Rasūl’uAllāh(I Dërguari i

Zotit)
___

Asja Xhaferaj

Profeti Muhamed lindi në vitin 570 të erës sonë në qytetin e Mekës, në Arabinë
Saudite. Ai i përkiste fisit fisnik të Kurejshëve, një fis i shquar në Gadishullin
Arabik. Prejardhja e tij mund të gjurmohet tek Profeti Ismail, i biri i Profetit
Ibrahim. Në kohën e lindjes së tij, shoqëria arabe ishte e rrënuar nga injoranca,
padrejtësia dhe prishja morale. Megjithatë, përmes misionit të tij hyjnor, Profeti
Muhamed paqja qoftë mbi të arrit ta udhëzonte njerëzimin drejt rrugës së
drejtësisë dhe monoteizmit me lejen e Zotit.

Pamja e jashtme

I Dërguari i Allahut paqja qoftë mbi të nuk ishte as tepër i gjatë dhe as i shkurtër.
Ai kishte një trup të mesëm me shpatulla të gjera. Flokët e tij nuk ishin as
kaçurrela dhe as të drejta, por kishin një valëzim të lehtë. Gjithashtu kishte floke
te dendur e te zinj qe ne pergjithesi i arrinin deri tek shpatullat. Balli i tij ishte i
gjerë dhe i ndritshëm. Vetullat e tij ishin të harkuara dhe të formuara në mënyrë
perfekte, as shumë të holla dhe as shumë të trasha. Mes tyre kishte një hapësirë
të vogël. Sytë e tij ishin të mëdhenj dhe të bukur, me një ngjyrë të zezë të
habitshme. Kishin një vështrim intensiv që përcillte mençuri, dhembshuri dhe
qetësi. Qerpikët e Profetit paqja qoftë mbi të ishin të gjata, duke ia shtuar
bukurinë dhe hijesine fytyrës së tij. Hunda e tij ishte e drejtë, me një kthesë të
vogël në majë. Ishte proporcionale dhe në harmoni të përsosur me fytyrën e tij.
Faqet e tij ishin të lëmuara dhe kishin një ngjyrë rozë natyrale, që pasqyronte
shëndetin e tij të shkëlqyer. Mjekra e tij ishte e trashë dhe e rregulluar. Ishte
gjithashtu e zezë, me disa qime të bardha. Buzët e Profetit ishin te plota.
Buzëqeshja e tij ishte rrezatuese, duke sjellë gëzim për ata që e rrethonin.
Dhëmbët e tij ishin të lidhur mirë dhe bore të bardhë. Kur fliste, fjalët e tij ishin të
qarta dhe të artikuluara, duke mahnitur zemrat e dëgjuesve të tij. Profeti
Muhamed kishte një zë të qartë dhe të dëgjueshëm. Kur fliste, fjalët e tij ishin të
dallueshme dhe të kuptueshme për të gjithë të pranishmit, sado i madh të ishte
tubimi. Qafa e tij ishte elegante dhe pak e gjatë. Kraharori i tij ishte i gjerë, dhe
shpatullat e tij ishin muskulare dhe të forta. Krahët e tij ishin të ndërtuar mirë
dhe fiziku i tij i përgjithshëm portretizonte forcë dhe energji.
Në ecjen e tij, Profeti (paqja qoftë mbi të) kishte një ecje të lehtë dhe të shpejtë.
Ai ecte me modesti, por me qëllim dhe vendosmëri. Kur kthehej për të folur me
dikë, kthente gjithë trupin, duke i kushtuar gjithe vëmendjen e tij.
Profeti Muhamed (paqja qoftë mbi të) vishej me modesti. Zakonisht vishte rroba
të bëra prej pëlhure të thjeshtë dhe të pazbukuruar. Veshja e tij përbëhej nga një
rrobe e gjatë si këmishë e quajtur thauab, e cila arrinte deri te kyçet e këmbës. Ai
shpesh vishte një mantel ose një copë si shall, të quajtur xhuba mbi thauab-in.
Ngjyrat e veshjeve të tij ishin zakonisht të bardha ose të çelura, duke reflektuar
pastërtinë dhe thjeshtësinë. Ai, gjithashtu kishte dy veshje, nje te perditeshme
dhe nje qe e vishte te premten kur mbante ligjerate, kur vinte ndonje delegacion
dhe ne raste festash.

