------------------
Hello guyses! Kamusta po kayo? Yiekksss! Dahil tapos na po ang The General's
Affair, magfo-focus na po ako dito at sa The Lost Doctor. HAHAHAHA! Saka paminsan-
minsang Where To Find rin po. Ayon lang. Thank you all ❤❤ labyu ol! Mwuah mwuah!
Ciao! ❤ߎɰߎ
#HappyPrideMonth Everyone!ʰߌ
Thank you po kay @violetspear para sa fanart na ito. Siya rin yong gumawa kay Jonas
dati. Yieekss!Ȣ‫ݤ‬
May bago po akong series na ginawa para hindi ako mawalan ng gana hahaha. Sana
suportahan niyo rin po 'yon kagaya ng pag-suporta niyo sa kwento ng mga Juariz
bebebois. Tatlo na lang kasi ang natitira sa Juariz Bachelors, feeling ko rin
malapit nang matapos ang story ni Jonas HAHAHAHA. Ayon lang po. Thank you ❤
24
Napatigil ako sa pagbaba sa ng hagdanan nang mag-ring ang cellphone ko. I clicked
my tongue before answering the call. "What is it?"
"What took you so long to answer?" Ang iritadong tanong ng taong nasa kabilang
linya.
"You don't need to know. What do you want?"
"How are you and your soon-to-be ex-family, Jonas?" he asked mockingly instead of
answering my goddamn question.
"For the second time, what the fuck do you want, Nathaniel?" Nakakaubos talaga ng
pasensya ang gagong to. He's so good at pissing me off.
"I have revised the conditions for your divorce. Ipapadala ko na ba mamaya?"
I clinched my jaw at the mention of divorce. That word always lit up a shitty fire
inside me. It's twisting the shit out of my guts. I don't know if Nathan is
purposely doing this to piss the hell out of me. But this bastard is doing a great
job at making me.
"No. Ipapadala mo yan dito kapag sinabi ko. Kung iyan lang ang itinawag mo, ibababa
ko na 'to." I was about to put the call down nang pigilan niya ako. "What is it
this time?"
"Shanice is asking for you—"
"Don't entertain her and never tell her my location." Pagputol ko sa sasabihin
nito. I stopped communicating with her after my fight with Denisse. For some reason
her voice irritates me.
"Sure. Here's another one, Stanley Gonzales came by my office. He's asking for your
whereabouts dahil ayaw mo raw sagutin ang mga tawag niya."
Napahigpit ang kapit ko sa cellphone matapos marinig ang pangalan ng nakakasuklam

na tatay ni Denisse. Fuck that bastard.
"What else did he told you?" I demanded.
"Jonas, just a peice of advice. If you're going to divorce Denisse, do it now.

Kukunin na ni Stanley si Denisse at ang mga bata. He told me about your marriage
with Den and your plans of divorcing him. Since you cannot protect them for a long
time it's better to give them ba—" Hindi ko pinatapos sa pagsasalita si Nathsn at
walang pasabing pinatay ang tawag.
Give them back?! Give them back my ass. He forced me to take them back then yet
now....
now what, fucker? What are they now?
I did not entertain my thoughts at ipinagpatuloy ang pagbaba sa hagdanan. Dumiretso

ako sa sala kung saan ko iniwan ang kambal.
"Daddy, binigay niyo na po kay dada 'yong flowers po?" Janisse moved his eyes away
from the TV and gave me a big smile.
I nod at him bago umupo sa sofa na naka pwesto sa likuran nito. They begged me—no,
the two of them conspired againts me para payagan silang kumain sa sala habang
nanonood ng paborito nilang cartoon. I don't know if I should be proud or be afraid
with these two. The uncanny similarities between me and these two is quite scary.
"I did. Are you going to tell me now what your dada likes?"
"Dada likes us." Ang sagot ni Janisse.

I rolled my eyes at him and heaved out a sigh.
"Babe, that's obvious. Tell me specific things that he likes." Tumigil ito sa
pagkain at tumingala sa akin.
"Daddy, why are you asking us po ba? Hindi ba dapat si dada tinatanong niyo po?"
Ang naguguluhang tanong nito sa akin. If it was before, he'll definitely fool me
again but not this time. Alam kong inaasar lang ako ng batang 'to. His personality
reminds me so much of Nathan when he was still a kid.
"Janisse." I warned him. Instead of fearing me sumilay pa ang napakalaking ngisi sa

kanyang mukha.
"Daddy, crush niyo po ba ang dada ko? Yieeeeeee." Sinundot-sundot pa nito ang
tagiliran ko. I stopped his hands by grabbing it bago siya itinaas mula sa sahig at
pinaupo sa kandungan ko.
I looked at him and gave him a smirk.

"DADDYYYY! HAHAHAHAHAHAH!"
Napuno ng tili at tawa nito ang buong sala matapos ko itong kilitiin.
"DADDY! STOP NA! HAHAHA! YOU WIN NA PO! HAHAHA!" Itinigil ko na ang pangingiliti
dito ng makitang unti-unti na siyang namumula.
And I didn't notice that I was laughing and smiling along with him until I heard my
own laugh. It's been a long time since I laughed like this. Hindi ko na nga
matandaan kung kailan ako huling tumawa.
"Are you going to tell me or not?" Ang taas kilay kong tanong dito at umaktong
kikilitiin ito ulit.
"HAHAHA! Opo, daddy. Wag niyo lang po ako kilitiin ulit. HAHAHA! Si kuya na lang
po." I gave him a nod before putting him down. Pinainom ko rin muna ito ng tubig.
"Jaiden, come here." pagtawag ko sa atensyon nito. Nakatutok na naman kasi ito sa
tablet niya. He stood up from where he's seated withouy taking his eyes from tablet
at naglakad papunta sa akin.
Kumuha ako ng tissue sa lamesa at pinunasan ang mukha nitong may sauce pa ng
kinaing manok. "Your arms are fine." Itinaas nito ang paningin mula sa tablet at
tiningnan ang braso kong nabaril dati.
"Not yet, but we'll get there." Looking at this kid, hindi ko maiwasang makita ang
sarili ko sa kanya.
And I'm thankful my grandfathers died before seeing my son. Dahil sigurado akong
magkaka-interes sila dito. Ayokong lumaki ito sa kamay ng mga taong 'yon. Ayokong
pagdaanan nito ang mga napagdaanan ko sa kamay ng mga taong 'yon.
"Mama likes to listen to k-pop, the weeknd, and Taylor Swift. He likes girl's shoes
and sandals but afraid to buy it. He likes flowers. He loves cheesecake. He loves
anything with vanilla. He loves pizza." Napangisi ako sa sinabi nito. But my smirk
fell off with he said, "I don't like you for him, dad."
"And who do you like for him? Si Miggy? Si Jordan?"
"If they're going to make him happy and not make him cry like you do, then yes."
Agad na nagkasalubong ang kilay ko sagot nito. He was staring at me with a a
straight face.
"Yes, me too, daddy! Kapag nag-divorce na kayo ni dada i-help namin siya mag-choose
ng bago niyang husband. Tapos hihingi ako ng baby sister at baby brother. Pero
hindi ka po namin kakalimutan, daddy. Forever daddy ka pa rin namin kasi mabait ka
na sa amin ngayon." Ang pagsingit ni Janisse sa usapan namin. Mas lalo lang nag-
init ang ulo ko sa sagot nito.
Supportive pa talaga sila sa paghahanap ng bagong kalandian ni Denisse. At ano

'yon? Baby brother? Baby sister?! Just imagining Denisse rooting with another man
makes me see red. Putangina.
"So you're telling me I can't do any of those?" Kahit ramdam ko ng napipikon ako ay
pinakalma ko pa rin ang sarili ko.
"I did not say that, dad. Pero parang ganun na nga po." Ang sagot ni Jaiden.
"You really think I can't?" I don't know what got in me at nagkakaganito ako. Ang
alam ko lang ay ayaw ko ang mga sagot nila.
"Yes po, daddy!" Ang sigaw ni Janisse.
"Should I take all your toys back?" Ang pananakot ko dito.
"Okay lang po. Kapag nag-divorce kayo ni dada magpapabili na lang po ako ng bagong
toys sa bagong husband ni dada po."
"I'll give you an amusement park." Ang seryosong sabi ko dito dahilan para
matigilan silang dalawa. "And I'll prove you guys wrong. About your siblings...
It'll take time but we'll give you one or more."
I woke up feeling better than I did yesterday and the day before it. Ikaw ba naman
ang dalawang araw na puro tulog at kain lang ang ginagawa. Nag inat-inat muna ako
pagkatapos humikab bago naglakad patungo sa cr.
"Oh my god!" Tili ko ng makita si Jonas sa loob. Biglang nawala sa akin na nasa
kwarto nga pala ako ni Jonas.
Sa halip na umalis kaagad nakatayo lang ako doon na parang tanim na ayaw mabuwal.
Sunod-sunod ang ginawa kong paglunok habang nakatitig sa...sa...malaki nitong alaga
sa gitna ng kanyang mga hita. Hindi ko akalaing nakaya ko 'yon dati. Mabilis kong
isinara ang pintuan nang hawakan niya iyon. Hindi rin nakalagpas sa paningin ko ang
bahagyang pagtaas ng gilid ng labi ni Jonas.
Patakbo kong tinungo ang kwarto kambal at nanginginig ang kamay na ini-lock ang
pintuan. Sumandal ako dito at pinaypayan ang sarili gamit ang aking mga kamay.
Mukhang lalagnatan na naman ulit ako.
"Ano lang 'yon, Dennis. Kumalma ka. Meron ka rin n'on." pero hindi aabot sa
kalahati itong sa'yo kumpara sa kanya.
Malaking tao si Jonas kaya natural lang naman sigurong ganun rin kalaki ang ano
niya....O hindi? Pero totoo ba talaga 'yon? Nakakita na naman ako ng adult films
dati pero hindi naman yon gan—
"Ma?"
"Anak ka ng matabang ahas! Jusko naman, anak. Wag ka namang nanggugulat." Napahawak
ako sa dibdib ko at nagpakawala ng isang malalim na hininga.
"Ahas? May snake po dada?" Ang humihikab na tanong ni Janisse habang pababa ng kama
nila.
"A-ah wala..haha...nanaginip kasi ako ng snake. Good morning nga pala mga baby ko.
Pasensya na kung hindi ko kayo naalagaan kahapon at noong isang araw." Hinging
paumanhin ko bago lumapit sa dalawa at pinaghahalikan ang mga noo nito.
"Good morning, ma."
"Good morning, dada!" sumabit si Janisse sa leeg ko at hinila ako pahiga sa kama.
Tawa lang kami ng tawa habang pinupugpog nila ang mukha ko ng halik.
"HAHAHAHA! TAMA NA! HAHAHA!" ang pagpipigil ko sa dalawa habang pinipilit tumayo
mula sa pagkakahiga sa kama. "Maligo na nga tayo. Ang babaho niyo ng dalawa."
"Hahaha! Dada, ikaw po yong mabaho kasi ikaw ang hindi naligo po." Ang balik ni
Janisse. Napa-iling na lang ako dito. Kahit kailan talaga itong batang 'to.
Sabay na kaming tatlo na naligo at naghanda. Natagalan pa kaming tatlo dahil

nagbabad pa sa jacuzzi ang dalawa. Pagkatapos nito ay sabay kaming tatlo na bumaba
para maghanda ng agahan.
Hinayaan ko muna ang dalawa na manood ng T.V. habang naghahanda ako ng agahan.
Namiss ko rin kasing magluto. Tsaka gusto kong pasalamatan si Jonas sa pag-aalaga
sa akin. Medyo nahihiya rin ako sa kanya. Kita ko kasing hindi siya makapag-focus
sa trabaho.
"Dada! Dada! May question po ako." Napalingon ako kay Janisse na umuupo sa may
island paharap sa akin. Nasa likuran niya si Jaiden habang tinutulungan siya nitong
makaupo ng maayos sa stool.
"Yes, baby? Ano po 'yong question niyo?"
"Dada, may iba pa po bang work si daddy? Saka hindi naman po sapat ang sweldo niya
po para makagawa ng amusement park." Ang mahaba nitong saad sa akin. Napataas ang
kilay ko sa tanong nito. Na-curious tuloy ako kung ano ang ginawa nila kahapon.
"Hmm..hindi rin ako sure, baby eh."
Totoo naman eh. Hindi talaga ako sure kung ano pa ang ibang trabaho ni Jonas. I see
him working everyday at may nakikita pa akong mga taong nakikipag-video call sa
kanya. Paminsan-minsan rin ay pumupunta dito si Luke, ang secretary niya, dala-dala
ang maraming papeles.
Dahil sa injury na natamo ni Jonas, hindi muna siya maaaring pumasok sa trabaho. Si
Vice Governor Katipunan muna ang naging acting Governor ng lalawigang iniwan niya.
Kaya nagtataka ako kung bakit andami pa ring trabaho ni Jonas. He should be
resting.
"He owns a bank." Naplingon ako kay Jaiden na naglalaro sa tablet nito.
"Talaga, kuya? Edi pwede tayo ibili ng amusement park ni daddy?" Nanlaki ang mata
ko sa sinabi ni Janisse.
"Hoy! Hoy! Hoy! Anong pwedeng ibili? Kurutin ko kayong dalawa eh. Hindi nagtatae ng
pera ang daddy niyo kaya magdahan-dahan kayo sa mga request niyo."
Sumimangot si Janisse at ngumuso sa direksyon ko. "Kapag binigyan ako ni daddy ng

amusement park, dada, hindi na malulungkot ang mga batang hindi makabili ng toys
kasi maglalaro kami palagi d'on."
"Do you really want it?" Napatingin kaming lahat sa kakadating lang na si Jonas.
Nakasuot ito ng itim na board shorts at puting sando.
"Daddy!" Hinalikan ni Jonas si Janisse at Jaiden sa noo bago ito binati ng

magandang umaga.
Nagulat ako nang lumapit ito sa pwesto ko at muling inilahad sa aking harapan ang
isang boquet ng bulaklak.
"A-Ano 'to?"
He rolled his eye at me and looked at me like I was the dumbest person he'd ever
met.
"Are you blind?"
Magbibigay na nga lang ng bulaklak mang-iinsulto pa. Edi kainin niya yang bulaklak
niya. I glared back at him bago ito tinalikuran. I can buy a boquet of flowers for
myself. Hindi ko kailangan ng bulaklak niya.
Nakakabaliw sabayan si Jonas. One moment he's a jerk pagkatapos ay magiging sweet
ito. Ewan ko sa lalaking 'to.
"Boo! Ano ba 'yan, daddy!" Ang panunukso ni Janisse dito bago nagtatakbo paalis sa
kusina.
-----------------------------------------------------------
HAHAHAHA! Grabeng brainstorming ang ginawa ko tas ganito lang pala ang kalalabasan
HAHAHAHA! Pasensya na po kayo kung medyo fast paced? Ewan ko huhu. Minsan
nababagalan ako sa kwentong to tas minsan ay nabibilisan rin ako. Hahaha pasensya
na po kayo. Nababahala rin ako sa mga ganitong pakilig-kilig. Feeling ko cringe!!!!
HAHAHAH. Wala po kasi akong gaanong experience sa ganitong bagay. HAHAHA! Lahat ay
nababasa ko lang po sa libro hahaha. Yong mga kilig-kilig moments like date-date
chuchu ganun, iniisip ko na lang yong mga kwento ng mga kaibigan ko tungkol sa
lablayp nila HAHAHA. Ayon lang po. Thank you all! Mwua mwuah! Ciao!
25
May isang reader na nagtanong kung gagawa daw ba ako ng Q and A chuchu (char!).
Supposedly ay dapat isasama ko ito sa General's Affair kaso biglang nawala sa utak
ko. HAHAHA.
Kaya baka may mga gusto po kayong itanong sa akin. Pipili po ako ng tatlumpong
tanong. Kahit ano ponh gusto niyong itanong. I-highlight niyo lang po itong part
na'to at mag-comment. Thanks po!
Denisse Gonzales Juariz
Napangiti ako habang dinidiligan ang mga tanim dito sa harap ng bahay ni Jonas.
Naalala ko kasi si Migo at 'yong ex niya. Nasaan na kaya ang batang 'yon. Ang tagal
na rin n'ong huli kaming magkita. Hindi ko pa rin pala nabubuksan iyong ibinigay sa
akin. Kanina ko lang kasi 'yon naalala.
Tumigil ang paningin ko sa bandang gate ng bahay. May lalaki kasing tumigil doon at
may inihulog na kung ano sa mail box. Hinintay ko munang maka-alis ang lalaki bago
ko ito nilapitan. Kinuha ko mula dito ang isang envelope.
Kunot-noo kong pinagmasdan ang kabuuan nito. It's a silver envelope na may
magagandang laser cut na desinyo. Nakasulat rin ang buong pangalan ni Jonas dito.
From being confused napangiti ako nang marealize kung ano itong hinahawakan ko.
It's a wedding invitation.
Susan Mendez and Travis Kavanaugh
Together with their families invite you to their wedding celebration.
Nakalagay rin dito ang date at oras nang kasal. And I couldn't help but be in awe.
Celebrity crush ko kasi si Travis noong highschool pa ako, kinokolekta ko talaga
yong mga notebooks na may mukha niya. Binibili ko rin ang mga merch niya dati.
Susan Mendez is a top model. Naalala ko na dati rin itong na link kay Jonas.
"Are you going?" Napaangat ako ng tingin nang marinig ang isang pamilyar na boses.
I stopped breathing after seeing Jordan in front of me.
Malakas na nagtaas-baba ang matipuno nitong katawan habang naliligo sa sarili

nitong pawis. Nakapusod rin ang mahaba nitong buhok. Dumidikit na sa katawan niya
ang suot-suot na sleeveless shirt dahil sa pawis.
"Are you DEN checking me out?" Ang nakangisi niyang tanong sa akin na ikinainit ng
pisngi ko. Para pagtakpan ang kahihiyan ko itinutok ko dito ang hose at bahagya
siyang binasa. "BLOODY HELL, DEN!"
"Why would you I check you out, aber? You look like Jesus, bigla ko lang gustong
magdasal."
Malakas itong tumawa habang nakalagay ang magkabilang kamay sa gilid ng kanyang
bewang. "After taking a hit for you susungitan mo lang ako? Damn, iniisip ko pa
naman na magkaibigan na tayo."
I gave him a sorry smile after reminding me what happened at the park. Hindi ko na
ito nagawang kausapin pa dahil binura ni Jonas ang number nito. Hindi ko rin kasi
nasaulo ang number nito.
"I'm really sorry for what happened in the park, Jordan. Hindi ko aakalaing
magkakaganon s-si Jonas." Ang paghingi ko dito ng paumanhin. Now I feel so ashamed.
Binuhusan ko pa siya ng tubig.
"Don't mention it. Kahit ako man, if you were my husband at maaabutan kita sa
ganoong sitwasyon, I'd be furious too. I didn't saw a wedding ring kaya akal—"
"You thought what, Hassan?" Napatuod ako sa kinatatayuan ko ng pinulupot ni Jonas
ang braso nito sa bewang ko at hinapit ako papalapit sa kanya. Bumaba ang mukha
nito at saka ako hinalikan sa ulo sa ilong at sa labi. "Goodmorning, hon."
His eyes moved to Jordan and gave him a bored look. Pinasadahan pa niya ito ng
tingin mula ulo hanggang paa. Hindi ko magawang makagalaw dahil sa ginawa nitong
paghalik.
Ngumise si Jordan dito at tumitig pabalik sa mga mata ni Jonas. He looked at him
with the same amount of dislike and contempt. "I just thought it would be nice if I
can take him out for a date."
Napakagat ako ng labi ng maramdaman ang paghigpit ng kapit ni Jonas sa bewang ko.
Bumibigat rin ang ginagawa nitong paghinga. He'd definitely explode any seconds
now.
"Dream on, fucker. Umalis ka na sa harap ng pamamahay ko, Hassan, bago pa kita
ipatapon sa dagat." Ang gigil na ani ni Jonas dito.
Jordan held his hands up on the sides of his head ngunit nanatili pa rin ang ngisi
nito sa mga labi. "All our dreams can be possible if we have the courage to pursue
them, Jonas. I'll see you around, Den."
Nang tuluyan ng mawala si Jordan sa harapan namin doon lamang bumitaw si Jonas sa
akin. Malakas niyang sinipa ang maliit na paso saka umuusok ang ilong na hinarap
ako.
"Why the fuck did you entertain that deadshit?!" Ang singhal nito sa akin.
"Jonas, pag-aawayan na naman ba natin ito?! Diyos ko naman! Hindi ka pa ba

napapagod?!" Hindi ko na hinintay pa ang sagot nito at nagmamadaling pumasok sa
loob ng bahay.
Rinig ko ang malakas na volume ng TV mula dito sa pintuan kaya sigurado akong nasa
sala na ang dalawa. Doon ako dumiretso sa halip na umakyat at magkulong sa isang
kwarto doon sa taas. I'm sure Jonas will force his way on me again katuld ng
ginagawa nitong nagdaang mga araw.
Tuwing umaga ay palagi itong may binibigay na bulaklak, sometimes it comes with
chocolates and sweets. Kahapon nga ay may kasama pa itong album ng Twice with their
candy bong. Gulat na gulat ako kung paano nito nalaman ang mga gusto ko hanggang
sinabi sa akin ni Jaiden kinagabahan na nagtanong daw si Jonas sa kanila.
I don't want to assume anything dahil sagad na sagad na ako sa sakit dahil sa paga-
assume na yan pero kasi...kasi... sa ginagawa ni Jonas para itong nanliligaw.
Tinanong ko naman siya pero hindi niya ako sinagot at sinupladuhan lang ako.
Unupo ako sa tabi ni Janisse at niyakap ito. Yumuko ako at itinago ang ulo ko sa
likuran nito. The two of them didn't say anything, tahimik lang silang nanonood.
Tinapik lang ni Janisse ang braso kong nakahawak sa kanya.
"Nak, kiss niyo nga si dada." Ang paglalambing ko sa dalawa. Umayos ako ng upo saka
yumuko. I smiled at Janisse who gave me a toothy grin before kissing my lips,
ganoon rin si Jaiden. Kahit hindi ito ngumite sa akin.
"Den," muli akong napatuod ng maramdaman ang mainit na hininga ni Jonas sa batok
ko. Something cold touched my neck for a few seconds before two big rough hands
gripped my shoulders. "I'm sorry for yelling at you awhile ago. I was just upset
with Jordan."
"YIEEEE! KISS! KISS! KISS! Ang sweet ng daddy at dada ko. Baka may baby brother at
baby sister na tayo bukas, kuya!" Ang malakas na sigaw ni Janisse pero agad di
itong natahimik nang pinanlakihan ko ito ng mata.
I moved my shoulders at tinanggal ang pagkakahawak nito sa balikat ko.

"Don't bother, Jonas. Uulitin at uulitin mo pa rin naman 'yon. Ikaw na nga ang
nanakit d'on sa tao ikaw pa ang may ganang magalit." Ang inis kong sabi dito habang
nakatuon ang pansin sa TV. I unconsciously reached out for my neck. May kakaiba
kasi d'on.
"He's the one who started it. He's aware that your married but he still have the
guts to flirt with you in front of our house. You think I'd be happy with that?" He
asked furiously.
I heaved out deep sigh at pinaglaruan ang pendant nitong kwentas na isinuot ni
Jonas. Ang kakaibang bagay na isinabit nito sa leeg ko. Sinanay ko na rin ang
sarili ko sa pag-asta nitong asawa. Like a damn possessive husband. Hindi ko
maintindihan kung ano ang ipinuputok ng butchi nitong si Jonas. He became more
unreadable and unpredictable these past few days.
Sana sinusungitan na lang niya ako kagaya ng dati. He should've avoided me like he
used to. He should've kept those disgusted looks in his eyes whenever he sees me.
He shouldn't have changed. He shouldn't have made me feel like I matter to him.
Sana hindi na lang niya ginagawa ang lahat ng pagbabagong ito, kasi kahit anong
panghihikayat ko sa sarili na huwag umasa, ayaw pa rin makinig ng puso ko. At
natatakot akong lumabas sa kasal na 'to na sirang-sira.
Sa halip na sagutin ito iniba ko na lang ang usapan sa pamamagitan ng pagbigay dito
sa wedding invitation. The wedding is set to happen the day after tomorrow. Jonas
never brought us to any event with him and I don't think he'd skip that event.
Malalaking tao ang mga guest doon. Siguro ay gagala na lang kami ng kambal sa araw
na 'yon. We'll enjoy a Jonas-free day.
Or maybe I'm wrong...
"J-Jonas, hindi mo kailangang gawin 'to. Hindi mo naman kami kailangang isama
doon." Napakagat ako ng labi nang hindi man lang ako nito pinakinggan. Nagpatuloy
lang ito sa pagsipat sa suot-suot na suit.
"Narcido!" Hindi lang ito ang tumingin sa akin pati ang ibang customers at
employees sa boutique ay napatingin rin sa akin.
"You look stunning, Denisse. No need to yell." He told me with a deadpan

expression. At wala akong ibang nararamdaman ngayon kung 'di ang ibayong hiya at
inis. Pakiramdam ko ay umakyat lahat ng dugo ko sa mukha.
Bwiset ka, Jonas!
"Daddy! Same tayo ng suot po!" Nakita ko ang nagtatakbong Janisse papalapit sa
amin. Nakasunod sa kanya si Jaiden at isang empleyado ng boutique. "Do I look good
like you and dada?"
"You look beautiful, baby." Bahagya itong yumuko para ikarga si Janisse sa mga
bisig niya.
"Of course po! Super gwapo ka po daddy tapos super pretty at cute ang dada ko kaya
dapat lang na beautiful ako. Agree ka po ba, daddy, na super pretty at kyut ang
daddy ko po?" Itinapat pa nito ang ikinuyom na kamay sa bibig ng ama.
"Hm." Tumango si Jonas dito. Hindi nakalagpas sa paningin ko ang sandaling
pagsulyap nito sa direksyon ko habang sinasagot iyon.
"Good! Mas pretty at cute pa po kay Ms. Shanit Kabayo po, daddy?" Ang sunod nitong
tanong. Instead of scolding her, I had to contain myself from laughing by puffing
my cheeks.
Alam kong alam nito ang tunay na pangalan ni Shanice. Minsan nitong pinakialaman
ang cellphone ni Jonas at pinalitan ang pangalan ni Shanice sa contacts ni Jonas.
Hindi ko nagawang palitan ito dahil mabilis itong tumakbo papunta kay Jonas. Buong
gabi ko pa itong pinagalitan tungkol sa pangingialam ng gamit ng iba.
"That's Shanice Tamayo, baby." Ang pagtatama nito kay Janisse but the latter just
scrunched his nose in disapproval.
"So mas pretty at cute po siya kay dada po? Ang pangit naman po ng taste niyo,
daddy." Ang naiiling nitong tuya sa ama. Doon na ako tuluyang natawa. Jusko, itong
batang 'to. Ewan ko nalang talaga.
"Did I answer your question yet, baby? Tinama ko lang naman ang pangalan niya. And
your dada is breathakingly beautiful, darling." His stare lingers on my face for a
little while. I wanted to avert my eyes but his stares are commanding. Parang
pinipigilan ako nitong ibaling sa iba ang paningin ko.
"Very good answer, daddy!" Napatigil lang kami sa pagtitig ng magsalita si Janisse,
sinundan pa niya ito ng malakas na paghikab. Sumiksik ito sa leeg ni Jonas. "Pero
uwi na po tayo. Pagod na po ako."
And that's how we end our stay there. We got the same black and silver suit design
na pinili nilang tatlo. Pagkatapos itong bayaran ni Jonas pinauna niya muna kami sa
sasakyan dahil may pupuntahan daw siya saglit.
Bumalik ito ng sasakyan ng walang imik. Kapag kinakausap ito ni Janisse, tumatango
o nagha-humm lang ito bilang sagot. Tahimik ko lang na pinapakiramdaman ang mga
kilos at galaw nito. Isa sa napansin ko ay ang panaka-naka nitong pagtingin sa
pwesto ko.
"Jonas," pagtawag ko dito nang makababa na kami ng sasakyan. Nauna ng pumasok sa

loob ang mga bata. "T-Thank you nga pala sa kwentas at mga bulaklak."
Hindi ko alam kung bakit bigla kong naisipan magpasalamat. I just feel the need to,
hindi kasi ako makatulog ng maayos kagabi ng makita ko ang presyo ng kwentas. Para
akong nagdadala ng kayamanan sa leeg ko. Noong sinubukan ko itong isauli sa kanya,
walang pagdadalawang-isip niya itong itinapon sa basurahan na para bang nagtatapon
lang ito ng papel.
"You deserve it. If you don't want it, throw it away." Akala ko ay magpapatuloy na
ulit ito sa paglalakad pero nagulat ako ng salubungin niya ako.
"Bakit?"
"Give me your hand."
"Bakit?" Hindi ako sumunod dito at nagtataka siyang tiningnan. Para itong
nagmamadali at kinakabahan. Hindi, para itong natatae.
"Stop asking, Denisse, and just give me that damn hand." Ang suplado nitong utos sa
akin. Kahit nagtataka man ibinigay ko pa rin sa kanya ang kanan kong kamay.
"Fuck, no. The left one." Ang reklamo nito. Aba! Malay ko ba.
I rolled my eyes at him and gave him my left hand.
May kinuha ito mula sa bulsa ng kanyang pantalon. Sunod-sunod akong napalunok ng
makita ang isang velvet box sa kanyang kamay. Parang biglang nanlamig ang buo kong
katawan. Agad ring namasa ang mga kamay ko.
Kinuha nito ang dalawang singsing mula doon at isinuot ang isa sa kanyang kaliwang
palasingsingan. Pagkatapos niya itong gawin sunod niyang kinuha ang kamay ko at
isinuot doon ang singsing.
"Don't lose it." He said in a shaky tone bago ako nito tinalikuran at nagmamadaling
pumasok sa loob ng bahay.
Hindi ko namalayang unti-unti na palang tumulo ang mga luha ko habang nakatingin sa
singsing. Ito 'yong singsing na pinaguhit ko kay papa dati. Ito 'yong singsing na
pinangarap kong suotin sa kasal namin dati. Hindi ko alam kung paano niya 'to
nalaman. Hindi ko naman ito ipinakita sa kanya.
You're such a jerk, Jonas. Stop making this hard for me, asshole. Divorce paper ang
ibigay mo sa akin at hindi singsing.
-----------------------------------------------------------
Hindi ko po alam kung anong mararamdaman niyo sa chapter na'to huhuhu. Wala ho ako
sa kondisyon habang sinusulat 'to dahil red tide ko po ngayon HAHAHAHA. Ang sakit
po ng puson ko. ߘ Ayon lang po HAHAHAHA. Thank you all! Mwuah. Mwuah! Ciao!
26
"Huwaw! Ang gwapo-gwapo naman ng mga babies ko. Ang bango-bango pa." Ang natutuwa
kong papuri sa dalawa saka sila hinalikan isa-isa.
Sobrang cute nilang tingnan sa suot- suot na suit. Naka-brushed up ang buhok ni
Jaiden habang naka-pony tail naman ang kay Janisse. Napataas pa ako ng kilay nang
mag-request itong magpalagay ng lip tint na suot ko. Nag-aalala kasi ako at baka
maputla akong tingnan mamaya.
"Kayo rin po, dada! Super duper pretty po. Siguro madami po kayong boyfriend dati."
Ang komento ni Janisse na ikinatawa ko.
"Asus! Bolero. Saka ikaw ha, saan ka natuto niyang boyfriend- boyfriend na 'yan?"
Ang tanong ko dito habang nilalagyan naman sila ngayon ng pabango. Ito 'yong
pabangong ibinigay sa akin Jonas a few days ago.
"Kay Elly po, dada. Sabi niya magiging boyfriend daw po niya si kuya, dada. Boy po
si Elly, da, pero okay lang naman po 'yon di ba?" Ang kuryuso nitong tanong sa
akin.
Nilingon ko si Jaiden na tahimik lang sa tabi at parang naiinis sa sinasabi ng

kapatid. Nakakunot kasi ang noo nito at masama ang tingin kay Janisse.
"Wala namang masama kung magmahal ka sa kaparehong kasarian. Pero sa ngayon, 'wag
muna kayong mag-focus diyan kasi mga bata pa kayo. Self love and family love lang
muna sa ngayon ha? Mag-aral muna kayo ng mabuti and grow up to be the best version
of yourselves." Ang paalala ko dito.
I don't mind kung magmamahal ng kapwa nila lalaki ang mga anak ko. Alam kong hindi
madali ang daang maaari nilang tahakin at bilang magulang nila at kabilang sa
ikatlong kasarian tama lang na alalayan at supurtahan ko sila. I'll do my best to
support the two of them like how my parents supported me back then. Alam ko na
ngang mahirap ang daan na 'yon, pahihirapan ko pa ba sila?
"And if someone breaks your hearts I'll break their bones until they can't move.
You're my sons. They should know better than to break your hearts." Ang sabi ni
Jonas nang makalapit ito sa pwesto namin. Nakabukas ang unang dalawang butones ng
kanyang white long-sleeved polo at nakasampay ang kanyang suit sa kanyang
matipunong braso. Hawak-hawak niya rin sa isang kamay ang isang necktie.
"Kapag sinaktan nila ako, daddy, ipapasuntok ko sila sa inyo ni kuya, uncle Francis
at tito Miggy po." Agad akong napangiwi sa sagot ni Janisse kay Jonas. 'Wag namn
sanang maging bayolente ang hinaharap nilang dalawa.
"Janisse, Jaiden, ayokong maging bayolente kayong dalawa. Please lang, huwag kayong
tumulad sa daddy niyo." Ang mahinahon kong pakiusap sa dalawa. Tumayo ako binigyan
ng isang masamang tingin si Jonas.
"Huwag mo ngang turuan maging bayolente ang mga bata, Jonas."
Pero nanatili lang ang blanko nitong ekspresyon sa mukha. Tinawid nito ang
distansyang namamagitan sa amin at inilapit sa mukha ko ang mukha niya. Sobrang
lapit na nararamdaman ko na ang paglapat ng mainit nitong hininga sa pisngi ko. He
covered the remaining gaps between us and kissed my cheeks.
"Hmm..I'm sorry, okay?" Ang malambing nitong bulong sa akin. "Help me tie my tie,
hon." Aniya nang makalayo na siya sa akin.
Iniabot nito sa akin ang necktie pero hindi ko ito tinanggap. Tiningnan ko lang
ito. Jonas never let me do this for him before. Marunong siyang magtali ng kurbata.
"You know how to tie it, Jonas. You don't need my help." buntong- hininga ko dito.
"Nakalimutan ko na kung paano." Ang palusot nito na nagpasakit ng ulo ko.
Tiningnan ko ang orasan at nakitang malapat ng mag alas kwatro ng hapon pero itong
si Jonas nag-iinarte. Inirapan ko ito bago hinablot ang kurbata mula sa kanyang
kamay.
I placed it on his neck at sinimulan itong ayusin. Nanunuot sa ilong ko ang

