I Odpowiedzialność za przestępstwo

§1 Odpowiedzialność osób odurzonych za popełnione przestępstwa

a) Żadne działanie popełnione przez osobę znajdującą się w stanie odurzenia, które
nastąpiło dobrowolnie, nie jest w żaden sposób traktowane jako mniejszy stopień
przestępstwa z powodu stanu tej osoby. Dowody dobrowolnego odurzenia nie są
dopuszczane w celu negowania poczytalności lub stanu psychicznego oskarżonych.

(b) Dowody na dobrowolne odurzenie są dopuszczalne wyłącznie w kwestii, czy pozwany

rzeczywiście zaplanował swoje działanie lub w przypadku oskarżenia o morderstwo, czy
oskarżony wcześniej zaplanował, przemyślał lub nosił się z zamiarem z wyraźną
złośliwością.

§ 2 Wyjątki odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa:

Każda osoba popełniająca przestępstwo, może zostać oskarżona, za wyjątkiem:

1) Osoby niepełnosprawnej psychicznie / umysłowo,

2) Osoby, która dopuściła się czynu lub zaniechania (chyba że czyn podlega pod karę
śmierci), w skutek gróźb lub zagrożenia życia, gdy możliwe jest wykazanie, że wierzyła, że
odmowa może skutkować zagrożeniem dla jej życia.

§ 3 Pomoc i podżeganie w przestępstwach:

Odpowiedzialność za przestępstwo ponoszą:

- Wszystkie osoby zaangażowane w popełnianie przestępstwa, niezależnie czy

bezpośrednio popełniły przestępstwo, czy tylko pomagały lub podżegały do jego
popełnienia,

- Wszystkie osoby, które podstępnie lub siłą doprowadziły inną osobę do stanu odurzenia, by
taka osoba popełniła przestępstwo,

- Wszystkie osoby, które groźbami, zastraszaniem lub przymusem zmuszają inną osobę do
popełnienia przestępstwa,
§ 4 Pomoc w ukrywaniu sprawcy przestępstwa:

Pomocy w ukrywaniu sprawcy przestępstwa winna jest osoba, która wiedząc o popełnionym
przez sprawcę czynie przestępczym, postawionych oskarżeniach, trwającym procesie lub
nałożonym wyroku, ukrywa lub pomaga sprawcy w ukrywaniu się, by ten uniknął
aresztowania, procesu lub wyroku.

II Przekupstwo

§ 200 Oferowanie wręczenia łapówki funkcjonariuszowi publicznemu

Każda osoba, która wręcza lub oferuje łapówkę dowolnemu funkcjonariuszowi publicznemu,
z zamiarem wpłynięcia na niego w związku z jakimkolwiek działaniem, decyzją,
głosowaniem, opinią lub innym postępowaniem funkcjonariusza, podlega karze.

§ 201 Przyjęcie łapówki przez funkcjonariusza publicznego

Każdy urzędnik państwowy, który prosi, przyjmuje lub zgadza się na otrzymanie
jakiejkolwiek łapówki, na podstawie jakiegokolwiek porozumienia, które wpływa na jego
działanie, podlega karze niezależnie, czy faktycznie przyjął łapówkę. Ponadto traci swoje
stanowisko i na zawsze zostaje zdyskwalifikowany z zajmowania jakiegokolwiek urzędu lub
posady związanej z organami państwowymi.

§ 202 Utrudnianie pracy funkcjonariuszowi publicznemu

A) Osoba, która za pomocą groźby lub przemocy utrudnia lub uniemożliwia

funkcjonariuszowi publicznemu wykonywanie obowiązków nałożonych przez prawo, a także
osoba, która używając oporu, siły lub przemocy uniemożliwia wykonywanie swojej funkcji,
podlega karze.

B) Robienie zdjęć lub nagrywanie interwencji w formie dźwiękowej lub wideo, o ile
funkcjonariusz znajduje się w miejscu publicznym, a osoba nagrywająca znajduje się w
miejscu dozwolonym, nie narusza punktu a).
 III Fałszerstwo i podszywanie się pod inną osobę

§ 300 Produkcja i sprzedaż dokumentów urzędowych

a) Każda osoba, która produkuje lub sprzedaje fałszywy dokument urzędowy z zamiarem
ukrycia prawdziwej tożsamości lub statusu cudzoziemca innej osoby, jest winna wykroczenia
i podlega karze.

b) Każdy fałszywy dokument urzędowy, który został wyprodukowany lub sprzedany z

naruszeniem niniejszego punktu, może stanowić podstawę do oskarżenia i ścigany jest jako
odrębne przestępstwo, a za każde naruszenie można nałożyć kolejne wyroki.

§ 301 Produkcja i sprzedaż fałszywych dokumentów tożsamości

Każda osoba, która produkuje, rozpowszechnia lub sprzedaje fałszywe dokumenty

tożsamości w celu ukrycia prawdziwej tożsamości lub statusu cudzoziemca innej osoby, jest
winna przestępstwa.

§ 302 Posługiwanie się fałszywymi dokumentami tożsamości

Każda osoba, która wykorzystuje fałszywe dokumenty tożsamości w celu ukrycia swojej
prawdziwej tożsamości lub statusu cudzoziemca, jest winna przestępstwa.

§ 303 Składanie fałszywych podpisów lub pieczęci

Każda osoba, która z zamiarem oszustwa, wiedząc, że nie jest do tego upoważniona,
podpisuje się imieniem innej osoby lub osoby fikcyjnej na którymkolwiek z dokumentów
urzędowych popełnia fałszerstwo.

§ 304 Fałszowanie prawa jazdy bądź dokumentu tożsamości

Każda osoba, która zmienia, powiela lub w jakikolwiek sposób fałszuje prawo jazdy lub
dokument tożsamości wydany przez agencję rządową z zamiarem użycia takiego prawa
jazdy lub dokumentu tożsamości podlega karze.
§ 305 Korzystanie z fałszywego prawa jazdy bądź dokumentu tożsamości

Każda osoba, która pokazuje, nosi przy sobie lub posiada prawo jazdy lub dokument
tożsamości z zamiarem jego użycia w celu ułatwienia popełnienia jakiegokolwiek
fałszerstwa, bądź uniknięcia identyfikacji,podlega karze.

§ 306 Modyfikacja dokumentacji medycznej

Każda osoba, która zmienia lub modyfikuje dokumentację medyczną jakiejkolwiek osoby, z
nieuczciwym zamiarem lub osoba, która z nieuczciwym zamiarem tworzy fałszywą
dokumentację medyczną, jest winna wykroczenia.

§ 307 Fałszerstwo

Każda osoba, która z zamiarem oszukania innej osoby, wytwarza lub podrabia pieczęć
państwa, pieczęć urzędnika publicznego upoważnionego przez prawo, pieczęć dowolnego
sądu lub pieczęć jakiejkolwiek korporacji lub inną pieczęć publiczną, upoważnioną lub
uznaną przez prawo tego państwa lub jakiegokolwiek innego państwa, rządu lub kraju, jest
winna fałszerstwa.

§ 308 Fałszywy nakaz zapłaty lub inny dokument sądowy

Każda osoba, która z zamiarem uzyskania od innej osoby jakiejkolwiek własności lub innego
mienia, dostarcza lub powoduje dostarczenie innej osobie dowolnego dokumentu
papierowego, który ma przypominać nakaz lub dokument sądowy, w celu spowodowania lub
doprowadzenia drugiej osoby do przekonania, że jest to nakaz lub inny dokument sądowy, a
w rzeczywistości taki papier, dokument lub pismo, nie jest nakazem ani dokumentem
sądowym, jest winna wykroczenia, a każda osobna wersja jakiegokolwiek papieru lub
dokumentu stanowi odrębne przestępstwo.

§ 309 Obowiązek zgłoszenia utraty lub kradzieży broni palnej

(a) Każda osoba ma obowiązek zgłosić utratę lub kradzież broni palnej,którą posiadała,
organom ścigania, w ciągu jednego dnia od daty, kiedy dana osoba dowiedziała się lub
powinna była dowiedzieć się, że broń palna została skradziona lub zagubiona.

b) Każda osoba, która zgłosiła zgubienie lub kradzież broni palnej zgodnie z podsekcją (a),
powiadamia organy ścigania, w ciągu jednego dnia, jeżeli dana osoba odzyska broń.
§ 310 Obowiązek podania dokładnego opisu broni, przy zgłaszaniu jej utraty lub
kradzieży

Każda osoba zgłaszająca zgubioną lub skradzioną broń palną zgłasza markę, model i numer
seryjny broni palnej, jeśli jest znana tej osobie, oraz wszelkie dodatkowe istotne informacje
wymagane przez lokalny organ ścigania przyjmujący zgłoszenie.