Profesioni

Kur ishte i ri nen kujdesin e xhaxhait te tij ka punuar si bari. Me pas gjate jetes se
tij ka qene tregtar dhe eshte njohur per ndershmerin dhe te shiturit pa hile
derisa i erdhi shpallja. Me pas ka vazhduar te jete tregtar por tani kishte
pergjegjesine e shtuar. Kur migroi ne Medine e deri sa nderroi jete ka qene edhe
udheheqesi dhe gjykatesi i muslimaneve.
Marrëdhenia që ka pasur me njerëzit

Profeti Muhamed (paqja qoftë mbi të) ilustron veprime fisnike gjatë gjithë jetës
së tij, siç përshkruhet në hadithe të shumta. Ai tregoi durim të palëkundur, duke i
trajtuar të tjerët me dashamirësi dhe dhembshuri. Ishte i njohur për integritetin
dhe ndershmërinë e tij, duke fituar titullin "El-Emin" (I besuari). Tregonte
modesti, duke mos kërkuar kurrë luksin e kësaj bote. Ai mbështeti drejtësinë,
duke i trajtuar të gjithë në mënyrë të barabartë dhe duke promovuar harmoninë
sociale. Ai ishte një bashkëshort i dashur dhe një baba i kujdesshëm, duke
treguar mirësi dhe respekt ndaj familjes së tij. Ai i përshëndeste njerëzit me një
buzëqeshje të ngrohtë, duke i bërë ata të ndihen të vlerësuar dhe të
rëndësishëm. Profeti Muhamed i dëgjoi në mënyrë aktive të tjerët, duke treguar
interes të vërtetë për shqetësimet e tyre dhe duke ofruar këshilla të mençura.
Ndërveprimet e tij karakterizoheshin nga përulësia. Ai do të bënte të
pamundurën për të ndihmuar ata në nevojë, duke vizituar të sëmurët, duke
marrë pjesë në funerale dhe duke ndihmuar njerzit e varfër dhe të pambrojtur të
shoqërisë. Ai ishte një burim ngushëllimi, gjithmonë i gatshëm për të qene
mbeshtetje per ata që përjetonin vështirësi. Profeti Muhamed ushqeu një
ndjenjë uniteti dhe vëllazërie, duke i trajtuar njerëzit me prejardhje të ndryshme
me barazi dhe drejtësi. Ai theksoi faljen dhe i mësoi ndjekësit e tij të jenë falës
dhe të dhembshur ndaj të tjerëve, duke promovuar një kulturë paqeje dhe
pajtimi. Investoi qe te kultivonte rëndësinë e dijes dhe inkurajoi kërkimin e
arsimit. Karakteri i tij mishëroi mësimet e Islamit, duke frymëzuar shokët e tij dhe
brezat që do të vinin për të imituar sjelljen e tij shembullore dhe vlerat morale.