lalaking-lalaki nitong pabungo. Ang bango na gustong-gusto kong singhutin ng
palihim dati. The kind of smell that draws you in, iyong gugustuhin mo nalang na
lumingkis dito at magpakalunod sa amoy niya.
"Did you like the ring?" Ang bigla nitong tanong na nakapagpatigil sa akin saglit.
Gusto kong tanungin sa kanya kung paano niya nalaman ang tungkol sa singsing na 'to
but those words never came out of my mouth.
"Hm. But you shouldn't have bothered. Maghihiwalay din naman t--" He didn't let me
finish what I'm about to say dahil walang pasabi nitong siniil ng halik ang mga
labi ko. It wasn't a hard kiss but it was breathtaking. Habol ang hininga ko ng
lumayo ito.
Kagat-kagat pa nito ang ibabang labi ko bago siya lumayo sa akin. Akala ko aalis na
siya ng tuluyan but he gave me another smack kiss before completely pulling away.
"Come on, let's go. Janisse, Jaiden, stop playing, aalis na tayo."
Ilang minuto pa akong natuod sa pwesto ko bago ako lutang na sumunod sa kanila. I
don't...I don't know how to keep up with Jonas anymore. Nakakalito ang mga
pinapakita nitong galaw sa akin. Tuwing io-open up ko ang tungkol sa hiwalayan at
divorce namin he would always cuts me off. Kung hindi man ay
bigla itong magwa-walk out o aaktong walang naririnig.
Hindi ko maintindihan kung bakit ayaw niyang pag-usapan ang divorce namin.Hindi
naman pwedeng hindi namin 'yon pag-usapan. Ilang araw na lang ay mag-iisang buwan
na kami dito, ano man ang gawin niyang pag-iwas sa usaping 'yon darating ang araw
na kailangan naming harapin at pag-usapan 'yon.
Nakatingin lang ako sa labas ng saskayan sa buong durasyon byahe. Hindi nagtagal ay
itinigil na ni Jonas ang sasakyan sa isang magandang simbahan. Labas-masok ang mga
bisita sa pintuan ng simbahan.
I suddenly feel anxious after seeing some familiar faces. B-Baka anong sabihin nila
sa amin....o kay Jonas kapag nakita nila kaming magkasama. Kahit may hindi kami
pagkakaintindihan ayoko namang sirain pa lalo ang kung anong meron siya.
Hindi ko namalayan na ako na lang pala ang hindi pa nakababa sa sasakyan. Bubuksan
ko na sana ang pintuan ng maunahan ako ni Jonas. He offered me his hands ngunit
hindi ko ito tinanggap. He heaved out a sigh saka pabagsak na isinara ang pinto ng
sasakyan.
Akala ko ay mauuna itong maglakad kagaya ng ginagawa niya tuwing naiinis pero
nagulat na lang ako ng ipinulupot nito sa aking beywang.
"Jonas...b-baka may makakita sa atin." Ang kinakabahan kong bulong dito. I tried to
wriggle away from him pero mas lalo lang niya akong hinapit papalapit sa kanya.
"Let them be. I don't want to give a damn anymore." bulong nito sa tenga ko. Agad
na nagsitaasan ang buhok ko sa paraan ng pagkakabulong niya.
And just like that agad na akong tumahimik. Kahit sobra akong kinakabahan, hinayaan
ko nalanv si Jonas na dalhin kami sa entrance ng simbahan. Nakakapit si Jaiden sa
kabila niyang kamay habang nauna namang naglakad si Janisse sa amin. Everybody
turned their heads towards our direction at nagsimulang magbulungan.
"Do you want to go home?" Ang malumanay na tanong ni Jonas sa akin. I wanted to say
yes pero naalala kong isa sa importanteng panauhin si Jonas sa kasal ng dalawa. I
don't want to ruin anyones wedding.
"H-Hindi. Okay lang ako. O-Okay lang ba 'to? Baka anong sabihin nila Jonas. " Ang
nag-aalala kong sabi dito. Kinailangan ko pa itong tingalaan habang sinasabi iyon.
"Stop worrying, let them talk what they want to talk. Hindi mo mapipigilan ang
bibig ng mga chismosa. It's gonna be fine." Hinalikan pa ako nito sa noo bago
grineet ang groom na nasa entrance.
"Damn, akala ko hindi ka na darating gago." Ang natatawang sabi ni Travis kay
Jonas. Nagtawanan silang dalawa at nagyakapanan.
Namumula ang pisngi ko habang nakamasid sa kanilang dalawa-kay Travis. Biglang

nabuhay ang dugong fanboy ko nang makita ang kasalukuyan nitong ayos. He look so
damn good in that white tuxedo. Parang gusto ko nalang lumapit dito at humingi ng
pirma. Shit! Ang cool lang. Mas gwapo pala talaga siya sa malapitan.
"Dada! 'Di ba siya po yong maraming pictures sa phone niyo po?!" Ang malakas na
tanong ni Janisse habang turo-turo si Travis at nakatingala sa akin.
Anak ka ng! Janisse talaga naman oh.
I raised my head at them and gave then an awkward smile. Nakangiti si Travis habang
si Jonas naman ay seryoso lang na nakatingin sa akin. Hindi ko pinansin si Jonas at
itinuon na lang ang pansin kay Travis.
"Ah...ano..haha! H-Hi ano..f-fan niyo po ako since noong nasa Empire pa lang po
kayo. Hindi ako makapaniwalang nakita kita ng malapitan. Ang gwapo niyo po pala
talaga. Congrats po sa wedding niyo."
Wow...bakit parang ang creepy kong pakinggan? Hindi ko na talaga napigilan ang
sarili kong mag-fanboy. Once in a lifetime chance lang 'to no. Ikaw ba naman ang
ang makausap ang ultimate idol mo, hindi ka kaya ma-excite?
"Empire?! That was like 15 years ago already. Wow! Hahaha! Ang totoy ko pa n'on.
But thank you anyway. It's nice to meet you, what's your name by the way?"
Pwede ba akong mahimatay? Nakipag-kamay lang naman sa akin si Travis. Tinanong pa

niya ang pangalan ko. Sasabihin ko na sana ang pangalan ko ng unahan ako ni Jonas.
"Denisse Juariz." Marahis nitong hinila ang kamay ko palayo kay Travis.
"Juariz?" Halatang nagtataka ito kung bakit kami pareho ng apelyido.
"Asawa ko. These are our kids, Janisse and Jaiden. They're twins." Yumakap si
Janisse sa paa ni Jonas at kumaway kay Travis.
"What?! Dude, really?! Kailan ka pa kinasal? Alam ba ng barkada 'to? May mga anak
ka pa. What the fu-dge." Ang gulat nitong tanong kay Jonas.
"Hindi nila alam at itikom mo yang bibig mo." Ang naiiling na sabi ni Jonas dito.
Hindi nakapagsalita si Travis at nagpaikot-ikot lang sa kinatatayuan. Nakapatong pa
ang dalawa nitong kamay sa kanyang ulo.
"Okay lang ba siya? Hindi kaya masira ang buhok niya? S-Saka magkaibigan pala kayo
ni Travis? Bakit hindi ko siya nakikitang kasama mo?" Ang nag-aaalala kong tanong
habang binabalikan ng tingin si Travis. Naglalakad na kasi kami papasok ng pintuan.
"Mas lalong hindi siya magiging okay kapag sinira ko 'tong kasal niya." Ang
nagngingitngit na sagot ni Jonas. Agad na nangunot ang noo ko sa sagot nito. Is he
insane? Bakit bigla- bigla na naman 'tong naging bugnutin?
Pinatigil muna kami saglit kasi kukunan daw kami ng litrato. Hinalikan pa ako nito
sa pisnge sa kalagitnaan ng pagkuha ng litrato.
Umupo na kaming apat malapit sa harap. Nasa gilid ko si Jaiden, katabi ko naman si
Jonas na kandong- kandong ang naglalambing na Janisse. Nakaupo ito paharap kay
Jonas at nakapulupot ang maliliit na braso sa leeg ng ama.
"Dadaa, dada, ganito rin po ba n'ong wedding niyo ni daddy?" Ang kuryusong tanong
nito sa akin. Tipid akong ngumite dito at umiling.
Halos hindi nga umabot ng isang oras ang kasal namin. It was a simple and quick
wedding. Walang bulaklak, walang music, walang guests, nakatayo lang kami sa harap
ng magkakasal namin at sinunod lang ito. Ang mga magulang ko lang ang nandoon at
ang secretary ni Jonas. Minadali pa ang pagbili ng singsing dati kasi nakalimutan
ni Jonas.
A week before our wedding para pa akong tangang nangarap at nagplano ng dream
wedding ko. Ang susuoting kong damit, ang mga guests, ang kanta, ang gusto kong
singsing, ang mga bulaklak at kung anong kulay ang gusto kong motif ng kasal.
Nagsulat rin ako ng wedding vow ko nuon but everything was kept hidden in my
notebook. Kailanman ay hindi naisakatuparan ang pangarap kong kasal. Hindi ako
umiyak sa harap nila papa kasi ayaw kong kaawaan nila ako.
"Dada, pag kinasal ka po ulit, gusto ko po flower boy po ako. Yong may flower crown
po." Ang sabi ni Janisse habang nakahilig sa balikat ni Jonas at nakaharap sa akin.
Natawa na lang ako sa request nito. Hindi pa nga kami nagdi-divorce ng daddy niya,
gusto na niya agad akong ipakasal sa iba.
Humarap ulit ako kina Travis at Susan at napangiti. Ang magical lang nilang tingnan
dalawa, pareho pa silang naluluha habang nagbibigay ng mga pangako sa isa't-isa.
Hindi ko alam kung huli na ba ako para makapaghanap ng taong ihaharap rin ako sa
madla habang nakikipagpalitan sa akin ng singsing at pangakong panghabang-buhay.
"I present to you Mr. and Mrs. Travis Kavanaugh.Congratulations, you may kiss your
Bride."
Agad na nagpalakpakan ang lahat matapos ang anunsyo ng pari. Pati ako ay masayang
napapalakpak sa kanila.
"Denisse."
Paglingon ko kay Jonas, agad niyang sinakop ang mga labi ko. Agad akong napapikit
at napakapit sa balikat niya
habang dinadama ang sandaling halik. It was slow, sweet and passionate. Hindi
nando-domina, hindi nanlalamang, tama at banayad lang.
"Would everyone please stand as the couple departs. Please remain in your places
until the parents have left the room."
Agad na naghiwalay ang mga labi namin kasabay n'on ay ang pagtulo ng mga luha ko.
-----------------------------------------------------------
Hindi ko alam ang sasabihin ko. HAHAHA! Bahala na po kayong maging judger. Ayon
lang powxzx. Thank you po! ͢ߘ‫ ݤ‬labyu ol! Mwuah mwuah! Ciao!
27
"Dada, masakit po ba mag-kiss si daddy? Bakit ka po umiyak kanina?" Napalingon ako

kay Janisse nang marinig ang kanyang tanong.
Bakit nga ba ako umiyak? Hmmm... maybe because for a brief seconds I feel like I'm
living my dream. Noong inanunsyo ng pari iyon at noong tinawag ni Jonas ang
pangalan ko para halikan ako, that's how I knew I fucked up. That's how I knew I
fell hard for him again and it's so unfair. It's so unfair how easy he can capture
me and break me at the same time.
Kung kailan ko naisipang bumitaw doon naman kumapit si Jonas at hindi ko na alam
kung dapat ba pa akong kumapit pabalik. Natatakot akong sumugal ulit but it's so
hard to resist his signals. Sobrang rupok ko pagdating kay Jonas at ayoko ng
ganito. Kasi siguradong mahihirapan na akong bumitaw ulit. For eight freakin long
years I waited and prayed so hard for all of this to happen. Kahit isang araw man
lang masubukan ko kung paano mahalin ng isang Jonas. And those things that he did?
That's more than what I've prayed for.
To be kissed by him inside the church with wedding bells, flowers, cheers, claps
and love songs is more than what I wished for. Kahit hindi sa amin 'yong kasal pero
pakiramdam ko sa oras na 'yon sa amin lang ang mundo. Ganoon ang nakakainis na
epekto ni Jonas sa akin.
"Hindi, anak, napuwing lang si dada kanina." Ang sagot ko dito bago ko ito muling
subuan.
Sinubuan ko rin si Jaiden na naglilikot lang ang mata sa paligid. Actually, kanina
pa natapos ang dinner kaso itong dalawang 'to ay kung saan-saan nagpupunta.
Nakipaglaro pa sa ibang mga bata dito. Si Jonas naman ay kinokonsente ang dalawa,
hinayaan lang itong maglaro hanggang sila na nga ang kusang lumapit sa akin.
Speaking of Jonas...kani-kanina lang ay nakita ko pa itong nakikipag-usap sa ilang

kilalang businessman at socioelites. But I did not see him anywhere right now.
Walang bakas ni Jonas kahit saan.
"Someone looks very attractive tonight; I can't help but to say hi." Agad napawi
ang paningin ko sa paligid nang harangin ito ng isang malaking bulto ng lalaki. I
looked up and saw Jordan- a smoking hot and classy Jordan.
Sobrang gwapo nito sa kanyang suot-suot na itim na suit. Nakabukas pa ang unang
tatlong butones ng kanyang inner white long-sleeved polo.
Mahina akong tumawa bago ito kinawayan."Hello, Jordan."
Umupo ito sa katabi kong upuan at kumaway sa dalawa na malugod naman nilang
ginantihan.
"Are you having fun?" Ang nakangisi nitong tanong sa akin. Kanina ko lang nalaman
na pinsan pala siya ni Susan.
"Yes. Ikaw? Bentang-benta ka kanina ah." Ang natatawa kong sabi. Pinag-agawan
kasi siya ng mga babae kanina para magpa-picture sa kanya. Pati sa mga games ay ito
ang hinihila ng mga babae. Pati sa dance floor ay maraming gustong makipag-sayaw
dito.
"Kaya nga eh, pero kung ikaw bibili pwede mo naman akong i-take out." Doon na ako
malakas na natawa, kahit kailan ay hindi ko talaga magawang seryosohin ang isang
'to.
"Baliw!" Ang nakangiting singhal ko dito saka siya mahinang hinampas sa braso. Muli
kong hinarap sila Janisse at Jaiden saka sinubuan.
"Sayo." His eyes are twinkling like stars, and I know what that means. I know what
that means; because I used to have that same eyes whenever I look at Jonas.
Kung wala siguro akong asawa ay baka sinakyan ko na ang pahapyaw na mga motibo
nito. Alam kong mabuting tao si Jordan, pero nirerespeto ko ang kasal namin ni
Jonas. Hanggang sa magpirmahan kami ng divorce paper rerespetuin ko ito.
Cheating on him won't make our marriage work nor will it make him the father and
husband I wished for him to be. Getting back at him and taking revenge is a child's
thing. That's too much waste of time. Mas mabuti pang ilaan ko na lang ang panahon
ko sa pag-aalaga ng sarili ko at sa mga bata.
"Jordan...I-I'm married." Ang nauutal kong pahayag dito. Alam kong alam niya kung
ano ang gusto konh iparating.
"I know, that's why I'm going to convinced myself later that you're not some fine
specimen." Ang nakangisi niyang saad na nagpangiti sa akin. "So let me have one
dance with you before I completely shatter my desire, Den. Just one."
Marahas kong tinulak ang babaeng parang linta kung makakapit sa akin. Wala akong
pakialam kung mapahiya man siya sa harapan nitong mga kausap ko. Mabilis akong
naglakad palayo sa kanila. Sa isang tao lang nakatuon ang atensyon ko. And I could
feel my blood boiling inside habang nakatingin dito.I just feel like ripping
someone's head off.
"Jonas!" Ang narinig kong tili ni Tatiana but I did not bother looking back at her.
Walang rason para gawin iyon.
Naglakad ako hanggang makalabas sa reception hall. Not far from where I'm standing
nakita ko ang taong dadapuan ng kamao ko mamaya. He has his back turned against me
while he's busy talking with someone on the phone.
"Sigurado akong si Denisse 'yon, tito. Hindi ako pwedeng magkamali. He's with his
kids and Jon-"
I did not let him finish his nasty shits on the phone and stole the device from his
hands. Itinapon ko sa lupa ang cellphone niya bago ito tinapakan at sinira. Kagaya
ng gagawin ko sa mukha niya mamaya. Nang masiguradong sirang-sira na ito saka ko
lang hinarap ang lalaking may pesteng ngisi sa mukha niya.
"Jonas, Jonas, Jonas, and here I thought you wouldn't be able to spot me. Grabeng
pagtatago pa naman ang ginawa ko para lang hindi mo makita." He placed his hands on
the pockets of his pants before giving me an arrogant smile that I'd love to wipe
away with my fist.
"I have keen eyes for dirts like you, Chadwick Gonzales." Napaigting ang panga ko
habang nakatingin sa pagmumukha nito. There was this surging anger and fear in my
heart as he stood in front of me.
"Oh, you mean your-" And hitting his face is the only way to calm it down. Napahiga
ito sa lupa matapos kong pinadapo ang kamao ko sa mukha niya.
He tried to stand up pero agad kong sinipa ang tagiliran niya. "Stop meddling with
our life and mind your own fucking business, Gonzales."
"Fuck you, Jonas! We shouldn't have pushed the marriage between the two of you.
Kung alam ko lang na magiging ganito ang kahihinatnan ng buhay ni Denisse, dinala
ko na lang sana siya sa Denmark!" Ang nanggigigil nitong saad habang namimilipit sa
sakit. Ako naman ngayon ang napangisi.
"Regrets are felt when it's too late, Gonzales. Sana naisip niyo yan bago niyo ako
pinagkaisahang i-blackmail." I retorted with the same amount of hate.
You should have thought of that before Denisse completely invaded my fucking mind;
before he made me question every decision I made in my life; before he made me
question his place in my heart.
"You're right. We regret it so much, that's why we're saving him from you. You're a
demon, Jonas, you don't deserve someone like Denisse! Hindi namin siya
prinotektahan at inalagaan para lang gaguhin mo ang pinsan ko!" Buong lakas itong
tumayo at mabilis akong tinulak.
He failed to push me down ang hindi ko lang napaghandaan ay ang kamao nito. Malakas
itong tumama sa panga ko na nagpainit pa lalo ng ulo ko. Saglit pa akong nahilo sa
lakas ng pagkakasuntok niya. Fuvk. Hindi ako nagpadaig dito at muli itong
pinaulanan ng suntok hanggang hindi na nito magawa pang tumayo.
"You can't take him away from me, Chadwick. No one can take them away from me.
Tandaan niyo 'yan."
Ang mariin kong paalala dito bago siya tinalikuran at iniwan doon na bugbog-sarado.
Malalaking hakbang ang ginawa ko habang papasok sa loob ng reception hall. Akala ko
ay mababawasan na ang init ng ulo ko kapag nakita ko si Denisse at ang mga anak
namin. Pero mas lalo lang yata itong nadagdagan nang makita ko ito sa dance floor
kasama ang gagong si Hassan.
I immediately made my way towards their direction before tearing my husband away
from his arms.
"You fucker!"
Dadambahan ko na sana ito ng suntok nang maramdaman ko ang mahigpit ng pagyapos ni

Denisse sa akin.
"Jonas, please!" I looked down and saw him teary-eyed. Agad nanlambot ang puso ko
ng makita itong naiiyak. I hate this. I hate how easy he could command me. I hate
how he could make me feel unfamiliar emotions I didn't know before. I hate how he's
changing me into someone I wasn't before. Someone my grandfathers wouldn't want me
to become.
Hindi ako nagsalita at walang pasabing hinila siya paalis sa lugar na 'yon. Tahimik
na sumunod sa amin ang kambal na nakamasid lang sa nangyayari. Everyone was silent
as we made our way back home. Panaka- naka ko pang tinitingnan si Denisse sa tabi
ko but he was just facing the window until we arrived.
Nauna silang umakyat tatlo habang ako naman ay dumiretso sa bar ng bahay. I removed
my suit and tie before tossing it somewhere. I grabbed a bottle of rum and poured
it in my glass. I didn't feel like drinking inside kaya lumabas ako ng bahay at
naglakad patungo sa dalampasigan.
Doon ako umupo at nagsimulang uminom.
Alam kong naging gago ako kay Denisse at sa mga anak namin. For a long time I
refused to acknowledge them. I refused to give in dahil natatakot ako sa magiging
epekto nito sa akin. Natatakot ako sa sasabihin nila lolo. Natatakot ako sa maaari
nilang gawin kina Denisse dati.
They told me over and over again that love can make people weak. It'll make them
vulnerable. Hindi lang puso mo ang guguluhin nito, it'll mess up your mind and fuck
up your life. And someone like me can't afford to fuck up. Pakiramdam ko ay
nakadepende sa akin ang pagangat at ang pagbagsak ng dalawang angkan.
And I hate how Denisse fuck up my life. I hate how he made me lose control of
everything. His smiles, his tears, his laughs, his lips and our kids makes me weak.
They've become my weak spot.
"Jonas," Muli akong natauhan ng marinig ang pagtawag sa akin ng isang pamilyar na
boses "pwede bang mag-usap tayo?"
"What do you want?" Napapikit ako ng maramdaman ang pagdampi ng isang basa at
malambot na bagay sa mukha ko. "Fuck, what is that?!"
"Sandali, wag kang malikot. May mga pasa ka. Saan mo ba 'to nakuha?" Ang naiiling
niyang tanong pero hindi ko ito sinagot. I don't want him to know about Chadwick,
he might pack their things and leave me kapag nalaman niya.
Pinihit niya paharap sa kanya ang mukha ko kaya malaya kong napagmasdan ang mukha
niya. His sinful little face that makes people go crazy. Namumungay ang mga mata
nito at namumula ang mga pisnge. And his delectable lips are slightly parted.
Walang ibang pumapasok sa utak ko kung hindi ang angkinin ito. Angkinin siya ng
paulit-ulit hanggang hindi na niya kakayaning tumakbo palayo sa akin.
I gulped hard before leaning in to claim his lips. The lips that makes me lose my
mind every fucking time it touches mine. Noong una ay hindi ito tumutugon, he tried
to resist from my hold but I held him firmly. Hindi nagtagal ay binabalik na niya
ang mga halik. I bit and suck his lower lips before invading his sweet mouth with
my tongue.
Damn this lips, it's making me crazy.
"Mmmm...J-Jonas.." Ang mahina niyang ungol na nagpabaliw pa sa akin. I laid him

down without breaking the kiss. Gumapang ang mga kamay niya sa leeg ko at umangkla
doon. His skin is burning against me. Parang kinukuryente ang buo kong katawan.
From his lips, bumaba ang halik ko sa makinis nitong leeg. The part where I love to
bite and suck so they'll know that he's mine.
"S-Sandali...ah..Jonas..s-sandali lang..ma-mag-uusap pa tayo..oohhh.." I smirked

secretly. I sucked his skin again and gave it a little kiss.
"Jonas, please...stop confusing me. Stop doing these things. Kung tigang ka na,
please lang, wag ako ang paglaruan mo, Jonas. Pagod na ako." Napatigil ako sa
ginagawa ko ng marinig itong mahinang humihikbi. "Palayain mo nalang ako. 'Wag na
ang ganito."
"I can't do that." Ang mahina kong sabi dito habang pinupunasan ang luha niya.
"Bakit? Sobrang hirap bang magpapirma ng divorce ha? You have a life to return to
in Manila. Bakit kailangan mo pang mag-aksaya ng oras sa amin? Ano ba talagang
gusto mo, Jonas?"
"Ikaw. I want you and I think I'm about to get my life fucked up because I'm
falling badly for you." Ang buong tapang kong sagot dito. His eyes widened from
shock.
And for once, I have completely defied myself and the ideologies I was taught to
live by.
And this man right here made me do that.
-----------------------------------------------------------
Hello, guyses! It's almost 12 am. Char! Long lib! Nagsimula akong magsulat around
2? Or 3 pm? Simula pag gising ko iniisip ko kung paano ko mapapaamin si Jonas. Alam
ko na ang dapat patunguhan ng chapter na to pero ang malaki kong tanong sa araw na
'to ay HOW?! Paano?! Bobo ako sa mga ganito hahaha. I'm sorry if you find the the
beginning boring. HAHAHAHA! Umulan kasi kanina tas ang kalma ng paligid. Kumalma
rin sinusulat ko. Ayon langgggg!!! Thank you all! Mwuah mwuah! Ciao!
28
I don't remember exactly how and when did I end up lying on the bed with Jonas on
top of me, aggressively sucking my soul out of my mouth. Parang kani-kanina lang
nang sinabi niyang he was falling for me. Hindi ko man lang magawang maka-react
dahil sinunggaban niya ulit ako ng halik. Halik na nakakabaliw at nakakarupok.
Notice!
Most part po ng chapter 28 ay inilagay ko sa second account ko dito sa wattpad para

maiwasan kong matanggal. HAAHAHAHAHA.
Please go directly to biisool2 (i-tap niyo lang po yan at madi-direct na kayo) para
mabasa po ninyo ang chapter 28. Thank you po at pasensya na din talaga kung medyo
hassle. Nawarningan na kasi ako dito kaya ingat-ingat nalang ako para hindi mabura
sa wattpad. HAHAHHAHAHA.
Bumagsak ang katawan niya sa ibabaw ko na para bang mas magaan lang ito sa akin.
Nanlalagkit na rin ang katawan ko sa magkahalong laway, pawis at katas namin.
Ngunit hindi pa rin mawaglit sa isipan ko ang ginawa niya.̂
"Are you okay?" Tanong niya sa akin nang mahiga siya sa tabi ko.
Hindi ako sumagot at sa halip ay tinalikuran ito. Parang bigla nang humupa lahat ng
landi sa katawan ko at tanging kahihiyan na lang ang nararamdaman ko. I was
suddenly attacked with anxiety. Nilabasan si Jonas sa loob ko. I am one month away
from my yearly period at ang buwan na to ang pinakamabilis kaming mabuntis. Ang
bobo ko. Ang landi ko. Parang bigla akong bumalik 8 years ago.
At si Jonas..he told me he was still falling for me. Still. In the process palang
pero may nangyari na kaagad sa amin. Hindi pa nga sigurado kung masasalba pa ba
itong kasal namin.
"isse"Denisse, look at me." Nabalik ako sa reyalidad nang tawagin ako ni Jonas
habang nakapulupot ang mga kamay niya sa bewang ko. "I said look the fuck at me,
Denisse. Isa."
Pagod akong nagpakawa ng buntong hininga at humarap dito. Bahagya niyang itinaas
ang ulo ko upang mailagay niya sa ilalim nito ang kanyang braso. Inilapit niya ng
husto ang katawan namin at inayos ang kumot.
"B-Bakit?"
"Stop worrying and rest. I'll clean you later." Aniya bago hinalikan ang toktok ng
aking noo habang nakakulong ako sa mga bisig niya.
Rinig na rinig ko ang malakas na kabog ng kanyang puso. It was in sync with mine.
And it was enough to calm my dubious heart like a sweet lullaby.
Unti-unti na nga akong hinila ng antok nang marinig ang malalalim na paghinga ni
Jonas at maramdaman ang ginagawa nitong pagmamasahe sa ulo ko.
"Den, let's try to fix and make our marriage work."
Hindi ko alam kung tama ba yong pagkakarinig ko dahil sa labis na antok, but I hope
it was. I really do.
-----------------------------------------------------------
Kanya-kanya na po tayong laklak ng hoely liquid. HAHAHAHAHA kumpara sa TGA na

literal na pinagpawisan ako at nanginginig ang kamay habang nagta-type dito ay puro
tawa at ngiwi lang ang ginawa ko. Hahaha. Maraming salamat sa experience na
ipinaranas sa akin ng mga batikang (char! Kahit d ko alam meaning niyan) manunulat.
Isa kayong inspirasyon at dahilan kung bakit puro lumot na po itong utak ko.
Masyado na siyang environment friendly. Hahahaha.
Nawala ang stress ko dito dahil sa muling pag part 2 ng ECQ sa amin dito sa Cebu
City. Hahaha. #CebuCityTopsAgain (we need a bottom!)
Ayon lang po! Stay healthy, eat healthy, keep safe and God bless po sa inyong
lahat. ߒ Ciao!ְߒ‫ߒذ‬բ‫ݤ‬
29
Paika-ika at dahan-dahan akong bumaba ng hagdanan para sana magluto ng agahan.

Hindi naman ganoon kasakit ang buo kong katawan 'yong balakang at pwet ko lang
talaga ang masakit. Paggising ko kanina, nakasuot na ako ng malinis na damit at
pajama. Malinis na rin ang katawan ko.
Pagdating ko sa kusina hindi ko maiwasang mapasinghap nang makita si Jonas doon.

Nakatalikod kasi ito sa akin at walang suot na pang-itaas kaya malaya kong
napagmasdan ang malapad at katakam-takam niyang likuran. Tanging boxer shorts at
apron lang ang saplot nito sa katawan. Nanatili lang akong nakasandal sa hamba ng
pintuan habang nakamasid sa kanyang maskuladong likuran.
"Dada, baka matutunaw po si daddy. Saka natulo rin po saliva ninyo, dada." Napayuko
ako sa gilid ko at nakita doon ang isang nakatingala at nakabungisngis na Janisse.
Pinandilatan ko ito ng mata habang kagat ang aking ibabang-labi. Pabiro ko ring
kinurot ang kanyang pisnge na ikinanguso nito. "DADDY OH!
NI-PINCH AKO NI DADA PO KASI KINIKILIG P-abshwvshsvs!" hindi ko siya hinayaang
tapusin ang kung anong kahihiyan ang sasabihin niya at mabilis na tinakpan ang
kanyang bibig.
Pero huli na ang lahat dahil nakatingin na si Jonas sa direksyon namin. Nakataas
ang kanyang kilay habang dinidilaan ang kanyang hintuturo. Napalunok ako at mabilis
na inilihis ang paningin mula sa kanya.
Naalala ko na naman kasi ang nangyari sa amin kagabi. Baka bigla na lang skong
sumuko ulit dito at magpaubaya sa kanya. Bakit naman kasi ang sarap ni Jonas? Why
did he have to be so damn hot and sexy?
"Dada, ang red po ng face niyo po! Are you sick again, dada?" Ang kuryusong tanong
ni Janisse sa akin. Nakabinat pa rin ang mga malalambot nitong pisnge.
Napahawak ako sa pisnge ko at umiling. "M-Mainit lang anak."
"Huh? Eh ang cold nga po ng aircon sa house ni daddy po." Ang giit nito and I
couldn't do anything but feel helpless with him. Itong batang to talaga.
"Let him be, baby." Ang sabi ng isang mababang boses nang makalapit ito sa amin.
Sinalubong ng isang naka-apron na Jonas ang aking paningin.
Kinarga nito si Janisse at pinugpog ng halik ang mukha na ikinahagikhik ng huli.

Hindi ko rin maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan silang dalawa. Tumigil ito sa
paghalik kay Janisse at humarap sa akin.
"Good morning," aniya bago yumuko malapit sa mukha ko. Akala ko ay sa noo niya lang
ako hahalikan napasinghap na lang ako nang maramdaman ang mga labi niya sa labi ko.
Napahampas ako sa braso nito nang ipasok niya sa bibig ko ang kanyang dila. Jusko!
May bata.
"EWWY! KUYA! NAGKIKISS SI DADDY AT DADA! M.U NA SILA! YIEEEEE!" Ang malakas na
sigaw ni Janisse. Nakangising lumayo si Jonas sa akin at muling binalingan ang anak
naming kinulang yata sa aruga.
"Really, baby?" Ang tanong ni Jonas dito na tinawanan lang ng bubwit.
"HAHAHA! I love you po, daddy. I love you, dada! Kiss ko rin po kayo." Humalik ito
sa pisnge at labi ng ama. Inabot rin nito ang leeg ko at hinalikan ako sa labi.
"Sige na, help your dada prepare the table. I'm almost done cooking." Ang sabi ni
Jonas bago nito ibinaba si Janisse. Muli itong lumapit sa akin at yumakap sa bewang
ko nang nagtatatakbo palayo si Janisse sa amin.
"Are you okay? Is your ass fine? Nilagyan ko na yan ng cream kagabi, it shouldn't
hurt very much." Anito habang iginagapang pababa sa pwet ko ang mga kamay niya.
"J-Jonas..." Ang kinakabahan kong tawag sa kanya ng halik-halikan niya ang leeg at
batok ko. Nakakapit lang sa dibdib niya ang mga kamay ko habang nilalantakan ang
leeg kong puno ng chikinini. "M-may mga bata..ah..." Tumingala ako at hinayaan
siyang sipsipin ang sensitibong balat sa leeg ko.
"Fuck! Kung wala lang dito ang mga bata baka kanina pa kita inangkin ulit. I can't
stop craving you, it's making me crazy." Ramdam ko ang init ng kanyang hininga sa
leeg ko. Napaigik ako nang lamasin niya ang pisnge ng pwet ko at muli akong siniil
ng halik.
"Go. Before I lose my mind and fuck you here." Ang humihingal niyang utos. Bakas
ang pagpipigil sa kanyang mga mata habang nakatingin sa akin. His deep, dark eyes
was staring intently at me na para bang handa na niya akong gawing agahan ano mang
oras.
Pwede bang hindi na lang umalis?
"Dada! Help niyo na po kami ni kuya po!" Ang malakas na sigaw ni Janisse na
nagpabalik sa akin sa reyalidad. Agad akong nag-iwas ng tingin dito at kumawala sa
kanyang mga bisig.
Nagmamadali akong pumunta sa dining area ng bahay, sapo-sapo ang aking dibdib na
sobrang lakas ang pintig. We almost did something... ridiculous out there.
"Ma, okay lang po kayo?" Bumaba ang tingin ko kay Jaiden na hawak-hawak ang isang
plato.
Tumango ako dito at yumuko para halikan siya sa noo. "Good morning, kuya. Okay lang
si mama."
"What happened to your neck, ma? Sinaktan po ba kayo ni dad?" Ang kunot-noo niyang
tanong sa akin. Namilog ang mata ko at nahihiyang kinapa ang leeg ko.
"H-Hindi..a-ano kinagat lang ako ng lamok kagabi. Tama! Haha. Yon nga. Ako na dito,
nak." Kinuha ko mula sa kamay niya ang plato at nag mamadaling nagpunta sa lamesa.
Pagkatapos naming maihanda ang hapag sakto namang dumating si Jonas dala-dala ang
niluto niyang pinoy beefstake at buttered shrimp. Hindi rin ito kumain kaagad dahil
hinimayan niya muna ang mga bata ng shrimp.
"Masarap ba?" Nagulat ako ng bigla itong magsalita sa akin. Busy kasi ito sa
paghihimay ng mga hipon.
Ngumite ako sa kanya at tumango. "Masarap," ang sagot ko. Mas masarap pa nga yata
siyang magluto sa akin. Pati iyong bulalo na niluto niya sa akin noong nagkasakit
ako ay masarap rin.
"Mas masarap pa sa akin?" Taas kilay niyang tanong sa akin dahilan para mabulunan
ako.
Nag-aalalang hinimas ni Jaiden ang likura ko habang inaabutan ako ng tubig.

Nagpasalamat ako dito pagkatapos kong mahimasmasan at binigyan ng isang malutong na
hampas ang braso ni Jonas. Tumawa lang ito ng malakas at nagpatuloy lang sa
ginagawang paghimay.
Pagkatapos naming kumain, tinuruan namin ang dalawa kung paano maghugas ng plato.
Plano iyon ni Jonas. Akala ko ay babalik na siya sa taas para magtrabaho pero
tinawag niya ang dalawa sa kusina at ipinatago sa akin ang mga tablet nila.
"No gadgets for today, it's family day." Ang anunsyo niya na umani ng iba't-ibang
reaksyon sa dalawa. Noong una ay natuwa pa si Janisse pero noong malaman ang
gagawin ay agad itong napasimangot. Si Jaiden naman ay tahimik lang na
nakasimangot.
"Daddy, hindi naman to family day eh. This is slavery!" Ang nakangusong saad ni
Janisse na nagpalaki ng mata ko. Itong batang to.
"Janisse!" saway ko dito pero mas lalo lang itong ngumuso sa akin.
Tumawa lang ng mahina si Jonas habang nakasandal sa gilid ni Janisse at pinapanood

itong nagsasabon ng plato.
"Masakit na ang kamay ko dada eh." Ang reklamo nito pero pinandilatan ko lang ito
ng mata. Isang plato pa nga ang nasasabunan niya. Medyo marami-rami rin kasi itong
hugasin dahil sa mga ginamit ni Jonas.
"Ma, ako nalang po ang maghuhugas. He can go." Ang sabi ni Jaiden dahilan para
mapailing ako.
"Stop spoiling your brother, kuya."

Ang buntong hininga ko.
Matagal ko na talagang napapansin na overprotective ito sa aming dalawa ni Janisse.