§ 311 Składanie fałszywego zawiadomienia o utracie lub kradzieży broni palnej

Nikt nie może zgłaszać organom ścigania, że broń palna została zgubiona lub skradziona,
wiedząc, że zgłoszenie jest fałszywe. Naruszenie tego punktu stanowi wykroczenie.

§ 312 Posługiwanie się fałszywymi danymi lub fałszywe reprezentowanie innej osoby.

(a) Każda osoba, która fałszywie reprezentuje lub identyfikuje się jako inna osoba lub osoba
fikcyjna wobec funkcjonariusza Policji po legalnym zatrzymaniu lub aresztowaniu tej osoby,
w celu uniknięcia postępowania sądowego, albo w celu uniknięcia właściwej identyfikacji
osoby przez funkcjonariusza prowadzącego dochodzenie, jest winny wykroczenia.

(b) Każda osoba, która fałszywie reprezentuje lub identyfikuje się jako inna osoba lub osoba
fikcyjna wobec funkcjonariusza Policji, po legalnym zatrzymaniu lub aresztowaniu, w celu
uniknięcia procesu sądowego, albo w celu uniknięcia właściwej identyfikacji osoby przez
funkcjonariusza aresztującego, jest winna wykroczenia, jeżeli:

(1) podaje nieprawdziwe informacje, podczas gdy funkcjonariusz Policji jest w trakcie
pełnienia swoich obowiązków,

(2) osoba przekazująca fałszywe informacje wie lub powinna była wiedzieć, że osoba
otrzymująca informacje jest funkcjonariuszem Policji.

§ 313 Wysyłanie fałszywych wiadomości telefonicznie lub telegraficznie

Każda osoba, która świadomie i umyślnie wysyła telegraficznie lub telefonicznie do

jakiejkolwiek osoby fałszywą lub sfałszowaną wiadomość, rzekomo pochodzącą z biura
telegraficznego lub telefonicznego lub od jakiejkolwiek innej osoby, lub która umyślnie
dostarcza lub powoduje dostarczenie takiej osobie wiadomość fałszywie podając się za
adresata, a także każda osoba, która dostarcza lub konspiruje w celu dostarczenia lub
powoduje dostarczenie do dowolnego agenta, operatora lub pracownika, wysłanej
telegraficznie lub telefonicznie lub dostarczenia wiadomości, o której wiadomo, że jest
fałszywa lub sfałszowana, z zamiarem oszukania innej osoby, popełnia wykroczenie.
 IV Krzywoprzysięstwo

§ 400 Składanie fałszywych zeznań:

A) Każda osoba, która świadomie składa fałszywe zeznania przed funkcjonariuszem Policji
lub sądem wiedząc, że podawane przez nią informacje są błędne, a także osoba
poświadczająca prawdziwość fałszywych zeznań, podlega karze.

B) Nie można nałożyć wyroku za składanie fałszywych zeznań, opierając się wyłącznie na
sprzeczności zeznań innej osoby z zeznaniami podejrzanego o to przestępstwo. Wyrok ten
nałożyć można jedynie w oparciu o bezpośrednie lub pośrednie dowody.

§ 401 Wywieranie wpływu na zeznania świadków:

Każda osoba, która popełni którykolwiek z poniższych czynów, jest winna przestępstwa
publicznego i podlega karze:

1) Świadomie i złośliwie uniemożliwia lub stara się uniemożliwić świadkowi albo ofierze
składanie zeznań w dowolnym procesie lub zniechęca go do tego.

2) Jeśli osoba pozwana za to przestępstwo jest członkiem rodziny, który interweniował, by

chronić świadka lub ofiarę, to czynu nie można uznać za złośliwy.

§ 402 Oferowanie łapówki lub grożenie świadkom w zamian za zmianę zeznań lub
powstrzymanie się od składania zeznań

(a) Każda osoba, która daje, oferuje, lub obiecuje dać, dowolnemu świadkowi lub osobie,
która zamierza przekazać istotne informacje dotyczące przestępstwa funkcjonariuszom
organów ścigania, jakiejkolwiek łapówkę, w zamian za porozumienie lub zgodę, że wpłynie
to na zeznania takiego świadka lub informacje przekazane przez taką osobę, jest winna
przestępstwa.

(b) Każda osoba, która próbuje siłą lub groźbą użycia siły lub za pomocą oszustwa, nakłonić
jakąkolwiek osobę do złożenia fałszywego zeznania lub odmówienia złożenia prawdziwego
zeznania lub do podania fałszywych informacji dotyczących przestępstwa lub do ukrywania
prawdziwych istotnych informacji dotyczących przestępstwa funkcjonariuszom organów
ścigania, podlega karze.

(c) Każda osoba, która świadomie nakłania inną osobę do złożenia fałszywego zeznania lub
odmowy prawdziwego zeznania nieuprzywilejowanego przez prawo lub do podania
fałszywych informacji lub dowodów dotyczących przestępstwa lub do ukrywania
prawdziwych istotnych informacji dotyczących przestępstwa funkcjonariuszowi organów
ścigania jest winna wykroczenia.

(f) Postanowienia poddziału (c) nie mają zastosowania wobec adwokata doradzającego
klientowi ani do osoby doradzającej członkowi jego rodziny.

§ 403 Oferowanie wynagrodzenia w zamian za rezygnację wzięcia udziału w procesie

przez świadka

(a) Każda osoba, która daje, oferuje lub obiecuje dać świadkowi lub osobie, która ma zostać
wezwana na świadka, łapówkę po jakimkolwiek porozumieniu, że dana osoba nie weźmie
udziału w procesie lub innym postępowaniu sądowym lub dana osoba usiłuje za pomocą
łapówki odwieść jakąkolwiek osobę od udziału w procesie lub innym postępowaniu
sądowym, jest winna przestępstwa.

(b) Każda osoba, która jest świadkiem lub ma zostać wezwana jako świadek, która
przyjmuje lub oferuje przyjęcie jakiejkolwiek łapówki, pod warunkiem, że wpłynie to na jej
zeznania lub że nie weźmie udziału w procesie lub postępowaniu, w którym wymagane jest
jej zeznanie, jest winna przestępstwa.

V Organy ścigania

§ 500 Bezpodstawne aresztowanie lub odebranie własności innej osoby

Każdy funkcjonariusz publiczny, który pod pozorem lub pretekstem jakiegokolwiek procesu,
śledztwa lub nakazu prawnego, dokonuje którejkolwiek z poniższych czynności, bez
rzeczywistego procesu, śledztwa lub nakazu zgodnego z prawem, popełnia wykroczenie:

(a) Aresztuje dowolną osobę lub zatrzymuje tę osobę wbrew jej woli,

(b) Zajmuje lub odbiera jakąkolwiek własność innej osoby.

§ 501 Nieludzkość wobec osób zatrzymanych i aresztowanych

Każdy funkcjonariusz, który jest winny umyślnej nieludzkości, agresji lub ucisku wobec
więźnia znajdującego się pod jego opieką lub nadzorem, podlega karze grzywny oraz
usunięciu ze stanowiska.
§ 502 Atakowanie obywateli przez funkcjonariusza pod wpływem władzy

Każdy funkcjonariusz publiczny, który pod wpływem władzy, bez uzasadnionej konieczności,
atakuje lub bije dowolną osobę, jest winny wykroczenia.

§ 503 Prawo do przeszukania osoby pod kątem posiadania nielegalnej broni

Funkcjonariusz Policji może przeszukać każdą osobę, która została aresztowana z

uzasadnionego powodu, pod kątem posiadania niebezpiecznej broni, ilekroć ma
uzasadnione powody, by sądzić, że dana osoba posiada niebezpieczną broń. Jeśli
funkcjonariusz znajdzie niebezpieczną broń, może ją skonfiskować i zachować do czasu
zakończenia przesłuchania, kiedy to może ją zwrócić lub aresztować jej posiadacza.
Aresztowanie może dotyczyć nielegalnego posiadania broni.

