Lecture Notes on Systems Theory Part 2

II. May ilan pang mahahalagang ideya si Luhmann na kaugnay ng mga nabanggit sa taas. Sa kanyang systems theory, ipinaliwanag ni Luhmann na bawat sistema ay nakikilala sa unique na operation nito. Each system follows a certain operational behavior. Society is as system that operates as communication. It cannot do so otherwise. Luhmann also argued that human beings are systems, that is, psychic systems or systems of consciousness. Of course, we are not only systems of consciousness, we are also living, biological systems because our physical being is comprised of organs (brain, heart, skin, bones, etc.) But humans are not social beings because of their physical makeup (syempre). They are social beings because they participate in (social) communication. It is not our brain cells that speak to another person, but our mind. Now, Luhmann did not exactly put it this way but for the sake of simplicity, my interpretation of what he was saying is because we have mind that can process meaning we are able to become social beings. Meaning is the realm where society and human beings meet. Communication is a communication of meaning (messages always contain meaning; even meaninglessness means something). It cannot be otherwise. Our human mind is a conscious system (constantly perceives impressions, sensations, etc.) that keeps on going because it is always aware of something. When humans interact (or communicate) they are conscious of the presence and appearance and message of the person s/he is interacting with. It cannot be otherwise. Kaya nga lang, sa pakikipag-usap natin sa kapwa tao, hindi lahat ng contents ng ating consciouness o mind ay naipapahayag sa usapan. Maaari pa nga na habang nakikipag-usap ka sa isang tao ay lumilipad ang isip mo sa ibang topic, isang topic na hindi mo biniverbalize sa kausap mo. Halimbawa sa klase, habang tinatanong ang estudyante at pinagre-recite, sumasagot na siya ng sagot (sagot: content ng isipan o memory) na gustong marinig ng teacher pero sa likod ng kanyang isipan ay minumura (mura: content din ng isipan) na niya ang teacher. What Luhmann wants to point out is that systems have and follow their unique manner of operation. It is how they identify themselves. Society operates as communication and individuals operate as consciousness. Together they constitute the realm of meaning. Although Luhmann suggested the idea that consensus is difficult to maintain, he nevertheless showed how it is possible for humans to understand each other. (The following is my own interpretation and not Luhmanns.) He enumerated several symbolically generalized media of communication that serve as platforms where understanding could take place. These are the following: Love (family), Money (economy), Power (politics), Truth (science), and Faith (religion). Ang mga ito ay maitututing rin na mga codes ng communication kung saan nagre-refer tayo parati para ma-distinguish kung anong klaseng interaction o communication ang nagaganap. Halimbawa, kapag nanliligaw ang isang binata, pag-ibig ang code na magkukonekta sa kanyang intensyon at sa interpretasyon ng nililigawang dalaga sa Engels C. Del Rosario Page 1

kanyang ginagawang paglalambing. Pananampalataya naman ang magkukonekta sa pagdarasal ng mga tao at pangangaral ng mga pari. Kapangyarihan naman ang mag-uugnay sa relasyon ng opisyal ng gobyerno at mga botante, etc. Ayon kay Luhmann, ang mga symbolically generalized media of communication na ito ay nagko-correspond sa tinatawag niyang mga function systems. Konting paliwanag muna uli sa relasyon ng system and environment bago tayo tumungo sa function (sub)systems. Sa mundo, napakarami ng posibilidad, napakarami ng mga nangyayari, napakarami ng naiisip at ginagawa at pinag-uusapan, napakarami ng interes, ng hilig, ng pamamaraan, etc (complexity). Sa bawat sandali napakarami ng pwedeng mangyari (contingency). For Luhmann, society had found a way to manage complexity by limiting the number of choices according to certain criteria. He thought of systems as observing and distinguishing mechanisms that selects possibilities in a certain way. In society, complexity is also very much present (especially in modern times), and because of this society needed to do something that can handle complexity. After differentiating itself from its environment, society as a system also differentiated itself into subsystems that fulfill specific operations. This is system differentiation. Society is the all encompassing communication system, but communication is not general communication, rather it is communication about something. Society as a system differentiated into subsystems to handle specific themes of communication. Thus, there is politics, family, science, law, economy, etc. (or what we conventionally call social institutions). Hindi ipinaliwanag ni Luhmann kung paano umusbong ang mga ito maliban sa pagsasabing umiiral ang mga subsystems para sa mga specific na functions. May tatlong uri ng social systems (communication systems) ayon kay Luhmann: Interaction system, Organization system, at Function system. Interaction system ang tawag niya sa personal, face-to-face communication sa pagitan ng mga tao (magka-date na nag-uusap; tumpukan ng barkada). Organization naman ang communication system na nagdi-distinguish sa tao kung siya ba ay (tapat) na member o hindi member. Function system naman ang mga subsystem ng lipunan na halos katulad na ng mga tinatawag nating social institutions. (Note: Luhmann preferred the term social systems rather than institutions). Ayon din sa kanyang systems theory, ang system differentiation ay may tatlong paraan ng pagkakaiba-iba (differentiation) na naging pinakatampok sa yugto ng kasaysayan. The primacy of one of these three types of differentiation shaped the character of our two archetypal sociohistorical eras: Traditional and Modern Society. Una ay ang Segmentary Differentiation. Ito ay pagkakaiba-iba batay sa pagkakapare-pareho (differentiation according to similarities). Ang mga sinaunang porma ng association sa ating bansa, ang mga balangay/barangay ay magandang example nito. Maraming barangay noon at ngayon. Magkakaiba man sila ng kultura, teritoryo at mga myembrong nasasakupan, pare-pareho halos ang sila. Para silang segments sa katawan ng bulati na hatiin mo man sa dalawa o tatlo ay bulati pa rin. Kung ang isang barangay ay community ng mga hunters, ganon din ang sa Engels C. Del Rosario Page 2