Natutuwa ako doon pero hindi sa paraan ng pagpro-protekta niya. Minsan kasi ay
kinokonsenti na niya ang kalokohan ng kapatid at nakikipag-away pa ito. Noong isang
araw nga ay may pumunta ditong bata na may black eye kasama ang mga magulang niya.
Ayon kay Jaiden ay tinatawag daw nitong bakla si Janisse habang hinila-hila daw ang
buhok niya.
"Daddy, bakit ba kailangan namin gawin to po? Nandiyan naman po si dada eh." Ang
tanong ni Janisse sa ama na nagpupunas sa mga pinaghugasan nila.
"Your dada won't be with you always, baby. It's better to know how to do things
while your still young so you can be independent when you're older. You may not
want to do this in the future but atleast you know how to." Ang sagot nito sa anak
bago hinalikan sa noo. "Stop sulking, sweetcake. May prize kayo sa akin mamaya."
Agad nagbago ang mukha ni Janisse ng marinig ang sasabihin ng ama. "Dog po ba yan,
daddy?!" Ang sabik na tanong ni Janisse. Nagkibit-balikat lang si Jonas at hindi
ito sinagot.
"Daddy, may nagteach din po ba sa inyo ng household chores po? Tapos ang sarap niyo
rin magluto parang si dada." Ang muling tanong ni Janisse dito. Natawa nalang ako
nang mapagtantl kong iyong plato pa ring sinasabunan niya kanina ang hawak-hawak
niya.
"My grandma taught me how to do these things. She's a great teacher and a good
cook." Ang nakangiting sagot ni Jonas.
Nothing can beat a smiling and sweet Jonas. His soft side will always be superior
in my heart. Itong unti-unting pagbabagong pinapakita sa amin ni Jonas is making me
fall head over , aano ako hindi susugal kong ganito ang ipinapakita niya sa mga
bata nitong nagdaang araw?
"Pretty po ba siya, daddy?"
"She's beautiful and kind. Kapag napapagalitan ako ng mga lolo ko dati she'll feed
me maja blanca and pandan juice."
"Hindi pa po ako nakatikim n'on. Is it tasty, daddy?"
"Yup! Magluluto tayo niyan mamaya with your dada and kuya. Do you like that?"
Agad na tumango si Janisse dito habang nakangiti. Ako naman ay kinuha mula sa kamay
niya ang plato. Ito na lang kasi ang hindi pa nababanlawan.
Katulad ng sinabi ni Jonas, we spent our morning and afternoon nasa kusina lang at
gumagawa ng mga pagkain. Natutunan ko rin ang pagkahilig ni Jonas sa mga pagkain at
galing nito sa pagtuturo sa mga bata. Kahit si Jaiden ay sobrang nai-enjoy rin ang
paggawa ng maja blanca, cookies at popsicles. Pagkatapos naming gawin iyon,
pinatulog ko muna ang dalawa habang si Jonas naman ay nagtrabaho saglit. Ako naman
ay bumaba para linisin iyong kalat nila.
"Daddy! Daddy! Ano po yong prize namin daddy?" Ang narinig kong tanong ng isang
sabik na Janisse mula ditl sa sala.
Kasalukuyan kong tinitingnan ang stock market nang marinig ko sila. Kasalukuyang
nagkakaroon ng problema ang kompanya ng pamilya ko. Someone is buying all the
stocks ng mga minor shareholders. My dad owns 25% of the company's stocks at ang
mga kapatid naman niya ay tigfi-fifteen percent. Three years ago I bought 25
percent of their stock. Iyon lang ang paraan ko para makakonekta sa kanila. And now
someone seems interested with my shares.
Pinatay ko ang laptop na hiniram ko kay Jonas at tiningnan silang tatlo.
"Let's go out, dalhin niyo ang mama niyo." Utos niya sa dalawa habang sinusuot ang
isang itim na t-shirt.
"Da! Let's go na po." Hinila ako nila Janisse at Jaiden kasunod ng daddy nila.
Dumiretso si Jonas sa malaki niyang garage at kinuha mula doon ang dalawang bike.
"BIKE!! DADDY, THANK YOU PO!" ang manghang sigaw ni Janisse at mabilis na yumakap
sa ama. Gan'on rin si Jaiden na manghang-mangha sa bike na nakikita.
"Magsuot muna kayo ng helmet at pads para maturuan ko kayong dalawa." Ang utos niya
na mabilis na sinunod ng dalawa.
"Thank you, Jonas." Ang nakangiti kong pasasalamat sa kanya. Ngumite lang ito sa
akin at tumango.
"Ready?!" Ang malakas niyang tanong sa dalawa.
"READY!"
Salitan kami ni Jonas sa pagtuturo sa dalawa. Unexpectedly, si Jaiden pa ang

pinakamatagal naming tinuruan dahil mukhang natakot ito kaunti at napressure sa
kapatid na mabilis na natuto.
"Go, kuya ko! Go, daddy!" Ang malakas na sigaw ni Janisse habang pumapalakpak.
"Anak, wag ka ng masyadong malikot." Ang saway ko dito habang Pinupunasan ang
likuran niya.
Pero hindi ito nakinig sa akin at mas lalo pang lumakas ang tili niya nang
mapatakbo na ni Jaiden mag-isa ang bike. "Yes! Yes! Yes! Ang galing mo na kuya!
Mag-race na tayo!"
Sobrang laki ng ngiti ni Jaiden at Jonas nang iparada nito sa harapan namin ang
bike. "Mama, kita niyo 'yon!? Marunong na akong mag-bike!"
Ang masaya nitong paalam sa akin at patakbo akong nilapitan para yakapin. "Kita ko,
kuya! Ang galing mo. Mag-thank you kayo sa daddy niyo."
Tumakbo silang dalawa papalapit kay Jonas at yumakap sa bewang nito. "Thank you,
daddy!"
"Anything for my babies." Aniya bago nag-squat at niyakap ang dalawa. Pinugpog niya
ng halik ang mga ito at tinigilan lang nang umubo na si Janisse.
"Let's get inside, it's already dark. Ang mahuhuling pumasok ang maghuhugas ng
pinggan." Anunsyo niya sa dalawa nang makatayo. Tumitiling nag-uunahan sa pagpasok
ang dalawa sa bahay at iniwan kaming dalawa ni Jonas.
Umakbay ito sa akin at hinalikan ako sa pisnge. "Did you have fun?"
"Hmm! Sobra. Thank you sa araw na'to." Ang sensiro kong sagot sa kanya.
"So, can I have my reward tonight? I've been a good father all day, hon. I think
I deserve a little reward from my dear husband." Ang bulong niya sa tenga ko bago
kinagat-kagat ang aking tenga.
H-Hindi naman siguro iyong iniisip ko ang ibig niyang sabihin sa reward di ba?
-----------------------------------------------------------
Fluffy chapter lang po bago warakin ulit ni Jonas si Denisse latur. CHAR!
HAHAHAHAHAHA. Anyways, baka huling week ko na po itong update HAHAHAHA. Pang-isang
linggo na lang kasi ang load na ibinigay sa akin ng mga reader dito (THANK YOU PO
SA INYO! Aylabyu ol!) ߘͰߘ Sila po ang dahilan kung bakit patuloy pa rin ako nagu-
update dito. Si Jonas-Den at Ian at Piyo lang po muna ang iupdate ko. Ayon lang
powxzx thank you so much all! Mwuah mwuah! Keep safe, stay healthy, stay pretty and
gwapo and God bless y'all kahit pang ɰߘ iyong huling chapter. Rawr! Ciao!
Hahahahaha.
30
Naalimpungatan ako paggising ko nang marinig ang isang pamilyar na ringtone, hudyat
ng isang paparating na tawag. Kinapa-kapa ko iyong lamesa sa gilid at kinuha mula
doon ang cellphone ko.
Kahit ayaw ko pang imulat ang mata ko, wala akong choice kundi gawin iyon.
Tiningnan ko kung sino ang tumatawag. Si Henry lang pala. Babalik na sana ulit ako
sa pagtulog nang mag-sink in sa utak ko ang nakaregister na pangalan. Mabilis kong
kinuha ulit ang cellphone at tiningnan ang pintuan ng cr. Napahinga ako ng maluwag
nang makitang wala doon si Jonas.
Mabilis kong sinagot ang tawag ni Henry habang nakamasid ng maigi ang mga mata ko
sa pintuan.
"Hello, Den? Mabuti naman at naisipan mo ng sagutin ang tawag ko." Ang bungad nito
sa akin na ikinatawa ko.
"Good morning rin, Henry." Ang sagot ko dito na tinawanan niya ng malakas.
"Open your skype, video call tayo." Ang natatawa niyang sabi bago pinatay ang
tawag.
Nagmamadali kong kinapa angȂsarili ko kung may suot ba akong damit at ng mapag-
alamang wala ay mabilisang tumayo. Pinagsisihan ko iyong huli. Malakad akong
napadaing nang kumalat sa buo kong katawan ang sakit ng bewang ko. Matapos ang
isang linggong pagtitiis ng malandi kong asawa, buong magdamag lang naman niya
akong hindi pinatulog.
Dahan-dahan akong naglakad patungo sa closet na pinaglalagyan ng mga damit ko.

Napakunot ang noo ko nang makitang wala ang mga ito doon. Biglang pumasok sa isipan
ko ang mga nilabhan kong damit na nakatambay sa kwarto ng mga bata. Nagpakawala ako
ng isang buntong hininga at minatahan ang mga t-shirt ni Jonas. Wala naman sigurong
masama kung manghihiram ako nito di ba? Ako naman ang naglalaba.
Kumuha ako ng t-shirt doon at boxers ko. Hindi na ako nagtaka kung nagmunukha akong
hanger dito sa suot ko. Kilaking tao ba naman ang may-ari nitong damit. Bumalik ako
sa higaan namin at buong pag-iingat na naupo doon. Binuksan ko ang application na
skype saka tinanggap iyong video call request ni Henry.
"Bobiiii! I miss you so much. Bakit ang tagal mong gumising at sumagot?" Ang agad
na bungad niya at ngumuso pa talaga sa screen. Napatawa na lang
"I miss you too! Saka anong matagal it's still..." tiningnan ko ang screen ng
cellphone at napanganga nang makita ang oras. Tanghali na!
"Masyado ka bang pinagod ng asawa mo?" Ang nakangisi niyang tanong sa akin na
naging dahilan para maging kamatis sa pula itong pisnge ko.
"H-Hindi ah! Saka paano mo naman nasabi 'yan?" Ang kinakabahan kong tanong dito.
Ganoon ba ako ka-obvious?
"Paano? Eh kitang-kita ko yang mga chikinini sa dibdib at leeg mo and your lips are
swelling as well." Ang pagpuna niya kaya agad na dumapo ang isang palad ko sa aking
leeg at nahihiya iyong hinimas.
"So, what's the real deal between the two of you? Tuloy pa ba ang divorce or nuh?"
Ang pangiintriga pa niya.
I heaved out a sigh at saglit na tumahimik. Actually, hindi ko rin alam ang
siguradong isasagot kay Henry. Nagdadalawang isip at naguguluhan ako sa divorce
na'to. They way Jonas is treating me and the kids, it doesn't look like we're
heading for a divorce.
"He has redeemed his role as a father to our chilren and..." saglit akong natahimik
bago nagpatuloy sa pagsasalita,"as my husband?"
"What? HAHAHA! Bobi, are you asking me or yourself? Bakit hindi ka sigurado?"
Napanguso ako dito at napahiga sa kama. "God! Stop acting cute! Hindi eepekto sa
akin 'yan. Bakit hindi ka sigurado, Denisse?"
Napatawa ako sa reaksyon nito. "I don't know, okay? More than a week ago he told me
he's falling for me. Tapos binibigyan niya rin ako ng bulaklak, mga regalo at
pinagluluto kami."
"Oh tapos? Pinapasok mo naman agad sa brief mo?"
Tumango ako.
"Seriously? Agad-agad?! You're....what the hell? You're too soft and gullible!
Aba'y kidali naman ng buhay ng gagong 'yon." Aniya sa naiinis na boses. "Akala ko
pa naman magpapakipot ka dahil sa pinaggagagawa niya sa inyo dati. Why? Sinabihan
ka ba ng, mahal kita? I love you? Je t'aime? Ti amo? Sarang hae? O baka EU Te amo?"
Nanlaki ang mata ko sa huli niyang sinabi. "Ano ba yan, Henry! Ang bastos!"
"I'm sure mas madami pang mas bastos na ginawa si Jonas sa iyo." Anito sa naiiling
na boses. "And I'm also sure you used protection while you did the act, right?
You're aware it's your yearly mens next month, you have to be extra careful. Lalo
na at hindi ka 'sigurado' diyan sa relasyon ninyo."
Doon ako muling natahimik sa sinabi niya. Noong may mangyari ulit sa amin, I forced
him to wear a condom na sinunod naman niya. Akala ko ay magsusuot ulit siya n'on
nang may mangyari na naman ulit sa amin. It was dark kaya hindi ko gaanong nakikita
ang ginagawa niya. Rinig ko n'on ang ingay na nanggagaling sa pakete ng condom
habang binubuksan iyon ni Jonas. Pero nagulat na lang ako nang maramdaman ang
malapot na likido na pumupuno sa akin.
"Silence means yes. What the heck, Den?! Paano kung mabuntis ka ulit?! Miggy should
have transferred you guys to another hospital at nang hindi kayo nagpang-abot ni
Jonas." Bakas ang gulat, disappointment at pagkalito sa mukha ni Henry.
"I-I'm sorry..."
"Don't be. Wala kang kasalanan sa akin. What is done is done. Wala na tayong
magagawa diyan. Ano mang hakbang ang susunod mong gagawin, nakaalalay lang kami ni
Miggy sa iyo. Anyway, tapos na ang pag-process ng mga papeles at passport ng mga
bata. If you feel like leaving Jonas is the best choice then don't be afraid to l""
My hands were left hanging in the air nang may humablot ng cellphone ko mula sa
akin. Nakita ko si Jonas na nakatayo sa gilid ng kama namin habang hawak-hawak ang
cellphone ko.
"Henry Rocca, right? Fuck off." Aniya bago pinatay ang tawag doon. Akala ko ay
ibibigay na niya sa akin ang cellphone ko pero nagulat ako nang malakas niya itong
itinapon sa kung saan.
"Jonas!" Ang tili ko nang makita ang kaawa-awa kong cellphone.
"ARE YOU CRAZY?!" Napabangon na ako mula sa pagkakahiga at tumayo para pantayan ito
—which is impossible dahil hanggang balikat lang niya ako.
"YES, I AM! AND YOU WON'T LIKE IT WHEN I GO MAD, DENISSE! You're not going to leave
me! Walang aalis sa inyo ng mga bata. Are you that unsatisfied with my dick, huh?!
At may gana ka pa talagang makipag-usap sa kalaguyo mo dito sa kwarto natin. You
are mine, Denisse! Asawa kita!" Ang galit niyang singhal sa mukha ko.
Napahilamos ako ng aking mukha at napahilot sa bewang ko. Ang sakit talaga.
"Jonas, magkaibigan lang kami ni Henry. Okay? Walang namamagitan sa amin. Pati si
Miggy magkaibigan lang kami. Now, calm down. Let's not fight over this nonsense."
Ang mahinahon kong sabi dito dahil wala talaga ako sa kondisyon para makipag-away.
Gusto ko pang matulog.
"Magkaibigan? Affairs starts with a fucking friendship, Denisse!" Aniya dahilan

para mapatawa ako ng pagak.
"Is that base on your own experience ba, Jonas? Kaya ba ganyan ka ka-paranoid kasi
nakikita mo ang sarili mo? I'm not like you, Jonas! Huwag mo akong itulad sa'yo! I
will never disrespect our marriage like you do! Kamusta na nga pala iyong kabit
mong si Shanice ha? Is she aware that you're fucking me, your legal husband?!" Ang
inis kong tanong dito
na ikinatahimik niya.
The silence broke my heart. Totoo ba? Nasabi ko lang iyong huling bahagi dahil sa
labis na inis but it seems like it hit him. Mukhang nabahag ang buntot niya.
"Denisse, listen." Sinubukan niyang hawakan ang balikat ko pero agad ko iyong
hinawi. Umupo ako sa kama at napatulala sa kawalan. "The last time I had sex with
someone else was four years ago. Pinagsisihan ko lahat ng 'yon. At Walang
namamagitan sa amin ni Shanice. I didn't want her to become my mistress because she
doesn't deserve to be one."
I looked up and gave him a sarcastic smile, "Kaya nagpagawa ka ng divorce paper
para malaya mo siyang mapakasalan." Pilit kong nilulunok ang kung ano mang nakabara
sa lalamunan ko. Ayokong umiyak sa harapan niya.
"Y-Yeah, but that was back then."
"Do you still love her?" Ang buong tapang kong tanong dito.
"Of course no. I wouldn't make love to you if that was the case. You're the one I
wanted now, Denisse. Ikaw lang at wala ng iba."
"Then why can't you trust me? How could you not trust me, Jonas? Nagawa ko ngang
pagkatiwalaan ang babaerong katulad mo." Ang pagod kong tanong dito.
"I trust you, but I don't trust the people around you, Denisse." ang sagot niya.
Tahimik akong tumayo at dumiretso sa closet namin. Ramdam kong bumuntot ito sa
akin. Kumuha ako ng leggings doon at isinuot iyon.
"Where are you going?" Ang taranta niyang tanong habang nakatayo sa likuran ko.
Hindi ko siya sinagot at naglakad patungo sa bathroom. Doon ako naghilamos at nag-
sipilyo. He tried to talk to me many times pero hindi ko pinansin ang lahat ng
'yon. Bahala siya sa buhay niya.
"Hon, come on, talk to me. You're not going to leave me, right?" Ang nag-aaalalang
tanong niya na hindi ko naman pinansin. Lihim akong natawa sa ekspresyon niya sa
mukha. He's like a poor puppy begging for his owner's attention.
Kinuha niya ang lotion sa kamay ko at pinigilan akong ilagay iyon sa balat ko sa
braso. Ang isip bata! Gusto ko siyang sigawan pero pinigilan ko ang sarili ko.
Sinuklay ko ang buhok ko at naglagay ng mga cream sa aking mukha.
Pagkatapos kong gawin iyon, humarap ako sa kanya at inilahad ang aking kamay dito.
"Credit card mo."
I have my own credit card pero gusto ko lang gamitin iyong sa kanya. Isn't that
what legal wives do?
"Why?" Ang kunot noo niyang tanong.
"Okay, madali naman akong kausap." Ang sabi ko sa kanya at mabilis siyang
tinalikuran.
"Wait, o-of course you can have my credit card." Mabilis niyang kinapa ang kanyang
wallet sa kanyang pantalon at kinuha iyon. Inilabas niya mula doon ang kanyang itim
na credit card.
Pero bago niya iyon tuluyan bitiwan sa mga kamay ko, binigyan niya muna ako ng
isang nag-aalalang tingin.
"Magpapamasahe lang ako. Bantayan mo ang mga bata. Gusto ko lang i-relax saglit ang
sarili ko mula sa'yo. Nakaka-stress ka, Jonas." Muli ko itong tinalikuran at
naglakad patungo sa pintuan nang maalala kong wala nga pala akong masasakyan. "Ah!
Nga pala, can I drive your Bugatti Veyron? Akin na rin pala ang cellphone mo, wala
akong magagamit dahil sinira mo iyong akin."
Saglit niya akong tinitigan na para bang hindi ito makapaniwala sa pinagsasabi ko.
Kahit ako rin naman eh. Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko basta naalala ko
lang iyong quote na nakita ko sa internet na nagsasabing, "I'm a professional
housewife spending my husband's money."
Nagpakawala ito ng isang malalim na hininga bago nagtungo sa isang cabinet doon
kung saan nakalagay ang mga susi niya sa sasakyan. Kinuha niya rin ang kanyang
cellphone mula sa kanyang working table.
"What time will you be back? Hindi ka pa kumakain. Eat before you go." Ang paalala
niya sa akin. Tumango ako bago ko kinuha iyong cellphone at susi ng sasakyan.
Tahimik lang siyang nakasunod sa akin hanggang makababa kami sa kusina. Hindi ko
nakita ang mga bata pagdating dito. Sabi ni Jonas ay naglalaro daw sa labas.
Matapos kong maubos iyong pagkain ay inihatid ako ni Jonas hanggang sa garahe.
Siya na ang inutusan kong ilabas ang kanyang sasakyan mula sa garahe dahil
natatakot akong magasgasan iyong iba pa niyang mamahaling sasakyan.
"Kung mamamatay ako, anong number ang tatawagan ko dito sa cellphone mo?" Taas
kilay kong tanong habang inaayos ang seatbelt ko.
"Hon, don't say that." He helplessly sighed.
Sarkastiko akong tumawa. "I'm just kidding, but in case."
He leaned down and claimed my lips. Napakapit pa ako sa t-shirt niya nang palaliman
niya ang halikan sa pagitan namin. "I'm sorry for what I did earlier. Take care and
have fun. Suot mo ba ang wedding ring?" Ang malambing niyang tanong bago ako
hinalikan sa noo.
"Oo." Itinaas ko ang kamay sa mukha niya at iwinagayway iyon.
"Good."
"Okay. Bantayan mo ng mabuti ang mga bata. Papatayin kita kapag may nangyaring
masama sa isa sa kanila." Ang nakangiti kong sabi dito bago ko pinaharorot ang
sasakyan.
Hm, not bad.
-----------------------------------------------------------
HAHAHAHAHA! Pasensya na po kayo sa chapter na'to. Hindi ko rin po alam kung bakit
ko 'to sinulat. HAHAHA. Ayon lang powxzx. Labyu ol! Stay healthy, stay pretty and
gwapo and keep safe olwis. Mwuah! Mwuah! Ciao! ❤❤
31
Tahimik lang ako habang inilalabas ang mga ingredients para sa gagawin kong cake.
It's still 3 in the morning pero ito at nag-iingay ako dito sa kusina. Birthday
ngayon ng kambal at ni Jonas kaya gusto ko silang gawan ng cake at surpresahin.
Actually, hindi na naman ito bago para sa kambal. Palagi ko namang sinusurpresa ang
dalawa tuwing birthday nila at naghahanda ng kaunti para sa maliit naming
selebrasyon. Hindi kasi pumapayag si Jonas dati na magpa-party para sa dalawa.
Masyado dawng risky. Pero asa naman akong iyon talaga ang dahilan. He's just afraid
he'd be caught. Natatakot lang siyang malaman ng buong mundo ang tungkol sa amin
dati.
Kaya naman tuwing birthday ng kambal, kami-kaming tatlo lang din ang nagce-
celebrate. Palaging wala si Jonas sa mga panahon na 'yon. It was always just the
three of us. Kahit ngayon, masakit pa rin namang isipin na naranasan iyon ng mga
anak ko.
Naalala ko rin dati, tuwing may birthday ang mga kaklase nila, palagi silang walang
invitation card dalawa. Kesyo daw naubusan na o di kaya ay nakalimutan. Wala naman
iyong kaso kay Jaiden pero umiyak nang umiyak si Janisse n'on.
"Dada, hindi daw po kami kasali sa birthday party ni Zion kasi mga weirdo daw kami
saka poor din po daw tayo. Bawal daw po ang poor sa party nila." Ang umiiyak nitong
sumbong sa akin. Mahigpit itong nakayakap sa bewang ko habang nakasubsub ang ulo sa
aking dibdib.
"Hindi naman tayo poor, baby, eh. Pano naman niya nasabi 'yon?" Ang kunot-noo kong
tanong sa kanya.
"Kasi wala daw po kaming birthday party kagaya sa kanila po. Ipinakita ko po sa
kanya yong picture natin n'ong birthday namin ni kuya po tapos sabi niya pang poor
po yong gan'on." Ang sagot niya bago muling umiyak ng malakas.
Naagaw ang atensyon ko sa malaking bulto ng katawan na tumigil sa paglalakad sa

harapan namin. Saglit lang na tumigil si Jonas sa harapan namin bago nagpatuloy sa
paglalakad palabas ng bahay.
Ilang araw pagkatapos ng araw na 'yon nabalitaan ko nalang na nagkagulo daw ang
birthday party ng bata. Nagkaroon kasi ng sunog sa hotel na ginaganapan ng party.
Ilang linggo lang din mula sa araw na 'yon nag-transfer ang batang si Zion. Hindi
na kasi ito makabayad ng tuition fee dahil sa biglaang pagbagsak ng kompanya ng
kanyang mga magulang.
Notice!
Most part po ng chapter 31 ay inilagay ko sa second wattpad account ko para

maiwasan ko pong matanggal o mabura dito sa wattpad.
Please go directly to biisool2 (i-tap niyo lang po yan at madi-direct na kayo) para
mabasa po ninyo ang ibang parte ng chapter 31. Thank you po at pasensya na din
talaga kung medyo hassle. Nawarningan na kasi ako dito kaya ingat-ingat nalang tayo
para hindi mabura sa wattpad.
"Happy birthday, Jonas. Gusto ko sana kayong gawan ng cake pero inubos mo na lahat
ng enerhiya ko." Ang hinihingal kong sabi dito habang nakasandal sa mga balikat
niya.
"Thank you, hon. I don't need a cake, nakain ko na naman 'yong gusto kong kainin."
Aniya bago ako hinalikan sa tuktok ng aking noo. "Magpahinga ka nalang muna sa
kwarto natin. Let me bake the cake for the kids."
Inihatid niya ako sa taas at tinulungang maglinis bago ito bumaba para gawan ng
cake ang kambal. Nagpa-alarm ako sa cellphone ko at muling natulog.
"JAIDEN! JANISSE! Tumigil nga muna kayo saglit! Ang basa na ng likuran ninyo.
Magpalit nga muna kayo ng damit." Ang saway ko sa dalawa.
Tumigil ito sa pagtakbo at lumapit sa akin. "Dada! Kailan po kami mag-blow ng cake
po? Isi-sing po ba nila kami ng happy birthday po?!" Ang excited na tanong ni
Janisse sa akin.
Malakas akong natawa at tumango dito. "Mamaya po, mahal na prinsipe."
Bukod sa pagsurpresa ni Jonas kaninang dalawa kaninang umaga ng hover board, muli
niyang sinorpresa ang dalawa ng isang beach-themed birthday party. Pati ako ay
nasorpresa rin, pinaalis niya kasi kami kanina pagbalik namin ay ito kaagad ang
naabutan naming tatlo. Akala ko ay dumating ang kabit niya. Ipinahanda niya pala
ang bahay para sa dalawa.
Sobrang daming bata ang dumating kasama ang mga magulang nila. Pati ang anak at apo
ng bise-presidente ay nandito rin. Kanina pa nga sunod nang sunod iyong apo niya
kay Janisse na iritang-irita na.
"Are you having fun?" Ang tanong ni Jonas sa dalawa ng makalapit ito sa amin.
Galing ito sa pakikipag-usap sa mga matatandang bisita dito na hindi ko naman
kilala.
"Yes, daddy! Thank you po!" Tumakbo si Janisse papalapit dito. Binuhat ito ni Jonas
at hinayaan itong pugpugin siya ng halik sa mukha. Ako naman ay ipinagpatuloy ang
pagpapalit ng damit kay Jaiden.
"Ikaw? Masaya ka ba, nak?" Ang tanong ko kay Jaiden. Ngumite ito sa akin at
tumango.
Nitong mga nagdaang araw pansin ko na ang palagian nitong pagngiti. Mas nagiging
close na rin silang dalawa ni Jonas. The two of then would always vibe kapag
tinuturuan siya ni Jonas o di kaya ay nag-uusap sila tungkol sa politika, history
at kung ano pang ka ek-ekan sa mundo na hindi ko naman maintindihan.
"Hi! May I have everyone's attention please?" Napatigil kaming lahat nang magsalita
si Migo Montseratt na host namin ngayon.
"Ayan! Very good! Can I ask the celebrants to come in front with their parents?"
Nagkatinginan kami ni Jonas bago dinala ang dalawa sa harap.
Sumiksik si Janisse sa leeg ni Jonas habang buhat-buhat ito ng ama. Si Jaiden naman
ay tahimik lang na nakahawak sa kamay ko. Inilabas ang three-layer cake ng dalawa
at inilagay ito sa harapan namin.
"Before they blow the candles, can we sing a happy birthday song for them ba kids?"
Ang magiliw niyang tanong sa mga bata na nakaabang sa harapan namin. Sabay-sabay
silang nag-yes bago pinatugtog ang tune ng happy birthday.
"HAPPY BIRTHDAY, HAPPY BIRTHDAY, HAPPY BIRTHDAY TO YOU! YAY! Janisse and Jaiden,
make a wish mga babies then blow your candles okay? In 3..2..1..go!"
Binuhat ko si Jaiden at itinapat ito sa cake. Nagkatinginan silang dalawa bago

pumikit. Saglit silang tumahimik bago hinipan ang kandila.
Malakas na nagpalakpakan ang lahat pagkatapos n'on. Hindi muna kami pinaalis sa
harapan dahil kinunan pa kami ng litrato.
"Wait!" Ang pagtawag ni Jonas sa photographer nang paalis na ito. Nagtataka ko

siyang tiningnan.
"Take another one," utos niya bago lumapit sa akin.
Ipinulupot niya ang kanyang braso sa likuran ko at kumapit sa aking bewang.

Nakatayo sa harapan naming dalawa ang kambal.
"Ready, sir?" Ang tanong ng photographer. Tumango si Jonas dito para ipaalam na
handa na kami.
"Okay, one...two..three...smile!"
I was smiling like a fool nang hawakan ni Jonas ang baba ko at itaas iyon. He
leaned in ang gave me a sweet kiss in front of everyone. Sobrang lakas ng pintig ng
puso ko. The first time we kissed in public, wala sa amin ang atensyon ng mga tao
but this time everyone's attention is on us.
"Aww! How sweet naman. Happy birthday, Jonas."
N'ong akala ko okay na ang lahat, siya namang pagdating ng kahuli-hulihang taong
gusto kong makita sa araw na'to. The women I envied the most. Ang babaeng may
kakayahang sirain ang kung ano mang unti-unti naming naaayos.
I swallowed hard at mahigpit na napakapit sa braso ni Jonas.
"S-Shanice..."
-----------------------------------------------------------
Habang nagsusulat ako sa jugjugan scene nila Jonas kanina biglang nagpatugtog
kapatid ko ng LEAD ME LORD. HAHAHAHA AMPUTEK. Mukhang alam ko na ang calling ko sa
buhay.
ANYWAY, Lumabas na si Miss Shanghai para magdala ng covid sa buong isla. Chos! Have
fun killing Shanice in your head po. HAHAAHHA CHARS! Ayon lang. Labyu ol! Mwuah
mwuah! Stay healthy, stay maganda and gwapo and God bless you always. ❤ Ciao!
May twitter po ako. Beke geste nyeng ipalow. Biisool po twitter ko mehehe.
Saka kung gusto niyo po akong i-add prend sa epbi, Cerrie Lacc po nameshie ko. Ayon
lang powxszzzszz.
32
Akala ko okay na ang lahat. Akala ko ito na yong simula para maayos namin ang
pamilya namin ni Jonas. I thought we could give our marriage a second chance, na
baka pwedeng hindi pa hindi na lang kami humantong sa pirmahan ng divorce.
Pero siguro nga ay hindi talaga kami para sa isa't-isa. Palagi akong nagpapakatanga
at nagbubulag- bulagan pagdating kay Jonas. Even if the chances were vague and
blurry, I kept on betting for his love. Palagi kong ipinipilit na baka pwede pa. I
was very persistent of gaining his love that I surrendered my everything to him
again and again.
Muli kong kinalimutang pahalagahan ang puso ko kasi naniwala ako sa pangako niyang
walang kasiguraduhan. I weakened my defenses because I thought he'd held his hands
to save us. Akala ko lang pala lahat ng yon. Like I always did since the beginning.
Puro na lang ako akala.
Hindi naman ako nagsisising minahal ko si Jonas. Hindi ako nagsisising iniluwal ko
ang mga supling namin. Janisse and Jaiden were the best thing that happened in my
life. Ang pinagsisihan ko lang ay ang pagpasok sa kasal na'to. I was to blame for
this. Ako ang nagpumilit sa sarili ko.
I robbed him off from his freedom because I was selfish. And when we had sex, hindi
rin naman alam ni Jonas na carrier ako. He thought I was just some normal guy he
can dump his cum without any problems; because if he did, I don't think Jonas would
give in.
Jonas could have been the father of my kids without becoming my husband. Kung
nagkataon hindi lang naman kami ang nag-iisang 'broken family'. We could give them
the love, care and support without marrying each other. Pero masyado akong nabulag
sa ilusyon ko matapos akong hikayatin ni dad at papa. I thought we could have a
family like them. I was 20 back then, but was I mature enough? No. I wasn't.
Padalos-dalos akong nagdesisyon. I was a selfish young man who dreamed of fairy
tales and happy endings. I was too sheltered to know that life isn't always happy
and perfect. That reality can break your dreams and expectations real hard.
"Jonas, masyado ka naman yatang ginabi. Kumain ka na ba? Tulungan na kita."
Umupo ako sa harapan niya at akmang aabutin sana ang sapatos niya nang ilayo niya
ito mula sa kamay ko.
"I can do it, Den. Matulog ka na, it's already midnight." Aniya bago tumayo para
tanggalin ang damit niya.
"K-Kumusta si Shanice? Okay na ba siya?" Ang tanong ko sa kanya.
Masama man sa paningin at pandinig ng iba pero hindi ko talaga mahanap sa puso ko
ang sensiridad. Maybe because I see her as a threat. Siguro dahil alam ko ang
kakayanan niyang mabawi si Jonas mula sa amin.
Yes, Jonas assured me na kami na lang ng mga bata ang panauhin sa buhay niya pero
hindi ko magawang panghawakan yon ng matagal. Lalo na n'ong makita ko ang mukha
niya kanina pagkakita sa umiiyak na Shanice.
After Shanice greeted Jonas, she broke down and cried hard in front of everyone.
Bakas ang labis na pag-aalala sa mukha ni Jonas nang mangyari iyon. Umalis ito
habang buhat-buhat na parang bagong kasal si Shanice dahil hindi ito tumahimik ng
aluin ni Jonas. She sounded like she's in real pain pero hindi ito makakalamang sa
disapointment, sakit, hiya at awa na nararamdaman ko para sa mga anak ko.
Jonas left us for his woman. Pwede naman siyang makiusap sa mga bodyguard niya na
tulungan ito. Or he could have brought her somewhere then come back to us
immediately. Pero natapos na lang ang party, hindi pa rin ito umuuwi.
"She's fine. I'm sorry for what she did earlier. Gusto kong bumalik kaagad but she
was so unstable. I couldn't leave her."
Liar!
"Okay lang, at least naalala mo pa ring umuwi sa amin. Akala ko kasi nakalimutan mo
na agad kami pagkakita mo sa babae mo." Ang irita kong sabi bago muling nahiga sa
kama.
"Can you stop bitching whenever I talk about her? The woman didn't do anything to
you. I already assured you na wala ng namamagitan sa amin. We broke up 9 years ago
at magkaibigan na lang kami ngayon. She told me she had feelings for me but I told
her about our marriage a week ago kaya nagkaganun siya. I just can't leave her
alone knowing that I was the reason why she became like that."
Agad na naglandas ang mga luha ko pagkarinig sa sinabi niya. Masisisi ba niya ako?
Masisi ba niya ako kung ganito ako kung magselos? For fuck's sake! He's the reason
why I'm so doubtful of his relationships with women. He always made me feel
insecure and threatened at hindi madaling baguhin yon.
At anong ibig niyang sabihin na walang ginawang masama ang babaeng yon? She ruined
my children's birthday! She could have chosen another place to cry. She could have
stood up n'ong inalo siya ni Jonas, pero hindi! Para itong batang naupo habang
ngumangawa ng malakas.
"Okay. I believe you," ang sagot ko dito habang pinupunasan ang mga luha ko.
I will believe you for the last time, Jonas. One last time.
Naramdaman ko ang paglundo ng kama sa tabi ko. It made me more disappointed for
some reason. He didn't even hug me liked he used to. There were no kiss—
"I know what you're thinking. I'm sorry, okay? I'm sorry if I ever made you feel
jealous. Huli na 'yon. I called her family para masundo siya." Aniya habang
nakayapos ang isang kamay sa bewang ko. Humarap ako sa kanya at sumiksik sa dibdib
niya.
"Nasaktan ang mga bata sa ginawa mo, Jonas. Umiyak si Janisse kanina kasi..."
Huminga ako ng malalim dahil nag-uunahan na namang tumulo ang mga luha ko. "Kasi
akala niya babalik ka na naman sa dati. Jonas, wag mo ng saktan ang mga anak
natin."
"I know, I'm sorry. Sinabi ko kay Nate na huwag itong hayaang makapunta dito
because I know she'll be broken if she sees us. Pero wala siyang nagawa nang
humingi ng tulong si Shanice kay Mamita. He couldn't defy that old hag." Ang bulong
niya habang inaayos ang kumot sa ibabaw namin.
"Mamita?"
"Hm. My grandmother from my mother's side. Matulog na tayo." Aniya bago niya
hinigpitan pa lalo ang pagkakayakap sa akin.
Shanice Tamayo and Ramona Pier. Bakit ko nga ba nakalimutang nangunguna sa listahan
ng fansclub ni Jonas at Shanice ang lola niya. Back then, kalat ang balitang
nakatakda silang ikasal dalawa. Shanice came from an influential family as well
kaya hindi nakakapagtaka iyon. May ari sila ng malalaking farm sa switzerland.
Kilala ang pamilya nila sa page-export ng mga mamahaling karne at gatas. Her mother
was also a former Senator na kaalyado ng mga lolo ni Jonas.
Mag-iisang oras na ang dumaan pero hindi ko pa rin magawang makatulog. Sobrang
daming bagay ang pumapasok sa isipan ko.
"Denisse," I looked up at tiningnan ang nakapikit na mukha ni Jonas.
"Ano?"
"I'm waiting for my seedlings to grow. Wala pa ba?" Ang mahina niyang tanong na
ipinagtaka ko.
Anong seeds? Nag-gardening ba siya sa harap ng bahay? Araw-araw naman akong