Karakteri i tij

Karakteri i Profetit Muhamed (paqja qoftë mbi të) eshte një kombinim i
jashtëzakonshëm i cilësive fisnike, virtyteve dhe përsosmërisë morale. Nga
cilesite e tij kryesore:
Urtësia: Profeti paqja qoftë mbi të ishte i njohur për urtësinë e tij dhe gjykimin e
drejte. Ai thoshte:”Kerkimi i diturise eshte detyre per cdo musliman dhe
muslimane”
Ndershmëria dhe besueshmëria: Profeti Muhamed ishte i njohur për
ndershmërinë dhe integritetin e tij. Edhe para se të merrte shpalljen hyjnore, ai
fitoi titullin "El-Emin", që do të thotë i besueshëmi, për shkak të reputacionit të tij
për vërtetësinë dhe besueshmërinë. Besueshmëria e tij vlerësohej aq shumë sa
njerëzit do t'i besonin atij gjërat e tyre me vlerë dhe çështjet e
rëndësishme.”Kush na mashtron, nuk eshte prej nesh.”- Profeti Muhamed paqja
qoftë mbi të.
Dhembshuria dhe mëshira: Dhembshuria dhe mëshira e Profetit nuk kishin
kufij. Ishte i shqetësuar për mirëqenien e gjithë krijimit dhe shfaqte ndjeshmëri
të pamasë ndaj të tjerëve. Tregoi mëshirë edhe ndaj kundërshtarëve të tij dhe u
përpoq t'i udhëzonte ata në rrugën e drejtësisë nëpërmjet mirësisë dhe
dhembshurisë. Transmetohet nga Aishja – bashkeshortja e tij- se një grup
hebrenjsh kërkuan leje për të vizituar Profetin dhe kur u pranuan, ata thanë:
"Vdekja qoftë mbi ty!" Unë u thashë atyre: “Vdekja dhe mallkimi i Allahut qoftë
mbi ju!” Pejgamberi paqja qoftë mbi të ka thënë: “O Aishe, Allahu është i butë
dhe e do butësinë në të gjitha çështjet. Në një transmetim tjetër, Pejgamberi
paqja qoftë mbi të ka thënë: “O Aishe, duhet të jesh e butë dhe të ruhesh nga
fjalët e ashpra”.
Drejtësia: Profeti Muhamed paqja qoftë mbi të ishte një shembull i drejtësisë. I
trajtoi të gjithë në mënyrë të drejtë dhe të paanshme, duke siguruar që drejtësia
të zbatohej në të gjitha çështjet. Theksoi rëndësinë e drejtësisë dhe trajtimit të
barabartë, pavarësisht nga prejardhja apo statusi i një personi. Aisha tha: "Një
grua nga Beni Makhzumiya vodhi dhe njerëzit thanë: "Kush mund të
ndërmjetësojë tek Profeti paqja qoftë mbi të për të?" Foli Usama bin Zejdi per te.
Profeti tha: "Nëse ndonjë njeri me emër nga bijtë e Beni Israilit vidhte, ata e
falnin atë, por nëse vidhte një i varfër, do t'ia prisnin dorën, por unë do t'ia prisja
edhe dorën Fatimes (d.m.th. vajzës së Profetit) nëse ajo do të vidhte".
Durimi: Profeti paqja qoftë mbi të tregoi durim të jashtëzakonshëm përballë
sfidave dhe fatkeqësive. Vështirësitë, persekutimet dhe refuzimet i duroi me
durim dhe këmbëngulje. Durimi i tij shërbeu si burim frymëzimi për shokët e tij
dhe vazhdon të frymëzojë miliona njerëz sot. Gjatë viteve të hershme të Islamit,
Profeti Muhamed paqja qoftë mbi u përball me persekutim dhe kundërshtim të
ashpër nga fisi Kurejsh në Mekë. Duke kërkuar mbështetje dhe mbrojtje, ai
vendosi të vizitojë qytetin e afërt të Taifit, duke shpresuar se njerëzit e ketij
qyteti do ta pranonin mesazhin e tij. Megjithatë, banorët e Taifit reaguan me
armiqësi dhe dërguan fëmijët dhe skllevërit e tyre për ta përzënë atë nga qyteti.
E goditën me gurë dhe e shane, duke i shkaktuar dhimbje të mëdha fizike dhe e
poshtëruan. Ndërsa Profeti Muhamed paqja qoftë mbi iku nga qyteti, ai kërkoi
strehim në një kopsht aty pranë. I gjakosur dhe i tronditur emocionalisht, ai ju
drejtua Zotit me kete lutje: “O i Adhuruari im ! Vetëm Ty të qahem për dobësitë e
mia! Takti dhe mënyrat e mia me njerëzit janë të pakta, të dobëta. Sa i shpërfillur
qenkam tek njerezit! Ti je më i Mëshirshmi i të mëshirshmëve! Ti je Zoti që
kujdeset për të dobëtit. Ti je Zoti që kujdeset për mua! O Zoti im! Tek kush po më
lë të mbështetem?! A mund të gjendet mbështetja tek i largëti, që më trajton me