§ 504 Utrudnianie interwencji i stawianie oporu funkcjonariuszom publicznym

(a) (1) Każda osoba, która umyślnie opiera się, opóźnia lub utrudnia funkcjonariuszowi
publicznemu, funkcjonariuszowi Policji lub ratownikowi medycznemu, wykonywanie
obowiązków związanych z jego urzędem lub zatrudnieniem, podlega karze.

(2) Każda osoba, która świadomie i złośliwie przerywa lub w inny sposób zakłóca transmisję
komunikacji za pomocą częstotliwości radiowej podmiotów publicznych, podlega karze.

(b) Każda osoba, która podczas popełnienia przestępstwa opisanego w podsekcji (a),
zabierze jakąkolwiek broń inną niż broń palna, od funkcjonariusza Policji lub jego
bezpośredniej obecności podlega karze.

(c) Każda osoba, która podczas popełnienia przestępstwa opisanego w podsekcji (a),
zabiera broń palną od funkcjonariusza Policji lub w jego obecności, podlega karze.

(g) Fakt, że dana osoba robi zdjęcie lub nagrywa w formie audio lub wideo funkcjonariusza
Policji, podczas gdy funkcjonariusz znajduje się w miejscu publicznym lub osoba
fotografująca lub dokonująca nagrania znajduje się w miejscu, w którym ma prawo być, nie
stanowi naruszenia punktu (a), ani nie stanowi uzasadnionego powodu do zatrzymania
osoby ani uzasadnionej przyczyny aresztowania tej osoby.
§ 505 Obowiązki osoby dokonującej aresztowania

Osoba dokonująca aresztowania musi poinformować osobę, która ma zostać aresztowana,

o zamiarze aresztowania, o przyczynie aresztowania oraz o uprawnieniu do jej
aresztowania, chyba że osoba dokonująca aresztowania ma uzasadnione powody, by
sądzić, że osoba aresztowana jest faktycznie zaangażowana w popełnienie przestępstwa
lub próbę popełnienia przestępstwa, lub osoba, która ma zostać aresztowana, jest ścigana
natychmiast po popełnieniu przestępstwa lub po ucieczce.Osoba dokonująca aresztowania
musi, na wniosek osoby aresztowanej, poinformować ją o przestępstwie, za które została
aresztowana.

Każda osoba dokonująca aresztowania może zabrać osobie aresztowanej wszelką broń i
przedmioty mogące spowodować zranienie.

§ 506 Zwolnienie osoby aresztowanej

W każdym przypadku, w którym dana osoba jest aresztowana i zostaje zwolniona bez
zarzutów, aktu oskarżenia i kary, wszelkie akty aresztowania tej osoby muszą zawierać zapis
o zwolnieniu. Aresztowanie to nie będzie w takiej sytuacji uważane za aresztowanie, a
jedynie za zatrzymanie.

§ 507 Ucieczka osoby aresztowanej

(a) Zabrania się ucieczki lub próby ucieczki z aresztu przez osobę, która jest tymczasowo
aresztowana przez Funkcjonariusza Policji, lub sędziego.

§ 508 Użycie śmiertelnej siły i siły fizycznej przez funkcjonariusza Policji

(a) Ustawodawca stwierdza i deklaruje wszystkie następujące kwestie:

(1) Władza użycia siły fizycznej, powierzona funkcjonariuszom Policji na mocy niniejszej
sekcji, stanowi poważną odpowiedzialność, którą należy wykonywać rozsądnie i z
poszanowaniem praw człowieka i godności oraz świętości każdego życia ludzkiego.
Ustawodawca ponadto stwierdza i oświadcza, że każda osoba ma prawo być wolna od
nadmiernego użycia siły przez funkcjonariuszy działających zgodnie z prawem.

(2) Jak przedstawiono poniżej, intencją prawodawcy jest, aby funkcjonariusze Policji używali
śmiertelnej siły tylko wtedy, gdy jest to konieczne w obronie życia ludzkiego. Przy ustalaniu,
czy śmiertelna siła jest konieczna, funkcjonariusze oceniają każdą sytuację w świetle
szczególnych okoliczności każdej sprawy oraz wykorzystują inne dostępne zasoby i techniki,
jeżeli są wystarczająco bezpieczne i wykonalne w obiektywnej ocenie funkcjonariusza.

(3) Decyzja funkcjonariusza Policji o użyciu siły powinna być poddawana starannej i
gruntownej ocenie, w sposób odzwierciedlający wagę tego czynu i poważne konsekwencje
użycia siły przez funkcjonariuszy Policji w celu zapewnienia, że funkcjonariusze używają siły
życie zgodne z prawem.

(4) Decyzję funkcjonariusza Policji o użyciu siły ocenia się z perspektywy rozsądnego
funkcjonariusza w tej samej sytuacji, na podstawie całości okoliczności znanych lub
postrzeganych przez funkcjonariusza w tym czasie, a nie z perspektywy czasu, a całość
okoliczności uwzględnia sytuację, w której funkcjonariusze Policji mogli zostać zmuszeni do
szybkiej oceny konieczności użycia siły.

(5) Każdy funkcjonariusz Policji, który ma uzasadnione powody, by sądzić, że osoba, która
ma zostać aresztowana lub popełniła przestępstwo, może użyć obiektywnie uzasadnionej
siły, aby dokonać aresztowania, zapobiec ucieczce lub pokonać opór.

(b) Funkcjonariusz Policji jest uprawniony do użycia śmiertelnej siły wobec innej osoby tylko
wtedy, gdy funkcjonariusz Policji ma uzasadnione przekonanie, na podstawie całości
okoliczności, że taka siła jest konieczna z jednego z następujących powodów :

(A) Aby bronić się przed bezpośrednim zagrożeniem życia lub poważnych obrażeń ciała
funkcjonariusza Policji lub innej osoby.

(B) Zatrzymania uciekającej osoby za jakiekolwiek przestępstwo, które groziło śmiercią lub
poważnymi obrażeniami ciała, jeżeli funkcjonariusz Policji ma uzasadnione przekonanie, że
dana osoba spowoduje śmierć lub poważne obrażenia ciała u innej osoby, jeżeli nie zostanie
natychmiast zatrzymana. Tam, gdzie jest to wykonalne, funkcjonariusz Policji przed użyciem
siły podejmuje uzasadnione starania, aby zidentyfikować się jako Funkcjonariusz Policji i
ostrzec, że może użyć śmiertelnej siły, chyba że oficer ma obiektywnie uzasadnione
podstawy, by sądzić, że dana osoba jest świadoma możliwości użycia takiej siły.

(2) Funkcjonariusz Policji nie będzie używał śmiertelnej siły wobec osoby ze względu na
niebezpieczeństwo, jakie osoba ta stwarza dla siebie, jeżeli funkcjonariusz Policji
obiektywnie uzna, że osoba ta nie stwarza bezpośredniego zagrożenia śmiercią lub
poważnym urazem ciała dla funkcjonariusza Policji lub innej osoby.

(d) Funkcjonariusz Policji, który dokonuje aresztowania lub usiłuje dokonać aresztowania,
nie musi się wycofywać ani rezygnować ze swoich działań z powodu oporu lub grożenia
użyciem oporu aresztowanej osoby. Funkcjonariusza Policji nie uznaje się za agresora ani
nie traci on prawa do samoobrony poprzez użycie obiektywnie uzasadnionej siły w celu
dokonania aresztowania lub zapobieżenia ucieczce lub pokonaniu oporu. Do celów tego
punktu „wycofanie się” nie oznacza taktycznego repozycjonowania ani innych taktyk

§ 509 Niewykonywanie poleceń funkcjonariusza

a) Umyślne zaniedbanie lub odmowa wykonania zgodnego z prawem nakazu lub polecenia
funkcjonariusza Policji, jest niezgodne z prawem, jeżeli ten funkcjonariusz jest w mundurze i
wykonuje obowiązki zgodnie z którymkolwiek z postanowień niniejszego kodeksu. Nie
wykonywaniem poleceń funkcjonariusza jest również niepoddanie się przeszukaniu, które
ma uzasadnienie prawne w tym kodeksie.
§ 510 Fałszywe zgłoszenie o podłożeniu bomby bądź materiału wybuchowego

(a) Każda osoba, która zgłasza się do funkcjonariusza Policji, pracownika straży pożarnej,
prokuratora okręgowego, gazety, stacji radiowej, stacji telewizyjnej, pracownika
Departamentu Sprawiedliwości, pracownika służby medycznej, że bomba lub inny materiał
wybuchowy został lub zostanie umieszczony w jakimkolwiek miejscu publicznym lub
prywatnym, wiedząc, że zgłoszenie jest fałszywe, jest winna przestępstwa.

