ΝΤΕΡΕΚ ΧΟΛΛΑΝΤ

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ
ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΠΡΟΛΟΓΟΣ – Δεύτερη Έκδοση

Έχει ήδη περάσει πάνω από μία δεκαετία από τότε που Ο Πολιτικός
Στρατιώτης : Μία Δήλωση εκδόθηκε για πρώτη φορά· σ’ αυτήν την νέα
έκδοση στενοί σύντροφοι πιστεύουν ότι αξίζει ένας νέος πρόλογος και
ένα νέο εξώφυλλο. Ας είναι έτσι.

Η λίγο ή πολύ άμεση επιτυχία του Πολιτικού Στρατιώτη στους

εθνικιστικούς κύκλους της Αγγλίας συνεχίζεται, προς μεγάλη έκπληξη
του συγγραφέα, έως και την παρούσα ημέρα και σε μια νέα γενιά
υποστηρικτών της Τρίτης Θέσης. Αυτή η επιτυχία δεν έχει περιοριστεί
στην Αγγλία, αλλά έχει βρει τον δρόμο της και σε εκείνες τις χώρες όπου
οι δυνάμεις του Επαναστατικού Εθνικισμού έχουν διαβλέψει την ανάγκη
για αυτήν την παραδοσιακή κατανόηση της Ζωής και του Αγώνα· το
1994 θα καταγραφεί η εξάπλωση σε αμφότερες τις Γαλλία και
Λιθουανία, με την εξάπλωση στην τελευταία να είναι ιδιαιτέρως
ευχάριστη υπό το φώς των εξελίξεων στην Ανατολική Ευρώπη και την
επιτυχία της Πολωνικής έκδοσης που εκδόθηκε στην Βαρσοβία το 1993.

Το κείμενο αυτής της ανατύπωσης δεν έχει μεταβληθεί καθ’ οιονδήποτε

τρόπο. Ήταν φυσικά δελεαστικό το να ανανεώσω σε διάφορα σημεία,
αλλά μετά από σκέψη έγινε ξεκάθαρο ότι η όποια ανανέωση θα
αφορούσε μόνο σε λεπτομέρειες: ο πληθωρισμός μπορεί να
ανεβοκατεβαίνει, η ανεργία να αυξομειώνεται, τα κυβερνητικά κόμματα
να διαδέχονται το ένα το άλλο, ωστόσο καμία από αυτές τις λεπτομέρειες
δεν είναι σε θέση να αλλάξει σε σημαντικό βαθμό το ουσιαστικό μήνυμα
του Πολιτικού Στρατιώτη: ότι αυτό που χρειάζεται πάνω απ’ όλα είναι
μια θεμελιακή αλλαγή στην στάση απέναντι στον αγώνα, απέναντι στη
ζωή, απέναντι στο πεπρωμένο, ότι δεν μπορεί και δεν πρόκειται να
υπάρξει οποιαδήποτε σοβαρή αλλαγή στην γενική κατεύθυνση που έχουν
πάρει οι χώρες της Ευρώπης, έως ότου ο Νέος Άνθρωπος, ως ένας
γίγαντας στον ορίζοντα, ικανός να πλάσει και να εμπνεύσει μια Νέα
Κοινωνική Τάξη, εγερθεί και την οικοδομήσει όχι σύμφωνα με τις
προτάσεις και τις υπό-προτάσεις ενός αφηρημένου πολιτικού
μανιφέστου, αλλά σύμφωνα με τις αντικειμενικά αληθινές αρχές ενός
δόγματος το οποίο πιστεύεται και ασκείται, και οι οποίες έλκουν την ζωή
τους από τον Αιώνιο Νόμο του Θεού. Χωρίς αυτήν την βασική πίστη ότι
ο Σκοπός μας είναι απόλυτος, αμετάβλητος, αιώνιος, διατρέχουμε τον
πολύ αληθινό κίνδυνο της προδοσίας: προδοσία από κομματικούς
μεροκαματιάρηδες, προδοσία από αυτούς που έχουν καταπιαστεί με την
«εικόνα στα ΜΜΕ», προδοσία από τους υπνωτισμένους και
εξαπατημένους εκ του ψέματος της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Συνεπώς, ο Νέος Άνθρωπος δεν είναι απλώς ένας μαχητής ενάντια στην
προδοσία, αλλά και στην πραγματικότητα· η μόνη απόκρουση μιας
εγγυημένης προδοσίας. Ο Νέος Άνθρωπος είναι ο κήρυκας της Νέας
Κοινωνικής Τάξης, όμως η εμφάνισή του σε αυτόν τον κρισιμότερο των
καιρών δεν είναι κατά κανένα τρόπο μία προκαθορισμένη κατάληξη.
Πολλοί πιστεύουν λανθασμένα πως μπορούν δημοσίως να
παρουσιάζονται ως υποστηρικτές των αξιών μας, και παρόλα αυτά να
διάγουν έναν εκφυλιστικό ιδιωτικό βίο · με αυτό δεν εννοείται η τάση
μας προς την αμαρτία, αλλά η άρνηση να παραδεχτούμε την ύπαρξη της
αμαρτίας στις ζωές μας και να προσπαθήσουμε να την κατανικήσουμε
μέσω επίπονου αγώνα. Χωρίς αυτήν την συνειδητοποίηση της αμαρτίας
και με την αντίθεση που υπάρχει συχνά ανάμεσα στα δημόσια πιστεύω
μας και τις ιδιωτικές πράξεις μας, εισερχόμαστε στο μονοπάτι της
υποκρισίας, το οποίο, υποχρεωτικά οδηγεί στις λεωφόρους της
Δολιότητας και της Προδοσίας. Γι’ αυτό ο Νέος Άνθρωπος πρέπει να
αποτελεί παράδειγμα ηθικού ανθρώπου, καθώς μόνο τότε κατέχει αυτήν
την βαθιά εδραιωμένη εσωτερική ειρήνη και αυτοπεποίθηση, που του
επιτρέπει να πολεμήσει τον κόσμο, τις δυνάμεις του και τις εξουσίες του
χωρίς το φόβο του Θανάτου.
Μερικοί έχουν πει ότι ο Πολιτικός Στρατιώτης φαίνεται να απαιτεί την
δημιουργία Πολεμιστών Αγίων. Και έτσι είναι. Ποιό είναι το πρόβλημα
με αυτό; Κανείς δεν αμφιβάλλει ούτε για μια στιγμή ότι απαιτούνται
τρομερή προσπάθεια και αφοσίωση για να εκπληρώσει κανείς αυτή την
απαίτηση · είναι όμως ένας πλήρως επιθυμητός αντικειμενικός σκοπός,
διότι ένας Άγιος αναζητά Σκοπούς που είναι Αγαθοί και Αληθινοί και
χρησιμοποιεί Μέσα τα οποία είναι Αγνά και Θαυμαστά. Τί είδους
πολιτικός αγωνιστής θα ήταν αυτός που δεν αναζητά το Αγαθό και το
Αληθινό, το Αγνό και το Θαυμαστό; Μερικοί παρατηρούν ότι «η
Πολιτική είναι πολύ βρώμικη» για να είναι αυτό εφικτό. Αδιαμφισβήτητα
η πολιτική ζωή έχει γίνει αισχρή σε φρικτό βαθμό, όμως αν εμείς δεν
αναγάγουμε το Αγαθό και το Αληθινό, το Αγνό και το Θαυμαστό ως τους
ύψιστους στόχους μας, θα καταλήξουμε σχεδόν αναπόφευκτα στον
βόθρο της πολιτικής βρωμιάς, ο οποίος εδώ και δεκαετίες πνίγει την
Ευρωπαϊκή κληρονομιά μας. Ποιός μπορεί να ακούσει ή να ακολουθήσει
πιστά πολιτικούς οι οποίοι ψεύδονται, απατούν ή εξαπατούν; Πολιτικούς
οι οποίοι εξαπατούν τις γυναίκες τους, τις κοπέλες τους και τους
συντρόφους τους; Πολιτικούς που οι Σκοποί τους διαφοροποιούνται
ανάλογα με την φιλοδοξία τους, τον καιροσκοπισμό τους και την
απληστία τους; Για όλους αυτούς τους λόγους ο Νέος Άνθρωπος πρέπει
να λάμψει σαν ένας εκθαμβωτικός πυρσός στο ατελείωτο σκοτάδι με τον
λόγο του, τις πράξεις και την συμπεριφορά του.
Πουθενά η ανάγκη για καθαρότητα της Σκέψης και της Δράσης δεν είναι
μεγαλύτερη, από τον τρόπο με τον οποίο εκφράζουμε τα πιστεύω μας. Η
πρώτη έκδοση του Πολιτικού Στρατιώτη εκδόθηκε υπό την αιγίδα του
Εθνικού Μετώπου, μια ομάδα την οποία ο συγγραφέας, εγκατέλειψε
χρόνια πριν και η οποία έχει ως προς όλες τις προθέσεις και σκοπούς
εξαφανιστεί από το πολιτικό τοπίο της χώρας. Δόξα τω Θεώ.
Εξαφανίστηκε επειδή μπέρδεψε την Ιδέα με το Όχημα. Η Ιδέα είναι
πνευματική, με θεϊκή υπόσταση, ενώ το Όχημα είναι ανθρώπινο
κατασκεύασμα, μεταβάλλεται και μεταστρέφεται ανάλογα με την
ικανότητά του να εκφράζει και να υλοποιεί την Ιδέα. Η Ιδέα παραμένει
αγνή, ακόμη και όταν το Όχημα έχει διαφθαρεί, έχει σαπίσει. Η Αλήθεια
παραμένει για πάντα Αλήθεια, ακόμα και σε έναν κόσμο ψευτών. Το
Όχημα υπάρχει απλώς για να υπηρετεί την Ιδέα· όταν πάψει να το κάνει
αυτό, πρέπει να απορριφθεί για χάρη της Ιδέας.
Τέλος, ας στρέψουμε την προσοχή μας στο γεγονός, ότι ο κόσμος έχει
αλλάξει δραματικά τα τελευταία δέκα χρόνια. Η παλιά Σοβιετική Ένωση
είναι προφανώς νεκρή, η ευθανασία, η επιθυμία να σκοτώσεις γέρους
ανθρώπους νομίμως, τείνει να επικρατήσει σε έναν σημαντικό αριθμό
ευρωπαϊκών εθνικών κοινοβουλίων, το AIDS χτυπά τους
διεστραμμένους σε όλον τον κόσμο, η εκδίκηση μιας Ηθικής Τάξης η
οποία χλευάστηκε ή αγνοήθηκε για πολύ καιρό, το κίνημα της Νέας
Εποχής προσπαθεί να γεμίσει ένα παγκόσμιο πνευματικό κενό με μια
κομπογιαννίτικη φιλοσοφία ζωής, η οποία δεν είναι τίποτε περισσότερο
από Μαγεία και Σατανισμός μεταμφιεσμένα ως ένας νέος και ελκυστικός
Τρόπος Ζωής. Ναι ο κόσμος έχει αλλάξει και θα συνεχίσει να αλλάζει
προς το χειρότερο. Γίνεται καθημερινά περισσότερο απαράδεκτος,
καθημερινά περισσότερο ανυπόφορος.

