Dare to Tame the Untamed (COMPLETED)

by iamyourlovelywriter

TEASER

Numbered Child Series #1

She wakes up every day wondering what happened to her and why is everything so new
as well. She wakes up each day feeling safe yet empty and was told not to trust
anybody. But hey, her empty days suddenly changed when someone knocks her door and
tells her...

"Keegan, I'm your ex-husband here's our marriage certificate as proof and I
want you back."

Who will she trust then her instinct that's telling her that he's not
telling the truth or her heart that starts to long for his presence to her life?

A HUSBAND WITH A TWIST!

a/n: completed

=================

Teaser

She wakes up every day wondering what happened to her and why is everything so new
as well. She wakes up each day feeling safe yet empty and was told not to trust
anybody. But hey, her empty days suddenly changed when someone knocks her door and
tells her...

"Keegan, I'm your ex-husband here's our marriage certificate as proof and I want
you back."

Who will she trust then her instinct that's telling her that he's not telling the
truth or her heart that starts to long for his presence to her life?

A HUSBAND WITH A TWIST!

<3 <3 <3

a/n: This will be written together with the last book of ZBS, minsan kasi
nakakaumay magsulat ng isang kwento kaya kailangan na may diversion pampawala ng
umay. Hindi ito kasing haba ng ZBS, maximum of 15 chapters lang siguro. Short story
lang talaga siya.

=================

PROLOGUE

PROLOGUE

NAME: Keegan Andres

AGE : 0.074 years' old

GENDER: Female

NATIONALITY: Filipino

BLOOD TYPE: B+

HEIGHT: 5 feet and five inches

WEIGHT: 45 kg

STATUS: Divorced/Separated

CODE NUMBER: K.E.G 7.3.7

OCCUPATION: Furniture Designer (Woods Inc)

EXPERTISE: Designing and creating weaponries

AFFILIATION: Generation Syndicate (G.S)

MOTHER'S NAME: Unknown

FATHER'S NAME: Unknown

HOBBIES: Sketching, Drawing, Sleeping, Target shooting

FAVE PLACES: Malls and coffee shops

FAVE DRINK: Lemonade

FAVE FOOD: Powdered milk

EDUCATION ATTAINMENT: B.S Psychology - Summa Cum Laude

DEFINE LOVE: F&*%$&%$#$%%$$%%5 ^_^

CONTACT IN-CASE OF EMERGENCY: Georgette Andres-Villaraga (+63) 9431430000

<3 <3 <3

A/N: Huwag niyo akong isumbong babies, nagtetest ang mga students kasi periodical
test nila pero nagsusulat ako at the same time. Ang boring ng walang ginagawa kundi
magbantay lang ang sarap sanang matulog kaya lang naalala kong ilang araw din pala
akong natutulog feeling flat na iyong likod ng ulo ko. Feeling ko lang naman iyon
pero saglit lang talaga ito sige dito na muna.

STATUS UPDATE: Maghahanap pa ako ng pwedeng ipangalan nitong husband with a twist
ni Keegan. lol.

PPS: Enjoy your day folks kahit na maulan kanina!

=================

1- Freedom

Chapter One

"KEE, nagawa mo na ba ang gusto mong gawin?" salubong ni Yvette sa kanya, nakasuot
na ito ng itim na leather jacket at leather pants. Her friend is ready and she
needs to be ready as well. Napatingin siya sa kanyang mga daliri, wala ni isang
palamuti na nandodoon dahil ibinalik na niya sa tunay na may-ari. It wasn't hers on
the first place and she needs to let go of the past for her to move on. And these
people, she watches her friends do their jobs, do the right thing, is her future.
Kung anuman ang magiging kahihinatnan sa gagawin nila handa na siya.

"Yes." Tinanggal niya ang suot na black high heels at pinalitan iyon ng rubber
shoes. Hinubad niya ang kanyang suot na dress at pinalitan ng leather jacket at
pants katulad ng suot ni Yvette. "Nasaan na si Sydney?"

"Kasama ng mga pulis, they need Sydney there for surveillance."

Tumango siya sa kakayahan ng kaibigan niya siguradong magiging asset ito ng mga
pulis. "Uly?" Malungkot na umiling ito sa kanya, alam niya ang ibig sabihin ng
iling na iyon. "We need to trust Ulysses, Vette. I know we can trust him I put all
my trust to him."

Bumuntong-hininga lamang si Yvette sa kanyang sinabi pero hindi na nagsalita laban

sa kapatid nila. Alam niyang may rason kung bakit nagawa ni Uly ang bagay na ito
naniniwala siya. Nakakatawang kung sino ang pinaka-unang nanghusga sa lalaking
kinikilala nilang kapatid ay siya pa ang naniniwala pa rin dito hanggang ngayon.

"Here." Ibinigay nito sa kanya ang

isang maliit na baril, she knew the gun she made it. It's a small gun where they
can hide in any part of their bodies, hindi iyon nasesense ng kung anumang metal
detectors dahil iba ang ginamit niya doon. Hindi pa niya naibibigay sa big boss
nila ang design sa kanya lang talaga iyon at balak nga niya iyong sirain kaya lang
nagbago ang isip niya. Magagamit pala niya iyon ngayon at hindi rin iyon pwedeng
mapunta sa kamay ng mga masasam ang loob dahil siguradong gagamitin lang iyon sa
masasamang balak nila. The power of the gun is comparable to machine guns. Kahit
daplis lang ng baril ay pwedeng ikamatay dahil may nababalutan ng poisonous powder
ang buong katawan ng bala ng baril. Tatlong bala lang ang meron doon dahil sa liit
ng kaha pero pwede na iyon in-case of emergency.

Mula sa kahon na itinago niya sa ilalim ng kanyang kama ay binuksan niya iyon at
kumuha ng isang normal na baril para at isinuksok sa likod ng kanyang suot na
leather pants. "Get one." Utos niya kay Yvette na napapangisi habang nakatingin sa
koleksyon niya ng mga baril.

"Wow, bakit hindi mo idinisplay?"

"Walang lisensya ang mga iyan gusto mong makulong nga tayo?"

Malakas na tumawa si Yvette pero bakas sa mga mata nito ang lungkot at takot na
pilit nitong nilalabanan. "Bakit sa tingin mo ba anong mangyayari sa atin
pagkatapos nito?" baling nito sa kanya. "It's either we die or we'll be rotten in
jail."

Tama si Yvette, alam nila kung ano ang kahihinatnan nila kaya nga naghahanda na
siya. Inaalala niya ang mukha ng lalaking iyon ng makita

siya gusto niyang matawa dahil mukhang hindi nito inaasahan na makita siya kanina.
Nandoon pa rin ang galit niya sa ginawa nito she will never forgive him for ruining
her life and for ruining her everything. Dapat ay wala siya ngayon dito kung hindi
lang nito sinira ang lahat at may gana pa talaga itong titigan siya ng ganoon?
Mabuti nalang at hindi na magkukrus muli ang landas nila because she already gave
up her past.

"How about these bombs?"

"Si Clime na ang bahala sa mga explosives it's her expertise."

Ngumiwi lang ito. "Kapag sinabi mong explosive niya may balak ka bang mawala ang
isang isla sa Pilipinas?"

"We don't have any choice at all if only Uly was here he will tell us what to do."

Yvette snorted, "If he was here but he chooses to leave us and her." Tukoy nito sa
babaeng iyon.

"Let's not talk about this we need to go now we need to save 'her' right? Walang
sibilyan na dapat madamay sa buhay natin this should be us."
 "Si Gette is she well protected?"

Tumango siya. "Nakausap ko na si Ashton, they are safe with their kids. Gette
doesn't know si Ashton lang ang may alam nito and he promised not to tell Gette
until this is over." Yvette grabbed her phone and answered whoever call it was.

"Tara na tayo na lang ang hinihintay." Napatingin siya kay Yvette ng hindi ito
sumunod sa kanya sa halip ay napatingin ito sa maliit na vial na hawak nito.
Mabilis niyang nilapitan ang kasama at inagaw ang vial na iyon. "No."

"It can

help."

"This won't help us. Marami ang pwedeng mapahamak kapag-kapag nakawala ang mga ito
sa hangin." Hindi umimik si Yvette. Yvette's expertise is more on developing
microorganisms. Kasali na ang pagdedevelop ng mga viral infection sa hangin o kaya
ay sa tubig at ito lang din ang may alam kung paano gawin ang antidote.

"Damay-damay lang ito--." Isang malakas na sampal ang pinakawalan niya upang
matauhan ito.

"Napasali tayo sa sindikato hindi dahil gusto natin kundi napilitan tayo, wala
tayong pera pangtubos ng sarili natin kaya natin ito ginagawa. Marami ang hindi
nakakaintin sa sitwasyon natin. Most of them condemned us for our sins but we
shouldn't do something that would hurt other people."

Yvette sighed. "I have the antidote."

"Kapag tayo namatay paano mo pa maibibigay ang antidote?"

"You win." Kinuha nito sa kanya ang vial. "But this is mine so I will keep this
and if there is a need to use them I will use them." Seryosong ani nito.
Sisiguraduhin niyang hindi nito magagamit ang bagay na iyon.

Sabay silang lumabas at sinuot ang helmet ng kanyang motorsiklo, sumampa siya at
sumunod ito at mabilis iyong pinaandar.

"West Keegan, ninety-nine degrees." Yvette shouted at her. Habang umaandar ang
motor ay ganoon din ang bawat himaymay ng kanyang katawan. Kinakabahan siya sobrang
kaba ang nararamdaman niya. Natatakot siya sa pwedeng kalabasan nitong gagawin niya
pero para din ito sa kanya at sa kanyang mga kasama. Kung walang kikilos walang
magbabago.

"We are here." Huminto sila sa pinakasulok na bahagi ng lumang compound. Sa unang
tingin akala mo ay pangkaraniwang compound lang iyon pero kapag nalaman mo ang
sekreto na nakapalibot sa bawat bahagi ng compound malalaman mong hindi karapat-
dapat na mag-exist ang ganoong lugar. "Isuot mo ito Kee." Isinuot niya ang ibinigay
ni Yvette na maliit at wireless na earphone sa likod ng kanyang teynga. "Hear me?"

"Loud and clear." This is Ulysses creation, a micro earphone if only he is here
with them things would be easier. Kung saan man ito ngayon alam niyang binabantayan
sila nito kahit hindi sila magkadugo ay alam nilang magkaugnay ang kanilang buhay.

"Vette, Kee, can you hear me?" she adjusted it a little upang pagtakpan ang gulat
ng marinig ang boses ni Syd sa kabilang linya.
 "Yes." Sabay na sagot nila ni Yvette.

"Good, guys, trust me okay. I know you know the way but I want you to follow my
lead."

Kahit na anong sabihin ni Syd ay susundin nila they don't have any choice at all.
"Ang mga pulis na iyan pwede ba naming pagkatiwalaan?" isang malakas na tikhim ang
narinig nila dahil sa tanong niya.

"Yes Ms. Keegan you can trust us." Hindi siya nagsalita ng marinig ang boses ni
General Anderson.

"We are doing this because you promised us something General. I hope you'll do
your end of the bargain after this."

"Trust me and the police Keegan." Isang malakas na tawa ang pinakawalan niya sa
sinabi nito.

"May dalawang tao akong hindi pinagkakatiwalaan

general at isa na doon ang mga pulis." Tumingin sa kanya si Yvette na nakakunot ang
noo. "We are risking our lives here not because you wanted this to end, we want
this to end and earn what we year ever since. Sana pagkatapos nito huwag niyong
ipagkait ang bagay na gusto naming lahat na makuha."

"Just this once Miss, trust us." She sighed loudly.

"Lead the way Syd." Naglakad na sila papunta sa gate ng compound. Bawal ang kotse
sa loob, bawal ang camera, bawal ang mga armas na walang barcode ng GS, bawal ang
cellphone o anumang transmitting devices.

"Please enter your identification number." Nagkatinginan sila ni Gette ng marinig

ang pambungad na bati ng main security system nila. Bawat isa sa kanila ay may
special identification number.

"Me first." Yvette encoded her passcode, composed of rumbled words and letters in
different cases.

"Identification validated, please enter your thumb pattern." Yvette pressed her
left thumb, right middle thumb and left pinky thumb on the screen. "Thumb pattern
is correct. Face the screen for facial validation."

"Nakakaasar talaga itong validation pwede namang sabihin na huwag kang pumasok ang
dami pang kaartehan sa katawan." Reklamo ni Yvette. Pasimple niya itong siniko
dahil baka marecord ng system ang sinabi nito.

"Y.T.E 739 you may enter now."

"Sa wakas!" nakapasok na si Yvette at dahil hindi siya pwedeng magtail tagging
kaya agad siyang sumunod sa mga ginawa nito.

"K.E.G 737 you may enter now."

Bumukas ang gate para sa kanya at saka siya pumasok, kapag hindi nafeel ng sensor
ang presence niya sa loob ng limang Segundo ay muling sasara iyon at hindi na siya
pwedeng pumasok pa ng mga tatlong oras. Kailangan nilang maging alisto.
 "I.D po ma'am." Pigil sa kanila ng guard.

"Kaasar talaga dito sa compound hindi pa ba sapat iyong dami-daming steps sa may
gate tapos hihingan pa tayo ng I.D?" Inis na bulong ni Yvette pero nakangiti naman
sa guard. She gave her a silent signal telling her to do the next step.

"Here." She showed the guard her identification card, the guard needs to tap their
I.D's in a validating sensor. Tumango si Yvette at sumunod sa guard na may bitbit
ng ID niya.

"Here's my I.D-arrayyy!" gusto niyang matawa ng makita ang over acting nitong
pagkakadapa sa paanan ng guard. "Help me sir guard ang sakit ng binti ko." Instinct
na rin siguro ng mga guards na saklolohan ang magagandang babae kaya agad itong
yumuko habang siya ay kunwari mabilis na lumapit sa kaibigan upang tulungan din
ito.

"Yvette are you--." Pero siya naman ang natapilok at natumba sa mismong likod ng
guard. "Sorry." Nakangiting bulong niya kasabay ng pagdikit ng kanyang palad sa
likod ng leeg ng guard. Isang mahinang ungol ang pinakawalan nito bago ito tuluyang
napapikit at nawalan ng malay. Tiningnan niya ang maliit na karayom na nasa harap
ng kanyang palad. "Effective."

"Hahalikan ko talaga si Gette dahil sa inventions niya

pero hindi na muna ngayon." Ibinalik niya ang takip ng karayom upang hindi siya
matusok. May lamang pampatulog ang karayom na iyon nakatago sa suot niyang
singsing. Naging madali sa kanila ang pagpasok, wala ni sinuman sa loob ng compound
lalo na at wala naman silang kahina-hinalang ginagawa. Sila ang pinakahuling
papasok ng compound o head quarters sa kanila.

Nahack na ni Syd ang surveillance system ng kanilang HQ ay hindi na mapapansin

mula sa main system na may mga nakaantabay na pulis sa labas at naghihintay lamang
ng kanilang go signal. Siya ang unang nagpunch ng kanyang credentials dahil
nilagyan niya ng fake chip ang internal server ng device, kapag may gustong pumasok
ay credentials niya ang mababasa ng computer at kahit na hindi niya mukha ang
haharap sa camera ay mukha pa rin niya ang kikilalanin. Iyon ang gagamitin ng mga
pulis pagpasok ng compound sa itinakdang oras.

"737." Isang may edad na nakaputing laboratory gown at may dalang clip board ang
bumati sa kanya. "Toka mo ba ngayon?"

"Yes 528 kasama ko si 739."

Turo niya kay Yvette na abala sa pagtingin-tingin sa mga nakasabit na mga pictures
ng best 'employees' nila. Napansin niya ang pag-iling ng kaharap.

"Hanggang ngayon ay isip bata pa rin si 739."

Tumawa siya sa sinabi nito dahil Nakita niya ang pagkakadiin ni Yvette sa kung
anumang inilagay nito sa gilid ng mga frames dahil sa komento ng kausap niya.

"It's part of growing up sabi ni big boss menopausal baby si 739."

"Mabuti at napagtatiyagaan niyo."

"Wala kaming choice. By the way saan ka ba pupunta?" kunwari ay interested na

tanong niya pero hindi talaga, naiinis siya sa presensya nito.
 "Sa insolation room."

"Sino ang nasa insolation room?" taking-tanong niya, kapag sinasabing insolation
room ibig sabihin ay may isa sa kanila ang nadapuan ng viral and bacterial
infection o kaya naman ay masyadong na-overdose sa drugs na kailangang itest sa
katawan nila ay agad na dinadala doon.

"Nagkaroon ng matinding sakit si big boss kahit kami ay nagulat sa nangyari." May
narinig siyang nag-'yes' sa kabilang linya nakalimutan niyang connected sa kanya si
Sydney.

"Anong klaseng sakit? May gamut na ba? Hindi siya pwedeng mapahamak." Gusto niyang
palakpakan ang sarili dahil sa concern na makikita sa kanyang mukha pero taliwas
iyon sa tunay niyang nararamdaman.

"May naformulate na gamut sa viral infection pero kailangan pa rin na obserbahan."

"Gusto kong makita si big boss." Umiling ito. "Bakit? Ganoon ba kalala?"

"Hahanapin ko ang surveillance sa Insolation room." Boses iyon ni Sydney.

"Mas mabuting makapagpahinga muna si big boss, mauna na ako sa iyo."

"Sige, ingat." Hinawakan niya ang sleeve ng suot nitong laboratory gown. Tumango
lamang ito at habang naglalakad ito palayo sa kanya ay napapangiti siya habang
nakikitang nakakabit na sa suot nito ang isang maliit na surveillance camera. Dapat
ay hindi niya iyon gagamitin pero hindi niya napigilan ang sarili niya. She wanted
to know how that old man

looks like.

"Hindi ko mahanap ang surveillance ng isolation room."

"Don't worry Syd, connect to camera 1011, nakakabit sa sleeve ni 528."

"Ang galing mo talaga."

Lumapit sa kanya si Yvette. "Let's go."

"Tapos na ba?"

"The bombs were planted on the right spot." Yvette planted a sleeping bomb, a
smokeless type of bomb, no one will take notice of its explosion. Parang putok ng
bubble gum ang maririnig mo at hindi masyadong pansinin. Ang gas na lalabas mula
doon ay odorless at colorless, sasabay lang iyon sa hangin and it only take two
minutes for anyone who will inhale it to fell asleep.

Hindi ang pagpatay ang habol nila sa misyon na iyon, the police wanted them alive,
and they are the traitors of this syndicate. At kapag nalaman ng big boss nila ang
ginawa nila mamamatay sila. They will be killed in the most brutal way no one can
ever imagine because she had seen one.
Thirty minutes later...

"NABABALIW ka na ba Sydney? Bakit ka pa pumasok dito?" galit na tanong niya sa

kasama niyang tumatakbo paikot-ikot sa malaking maze na iyon. "Nasaan si Clime? Si
Yvette?" nagkahiwa-hiwalay sila kanina dahil sa mga humahabol sa kanila.

"Hindi ako makakapayag na kayo lang ang humarap sa gulong ito, magkasama tayo."
Napapangiwi ito habang paika-ikang tumatakbo. Alam niyang hirap na hirap na ito

pero patuloy pa rin ito sa pagsunod sa pacing niya. Hindi siya pwedeng magslow down
dahil maabutan sila at impossible na silang makalabas sa headquarters.

"Ang dalawa?"

"Papalabas na sila pero hindi rin ako sure kailangan nating magmadali Kee,
mahahabol na nila tayo." Suddenly Syd stopped. "Mauna ka na susunod na ako alam
kong mas matatagalan kang makalabas kapag kasama ako."

"NO!" mariin na sagot niya. "I can't leave you here."

"Kee, mas matatagalan tayo dahil sa tama ko sa binti."

"I said no." pagod na pagod na siya sa katatakbo pero may lakas pa siya. "SUmampa
ka sa likod ko kakargahin kita."

Umiling ito sa sinabi niya. "Ayoko mas mahihirapan ka."

"Mas nahihirapan ka sa sitwaasyon mo Syd at ayokong iwanan ka dito. Magkasama tayo

dito kaya kahit na anong mangyari hindi kita iiwanan dito. Bubuhatin kita."

"Mapapagod ka lang."

"I don't care!" narinig na niya ang papalapit na yabag ng mga sumusunod sa kanila
kaya agad itong sumampa sa likod niya. Medyo mabigat ito pero kaya pa niyang dalhin
ito, ngayon niya napatunayan na totoo ang adrenaline rush. Tumakbo siya ng mabilis
upang makalayo sa mga taong iyon.

"Kapag nabuhay ako Kee magiging mabuting tao na ako." Biglang nag-init ang mga
mata niya sa sinabi ni Sydney.

"Hindi ka naman masama Syd, nagkataon lang na lumaki tayo na akala natin Mabuti
ang ginagawa natin pero hindi pala."

"Natatakot ako na may mawala kahit isa sa atin. Mas gugustuhin

kong ako nalang ang mawala keysa makita ko kayo na..." tuluyan ng tumulo ang luha
sa mga mata nito.

"Walang mapapahamak sa atin. Hindi ba sinabi ni general Anderson kapag naging

successful ito makakalaya na rin tayo."

Tuluyan ng umiyak si Sydney sa sinabi niya. "Pinanghahawakan ko ang sinabi nila

pero sa tingin ko hindi na ako aabot."

"Huwag ka ngang magsalita ng ganyan magkakasama pa tayo ng matagal."

She heard Sydney giggling, "Kapag nagkaroon ka ng anak Kee ipangalan mo siya sa
akin. Gusto kong magkaroon naman ng magandang saysay ang pangalan ko." Nanlalabo na
ang kanyang paningin sa sinabi nito.

"You are crazy mahaba pa ang buhay mo." May narinig silang malakas na pagsabog
mula sa kung saan. "Ano iyon?"

"It's time."

"Time for what?"

"To awake the dead Kee." Unti-unting pumasok sa isip niya ang sinabi nito. Huminto
siya sa mabilis na pagtakbo dahil alam niya ang lugar na tinatakbuhan nila. Bakit
kailangan pa nilang tumakbo kung wala na silang matatakbuhan pa. "I am sorry Kee
this is all my fault, I failed."

"No one failed Syd, siguro iba lang ang kalayaan na nakalaan sa atin." Mahinang
usal niya. "Maybe we are not destined to have that kind of freedom this is all we
can have. It's a dead end." Aniya habang nakatingin sa puting dingding na nasa
kanyang harapan.

"We can still go back."

Pumikit siya upang mag-isip pero ng marinig niya ang mga yabag na iyon alam niyang
checkmate na sila. This is it, their end... their own freedom.

Isang malakas na pagsabog ang bumulabog sa kanila kasabay ng malakas na pagkayanig

ng buong lugar, napatingin sila sa kisame na unti-unting nahahati at ang mga piraso
ay dahan-dahang bumabagsak sa kanila.

This must be it... their freedom... in a place where they can no longer feel the
pain their own paradise.

<3 <3 <3

a/n: Sorry guys wala munang update kay Hexel, wala lang trip ko lang magsulat ng
chapter 1 dito hahaha, hanggang ngayon ay wala pa rin akong maisip na pangalan sa
partner ni Keegan makakapag-isip rin siguro ako maya-maya lang. Pasensya na hindi
ko talaga forte ang action kaya ito lang muna ang nakayanan ko, kung anuman ang
nangyari at nagyayari at mangyayari ay malalaman niyo rin as the story goes on.
Bukas nalang ang kay Hexel ha, nag-iisip pa ako kung paano ko siya sasaktan kasi
naiinggit ako sa kanya (hahahhahaha!). Pasensya na sa nagsulat ng mga kwentong ito
minsan lang matino, sa karaniwang mga araw lang naman, mga isang araw sa isang
linggo lang ako matino and the rest ay kinakain ng bulate ang utak ko. Feeling ko
nga nainvade na nila ang utak ko at unti-unti na nilang inuubos. Sa susunod ay
magiging bulate na rin ang mga galaw ko as if naman... huuuuu... makatulog na nga
babies mukhang praning pa rin ako ngayon.

STATUS UPDATE: Enjoy reading! Ang siste nito ay baka mas mauna pa itong matapos
keysa sa story ni Hexel, hahahahaha1000000000000x)

PPS: ulit-ulitin ang pagbigkas ng limang beses. " anwilabyaoka" (TAPOS na?)
baliktarin ang pagbasa at kailangang bilisan ng sampong beses.

NATAWA KA BA SA SARILI MO? HAHAHAHA, NAndadamay lang po!

=================

2- Ex-husband

Chapter Two

Beep... beep... beep... "Time to wake up beautiful! Time to wake up beautiful!"

Agad na bumukas ang kanyang mga mata at napangiti sa kanyang narinig, her alarm
clock never fails to make her smile every morning. Umupo siya at nag-unat ng mga
muscles at napahikab bago inabot ang alarm clock upang patigilin iyon sa pagpuri sa
kanya. "Good morning too." She greeted no one. She grabbed her phone and check her
schedule for today. None so far.

"Good!" tuluyan ng tumapak ang kanyang mga paa sa sahig she tested her feet first
before she added all her weight into it. Mahirap na baka matumba siya bigla kagaya
ng dati. It has been two months since the car accident with her friends. Pumasok
siya sa banyo at tiningnan ang sariling repleksyon sa salamin, sabog-sabog ang
kanyang buhok na tumakip sa kalahati ng kanyang mukha. Inayos niya ang ilang hibla
na tumakip sa kanyang pisngi at tumitig sa salamin.

"Even with your scar you still look beautiful Keegan." Hinawakan niya ang
kalahating pulgadang tuwid na linya sa kaliwang bahagi ng kanyang noo. Hindi iyon
halata kapag nalalagyan na ng make-up at kasing nipis din iyon ng kanyang balat.
Agad siyang naligo at naghanap ng pwedeng maisuot pupuntahan niya si Sydney sa
bahay nito alam niyang nandoon na sina Yvette at Clime.

She fixed herself and applied her daily dose of make-up and put her sketch pad and
pencils inside her canvas bag. "Let's go Keegan." Utos niya sa kanyang sarili. Wala
siyang sasakyan pero may

biseklita siya na madalas niyang gamitin kapag umaalis siya. She actually finds it
weird dahil sabi ni Ulysses sa kanya magaling siyang magbalanse ng biseklita dati
pero noong una siyang sumakay ay ilang beses siyang natumba at nasugatan. Mukhang
pati ang motor functions niya ay naapektuhan sa nangyaring aksidente.

Kasabay ng pagkawala ng kanyang alaala ay nawala rin ang ibang kakayahan niya kaya
hindi na siya nagtanong pa ng kung anu-ano. Ayaw sabihin ni Ulysses kung sino ang
nagmamaneho sa kotse na sinasakyan nila gusto niyang malaman kung sino ang may
kasalanan sa aksidente. At saka maging ang mga kapatid niyang katulad niya na
naaksidente ay may kung anu-anong pinagdadaanan.

Mabilis siyang nakarating sa bahay ni Sydney at tama siya sa kanyang hinala na

nandoon na ang mga kapatid niya. She parked her bike on the side and carry her
things to see her sisters.

"Good morning." Masiglang bati niya.

"Good morning Kee, how's your day?" she chuckled when Yvette asked her the same
question. Nakabenda ang kaliwang braso nito kulang ang mahigit dalawang buwan upang
maayos ang nabaling buto nito sa braso. Marami sa mga phalanges nito ang
nadislocate at kinailangan pa na kumuha ng balat sa ibang parte ng katawan nito
upang palitan ang natuklap na balat sa braso nito. May peklat siya sa mukha at sa
kanyang likod, si Clime ay mukhang maayos pero hindi na nakakakita ang kaliwang
mata nito. At si Sydney, nahihirapan pa ito hanggang ngayon na tumayo. Nakaupo ito
sa wheelchair nito sabi ng mga therapist makakalakad pa ito kailangan lang

maghilom ang mga nabaling buto sa binti nito dahil sa pagkakadagan ng mabigat na
bagay ng matagal. Over all they look okay, their wounds and scars doesn't affect
them one hundred percent they were assured that they will be okay. And their kuya
Ulysses are helping them quite well.

"Beautiful, what's for breakfast?"

"Bacon and ham, you want something?" tumayo si Yvette upang ipagkuha siya ng
pagkain agad niya itong pinigilan.

"Let me Yvette. Ako na ang kukuha ng food ko."

Inilapag niya sa upuan ang kanyang canvass bag at pumasok sa kusina upang kumuha
ng pagkain. Nasa kalagitnaan siya ng pagtitimpla ng kape ng may pumasok doon na
hindi niya kilala. Masyadong matangkad ang lalaki sa kanya kahit na matangkad siya
at nakasuot ito ng puting uniporme. Sinundan niya ng tingin ang lalaking prenteng
kumuha ng tubig sa refrigerator. Bumaling ito sa kanya.

"Who you?" she asked calmly as she blew her coffee.

"Enrique ma'am, therapist ako ni Miss Sydney."

"Ah, okay." Bitbit ang tray na may lamang pagkain ay lumabas na siya sa kusina.
 "Ako na ang magdadala ma'am, sa garden kayo hindi ba?" hinayaan niya itong agawin
ang tray mula sa kanya. Bakit siya maghihirap sa pagbitbit kung may gustong mag-
offer. "Iche-check ko rin si Miss Sydney."

"Have we met before Enrique?"

"Ho?" tumawa ito. "Hindi pa ho."

Tumango siya but he sounds different, nauna ito sa kanya kaya hindi nito Nakita
ang paniningkit ng kanyang mga

mata. She may lose her memories before the accident but her brain is still
functioning very well, hindi siya bobo that's for sure. She can even solve a chi-
square problem manually within a minute. There's something odd with this guy,
kailangan niyang makausap si Ulysses tungkol dito.

"Good morning miss Sydney." Masiglang bati ng lalaki sa kapatid. "How are you
feeling?" sumimangot si Sydney.

"Get lost Riq."

"That's good to hear." Baliw ba ang lalaking ito hindi ba nito ramdam na ayaw ng
kapatid niya sa presensya nito. "I am going to massage your feet after your
breakfast."

"Die." If looks can kill Enrique should be dead by now but he just laughed
instead. Inayos nito ang pagkain sa mesa habang ang ibang kapatid naman niya ay
abala sa pagkain at pagkakalikot sa mga cellphones nila.

"Enjoy your breakfast ladies." Paalam nito. Now it's her turn to ask Syd about it.

"Sino iyon?"

"Her therapist, Uly hired him. I think his fine naman." A small smile appeared on
Clime's lips as she adjusted her reading glasses.

"He is getting into my nerves." Reklamo ni Sydney. "At feeling close din siya to
think kagabi ko pa siya nakilala. It's like he know me inside out I don't even know
the guy for goodness sake."

"Baka naman sa inis mo sa lalaking iyan maging dahilan iyan kung bakit ka biglang
makalakad now I get it why Uly hired him." Binato ni Syd ng saging si Yvette sa
biro nito.

"Baka ex-boyfriend mo siya Sydney." Dugtong

ni Clime.

"If he is I would remember him or he would be in my hospital bed holding my hands

praying for me to wake up."

May punto din si Sydney. Wala na siyang maalala tungkol sa mga taong
nakakasalamuha niya noon, iilan lang ang kakilala niya. The owner of the furniture
company where she is working right now doesn't even know her personally. Uly and
Gette told her what she does. She works as a furniture designer that's all. Sabi ng
mga katrabaho niya na nakakasalamuha na niya ngayon na masyado siyang seryoso dati
and she doesn't even have work friends. Kaya nacucurious siyang alamin kung ano
siya dati. Gette said it's better not to dwell on the past and just make happy
memories again.

"Kailangan kong gumaling at makalakad agad sabi ni Uly hindi aalis dito si Riq
hangga't nakaupo ako sa wheelchair ko." Muntik na niyang maibuga ang iniinom na
kape sa narinig niyang sinabi ito dahil kahapon lang ay sinabi nitong mukhang wala
na itong pag-asang makalakad pa. literal na nawalan ito ng pag-asa na makalakad
pero ngayon iba na ang sinasabi nito.

"That's good at least you already have a reason to walk." Aniya. Mukhang idedelay
muna niya ang pag-usap kay Ulysses dahil effective ang pagpapadala nito kay Enrique
sa buhay ng kapatid nila. Sana ay kung anuman ang nasa isip nito ay magwork na
talaga.

"Mauna na ako malelate na ako." She kissed them on the cheeks.

"Hatid na kita, I am driving." HInintay niyang matapos uminom si Clime. Along the
way ang office nila at ido-drop siya nito. Most of the time

she took a cab. Bitbit ang canvas bag ay nagtungo na sila sa sasakyan ni Clime.
Clime is working as an event organizer and even if she only had an eye but she can
still drive.

"Let's go." Clime maneuver her car from the parking lot. Habang nagmamaneho ay
napasulyap siya sa kapatid niya.

"Okay ka lang ba Clime?"

"Hmn?" she didn't glance at her, delikado. "Of course, why asked?"

"Nahihirapan ka bang gawin ang mga bagay ng isa lang ang... ang... you know."

Tumawa ito sa sinabi niya. "I am coping with it malinaw pa ang isang mata ko."

