Ang Obra ng Wikang Senyas

ni Dianne Angelie V. Cayabyab

Ikinintal sa tradisyunal na paaralan na mayroon lamang dalawang anyo ng

panitikan. Ang mga ito ay ang panitikang isinatitik sa sining ng wika, at ang panitikang
isinalin gamit lamang ang kapangyarihan ng matalinhagang dila.

Sa pag-iral ng panahon, patuloy na umuusbong ang kultura ng panitikan sa ating

tinubuang lupa, at ang pag-iral ng tula sa wikang senyas o ang Sign Language Poetry ay
isang patunay ng pagkakaisa sa panitikang Filipino, sapagkat ito ay nagbigay daan sa
pagkilala sa kultura ng ating mga kapatid na pipi at bingi. Ang Filipino Sign Language (FSL)
Poetry ay itinuturing na pinakamataas na antas ng sining sa linya ng wikang senyas ayon
kina Sutton at Spencer noong taong 2005.

Ang wikang senyas ay hindi isang linyar na komunikasyon, bagkus ito ay

nagtataglay ng isang wikang 3D na kung saan ay inilalahad nito ang isang masining na
paghabi ng isang obra upang ipahiwatig ang natatangi nitong mensahe sa madla.

Sa pag-usbong ng Filipino Sign Language (FSL) Poetry, binibigyan nito ng

pagkakataon ang ating mga kapatid na pipi at bingi upang ipahayag ang kanilang obra at
kultura sa isang wikang maaaring maging daan tungo sa pagkakaisa ng iba't ibang kultura at
abilidad sa ating bansa.

Ang FSL Poetry ay naging daan upang pagtibayin ang makahulugang sining ng
wikang senyas, at ang patuloy na pagpapayaman sa isang panitikang gumagamit ng isang
wikang 3D or wikang tatluhing-sukod.

Tulad ng isang tradisyunal na tula, ang FSL poetry ay mayroong natatanging linya,
sukat, ritmo, at matalinhagang pagkilala sa mga simbolismo ng wika. Ang bawat linya sa
FSL poetry ay kaakibat ng mga hudyat ng wika na ibinabaluktot upang lagpasan ang
tradisyunal na alituntuning itinakda. Halimbawa nito ang mga madamdaming ekspresyon
ng mukha, pagkurap ng mga mata, at iba pang kilos na nagpapahiwatig ng mensaheng
hindi ginagamitan ng kaakibat na tunog ng mga salita.

Ang FSL Poetry ay gumagamit ng masining na pagsakop ng espasyo sa

pamamagitan ng pagkumpas ng mga kamay na nagbibigay buhay sa mga matalinhagang
alituntunin ng gramatika. Ang wikang senyas ay walang kaakibat na anyong pasulat,
bagkus ito ay natatangi sa kaniyang obra at pagbibigay buhay sa imahe ng mga salita sa
samyo ng pagkumpas ng kamay.

Ang inklusyon ng tula sa wikang senyas ay isang mabuting layunin upang mas
palawigin ang pag-aaral sa kultura ng mga pipi at bingi, pagpapayaman sa wikang senyas,
at ang pagkilala sa natatanging tula na nagbigay daan sa pag-usbong ng wikang senyas sa
Pilipinas.

Ang pagkilala sa sining ng wikang senyas ay siyang patunay na ang panitikang

Filipino ay hindi lamang nasusukat sa tinta ng pluma at talas ng dila, bagkus ito rin ay may
natatanging obra sa larangan ng madamdaming ritmo ng pagkumpas na nag-uugat sa
masidhing layunin ng pagkakaisa.