Είναι ακριβώς αυτή η διαδικασία αποσύνθεσης και παρακμής, η οποία

έχει καταστήσει τον Νέο Άνθρωπο, τον Πολιτικό Στρατιώτη,
περισσότερο από κάθε άλλη φορά επιτακτική ανάγκη. Η Αλήθεια και οι
Ορθές Αξίες δεν εξαφανίζονται απλώς από την ζωή μας, αλλά γίνονται
ακατανόητες για έναν συνεχώς αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων: η
αναπόφευκτη συνέπεια ενός κόσμου βουτηγμένου στο δηλητήριο του
Φιλελευθερισμού όλων των ειδών. Αν ο Πολιτικός Στρατιώτης δεν
ορθώσει το ανάστημά του και δεν διακηρύξει την Αλήθεια, αν δεν
υποδείξει τις Ορθές Αξίες, ποιος θα το κάνει; Ποιο το μέλλον για τις
οικογένειές μας, τα έθνη μας, την κουλτούρα μας;

Αντιμέτωπος σε κάθε έκφανση της καθημερινότητός του με την αδικία

και την εκμετάλλευση, ο απλός άνθρωπος ψελλίζει: «Τι μπορείς να
κάνεις;» Η απάντηση είναι τρομακτικά απλή: ΠΟΛΕΜΗΣΕ,
ΠΟΛΕΜΗΣΕ και ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΞΑΝΑ! Τελειώστε με την αβουλία και
την δειλία που χαρακτηρίζουν την εποχή μας. Ξεδιπλώστε τα λάβαρα της
Αλήθειας, του Ηρωισμού και της Θυσίας. Γίνετε οι Πολεμιστές και οι
Άγιοι, οι οποίοι έκαναν κάποτε αυτή την γη άξια αγάπης και σεβασμού.
Ζήστε τη ζωή σας μεγαλειωδώς. Εξαπολύστε τον Ιερό Πόλεμο που
καθαρίζει την καρδιά μας, εξαγνίζει το μυαλό μας και αποβάλλει για
πάντα τους προδότες και τους δειλούς από ανάμεσά μας! Πολεμήστε με
κουράγιο, ατσάλινη αποφασιστικότητα και χαρούμενη καρδιά έως την
Τελική Νίκη!

ΝΤΕΡΕΚ ΧΟΛΛΑΝΤ

Λονδίνο 1994

*Υπάρχει μία αναφορά σε αυτό το μικρό έργο στη «Νέα Εποχή». Για να
αποφευχθεί η οποιαδήποτε παρεξήγηση ας ξεκαθαρίσω ότι όταν αυτό το
φυλλάδιο πρωτοεκδόθηκε, δεν είχα ακούσει για το κίνημα της Νέας
Εποχής, το τώρα τόσο υπερβολικά διαφημισμένο από τα μέσα μαζικής
ενημέρωσης. Σε αυτό το φυλλάδιο ο όρος χρησιμοποιείται απλά για να
εκφράσει ένα Χριστιανικό Ιδεώδες, μία κοινωνία την οποία καλούμαστε
να οικοδομήσουμε λόγω των δικαίων της Αλήθειας και της αίσθησης του
Καθήκοντος.

Αυτό το φυλλάδιο αφιερώνεται στους επί μακρόν υποφέροντες γονείς

μου Πάτρικ και Μαίρυ και στον πολύ καλό μου φίλο Ρομπέρτο
Φιόρε.“Fiat pax in virtue tua: et abundatia in turibus tuis.”
 Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ: ΜΙΑ ΔΗΛΩΣΗ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Μέρος Πρώτο: Η Σύγχρονη Κατάσταση

Μέρος Δεύτερο: Η Ανάγκη για τον Πολιτικό Στρατιώτη

Μέρος Τρίτο: Ο Δρόμος προς τον Πολιτικό Στρατιώτη

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Αυτό το φυλλάδιο γράφτηκε με την εκπεφρασμένη πρόθεση να

λειτουργήσει ως ελατήριο για δράση, δράση Ηρωική, δράση ζωτική. Δεν
είναι ένα εγχειρίδιο το οποίο θα μνημονεύεται σαν να ήταν η Αγία
Γραφή, αλλά μια κατάθεση των αρχών που θεμελιώνουν το πιστεύω μας
και τη φιλοσοφία μας περί ζωής.
Δεν διεκδικεί καμία αυθεντικότητα, αλλά είναι το αποτέλεσμα
εκτεταμένου διαβάσματος. Ένα χρέος ευγνωμοσύνης εκφράζεται προς
όλες τις Αυθεντίες από τις οποίες έχω μάθει, αλλά ειδικά προς τον Τζ.Κ.
Τσέστερτον του οποίου η ευφυΐα και η αντίληψη είναι μια διαρκής πηγή
ευχαρίστησης και έμπνευσης.
Δεν απολογούμαι καθόλου για το παθιασμένο σε διάφορα σημεία αυτού
του σύντομου έργου ύφος, διότι είναι η χώρα μου αυτή η οποία
σφαγιάζεται: Δεν μπορώ να βλέπω αυτή τη βεβήλωση και να μη νοιώθω
οίκτο γι’ αυτήν και οργή για τους εκτελεστές της· για πολύ καιρό οι
άνθρωποί μας έχουν εμποδιστεί από τους ψυχρούς υπολογισμούς των
εξουσιαστών, τώρα είναι η ώρα για την επιστροφή του Ποιητή και του
Μουσικού με τα χαρίσματα που θα μας εγγυηθούν την τελική νίκη.
Τέλος, και ειδικά για αυτούς που με γνωρίζουν προσωπικά, διστάζω να
προσθέσω το ότι δεν παρουσιάζω τον εαυτό μου ως πρότυπο Πολιτικού
Στρατιώτη, καθώς έχω συνείδηση του ότι οι αδυναμίες μου ξεπερνούν
κατά πολύ τις αρετές μου. Απλώς αγωνίζομαι στο μονοπάτι του
Πολιτικού Στρατιώτη και προσκαλώ όλους τους αληθινούς πατριώτες να
πράξουν ομοίως.

ΝΤΕΡΕΚ ΧΟΛΛΑΝΤ
Χάντιγκτον, 1984

5
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

«Ο σύγχρονος τύραννος είναι κακός λόγω της ικανότητάς του να εξαπατά

και να διαφεύγει. Είναι περισσότερο ανώνυμος και από το σκλάβο του. Δεν
είναι περισσότερο νταής από τους τύραννους του παρελθόντος, είναι όμως
περισσότερο δειλός»

All Things Considered

G.K. Chesterton.

Οπουδήποτε και να κοιτάξουμε σήμερα ανάμεσα στα έθνη της Βρετανίας

και της Ευρώπης, βλέπουμε αυξανόμενες αποδείξεις αποσύνθεσης και
παρακμής τις οποίες μπορούν να τις δουν όλοι, είναι αδιαμφισβήτητο
γεγονός.

Στο πολιτικό επίπεδο ανακαλύπτουμε ότι ο χειρότερος τύπος ατόμου, ο

ιδιοτελής και πνευματικά μέτριος, έχει ανέλθει στην ηγεσία των δομών
και των κομμάτων του Κατεστημένου και με αυτόν τον τρόπο έχει
εγγυηθεί ότι η εξουσία παντού στην Ευρώπη, από τη Λισσαβώνα ως το
Λένινγκραντ, από το Μπέλφαστ ως το Βελιγράδι, έχει κάνει τη διαφθορά
και την προδοσία τρόπο ζωής. Πολιτικοί και κομματικά αφεντικά που δε
νοιάζονται καθόλου για τους ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι
εκπροσωπούν, γεμίζουν τις τσέπες τους ξεπουλώντας τους συμπατριώτες
τους στη φτώχεια, στην αθλιότητα και σε εχθρικά ξένα συμφέροντα. Στη
χώρα μας οι Θάτσερ και οι Κίνοκ, οι Όουεν και οι Στιλ, ταξιδεύουν σε
όλο τον κόσμο και γλεντούν εις βάρος μας με έξοδα του δημοσίου,
λαμβάνοντας την κολακεία των δόλιων ΜΜΕ ενώ η Βρετανία αργά,
αλλά βέβαια, αιμορραγεί μέχρι θανάτου.
Στο οικονομικό μέτωπο ο λαός μας συνεχώς καθησυχάζεται ότι η
παγκόσμια οικονομική ύφεση πλησιάζει προς το τέλος, όμως για αυτούς
που η μνήμη τους πάει πολύ πιο πίσω από το επεισόδιο της
προηγούμενης εβδομάδας στη Coronation Street, είναι γεγονός ότι οι
Τόρις προωθούν αυτό το φτηνό ψέμα από τότε που ανέλαβαν την
6
διακυβέρνηση για πρώτη φορά το 1979. Η ανεργία συνεχίζει να
αυξάνεται απότομα και καμία κυνική παραποίηση των αριθμών από τη
γραφειοκρατία των Δημοσίων Υπηρεσιών δεν μπορεί να κρύψει το
γεγονός, ότι οι ζωές σχεδόν τεσσάρων εκατομμυρίων ανθρώπων, των
δικών μας ανθρώπων, καταστρέφονται από τον εξευτελισμό των ουρών
του ταμείου ανεργίας.

Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι ορθόδοξοι οικονομολόγοι θεωρούν το

ποσοστό του 10% ανεργίας ως το όριο, πάνω από το οποίο, η
δυσαρέσκεια και η σύγκρουση εξελίσσονται σταδιακά σε δημόσια
διατάραξη και επαναστατική αναταραχή· όπως γράφω σχεδόν το 14%
του λαού μας είναι χωρίς δουλειά.

Η χώρα την οποία ο Ναπολέων περιέγραψε στις αρχές του προηγούμενου

αιώνα ως «ένα έθνος καταστηματαρχών» δεν υπάρχει πια, έχοντας δώσει
την θέση της σε υπεραγορές, σε εθνικές και πολυεθνικές επιχειρήσεις. Οι
αριθμοί για το οικονομικό έτος που έκλεισε τον Απρίλιο του 1984
αποκάλυψαν ότι 12.500 εταιρίες χρεοκόπησαν, ο μεγαλύτερος αριθμός
στην βρετανική ιστορία, ενώ η εικόνα για τα επερχόμενα χρόνια δεν είναι
καλύτερη.