"Gusto mo ng eye transplant?"

"No need okay na ako dito." Simpleng sabi nito sa kanya at binigyan siya ng ngiti.
This is kind a weird, it feels so different. Para bang may isang bagay na dapat
ginagawa niya o kaya nila pero hindi niya alam kung ano iyon. "Here you are,
susunduin ba kita mamaya?"

"Oh no, mukhang matatagalan ako sa pag-uwi dahil may investors meeting kami
mamaya." Nagpaalam siya dito bago ito umalis. Pagpasok niya sa factory ay diretso
siya hanggang makarating siya sa showroom. May ilang designs pa na hindi siya
natatapos na naiwan niya bago siya umuwi last night.

"Good morning." Napatingin sa kanya ang mga kasamahan niya ng batiin niya. She
still finds their reaction amusing as if they haven't heard her say a word before.

"Morning Kee." Bati ng may-edad nilang boss.

"Hi tita Sara." All of them calls the owner as tita Sara. She's a single yet
lovely lady at her late 40's. "Here

are the designs." Inilabas niya sa canvas bag ang mga nagawa na niyang designs.
"What do you think?"

She is anticipating for her good response, pinaghirapan niyang gawin ang design
kagabi. Tita Sara might be the kindest woman she had ever known but she's too
strict when it comes to work and business.
 "Let's put this into reality Kee, follow me." Lumapad ang ngiti niya sa sinabi
nito, nagthumbs up naman ang mga co-workers niya at ngumiti sa kanya. Hindi mawala
ang ngiti sa mga labi niya habang nakasunod sa boss nila. Simpleng tao lang naman
siya na kapag na-appreciate ang kanyang pinaghirapan ay sobrang tuwa ang
mararamdaman.

Her day actually went well than she expected, napostpone ang meeting nila with a
big client. However, they accepted a very big project that joys everyone.

"There's something about today." Napatingin siya kay Grace ng biglang nagsalita
ito habang nasa drawing table silang lahat at busy sa pagske-sketch ng mga
furnitures.

"What do you mean?" si Toni ang nag-iisang lalaki sa grupo nila.

"I don't know parang may iba, parang kakaiba. Hindi ko mawari."

She rolled her eyes and tapped her fingers. "Magkaka-lovelife ka na Grace." Biro
niya.

"Magdilang anghel ka sana Kee, hoy Toni sabihin mo diyan sa kapatid mo na ligawan
na ako."

"My brother is sixteen years old."

Tumawa ang mga kasama nila sa sinabi ni Toni. "Ang ganda ng wife mo sabihin mo sa
kanya ireto ako sa mga ex-boyfriend niya."

"Okay."

"Yes!" bumaling si Grace sa kanya. "Sa tingin ko sa iyo ang nafefeel kong something
Kee."

Nagtatakang itinuro niya ang kanyang sarili. "Sa akin? Why?" natatawang tanong
niya. "This is an ordinary day I think."

"Masyadong malakas ang radar ni Grace, Kee. May lahing manghuhula yata iyan."

"Tama si Josephine sa tingin ko may lahi akong manghuhula,"

"Sablay nga lang sa lovelife."

"Iyon na nga pero darating din iyang lalaking iyan." Nailing na ibinalik niya ang
pansin sa pagdedesign. But true, may kakaiba siyang nararamdaman. Napakaweird ng
nararamdaman niya parang may mali... parang may something talaga.

"SORRY." Hingi niya ng paumanhin sa matangkad na lalaking nabangga niya.

Napatingin ito sa kanya na tila ba may gulat sa mukha nito habang nakatitig sa
kanya. "Is there something wrong?" takang-tanong niya sa lalaki.

"Hun, Mason, why are you-." Isang magandang babae ang lumapit at humawak sa braso
nito. Natigilan at napatingin sa kanya ang babaeng kasama ng lalaki. Kung ano ang
naging reaksyon ng lalaki ng makita siya ay ganoon din ang kasama nitong babae. At
nang hindi nagsalita ang dalawa ay saka niya naisipang may tama ang mga ito.

"Weird." Bulong niya at iniwan na ang mga ito. Napakamot nalang siya ng ulo dahil
sa mga taong nakakasalamuha niya. Pumunta siya sa counter upang mag-order ng
lemonaide. Her day won't be completed without her favorite lemonaide. After taking
it out ay napagdesisyunan niyang umuwi na wala na doon ang dalawang nilalang na
weird.

When she got home using her bike a car was parked outside her humble abode.
Tiningnan niyang Mabuti ang kotseng iyon dahil hindi iyon pamilyar sa kanya. Wala
si Uly dahil may inaayos ito sa Cambodia at hindi si Uly ang tipo ng taong bibili
ng sobrang mahal na kotse kuripot iyon. Hindi mayayaman ang lugar nila, simpleng
subdivision lang iyon na ang iba pa nga ay nasisira na hindi pa tapos bayaran
buwan-buwan kaya nakapagtatakang may kotseng naligaw na ganoon.

"Nagkamali lang siguro ng parking." Usal niya at pinagwalang-bahala iyon. Tinakpan

niya ang bibig niya ng napahikab siya sa antok. Pagkatapos isandal at ilock sa tabi
ng bahay ang bike ay hinanap niya ang susi sa ilalim ng mga paso. Madalas niyang
nakakalimutan ang susi niya kaya mas minabuti niyang maghanap ng perfect spot pero
iba-iba everyday baka may makatunog at malooban pa siya ng wala sa oras. Pagkapasok
niya sa kanyang bahay ay naupo lang siya sa kanyang sofa habang nakatingin sa
kawalan. Madalas niya itong ginagawa, natagpuan niya ang sariling nalulunod sa
malalim na pag-iisip. Ang problema nga lang niya ay nakatulala lang siya sa kawalan
ng walang iniisip. Ngayon lang niya napatunayan na possible nga talaga na
nakatulala sa hangin ang isang tao na walang iniisip.

Ding... dong...

"Huh?" Kusang gumalaw ang leeg niya sa kanyang pintuan ng may marinig na doorbell.
Tatayo na sana siya ng mapagtanto na wala nga pala siyang doorbell. Natawa nalang
siya sa kanyang sarili at muling napatingin sa kisame ng may marinig na naman
siyang katok. "Sino na naman ito?" tanong niya sa kanyang sarili.

"Sino iyan?" malakas na tanong niya. Impossibleng ang mga kapatid niya ang
kumakatok sa kanya dahil kusang tatawagin ng mga iyon ang kanyang pangalan. Kaya
lang wala itong nagging sagot maliban sa katok. Napilitan siyang tumayo at dahan-
dahan na naglakad papunta sa pintuan, tinatamad siya gusto lang niyang silipin kung
sino iyon. At kung hindi niya ito kilala ay hindi niya ito pagbubuksan.

Sumilip siya sa bintana kaya lang nakatalikod ito sa kanya kaya hindi niya
mabistang masyado ang hitsura ng kumakatok maliban sa matangkad ito at may
magandang likod. Lumipat siya sa kabilang bintana at muntik ng mapamura ng
mapagtantong may malaking halaman na nakaharang doon kaya hindi niya ito makita.

"Sino sabi iyan kapag hindi ka sumagot hindi kita pagbubuksan." Banta niya pero
walang sagot mula sa taong nasa maliban sa katok. "Bahala ka! Wala dito ang may-ari
ng bahay balik ka na lang sa susunod." Sigaw niya para sa taong iyon.

"Keegan." Natigilan siya at biglang napatingin sa nakapinid na pintuan. This is

the first time after her accident her body suddenly reacts to something or someone-
some voice.

"Who are you?" seryosong tanong na niya. It's a man's voice, lalaking-lalaki ang
boses, hindi iyong sobrang laki na galing sa sobrang laking tao. It's sounds so
manly and suave.

"I am your ex-husband.

<3 <3 <3

a/n: Pampatanggal umay lang babies.

=================

3- No Lies

Chapter Three

DAPAT ay hindi niya binuksan ang pintuan dahil baka delikado ang buhay niya, sinabi
ni Ulysses na hindi siya pwedeng magtiwala sa hindi niya kilala o kaya ay sa hindi
niya kakilala. Kaya lang masyadong nakuha ng lalaking nakatayo sa harapan niya ang
kanyang pansin. Sino ba ang hindi? Sino ba ang hindi magugulat kung isang gabi ay
may kakatok sa bahay mo at sasabihin na may asawa ka, mali, dating asawa.

At ngayon natagpuan niya ang kanyang sarili na ang pakiramdam ay linoloko lang siya
ng lalaking nakatayo sa kanyang harapan. Kung susumahin kasing mabuti masyado naman
yatang gwapo ang lalaking ito para malingkis sa pangalan niya. Alam niyang maganda
siya, given na iyon, pero alam din niya ang limitasyon ng kanyang kagandahan at
alam niyon hindi iyon ang babagay sa lalaking nasa kanyang harapan.

She can't even define him properly, tatlong salita lamang... drop dead gorgeous.

"Mukhang namali ka ng bahay mister." She dismissed him, feeling a little bit
threatened she held the door tightly. Anuman ang gawin nito madaling ibalibag since
nakalock na iyon.

"What happened to your forehead?" nagulat siya ng bigla nitong hawakan ang kanyang
noo, bigla siyang nakaramdam ng insecurity sa puting guhit na nasa kanyang noo kaya
napaatras siya ng isang hakbang at tinakpan niya ang kanyang noo habang nakatingin
dito. "Is it true then?" kumunot ang noo nito at biglang tumiin ang tingin nito sa
kanya. "The accident."

"Sino ka ba talaga?" natatakot na tanong niya, dahan-dahan niyang sinara ang pinto
upang matakpan ang kalahati ng kanyang mukha

sa bandang may peklat.

"I told you I am your ex-husband." Nagdugtong ang dalawang kilay niya habang
nakakunot ang noo na nakatingin dito.
"Impossible." Sagot lang niya. "Linoloko mo ako! Alam mong wala akong maalala tapos
sasabihin mo sa akin na may asawa ako, mali dating asawa? How could you?"

Bumuntong-hininga ito at tila naiinip na napatitig sa kanya. "I am not fooling

around Keegan."

"Me too, wala akong panahon para sa ganito mister. Hindi kita kilala." Pag-amin
niya.

She can't read him that fears her more, she can read people's action, she woke up
with that kind of ability but this one is an exception. She can't read his actions,
she can't read his mind. Magaling itong magtago ng iniisip at ng nararamdaman.

"Keegan, I'm your ex-husband here's our marriage certificate as proof and I want
you back." May kinuha ito mula sa likod ng suot nitong pantalon at ibinigay sa
kanya. Curiosity is killing her so she grabbed the paper without touching him.
Tiningnan niya ang papel, it was an old copy with seals and signatures. It was
real. "Naniniwala ka na ba?"

Tiningnan niya ang papel at ang mukha nito, hindi ito nagsisinungaling, totoo ang
sinasabi nito. Kung ganoon ay nag-asawa siya?

"Mas--."

"Mau, you always call me Mau." Sansala nito ng binasa niya ang pangalan na
nakasulat sa marriage certificate. Kinuha nito sa kanya ang papel bago pa niya
mabasa ang lahat ng detalye. "I am going to keep this you might rip it this is my
only memories of our past." Gumalaw ito at itinulak siya papasok ng kanyang
sariling bahay. Wala na siyang nagawa dahil sa gulat niya sa bilis

ng mga pangyayari. "Ito ba ang sinasabi mong bahay? Not bad, pero mas maganda pa
rin sa dati nating bahay Kee. Let's go back."

"Teyka lang." itinukod niya ang dalawang palad sa may bandang dibdib nito. "Hindi
ko alam kung totoo ang sinasabi mo." Natatarantang tulak niya dito.

"I showed you the proof."

"No! that could be fake, pwede ng makagawa ng fake na marriage certificate ngayon."
Tiningnan niya ito sa mukha. Nabuwisit siyang bigla dahil sobrang gwapo ng taong
kaharap niya ang sakit sa mata.

"Pwede nating ipa-check ang authenticacy ng marriage certificate natin sa abogado,

they knew better."

Napa-isip siya sa sinabi nito. "I know someone who can check it better than a
lawyer."

"Call him."
HINDI niya masisisi ang mga kapatid niya na tahimik na nakatingin kay Mau na
nakaupo sa sofa ng sala ng bahay ni Sydney.

"Husband mo talaga siya Kee?"

"I don't know Yvette kaya nga dinala ko siya dito baka sakaling may maalala kayo sa
knaya."

Napakamot lang ng ulo ang mga ito at tiningnan siya ng nakakaloko. "Pareho tayo ng
sitwasyon ngayon Kee dapat si Ulysses ang tanungin natin."

"Wala si Uly nasa Cambodia siya hindi ba? I don't-I mean--."

"You can trust him Keegan."

Napatingin siya kay Sydney. "Gwapo kaya pwede mong pagkatiwalaan."

"Hindi lahat ng gwapo ay pwedeng pagkatiwalaan Sydney, bakit nagtitiwala ka ba kay

Riq."

"Ibang usapan ang pangit na iyon, gwapo ng hindi hamak iyang nagsasabing ex-husband
mo keysa sa kanya." Parang hindi naman ganoon. She didn't trust Enrique but he's

good looking too, not her type though.

"Sino ba ang pwede nating pagtanungan?"

"Si Gette!"

"Tama, siguro alam ni Georgette." Sabay silang napatingin sa orasan, pasado alas
diyes na nga gabi. Nagdadalawang-isip siya kung tatawagan ba nito ito baka magalit
si Ashton sa kanila dahil disturb sila sa pamamahinga ng asawa nito. "Pero tulog na
siguro iyon ngayon."

"Try lang natin."

"Paano si Ashton?"

"Maiintindihan niya iyan it's between life and death."

Wala siyang nagawa kundi ang sundin ang gusto ng utak niya, she needs a clear
answer, iyong galing sa mas nakakakilala sa kanya. If she's married her sisters
should have know it, they could have attend her wedding and was introduced to her
husband. After a few rings Gette answered it.

"Kee? Bakit?"

"Gette, pasensya ka na kung nadisturbo namin kayo may gusto lang sana akong
itanong."

"It's okay nagpapatulog pa ako sa bunso namin. May problema ba?"

"Uhm, am I married?"

Tiningnan niya ang screen ng kanyang phone ng mapansin na hindi ito agad umimik,
akala niya ay namatay ang tawag pero konektado pa rin siya dito. "Gette?"
"Yes."

Malakas siyang napasinghap na naging dahilan kung bakit napatingin ang lahat sa
kanya. "Totoo ngang kasal ako."

"Pero divorced na kayo ng ex-husband mo. Paano mo nalaman? Nagbalik na ba ang

alaala mo?"

"No, may isang lalaki kasing umaangkin na ex-husband ko at nahihirapan akong

maniwala. Sobrang gwapo kasi ng lalaki para sa akin it's impossible. Siguro kaya
kami naghiwalay dahil narealized niyang hindi kami bagay." Tumawa siya sa sinabi
niya

but a little pang of pain hit her. "Do you know his name?"

"No, I don't. Hindi mo sinabi sa amin ang dahilan ng paghihiwalay niyo, we just
assumed, basta umuwi ka lang dito sa Pilipinas at sinabi mong nag-asawa ka pero
naghiwalay agad kayo dahil hindi ka niya matanggap."

Mas lalo siyang naguluhan sa sinabi ni Gette, bakit hindi siya tanggap? May nagawa
ba siya bago ang kasal o kaya ay pagkatapos ng kasal. Kung hindi masagot ni
Georgette ang kanyang mga tanong ang tanging pwedeng makaalam lang ay si Mau mismo.
Ito lang ang pwedeng maging kasagutan sa lahat ng kanyang tanong.

"I forgot his name, you mentioned it once, but I remembered his last name." tila
nabuhayan siya ng loob sa sinabi nito.

"What's his last name?"

"Magallanes." She almost dropped her glass. Mau Magallanes. He is telling the truth
then, he was her ex-husband.

"Thanks Georgette I can deal him, thank you for the information."

"You're welcome but please be careful. Huwag kang magtiwala kaagad baka masamang
tao iyan at saktan ka na naman."

"Thank you."

Mukhang hindi na niya kailangan pang sabihin sa mga kasama ang napag-usapan nila ni
Georgette dahil alam na ng mga ito.

"I was married."

"Well," panimula ni Clime. "Ano baa ng balak mo? Do you want him again?"

"I don't even know if I still wanted him before the accident."

"Baka this is your second chance in life it rarely happens."

"Tama si Sydney baka nga ito na ang pangalawang pagkakataon na ibibigay ni Lord sa
iyo. kung sa unang try hindi nagwork out maybe magwowork-out na ngayon." Suporta ni

Yvette.

"I don't know pag-iisipan ko pa at saka tama din si Gette hindi ako dapat magtiwala
ng husto. Hindi ko siya kilala curious lang ako sa nangyari kung bakit kami
naghiwalay."
"Mukhang siya lang ang makakasagot sa mga tanong mo. Ganito nalang keep your
friends close and your enemies closer. Alamin moa ng totoo at ang tunay na
nangyari. Dahil kung hindi alam ni mother goose I mean ni Gette ang tungko sa inyo
siguradong may hindi nga magandang nangyari dati." May punto si Yvette sa sinabi
nito. Baka nga may mas malalim na dahilan ang kanilang paghihiwalay at ito ang
pwedeng makasagot sa tanong niya.

"Icheck mo muna kung hiwalay na nga kayo baka isang araw magising ka na lamang na
kasal pa pala sa lalaking iyan."

"Tama si Sydney."

"Hayaan mo kapag nagkita o kaya ay dumating na si Uly itatanong ko kaagad kung may
alam siya."

Pagkatapos makausap ang mga kapatid ay nilapitan niya si Mau na naghihintay sa

kanya, agad itong napatingin at inisang hila ang manggas ng suot niyang cardigan.
"Naniniwala ka na?" hinawakan nito ang kanyang palad ng sobrang higpit. "I was your
husband."

Dahan-dahan niyang tinanggal ang pagkakahawak nito sa kanyang palad. "Was. Iyon ang
keyword doon Mau, dating asawa. Wala akong maisip na rason kung bakit gusto mo
akong balikan kung naghiwalay na pala tayo."

At muli nitong hinawakan ang palad niya, "I love you I think that's enough reason."
He loves her? Parang foreign word sa kanya ang mga salitang iyon, pero masarap
pakinggan.

"Why?" Kumunot ang noo nito sa tanong niya. "Kung mahal mo ako bakit tayo
naghiwalay?"

"There

are things that didn't work out."

"Kung mahal mo ako siguradong makakahanap ka ng paraan para magwork out ang kasal
natin pero hindi, is it my fault?" wala itong sagot sa tanong niya. "Kasalanan ko
ba? May lalaki ba ako? Am I a nagging wife? Nananakit ba ako? Tell me I want you to
tell me everything."

Hinila siya nito at hindi niya napaghandaan iyon kaya napaupo siya sa kandungan
nito, pilit niyang umalis pero mabilis siya nitong niyakap.

"It's my fault." He whispered to her. And when his breath hits her neck she
shivered and she knew he felt it. "I still affect you just like before."

"Bitiwan mo ako Mau."

"Hindi na kita muling bibitawan pa Keegan. Nagawa ko na iyon dati at iyon ang
pinakamaling desisyon na nagawa ko." Hinapit nito palapit sa kanya hanggang sa
tumama ang tungki ng ilong nila. Bigla siyang kinalibutan ng magtama ang ilong nila
at marahan nitong kiniskis iyon. May kung anong kiliti siyang naramdaman sa kung
saang-saang bahagi ng katawan niya.

"This is wrong." She said pushing him away but she can't.

"There's nothing wrong with this. We were married."

"Were nga, past na iyon. And besides I don't even know if you are still single or
married."

"Wala ako dito kung may asawa na ako at wala akong pwedeng maisip na maging asawa
kundi ikaw lang."

"Naguguluhan na ako." Sa wakas ay hinayaan na siya nitong makawala sa hawak nito.

"Sumasakit na ang ulo ko." Pagsisinungaling niya. Her head is okay she just want to
interrupt him from making her feel something unwanted.

"Huwag mong pilitin ang kapatid ko." Hinila siya ni Clime mula dito.

"I'm

sorry I just want her to remember."

"Sorry to say this Mr. ex-husband, hindi na maaalala ng kapatid ko ang nangyari
bago ang aksidente. May permanent amnesia siya, sabi ng doktor imposibleng bumalik
na ang alaala niya sa dati." Napahawak siya kay Clime may bahagi kasi ng pagkatao
niya ang nakakaramdam ng takot sa biglang pagsulpot ni Mau sa buhay niya. "Huwag mo
siyang takutin."

"Hindi ko siya tinatakot."

"Sa ginagawa mo tinatakot mo siya at kung seryoso ka ayusin mo ang kilos mo."

Napabuntong-hininga si Mau sa sinabi ni Clime. "Liligawan ko si Keegan."

"Ayusin mo." Wika ni Clime.

"But can I talk to her?"

"Kausapin mo siya."

Bahagya siyang itinulak ni Clime papunta kay Mau, traydor din itong kapatid niya.
Lumapit si Mau sa kanya at hinalikan siya sa noo na ikinagulat niya.

"I'll be back sweetheart."

Nakatanga lang siya hanggang sa makalayo na ito sa kanyang harapan. "Kinikilig ako
Keegan, huwag mong masyadong pahirapan si Mau." Hinampas lang niya ito dahil kahit
siya ay sumasang-ayon sa sinabi nito. But still there's a big part of her that
tells her that she shouldn't trust him too much.

ISANG malakas na ungol ang pinakawalan niya ng maramdaman niya ang paglandas ng
labi ng kanyang asawa sa kanyang leeg. Dahil madilim ang buong paligid kaya mas
ramdam niya ang intensidad ng bawat dampi ng labi nito sa kanyang katawan. Unti-
unti nitong tinanggal ang strap ng suot niyang nighties habang pinapasadahan ng
labi nito ang kanyang mga balikat.

This is their first night together,

finally, she can give her husband the best gift she can ever give. Her first time.
Dahan-dahan ang bawat galaw nito hanggang sa tuluyan ng naialis sa katawan niya ang
manipis na suot niya.

"Ma-." Mabilis na tinakpan nito ang kanyang labi ng labi nito, mas naging mapusok
ang pag-angkin nito sa kanyang labi. Hindi ito ganito humalik samantalang ngayon
parang gutom na gutom itong maangkin siya. "Uhm," she yelled when his lips found
her nipple and his fingers were playing the other one. It's driving her crazy-
crazier. It feels so good.

His fingers slowly travelling down from her breast to her tummy and gently
caressing that part between her legs. She's still wearing her lacy panties yet she
can already feel his skin as if there's no barrier between her skin and his
fingers.

HUMAHANGOS at pawis na pawis siya ng magising, biglang nanuot sa kanyang katawan

ang lamig ng aircon. Nasa kanyang silid siya at natutulog at nagising dahil sa
kakaibang panaginip na iyon. Nayakap niya ang kanyang sarili dahil pakiramdam niya
ay damang-dama pa rin niya ang init ng palad at labi ng lalaki sa kanyang
panaginip. She can't remember who that guy is she can't even remember the words she
said or that man said. All she can remember or her body remembers is his hot kisses
and warm hands all over her body.

"Darn." Mahinang mura niya ng nag-iinit ang kanyang pakiramdam. Ngayon lang niya
naramdaman ang ganitong klaseng init. She felt so uneasy and bothered. Kinuha niya
ang kanyang cellphone upang tingnan kung anong oras na. Ala-una

ng madaling araw pa. Muli siyang nahiga at napatingin sa madilim na kawalan.

Pinilit niyang muling matulog pero ayaw na siyang dalawin ng antok ng magvibrate
ang cellphone niya.

Napatingin siya sa kanyang caller, walang pangalan na nakaregister pero sinagot pa

rin niya. "Hello?" medyo paos pa ang boses niya dahil kagigising lang niya.

"You still sound so lovely with your hoarse voice." Napapitlag siya ng makilala ang
boses na iyon.

"Mau."
"And I am glad you haven't forgotten me sweetheart." Sweetheart. Bigla siyang
kinabahan at iyong kaninang pakiramdam ay unti-unting bumabalik ng marinig niya ang
boses nito. He sounds so sexy and alluring to her. It affects her greatly. "Bakit
gising ka pa?"

"Saan mo nakuha ang number ko?"

Tumawa ito sa kabilang linya at napakagat siya ng labi ng marinig ang tawa nito,
akala niya ay boses lang nito ang sexy pati din pala ang tawa nito. "You should
answer first my question before you ask me one, but since it's you I'll answer you
first. I have my ways Keegan." Iyon lang ang sagot nito? "Now, answer me. Bakit ka
pa gising?"

"I woke up." Pag-amin niya. Pero hindi niya sasabihin na nagising siya dahil sa may
napaniginipan siyang kakaiba.

"I also woke up, I had a dream." Kumabog ang dibdib niya. "Too bad I woke up before
it was finished. I would love to finish the dream."

"What dream?"

"You would like to know?" he is teasing her. "I dreamt our first night together."
Kumunot ang noo niya at napatingin sa paligid. Baka kasi nasa silid lang niya ito-
no impossible. "I can't forget it, it's always haunting me sweetheart.

Your soft skin on mine, your scent, your taste, I can never forget it."

"S-stop that Mau." Aniya dito.

"Your long legs around my hips."

"Tama na sabi."

"I would love to feel you again Keegan."

"Stop."

"I can hear your heavy breathing I know you are affected." Agad niyang pinatay ang
cellphone niya dahil naapektuhan nga siya sa mga sinasabi nito. If they have the
same dream, that dream must be a fragment of her past. Kung naaalala niya iyon sa
knayang panaginip Malaki pa siguro ang posibilidad na maalala niya ang lahat. Maybe
the doctor was wrong, pwede pang ibalik ang alaala niya. And she wants it back, she
wanted to remember what happened to her or to him... to them.

"ANG aga pa bakit ka nandito?" halos hindi na niya mabuka ang kanyang mga mata
dahil sa sobrang late na siyang nakatulog dahil sa panaginip na iyon. Tapos
pagising niya ay sobrang sakit ng ulo niya dahil kulang siya sa beauty sleep, kahit
ang malamig na tubig na ginamit niyang panligo ay hindi nakatulong sa antok na
nararamdaman niya. Pero iyong pagbukas mo ng pintuan ng bahay mo at may sumalubong
sa iyo na nakangising lalaki at gwapong-gwapo pa sino ba ang hindi maaasar.

"Good morning too." At kung gaano ito kabilis sumulpot sa buhay niya ay ganoon din
ito kabilis na humalik sa gilid ng kanyang labi.

"What the hell Mau? You don't have to kiss me." Nagulantang ang brain cells niya sa
ginawa nito. Pero aminin niya nabuhay ang leucocytes at erythrocytes niya. Pati ang
mga nerve endings niya ay kusang nagsigalawan sa kanyang buong

sistema.

"Gusto lang kitang batiin." Ngumiti ito kaya lumabas ang dalawang dimples sa pisngi
nito na mas lalong ikinaasar niya. "Flowers for my wife." Naglabas ito ng bouquet
ng blue roses. Ayaw sana niya iyong tanggapin pero nacurious siya sa blue rose.
"Your favorite flower, rose."

"I don't like blue."

"But you like rose and you don't have any specific color." Totoo ang sinabi nito
wala talaga siyang specific na favorite color. "Sabi ng mga kapatid mo hindi ka
nagbe-breakfast dito sa bahay mo. I think we should live together again so I can
cook your breakfast."

"Masyado kang mabilis mister alam mo ba iyon?"

"I need to kung babagal-bagal ako baka matagalan din ang pick-up mo na gusto kitang
makasama sa buhay ko."

"Are you insinuating that I am slow? For your information nawala lang ang ala-ala
ko pero hindi ako bobo." Ihahampas na sana niya ang bulaklak sa mukha nito ng
marahan siya nitong hinila at hinaplos ang pisngi niya.

"You are blushing when you are mad. Don't make me fall for you too hard Keegan ikaw
rin ang mahihirapan dahil hindi na ako aalis sa tabi mo."

"Hindi ka na nakakatuwa at saka hindi na kita asawa hiwalay na tayo hindi ba?"

"Kaya nga nandito ako para maging asawa ka ulit."

"Bakit ngayon lang Mau? Bakit ngayon ka lang bumalik? Bakit hindi noong nasa
hospital at naaksidente ako? Bakit ngayon lang?"

Marahan nitong hinaplos ang pisngi niya. "Because he told me to wait until you are
safe. He doesn't want me to risk your health because of my presence. He told me to
wait and I waited so long before I can finally approach and talk to you."

"Sinong 'he'?"

"Ulysses, he wanted to protect you and I agreed with him. I might not be with you
all along but I was there in a distance." Dahan-dahang lumambot ang puso niya sa
sinabi nito. Hindi niya maikakailang iba ang dulot ng mga salita nito sa kanya. If
Ulysses knew him maybe she can trust him... maybe she can.

"May kailangan pa ba akong malaman Mau?"

"Wala na."

"Sana hindi ka nagsisinungaling sa akin."

<3 <3 <3

a/n: HAPPY NIGHT and enjoy reading babies!

=================

4- Memories

Chapter Four

"Ano iyan?" taking tanong niya habang nakikipanood sa news sa TV. Kanina pa kasi
abala ang mga tao sa panonood ng TV sa office. "May sumabog na bomba ba?"

"Mas worse Kee, tingnan mo may bagong disease na nag-spe-spread ngayon."

"Talaga?" kinabahan naman siya sa narinig niya. "Iba na talaga ang panahon ngayon
marami ng mga sakit na lumalaganap. Saan daw galing ang sakit?"

"Hanggang ngayon ay hindi pa rin alam ng department of health kung saan galing ang
sakit at nahihirapan din silang maghanap ng lunas." Sagot naman ng kausap niya.

"Ano ba ang symptoms? Ilan na ba ang natamaan ng sakit na iyan?"

"Ayon sa balita may dalawang pasyente na nasa quarantine."

"Saan naquarantine?"

"I don't know where hindi sinabi sa news. Bigla nalang kasing nanginig ang mga
pasyente at walang tigil sa pagsusuka. Mabilis din na bumabagsak ang immune system
nila at sobrang taas ang lagnat. Namumula din ang buong katawan na parang
namamantal at kapag nagpatuloy at hindi naagapan pwedeng huminto ang body
functions. Iyon ang sinasabi ng doktor sa interview." Tiningnan niya ang doktor na
nasa TV. "Gwapo no?"

"Yeah, ano ang name?" gwapo naman talaga ang doktor na nasa TV. "Single pa ba
iyan?"

"Iresearch natin sa facebook later. Ang gwapo talaga ng doktor na iyan. Oh yeah, I
remembered his name. Doctor Ramses Carillas." Muli niyang tinitigan ang mukha ng
doktor dahil parang Nakita na niya ito dati. Linapitan niya ito ng

husto hanggang sa--.

"I think that's too much wife."

"Oh... Mau." Gulat na ani niya ng makilala ang humila sa kanya mula sa TV. "What
are doing here?" taking tanong niya.

"Bad mood ako ngayon." Tumikhim ang kausap niya kanina at nakangising umexit.
 "Why?" she asked innocently.

"I'm here cutting my meeting too early because I missed my wife and from what I
saw she was ogling at the TV screen." Nag-init ang kanyang pisngi sa sinabi nito.
"Is that doctor too handsome you can't even resist him?" kunot-noong tanong nito sa
kanya. Teyka lang bakit ba feeling guilty siya samantalang hindi naman talaga sila
mag-asawa. They broke up, divorced na nga ang status nila hindi ba?

Nagkibit-balikat siya at tinaasan ito ng kilay, "I am single and I can ogle anyone
I like especially when I found them fascinating."

Mas lalong naningkit ang mga mata nito sa sinabi niya sa isang iglap lang ay
natagpuan nalang niyang nakayakap ang braso nito sa beywang niya.

"Fascinating? Let me remind you sweetie you are no longer single."

"The last time I heard from you we were divorced so I am single." She pushed him
strong enough to break their linking. "Ang bilis mo naman yata kung iisipin mong
makukuha mo lang ako agad ng ganoon kadali."

Prenteng-prente lang itong nakatayo sa harap niya habang ang mga kamay ay nasa
magkabilang bulsa ng suot nitong pantalon. Hindi man lang ito natinag sa kanyang
sinabi at para bang feel na feel nito ang mga nangyayari ng mga sandaling

iyon.

"And the last time we talked I told I am going to get you back I hope you
remembered that."

"And do you really think you can win me back that easy?" papatalo ba naman siya
dito. Ano siya easy to get?

"Do you want--." Napahawak siya sa kanyang ulo ng biglang may narinig siyang
nakakabinging ingay. "Keegan!" agad itong umalalay sa kanya lalo pa at napaupo na
siya sa sahig.

"Patigilin mo ang ingay Mau. Ang sakit sa teynga."

"Anong ingay? Wala namang maingay." Tinakpan niya ang teynga niya dahil mas lalong
tumitindi ang ingay na naririnig niya. Parang kahalintulad iyon ng matinis na ingay
ng microphone kapag nagkakaroon ng static. "Keegan..."