nagdidilig doon pero wala akong nakitang tumutubong tanim.
"Ha? Wala namang tumutubo sa labas. Saan banda ka ba nagtanim?" Ang tanong ko sa
kanya, but instead of answering me he just chuckled sexily.
"Goodnight, hon." Ang nakangiti niyang sabi bago ako hinalikan sa noo.
Hindi na rin ako nag-abalang kulitin siya dahil nakaramdaman na rin ako ng antok.
"Janisse, nak, magpababa ka nga muna sa daddy mo." Ang saway ko kay Janisse.
Tumingin ito sa akin at umiling saka isiniksik ang ulo niya sa leeg ni Jonas.
"Let him be. What do you want to watch, baby?" Ang tanong ni Jonas habang
hinahalungkat ang mga dvd sa shelf ng mga bata.
Inabot ko ang cellphone na binili ni Jonas para sa akin saka sila kinunan ng
litrato. Kaninang umaga pa ako kumukuha ng mga litrato nilang tatlo at naming apat.
Sobrang cute kasi nila sa suot na Rilakkuma bear onesie na binili namin dati. Mula
umaga hanggang ngayon ay iyon lang ang suot nilang tatlo. Nakakulong lang sila sa
kwarto ng kambal habang gumagawa ng mga school works ng mga bata at naglalaro ng
kung anu-ano.
"Daddy, 'yong despicable me. Gusto ko yon."
Kinuha iyon ni Jonas at isinalang sa dvd ang cd. Lahat kami ay nahiga sa kama.
Pinagitnaan nila Janisse at Jaiden si Jonas. Napangiti naman ako nang makitang
kaagad yumakap si Jaiden kay Jonas.
"Daddy, maghihiwalay pa rin po ba kayo ni dada?" Ang tanong ni Janisse sa

kalagitnaan ng pinanonood namin.
"Why did you, ask, baby?"
"Kasi nandito na si Shanit Kabayo, daddy. Baka bumalik kayo ulit ni dada before.
Magagalit talaga kami sa'yo, daddy. " Ang sagot niya habang nginunguya ang popcorn
na ginawa ko kanina.
"No, we won't. Promise ni daddy yan."
Saglit na nagpaalam si Jonas sa amin dahil magba-banyo daw ito. Napatingin ako doon
sa cellphone niyang naiwan. Walang malakas na ingay ang lumalabas dito but it kept
on blinking. Dinampot ko ito at tiningnan.
Napataas pa ang aking kilay nang makita kung kanino nanggaling ang mensahe. Binura
ko muna iyong text bago muling ibinalik sa pinagkunan ko. Nang masigurado kong
hindi ako napansin ng mga bata, palihim akong naglakad palabas ng kwarto at bumaba
para i-welcome ang panauhin ni Jonas.
Ilang minuto muna akong nanatiling nakatayo sa harap ng pintuan. Tiningnan ko lang
ang iritable niyang mukha mula sa monitor ng doorbell.
Nang makitang inis na inis na ito doon ko lang binuksan ang pintuan.
"Narci— Oh, it's you. Can you call Jonas? Tell him I'm here." Ang utos niya sa
akin. Nakangiti ito pero hindi ko gusto ang tono ng boses niya. Kung makapag-utos
akala mo nag-uutos ng kasambahay.
"At bakit ko naman 'yon gagawin? Busy si Jonas, he doesn't have any time for you."
Ang sabi ko at akmang isasara ang pintuan ng pigilan niya ito.
"At bakit hindi? Sino ka para pigilan siyang makita ako? Are you threatened Denisse
Gonzales?" Ang taas kilay niyang tanong.
"Hindi ba't ikaw yong buntot nang buntot sa kanya n'ong highschool? Hindi na ako
magtataka kung pinikot mo siya n'ong hindi pa kami. Opportunist freak! Ginamit mo
pa talaga ang mga bata para agawin si Jonas sa akin. Anong klaseng magul— "
Hindi ako nagdalawang isip na padapuin sa pisnge niya ang mga palad ko. Wala akong
pakialam kung babae siya. Puke lang at laki ng boobs ang pinagkaiba naming dalawa.
"Pwede ba, Shanice? Wala kang karapatang kwestyunin ang pagiging magulang ko. At
anong oportunista? You left Jonas to chase your fucking dreams! Hindi lahat ng
iniiwan mo pwede mo pa ring balikan, Shanice. Kaya pwede ba? Dumestansya ka sa
asawa ko. Respeto mo nalang sa akin bilang LEGAL niyang asawa."
Bigla itong napatigil sa sinabi ko. Huminga ito ng malalim at naluluha akong
tiningnan.
"Alam ko okay?! I know I fucked us up. Kung alam ko lang na sasapaw ka sa relasyon
namin edi sana hindi na lang ako umalis. Ano pa bang inaasahan ko? Hindi ba't
kilala kayong mga mang-aagaw?" Aniya dahilan para muling mag-init ang ulo ko.
Alam kong ang papa ko ang tinutukay niya.
"Wala akong inagaw, Shanice. Ikaw lang ang ilusyonadang nagpupumilit na inagaw ko
si Jonas sa'yo. You left him okay?! Iniwan mo siyang walang sabit. Saang banda ba
doon ang hindi mo maintindihan?"
"Ikaw! Hindi ko maintindihan kung bakit kailangan ka niyang pakasalan. This should
be our house. Kami dapat ang nakatira dito kasama ang mga anak namin but you ruined
our future! You ruined everything. I hate you!" Ang umiiyak nitong singhal sa akin
bago napa-upo at malakas na umiyak. "Ako dapat ang nasa pwesto mo eh. That
should've been me."
Hinayaan ko lang itong umiyak sa harapan ko. Naaawa ako sa kanya but I have to
fight for my place too.
Bigla akong nataranta nang makita itong nahihirapang huminga. Buong lakas kung
tinawag si Jonas dahil namumutla na ang mukha niya.
"Jonas! Jonas! Si Shanice!" Ang histerikal kong tawag dito nang makababa ito.
Nagmamadali itong lumapit sa amin para tingnan ang kalagayan nito.
"Fuck! Shanice! Calm down. You got me. Just calm down."
Lumingon siya sa akin na magkasalubong ang mga kilay.
"Denisse, what did you do?!" Ang may diin niyang tanong sa akin.
Umiling ako dito habang nag-uunahang tumulo ang mga luha ko. What did I do?
-----------------------------------------------------------
Nastressbernal ako dito. Huhuhu. Hindi ko alam kung na-portray ko ba ng maayos ang
side nila. Ewan ko. Hahahaha. Bahala na po kayong maging judger. Ayon lang! Labyu
ol! Stay healthy, keep safe and God bless you po lahat olwis. Mwua mwuah! Ciao!
33
"Are you feeling better now?" Ang tanong ko kay Shanice na nakahiga na ngayon sa
kama niya.
Umiling ito at humarap sa akin. I was sitting on a chair beside her bed. I'm just
waiting for her to calm down so I could go home already. Marami nang oras ang
nasayang ko sa babaeng to.
My conscience are eating me habang inaalala ang umiiyak kong asawa. Akala ko
mamamatay na ang babaeng ito kaya hindi ko napigilan ang bibig ko sa taranta. I was
worried she'd die in front of my family now I just feel like a fucking jerk.
"Narci, why did you marry him? Mahal mo ba talaga siya? You promised me na ako lang
ang pakakasalan mo." Ang umiiyak na naman niyang tanong sa akin.
I heaved out a sigh at napahilot sa noo ko. "Shanice, promises are meant to be
broken. Denisse and I...we started off on the wrong foot but I want to make us
right. When you moved away, I was devastated. Sunod-sunod ang naging problema sa
buhay ko. I didn't get to become the husband and the father that I should be, huli
man sa mata ng ibang tao pero habang abot-kamay ko pa sila, I'll win them back. And
I don't want you here while I'm doing that. I want to build a relationship with my
husband where he doesn't feel threatened, insecure and intimidated. I know I've
hurt you but I can't do anything about that anymore. I can't love you again dahil
asawa ko na ang nagmamay-ari sa akin. Please go home while I'm still good to you,"
ang mahinahun kong pakiusap sa kanya bago tumayo mula sa kinauupuan ko.
I want to clear everything up AGAIN dahil kulang pa yata ang eksplenasyon ko last
week at kahapon. I don't think she'll understand me if I'm too soft on her.
Hindi ko ito hinayaang mag-collapse o mamatay dito sa bahay o isla namin. I don't
want her to collapse in front of Denisse or the kids dahil ayokong sisihin nila ang
sarili. I saw fear and guilt in my husband's eyes and I don't want to see that for
the rest of our lives. Iyon ang ayaw na ayaw kong makita sa mga mukha nila. Ayokong
ma-trauma sila sa babaeng ito. She can die anywhere but here. Tangina, kahit
magpakatay pa siya sa bahay nila wala akong pakialam.
I was stopped from opening the door nang may yumakap sa akin ng mahigpit mula sa
likuran ko. Her body was hot and shaking.
"Jonas, I love you. I love you, please don't leave me, Jonas. Dati-rati ako pa yong
mahal mo eh, ako pa yong inaalagaan mo. Wala na ba talaga akong puwang sa puso mo,
Jonas? I'll make up for everything, just..just give me one last chance. Kahit gawin
mo pa akong kabit for all I care. Basta bumalik ka lang sa akin, please. Please,
Narci...I'm sorry. I'm so sorry for leaving."
Buong lakas kong tinanggal ang kamay nitong nakakapit sa katawan ko at tuluyang
binuksan ang pintuan. I need to go home. I need to cook for dinner.
"I called your brother in Manila. Darating ito bukas para sunduin ka gamit ang
barko niyo. Kapag hindi mo na natatanaw ang isla mula sa barko, you're free to jump
from there. You can die anywhere but here, Shanice," I suggested before heading
off.
Sinigurado ko ring hindi ito magpapakamatay sa kwarto. Ayokong maging hunted room
ito. A night here cost a lot, malulugi kami pag nagkataon. Mapapatay ako nila
Nathan at Francis if someone associated with me ruined their fucking business.
"You're so heartless, Jonas! How could you do this to me?! WHYYYY! BAKIT ANG
BAKLANG YON?! WHYYY?!" Ang tili niya dito sa hallway dahilan para mapatigil ako sa
paglalakad. Rinig ko pa ang pagpadyak ng mga paa niya.
Fuck! She's starting to piss me off.
"Ang why can't I fucking do this to you?! You're ruining my marriage, you're
scaring my kids and you're being scandalous in my property! Yes, Shanice, I'm a
heartless motherfucker who can take your life away pero hindi dito. Naiiintindahan
mo? Ayokong mabahiran ng dugo mo itong islang pinaghirapan namin. This is my and my
brothers' sacred place. I'm treating you good because I see you as a friend pero
'wag mong hintaying mapuno ako sa'yo. You know me when I'm mad, Tamayo. You don't
want to see it again." Ang banta ko dito bago galit na umalis sa harapan niya.
This lunatic is testing my patience.
I could still hear her screams even when I'm already far from her. Nangangati ang
kamay kong patahimikin ito sa paraang maghahatid sa kanya kay kamatayan.
"Jonas, J-Jonas..s-si Shanice..anong nangyari kay, Shanice?" Ang takot na takot pa

ring salubong sa akin ni Denisse pagdating ko sa bahay. This is why I don't want
him to witness shits like that.
He's too kind to kill someone. Kahit makapanakit lang siya, he'd get worried a lot.
Lalo na ngayon...he's more emotional these days.
"You didn't do anything wrong, okay? Calm down. She's fine and alive." for now.
"Jonas, inaway ko kasi siya. Sana hindi ko na lang siya inaway. I'm so
sorry...hindi ko talaga sinasadya 'yon. Makikipag-usap lang naman siya sa'yo. Sana
pinababa na lang kita. I'm sorry." Ang umiiyak niyang paumanhin habang nakayakap ng
mahigpit sa akin.
Should I just ask someone to sink their boat tomorrow? Or should I just lit it up?
But Shaun was a good friend of mine too. Maayos pa ang pag-iisip nito kumpara sa
kapatid niyang matigas ang ulo. Kung gagawin ko 'yon, siguradong madadamay ito.
"She's fine, okay? Wala kang kasalanan. She was in the wrong. She trespassed our
property and it's okay if you drive her away. You have every right to drive her
away, hon." Ang malambing kong bulong dito habang hinihimas-himas ang likuran niya.
"G-galit ka ba sa akin, J-Jonas?" Ang sumisigok niyang tanong.
Tiningnan ko ang kambal mula sa malayo at sinenyasan silang dalawa na kumuha ng

tubig para sa mama nila.
"I'm not. Bakit mo naman natanong 'yan?"
"Kasi..kasi sinigawan mo ako kanina. Sobrang sama rin ng expression mo." Ang tanong
niya at muli na namang naiyak.
"I was just panicking. I don't want her to die in front of you. I don't want you to
blame yourself. I don't want our kids to witness another shit like that. Tama na
ang nangyaring hostage taking dati. They don't need another nightmare." Ang sabi ko
dito bago kinuha kay Jaiden ang baso ng tubig. "I'm sorry for shouting at you,
okay? I'm sorry for scaring you. I'm sorry, hon."
He didn't talk after that. He just kept on crying. Inalalayan ko itong uminom at
binuhat papunta sa kwarto namin.
"What do you want to eat? Do you want anything?"

It's already past 6 in the evening at ayokong nalilipasan siya ng gutom.
"Hindi ko alam...wala akong gana." Ang malumanay niyang sagot bago ipinikit ang mga
mata.
Tumabi ako sa kanya at yumakap ng mahigpit. I realized I'm still wearing the onesie
I'm wearing since this morning. Mahina na lang akong natawa. I was being a badass
while wearing this fucker.
"Bakit ka tumatawa ha? Pinagtatawanan mo ba ako, Jonas?!" Ang inis niyang tanong at
malakas akong hinampas sa dibdib na nagpatawa pa lalo sa akin.
How could Shanice take this place? Only this baby can sleep on the right side of my
precious bed. Wala ng iba.
"I'm not. Natawa lang ako sa suot ko. Rest now and I'll prepare our dinner." Ang
sabi ko sa kanya bago siya iniwan doon.
"Are you guys okay? I'm sorry if I didn't get to finish the movie with you." Ang
paumanhin ko sa kambal na nakaupo sa harap ng counter, watching me move in the
kitchen.
"Daddy, may sakit po ba si Shanit Kabayo? Gan'on rin po siya kahapon." Ang tanong
ng bunso ko.
"Yeah. May butas ang heart niya," ang sagot ko.
That's one of the reason why I don't want her here. She might die instantly from
heartache. I had a doctor occupy the room beside her para madali itong ma-rescue
kung ano mang mangyayari sa kanya.
"Daddy, pinaiyak mo ang dada ko. Wag mo na po ulit gawin yon. Magagalit na talaga
ako. Nag-bad ka!" Ang galit niyang singhal sa akin.
"I'm sorry, señor. Babawi si daddy sa inyo."
Nagkatinginan silang dalawa ng kuya niya bago ngumuso sa akin. "Number one niyo
pong dapat gawin, bawal na kayong lumapit kay Shanit Kabayo. Kahit may sakit siya
sa heart, inaway niya pa rin ang dada ko. Nakita ko kanina kasi sinundan ko si
dada. Kapag dumating siya maghi-hide tayong lahat pagdating niya. Number two dapat
tabi tayong mag-sleep lahat po. We need to connect as a family kasi ni-ruin niya
ang family day natin. Number 3 dapat mag-dance ka ng budots, baby shark at ng
likey. Yong palagi kong sinasayaw. Okay, daddy?"
That....was too much. I can't fucking dance but I can't do anything against them.
Wala akong laban sa mga bulilit na 'to.
Paggising ko palang agad na akong napatakbo ng mabilis sa banyo. Isinuka ko na

lahat ng pwede kong isuka. Tagaktak na rin ang pawis sa noo ko.
"Denisse, what's wrong? what's happening to you?" Ang narinig kong tanong ni Jonas.
Bakas ang pag-aalala sa boses niya.
Pumwesto ito sa bandang likuran ko habang hinihimas ang aking likuran. Tahimik lang
siyang naghihintay sa akin hanggang matapos ako sa pagsuka.
Pikit ang mga matang napasandal ako sa dibdib niya dahil sa pagod na nararamdaman
ko. Isinuka ko na lahat ng enerhiya ko. Pati paglalakad ay hindi ko na rin yata
kayang gawin.
Mabuti na lang at inalalayan ako ni Jonas pabalik sa higaan. Minulat ko ang mga
mata ko at nakita ang nakangiti niyang mukha. Kinunotan ko siya ng noo.
"Anong nginingiti mo?" Ang iritado kong tanong dito. I hate it when he's smiling.
Sa halip na sagutin ako ay yumukod ito at siniil ako ng halik. Pinugpog pa niya ng
halik ang mukha ko. Kadiri!
"Ano ba, Jonas! Kadiri ka." Itinulak ko palayo sa akin ang mukha niya at tumagilid.
Nakakairita rin pala ang mukha niya. Naaalala ko na naman ang nangyari kahapon.
"Magpa-check up tayo mamaya." Ang nasasabik niyang suhestyon bago sinimulang halik-
halikan ang balikat ko.
Doon ko lang napagtanto na baka...
"Pwede bang bukas na lang?" Ang pakiusap ko dito. Sa di malamang dahilan bigla
akong kinabahan. After eight years...I'm back at this again. Magkahalong excitement
at takot ang nararamdaman ko. I need to calm down first.
"Batas mo ang masusunod, hon." Aniya bago ako muling hinalikan.
Buong araw, alagang-alaga si Jonas sa akin pagkatapos mag-positive ang pregnancy

kit na nakatago sa drawer niya. Pati ang kambal ay napasali niya rin sa kabaliwan
niya. Pati ang pagsu-suot ng tsinelas sila na ang gumagawa. They were even betting
about the genders. Jusko, lumalabas pa nga lang ang sintomas. Hindi pa bata ang
lalabas sa akin.
Natigil lang ang tatlo nang pinagtabuyan ko ang kambal papunta sa bahay ng kaibigan
nila.
"Jonas, okay lang ako! Kukunin mo lang ang mga bata sa kapit-bahay natin. Hindi ka
pupunta ng ibang bansa." Ang pagtataboy ko dito. Buong araw na siyang nakasunod sa
akin.
"Doon na lang natin patirahin ang dalawang 'yon." Ang walang kwenta niyang sagot.
Malakas kong hinampas ang braso niya at naiiritang napa-upo sa sofa. Kanina pa rin
ako bwiset na bwiset sa isang 'to.
"Hon, I was just joking. Bawal na ba akong mag-biro ngayon?" Ang nakanguso niyang
tanong pero sinampal ko lang paplayo iyong mukha niya. Mahina lang naman, sakto
lang para mamula.
"Jonas! Sa akin na dapat magmana itong bunso kaya pwede ba? Umalis ka na at kunin
mo na ang mga anak natin." Utos ko sa kanya.
"Fine!" Ang parang bata niyang dabog bago naglakad paalis sa harapan ko. Sinundan
ko ito at inihatid palabas.
Nakasunod lang ang paningin ko sa likuran niya hanggang mawala ito. I was about to
close the door when I saw someone familiar.
Sobrang gulo ng buhok nito. Parang pugad ng ibon. Mugto ang kanyang mga mata at
mapuputla ang mga labi. Sobrang haggard at nakakaawa itong tignan.
"S-Shanice...akala ko pinauwi ka na ni, Jonas?" Ang kinakabahan kong tanong dito.

Tumingin ito sa malayo at pinunasan ang mga luhang naglandas sa mga pisnge niya.
"Dito dapat ako umuuwi eh pero inunahan mo ako. What did he see in you? Ano bang
meron sa'yo na wala ako? He's worried so about you eh umiyak ka lang naman. Eh ako?
Kahit muntikan na akong mamatay ikaw pa rin ang iniisip niya," aniya bago may
inabot mula sa likuran niya.
Napahakbang ako ng makita kung ano iyon. "S-Shanice...Shanice put that down!"
"Eh ikaw? Anong iisipin mo kapag namatay ako ng dahil sa'yo?"
-----------------------------------------------------------
Daming galit kay dahdie Jonas HAHAHAHA. Anyway, siguro nagtataka po ang iba kung
bakit hindi ko pa po sila pinaghiwalay. That could have been a perfect moment to
leave Jonas pero ayoko pong masyadong maging cliché. Lalagyan ko lang ng kaunting
pagmamahal itong kwento nila. Madami pa namang chapters. Ayon lang powxzx! Labyu
ol! Mwuah mwuah! ciao!
34
Denisse Gonzales Juariz
Parang tumigil ang puso ko sa pagtibok nang itarak ni Shanice ang kutsilyo sa tiyan
niya. Nakangiti pa ito sa akin habang ginagawa niya 'yon sa harapan niya. She
smiled at me like she did something great.
"Look at me, Denisse! You and Jonas made me do this! Kayo ang may gawa nito sa
akin!" Ang sigaw niya habang hawak-hawak ang kutsilyo na .
Nakita ko si Jonas sa 'di kalayuan, hawak niya ang mga bata sa magkabila niyang
kamay. Nakangiti pa silang tatlo habang naglalakad papasok.
Doon na ako napatili ng malakas na bumagsak si Shanice sa harapan ko.
"JONAS! SI SHANICE!" Ang umiiyak ko nang tawag sa asawa ko. Patakbo itong lumapit
sa akin habang nakasunod sa kanya ang mga bata.
Saglit pa silang tumitig tatlo sa madugong katawan ni Shanice. They were looking at
her like they just saw something pathetic. Ni walang anong naglandas na emosyon sa
mga mukha nila. All of them were emotionless; not even an ounce of fear could be
seen in my children's eyes
"Jonas, ano ba! Help her! Mamamatay na siya!" Ang sigaw ko kay Jonas dahil mukhang
wala yata itong balak na tulungan ang kawawang babae.
Pinapasok niya muna ang dalawa sa loob ng bahay bago yumuko para tingnan si
Shanice. Nag-dial ito nang kung ano sa cellphone niya at nag-request ng ambulansya.
"God! I told her to die elsewhere. Tangina, tutuluyan ko talaga ang babaeng to
kapag buhay pa siya pagdating sa ospital." Ang bulong niya na nakaabot pa rin sa
pandinig ko.
"JONAS!" Ang malakas kong saway dito.
"I'm just kidding." He even rolled his eyes at me! Ano bang problema ng lalaking
to? May nag-aagaw buhay. Lumapit ito sa akin at niyakap ako. "Wala kang ginawang
masama, she did this to herself. And if ever she dies they can only blame her or
me, not yourself. Naiintindihan mo?"
Tumango ako dito bilang sagot at yumakap pabalik. Bakit ang tagal ng ambulansya?
"Where should I throw her body?" He asked out of nowhere. Marahas akong lumayo sa
kanya at hinampas ang kanyang braso.
"JONAS! This is not the time to joke! STOP STRESSING ME OUT!" Singhal ko dito dahil
hindi na talaga ako natutuwa sa mga banat niya. Marahas kong pinunasan ang mga
luhang naglandas sa mga pisnge ko.
Hindi nagtagal dumating na rin ang ambulansya para kunin ang katawan ni Shanice.
Ayaw sanang sumama ni Jonas pero hindi ako pumayag. I urged Jonas to go with her
para siguraduhing na sa mabuti siyang kalagayan. Kahit hanggang dumating lang ang
kapatid niya.
"Fine! Babalik ako kaagad, okay? Take care of yourself and the kids." Ang paalam
niya bago ako hinalikan sa labi at sa noo.
Hindi man kami ang gumawa n'on sa kanya pero kami ang rason kung bakit nagkagan'on
siya. My relationship with Jonas pushed her to do that. Siguro para na rin ang
guilt dito sa puso ko. I don't want people to die dahil lang sa relasyon namin ni
Jonas.
Shanice is a beautiful girl and she deserves someone who will love her too. May
masama man kaming nakaraan hindi ibig sabihin n'on hindu ko na hihilingin na sumaya
siya. Everyone deserves a second chance. Hindi lahat kailangan mong idaan sa galit
at paghihiganti. I think forgiveness is stronger than revenge.
It's just unfortunate that we fell in love with the same guy. Kung siya ang pinili
ni Jonas, hindi naman ako magdadalawang isip na ibigay si Jonas sa kanya. But
Jonas...Jonas chose me and our kids. I'm selfish when it comes to love and family.
Lahat naman kami may kasalanan sa isa't-isa. I couldn't point a finger to any of
them dahil pareho lang kaming nagmahal at nasaktan.
Ngumite muna ako sa mail man bago ko maisara ang pintuan. Ito ang palaging
naghahatid ng dyaryo, bills at sulat namin araw-araw kaya pamilyar na rin ako dito.
Nagtaka ako nang hindi nito ibinaba ang suot na face mask kagaya ng ginagawa niya
kapag nagkikita kami. He would always move his mask down para ngumite sa akin
pabalik.
May kinuha ito mula sa bag niya. Akala ko ay sulat na naman pero muli akong nalula
nang makitang baril iyon. I couldn't move an inch when he aimed his gun in my
direction.
"Dada! Dad—"
"JANISSE! JAIDEN! DAPA!" Ang tanging naisigaw ko nalang habang naestatwa sa

kinatatayuan ko.
Bakit hindi ko magawang gumalaw?! I need to move!
"Denisse!" Ang sigaw nang isang napaka-pamilyar na boses bago ako nito hinila
padapa.
May ilang putok ng baril akong narinig ngunit walang mga bala ng baril ang
napupunta dito sa direksyon namin.
"Let's go!" Hinila niya ako patayo at ang mga bata. Tumakbo kaming lahat papunta sa
kusina at doon dumaan para makapunta sa emergency door ng bahay.
"Kuya Chad! Si Jonas. Hintayin natin siya, please." Ang umiiyak kong pakiusap sa
kanya. Umiling ito sa akin at pinasakay ako sa loob ng sasakyan.
"Your safety is my priority, Denisse. Jonas can manage himself. You're no longer
safe here, natuntun nila ang lokasyon mo dahil sa mga pisteng Tamayo na 'yan."
Aniya habang pinaharurot ang sasakyan paalis doon. Nakita kong sinusundan din kami
ng iba pang sasakyan.
"Kuya, m-may sasakyan.."
"That's your husband's men. I'm sorry, Denisse pero kailangan ko munang ilayo kayo
sa kanya. He put you in a very dangerous situation for the second time today. Hindi
ka niya dapat iniwan."
Hindi ko alam kung paano niya nagawang takasan ang mga lalaking yon dahil nakapikit
at umiiyak lang ako sa buong durasyon ng byahe namin. Sila Janisse at Jaiden ay
tahimik lang din na nakayakap sa akin. Nakita ko nalang ang sarili ko na papasakay
sa isang barko.
"Dada, si daddy po!" Ang umiiyak na sabi ni Janisse nang makapasok kami sa loob.
Muli itong yumakap sa akin ng mahigpit nang magsimula nang umandar ang barko. Sa
tingin ko ay isa ito sa mga patrol boats ng isla.
Gusto kong tawagan si Jonas pero naiwan ang cellphone ko sa loob ng bahay.
"Ma, sino 'yon?" Ang kunot-noong tanong ni Jaiden sa akin. Hinihimas nito ang
likuran ng kapatid.
"Chadwick, pinsan ko, nak." Ang sagot ko dito. Napahilot ako sa noo ko at pagod na
sumandal sa upuan.
Sobrang bilis ng mga pangyayari. Hindi ako agad nakapag-handa. Madaming katanungan
ang pumapasok sa isipan ko pero hindi ko magawang mag-salita. Sobrang lutang ng
utak ko.
We're supposed to cook and eat dinner. Dapat sana ay matutulog kaming lahat ngayon
sa kwarto ni Jonas. We're supposed to celebrate my pregnancy as a family. Gigising
dapat ako bukas ng maaga para maghanda kasi magpapa-check up kami ni Jonas.
Maaayos na dapat namin itong pamilya at kasal namin. Why did it have to go this
way? Hindi ba talaga kami pwede?
Okay na dapat kami eh. Okay na kami ni Jonas. Nakipag-usap pa siya sa akin tungkol
sa pagpapakasal ulit. Pero bakit ganito? Bakit kami pinaglalayo?
Napahigit ako ng hininga ko pagdating namin sa loob ng isang simpleng bahay.

Pagkatapos ng isang gabi sa loob ng barko at ilang oras sa sasakyan, dumating kami
sa kasalukuyang tinutuluyan ni kuya.
Kahit ilang taon na kaming hindi nagkita hindi pa rin ito nagbabago. He still look
beautiful and ethereal. he still had that welcoming and warm smile plastered on his
face.
"Pa...papa!" Patakbo akong lumapit dito at yumakap. "Papa si Jonas!" Umiyak ako ng
malakas sa mga bisig niya. Doon ko inilabas ang takot, lungkot at sakit na
nararamdaman ko sa buong durasyon ng byahe. "Iniwan ko si Jonas, papa. I left him
without saying goodbye."
Oh, God! I miss him so much. Miss na miss ko na ang papa ko. I miss his smell. I
miss his warm hugs and kisses.
"I know, anak. I'm sorry if I have to ask Chadwick to take you away from him.
Hindi...hindi ko na kasi kayang mawalan pa ng anak." Ang umiiyak niyang paumanhin
habang nakayakap rin sa akin ng mahigpit.
I stopped crying at lumayo dito. "P-po?"
"Wala na sila Damon at Dowan anak. Wala na ang mga kapatid mo. They died protecting
each other."
That's the last thing I heard from him before losing my consciousness.
"Is she alive?" Ang tanong ko kay Montseratt paglabas niya ng emergency room.
"She's fucking alive. Akala ko ba nagpakamatay siya? Bakit may tama ng bala sa
likuran niya? She didn't almost die because of the knife wound. Muntikan na siyang
mamatay dahil sa tama ng baril."
"My men must have thought she's going to kill my husband kaya inunahan na nila
ito." I answered before pulling my phone from my pocket.
I never received a call from Denisse until now. Napakunot ang noo ko nang makitang
tumatawag ang isa sa dalawang tauhang iniwan ko para magbantay sa pamilya ko. I
tapped the receive button before placing it beside my ear.
"Speak."
"Sir, an unidentified male kidnapped your husband and kid—"
"SOMEONE WHAT?! WAG NIYO AKONG GINAGAGO DAHIL KAYO TALAGA ANG MAPAPATAY KO! PUTA!"
Dumagundong ang boses ko sa buong hallway ng hospital but I don't care. I don't
fucking care if they heard me cursing.
Mabilis kong tinalikuran si Montseratt at patakbong lumabas ng hospital. I reached

for my car like a lightning bolt at pinaharurot iyon papunta sa bahay namin.
No. They're not gone. They can't be gone.
Agad na nandilim ang paningin ko nang makita ang nagkalat na dugo sa harap ng bahay
ko. There was blood splattered on my gate when I opened it. Pumasok ako sa loob ng
bahay namin, expecting for my kids to welcome me with a jump.
Pero walang Janisse at Jaiden na sumalubong sa akin. Tumakbo ako sa sala at kusina
para tingnan kung nandoon ba sila pero ni anino nila ay wala akong mahagilap.
Umakyat ako sa taas ngunit wala rin sila doon. There were no giggles from my twins
when I opened their room. Walang kahit anong ingay akong naririnig dito.
Pumunta ako sa control room at pinanood ang nangyari kanina. I saw Chadwick
Gonzales on the screen. Running with my husband and kids.
"Axel, do something. My family is gone! Tinangay sila ng gagong Chadwick. Fuck!"