Στην εντεινόμενη, και ακατάπαυστα τονιζόμενη από τα ΜΜΕ,

οικονομική κρίση έχουμε δει ετοιμόρροπους γέρους από το Δ.Ν.Τ. και
την Διεθνή Τράπεζα να πηγαινοέρχονται στην υφήλιο για να ξεκινήσουν
ακόμα περισσότερες συνομιλίες και το νόμισμά μας να ευτελίζεται,
ενόσω αυτοί δολοπλοκούν χωρίς τέλος. Τα ΜΜΕ απαιτούν να
ενδιαφερθούμε και εμείς για την μοίρα του παγκόσμιου τραπεζικού
συστήματος, να ανησυχούμε για ένα σύστημα το οποίο έχει καταστρέψει
τις ζωές εκατομμυρίων Ευρωπαίων, το οποίο έχει καταδικάσει όλους
τους λαούς και τους πολιτισμούς σε ισοπεδωτική φτώχεια και το οποίο
έχει λεηλατήσει και διαρπάξει τους πόρους και τους θησαυρούς μιας
πανέμορφης δημιουργίας. Είμαστε υποχρεωμένοι να θρηνήσουμε την
αποσύνθεση ενός συστήματος το οποίο κατέχει το θανατηφόρο άγγιγμα
7
του Μίδα.

Οι κοινωνικές επιπτώσεις αυτής της οικονομικής και πολιτικής παρακμής

πάνω στον λαό μας ήταν καταστροφικές. Η ύπαρξη λιγότερων νέων
οικιών σημαίνει ότι αρκετά εκατομμύρια συμπατριωτών μας διαβιούν σε
οικίες ακατάλληλες για ζώα, πόσο μάλλον για ανθρώπους, ενώ η ανεργία
έχει διαστρέψει σοβαρά την οικογενειακή ζωή, οδηγώντας σε
περισσότερα διαζύγια, σε περισσότερες εκτρώσεις, σε περισσότερους
ξυλοδαρμούς παιδιών, σε περισσότερες αυτοκτονίες. Οι Βρετανοί στην
προσπάθειά τους να ξεφύγουν από αυτόν τον εφιάλτη, έχουν στραφεί
μαζικά στο ποτό, στα ναρκωτικά και στον τζόγο σαν λύση, ενώ οι νέοι
άνθρωποι αποστερημένοι από μία δουλειά, ένα σπίτι και λίγο
αυτοσεβασμό έχουν αναζητήσει την λύση σε αναρίθμητες ομάδες «κατά
του κατεστημένου» προς μεγάλη ευχαρίστηση των πολιτικών αφεντών
μας. Ενόσω λευκοί skinheads ξυλοφορτώνουν λευκούς mods ή λευκούς
hell’s angels, οι τύραννοι στο Γουέστμίνστερ συνεχίζουν ανενόχλητοι
την δουλειά τους, καταστρέφοντας την χώρα μας.

Ο λαός μας όμως έχει υποφέρει περισσότερο πνευματικά. Χωρίς να

πιστεύει πλέον ένθερμα στο υπερφυσικό ή στο θεϊκό, έχει αφεθεί βορά
στην χειραγώγηση των απατεώνων, των αγυρτών και των Μάγων του Οζ
των Τελευταίων Ημερών. Για να είναι πραγματικά υγιής ο άνθρωπος,
πρέπει να είναι υλικά και πνευματικά ισορροπημένος, διότι δεν είναι
αρκετό απλώς να τρέφεται ή να έχει μια στέγη πάνω από το κεφάλι του·
πρέπει να έχει έναν λόγο για να ζει, πρέπει να γνωρίζει γιατί η οικογένεια
είναι ζωτικής σημασίας, γιατί η γενιά πρέπει να συνεχιστεί, γιατί το
Κοινό Αγαθό των Βρετανικών λαών πρέπει να προστατευθεί, γιατί
πρέπει να διασφαλίσουμε ότι το Έθνος μας και ο Πολιτισμός θα
επιβιώσουν και θα ευημερήσουν.
Αυτή η υλική και πνευματική ισορροπία, την οποία οι προπάτορές μας
κατείχαν ως αναπόσπαστο κομμάτι τους, δεν υπάρχει πλέον. Όταν
κοιτούμε τους μεγάλους καθεδρικούς, οι οποίοι βρίσκονται σε όλη την
Ευρώπη και χτίστηκαν πριν πολλές εκατοντάδες χρόνια, νοιώθουμε δέος
8
από την απεραντοσύνη τους, την πολυπλοκότητά τους, την ομορφιά τους,
η κύρια όμως σημασία τους υπερβαίνει την απλή αρχιτεκτονική και
βρίσκεται στο πεδίο της πνευματικότητας. Οι προπάτορές μας κατείχαν
Δύναμη, Όραμα και Πίστη· ποιότητες οι οποίες ήταν στοργικά
χαραγμένες στην πέτρα, η οποία θα υποστήριζε τα υλικά για χίλια χρόνια
και η οποία θα μιλούσε στους κληρονόμους τους με επιτακτικό και
συναισθηματικά έντονο τόνο. Η εποχή μας δεν γνωρίζει τίποτα για αυτό
το πεδίο της ζωής και επιδεικνύει συμβολικά την πλήρη ακατανοησία
της, χτίζοντας με τσιμεντόλιθους ένα υλικό το οποίο δεν διαρκεί, δεν
είναι προορισμένο να διαρκέσει και το οποίο συνοψίζει το πνεύμα αυτής
της εποχής, μιας εποχής η οποία ζει για την στιγμή και στην οποία η λέξη
«στιγμιαίο» κυριαρχεί.. Ως αποτέλεσμα ο λαός μας έχει γίνει άψυχος,
δυστυχισμένος, απογοητευμένος ακόμα και αποκτηνωμένος σε κάποια
θέματα· κανείς δεν θέλει να βοηθήσει τους άλλους αν δεν έχει κάποιο
συμφέρον, κανείς δεν θέλει να αναμειγνύεται, κανείς δεν θέλει να
αναλάβει την ευθύνη. Όλοι όμως θέλουν μία εύκολη ζωή, όλοι
αναζητούν τους δικούς τους εγωιστικούς σκοπούς, όλοι θέλουν να
ακολουθήσουν τον εύκολο δρόμο και αν αυτό σημαίνει ότι η οικογένειά
μας, η κοινότητα, η εθνική ζωή θα υποφέρουν θεωρείται εντούτοις
αποδεκτό. Όταν το Άτομο μετατρέπει τον εαυτό του σε θεό, όταν όλα
πρέπει να ταιριάζουν με αυτό και δεν ενδιαφέρεται για τους υπόλοιπους
τότε ξέρεις ότι ένα έθνος αρρωσταίνει και πεθαίνει.

Αυτά και ακόμα περισσότερα γεγονότα -η μόλυνση, οι εξοπλιστικοί

ανταγωνισμοί, οι φθίνοντες φυσικοί πόροι- συνηγορούν σε ένα
τρομακτικό συμπέρασμα: η κουλτούρα της Ευρώπης πρόκειται να
πεθάνει ενόσω ζούμε· με αυτό δεν εννοώ ότι για τα επόμενα 50, 100 ή
200 χρόνια δεν θα διαδραματίσουμε εξέχοντα ρόλο στην παγκόσμια
πολιτική σκηνή και ότι μετά πιθανόν θα ζήσουμε μία αναγέννηση.
Απλώς εννοώ ότι όπως οι μεγάλοι πολιτισμοί της αρχαίας Ελλάδας και
της Αιγύπτου θάφτηκαν από τις σκόνες του χρόνου, χωρίς να
ξαναεπιστρέψουν, το ίδιο θα συμβεί και με τον δικό μας πολιτισμό. Το
τέλος της Ευρώπης θα σηματοδοτήσει το τέλος των Λευκών λαών δια
9
παντός: θα είναι ο αποχαιρετισμός σε εσάς, στην οικογένειά σας και
στους φίλους σας. Η Βρετανία θα καταστεί μία ομιχλώδης μνήμη άνευ
σημασίας.

Ας μην ξεγελούμε τους εαυτούς μας, ο αγώνας για να αντιστρέψουμε

αυτήν την κατάσταση πρόκειται να είναι υπερβολικά επίπονος και
καθόλου ευχάριστος· επίπονος διότι οι εχθροί του πολιτισμού δεν
πρόκειται να παραδώσουν το οχυρό τους αν δεν τους υποχρεώσουμε
εμείς, δυσάρεστος διότι κανείς δεν θέλει να του πουν ότι πλησιάζει ένα
καταστροφικό παλιρροϊκό κύμα το οποίο απειλεί την ίδια την ζωή. Ο
λαός μας χώνει το κεφάλι του στην άμμο και κοροϊδεύει τον εαυτό του
σκεπτόμενος ότι όλα θα είναι εντάξει στο τέλος, δυστυχώς όμως για
αυτόν τον λαό ζούμε σε έναν αληθινό κόσμο, όπου το χαρούμενο τέλος
δεν είναι απαραίτητα γραμμένο στο σενάριο. Δεν υπάρχουν καλές
νεράιδες που θα τρέξουν προς βοήθειά μας, θα κουνήσουν τα μαγικά
ραβδιά τους και θα ξανακάνουν όλα τα πράγματα τέλεια· αν οι Βρετανοί
θέλουν να σωθούν πρέπει να αντισταθούν, αν δεν είναι διατεθειμένοι να
το κάνουν τότε καλύτερα να αρχίσουν να προσεύχονται για έναν γρήγορο
και ελεήμονα θάνατο, διότι τίποτε άλλο δεν πρόκειται να τους ωφελήσει.

10
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ
ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

«Όταν ένα έθνος ξεσηκώνεται και αγωνίζεται για την ελευθερία και την
τιμή του, εκείνοι που "ενθουσιάζουν", υπό την κυριολεκτική έννοια της
λέξης, την μάζα είναι πάντοτε μια μειονότητα.»