"Ang sakit hindi ko kaya ang sakit. Please patigilin mo." Naiiyak na ani niya
dito. Kahit anong gawin niyang takip sa teynga niya ay hindi nagbabago ang
intensidad ng sakit na nararamdaman niya. "Masakit."

Sa ibabaw ng palad niya ay ipinatong din nito ang palad nito, when she felt his
skin on hers ay unti-unting humihina ang ingay. Hanggang sa tuluyan na iyong nawala
pero naiiyak pa rin siya at natatakot na baka bumalik ang ingay na iyon.

"Naririnig mo pa rin baa ng ingay?" nag-aalalang tanong ni Mau sa kanya habang

pinupunasan ang pawis sa kanyang noo at ang luha sa kanyang pisngi.

"Nawawala na." humihikbing sagot niya. She saw relief from his face when she told
him that. "Pero masakit ang ulo ko." Dinama nito ang kanyang ulo at marahang
minamasahe. Bahagyang gumaan ang naramdaman niyang sakit.
"Do you have your medicines? May nakalimutan ka bang inumin?"

Umiling siya. "Hindi na ako umiinom ng gamut dahil hindi na naman kailangan."

"Ang nangyari sa iyo kanina lang palagi mo bang nararamdaman iyon?"

Umiling uli siya. "Ngayon lang." nanginginig ang mga labi niya sa naging sagot
niya. "It hurts, I don't want to experience that again." She shivered remembering
that pain.

"Don't worry sweetie I am here hindi kita pababayaan. Hindi ko hahayaan na

masaktan ka uli." and she believed him. Naniniwala siya sa mga salitang sinambit
nito. Sana nga ay hindi siya nito saktan dahil nakakatakot masaktan ng paulit-ulit.

"Mukhang nandito na si Uly." Masayang balita niya kay Mau ng makita ang kotse ng
kapatid na nakapark sa bahay ni Sydney. "Kilala mo siya hindi ba?" hinawakan niya
ang palad ni Mau at hinila papasok ng bahay ng kapatid niya.

"You need to tell them the truth Ulysses, this won't help. Hiding them in the
shado-."

"Uly...Gette, what are you doing here?" nagtatakang tanong niya. Hindi niya
akalain na makikita dito sa Gette. Mukhang seryoso ang naging usapan ni Gette at ni
Ulysses. Napakunot ng noo si Gette ng makita ang kasama niya samantalang si Ulysses
ay wala siyang mabasang kahit na anong reaksyon. "Anong pinag-uusapan niyo?"

"Wala." Mabilis na sagot ni Ulysses at lumapit sa kanya. Guguluhin sana nito ang
buhok niya pero maagad na nahawakan iyon ni Mau.

"Don't." agap

ng dating asawa. "Sumakit ang ulo niya kanina at may malakas na tunog siyang
narinig baka lalong lumala." Kunot-noong tumitig sa kanya si Ulysses.

"Ilang beses na nangyari iyon sa'yo?"

"Kanina lang."

"Uly." May halong babala sa boses ni Georgette tila may gustong sabihin.

"Magpahinga ka muna Keegan habang hinihintay natin si Yvette, kakausapin ko muna

si Maurice." Kilala nga nito ang dating asawa niya. "If that's okay with you?"
baling nito kay Mau.

"Rest." Bulong ni Mau sa kanya. Pumasok siya sa loob ng silid ni Sydney dahil iyon
lang naman ang silid sa bahay na iyon. Gusto rin niyang magpahinga pero mas curious
siyang malaman kung ano ang sasabihin o pag-uusapan ni Ulysses at ni Mau.
Kinakabahan siya pakiramdam niya ay may dapat siyang malaman o kaya naman ay may
importanteng bagay siyang nakalimutan.

"Sasabihin nila kung anuman ang kailangan mong malaman Keegan they won't keep you
in the dark." Sabi niya sa kanyang sarili. "Just trust them." Right now they are
the only people whom she needs to trust. Malalaman din niya ang totoo sooner or
later.

She stripped off her clothes and found that funny mark on her right arm. It wasn't
an ordinary mark na mula sa tinta o ano. Para bang sadyang may idinikit na mainit
na bagay sa balikat niya upang magkaroon talaga ng marka doon. Kung pagbabasehan
ang tagal ng peklat sigurado siyang matagal na iyon. Pero ano ang bagay na iyon?
Itinapat niya ang braso sa harap ng salamin and it reads... K.E.G 373.

/>

"WE need to return their memory." Napatingin siya sa babaeng kasama ni Ulysses.
Nasa garden sila ng bahay at sinigurado ni Ulysses na hinid makakalabas ng bahay si
Sydney. "Ulysses, listen to me. Hindi ikakabuti na hindi nila alam ang tunay na
nangyari."

"At ano ang mas nakakabuti Geeorgette? Ang malaman nila na lumaki sila sa isang
sindikato at gumagawa ng masama? They were given another chance, another life,
let's give them a normal life." Sagot naman ni Ulysses, nanatili siyang nakamasid
sa dalawa.

"Maurice, don't you want Keegan to remember you and your past?" napamulagat siya
sa sinabi ni Gette, habang si Uly naman ay maangas na napatingin sa kanya. Sa
dalawang ito alam niya kung kanino siya kakampi.

"I don't want her to remember our past, I want to built a good future for us."

Malakas na napabuntong-hininga si Georgette sa sinabi niya. Alam niyang hindi

sinabi ni Ulysses ang totoo sa kaibigan nito. At alam din niyang hindi sila
magkakapatid. Pareho silang miyembro ng sindikato at pareho sila ng apelyido pero
hindi sila magkadugo.

"Paano kung ang nangyayari kay Keegan ngayon ay side effect ng gamut na
isinasaksak natin sa kanila? Paano kung mas lumala pa ang nararamdaman niyang sakit
sa ulo at kung anu-ano ang kanyang naririnig. Erasing her memories won't help her."
 "We weren't erasing her memories Gette, we are blocking all the memories. All
their previous memories and yes, that tingling sound is a side effect

of the drug." Pag-amin ni Ulysses. "I am going to retest the drug before we
injected it to them."

Malakas na buntong-hininga ang pinakawalan ni Gette sa sinabi ni Ulysses. "And

besides before we blocked their memories we had their approval." Tumingin sa kanya
si Ulysses.

Iyon ang hindi niya alam kaya kunot-noong tumingin siya kay Ulysses. "Noong
nagising siya sa coma may naaalala ba siya?" tanong niya.

"Everything, she remembered everything. Lahat sila naaalala ang nangyari bago at
pagkatapos ng aksidente. It's their choice we didn't force them to do it." Bumaling
ito sa babaeng katabi. "Choice nila na malimutan ang lahat ng nangyari kaya huwag
na nating guluhin ang pinili nila. Masaya na sila ngayon dapat ito ang buhay na
kinagisnan nila at hindi ang buhay dati."

He doesn't want her to remember him as well... their past... because if she did it
would ruin everything.

"I want her this way now, don't return her memories. I don't want her to hate me
and how I ruined her life and her heart before." He is almost begging.

"The disease. We don't know who created it, we don't know who among the four owned
it. Hangga't hindi nababalik ang alaala nilang apat hindi natin malalaman kung ano
ang antidote ng viral infection na lumalaganap ngayon sa hangin. Mas maraming buhay
ang mapapahamak habang tumatagal Uly."

"Ako na ang bahala sa viral infection, madali lang iyan."

"At kailan mo mahahanapan ng antidote?"

"Sa lalong madaling panahon." Naglakad si Uly

palayo sa kanila. Hindi naman maipinta ang mukha ni Georgette habang pinapanood ang
kausap nila na umalis.

"And Ulysses." Huminto si Uly sa paglalakad at tumingin kay Georgette. "Kung gusto
mo lang namang malaman. Dalawang tao na ang nasa bingit ng kamatayan ang buhay
ngayon. Ang isa ay isang sibilyan na napadpad lang sa lugar na iyon, at ang
pangalawa." Huminto si Gette sa pagsasalita at napalunok habang magkadugtong na ang
kilay ni Ulysses. "Her."

"You're lying." Uly immediately snapped.

"I don't lie when it comes to this, nasa isang quarantined island siya ngayon.
Kanina noong tumawag si Ramses he told me that her chance of survival is close to
thirty percent. Her brain is functioning slowly, her heart stops every five
minutes. Every time counts. Now it's your choice. If you really care for her return
the life she deserves as well even without you in her life."

Naiwan na nakatayo si Ulysses sa gitna ng garden habang nakatitig sa papalayong

kausap. Alam nilang pareho na hindi nagsisinungaling si Georgette they can both see
the truth. And the man whom he knew who doesn't show any feeling seems to be human
at all...
 He would do everything, huwag lang maibalik ang alaala ni Keegan. Hindi ngayon at
hindi kailanman kahit na anong mangyari. Kailangan niyang mailayo si Keegan dito sa
lalong madaling panahon and he knew the best place to hide her momentarily... or
forever.

"KEEGAN." A voice of an angel is calling her from her deep slumber. "Wake up

sweetie, it's time for us to go."

"To go?" she asked sleepily. "Where to?"

"Kailangan nating magbakasyon. Nasabihan ko na si Ulysses at si Georgette pati na

rin ang iba mo pang mga kapatid. Ang sabi ni Ulysses na baka side effect ng
nangyaring aksidente ang nangyari sa iyo kahapon. You need to rest somewhere more
relaxing."

"I have work."

"You can always take a vacation leave, huwag kang mag-aalala ako na ang bahala."
Sobrang gentle ng boses nito kaya siguro mabilis siya nitong napasunod.

"Saan tayo pupunta?" inalalayan siya nitong umupo ng maayos at saka yumuko upang
isuot ang sapatos niyang hinubad niya kanina bago siya sumampa sa kama ni Syd at
matulog. "Where to go Mau?"

"It's a surprise but I know you will love the place."

Dahan-dahan siya nitong hinatak patayo at alalay na alalay sa kanya na para bang
lumpo siya kaya siya natawa. "Kaya ko namang maglakad bakit parang lumpo akong
inaalalayan mo."

"Mahirap na baka madapa ka." Nagtataka siya kung bakit hindi sila sa front door
dumaan. Gusto sana niyang magpaalam ng maayos sa mga kapatid niya pero parang
nagmamadaling masyado si Mau. Tatawagan nalang siguro niya kapag nakarating na sila
kung saan man siya dadalhin ng lalaking ito.

Habang naglalakad sila ay hindi niya maiwasan na mapatitig sa mukha ng dating

asawa. He is really handsome, his eyes were piercing, her noses looks so sexy and
his lips, just like in her dreams, it feels so full and hot.

"What's with the look?"

tudyo nito sa kanya.

"Ang gwapo mo pala Mau." Dahil ba sa medyo inaantok pa siya kaya niya nasabi iyon
pero iyon naman ang totoo. And he laughs as well, ang sarap pakinggan ang tawa
nito. Masarap sa teynga at sa puso. Parang nakikiliti ang puso niya sa malambing na
tawa nito.

"Minahal mo ang mukhang ito Kee."

Umismid siya at nagpout. "I doubt it. Kahit na may amnesia ako sigurado akong
hindi ako mahuhulog sa mukha lang. Baka may nakita ako sa iyo dati na naging
dahilan kung bakit nagpakasal ako sa iyo."

"Siguro nga, nakikita mo na ba ngayon kung ano iyon?" may double meaning ang
salita nito. Ngumiti lang siya sa tanong nito.

"I don't know... yet."

"Huwag mong madaliin ang pagfall sa akin Keegan. Take your time I am not rushing
you into this. I want you to fall in love with me slowly but surely."

Tumikwas lang ang kilay niya sa sinabi nito. "At bakit naman?"

"If you fall in love with me slowly, it would be harder for you to forget your
feelings when you got mad at me. Mas mangingibabaw sa iyo ang pagmamahal mo keysa
sa galit."

"Parang hindi ko gusto ang sinabi mo. May balak ka yatang paibigin ako ng husto sa
iyo."

"Oh you know my plan?" he joked. "I am telling you my plans baka kasi magalit ka
sa akin kapag gumising ka isang araw na hindi mo na kayang wala ako sa tabi mo."

"Baliw ka hindi naman siguro manyayari iyon. Is it even possible?"

"Lady there's nothing impossible in this world."

"Hindi nga?" possible ba iyon.

"I know its possible because I woke up one day wishing that you are beside me."
Napatitig lang siya dito. "And I would do anything and everything for it to happen.
So, fall in love with me Keegan. I will be waiting for us to happen."

He held her chin he kiss the tip of her nose slowly and tenderly.

Would it take her long to fall for him slowly?

<3 <3 <3

a/n: When your printer is not functioning properly, kailangan ng nozzle check and
head cleaning, minsan ink flushing pa. Overs, nakaka-ubos ng time maghintay.
Nakatapos na ako ng isang chapter sa kwentong ito hindi pa rin siya naayos. Baka
mamaya nito matapos ko na rin ang next chapter ng story ni Hexel ay hindi pa rin
siya naayos. O siya babies, aayusin ko muna si pareng printer wala pa akong lesson
plan bukas, e-lesson plan na kami ngayon. Hindi ba bongga na, pati teachers ngayon
techie na rin. Iyong mga oldies na hindi masyadong maalam sa computer ang
nahihirapan ngayon.

STATUS UPDATE: Kaunti lang talaga ang chapter sa kwentong ito kaya huwag magtaka
kung masyadong mabilis ang mga sususnod na mangyayri. Lovelots babies!

=================

5- Hormones

Chapter Five

NAPATINGIN siya sa labas ng manor kung saan niya dinala si Keegan, nakatingin lang
ito sa mga puno at halaman na nasa paligid nito. Marahang hinihipan ng hangin ang
mahaba nitong buhok. She is really beautiful and a sight to be hold. She still has
the same effect on him the same day he saw her, that faithful day that changes
everything. That change his world and all his beliefs. Dahil hindi niya lubos
maisip na mangingidnap siya ng tao at magsisinungaling ng tulad nito.

He turned off his phone and won't bother opening anything, not even e-mails.
Walang makakaalam na nandito silang dalawa. Kahit ang pamilya niya o kaya ang
kanyang mga kaibigan ay walang alam tungkol sa property na binili niya kamakailan
lang. Noong una niyang makita ang bahay ay isa lang agad ang pumasok sa kanyang
isip, may gusto siyang itira dito at iyon ay walang iba kundi ang magiging asawa
niya.

Dahan-dahan siyang naglakad papunta sa kinatatayuan nito at mukhang napansin nito

ang kanyang presensya dahil agad din itong napalingon. Ngumiti ito sa kanya pero
alam niyang ilag pa rin ito, nararamdaman niyang may nakaharang na kung ano sa
pagitan nilang dalawa.

"Are you cold?" malumanay niyang tanong.

"The place is great." He smiled at her matching her own.

"You like it?"

"Are you insane? I love the place, I haven't been here." Biglang lumungkot ang
mukha nito kaya agad niya itong hinawakan. "I don't know pakiramdam ko kasi ngayon
lang ako nakapunta sa isang maganda

at tahimik na lugar."

"You can stay here this is ours." Tumaas ang kilay nito. He really found it very
fascinating when she does it. Nagiging masungit kasi ang aura nito. Keegan is an
untamed little kitten. Hindi ito madaling magtiwala not even when he told her that
they were married once. Alam niyang hindi niya ito agad mapapaniwala thanks God he
didn't lose that marriage certificate. And he even secured that divorce papers, he
needs it just to make sure everything is set when she accepts his proposal.

"Ours agad?" tumawa ito, a very warm yet restricted smile. This is the reason why
he doesn't want her to regain her memories. Hindi na niya maririnig ang tawa nito
kahit na hindi umabot sa mga mata nito. "Hanggang kailan tayo dito?"

He cleared his throat and nuzzle his head on her neck, napapiksi ito marahil
nagulat sa kanyang ginawa but he held her so tight she can't even move a little.

"Hanggang sa okay na ang pakiramdam mo. You need to rest and I need a rest too. At
paano mo ako makikilala uli ng husto kung hindi tayo magsasama?" gusto niyang
sabihin na hindi na niya ito ibabalik at magtatago sila sa kahit na saan hindi lang
sila mahanap ng miyembro ng sindikato.

The syndicate is still alive. Maaring naputol ang dalawang pakpak ng mga ito pero
sigurado siyang mabubuhay at mabubuhay pa rin ang mga ito. Iyon ang dahilan kung
bakit kailangang alisin ang ala-ala ng mga miyembro na hindi pa nabibili ang
sariling kalayaan. Kapag hindi nila naaalala ang tungkol sa grupong iyon walang
habol ang mga ito sa kanila.

Iyon ang nahanap na sagot ni Ulysses sa mga nangyayari at para mailigtas ang mga
kaibigan nito.

Habang may alam ang miyembro sa nangyayari sa organisasyon kailangan nilang

magtrabaho sa kanila. At gumawa ng mga bagay na labag sa kalooban nila. Maaring
mali ang kanilang ginawa pero kung iyon lang ang tanging paraan upang mabuhay ang
mga ito ay gagawin nila kahit na mali.

Isa siya sa mga taong minsan ay humusga sa mga taong iyon. She judged Keegan
without knowing her side, she judged her and hurt her all the way and did something
that hurt her.

"Mau, how did we met?"

Napangiti siya ng maalala ang unang beses na nagkita sila. Kahit ilang taon na ang
nakakaraan ay hindi pa rin niya makalimutan ang araw na iyon.

"Tell the suppliers if they can't give us what we want-no- we demand we are going
to find a new supplier." Galit na turan niya sa kausap sa cellphone. He is at his
grandparent's anniversary, he doesn't have plans coming but he was forced by his
brother to do so.

"I want the supplies as soon as possible, bye." He turned off his phone and dialed
another number. Mas gugustuhin niyang maging busy sa mga kausap niya sa cellphone
keysa makausap ang mga bisita ng lola niya. Isa lang naman ang dahilan kung bakit
nandito ang mga iyan dahil gusto ng mga babaeng nasa party na makausap siya at
mabingwit. Sabi nga nila isa siyang matabang isda at swerte ang makakabingwit sa
kanya. Too bad he wasn't for hooked, wala ni sinong babae ang makakabingwit sa
isang
Maurice Magallanes, not even one woman. He will play with them but that doesn't
mean he'll take them for a wife or a girlfriend. Mataas ang standard niya sa babae.

"Clime, I told you hindi ba everything is fine here. I am helping Ainsley with the
preparation and its going so well kaya ikaw magpahinga ka nalang diyan. Don't do
anything else that would stress you."

Mabuti nalang at narinig niya ang boses ng isang babae sa likod niya kaya mabilis
siyang nakapaglakad ng ilang hakbang. Mahirap na baka sasadyain nitong banggain
siya para makuha ang kanyang pansin. Kunot-noong tiningnan niya ang babaeng may
dalang clip board at abala sa kausap nito sa phone.

Hindi niya maiwasang hindi pansinin ang ayos nito. Nakasuot ito ng kulay itim na
long sleeve top at hapit na hapit na pantalon. Wala sa dress code ang suot nito
kaya ibig sabihin hindi ito kasali sa party at base sa narinig niya isa ito sa mga
staff, may nakasukbit din na walky talky sa beywang nito.

The woman possessed a very slender waist, too small he can even enclose it with
his two palms. The top was too baggy for her but it can't stop him from looking at
her well-develped mount. He is not the breast type of a woman, he doesn't care
whether his woman have big or small breasts as long as he can enjoy them. The
woman's breast fits perfectly with her figure but what caught his attention is her
behind. Yes, he is checking at her and her behind, well-shaped and plump. Bigla
itong lumingon at kunot-noong napatingin sa kanya.

Hindi lang

pala ito sexy maganda din ito, bagay na bagay ang mga mata nito sa kilay nito, para
bang ang sungit nitong tingnan. Halos mag-isang linya na ang kilay nito na
nakatingin sa kanya. It wasn't an admiring look, ito iyong klase ng tingin na kapag
hindi pa siya tumigil sa pagtitig ay baka sibatin pa siya nito. Pero hindi rin siya
ang klase ng lalaking basta-basta nalang magbaback down. Napilitan na siyang
magpunta dito hindi naman siguro masama kung mag-eenjoy din siya. When was the last
time he was fascinated by a woman like this? He can't remember. He feels something
inside him awakening as she continued glaring at her.

He wants her, he wants to kiss those thin soft looking lips, he wants to lick her
long neck down to that well-developed breast he can even imagine how does it look
without any clothing. And he wants to run his fingers on her smooth and silky sin.
His lips were inching to taste her essence and his hard shaft buried inside her wet
and hot...

"Is there any problem mister?" palay na ang lumapit hindi pa ba siya tutuka?

He smirks, his signature move. Many fell for it. "Problem? I don't think I have."

Nagkibit-balikat ito kaya mas lalong na-emphasized ang dibdib nito. Kaunting-
kaunti nalang at hihilahin na niya ito papunta sa isa sa mga guest room ng villa at
gagawin ang alam niyang pareho nilang ikasasaya.

"Then stop staring at me, it creeps me." Iritadong wika nito.

Another way to get his attention, karamihan sa mga babae ay nagagalit-galitan

alam na niya ang taktikang iyon. He heard a static sound from somewhere which she
immediately answered but still glaring at her.

"Ains is everything okay?"

 "Yes, Keegan. Everything is fine please meet me here in the front yard."

"Copy." Keegan, that's her name is still glaring at her as she walks away from
him. Teyka lang parang hindi yata niya nagustuhan ang nagging reaksyon nito sa
kanya. She should be sticking to him when she already got his attention. Sinundan
niya ito ng tingin, her name is Keegan that is for sure. Kailangan niyang makilala
ang babaeng iyan, he needs to know her because he wants her. Ngayon lang siya
nagging ganito ka-interesado sa isang babae at walang bagay na gusto niya ang hindi
niya nakukuha. He will get her by hook or by crook.

Agad niya itong sinundan at natagpuan niya itong kausap ang isang weird na babae.
Mas maganda ang babaeng kausap nito pero iba talaga ang hatak ni Keegan sa kanya.
There's something he felt. Is it lust? He doesn't know he also wanted to know.

"The party is great, thank you very much for your help Keegan. Alam mo naman na
kasisimula lang ng business namin ni Clime."

"Clime is my friend and besides I'm not too busy. Katatapos ko lang isubmit ang
mga designs ko sa boss ko."

"Kaya nga kapag nakabili na ako ng sarili kong condo ikaw ang kukunin kong
designer sa mga furnitures na gusto ko sa interior ng magiging bahay ko."

"Mas maganda kung bahay nalang

talaga ang bibilhin mo keysa sa condominium."

"Sa tingin mo?"

May pinag-usapan pa ang dalawa at nakikinig lang siya, matalino din ang babaeng
ito. Ang lahat ng sinasabi nito ay may punto kahit na hindi nito ipagdiinan ay
maiintindihan ng nakikinig. Bigla itong napalingon sa kanya at hindi siya nagtago.
What's the point in hiding when he wanted her to take notice of him on the first
place. Magkadugtong pa rin ang dalawang kilay nito at tila ba naiinis sa kanyang
presensya.

"You will be mine miss," he uttered to himself. "Before this party ends you will
be mine."

"Bakit ka tumatawa diyan?" nagtatakang tanong nito sa kanya.

"May naalala lang."

"Hindi mo pa rin sinasagot ang tanong ko kung paano tayo unang nagkita."

"Let's just say it wasn't that love at first sight type of first meeting, it was
more on you hate me when I first met you type."
 "I hated you?"

Kung alam lang nito kung gaano ito kagalit sa kanya simula noong araw na iyon at
kung ano ang ginawa niya upang hindi lang ito mapunta sa iba hanggang sa araw ng
divorce, baka nga hindi na siya nito kausapin. But of course she won't remember
that, she will never remember what happened.

"But you love me at the same time." He smiled masking the lies behind his words.

"Love you?" biglang nawala ang ngiti sa mga labi nito at may nabasa siyang
kaunting kaguluhan sa

puso nito. Kung hindi pa siya nito mahal siguradong mamahalin din siya nito, as
soon as possible.

"Let's take things slowly Keegan. Galing ka pa sa aksidente at alam kong nawala
ang alaala mo sa akin kaya sigurado akong hindi mo maaalala ang nararamdaman mo sa
akin. Naguguluhan ka pa kaya huwag mong puwersahin ang sarili mong maalala ang
nararamdaman mo sa akin."

He saw an understanding smile on her face making his heart skip a beat. How
wouldn't he fall for that smile? How hard it is to fall for someone who doesn't
love her and love somebody else?

"Baka maalala ko rin ang nararamdaman ko sa iyo."

Ngumiti lang siya sa sinabi nito.

Paano mong maaalala ang nararamdaman mo sa akin kung hindi mo naman ako minahal sa
simula pa lang, Keegan?

She loves him. Iyon ang sinabi nito sa kanya, she hates him yet she loves him.
Hindi niya maintindihan ang sinabi nito basta iyon na iyon. Naguguluhan siya dahil
pakiramdam niya ay may hindi tama sa mga nangyayari.

Sinabi nitong maaring nakalimutan niya ang nararamdaman niya dito dahil sa
pagkawala ng kanyang alaala. Pero hindi ba kahit na nakalimutan ng utak ay maaalala
ng puso kaso wala siyang maalala. Iba ang nararamdaman niya, she doesn't even know
if this is love. Kakikilala pa niya kay Mau at dapat hindi siya magtiwala kaagad
kaya lang mahirap kalaban ang puso niya.

May nagasasabi sa kanyang ligtas siya sa poder nito, may nagsasabi sa kanyang
huwag nalang niyang

balikan ang nakaraan at harapin ang kasalukuyan. Ayon sa teorya niya, maaring
nawala ang nararamdaman niya dito noong hindi pa nawawala ang kanyang alaala dahil
siguro sa mga nangyari sa kanila dati na hindi niya matandaan na malamang ay
nagging dahilan kung bakit sila naghiwalay ng tuluyan. Baka doon nawala, Malaki ang
posibilidad na iyon at iyon ang pinanghahawakan niya.

Maybe they both fall out of love with each other, or they were too busy to give
time to each other so the fire of their emotions faded. And now that they are
giving more attention to each other may be this is the reason why she is feeling
something unusual towards him. This kind of hazy feeling when her heart starts to
beat stupidly, when her heart is already out of the rhythm and her mind can't even
stop fantasizing him.

Napabuntong-hiningan na lamang siya habang tinatanaw ito sa labas ng manor at

nagpupush-up, pwede naman siyang bumaba at lumapit dito pero nandito siya sa loob
ng kanyang silid na inookupahan at nakatingin dito. Bigla itong huminto sa
pagpupush-up at hinubad ang suot nitong puting sando kaya mas lalong nangati ang
lalamunan niya habang nakatitig sa katawan nito. Halatang batak sa ehersisyo ang
katawan ni Mau, may muscles ito sa katawan pero hindi iyong tipo ng muscles na
nakakatakot sa laki. Tamang-tama lang. May mga pandesal din ito na kasalukuyang
dinadaandaanan lang ng pawis nito. Ang sexy kaya nitong tingnan kaya nga paanong
ma-fa-fall out of love siya kung ganyan naman kagwapo ang magiging asawa mo?

"Yummy." Naiusal na lang niya at napabuntong-hininga uli.

Huli na upang magtago ng bigla na lang itong nagtaas ng tingin sa kanya. Nahuli
siya nitong naninilip kaya sa halip na magtago at mahiya ay pinangatawanan na rin
niya ang pagkahuli niya. Kumaway siya dito at ngumiti na para bang wala siyang
ginagawang masama.

"Good morning sweetie."

Good morning too sweetie. Iyon ang balak niyang sabihin pero umungot ang dila niya
kaya iba ang nasagot niya. "Hi." And for goodness sake how can a man's smile makes
her shiver in a good way and make her insides flip six times?

"Baba ka."

"Mamaya na wala pa akong hilamos at toothbrush." Ayaw muna niyang makatabi ito
lalo pa at fresh pa sa kanyang alaala ang nagging laman ng panaginip niya.

"How come you still look so beautiful?"

"Bolero." Sigaw niya kahit na kinakatay na ng bulate sa tiyan niya ang kanyang
stomach viles.

"It's so refreshing seeing you smile early in the morning."

"Huwag ka nga Mau nakakainis ka."

Tumawa ito. "Hindi ka naiinis kinikilig ka." Namula siya sa sinabi nito. He can
read her! He can definitely read her clearly... her thoughts.

"Ewan!" sinara niya ang bintana ng silid niya at pumasok sa banyo upang maligo at
alisin ang pag-iinit ng kanyang pisngi. Gustong-gusto niyang tumili pero hindi niya
magawa dahil baka malaman nitong nababaliw na siya. Pero abot langit naman ang
kanyang ngisi dahil sa nararamdaman niya.

Pagkababa niya ay nasa kusina na ito at nag-hahain. At hindi lang iyon, nakasuot
ito ng
jogging pants at walang pang-itaas. Mukhang kakaligo lang din nito dahil sa basa
nitong buhok.

"Good morning again." Masayang bati nito sa kanya.

"Uhm, hi." Iyon na naman ang sagot niya. He chuckled and close the distance
between them as he roped his arm around her waist.

"My good morning kiss?"

Tumaas ang kilay niya, nilalandi siya ng kanyang dating asawa. "Bakit tayo na ba?"

"Hmn, nice question." Tumawa uli ito at hinawi ang ilang hibla ng basang buhok na
nakatakip sa pisngi niya at inipit sa likod ng kanyang teynga. "Keegan?"

"Yep?" aniyang nakatingin sa mga pagkain na inihain nito.

"Nakalimutan kong sabihin sa iyo."

"Na ano?"

"Magnanakaw ako."

"Ha? Magnanakaw nang alin?" napatingin tuloy siya dito, ngumiti si Mau. A very
sexy smile.

"Nang halik." Before she can protest and push him away he is already claiming her
lips for a soft kiss, dampi lang iyon... at tumitig sa kanya. Dahil sa gulat ay
napaawang ang kanyang mga labi hanggang sa tuluyan na nitong inangking muli ang
kanyang mga labi. He even pushed her on the wall so she can't escape from him.

He inserted his tongue and found hers inside her mouth, it took him long before
she managed to return the kiss as hot as his. Maybe she had forgotten the feeling
of being kissed as well, the tingling sensation with their tongues rubbed which
each other. That fiery feeling when his hot lips touches hers. Their breathing is
perfectly sync,

they are breathing together, they are exchanging air. It feels like they've been
doing this since the world began and its like they were kissing like they've never
been kissed like this before.

He stops for a while so she can gasps for some air and rest her crazy mind, she
knew he can hear her heart beats singing loudly his name. His lips might leave her
lips for a while but it is still connected with her skin as he starts to give her
tiny kisses on her jaw up to the lobes of her ears. This is too intimate for a
morning kiss and before she forget the right thing to do she managed to push him a
little.

"Don't go too far Mau." Mahinang banta niya na ikinatigil nito.

He sigh, "I'm sorry sweetie medyo nadala lang." he is biting his lips still
looking at her while she can't even look at her.

"That's the morning hormones Mau." She said dismissing her own lewd thought. This
place isn't safe anymore when they are too close like this. Distance is a must.

"Is it? I hightly doubt it." Muntik na siyang mapatili ng bigla siya nitong
buhatin na parang bata at ipulupot ang binti niya sa beywang nito. He is strong. "I
don't think its hormones Keegan." Mariin ang nagging hawak niya dahil baka
mabitawan siya nito.

"Horny ka lang talaga."

"How can I not feel this kind of needs when you are here with me. I can't even
think straightly now."

"Dapat na ba akong tumakbo?"

"Are you scared?" damn him! He is seducing her and she is close to seduction. "I
know

I am not scaring you Kee, you are feeling the same way I am feeling."

"H-hinid kaya."

Tumawa uli ito. "I can feel your nipples hardening." Malakas siyang napasinghap sa
sinabi nito. Nakalimutan niyang wala nga pala siyang suot na bra dahil hindi siya
nakapagdala ng spare, wala siyang dalang spare clothing dahil sa biglaan nitong
desisyon na magpunta dito. Naramdaman niyang mas lalong humigpit ang yakap nito sa
kanya.

"Ma-Mau."

"I want to feel you sweetie really bad but I don't want rush things." He is back
at kissing her neck.

"Maurice." Tawag niya sa pangalan nito. "You are teasing me."

"I am not teasing you, you are teasing me."

Self-control. Iyon ang sigaw ng utak niya kaya iyon ang pinairal niya. "I-I am
hungry."

"Me too." But he is looking at her.

"I want foods."

"I want you."

Silang dalawa lang sa lugar na iyon at kahit na sumigaw siya ay sigurado siyang
walang makakarinig sa kanya. Kahit siguro silang dalawa ang sumigaw ay wala pa ring
pupunta doon upang magtanong. The place is theirs to begin with and this is the
perfect place to do whatever is inside his brain.

"Foods." Self-control.

"I love you Keegan." Bigla siyang napatingin dito. The lust was gone but was
replaced with his own heart. He wasn't lying when he told her he loves her she can
see that on his eyes and his face and she believes his words.