(b) Każda osoba, która zgłasza każdemu innemu pracownikowi służb, że bomba lub inny
materiał wybuchowy został lub zostanie umieszczony w jakimkolwiek miejscu publicznym lub
prywatnym, wiedząc, że zgłoszenie jest fałszywe, jest winna przestępstwa, jeżeli

(1) podana jest nieprawdziwa informacja, gdy pracownik służb jest zaangażowany w
wykonywanie swoich obowiązków służbowych

(2) osoba podająca fałszywe informacje wie lub powinna była wiedzieć, że osoba
otrzymująca informację jest pracownikiem służb.

(c) Każda osoba, która złośliwie informuje każdą inną osobę, że bomba lub inny materiał
wybuchowy została lub zostanie umieszczona w jakimkolwiek miejscu publicznym lub
prywatnym, wiedząc, że informacje są fałszywe, jest winna przestępstwa.

§ 511 Fałszywe wezwanie pomocy

(a) Każda osoba, która zgłasza lub powoduje zgłoszenie do dowolnego funkcjonariusza
publicznego, w tym funkcjonariusza Policji, strażaka, lekarza lub ratownika medycznego, że
istnieje „nagły wypadek”, wiedząc, że zgłoszenie jest fałszywe, jest winna wykroczenia.

(b) Każda osoba, która zgłasza lub powoduje zgłoszenie do dowolnego funkcjonariusza
publicznego, w tym funkcjonariusza Policji, strażaka, lekarza lub ratownika medycznego, że
istnieje „nagły wypadek”, wiedząc, że zgłoszenie jest fałszywe i wiedząc lub gdy ta osoba
powinna wiedzieć, że odpowiedź na zgłoszenie może spowodować śmierć lub poważne
obrażenia ciała, a jakakolwiek osoba w wyniku fałszywego zgłoszenia poniesie poważne
obrażenia ciała lub śmierć jest winna przestępstwa.

(c) Żadne z postanowień niniejszego ustępu nie wyklucza kary za zachowanie opisane w
podsekcji (a) lub (b) na podstawie jakiejkolwiek innej sekcji prawa przewidującej większą
karę za to zachowanie.
 VI Działania przeciwko życiu lub zdrowiu

§ 600 Napaść

Napaść to niezgodna z prawem próba odebrania wolności połączona z groźbą skrzywdzenia

drugiej osoby. Osoba, która się dopuści tego czynu podlega karze.

§ 601 Pobicie

Pobicie to umyślne i niezgodne z prawem użycie siły lub przemocy wobec osoby innej
osoby. Osoba, która się dopuści tego czynu podlega karze.

§ 602 Okaleczanie:

Każda osoba, która bezprawnie i złośliwie pozbawia człowieka części jego ciała, okalecza,
oszpeca lub odbiera jej pełną sprawność, a także tnie język, wyjmuje oko, nacina nos, ucho
lub wargę, jest winna okaleczenia i podlega karze.

§ 603 Poważne okaleczenie:

Osoba jest winna poważnego okaleczenia, gdy bezprawnie, w okolicznościach

przejawiających skrajną obojętność na fizyczne lub psychiczne samopoczucie innej osoby,
celowo powoduje trwałą niepełnosprawność innego człowieka lub pozbawia go kończyny,
narządu lub części jego ciała. Nie jest konieczne udowodnienie zamiaru zabicia.

§ 604 Torturowanie:

Każda osoba, która z zamiarem spowodowania okrutnego lub ekstremalnego bólu i

cierpienia w celu zemsty, wymuszenia, perswazji lub w jakimkolwiek celu sadystycznym,
wyrządza drugiej osobie poważne obrażenia ciała, jest winna tortur.

Przestępstwo związane z torturami nie wymaga żadnego dowodu na to, że ofiara cierpiała z
powodu bólu.

§ 605 Napaść z pobiciem

(a) Gdy napaść z pobiciem zostanie popełniona przeciwko funkcjonariuszowi Policji,

funkcjonariuszowi służby więziennej, strażakowi, ratownikowi medycznemu lub lekarzowi
podczas wykonywania swoich obowiązków służbowych, a osoba popełniająca przestępstwo
wie lub powinna wiedzieć, że ofiara jest funkcjonariuszem Policji, funkcjonariuszem służby
więziennej, strażakiem, ratownikiem medycznym lub lekarzem, zaangażowanym w
wykonywanie swoich obowiązków, taka napaść z pobiciem jest przestępstwem.

(b) Gdy napaść z pobiciem zostanie popełniona przeciwko każdemu innemu

funkcjonariuszowi publicznemu podczas wykonywania swoich obowiązków służbowych, a
osoba popełniająca przestępstwo wie lub powinna wiedzieć, że ofiara jest funkcjonariuszem
publicznym, zaangażowanym w wykonywanie swoich obowiązków, taka napaść z pobiciem
jest przestępstwem.

(c) Gdy napaść z pobiciem zostanie popełniona przeciwko jakiejkolwiek osobie, a osoba
dozna poważnych obrażeń ciała, taka napaść z pobiciem jest przestępstwem.

§ 606 Atak paralizatorem lub mniej śmiercionośną bronią

(a) W rozumieniu niniejszej sekcji „paralizator” oznacza każdy przedmiot, używany lub
przeznaczony do użycia jako broń ofensywna lub obronna, która może tymczasowo
unieruchomić osobę przez wytwarzanie ładunku elektrycznego.

(b) Każda osoba, która zaatakuje inną osobę paralizatorem lub mniej śmiercionośną bronią,
popełnia wykroczenie.

(c) Każda osoba, która dokonuje napadu na osobę pracownika służb państwowych lub
strażaka przy użyciu paralizatora lub mniej śmiercionośnej broni, która wie lub powinna
wiedzieć, że osoba ta jest pracownikiem służb lub strażakiem zaangażowanym w
wykonywanie swoich obowiązków lub gdy pracownik służb państwowych lub strażak jest
zaangażowany w pełnienie swoich obowiązków, popełnia wykroczenie

VII Występki

§ 700 Spiskowanie

(a) Jeżeli dwie lub więcej osób spiskuje:

(1) Nad popełnieniem jakiegokolwiek przestępstwa.

(2) Nad fałszywym i złośliwym oskarżeniem innej osoby o popełnienie przestępstwa lub
doprowadzeniem do postawienia zarzutów lub aresztowania innej osoby za jakiekolwiek
przestępstwo.
(3) Nad fałszywym i nieuzasadnionym wznowieniem lub podtrzymaniem śledztwa, procesu
lub postępowania.

(4) Nad oszukaniem jakiejkolwiek osoby za pomocą jakichkolwiek środków noszących

znamiona przestępstwa w celu uzyskania pieniędzy lub mienia na podstawie fałszywych
dowodów lub fałszywych obietnic z nieuczciwą intencją ich niewykonania.

(5) Nad popełnianiem czynów szkodliwych dla zdrowia publicznego, moralności publicznej
lub zaburzania bądź utrudnienia działania organów prawnych i administracyjnych.

(6) Nad popełnieniem przestępstwa przeciwko osobie gubernatora dowolnego stanu lub
terytorium, burmistrza, przedstawiciela dowolnego amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości
lub sędziego, sekretarza któregokolwiek z organów wykonawczych Stanów Zjednoczonych.

b) Działania takie uznawane są za wykroczenie.

§ 701 Porwanie

Każda osoba, która siłą lub w jakikolwiek inny sposób wzbudzając strach, porywa, pojmuje,
przetrzymuje lub aresztuje jakąkolwiek osobę i przenosi ją do innego miejsca, jest winna
porwania.

§ 702 Pozbawianie wolności obywatela

Nieuzasadnione pozbawienie wolności innego obywatela jest niezgodnym z prawem

naruszeniem wolności osobistej innej osoby.

§ 703 Zakrywanie twarzy w celu uniknięcia identyfikacji

Nielegalne jest noszenie jakichkolwiek masek, bandan lub jakichkolwiek przebrań

(kompletnych lub częściowych) w celu:

1) Uniknięcia rozpoznania, wykrycia lub identyfikacji w związku z popełnieniem

jakiegokolwiek przestępstwa lub wykroczenia.