-Η Παρακμή της Δύσεως (Όσβαλντ Σπένγκλερ)

Στο προσκήνιο της μάχης ενάντια στις δυνάμεις του Κακού που
αποτελματώνουν ολόκληρη την υφήλιο σε έναν ωκεανό Βρωμιάς,
Διαφθοράς και Προδοσίας, βρίσκονται τα διάφορα Εθνικιστικά
κινήματα της Ευρώπης. Στην Βρετανία η μόνη οργανωμένη δύναμη είναι
το Εθνικό Μέτωπο, αλλά ακόμα και αυτό έκανε σημαντικά λάθη κατά τη
διάρκεια της δεκαετίας του ’70 όσον αφορά το τι έπρεπε να πράξουμε για
να λυτρώσουμε την χώρα μας. Οι συζητήσεις περιστρέφονταν πάντα
γύρω από το αν έπρεπε να παρελάσουμε στο τάδε ή στο δείνα μέρος, αν
έπρεπε να αγωνιστούμε σε αυτές ή σε εκείνες τις εκλογές, αν
μπορούσαμε να κάνουμε κάτι για να βελτιώσουμε την «εικόνα» μας·
αυτές οι συζητήσεις ήταν τόσο χρήσιμες όσο είναι και το να
επιχειρηματολογείς για το ποια ξαπλώστρα θα μπορούσε να πάρει
κάποιος στον Τιτανικό! Σίγουρα το όνομά μας έγινε πιο γνωστό, αν και
άλλες μέθοδοι θα μπορούσαν να επιτύχουν το ίδιο, παραμένει όμως
γεγονός ότι όλος ο χρόνος μας, τα χρήματά μας, οι ενέργειές μας δεν
μπόρεσαν να σταματήσουν την άφιξη ούτε ενός μετανάστη, δεν
σταμάτησαν το κλείσιμο ούτε ενός εργοστασίου, δεν σταμάτησαν τον
φυσικό και πνευματικό βιασμό της Πατρίδος μας.

Η αποτυχία μας ήταν απλή, αλλά κρίσιμη. Δεν ήταν και δεν είναι οι
πολιτικές ούτε τα δόγματα ή οι δραστηριότητες αυτό που χρειαζόμαστε –
όσο σημαντικά και αν είναι αυτά στο συνολικό πολιτικό πλάνο των
πραγμάτων – αλλά ένας Νέος Τύπος Ανθρώπου, ο οποίος θα ζει τον

11
Εθνικιστικό τρόπο ζωής καθημερινά, ο οποίος θα λειτουργεί σαν φάρος
και πηγή έμπνευσης για τους Βρετανούς συμπολίτες, οι οποίοι
βρίσκονται τριγύρω του και έχουν απελπιστεί από την κατάστασή μας.
Τα υπόλοιπα απαξιωμένα κόμματα έχουν προσφέρει για γενιές στον λαό
μας πολιτικές και δόγματα, αλλά με ποιο αποτέλεσμα; Γιατί το Εθνικό
Μέτωπο θα έπρεπε να είναι για τον μέσο Βρετανό καλύτερο από τους
άλλους; Αν θέλουμε να επιτύχουμε πρέπει να φτάσουμε στην καρδιά του
ζητήματος: ο λαός μας χρειάζεται σαν παράδειγμα κάποιον ο οποίος
πράττει αυτά τα οποία κηρύττει· αυτό το παράδειγμα αποκαλούμε
Πολιτικό Στρατιώτη.

Τι ακριβώς είναι ο Πολιτικός Στρατιώτης;

Αν κοιτάξουμε τις περιόδους της υψηλότερης ακμής της Ευρωπαϊκής

ιστορίας θα μπορέσουμε να διακρίνουμε τον τύπο των ανθρώπων που
ενσωμάτωσαν ή εξέφρασαν το πνεύμα το οποίο τόσο απελπισμένα
χρειάζεται το έθνος μας.
Στην Αρχαία Ελλάδα υπήρχαν οι Σπαρτιάτες, αυστηροί, καλά
πειθαρχημένοι άνδρες οι οποίοι πέρασαν στην ιστορία κυρίως λόγω της
ηρωικής στάσης τους στην μάχη των Θερμοπυλών. Ήταν εκεί που 300
Σπαρτιάτες, καθοδηγούμενοι από τον Πολεμιστή-Βασιλιά Λεωνίδα,
αντιμετώπισαν 100.000 Πέρσες υπό τον Αυτοκράτορα Ξέρξη· μακράν
από το να υποχωρήσουν φοβισμένοι εξαιτίας της τεράστιας διαφοράς, οι
Σπαρτιάτες τραγούδησαν υπερήφανα τον πολεμικό τους ύμνο, το
Καστόρειον Μέλος και ύστερα έπεσαν μέχρις ενός σε μία χοάνη πυρός
και αίματος. Παρόλο που οι Σπαρτιάτες έχασαν, είναι αυτοί που η
Ιστορία θυμάται.

Στην Αρχαία Ρώμη ήταν ο Ρωμαίος εκατόνταρχος, του οποίου οι

στρατιωτικές ικανότητες και η αφοσίωση στην Αιώνια Ρώμη, στην Pax
Romana, τον οδήγησαν να οικοδομήσει μία από τις τελειότερες, καλά
κυβερνώμενες αυτοκρατορίες στην παγκόσμια ιστορία και συνακόλουθα
τόσα πολλά για να θαυμάζουμε στην κληρονομιά μας.
12
Στην Μεσαιωνική Ευρώπη υπήρχε ο Χριστιανός Σταυροφόρος, στην η
αφοσίωση του οποίου στα ιδεώδη του Ασκητισμού και της Ιπποσύνης
ενσωματωνόταν σε τέτοιο βαθμό η Ευρώπη, Ανατολική και Δυτική, που
ακόμη και σήμερα η έκφραση «ιπποτική συμπεριφορά» θεωρείται ως μία
υψηλή μορφή εγκωμιασμού. Αυτοί οι ιππότες, μία υπερεθνική κοινότητα
προερχόμενη από μία κουλτούρα, περιγράφηκαν από τον Πάπα Ουρβανό
ΙΙ ως αυτοί που ήταν «έτοιμοι να σπεύσουν οπουδήποτε ξεσπά ο
πόλεμος, μεταφέροντας την πολεμική μανία τους, ώστε να
υπερασπιστούν την Τιμή και την Δικαιοσύνη».

Στον αιώνα μας το πιθανώς πιο εξέχων παράδειγμα Πολιτικών

Στρατιωτών ήταν η ρουμανική Σιδηρά Φρουρά, το Κίνημα των
Λεγεωνάριων, ιδρυθέν και διαμορφωθέν από την ιδιοφυία του
Κορνήλιου Κοντρεάνου. Το πνεύμα το οποίο αυτό το κίνημα γέννησε,
ήταν τόσο ισχυρό, τόσο διαχυτικό που στην σύντομη δεκαπεντάχρονη
ύπαρξή του επηρέασε έναν ολόκληρο λαό. Ακόμη και σήμερα οι
Κομμουνιστικές αρχές αποκηρύσσουν τους Λεγεωνάριους· τόσο πολύ
φοβούνται την πνευματική και εμπνευστική τους δύναμη, μία δύναμη
που μεγαλώνει καθώς οι εργασιακές συνθήκες δουλείας στην
Μαρξιστική Ανατολική Ευρώπη σκοτώνουν ό,τι αγγίζουν.

Δεν έχει όμως μόνο η Ευρώπη το μονοπώλιο των Πολιτικών

Στρατιωτών, αλλά όλοι οι λαοί και οι κουλτούρες έχουν την δυνατότητα
να παράγουν αυτόν τον τύπο ανθρώπου, ανάλογα με τις ιδιάζουσες
περιστάσεις κάθε φορά. Πάρτε για παράδειγμα τους Φρουρούς της
Ισλαμικής Επανάστασης στο Ιράν των μουλάδων· δεν είναι ανάγκη να
συμφωνείς με όλους τους σκοπούς τους για να θαυμάσεις και να
σεβαστείς το θάρρος τους. Η πίστη στον Σκοπό τους είναι τόσο δυνατή,
που είναι διατεθειμένοι να διασχίσουν άοπλοι ναρκοπέδια ώστε να
επιτεθούν σε εχθρικές θέσεις, τα ιδεώδη τους έχουν τέτοια επιρροή που
είναι πρόθυμοι να οδηγήσουν παγιδευμένα φορτηγά εντός εχθρικών
στρατοπέδων, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ο θάνατος είναι αναπόφευκτος.
Άσχετα με το αν έχουν δίκιο ή άδικο, αυτό που είναι ξεκάθαρο, είναι το
13
γεγονός ότι αυτή η δύναμη, αυτή η περιφρόνηση προς τον θάνατο είναι
το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένες οι νίκες. Αυτή η δύναμη εκδίωξε
την πολεμική μηχανή των Γιάνκηδων από τον Λίβανο· ενόσω οι
Αμερικανοί στρατιώτες πολεμούσαν για την ασφάλεια μιας σίγουρης
δουλειάς, για ένα μισθολογικό πακέτο και μια σύνταξη, οι αντίπαλοί τους
των Φρουρών της Επανάστασης πολεμούσαν για ένα Ιδεώδες, για ένα
ανεξάρτητο Ιρανικό Ιράν. Πρέπει να μάθουμε ότι η δύναμη του
Ιδεαλισμού είναι πέρα από κάθε υπολογισμό.

Αν κοιτάξουμε τα λίγα παραδείγματα τα οποία παρέθεσα, ένα πράγμα θα

γίνει αμέσως εμφανές στους περισσότερους αναγνώστες, η σκέψη ότι
όλοι τους είναι πολεμιστές, άνθρωποι της στρατιωτικής δράσης. Παρόλα
αυτά θα ήταν τελείως λάθος να πιστέψουμε ότι αυτή η πλευρά, η
στρατιωτική πλευρά, είναι η πιο σημαντική ή ακόμη ότι είναι μία από τις
πιο σημαντικές πλευρές. Ο κοινός παρονομαστής ο οποίος επιτρέπει όλοι
αυτοί οι άνθρωποι να τοποθετηθούν στην ίδια κατηγορία, παρ’ όλες τις
έκδηλες διαφορές τους, είναι το γεγονός ότι εμπνεύστηκαν από ένα
πνευματικό και θρησκευτικό ιδεώδες το οποίο κυριάρχησε στις ζωές
τους. Τίποτα δεν μπήκε ανάμεσα σε αυτούς και στο Ιδεώδες, ήταν
πρόθυμοι να θυσιάσουν τα πάντα για την νίκη του· αν για κάποιο λόγο
τους είχε απαγορευτεί ο Σκοπός τους, οι ζωές τους θα έπαυαν να έχουν
νόημα, να έχουν την οποιαδήποτε σημασία. Ήταν άριστοι πολεμιστές
διότι μία φλόγα έκαιγε μέσα τους, μία φλόγα η οποία θα εξαλειφόταν
μόνο όταν θα άφηναν την τελευταία, θανάσιμη πνοή τους, μία πνοή την
οποία οι εχθροί τους συνήθως δεν κατείχαν ούτε κατανοούσαν, αλλά
φοβόντουσαν και σέβονταν. Είναι αυτήν την φλόγα, αυτό το φλεγόμενο
πνεύμα το οποίο πρέπει να αναζωπυρώσουμε αν θέλουμε ο Πολιτισμός
μας να έχει ένα οποιοδήποτε μέλλον αντάξιο του ονόματός του. Αν
αποδειχθεί ότι αυτό είναι πέρα από τις δυνατότητές μας, τότε όλα τα
υλικά επιτεύγματά μας, η επιστήμη και η τεχνολογία μας, το διανοητικό
μεγαλείο μας θα αποδειχθούν τελείως άχρηστα, διότι το πιο σημαντικό
πράγμα στην ζωή είναι η Θέληση να ζήσεις. Αν αυτή η Θέληση είναι

14
απούσα από τον λαό μας, τότε κανένας επιστήμονας και κανένα
τεχνολογικό εξάρτημα δεν θα μας σώσει.