"Hindi uso ang salitang torpe sa

iyo ano?"

Hindi bai to napapagod na kargahin siya? Feeling nga niya ang bigat-bigat niya
pero ito parang batang paslit lang ang tingin ng katawan nito sa kanya.

"Hindi ko sasayangin ang oras kong dalhin ka dito kung magtotorpe-torpehan lang
ako. Dumaan na ako sa stage na iyan at hindi ko na uli gagawin iyon. Gusto kita,
mahal kita, bakit pahahabain ko pa ang conflict sa love story nating dalawa?"

<3 <3 <3

A/N: Happy holidays! Babati lang ako ng happy no class and no work. Nafefeel niyo
na ba ang bilis ng pagdaan ng panahon? Ako ay oo eh, nafefeel ko na at
nakakangalahati na yata tayo sa kwentong ito samantalang ang kay Hexel ay malayo pa
sa katotohanan ang pagtatapos. Baka mamaya na ako magsult ng sunod na update ng
story ni Hexel, hehehe, baka bukas na rin ang update malay natin. Tatapusin ko muna
ang pagsusulat ng Daily lesson plan for tomorrow and test paper para sa grade nine
students ko. Mag-iisip din ako kung anong gagawin ko para sa mga students ko bukas
at babasahin ko rin itong book ni Senyora santibanez na "LAKOMPAKE!" at ang
stainless longanisa ni Bob Ong. Hindi ba type ko talaga ang mga books na ito, lalo
na kay Bob Ong. Hindi kasi siya ang tipo ng manunulat na nagsusulat dahil gustong
sumikat. At may laman ang bawat sulat niya, aminin niyo nag-eenjoy kayo sa mga
salitang ginagamit niya. Iyong akala mo simpleng mga salita lang pero kapag
hihimaymaying mong mabuti malalaman mong may iba palang laman, at sa bandang huli
masasabi mo, ay Oo nga pala ano? Tama ang sulat niya.

STATUS UPDATE: Gagawa muna ako ng MOV's babies. School work din ito. Kaya students
huwag kayong magalit kung maraming pinagawa si teacher sa inyo. Tandaan niyo
napagdaanan din naman iyan dati, lahat ng paghihirap at pasakit,lahat ng mga
masasamang salitang sinasabi niyo against sa teachers niyo nasabi na rin namin
iyan. Boycot at kung anu-ano pang ritwal ay nagawa narin namin iyan, kapag kayo
naging katulad na namin mararanasan niyo uli ang nararanasan niyo ngayon. Kaya nga
ito ang sinasabi ng iba na ayaw nilang maging teacher dahil walang pahinga, walang
pahalaga lalo na iyong mga heads na gusto lang magpasikat pero ayaw naman na
tanggapin na may mali sa mga ginagawa nila. Kung anong hirap niyo ngayon doble ang
nararamdaman namin na hirap din ngayon. Pero sabi nga nila walang susuko, hindi
kami susuko kaya huwag niyo rin kaming sukuan okay? Laban lang tayo, kapag kayo na
ang nasa posisyon namin lalaban pa rin tayo hanggang sa huli.

PPS: Ipaglaban! Araw kasi ni Bonifacio ngayon kaya mala-Gabriela SIlang muna ang
peg ko ngayon.

=================

6- Seduce

Chapter Six
 NAPANGITI siya ng makita si Keegan sa garden, nakaupo ito sa isa sa mga upuan na
nakapalibot sa puting garden table at tahimik na umiinom ng tea. Lalapitan sana
niya ito kaya lang biglang umatras ang hakbang niya ng makita ang hitsura nito. She
looks so serious, ganyan na ganyan ang hitsura nito kapag may malalim itong
iniisip. Wala nang mas gaganda pa sa babaeng tahimik na umiinom ng tea at nag-
iisip. Only Keegan can pull it off perfectly, she's really beautiful and one of a
kind. Bumaling ang mukha nito sa kanya at napangiti, now, that's pure beauty.

"Anong ginagawa mo diyan?" tanong nito sa kanya na may halong pagtataka. He lifted
his foot and thanks God it works. Humakbang siya papunta dito. "Akala ko tititigan
mo lang ako ng buong maghapon." Biro nito sa kanya.

"Kaya ko ring gawin ang titigan ka ng buong maghapon, just tell me and I can do it
for you." Hindi siya umupo sa tabi nito sa halip ay sa ibabaw ng mesa siya umupo
upang makaharap niya ito ng walang sagabal.

"May sasabihin ka?"

"Magpapaalam lang ako saglit, pupunta ako sa bayan para kunin ang supplies at mga
damit na pinabili ko para sa ating dalawa. Okay lang ba na maiwan ka dito o gusto
mong sumama?"

"Dito lang ako matutulog muna ako."

Nakahinga siya ng maayos sa sinabi nito, mas magandang dito lang si Keegan baka
may makakilala dito sa bayan.

"May gusto ka bang kainin?"

Napakagat ito ng labi habang nagpipigil

ng ngiti, pinigil niya ng husto ang sarili niyang huwag matangay sa pagkagat nito
ng labi dahil baka hindi na niya magawang umalis pa at pumunta sa bayan. He would
rather love to stay and make his ways through her the same way he did during their
first night together, after the wedding.

"Wala akong gustong kainin."

"Are you sure?"

"Well, how about--, ikaw nalang ang bahala." Tumayo ito bitbit ang tasa nito at
naglakad papasok ng bahay. Naningkit ang kanyang mga mata ng makita ang buong
likuran nito. Suot-suot nito ang malaking shirt niya at ang boxer shorts niya and
he knew behind his clothes she wasn't wearing anything.

Mau, don't scare her. Take one step at a time... utos niya sa kanyang sarili.

"One step at a time." She murmured.

 "MAU!" Napakamot siya ng ulo ng hindi na niya madatnan si Maurice. Sinilip niya
ang sasakyan nito kaya lang wala na ito roon. "Ang bilis naman niya." Gusto sana
niyang ipaalala dito na wala siyang mga damit. Baka makalimutan nito, hindi siya
komportable na suot ang boxers and shirts lang nito. Naaasiwa siya pakiramdam kasi
niya ay yakap-yakap siya nito.

"Hindi naman siguro niya makakalimutan iyon." Usal niya sa kanyang sarili. Lumabas
siya ng manor at napasulyap sa buong paligid. She can stay there forever, she can
even do her designs here. The place is very sceneric, napapaligiran ng mga puno ang
buong manor at kung hindi mo titingalain mula sa malayo ay hindi mo rin malalaman

na may nakatirik doon na malaking bahay.

"Pwede itong akyatan." Hinawakan niya ang isang malaking kahoy. She narrowed her
eyes at the tree. "Bata ka pa pero ang laki-laki mo na." she doesn't know how did
she knew that the tree is still young pero alam niyang tama ang basa niya sa kahoy.
May iilang baging na nakaangkla sa puno kaya mabilis siyang nakaakyat doon. She
settled on the second branch and positioned herself safely. Nakikita niya ang mga
ulo ng puno sa paligid niya at ang magandang parang na may maraming damo at mga
bulaklak. One of these days yayayain niya si Mau na magpicnic doon. Tuluyan na
siyang napahikab at biglang nakaramdam ng antok.

"Sa-sandali lang." Pigil niya sa asawa niya ng dahan-dahan nitong tanggalin ang
suot niyang pang-ibaba. She heard him chuckle, medyo napaigtad pa siya lalo pa at
kakaiba ang tawa na narinig niya. Pero anuman ang pagtataka niya ay biglang naglaho
ng maramdaman ang mga labi nito sa kanyang binti, dahan-dahan ang pag-akyat papunta
sa pinakagitnang bahagi ng kanyang katawan.

Napakagat na lamang siya ng labi at hinihintay ang susunod na gagawin nito at

hindi nga siya nagkamali dahil nararamdaman na niya ang init ng mga labi nito sa
bahaging iyon ng kanyang katawan. Napaigtad siya at hinila ang sarili palayo dito
pero mariin ang ginawa nitong paghawak sa kanyang dalawang binti. He found her
sweet spot, her shivering weakness which she never knew that existed.

She moaned and closed her eyes as she savored the pleasure he can only give to
her. He showed her how strong

a man's tongue to a woman's body... illiteraly. Her fingers found his hair and
pulled it as the intensity multiplies into million times. Her eyes were tightly
closed, her lips were slightly opened and there's a lewd sound coming from her
throat.

"Oh no... something... something..." her body reacted violently, she convulses as
she pulled him away from her body but he never did. She is still on the edge of
ecstacy when he flipped her over the bed, her body is facing the bed. He crawled at
her back slowly tracing her curves with his lips until it reaches to her earlobes,
he keeps on biting and kissing the lobes of her ears when he whispered...

"Ready?" is she ready?

 "KEEGAN? NASAAN ka na?" napaupo siya ng tuwid ng marinig ang boses ni Mau nawala
sa isip niya kung saan siya nakatulog kaya huli na ng biglang dumulas ang katawan
niya sa sangang inuupuan niya. Isang malakas na tili ang bumulabog sa buong lugar.

"What the hell Keegan what are you doing there?" galit na tanong ni Mau ng makita
niya ito sa ibaba. Nakakapit ang dalawang braso niya sa sanga ng kahoy at anumang
oras ay maari na siyang mahulog.

"Uhm, I climbed, I slept and slip." Ang lakas ng kabog ng puso niya dahil sa totoo
lang natatakot siyang baka mawalang ng lakas ang mga braso niya at tuluyan na
siyang mahulog. "Uhm, help?" for the first time she heard Mau cursing so loud he
will wake the devil for sure.

"Let go, I'll catch you." Utos nito sa kanya pero

pumikit lang siya. Hindi siya tanga na basta-basta nalang bibitiw paano kung hindi
siya nito masalo mamamatay agad siya? Kagagaling lang niya sa impyerno noong
nadisgrasya siya hinding-hindi na siya susuong muli doon.

"No!" sigaw niya. "Find me a ladder."

"Sasaluhin kita, bumitaw ka na!" tinagalog lang nito ang sinabi nito kanina.

"Ayoko."

"Don't be afraid sweetie, I'll catch you when you fall. I promise you will never
get hurt." Tinitigan niyang mabuti si Mau sa ibaba niya. Base sa kanyang
kalkulasyon kapag nasalo siya nito ng maayos walang masasaktan sa kanilang dalawa,
kapag hindi naman may isa sa kanila ang masasaktan at kung may nagkamali pa baka
silang dalawa mismo ang masaktan. "Trust me Keegan just jump sweetie I'm here."

Should she trust him? Handa na ba ang puso niyang ipagkatiwala dito? And as an
answer she slowly detached her fingers from the branch and close her eyes. Whatever
may have happened to her he promised she will be safe, he promised he will catch
her when she fall... and she is falling... she fell.

"Umpfh!" she heard a loud thud and when she opens her eyes she was safely landed
on the ground with a soft body beneath her.

"Mau-oh my God Mau." Umalis siya sa pagkakadagan dito at tiningnan kung may sugat
ba ito.

"Are you okay Keegan? Nasaktan ka ba? May nabali bang buto sa iyo o kaya naman ay
may daplis ka ba?" ito na nga ang nasaktan ito pa ang mas nag-aalala sa kanya.
Biglang nag-init ang kanyang mga mata habang nakatitig dito. "Hey, why

are you crying?" mas lalong nag-alala si Mau sa kanya.

"I am sorry Mau," mas lalong lumakas ang iyak niya ng makita ang pulang likido na
umagos mula sa noo nito papunta sa pisngi nito. "May sugat ka." Nanginginig ang
palad niya at hindi niya alam ang gagawin niya.

"Calm down sweetie hindi ako nasaktan." Natatawang ani nito sa kanya. "Come, help
me up so I can clean this wound."

"Let me clean your wound." Tumigil siya sa pag-iyak at tinulungan siya nitong
tumayo. At ito talaga ang tumulong sa kanya sa pagtayo kahit na okay naman siya.
Pagdating nila nang sala ay agad niyang kinuha ang medicine kit na Nakita niya sa
kusina at nilinis ang sugat nito.

"I suggest you should stop crying Keegan." Biro nito sa kanya.

"Hindi na ako umiiyak." Naguguilty siya sa sa nangyari dito. "Mukhang kailangan

yatang tahiin ang sugat mo dito mukhang malalim."

"Galos lang iyan."

"Walang galos na ganito kalalim baka mainfect ito."

"Okay lang iyan and besides I don't mind if it scars." Kumunot ang noo niya sa
sinabi nito. "Para match tayo so we can be the perfect couple." Malakas na hinampas
niya ito, nasaktan na nga ito at nasugatan ay nagagawa pa nitong magpacute sa
kanya. At hindi lang iyon kahit tumutulo na ang dugo sa noo nito ay nakangiti pa
rin ito. Sadista yata itong lalaking kasama niya. Inalalayan niya itong makapasok
sa manor at maingat na dinala sa sofa. Pinigilan niya itong kumilos at siya na ang
naghanap ng medicine kit na mabilis naman niyang natagpuan. Humupa na rin

ang pag-iyak niya, weird... simula ng magkamalay siya mula sa aksidente hindi niya
maalalang umiyak siya. Kahit sa sarilig sakit ay na nadarama ay hindi rin siya
umiyak nalang ng ganoon it feels so different when it comes to Mau. Para bang
natural reaction na ng katawan niyang umiyak dahil nasaktan ito.

"Let me clean my wounds sweetie."

"Stay still Maurice and I am not kidding." Seryosong ani niya dito. Hindi na ito
nagsalita pero naiilang siya sa paraan sa pagtitig nito sa kanya at hindi lang iyon
abot teynga ang ngiti at ngisi nito. Batid din niyang nagniningning ang mga mata
nito sa saya habang nakatingin sa kanya. "Stop staring Mau, stop smiling, you are
scaring me."

"Masaya lang ako."

"Ikaw lang ang nakita kong nasaktan na nakangiti." Irap niya dito habang marahan
na nililinis ang sugat nito sa noo. Naampat na rin ang pagdurugo pero kailangan pa
rin na madisinfect ng mabuti. Pagkalagay niya sa gasa ay nagulat siya ng bigla
nitong hawakan ang kanang palad niya at hinalikan ang likod niyon. She felt a
sudden electrifying feeling that runs through her body making her jerked a little.

"You cried."

"You scared me and you are hurt because of me."

"I haven't seen you cry Keegan." Naging seryoso na rin ang mga titig nito sa kanya
habang mahigpit ang hawak sa kanyang palad. "Kahit pagkatapos ng divorce ay hindi
ka umiyak, ngayon lang. Ngayon lang kita nakitang umiyak and that's because of me.
I should be happy it's my pleasure seeing you cry because of my welfare."

"You are
crazy Maurice," she sighed feeling relieved he is okay at mukhang hindi analog ang
ulo nito. Mas lalo pa siya nitong hinila hanggang sa maupo siya sa kandungan nito.

"That's because of you my dear, you are my challenge Keegan. You are my test and I
want to tame the untamed."

"You took me for a challenge?" naningkit ang mga mata niya sa sinabi nito. "Don't
tell me this is just a joke? At gusto mo lang balikan ako dahil nachachallenge
ka--." Whatever her words are were ceased as he crushed her lips with his own.

"I love you Keegan I am telling you this because I want you to know my plans. I am
courting you, I am willing to wait, gusto kong pahirapan mo ako ng husto."

Tumikwas ang kilay niya sa sinabi nito. "Gusto mong pahirapan kita? Iyong iba nga
gusto ng magshort cut pero ikaw gusto mong mahirapan? Iba ka rin ano?"

"Because you deserved that sweetie, gusto kong maramdaman mo kung paano maligawan.
Gusto kong maalala mo kapag matanda na tayo na nakuha ko ang loob mo dahil
nakayanan ko ang mga pagpapahirap mo sa akin."

"Baliw ka nga." Marahan niyang hinaplos ang pisngi nito. "Then court me properly
sweetie, dahil gagawin ko ang gusto mo. Pahihirapan kita." She smiles wickedly.
"And let's start with the rules."

"Rules?"

"Yes, hindi ba kapag nanliligaw may rules? Dapat may rules din ako. No kissing, no
touching unless necessary, keep your distance and do whatever I want you to do.
Gets?"

"No kissing?" halos hindi maipinta ang mukha nito

sa kondisyones niya. "No touching?" tumango siya. "And keep my distance?"

"Can you do it?"

"Hell no!"

"Eh di uuwi na ako kung iyong naunang kondisyon ko hindi mo magawa paano mo
magagawa ang pang-apat?"

"But sweetie no kissing and no touching? Para mo ng sinabi na huwag akong huminga
at kumain."

"You are still courting me."

"But we were married."

"Were, was, past tense. Ngayon na ang present tense Mau kung ayaw mo madali naman
akong kausap-."

"I am just kidding sweetie of course I can do what you want, no kissing and no
touching. I'll keep my distance too." Anitong napapakamot ng ulo.

"Deal?"

Napabuntong-hininga na lamang ito. "Deal."

 HE just signed his contract to hell... hindi niya akalain na iyon pa ang hihinging
kondisyones ni Keegan. Hindi ito dapat ina-underestimate. He already told himself
that he would make small steps but no touching and no kissing, damn it! How can he
do it when all he wanted to do is to kiss her and touch her, undress her and make
love to her?

And now he needs to keep his distance and stop thinking about kissing her and
touching her, undressing her and making love to her again. It has been years for
goodness sake! He wasn't a saint, he had his fair share of flings but when Ulysses
gave him the signal he did stop.

"Is there any problem?" nag-aalalang tanong nito sa kanya. Umiling

at ngumiti siya dito. "Are you sure?"

"Sweetie I am fine medyo nahihilo lang ako." He lied. If he can't touch her then
it should be the other way around, she can touch him and that's his plan. Hinawakan
niya ang kanyang ulo at napapapikit, akmang matutumba na siya ng biglang ipinulupot
nito ang braso sa beywang niya. His heart leaped from its position and starts
dancing to the hippiest tune in town.

"Ang mabuti pa magpahinga ka na. Dapat talaga ay sa hospital tayo agad pumunta
baka naalog ang ulo mo at naapektuhan ang paningin mo." Nag-aalalang ani nito.
Isn't she the sweetest? Yes, she is. And he is damn so lucky to have her now.

"Umiikot ang paningin ko at sumasakit ang ulo ko." His acting is natural, just
keep it natural.

"Dadalhin na kita sa bed mo."

Kunwari ay umiling siya. "Huwag na stay here sweetie I can manage myself." This is
reverse psychology. Alam niyang hindi siya nito iiwanan.

"No!" yes! It's working. "Ako ang dahilan kung bakit ka nasugatan kaya aalagaan
kita hanggang sa gumaling ka."

"You don't have to, hindi mo obligasyon na alagaan ako. And besides, remember the
plan? No touching and I need to keep my distance."

"Huwag ka ngang tanga alam mong hindi mo pa kaya at saka hindi naman ikaw ang
humawak sa akin ako ang humawak sa iyo hindi counted iyon." Sana hindi nito
mapansin ang plano niya. Being hugged by the woman you loved is the best feeling he
can ever feel. Dahan-dahan siya nitong dinala sa silid niya at maingat na inihiga
sa kama.

"Do you need anything? Tell me Mau."

He gives her a small smile. "I can manage from here, you rest Keegan."
 "Are you sure?"

"Yeah, I just need to change."

"Oh. Okay." Tiningnan muna siya nito bago ito naglakad palabras. "Tell me if you
need me." He nodded telling himself to grab her and tell her he needs her. Pero
lumabas ito kaya nagmamadaling pumunta siya sa kanyang closet at hinampas ng
malakas ang pintuan niyon. After a few seconds ay muling bumukas ang silid at
pumasok si Keegan na sobrang nag-aalala, it took his entire strength na to grin.
"Mau, anong nangyari?"

"I-I sorry, medyo nahilo lang ako at tumama ang katawan ko sa pintuan ng closet."
Aniyang nakahawak sa may braso niya kunwari ay doon siya natamaan.

"My God, ako na baka mas lalo ka pang masaktan."

"I'm not hurt I am okay."

"No you are not okay, please Mau. Hayaan mo akong alagaan ka kahit ngayon lang."

"I don't want to be a burden."

"Hindi ka burden at saka dati mo akong asawa hindi ba? Siguro naman ay naalagaan
na kita noon."

Bumalik siya sa kama niya habang ito ay naghalungkat ng damit doon, agad itong
bumalik sa kanya. "Bihisan na kita."

"Are you sure?"

"Huwag ka nang makipagtalo sa akin Mau magbihis ka na." this is his plan, to
seduce her until she gives in. Hinubad niya ang suot niyang shirt na nadumihan ng
saluhin niya ito. Pinunas niya ang shirt sa katawan niya at hindi nakaligtas sa
kanya ang pagtitig nito sa katawan

niya.

"My shirt?" hingi niya dito. Ibabato sana nito ang shirt sa kanya pero biglang
nagbago ang isip nito at ibinigay sa kanya. Bahagyang nagdampi ang kanilang mga
balat. "Can you help me a bit here sweetie, baka masagi ang sugat ko sa noo."

"Huh? O-okay," nabubulol na ani nito. Napansin niya ang panginginig ng mga daliri
nito habang tinutulungan siya nitong magbihis.

"Okay ka lang ba Keegan?"

"Oh yeah, I am okay, I am fine." Disoriented na sagot nito. "Uhm, ikaw na ang
magtapos ng pagbibihis mo. Maghahanda lang ako and call me if you need me."
Nagmamadaling lumabas ito ng silid niya at nang mawala na ito sa kanyang paningin
ay hindi niya maiwasang hindi mapangisi at mapangiti.

Keegan is really cute, she loves keeping her feelings to herself not knowing he
can read her fully. She wants her too but there's a boundary keeping her from
giving in at iyon ang titibagin niya but before than he'll keep his promise too. He
will court and follow whatever she wants to get her heart, he will make her fall
for him.

Humiga siya at napapikit habang inaalala ang cute na expression ng mukha nito
kanina, napangiti siya pero unti-unti rin na nawala ang ngiting iyon. Sana ganito
nalang sila palagi, sana mapatawad siya ni Keegan sa lahat ng nagawa niya dati.
Sana hindi na bumalik ang alaala nito...

<3 <3 <3

a/n: Merry Christmas babies, how's your handa last night? Masaya ba ang pasko niyo
or kabilang kayo sa grupo kong samahan ng malalamig ang pasko pero masaya dahil
maraming foods? Hindi naman malamig ang pasko kagabi medyo maalansingan nga, ngayon
ang malamig kasi umuulan sa amin. Pero may kumot naman ako kaya hindi ako nilalamig
at kung anu-ano na ang pinagsasabi ko dito kaya huwag niyo nalang pansinin. Oo nga
pala, tumatanggap pa rin ako ng gifts hanggang February extended pa rin ang pag-
accept ng gifts.

Hindi nga, bukas na ang kay Hexel. Kailangan ko ng lakas upang isulat ang kwento ng
buhay niya. Nasabi ko ito dati, natatakot akong isulat ang kwento niya at mukhang
nasa akin pa rin ang takot na iyon. Everytime magsisimula na akong magsulat ng
chapter ay kusang umuurong ang mga letra at hindi na siya nabubuo pa. Kung dati ay
nagagawa kong magsulat ng isang chapter sa isang araw ngayon ay umaabot na siya ng
tatlong araw... hindi ko rin alam kung ano ang nangyayari sa akin. Bakit kaya?

STATUS UPDATE: Dapat ay nasa sinehan ako kanina at nakikipagline sa mga movies pero
hindi ko ginawa iyon ngayon. Nabago na ang Christmas tradition ko, maybe because
hindi ko masyadong trip ang mga movies ngayon. Next week na siguro, mag-iisip muna
ako ng kung anong pwedeng panoorin. Sinong nakapanood? Anong maganda?

PPS: Nagpapasalamat nga pala ako sa Cignal TV dahil unlocked ang mga channels nila
for free hanggang December 30. Hindi mapirme ang daliri ko sa remote control at
hindi nasettle ang kaluluwa ko sa kalilipat ng channels.

=================

7- Jealous

Chapter Seven

"Walang hiya kayo! Pinagkatiwalaan ko kayo bakit niyo nagawa sa akin ito?" may
naririnig siyang hindi pamilyar na boses, nasa gitna siya ng madilim na kawalan at
hinahanap ang pinanggalingan ng boses na iyon.

"Umalis ka! Umalis kayo sa harapan ko!" natigilan siya ng mahimigan ang sobrang
galit sa boses ng nagsalitang iyon.
 "Keegan, Keegan, wake up." Agad siyang nagmulat ng mata ng marinig ang boses ni
Mau na gumigising sa kanya. Napakurap siya at napahawak sa sariling noo na basang-
basa ng pawis. "Nananaginip ka ng hindi maganda."

"Dream?" usal niya at inaalala ang kanyang panaginip pero kahit anong gawing
pagkunot ng kanyang noo ay hindi niya maalala ang panaginip niya. "I can't remember
my dream." Sabi lang niya dito. Umayos na siya ng upo at tiningnan ang dating
asawa, matiim ang pagtitig niya dito na para bang may inaalala sa mukha nito pero
wala naman siyang maalala--- "Ahh!" napahawak siya sa magkabilang teynga niya ng
marinig ang sobrang tinis na ingay na halos pasabugin ang kanyang ulo. Muling
bumalik ang ingay kaya bumalik siya sa pagulong sa sofang hinigaan niya kanina.
"Ouch."

"Keegan anong nangyayari sa iyo?"

"Stop it! Ang sakit sa ulo sobrang sakit sa teynga ang ingay." Hinila niya ang
kanyang buhok upang kahit papaano ay mawala ang sakit na nararamdaman niya.
Naramdaman niyang hinawakan siya ni Mau at inayos ng upo at tinanggal ang palad sa
magkabilang teynga. "Please stop it Mau, make

it stop."

"Relax lang Keegan look at me." Pero hindi niya magawang tingnan ito dahil masakit
talaga kaya napapapikit nalang siya. Ilang Segundo pa ay unti-unting humihina ang
ingay pero sumasakit naman ang kanyang ulo para bang literal na may sinisiksik sa
pinakagitnang bahagi ng utak niya.

"It hurts." Nanghinang ani niya.

"I know." Mahinang sagot lang nito. "Mawawala din ang sakit Keegan." Unti-unting
humupa ang sakit ng ulo niya pero nanghihina pa rin siya. Bumuka ang kanyang mga
mata at tiningnan si Mau. Bakas sa mukha nito ang pag-aalala at takot sa nangyari
sa kanya. "Masakit pa rin ba? Do you want me to massage your head?"

"Pwede?"

"Of course." Umupo ito sa sofa at umunan siya sa kandungan nito. Hinayaan niya
itong imassage ang ulo niya. And to her relief it feels really good. "Do you want
to drink water?"

Umiling siya. "Just continue doing it Mau." Ang init ng palad nito, ang sarap din
sa pakiramdam ng mga daliring dumadampi sa noo niya. Tumingala siya upang matitigan
ang gwapo nitong mukha.

"I want to know Mau."

"Hmn?"

"I want to know the reason why we divorced." Bahagya itong natigilan sa sinabi
niya. "Pwede bang sabihin mo sa akin? Kasalanan ko ba?"

"Hindi mo kasalanan Keegan wala kang kasalanan. It was my fault."

Sumikdo ang puso niya sa sinabi nito. "A-anong ginawa mo?"

"I made a mistake that ruined us."

"What kind of mistake Mau? Gusto kong malaman."

"I had an affair." She was actually expecting it, it was the answer she was
expecting to answer. "And I thought I don't love you anymore so when you found out
we talked, we had this understanding to cut the ties. I thought it was good for us,
for you, I was a jerk and I really thought I was doing the right thing."

Nanatili siyang nakatitig dito. "Nawala ang nararamdaman mo sa akin?" hindi

makapaniwalang tanong niya. "Bakit ka nandito ngayon kung wala ka na palang
nararamdaman para sa akin. Naawa ka ba?"

"I thought I don't love you anymore, akala ko lang pala iyon. Dahil noong hindi na
kita nakakasama, noong hindi na kita nakikita, pakiramdam ko ay mamamatay na ako sa
lungkot. I wanted to see you but I can no longer approach you, you seem so happy
with your life. And Ulysses found about it and warned me not to approach you or he
will do everything to keep you away from my sight. Nasa malayo lang ako at
pinapanood ka at ang mga ginagawa mo."

"Why now?"

"Dahil sa aksidente, akala ko mawawala ka na. Doon ko narealized na kung wala

akong gagawin baka magising ako isang araw na wala ka na. The idea of losing you
forever Keegan is unbearable, I'd rather see you with someone else than buried deep
down under. And it comes to me, I can't also see you with someone else so I decided
to be a man. I talked to Ulysses and asked his forgiveness, I asked for a second
chance."

"Paano kung magkabalikan tayo? Paano kung ma-fall out of love ka na naman sa
akin?" nag-aalalang tanong niya dito.

"That would

never happen." He shoots back as fast as he could.

"But you did."

"Hindi kailanman nawala ang pagmamahal ko sa iyo Keegan, maaraming natabunan iyon
pero hindi iyon nawala. Dahil kung nawala na iyon ay hindi ko gagawin ang ginagawa
ko ngayon."

"Approaching me?"

"No, kidnapping you."

"Ready?" nakatalikod sa kanya ang kanyang asawa habang nakasubsob sa malambot na

unan ang kanyang mukha. She's too hot, she's really hot, she felt hot and she wants
more. Hinalikan nito ang leeg niya na mas lalong nagpapadagdag sa nararamdaman
niyang init.

"I am ready." Kapos ang hiningang sagot niya. He gently parted her legs as his
fingers tease her core a little sending those lovely and electryifying sensation
all over. She moaned when his fingers left her wanting part and starts to cup her
breasts and played with her nipples. His lips linger on her shoulder, nipping and
sucking her skin as he moves.

She released a small gasp when he suddenly thrust. He stops for a while and
continue to push forward inside her until the tip of his length reach her barrier.
He moves a little and she buried her face on the pillow as she felt that strong
pain when he continue pushing his manhood inside her. She was expecting for this
kind of pain but as he moves forward the pain intensifies, it's too much.

"Stop, it hurts." She murmured holding his arms giving signals to stop. "Please
stop."

But he didn't stop, she tried to move away but his arms hands were planted on her
hips preventing her to move.

"Sssshhh, mawawala din ang sakit." Bulong nito sa kanya. Is it her? Or iba lang
ang boses nito, may kakaiba sa boses nito. And before she can think of anything
else he thrust more, rougher this time... and kissed her lips so she can't scream
in pain.

Pakiramdam niya ay sinasaksak siya sa sobrang sakit, parang naparalyzed ang buong
katawan niya sa sakit. Napaawang ang kanyang labi upang kahit papaano ay makahinga
siya ng maayos, bumalik ang mga labi ng asawa sa leeg niya, sa balikat at likod
niya. Hindi ito kumilos pero panay ang halik nito sa likod niya na para bang
inaalis ang sakit na kanyang nararamdaman.

Hindi na siya nagprotesta pa ng unti-unti ay kumilos na ito sa kanyang likuran,

banayad ang bawat galaw nito. Unti-unti rin na nawawala ang sakit at napapalitan ng
kakaibang sensasyon. Dahil sa dilim ng buong paligid ay mas lalong tumindi ang
intensidad ng kanyang nararamdaman. Her husband flipped her body so their bodies
were facing with each other. Her arms automatically move and wrapped around his
torso, her legs were wrapping around his lower body. She can no longer feel the
pain but pleasure, too much pleasure inside her. The friction and the sparks it was
different.

There's a build up of pleasure inside her abdomen when he continue doing her, he
kissed her fully this time. His actions were much faster than before, para bang
hinahabol ito and she doesn't want

him to stop because she's feeling the same thing too. Pakiramdam niya ay may
kailangan siyang habulin, pakiramdam niya ay may kailangan siyang maabot. And it
seems like they both reached it when their bodies met, when their lips matched,
when their soul becomes one. And yes, she is indeed happy being married to the only
man who took her heart... Mason.
 "Mason." Nasambit niya habang kumakain sila. Kumunot ang kanyang noo habang si Mau
naman ay tila natigilan at napatingin sa kanya. "Sino si Mason?" takang tanong niya
sa kanyang sarili.

"You remembered something?" parang binabad sa sukang puti si Mau habang nakatingin
sa kanya.

"No, bigla nalang siyang lumabas sa bibig ko. Wala naman akong kakilalang Mason."
Pinilit niyang alalahanin kung meron nga pero wala naman.

"May kakilala ka."

"Really?" umiwas ng tingin sa kanya si Mau. "Sinong Mason?"

"My younger brother and he is married now, pumunta ka nga sa kasal niya bago ang
aksidente."

"Oh? Really?" nagulat din siya sa sinabi nito. May kakilala pala siyang Mason
hindi niya expected ang bagay na iyon pero bakit bigla nalang niyang naalala ang
pangalan ng kapatid nito? "Do you have his picture?"

"I don't keep my brother's picture." Tila galit na sagot nito. Nag-iba din ang
timpla ng mood nito kaya nagdecide nalang siyang hindi sumige sa pagtatanong.
"Tapos ka na bang kumain? Aayusin ko ang-." Hinawakan niya ang braso ni

Mau ng bigla itong tumayo.