2) Ukrywania się lub uniknięcia identyfikacji, gdy osoba została oskarżona, aresztowana lub
skazana za jakiekolwiek przestępstwo lub wykroczenie. Każda osoba naruszająca
którekolwiek z postanowień niniejszego punktu zostanie uznana za winną wykroczenia.

§ 704 Obnażanie się w miejscu publicznym

Każda osoba, która umyślnie:

1. Obnaża się lub ukazuje intymne części swojego ciała w jakimkolwiek miejscu publicznym
lub w każdym miejscu, w którym znajdują się inne osoby, aby je urazić lub zirytować; lub,

2. Pomaga lub doradza komukolwiek, aby wystawił się na pokaz lub wziął udział w
jakiejkolwiek wystawie artystycznej lub aby w jakikolwiek inny sposób wystawił się na widok
publiczny w celu urażenia jakiejś osoby, bądź naruszenia ich przyzwoitość, złośliwego
podniecenia lub wywołania lubieżnych myśli bądź czynów, jest winna wykroczenia.

§ 705 Nieumyślne wywołanie pożaru

Osoba jest winna nieumyślnego spowodowania pożaru, gdy lekkomyślnie podpala lub
powoduje spalenie jakiejkolwiek konstrukcji, gruntów leśnych lub mienia.

(a) Nieumyślne spowodowanie pożaru, który powoduje poważne obrażenia ciała, jest
przestępstwem.

(b) Nieumyślne spowodowanie pożaru, które powoduje spalenie zamieszkałej struktury lub
zamieszkałej nieruchomości, jest przestępstwem.

(c) Nieumyślne spowodowanie pożaru konstrukcji lub gruntów leśnych jest przestępstwem.

(d) Nieumyślne spowodowanie pożaru mienia jest wykroczeniem.

Do celów niniejszego ustępu nieumyślne spowodowanie pożaru mienia nie obejmuje

spalenia lub spowodowania spalenia jego własnej własności osobistej, chyba że doszło do
narażenia życia innej osoby, spalenia gruntów leśnych lub mienia.

§ 706 Usiłowanie popełnienia przestępstwa

Każda osoba, która usiłuje popełnić jakiekolwiek przestępstwo, ale nie udaje jej się go
popełnić lub mu przeszkodzono lub została zatrzymana, zostanie ukarana, jeżeli prawo nie
przewiduje innego karania takiego usiłowania, w następujący sposób:

(a) Jeżeli przestępstwo, które usiłowano dokonać podlega karze pozbawienia wolności,
osoba winna usiłowania podlega karze pozbawienia wolności odpowiednio, połowie kary
pozbawienia wolności nałożonej na podstawie wyroku skazującego za usiłowane
przestępstwo. Jednakże, jeśli usiłowanie przestępstwa jest zabójstwem umyślnym, celowym
i z premedytacją, osoba winna tego usiłowania podlega pełnej karze przewidzianej za to
przestępstwo z możliwością zwolnienia warunkowego.

(c) Jeżeli usiłowanie przestępstwa podlega karze grzywny, sprawca skazany za próbę jego
popełnienia, zostanie ukarany grzywną nieprzekraczającą połowy najwyższej grzywny, jaka
może zostać nałożona w przypadku skazania za usiłowane przestępstwo.
(d) Jeżeli przestępstwo jest podzielone na stopnie, usiłowanie popełnienia przestępstwa
może mieć dowolny z tych stopni, a kara za usiłowanie zostanie określona zgodnie z
niniejszym paragrafem.

(e) Niezależnie od punktu (a), jeśli usiłowanie zabójstwa zostało popełnione na

funkcjonariuszu Policji, strażaku lub funkcjonariuszu publicznym, a osoba, która popełnia
przestępstwo wie lub powinna wiedzieć, że ofiarą miał być funkcjonariusz Policji, strażak,
funkcjonariusz Publiczny, sprawca zamachu podlega karze pozbawienia wolności
dożywotnio z możliwością warunkowego zwolnienia.

Punkt ten ma zastosowanie, jeżeli zostanie udowodnione, że osoba popełniła bezpośredni,

ale nieskuteczny czyn w celu zabicia innej osoby, a osoba dopuszczająca się tego czynu
żywiła wyraźną wcześniejszą złośliwość, a mianowicie szczególny zamiar bezprawnego
zabicia innej osoby.

§ 707 Podszywanie się pod inną osobę w internecie

Niezależnie od innych przepisów prawa, każda osoba, która świadomie i bez zgody w
wiarygodny sposób podszywa się pod inną faktyczną osobę za pośrednictwem internetu lub
na stronie internetowej lub za pomocą innych środków elektronicznych w celu wyrządzenia
krzywdy, zastraszenia, grożenia lub oszukiwania innej osoby, jest winna przestępstwa.

§ 708 Podszywanie się pod Funkcjonariusza Publicznego

Każda osoba inna niż ta, która z mocy prawa ma uprawnienia funkcjonariusza publicznego,
który umyślnie nosi lub używa autoryzowanego munduru, insygniów, godła, plakietki,
odznaki, certyfikatu, karty lub pisma, mając na celu oszukańcze podszycie się za
Funkcjonariusza Publicznego lub ma na celu wzbudzenie fałszywego przekonania, że jest
ona Funkcjonariuszem Publicznym, jest winna wykroczenia.

§ 709 Pobicie funkcjonariusza publicznego

Gdy osoba dopuszcza się napaści lub pobicia wobec funkcjonariusza Policji, strażaka,
lekarza lub ratownika medycznego, podczas gdy osoba ta działa w związku z
wykonywaniem swoich obowiązków, funkcjonariusz Policji może bez nakazu aresztować
osobę, która dopuściła się napaści lub pobicia:

(a) Ilekroć Funkcjonariusz Policji ma uzasadnione powody, by sądzić, że osoba, która ma

zostać aresztowana, dopuściła się napaści lub pobicia, chociaż napaść lub pobicie nie
zostały popełnione w obecności funkcjonariusza Policji.

(b) Ilekroć Funkcjonariusz Policji ma uzasadnione powody, by sądzić, że osoba, która ma

zostać aresztowana, dopuściła się napaści lub ataku, niezależnie od tego, czy napaść lub
atak zostały potwierdzone, czy nie.
§ 710 Zakłócanie porządku publicznego

Każda z osób, która dopuści się poniższych przestępstw, zostanie skazana na karę:

(1) Każda osoba, która nielegalnie walczy w miejscu publicznym lub rzuca wyzwanie do
walki innej osobie w miejscu publicznym.

(2) Każda osoba, która złośliwie i umyślnie przeszkadza innej osobie głośnym i
nieuzasadnionym hałasem.

(3) Każda osoba, która używa obraźliwych słów w miejscu publicznym, które ze swojej
natury mogą wywołać agresywną reakcję.

VIII Zbrodnie

§ 800 Opowiadanie się za zabójstwem lub zranieniem funkcjonariusza publicznego

(a) Każda osoba, która opowiada się za umyślnym i niezgodnym z prawem zabiciem lub
zranieniem funkcjonariusza publicznego, ze szczególnym zamiarem spowodowania
umyślnego i niezgodnego z prawem zabicia lub zranienia funkcjonariusza publicznego, a
takie poparcie jest dokonywane w czasie, miejscu i w okolicznościach, w których czyn może
spowodować bezpośrednie i umyślne zabójstwo lub zranienie funkcjonariusza publicznego,
jest winna:

(1) wykroczenia, jeżeli takie poparcie nie powoduje bezprawnego i umyślnego zabicia lub
zranienia pracownika służb,

(2) przestępstwa, jeżeli takie poparcie powoduje bezprawne i umyślne zabicie lub zranienie
pracownika służb.

(b) Jak użyto w tym rozdziale, „opowiadanie się” oznacza bezpośrednie podżeganie innych
do spowodowania rychłego i bezprawnego zabicia lub zranienia pracownika służb.

§ 801 Ukrywanie śmierci bądź morderstwa

(a) Każda osoba, która wiedząc o śmierci jakiejkolwiek osoby, aktywnie uczestniczy w
ukrywaniu tej śmierci lub usiłuje ją ukryć, jest winna wykroczenia.
(b) Do celów niniejszej sekcji „aktywne uczestnictwo w ukrywaniu śmierci” oznacza jedno z
poniższych:

(1) Ukrycie ciała lub bezpośrednie utrudnianie władzom lub członkom rodziny odnalezienie
ciała.