Ο σκοπός του Πολιτικού Στρατιώτη είναι να προάγει την Θέληση για

ζωή, αποκαλύπτωντας την αληθινή φύση της ζωής – όπως αυτή
αντιτίθεται στον υλιστικό εφιάλτη αυτού του αιώνα, ο οποίος
λανθασμένα προσλαμβάνεται σαν «ζωή» - και ζώντας αυτήν την ζωή.
Για να το κάνει αυτό ο Πολιτικός Στρατιώτης, πρέπει να περάσει μία
φάση Πνευματικής Επανάστασης, μία εσώτερη επανάσταση, η οποία
καθοδηγεί, κατευθύνει και διαποτίζει την ζωή του. Όταν αυτό έχει
ουσιωδώς επιτευχθεί, ο Πολιτικός Στρατιώτης θα κρίνει τις πράξεις του
σύμφωνα με το αν προάγουν ή όχι τον Σκοπό· δεν θα είναι ο άνθρωπος ο
οποίος λέει «Τι θα κερδίσω από αυτό;», αλλά ο άνθρωπος που θα λέει
«Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω;». Για αυτόν τον τύπο ανθρώπου, το
κλειδί του νοήματος της ζωής βρίσκεται σε συγκεκριμένες λέξεις: Τιμή,
Δικαιοσύνη, Αυτοσεβασμός, Ειλικρίνεια, Πίστη, Ταπεινότητα, Συμπόνια,
Αγάπη.
Δεν θα δεχθεί η δική του τιμή ή αυτή του έθνους του να δεχθούν επίθεση
ή να υπονομευθούν από τους ανάξιους, δεν θα τεμπελιάσει όταν ο λαός
του γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης, αλλά θα γίνει το επίκεντρο του
αγώνα για δικαιοσύνη. Δεν θα χάσει τον αυτοσεβασμό του και την αξία
του, μέσω τις εξάρτησης από εξωγενείς παράγοντες όπως τα ναρκωτικά ή
το ποτό, διότι γνωρίζει ότι αν κατέχει την Εσώτερη Δύναμη που
υποστηρίζει την ζωή, τότε θα είναι ανίκητος. Θα είναι ειλικρινής σε όλες
τις συναλλαγές του, μεγάλες και μικρές, διότι ο Εθνικιστής Αγωνιστής
ηγείται διά του παραδείγματος. Θα έχει απόλυτη, αδιαφιλονίκητη πίστη
στο δίκαιο του Σκοπού του· θα είναι ο άνθρωπος, ο οποίος θα αγωνιστεί
ως τα όρια των ικανοτήτων του, για την ευημερία του Λαού του και του
‘Έθνους του, αλλά θα το κάνει χωρίς να έχει στο μυαλό του σκέψεις για
εγκώμια ή δημοσιότητα. Θα παραμείνει ταπεινός, γνωρίζοντας ότι η
δράση του είναι θέμα καθήκοντος, εμπνεόμενη από έναν υψηλότερο
τρόπο ζωής. Θα παρακινηθεί να δράσει λόγω του βιασμού της
πανέμορφης χώρας μας και της πλούσιας κουλτούρας μας· η συμπόνιά
15
του θα είναι τέτοια, που με την επιβλητική δύναμή του θα σκεπάσει του
φτωχούς και τους άπορους του έθνους μας. Η αγάπη του θα είναι αγνή
και θα αναζωογονεί όποιον και ό,τι αγγίζει.

Ο Πολιτικός Στρατιώτης είναι ο άνθρωπος, ο οποίος υποστηριζόμενος

από ένα Αιώνιο Ιδεώδες θα δράσει θετικά, σε οποιαδήποτε κατάσταση,
για την υπεράσπιση του Ορθού, του Αγαθού και του Αληθινού. Ποτέ
ξανά στην ιστορία της Ευρώπης δεν ήταν τόσο επείγουσα, τόσο ζωτική η
ανάγκη για τάγματα Πολιτικών Στρατιωτών.

Οι τάξεις των εχθρών μας είναι αχανείς: οι τράπεζες, οι Κομμουνιστές, οι

Ελευθεροτέκτονες, οι Σιωνιστές, οι Καπιταλιστές. Έχουν χρήμα και
δύναμη, ελέγχουν ολόκληρους στρατούς μέσω του ελέγχου των
κυβερνήσεων, κυριαρχούν στα ΜΜΕ και εισάγουν διαβρωτικές ιδέες στο
κυκλοφορικό του έθνους, οι οποίες μας εξασθενούν και μας κάνουν
απαθείς και εύκολα θύματα.

Και τι διαθέτουμε εμείς για να αντιμετωπίσουμε αυτήν την κατάσταση;

Μερικές χιλιάδες πατριωτών στην Δυτική Ευρώπη. Δεν έχουμε καθόλου
χρήματα, καθόλου δύναμη, καθόλου επιρροή, κανένα ΜΜΕ για να
μιλήσουμε. Είμαστε οι Σπαρτιάτες, οι Λίγοι και είναι οι Πέρσες, οι
Πολλοί. Οι συμπατριώτες μας, αντιμέτωποι με αυτήν την τρομακτική
πραγματικότητα, αφού ζυγίσουν τα μεγέθη, εγκαταλείπουν το πεδίο της
μάχης σωρηδόν, επικαλούμενοι το «αναπόφευκτο» των πραγμάτων. Λένε
πράγματα όπως: «Δεν μπορούμε να νικήσουμε», «Τα πράγματα έχουν
προχωρήσει πολύ», «Ίσως ο Κομμουνισμός να μην είναι τόσο κακός»·
πόσο δίκιο είχε ο Έμρυς απ Ίουαν, ο Ουαλλός εθνικιστής του 19ου αιώνα
όταν παρατηρούσε ότι: «Το Αναπόφευκτο δεν είναι το προπύργιο του
Σοφού, αλλά το καταφύγιο του Δειλού»
Ο Πολιτικός Στρατιώτης θα ατενίσει αυτήν την βλοσυρή πραγματικότητα
υπό ένα τελείως διαφορετικό πρίσμα, διότι είναι Ιδεαλιστής και
Πραγματιστής. Το Ιδεώδες είναι ο σκοπός του αγώνα μας και ο
Ρεαλισμός είναι εκείνη η ποιότητα, η οποία υπαγορεύει το πώς θα
16
επιτύχουμε καλύτερα αυτόν τον σκοπό. Ο Πολιτικός Στρατιώτης
ζυγίζοντας τον οπλισμό και των δύο πλευρών, θα αναγνωρίσει ότι
μειονεκτούμε από όλες τις απόψεις εκτός από μία· η εξαίρεση αυτή είναι
η Πίστη μας, το Ιδεώδες μας, το οποίο αγαπούμε περισσότερο και από
την ίδια την Ζωή και το οποίο δεν μπορεί να γίνει υποκείμενο
εκφοβισμού, δωροδοκίας ή να εξαλειφθεί. Αυτή η πίστη για την
πλειοψηφία του λαού μας δεν είναι παρά μία αμυδρή ανάμνηση, μία
θράκα και ο σκοπός του Πολιτικού Στρατιώτη είναι να συνδαυλίσει και
να τροφοδοτήσει το τρεμόπαιγμά της, ώσπου να δυναμώσει και να
ενταθεί μέχρι να γίνει μία μαινόμενη κόλαση, που θα καταπιεί τον Λαό
μας και την Χώρα μας στην αναζήτηση για Εθνική Ελευθερία,
Κοινωνική Δικαιοσύνη και μία αληθινά Ελεύθερη Ευρώπη. Με την
στάση και την δράση του ο Πολιτικός Στρατιώτης θα λειτουργήσει σαν
πρότυπο για εκείνους τους συμπατριώτες μας, τους οποίους το θάρρος
τους τους έχει εγκαταλείψει προσωρινά· οπουδήποτε πηγαίνει θα
ενθαρρύνει τον ενθουσιασμό, την συντροφικότητα και την αφοσίωση με
την παρουσία του και μόνο. Θα είναι το Φως το οποίο απωθεί τα σύνορα
του Σκότους, οι άνθρωποι θα ζητούν την συμβουλή του, θα παίρνουν
υπ’όψιν τους την γνώμη του, θα συγκεντρώνονται και θα επιστρέφουν
στον αγώνα δυνατότεροι και από το πιο σκληρό ατσάλι.

Κάθε μέρα που περνά, γίνεται μάρτυρας του αίματος που τρέχει από το
ακρωτηριασμένο κορμί των εθνών της Ευρώπης. Είναι ένα θέαμα το
οποίο μόνον ο κυνικός και ο αδιάφορος μπορεί να αντικρύσει χωρίς να
νοιώσει βαθιά συμπόνια και Ιερό Θυμό. Η όμορφη γυναίκα που κάποτε
είχε μαγέψει όλον τον κόσμο με την ευφυΐα της, το μεγαλείο της και την
ζωντάνια της κείτεται τώρα σε ένα χαντάκι, αναίσθητη από τα χτυπήματα
των Υπερδυνάμεων και μόνον ο στρατός των Πολιτικών Στρατιωτών
προσπαθεί να την υπερασπιστεί από έναν χείμαρρο βίαιων πληγμάτων.
Αυτός ο στρατός είναι μικροσκοπικός και ο σκοπός του μεγαλειώδης,
αλλά παρόλα αυτά συνεχίζει να μάχεται· δεν θα επιτρέψει να θαφτούν
στο χώμα η κληρονομιά μας, η κουλτούρα μας, οι παραδόσεις μας, οι
ευγενείς αξίες μας, χαμένες για πάντα εξαιτίας της δειλίας της
17
πλειονότητας. Αυτός ο στρατός μάχεται για να νικήσει, αν όμως η ήττα
πρόκειται να είναι η ετυμηγορία του Πεπρωμένου, τότε θα είναι μία μάχη
μέχρι τον τελευταίο άνδρα, με το σπαθί στο χέρι· ένας φόρος τιμής
αντάξιος των καλύτερων προγόνων μας.

