ความเข้ าใจของวัยรุ่นเกีย่ วกับการเรียนรู้

ผูน้ ำแมนเดลาเคยยืนยันว่า การศึกษาคืออาวุธที่แข็งแกร่ งที่สุดที่มนุษย์ใช้ใน

การเปลี่ยนแปงโลก หากเราต้องการประสบความสำเร็ จเราไม่มีทางอื่นนอกจาก
การเรี ยนรู ้ เพือ่ ให้ทนั กับยุคสมัยชาติของเราก็ส่งเสริ มการศึกษาเป็ นนโยบายระดับ
ชาติ ยกระดับเรื่ อยๆ ปฏิวตั ิ ปรับหลักสู ตร ยกระดับประสิ ทธิภาพการศึกษา แต่
ความเข้ าใจของวัยรุ่นเกีย่ วกับการเรียนรู้ ในปัจจุบันไม่ สอดคล้ องกับความคาดหวัง
ของชาติ
ความเข้ าใจของวัยรุ่นเกีย่ วกับการเรียนรู้ คอื ความเข้าใจของวัยรุ่ นเกี่ยวกับ
บทบาทและประโยชน์ของการเรี ยนรู ้ต่อการพัฒนามนุษย์และสังคม ความเข้าใจ
เกี่ยวกับการเรี ยนรู ้ได้แสดงออกมาตามจุดมุ่งหมาย ทิศทาง และวิธีการเรี ยนรู ้ใน
โรงเรี ยน ในการทำงาน และในชีวติ
สถานะของความเข้ าใจของวัร่ ุนเกีย่ วกับการเรียนรู้ สามารถพูด เปรี ยบเทียบ
กับรุ่ นก่อน ควาเข้าใจเกี่ยวกับการเรี ยนรู ้ของวัรุ่นแย่ลงเรื่ อยๆ การที่วยั รุ่ น โดย
เฉพาะเป็ นนักเรี ยนและนักศึกษาขี้เกียจเรี ยนและทำการบ้าน การที่นกั เรี ยนขาด
เรี ยนโดยไม่ขออนุญาตเกิดขึ้นบ่อยครั้งในโรงเรี ยน วัยรุ่ นส่ วนใหญ่ไม่มีความตื่น
เต้นในการเรี ยนอีก พวกเขาคงรู ้สึกการเรี ยนน่าเบื่อมาก ในความคิดของพวกเขา
การไปโรงเรี ยนเป็ นถูกบังคับไม่มีความสนุก นักเรี ยนไม่สนใจการเรี ยนรู ้และ
ฝึ กฝนทักษะ นักเรี ยนจำนวนมากไม่รู้วา่ “เรี ยนเพื่อทำอะไร” ขาดแรงจูงใจ จุด
มุ่งหมายและทิศทาง นักเรี ยนก็เฉยเมยในการเรี ยน พวกเขาเรี ยนเพื่อรับคะแนน
เพื่อไประดับที่สูงกว่า และเรี ยนเพื่อรับปริ ญญาไม่ใช่เรี ยนเพื่อได้รับความรู ้ใหม่
ดังนีเ้ หตุผลของมันมาจากไหน เหตุผลที่แรกคือเพราะการพัฒนาของเศษฐ
กิจสังคมทำให้มูลค่าดั้งเดิมถูกทำลายแต่มูลค่าใหม่ยงั ไม่ทนั เกิดขึ้น ต่อมาการ
พัฒนาธรรมเทศโนโลยีขอ้ มูลและสื่ อบันเทิงทำขึ้นความต้องการเพลิดเพลินและ
บันเทิงเล็กน้อยทำให้วยั รุ่ นรู ้สึกน่าเบื่อและไม่ตื่นเต้นกับการเรี ยนอีก หลักสู ตรยัง