(2) Bezpośrednie niszczenie lub ukrywanie dowodów śmierci, w tym, ale nie wyłącznie,
płynów ustrojowych lub tkanek.

§ 802 Przynależność do gangu ulicznego bądź grupy przestępczej

Każda osoba, która aktywnie uczestniczy w jakimkolwiek gangu ulicznym, posiadając

wiedzę, że jego członkowie biorą udział w działalności przestępczej lub się w nią angażują, i
która umyślnie promuje, wspiera lub pomaga w jakimkolwiek przestępstwie dokonywanym
przez członków tego gangu, podlega karze.

§ 803 Umyślne wywołanie pożaru

Osoba jest winna podpalenia, gdy umyślnie i złośliwie podpala lub powoduje spalenie lub
pomaga, doradza lub prowokuje spalanie jakiejkolwiek budowli, gruntów leśnych lub mienia.

(a) Podpalenie, które powoduje poważne obrażenia ciała, jest przestępstwem.

(b) Podpalenie, które powoduje spalenie zamieszkałej struktury lub zamieszkałej

nieruchomości, jest przestępstwem.

(c) Podpalenie konstrukcji lub gruntów leśnych jest przestępstwem.

(d) Podpalenie mienia jest przestępstwem.

Do celów niniejszego ustępu podpalenie mienia nie obejmuje spalenia lub spowodowania
spalenia jego własnej własności osobistej, chyba że istnieje zamiar oszukiwania lub
narażenia na szkodę innej osoby lub nieruchomości innej osoby, gruntów leśnych lub
mienia.
 IX Morderstwo

§ 900 Morderstwo

Morderstwo to bezprawne i umyślne zabicie człowieka lub płodu.

§ 901 Morderstwo za pomocą specjalnej broni lub uczestnictwo w morderstwie

(a) Wszelkie morderstwa popełniane za pomocą urządzenia wybuchowego lub materiału

wybuchowego, broni masowego rażenia, świadomego użycia amunicji przeznaczonej do
penetracji metalu lub zbroi, trucizny, tortur lub innego rodzaju umyślnego zabijania lub
popełnienia go w celu popełnienia lub próby popełnienia podpalenia, gwałtu, kradzieży
samochodu, rabunku, włamania, wywołania chaosu, porwania lub innego czynu
podlegającego karze, jest morderstwem pierwszego stopnia.

(b) Wszystkie inne rodzaje morderstw są drugiego stopnia.

(c) W rozumieniu tej sekcji stosuje się następujące definicje:

(d) Aby udowodnić, że zabójstwo było „umyślne i z premedytacją”, nie jest konieczne
udowadnianie oskarżonemu dojrzałej i znaczącej refleksji nad powagą jego czynu.

(e) Uczestnik przestępstwa lub próby popełnienia przestępstwa wymienionego w podsekcji

(a), w wyniku którego nastąpiła śmierć, ponosi odpowiedzialność za morderstwo tylko wtedy,
gdy udowodniono jedno z poniższych:

(1) Ta osoba była prawdziwym zabójcą.

(2) Osoba ta nie była faktycznym zabójcą, ale działała z zamiarem zabicia, pomocy,
wsparcia, porady, rozkazu, nakłaniania, nagabywania, proszenia lub pomocy faktycznemu
zabójcy w popełnieniu morderstwa w pierwszym stopniu.

(3) Osoba ta była głównym uczestnikiem przestępstwa leżącego u podstaw śmierci i działała
z lekkomyślną i obojętnością na ludzkie życie.

(f) Poddział (e) nie ma zastosowania do pozwanego, gdy ofiarą jest funkcjonariusz Policji,
który został zabity podczas wykonywania obowiązków funkcjonariusza Policji, w przypadku
gdy pozwany wiedział lub powinien był wiedzieć, że ofiara była funkcjonariuszem Policji
podczas wykonywania swoich obowiązków.
 X Groźby karalne

§ 1000 Groźby karalne

(a) Każda osoba, która umyślnie grozi popełnieniem przestępstwa, które doprowadzi do
śmierci lub poważnych obrażeń ciała innej osoby, ze szczególnym zamiarem, aby
oświadczenie złożone ustnie, na piśmie lub za pomocą elektronicznego urządzenia
komunikacyjnego było traktowane jako zagrożenie, nawet jeśli osoba nie ma zamiaru go
faktycznie wykonać, lecz w okolicznościach, w których zostało wykonane, jest tak
jednoznaczne i szczegółowe, a powaga celu i bezpośrednia perspektywa wykonania groźby
powoduje, że osoba zagrożona ma uzasadniony lęk przed własnym bezpieczeństwem lub
bezpieczeństwem swojej najbliższej rodziny, zostanie skazana na karę.

(b) Do celów niniejszego paragrafu „najbliższa rodzina” oznacza każdego małżonka,

partnera, rodzica, dziecko, każdą osobę spokrewnioną lub bliską w drugim stopniu, lub
każdą inną osobę, która regularnie mieszka w gospodarstwie domowym lub osoba, która w
ciągu ostatnich sześciu miesięcy regularnie mieszkała w gospodarstwie domowym.

§ 1001 Wpływanie na działania funkcjonariuszy publicznych i urzędników

Każda osoba, która celowo próbuje spowodować lub powoduje, że jakikolwiek urzędnik lub
pracownik jakiejkolwiek publicznej lub prywatnej instytucji zmieni swoje działanie lub
powstrzyma się od działania, wykorzystując groźby karalne, jest winna przestępstwa
publicznego

§ 1002 Groźba zagrożenia życiu wobec urzędnika, sędziego i funkcjonariusza lub ich
rodziny w związku z pełnionymi przez nich obowiązkami

Każda osoba, która świadomie i celowo zagraża życiu lub poważnie szkodzi ciału,
dowolnego urzędnika publicznego, sędziego, funkcjonariusza policji lub najbliższej ich
rodzinie, ze szczególnym zamiarem, aby: oświadczenie traktowane było jako zagrożenie, a
także widoczna była zdolność do wykonania tego zagrożenia w jakikolwiek sposób, jest
winna przestępstwa publicznego i podlega karze.
 XI Sąd

§ 1100 Lekceważenie sądu i jego zarządzeń

(a) Osoba winna któregokolwiek z następujących działań popełnionych przed sądem jest
winna wykroczenia:

(1) Nieuporządkowane, pogardliwe lub bezczelne zachowanie popełnione podczas

posiedzenia sądu, w bezpośredniej obecności sądu i bezpośrednio zmierzające do
przerwania postępowania lub pogorszenia szacunku lub autorytetu.

(2) Zachowanie określone w ust. 1, które zostało popełnione w obecności sędziego, podczas
gdy faktycznie był zaangażowany w rozprawę lub w obecności jakiegokolwiek ławnika
podczas faktycznego posiedzenia na rozprawie w wyniku dochodzenia lub innego
postępowania dozwolonego przez prawo.

(3) Naruszenie spokoju poprzez hałas lub inne zakłócenia bezpośrednio zmierzające do
przerwania postępowania sądowego.

(4) Umyślne nieposłuszeństwo warunkom zapisanym w jakimkolwiek postępowaniu lub

nakazie sądowym lub orzeczeniu sądowym, wydanym zgodnie z prawem przez sąd, w tym
nakazów w toku.

(5) Opór umyślnie stawiany przez dowolną osobę prawowitemu nakazowi lub procesowi
sądowemu.

(6) Niezgodna z prawem odmowa złożenia przysięgi przez świadka lub, w przypadku takiej
przysięgi, odmowa udzielenia odpowiedzi na istotne pytanie.

(7) Publikacja fałszywego lub rażąco niedokładnego sprawozdania z postępowania

sądowego.

§ 1101 Nieuzasadnione wydawanie nakazu przeszukania bądź aresztowania

Każda osoba, która złośliwie i bez uzasadnionej przyczyny wydaje nakaz przeszukania lub
nakaz aresztowania, który ma zostać wykonany, jest winna wykroczenia.
 XII Przestępstwa majątkowe

§ 1200 Wielka kradzież

Wielka kradzież to kradzież popełniona w jednym z następujących przypadków:

(a)Gdy odebrane zostają pieniądze, nieruchomość lub własność mające wartość

przekraczającą 100 000$, z wyjątkiem przypadków określonych w podsekcji

(b) Niezależnie od punktu (a), wielka kradzież ma miejsce, gdy odebrany majątek jest
którymkolwiek z poniższych:

(1) Samochód.