"Mau, may sinabi ba akong masama?" takang tanong niya. "Kung meron man I am
sorry."

Natigilan ito at napabuntong-hininga habang nakatitig sa kamay niyang may hawak sa

braso nito.

"Wala kang ginawa at sinabing masama."

"Bakit parang galit ka?"

"Hindi ako galit."

"Galit ka!"

"Keegan, kahit kailan hindi ako magagalit sa iyo."

"Bakit hindi ka makatingin sa akin ng diretso?" she challenged him at sa halip na

sagutin siya nito ay bigla nalang itong nagwalk out sa kanya at dinala ang mga
walang lamang plato sa kusina. "Mau-."

"Finish your meal Keegan." Utos nito.

"Hindi na ako gutom." Gusto niyang malaman kung bakit tila naiinis ito sa kanya.
Hindi siya sanay na ganoon ito, mas sanay siya sa happy-go-lucky at malanding
lalaking nakakasama niya this past few days. Simula ng sabihin niyang hindi siya
nito pwedeng hawakan hangga't hindi needed ay hindi ito nagtangka. Ilang beses na
ba niyang tinangkang bawiin ang kondisyon na iyon pero nahihiya naman siyang
bumawi. Gusto niyang hinahawakan siya nito and she missed his kisses too.

"Magpahinga ka muna."

"Ayoko! Hangga't hindi mo sinasabi sa akin kung bakit tila nag-iba ang aura mo.
Come on Mau hindi ka ganito, bakit nag-iba ang hitsura mo ng banggitin ko ang
pangalan ni Mason."

Biglang nahulog ang mga kubyertos na hawak nito. "Don't mention his name!" tumaas
ang boses nito kaya mas lalo siyang

nagtaka.

"Nagseselos ka ba?" tumigas ang mga balikat nito at tumigil sa paghuhugas. "Are
you jealous? May something ba kami ni Mason dati? Hindi ba may Mason din sa
pangalan mo? Naguguluhan na ako Mau" inaalala niya ang sinabi nito noong silang
magkita, sa marriage certificate na ibinigay nito sa kanya may nabasa siyang Mason.
Pero hindi niya nabasa ang second name nito dahil masyado siyang pre-occuppied sa
pagkagulat. And he told her to call him by his second name and not by his first
name.

"Tama ka nagseselos ako, nagseselos ako sa kapatid ko."

"Pero bakit? May nakaraan ba kami? Naging kami ba?"

Natigilan uli ito. "Hindi naging kayo but he used to be your first crush."

Tinaasan lang niya ito ng kilay. "But I married you that means I love you more
than him, iba ang crush keysa sa love Mau. Bakit mo pagseselosan iyon samantalang
ikaw nga ang mahal ko?"

Umawang ang labi nito sa sinabi niya at unti-unting nawala ang inis sa mukha nito,
mukhang may nasabi siyang... may nasabi ba siya? Inaalala niya ang sinabi niya.

"Oh my God." Bulalas niya ng marealized kung ano iyon. Awtomatikong namula ang
kanyang pisngi.

"You love me? Mahal mo ako."

Now its her time to retreat, bakit ba kasi nagsasalita nalang siyang bigla na
hindi nag-iisip. Siya naman ngayon ang tumalikod at nagmamadaling umiwas dito.

"Keegan sandal lang-."

"Huwag mo akong hahawakan may usapan tayo." Aniyang hindi makatingin dito.

"But you

love me, mahal mo na ako." Tinakpan niya ang magkabilang teynga niya upang hindi
marinig ang boses nito.

"Buwisit ka Mau, I hate you." Iyon lang at tumakbo na siya papasok ng kwarto niya
at bago pa man siya makapasok ay narinig niyang sumigaw ito.

"I love you too Keegan Andres!"

 HINDI mawala sa labi niya ang ngisi niya habang naghuhugas ng kanilang
pinagkainan. He felt relieved all of a sudden mukhang effective ang pagkidnap niya
kay Keegan dahil narinig na niya ang gusto niyang marinig mula dito. Pakiramdam
niya ay para siyang nanalo sa lotto sa nangyari sobra pa nga. Alam din niyang
maaaring nagulat ito bakas iyon sa mukha nito kanina.

Ngayon, it's time for the part two of his plan and that is to marry her. Kailangan
makasal sila sa lalong madaling panahon but still desisyon pa rin iyon ni Keegan.
Kung babalik man sila sa mga kapatid nito kailangang nakatali na sila sa isa't isa,
kung bumalik man ang ala-ala nito sigurado siyang hindi na ito mawawala sa kanya.

Pero inaamin din niyang nakaramdam siya ng takot ng marinig niyang sabihin nito
ang pangalan ng kapatid niya, nang dating asawa nito. Tama, inagaw lang niya si
Keegan sa kapatid niya. Siya ang sumira sa dapat ay magandang pagsasama nilang
dalawa. He just can't bear losing the first woman who took his heart and his
sanity. Kahit na magalit sa kanya ang buong pamilya niya ay ginawa niya ang
pinakamasamang bagay na pwedeng ikasira ng relasyon nila ng kapatid niya. And
that's sleeping with his brother's wife and taking her first, it works out. Nasa
kanya na ngayon ang babaeng mahal niya at inaasam niyang makuha. He will never let
go, he will never give her to anyone else, sa kanya lang si Keegan.

<3 <3 <3

a/n: Babies, ang problem ko lang talaga ngayon ay kung paano isulat ang next
chapter sa buhay ni Hexel. Parang hindi ko talaga kaya... pero dapat ay makaya ko.
Oh my goodness!

STATUS UPDATE: Kailangan ko sigurong pampalakas ng loob, kompleto na ang buong book
one sa isip ko eh pero hindi ko siya maisulat-sulat. Magliliwaliw siguro muna ako,
sasakay ako ng bus papuntang South, sasakay lang, unwinding. Namimiss ko na ang
ganoon eh..

P.S: Owrayt!

=================

8- Ulysses
Chapter Eight

KANINA pa siya gising at kanina pa siya handang lumbas kaya lang hindi pa kaya ng
puso niyang harapin si Mau pagkatapos ng naipagtapat niya kahapon. Iniisip pa rin
niya kung paanong umaktong tila walang nangyari sa harap nito dahil hindi siya
habang buhay na nandito sa loob ng silid niya kailangan niya itong harapin.

Napabuntong-hininga siya at umayos ng upo, tama, kailangan niyang harapin si Mau.

Ano naman ngayon kung alam na nito na mahal niya ito kung sa una palang ay alam
niyang mahal rin siya ni Mau. They share mutual feelings. And then an invisible
bulb lights up inside her crazy brain, napailing nalang siya. He loves her, he
wants her to fall for him, what's wrong with falling in love with your ex-husband?
She sure has feelings for him before she married him, maaring nawala lang iyon at
bumalik ngayon. That's the most logical explanation her brain can come up if she
fell for him in a very short span of time.

"Tama na iyan Keegan, hindi ka ganito ka-coward." Utos niya sa kanyang sarili. She
needs to face Mau and her feelings towards him, kailangan niyang malaman kung ano
ang sunod nilang gagawin ngayon alam na niya at nito na mahal na niya ito. The next
level... she's quite excited about it and a warm feeling covers her heart knowing
that she'll be finally okay.

Pagkatapos mag-isip ay lakas loob na bumaba siya at agad na hinanap si Mau,

nakailang ikot na rin siya sa manor pero wala si Mau kaya naisipan niyang lumabas
at natagpuan niya itong nagbubuhat ng mga

bato sa likod ng manor. Napanganga pa siya ng makita ang magandang hubog ng katawan
nito sa ilalim ng sikat ng araw. Napalunok siya ng wala sa oras at nagtago sa isang
tabi, she's fine hiding somewhere taking a glimpse or even a full view of that God
given gift.

She made a sign of a cross and clasps her palms together and closes her eyes.
"Thanks God for the wonderful gift." She even smiled to herself when she realized
that she's acting like a love-strucked teenager. She's ready to basked herself with
his view when she opened her eyes and almost jumped back when she saw Mau's
handsome profile an inch away from her.

"What are you praying sweetie?" malambing na tanong nito sa kanya, his sexy voice
sends shivers to her body. It took her all her strength not to grab him and kiss
him. And damn him for looking so sexy and so handsome at the same time. Pakiramdam
niya ay lumipad ang ispiritu niya sa nangyari. "And good morning."

"I love you too." His good morning sounds like 'I love you' to her.
"Uhm." That's the smartest respond her mind can give. "G-Good morning." Nakakaloka
lang, bakit ngayon lang siya nakaramdam ng hiya samantalang makapal naman ang mukha
niya. Iniwas niya ang mga mata sa katawan nito dahil nadedemonyo ang kanyang isip.
"I'm hungry."

His eyes suddenly flash some unknown emotion making her skip a breath. "I'm hungry
too." The side of his lips turn into a sexy smirk. "What do you want to eat then?"
he is seducing her! Ang unfair,

he doesn't even need to try he is natural.

"A-ano bang meron?" could she stop stammering? Hinubad nito ang suot nitong working
gloves at mabilis na hinila ang katawan niya mula sa pinagtataguan niya, agad
siyang nakulong sa katawan ng dating asawa and she doesn't mind. Pwede siya nitong
ikulong kahit saan basta silang dalawa ang magkasama. Napahawak siya sa magkabilang
balikat nito.

"Ano baa ng gusto mo?"

You! Hindi siya kumilos ng dahan-dahan nitong ibaba ang mga labi nito sa kanya,
she's actually waiting for it. She is waiting for her good morning kiss, she wants
to kiss him, she wants to taste him and she wants to eat him!

"Mau."

"Yes, sweetie?"

"Kung hahalikan mo ako pwede bang bilisan mo naiinip na ako." Mukhang natigilan ito
sa sinabi niya na naging dahilan kung bakit natawa ito nang malakas. And can any
music match the melody of his laugh? None, mas masarap sa teynga ang tawa ni
Maurice keysa anumang kanta at musika sa mundo. At nang hindi pa rin ito tumigil sa
pagtawa ay siya na ang humawak sa magkabilang pisngi nito at inangkin ang mga mga
labi ng lalaking mahal niya. She could feel his lips stretching for a smile, and
yes they were kissing like retards smiling at every turn.

Mukhang nakakabaliw nga talaga kapag nagmamahal ka. At mahal niya si Mau, her
feelings are already out in the open and she's kinda love the feeling. She loves
this man every inch of him.

"I love you Keegan." He murmured in between their kisses.

"Hmn." She giggled when he kissed her again, he pulled her closer as he loops her
legs around his waist and carry her inside the manor. They ended

on the living room's sofa, him beneath her while her straddling him still kissing
him.

"I love you." Buong pusong lahad nito sa nararamdaman nito sa kanya. At kapag
sinasabi nitong mahal siya nito ay kumikislap ang mga mata nito na para bang pati
ang mga mata nito ay sinasabing mahal siya nito.

"Hmn." She bit her lips teasing him. Alam niya ang gusto nitong marinig mula sa
kanya, he wanted her to tell him that she loves him too.

"Keegan."

"Hmn--." Isang malakas na singhap ang ginawa niya ng bigla siya nitong inihiga sa
sofa at agad na pumatong ito sa ibabaw niya trapping her of course.

"Do you want me to show how much I love you?"

She again giggled, "Is there any other way?" napapitlag siya ng dumampi ang dulo ng
daliri nito sa kanyang leeg, pababa sa ibabaw ng dibdib niya.

"Oh I have ways but I won't show it to you unless my feelings were returned." And
another set of seductive grin appear on his face. Gusto nitong marinig mula sa
kanya ang tatlong salitang iyon. Inulit nito ang ginawa nito kanina hanggang sa
unti-unting tumindi ang nararamdaman niyang init.

"Stop it Mau." Hinuli niya ang daliri nitong pinupukaw ang hindi nito dapat
ginigising.

"Why? Pawis na pawis ka na sweetie, let me lick you dry." And when he said licks
her dry his lips found a specific spot on neck making her freeze on the spot
especially when squeal when his tongue touches her skin. It's too erotic and too
intimate for her weak heart.
"Mau..." she moaned his name. "I'm not-that's too--." Napapikit na lamang siya
dahil wala din naman siyang masabing matino dahil gulo-gulo ang kanyang utak.
Narinig niya ang mahinang tawa nito bago

siya nito muling hinila sa naunang posisyon niya.

"Are you seduced?" Her cheeks were flushing red with his words and nodded. "I want
to seduce you but won't touch you until our wedding night sweetie." Napatingin siya
dito, nagulat siya sa sinabi ni Mau.

"Wedding night?"

"I am serious sweetie when I told you I want you back in my life. I want to marry
you."

"Ma-marry me? Again?"

"I want to marry you." Tumayo ito pero karga pa rin siya nito. Hindi siya maliit na
babae, matangkad siya keysa sa mga kapatid niya kaya hindi niya masasabing magaan
talaga siya pero dito tila balewala lang ang kanyang bigat.

"Saan tayo pupunta?"

"To our honeymoon suite." Malakas itong tumawa ng kurutin niya ito sa pisngi. "May
kukunin lang tayo."

"I can walk you know."

"But I love carrying you, practice na rin ito." Kumindat pa ito sa kanya. Binuksan
nito ang pintuan ng silid nito, iyon ang unang pagkakataon na nakita niya ang loob
niyon. Mas malaki ang silid na iyon sa silid na inuukupahan niya at iba din ang
kulay. "Is this room to your liking?"

Muling inilibot niya ang paningin sa buong silid, kung gaano kaganda ang ibang
silid sa manor ay triple ang ganda niyon. Ang design, ang pintura, ang ceiling na
may eleganteng chandelier sa gitna, ang mga furnitures-the furnitures!
"The furnitures!" singhap niya, napangiti ito at tumitig sa kanya.

"Are your designs." Tumawa ito sa naging reaksyon niyo. "Everything in this room
are your designs Keegan, from our bed, to the

bedside table, to the cabinets, closets, even the sofa and the center table."

"How?" hindi makapaniwalang tanong niya.

"Quite simple really." He winks at her. "All you need is a woman you love to
worship her and I am worshiping that woman and more than willing to kiss her
toenails if she wanted me to."

Yumakap siya dito ng buong higpit. "I love you Mau you don't have to kiss my
toenails."

"I got a hug maybe I can get a kiss when..." he gently places her above their bed-
their future bed that is-and went somewhere. Her heart is pounding loudly she is
afraid he might hear it when he come closer. When he's half meter away from her he
suddenly kneeled still topless though. "Keegan Garces will you be Mrs. Maurice
Magallanes?"

"Again?"

He smiled but shake her head. "No more again, just be mine." He opened the velvet
box and she wasn't that dumb not to know what's inside. Mas masasapak niya ito kung
hindi ang inaasahan niya ang laman ng naturang box. And there it is, a diamond
studded engagement ring. "Can I be your Mr. Keegan Garces."

Kahit alam mo na pala ang mangyayari, kahit expected mo na rin ang sasabihin iba pa
rin ang feeling kapag sa iyo na nangyari. Inabot niya ang kanyang palad upang ito
na mismo ang magsuot ng singsing sa kanya. Wala siyang pakialam kung sobrang bilis
ng mga pangyayari basta ang alam niya ay masaya siya.

"Yes, I'll be your Mrs. Maurice Magallanes and you can be Mr. Keegan Garces, Mau."

Bakas nab akas sa mukha nito ang sobrang saya ng isuot nito sa kanya ang singsing
at tinawid ang distanya ng
kanilang katawan upang mahagkan siya nito ng husto. At hindi na rin siya
nagpapabebe pa dahil mahal siya ng lalaking ito, mahal niya ito, and they are
getting married. Siguradong matutuwa ang mga kapatid niya sa magandang balita. She
is very thrilled to tell them the good news!

"MAU!" may narinig siyang pamilyar na boses sa ibaba ng bahay kaya lumabas siya ng
silid at hinanap si Mau. May bisita yata sila. Binilisan niya ang kanyang mga
hakbang hanggang sa marinig niya ang pamilyar na boses na iyon.

"Give her back to us Magallanes kung gusto mo pa siyang makita."

"We will return."

"At sa tingin mo maniniwala ako sa iyo pagkatapos mong kunin sa amin si-."

Malakas siyang napasinghap ng marinig nang mas malinaw ang boses nang lalaking
kausap ni Mau. Natagpuan niya sa Mau sa may pintuan at hindi nga siya nagkamali
dahil kilala niya kahit anino ng kausap nito.

"Oh my!" bulalas niya sa malakas na boses na naging dahilan kung bakit napalingon
ang dalawa sa kanya. "Ulysses!" she shrieked like a bratt as she closed the
distance between her and her dear older brother. Agad siyang yumakap sa kapatid
niya masayang-masaya siya na makita ito. Bumaling siya kay Mau na hindi maipinta
ang mukha nag mga oras na iyon.

"Sweet did you call Ulysses for the news?"

"News?" takang tanong ni Ulysses, Mau pulled her gently away from her brother which
she doesn't mind. Natitigan niya ang mukha ni Ulysses, kompara sa

dati ay mas maaliwalas na ito ngayon.

"You shaved your balbas." Turo niya. "And you looked stressed-free." Pansin niya.

"What news?" nagkibit-balikat si Uly habang nakahilig sa frame ng pintuan. He is

still wearing his favorite black shirt under his black leather jacket and faded
jeans and not to mention his favorite combat boots.

Itinaas niya ang kamay niya at iwinagayway sa harap nito ang daliri niyang may suot
na singsing. "I am getting married, nagpropose si Mau and I accepted it because I
love him, so I will be his wife again." Masayang balita niya. Mukhang nagulat ito
sa balita niya, sinabi lang niyang nagulat dahil hindi agad ito nagsalita. Walang
ekspresyon ang gwapong mukha nito as usual sanay na rin naman siya, he still looks
so ruggedly cool though.

"Again huh?" may bahid nang kung anong tono ang boses nito.

"Yes, we were married, once right?"

Napailing si Ulysses na tila ba may nahanap na nakakatawa sa sinabi niya, is he

mocking her?

"Eh, Uly naman, you should be happy for us."

"I am happy for you." Agad na sabi nito, he wasn't smiling-as usual, para kasing
milyon ang halaga nang ngiti nito. "SIgurado ka ba sa desisyon mong ito Keegan?
Baka sa bandang huli makita na naman kitang umiyak."

"Mau loves me."

"You can't even remember your past how can you trust this man?" Nagtaka siya sa
tanong nito, para kasing may iba itong gustong sabihin. "Will you still love him
Keegan if you remember him?" kumunot ang noo niya.

"Anong ibig mong sabihin Ulysses?" seryosong balik niya dito.

"Don't be blinded by what you called love to this guy here." He sneered at Mau.
"Hindi dahil

hinayaan ko siyang makalapit sa iyo at gawin ang gusto niya ay gusto ko na siya
para sa iyo." he arrogantly glared at Mau who is still speechless at the moment.

"Mahal ko si Mau."

"Dahil nabubulagan ka sa ipinakita niya sa iyo ngayon Keegan. He might love you but
his love ruined you before." Natigilan siya sa sinabi nito.

"Stop it Ulysses." Mau inserted. "I'll tell her-."

"Naguguluhan ako hindi ko maintindihan ang nangyayari." Bakit tila iba ang sinasabi
ni Mau sa kanya keysa sa gustong ipahiwatig ni Ulysses.

"Are you going to tell her the truth Magallanes or will you fabricate another set
of lies just to woe and have her?"

Napatingin siya kay Mau nang hindi ito sumagot pero mas natigilan siya nang makita
ang guilt sa mga nito. Dahan-dahan siyang kumilos palayo dito upang mas lalong
makita ang mukha nito. He looks so sorry and guilty.

"May hindi ka ba sinasabi sa akin Mau?"

"I-." Mau opened his mouth.

"Don't start another lie Magallanes."

"I don't understand."

"Mukhang kailangan na nating ibalik ang alaala mo Keegan, hindi ko gusto ang mga
sagot mo. Hindi ikaw iyan kailan ka pa naging bobo?" parang gusto niyang sampalin
si Ulysses sa sinabi nito. Bago pa niya itong masuntok sa dila ay bumaling na uli
ito kay Mau. "If you want to know if she really loves you Magallanes bring back her
memories. Kung matatakot kang malaman niya ang totoo at mawala ang sinasabi niyang
pagmamahal niya sa iyo isa lang ang sigurado
ko, Keegan doesn't love you as much as you love her."

"Ano baa ng pinagsasabi mo Ulysses, I love Mau!"

"Then tell me that once you've regain your memories."

"It was lost, hindi ba? Ikaw na mismo ang nagsabi na permanent ang amnesia ko."

Umiling si Uly sa kanya. "Can you still hear it? That loud stinging sound?"

"Ye-yeah."

"Your memories weren't gone to begin with Keegan at wala kang amnesia. Your
memories were suppressed by a memory suppresser chip. We were members of a
syndicate Keegan at hindi rin tayo tunay na magkapatid. Hindi tayo blood related
but we grew up together like siblings."

Is he on drugs? "Are we in a reality TV show?" pagak na tumawa siya. "Are you

filming a movie here? Are we in a movie?" imposible kasi ang mga pinagsasabi nito
parang napaka-imposible.

"Have you ever wondered this?" turo nito sa papawalang marka na nasa balikat niya.
Hinubad nito ang suot na leather jacket at itinaas ang mangas ng shirt nito at
ipinakita ang tatlong numero na halos katulad nang sa kanya na nakatatak doon. Mas
define at klaro ang kay Ulysses keysa sa kanya. "That and this, are our identity
Keegan. We are called as the numbered child." He sighed. "Nakakapagod mag-explain
ang mas mabuti pa ay bumalik ka sa bahay at ibalik natin ang alaala mo."

Curiosity. Gusto niyang malaman ang totoo, Ulysses won't lie to her. Gusto niyang
malaman ang totoo pero mas nangingibabaw ang takot niya sa pwedeng malaman niya.
Paano kung tama ito?

"Is it

true?" baling niya kay Mau. Hinahanap niya sa mukha nito ang katotohanan. "Do you
know who I am? What I really am?" she felt suffocated. Pakiramdam niya ay ipinasok
siya sa loob ng isang karton. Nanghihina siyang bigla at muntik na siyang mapaupo
sa sahig kung hindi lang siya naalalayan ni Mau.
"Keegan." Nag-aalalang alalay nito sa kanya.

"If you want to know everything Keegan you know who to go to." Nagsimula na itong
maglakad palayo sa kanila. "Magallanes, you know the right thing to do. If want to
know if she really loves you as she claimed, let her have her memories and let her
tell you that she loves you after that. Huwag kang tanga, maaaring mahal ka niya
ngayon pero hindi mo malalaman kung totoo iyon kung hindi kompleto ang babaeng
minahal mo." Iyon lang ang sinabi nito at tuluyan na itong umalis. Narinig na
lamang nila ang ingay ng makina ng sasakyan nito na papalayo sa manor. Ilang minuto
din ang itinagal nila doon na parang tangang nakatayo at para bang may hinihintay.
Napatingin siya kay Mau, he had this sardonic emotion written on his face.
Nagsinungaling ito sa kanya, inamin nitong may hindi ito sinasabi at dapat ay
magalit siya dito but she can't let herself get mad at him.

"Mau." Hinawakan ni Mau ang palad niya kung saan nakasuot ang singsing na ibinigay
nito sa kanya. "Mahal kita please don't doubt that." He smiles at her, a sad and
knowing smile.

"I think Ulysses was right Keegan."

"I THINK Ulysses was right Keegan." Nagtatakang tumitig sa kanya ang babaeng mahal
niya. "Ibabalik natin ang alaala mo." Agad na rumehistro ang panic sa mga mata
nito. He should be the one feeling

that one, sanay na siyang nagpapanic kapag ito ang pinag-uusapan. But Ulysses words
hit him, one time big time.

"Paano kung hindi ko magustuhan ang mga alaala ko?" Hinaplos niya ang pawisang
mukha nito. "Natatakot ako Mau." Pabulong lang iyon para ramdam niya ang takot na
nararamdaman ni Keegan.

"I am scared too, too scared Keegan. Kung alam mo lang kung gaano kahirap ito sa
akin. Mas natatakot ako kung malaman mo ang totoo, mas natatakot akong baka kapag
naalala moa ng lahat ay mawala ang pagmamahal mo sa akin. I love you so much Keegan
I know you know that." Malungkot na tumawa siya. "Ito na rin siguro ang kabayaran
ko sa lahat ng mga nagawa ko dati. Sana maintindihan mo Keegan na ginawa ko ang
lahat nang iyon dahil mahal kita, mahal na mahal kita na handa kong gawin ang
lahat."

Napatitig lang ito sa kanya, he can see that love he was aiming from the start. But
Ulysses was right, he wasn't doubting her love to her-supposedly, may bahagi pa rin
sa utak niya na gustong malaman kung mahal nga siya nito. If she loves him enough
despite of everything. Because he loves Keegan Garces despite of everything even if
she was once a numbered child.

<3 <3 <3

a/n: Huwag masyadong umasa ng update kay Hexel tonight, bukas na lang siya...
bukas... bukas luluhod ang mga tala. How's your first day sa work and class people?
Is it great?

By the way, I had this very funny and cute dream last night. Since natulog akong
nagbabasa ng story ni Ysabella at wakefield and then binasa ko na rin ang story ni
Maxine Theobald and hopefully kay

Maxwell Everard siya mapunta. Nick is fine, pero iba ang nafefeel kong chemistry
kay Max and Max, oh well, basta sila ang isiniship ko. I am very glad na na-follow
ko ang stories ni Janelle Ruiz AKA greenwriter. Actually, I wasn't reading any
tagalog stories here in wattpad anymore. I don't know, I am writing tagalog stories
but won't not really won't maybe resting lang siguro muna. As you know fan ako ng
mga one shots and short novels, iilan lang din ang pumapasa sa taste ko na tagalog
stories. Binabasa ko ang mga stories nila pero kapag ayoko na hindi ko na rin sila
binabalikan iba naman sina Sonia F and Martha C, tapos na kasi ang book kapag
binabasa ko ang mga gawa nila.

Ayoko rin sa ongoing and as much as possible ay ayokong nabibitin, yeah, i know the
feeling. Kaya nga naaamazed ako kung paano nagawa ni Greenwriter na pabasahin ako
ng stories niya kahit ongoing, she's really good. I love the plot, the characters,
kahit fiction lang ang The Town ay parang trip ko rin na pumunta. Para kasing ang
daming hot na fafables do'n. Mukhang nagpapahinga pa si Sweetblunch, buntis yata
siya. So, ayun nga I had this dream. Sa dream ko nasa The town nga ako, nakasuot ng
victorian/regency dress (char) at nasa Theobald party, hindi ba? sosyal ang peg ko.
And I was dancing waltz yata iyon hindi ko alam isayaw yun with a Lord, kung sinong
lord iyon hindi ko kilala. Mas matangkad sa akin at para yatang nahihiya akong
titigan siya kaya nakayuko lang ako... so I haven't seen his face but whoever that
lord is... whoever nalang dahil sure akong hindi nag-eexist iyon. Pero natatawa pa
rin ako sa panaginip ko na iyon. Baka later kasayaw ko uli siya and take note, i
don't dance. Tamad nga akong maglakad sasayaw pa kaya? Hahahaha, pero ang haba ng
a/n ko. Kinikilig lang talaga ako kay Maxine Theobald and Maxwell Everard, I am
shipping theM. Kaya pala hindi ko mafeel ang chemistry nilang dalawa ni Nicholas
dahil sila lang pala! Owrayt people, stop reading na this mahabang a/n dahil time
na to make tulog.

STATUS UPDATe: Yung nanay mong nagpunta sa CDO... sa friday pa ang uwi niya.

P.S: Feeling batang ligaw.

=================

9- Selfish

Chapter Nine

"Hi!" Masayang bati niya sa kasintahan ng makita ito sa restaurant kung saan sila
magkikita. Ngumiti ito pabalik sa kanya at tumayo. "Kanina ka pa?"

"Hindi masyado." Humalik siya sa pisngi ni Mason. Matagal na silang magkasintahan

ni Mason, hindi nito alam ang tunay na pagkatao niya dahil ayaw rin niyang malaman
nito. Confident siyang pwede niyang itago ang pagkatao niya hanggang sa tuluyan na
siyang makalaya sa sindikatong kinabibilangan niya. At ayaw din niyang mapahamak
ang kasintahan kapag nalaman nito ang tungkol sa kanya. "Did you drive?"

"Nagpahatid ako kay Clime."

"That's good." Kinuha nito ang bouquet of flowers na nasa ibabaw ng mesa at
ibinigay sa kanya. She doesn't really like flowers in particular, but she
appreciate receiving them especially from her long time boyfriend. Nagkakilala sila
ni Mason sa Los Angeles kung saan siya nag-aaral ng kolehiyo, classmates sila sa
isang major at dahil parehong pinoy kaya agad na nagkapalagayan silang dalawa ng
loob at naging magkasintahan. Sa LA ito nakabase, isa itong manager sa isang banko.
May kaya ang pamilya ni Mason, hindi masyadong mayaman, hindi rin mahirap. Ang sabi
nito ay mas mayaman ang kapatid nitong si Maurice dahil bata palang ay naturuan na
ng lolo nila ng business. Walang ka-amor-amor ang kasintahan sa negosyo sadyang iba
lang talaga ang hilig nito. At siya naman ay naging isang furniture designer, she
loves her job dahil hindi na niya kailangan pang pumunta sa opisina

araw-araw maliban nalang kung may client meeting.

"Thank you." Pinaghila din siya nito ng upuan. Isa ito sa dahilan kung bakit
minahal niya ang nobyo, sobrang gentleman ni Mau. Kahit na sa Los Angeles ito
lumaki ay hindi ito katulad ng iba na kapag masyado ng pamilyar sa isa't isa ay
agad na humihingi ng kapalit. They've been dating for so long now to the point na
siya na mismo ang nafrufrustrate ditto. She tried seducing him so many times but
his control is too tight for her to loosen. He wanted to take her after their
wedding and yes they have plans. They don't have that super grand wedding proposal
she saw in movies and televisions. There's no need for that, usapan lang talaga.
When he asked her if she wanted to marry her over the phone she gave him a yes and
that's it.

Ayaw din niya ng sobrang garang kasal, civil wedding would do. Balak nilang
magpakasal dalawang buwan mula ngayon and by that time they are going to settle in
Los Angeles. Pwede din siyang doon maghanap ng trabaho. Gusto lang niya ng simpleng
pamumuhay kasama si Mason and nothing else. She wanted to start a family with him
as soon as possible.

"Umorder ka na ba?" tanong niya.

"Hinintay kita."

"Let's order then." They called the waiter and gave their orders.

"Gusto kong makilala mo si kuya Mau." Biglang sabi nito. "I want to tell them we
are getting married." Excited nitong wika.

"Will he like me?" nag-alalang tanong niya. Base kasi sa mga kwento ni Mason ay
may kasungitan

ang kapatid nito. Kung ayaw nito sa isang tao ay talagang ayaw nito, mahirap i-
please. Hanggang ngayon ay hindi pa rin niya nakikita kahit sa picture ang kapatid
nito.

"Sino bang hindi magkakagusto sa iyo? He will like you for me babe." Hinawakan ni
Mason ang palad niya at marahang pinisil.

"Paano kung ayaw niya sa akin?"

"Magugustuhan ka niya sigurado ako diyan." Natatawang ani nito. Hawak niya ang
palad ni Mason, ayaw man niyang aminin sa sarili niya ay wala siyang maramdamang
kakaiba sa hawak nito. Ayaw niyang ipahalata dito ang tungkol doon, she loves
Mason, pero pakiramdam niya ay may kulang at may kakaiba hindi lang niya matukoy
kung ano iyon. "And I remembered your friend Clime, she was running an event
company right?"

"Yeah."

"That would be great. Sa birthday ni lola gusto kong sila ang mag-ayos ng lahat.
Doon din kita ipapakilala sa lahat ng mga kaibigan at pamilya ko pati na rin sa
kapatid ko. Maliban kay lolo at lola wala na kaming mga magulang and my brother is
the only family that I'll have when my grandparents die. I want to announce our
engagement in the party."

"There's no need for a grand announcement Mason a normal one would do." Ani niya
dito.
 "THANK you very much Keegan at tinutulungan mo ako dito. Alam kong dapat guest ka
pero heto ka at kasama ko dito." Pasalamat ni Ainsley sa kanya, biglang nakasakit
si Clime at kahit na gusto nitong pumunta ay hindi nito magawa dahil

nagkaroon ito ng mga pulang pantal sa katawan dulot ng viral infection kaya siya na
ang nagpresentang tumulong.

Tama ang sinabi ni Ainsley dapat ay guest siya, kanina ay kausap niya ang mga
kaibigan ni Mason. Nasabi na rin niya ang tungkol sa nangyari kay Clime sa fiancée
at naiintindihan naman nito iyon. Mamaya sa free time niya ay saka siya nito
ipapakilala sa lahat bilang fiancé niya kahit na alam niyang may ideya na ang lahat
kung sino siya dahil kanina pa ito panay lapit sa kanya.

