Professional Documents
Culture Documents
General 1
General 1
W historii wojska polskiego z saperami po raz pierwszy spotykamy się za Stefana Batorego (1576). Liczne oblężenia twierdz w tym
okresie zmuszają do tworzenia obok piechoty regularnej, również oddziałów saperów.
Jednakże druga wojna światowa bardzo sprecyzowała i udoskonaliła taktykę działania wojsk inżynieryjno-saperskich. W czasie tej
wojny opracowano i sprawdzono technikę budowy zapór minowych i taktykę stosowania min, jako broni głównie przeciwpancernej.
Jednocześnie został wypracowany sposób pokonywania zapór minowych, szczególnie torowania przejść, zarówno dla czołgów, jak i
piechoty. Zabezpieczenie forsowania Odry i Nysy Łużyckiej było jednym z najważniejszych i najtrudniejszych zadań realizowanych
przez wojska inżynieryjno-saperskie w końcowej fazie II wojny światowej.
Po zakończeniu wojny do najpilniejszych, a zarazem najtrudniejszych zadań należało rozminowanie miast i osiedli. Oficjalne
rozminowanie terenu kraju zostało zakończone w 1956 r., natomiast od 1957 r. na terenie kraju działa wiele patroli oczyszczania,
które rocznie likwidują tysiące różnego rodzaju min, pocisków i amunicji.
Osiągi
Prędkość 60 km/h
Zasięg 650 km
Osiągi
Prędkość 62 km/h[2]
Zasięg 550 km[2]
Osiągi
60 km/h
Prędkość
w wodzie: 7 km/h
Zasięg 500 km
Dane techniczne
Silnik silnik wysokoprężny
Długość do 100 metrów
Osiągi
Prędkość 65 km/h
Zasięg 500