(2) Broń palna.

§ 1201 Kradzieże inne niż wymienione w paragrafie 487

Kradzieże w innych przypadkach niż wymienione w paragrafie 487, są drobnymi

kradzieżami.

§ 1202 Obrót skradzionym mieniem

Każda osoba, która kupuje lub otrzymuje skradzioną lub uzyskaną w jakikolwiek sposób
własność pochodzącą z kradzieży lub wymuszenia, wiedząc, że własność ta została
skradziona lub uzyskana poprzez wymuszenie lub osoba, która ukrywa, sprzedaje lub
pomaga w ukryciu lub sprzedaży, wiedząc, że majątek pochodzi z kradzieży lub
wymuszenia, a także każda osoba, która wydaje zlecenie na kradzież danego przedmiotu,
jest winna wykroczenia.

Zleceniodawca przy faktycznej kradzieży mienia może zostać skazany zgodnie z niniejszym
rozdziałem. Żadna osoba nie może jednak zostać skazana zarówno na podstawie tego
rozdziału, jak i za kradzież tego samego mienia.

§ 1203 Defraudacja

Defraudacja to oszukańcze przywłaszczenie mienia przez osobę, której zostało powierzone

okresowo.
§ 1204 Chęć zwrotu przywłaszczonego mienia

Fakt, że oskarżony zamierzał zwrócić przywłaszczone mienie, nie stanowi podstawy do

obrony ani złagodzenia kary, jeżeli mienie nie zostało zwrócone przed złożeniem
zawiadomienia przed organem ścigania lub wydaniem aktu oskarżenia.

§ 1205 Wymuszenie

Wymuszenie polega na uzyskaniu majątku lub innego mienia od innej osoby, za jej zgodą,
lub uzyskaniu urzędowego aktu od funkcjonariusza publicznego, spowodowanego użyciem
siły lub strachu lub pod pretekstem oficjalnego prawa.

§ 1206 Wywołanie strachu prowadzącego do wymuszenia

Strach, który może stanowić wymuszenie, może być wywołany zagrożeniem:

1. Wyrządzenia bezprawnie krzywdy osobie lub mieniu zagrożonej osoby lub osoby trzeciej.

2. Oskarżeniem osoby zagrożonej, jej krewnego lub członka jej rodziny o przestępstwo.

3. Ujawnienia lub przypisania mu, jej lub im wykroczenia bądź naruszenia.

4. Ujawnienia tajemnicy dotyczącej jego, jej lub ich.

5. Zgłoszenia jego, jej lub ich statusu imigracyjnego lub statusu podejrzanego imigracji.

§ 1207 Wyłudzanie pieniędzy za pomocą siły

Każda osoba, która wyłudza majątek lub inne mienie od innej osoby, za pomocą siły, w
okolicznościach innych niż rabunek lub kradzież, popełnia wykroczenie.

§ 1208 Wyłudzanie pieniędzy poprzez zastraszenie

Każda osoba, która próbuje, za pomocą jakiegokolwiek zastraszabua, wyłudzać majątek lub
inne wynagrodzenie od innej osoby, popełnia wykroczenie.

§ 1209 Włamanie

Każda osoba, która wchodzi do dowolnego domu, pokoju, mieszkania, kamienicy, sklepu,
magazynu, lub innego budynku, dowolnego samochodu prywatnego, z zamiarem
popełnienia kradzieży dużej lub drobnej lub jakiegokolwiek przestępstwa, jest winna
włamania.

§ 1210 Kradzież sklepowa

(a) Kradzież sklepowa jest definiowana jako wejście do lokalu handlowego z zamiarem
popełnienia kradzieży, podczas gdy ten zakład jest otwarty w normalnych godzinach pracy, a
kwota skradzionych przedmiotów lub tych, które miały być skradzione, nie przekracza 1000
$. Każde inne wejście do zakładu handlowego z zamiarem popełnienia kradzieży jest
włamaniem. Kradzieże w sklepach będą karane jako wykroczenia.

(b) Wszelkie akty kradzieży w sklepach określone w podsekcji (a) będą liczone jako
kradzieże w sklepach. Żadna osoba oskarżona o kradzież w sklepie nie może być również
oskarżona o włamanie lub kradzież tego samego mienia.

§ 1211 Rabunek

Kradzież to zabranie własności osobistej we własne posiadanie, należącej do innej osoby

lub w jej bezpośredniej obecności i wbrew jej woli, dokonane za pomocą siły lub strachu.

§ 1212 Kradzież pojazdu z napaścią

Kradzież pojazdu z napaścią to przestępstwo polegające na zabraniu pojazdu silnikowego

będącego w posiadaniu kogoś innego, od tej osoby lub w jej bezpośredniej obecności, albo
od osoby obecnej jako pasażer pojazdu silnikowego, wbrew jego woli i z zamiarem trwałego
lub tymczasowego pozbawienia właściciela pojazdu silnikowego jego posiadania,
dokonanego za pomocą siły lub strachu.

XIII Naruszanie własności prywatnej

§ 1300 Wyjątki dotyczące paragrafu 555

Paragraf 555 nie ma zastosowania do jakichkolwiek wejść na teren prywatnej nieruchomości

przez funkcjonariuszy publicznych, w trakcie pełnienia przez nich obowiązków służbowych,
ani nie ma zastosowania do zgodnego z prawem korzystania z dróg publicznych zgodnie z
ustaleniami Kodeksu Drogowego.
§ 1301 Wchodzenie na teren prywatnej nieruchomości

Wchodzenie na teren jakiejkolwiek prywatnej nieruchomości lub pozostawanie na niej jest

niezgodne z prawem bez pisemnej lub ustnej zgody właściciela, najemcy lub lokatora
będącego w posiadaniu lub kontroli prawnej danego terenu. Każda osoba, która wkracza na
teren nieruchomości lub pozostaje na niej bez takiej pisemnej lub ustnej zgody, jest winna
odrębnego przestępstwa za każdy dzień, podczas którego wchodzi lub pozostaje na terenie
takiej nieruchomości.

§ 1302 Umieszczanie reklam na nieruchomości bez zgody właściciela

Wykroczeniem jest umieszczenie lub utrzymanie przez jakąkolwiek osobę w odniesieniu do

jakiejkolwiek nieruchomości, co do której nie ma ona własności, ani prawa posiadania,
jakiegokolwiek znaku, obrazu, plakatu lub reklamy, bez zgody właściciela, dzierżawcy lub
osoby posiadającej prawo do własności, zanim taki znak, obraz, plakat lub reklama zostanie
umieszczona na nieruchomości.

§ 1303 Wandalizm

(a) Każda osoba, która złośliwie popełnia którekolwiek z poniższych działań w odniesieniu
do jakiejkolwiek nieruchomości lub własności innej osoby, jest winna wandalizmu:

(1) Spowodowanie zniszczenia poprzez graffiti lub innym pisemnym materiałem.

(2) Uszkadzanie.

(3) Niszczenie.

XIV Obrona przed atakiem i aresztowanie obywatelskie

§ 1400 Strony, mogące odeprzeć popełnienie przestępstwa

Zgodnie z prawem oprzeć się popełnieniu przestępstwa może:

1. Strona, która ma zostać zraniona;

2. Każda inna strona będąca świadkiem próby popełnienia przestępstwa.

§ 1401 Odpieranie ataku na osobę

Opór wystarczający do zapobieżenia przestępstwu może zostać podjęty przez stronę, która
ma zostać zraniona:

1. Aby zapobiec przestępstwu przeciwko jego osobie lub jego rodzinie.

2. Aby zapobiec nielegalnemu usiłowaniu przejęcia lub uszkodzenia mienia znajdującego się
w jego legalnym posiadaniu.

§ 1402 Siła oporu przed atakiem

Każda inna osoba, w ramach pomocy lub w obronie osoby, która ma zostać ranna, może
podjąć opór wystarczający, aby zapobiec przestępstwu.