Και αν οι ανάξιοι, οι κήρυκες της «Τέχνης του Εφικτού» σας επιτεθούν

με την κατηγορία του «φανατισμού», θυμηθείτε τα λόγια του Τζον
Τζένκινς, ενός γιου για τον οποίο η Ουαλλία δικαίως μπορεί να είναι
υπερήφανη:

«Θα πω τρία πράγματα για τον φανατισμό, πρώτον πως αν είναι αλήθεια
ότι ένας φανατικός έχει την δύναμη δέκα ανδρών, αυτό είναι αναγκαίο
διότι οι υπόλοιποι εννέα δεν πρόκειται να προβληματιστούν. Δεύτερον
πως δεν είναι πάντα αλήθεια ότι ένας φανατικός δεν υπολογίζει το
κόστος της δράσης· εγώ έγινα φανατικός διότι δεν ήμουν
προετοιμασμένος να αποδεχτώ το αποτέλεσμα της αδράνειας. Τέλος, αν
η Ουαλλία πρόκειται να επιβιώσει και η κουλτούρα της και η παράδοσή
της να ανθίσουν, αυτό θα γίνει μόνο μέσω λυσσαλέας και ακράδαντης
αφοσίωσης στην Ουαλλία πάνω από όλα. Το «όλα» πιστεύω ότι
περιλαμβάνει οικογένεια, προοπτικές, καριέρα, υγεία, ελευθερία και την
ζωή την ίδια· στην πραγματικότητα γνωρίζω, ότι η Ουαλλία μπορεί να
εμπνεύσει αυτού του είδους τον φανατισμό και ότι αυτός ο φανατισμός
είναι ο απαραίτητος καταλύτης που απαιτείται για να κινητοποιήσεις την
πλειοψηφία των ανθρώπων.»
Αυτό που είπε ο Τζένκινς για την Ουαλλία δεν είναι λιγότερο αληθινό για
τα υπόλοιπα βρετανικά έθνη και τα ξαδέρφια τους στην Ευρώπη.

18
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ: Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ
ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

«Πρέπει να κάνεις επιμελώς σκοπό σου, το ότι σε κάθε μέρος και σε κάθε
δράση ή εξωστρεφή ασχολία σου, θα είσαι εσωτερικά ελεύθερος και κύριος
του εαυτού σου και ότι όλα τα πράγματα θα είναι υπό τον έλεγχό σου και
όχι εσύ υπό τον έλεγχο αυτών.»

-De imitiatone Christi (Thomas a Kempis)

Στην Λωζάνη της Ελβετίας το 1965, ο Μαρσέλ ντε Κορτ έκανε την
ακόλουθη παρατήρηση: «Συχνά ακούω να λέγεται ότι τα μέσα ως τέτοια,
δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά. Ομολογώ ότι αυτός ο ισχυρισμός με
αφήνει άναυδο, διότι αναρωτιέμαι που μπορούμε να βρούμε μέσα τα
οποία να είναι καθαρώς μέσα, χωρίς να είναι αδρανή, άχρηστα,
ανύπαρκτα, προσομοιάζονται σε κάποιο τεχνικό εφεύρημα του Χηθ
Ρόμπινσον. Ένα μέσο δεν μπορεί να ληφθεί ποτέ υπ’όψιν, ως τέτοιο,
παρά μόνο εντελώς στο μυαλό. Ένα μέσο λαμβάνεται πάντοτε υπ’όψιν
σε σχέση προς έναν σκοπό.»

Είναι ένας συχνός ισχυρισμός της σύγχρονης εποχής το ότι «ο σκοπός

αγιάζει τα μέσα» και είναι ένας ισχυρισμός τον οποίον πολλοί εθνικιστές
προσυπογράφουν χωρίς πολύ σκέψη. Όπως γίνεται ξεκάθαρο από την
δήλωση του Μαρσέλ ντε Κορτ, ο Σκοπός και τα Μέσα αποτελούν μία
ενότητα, οργανικά συνδεόμενη και αμοιβαία εξαρτώμενη στην πρακτική
πολιτική. Για τον πατριώτη οι σκοποί για τους οποίους αγωνιζόμαστε
βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με αυτούς του Κατεστημένου και φυσικά
και τα μέσα θα είναι επίσης διαφορετικά διότι οι μέθοδοι τις οποίες
χρησιμοποιούν οι Κόκκινοι και οι Μεγάλες Επιχειρήσεις δεν μπορούν να
χρησιμοποιηθούν νομίμως από τους εθνικιστές, χωρίς να προκαλέσουν
τεράστια ζημιά στον αγωνιστή και στον Σκοπό του· ένα σημείο πάνω στο
οποίο ο Κοντρεάνου οικοδόμησε το Κίνημά του.

19
Πάρετε για παράδειγμα την τακτική της τρομοκρατίας - κάτι το οποίο
πρέπει να διαχωριστεί από την απλώς πολιτική βία ή δολοφονία – που
είναι πέρα για πέρα ξένη προς την εθνικιστική παράδοση, διότι ο
θεωρητικός και πρακτικός αντικειμενικός σκοπός της είναι να ενσταλάξει
τον φόβο στον πληθυσμό, μέσω του χωρίς διάκριση φόνου απλών
ανθρώπων με σφαίρες και βόμβες. Απορρίπτουμε αυτήν την μέθοδο για
τον πολύ απλό λόγω του ότι αναζητούμε την υποστήριξη των ανθρώπων,
ώστε να βελτιώσουμε την μοίρα τους, κάτι που πολύ δύσκολα θα συμβεί
εξοντώνοντάς τους! Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι «εθνικιστικές»
ομάδες που χρησιμοποιούν αυτήν την προσέγγιση – ΙΡΑ, Στεμ, Ιργκούν,
ΕΤΑ, αντιδραστικές στρατιωτικές δικτατορίες Λατινικής Αμερικής –
είναι ακριβώς αυτές οι ομάδες των οποίων τα «εθνικιστικά»
διαπιστευτήρια βρίσκουμε εξαιρετικά αμφισβητήσιμα. Αν διακηρύξουμε
ότι αγαπάμε τον Λαό μας και τον Πολιτισμό μας, τι πιθανός ρόλος
μπορεί να υπάρξει στην Εθνικιστική πολιτική για μεθόδους οι οποίες
γεννούν φόβο και μίσος; Αν διακηρύξουμε ότι η Απόλυτη Αλήθεια είναι
πλησιέστερα στην καρδιά μας, πώς μπορούμε με τις πράξεις μας να
ψευδόμαστε και να εξαπατούμε, χωρίς να διαστρεβλώσουμε την ίδια την
Αλήθεια την οποία έχουμε ταχθεί να υπερασπιζόμαστε και να
προάγουμε; Ας μην πει κανένας ότι τα πράγματα θα είναι διαφορετικά
μετά την Εθνική Επανάσταση, διότι ο άνθρωπος που δεν μπορεί να
υποστηρίξει τις αρχές του όταν είναι αδύναμος και δεν έχει τίποτα να
χάσει, είναι πολύ δύσκολο να τις διατηρήσει όταν αποκτά δύναμη και
έχει να χάσει τα πάντα. Λένε ότι η εξάσκηση τελειοποιεί και αυτό είναι
κάτι που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας κάθε μέρα της εθνικιστικής
ζωής μας. Τα μονοπάτια τα οποία ακολούθησαν οι αντίπαλοί μας τους
οδήγησαν στα Κράτη Σκλάβων των Η.Π.Α. και των Ε.Σ.Σ.Δ.· εμείς
ακολουθούμε ένα διαφορετικό μονοπάτι διότι επιζητούμε το Εθνικό
Επαναστατικό Κράτος.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να είμαστε διακριτικοί όταν δρούμε
ή να προσφεύγουμε στην ευστροφία του μυαλού, το αντίθετο μάλιστα· οι
αρχές μας υπαγορεύουν ότι θα χρησιμοποιούμε κάθε νεύρο της ύπαρξής
μας -φυσικό, διανοητικό, πνευματικό – εκτείνοντας τους εαυτούς μας
20
ως τα όριά τους για την προαγωγή του σκοπού, ενώ ταυτόχρονα θα
διατηρούμε την καθαρότητα του Πνεύματος. Είναι πολύ εύκολο να
εγκαταλείψουμε τις αρχές μας και τις αξίες μας επικαλούμενοι την πίεση
των περιστάσεων· χρειάζεται δύναμη χαρακτήρα και γενναιότητα για να
αντισταθούμε στις διαβρωτικές ιδέες των εχθρών μας, οι οποίες μας λένε
να πάρουμε τον εύκολο δρόμο. Μία φορά να συμβιβαστούμε και είναι
αρκετή για να βρεθούμε στην γλιστερή πλαγιά που οδηγεί στην
προδοσία. Ο δρόμος μας δεν είναι εύκολος, είναι απότομος, ασκητικός,
ένα τοπίο αίματος, ιδρώτα και δακρύων· η ημέρα που θα πάψει να είναι
όλα αυτά, θα είναι η ημέρα που ο Επαναστατικός Εθνικισμός θα έχει
ξεπουληθεί.

Η κατανόηση της σχέσης ανάμεσα στα Μέσα και τον Σκοπό δεν είναι μια
απλή ακαδημαϊκή άσκηση, αλλά μία ουσιώδης διακρίβωση που
καθορίζει όχι μόνο την στρατολόγηση Πολιτικών Στρατιωτών, αλλά και
το πώς θα διαμορφωθούν σε Εθνικο-Επαναστάτες Πολεμιστές. Είναι η
προϋπόθεση που χρειάζεται ώστε να συνειδητοποιήσουμε, γιατί
ορισμένες μέθοδοι δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ αποδεκτές από εμάς. Ας
εξετάσουμε την στρατολόγηση: στο παρελθόν οι πολεμικές ελίτ
αποτελούσαν γεγονός της καθημερινής ζωής, το ίδιο φυσιολογικό όπως
οι ηλιόλουστες ημέρες και τα πράσινα λιβάδια, σήμερα όμως αποτελούν
στην καλύτερη περίπτωση μία ρομαντική ανάμνηση. Επομένως το
άκαμπτο συμπέρασμα το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουμε, είναι το ότι
άνθρωποι σαν και εσένα – οι αναγνώστες του φυλλαδίου – είναι αυτοί
που θα πρέπει να δείξουν τον δρόμο, να γίνουν Πολιτικοί Στρατιώτες που
θα καταστήσουν την νίκη πιθανή. Κάποιοι από εσάς θα καγχάσουν στην
ιδέα, κάποιοι θα υποχωρήσουν από φόβο απέναντί της, κάποιοι θα
ομολογήσουν ότι δεν έχουν αυτό που χρειάζεται· δυστυχώς ο Θεός, το
Πεπρωμένο, πείτε το όπως θέλετε, έχει ορίσει ότι εγώ και εσύ πρέπει να
αναλάβουμε αυτόν τον αποκαρδιωτικό αγώνα. Οι προπάτορές μας είχαν
να αντιμετωπίσουν παρόμοιες καταστάσεις, εμείς πρέπει να αντλήσουμε
δύναμη από το πνεύμα τους, το οποίο μας παρακινεί και πάνω στο
θεμέλιό του να ορθώσουμε το λάβαρο του Κέλτικου Σταυρού και να
21
αψηφήσουμε όσους είναι αρκετά ηλίθιοι, ώστε να προκαλέσουν την οργή
αυτού του έθνους.