susunod na barangay. Pare-pareho lang halos ang mga activity nila. Isolated ang mga communities na ito sa isat isa. Hindi nila kailangan ang ibang barangay o tribu para mabuhay sila. Malaki ang tendency sa isang lipunang differentiated segmentally na itrato ng mga small communities na sila ang sentro ng mundo dahil silat sila rin ang nagkakasalamuha. Ang kanilang environment ay talagang ang natural environment. Sabi ni Luhmann, sa panahong ito, walang gaanong distinction o differentiation sa pagitan ng system at environment (system = environment). Ang communication sa context na ito ay communication tungkol sa kanilang sarili na walang awareness ng pagiging iba nila sa iba. Kahit mismo ang mga natural objects ay itinuturing na parte ng social communication. Sa ganitong context naging posible ang pagsamba sa mga natural object at spirits. Pangalawa ay Stratified/Hierarchical Differentiation. Ito naman yung uri ng pagkakaiba-iba batay sa mataas at mababa (superior/inferior). Naging posible ito (sa kasaysayan ng Europe) ng magsimula ang mga invasion at colonization ng mga empires. Pinakasikat na example nito ay ang mga ancient Greeks na d-in-istinguish ang sarili nila bilang civilized laban sa mga barbarians. Sa paghahating ito (civilized/barbarian) makikita ang distinction ng superiority/inferiority (hierarchy). Hindi lang sa pagitan ng Greeks at barbarians nakikita ang hierarchy o stratification, makikita rin ito mismo sa composition ng classes sa slave society ng Europe dati (king/subject; lord/servant; master/slave; citizen/slave; men/women; elite/masses). Sa Philippine history, ang example ay ang pananakop ng mga Kastila na nag-unite superficially ng ating mga dispersed at isolated barangays sa isang Spanish colony at nag-establish ng class divide (Kastila/Indio). Sa ganitong kondisyon, ang system ay hindi na equal sa environment (system > environment). Ang tingin ng mga nagookupa ng mga privileged strata ay sila ang representation ng lipunan (system) at ang mga nakakababa sa kanila ay itsapwera lamang (environment not privileged strata). Kasama rin sa uri ng differentiation na ito ang distinctions na core/periphery (city/province), kung saan tinitignan na ang mga nasa sentro ng civilization (cityzens) ang mataas kaysa sa mga rural residents. Ang communication sa context na ito ay communication among the privileged and the best at posible lamang ito kung merong made-designate na mababa at inferior. Ito ang lipunang adik sa pangangalaga ng mga status symbols (royal blood; artistic taste; wealth; power; elite education; etc) Sang-ayon sa account ni Luhmann ng societal evolution, ang lipunang dominated ng dalawang uri ng differentiation na to (segmentary at hierarchical) ay mga Traditional societies. Tanging ang lipunan lamang na kinatatampukan ng pangatlong uri ng differentiationFunctional Differentiationang matatawag na properly Modern. Before we go to the third type of differentiation, it is important to note that in Traditional Society, family, politics, and religion played an enormous part as directors of society. The royal family, the political rulers, and the high priests held tremendous powers over the other incipient institutions (e.g. science, economy, education and law). We can say that in those times the subsystems are not very much differentiated from one another. This provided the image of society as controlled by the few and usually those who hold privileged statuses in the overarching subsystems (e.g., religion and family). Ang lipunan na nahahati ayon sa Function (mahirap i-translate sa Tagalog ito) o sa gawain ay mas may kakayahang i-handle ang lumalagong complexity ng buhay Engels C. Del Rosario Page 3

lipunan, paniwala ni Luhmann. Sa Modern Society pinakatampok ang functional differentiation. Dito ang lipunan ay mas biyak-biyak according sa functions at hindi according sa kinabibilangang angkan o probinsya (segmentary differentiation) o sa status o taste (hierarchical differentiation). May mga function systems na equal sa isat isa (law, religion, family, science, etc.) pero magkaka-iba ang ginagawa o hinahandle na communication (function system = function system). Ang Law bilang isang functional subsystem ay nakalaan sa communication tungkol sa legal at illegal. Ang Science ay nakalaan sa mga usapin tungkol sa truth at falsehood. Sa ganitong condition, hindi masasabi na mas mahalag ang isang function kaysa sa isa dahil walang objective na batayan para sukatin ang importansya ng mga ito. Mas open-ended ang ganitong uri ng structure at mas nagto-tolerate ng further differentiation (diversity).

Engels C. Del Rosario

Page 4