Sigaw ko sa kabilang linya ng telepono. Nanggigil kong tinadyakan ang sofa na
katabi ko.
"I know, calm down. I'm doing my best. Hindi pa siguro sila nakakalayo." Aniya bago
pinatay ang tawag. It didn't take long before I heard helicopters moving above.
I just can't sit and wait for them kaya hindi ako tumigil sa paghahanap sa kanila.
Pati ang mga kapitbahay ko hindi ko pinalampas, nagtanong- tanong rin ako dito. I
drove my car around the island until midnight. Dumiretso ako sa base dito sa isla
nang paubos na ang gas ko.
"Fuck you!" Wala akong sinayang na oras at pinadapo kaagad sa dalawang lalaki ang
kamao ko. "FUCKING USELESS! TANGINA MGA WALANG SILBI! PAANO KAYO NAISAHAN NG GAGONG
'YON?!"
Ang sarap nilang pagbabarilin pero kahit katayin ko pa sila hindi nito maibabalik
ang asawa at mga anak ko. Sa kanila ko inilabas lahat ng galit na nararamdaman ko.
Hindi ko na alam kung ilang buto ang nabali sa kanila habang pinagtatadyakan ko
ito.
Pagod akong naupo sa tabi at napasabunot sa sarili. "Ipapahatid ko lang sila sa

ospital. Kung gusto mong matulog, handa na iyong kwarto mo."
I never felt so powerless and lost before. We're supposed to have a fun night. I
was supposed to dance for my kids. I was supposed to make up for the days na sinira
ni Shanice. I was supposed to spoil my pregnant husband. I'm supposed to spoil him
because I never get to do that on his first pregnancy.
Pero lahat ng planong 'yon ay sinira ng gagong Shanice at Chadwick. And that
motherfucking mail man.
I reached for my left hand and reached for my wedding ring. I played with it for a
little while to calm myself down. I don't believe in God. My grandmother taught me
about him, but I stopped believing when he didn't help her.
I stopped believing him pero sa mga oras na'to I couldn't helped but pray. I just
want them safe.
"You're crying,"
After hearing Axel's comment, my fingers instantly went up to touch my cheeks.
I let out a bitter laugh. It's been a long time.
-----------------------------------------------------------
Update ko na po at baka makalimutan ko na hahahahaha. Psensya na po kung masyadong

mabilis ang pangyayari hahaha. Pero it's time to exit na sa layf ni Jonas. Huehue.
Ayon pow hahaha labyu ol! Stay healthy, Keep safe and God bless you always po.
Mwuah mwuah! Ciao! ߒհߒ
35
I am not a perfect man.
I am not a perfect man but I was taught to be one. I was taught how to act like a
gentleman when the ladies from a well-known family approachւ me. I was taught how
to smile even when I'm not in the mood to do so. I was taught how to swallow my
fear and kill people without mercy. I was taught how to become the perfect monster
that I currently am.
My grandfathers taught me a lot of things but they didn't teach me how to become a
man. They didn't teach me how to become a son. They didn't teach me how to become a
brother.
They didn't teach me how to become to become a father to my kids. They didn't teach
me how to become a husband to a kind-hearted man.
All my life, ang alam ko lang ay kung paano maging isang duwag at sunod-sunuran sa
lahat ng kagustuhan ng mga lolo ko. But I'd rather sacrifice my freedom than have
my brothers and parents' freedom taken away. I have seen them get broken once. And
I don't want to see that again, lalong-lalo na ang mga magulang ko.
I know all the shits my parents went through from the cruel hands of my ancestors.
Alam ko dahil bata pa lang ako kinikwento na ito ng lola ko. The woman who tamed
the monster in me. The woman my demons saw as their master. She'd apologize to me
in my parents stead because she thought they loated her. Everytime she recalled the
memories of my dad begging for her support, she'd wept terribly on her rocking
chair.
She'd always tell me how she failed as a mother and as a wife. All her life she
regretted not being able to fight back for us. I know she tried. Alam kong sumubok
siya but my grandfather is an empire that cannot be taken down with guns or tears.
He was inevitable.
He was inevitable because he got nothing to lose. Wala itong pakialam sa amin. He
was an egocentric, ambitious, and heartless man. Handa itong pumatay kapag naging
sagabal ka sa plano niya. Handa siyang talikuran at traydurin ka kapag wala ka ng
silbi sa kanya. He kept my grandmother on his side as a reminder of his fucked up
perfect life. Isang tropiyo lang ang tingin niya dito. The trophy he won from
killing a whole clan of elites.
I loathed my grandfathers. I have always hated them since I became aware of the
world. I hated my parents. I hated my brothers. I hated everything in my life
except for my grandmother. Pakiramdam ko nabubuhay lang ako para sa ibang tao.
I have never tried to live for myself.
Hindi ako nagkaroon ng matinong mga kaibigan, walang matinong relasyon. Even my
relationship with Shanice was a shit too pero ito lang ang tanging taong pakiramdam
ko nakakaintindi sa akin dati. She wasn't that great back then but she's the only
woman I can tolerate. She's the only woman my family likes for me.
Sa kabila ng pagkamuhi ko sa kanila hindi ko namalayang unti-unti na pala akong

naging katulad ng mga taong kinamumuhian ko. I was too broken and doubtful of
everyone that I didn't get to see who really cared for me.
Hindi ko namalayang unti-unti na pala silang lumalayo sa akin. They were starting
to fade away from my life when I realized that they are actually the people that I
needed. At kung kailan alam ko na ang halaga nila doon naman sila inilayo sa akin.
"Kuya,"
I don't need to raise my head up to know who amongst my motherfuckng brothers

called me. Nathan's the only one who have the most annoying voice out of the four.
"Tangina, 'wag mo akong kinukuya, gago. Hindi bagay sa'yo." Ang rindi kong sabi
dito bago tumayo mula sa sahig. I squeezed my eyes shot when a stabbing pain hit my
head.
He kicked a bottle from the floor causing it to hit the bottle of beers scattered
everywhere. I looked up at binigyan ito ng isang masamang tingin. Ang aga-aga
pinipikon ako ng gagong 'to.
"What's wrong with you?" Ang tanong niya na hindi ko sinagot.
Nagtuloy-tuloy lang ako sa paglalakad papasok sa banyo habang hinihiloy ang

kumikirot kong noo. I leaned forward at itinapat ang mukha ko sa gripo para
makapaghilamos. After washing my face, I grabbed my toothbrush at naglinis na rin
ng bibig. The aftertaste of beer in my mouth is making me puke, idagdag pa ang
sakit ng ulo ko. I feel like dying any moment. Parang minamartilyo palabas ang utak
ko.
Pagkatapos kong gawin ang lahat ng 'yon napatigil ako nang makita ko ang repleksyon
sa salamin. I looked terrible and miserable. My beard is unshaved. My eyes are red
and lifeless. There were even dark bags under them. My hair is greasy and unkept.
My lips are chapped and almost pale. I looked so fuvking pale. Nakalimutan ko na
kung kailan ako huling kumain ng disenting pagkain. May pinapahatid namang pagkain
sila Axel pero wala akong ganang kainin ang mga 'to. All of them taste the same. It
was bland.
Paglabas ko ng kwarto nandoon pa rin ang gago na abalang nakatingin sa litrato

namin ni Denisse at ng mga bata. He stopped walking around and faced me. Nakasilid
pa ang mga kamay niya sa bawat gilid ng bulsa ng kanyang pantalon.
"They're waiting for you downstairs. Bumaba ka na. I called a cleaner para linisin
itong bahay mo. You know my bank account. You can transfer your payment anytime."
Aniya bago ako nilagpasan para magtungo sa pintuan.
"I told you not to tell them." Ang may diin kong paalala dito.
"Nagkamali ka ng sinabihan, Jonas. You could've have told Ian or Francis but you
chose to tell me so deal with it." Aniya bago tuloy-tuloy na lumabas.
Dumapo ang paningin ko sa picture frame na nakatayo sa gilid. Emotions began to

flood in again after remembering that my kids and husband are not around anymore.
Pinulot ko ang mga bote sa sahig at isa-isa itong inihagis sa sahig, sa dingding,
sa pinto. I felt so fucking helpless.
Pitong buwan. Pitong buwan na ang lumipas pero wala pa rin akong narinig mula sa
kanila. Hindi ko na alam kung saan ako maghahanap. I don't know who to ask for help
anymore. I felt so fucking lost.
Nanginginig ang duguan kong kamay nang umupo ako sa gilid ng kama.
"ARGH! FUVK!"
I pulled my hair out of frustrations at muling tinapon ng malakas ang kung anong
madampot ko sa tabi.
"Jonas! Jonas, anak!" Ang natatarantang tili ng isang pamilyar na boses.
The comforting scent of lavender instantly filled my room the moment my mom walk
in. I wanna run up to her at magsumbong, but that's something I have never done in
my whole life. I have never begged for their affection.
"Oh my god, ang baby ko. I'm sorry kung natagalan si mommy, ha?" Ang bulong niya
pagkatapos nitong lumuhod sa tabi ko.
I couldn't help but broke down nang yakapin niya ako. I cried like a damn baby in
her arms.
"Ma, they're gone. Hindi ko na alam kung saan ko sila hahanapin. I don't know what
to do anymore," Ang iyak ko sa mga bisig niya.
I don't know how to handle this kind of emotions. Kahit noong namatay ang lola ko,
I never felt this way. I was grieving, I was sad, I felt bad, but I was forced to
move on right away because they have more important things to teach me. They didn't
give me time to mourn for my loss.
"We're here, anak," aniya habang hinihimas ang likuran ko. "Nandito lang kami ng
mga kapatid at dad mo. Tutulungan ka namin. Let us do our part now, anak."
I felt bad. I felt bad for making her cry. Hindi sila dapat nadadamay sa mga
kagaguhan ko. This is my responsibility. This is my problem. They don't need to get
involved.
"Karma ko na ba 'to, ma? I was always an asshole to my husband. I was always a bad
father to my kids. Is this my punishment for making them suffer? Ganito ba talaga
ako kasama, ma, para ilayo sila ng mundo sa akin? I promised I'd change.I tried to
change. I tried to learn. Pero hindi ba ako pwedeng magbago na nasa tabi ko sila?"
If I could turn back time, I'd learn how to become a father. I'd learn how to
become a husband. I'd learn how to become a man my family needs. If I have known
earlier, I would've fixed us immediately.
But how would I know how to fix a broken relationship when I couldn't even fix
myself?
"Jonas, look at me." She cupped my cheeks and met my eyes. "This is not your
punishment, anak. Pagsubok lang to. And you're not a bad person, Jonas. You're the
most selfless man I have ever met. Proud na proud kami sa'yo. And I'm sorry... I'm
sorry if I couldn't do anything for you back then. Kasalanan ko to. I know what
your grandfathers can do to you pero walang nagawa si mama para bawiin ka mula sa
kanila. I'm sorry, Jonas. Mama's sorry, baby." She apologized but it just made me
feel worse. It made me more guilty. Bumabalik lahat ng pinaggagagawa ko sa buhay.
"You don't have to say sorry, ma. Ako ang dapat na humingi ng paumanhin sa inyo. I
tried to kill Nathalie. I tried to kill your daughter. I don't deserve your
apology. Marami na akong pamilyang sinira. I've killed a number of people. This
must be them hunting me. This must be them telling me that I don't deserve to have
a family on my own."
Her eyes widened from shock. Nanginginig ang mga kamay niyang napatakip sa kanyang
bibig.
"J-Jonas..."
"You tried to kill me but you helped me escape from our grandfather."
Napalingon ako sa pintuan at nakita si Nathalie at ang iba ko pang mga kapatid. I
even saw my dad sitting on the sofa. Hindi ko maiwasang mahiya. I felt so
vulnerable and exposed. I just showed them how weak I am.
"They asked you to kill me pero hindi mo ginawa. You let me run with my child and
my father. Pinalabas mong napatay mo ako kahit alam mong mapapahamak ka kapag
nalaman nila ang totoo. Ilang beses na nila kaming sinubukang patayin, Jonas, but
you saved us. You gave us a new home, you provided our basic needs and supported us
financially. You tried to kill me pero hindi mapapantayan n'on ang ginawa mong
pagtulong sa amin. Stop feeling bad about it dahil biktima ka lang din ng mga
gurang na 'yon. I'm here for you, bilang ate mo. I couldn't do much to pay you back
pero tutulungan kita sa abot ng makakaya ko." Ang pagkwe-kwento ni Nathalie na
nakapagpatahimik sa aming lahat.
I didn't help her sincerly. Ginawa ko lang yon dahil nakokonsensya ako. My nephew's
too young to lose her mother. The fear in his eyes stopped me from pulling the
trigger. We have the same eyes n'ong kinakatay sa harapan ko si lola.
"Jonas, you're a motherfucker, but I couldn't deny the fact that you helped me a
lot. Kasalanan ko rin kung bakit nakuha ang mag-ama mo. I didn't stop searching so
don't lose hope." Napatingin ako kay Axel na nakangisi sa akin.
"I've taken care of Shanice already, kuya." Nabaling ang paningin ko kay Francis.
What the fuck did he do? "Just taught her some lessons."
"Kapag nakita ko si Gonzales, ilalaban natin sa korte ang pangbla-blackmail niya

sa'yo."
Agad na nagkasalubong ang kilay ko ng marinig ang sinabi ni Nathan. How did he know
about that shit?
"Paano mo nalaman 'yon?"
"I have my resources, dude. I don't have any leads yet kung saan pwedeng nagtatago
ang mga Gonzales but I know who they're hiding from. Kaya wag kang mag-alala, we
got your bank."
Kinuha ko ang unan mula sa kama at inihagis iyon sa direksyon niya. Tangina,
mukhang pera talaga ang gagong to.
"Jonas, get up and tidy yourself. You have resigned from your work, use this time
to make yourself better. Be a man your family deserves. Be the man you wanted to
be. Kami na ng mga kapatid mo ang bahalang maghanap sa kanila."
Iniabot sa akin ni dad ang kamay niya pero tiningnan ko lang 'to. Sa unang
pagkakataon ng buhay ko, I didn't feel alone. It felt strange being helped but it
doesn't feel bad.
"Shit!"
Nabalik ako sa reyalidad nang may kung anong matulis ang tumama sa mukha ko. My
gaze landed on the man leaning against the door frame of my bathroom. Ian was
grinning at me stupidly.
"Treat your hangover first. You look so sick, parang anong oras handa ka ng
ilibing. I can't let you die over a fucking alcohol. That's too shameful when your
brother's a doctor."
-----------------------------------------------------------
Hi po! Haha pasensya na kung walang masyadong ganap sa chapter na 'to. Pasensya na
rin po kung hindi ako nakapag ud kahapon haha.
And also, marami pong salamat sa mga nangangamusta sa akin at sa tenga ko. Hindi na
po siya masakit kaya back to business na ako haha. Hindi na siya masakit pero bingi
pa rin ako. Pero okay lang, sanay na naman ako dito.
Maraming salamat po sa matyagang paghihintay. "ߒ‫ ݤ‬Stay healthy, Keep safe and God
bless you po. Labyu ol! Mwuah mwuah! Ciao! ְߒ
36
"Nak, okay ka lang?" Napalingon ako sa likuran ko nang marinig ko ang boses ni
papa.
Nandito ako sa likod ng aming bahay. Ito ang paborito kong tambayan tuwing tapos na
ako sa mga gawain ko. Napapalibutan kasi ito ng mga malalaking kahoy at mga
bulaklak.
"Pa," humalik ako sa pisnge niya bago ako umusog sa kaliwa ko para bigyan siya ng
espasyo dito sa duyan. "Ang kambal po?"
"Nakikipaglaro sa kuya Chadwick mo." sagot niya nang maka-upo sa tabi ko.
Saglit kaming binalot ng katahimikan habang nakasandal ako sa kanyang balikat.

Nakapulupot rin ang mga kamay ko sa kanyang bewang.
"Pa, kamusta si Dein? Hindi pa rin ba siya gumigising?" Ang mahina kong tanong
habang nakatingin sa kawalan.
"Let's not lose hope, nak. Gigising din ang kapatid mo." Aniya.
My father is encouraging me not to lose hope pero alam kong siya ang pinaka-
apektado sa lahat ng 'to. Palagi ko siyang nakikita gabi-gabi na umiiyak sa harap
ng altar kung saan nakalagay ang mga abo ng kapatid ko. Magulang rin ako. It would
kill me kapag nawala sa akin ang isa sa mga anak ko.
Sabi ni papa mag-iisang taon na raw na comatose si Dane. Inatake siya ng mga naka-
itim na lalaki sa isang alley malapit sa company ni dad. May ilang tama ng bala ito
sa katawan at napuruhan rin ang kanyang ulo dahil sa isang malakas na paghampas
dito na nagresulta sa kanya sa pagkaka-comatose.
May espesyal na kwartong ipinagawa sila papa para dito. Ka-desenyo nito ang isang
ICU sa hospital. They couldn't trust other people anymore. Wala kaming
mapagkakatiwalaan sa panahon ngayon. Everyone is our enemy. Kahit ang mismong mga
kamag-anak namin.
"Pa, miss mo na ba si dad?" Ang malambing kong tanong dito.
Simula ng dumating kami dito sa bahay ni isang beses hindi nagpakita si dad. Sabi
ni papa ayaw daw i-risk ni dad na masundan siya ng mga kalaban at matuntun kami.
"Of course. Your dad is a tough guy pero kailangan niya rin ng suporta but I
couldn't do it. Ang kaligtasan ninyo ang prayoridad naming dalawa. Lalo na ngayon
at buntis ka pa anak."
Hinawakan niya ang umbok sa aking tiyan at hinimas 'yon. Pareho kaminh natawa ng
gumalaw sila sa loob. Tuwing sumisipa sila sa tiyan ko hindi ko maiwasang maisip si
Jonas. Hindi ko maiwasang isipin kong ano ang magiging reaction niya kapag
naramdaman ang pagsipa ng mga anak namin.
"Umiiyak na naman ang panganay ko." Tumingala ako sa papa ko at ngumuso. Hindi ko
maiwasang mapahikbi.
"I miss Jonas, pa. Maaayos na namin yong pamilya namin dapat eh. Why did they have
to do that to us? Ano ba talagang habol nila sa atin?" Ang umiiyak ko na namang
tanong dito.
"Iyan rin ang tanong namin ng papa mo,nak. Hindi rin kami sigurado kung ano ang
habol nila. Kung ang kompanya lang ang habol nila hindi dapat kayo nadadamay ng mga
kapatid at pinsan mo. They should have come after your father at mga kapatid nito."
Ang seryoso niyang sagot. He kissed my head lightly at niyakap ako. "I'm sorry kung
nadadamay kayo sa gulong ito, anak."
"Pa, wala kayong kasalanan. You're just doing your job as a parent. And I'm sorry
if I couldn't do much for us, pa."
Pitong buwan na ang lumipas pero hindi pa rin kami makahanap ng lead. Hindi namin
maintindihan kung bakit inisa-isa kami. Kaming tatlo na lang ni Dane, kuya Chad at
ako ang natitira the rest are dead. Nagtutulungan na sila dad at mga kapatid niya
but we're still lost.
"Tito, pasok po muna kayo. Nandito na si doc Tina at ang anak nito."
Kumalas si papa mula sa pagkakayakap sa akin nang lumabas mula doon si Kuya Chad.
Si doc Tina ay ang doctor namin ni Dane. Anak ito ng kaibagang doctor ng lola ko,
iyong mama ni papa. Ito lang kasi ang mapagkakatiwalaan nila dad.
"Dito na lang po muna ako, pa. Tawagin niyo na lang po ako kapag tapos na kayo."
Ang sabi ko dito nang makatayo siya.
"Sure ka? Kung nagugutom ka, pasok ka lang sa loob. Okay?"
"Opo,"
Nang makaalis si papa muli akong napatingin sa malayo. Itinaas ko ang kamay ko at
pinagmasda ang kumikinang kong singsing. Hindi ko maiwasang mapatanong kung
hinahanap ba kami ni Jonas. Kung gabi-gabi rin ba siyang hindi makatulog ng maayos
dahil sa labi na pag-aalala. I want Jonas to care for us pero ayaw ko ring pabayaan
niya ang sarili. I hope he's eating properly. I hope he's doing well.
I want to marry him again. I wanna walk down the aisle and exchange I dos with him.
Hindi ko lang alam kung posible pa ba 'yon kapag natapos na ang lahat ng 'to. Jonas
might find someone else kapag dumating na ang oras na 'yon.
"Den," naibaba ko ang kamay ko at napalingon sa aking kaliwa. "How are you?"
Taegan Vincent Cruz, ang kababata ko na anak ni doc Tina. We used to play a lot
when we were kids kapag dumadayo kami sa bahay ng lola ko. He was my first crush.
When I was still 8 or 9 pinangarap ko na maikasal dito.
"Hi, Tae. Okay lang. Ikaw?" Una kong napansin ay ang sandamakmak na paperbags na
bitbit niya.
"I'm doing good. Bumibili kami ni mama ng mga damit sa mga baby mo. Nagbigay rin
kasi ng money ang dad mo para bilhan kayo ng mga gamit." Inilagay niya sa gitna
namin at sa sahig ang paperbags.
"Wow, thank you. Gusto ko sanang personal na mamili ng mga gamit nila but our
situation is complicated right now kaya maraming salamy talaga dito." Ang sabi ko
bago binuksan ang paperbags.
Bigla akong na-excite sa pagdating ng mga anak ko pagkakita ko sa mga damit. The
soft cloth feels like clouds in my hands. Parang may kung anong humaplos sa puso
ko.
"Nagustuhan mo ba? Ako ang personal na namili diyan." Tumingala ako sa kanya at
ngumite.
"Gustong-gusto ko."
"I'm glad. Your situation isn't very good right now and I'm glad na nakatulong
kami. Malaki ang utang na loob namin sa pamilya ng papa mo, ito lang ang paraan
namin para masuklian ito." He pulled out another clothes from another paper bag at
ipinakita ito sa akin.
"Sana lang matapos na to. Isang buwan na lang at manganganak na ako. Ang hirap
magpalaki ng triplets sa sitwasyon namin ngayon." Ang buntong hininga ko habang
hinihimas ang umbok ng aking tiyan. Habit ko na yata to kapag gusto kong i-relax
ang sarili.
"We'll help you. Nandito lang kami ni mama." Nagulat ako ng hawakan niya ang kamay
ko at marahan iyong pinisil.
"Hanggang ngayon gulat pa rin ako na may asawa ka na pala. You even have kids with
him. Kung alam ko lang na mauunahan ako edi sana inagahan ko na." Ang natatawa
niyang pagkwe-kwento matapos bitawan ang kamay ko.
Natawa na rin ako, "Kaya nga eh. Kung nagpro-propose ka lang sa akin n'ong 8 years
old tayo edi sana ikaw yong pinakasalan ko. Ang arte mo kasi. Si 'te Jeny na
malaking suso yong gusto mo."
Mas lalong lumakas ang tawanan naming dalawa. "Akala ko kasi may gatas d'on. Alam
mo namang adik ako dati sa freshmilk."
Muli kaming nagtawanan dalawa. Gago talaga hahaha. "Gusto mo pala ng gatas edi sana
niligo ko sayo yong carton-carton na fresh milk sa bahay ni lola."
"Pero seryoso, susuyuin na dapat kita pagbalik ko dito sa Pilipinas. Doon ko lang
nalaman mula kay tito na kinasal ka na pala." Bakas ang panghihinayang sa boses
niya.
Kung mas maaga lang siya, siguro nga may pag-asa pa kaming dalawa. Siguro hindi ako
ganito kabaliw kay Jonas. I could have find myself a better man before Jonas became
my best.
"Maaga kasi akong natisud sa brief ng asawa ko. Kaya ayon natali." Ang pagbibiro
ko.
"I just hope you're happy with him, kayo ng mga bata." I could see the sincerity in
his hazel eyes when it met mine.
"We are. Masaya na kami sa piling niya." I sighed as memories came flooding in.
Naalala ko lahat ng mga pinaggagawa namin sa isla. I could still vividly remember
the smiles, the laughters and the I love you's.
"Damn, you looked so happy. Wala na nga akong pag-asa. I just hope he's ugly. Para
kahit papaano ay may lamang pa rin ako." Ang nakangisi niyang sabi na malakas kong
tinawanan.
"Mas gwapo yon sa'yo ng isang libong paligo pero dahil binilhan mo ang mga inaanak
mo ng mga regalo isang daang paligo na lang ang lamang niya sayo." Ang nakangiti
kong sabi habang tinutupi ang mga maliliit na damit.
"Den! Tawag ka na ni doc." Sabay kaming napalingon kay kuya na ngayon ay

nakapameywang sa may pintuan. Puno ng drawings ang mukha nito kaya muli kaming
napatawa ni Taegan.
Days like this motivates me to keep on hoping for the good days to come. I just
hope it won't take too long.
Third Person POV
"
Janisse, you're going to get us in trouble." Ang seryosong saway ni Jaiden sa

kapatid niyang seryosong hinahalukay ang lupa.
Matapos nitong makita ang isang maliit na boteng may lamang papel saւ nag-ala
treasure hunter na ito mula pa noong isang lingo. Sa halip na mapa, kakaibang mga
letra ang naka-ukit doon.
"Oh! I know how to read this, kuya. Face south and you'll see green. Count them
three and dig it free. Keep the key, but never allow greed to see." Magkasalubong
ang maninipis nitong kilay habang binabasa ang nakasulat sa papel. "I don't
understand it, kuya. Anong ibig sabihin n'on?"
Ano mang ibig sabihin n'on ay hindi na nila kailangan pa itong malaman. Ang mga
matatanda na ang bahalang intindihan ito. Pakiramdam niya kasi ay hindi itondapat
mapasakamay sa kanila. May kung anong nagsasabi sa kanyang masama ito.
Iyon ang nasa isip niya isang linggo na ang nakalipas. But he ended up getting
swayed by his brother's curiosity. Bilang mga batang uhaw sa kaalaman nangangati
rin siyang malaman kung saan sila dadalhin ng nakuhang bote.
Face south and you'll see green. Count them three and dig it free.
Umabot ng isang linggo na pagtitig lang ang ginawa niya sa kakahuyan. Pero kahit
gan'on lang ang ginagawa niya hindi siya nakaramdam ng pagkabagot. Sa halip ay mas
lalo pang nanuot ang pananabik sa kanyang balat. It took him a week before he
realized what it mean. Count them three and dig it free. Three. Tree.
Pagkatapos mahukay ng kanyang kapatid ang isang manipis na kahon, inilabas nito
mula doon ang isang susi at papel. Agad nila iyong itinago sa loob ng kanilang
bulsa at tumakbo pabalik sa kanilang bahay.
Busy ang kanilang mama at loloma sa pagluluto sa kasusina kaya hindi sila nito
napansin. Ang kanilang tito Chadwick naman ay mahimbing na natutulog sa sofa.
Tahimik silang pumislit dalawa papunta sa kwarto nila ng kanyang papa at doon
inilabas ang mga nakuhang susi at papel.
"Kuya, I'm scared." Ang kinakabahang tanong ng kanyang kapatid na hindi niya
pinaniwalaan.
His brother's eyes glinted from excitement. Titig na titig ito sa hawak niyang susi
at papel. Agad nila iyong binuksan at nagtaka nang makita ang nakaguhit. Kutsara.
Tinidor. Plato at baso na nakasilid sa isang kabanit.
"What's this? Eh hindi naman to map. Saan natin gagamitin tong key, kuya? Ginogood
time lang naman tayo nito eh." Sinulyapan niya ang kapatid bago muling pinag-aralan
ang nakaguhit.
Unti-unti, isang maliit na ngiti ang gumuhit sa kanyang mukha.
"Kitchen. Cabinet."
Dahil hindi nila maaaring gamitin ang susi sa araw na 'yon, napagdesisyonan nilang
dalawa na isagawa ang plano pagsapit ng alas-kuwtro ng umaga. Tulong na ang
kanilang tito sa oras na 'yon, malaya nilang mabubuksan ang sikretong pintuan sa
kanilang bahay.
Tahimik silang bumaba dalawa bitbit ang dalawang flashlight. Nakasabit sa kanyang
leeg ang susi.
Isa-isa at dahan-dahan nilang binuksan ang bawat cabinet ng kusina. Nagkatinginan

pa sila nang mabuksan ang lalagyan ng mga plato, baso at tinidor. Isa-isa nilang
inilabas ang mga ito at ipinasok ang susi sa maliit na butas sa loob ng cabinet.
Awtomatikong bumukas ito at ipinakita sa kanila ang isang madilim na lagusan.
"Tayo na kuya," Ang nasasabik na sabi ng kanyang kapatid bago naunang pumasok.
"Janisse!" Ang pabulong niyang sigaw dito. Hindi siya natatakot pumasok dito,
natatakot lamang siya para sa kapatid. Natatakot rin siyang mahuli ng mga
matatanda.
Nang makitang nakalayo na si Janisse, wala siyang nagawa kung di ang sumunod rito.
Nilingon niya muli ang pintuan ng kanilang kusina bago tuluyang tumalikod at
gumapang papasok.
Nakarating sila sa loob ng isang katamtamang kwarto na nakapagpatigil sa kanilang

dalawa. Tila nakaparalesa ang kanilang mga paa habang nakamasid sa paligid.
"K-Kuya...ang daming gold bars, saka necklace, vase at coins. P-Parang yong
nakikita natin sa movies, kuya." Ang manghang sabi ng kanyang kapatid pero wala
dito ang kanyang atensyon.
Nakatutok lang ang kanyang flashlight sa upuan sa gitna. Nakatayo sa likuran nito
ang isang malaking shelf na may nakadisplay na mga bote. Maliliit at malalaki.
Itim, berde, puti, dilaw, kakaibang kulay ang nakasilid doon. Ngunit sa
pinakamalaking bote, nakasilid ang isang puso. Nakalutang ito sa isang tubig.
Bumalik ang kanyang paningin sa upuan at sunod-sunod na napalunok habang nakatitig

sa isang kalansay. Ang hintuturo nitong naging buto ay nakatapat sa kaniyang bibig.
Naiintindihan niya kung anong gustong ipahiwatig nito.
Keep the key, but never allow greed to see.
"Janisse, let's go."
-----------------------------------------------------------
Kapag patungo na pong ending wala na talaga akong kwentang magsulat. HAHAHAHA. Wag
na po kayong mag-expect. Ewan ko na lang po kung saan patungo to hahahaha. Pasensya
na po kayo. Ayon lang! Maraming salamat po. Stay healthy, keep safe and God bless
you always. Labyu ol! Mwuah mwuah. Ciao!
Pasensya na po sa mga mali, i-edit ko na lang po bukas kasi masakit na mata ko.
Ayon lang. Labyu!
37
Third Person POV
Labis na pagkapikon ang nararamdaman ni Stanley Gonzales habang nag-aagahan sa loob

ng kanyang bahay. Tumayo siya mula sa hapag at sinilip ang harap ng kanilang bahay
sa bintana. Napahilot siya ng noo nang makita ang tatlong mamahaling sasakyan na
nakaparada pa rin sa harap ng kanyang bahay.
They have been pestering him since a month ago. Their persistence is making his
hands itch from throwing a big punch on their faces. Alam niya kung ano ang
ipinunta ng mga 'to sa bahay niya. They wanted to milk information out of him.
Impormasyon patungkol sa kinaroroonan ng kanyang anak.
Bago pa man siya makaupo sa kanyang upuan, sunod-sunod na katok sa pintuan ang
kanyang narinig. Paulit-ulit ring tumunog ang kanyang doorbell. Nakaigting ang
kanyang panga na naglakad papunta sa kanyang ref at kumuha ng canned beer. Kung
nandito lang ang asawa niya ay siguradong kanina pa siya nito tinalakan. Ayaw na
ayaw kasi nitong umiinom siya na walang laman ang tiyan.
Dire-diretso ang ginawa niyang pag-inom dito bago ito pinisa sa kanyang mga kamay.
Itinapon niya ito sa basurahan at dire-diretsong naglakad papunta sa kanyang
pintuan. Marahas niya itong hinila at binuksa.
Bumungad sa kanya ang isang aburidong mukha at nakataas na kamao ng lalaking ilang
ulit ng pabalik-balik dito sa pamamahay niya.
"Narcido Jonas Juariz. Pwede bang patigilin mo iyang kapatid mo kakapindot sa

doorbell ng bahay?"
Nilingon nito ang kapatid di kalayuan at sinenyasang tumigil.
"Dad.." ang nagmamakaawang tawag nito sa kanya. Hindi niya maiwasang kilabutan sa
paraan ng pagtawag nito sa kanya.
How could a bastard like Jonas call him Dad?
"Ilang beses ko ng sinabi sa iyo, Juariz. Hindi ko sasabihin sa'yo ang kinaroroonan
ni Denisse. After all you've done to my son, you still think I'd give him back to
you? Now stop wasting your time at lumayas ka sa harapan ko." Ang pagtataboy niya
dito bago isinara ang pintuan.
Ngunit mabilis ang kamay ng lalaki at inipit ang kanyang paa sa pagitan ng pintuan
niya.
"Sir, please, I have to see my family. Pinagsisihan ko na lahat ng ginawa ko kay

Denisse. Denisse is pregnant-no, he might have given birth already. I already
missed his first and pregnancy kaya gusto kong bumawi sa kanya. Mr. Gonzales, ama
at asawa rin ho kayo. You know how it feels to be separated from your family," Ang
desperadong pakiusap nito sa matanda.
Ayaw man niyang aminin ngunit nadadala na rin siya sa mga pinagsasabi nito. Noong
isang linggo nabigyan siya ng pagkakataong makausap ang pamilya niya. Masayang
ibinalita ng kanyang asawa ang panganganak ng kanyang anak. Mas lalo siyang naging
desperadong tapusin ang krises na kinakaharap ng kanilang pamilya. He wanted to
give them a safe home.
"Stanley, let's stop this bullshit and not give our kids a hard time. Tell us where
your kid is at hayaan mo kaming tulungan ka."
Nabaling ang paningin niya sa bagong dating na lalaking ka-edaran lang niya.
Allistain Miguel Juariz.
"Your son gave my son a hard time for eight fucking years. Let's stop talking
bullshit here."
"Gonzales, your family is facing serious crises right now. You can't win this on
your own. Hindi lang ang anak mo ang nanganganib sa sitwasyon niyo. Kasali ang mga
apo ko sa gulo ng pamilya niyo. Gaano ka kasiguradong kaya mo silang protektahan
hanggang sa dulo?"
Hindi siya makapagsalita sa ibinato nitong tanong. Hanggang kailan nga ba? Kahit
ang mga kapatid niya ay pinagdududahan niya. Wala siyang ibang pinagkakatiwalaan
kung hindi ang sarili niya. Dahil kailangan niyang maging maingat sa pagtitiwala sa
iba, limitado lamang ang impormasyong nakakalap niya. Kinailangan niya ring ayusin
ang mga umuusbong na problema sa kompanya.
Muli niyang tiningnan ang padre de pamilya ng mga Juariz. Taas noo itong nakatayo
sa kanyang harapan habang hinihintay ang kanyang sagot. Sa tindig palang nito, alam
na niyang marami na itong alam sa kasalukuyang nangyayari sa buhay niya.
"Nice house," Ang komento ni Allistain nang maka-upo ito sa sofa sa kanilang sala.
Palinga-linga pa ito sa loob ng kanilang bahay.
"Tell me what you know about this whole shit, Allistain." Ang diretsahang tanong
niya sa lalaki. Katabi nito ang tatlo pa niyang anak.
Ang asawa naman ng kanyang anak ay nakaupo sa pang-isahang sofa. Katabi nito ang
isa pa niyang kapatid na printeng-printeng nakaupo sa braso ng sofa kahit may
bakante pa namang upuan.
"Don't make it sound like I know everything, Stanley. You know I'm not like that."
Ang sagot nito sa kanya habang naka dekwatro.
"I've known you almost all my life. Hindi man tayo naging malapit sa isa't-isa pero
ikaw ang pinaka-chismosong taong nakilala ko, Juariz."
Malakas itong tumawa na para bang nakarinig ng papuri mula sa kanya. Kahit kailan
ay wala pa rin itong pinagbago. Katulad pa rin ito ng dating Allistain na
pakialamero at walang modo.
Nang mapagod ito kakatawa nakangisi siya nitong tiningnan bago nagsalita."We have a
clue who might be behind all of this ruckus pero bago ko sasabihin sa 'yo kailangan
mo munang ipangako na sasabihin mo sa amin ang lokasyon ng anak mo."
"Stop beating around the bush at diretsuhin niyo 'ko. Who is it?" Ang aburido
niyang tanong dito.
Nagkatinginan ang mga anak nito sa

isa't-isa bago sinagot ng abogadong anak ni Allistain ang katanungan niya.
"Stanford Gonzales. Ayon sa nakalap naming impormasyon ito ang huling kausap ni
Julius Benidicto, ang lalaking nagtangkang barilin si Denisse. Ito rin ang nag-utos
na lasunin ang anak nitong si Mavrick Gonzales. Pagkatapos naming pakantahin 'yong
lalaking inutusan niyang maglason sa pamangkin mo,agad din itong nagpakamatay," ang
mahabang kwento nito.
Stanford Gonzales. Ito ang panganay sa kanilang magkakapatid. Noong ipinasa dito ng
kanyang ama ang posisyon bilang CEO ng kanilang kompanya agad nitong tinanggihan
ang posisyon dahil wala daw itong interes doon. Kaya kung ito nga talaga ang gumawa
ng lahat ng katarantaduhang 'yon, anong dahilan nito? He couldn't think of any
reason kung bakit magagawa iyon ng kapatid niya.
Umiling siya bilang di pagsang-ayon sa mga sinasabi nito. "T-That's just

impossible, hindi magagawa ng kapatid ko 'to. How could he kill his own children?
Wala akong maisip na dahilan para gawin niya 'yon."
"I think he's looking for something. Sabi kasi n'ong lalaking pinakanta namin may
pinapahanap dawng susi sa kanya,"
"Susi?" Agad napakunot ang kanyang noo pagkarinig dito. Nagsimula na siyang kutuban
pagkarinig sa salitang nabanggit. Mukhang may ideya siya kung aling susi ang
tinutukoy nito.
"Stolen treasures. I'm sure alam mo ang tinutukoy ko. It was a famous tale when we
we're kids. Hindi ba't sabi-sabi na ang ninuno niyo ang nagnakaw sa kayamanang
'yon? Your brother must be looking for its key."
Isang pagak na tawa ang kanyang pinakawalan. "Walang katotohanan ang kwentong
'yon... p-pero naalala kong interesadong-interesado si Stanford diyan noong mga
bata pa kami hanggang tumuntong siya ng kolehiyo," aniya. Pahina nang pahina ang
kanyang boses sa bandang dulo. Halos kumawala na sa kanyang dibdib ang puso dahil
sa malakas na pagpintig niyo.
Bakit hindi ko 'to naisip dati?
Palaging tinatanong ng kapatid niya kung kanino ipinapasa ang susi. Ang palaging
sagot lamang ng kanyang ama ay ipinapasa ito sa karapat-dapat na Gonzales. Alam
niyang walang katotohanan iyong sinasabi ng ama. Walang susi. Walang kayamanan. Ang
ama niya mismo ang nagsabi n'on. Gan'on lang daw ang sinagot ng papa niya sa
kanyang kapatid para manahimik ito.
Bumalik sa kanya ang tanong nito noong nag-iinuman sila kaarawan ng kanyang anak
tatlong taon na ang nakakalipas. Maigi itong nakamasid sa kanyang mga anak at mga
pamangkin habang nagtatanong.
"Sino kaya sa kanila ang binigyan ni papa ng susi?"
Tiningnan niya ang dating gobernador. Tahimik lang itong nakikinig sa usapan nila.
Kanina pa niya napapansin ang pag-iba nito. Nananatili pa rin ang nandodomina
nitong presensya ngunit hindi na ito kagaya ng dati. Hindi niya lang matanto kung
anong nagbago.
"Jonas, hindi pa rin ako sang-ayon na magkabalikan kayo ng anak ko but he needs
your protection. Kapag sinaktan mo siya ulit, hindi ako magdadalawang isip na ilayo
siya sa iyo. Protect him habang inaayos ko ang problema dito,"
Dahan-dahang sumilay ang isang ngiting tagumpay sa mukha ng lalaki. "You can count
on me, sir. Hindi ko kayo bibiguin."
"We'll lend you a hand, Gonzales. Mga apo ko rin ang nanganganib dito kaya hayaan
mo kaming tulungan ka," ang sabi ni Allistain sa seryosong boses. Isang tango lang
ang isinagot niya dito.
Hindi maitatangging mapapadali ng mga Juariz ang lahat. Kung buhay lamang ang ama
niya, siguradong magpupuyos ito sa galit kapag nalamang nakipagtulungan siya sa
anak at mga apo ng mortal nitong kaaway.
apangiti ako ng malaki nang makita ang kambal na mahimbing na natutulog sa kanya-
kanyang upuan. Naka-pwesto pa silang dalawa sa harap ng crib ng triplets.
Palagi silang nakaalalay sa akin simula nang manganak ako dalawang linggo na ang
nakakalipas. Katulad noong una kong panganganak, iniluwal ko ang tatlo via c-
section. Posible naman daw ang anal pero masyado dawng delikado lalo pa at tatlo
ang ilalabas ko. Dalawang babae at isang lalaki ang anghel na ibinigay sa amin.
Devon Jiselle Juariz