"Okay lang talaga Ainsley." Aniya dito. Sa iilang tao na kakilala niya ay isa ito
sa hindi niya magawang sungitan. Anak mayaman si Ainsley at galing talaga sa Buena
familia pero hindi ito kagaya ng ibang mayayaman na sobrang over-acting sa pagiging
sosyalera. She's down to earth with a weird sense of fashion which she likes the
most. Inayos niya ang walky-talky sa kanyang beywang at ang sleeve ng kanyang itom
na longsleeve top. Nakalimutan niyang may dress code sa party Mabuti nalang at
katulong siya ni Ainsley ngayon kaya nakaligtas siya.

"I need to answer this call." She excused herself and found a place to answer
Clime's call.

"Kee, salamat talaga sa paghalili mo sa akin. Paano nalang ako kung wala ka."
Pambungad ng kaibigan.

"Clime, I told you hindi ba everything is fine here. I am helping Ainsley with the
preparations and its going so well kaya ikaw magpahinga ka nalang diyan. Don't do
anything else that would stress you." Aniya. Ilang beses na itong tumawag sa kanya
para lang magpasalamat.

Clime needs rest and she can't do that if she's thinking about her job here. Bigla
siyang napalingon dahil pakiramdam niya ay may nakatingin sa kanya.

And she was correct, her intuition never fails her. Kunot-noong tiningnan ang
matangkad na lalaki na nakatayo ilang hakbang mula sa kanya. Hawak pa rin niya ang
kanyang clipboard at sa kabila naman ay ang cellphone niya dahil kausap pa niya si
Clime. Tiningnan niya ang lalaki, mas matangkad ito kay Mason, mas Malaki ang built
ng katawan nito keysa sa fiancé niya, and he is giving off this weird aura around
him telling everyone that he's the boss and no one should messed up with him. She's
already glaring at him because of this weird look on his face, he was staring at
her weirdly.

"Is there any problem mister?" hindi nakatiis na tanong niya. It doesn't mean that
he is more good-looking than her fiancé she'll entertain him. Mabait lang siya sa
mga taong gusto niya pero masungit at mataray siya sa mga taong hindi niya
kakilala.

He smirks making her feel a little bit uncomfortable, kakaiba sa kanya ang naging
reaksyon niya sa ginawa nito. "Problem? I think I don't have." And he said using
his suave voice. Bullshit Keegan, may fiancé ka na! Pinagalitan niya ang sarili
niya, she's praising him for goodness sake. Tumikhim siya at saka mas lalong
tumalim ang tingin niya ditto.
 "Then stop staring at me, it creeps me." Iritadong ani niya. May sasabihin pa sana
siya pero biglang tumawag si Ainsley gamit ang walky-talky, she's staring at him
though.

"Ains is everything okay?" at ang hudyo hindi rin siya nito nilubayan ng tingin.

"Yes, Keegan. Everything is fine please meet me here in the front yard."

"Copy." Still glaring at him she turned her heels away from him and decided not to
mind the creep anymore. Hindi na rin siya lumingon, hindi naman mukhang bobo ang
lalaking iyon alam na rin siguro nitong wala siyang interes dito. Ilang taon siyang
nakatira sa states kaya alam na rin niya ang mga galawan ng mga lalaki, hindi siya
tanga at mas lalong hindi siya bobo. Agad niyang nahanap si Ainsley sa front yard.

"The party is great, thank you very much for your help Keegan. Alam mo naman na
kasisimula lang ng business naming ni Clime."

"Clime is my friend and besides I'm not too busy. Katatapos ko lang isubmit ang
mga designs ko sa boss ko."

"Kaya nga kapag nakabili na ako ng sarili kong condo ikaw ang kukunin kong
designer sa mga furnitures na gusto ko sa interior ng magiging bahay ko." They
talked about houses and condominiums.

"There you are." Napalingon siya kay Mason na biglang humawak sa beywang niya at
niyakap siya patalikod. "Hi Miss Ainsley, thank you for making my grandmother's
party a success."

"Binayaran mo ako ng tama kaya tama lang din na gawin kong successful ang party at
saka mas naging successful yata ito dahil si Keegan ang assistant ko." Tudyo nito
sa kanya. She should have blushed and feel something weird but she can't... she
can't feel anything.

What's wrong with her? Kahit na ang yakap ni Mason sa kanya ay hindi niya mahanapan
ng kilig. When was the last time she felt the sparks? She can't rememeber... or was
there a time?

"Nandito na si kuya gusto kong ipakilala ka sa kanya."

"I need to excuse." Si Ainsley na umalis na upang asikasuhin ang mga naiwan nitong
trabaho. Medyo kabado pa rin siya dahil hindi niya alam kung ano ang hitsura ng
kapatid nito at kung ano ang magiging reaksyon nito sa kanya. Kung hitsura lang ang
pag-uusapan hindi naman siya pangit, hindi rin siya palamunin dahil may trabaho
naman siya. Wala na siyang pamilya pero marami siyang mga kapatid sa papel at sa
gawa.

"Let's go, nasa loob na siya ng bahay."

Noong sinabi ni Mason na nasa middle class family ito ay hindi na siya naniwala at
ngayon niya napatunayan na tamang hindi siya naniwala dito.

"Nasaan na siya kuya Mau? Kanina nandito lang siya." Pinaupo siya nito sa sofa.
"Dito ka lang muna babe hahanpin ko muna si kuya baka umalis na naman iyon."
Nailing na wika nito. Gusto niyang sabihin na pwede namang sa ibang araw pero
nagpaiwan na rin siya. Tumingin-tingin siya sa buong paligid ng biglang bumukas ang
pintuan at pumasok ang isang pamilyar na pigura na naging dahilan kung bakit
sumikdo ang puso niya. Ang lalaki kanina!
 "What are you doing here?" tanong niya.

Pero hindi katulad kanina walang ngiti o kung anumang emosyon sa mukha nito, he's
glaring at her intently, para bang may ginawa siyang

mali.

"Nandiyan ka na pala kuya." Pakiramdam niya ay sasabog ang ulo niya ng pumasok si
Mason at batiin ang lalaking iyon. Her heart is pounding too loudly inside her
chest she can't even imagine it. Pakiramdam niya ay may mali sa nangyayari, para
bang hindi dapat ganito, hindi rin niya alam dahil nalilito na siya. Paanong naging
kapatid ni Mason ang lalaking iyan? "Hindi na ako mahihirapan sa paghahanap sa iyo,
may ipapakilala pala ako." Itinulak ni Mason ang kapatid nito palapit sa kanya.

"Who is she?" malamig na tanong ng lalaki.

"Meet my fiancée kuya, her name is Keegan." Nakatingin lang siya dito, maging ito
ay nakatingin sa kanya pero may kakaibang ibig ipahiwatig ang mga tingin nito sa
kanya. "Babe, this is my kuya Maurice." Masayang pakilala ni Mason sa kanya. Matiim
ang bawat titig ni Maurice sa kanya na para bang binabasa ang bawat himaymay ng
kanyang pagkatao.

"Paanong hindi ko nalaman na may fiancée ka na pala?"

"We both decided to settle down two months from now sa Los Angeles. We also want
to live there for good." Hindi siya nilubayan ng tingin ni Mau.

"Ilang taon na kayong magkakilala?"

"Six-seven years."

"That long?" there's a hint of sarcasm on his voice. "Gaano mo naman siya
kakilala? Paano kayo nagkita? Saan kayo nagkita? Your parents? Your family
background? Your financial status-." Hindi na niya nagustuhan ang tono ng boses
nito kaya mabilis siyang tumayo at humarap dito.

"Excuse me lang Mr. Magallanes." Singit niya.

"Hindi ikaw ang kausap ko." Galit na turan nito sa kanya.

"At ako ang pinag-uusapan ninyo." Batid niyang ayaw nito sa kanya.

"Kuya-."

"I don't trust your choice of a woman Mason. You can choose someone else, someone
with a good family background." May kung anong kumurot sa puso niya sa sinabi nito.
Halatang ayaw nito sa kanya para sa kapatid nito but the hell with him hindi ito
ang pakakasalan niya. Mukhang nagulat si Mason sa inasta ng kapatid nito bakas iyon
sa mukha ng fiancé habang siya ay hindi alam kung anong gagawing tingin dito. She
wants bury him and kill him with her bare hands. She wanted to shoot him in the
heart but she won't do that.

"Kuya mahal ko si Keegan."

"But you don't know her!" sigaw na nito. Kung may tao sa labas siguradong
maririnig ang sigaw na iyon ng lalaki.
 "Kilala ko siya sa loob ng mahigit anim na taon kilalang-kilala ko na siya."
Natigilan siya sa sinabi ni Mason. Hindi pa siya nito kilala may mga bagay na hindi
niya masabi ditto dahil natatakot siya sa magiging reaksyon nito sa kanya. Agad
siyang napatingin kay Mau, alam ba nito ang mga lihim niya? Alam ba nito kung ano
ang tunay niyang pagkatao.

"I can't accept her." Mau said.

"Pakakasalan ko si Keegan sa ayaw at sa gusto mo."

Mau sneered at his brother. "Go ahead marry someone who will make your life
miserable." Nanikip

ang dibdib niya sa sinabi nito. Lumapit sa kanya si Mason at hinawakan siya sa
braso.

"Let's go Keegan huwag kang making kay kuya, kahit anong mangyari magpapakasal
tayo." Nagpahila siya kay Mason pero batid niyang nasa kanya pa rin ang tingin ni
Maurice. At nang nasa tapat na siya nito ay agad siyang huminto at isang malakas na
sampal ang pinakawalan niya sa pisngi ng kapatid ng lalaking papakasalan niya.
Mukhang nagulat din ito sa ginawa niya.

"You don't know me mister, you don't have the rights to judge me."

Sa halip na magalit ay muling umangat ang gilid ng labi nito, it was a creepy and
knowing smile. Para bang may alam ito tungkol sa kanya.

"Don't I?" his last words rung inside her ears. She doesn't want to listen to him
but she can't stop herself. He knew something and she'll bet her life to that.

NAG-AALALANG tinititigan niya mula sa malayo si Keegan, nakahiga ito sa gurney ng

isang laboratory at may nakakabit na mga tubo sa katawan nito. Nang mapagdesisyunan
nilang bumalik kahit labag sa loob niya ay alam niyang pagkatapos nito ay isang
matinding paghihirap ang sasalubungin niya. Kapag naalala na ni Keegan ang lahat ay
alam niyang magagalit ito sa kanya. Ayaw na niyang magalit sa kanya si Keegan.

"Are you okay?" tanong ni Ulysses sa kanya.

"You are selfish." He hissed. Nalaman niya ang dahilan kung bakit gusto nitong
ibalik ang ala-ala ni Keegan.

Sa isang silid ay nandoon din ang mga kaibigan nito at ibinabalik ang mga ala-alang
inalis na nila.

"Ako lang ba?" tumatawang tanong nito. "Kinuha mo si
kapakanan, hindi ba selfish ang tawag doon? Inagaw mo
gabi ng kasal nila, ikaw ang dahilan kung bakit ilang
dahil ayaw mong mapunta siya sa iba. Sino ba sa ating
tanong nito sa kanya.
Keegan para sa pansarili mong
siya sa kapatid mo sa mismong
taon na nahirapan si Keegan
dalawa ang selfish?" balik na

"I did that because I love her."

"And I am doing this because I have my own reasons." Sumulyap ito sa silid na nasa
pinakadulo ng hallway. Hindi katulad ng iba ay hindi ibinabalik ang alaala ng
babaeng nakahiga doon, sa halip ay buhay ang ibinabalik ng mga ito. That woman who
was inflected by a deadly virus was good as dead. "Pwede mo pang suyuin si Keegan
kapag naibalik na ang alaala niya, pero hindi ko na pwedeng maibalik ang buhay
niya."

He had known Ulysses for years, they still have bad blood with each other. Isa ito
sa pinagselosan niya dati bago niya nalaman ang tunay na pagkatao ni Keegan. Akala
nga niya ay mawawala ang pagmamahal niya para sa babae pero nagkamali siya dahil
hindi iyon nabawasan sa halip ay mas lalong tumindi ang pagmamahal niya dito.
Keegan is different, she's the type of woman who looks so strong in the outside but
fragile in the inside.

"You stole her from her family." The place is isolated, he heard it was Uly's
island.

"They wanted to kill her."

"Hindi nila papatayin si Sahara gusto lang nilang tapusin ang paghihirap ng anak
nila." Sabi niya pero mukhang hindi nito nagustuhan ang kanyang sinabi.

"Keegan, Yvette, Clime, Sydney, isa sa kanila ang gumawa ng virus na iyon. Alam
kong isa sa kanila ang pwedeng magpagaling kay Sahara hindi ako pwedeng sumuko."
Ikinuyom nito ang kamao nito habang nakatitig sa babaeng nakahiga at walang malay
hanggang ngayon. Gusto niyang maawa dito pero hindi muna niya iyon iisipin dahil
pare-pareho lang ang magiging kalagayan nila pagkatapos ng lahat ng ito.

"Her father was a lawyer right?" gusto niyang matawa sa naging reaksyon nito.
"Alam mong pwede kang ipakulong ng taong iyon sa ginawa mo. Alam mo rin na kapag
nalaman ng ama ni Sahara na miyembro ka nang Generation Syndicate ay pwede ka rin
niyang maikulong. Alam kong matalino ka Ulysses pero hindi mo ba naisip na maling
babae ang napili mong mahalin?"

Walang reaksyon ang mukha nito at bumaling sa kanya. "Alam mo fiancé ng kapatid mo
si Keegan pero inagaw mo pa rin siya at ginawa mo ang lahat para magkasira silang
dalawa. Alam mong miyembro si Keegan ng isang sindikato pero minahal mo pa rin
siya. Anong pinagkaiba natin dalawa?" balik nitong tanong sa kanya.

Gusto niyang matawa sa naging takbo ng kanilang usapan. Oo nga pala, kapag
nagmahal ka nawawala ka sa sarili mo. Kahit na ang matalinong tao ay nagiging bobo.
Kahit na ang pinakamasamang nilalang sa mundo ay nagiging santo. At kahit na ang
santo ay pwedeng maging demonyo.
<3 <3 <3

a/n: How can you stay away from something so painful if that's the only reason for
you to be happy? How can it be the only reason for you to be happy, don't you have
other thing to do?

Char lang, try niyong sagutin ang tanong na iyan mga babies. Happy reading!

=================

10- Mine

Chapter Ten

Dapat ay hindi na siya pumayag na makipagkita kay Maurice, hindi niya sinabi kay
Mason ang magaganap dahi ayaw niyang mag-alala ito. They are already processing
their papers, ilang araw mula ngayon ay susunod na siya sa Los Angeles at
magpapakasal na sila. Kung siya ang tatanuningin ay masaya siya pero kulang ang
sayang iyon pakiramdam kasi niya ay hindi tama sa gagawin niya. Pero alin ba ang
mali sa pagpapakasal sa nobyo mo ng ilang taon?

Isang tikhim ang pumukaw sa kanyang pagmumuni-muni at natagpuan na naman niya ang
sariling nakatitig sa mukha ng kapatid ng lalaking papakasalan niya. Their eyes met
and good Lord knows she had this unknown feeling inside her heart just for him.

"A-anong gusto mong sabihin?" she kept it calm. She doesn't want him to get into
her nerves dahil pareho nilang ayaw patalo. Nagkibit-balikat lamang ito at
nakatitig sa kanya. He had this different stare whenever his brother was around.

"Don't marry my brother."

"At sino ka para utusan ako ng ganyan?" balik niyang tanong but he just kept it
cool as well. May dinukot ito sa loob ng suot nitong suit at inilapag sa kanyang
harapan.

"Here." Kinuha niya ang sobre dahil nacucurious siya. Tumaas lang ang kilay niya
sa nakita laman ng sobre at muling ibinalik sa loob ang laman at ibinalik din kay
Mau.

"Here." Balik niya sa sobre dito. "I don't need that." Tumayo siya at kinuha ang
kanyang mga gamit.
"Bakit? Kulang pa ba iyan para layuan mo ang kapatid ko?"

She snorted and sat back. "That's too little mister, you may not know it but I am
earning too. At sa tingin mo ba kaya mo akong bayaran?" she wanted to keep it cool
but she just can't handle his way of insults towards her.

"Oh I forgot, you are indeed earning more than my brother earned. Nakalimutan kong
miyembro ka nga pala ng isang sindikato." Humulas ang lahat ng tapang na meron siya
kanina.

"What are you talking about?" she played innocent of course.

"K.E.G. 7.3.7, isn't that you? Your specializations are machineries, you know how
make weapons that can kill thousands of people. Isa ka rin sa mga taong
nagpoprotekta sa sindikato na gumagawa ng masama at ng mga drogang sumisira sa
buhay ng may buhay." Nanlaki ang kanyang mga mata sa sinabi nito. Paano nitong
nalaman ang mga bagay na iyon? Kapag may nakaalam na alam nito ang tungkol sa
sekreto niya ay pwede itong mamatay.

"You can't know those information!" she hissed.

"Why not?"

"Your life will be in danger." Nag-aalalang ani niya. Kung pwede lang na hayaan
itong mamatay ay ginawa na niya pero hindi kayang tanggapin ng utak niya na siya
ang magiging dahilan ng pagkamatay nito. "You can never tell anyone about it,
naiintindihan mo ba?"

"At sino ka para utusan ako?"

"Please Maurice don't tell anybody about my secrets, kung alam mo ang lahat ng
tungkol sa akin alam mong delikado

ang ginawa mo. You can be in great danger." Nag-aalala na talaga siya. Pwede niya
itong patayin, pwede siyang gumawa ng paraan para manahimik ito.

"Do I look like someone who cares?"

"Mamamatay ka!"

"Dadalhin mo sa konsensya mo ang kamatayan ko."

"Bullshit!" galit na mura niya sa sinabi nito.

"Huwag mong pakasalan ang kapatid ko, huwag kang sumama sa kanya sa Los Angeles.
Stay here Keegan and your secret will be safe."

"You know I can't do that nakaplano na ang lahat."

"Lahat ng planadong plano ay hindi matutuloy." Tumayo ito at yumuko at hinawakan

ang kanyang baba. "It's your choice then, marry my brother or you forever suffer
from your guilt-oh I forgot-sigurado ka bang papakasalan ka pa ni Mason kapag
nalaman niya ang tungkol sa iyo? I know my brother Keegan he wants it safe, he
can't dance with danger and you sweetheart is danger." Isang pagak na tawa lang ang
pinakawalan nito bago ito umalis sa harap niya leaving her speechless.

Kung kanina ay natatakot siya sa pwedeng mangyari ditto parang ngayon ay gusto
niyang ipain ito sa pating. Bago pa man nito masabi ang tungkol sa kanya kay Mason
ay siya na ang magsasabi. Agad niyang kinuha ang kanyang cellphone at tinawagan ang
fiancé niya.

"Babe?" halatang bagong gising pa ito, she forgot their time difference.

"Expect me in a week's time Mason." Hindi niya hahayaan na maging masaya si Mau,
she'll marry his brother and make him suffer

/>

"ILANG araw ba silang ganyan? Bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin sila
nagigising?" galit na tanong ni Riq kay Georgette, iyon ang naabutan niya.

"Their bodies are coping up with the traumatic memories Riq please be patient."
Mahinahong paliwanag ni Georgette. Hindi lang si Riq ang restless nang mga oras na
iyon maging siya ay ganoon din. Hindi normal na hindi magising ang mga ito sa loob
ng ilang araw, they are only reviving their memories and nothing else. "Please do
understand boys hindi madali ang pinagdaanan ng mga babaeng nakahiga diyan. They
don't have the normal childhood that you have, hindi sila lumaking normal. All
their lives they were told to do the right thing, the right thing for the syndicate
but the wrong thing for themselves. They suffered too much, they were hurt too
much. Naging gunea pig nila ang sariling katawan nila, they thought themselves to
be strong or else they'll die. Noong nagpasya silang alisin ang alaala nila ibig
sabihin niyon ay hinayaan na nila ang sarili nilang makalaya mula sa kulungan nila.
Their traumatic experiences, their traumatic pain, the bad memories, those are the
things these girls feared about. They don't want to experience the same thing they
had before."

"Ang mga alaalang iyon ang pwedeng maging dahilan kung bakit ayaw nilang magising,
natatakot silang kapag nagising sila ay muling bumalik ang kanilang kinatatakutan."
Dugtong pa nito.

"What can we do then? I want to do something."

"Talk to her and assure her that she'll be okay."

He took a

deep sigh and nod, he needs to assure her that everything will be okay. She will be
okay with him.

"ANONG ginagawa mo dito?" gulat na tanong niya kay Mau ng biglang pumasok ito sa
loob ng silid niya. Mabuti nalang at katatapos lang niyang magbihis. She's wearing
a simple white maxi dress and a flower crown on her head. Today is her wedding day.
Hindi siya nakinig kay Mau, wala na siyang pakialam kung sasabihin nito kay Mason
ang totoo. Ilang beses na rin niyang sinubukan na sabihin sa kapatid nito ang totoo
pero sa tuwina ay nakakalimot siya.

"Matigas talaga ang ulo mo Keegan."

 Marahas na humarap siya ditto at pinaningkitan ito ng mga mata. "Ano ba talaga ang
gusto mo sa akin? Bakit ayaw mong makasama ko ang kapatid mo?" inis na tanong niya.

"Because I want you for myself." She was expecting for another answer from him, it
wasn't the answer she was expecting for goodness sake. His words leave her
speechless. "Don't marry my brother, I'll marry you." Lumapit ito sa kanya at sa
isang iglap lang ay natagpuan na niya ang sarilig nakatanga ditto. "I want you for
myself." Ulit pa nito.

"I- I-fiancé ako ng kapatid mo paano mong nasasabi ang mga iyan?" naguguluhang
tanong niya. Mas naguguluhan siya dahil gusto ng puso niya ang kanyang mga
naririnig.

"Runaway with me then." Hinawakan ni Mau ang kanyang nanlalamig na mga palad. She
bet he can already hear the fast beating of her heart. These are the feelings she
can't feel when she's with Mason. Bakit sa kapatid

pa nito siya nakakaramdam ng ganito? "Keegan-."

Is he serious? Baka tinatrap lang siya nito. Hindi siya nito napigilan noong
bayaran siya nito ng malaking halaga, hindi rin siya ntio napigilan noong takutin
siya nitong ilabas ang sekreto niya, kaya ba nag-iba ito ng taktika? She
underestimated him. He won't be Maurice Magallanes for nothing! He had planned this
for a long time and she wouldn't ever let herself be caught on his trap.

"Tama na Maurice, hindi ko alam kung ano ang plano mo pero hindi ko ipagpapalit
ang kapatid mo. I am marrying your brother whether you like it or not," malakas
niya itong itinulak at saka lumayo dito. Muntik na niya itong lapitan at haplusin
sa pisngi ng makita niya ang sakit sa mga mata nito. The kind of pain she wasn't
expecting to see. Pati ba iyon ay kasali sa acting ni Mau?

Bago pa man magbago ang isip niya ay agad siyang lumisan sa silid na iyon. She
needs to face reality, si Mason, ito lang at wala ng iba.

At kung totoo man ang sinabi ni Mau ayaw niyang magulo ang pamilya ng mga ito.
Magkapatid si Mau at si Mason, they are the only family each other have at
nakakalungkot na masira iyon ng dahil lang sa kanya.

KUNOT-NOONG sinundan niya ng tingin si Ulysses na kausap ang asawa ng kaibigan ni

Georgette Andres-Villaraga. Hindi niya inaasahan na nandoon si General Hendrix
Anderson, isang high ranking official sa islang iyon at kausap si Uly. Kaya pala
hindi ito natakot noong sinabi niyang baka maidemanda ito ng ama ni Sahara

dahil mas malakas ang kapit nito.

"Natunton nila ang lokasyon? Pero impossible iyon matagal ng patay ang big boss ng
sindikato." Iyon ang narinig niyang sibi ni Ulysses. "He was killed."

"Tama ka patay na nga siya pero hindi pa ang mga taong nakasuporta sa kanya. We
don't know yet pero isa-isang pinaghahanap ng taong ito ang mga natitirang miyembro
ng sindikato na hindi namatay sa pagsabog sa compound at isa-isang pinapatay."

Biglang nanlamig ang katawan niya sa narinig niyang impormasyon mula sa pulis.
"Sino iyon?" galit. Iyon ang nararamdaman niyang nararamdaman ni Ulysses ng mga
oras na iyon. Pumikit ito at pilit na inaalala kung sino ang pwedeng maging dahilan
sa pagbangon ng sindikato. "Hindi pwedeng mabuong muli ang sindikato."

"I agree with you. Hindi pwedeng mabuong muli ang sindikato dahil siguradong mas
marami ang mapapahamak ngayon. Ang mga nakaligtas ay tahimik na namumuhay malayo
dito, lahat sila, maging kayo ay nabigyan ng pardon at ang iba ay nakalaya para
magkaroon kayo ng bagong buhay na malayo sa gulo. Hindi namin inaasahan ay ang
ganitong sitwasyon."

"Kailan ba matatapos ang lahat ng ito?" nanghihinang tanong ni Ulysses sa kausap

nito. Iyon din ang gusto niyang itanong. Hanggang kalian matatapos ang sumpa ng
sindikatong iyon? "The island is protected for now. May mga surveillance team
kaming nakatago sa buong isla kung sakaling totoo man ang hinala namin na may alam
na ang taong iyon kung saan kayo nagtatago. Kailangan din na may nakabantay sa inyo
at sa mga mahal niyo sa buhay na malapit sa inyo.

They could be his or her target."

Isang malutong na mura ang pinakawalan ni Ulysses at malakas na sinuntok ang

sementadong pader. "Bakit ngayon pa? Hindi pa sila nagigising, hindi pa nahahanapan
ng antidote ang viral infection kay Sahara. I need more time Hendrix." Halatang
pagod na pagod na rin si Ulysses pero bakas pa rin sa mukha nito na hindi ito
susuko. Wala itong susukuan at hindi rin ito ang klase ng taong basta-basta nalang
susuko.

"Everything will be okay Ulysses. Ang Mabuti pa ay magpahinga ka muna."

"I can't-."

"Nagiging padalos-dalos ang mga tao sa desisyon nila kapag pagod sila. Mas Mabuti
pang matulog ka muna babantayan ko muna si Sahara para sa iyo. Take a rest you need
that." Walang nagawa ang pobreng lalaki kundi ang sumunod. Hindi ito bobo kaya alam
nitong may punto ang sinasabi ng pulis.

"May nagising na!" humahangos na lumapit sa kanila si Georgette. Agad siyang

napatayo. "She's awake." She said no one in particular.

"Sino?"

"Si....."
 "Mga mga walang hiya kayo!" isang malakas na sigaw ang pumukaw sa kanyang
mahimbing na pagtulog. She was with her husband last night and all she could
remember was she was happy and contented. And when she opened her eyes she was
confused to see her husband glaring angrily at her.

"Mason?" nagtatakang tanong niya habang pupungas-pungas na bumangon. "Anong oras

na?" kusang kumilos ang mga braso niya at tuluyan siyang

nagising ng may maramdaman siyang katabi. Humulas ang lahat ng dugo sa kanyang
katawan at napalingon sa kanyang katabi.

"Anong ginawa ko Keegan upang gawin mo sa akin ito?" galit na tanong ng kanyang
asawa.

"Wa- teyka--." Kusang kumilos si Mason at hinawakan siya sa braso. Napangiwi siya
sa sakit at napahawak sa kumot na siyang nakatakip sa kanyang katawan. Hubad siya,
she remembered making love with her husband the whole night. It was their honeymoon
for pete's sake! "Mason nasasaktan ako."

"How dare you?"

"Bitiwan mo si Keegan, Mason." Utos ni Maurice na mukhang cool na cool sa mga

nangyayari. Binitiwan siya ni Mason pero lumapit ito sa kapatid na nakaalis na sa
kanyang tabi. Isang malakas na suntok ang pinakawalan nito sa mukha ni Maurice na
siyang ikinabigla niya at bumaling sa kanya. Punong-puno ng hinanakit ang mga mata
nito, ang mukha nito.

"Nagtiwala ako sa iyo Keegan, I married you because I know you'll be the best for
me. I shouldn't have trusted you!"

"Magpapaliwanag ako Mason. Hindi ko alam kung ano ang ibig mong sabihin-."
Iwinaksi nito ang braso niya.

"Nakita ko ang lahat, huwag ka nang magsinungaling Keegan. You are naked and my
brother was too. Huwag mong sabihin na naglalaro kayong dalawa sa loob ng silid
nating dalawa? Hindi mo ba naisip iyon? Sa loob ng silid nating dalawa. I am your
husband but you slept with my brother." He looked disgustedly at her. "Are you
having an affair with my brother behind

my back?"

"No!" agad na sagot niya. Bumaling siya kay Maurice. "Please explain Maurice,
walang nangyari sa atin hindi ba? Ang asawa ko ang kasama ko kagabi hindi ba?"
she's already pleading at him. Pleading to him to tell the truth.

Bumagsak ang balikat ni Mason. "I wasn't here last night Keegan. Hindi ako dito
natulog kung sinuman ang kasama mo kagabi hindi ako iyon."

Nanlaki ang kanyang ulo sa sinabi nito, hindi siya pwedeng magkamali alam niyang
may kasama siya kagabi. Batid niyang may nangyari sa kanila dahil ramdam pa rin
niya iyon sa pagitan ng kanyang katawan. Her soreness was telling her that she was
right.

"Baka nagkakamali ka Mason, it was you."

"I shouldn't have married you Keegan. Hindi pa nga kita kilala."
 "But it wasn't me! I thought it was you." She desperately said. "I thought it was
you." Kusang tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata habang napagtanto ang
pagkakamali niya. Gusto niyang lumubog sa kanyang kinauupuan ng mga oras na iyon.
She was married but slept with her husband's brother! Among all people sa kapatid
pa ni Mason!

"If you love me enough Keegan you'll know it wasn't me." Bumaling ito kay Maurice.
"I don't know your plans kuya but I guess it succeeded." Tahimik pa rin si Mau
ngayon na para bang okay lang ditto ang nangyayari. Did he plan everything? Did he
plan this to happen? "I am filling a divorce." Iyon lang at mabilis itong umalis sa
silid nila--- niya. At nang tuluyan na itong nawala sa kanilang

paningin ay kumilos na si Maurice.

"Did you plan this?" mahinang tanong niya habang nakatingin sa kawalan. "Plano mob
a ito Maurice?" walang galit sa boses niya. Walang panunumbat. Walang emosyon ang
boses niya.

"Yes." Walang kagatol-gatol na sagot nito.

"Why?" she asked desperately allowing her tears to flow out from her eyes. "Wala
naman akong ginagawang masama sa iyo? Inaamin kong hindi ako mabuting tao pero
kahit kalian wala akong sinaktan na kung sino." Isinubsob niya ang mukha sa kanyang
palad habang umiiyak.

Naramdaman niya ang paghawak nito sa braso niya kaya napapiksi siya. She hates
him! She hates him for ruining her marriage!

"Hihiwalayan ka ni Mason. It's a good news we need to celebrate." Naikuyom niya

ang palad niya sa tindi ng emosyong nararamdaman niya para dito.

"I hate you Maurice I wish to hell you'll never be happy for making my life
miserable." Inis na palki niya dahil wala na siyang masabi dito.

"Let's be miserable together." Pilit nitong hinahawakan ang pisngi niya pero
umiiwas siya at hinahampas ito. "I'll marry you after the divorce."

"I will never marry you. You are crazy Maurice!"

"You might be carrying my child."

"I can't be pregnant with your child." Agad na sagot niya. Kahit papaano ay
malinaw pa ang isip niya. "I know my cycle." And thanks God she's safe. "I will
never marry you. Si Mason lang ang gusto kong maging asawa at wala

nang iba. I will fight my rights as his wife."

Maurice just scoffed at her. "I know my brother. Alam kong kapag may tinapon na
siya ay hindi na niya iyon babalikan at pupulutin. Itinapon ka na niya."

His words sunk into her. Ganoon lang ba kadaling itapon siya? Itinapon siya ng
kanyang tunay na mga magulang sa isang sindikato ng dahil lang sa pera. Tapos
itatapon siya ng kanyang asawa sa pagkakamaling hindi naman nyiya ginustong
mangyari. He could have seen her pain as he was just staring at her like a robot.

"Ganyan ba kayong mga klaseng tao? Ganoon lang ba kadali sa inyong itapon ang
isang tao?" pagak siyang tumawa at saka pilit na inaalis ang luha sa kanyang mga
mata. "Sabagay, sanay na rin naman ako." She whispered pouring all her pain away.
She's really tired. "Sana masaya ka na. hindi mo ako matanggap para sa kapatid mo
dahil miyembro ako ng isang sindikato. Iniiisip mong sisirain ko ang buhay niya
kaya sinira mo ang akin?"

"You are overthinking Keegan I want you separated with my brother because-."

"Umalis ka na Maurice. I really don't want to see you."