มีขอ้ บกพร่ องหลายประการ บทเรี ยนพึ่งมุ่งเน้นไปที่สอนทฤษฎี ฝึ กฝนไม่มากนัก
และโรงเรี ยนขาดอุปกรณ์ และเหตุผลที่สำคัญที่สุดคงคือเพราะครอบครัวและ
สังคมไม่เชิงสนใจการเตือนควมจำและการปลอมการรับรู ้ให้วยั รุ่ นทำให้พวกเขา
หายทิศทางไม่มีความเชื่อ ไม่มีการส่ งเสริ มเพื่อเรี ยนให้ดีและเห็นการเรี ยนคืองาน
ที่ถูกบังคับ ไม่มีประโยชน์ ฯลฯ
ขาดการรับรู้ นำมาผลที่ตามมาคือวัยรุ่ นเรี ยนแย่ท ำให้คุณภาพการศึกษาก็ลด
ลงเรื่ อยๆ วัยรุ่ นขี้เกียจเรี ยนและเรี ยนให้มีหากมีปริ ญญาแต่ขาดความสามารถและ
ประสบการณ์ท ำงานจะส่ งผลกระทบต่อคุณภาพและการปลอดภัยของงการงาน นี้
ก็คือปัญหาที่ยากมากในเศษฐกิจของชาติของเรา นักเรี ยนส่ วนใหญ่มีการรับรู ้ไม่
ถูกจะง่ายตกอยูใ่ นควมชัว่ ร้ายของสังคมแล้วกลายเป็ นคนร้ายแล้วถูกสังคมกล่าว
โทษ ฯลฯ
เพือ่ แก้ ปัญหาจะมีวธื ีหลายประการคีอ ยกระดับคุณภาพการศึกษาโดย
ปฏิวตั ิหลักสู ตรและวิธีการสอนที่ส้ นั ๆแต่มีประสิ ทธิภาพและเหมาะสมกับแนว
โน้มพัฒนาของโลก ต่อมาคือทำขึ้นความตื่นเต้นในการเรี ยนรู ้โดยกิจกรรมนอก
หลักสู ตรแล้วฝึ กฝนฝึ กฝนน่าสนใจเกี่ยวกับการศึกษา นอกจากนี้ครอบครัวและ
สังคมก็สนใจต่อการเรี ยนและความคิดของวัยรุ่ นมากขึ้น สิ่ งที่สำคัญที่สุดคือวัยรุ่ น
ก็ปลอมตัวเองตามมาตรฐานที่ดี ก็ตอ้ งการตั้งใจเรี ยนจริ งจังและรับรู ้ได้บทบาท
ความหมายและความสำคัญของการเรี ยนต่อบุคลิกและอนาคตของตัวเองแล้วยก
ระดับวิญญาน กำหนดจุดมุ่งหมายที่ชดั เจน อยูก่ บั ความปรารถนา ต่อสิ่ งที่ดีงาม
ฯลฯ
 มาจากนีเ้ ราก็มีบทเรียนให้ ตัวเองคือ หากไม่เรี ยนจะไม่เป็ นคนดีและไม่
สำเร็ จในชีวติ ก็ถูกเพื่อนๆฉี กออกไป สังคมก็ด่าว่าและครอบครัวก็ไม่มีความสุ ข
ความรู ้เป็ นความสวยงามของมนุษย์ เราต้องการอยืที่ดี อยูท่ ี่มีประโยชน์ต่อตัวเอง
ครอบครัวและสังคม
ในที่สุดคือ ไม่มีใครสำเร็ จที่ไม่ต้ งั ใจเรี ยน ในชีวตื เรายังได้ฟังว่าคนอื่นๆไม่
มาโรงเรี ยนที่สำเร็ จ นั้นคือโชคดีที่พนั คนก็มีหนึ่งคน ดังนี้ ต้ งั ใจเรี ยนและทำงาน
จก็แน่นอนที่มีสิ่งที่เราปรารถนา หาความสนุกและความสุ ขที่จริ ง