Devin Jamiah Juariz
Devan James Juariz
Ang kambal ang nagbigay ng mga pangalan sa triplets. Kaya siguro mas naging malapit
pa sila sa tatlo dahil alam nilang may malaki silang parte sa buhay ng mga 'to.
Napatingin ako sa nakabukas na pintuan. Pumasok mula doon ang kuya Chadwick na may
bitbit na tray. Napatingin ako sa wall clock at napagtantong lunch na pala.
"Kumain muna kayo. Dinalhan ko na rin ng pagkain ang kambal dahil alam kong hindi
sila bababa." Ang natatawa nitong sabi habang ang mga mata ay nasa dalawang bubwit.
Inilagay niya ang pagkain sa lamesang nandito. Pinabilhan talaga ako ni dad ng
lamesa dahil bawal nga akong bumaba-baba sa hagdanan. Sa balkunahe lang din
pinapainitan ang tatlo.
"Salamat, kuya. Si papa pala?"
"Nandoon sa labas kausap si tito sa telepono," ang sagot niya habang inaayos ang
lamesa.
Dahan-dahan akong tumayo at lumapit sa kambal para gisingin sila. Pansin ko nitong
mga nakaraang araw palagi silang antukin tuwing umaga. Maaga ko naman silang
pinapatulog kaya nagtataka ako kung bakit.
Kapag tinatanong ko naman sila, ang palagi lang nilang sagot ay dahil maginaw daw
ang panahon kaya masarap matulog. Noong isang araw nahuli daw sila ni papa na
nanghahalungkat sa kusina. Nagtataka siya kung bakit ang ingay sa kusina eh alas
kuwatro pa naman ng umaga. Doon niya nakita ang kambal. Naghahanap daw ng pagkain.
"Mga kuya, gising na. Kain na tayo." Ang mahina kong tawag sa kanila. Sinilip ko
rin muna ang mga sanggol ko. Ang gwa-gwapo at gaganda talaga.
"Dada?" Napatingin ako kay Janisse na naiiyak na nakatingala sa akin gamit ang
kanyang namumungay na mga mata.
"Bakit nak? Anong problema?
"Dada, miss ko na si daddy. Gusto ko ng umuwi kay daddy," mukhang hindi pa ito
tuluyang nagigising kasi muli na naman itong pumikit at natulog.
Malungkot akong ngumite dito saka hinaplos ang kanyang mga pisnge. Gusto ko na ring
umuwi kay Jonas. Masaya naman ako dito kay papa at kuya Chadwick pero hindi ko pa
rin maiwasang mangulila sa kanya.
Minsan hinihiling ko na sana isang araw pagbukas ko ng pintuan si Jonas ang
sasalubong sa akin. Minsan hinihiling ko na sana hinahanap kami ni Jonas. Sana
hindi niya kami kinalimutan.
Muli kong ginising ang dalawa sa ikalawang pagkakataon. Agad ko silang hinila
papunta sa lamesa at isa-isang nilagyan ng pagkain ang kanilang plato. Lagpas alas
dose na. Baka malipasan ang dalawang to.
Habang nasa kalagitnaan kami ng pagkain, biglang pumalahaw ng iyak ang isa sa
tatlo. Wala akong nagawa kung di ang itigil muna ang pagkain para padedehin ito.
Umupo ako sa kama at hinintay si kuya Chadwick na lumapit sa akin. Kinuha ko mula
sa kanya si Devan at inayos ang pagkakarga nito sa mga bisig ko.
Hindi ganoon kalakihan ang dibdib ko, tama lang ang laki nito para makapag-provide
ng gatas sa mga anak. Masakit rin ito palagi pero kakayanin para sa tatlo.
Habang pinagmamasdan ko si Devan, agad kong naalala si Jaiden. Ganito rin kasi ang
hugis ng mukha niya dati. Pakiramdam ko nga magiging kamukha na naman ito ni Jonas.
Jonas, ang galing mo talagang gumawa ng bata. Bwiset ka, parang wala man lang akong
contribution.
Lihim na lang akong natawa sa naisip ko.
-----------------------------------------------------------
Aye! May update na rin sa wakas po, opo. Malapit na po talaga siyang mataposssss.
OMG!!! HAHAHAHA. Mamimiss kong magsulat dito huhu. Ayon lang powxzx. Stay healthy,
keep safe and God bless powxzx. Labyu ol. Mwuah! Mwuah! Ciao.
38
Tahimik akong umakyat sa itaas. It's still 3 in the morning nang makarating ako
dito sa kasalukuyang tinitirhan nila Denisse kasama ang mga tauhan ko. Dahil sa
labis na excitement, hindi ko maiwasang mapaaga ang pagpunta dito. Stanley didn't
told me specific time to come anyway. Kanina ko pa inutusan ang mga tauhan kong
pumwesto sa paligid nitong bahay.
"Kinakabahan ka ba?"
Napalingon ako sa tabi ko at tumango. The excitement since yesterday didn't die
down kaya wala akong sapat na tulog. And now I'm getting nervous. Sobrang daming
tanong ang pumapasok isipan ko.
"You'll be fine. Hindi man sabihin ng anak at mga apo ko, alam kong nangungulila
rin sila sa iyo. Lalong-lalo na si Janisse. He always talks about you," Ang
nakangiting pagkwe-kwento ng papa ni Denisse.
Compared to Stanley, wala akong masasabing masama sa asawa niya. He was the one who
talked to me properly. Siya rin ang nagbigay sa akin sa notebook ni Denisse. The
notebook where he wrote down all his plans for our wedding.
"Thank you for taking care of them, tito." Bago kami tuluyang makapasok niyakap ko
muna ito.
"Walang ano man. I'm just glad you're here, ijo." aniya.
He patted my back before opening the door. Agad na bumungad sa akin ang kama kung
saan natutulog ang mag-aama ko. There was a huge crib placed beside them. Nilingon
ko ang papa ni Denisse at nakita siyang dahan-dahang isinara ang pintuan.
I walked towards the crib slowly, careful not to wake them up. I leaned down in
front of the crib and saw not just one, but three little angels. I felt the biggest
surge of excitement and happiness as I watch my kids sleeping silently. They look
so fucking perfect.
And I felt so bad not being able to help Denisse throughout his pregnancy. Alam
kong nahirapan siya and I couldn't even do anything about it.
I sucked my breath when the one with the blue onesie blinked his eyes open. It
didn't take too long before he started crying.
I got this. Pinag-aralan ko to. Naglagay muna ako ng alcohol before I picked him up
gently. Dahan-dahan akong umupo sa tabi ni Denisse saka siya hinalikan sa noo at
labi. "Hon, wake up. I think the baby's hungry."
I don't think he woke up from my voice. Mas lumamang kasi ang malakas na iyak ng
bulilit kesa sa boses ko. Dahan-dahan siyang tumango bago bumangon sa pagkakahiga.
His eyes are still shut kaya sigurado akong hindi pa niya ako napapansin.
"Akin na si J"JONAS?!" Ang kaninsng namumungay ang mata ay namilog sa gulat. Mahina
akong natawa before dipping my lips on his..
"I wanna kiss you hard but our baby needs you," I said before giving him our baby.
Nahihiya niyang binuksan ang butones ng kanyang damit but he failed to open the
last button because he was holding our infant.
I raised my hand at tinulungan itong kalasin ang huling butones ng kanyang damit.
He freed his slightly enlarged breast from his shirt and placed his nipples against
our baby's lips.
"Anong pangalan niya?" Ang tanong ko habang pinagmamasdan ang anak namin.
Instead of giving me an answer, he looked up and tried to wipe his eyes. He's
crying. Tahimik lang itong umiiyak.
"What's wrong, Denisse?" Ang nag-aalala kong tanong dito.
"Ikaw ba talaga 'yan, Jonas? Hindi naman to panaginip 'di ba?" Ang umiiyak niyang
tanong sa akin habang sumisinghot.
"No, this is not a dream, Denisse. I'm not a dream." I reached for his face and
caressed it lightly. Ilang buwan rin akong nangulila sa mukhang to.
"But you are my dream, Jonas." Ang nakangiti nitong sabi nang ihilig niya ang
kanyang mukha sa mga kamay ko. I chuckled at his sweet antic. "Kiss mo nga ako para
naman maniwala ako." Ang dagdag niya na mas lalo pang nagpatawa sa akin.
Damn, this guy. How can he be so fucking lovely?
I was about to lean in again for a kiss when I got stopped from another cry. I
leaned in and gave him a quick kiss bago tumayo. I carefully picked my baby up at
inilapit ito kay Denisse.
"Jonas, pwedeng pakikuha n'ong parang donut na unan? Para mapagsabay ko sila," ang
utos niya na mabilis ko namang tinugon. I still have my baby on my arms. Mas lalo
pang lumakas ang iyak nito.
I helped him wear it around his belly at tinulungan rin itong ipwesto ang mga bata.
Breastfeeding and taking care of three babies is handful. And I couldn't be more
proud of my man for being such strong momma to my kids. Nakita ko pa siyang
bahagyang napangiwi habang dumedede ang mga bata.
"You okay?"
Tipid siyang ngumite sa akin bago marahang tumango at sumagot, "Masakit pero
kakayanin."
"Nga pala, this is Devan James siya ang ikatlong lumabas, ito naman si Devon
Jiselle siya ang panganay sa kanilang tatlo. Yong nasa crib ay si Devin Jamiah. Two
girls at isang boy. Ang kambal ang nagpangalan sa kanila," Ang nakangiti niyang
dagdag.
"They're beautiful and small," ang wala sa sarili kong kumento habang nakatitig sa
dalawa. "I'm sorry if I couldn't be with you during your pregnancy. It must be
tough."
"It was hard pero wala akong oras para alalahanin pa yon. Kinailangan kong maging
matatag para sa mga anak natin, Jonas. Saka tinulungan naman ako nila kuya
Chadwick, papa, doc at Taegan," aniya.
Agad na napakunot ang noo ko nang magbanggit siya ng hindi pamilyar na pangalan.
I'm pretty sure Taegan can't be a woman's name. "Who the fuck is Taegan?"
"Kababata ko, anak ni doc Tina. He's a nurse kaya tumutulong siya sa mama niya para
magcheck-up sa amin ng kapatid ko." Ang sagot niya. Gusto ko pa sanang umalma pero
inunahan na niya ako, "Jonas, kung makikipaglandian ako sa ibang lalaki tatanggalin
ko tong singsing mo. Kakarating mo pa nga lang makikipag-away ka na. Kunin mo nga
muna to si Devan."
"Hon, no. Hindi ko sinasabing nakikipaglandian ka. I know you love me very much."
Ang kumpyansado kong sagot na ikinaani ko ng isang malutong na hampas sa braso.
"Ang kapal mo naman yata, Jonas. Kunin mo nga muna si Devan at padighayin mo muna."
Ang pagsusuplado niya ngunit hindi naman nakalagpas sa aking paningin ang namumula
niyang tenga. Lihim akong napangisi habang maingat na kinukuha ang anak namin.
I held him firmly against my shoulder and supported his bottom with my right hand.
I rubbed his back with my free hand at hinintay itong dumighay. I learned how to do
this back when the twins were just as small as the triplets. May mga panahon kasing
nahihirapan si Denisse na bumangon.
Matapos kong mapadighay si Devan at mapatulog ulit, sunod namang umiyak ang
kapatid niyang naiwan sa crib. Now, I'm getting more amazed with Denisse.
Kinuha ko ito mula sa crib at ibinigay kay Denisse. Inayos ko rin muna ang likuran
niya at dinagdagan ang unan sa kanyang likuran. Kinuha ko pagkatapos si Devon mula
sa kanya at pinadighay ito. It was a bit tiring, but this is nothing compared to
what my husband went through.
After putting all the infants back to their crib, ang kambal naman ang sunod kong
nilapitan. I kissed their foreheads lightly dahil ayaw ko itong magising.
I thought I was careful enough, but I was a bit caught off guard when Janisse
hugged my neck tightly.
"Daddy?" His voice was groggy and shaky like he was about to cry. "Wag ka na pong
umalis. Kapag umalis ka isama mo na po kami nila dada po."
His eyes were close and I don't think he's aware that he's holding me down.
Tiningnan ko si Denisse at nakitang nakangiti ito sa amin. "Miss na miss ka na
niyan. He told me he missed your food."
"I'm here, baby. Daddy's not going anywhere. I'm going to take you home after
this." Ang mahina kong sagot dito.
His eyes fluttered open. Noong una ay mukhang naalimpungatan pa ito.
"Daddy!" mas lalo pa itong yumakap sa akin nang matanto nito kung sino ako. "Dada,
si daddy po!"
Nakangiting sumenyas si Denisse dito na hinaan ang boses dahil natutulog pa ang
kapatid. "Pagod pa ang daddy mo at masyado pang maaga. Matulog muna tayo ha?"
The bed was big enough for the four of us kaya tumabi na lang ako sa kanila. This
is what we were supposed to do before they were taken away from me. Sisiguraduhin
kong mababangasan ang mukha ng Chadwick na yon mamaya. Hindi na humiwalay si
Janisse sa akin hanggang makatulog ito sa ibabaw ko.
I can finally sleep in peace.
Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwalang nandito na si Jonas. Parang

nagbunga ang gabi-gabi kong pananalangin na sana muli naming makita si Jonas.
Mas lalo itong gumwapo at nag-mature. At nakaka-inlove nga naman talaga ang ginawa
niyang pagtulong sa akin kanina. He looked tired pero tinulungan pa rin ako nito sa
mga bata. May bunos pang kiss.
"Tito, oh! Parang timang si Denisse. Baliw na yata tong anak niyo." Ang narinig
kong sabi ni kuya habang karga-karga si Devan sa kanyang bisig.
Kinuha ko yong nakakulamos na baby wipes at itinapon sa direksyon niya. Bwiset,

martyr lang ako no pero hindi ako baliw.
"Bitter ka lang eh. Yan kasi lakas mang-reject kahit mahal naman. Naagawan tuloy."
Ang pang-aasar ko na nakapagpatahimik sa kanya.
Crush kasi siya dati ni Henry kaso ni-reject niya, ayon napatakbo ang loko sa bisig
ni Miggy. Alam ko namang nakapag-move on na silang lahat pero nandoon pa rin ang
panghihinayang ni kuya. Minsan ay nangangamusta siya tungkol kay Henry.
"Kung hindi lang kita mahal matagal ko ng hinulog—"
"Ang ano ha?!" pinandilatan ko siya ng mata.
"Matagal ko ng hinulog 'yong asawa mo sa bangin. Ba't ba patay na patay ka sa

Juariz na 'yon? Pwede ka namang kay Taegan. Mas boto ako sa lokong 'yon." Ang
naiiling niyang sabi bago marahang isinayaw ang anak ko. Si papa naman ay natatawa
na lang sa gago.
Ilang segundo lang yata ang lumipas, lumabas si Jonas dito sa balkonahe. Wala itong
pang-itaas na saplot at tanging jagger lang na suot-suot niya kanina pagdating.
Nagmano ito kay papa bago humalik sa akin. Hinalikan niya rin si Devin na karga-
karga ko.
"Mabuti naman at gising ka na, ijo. Pwede bang ikaw muna ang humawak dito sa apo ko
at nang maihanda ko na ang agahan natin?" Ang pakiusap ni papa na kaagad namang
tinugon ni Jonas.
Maingat niyang kinuha ang bata mula kay para palitan ito. "Hon, pwede ko na bang
suntukin yang gago mong pinsan mamaya?"
"Tangina, ang aga-aga nanghahamon ang hambog na 'to. Denisse, kapag nabugbog ko yan
wag mo kong sisihin." Ang maangas ring sabi ni kuya. Ayaw talaga magpatalo. Mainit
talaga ang dugo nila sa isa't-isa.
"Kuya, tumigil ka nga! Saka ikaw rin," hinarap ko ang asawa kong sobrang sama ng
ekspresyon sa mukha. "Kadadating mo lang naghahanap ka na ng gulo. Sa ayaw at sa
gusto mo kailangan mong pakisamahan si kuya. Yan ang umaakyat sa puno ng mangga
tuwing natatakam akong kumain n'on."
Saglit niya akong tinitigan bago nagbuga ng hangin. "Fine, I'll try. Para sayo."
Hindi nagtagal tinawag na kami ni papa para kumain. As usual dito pa rin kami
kumain dahil hindi pa raw ako pwedeng bumaba-baba.
"Daddy, dinala niyo yong tablet ko po?" Ang tanong ni Janisse habang hinahalungkat
ang isang suitcase ni Jonas na puro laruan, libro, pagkain at mga gamit ng baby ang
laman.
"Ako rin, dad. Did you brought mine?" Ang tanong rin ni Jaiden habang namimili mula
doon.
"Grabe, galing bang abroad yang asawa mo?" Ang natatawang tanong ni kuya sa akin.
Tumawa na lang din ako bilang sagot.
"Jonas, si dad ba ang nagsabi sayo tungkol sa amin?" Ang tanong ko sa kanya
pagkalapit sa pwesto namin.
"Hm. Let's just wait till they fix the problem. Nagtutulungan na sila ni dad at ng
mga kapatid ko para mapadali ang paghuli sa taong nasa likod ng lahat ng tao," Ang
seryoso nitong sagot. Sana nga. Sana nga mahuli na ang kung sino man ang nasa likod
ng lahat ng 'to para matapos na.
"May ideya na ba kayo kung sino ang nasa likod ng la—"
"Chadwick! Denisse! Si Dane!" Agad kaming napatayo ni kuya nang marinig si papa.
"Pa, bakit? Anong nangyari kay Dane?!" Ang taranta kong tanong dito.
"H-He's awake...gising na ang kapatid mo."
-----------------------------------------------------------
Around two chapters na lang po at tuluyan ng mawawasak—este magwawakas ang kwento

ni Denisse at Jonas. OH MY GODDDDDD!!!!!! HAHAHAHAHAHA. EXCITED NA PO AKOOO. ߎɰߎ
Ayon lang powxzx HAHA. Stay Healthy, Keep Safe and God bless you always po. Labyu
ol! Mwuah mwuah! Ciao!
THE KEPT MAN

Plug lang po ako saglit HAHAHA. Delete ko rin po to mamaya.
I created a new series featuring the Lexington cousins. Kilala niyo po ba siya?
Hindi po ba? Makikilala niyo rin rila soon. Yieks.
Dahil sa nalalapit na pagtatapos ni Jonas at ng isa ko pang kwento. Nagdagdag na

naman ako ng pending na story. HAHAHA SAREH NEMEN PO.
Mahilig naman akong magsabay-sabay sa pagsusulat. Pero loyal ako sa totoong buhay ʰ
ߙ̰ߘ
LEXINGTON SERIES 1
GABRIELLE RAY LEXINGTON
THE KEPT MAN
Let me tell you a little secret: I'm the kept man of a very powerful man, the one
who gave birth to his bastard child.
I am Gabrielle Ray Lexington. And I am the storm who can wreck his home.
Link: https://my.w.tt/UVVKEfkYX7 or you can visit my account po. Thank you! Ϣ‫ݤ‬
39
Third Person POV
"Kuya, sigurado ka bang pupunta siya doon sa trap? What if he don't, kuya?" Ang
mahinang tanong ni Janisse sa kanyang kapatid na seryosong nagbubuklat ng libro.
Ibinaba ni Jaiden ang hawak-hawak na libro at tiningnan ang makulit na kapatid.

"Stop asking. It won't fail, trust me."
Ngumuso ito sa direksyon niya at napadausdus sa upuan nito. "Kuya, sabihin na lang
kasi natin kay, daddy. Kahit mature ka na mag-isip we still need help from the
adults. Ayoko pang mamatay, kuya. Magpapabili pa ako ng cars kay daddy."
"We'll tell him later kapag wala na si mama at loloma. I don't want them to get
worried." Ang sagot niya dito. Isang ngisi ang sumilay sa mukha nito ngunit hindi
iyon nagtagal sa maliit nitong mukha.
Napatigil ang paningin nito sa kawalan—hindi, sa isang taong nakamasid sa kanila

mula sa ibaba. "Oh, he's here." Ang wala sa sarili nitong sabi.
Bumaba rin ang kanyang paningin sa maliit na pigura sa ibaba ng kanilang balkunahi,
sa loob ng kakahuyan. Nakasuot ito camouflaged shirt. Sumilip lang ito sa pwesto
nila bago naglakad paalis bitbit ang mga kahoy na dala.
"Sino kaya 'yon, kuya?"
"We'll find out later,"
Marami namang nawawalang mangangahoy na napupunta sa kanilang lugar pero ang

lalaking 'yon ang pinaka-nakakapagtaka.
He's strange dahil kamukhang-kamukha nito ang kanilang dada.
"Kaya nila kami pinapatay isa-isa dahil akala nila nasa amin ang susi?" Ang di
makapaniwalang tanong ko kay Jonas. "Anong klaseng dahilan 'yan? What if it wasn't
real?"
"Tanging ang tatay lang ni Chadwick ang makakasagot niyan," Napatingin kaming lahat
kay kuya. Nakatulala lang ito sa kawalan. Hindi ko alam kung nakikinig ba siya sa
usapan naming lahat. "You're his son. Anong masasabi mo sa ginagawang
katarantaduhan ng ama mo?"
Tumingin ito kay Jonas at dahan-dahang umiling. Bakas sa mukha nito ang
pagkadismaya at pagkalito. "I...I don't know. Hindi ko alam kung bakit magagawa
niya 'yon sa mga kapatid ko. H-Hindi ko alam kung bakit niya ako sinubukang
patayin."
"Pwede naman niyang hanapin at hingin ang susi nang hindi pumapatay. Pero bakit?
Bakit... bakit kailangan pa niyang patayin ang mga anak ko? I trusted him...
Nagtiwala kami ni Stanley sa kapatid niya." Ang umiiyak na sabi ni papa habang
hinahaplos ang ulo ng kapatid ko.
Kakatulog lang nito kani-kanina lang. Nang gumising ito isang linggo na ang
nakalipas, nakatulala lang ito palagi. Ngayon lang ulit ako nakababa para bisitahin
siya.
"Let's just wait for another update from your dad. Wala na raw si Stanford sa bahay
nila. They couldn't find him anywhere." Ang sabi ni Jonas.
Hindi ko maiwasang mas lalong kabahan at matakot sa pinagsasabi niya. Nakakapagod

na ang halos sampung buwan na pagtatago at pagbabantay. I could barely calm down
and relax during my pregnancy. Palagi akong paranoid. Kaunting kaluskus lang ay
nanginginig na ang kalamnan ko. I was always on guard.
"Dane? A-ano 'yon, nak?" Napalingon ako sa direksyon ni papa nang tawagin niya ang
pangalan ng kapatid ko.
Inalalayan ako ni Jonas na makatayo at makalapit sa kapatid ko. Nakabukas ang

walang buhay nitong mata habang nililibot sa palagid. Parang may hinahanap siya.
Tumigil ang kanyang paningin sa akin saka ako tinitigab. "Den..."
Mahina man, malinaw ko pa rin itong narinig. Alam kong pangalan ko ang binanggit
niya. Umupo ako sa tabi ni papa at hinintay ang kung ano mang sasabihin niya.
"Nandito lang si, kuya. Nakikinig ako."
"K-Kamukha mo...kamukha mo siya.." Nasaksihan ko ang pag-agus ng isang butil ng

luha mula sa kanyang mga mata.
"Ang... ang kasama ni...ni tito..."
Saglit na katahimikan ang namutawi sa pagitan naming lahat. Kamukha ko? Walang
pumapasok sa isipan kong tao na kamukha ko. Sino ang tinutukoy niya? Napatingin ako
kay papa at nakitang napatigil ito sa kanyang upuan. Nanginginig ang kanyang mga
kamay na nakatakip sa kanyang bibig.
"Keanu..." Napalingon ako kina Jonas at kuya Chadwick at kinunutan sila ng noo.
Sabay kasi nilang binanggit ang pangalang yon.
"Sinong Keanu, Jonas, kuya?" Ang nagtataka kong tanong sa kanila.
"Keanu Gonz—"
"Dada! Dada! Umiiyak na silang tatlo po."

Napalingon kaming lahat sa kadarating lang na si Janisse. Humihingal pa ito habang
nakakapit sa pintuan. Napatingin ako kila mama para magpaalam. Tumango ito sa akin
saka tumingin sa kapatid ko. Tumayo ako at hinalikan ito sa noo.
"Babalik si, kuya, ha? Puntahan ko lang ang mga pamangkin mo. Okay? Magpagaling ka.
Mahal na mahal ka ni kuya."
Hindi ko maiwasang maiyak nang tumugon ito sa akin. "Mahal rin kita.."
Kahit nagkahiwalay kami ng maraming taon, hindi pa rin nababawasan ang pagmamahal
ko sa mga kapatid ko. Ang mga kapatid ko ang una kong naging kaibigan. They know me
more than my best friends. Noong nabuntis ako at sinulsulan ni papa na magpakasal,
ang mga kapatid ko ang palaging nasa tabi ko upang patahanin ako sa pag-iyak. Ni
minsan wala akong narinig na pandidiri at panunumbat mula sa kanila. They
encouraged me to keep on fighting, to be strong for my kids. My siblings were the
ideal people I want my kids to grow up to be. Gusto kong maging mapagmahal at
mapag-alaga sila sa isa't-isa. I want them to be each other's arm to lean on.
"Aww nagugutom na ang mga baby ko? Sorry, sorry, natagalan si mama." Ang paumanhin
ko sa mga bulilit nang maipwesto ito ni Jonas sa nursing pillow.
Maayos kong ipwenesto sa bibig nila ang dibdib ko at hinayaan silang sumuso doon.
Ang sakit talaga. Parang pinipisil ng malakas ang dibdib ko. Tuwing gabi ay
magigising na lang ako at maiiyak dahil sa sakit ng dibdib ko. Hindi naman ako
ganito n'ong kina Janisse. Pero sabi ni doc, paiba-iba daw talaga 'yon.
Nagulat ako nang maghubad si Jonas ng damit sa harapan ko. "Woah! Ang cool talaga
ng daddy ko! Kaya ba love na love mo si daddy, da? Kasi para siyang si superman?"
Ibinaling ko ang aking paningin kay Janisse at tumawa. "Love na love? Hindi 'no."
"Aysus, denial ka dada eh. Akala ko sa ibang guys ka magpapakasal, da, pero hindi
naman kayo naghiwalay ni daddy. Mag-wedding nalang po kayo ulit para maging flower
boy ako. Okay, dada?" Tumingin rin ito sa kanyang ama, "Okay, daddy?"
"Sure, baby. Kapag naka-uwi na tayo, your dada and I will arrange the wedding."
Tumabi sa si Jonas dito sa kama habang nasa ibabaw niya ang hubo't hubad rin naming
anak.
"Daddy, wala ka na po bang work?" Tumabi si Janisse sa ama at sumandal sa braso

nito.
"Why did you ask, babe?" Kunot noong tanong ni Jonas dito.
Kinuha nito ang kanyang tablet at may kinalikot doon. Pagkatapos yatang makita ang
hinahanap ay agad niya itong itinaas upang makita naming dalawa ni Jonas. "Look oh,
nag-resign na daw po kayo, daddy. Hindi niyo na po ba ako mabibilhan ng cars
daddy?"
"What if I can't, baby? Ayaw mo na ba kay daddy kapag gan'on?" Ang taas kilay
nitong tanong.
Lihim akong namangha na tahimik lang talaga si Devon na nakadapa sa kanyang dibdib.
Kanina ay sobrang lakas pa ng iyak nito pagdating namin.
"No po, kahit bad ka dati love na kita ngayon. Saka daddy, kahit hindi ka mag-work
mayaman ka pa rin po." Ang komento nito na nagpa-iling sa akin.
Itong batang 'to, sana ay hindi masyadong ma-spoil. Kahit si dad, napapaamo nito.
Tuwing tatawag si dad sa amin, silang dalawa talaga ang pinakamatagal mag-usap.
Pinangakuan pa to ni dad sa mga ni-request niyang luho.
"You're right. Kapag nasa tamang edad ka na, bibilhan kita. For now, mag-aral ka
muna. Straight A's in exchange for your dream cars. Deal?"
Malalaking pagtango ang ginawa nito sa ama. Hindi rin mawala-wala sa kanyang mukha
ang malaking ngiti.
"Daddy, ikaw na ang pinaka the best daddy in the world. Pakiss nga po ako sa pinaka
the best na daddy," ang makulit nitong ani na ikinatawa naming dalawa ni Jonas.
Lumuhod ito sa gilid ng ama at pinugpog ito ng halik. "Dada, boto na ako kay daddy
para sa'yo po. Bawal ka na po kayo tito Jordan. Daddy, kilala mo yong si kuya
Taegan? Dumadamoves siya kay dada po pero binantayan namin siya ni kuya. Di ba,
kuya?" Lumingon ito sa kapatid na tahimik lang na naglalaro sa rubix cube niya.
Tumingala ito sa kapatid at binigyan ng isang nagtatakang tingin. "No, you didn't.
I did."
Binigyan ito ng masamang tingin ni Janisse bago humarap sa amin. "Ah, basta! Kakain
na lang ako ng hapunan. Daddy, pwede bang hindi ako ang mag-wash ng dishes ngayon?
Ang sakit po ng kamay ko."
Naka-usli ang ibabang labi nito habang nakatingin sa amin ni Jonas. At ayon nga,
nagpadala naman si Jonas sa kalokohan ng anak. Napailing na lang ako nang tuluyan
nang maka-alis ang mga bubwit.
Matapos padedein ang tatlo, salitan niya itkng pinadighay bago namin sila pinahiga
sa pagitan namin.
"Jonas, sino si Keanu?" Ang mahina kong tanong sa kanya sa kalagitnaan ng

pakikipag-usap niya sa tatlo.
"It's strange how you didn't know that motherfucker," ang seryoso niyang tugon.
Agad na nagbago ang aura nito pagkatapos kong mabanggit ulit ang tungkol kay Keanu.
"Keanu Gonzales is your dad's uncle. Ang puta na kinatay ng walang awa ang lola ko.
Do you wanna hear it?" His voice sounded dangerous, like he was about to cast some
cursed on me.
After putting the babies back on their crib, magkayakap kaming nahiga ni Jonas sa
kama. Tahimik lang akong nakinig sa kanya habang isinasalaysay niya ang nangyari
sa buhay nila nang makapasok si Keanu sa kanilang tahanan.
Keanu Gonzales seduced their grandfather. Ang sabi ni Jonas masyado dawng obsess si
Keanu sa lolo nila hanggang dumating sa puntong hiniling nito sa matanda na
hiwalayan ang kaniyang lola. His grandfather who had an affair with a gay man
refused to do it because he was afraing of ruining his name. Mas lalong lumakas ang
loob ni Keanu dahil nagpupunta na ito sa bahay ng kanilang lola. Palagi itong
naghahanap ng away. He'd always find a way to tease her. Keanu and Mrs. Juariz had
big fight, napikon daw si Keanu sa sinabi ng kanyang lola pero hindi na ito lumaban
pang muli. Ilang araw dawng hindi nagparamdan si Keanu sa kanila. Nagpla-plano na
raw ito kung paano sila papatayin. And that's how he lost his grandmother.
"Hindi ba siya nakulong?"
Umiling si Jonas. "The Gonzales was on par with our family. Nakahanap sila ng lusot
para mailipat ito sa isang psychiatric hospital. Ilang beses ko siyanh sinubukang
ipapatay but he was protected well."
Sumandal pa ako lalo sa dibdib niya at pinakinggan ang tibok ng kanyang puso. "Do I
really look like him, Jonas? Kaya ka ba galit sa akin? Kaya ka ba nandidiri."
"You are. You really look like him. At tama ka. Your face was the reason why I feel
disgusted and angry. I'm sorry."
Nasaktan ako pero naiintindihan ko naman ang pibanggagalingan ni Jonas. "Don't be,
Jonas. Seeing you change is enough compensation."
"I love you.." Napatingala ako sa kanya gamit ang nanlalaki kong mata.
Ngayon ko lang narinig ang mga salitang yon mula sa kanya.
Isinubsub ko ang aking mukha sa kanyang leeg at tahimik na lumuha. "I love you,
Jonas. Mahal na mahal kita. Thank you for loving me back," ang buong sensiridad at
pagmamahal kong sabi sa kanya.
He kissed me on my forehead at sinuklay ang aking buhok. "Thank you for not giving
up on me."
Third Person POV
Nagising si Jonas na wala sa kama ang kambal. Tiningnan niya ang orasan at nakitang
alas tres pa lang ng madaling araw. Tahimik siyang tumayo mula sa pagkakahiga at
naglakad papunta sa banyo. Akala niya ay nagpapasama lang si Janisse sa kuya niya
ngunit walang siyang nadatnang mga bubwit sa banyo.
Unti-unti siyang nakaramdam ng takot habang pababa ng hagdan. Sobrang tahimik ng

bahay at walang ni isang ilaw ang nakabukas. Una niyang pinuntahan ang sala ngunit
isang tulog na tulog na Chadwick lang ang kanyang nadatnan doon.
Malakas niya itong niyugyog para gisingin. "Asshole, wake up."
Tinampal nito ang kanyang kamay kunot-noo siya nitong tiningnan. "WHAT?!"
"The kids are g—" Hindi niya nagawang ituloy ang sinasabi nang marinig ang malakas
na kalabog na nanggagaling sa kusina.
Awtomatiko ring napatayo ang pinsan ng kanyang asawa nang marinig iyon. Patakbo
nilang tinungo ang kusina. Pareho silang gulat sa nakita pagpasok doon. They were
terrified.
"Janisse... Jaiden.."
-----------------------------------------------------------
Sorry powxszx sa multiple POVs huehue. Ayon lang po hahaha hindi ko na papahabain
ito dahil ako ay inaantok na po haha.
Stay healthy, keep safe and God bless you always. Goodnight po. Labyo ol. Mwua
mwuah! Ciao!
40
"Janisse! Jaiden! What the heck is this?!" I could hear the tension in my voice
habang papalapit sa kanilang dalawa.
They looked up to me like they have already expected my arrival. I couldn't even
see any hint of fear or panic in their faces. They were sitting like frogs above
the sink habang kalmadong nakatingin sa walang malay na katawang nakausli sa
cabinet.
I immediately carried them away at where they were previously. Ibinaba ko sila sa
bukana ng kusina. The floor inside was dangerous. There were broken plates, and
broken glasses scattered on the floor. There were also peices of a broken vase
everywhere. May nakahandang lubid sa tabi kaya inutusan ko si Chadwick na itali ang
lalaki.
I squatted down in front of them at maiging sinuri ang kanilang katawan.