"Sa simula pa lang pareho nating alam na hindi ka para sa kapatid ko Keegan. I
told you to stay away from him but you never listened. I want you for myself."

She glared at him showing him her pure hatred towards him.

"Over my dead body Maurice."

<3 <3 <3

a/n: Promise people dalawang chapters nalang talaga ang kulang tapos ay Epilogue
na! Nakakamiss magsulat ng short novels, medyo nasanay kasi ako sa mahahaba kaya
feeling ko ang iksi ng ten chapters pero keribels lang pala. Mas fast pacing siya
compare sa mahahabang novels na may 50 chapters. Kapag natapos ko na ito ay
pipilitin kong tapusin ang kay Hexel. Mas mahaba ang book 1 keysa sa book 2. I want
to finish this series too bago ko simulan ang second gen ng Royal series, mag-iisip
pa muna ako ng magandang story line at panibagong bagay na iikutan ng story nila.

And thank you sa mga bumati at nakaalala sa natal data ko. I am a year older than
yesterday and how does it feel? I'm still stuck at 21 mukhang forever 21 na ang peg
ko.

=================

11- Waiting

Chapter Eleven

"GISING na si Yvette." Masayang balita ni Georgette pero hindi sa kanya dahil

hanggang ngayon ay hindi pa rin nagigising si Keegan.

"Ang iba?"

"Hindi pa rin sila nagigising pero stable na ang lagay nila. Their vitals are now
okay, hintayin nalang natin na magising sila." Sinulyapan niya si Keegan. Natutulog
pa rin ito, how he wished she'll wake up anytime soon.
 "Yvette!" tawag ni Ulysses nang makapasok na ito sa silid ng bagong gising.
"Naaalala mo na ba ang lahat?"

"Uly?"

"Did they come back? Your memories?"

Dahan-dahang tumango si Yvette, "Yeah."

"You made the viral infection right? You have the antidote?"

"What viral infection?" takang-tanong nito.

"Ang mabuti pa ay hayaan muna nating magpahinga si Yvette, Ulysses." Suhestiyon ni

Gette pero walang balak makinig si Ulysses sa sinabi nito.

"You made it Yvette it's your specialty, you are good with microbes development
and enhancement. We found the empty vial in the site and now the disease is
spreading fast, save Sahara."

"Pero hindi ko dinala ang vial Ulysses. Sinabi sa akin ni Keegan na hindi ko dapat
dalhin iyon. It wasn't me, I destroyed the one I made when we survived and before I
lost my memories. Pati ang antidote ay sinira ko rin. I promised to myself not to
risk the life of many once more with what I can do and that's the truth."

"Sino ang nagdala

ng vial sa site?"

"Hindi ako iyon I promise. The viral infestation wasn't mine."

Lumayo si Ulysses at malakas na sinuntok ang pader, he was desperate and

frustrated. Dumudugo ang kamao nito ng lapitan ito ni Georgette.

"Who did this?" nanggagalaiting tanong nito. "Who could have?"

"B-but we can make an antidote, I can do it. Kung viral infection nga iyon maybe I
can work on it I just need more time and some blood sample."

"How long?"

"I don't know but Keegan can help me. She was there when I made the antidote she
helped me with the formulation of the chemicals. She also assisted me during the
inhibitory process and the amount of control agents. If she'd helped me we can
formulate the formula in two days time."

Muling namayani ang katahimikan sa buong lugar sa sinabi ni Yvette. Maging siya ay
biglang napatingin kay Keegan na nasa kabilang silid na nahaharangan lamang ng
salamin.

"That would be hard Yvette, she's still asleep." Bumaling sa kanya si Ulysses.
"You wake her up."

"How can I do that? Hindi ako diyos Ulysses."

"You love her right? Your love should be enough to wake her up. Wake her up
Maurice and I will do everything in my power for her to be yours."
 Walang ibang salitang sinabi si Ulysses kundi iyon lang pero bumaon iyon sa utak
niya. If he loves her he should do everything for her to wake up. This is a modern
world and fairy tale doesn't exist, he doesn't even believe about it. He believes
in

love, he believes in loving someone you can't even think straight.

Lumabas siya ng silid ni Yvette dahil hinayaan na rin ng mga ito na muling
magpahinga ang kagigising lang. Pumasok siya sa silid ni Keegan, she's still
sleeping, her cheeks were pink and her lips were pink. She's an angel, his angel.

Hinawakan niya ang palad ni Keegan at marahang pinisil iyon at saka dinala iyon sa
labi niya upang halikan. Her scent still brings him joy.

"Keegan please do wake up, tatanggapin ko ang lahat ng galit mo. Susundin ko ang
lahat ng gusto mo just wake up. Hindi lang ako ang may kailangan sa iyo, everyone
needs you. Wake up for me and wake up for the people who needs you. I love you for
who you are, I love you so much. Mahal kita kahit alam kong girlfriend ka ng
kapatid ko. Minahal kita kahit alam kong masisira ang relasyon namin. I love my
brother he's the only family that I have but when I met you I know everything was
changed." Marahan niyang hinaplos ang pisngi ni Keegan.

"When I knew, you were a member of Generation syndicate I should have hate you but
I can't." nag-init ang kanyang mga mata habang nagsasalita pero pinigilan niya ang
huwag maiyak. He wanted to be as honest as possible with regards to his feelings
towards the owner of his heart. "Hindi ko kayang masaktan ka dahil kapag nakikita
ko ang mga mata mo lagi kong nakikita ang sakit at paghihirap na pinagdaanan mo.
Kapag nakikita ko ang balikat mo alam kong dumaan ka sa sakit na hindi ko pa
nararanasan. Hindi ko magawang magalit sa iyo sa halip mas lalo akong napapamahal

sa iyo. I wanted to erase all the bad memories and replace it with new and happy
ones."

"I am selfish because I know Mason can't make you happy. I can make you happy I
can make you my queen and I'll give you the world you never had. I am confident
that I can make you happy but I know I can also make you feel such pain. Sinaktan
kita para sa pansarili kong kapakanan. Nasaktan kita dahil gusto kong sumaya ako I
am sorry Keegan. I am sorry for everything pero kung mauulit man ang lahat ng ito
gagawin ko pa rin ang lahat ng nagawa ko. I will still fall for you over and over
again. Susulutin pa rin kita kay Mason, aagawin pa rin kita. I love you Keegan." He
bowed and press his lips on hers for a kiss. "I'll be back Kee, I'll be back."

"DON'T." Kunot-noong tinaasan niya ng kilay si Mau, papasok na siya sa simbahan

kung saan ikakasal ang kanyang dating asawa. She wasn't invited but she wants to
invite herself. She wants to know how Mason have been since their divorced. After
the divorced they separated ways, nagfocus siya sa trabaho niya at sa sindikato.

"Huwag kang pumasok." Wala na siyang nararamdaman para kay Mason, noong naghiwalay
sila ay saka niya napagtanto na matagal ng wala ang kanyang feelings para sa dating
asawa. At ayaw man niyang aminin gusto niyang magpasalamat kay Mau dahil sa ginawa
nito. Wala na siyang maramdamang hinanakit para sa lalaki mukhang naghilom na nga
talaga ang sugat sa dibdib niya para dito. "He is happy now."

Pinameywangan niya ang lalaki. Matagal na rin silang hindi nagkikita pero hindi
katulad kay Mason hindi pa rin nagbabago ang nararamdaman niya dito. Kapag
nakakasalubong niya ang mga mata nito ay hindi pa rin niya napipigilan ang sariling
kumabog ng malakas ang dibdib, at iyong feeling na may uod sa tiyan mo?

"I know."

"Why are you here Keegan?" bakas sa mukha ni Mau ang pag-aalala.

"Don't worry hindi ako nandito para sirain ang kasal nila I am here to say
something as the ex-wife." She wanted to snort when she said ex-wife. Gusto niyang
matawa sa hitsura ng mukha nito pero may urge pa rin na gusto niya itong lapitan at
gusto niyang maramdaman ang katawan nito sa katawan niya. May mga gabing nagigising
siya na sobrang pawis na pawis dahil nananaginip siya, hindi nga lang talaga iyon
panaginip. Totoong nangyari ang nangyari sa kanila sa kanyang panaginip.

Pero hindi pwede, hindi na pwede. Maraming pwedeng mangyari mamayang gabi pwedeng
bukas ay hindi na siya silayan ng araw.

Diskumpyado ang mga tingin ni Mau sa kanya. "You don't trust me?"

"I trust you!" mabilis na sagot nito.

"Gusto kong pumasok Mau. I want a closure I think everyone deserves to have one
right? Hindi ko na naman hahabulin si Mason dahil tanggap ko nang wala na talaga
kami gusto ko lang gumaan ang loob ko."

Wala pa rin siyang narinig na salita mula rito pero hindi siya papatalo sa lalaki,
alam niyang nagsisimula

na ang kasal.

"Sandali lang Keegan." Hinawakan ni Maurice ang braso niya. "Ayokong pumasok ka
dahil baka mapahiya ka."

She gave him a small smile. "I am fine at wala naman akong gagawing ikakapahiya
ko." at nang hindi pa rin kumilos si Mau ay tinanggal na niya ang palad nito sa
kanyang braso at sa isang iglap lang ay natagpuan niya ang sariling hinihila ang
lapel ng suot nitong suit hanggang sa magtama ang kanilang labi. Kung ito ang
huling araw niya sa mundo siguro tama namang pagbigyan niya ang kanyang sarili.

She can feel her heart beating when he started to respond to her kisses hungrily,
his arms wounded around her waist pulling her closer to his body. She closed her
eyes and feel his lips coaxing wanting for more. She can smell his breathe, she can
feel his heart pounding. And she knew he feels something for her she's not dumb.

She's still gasping when he releases her, her palms pressing his chest for
support. She pushed him and made her way inside the church. Gusto niyang matawa
dahil sa simbahan nagpakasal ngayon si Mason, dito sa bansa kasama ang pamilya at
mga kaibigan nito. Alam niyang desisyon din niya ang magpakasal sa Los Angeles pero
iba pa rin pala ang feeling kapag sa simbahan talaga ang kasal. It feels so
surreal, solemn and warm.

"Ikaw babae tinatanggap mo ba ang lalaking ito-."

"Itigil saglit ang kasal." Sigaw niya.

"Keegan." Nahabol siya ni Maurice pero huli na ang lahat. Sabay-sabay na

napalingon sa kanila

ang mga bisita, si Mason ay nanlalaki ang mga matang nakatitig sa kanya. Kunot-noo
namang napatingin ang bride nito. His bride looks so lovely wearing a white wedding
gown. Dahan-dahan siyang naglakad papunta sa altar, all eyes on her.

Is this how it feels to walk in a long aisle while her groom is waiting for her?

"Keegan?" maang na tanong ni Mason.

Seryoso ang mukha niya habang naikuyom ang kanyang kamao, ang kanyang tingin ay
nasa kay Mason lang. At nang ilang hakbang nalang ang layo nila sa isa't isa ay
huminto siya. Mas nakikita na niya sa malapitan si Mason. Nag-iba na nga ito, medyo
lumaki ang katawan at naging lalaking-lalaki na ito. He looks so matured and yet no
matter how he changed her feelings would never changed. Naattrack siya kay Mason
dahil mabait at sweet ito, palagi siya nitong inaalagaan. At ito ang unang lalaking
nagpakita sa kanya ng ganoon kaya hindi na niya ito pinakawalan. She loves the
attention he can provide forgetting one important thing... love.

She doesn't love him, she was fascinated but not love.

"Mason." Tawag niya sa pangalan nito. "Nakakasakit ka ng damdamin hindi mo man

lang ako ininvite."

"Kasi-."

"After all these years hindi ka pa rin nakalimot?" she asked provoking him. Dahan-
dahang itinaas niya ang kanyang braso na nakakuyom ang kamao. Akala yata nito ay
susuntukin niya ito kaya napapikit ito pero hindi ito umalis. Malakas na singhap
ang pinakawalan ng lahat maging ng bride nito. She chuckled

seeing her reaction. "You never changed Mason, you are still that person whom
allowed to be hurt when I am mad." She smiles at him when he looks back at her. She
opened her palm and showed him what she's hiding. Her wedding ring. "Your wedding
needs drama so I am giving it for free." She chuckled. "Nagbibiro lang ako, kung
alam ko lang agad na ikakasal ka na I should have given this. Hindi ko na rin ito
maisasauli ng personal pagkatapos ng kasal dahil may kailangan akong gawin at baka
matagalan ako pagbalik o maaaring hindi na rin ako bumalik pa." humarap siya sa
magiging asawa nito at hinawakan ang kamay nito at siya narin mismo ang nagsuot ng
dating singsing sa palasingsingan nito. "Congratulations on your wedding, you
deserved to have this ring as well. This was never mine in the first place I just
kept it for the right woman to come and finally found the owner."

"Keegan-."

"Thank you for coming to his life, don't worry I was never his wife we were just
friends who happened to be trapped in a very funny situation." She stepped backward
and look at the pair one last time. "Best wishes." At nagsimula na siyang humakbang
papalabas ng simbahan. magaan ang loob niya at pakiramdam niya ay nabawasan ang
bigat sa puso niya. She's free now. She's free from guilt due to what happened
years ago. Mason finally found his perfect bride and will have a wife to share his
life forever. Now, she needs to risk her life to finally free herself from her
chains.

"Keegan, where are you going?" salubong sa kanya ni Maurice na naghihintay sa

kanya sa

loob ng simbahan.

"You don't have to know Maurice."

Tumigil siya sa paglalakad pero hindi siya nagtangkang tingnan ito dahil ayaw
niyang magbago ang isip niya.

"Maurice may itatanong ako sa iyo."

"What is it?"

"Do you have feelings for me?" she wanted to laugh at her own question but she
wanted to know.

"Yes." Walang kagatol-gatol na sagot ni Maurice. Marahas siyang lumingon dahil sa

gulat. Hindi kasi niya inaasahan na diretsahang sasagutin nito ang tanong niya.
Akala kasi niya ay takot ang mga lalaking umamin ng totoo nilang nararamdaman sa
isang babae gaya ng nababasa niya sa mga libro. "The main reason why I don't want
you to end up with Mason. I fell in love with you the moment I heard your voice,
the moment I saw you. Call it love at first sight, call it whatever you wanted. I
know you might not believe it you are a genius and love and first sight can't be
explain by science. I have feelings for you, I am already in lo-."

"Stop." She doesn't need to hear it... not yet.

"I want to tell you-."

"I said stop I don't want to hear it."

"But why?" bakas sa mukha nito ang lungkot sa sinabi niya.

"Because I don't know how to respond with your feelings Maurice." Pag-amin niya
dito. "And I am leaving I don't know when to come back or if I'll be back alive. I
am not normal, my background wasn't either. Kahit tugunin ko ang nararamdaman mo

sa akin alam nating pareho na nasa panganib pa rin ang buhay ko at buhay mo. I am
not going to risk anyone's life anymore."

She starts to walk away, she needs to keep her distance.

"I'll wait Keegan." Sigaw ni Mau sa kanya. "I'll wait for you to come back no
matter what happened."

She bit her lips and tried not to wet her cheeks with her unshed tears, her heart
is thumping like crazy inside her chest.

"I love you Keegan Garces and I'll wait for you. I'll do everything to win you."
He promised.

I promise too Maurice, if I'll be back alive I will face my feelings for you and
will do everything to have you too.

"SAAN ka ba galing kuya?"

"Binabantayan ko si Keegan."

"What happened to her?" nag-aalalang tanong nito. Sinamaan niya ng tingin ang
kapatid na tumawa lang sa naging reaksyon niya. "May asawa na ako and I love my
wife if you just wanted to know. Kaibigan ang turing ko kay Keegan."

Bumuntong-hininga lamang siya habang hinihilot ang pagitan ng kanyang ilong.

"Pagod na pagod ka."

"They are returning her memories Mason."

"That would be good."

"Sa memories niya ikaw pa rin ang mahal ni Keegan. Paano kapag naalala niyang
ikinasal ka masasaktan siya."

Parang tangang tiningnan siya ng kapatid niya at bigla itong tumawa ng malakas na
para bang nakakita ng clown na nagsasayaw sa

harap nito.

"Why are you laughing?"

"Kuya you are so dense."

"Kapatid mo pa rin ako." Inis na sambit niya at aalis na sana sa harap nito kung
hindi lang siya nito napigilan.

"Keegan doesn't love me and I think she never did." Natatawa pa rin nitong sabi.

"What do you mean?" kunot-noong tanong niya sa sinabi nito.

"Well, we started as friends. I like her because she's nice and sweet and really
smart. She didn't tell me she was a genius. I was fascinated by her, the ways she
talks it all makes sense. I admit I really loved her she was my first love. Kaya
kahit nararamdaman kong hindi magkatulad ang nararamdaman namin sa isa't isa ay
hindi ko iyon pinansin. I want someone like her as a wife who wouldn't want her?
She's beautiful and smart." Tumango siya sa sinabi nito. "But I can't reach her
heart. That's why I asked her if she could marry me and I am glad she did."
Natahimik saglit at saka sumulyap sa kanya. "But she changed after you two met."

"What?"

"May nag-iba sa kanya. Mas lalong nabuhay ang mga mata niya at kahit na nakatingin
siya sa kawalan ay napapangiti lang siya bigla. I tried to neglect it. I even asked
her if she still wanted to marry me and I saw hesitations. She doesn't want to
marry me but everything was all set and she thought if she backed out she'll hurt
me."

"She doesn't love you?"

"She has feelings for you."

"Paano mo nalaman? Paano mo nasabi?" pakiramdam niya ay para siyang teenager na

sinabihan ng kaibigan na may crush sa kanya ang crush niya. He is too old for this
but how can he stop it?

"Sinong bride na tinititigan ang bestman sa halip na ang groom sa mismong kasal
niya?" tumawa muli si Mason. "Dapat ako na mismo ang gumawa ng paraan upang hindi
mangyari ang kasal ng mapansin ko iyon but I can't do it. I just wanted to try my
luck with her and married her."

"And everything happened." He said.

"It happened for a reason kuya." May kung anong ngiti sa labi ni Mason habang
nakatingin sa kanya. "Nakita kitang pumasok sa silid naming mag-asawa." Mas nagulat
siya sa sinabi ni Mason. "Gusto kitang suntukin at patayin ng mga oras na iyon. I
was your only family but you chose her instead. Alam ko na ang mangyayari at ang
nangyayari,"

"But why did you-but why?" wala na siyang maisip na tamang tanong dahil sa
nalaman.

"Iyon ang pinakamadaling paraan para maisalba ko ang pagkatao ko kuya. I married
someone who doesn't love me and I married her knowing she doesn't love me. I tried
to work it out but failed eventually, I feel like a failure and I can't think of
anything that would save my ass. At galit na galit ako sa iyo kaya gusto kong
mahirapan ka rin tulad ko and there's nothing more painful than seeing the woman
you love hate you for destroying her life."

Naikuyom niya ang kamao niya sa sinabi nito. His brother is indeed his brother.

"I won't say sorry for it bagay lang sa iyo iyon for stealing her from me. But you
are still my brother and I love you so I learned

to move on and found a new love, but hell with you kuya ako nakarating na sa finish
line pero ikaw hindi ka pa rin umuusad." Pumalatak ito. "Don't worry about me I
don't really care anymore. May sarili na akong buhay kaya asikasuhin mo ang buhay
mo."

"I intend to."

"Good, gusto kong may kalaro ang magiging baby ko." he smiled at him and he
returned the smile. Kung totoo ang sinabi nito sa kanya hindi nga malayong mahal
talaga siya Keegan and it was him all along. He can't help himself but to smile. He
can't help it.
 "NASAAN si Keegan? Bakit wala siya sa silid niya?" nag-aalalang tanong niya kay
Georgette na nagbabantay pa rin kay Sydney na hindi pa nagigising.

"Gising na siya Mau."

"Really? Pero nasaan siya?"

"Umalis na sila ni Ulysses at ni Yvette. They need to create the antidote."

"Wala ba siyang sinabi? Sinabi niyo bang nandito ako?"

Tumango si Georgette. "Oo alam niya."

"And?"

"And she didn't say anything."

"Mukha ba siyang galit? Galit pa rin ba siya sa akin?"

Tinitigan lang siya ni Georgette at saka napabuntong-hininga. "Kaya mo pa bang

maghintay kay Keegan?"

"I am good at it... waiting."

Gette gave him a small smile and tapped his shoulder. "Good things come to those
who knows how to wait Maurice."

<3 <3 <3

a/n: Finally, may matatapos na rin akong story sa taong ito. One last chapter
nalang at matatapos na ang story ni Keegan at ni Maurice. SIno kaya sa tingin niyo
ang susunod? Oh well I have someone in mind kaya siya nalang siguro. Sa ZBS naman
matatapos rin ang story ni Hexel tiwala lang mga babies, hahahaha.

STATUS UPDATE: How do you want to spend your february 14 by the way? You don't have
to answer dahil nakikinita ko na ang answers niyo... like, kakain, matutulog,
magdedeactivate sa facebook dahil bitter sa lovelife ng iba. Hahahahaha. Doncha
worry marami tayong pagkain ang ka-date sa feb 14.

PPS: Tulog na babies, gabi na.

=================

12- Home

Chapter Twelve

Sabi niya magaling siyang maghintay, he waited... he is still waiting but days
turns to weeks and weeks turn to months. Hindi siya napapagod pero iba pa rin pala
iyong naghihintay ka sa wala dahil hindi mo alam kung nasaan siya. Hanggang ngayon
ay hindi pa rin niya nakokontak si Ulysses, sabi ni Georgette ay hindi nito alam
kung saan ang mga kapatid nito. Wala siyang alam kung nasaan ang mga ito, he is
actually clueless and it frustrates the hell out of him.

"Where the hell are you Keegan I damn miss you a lot." Inis na sabi niya. Madalas
iyon ang lumalabas sa bibig niya out of the blue. Kahit na sa kalagitnaan ng
meeting nila ay nasasabi niya iyon nasanay na ang mga kameeting at executives niya
sa bagay na iyon kaya hindi na rin sila nagrereact at nagprepretend lang na hindi
siya naririnig. But his brother is different, he never failed to make fun of him
when he suddenly burst it aloud.

Good things come to those who knows how to wait.

Kahit balita man lang tungkol dito, kahit iyon lang sapat na sa kanya upang
makampante ang kanyang puso at kahit papaano ay marelax naman siya.

The epidemic suddenly cease to exist, ilang linggo din na naging laman ng balita
ang tungkol sa naturang sakit. Base sa naririnig at napapanood niya, isa nga iyong
viral infection mula sa isang new strain of virus, at dahil bago pa kaya wala ni
sino ang may alam kung ano ang dapat gawin sa virus na iyon. Unti-unting pinapahina
ang immune system ng taong

makakapitan, madali lang makapitan niyon dahil air bourne iyon. Kahit na
nadisinfect ang lugar kung saan unang nagspread ang virus hindi naman nakaligtas
ang unang nadapuan. Mataas na lagnat, ubo, sipon at pananakit na kasu-kasuhan ang
unang mararamdaman ng may sakit. Akala mo ay lagnat lang pero hindi pala. Hindi rin
bumababa ang temperatura ng katawan kahit anong gawin at anong ipainom na sakit.
Hanggang sa tuluyan hindi lang ang immune system ang naapektuhan nito kundi kasali
na rin ang ibang systems sa katawan kagaya ng respiratory system. Nahihirapang
huminga ang pasyente dahil namamaga ang lungs nito dulot na rin ng virus. Kaya pala
kailangang may nakasuportang oxygen kay Sahara sa isla ni Ulysses. Hanggang sa
hindi na rin nagfufunction ang utak sa kakulangan ng oxygen at maging ang puso ng
biktima ay unti-unti ring humihinto hanggang sa tuluyan na itong mamatay.

"Mr. Magallanes are you with me?" pukaw sa kanya ng kausap niya. Kumunot ang noo
niya at pasimpleng tinakpan ang kanyang bibig upang hindi makita ng kameeting na
hindi niya nagustuhan ang ginawa nitong pagpukaw sa kanyang malalim na pag-iisip.
"As you see we need to finish the contract as soon as possible." Ani ng babae.

"I will re-read the proposals first." Sagot niya dahil wala naman siyang
naiintindihan sa mga pinagsasabi nito kanina. At mukhang hindi nito nagustuhan ang
sinabi niya dahil kumunot ang noo nito pero mas pinili nitong ngumiti sa kanya. He
knew that smile and he hates it, hindi bagay dito ang ngiting iyon dahil isang
babae lang ang kilala niyang bagay sa ngiting iyan.

"Oh

well, how about we talk some things?"

Inayos niya ang kanyang mga gamit. "We are already done talking Ms. Sanchez and I
need to go now." Tumayo na siya dala ang mga gamit niya ng bigla siya nitong
hawakan.

"Sandali lang-."

"Please don't touch me Ms. Sanchez, I already have a girlfriend. I don't want her
to see me in contact with other woman."

"Girlfriend mo palang naman pala Maurice, we still have time to know each other."
Mukhang hindi rin papatalo ang babaeng ito. Malakas ang loob, hindi dahil maganda
ito ay papatulan na niya ito. He only has one woman in mind and nothing can change
it.

"Sorry Miss but I am loyal." He insisted. The woman smiled seductively at her
making him cringe.

"I like that, I like loyal man changing cards." She said.

He calmed his senses, he took a very deep breath and make his move, he moves
closer until their faces were inch apart. The woman smiled triumphantly. "Look
woman, if you still insist in seducing me say no to this business deal." Nawala ang
ngiti sa labi nito. "I politely declined your offer because you are still a woman
and you don't deserve to be treated badly. Don't push me to my limit. When I said I
have a woman I mean it." He pulled away not wanting to make any ruckus. He sighed
and finally decided to leave.

Sa halip na umuwi sa bahay niya ay pumunta muna siya sa bar na palagi niyang
pinupuntahan kapag gusto niyang mapag-isa. Nakakatawang gusto niyang mapag-isa sa
isang lugar na maraming tao. He sat on his favorite spot and drunk his

favorite drink. The usual and his normal routine.

"Sir, on the house na po iyan." Nakangiting ibinigay sa kanya ng bartender ang

isang basong whiskey. "Gabi-gabi po kayong nandito para sa avid customer po namin
iyan."

"Thanks." Hindi niya iyon tinanggihan dahil oorder din naman siya. He is about to
call the bartender to order one when his phone beep. Kunot-noong tiningnan niya ang
screen, may message siyang natanggap mula sa hindi pamilyar na numero.

Stop drinking and go home.

Mas lalong kumunot ang noo niya at inilibot ang paningin sa buong paligid pero
wala naman siyang makitang kahina-hinala doon.
 Who are you?

He replied but waited for nothing. He dialed the number and attempted to call the
owner but the call was just cancelled. At hindi lang iisang beses na ginawa ng may-
ari ng numero ang bagay na iyon. Everytime he called it was cancelled.

Uwi ka na sweetheart.

His heart suddenly leaped from his chest when he read the last message. Could it
be? Could it be her?

Tila nawala ang pagkalasing niya at agad na nagbayad ng kanyang drinks, uuwi siya.
Hindi kaya nasa bahay niya si Keegan? Could it be her? His heart is pounding from
his rib cage, it wanted to go out. Sumakay siya sa kanyang kotse at pinaharurot
iyon upang makarating sa bahay niya. He parked the car and looked at the
surrounding but nothing was changed. Kung ano ang hitsura nito noong iwanan niya ay
ganoon pa rin ngayon. It was

locked, the lights were off.

"Keegan!" he called. Malay ba niya kung nagtatago lang ito sa bahay niya. "Nandito
ka ba?" he opened the lights, wala siyang iniwang ilaw na hindi nakasindi. Baka
hindi niya ito makita ng maayos dahil madilim ang buong paligid. "Keegan are you
here?" he even open the doors, pero hinalughog na niya ang bawat silit, binuksan na
niya ang bawat cabinet ay wala pa rin siyang mahanap na Keegan.

"Damn you Keegan!" inis na sigaw niya. "Hanggang kailan mo pa ba ako

paghihintayin?" he said out of frustrations. Nakakafrustrate ang maghintay dito,
kung may alam lang siya kung saan ito pinuntahan na niya agad ito.

Itatapon na rin sana niya ang cellphone niya ng biglang magbeep uli iyon. Wala
siyang magawa kundi ang basahin ang message dahil kahit naiinis siya sa pagtatago
nito ay gusto pa rin niya itong makita.

I told you to go home Maurice, I am still waiting here.

Nagdugtong ang kilay niya sa nabasang message nito. "But ain't I home?" he read
the message and scroll down until his eyes reaches the last part of the message.

Home is where the heart is.

"SIGURADO ka bang dito ka maghihintay kay Maurice?" nagtatakang tanong ni Sydney

sa kanya. "Do you have his number? Do I need to call him?"

"No Sydney, don't call him. Ako na ang bahala."

 "Hindi pa mabuti ang lagay mo Keegan." Tumaas ang boses nito. "Using your body as
guinea pig again weaks your

body so much."

"Okay lang ako at saka naflush out na rin ang lahat ng gamut sa katawan ko. Gusto
ko lang magpahinga ng kaunti dito bago ko haraping muli si Maurice." Namumutla pa
rin siya at nanlalambot pa rin ang buong katawan niya pero kumpara nitong mga
nakaraan mas okay na siya ngayon. Namimiss na niya ang lalaki, ito lang ang
kinakapitan niya habang inaasikaso nila ang gamut sa viral infection.

"Mabuti at may susi ka sa manor niya." Anitong sinipat ang buong lugar.

"He gave it to me before we left here. Sabi niya kung anuman ang may-ari dito kami
uuwi dahil dito ang bahay namin." Ngumiti siya dito.

"Too bad wala ka nang balita sa kanya." Umiling siya. "I am well updated Sydney,
Gette updates me every now and then."

"Ikaw na talaga." Bumuntong-hininga ito. "I hope everything will be fine for you
Keegan. Bahala na si Ulysses sa pamilya ni Sahara."

Sahara is doing fine now, nakakalakad na rin ito ng maayos pero mahina pa rin ang
katawan nito. Masaya siyang nakikita ang improvement ng dalaga ang problema nga
lang ay natagpuan na ito ng mga magulang nito. Nagkataon din na hindi lang kung
sinu-sinong pamilya ang mga Lucas. Rechmond Lucas is one hell of a lawyer.

"/Si Yvette?"

"She's doing fine now, salamat sa inyong dalawa at nakahanap na rin ng antidote sa
infection. Sa ngayon ay nasa proseso ng reproduction ang mga iyon para sa mga
kasalukuyang mga biktima."

"May lead na ba kung kanino ang mga iyon?"

The rest of the

numbered child who survived the compound explosion when they attacked their big
boss had a meeting. And everyone is pointing their fingers towards Yvette, they've
already explained that it wasn't Yvette's fault. It wasn't her strain, it wasn't
her virus, mas matindi iyon kung tutuusin. Kaya sigurado silang isa sa mga
nakaligtas ang palihim na trumatraydor sa kanila. Hindi lang nila mahanap kung sino
iyon traydor sa grupo. Whoever he or she is, he or she should have a valid reason
for doing this.

"Hanggang ngayon ay wala pa rin pero may isa kaming nalaman."

"Ano iyon?"

"May apo si big boss at isa rin siya sa mga number child."

"What? Sino? Paano?"

"We don't know yet. Hindi rin namin alam kung lalaki o babae siya. Huwag kang mag-
aalala kami na ang bahala doon, tapos ka na sa part mo kaya kami naman."

"Si Anderson?"

"He is doing his part and we are well-protected. Now, keep going Keegan this is
what you've been waiting for just go and be happy."

Be happy... tama sarili naman niya ngayon. Masyado siyang matagal na nawala at
kahit na ina-assure siya ni Gette na walang ibang babae si Mau hindi pa rin siya
pakakampante. Kailangan lang niya ng kaunting panahon upang makuha ang lahat ng
lakas na nawala sa kanya.

"I'll be happy."

"THAT'S GOOD." Hindi mapuknat ang ngiti sa labi niya habang kausap ang isa ding
miyembro ng number child na kinuntsaba niya sa plano niya. "Thank you

Hanna." Hanna Garces-Sanchez. She's an IT specialist and currently working in a

security company na kameeting kanina ni Maurice at ang pinakiusapan niyang gawin
ang bagay na iyon. She doesn't want to test Mau pero minsan kumakalog pa rin ang
utak niya. Natural na siguro sa babae na mangtest ng kung sinu-sino upang malaman
ang gusto niyang malaman. May asawa at anak na si Hanna kaya confident siyang dito
ipagawa ang kanyang nais. And as for now satisfied naman siya sa naging resulta ng
kanyang 'test'.

Tiningnan niya ang manor na tinirahan niya nitong mga nakaraang araw. Pagkatapos
niyang magpahinga ay nilinis niya ang buong lugar na iyon, pinalitan niya ang
kurtina at inayos ang ilang mga gamit. Pati ang garden ay inayos niya rin. Natuto
siyang magluto ng ilang putahe upang ihanda ang kanyang sarili. Actually, she was
hoping Mau would visit the manor but he didn't. Ang sabi sa kanya ni Gette ay
nagpapakalunod ito sa trabaho at hindi agad nito sinabi na naglalagi pala ito sa
bar tuwing gabi upang uminom. Kung alam lang niya agad ay sana nakagawa na siya ng
paraan.