Και αν αρνηθείτε να είστε αυτοί οι πολεμιστές, τότε σε ποιους μπορεί να

στραφεί το έθνος; Σε εκείνους που έχουν το κεφάλι τους μέσα σε ένα
ποτήρι αλκοόλ ή σε μία σακούλα με κόλλα; Σε εκείνους που αναζητούν
την «πραγματικότητα» σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας ή στην
ηρωίνη; Σε αυτούς που φωνάζουν και απειλούν με ένα «Λυκόφως των
Θεών», αλλά παρόλα αυτά παραχωρούν απρόθυμα μερικές λίρες στο
ταμείο ή μία-δύο ώρες σε μία συνάντηση; Στον ηλίθιο στον δρόμο που
πιστεύει ότι το κούρεμα, η φθηνή μπύρα και το νέο καπέλο της
Πριγκίπισσας Νταϊάνα είναι το νόημα του εθνικισμού; Στον πλαστικό
πατριώτη, τον αστό κηφήνα, τον τόσο αφοσιωμένο στα «πράσινα και
ευχάριστα λιβάδια της Αγγλίας», αλλά όχι τόσο ώστε να θυσιάσει τον
«πατριωτισμό» του, αν αυτό απειλούσε το “κύρος” που του αποδίδεται
από γείτονες και φίλους; Κανείς μας δεν επιθυμεί αυτήν την μάχη, το
καθήκον όμως καλεί και αυτοί που αρνούνται είναι πολύ απλά δειλοί· ο
Πολιτικός Στρατιώτης μπορεί να σέβεται τον Εχθρό του, αλλά δεν μπορεί
παρά να νοιώθει απέχθεια για τον Προδότη και τον Λιποτάκτη. Και όταν
το κληρονομικό δικαίωμα των παιδιών σου έχει κλαπεί από αυτά και έχει
διαμοιραστεί σε εχθρούς, θα μπορέσεις να τα κοιτάξεις στα μάτια και να
πεις ότι έκανες ότι μπορούσες;

Υποθέτοντας ότι έχεις το απαραίτητο κουράγιο και την

αποφασιστικότητα, πώς γίνεσαι Εθνικο-Επαναστάτης; Δύο Πολιτικοί
Στρατιώτες δεν μπορούν να είναι ίδιοι, αν και φυσιολογικά θα έχουν
πολλά κοινά. Οι διαφορές οι οποίες υπάρχουν, οφείλονται στο ότι
είμαστε άτομα με δυνάμεις, αλλά και με αδυναμίες, οι οποίες αδυναμίες
δεν αποτελούν απαραιτήτως πρόβλημα· στην πραγματικότητα μπορούν
να μετατραπούν σε πλεονέκτημα, διότι ένας αποτελεσματικός στρατός
αποτελείται από διαφορετικούς τύπους ανδρών. Η ύπαρξη μόνο αρχηγών
είναι το ίδιο άχρηστη με την ύπαρξη μόνο στρατιωτών. Μερικοί από
εσάς θα αναδειχθούν ως ηγέτες, άλλοι ως πολεμιστές, όλοι όμως θα είστε
22
απαραίτητοι στην Εθνική Αποστολή μας.

Το μονοπάτι της εξέλιξης, το πρόγραμμα εκπαίδευσης το οποίο

αποκορυφώνεται με την γέννηση του Πολιτικού Στρατιώτη, είναι ένας
Σταυρός πάνω στις πλάτες μας. Είναι μέσω της μεταφοράς αυτού του
φορτίου, μέσω του αγώνα που αποκτούμε αργά –και εννοώ αργά – τις
ιδιότητες τις οποίες χρειαζόμαστε. Υπάρχουν αυτοί που αγωνίζονται για
την φυσική υπεροχή ως τον υψηλότερο σκοπό στην ζωή, οι οποίοι θα
επιβεβαιώσουν πως αυτή η υπεροχή δεν είναι κάτι το οποίο χαρίζεται
δωρεάν, αλλά κάτι το οποίο απαιτεί σκληρή δουλειά και πολύ πόνο.
Κατά τον ίδιο τρόπο η δημιουργία του Πολιτικού Στρατιώτη είναι ένα
θέμα για αγωνιστές και όχι για δικτάτορες της πολυθρόνας ή
αυτοπροσδιοριζόμενους Ανθρώπους του Πεπρωμένου.

Έχοντας πει αυτά, το μονοπάτι της εξέλιξης είναι απλό και λογικό στη
δομή του. Στην αρχή ξεκινάς να επιτύχεις μόνο μικρά πράγματα,
αντικειμενικούς στόχους οι οποίοι όταν επιτευχθούν θα σε
τροφοδοτήσουν με αυτοπεποίθηση και ικανότητα για να προσπαθήσεις
να επιτύχεις πιο φιλόδοξους στόχους. Το πιο σημαντικό σε αυτό το
στάδιο είναι να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, διότι αν δεν μπορείς
να το κάνεις δεν θα είσαι ποτέ ειλικρινής με τους συναδέλφους σου.
Κάτσε μόνος σου και μετά από μια περίοδο σοβαρής σκέψης κάνε μία
λίστα με τα θετικά και τα αρνητικά σου, ενθυμούμενος να αποφύγεις τις
υπερβολές της ακραίας κριτικής ή του αυτάρεσκου εφησυχασμού. Αφού
γίνει αυτό, διάλεξε ένα θετικό στοιχείο το οποίο μπορεί να αναπτυχθεί
και να βελτιωθεί και μία αδυναμία χωρίς την οποία θα ήσουν καλύτερος·
φαίνεται πολύ εύκολο στο χαρτί στην πραγματικότητα όμως είναι μία
μάχη τεραστίων διαστάσεων. Θα υπάρξουν στιγμές στις οποίες θα
νομίσεις ότι τα πηγαίνεις καλά, όταν ξαφνικά θα φας τα μούτρα σου
επιστρέφοντας στις παλιές σου συνήθειες, μην τα παρατήσεις όμως και
μην αποκαρδιωθείς από την αποτυχία, διότι είναι η επανάληψη της
προσπάθειας αυτή που αναπτύσσει την αυτοπειθαρχία και την θέληση να
επιτύχεις, ενάντια σε όλα τα δεδομένα. Είναι μία διαδικασία η οποία θα
23
επιτύχει σε εσένα πνευματικά ότι ο Τσαρλς Άτλας υποστηρίζει ότι θα
επιτύχουν τα βάρη σωματικά! Μπορείς να κατανοήσεις την ευτυχία μόνο
όταν κατανοήσεις την δυστυχία, μπορείς να εκτιμήσεις την επιτυχία μόνο
όταν έχεις γευτεί την πικρή γεύση της αποτυχίας, αν δεν μπορείς να
ξεπεράσεις τον εαυτό σου όσον αφορά τα ήσσονος σημασίας πράγματα
τότε θα αποδειχθείς εντελώς άχρηστος σε μία κρίση. Όταν τα πράγματα
εξελιχθούν άσχημα τα επερχόμενα χρόνια και η καταστολή είναι βίαιη,
συστηματική, ολοκληρωτική, θα θέλεις να ξέρεις ότι μπορείς να
βασιστείς στους συντρόφους σου και το ίδιο και αυτοί. Η έλλειψη
ανησυχίας η οποία παράγεται από την εμπιστοσύνη στους άλλους δεν
μπορεί να υπερεκτιμηθεί.

Ας δώσω μερικές πρακτικές συμβουλές για το πώς να ξεκινήσετε, να

θυμάστε όμως ότι είναι μόνο μερικά γενικά παραδείγματα για να
σκέφτεστε σωστά.

Βλέπεις τηλεόραση κάθε βράδυ; Μείωσε τον χρόνο που το κάνεις, διότι
εκθέτεις άσκοπα τον εαυτό σου στην προπαγάνδα των εχθρών μας, είτε
παρακολουθείς ένα ντοκυμαντέρ είτε μία σαπουνόπερα. Χρησιμοποίησε
τον χρόνο σου περισσότερο εποικοδομητικά και με έναν τρόπο που
ενισχύει τον Εθνικό Αγώνα: διάβασε ένα πολιτικό βιβλίο ή ένα
περιοδικό, πάνε για έναν περίπατο στην εξοχή ή στο πάρκο ώστε να
απολαύσεις τα δώρα της φύσης, μοίρασε μερικά παραπάνω φυλλάδια και
εφημερίδες, οργάνωσε ομάδες συζήτησης με μερικούς φίλους στο σπίτι
σου, ασχολήσου με τοπικές ομάδες όπως ο Σύλλογος Ενοικιαστών ή οι
Φίλοι της Γης και πολέμησε για δικαιοσύνη στο τοπικό επίπεδο.

Πίνεις 4, 5, 6 ή περισσότερα ποτήρια όταν βγαίνεις το βράδυ; Ελάττωσέ

τα σε 2 ή 3 και όχι μόνο θα έχεις περισσότερα χρήματα να διαθέσεις για
τον Σκοπό, αλλά και η υγεία σου θα βελτιωθεί σημαντικά. Εξάλλου οι
Σταυροφόροι δεν έγιναν γνωστοί για τις ικανότητές τους στην
μπυροποσία!

24
Καπνίζεις πολύ; Αν ναι τότε ελάττωσέ το ή ακόμα καλύτερα σταμάτησέ
το. Το μόνο που πετυχαίνεις είναι να συντηρείς τις μεγάλες επιχειρήσεις,
βλάπτοντας τον εαυτό σου· θα υπάρξουν στιγμές που θα χρειαστεί να
κινηθείς γρήγορα και αυτοί που επιμένουν να μοιάζουν με δυσκίνητους
δεινόσαυρους, θα πρέπει να πληρώσουν το τίμημα της επιλογής τους.