"Your mom's really going to kill me," ang bulong ko.
"Are you hurt anywhere? Do you feel pain somewhere in your body? Tell me." Ang nag-
aalala kong tanong sa kanila.
There are and scratches on their arms. Namumula rin ang kanilang mga kamay at
tuhod. I was thankful when didn't spot any major injuries on their body.
"Daddy, we're fine po. Kuya, did we get the right guy ba?"
"I don't know. Daddy can we se—"
"NO," ang mariin kong pagputol ko sa sasabihin ni Jaiden. I don't want them here
any longer.
Their faces fell when they heard my answer. Oras na para umalis sila sa lugar
na'to. I was amazed at what they did, but they put themselves in danger. They
could have been seriously hurt or worst dead if things went wrong. Letting them
stay here for a few more seconds means exposing them longer to danger.
"Bumalik na kayong dalawa sa kwarto. We're going to talk tomorrow." I commanded

before standing up.
"Pero, daddy..."
"NOW!" I couldn't stop myself from raising my voice after I saw the man moved.
"Jonas, anong bang nangyayari dito? At diyos ko po! S-Sino 'yan?!" Napalingon ako
sa likuran and saw the horrified expression of my in-law.
"Tito, pakibantayan po muna ang dalawang to. We're just going to take care of
this." I commanded without taking my eyes on the man. Nakasuot ito ng itim na
bonnet at tanging mata lang nito ang makikita.
Matapos makaalis nilang tatlo tinawagan ko ang tatlong tauhan ko. I ordered them to
move inside the house at maglibot sa loob. This guy might have someone with him. Or
he might have dug another hole inside the house.
Tahimik kong pinagmasdan ang hukay sa gilid ng ref. This was the least noticeable
space inside the kitchen.
"Take it off." Ang utos ko kay Chadwick. I leaned in against the kitchen island at
hinintay na matanggal niya ang suot-suot na bonnet ng lalaki.
Napaayos ako ng tayo nang makita ang mukha sa ilalim ng itim na bonnet.
"DAD?!" Gulat na napasigaw si Chadwick habang nakatingin sa kanyang ama.
Stanford Gonzales.
Hindi ako nakapagtimpi at tinadyakan ito sa kanyang tiyan. This motherfucker put my
family in danger.
"Ugh!" Napadaing ito sa sa sakit nang idiim ko ang paa ko sa kanyang tiyan.
"What the fuck are you doing here, Stanford?" Ang tanong ko dito. I did not remove
my feet on his stomach and placed all of my weight there.
"AHHHHHHHH!!! C-Chadwick, do something!"
Tiningnan ko ang katabi ko at nakita ang sunod-sunod nitong pag-iling. "D-Dad..b-

bakit? W-What are you doing here?H-How.."
"WHAT ARE YOU DOING HERE? ARE YOU DUMB?! I'M HERE FOR THE TREASURE! NASA KAMAY NG
MGA PAMANGKIN MO ANG SUSI PERO ANDIYAN KA PA RIN AT NAKA-UPO. PUNYETA! KALASAN MO
AKO! I NEED TO KNOW WHERE THEY HID THE TREASURE!"
I waited for Chadwick's response. Pasikreto kong kinapa ang baril sa aking gilid.
One wrong move, Chadwick at hindi ako magdadalawang isip na pasabugin 'yang utak
mo.
Pinakiramdaman ko ang susunod nitong gagawin. He's Standford's son, malaki ang
posibilidad na bumaliktad ito at kampihan ang piste niyang ama.
I immediately moved away when he tried to push me. I was about to hit him back when
I realized that he wasn't aiming for me. He pushed his father hard on the floor at
dinaganan ito. Nanlilisik ang matang itinaas niya ang damit nito.
"Did you kill Maverick and Colleen?! Ikaw ba ang nagpapatay sa kanila, dad?!"
The bastard closed his eyes at nagbuga ng hangin. "I need to kill them."
It didn't take long before his fist landed on his father's face. Paulit-ulit niya
itong sinuntok hanggang sa magsawa siya. While waiting for him to calm down,
nagpadala ako ng mensahe kay Axel na pumunta dito kasama ang mga pulis.
"WHY?! TANGINA, MGA ANAK MO 'YON, DAD! DEMONYO KA BA?!
Probably.
"I HAVE TO DO THAT! KAILANGAN KO KAYONG PATAYIN PARA MAKAPAGSIMULA AKO NG BAGONG
HENERASYON NG MGA GONZALES KASAMA SI KEANU AT ANG ANAK NAMIN! HENERASYON NA
MAGPAPABAGSAK SA MGA JUARIZ AT AYALA! A NEW LINE OF GONZALES WHO WILL LOOK UP TO
ME!"
Pareho kaming natigilan sa kanyang ibinunyag.
"Anak?"
Masaya itong ngumite at pumikit, like he was reminiscing some good memories.
"You're right. Denisse Gonzales is our son."
What kind of sick joke is this?! Tangina, nakahithit ba ang gagong to at kung anu-
anong kabaliwan na lang ang lumalabas sa bibig niya?!
"GAGO! MAGKADUGO KAYO NI KEANU?! MAAYOS PA BA YANG PAG-IISIP MO, DAD? AT KUNG ANAK
MO TALAGA SIYA BAKIT KAILANGAN MO SIYANG PAGTANGKAANG PATAYIN?! BAKIT?!"
"No, nagkakamali ka, Chadwick." sunod-sunod ang ginawa nitong pag-iling bago muling
nagsalita. "Hindi ako tunay na Gonzales. Isa akong ampon. I am nothing! Kaya
kailangan ko ang kayamanan. I need it to make Keanu stay. Naiintindihan mo? H-Hindi
ko sinubukang patayin ang anak ko. I was just trying to kill his kids. May dugo
sila ng mga Juariz, Chadwick. I can—"
I don't want to hear any more bullshits coming out from his mouth. It's time for
him to shut up and have a chat with satan. Naupo ako malapit sa kanyang ulo at
itinutok ang baril sa bunganga ng kanyang ama.
"Chadwick, your dad talks too much," ang sabi ko habang pinagmamasdan ang mukha ng
kanyang ama.
May kung anong kuryente ang gumapang sa kaloob-looban ko. The fear in his eyes is
making me shake from excitement. I badly want to skin him alive but my schedule's
pretty tight. I don't have a lot of time to play with him.
"Shut him up," ang sagot niya.
That was my cue before pulling the trigger. His blood slowly flooded the tiled
floor. The beautiful paint was a sight to behold. The fear and terror never left
his wrinkly face.
"WAAAGGG!!!"
Agad naagaw ang atensyon namin nang marinig ang malakas na tili ni Denisse mula sa
itaas.
Fuck!
Hindi ako sigurado kung paano ako nakaabot sa ganitong sitwasyon. Nagising na lang
ako na wala na sa tabi ko ang kambal at si Jonas. I woke up alone in my bed and a
man sitting standing in front of my bed.
Nakakanlong sa kanyang mga bisig si Devan na malakas na umiiyak.
"S-Sino ka? Please, akin na ang anak ko. He's crying," ang pakiusap ko dito.
Umiling ito at itinapat ang kanyang hintuturo kanyang bibig. "Shhh..."
Kahit liwanag lang galing sa buwan ang ilaw dito sa kwarto sapat na 'yon para
makita ko ang kanyang mukha. It was terrifying. Mula sa kanyang mga mata hanggang
sa kanyang bibig, katulad na katulad ko ito.
"Y-You look like me..." Ang wala sa sariling komento ko.
Ngumite ito sa akin habang isinasayaw ang aking anak. "Of course, I gave birth to
you. You should look like me."
"A-Ano?"
Biglang nablanko ang utak ko sa sinabi niya. Anong I gave birth to you? I don't
think he's on his right mind. Ang papa ko lang ang nagluwal sa akin. Wala ng iba.
"Hindi ka makapaniwala? You should be. 29 years ago, I was raped by a man named
Stanford. Can you believe that? I was just a little younger than him pero tito pa
rin niya ako. Tito niya ako pero walang awa niyang kinuha ang dangal ko. 28 years
ago, nilunod ko ang anak ko sa loob ng isang drum. But I didn't get to see his dead
body the next day. 28 years later, I saw a man who exactly looked like me, married
to a Juariz." Tumigil ito at tumitig sa akin. His eyes were on fire. It was filled
with anger and envy. "Married. To. A. Juariz. Do you know how jealous I am?! How
could you marry a Juariz and I can't!? Pinatay ko na nga asawa niya't lahat-lahat
pero hindi pa rin niya ako magawang pakasalan!"
Napatayo na ako nang makita ang paghigpit ng hawak niyo sa anak ko. Diyos ko po.
"Please, ang anak ko! Wala siyang kasalanan sa'yo. Maawa ka po sa bata." Ang
umiiyak kong pakiusap habang dahan-dahang lumapit sa kanya.
Umiling ito at tinalikuran ako. Mas lalo akong kinabahan ng maglakad ito palabas ng
balkonahe. Hinila ko ang braso niya pero malakas niya akong naitulak. Wala pa akong
gaanong lakas kaya madali niya akong napatumba.
Nasa tapat na siya ng railings ng balkonahe nang humarap siya sa akin. I could see
tears streaming down his face. "Alam mo ba? Pinangarap ko ring magdala ng isang
Juariz sa sinapupunan ko. Pinangarap ko 'yang posisyon mo. Gusto ko ring ikabit ang
apelyido niya sa pangalan ko. Kaya siguro ako minalas kasi buhay ka pa. Why did you
have to live? You're a devil's child! You're supposed to die!"
I have no time to pity myself over my fucked up origin. Kailangan kong mag-isip
kung paano maaagaw sa kanya ang anak ko nang hindi ito masasaktan.
Napansin ko ang isang pigurang naka-itim. Sigurado akong tauhan ito ni Jonas.
Tahimik lang itong umaakyat sa railing sa likuran ni Keanu. I held my breath nang
humakbang si Keanu patalikod.
"WAAAGGG!!!" I needed to buy him time. "Please give me back my child... maawa ka.."
"Awa? I have killed a lot of people, bakit ngayon pa ako maaawa?" Ang nakangiti
niyang tanong. "Look at this kid. He's beautiful. You were beautiful too when you
were a baby but I don't like you. Kahit kaunting pagmamahal wala akong maramdaman.
It was terrifying how I hated your little face. I wanted to smash it. Gusto kitang
ihampas sa dingding. The scary feeling inside me only stopped when I placed you
inside that drum."
Akala ko masasaktan ako sa sinabi niya pero wala akong naramdaman. Walang lukso ng
dugo. Walang pangungulila. He's nothing but a stranger in my eyes. My heart never
recognize him as my parent. Ang papa at daddy ko lang ang mga magulang ko. Not this
crazy man.
"Keanu, you can die for all I care."

Mabilis kumilos ang tauhan ni Jonas. He twisted Keanu's neck before he could even
react. He immediately caught my child bago ito mahulog kasama si Keanu. Oo,
inihulog nito si Keanu sa ibaba.
"Denisse!" Napatingin ako sa kakarating lang na lalaki.
It was Jonas. Kasama nito si kuya Chadwick. Agad akong niyakap ni Jonas nang
makalapit ito sa akin.
"Jonas, ang mga bata..." ang pagod kong sabi nang makalapit ito sa akin.
My legs are shaking so bad. Mabuti na lang at mahigpit ang pagkakayakap ni Jonas sa
akin.
"They're fine, hon... everything's fine."
He carried me back to our bed at pinakalma ako. Si kuya Chadwick naman ang
nagpakalma sa mga sanggol.
"Jonas, ang kambal? O-Okay lang ba sila? Nasaan sila? Gusto kong makita ang mga
anak natin." Ang tanong ko habang nakatulala sa kawalan. Pakiramdam ko humiwalay
ang kaluluwa ko sa aking katawan.
"They are fine. Kasama nila ang papa mo. Binabantayan na sila ng tauhan ko. How
about you? May masakit ba sa'yo, hm?" Ang tanong niya.
Hindi ako sumagot. Isinubsub ko ang aking mukha sa kanyang leeg at doon umiyak.
"Jonas...Jonas anak ako ng pumatay sa lola mo. I...I'm sorry..I'm so sorry." Hindi
ko alam kung bakit ako humihingi ng tawad. Siguro dahil konektado kami ng taong
pumatay sa lola niya. I was a reminder of Keanu's crime.
"Hon, calm down. This is not good for you. Wala kang kasalanan. Stop crying,
Denisse."
Inangat niya ang aking mukha at pinunasan ang mga luha ko. "Tapos na ba, Jonas.
Tapos na ba? Kasi pagod na pagod na ako."
"Tapos na. It's time to write another book with you and our kids," he answered
before sealing my mouth with a kiss.
Everything that happened today didn't completely sink in my mind. Ang alam ko lang
ay tapos na ang unang libro ng aming buhay.
-----------------------------------------------------------
For the third time po, wala talaga akong silbi sa mga action chuvachuchu HAHAHAHA.
Pagpasensyahan niyo na po huhu. Hindi ako magaling magsulat doon pero for some
reason palaging napupunta ang kwento ko doon. Huhu. Ayon lang po.
See you sa epilogue bukas ❤
Stay healthy, keep safe and God bless you always po. Labyu ol! Mwuah mwuah! Ciao!
Epilogue
"Handa na ba kayong sabihin sa amin ang tungkol sa ginawa niyong kalokohan?

Janisse? Jaiden?" Ang taas kilay kong tanong sa dalawa.
Noong ipinaalam sa amin ni Jonas ang ginawang kalokohan ng dalawang 'to kamuntikan
na akong mahimatay. Paano kung hindi nahimatay ang si Stanford? Paano kung nahuli
sila Jonas? Hindi ko magawang isipin ang mga posibilidad.
Nandito kami ngayon sa dati naming bahay. Umuwi kami dito isang linggo na ang
nakakalipas. Sila daddy, papa at Dean naman ay nanatili muna sa hospital nila
Jonas.
"Sorry po, dada."
"Sorry, ma."
Napabuga ako ng hangin habang nakatingin sa dalawa. "Nak, bakit niyo kasi ginawa
'yon? Alam niyo bang pwede kayong mapahamak dahil sa ginawa niyo? Gusto niyo ba
talaga akong patayin sa takot!? Sana sinabi niyo sa amin ng tito Chadwick niyo. O
kaya sa daddy niyo. Why do you have to do it alone?"
"Dada, sinabi ko kay kuya na sabihin kay daddy pero hindi niya ginawa po." Ang
sumbong ni Janisse sa kapatid. Nilingon ito ng kuya niya at inikutan ng mata.
"I forgot to tell dad. And I don't want you get worried, ma. Sabi ni doc bawal
kayong mastress. Pati si loloma. Palagi na lang siyang pagod sa pagbabantay sa amin
at kay tito," ang paliwanag ni Jaiden. "And I don't trust tito Chadwick. I thought
he was just faking it."
Natameme ako sa sagot niya.
"Damn, kid! That hurt!" Napatingin ako sa kapatid ko na kakapasok dito sa sala.
Kuya Chadwick is my half brother. My dad and papa confirmed that. Wala namang
masyadony nagbago sa relasyon namin. He will always be my kuya, simula pagkabata.
Kay Keanu at Stanford naman wala akong makapang panghihinayang at lungkot sa aking
puso. Hindi dahil sa kanila ako nanggaling kailangan ko ng makaramdam ng
pagmamahal.
"Kuya, pupunta ka kay Dane?" Ang tanong ko dito nang makalapit siya sa amin.
"Yup, aalis na ako. Ingat kayo dito."

Lumapit ito sa kambal at isa-isang hinila ang mga pisnge nila. "Patay kayo sa daddy
niyo. Kita ko hinahanda niya yong sinturon. O siya sige! Kitakits na lang sa
ospital kapag namaga yang mga pwet niyo." Ang pananakot pa nito bago natatawang
lumabas ng bahay.
Paminsan-minsan ay dito siya umuuwi, minsan naman ay sa bahay namin dati nila papa.
"Ma, I really don't trust him. Did you see how he pinched my cheeks? It's like he's
going to rip my skin out of my face. And he's threatening us, ma." Ang maktol nito
na tahimik kong ikinatawa.
"He's just teasing you. Stop overreacting, nak," ang komento ko. "Kayong dalawa,
alam niyo kung gaano ka seryoso itong ginawa niyo. I understand your reasons and I
know that the two of you are smart. Kahit gaano pa kayo katalino, may limitasyon pa
rin ang kaya ninyong gawin. Do you understand?"
Sunod-sunod ang ginawa nilang pagtango bilang sagot. "Sorry po, dada. I love you
po. Hindi na kami uulit ni kuya po."
Sabay silang lumapit sa akin at yumakap ng mahigpit. Asus, naglalambing. Isa-isa ko

silang hinalikan dalawa at niyakap pabalik.
"I'm just glad you guys are fine. Basta wag niyo na itong ulitin pa."
"Janisse, Jaiden, kayo ba ang nag-lagay nitong susi?" Ang narinig kong tanong ng
isang malaking boses.
Nilingon ko si Jonas na karga-karga ang anak naming si Devin. Bitbit niya sa kamay
ang susi ng sasakyan na may nakasabit lang isang silver na susi.
"Key po yan sa basement nong house na tinirhan natin dada. Doon namin nilipat ni
kuya iyong mga vase at jars. Yong mga gold bars po, nilagay nmin sa suitcase na
nilagyan ni dada ng toys po. Tapos iyong mga jewelry nilagay namin sa toolbox ni
daddy."
"You what?!"
Ngumise lang sa amin ang dalawa.
"Don't worry, dada. Na-read namin sa diary niya na atin daw po yong treasure. Dapat
hindi po yon gamitin sa bad. Kaya, dada, let's donate, okay? Tapos magpakain ulit
tayo sa street children. Saka kilala mo yong mga friends ko malapit sa school po?
Gamitin natin yong mga treasure po para makapag-school sila. Daddy, may nabasa rin
ako yong may sakit po sila yong cancer po. I want to help them rin po. Mas marami
na tayong money, daddy, dada. Mas marami na tayong mahe-help."
Nagkatinginan kaming dalawa ni Jonas sa sinabi ng anak namin. Ma-luho ang batang
'to but more than his wants and likes nangunguna pa rin sa puso niya ang
kagustuhang makatulong sa kapwa.
Proud akong napalaki ko silang ganito. Proud akong magulang ng dalawang batang 'to.
"UWAAAHHH!!!"
At ng tatlo pa palang mga bulinggit...
---
"Ano ba naman 'yan, Jonas! Wag mo kong minamadali ha. Kung umuwi ka sana dito at
tinulungan ako edi sana nandiyan na kami ng mga anak mo. Huwag mo kong matawag-
tawagan at naiinis ako sayo." Ang sermon ko dito sa kabilang linya bago ko pinatay
ang cellphone ko.
Nahihiya na ako dito sa mama niya at kay tito Christian na kanina pa ako
tinutulungang palitan ang damit ng lima. Hindi ko alam kung anong magiging ganap ko
kung hindi pa nila ako ni-rescue dito.
Ngayong araw daw kasi kami lilipat sa bahay na ipinatayo ni Jonas malapit sa
mansion nila. Ipinagawa niya daw 'yon n'ong nawala kami. Wala akong alam sa bahay
na 'yon. Kahapon niya lang din 'yon sinabi sa akin.
Five months ago binisita kami ng buong pamilya ni Jonas. Na-meet ko na rin ang mga
asawa ng mga kapatid niya. Nagulat nga ako ng makitang carrier rin ang asawa ni
Axel. Kay Nathaniel lang kasi ang alam ko.
"Oh my god! Bakit?!" Napatingin kaming lahat sa pintuan.
Nakita ko doon ang bihis na bihis na Austine. Hapit na hapit sa kanyang katawan ang
suot na suit. Kasama niya si Roan at si Kirby na may bitbit na box. Katulad niya ay
bihis na bihis rin ang dalawa.
Anong klaseng housewarming ba ang tradisyon ng mga Juariz at ganito sila kabihis?
"Bakit? May problema ba?" Ang nag-aalala kong tanong. Napatingin ako kay mama at
tito Christian pero nagkibit balikat lang silang dalawa.
"Bakit ang haggard mo, te?" Ang tanong niya nang makalapit sa amin.
Isang pagod na ngiti lang ang isinagot ko sa kaniya bago ko ipinagpatuloy ang
paglilinis sa anak kong hindi mapirmi sa kanyang kinahihigaan.
Nagmano muna si Kirby kina mama at tito bago ito lumapit sa akin at nagmano.
"Tito, ako na po dito." Aniya bago inagaw sa akin ang diaper ni Devan.
"Ay naku, wag na. Baka madumihan iyang suit mo." Ang nag-aalala kong sabu dito. Ang
gwapo pa naman nito sa suot na itim na suit.
Umiling ito, "Okay lang po ako. Sige na po."
Hindi na ako nakapalag dahil sinimulan na niyang linisan si Devan na agad pumirmi.
Tuwing bumibisita itong si Kirby sa amin, hindi talaga ako nahihirapan sa tatlo.
Sumusunod kasi sa kanya.
"Hindi po ba dumating sila te Celia, ma?" Ang nagtatakang tanong ni Roan nang
makalapit ito sa direksyon namin.
"Hindi, eh. Nasiraan sila ng sasakyan kaya kami na ni Christian ang pumunta dito."
Ang sagot ni mama bago isinuot kay Devin ang isang puting dress.
Ang cute ng anak ko!
Kukunin ko na sana ang cellphone ko nang pigilan ako ni Austine.
"Hephep! Later ka na mag-pictorial, bakla. Kailangan mo munang magpaganda para sa

housewarming party. Kakabugin natin lahat ng ex ni Gob," ang sabi niya bago ako
hinila patayo.
"Naligo ka na ba?" Ang tanong niya habang sinisipat ang kabuuan ko.
Dahan-dahan akong tumango dito nang maalala ko ang ginawa namin ni Jonas kanina.
Nagtaka ako kung bakit niya ako maagang inayang maligo, 'yon pala gusto lang umisa.
"Namumula si bakla! Na-jugjugan ka siguro ni Gob no?" Ang pang-aakusa niya habang
nakaukit ang isang nang-aasar na ngiti sa kanyang labi.
"H-Hindi ah! Ano ba yan, Austine! Ang halay-halay ng utak mo ah." Ang balik ko dito
saka dumiretso sa walk-in closet para sana magpalit kaso hinila ako ng baklang
mahalay palabas.
Sabi niya magpapaganda lang daw kami saglit. Kailangan ba 'yon? Pamilya lang naman
namin ang present, bakit kailangan ganito ka-handa?
Lumabas kami ng kwarto at saka dumiretso sa guest room ng bahay. Nagulat ako nang
makita doon ang nga mukhang hindi naman pamilyar sa akin. Busy ito sa pag-aayos ng
make-up kit at kung anu-ano pang ka-ekekan.
"Bakit andaming tao?" Ang nagtataka kong tanong kay Austine.
"Para mas mabilis. Inip na inip na 'yong papable mo, sis. Baka iurong ang 20k ko."
Aniya saka ako hinila paupo sa harap ng isang salamin.
Iniwan niya ako doon na may ngiti sa labi. It didn't take long bago nila ako
sinimulang ayusan. Mula mukha, buhok, kamay at paa ko, lahat ay ukupado nila.
"Austine, kailangan ba talagang ganito ang suot? Masyado naman yata 'tong pormal
para sa isang housewarming party. S-saka ano ba yong brief na ipinasuot mo? Para
naman 'yong kinulang sa tela," ang nahihiya kong sabi sa kanya.
Siya kasi ang naghanda sa susuotin ko kanina habang inaayusan ako. Kinuha niya
lahat ng damit na tinanggal ko kanina sa cr. Pati iyong boxers ko tinangay niya
rin. Humingi ako sa kanya ng ibang panloob pero isang brief na may nakakahiyang
disenyo ang ibinigay niya sa akin.
"Kinulang sa tela? Gurl, wawasakin ka rin ni Gov mamaya. Wag ka ng mahiya. Nakalima
na kayo oh!" Aniya dahilan para mabilaukan ako sa iniinum kong tubig.
"Oh, kalma. Daks lang si Gov, stretchable ka. Wag kang magpapatalo mamaya, bakla.
Nasayo ang pusta ko," ang dagdag niya.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko't nahampas ko talaga ang braso niya. Gaga
talaga 'to. Haha! Nilingon ko ang paligid ng sala para tingnan kong bumaba na ba
ang kambal at sila mama.
"Nasaan na sila?" Ang nagtataka kong tanong habang inaayos ang collar ng suot-suot
kong puting suit.
"Nauna na, kanina lang," ang sagot niya na ikinakunot ng noo ko.
"P-Pati ang triplets?" Ang nauutal kong tanong. Tumango ito at nag-thumbs up.
Hindi ba nila ako kayang hintayin at kailangan pa talaga nilang mauna?

Paano kung magwala iyong tatlo? Napaka-iyakin pa naman ng mga 'yon.
May malakas na bumusina sa labas ng bahay kaya pareho kaming napatayo ni Austine.
Hinila niya ang kamay ko palabas ng bahay. Lumabas kami ng gate at doon ko nakita
ang nakaparadang puting rolls royce phantom.
"Arats na, bakla! Excited na ako." Ang sabik na sabi ni Austine bago ako papasok sa
loob ng sasakyan.
Hindi tumabi si Austine sa akin at sa halip ay naupo sa shotgun seat ng sasakyan.

"Manong, lead the way!"
Tiningnan ko ang driver mula sa front mirror. Pansin kong may ibubuga rin si kuya
driver. Parang kamukha niya ang kapatid ni Jonas. Parang..
"NATHAN?!" Sabay kaming napasigaw ni Austine sa loob ng sasakyan.
Humalik ito sa labi ng gulat na asawa saka ngumise sa akin. "Let's go. Kanina pa
naiinip ang gagong Jonas. Takot yatang hindi mo siputin."
"Siputin?"
Malakas itong hinampas ni Austine saka ako nilingon ng huli na may kabadong ngiti.
"Nagkamali ka lang ng rinig. Simutin talaga 'yon. Natatakot si Gob at baka hindi mo
simutin ang tamod niya mamaya."
Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya."Jusko, Austine! 'Yang bibig mo talaga."

Tumawa lang ito ng malakas bago umayos ng upo. Kung may holy water lang ako baka
matagal ko na 'tong pinamumog kay sa kanya. Masyado na kasing malumot ang bibig
niya. Mahilig sumama si Janisse dito kay kung anu-ano lang din ang natutunan niya.
"Austine, Nathan, bakit ang tagal nating dumating? Gumagabi na oh. Sigurado ba
kayong hindi tayo naliligaw?" Ang tanong ko sa kanila habang nakadungaw sa labas.
Nag-aalala ako at baka nagugutom na ang mga bata. May inihanda naman akong mga bote
ng gatas sa bag pero hindi ko talaga maiwasang mag-alala. Ngayon lang kasi kami
nagkahiwalay ng medyo matagal.
Tumigil kami sa harap ng isang malaking building. Naunang lumabas si Nathan at

Austine saka ako pinagbuksan. Nagpalinga-linga pa ako sa buong paligid pagkababa
ko. Ang mga nakaparadang sasakyan sa harao ng building ang una kong napansin.
"Austine, a-anong nangyayari? Akala ko ba sa bahay tayo pupunta?" Ang tanong ko

nang makapasok kami sa malaking pintuan.
Hindi sila nagsalita mag-asawa at patuloy lang sa paglalakad sa mahabang pasilyo.

Ako naman ay patuloy lang rin na nakasunod sa kanila. Nakatayo sa bawat gilid ng
pasilyo ang mga kalalakihang nakasuot ng pang royal guard na uniform.
Parang....parang alam ko na kung saan 'to papunta. Sobrang bilis ng tibok ng puso.
Kulang na lang ay kumawala ito sa dibdib ko. Nanlalamig na rin ang aking kamay.
Tumigil kami sa harap ng isang magarang gintong arched doorway.
Humarap silang dalawa sa akin at ngumite. Hawak nila ang bawat knob ng pinto.
"Denny gurl, grab the d sis." Ang pahabol ni Austine bago nila binuksan ang
pintuan. Hindi ko tuloy maiwasang matawa.
Dahan-dahan akong naglakad papasok. Music began to play as I walk. There are
flowers everywhere pero ang paborito ko ay ang mabulaklak na arko sa gitna kung
saan naghihintay ang mga magulang ko. They were dressed in lavish suits pero ang
magaganda nilang ngiti ang nagdala.
"Dad...papa..." Hindi ko na mapigilan ang sarili kong maiyak nang salubungin nila
ako dalawa.
"I love you, Denisse." Ang umiiyak ring sabi ni papa.
"Mahal na mahal ko rin po kayo," ang tugon ko. Kumapit ako ng mahigpit sa braso
nilang dalawa at muling naglakad papalapit sa altar.
Hindi ko alam kung paano ito nalaman ni Jonas but this is exactly the wedding I was
dreaming of. The hanging chandelier, the hanging flowers, the aisle, the flower
archs, and him waiting on the altar.
Habang papalapit kami sa kanya, hindi ko maiwasang humanga sa taglay ng niyang

kakisigan. Jonas only gets hotter as he grows older. He look so freakin hot in that
three piece black suit.
Daddy na daddy ang dating nito habang katabi ang dalawa naming bubwit. They were
wearing the same suit their dad is wearing. Kinulot ang nakalugay na buhok ni
Janisse habang nakasuot ito ng flower crown.
"Narcid Jonas Juariz, I will give you his hand for the second time. Kapag sinira mo
pa ulit ang puso nitong anak ko, hinding-hindi ko na siya ibabalik pa sayo," ang
banta ni dad kay Jonas nang sunduin niya kami.
"Makakaasa po kayo, dad, papa." Ang seryosong sagot ni Jonas bago ito nagmano sa
dalawa. Akala ko ay aalma si dad sa pagtawag ni Jonas sa kanya na dad pero tumango
lang ito bago niya iniabot dito ang kamay ko.
"I love you, anak. Nandito lang palagi si dad." Ang bulong ni dad bago niya ako
hinalikan sa noo.
Hindi man ako nakatanggap ng pagmamahal mula sa tunay kong mga magulang ngunit
hindi naman ako nagkulang sa pagmamahal at pagaalaga mula sa mga magulang na
nagpalaki sa akin. They will always be my parents. Wala ng iba.
"Shall we, Mr. Juariz?" Ang nakangiting tanong ni Jonas bago ako inalalayan ako sa
paglalakad papunta sa harap ng altar.
Habang magkaharap kaming dalawa, hindi ko mapigilan ang puso ko sa pag kabog ng
malakas. Ilang lalaki na ang dumaan sa mga mata ko pero kay Jonas pa lang ito
tumitigil. Ilang lalaki nang sumubok hulihin ang puso ko pero kay Jonas lang talaga
ito tumitibok ng ganiyo. This man in front of me...is my world. Sila ng mga anak
namin.
"Eight years ago, I found myself standing next to you. It was our wedding day, but
there were no flowers, no love songs, no rings, no wedding vows. I failed to give
you your dream wedding. I failed to give you the husband that you deserve. I failed
to give our children the father that they deserve. Despite failing and hurting you
a lot of times you didn't give up on me. And I'm thankful for that. I'm thankful
because God gave me a man like you." Saglit siyang tumigil at tumingala. I saw him
wiped his tears before clearing his throat. "Denisse, thank you for giving me peace
of mind. Thank you for loving me despite my flaws. Thank you for giving me five
wonderful childrens. Thank you for giving me another chance to prove myself to you.
Today, I want to reaffirm my commitment to you in front of everyone. This time I
promise you my eternal love, my respect, and my devotion. I promise to become
better everyday so I could be a man worthy of your love. I love you, hon."
Huminga ako ng malalim nang kunin ni Jonas ang kamay ko at dahan- dahang isinuot
ang panibagong singsing sa aking palasingsingan.
"Jonas..." Napakagat ako ng labi ko dahil umagos na naman ang mga luha ko. "Jonas,
mahal na mahal kita kahit napaka-gago mo."
Narinig kong nagtawanan ang lahat sa sinabi ko kaya napangiti ako. "Sa walong taon
nating pagsasama, ilang beses ko ng sinubukang sukuan ka. But I'm glad I didn't.
Dahil kung sumuko ako ng maaga, hindi tayo magkaka-triplets. Kung sumuko ako ng
maaga hindi ako ang nakatayo sa harapan mo ngayon. Mabuti na lang at nakahabol ka.
Nadaan mo ako sa mga pabulaklak at mga suhol mo. Jonas, na huli man pero thank you
for giving me my dream wedding. Thank you..." Sunod-sunod ang ginawa kong paglunok
para pigilan ang sarili kong muling maiyak. "Thank you for loving us back. Thank
you for trying to become the husband and father we wished for. Thank you for
changing. Thank you dahil pinili mo kami. Today marks our fresh start. Let us
rewrite our love story together with our children. Jonas, I promise to love you,
honor you, respect you, and comfort you, in sickness and in health, for richer, for
poorer, for better and for worse, as long as we both shall live."
Isinuot ko rin sa kanyang kamay niya ang singsing. Shit! Kinikilig ako.
"It is with pleasure that I conclude the ceremony of renewing the vows of marriage
that joined you and binds you as husband and wife. Please celebrate this renewal of
vows with a kiss!" Ang anunsyo ng officiant.
Malakas na nagpalakpakan ang lahat. Nakita ko sila Maricel, Henry, Miggy, kuya
Chadwick at Taegan sa di kalayuan na nakapatong sa kanilang upuan habang
iwinawagayway ang kanilang neckties at bulaklak. Mga gago talaga. Pati si Austine
ay nakikisali rin, kaso mga pakete ng condom ang iwinawagayway niya.
"Hey," Itinaas ni Jonas ang mukha ko. Nakalukot ang noo nito at magkasalubong ang
kanyang mga kilay.
"Eyes on me, hon." Ang sabi niya bago ako siniil ng halik. Yumakap ako sa leeg niya
para mas idiin pa ang halikan namin.
Ikinasal na kami ni Jonas! Akin na akin na ang lalaking 'to. Wala ng kawala.
-----------------------------------------------------------
The End.
Thank You & Announcement

Hello guyses!
Isa na naman pong kwento ang nagtapos. I have marked it end but their love story
will remain and continue in my heart. Sila ang mga character na nahirapan akong
tapusin.
Napamahal na sa akin silang lahat. From Jonas to their kids. Sa utak ko para rin
akong witness sa kanilang labstory. HAHAHA! Hindi ko maiwasang maiyak sa
magkahalong saya at lungkot.
Sana po ay napasaya ko kayo sa kwento nilang dalawa. Maraming salamat po sa patuloy

na pagsuporta sa kabila ng mga mali at kakulangan ko. Maraming salamat sa oras at
mga bagay na inilaan at isinakrepesyo ninyo para mabasa po ang mga akda ko.
Maraming salamat po sa mga nagbigay ng load para makapag-update ako dito lagi.
Maraming salamat po sa mga nagme-message sa akin privately or sa message board.
Maraming salamat po sa inyong lahat.
Maraming salamat rin po sa mga comments at votes ninyo. Sapat na yon para mabuo ang
araw ko.
And also...
Baka tumigil po muna ako sa frequent updates ko. I am financially incapable of

continuing my frequent update schedule. Isang miyembro rin ng aming pamilya ang
nag-positive sa COVID. Baka i-isolate po kami kung sakali dahil nakatira lang kami
sa iisang bahay nong nag-positive. Nakakatakot pero kakayanin.
Sana po ay isali niyo kami sa dasal niyo. ❤ߘ
I will be back someday po! See you soon!
Stay healthy, keep safe and God bless you always po. Labyu ol! Mwuah mwuah! Ciao!
You can read my other works po just visit my account. ̢‫ݤ‬
Baka gusto niyo rin po akong i-follow sa twitter. biisool po name ko. (or
@biisool_wp)
Special Chapter
Janisse Daniel Juariz
"Dada! Dada! Dada!" Malakas akong nagshout habang tumatakbo sa room nila dada at
daddy. I'm pinching my nose para hindi ako masuka sa bad smell.
I stopped in front of my daddy and dada's room at kumatok ng malakas. "Dada! Daddy!
Help! Heeeelllp!!" Ang malakas kong shout habang paulit-ulit na nag-knock sa door.
Bakit ang tagal mag-open nila ng door? This is emergency that an eight year old kid
like me can't do anything. We need adult's supervision. Kaya I knocked my knuckles
againts the wooden door much harder and louder than before para marinig nila dada.
Kahit big itong house namin naririnig ko pa rin ang malakas ng cry ng mga baby
sister at baby brother ko.
After 100 years they finally heard my agony. I stepped back a bit at naghintay kina
dada at daddy na buksan na ng tuluyan ang door nila.
"What's wrong, baby?" Nakita ko si daddy na nakakunot ang noo. Sumilip ako sa
kaunting space sa kanyang braso at hinanap si dada. I scrunched my nose when I saw
his naked back habang nagsusuot siya ng clothes.
Siguro ay nagjugjugan sila ni daddy kanina. Ew!
"Devon, Devin and Devan won't stop crying po. Saka sobrang mabaho po sila, daddy!
It's so disgusting." I covered my mouth ng muntikan na naman akong masuka. My sense
of smell can still remember that horrid smell in my baby sisters and brother's
room.
Tumawa si daddy ko sa akin at ginulo ang hair ko. "Daddy, not my hair po!"
Pero tumawa lang ulit si daddy sa akin. Hmp! Hindi na kagaya si daddy dati kapag
tini-tease namin ni kuya. I no longer see him getting mad, scared irritated or
threatened. It's so boring and ugly. Tinatawanan na lang niya kami ni kuya o di
kaya ay tinutukso rin niya kami pabalik.
Pero mas gusto ko ang daddy namin ngayon. I like him now. No, I love him a lot! A
lot! Pero mas love ko ang dada ko. Love ko ang daddy ko kasi love narin niya kami.
Tapos love niya rin ang dada ko. Kay dada lang natatakot si daddy and sometimes sa
amin ni kuya. Pero sometimes lang naman kasi pinapagalitan din kami ni dada. And I
have limitations rin.
"Anong nangyayari sa inyong dalawa? Janisse, bakit ka sumisigaw? Asan ang kuya mo?"
Ang sunod-sunod na tanong ni dada amin nang makalapit siya.
Naalala ko na naman ang mga kapatid ko. "Dada, ang baho-baho po nila po. It's so
disgusting. Daddy, I think kailangan na nating palitan ang room nila. No, we need
to buy a new house kasi I can smell their poops hanggang dito."
Nakita kong napailing si dada sa sinabi ko saka hinampas si daddy na humihikab.

"Ano na, Jonas? Puntahan mo na ang mga anak mo. Bilis!"
Parang masakit yata 'yong pagkakahampas ni daddy kasi napadaing si daddy and I saw
the part of his arms that my dada hit turning red. "Ugh, Denisse!"
Pinandilatan lang ni dada ng mata si daddy at agad na itong napatakbo palayo.