vrazhdësi e ashpërsi!? Po tek armiku, që më ka nën kontroll?! Ti të mos jesh i
zemëruar ndaj meje, se për asgjë tjetër nuk pyes! Nuk kam aspak dyshim se
mbrojtja dhe ruajtja Jote është shumë më e madhe dhe më afër meje (se
zemërimi Yt)! O Allah! Kërkoj mbrojtje dhe strehim në dritën e Fytyrës Sate, prej
së cilës janë ndriçuar errësirat dhe është zbukuruar çdo skaj i dynjasë dhe
ahiretit. Unë kërkoj mbrojtje që të mos më prekë zemërimi Yt e të më kapë
hidhërimi! Unë do të kërkoj kënaqësinë Tënde derisa Ti të kënaqesh! Porse nuk
kam fuqi dhe nuk mund ta ndryshoj gjendjen, veçse me ndihmën e suksesin që
vjen prej Teje!”. Pikërisht në këtë moment iu shfaq engjëlli Xhebrail dhe i ofroi
ndihmë, duke thënë se nëse Profeti paqja qoftë mbi dëshironte, Allahu do ta
urdhëronte engjëllin e maleve që t'i bashkonte malet që rrethojnë Taifin, duke
shtypur njerëzit e tij. Megjithatë, Profeti Muhamed paqja qoftë mbi e refuzoi
ofertën, duke shfaqur karakterin dhe mëshirën e tij të jashtëzakonshme. Në vend
të kësaj, ai u përgjigj me dhembshuri, duke shprehur shpresuar se njerëzit e Taifit
një ditë do të pranonin Islamin dhe do të bëheshin besimtarë. Ai e kuptoi se
refuzimi dhe keqtrajtimi i tyre ishin më shumë për shkak të injorancës së tyre për
të vërtetën, sesa për shkak të armiqësisë personale. Ai zgjodhi faljen në vend të
hakmarrjes, duke theksuar rëndësinë e durimit dhe fuqinë e ndryshimit pozitiv
nëpërmjet edukimit dhe udhëzimit.
Bujaria: Profeti Muhamed paqja qoftë mbi të ishte tepër bujar dhe me
gatishmëri u jepte atyre në nevojë, pavarësisht nga besimi apo prejardhja e tyre.
Ai inkurajoi ndjekësit e tij që të jenë bujarë dhe bamirës ndaj të tjerëve. Sa herë
që i Dërguari i Allahut paqja qoftë mbi i kërkohej diçka nga dikush që do të
pranonte Islamin, ai e jepte atë. Një burrë erdhi te Profeti paqja qoftë mbi dhe ai i
dha atij një kope delesh të shpërndara midis dy maleve. Kur u kthye te populli i
tij, u tha atyre: "O populli im, pranojeni Islamin sepse Muhamedi jep si ai që nuk
ka frikë nga varfëria". Disa njerëz do ta pranonin Islamin vetëm për përfitime të
kësaj bote, por së shpejti Islami bëhet më i dashur për ta se bota dhe gjithecka
ne te.
Falja: Pejgamberi i fali ata që i bënë padrejtësi, edhe kur kishte fuqi të hakmerrej.
Ai u përpoq të krijonte një mjedis faljeje, pajtimi dhe harmonie. Ai theksoi
rëndësinë e faljes dhe inkurajoi ndjekësit e tij që të falin të tjerët dhe të kërkojnë
falje vetë.
Modestia dhe thjeshtësia: Pavarësisht se ishte udhëheqës i një komuniteti në
rritje, Profeti bëri një jetë modeste dhe të thjeshtë. Ai hodhi poshtë luksin e kësaj
bote dhe pasuritë materiale, duke preferuar një mënyrë jetese të përulur.
Thjeshtësia e tij rezononte me ndjekësit e tij dhe ilustron rëndësinë e shkëputjes
nga dëshirat e kësaj bote. Njerëzit e pyesnin gruan e tij, Aishen, se si jetonte në
shtëpi. "Si një njeri i zakonshëm," përgjigjet ajo. “Ai fshinte shtëpinë, qepte rrobat
e tij, ndreqte sandalet e tij, i jepte uje deveve, milte dhitë, ndihmonte shërbëtorët
në punën e tyre dhe me ta hante; dhe ai shkonte e merrte atë që na nevojitej ne
tregu”.
Guximi: Një natë ata ishin në Medine, dhe ata dëgjuan një zhurmë jashtë
Medines, dhe njerëzit e Medinës menduan se ata po sulmoheshin. Pra, je në
shtëpinë tende dhe mendove se po të zënë pritë. Kështu njerëzit filluan të
përgatiteshin shpejt dhe te mblidhen në mënyrë që ata të mund të formojnë një
ushtri për të qenë në gjendje të luftojnë kundër. Në kohën kur njerëzit dolën,
morën shpatat e tyre dhe u hodhën mbi kuaj, profeti paqja qoftë mbi të po
kthehej me kalë nga periferia e Medinës, dhe ai ishte mbi kalin e tij pa shalë paqja
qoftë mbi të, ai tha:”Mos u shqetësoni, mos u shqetësoni, nuk ka gjë,
kontrollova”.

