Nawierzchnie ceglaste

1. Nawierzchnia Mac-Adama 2. Nawierzchnia betonowa

- Szkocki inż. Mac – Adam metodą ślizgową

- Początki XIX w. - Metoda ślizgowa polega na

wbudowywaniu mieszanki za pomocą
- Pierwsza konstrukcja z klinujących się
kruszyw łamanych
- Mieszanki tego typu składają się z
jednofrakcyjnych warstw kruszywa
układanych na sobie w kolejności od
największej do najmniejszej
„klinujących” się nawzajem
- Pierwsza konstrukcja z tłucznia na
podłożu z piasku
- Podłoże dwuspadowe o spadkach
1:60 do 1:80

Rysunek 1 – Przekrój naw. Mac-Adama

a) warstwa wierzchnia grubości 2 cali z

tłucznia śr. 2.5 cm – zgęszczenie
wstępne przez ubijanie, ostateczne pod
ciężarem kół
b) dwie warstwy podbudowy – po 4 cale z
tłucznia o wymiarach do 3 cali
- Dobrym przykładem technologii
asfaltowej na zimno, stosującej takie
mieszanki jest powierzchniowe
utrwalanie.
- Nawierzchnie tego typu mają
początkowo po wykonaniu znaczną ilość
wolnych przestrzeni. Ilość ta pod
wpływem ruchu maleje, a nawierzchnia
zmniejsza swą grubość i zagęszcza się
dodatkowo. Podczas zagęszczania
następuje klinowanie się ziaren.
Rysunek 2 – Schemat metody z deskowaniem ślizgowym
maszyny, która formułuje nawierzchnię,
ograniczając ją z boków za pomocą
deskowań ślizgowych, będących częścią
składową maszyny.
- Temperatura powietrza i betonu: 25-5*C
- Nawierzchnię układa się na całej
szerokości lub połówkami. Jeżeli
szerokość nie przekracza 4.5 m, to
można układać na całej szerokości, nie
stosując szczelin podłużnych. Przy
szerokościach powyżej 4.5 m
nawierzchnie układa się połówkami,
stosując szczelinę podłużną
- Po ułożeniu nawierzchni, jej zagęszczeniu
należy wygładzić nawierzchnię za
pomocą deski mechanicznej lub ręcznie.