Nagring ang oven at kinuha niya ang bagong gawang apple pie, it was Mau's
favorite. Inalam din niya ang paborito ni Maurice salamat kay Mason na naging
source of information niya. Ito rin ang nagsasabi sa kanya ng tungkol kay Mau kapag
busy si Gette tulad ngayon. Nagchachat sila sa facebook at sinabi nitong nasa bar
na naman si Mau at umiinom. She asked for his number which Mason gives immediately.

"Isn't time to stop turtoring my brother Keegan?"

"I am not turtoring your

brother Mason." Aniya.

"Don't keep him wait for long he's close to dying." Biro pa nito.

"I am close to dying too." Literally. "I am still weak at alam kong kapag nagkita
kami ng kapatid mo ay madedrain ang energy ko kaya mas mabuti ng handa." Mason
scoffed at her choice of words and bids good bye.
 Itinext niya si Maurice na agad namang nagreply. Mukhang hindi siya nito nakilala

Who are you? Iyon ang reply nito.

Natawa siya sa naging asal nito, kahit sa text ay suplado pa rin si Mau. Uwi ka na
sweetheart. Napapangiti pa rin siya sa kanyang binabasa, hindi na siguro niya
kailangang sabihin na siya ang nagtext dahil malalaman din nito kung sino siya.
Hindi na ito sumagot, Segundo, minute hanggang sa naging oras pero wala na siyang
nakuhang sagot mula dito kaya pinadalhan niya ito muli ng isang mahabang mensahe.

I told you to go home Maurice, I am still waiting here... Home is where the heart
is.

Dinala niya sa ibabaw ng kanyang dibdib ang kanyang cellphone at dinama niya ang
tibok ng kanyang puso. Alam niyang hindi pa siya handa at mukhang hindi siya
magiging handa sa muling pagkikita niya. Pero hanggang kailan niya pipigilan ang
sarili niya dahil sa kaba niya?

"KEEGAN!" sa malakas na boses mula sa kung saan ang narinig niya na naging dahilan
kung bakit nabitawan niya ang kanyang bitbit na baking pan. Katatapos lang niyang
isalin sa plato ang apple pie na kanyang ginawa mabuti nalang at hindi iyon
nahulog. "I know you are here! Stop

hiding." Napakagat siya ng labi ng marinig na rin sa wakas ang boses nito. Nasa
kusina siya at nasa sala ito, ilang metro nalang ang layo nila sa isa't isa. Gusto
niya itong tawagin pero ayaw lumabas ng boses sa bibig niya.

"Kee-." Natigilan ito ng makita siyang nakatayo sa gitna ng kusina at nakatingin

dito. Pinasadahan siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa. Alam niyang medyo
pumayat siya at namumutla na rin dahil hindi siya naglalabas ng bahay at dahil na
rin sa epekto ng gamut na pinasok niya sa kanyang katawan. Her hair is longer now
which was tied messily at her back. She's still wearing her tattered apron which
she got from somewhere in the house. "gan." He continued still looking at her.

"Uhm..." ano ba ang dapat niyang sabihin? "Uhm..." sa iilang hakbang ay tinawid ni
Maurice ang pagitan nila. akala niya ay yayakapin siya nito pero hindi, dumistansya
ito sa kanya ng ilang hakbang habang hindi siya nilulubayan ng tingin at biglang
naningkit ang mga mata nito. Ikinuyom nito ang mga kamao nito at kung gaano ito
kabilis na nakalapit sa kanya ay ganoon din ito kabilis nakaalis sa harap niya.
Nagulat siya sa inakto nito, akala kasi niya ay iba ang ikikilos ng lalaki pero
nagkamali siya. "Mau!" tawag niya dito. Medyo napakapit pa siya sa frame ng pintuan
dahil nakaramdam siya ng hilo sa biglaang pagkilos ng kanyang katawan. "Maurice,
pwede bang mag-explain?" sigaw niya pero patuloy pa rin ito sa paglalakad hanggang
sa pumanhik ito sa ikalawang palapag kung saan ang silid nito na kasalukuyan niyang
inuukupa.

"Mau." She called his name but he refused to listen. "Maurice!"

umakyat siya ng mabilis, nakakahingal ang umakyat sa hagdanan pero ginawa pa rin
niya. Nasa silid nga ito at binubuksan ang cabinet na may lamang mga damit nito.
"Mau." He didn't listen. Kinuha nito ang mga damit nitong nakahanger doon at
ipinasok sa isang malaking maleta na nakatago sa ilalim ng kama. Wala itong imik at
patuloy ito sa ginagawa nito.

"I am sorry ngayon lang ako nagparamdam sa iyo, God knows how much I wanted to
call you and tell you that I am here. I don't have much reasons and I am telling
you I am not yet ready to finally see you but I can't help it. I missed you so much
Maurice and I've been longing to tell you how much I love you and want to spend my
whole life with you." She is pouring her heart out hoping her feelings would reach
to him pero mukhang impossible na iyon dahil hindi naman ito nakikinig sa kanya.
"Can I stop you from leaving?" pinunasan niya ang luha na biglang tumulo sa knayang
mga mata.

Pagod na ba ito? Nakakapagod ba talagang maghintay? Alam naman niyang kasalanan

niya, she could have contacted him but she didn't. Sa halip na ito ang kausapin ay
mas nauna pa niyang na-contact si Mason. Malaki ang pagkukulang niya dito at pwede
naman niya iyong pagbayaran sa piling nito.

"Is there any chance I can stop you Maurice?" she asked again begging but he didn't
listen. "Please? Give me a chance." Pakiusap uli niya pero naupo lang ito sa gilid
ng kama at inayos ang laman ng maleta na para bang wala itong naririnig. Sa isip
niya baka kailangan pa nito ng oras para mag-isip kaya mabuti sigurong bigyan muna
niya ito ng space dahil hindi na rin gumaganda ang pakiramdam

niya. Ayaw niyang makita ang rason kung bakit natagalan siya sa pagpapakita dito.

Pero kung susuko siya ngayon baka matagalan na naman bago muling bumalik ang tapang
niya. She needs to act fast, hindi siya papatalo sa kinikilos nito. Maurice has
been doing a lot for her ever since they met. Hindi siya papayag na makawala ito sa
kanya. At mas alam niyang hindi sa lahat ng oras ay pwede mong makita ang taong
makakapagpapasaya sa iyo at kahit alam mong siya rin ang pwedeng rason ng lungkot
at sakit na pwede mong maramdaman ay tatanggapin mo iyon dahil mahal mo siya. Love
may come knocking at your door but it won't be yours until you made a move and open
it. She opened the door and welcome him, now she thinks it's the right time to do
her part.

With all the courage she have, she made a move. She makes some steps towards him
and when she's too close she pulled the bag from the bed and throw it on the floor.
And she caught his attention.

Kumunot ang noo nito at napatingin sa kanya. "Sa tingin mo hahayaan kitang umalis
dito Maurice? No way! I've been waiting to see you and touch you, there's no way
I'll let myself suffer again." and in one swift movement she pushed him on the bed
and pulled his arms and pin it above his head. He didn't made a move, he just stare
at her with no emotions.

May palagay na siyang magagalit ito sa kanya at pwedeng magtampo kaya nagready na
siya, good thing nasa kanya ang lahat ng timing sa mundo. Binuksan niya ang drawer
kung saan niya inilagay ang bagay na iyon na matagal na niyang tinatago. She
handcuffed his wrists and tied them before he straddle

him.

"What the-Keegan--."

"I told you Maurice I don't want you to leave. Kahit ayaw mo pipilitin kong
patawarin mo ako at bigyan mo ako ng chance." He tried pulling his hands but she
knew he can't. ipinasok niya ang susi sa loob ng suot niyang blouse and even feel
it in between her breasts. "You want it sweetheart?" she bit her lips seductively.
"The get it." She put all her weight on him and bold enough to move a little down
until her bottom reaches his bulging part.

Dinaganan niya ito hanggang sa tuluyan ng magpantay ang kanilang mukha. "Will you
listen to me sweetheart?" she asked sweetly. Napalunok siya ng bumaba ang tingin
niya sa mga labi nito, he wetted his lips making it look so full and luscious.
"I'll help myself." She whispered before she finally launch herself and kiss him on
the lips. And as expected hindi nito tinugon ang halik niya mas mukhang tila
tumigil ang takbo ng utak nito sa kanyang ginagawa.

Dahil nakasuot ito ng shirt kaya medyo nahihirapan siyang alisin iyon, tumayo siya
sandali at naghanap ng gunting at saka ginupit ang suot nitong shirt hanggang sa
tuluyan na iyong mahubad. Ang ibang saplot nito ay ligtas na sa kanya.

"Te-teyka Keegan anong gagawin mo?"

Ngumisi lamang siya sa tanong nito. "This is the only way to keep you by my side
Mau. Kung kailangang ipilit ko ang sarili ko sa iyo ay gagawin ko." determinadong
ani niya habang tinatanggal ang sinturon nito.

"Sandali-." Malakas itong napasinghap ng tuluyan na niyang makalas ang sinturon

nito at unti-unting ibinababa ang zipper ng jeans nito. "Keegan stop!"

"No!"

sigaw niya. "I won't. I don't want you to leave, I want another chance with you.
Heck! I want one last chance with you. I promise hindi na ako aalis ng hindi mo
alam, hindi na ulit." Nahirapan siyang hilahin ang jeans nito. "Damn jeans." Inis
na pakli niya. Ayaw makipag-cooperate ng jeans nito kaya sa sobrang inis niya ay
hindi niya napigilan ang mapahikbi. "Huwag ka munang umalis Mau." Tuluyan na siyang
napahikbi at natigilan sa ginagawa. Nasubsob niya ang mukha sa palad niya upang
hindi nito makita ang pagtulo ng kanyang luha.

"Tahan na." isang malamyos na tinig ang narinig niya kasabay ng paghila sa palad na
nakatakip sa kanyang mukha. "Hindi ako aalis, hindi kita iiwan tulad ng ginawa mo
sa akin." Mas lalong lumakas ang hikbi niya. Niyakap siya ni Maurice. "Stop crying
Keegan." He kissed the side of her cheeks making her sniff and whine again. "I was
so surprised and relieved to see you. I missed you so much sweetheart and I don't
know what to do."

"Bakit?" mahinang tanong niya.

"I don't know what to do. This is a surprise attacked if you know what I mean. You
surprised me and blew me away. I love you Keegan and I waited, I waited so long to
held you in my arms like this."

"Bakit?" ulit niya.

"Anong bakit?"

"Bakit ka nakawala sa posas ko?"

"Ahh..." isang malakas na tawa ang pinakawalan ni Maurice bago siya kinabig at
hinalikan sa mga labi. Walang tutol mula sa kanya, maingat ang bawat galaw ng labi
ng lalaking kasama niya. Bawat hagod at haplos ay tila minamasahe ang kanyang buong
pagkatao at ang braso nitong nakapulupot sa beywang niya at ang palad nitong unti-
unting

pumapasok sa loob ng suot niyang blouse at humahaplos sa kanyang balat ang tila ba
bumubuhay sa kanya. "I love you Keegan." Bulong nito ng saglit itong tumigil sa
ginagawa nitong paghalik sa kanya.

"Bakit?"

"Do I have reasons?"

"Bakit ka nga nakawala sa posas?"

He sighed but there is an obvious amusement on his face. "Masyado kang excited na
hubaran ako hindi mo napansin na hindi pala nakalock ng maayos ang posas ko."

"It's locked! I followed the instructions."

Ipinakita nito sa kanya ang posas. "Mukhang mali ang instructions na nabasa mo
dahil mabilis kong natanggal iyon."

"K-kung alam mo sa simula pa lang sana ay pinigilan mo akong gupitin ang shirt mo."
inis na sambit niya kasabay ng paghampas niya sa dibdib nito. He just shifted their
position, he sat up properly and let her straddle him making her feel that part of
him again.

"How can I stop you when you look so cute Keegan?"

"You are teasing me and you are enjoying my predicament."

"I am enjoying your cuteness and besides I didn't know you look so sexy when you
are aggressive." Namula siya sa sinabi nito.

"Ang bad mo." tumawa lang uli ito. "But I can explain Maurice. I want to t-." he
silenced her by kissing her lips once more and lingering it for a while.

"No need for an explanation Keegan. I know you have your reasons for not telling me
the reasons. Ang mahalaga ay kasama na kita ngayon at napatunayan kong mahal mo rin
ako and you want to spend your life with me."

"I want you to know."

"May isa lang akong gustong malaman."

"Ano iyon?"

"Do you love me?"

"Yes." Walang kaduda-dudang

sagot niya.

"Aalis at iiwan mo pa ba ako?" she shifted her eyes, she knew if her past life will
hunt her and would threatened his life she would.

"If it is needed Mau, if it is needed." His arms tightened around her body.

"Promise me sweetheart, kahit na anong mangyari ay hindi mo ako iiwanan." Hindi pa

rin siya makatingin sa mga mata nito. "If you are thinking about your past let me
be your man, let me be your guardian Keegan. I won't leave you and I am damn so
tired of waiting, kahit anong mangyari kasama mo ako at kahit na anong mangyari
nasa likod mo lang ako."

"You'll get hurt."

"You leaving me because you want to protect me is more painful than getting hurt
protecting you. I want to protect you with all my heart, I am not perfect and may
do things beyond my control and would hurt you but I promise I'll be faithful and
loyal to you."

Ano ba ang ginawa niyang maganda upang bigyan siya ng Diyos ng ganitong klaseng
biyaya? She's too blessed to have him, to have someone who loves her conditionally?

"Promise me Keegan." He asked holding her.

Tumango siya sa sinabi nito. "I love you Mau and I promise to be faithful and loyal
to you, no one owns my heart but you." buong galak na naiwika niya.

"Would you spend the rest of your life with me?" he asked.

"I told you I will."

"Marry me." Buong pusong yaya nito sa kanya.

"The heck! When? Where? How?" napangisi siya sa tanong nito. Marami pa siyang
gustong sabihin kay Maurice at kahit na pinili nitong hindi alamin ang totoo gusto
niyang malaman nito ang dahilan. He will be a part of her

life for good.

"When do you want?"

"As soon as possible."

"Where do you want?"

"In the forest." Napapailing ito sa sagot niya pero may ngiti sa labi nito.

"How do you want to spend our honeymoon?" he teased pushing his trousers with his
inners away.

"Now sweetheart, let's spend it now." She whispered pulling her blouse too. Ano pa
ang hihintayin niya? Mahal niya si Mau, mahal siya nito, nasa saktong gulang na
sila malapit na nga siyang mawala sa kalendaryo. May nangyari na sa kanila and she
wants to start a family with him.

"Conservative ako." Biro nito sa kanya pero halatang tinutukso lang siya nito.

"Let us see how conservative you are." She said pushing him on the bed while
undoing her clothes until nothing's left. She saw the surprise on his face and the
fire of desire on his eyes. "Now? Conservative ka pa rin ba?"

"You tease!" he hissed and pulled her with him. Yes! Whether he likes it or not,
dapat may mangyari sa kanila bago matapos ang araw na ito. Sabi sa kanya sa
horoscope niya, maswerte daw kapag namikot sa araw na ito at iyon ang gagawin niya,
pipikutin niya ang puso nito.

"Now tell me Keegan, did I managed to tame the untamed?"

"Matagal na." matagal na, matagal na siya nitong nakuha. And she still remembers
that time as if it was yesterday.

"Is there any problem mister?" nakatingin siya sa mga mata ng lalaki na kanina pa
nakatingin sa kanya and suddenly she saw something... isang lalaking kamukha nito
na nakaupo sa damuhan at naglalaro kasama ang isang dalawang taong gulang na batang
lalaki, katabi nito ay isang babaeng nakasuot ng asul na bestida na kamukha niya.
Parang de javu pero parang hindi.

She saw her future the moment she first saw him.

<3 <3 <3

a/n: Thank you for waiting people, finally epilogue nalang at pwede ko ng tapusin
ang book 1 ng Number child series. Happy reading, medyo napahaba ang chapter dahil
hindi ko napansin na lumagpas na pala siya sa word count ko.

status update: How's your weather babies? Sobrang lamig ba? Nakakastress ang lamig
pero okay lang basta huwag lang umulan.

PPS: Happy dinner!

=================

Epilogue

EPILOGUE

"YOU are married?" hindi interisadong tanong ni Clime sa kanya na abala sa pagtipa
sa laptop nito. Ngumisi lang siya.

"Not yet pero malapit na kaya nga ako nandito." She wanted Clime to fix her
wedding. Gusto niya ng totoong kasal at hindi lang iyong basta-bastang civil
wedding. Simula noong makita niya ang kasal ni Mason at ng asawa nito ay gusto
niyang magkaroon din ng ganoong wedding. Hindi engrande, simple lang pero gusto
niya nandoon ang mga kaibigan niya.

Napansin niya ang pagtingin ni Clime sa wedding ring niya at napabuntong-hininga

ito. "Huwag mo akong kulitin Keegan ikakasal din si Sydney at si Ulysses, hindi ko
alam kung ano ang uunahin ko."
 "Ako muna maiintindihan naman nina Syd at Uly iyon." Pangungulit niya dito.

"Mag-usap muna kayong tatlo baka magkasabay-sabay ang kasal niyo." Napakamot
nalang ito ng ulo. "Ewan ko ba sa inyo kung bakit gusto niyo pang magpakasal
samantalang wala namang forever."

"Heh!" hinampas niya ito. "Bitter ka friend." She crossed her legs and look at her
friend.

"I am not bitter, realistic lang ako. Magkaibang bagay iyon." Pagtatanggol nito sa
sarili.

"Bitter ka pa rin wala ka kasing sex life." Sinulyapan lang siya nito. "Love life
pala." She bit her tongue. Nakalimutan niyang may pinagdadaanan pala ito. Pareho
kasi silang nagulat ng malaman na ang lalaking lihim na minamahal nito ay ang
traydor na muntik ng pumatay sa kanila.

Galit si Ulysses sa lalaking

iyon at hanggang ngayon ay hindi nila alam kung nasaan ito. Wala itong alam at
mukhang alam niya kung sino ang may alam kung saan ang taong iyon. Kahit siya ay
ayaw sa lalaking iyon para sa kaibigan nila, it just happened Clime fell for
someone who can't be trusted.

"What type of wedding do you want to have?" Clime changed the topic.

"Forest wedding, sa may malapit na manor na tinitirahan namin ni Mau." Mau told
her she can do whatever she wants for her wedding.

"Forest huh? Hindi mo ba alam kung gaano karaming insekto at ahas ang pwedeng
manirahan doon?"

"Don't worry we've already checked it the place is safe, malapit siya sa river na
may maliit na falls. The place is very enchanting."

"How did you checked the placed? Did you hire someone to check it?"

Ngumisi siya at naalala kung paano niya dinala doon si Mau upang icheck kung safe
baa ng lugar. "There's no need to hire someone, I checked it myself with Mau of
course. Pwede ka ngang mahiga sa damuhan at magpagulong-gulong."

Nagdududang tiningnan siya nito. "Did you?" she knew what she meant.

"I did." Bumungisngis siya. "I mean, we did."

"Ang landi mo talaga." Kinurot siya nito sa singit.

"Aww!" iniwas niya ang sarili mula dito. "Bakit ba? Masaya kayang magpagulong-
gulong sa damuhan at saka kaming dalawa lang naman doon hindi kami nakikita kahit
mag-ala Adan at Eba pa kami doon."

"Shut up."

"You should try."

"Hush! Huwag

kang maingay naririndi ang teynga ko sa iyo."

 "Okay fine." She stopped teasing her friend. "I want a simple wedding with my
friends with me. Hindi kailangan na engrande basta solemn and warm."

"Sisingilin kita ng mahal." Banta nito sa kanya.

"Huwag masyado alam mo namang tipid-tipid ako ngayon." Lahat ng savings niya na
nakuha niya mula sa sindikato ay ibinigay niya sa charity. Hindi na niya iyon
kailangan, hindi dahil mayaman si Mau dahil kung tutuusin, ang halaga ng perang
naipon niya ay mas marami pa sa meron ang lalaking pakakasalan niya. Pero hindi
naman iyon importante at ayaw din niyang mabuhay sa perang galing sa masama. Mas
gusto niyang magsimula sa malinis na paraan. May savings pa rin naman siya mula sa
ipon niya sa pagiging furniture designer. At saka gusto ni Mau na magresign na siya
sa trabaho niya at magsimula ng sariling negosyo pero umayaw siya.

Masaya siya sa kanyang trabaho at ayaw muna niyang magsimula sa isang bagay na
nangangailangan ng buong oras niya. Ang bigyan ng maraming oras ang kanyang
magiging asawa ang gusto niyang mangyari at hindi mangyayari iyon kung nahahati ang
kanyang oras.

"Ano ang result ng check up mo?"

"Okay lang."

"What do you mean by that?"

"Sabi ng doktor ay pareho kaming healthy ni Mau at makakabuo din kami." Medyo
nalungkot siya dahil gusto na talaga niyang magkaanak as soon as possible pero
dahil na rin sa dami ng gamut na ipinasok niya sa katawan niya kaya nahihirapan
siyang mabuntis. Naiintindihan

naman iyon ni Maurice at sinabihan siya nitong maghintay kaya lang opposite nga
talaga silang dalawa ni Maurice dahil wala siyang pasensya sa paghihintay.

"Just wait and pray Keegan."

"Ang hirap palang maghintay." Biro niya pero may halong katotohanan ang kanyang
sinabi.

"Just be patience, good things come to those who wait."

Napangiti siya sa sinabi nito para kasing sa sarili nito sinasabi ang bagay na
iyon at hindi lang sa kanya.

"Your fiancé is here." Turo nito kay Maurice na papasok sa opisina ng Ring and
Bells.

"Hi." Bati ni Mau kay Clime habang hinahalikan siya sa pisngi. "Napilit mo na ba
si Clime para sa kasal na gusto mo?"

"Hindi pa pero malapit na."

Clime rolled her eyes. "Wala si Ainsley dahil may family vacation sila ng asawa
niya and she's pregnant too. Ayaw ni chief na mapagod ang asawa niya kaya ako lang
ang nandito. Tatlo kayong gustong magpakasal at hindi ko alam kung sino sa inyong
tatlong pares ang gustong mauna. Kapag naset na kung sino ang mauna na tayo mag-
usap?" Clime begs.

"May magagawa pa ba ako? Nasaan ba si Ulysses?"

 "Jail."

"What?"

"Sa bahay ng fiancé niya, hindi siya pwedeng basta-bastang umalis ng walang paalam
mula kay attorney Lucas. Alam mo naman na masyadong mainit ang dugo ni attorney sa
manok natin dahil sa ginawa ni Uly sa anak niya."

"Uly saved her."

"Iba pa rin ang may mga magulang Keegan dahil bantay sarado sila." Sabi nito.

Naramdaman niya ang paghaplos ni Mau sa likod niya. "Pero tatawagan ko siya para
maasikaso na ang kasal."

Ngumiti at tumango lang siya. Nagpaalam na sila kay Clime dahil gusto na rin
niyang magpahinga.

"Problem?" malumanay na untag sa kanya ni Mau.

"None."

"Sure?"

"Course." Maiiksing sagot niya. Inihinto ni Maurice ang sasakyan nila sa isang
tabi at saka humarap sa kanya.

"I know you are not." He really knows her.

"I am really fine sweetheart, come on I want to go home."

Napabuntong-hininga ito at muling pinaandar ang kotse, hindi niya pwedeng sabihin
ang nasa utak niya dahil nahihiya siya. Masyado na siyang matanda upang usisain ang
bagay na iyon but she really wants to know it... to know something about it.

"I want you to meet some people."

"Sino?"

"Basta." Iniba nito ang routa nila hanggang sa makarating sila sa isang
sementeryo.

"Sino ang nakalibing dito? Ex-girlfriend mo?" he just boredly look at her. Bumaba
sila at naglakad hanggang sa makarating sa isang malaking musoleyo. The place is
well-groomed dahil sobrang linis, may mga bulaklak din na alay doon. Nakatingin
siya sa mga pictures na nakakabit sa bawat dingding ng musoleyo.

"They are my family Keegan." He said. Binasa niya ang mga pangalan na nakalagay sa
lapida, they are all Magallanes. "Kilala mo si lolo at lola hindi ba?" tumango siya
sa sinabi nito. Hinila siya nito papunta sa dalawang puntod. "And meet my

parents."

Napatingin siya kay Mau, she wasn't really expecting him to do this. Hindi rin
nagmention si Mau tungkol sa mga magulang nito.

"My father died when I was twenty due to cardiac arrest, my mother followed two
years after due to hypertension. My parents don't love each other." Nakatitig lang
siya kay Mau habang nagsasalita. "Hindi ako naniniwala sa pag-ibig dahil hindi ko
alam kung ano iyon." Hinawakan niya ang palad ni Mau habang nagsasalita. "Subsob sa
trabaho si daddy habang kasama ni mommy ang mga kaibigan niya. Ang lolo at lola
namin ni Mason ang nag-aalaga sa amin at sa kanila ko Nakita kung paano magmahal ng
walang hinihiling na kapalit."

"Bakit nagpakasal ang mga magulang mo kung hindi nila mahal ang isa't isa?"

"Because of me. Nabuntis ni daddy si mommy at napilitan silang dalawa na

magpakasal, they tried to make it work but when it doesn't it wouldn't. Pakiramdam
rin namin ni Mason ay wala kaming mga magulang kaya siguro ng mawala sila ay hindi
kami masyadong nalungkot. nandoon ang mga lolo at lola namin para sa amin kaya
masasabi kong sobrang swerte ko dahil sa kanila."

Humilig siya sa balikat nito. "I don't know what to say Mau, wala akong mga
magulang." Hindi niya sinabi kay Mau na nakipag-usap siya sa isang psychologist na
kaibigan niya. Ang sabi nito sa kanya pwedeng kahit na sabihin niyang gusto niyang
magkaanak ay may bahagi ng utak niya na pumipigil sa kanya na mangyari ang nais
niya. Subconsciously ay natatakot siyang maging isang ina, ang maging isang
magulang dahil hindi siya nagkaroon ng

mga iyon. Natatakot siyang magkamali sa pagiging ina at hindi niya magampanan ng
maayos ang kanyang mga responsibilidad.

"Paano kung maging katulad tayo ng mga parents mo Maurice?"

"That won't happen."

"Confident na confident ka, pero hindi ako nagbibiro. Paano kung mawala ang
pagmamahal natin sa isa't isa?"

"Again, that will never happen Keegan. Dahil kung nawawala ang pag-ibig ay dapat
matagal ko nang nagawa. Noong una ko palang nalaman na ikakasal ka sa kapatid ko
dapat ay hindi na kita minahal pero hindi ko magawa. Noong nagdivorce kayo ni Mason
at alam kong galit na galit ka sa akin dapat ay pinatay ko na ang pagmamahal ko sa
iyo pero sobrang imposible kaya alam kong kahit na anong mangyari hindi mawawala
ang pagmamahal ko sa iyo. Are you doubting your love for me?"

She stepped forward and touch his parents tombs. "Ma'am, Sir. Your son is asking
me if I am doubting my love for him. Alam kong hindi ako ang gusto niyong maging
asawa ng anak niyo. I'm not a good person and I can't promise to be a good wife
too. I still have my fears about this thing. This is too new to me kahit na
nagpakasal na kami ng bunso ninyo. I was never a wife to him but I am willing to be
Maurice's wife. Natatakot din akong maging ina ng anak niya dahil hindi ko alam
kung magiging mabuting nanay ba ako. I have my fair share of fears and doubts, but
I give you my words. I don't have any doubt loving your son. I love him and will
give my life just for him and our future. Please do give me your blessings and let
me marry and take good care of him

for the rest of our lives. I know in your own way you love him and Mason, hindi
niyo man iyon naipapakita at hindi niyo man iyon nasasabi sa kanila alam kong mahal
niyo sila."

Lumapit sa kanya si Maurice. "Kee."

"Infront of your parents Maurice I am telling you, I surrender all my everything

to you." she tilted her head so she can look him in the eyes. And she's finally
settled to see relief on his eyes as he stares at her with a loving emotion that
warms her heart.
 "Mom, Dad." Anito. "My future wife doesn't have parents, please allow me to
present your daughter, the love of my life, Keegan Garces-Magallanes. Welcome her
to our family." All her life she doesn't have parents. Wala siyang natatawag na
nanay at tatay. "Keegan, call them mom and dad."

"Eh? They are yours."

"And what's mine is yours. I can't give you your parents presence yet so I am
offering my parents to be yours. I don't mind sharing my parents to the love of my
life."

Napayakap siya kay Maurice ng mahigpit. "Thank you Maurice for thinking about it,
about my parents. Yes, I may not know them and yes I may have some urge to look for
them and ask them why they had leave me alone. All my life I've been feeling so
empty pretending that everything was fine."

"Hush Keegan, hahanapin natin ang parents mo at itatanong natin kung bakit ka nila
nagawang iwanan. Hindi ba sinabi ko sa iyo na kahit na anong mangyari ay nasa likod
mo lang ako palagi? I changed my mind, ayokong sa likod mo lang. Gusto ko sa tabi
mo mismo at sabay

nating puntahan ang gusto mong puntahan, mangyari ang gusto mong mangyari. Nandito
lang ako sa tabi mo handang umalalay sa iyo."

"Anong gagawin ko para mapasalamatan ka?"

"Just make me happy, my happiness has no limit with you."

"I will, I will make you happy." She promised that.

"Now, how about finding your parents before we wed?" he asked her.

"Paano kung matagalan ang paghahanap natin? Can you still wait?"

Natigilan ito sa tanong niya at biglang napaisip. "May point ka." Tumango-tango
ito at saka kinuha ang cellphone nito. May kinausap ito sa cellphone bago bumaling
sa kanya. "I have a bright idea, Kee."

Tinaasan lang niya ito ng kilay. "That is?"

"I can't wait, I am done waiting. Whether you like it or not we are getting
married today. Tinawagan ko na ang uncle ng kaibigan kong judge, he'll marry as
today."

"Eh?"

"I want us legally bind, don't worry I am still going to give you the wedding of
your dream. Ayokong mapagod na mag-explain sa magiging anak natin kung bakit wala
tayong wedding picture." Natawa lang siya sa sinabi nito. Ayaw na sana niya sa
abrupt weddings pero ano pa ba ang magagawa niya kung ito mismo ang may gusto at
gusto rin niya?
<3 <3 <3

a/n: Medyo matagal ko na rin itong hindi naisusulat, nakakamiss pala ang isulat ang
bahaging ito ng bawat story. Again, thank you babies for waiting. I know you know
na ang mga kwentong ito ay buffer lamang sa pagsusulat ko sa ZBS, may kasunod ba
ang book 1 guess who nalang kung sino, malalaman niyo rin sooner or later.

STATUS UPDATE: Dare to tame the untamed is finally signing off! Gracias mga
kasanggol!

PPS: MALAMIG pa rin ang panahon.

February 16, 2017

=================

WATCH OUT!

Watch out for the next book!

The next book for this series
will I post the first chapter
book. This will go along with
Hopefully, matapos ko ang kay
busy sa work.
will be his, no more surprises. I don't know when
of the story, maybe after I finished Hexel's first
ZBS book 11 or so. Depende sa time na available ako.
Hexel in a month or two basta hindi lang masyadong

EXCERPT FROM THE NEXT BOOK...

"You are not my type, definitely not my type." he stare at her body. Indeed, she
wasn't his type. Her legs were shorter than his previous bedmates, he likes his
women with shorter hair but hers were long and unruly. It was messily tied on the
top of her head. He likes long legged women with short hair and the woman in front
of him was the exact opposite.

The woman cross her arms above her chest and he found out she wasn't too gifted at
that department too. He shook his head feeling disappointed. "What?" the lady spat
at him.

"Short legs, long hair, flat chested." He scoffed. "Sigurado ka bang babae ka o
lalaki ka talaga at nagpapanggap na babae?" malakas itong napasinghap sa sinabi
niya at naningkit ang mga mata kasabay ng pamumula ng pisngi nito. He hates to
admit it, the woman may not his type but she's beyond beautiful especially when
she's angry.

"Pervert!" and the woman with incredible force punch him on the face and walk away.
Gusto niyang sundan at parusahan ang babae, wala ni sino man ang nakakagawa sa
kanya ng bagay na iyon and he won't allow someone to do that either pero hindi niya
napigilan ang mapatingin sa likod nito at sumilay ang pilyong ngiti sa labi niya.
"Sexy butt."

<3 <3 <3

a/n: Because saturday classes sucks but can't do anything about it. Okay babies,
Ulysses' story will be the first start for the second generation of Royale series.
Hindi lahat ng makakasali sa numbered child ay galing doon, isa lang yata ang
masasali pero may pasulpot-sulpt na mga characters huwag niyo lang silang pansinin
at hayaan niyo lang silang sumulpot-sulpot.

Happy waiting!