Αρχιμανδρίτης Δημήτριος Πολιτάκης

Ιεροκήρυκας Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

Κυριακή των Θεοφόρων 318 Πατέρων Α΄ Οικ. Συνόδου

( Πράξ. 20, 16-18, 28-36 )

«Παράδειγμα μίμησης»

Στη σημερινή αποστολική περικοπή η οποία έχει παρθεί από το

βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, διαπιστώνουμε ότι ο μεγάλος
απόστολος των εθνών Παύλος βρίσκεται στη Μίλητο για να διδάξει τους
πρεσβυτέρους της Εκκλησίας.
Ο Παύλος παρακάμπτει την Έφεσο, επιθυμεί να φτάσει νωρίτερα
στα Ιεροσόλυμα ώστε να προλάβει την ημέρα της Πεντηκοστής.
Κατά την παραμονή του στη Μίλητο κηρύττει και διδάσκει το
λόγο του Θεού στο λαό και στους εκεί πρεσβυτέρους, αλλά και στους
πρεσβυτέρους της Εφέσου τους οποίους έχει καλέσει να συμμετάσχουν
σε αυτήν τη συνάντηση και τους τονίζει ότι οφείλουν να είναι πολύ
προσεκτικοί σε όσα κηρύττουν, και σε ό,τι κάνουν.
Ο Παύλος τους διαβεβαιώνει ότι εκείνος που τους επέλεξε και τους
τοποθέτησε ως υπεύθυνους για τη διακονία της Εκκλησίας που ίδρυσε,
έσωσε και αγίασε με το Αίμα Του ο ίδιος ο Χριστός, είναι το Άγιο
Πνεύμα, γι’ αυτό οφείλουν να είναι πάντα προσεκτικοί και να έχουν ως
παράδειγμα τον ίδιο που επί τρία χρόνια τους νουθετούσε καθημερινά,
τους δίδασκε, τους φρόντιζε πνευματικά, ώστε να αποφύγουν κάθε
κίνδυνο, κάθε εκτροχιασμό και όποια παρέκκλιση από την αλήθεια.
Ο Παύλος επιθυμεί να τους προετοιμάσει πνευματικά, άλλωστε
γνωρίζει την ύπαρξη ορισμένων πλανεμένων ανθρώπων που θα
προσπαθήσουν με κάθε τρόπο, διαστρέφοντας την αλήθεια του
κηρύγματος, να παρασύρουν και να αφανίσουν τις ψυχές πολλών πιστών,
οδηγώντας τους στο ψέμα και στον πνευματικό όλεθρο.
Ο Παύλος επισημαίνει όλους τους κινδύνους και αναφέρει ότι
έζησε και πορεύθηκε ελεύθερος, απαλλαγμένος από τον κίνδυνο του
πειρασμού που δημιουργούν τα υλικά αγαθά και οι ανέσεις του κόσμου
τούτου : «ἀργυρίου ἤ χρυσίου ἤ ἱματισμοῦ οὐδενός ἐπεθύμησα».
Ο απόστολος Παύλος έζησε απόλυτα ελεύθερος από τα φθαρτά,
γι’ αυτό απέκτησε τη Χάρη και έγινε όργανο στα χέρια του Θεού,
καθαρός από κάθε άποψη, δυνατός, αδέσμευτος και αδούλωτος.
 Γνωρίζουμε ότι ο Παύλος υπήρξε εργατικός, τα χέρια του ήταν
ροζιασμένα από την επίπονη εργασία του σκηνοποιού, εργάστηκε
σκληρά για να διδάξει στους πιστούς την αλήθεια του Θεού αλλά και για
να ζήσει ο ίδιος και οι σύντροφοί του, γι αυτό ξεκαθαρίζει προς όλους :
«αὐτοὶ γινώσκετε ὅτι ταῖς χρείαις μου καὶ τοῖς οὖσι μετ᾿
ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες αὗται». Δηλαδή : «εσείς οι ίδιοι γνωρίζετε
ότι, στις ανάγκες εκείνων που ήταν μαζί μου, υπηρέτησαν αυτά τα
χέρια».
Ο Κύριος μας χάρισε ολόκληρο τον εαυτό Του και εμείς τον
παραδώσαμε στο Σταυρό, στο θάνατο. Ο Χριστός μας χάρισε με το
θάνατο και την Ανάστασή Του τη σωτηρία μας, την ατελεύτητη αιώνια
ζωή και αυτό που ζητάει από μας είναι μόνον η προσήλωσή μας, η
εμπιστοσύνη στα λόγια Του, η σωστή και άνευ σκανδάλων παρουσία και
προσφορά μας στην Εκκλησία Του.
Ο Παύλος προτού αναχωρήσει από τη Μίλητο, γονατίζει και
προσεύχεται μαζί με όλους τους πρεσβυτέρους. Με αυτήν την κίνηση
δείχνει ότι πριν από όποια πράξη, ενέργεια ή δραστηριότητά μας πρέπει
να καταφεύγουμε στην προσευχή που αποτελεί τη ζωντανή συνομιλία,
την πραγματική επικοινωνία μας με τον Ουρανό.
Φίλοι μου ...
Όλοι οι άγιοι, οι άνθρωποι του Θεού, ήταν και συνεχίζουν να
αποτελούν αιώνια παραδείγματα για κάθε άνθρωπο που επιθυμεί να
βιώσει την πραγματική Χάρη και την ατελεύτητη χαρά του Παραδείσου.
Ένα μεγάλο παράδειγμα απλότητας, ταπεινότητας, εργατικότητας,
αγιότητας, πίστης, αγάπης, ακτημοσύνης, προσφοράς, υπομονής και
πνευματικής δύναμης είναι και ο ουρανοβάμων απόστολος του Χριστού
Παύλος.
Ένα ζωντανό και αιώνιο παράδειγμα για όλους τους πιστούς, για
όλους εμάς τους ανθρώπους που λησμονήσαμε ότι η μεγαλοπρέπεια
φανερώνεται περίτρανα μέσα στην απλότητα και στην προσφορά, ενώ ο
ίδιος ο Κύριος είπε : «Μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν».
Ας μιμηθούμε τους αγίους ανθρώπους του Θεού και τον μεγάλο
απόστολο Παύλο, αλλά και τους αγίους Πατέρες τους οποίους
εορτάζουμε σήμερα, εκείνους που συγκρότησαν την Α΄ Οικουμενική
Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας, με την οποίαν  η Εκκλησία εισήχθη σε
μια νέα περίοδο συνοδικής έκφρασης της εκκλησιαστικής συνείδησης,
απαντώντας στο θεμελιώδες ερώτημα της σχέσης Πατέρα και Λόγου.
Ας μιμηθούμε το παράδειγμά τους, ώστε να μην παραμείνουμε
δέσμιοι μίας φρικτής καθημερινότητας που θα μας μεταβάλλει από
εικόνες του Θεού, σε πρόσωπα δυσειδή, αχάριστα και προσωπικότητες
πλαστές άνευ Χάριτος Θεού ...
Η επιλογή είναι δική μας!