§ 1403 Aresztowanie obywatelskie

Każda osoba może aresztować inną:

1. Za przestępstwo popełnione lub usiłowane w jego obecności.

2. Gdy osoba aresztowana popełniła przestępstwo, nawet nie w jego obecności.

3. Kiedy przestępstwo zostało faktycznie popełnione i ma uzasadnione powody, by sądzić,

że dana osoba je popełniła.

XV Broń palna i materiały wybuchowe

§ 1500 Posiadanie śmiercionośnej broni z zamiarem użycia

Każda osoba mająca przy sobie jakąkolwiek śmiercionośną broń, mająca zamiar
zaatakować inną osobę, jest winna wykroczenia.
§ 1501 Wytwarzanie materiałów wybuchowych bez zezwolenia

Każda osoba, która posiada jakąkolwiek substancję, materiał lub dowolną kombinację
substancji lub materiałów, z zamiarem wykonania dowolnego urządzenia wybuchowego lub
dowolnego materiału wybuchowego bez uprzedniego uzyskania ważnego zezwolenia na
stworzenie takiego urządzenia wybuchowego lub materiału wybuchowego, jest winna
przestępstwa.

§ 1502 Próba wywołania eksplozji materiałów wybuchowych

Każda osoba, która posiada, eksploduje, zapala lub usiłuje eksplodować lub zapalić dowolne
urządzenie wybuchowe lub dowolny materiał wybuchowy z zamiarem zranienia,
zastraszenia lub przerażenia jakiejkolwiek osoby, lub z zamiarem nieuzasadnionego
uszkodzenia lub zniszczenia jakiejkolwiek własności, jest winna przestępstwa.

§ 1503 Wywołanie eksplozji materiału wybuchowego powodujące śmierć lub

obrażenia ciała

(a) Każda osoba, która umyślnie i złośliwie wywołuje eksplozję lub podpala jakiekolwiek
urządzenie wybuchowe lub dowolny materiał wybuchowy, który powoduje śmierć
jakiejkolwiek osoby, jest winna przestępstwa.

(b) Każda osoba, która umyślnie i złośliwie wywołuje eksplozję lub podpala jakiekolwiek
urządzenie wybuchowe lub dowolny materiał wybuchowy powodujący obrażenia ciała
jakiejkolwiek osoby, jest winna przestępstwa.

(c) Każda osoba, która umyślnie i złośliwie wywołuje eksplozję lub podpala jakiekolwiek
urządzenie wybuchowe lub dowolny materiał wybuchowy, który powoduje poważne
obrażenia ciała, jest winna przestępstwa.

§ 1504 Noszenie ukrytego materiału wybuchowego

Każda osoba, która niesie na sobie ukryty materiał wybuchowy, inny niż stała amunicja,

§ 1505 Wyłączenie z odpowiedzialności za wykorzystanie broni palnej w miejscu

publicznym:

Z odpowiedzialności za wykorzystanie broni palnej w miejscu publicznym wyłączone są

następujące osoby:

1) Funkcjonariusz Policji,
2) Osoba wezwana przez Funkcjonariusza Policji do pomocy, gdy faktycznie jest
zaangażowana w pomoc funkcjonariuszowi.

§ 1506 Zakaz używanie broni podczas aresztowania obywatelskiego

Dokonywanie aresztowania obywatelskiego nie uprawnia osoby dokonującej takiego czynu

do wykorzystanie broni palnej.

§ 1507 Nielegalna sprzedaż broni palnej członkowi grupy przestępczej

(a) Każda osoba, korporacja lub firma, która świadomie dostarczy, sprzeda lub przekaże w
posiadanie lub pod kontrolę innej osoby broń palną, zostanie skazana na karę, jeżeli
spełnione są wszystkie poniższe warunki:

(1) Osoba, korporacja lub firma ma faktyczną wiedzę, że osoba ta użyje broń palną do
popełnienia przestępstwa, jednocześnie aktywnie uczestnicząc w jakimkolwiek
przestępczym gangu ulicznym, którego członkowie biorą udział w działalności przestępczej,

(2) Broń palna posłuży do popełnienia przestępstwa.

(b) Niniejszy rozdział ma zastosowanie tylko wtedy, gdy osoba nie jest oskarżona o pomoc w
dokonaniu przestępstwa popełnionego przez osobę, której dostarczono, sprzedano lub
przekazano broń palną zgodnie z niniejszą sekcją.

XVI Środki psychoaktywne

§ 1600 Definicje dotyczące substancji psychoaktywnych

(a) Substancje psychoaktywne w rozumieniu niniejszego kodeksu to zbiór substancji, które

oddziałują na centralny układ nerwowy, powodując zmiany nastroju, spostrzegania,
świadomości i zachowania. Na potrzeby tego kodeksu, substancje psychoaktywne dzieli się
na następujące grupy:

(1) Do legalnych środków psychoaktywnych zalicza się: Alkohol, Nikotynę i Kofeinę i

niektóre leki wydawane przez uprawnioną osobę.

(2) Do kontrolowanych środków psychoaktywnych zalicza się leki psychoaktywne,

wykorzystywane wyłącznie w celach leczniczych, które nabywane i podawane mogą być
wyłącznie przez uprawnione do tego instytucje.
(3) Do nielegalnych środków psychoaktywnych zalicza się środki odurzające i leki
psychoaktywne w zastosowaniu innym niż opisane w punkcie (2).

(b) Środki odurzające (potocznie nazywane narkotykami) w rozumieniu niniejszego kodeksu

to zbiór substancji, których posiadanie, wytwarzanie i obrót są ściśle kontrolowane przez
prawo.

(1) Do środków odurzających zaliczamy:

a) Alkohol
b) Opiaty
c) Kanabinole
d) Kokaina i inne substancje psychostymulujące
e) Substancje halucynogenne
f) Lotne rozpuszczalniki

§ 1601 Produkcja środków psychoaktywnych

(a) Każda osoba, która bez ważnego zezwolenia wydanego przez Departament
Sprawiedliwości, produkuje kontrolowane środki psychoaktywne, jest winna wykroczenia

(b) Każda osoba, która bez ważnego zezwolenia wydanego przez Departament
Sprawiedliwości, produkuje nielegalne środki psychoaktywne, jest winna przestępstwa.

§ 1602 Produkcja środków psychoaktywnych z zamiarem sprzedaży

(a) Każda osoba, która bez ważnego zezwolenia wydanego przez Departament
Sprawiedliwości, produkuje legalne środki psychoaktywne z zamiarem ich
rozpowszechniania, sprzedaży lub rozprowadzania, jest winna wykroczenia.

(b) Każda osoba, która bez ważnego zezwolenia wydanego przez Departament
Sprawiedliwości, produkuje kontrolowane środki psychoaktywne z zamiarem ich
rozpowszechniania, sprzedaży lub rozprowadzania, jest winna przestępstwa.

(c) Każda osoba, która bez ważnego zezwolenia wydanego przez Departament
Sprawiedliwości, produkuje nielegalne substancje psychoaktywne z zamiarem ich
rozpowszechniania, sprzedaży lub rozprowadzania, jest winna przestępstwa.

§ 1603 Sprzedaż środków psychoaktywnych

(a) Każda osoba, która bez ważnego zezwolenia wydanego przez Departament
Sprawiedliwości, sprzedaje, rozpowszechnia lub rozprowadza legalne środki
psychoaktywne, jest winna wykroczenia.
(b) Każda osoba, która bez ważnego zezwolenia wydanego przez Departament
Sprawiedliwości, sprzedaje, rozpowszechnia lub rozprowadza kontrolowane środki
psychoaktywne, jest winna przestępstwa.

(c) Każda osoba, która bez ważnego zezwolenia wydanego przez Departament
Sprawiedliwości, sprzedaje, rozpowszechnia lub rozprowadza nielegalne substancje
psychoaktywne, jest winna przestępstwa.

§ 1604 Posiadanie środków psychoaktywnych

(a) Każda osoba, która nie jest pracownikiem instytucji, wobec której przez Departament
Sprawiedliwości wydane zostało zezwolenie, posiada kontrolowane środki psychoaktywne,
jest winna wykroczenia.

(b) Każda osoba, która przy sobie, w mieszkaniu, w pojeździe lub w jakiejkolwiek
nieruchomości należącej do tej osoby, posiada nielegalne substancje psychoaktywne, jest
winna przestępstwa.

(c) Niezależnie od punktu (b), nie popełnia przestępstwa ten, kto posiada przy sobie mniej
niż 3 gram produktu zawierającego kanabinole.