Προτιμάς να πας σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ή σε ένα πάρτυ από το να

παρακολουθήσεις μία συνάντηση του Εθνικού Μετώπου; Αν ναι, τότε
μάθε να ιεραρχείς σωστά τις προτεραιότητές σου. Φυσικά όλοι
χρειάζονται ένα διάλειμμα από τον Αγώνα, αλλά θυμήσου ότι αν το
Εθνικό Μέτωπο αποτύχει εξαιτίας της απροθυμίας των μελών του, αυτό
θα σημάνει όχι μόνο τον θάνατο του έθνους, αλλά και των ίδιων των
διασκεδάσεων που θεωρούσες τόσο σημαντικές.

Αν δεν είσαι συνηθισμένος στο διάβασμα, ξεκίνησέ το και πίεζε συνεχώς

τον εαυτό σου να ανέλθει σε υψηλότερο επίπεδο, διότι η Γνώση είναι
Ισχύς και όσο περισσότερα γνωρίζεις, τόσο πιο απειλητικός γίνεσαι για
το σύστημα. Πήγαινε σε κομματικά σεμινάρια, όπου θα εκπαιδευτείς
στην παραγωγή φυλλαδίων τα οποία θα σε βοηθήσουν στην διάδοση των
εθνικιστικών ιδεών στην τοπική σου κοινότητα, όπου θα μάθεις να
τυπώνεις αφίσες και μπλούζες, όπου οι ομιλητές μας θα σου εξηγήσουν
τις επαναστατικές ιδέες μας με απλούς όρους και οι οποίες θα σε
βοηθήσουν να μεταστρέψεις ανθρώπους μέσω της πειθούς.
Το κόμμα μπορεί να σε διδάξει όλα αυτά και ακόμα περισσότερα,
υπάρχει όμως και ένα ευρύ πεδίο για ατομικές πρωτοβουλίες: μάθε νέες
γλώσσες ειδικά αν έχεις Ιρλανδικές, Σκωτικές, Ουαλλικές ή
Κορνουαλλικές ρίζες, μάθε να οδηγείς, να τυπογραφείς, να μιλάς
δημοσίως. Κάνε βραδυνά μαθήματα ώστε να μάθεις ηλεκτρολογία,
μηχανική, στενογραφία ή δημοσιογραφία, ή ασκήσου σωματικά
κάνοντας άρση βαρών ή μία πολεμική τέχνη. Υπάρχουν εκατομμύρια
πράγματα που μπορείς να κάνεις για να βελτιώσεις τον εαυτό σου,
πράγματα τα οποία θα σου δώσουν ικανοποίηση και θα βοηθήσουν τον
Σκοπό να επιτύχει την Νίκη. Ότι και να γίνει απασχολήσου με κάτι,
25
αποφάσισε ότι θα επιμείνεις ως το τέλος· το να κάθεσαι χωρίς να κάνεις
τίποτα είναι απλώς αυτό που τα καθάρματα στο Κοινοβούλιο θέλουν να
κάνεις, διότι έτσι διευκολύνεις περισσότερο την δουλειά τους.

Για όσους είναι πρόθυμοι να κάνουν τις απαραίτητες θυσίες, ώστε να

γίνουν Πολιτικοί Στρατιώτες θα χρειαστεί να αναπτύξουν ορισμένες
αρετές:

ΥΠΟΜΟΝΗ: διότι η μετάβαση σε Πολιτικό Στρατιώτη απαιτεί χρόνο και

πραγματική προσπάθεια και δεν είναι κάτι που θα επέλθει σε μία
εβδομάδα ή μερικούς μήνες. Είναι μία εργασία που θα καταναλώσει μία
ολόκληρη ζωή, αν ο στόχος είναι η Τελειότητα.

ΗΡΕΜΙΑ: διότι καθώς η Κρατική καταστολή αυξάνεται, θα είναι ο

ψύχραιμος, ο ήρεμος και ο συγκεντρωμένος που θα επιβιώσει και όχι οι
πανικόβλητοι ερασιτέχνες.

ΑΥΤΟΠΕΙΘΑΡΧΙΑ: διότι αυτοί οι οποίοι είναι Κύριοι του εαυτού τους

είναι κύριοι της κατάστασής τους. Κατέχουν την δύναμη η οποία δεν
είναι ορατή, αλλά γίνεται αισθητή από συντρόφους και εχθρούς.

ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΧΙΟΥΜΟΡ: διότι ενώ η ζωή δεν είναι ρόδινη δεν είναι
ούτε αγγαρεία, είναι λίγο και από τα δύο. Ανέπτυξε την ικανότητα να
σαρκάζεις τον εαυτό σου και την κατάστασή σου και θα μεταμορφωθείς
σε έναν φασματικό μαχητή που θα στοιχειώνει τους εχθρούς μας.

Η δύναμη του γέλιου έγινε εμφανής πρόσφατα στην Ιταλία κατά τη

διάρκεια της δίκης 30 εθνικιστών αγωνιστών, αγωνιστών των οποίων ο
μέσος όρος ηλικίας ήταν 20 έτη. Κατηγορούμενοι για αδικήματα που αν
αποδεικνύονταν θα οδηγούσαν σε πολλές περιπτώσεις στην ισόβια
κάθειρξη, αυτοί οι αγωνιστές, αθώοι ενώπιον Θεού και Ανθρώπων,
υπερασπίστηκαν τις καλύτερες των Εθνικιστικών Παραδόσεων. Τα
ιταλικά ΜΜΕ και το υπουργείο δικαιοσύνης ανέμεναν από εκείνους τους
26
νεαρούς να κάθονται στα έδρανα πετρωμένοι, σοβαροί, ανήσυχοι· πόσο
θα δυσαρεστήθηκαν καθώς αυτοί οι σύντροφοι αγνοώντας την
διαδικασία, έπαιζαν χαρτιά, γελούσαν και αστειεύονταν μεταξύ τους. Δεν
έδιναν δεκάρα και γιατί θα έπρεπε να δίνουν; Τέσσερα χρόνια αναμονής
για τη δίκη, προσφορές πρόωρης αποφυλάκισης για όσους γίνουν
πληροφοριοδότες και παρόλα αυτά δεν παρέκλιναν ούτε κατά ένα
γράμμα από την Πίστη τους. Ο δικαστής απαίτησε να αντιμετωπιστεί με
σοβαρότητα και εισέπραξε ουρλιαχτά και γέλια. Αυτή είναι πραγματική
δύναμη, διακηρύσσει ότι ούτε ο ίδιος ο Θάνατος έχει εξουσία επάνω της·
είναι μία δύναμη η οποία θα μας καταστήσει ανίκητους διότι τι
περισσότερο μπορούν να κάνουν οι εχθροί μας πέρα από αυτό; Οι
αρχαίοι Κέλτες κατέγραψαν αυτήν την δύναμη με ένα γνωμικό:
«Πολέμησε για την χώρα σου και αποδέξου τον θάνατο αν είναι
αναγκαίο, διότι ο θάνατος είναι νίκη και απελευθέρωση για την ψυχή.»

Πολεμούμε για την Αγγλία του Γουίλιαμ Μπερντ και του Τόμας Τάλους,
για την άγρια ομορφιά της Κορνουάλλης και την γαλήνη της Περιοχής
των Λιμνών. Πολεμούμε για την Ουαλλία – την Γη των Συντρόφων – όχι
μόνο για την ψυχωμένη λογοτεχνία και μουσική της, αλλά και για το
ηρωικό πνεύμα του Όουεν Γκλύντουρ. Πολεμούμε για την Σκωτία, τα
Υψίπεδα και τα Νησιά της, τις μπαλλάντες και τους βάρδους της.
Πολεμούμε για την Ιρλανδία, την γη των αντιφάσεων: τραγωδία και
κωμωδία, χιούμορ και κακή διάθεση· για την αγνότητα για την οποία ο
Τζ.Κ. Τσέστερτον δήλωσε: «Τα ψέματα του Δουβλίνου και του
Μπέλφαστ είναι πιο αληθινά από τις αληθοφάνειες του Γουεστμίνστερ.»

Λίγα μένουν να ειπωθούν καθώς αντιμετωπίζεις την ύστατη επιλογή: θα

γίνεις ένας Επαναστάτης Πολεμιστής ο οποίος μάχεται για την Εθνική
Ελευθερία ή ο δειλός που θα σκύψει να φιλήσει τα βρώμικα πόδια ενός
πυορροούντος συστήματος;

ΟΙ ΔΕΙΛΟΙ ΑΣ ΣΚΥΨΟΥΝ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΑΠΟ ΝΤΡΟΠΗ.

27
 Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΑΣ ΜΑΘΕΙ ΟΤΙ Η ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΤΟΥ
ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ!

Ο ΛΕΓΕΩΝΑΡΙΚΟΣ ΟΡΚΟΣ

Μετά τον θάνατο των Ρουμάνων Λεγεωναρίων Ίον Μότζα και Βασίλε
Μαρίν στο μέτωπο της Μαχανταχόντα κατά την διάρκεια του Ισπανικού
Εμφυλίου Πολέμου, ο Κορνέλιου Κοντρεάνου, αρχηγός του
Λεγεωναρικού Κινήματος, υποχρέωσε όλους του αξιωματικούς να
ορκιστούν στον ακόλουθο όρκο. Μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει ως
ένα πρότυπο για τους Πολιτικούς Στρατιώτες που τώρα αντιμετωπίζουν
τον άνισο αγώνα εναντίον της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ

1. Να ζούμε στην φτώχεια, καταστρέφοντας μέσα μας κάθε επιθυμία

για υλικό πλουτισμό
2. Να ζούμε μία σκληρή, αυστηρή ζωή παραμερίζοντας την
πολυτέλεια και την υπερβολή
3. Να αποφύγουμε κάθε προσπάθεια να εκμεταλλευτούμε τον
οποιονδήποτε άνθρωπο
4. Να κάνουμε μονίμως θυσίες για την χώρα μας
5. Να υπερασπιζόμαστε το Λεγεωναρικό Κίνημα με όλη μας την
δύναμη, ενάντια σε οτιδήποτε θα μπορούσε να οδηγήσει στον
δρόμο του συμβιβασμού ή ενάντια σε οτιδήποτε μπορεί ακόμα και
να υποβαθμίσει το ηθικό του επίπεδο.

ΖΗΤΩ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ!

28
Μετάφραση – Απόδοση – Επιμέλεια

hypervoria.wixsite.com/hypervoria