Umiyak na naman kasi ang mga kapatid ko. Tumingala ako sa dada ko at nag-smile.
Kumapit ako sa kamay niya habang naglalakad kaming dalawa papunta sa room ng
triplets. My dada touched my face and caressed it.
This is why I love my dada so much. My dada is an angel. Siya ang pinaka-beautiful
na tao na nakilala ko, then ako ang susunod tapos ang sisters ko tapos si tito
Austine. Si tito Austine ang pinakafavorite ko sa lahat kasi funny siya tapos
marami siyang makeup na nakatago sa room nila ni unce Nathan. Tapos sinasama niya
rin ako magshopping. I like it a lot.
"Naligo na ba kayo ng kuya mo, nak?" Ang tanong ni dada sa akin.
"Yes, po, dada! Pero magliligo ako ulit kasi feeling ko kumapit po yong amoy nila
sa akin."
My dada rolled his eyes at saka tumawa. "Ang arte mo, eh same lang naman kayo noong
baby kayo ng kuya mo. Saka you have to know how to clean your siblings, 'di ba
nagpromise kayo ng kuya mo kay daddy na tutulungan niyo akong magalaga sa mga
kapatid niyo?"
Tumango ako bilang pagsang-ayon sa sinabi ni daddy. "I can help you with anything,
dada, basta wag lang yong mag-clean sa poop."
"Oo na po, señor. Sige na, maligo ka na sa room mo at magpalit ng damit para
makapunta na tayo sa bahay ng lola mo. It's already 10:30. We're supposed to arrive
at eleven. Daddy mo kasi." I could barely hear the last part kasi humina 'yong
boses ni dada.
"Nagjugjugan po ba kayo ni daddy, da?" Ang curious kong tanong kahit alam ko naman
ang answer. Aside from teasing my daddy gusto ko rin i-tease paminsan-minsan si
dada. Ang cute niya kasi sometimes. Pero palagi niya akong pinapagalitan
pagkatapos.
"Jugjugan? What do you mean?" My dada's eyebrow rose up.
"Yes, dada! Jugjugan. Sex po."
Napatigil si daddy sa paglalakad at namumula ang mukhang napatingin sa akin.

"You're so not going to talk to Austine ever again."
Tumawa ako ng malakas saka tumakbo papunta sa room ko. Mabilis akong nagpunta sa
bathroom at naligo. I know how to take a bath by myself kasi tinuruan kami ni dada.
And walang pwedeng maghelp sa amin kung di kami lang. Saka busy na rin ang dada ko
sa mga kapatid ko. Gusto sanang kumuha ni daddy ng maids and yayas pero ayaw ni
dada. Kaya kaunti lang ang maids dito. May dalawa lang kaming maids, si nanay Pia
at si ate Kaikai. Hindi sila nakatira dito, may house rin sila dito sa vilage. Gift
nila dada at daddy. Kasama nila palagi si Elly.
Si Elly iyong may crush kay kuya. Friends kami n'on saka classmates rin. Pinaaral
siya ni dada sa school na pinapasukan namin ni kuya rin. Siya '
yong bestfriend ko.
Pagkatapos kong magchange ng clothes, nag-clean muna ako saglit ng room ko kasi
baka hampasin na naman ako ni dada ng hanger. Nakakalimutan ko kasi madalas
magclean ng room ko kapag nanonood ako ng TV sa sala. Kahit hindi naman gaano
malakas humampas si dada masakit pa rin.
"Elly!" Tumakbo ako papalapit kay Elly at niyakap siya. Niyakap niya rin ako
pabalik.
"Cute na ba ako, Janisse? Sinuot ko 'yong bigay mong damit sa akin."

Ang tanong niy saka nagpaikot-ikot sa harapan ko.
"Yes, Elly! Kabog na kabog!"
Pero hindi niya pinansin ang comment ko kasi dumating na si kuya. As always poker
face na naman siya. Hindi ko alam kung bakit ganyan ang kuya, hindi naman siya
kinulang sa aruga. He's very suplado and unapproachable.
"Good morning, Jaiden!" Ang masayang bati ni Elly kay kuya.
"Morning." Ang walang ganang bati ni kuya saka ito naupo sa sofa at nagbasa ng book
niya na tungkol sa math.
I understand it rin naman kasi tinuturuan kami minsan ni daddy tuwing study time
pero I'm not interested. I like talking about cars, countries, histories and
learning new languages.
"Ready na kayo? Jaiden, stop reading muna, kuya. Iyang mata mo." Napatingin kami
kay dada na karga si baby Devan. Humihikab ito sa mga bisig ni dada.
Kahit mabaho ang poop nila Devan, sila pa rin ang pinakacute na babies sa buong
mundo. Turn off lang yong popo nila sometimes but I love them. I can't wait to
celebrate their birthday next next next month. Nine months old pa lang sila ngayon.
"Tayo na. Kanina pa tawag ng tawag ang tito Austine niyo."
"Dada, si daddy po?" Ang tanong ko kay dada nang makalabas na kami ng house.
"Susunod na rin iyon, sumuka kasi si Devin."
Hindi na ako nagsalita at sumunod na lang kay Dada papunta sa favorite part ko dito
sa house namin. Iyong car garage! Nandoon nakalagay lahat ng mga cars ng daddy ko.
Binuksan ni dada ang Mercedes-Benz Sprinter ni daddy at pinauna kami ng pasok.
"Hoy, Elly. Wag kang makulit doon ha! Nakakahiya dito kina sir." Ang paala ni ate
Kaikai kay Elly nang makapasok na kami. Karga ni ate si baby Devon.
"Yes po, ate!" Ang masiglang sagot ni Elly saka siya naupo sa gitna naming dalawa
ni kuya sa pinakalikuran.
Magpapacute at magdadaldal na naman siya sa kuya ko. Kahit ang bata-bata pa ni Elly
kumakarengkeng na siya.
Pagkatapos na iayos ni dada ang mga kapatid ko sa loob, sumampa na rin siya. Noong
dumating si daddy ay umalis na kaaagd kami sa house namin. Si daddy ang nag-drive
ngayon kasi day-off ni kuya Caloy 'yong driver namin. Gusto ko sanang tumabi kay
daddy sa harapan pero ayaw akong payagan ni dada.
Pagdating namin sa house ni lola agad akong tumakbo sa nga titos and uncles ko.
Every sunday ay nandito kami palagi sa house ni mamila at daddylo. Minsan nandito
rin sila loloma at lolody kasama sila tito Dein and tito Chadwick. Like today
nandito sila.
"Saan ang dada mo, apo?" Ang tanong ni loloma pagkatapos kong ikiss ang cheeks
niya.
Lumingon ako sa likuran ko at tinuro si dada at daddy na naglalakad papalapit sa

amin. Agad namang kinuha ni mamila at kuya Kirby ang mga kapatid ko.
"Janisse, where's Jaiden?" Ang tanong ni daddy pagkalapit niya sa akin.

"Nagple-play na po kasama nila Noah." Ang sagot ko sa kanya. Gusto ko na ring
tumakbo papunta doon. "Pwede na ba ako mag-play, daddy?"
Tumango si dad saka ako iniwan para puntahan iyong bagong dating na bisita. I
squinted my eyes and saw two familiar faces. Mabilis akong tumalikod at tumakbo
papunta kina kuya sa playground nang magmeet ang eyes namin n'ong isa. Ugh!
Pagdating ko kina Noah nag-hi muna ako kay Aniston bago ako humarap kay Noah.
"Noah! Ano lalaruin ninyo?"
"Hide and sick." Ang simpleng sagot niya. Isa rin to! Pareho silang suplado ni kuya
pero okay lang naman si Noah kasi nagsma-smile din siya paminsan-minsan at tumatawa
kapag nagjo-joke ako.
"Sali ak—"
"Sali kami!" Naputol ang sasabihin ko nang may epal na sumapaw. I scrunched my nose
in disgust after I saw his figure coming towards me.
"Hi," ang bati niya sa akin.
"Hello," I said in a dead tone. Noong hindi kasi ako nag-hello sa kanya kinurot ako
ni dada sa gilid ko. Masakit kaya 'yon.
"Hello, Dani!" Ang bati naman sa akin ng sister niya na si Perry. Buti pa siya
pretty at hindi nakakainis.
"Hi, Perry! You look pretty today." Kumaway ako sa kanya. Napatingin naman ako sa
kuya niya na nakataas ang kilay sa akin. My brows furrowed at the unpleasing sight
of him.
"Kuya! Inaaway ako ni Gideon oh! Awayin mo!" Ang tili ko kay kuya habang turo-turo
si Gideon.
"Janisse, he's older than us." Ang sabi ni kuya kaya napapadyak ako. Takot ba siya
sa pangit na 'to?! Ano naman kung twelve years old na siya?
Humalukipkip ako sa pwesto ko at nagsalita,"Kinakampihan mo ba siya, kuya? Saka

gurang na siya kaya hindi siya pwedeng mag-join sa atin. Dapat doon na siya kina
daddy."
Nagpangabot rin ang kilay ng kuya ko at nagpakawala ng buntong hininga. "Isusumbong

kita kay daddy at dad—"
"Okay, maglaro na tayo. Ako nalang ang taya. Dapat sa west wing lang ng mansion ang
pwede niyong taguan para hindi kayo maligaw." Ang anunsyo ni Gideon.
I'm not that sure pero sa tingin ko ay nagsmile siya. See! Kaya I hate him, he
always acts mature pero isip bata din pala. He's always mocking me with his eyes.
Kahit hindi niya sabihin. Natutuwa siya kapag pinapagalitan ako nila. Natutuwa siya
kapag napapahiya at nagiging weak ako.
I don't know if I should be happy na siya ang loser ngayon sa game namin pero
whatever. Basta makalaro lang ako. Bored na bored na kasi ako sa house namin tuwing
wala kaming classes. Palagi nalang si Elly ang kalaro ko. Minsan lang maglaro si
kuya dahil mas gusto niyang magkulong sa kwarto niya.
Pumunta si Gideon sa parang poste dito sa playground at nagtakip ng mata habang

nakatalikod sa akin. Noong nagsimula na siyang magbilang nagsitakbuhan na kami.
Nakita ko pang hila-hila ni Noah si Aniston habang tumatakbo. Si kuya naman ay

sinusundan ni Perry at Elly. Tumakbo na rin papasok sa loob ng mansion.
"Janisse! Wag masyadong magpapagod!" Ang narinig kong sigaw ni dada habang papasok
ako sa loob. Busy pa sila sa pag-cook ng barbecue.
Umakyat ako sa second floor ng bahay at lumiko papunta sa west wing. Dito nakalagay
ang mga guest room nila mamila. Tumakbo ako sa mahabang hallway na may maraming
paintings at malalaking mga windows. Pumasok ako sa isang room doon na bukas at
nagtago sa cabinet na walang laman.
Ang init!
Hinawakan ko ang hair ko at napasimangot. Nawala 'yong favorite ko na pantali!

Bigay 'yon sa akin ni daddy eh. Pero ayaw ko namang lumabas. Baka mahuli ako ni
Gideon. Ang galing pa naman n'on.
Hindi ko naman talaga hate si Gideon dati. Okay lang naman siya sa akin dati noong
nasa island pa kami ni daddy. Pero one time habang naglalaro kami sa ulan nila Noah
sa labas, napunta ako sa puddle na may maraming maraming frogs. Nakatakbo na sila
Noah at tanging si Gideon na lang at ako ang naiwan. Tumayo lang siya sa harapan ko
habang nakangiti at pinapanood akong umiiyak. Umiiyak na ako n'on ng malakas at
tinatawag ang pangalan niya pero parang natutuwa pa yata siyang nakikita akong
nagsu-suffer. Sobrang bad niya!
Tinulungan niya lang ako no'ng papalapit na sila daddy at uncle Nathan. Tinanong
siya kung bakit daw hindi niya ako tinulungan kaagad. Sabi niya takot din daw siya
sa frogs. He's such a liar! Nakita ko pa ngang tinapakan niya iyong frog na lumapit
sa kanya. Since then, I began hating Gideon Sebastian Perceval.
"Found you," ang sabi ng isang familiar na boses. Nag-angat ako ng tingin at nakita
si Gideon na nakahawak sa mga pintuan ng cabinet.
I frowned at him. "Hmp! Dapat talaga hindi ka namin pinasali eh."
"We're living in a democratic country, Janisse. I can play with you whenever I want
to."
Inirapan ko lang siya at itinulak para makalabas ako. Binangga ko pa siya noong
tuluyan na nga akong makalabas. Bakit ba?! Hindi naman ako bad boy. Maarte lang ako
mag-talk at gumalaw pero I'm not bad. But Gideon's presence makes me irritated.
"What's wrong with you?" Ang kunot noo niyang tanong sa akin. I did not answer him.
Binelatan ko lang siya at inirapan.
"Attention! Kids, baba na kayo. Kakain na." Napatingala ako sa paligid nang marinig
ang boses ni tito Roan mula sa intercom.
Mabilis kong tinalikuran si Gideon at naglakad papunta sa door ng room. Pero bago
ko pa man mapihit pabukas ang doorknob may mas malaking kamay ang pumatong sa
maliit kong kamay para pigilan iyon sa pagbukas. I felt Gideon's much bigger body
right behind me.
Tinanggal ko ang kamay ko mula sa pagkakahawak sa knob at hinarap si Gideon na

magkasalubong ang kilay.
I crossed my arms against my chest and huff.
"What are you doing?!" I demanded.
He didn't answer me. Nakatitig lang siya sa mukha ko—no, not on my face but on my
lips! What is wrong with him?! I gulped hard when I saw his eyes. It's creepy! He
is creepy!
Bumaba ang mukha niya para maipantay ito sa akin. I held my breath when his face
went closer to mine. Hala! Hala! Hala! Hala! Anong gagawin niya?! I was about to
cover my mouth but he's faster. His lips instantly landed against mine. The kiss
was just light as a feather pero parang sobrang tagal n'on.
"It's sweeter than I expected it to be," ang bulong niya sa sarili. Saka muling
tumingin ng diretso sa mga mata ko. Gusto ko siyang itulak at tumakbo at isumbong
siya sa daddy ko pero ayaw gumalaw ng katawan ko.
He unexpectedly kissed my forehead lightly. Napahawak ako sa heart ko. Ang bilis.
Ang bilis-bilis niya. Parang 'yong nangyari dati sa school at hospital. Napatingin
ako sa kanya nang bigla siyang tumawa ng malakas. "I'm just teasing you, kid.
You're so amusing!"
I don't know what exactly happened. Ang alam ko lang ay naiinis at galit ako sa
kanya. I hate him! I super hate him! Nagawa kong itaas ang hands ko at itinulak
siya ng sobrang malakas hanggang matumba siya sa floor. Binuksan ko ang door at
nagmamadaling tumakbo papalayo sa room na 'yon at pababa ng second floor.
Nakatingin silang lahat sa akin pagdating ko sa swimming pool area ng house.
"What's wrong, baby?" Napatingala ako sa daddy ko at naiiyak na hinawakan ang

dibdib ko.
My head is spinning tapos hindi ko sila makita ng maayos. I can't breath properly.
Sinubukan kong mag exhale inhale pero mas lalo akong natakot dahil unti-unting
nagiging black ang paningin ko.
"Ang bilis ng heart ko...daddy.." I'm tired.
I think I'm going to fall...
"Janisse!"
"Janisse!"
This is your fault, Gideon. I really hate you so much. I will hate you for the rest
of my life.
-----------------------------------------------------------
Hello, guyses! Sneak peak lang po kay bebe Janisse ahehehe. Dapat po talaga ay
magpapahinga ako ngayon pero dahil nakita ko pong nag #1 sa boyxboy ang Where To
Find kaya ito at ginanahan akong magsulat haha. Ayon lang po. Thank you so much po
sa suporta na patuloy ko pong natatanggap sa inyo. ❤ Stay healthy, keep safe and
God bless you always po. Labyu ol! Mwuah mwuah! Ciao!ߘ΢‫ݤ‬
Sana po ay mabasa niyo rin ang iba ko pa pong on-going stories:
The Lost Doctor

Alaric Ian Juariz
Set Me Free, Mr. Businessman
Neil Francis Juariz
The Kept Man

Lexington Series
Gabrielle Ray Lexington
Special Chapter 2
A month before special chapter 1 happened.
A day in a life of the Gonzales-Juariz family.
"Nak, eat ka na, please? Ano bang problema?" Naluluha kong tinignan ang nine months
old na si Devan pero patuloy lang ito sa paglalaro ng laruan niya.
Hindi ko na maintindihan ang batang 'to. Wala namang problema sa mga kakambal niya,
napaka-energetic pa nga ng mga 'to sa sala, pero ang batang 'to...
Ang hirap pakainin! Ang dami-daming arte. Mabuti na lang at malakas itong dumede sa
akin at sa feeding bottle kaya malusog ang katawan.
Nabalik ako sa diwa ng abutin niya ang mukha gamit ang dalawang kamay. Kahit
nahihirapan ay nagawa pa rin niyang ilapit ang kanyang mukha at atakihin ako ng mga
halik niya. Ugh! This kid!
Napuno ng halakhak ko ang buong kusina dahil sa walang tigil niyang paghalik sa
akin. "Alright! Alright! HAHAHAHA! Stop na, baby."
Nakangisi siyang tumingin sa akin at saka hinampas-hampas ang maliit na lamesa sa

kanyang highchair. I tried to feed him again with rice but he tilted his head to
the side para ilihis ang kanyang bibig mula sa paparating na kutsara.
I stared at my son helplessly before placing down the spoon back to the small
plate. Tumayo ako mula sa pagkakaupo at saka naglakad patungo sa kusina. Doon ko
iniwan ang pagkain niya bago ko siya binalikan. I unfastened his safety belt from
the high chair and picked him up.
"Nay Pia, akyat lang po muna kami saglit," ang pagpapaalam ko kay nay Pia nang
mapadaan ako sa kusina.
Si Nay Pia at ang anak niyang si Kaikai ang katu-katulong namin dito sa bahay. Last
week rin ay may nadagdag pang dalawang katulong: sila Marc at Gellaine. Hindi na
ako kumuha pa ng marami dahil kaya na naman namin ang mga gawain dito. Jonas asked
me if I wanted to go back to school pero tumanggi ako. I have five kids now,
maliliit pa ang tatlo. Gusto ko munang mag-focus sa kanila. Saka na iyang pag-aaral
ko. Kaya pa naman kaming buhayin ni Jonas kaya hindi ko kailangang magmadali. Ang
mga bata na ang prayoridad ko ngayon.
Pagdating ko sa kwarto namin ni Jonas agad kong inilapag si Devan sa kama at tumabi
dito. I pulled my shirt up, exposing my swollen breasts. Agad na na nuot sa aking
katawan ang ginaw na nanggagaling sa aircon.
Kinuha ko mula sa ibabang parte ng kama ang kumot at itinaas iyon sa aming katawan.
Tumagilid ako at pinosisyon ang anak ko para madali siyang makadede sa akin.
Habang dumedede siya, nilibang ko naman ang sarili sa pagtingin-tingin sa kwarto

namin ni Jonas. From where I'm lying I can perfectly see our huge wedding portrait.
Hindi ko pa rin maisawang kiligin kapag nakikita ko si Jonas sa litrato. Sunod
namang dumako ang aking paningin sa katabi nitong family portrait. Around it are
smaller framed pictures of us and our kids.
The past few months since we move into our new home after our renewal of vows
nagpatuloy kami ni Jonas sa pagkilala sa isa't-isa habang magkatulong sa pag-aalaga
sa mga anak namin. Jonas changed so much. Minsan iniisip ko na baka hindi si Jonas
itong nakikita ko, kausap ko, katabi ko, pero tuwing niyayakap niya ako, I know
it's him. Alam kong si Jonas ito, alam kong ito 'yong asawa ko.
Jonas has been seeing a psychologist once every two months. He stopped taking some
drugs for his PTSD three months after he brought us home. Minsan nga ay isinama
niya ako sa appointment niya. Pero isang beses lang iyon. I realize that, no matter
how much we try to be honest and open with each other we still have our own
conflicts that we have to fix on our own. Internal conflicts and battles na sarili
lang din natin ang solusyon.
But I always try my best na iparamdam sa kanya na nandito lang ako—kami sa tabi
niya. Na hindi siya nag-iisa. I always reminded him that I am here to help him
whenever he needs me. I encourage him when he feels absolutely down. I always do my
best to support him in any way that I can.
Uma-attend din kami ng marriage and family counselling. Masaya ako kasi pareho
naming naiintindihan dalawa na may problema nga sa relasyon namin, na may problema
sa pagiging magulang namin and the both of us are willing to learn, to change and
to heal. We are eager to become better as parents to our five kids and as each
other's partner.
Pati sa mga bata, we brought them to a psychologist to check their mental health.
We always have a family time every night. Bago matulog ang dalawa, kinakausap muna
namin sila. We usually ask them about their day. We watch movie together. Do
assignments together. Talk about what makes them happy or upset. Nakikipagkulitan.
We encourage them to be more open to the both of us.
We were very hurt with our past relationship. Alam kong nasaktan namin ang isa't-
isa noon but that doesn't mean that we are unable to heal from that. We heal at our
own phase and at our own way.
"Are you done, Devan? Hm?" Ang nakangiti kong tanong sa aking anak habang nilalaro
ang kanyang pisnge.
Hindi ko alam kung anong meron sa genes nila Jonas at ang lalakas. Pansin ko kasi
sa mga anak ng mga kapatid niya, mas hawig talaga sila sa mga Juariz. Ang distinct
feature nila ay iyong mga mata nilang parang may panganib na dala. They look very
foreign too. Sabi sa akin ni Jonas dati hindi daw pure Filipino ang parents niya.
They are mixed blood. Ang dad niya ay may Spanish at American blood habang ang mom
naman niya ay may Roman blood.
Nabalik ako sa reyalidad nang makaramdam kong parang may nakadamping mainit sa
pisnge ko. Bumalik ang paningin ko sa aking anak na tuluyan nang iniwan ang aking
dibdib. He was grinning up to me with his wet lips.
"I love you, Devan. I love you very much, handsome," I cooed. Paulit-ulit kong
hinalikan ang kanyang noo habang inaamoy ang mabango niyang amoy. I really love
their smell.
Umayos ako ng upo at kinuha si Devan mula sa pagkakahiga. I waited for him to burp
para hindi ito magsuka.
"Very good, Devan."
His smile grow wider after I kissed his forehead. He began to squirm from my arms
while making baby noises. Pinakawalan ko ito sa kama at hinayaang gumapang. May
rail bumper kasi sa banda niya kaya kumpyansa akong hindi siya mahuhulog.
"DADA! DADA! NANDITO NA SI DADDY! HE'S BACK WITH LOTS OF DONUTS AND ICE CREAM!" Ang
sigaw na sabi ni Janisse nang dire-diretso itong pumasok sa kwarto.
Tumakbo siya papalapit sa akin at sunampa sa kama. Nakita kong nagulatang si Devan
sa ginawa ng kuya niya nang mag-landing ito malapit sa kanya. Marahan kong
hinampas si Janisse sa kanyang pwet.
"Magdahan-dahan ka nga, nak. Muntik mo ng madaganan ang kapatid mo." Ang saway ko
dito pero ngumise lang siya sa akin at pabagsak na nahiga sa tabi ni Devan.
"You are so cute, Devan. Like me!" Inabot nito ang pisnge ng kapatid at
pinanggigilan. Sinamaan ko siya ng tingin ng akmang lalakasan sana niya ang
pagkakakurot sa pisnge ni Devan.
No matter how much they act like adults sometimes, kids will always be kids. Itong
si Janisse ang kadalasang nagpapasakit ng ulo ko. Kung anu-ano na lang kasi ang
pinaggagagawa. Ang lakas din niyang mang-asar at mangulit. Pinaka-hilig nitong
pagtripan ay si Jonas. Si Jonas naman ay hinahayaan lang ang bubwit na 'to.
"AHHH!!! MAMAAAAA!" Agad akong napabalikwas ng bangon nang marinig ko ang matinis
na boses ni Janisse.
"Devan!" Maingat kong kinuha si Devan palayo kay Janisse matapos nitong kagatin ang
umiiyak na kapatid sa kanyang braso.
"What's wrong?"
Napatingala ako nang marinig ang boses ng asawa ko. Bitbit niya sila Devon at Devin
sa magkabilang braso habang nakasunod sa kanya si Jaiden na may bitbit na dalawang
malalaking supot.
Ibinaba niya ang dalawa sa kama at hinayaan itong gumapang saka kinuha si Devan at
hinalikan ako sa ulo. Naupo rin siya sa kama at hinalikan si Janisse na impit na
umiiyak habang nakasubsub ang ulo.
"What's wrong, babe?"
Lumapit ako kay Janisse at saka tiningnan ang parteng kinagatan ni Devan. Namumula
ito at pormang-porma ang ngipin na bumaon. "Nak, masakit?"
"Masakit, dada."
"This little man bit him again?"
Tumango ako at inabot ang naglalaway na bibig ni Devan para punasan. Nilingon ko si
Jaiden na nagbabantay sa mga kapatid niya saka kay Jonas. "Jonas, pakikuha nga ng
ointment diyan sa drawer."
Matapos kong malagyan ng ointment ang kanyang sugat. Mabilis siyang tumayo mula sa
pagkakahiga at lumapit kay Jonas para yumakap. Kinuha ko ang humihikab na Devan
mula sa kanya at bumaba sa kama. "Did it hurt so much, babe?"
"Hmm."
Tuwing ganito si Janisse, kay Jonas talaga siya naglalambing. Last week noong
nilagnat siya, halos ayaw na niyang humiwalay kay Jonas. Isang week ding nag-leave
si Jonas dahil sa kanya. Mabuti nalang ni-rescue siya ni Axel sa trabaho.
"Come on, stop crying. Ganyan din naman kayo dati sa dada ninyo noong mga baby
palang kayo."
"Really?"
"Really, babe. Tahan ka na and I'll buy you that lightstick from the kpop group you
like."
I can't help but to roll my eyes after I heard him say that. Ito na naman po tayo.
Inii-spoil na naman niya ang anak namin.
"A nevie bong, daddy?! And their online concert photobook? Can you really buy me
that?"
"I can buy you their company too," ang sabi niya na nakapagpalaki naman talaga ng
aking mga mata. Napatigil ako sa pagsayaw sa natutulog na Devan.
Lumingon sa direksyon ko si Jonas at ngumise. Binigyan ko siya ng isang

nagbabantang tingin bago ako tumalikod para ilagay si Devan sa crib niya. Muli
akong lumabas at nadatnan ang dalawa na pinapapak na ang mga pagkaing dala ni
Jonas.
Nakasalubong ko pa si Nay Pia na nay dalang tray. "Nay Pia, kain po muna kayo."
"Ay hindi na, ijo. Nag-iwan rin naman si sir ng isang box ng donut at ice cream sa
amin." Ang pagtangi niya. Tumango ako at hinayaan si nay Pia na umalis.
"Tulog na rin sila Devin?" Ang tanong ko sa aking asawa na hubad baro na ngayon.
Karga niya sa kanyang bisig ang tulog na tulog na si Devin.
"Yes, you can eat too. Ako na ang bahala sa kanila."
Naupo ako sa kama at tumabi kay Jaiden na marahang tinatapik ang binti ng kapatid
niyang mahimbing na natutulog. Si Jaiden talaga ang pinakamaasahan ko pagdating sa
triplets at kay Janisse. He's a very responsible child and I'm thankful to have
this little man in my life.
Pagkatapos naming kumain, nanuod naman kaming apat ng Lion King. Nasa babang bahagi
ng kama nakaupo ang dalawa habang kami ni Jonas ay magkatabing nakahiga dito sa may
headboard ng kama. Nakaunan ang ulo ko sa kanyang dibdib habang tina-trace ang
kanyang maskuladong dibdib. Rinig na rinig ko ang malakas na pagtibok ng kanyang
puso.
"How's work?" Ang mahina kong tanong sa kanya.
Wala talaga dapat siyang trabaho ngayon kaso may importante siyang meetint na hindi
pwedeng ipagbukas.
"It's fine. I have a business trip to Canada next month. Isang linggo din ako doon.
Gusto niyo bang sumama?"
"Ano namang gagawin namin doon aber? Alam mo namang ang lilikot na ng tatlo mong
bulinggit."
"Moral support. Hindi ba't ginawa mo rin naman 'yon ng highschool ka? You followed
me to New York when I had my training there," tumingala ako at nakita ang nakangisi
niyang mukha.
"Ang kapal ng mukha! Nagpunta ako ng New York kasi isinama ako ni Miggy na
makipagkita sa half- brother niyang si Miel, 'yong gwapong model." Ang
pagpapaliwanag ko sa kanya.
Hindi ako makapaniwalang nakita niya ako doon. Fourth year highschool na ako noon
and wala na si Jonas sa school. I rarely see him kaya noong sinabi ni Miggy na
magpapasama siya sa New York hindi na ako nagdalawang isip pa. Pero asa naman
siyang aaminin ko 'yon.
"Really? Pumunta ka lang doon para sumama?" Ang hindi pa ring kumbinsidong tanong
niya. Nakapinta ang isang hambog na ngite sa kanyang mga labi habang tinatanong
ako.
"Hindi. Desperado lang akong mawala 'yong feelings ko para sa'yo dati kaya pinatos
ko 'yon. Ang gwapo kaya ni Miel! Kung hindi nangyari lahat ng nangyari dati baka sa
kanya ako ikinasal ngayon."
Lihim akong napangisi nang masira ang ekspresyon sa kanyang mukha. Totoo din
namang napaka-gwapo ni Miel. 'Yong gwapong makakalamang sa kagwapuhan nila Jordan
at Jonas kahit hindi siya male biologically. Miel's a transman.
Pumailalim sa panga ko ang kanyang mga daliri at saka itinaas ang mukha ko. Agad na
nagtagpo ang aming mga mata. There was so much emotions in his eyes as he looked at
me. "Mas gwapo ako doon and you are married to me now. You're already carrying my
surname. Wala ng iba pang pwedeng magdugtong ng apelyido sa pangalan mo, Denisse.
Ako lang."
"Depende kung magdi-div—Hmp!" Hindi ako kaagad nakasagot dahil bigla niyang siniil
ang bibig ko ng halik.
He moved his lips againts mine slowly, para bang ninanamnam ang bawat parte ng mga
labi ko. Sinapo ko ang kanyang mukha para mas lalo pa itong idiin ang mga labi niya
sa akin. I lick his lower lips before sucking it. Matapos ko itong pagsawaan ay
dinampian ko ito ng isang mabilis na halik. Muli niyang hinuli ang mga labi ko at
pilit na ipinapasok ang kanyang dila. Hindi na pumasok sa isipan ko ang mga anak
namin. Lunod na lunod na ako sa mga halik niya.
"YUUUUUCKKKKKKK!!! KUYA, NAGKI-KISS SILA DADA LOOK! EW!"
Nabuwag lang kami sa isa't-isa dahil sa matinis na tili ni Janisse.
"Divorce huh? You are stuck with me forever, hon. You and our kids."
-----------------------------------------------------------
Hello guyses! Namiss ko sila Gov at Den kaya napa-special chaps. HAHAHAHA. Sana
okay lang kayo diyan kung nasaan man po kayo sa lupalop ng earth. Sana kahit
papaano ay napapagaan din po ng mga kwento ko ang damdamin ninyo.
Medyo mahirap po mag-adjust sa new normal ng school pero kakayanin para sa future.(
Salute to our teachers dahil hindi po nila kami pinapabayaan) I really really
wanted to write everyday pero may mga nadagdag na pong responsibility ngayon kaya
pasensya na po kung paminsan-minsan na lang ang update. Kailangan ko rin po kasing
tipirin ang 4gb na load dahil pang-isang buwan ko na itong budget. I will write
when I can po. I have no fixed schedules dahil kung kailan may libre ko lang
sinisingit ang pagsusulat. Thank you! ❤Stay healthy, keep safe and God bless you
always po! Labyu ol! Mwuh mwuah! Ciao!
Ongoing stories: (Ito po muna ang mga may priority update sa akin.)
Set Me Free, Mr. Businessman

The Kept Man
Caught
I'm a motherfckng Woman.

JB3 The Governors Secret BXB Biisool 1

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

JB3 The Governors Secret BXB Biisool 1

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

JB3: The Governor&#x27;s Secret [BXB] [√]

Welcome po sa ikatlong installment sa aking pinakaunang series. Yay!

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and

You are free to imagine your ideal Denisse Gonzales-Juariz.

Narcido Jonas Juariz

Jacey Elthalion is my Narcido Jonas Juariz. ¢‫ݤ‬

"Tapos na po, pa. Si Dad po?"

"Monteamore?! Maricel, jusko naman mapapatay tayo pareho ng parents natin."

Napaigting naman ang tenga ko ng marinig ang pangalan ng lalaking nagpapatibok ng

"Si Den, kaibigan ko. Anak ni tito Dustin."

Tumingin na lamang ako sa harapan ko para mabawasan ang pagkailang.

Ngumiti sa akin si Shania at inaya kaming umupo.

Hindi ko aakalaing mabubulgar ang feelings ko para sa kanya noong graduation

"Dare!" Lakas-loob namang sagot ni Maricel. Naghiyawan tuloy silang lahat.

Walang pag-aalinlamgang tumayo si Maricel at nilapitan ang dalawa. Hindi na ako

"A-anong ako? Hindi naman ako kasali eh."

"Magpapabili lang naman sana ako ng drinks?"

Iniabot nito sa amin ang isang transparent na parang soda na inumin.

"Ano 'yon?" Nagtatakang tanong ko.

"Cel, c-cr lang ako."

Tumango lang ito at nagpatuloy sa pakikipaglaro. Nahihirapan man ay narating ko pa

What??? Si Jonas my loves daw ang pader. Oh my god. My baby is cursed.

"Ohhhh...that's too good..ahhh... again mhmmm..do it again..please!" Ang

My father's face instantly flashed in my mind. Malakas akong napabuga ng hangin

TWO MONTHS LATER...

"D-dad," ang nauutal kong tawag sa kanya.

"Lumabas ka diyan at sumunod ka sa akin sa opisina ko, Denisse. Wag mo akong

Nadatnan namin sa loob si papa na hindi mapakali. Pabalik balik na naglalakad sa

"Anak, ano ba kasing nangyari at nangyayari." Umiiyak na tanong niya sa akin ng

Saglit pa akong natahimik at mahigpit lang na yumakap sa daddy ko. Pinakalma ko

EIGHT YEARS LATER....

Napatanga na lang ako sa harap ng TV habang pinapakinggan ang balita. Nakita ko na

Dumiretso ako sa bathroom dito sa kwarto ni Janisse. Naghilamos muna ako at

Pagkatapos kong magluto ay inakyat ko na ang dalawa at ginising isa-isa sa mga

Napangiti ako sa aking nadatnan pagkapasok ko sa kwarto nito. Tapos na siyang

"Let's go na po," ang paga-aya niya sa akin.

Prenteng-prente itong nakaupo sa kabisera habang nagbabasa ng dyaryo at umiinom ng

Sa dalawa, si Jaiden ang pinakahawig at pinakakatulad ni Jonas. Para siyang mini-

Napatigil naman sa pagkain si Jaiden at tumingin sa ama na nagbabasa pa rin ng

Kaya ko 'to. Kaya ko pa.

"Ba-bye. Love you. Ingat kayo sa school." Pinaghahalikan ko silang dalawa sa

Tumingala ako at dinama ang hangin na nanggagaling sa kalikasan habang malayang

Kaya ko pa ba? Hanggang kailan ko makakaya?

Tumalikod na ako sa masayang pamilya na nasa palaruan at nagsimulang maglakad

Pagpasok ko sa bahay ay dumiretso ako sa kusina para maghugas ng pinaggamit ko sa

Hindi niya ako pinayagang mag-trabaho o magpatuloy sa pag-aaral dahil kailangan ko

Oo, paminsan-minsan ay magkatabi kaming natutulog sa iisang kwarto pero ni minsan

Hindi ko namalayan na sa gitna ng pag-iisip ay nakatulog na pala ako. Magaan ang

Mahal ko si Jonas pero hindi ito makakapantay sa pagmamahal ko sa mga anak ko at

Ngumite ako at nag-relax. Inalala ko ang ini-report sa akin ng teacher nila.

"Binubully na naman kasi si Janisse. Hindi ko maintindihan kung bakit hanggang

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko at tumango.

"Bye, love you too. Mag-iingat ka diyan palagi."

Beh! Nakita mo na 'yong balita?

Wala. Anong balita?

Nandoon din ba siya?

Oo, baks! Nangunguna husbi mo. Front liner siya, gurl.

Kinagabihan, lasing na umuwi si Jonas sa bahay namin. Inihatid siya ni Luke na

"Nagpa-party kasi sa mansion nila dahil sa pagdating ni ma'am Shanice. Mukhang

"S-sige. Maraming salamat, ako na ang bahala dito sa amo mo."

"Magpahinga ka na Jonas. May trabaho ka pa bukas." Ang walang kabuhay-buhay kong

Why does love have to be this painful?

Kinaumagahan maaga akong nagising habang nakatalikod sa aking asawa. Dahan-dahan

JB3: The Governor's Secret [BXB] [√]