Gjurmët që ai ka lënë tek unë

Une personalisht kam nje lidhje shume te forte emocionale me te. E shoh mjaft
afer meje megjithse nuk e kam takuar kurre. Jeta e tij me ngushellon dhe me jep
force te vazhdoj edhe kur eshte e veshtire. Une jam pak gjaknxehte dhe
ndonjehere nuk i toleroj gabimet e te tjereve por kur shikoj ne jeten e tij se sa
shume vuajti ne Meke dhe kur çliroi Mekën nje burre nga ushtria e tij u ngrit e
thirri se sot ishte dita e shpagimit por i Dërguari i Zotit ja ktheu se sot është dita
e mëshirës e u tha mekasve që normalisht tani duhet te ishin robër lufte:“Shkoni
jeni të lirë. Ju them siç i tha Jusufi vëllezërve të tij: ‘Sot nuk ka qortim për ju.
Allahu do t’ju falë dhe Ai është më i Mëshirshmi nga të gjithë mëshiruesit’.” Nuk
mendoj se ndonjeri nga ne ka vuajtur aq shumë sa ai megjithatë shumica prej
nesh deshtojme ne te falurit, ne tolerance dhe ne vemendjen qe i japim e të
tjerve.

Për ta përmbledhur, Profeti Muhamed (paqja qoftë mbi të) shërben si një model i
përjetshëm për muslimanët dhe jomuslimanët. Karakteri i tij shembullor, natyra e
dhembshur dhe trimëria e palëkundur vazhdojnë të frymëzojnë miliona njerëz.
Nëpërmjet mësimeve dhe veprimeve të tij, ai theksoi rëndësinë e mirësisë,
drejtësisë dhe faljes, duke lënë një trashëgimi të pashlyeshme paqeje dhe
dhembshurie. Si muslimane, unë e shikoj jetën e Profetit Muhamed si një dritë
udhëzuese,duke u munduar të imitoj cilësitë e tij fisnike në udhëtimin tim në këtë
botë dhe me shpresën që të jem me të në Xhenet në botën tjetër. Le të
vazhdojnë mësimet e tij të ndriçojnë rrugën tonë dhe të nxisin botën per me
mire.