1
Nawierzchnie ceglaste
Po wykonaniu tej czynności nawierzchni
nadaje się odpowiednią teksturę.
Teksturowanie:
– ręczne lub mechaniczne przeciąganie w
kierunku podłużnym (równoległym do osi
jezdni) tkaniny jutowej
– przecieranie świeżo ułożonej mieszanki
betonowej stalową szczotką
– rowkowanie poprzeczne za pomocą
widełek metalowych
– przeciąganie juty lub rowkowanie podłużne
za pomocą grzebieni lub widełek ciągnionych
za jutą; rozstaw grzebieni ok. 15 mm,
– opóźnianie hydratacji cementu w górnej
warstwie świeżo ułożonej nawierzchni, a
następnie wypłukanie niezwiązanej warstwy
zaprawy cementowej strumieniem wody lub
wyszczotkowanie.
- Ze względu na to, że beton wykazuje
wrażliwość na działanie wpływów
termicznych oraz wilgotnościowych w
celu redukcji tych wpływów w
nawierzchniach betonowych stosuje się
system szczelin.
- Ze względu na usytuowanie szczeliny
dzielimy na: podłużne i poprzeczne
SZCZELINY PODŁUŻNE
- szczeliny podłużne stosuje się w
przypadku jezdni o szerokościach
większych od 4.5 m.
- Szczeliny nacina się na 1/3 do 1/4
grubości płyty
- Pierwsze cięcie – 7 do 14 godzin po
ułożeniu nawierzchni
- Drugie po osiągnięciu 12MPa
wytrzymałości – grubość 6 do 10 mm
- Szczeliny podłużne oczyszcza się, ścianki
szczeliny konserwuje środkiem
gruntującym i zalewa masą zalewową
na zimno lub na gorąco.
SZCZELINY POPRZECZNE
- Umożliwiają płytom skurcze, które
mogą się pojawiać pod wpływem zjawisk
chemicznych i zmian temperatury
- Minimalna odległość pomiędzy
szczelinami skurczowymi wynosi 1 m, a
maksymalna jest równa 23-krotnej
grubości płyty
- Szczeliny poprzeczne (pozorne) wycina się
w twardniejącym betonie
- Pierwsze cięcie wykonuje się na szerokość
3 mm i głębokość od 1/3 do 1/4 grubości
płyty, a drugie poszerzające na szerokość
od 8 do 10 mm i głębokość 30 mm.
3. Lepiszcze gumowo-asfaltowe
- Lepiszcze gumowo-asfaltowe definiuje
się jako mieszaninę lepiszcza
asfaltowego, gumy z zużytych opon
samochodowych oraz dodatków
obniżających lepkość, w której składniki
gumowe stanowią co najmniej 15% m/m
lepiszcza modyfikowanego i wchodzą w
reakcję z gorącym asfaltem, znacznie
zwiększając objętość.
POLEPSZONE WŁAŚCIWOŚCI LEPISZCZA
- Wzrost temperatury mięknienia
- Korzystne rozszerzenie
temperaturowego zakresu plastyczności
do ponad 60*C
- Wzrost lepkości dynamicznej
- Poprawa kohezji asfaltu
modyfikowanego – badanie ciągliwości
- Wzrost nawrotu sprężystego o ponad
70%
ZASTOSOWANIE
- Pokrowce nawierzchniowe SAM
(utrwalenie powierzchniowe)
- Wiązania międzywarstwowe SAMI
2
Nawierzchnie ceglaste
- Masy zalewowe do wypełniania szczelin
dylatacyjnych
- Warstwy wodochronne
- MMA o strukturze otwartej (50-60%
więcej lepiszcza)
- Mieszanki o uziarnieniu nieciągłym (40-
50% więcej lepiszcza)
- Warstwy ścieralne
4. Typy reologiczne asfaltu
- Żel: dużo asfaltenów i miceli. Asfalty
utlenione i przemysłowe PI > 2 (1)
- Zol: mało asfaltenów i miceli. Wysoka
wrażliwość temperaturowa, odporne na
starzenie PI < -2 (-1)
- Zolo – Żel: optymalne właściwości.
Lepkosprężystość w szerokim zakresie
temperatur, odporne na deformacje i
starzenie -2 (-1) < PI < 2 (1)
5. Asfalt lany
- MMA składająca się z mączki mineralnej,
piasku, grysu oraz asfaltu, układana
mechanicznie, wstępnie zagęszczana
deską wibracyjną
- Objętość wypełniacza i lepiszcza jest
większa niż objętość wolnych
przestrzeni. (nie wymaga zagęszczania w
czasie wbudowywania)
- Wyższa zawartość grysów (55-57%),
wyższa zawartość piasku łamanego oraz
niższa zawartość asfaltu (7.5-8.5%)
- Uszorstniana grysem asfaltowym
wtłaczanym lekkim walcem w gorącą
warstwę
- Używany najczęściej do nawierzchni
mostowych
BADANIA:
- Penetracja stemplem i jej przyrost po
następnych 30 min
- Wymagania: minimalne i maksymalne
zagłębienie trzpienia, maksymalny
przyrost zagłębienia po 30min
6. Stabilizacja gruntu cementem
- Stworzenie mieszanki cementowo-
gruntowej, która w procesie zmieszania
rozdrobnionego gruntu z optymalną
ilością cementu i wody oraz zagęszczeniu
jest bardziej wytrzymała na obciążenia i
działanie czynników atmosferycznych.
- Cement używany do stabilizacji to CEM I
do IV (portlandzki itd.) w zawartości 6-
10%
- Woda pitna może być stosowana bez
ograniczeń, w innych wypadkach należy
wykonać badania chemiczne.
- Decydujące kryterium przydatności
gruntu do stabilizacji – ocena
wytrzymałości na ściskanie gruntu
stabilizowanego po 7 i po 28 dniach
WYKONANIE
- W stacjonarnych betoniarkach lub
mieszarkach:
- Gwarancja mieszanki homogenicznej
- Większa kontrola produkcji
- Mieszanka produkowana z wilgotnością
optymalną bezpośrednio do wbudowania na
drodze
Metoda in-situ:
1. Wzruszenie i rozdrobnienie gruntu
rodzimego
2. Wyrównanie i rozłożenie
ewentualnych dodatków i
wymieszanie ich z gruntem
3. Rozłożenie cementu
4. Wymieszanie gruntu z cementem na
sucho
5. Zwilżenie mieszanki cementowo-
gruntowej optymalną ilością wody
6. Wyprofilowanie mieszanki
cementowo-gruntowej
3
Nawierzchnie ceglaste

7. Zagęszczenie mieszanki cementowo- 4. Mieszanie i składowanie gotowej

gruntowej
8. Pielęgnacja wykonanej warstwy
Zalety:
- możliwość wykonania nawet
prostym sprzętem rolniczym
- stosunkowo niskie koszty
Wady:
- brak jednorodności mieszanki
mieszanki
a. Wszystkie składniki ważone są w
odpowiednich wagach, w odpowiedniej
kolejności i żądanej ilości, a następnie
dozowane do mieszalnika, gdzie
następuje ich mieszanie przez
wymagany okres czasu.
b. Gotowy produkt może być ładowany
bezpośrednio na samochody lub przez
pewien czas przechowywany w
izolowanym zasobniku.

- Orientacyjne grubości warstwy:

15 cm – mieszanie na miejscu
18 cm – mieszanie na miejscu sprzętem
specjalistycznym
22 cm – mieszanka wytworzona w
mieszarce

7. Proces technologiczny
wytwarzania MMA
1. Składowanie i wstępne dozowanie
kruszywa
a. Podstawowy surowiec w postaci
kruszywa o różnej frakcji dostarczany
jest do zbiorników surowca. Następnie
jest dozowany na taśmociąg, którym
transportowany jest do bębna suszarki.
2. Suszenie, podgrzewanie i odpylanie
kruszywa.
a. Zadaniem suszarki jest podgrzanie
kruszywa do odpowiednio wysokiej
temperatury. Dodatkowo kruszywo jest
odpylane.
3. Sortowanie i dozowanie gorącego
kruszywa, asfaltu i dodatków
a. Podgrzane kruszywo transportowane
jest do wielopokładowego sortownika,
gdzie następuje jego rozdzielenie na
poszczególne frakcje.
b. Materiał pobierany jest do dalszego
etapu produkcji. Składnikami, które też
biorą udział w tym procesie są także
wypełniacze, asfalt, dodatki
uszlechatniające, a także materiały z
odzysku.
4