The unnamed narrator of the story opens with a lengthy commentary on the nature and practice of

analytical reasoning, then describes the circumstances under which he first met Dupin during an
extended visit to Paris. The two share rooms in a dilapidated old mansion and allow no visitors,
having cut off all contact with past acquaintances and venturing outside only at night. One evening,
Dupin demonstrates his analytical prowess by deducing the narrator's thoughts about a particular
stage actor, based on clues gathered from the narrator's previous words and actions.

Soon afterward, Dupin and the narrator read with great interest the newspaper accounts of a baffling
double murder. Madame L'Espanaye and her daughter Camille have been found dead at their home
in the Rue Morgue, a fictional street in Paris. The mother was found in a yard behind the house, with
multiple broken bones and her throat so deeply cut that her head fell off when the body was moved.
Camille was found strangled to death and stuffed upside down into a chimney, wedged so tightly that
it took the strength of several men to pull her loose. The murders occurred in a fourth-floor room
that was locked from the inside; on the floor were found a bloody straight razor, several bloody tufts
of gray hair, and two bags of gold coins. Several witnesses reported hearing two voices at the time of
the murder, one male and French, but disagreed on the language spoken by the other. The speech
was unclear, and all witnesses claimed not to know the language they believed the second voice to
be speaking.

A bank clerk named Adolphe Le Bon, who had delivered the gold coins to the ladies the day before, is
arrested even though there is no other evidence linking him to the crime. Remembering a service
that Le Bon once performed for him, Dupin becomes intrigued and offers his assistance to "G–", the
prefect of police.

Because none of the witnesses can agree on the language spoken by the second voice, Dupin
concludes they were not hearing a human voice at all. He and the narrator examine the house
thoroughly; the following day, Dupin dismisses the idea of both Le Bon's guilt and a robbery motive,
citing the fact that the gold was not taken from the room. He also points out that the murderer
would have had to have superhuman strength to force Camille's body up the chimney. He formulates
a method by which the murderer could have entered the room and killed both women, involving an
agile climb up a lightning rod and a leap to a set of open window shutters. Showing an unusual tuft of
hair he recovered from the scene, and demonstrating the impossibility of Camille being strangled by
a human hand, Dupin concludes that an "Ourang-Outang" (orangutan) killed the women. He has
placed an advertisement in the local newspaper asking if anyone has lost such an animal, and a sailor
soon arrives looking for it.

Illustration by Daniel Vierge of "The Murders in the Rue Morgue", 1870

The sailor offers to pay a reward, but Dupin is interested only in learning the circumstances behind
the two murders. The sailor explains that he captured the orangutan while in Borneo and brought it
back to Paris, intending to sell it, but had trouble keeping it under control. When he saw the
orangutan attempting to shave its face with his straight razor, imitating his morning grooming, it fled
into the streets and reached the Rue Morgue, where it climbed up and into the house. The orangutan
seized the mother by the hair and was waving the razor, imitating a barber; when she screamed in
fear, it flew into a rage, ripped her hair out, slashed her throat, and strangled Camille. The sailor
climbed up the lightning rod in an attempt to catch the animal, and the two voices heard by
witnesses belonged to it and to him. Fearing punishment by its master, the orangutan threw the
mother's body out the window and stuffed Camille into the chimney before fleeing.
Hikayenin isimsiz anlatıcısı, analitik akıl yürütmenin doğası ve pratiği üzerine uzun bir yorumla
açılıyor, ardından Dupin ile uzun bir Paris ziyareti sırasında ilk tanıştığı koşulları anlatıyor. İkisi harap
eski bir konakta odaları paylaşıyor ve ziyaretçilere izin vermiyor, geçmiş tanıdıklarla tüm teması
kesiyor ve sadece geceleri dışarı çıkmaya cesaret ediyorlardı. Bir akşam Dupin, anlatıcının önceki
sözlerinden ve eylemlerinden toplanan ipuçlarına dayanarak, anlatıcının belirli bir tiyatro oyuncusu
hakkındaki düşüncelerini çıkararak analitik cesaretini gösterir.

Kısa bir süre sonra Dupin ve anlatıcı, şaşırtıcı bir çifte cinayetin gazete hesaplarını büyük bir ilgiyle
okudular. Madam L'ESPANAYE ve kızı Camille, Paris'teki kurgusal bir cadde olan Rue Morgu'ndaki
evlerinde ölü bulundu. Anne, evin arkasındaki bir bahçede, birden fazla kemiği kırılmış ve boğazı o
kadar derin kesilmiş olarak bulundu ki, ceset hareket ettirildiğinde başı düştü. Camille boğularak
öldürülmüş ve baş aşağı bir bacaya tıkılmış olarak bulundu, o kadar sıkı sıkıştı ki onu serbest bırakmak
birkaç adamın gücünü aldı. Cinayetler, içeriden kilitlenen dördüncü kattaki bir odada meydana geldi;
Yerde kanlı bir ustura, birkaç kanlı gri saç tutamı ve iki torba altın sikke bulundu. Birkaç tanık, cinayet
sırasında biri erkek ve Fransızca olmak üzere iki ses duyduğunu bildirdi, ancak diğerinin konuştuğu
dilde aynı fikirde değildi. Konuşma belirsizdi ve tüm tanıklar ikinci sesin konuştuğuna inandıkları dili
bilmediklerini iddia ettiler.

Altın paraları bir gün önce bayanlara teslim eden Adolphe Le Bon adında bir banka memuru, kendisini
suçla ilişkilendiren başka bir kanıt olmamasına rağmen tutuklanır. Le Bon'un bir zamanlar kendisi için
yaptığı bir hizmeti hatırlayan Dupin, ilgisini çeker ve yardımını polis valisi "G–" ye sunar.

Tanıkların hiçbiri ikinci sesin konuştuğu dil konusunda anlaşamadığı için Dupin, hiç bir insan sesi
duymadıkları sonucuna varıyor. O ve anlatıcı evi iyice inceler; Ertesi gün Dupin, altının odadan
alınmadığı gerçeğini gerekçe göstererek hem Le Bon'un suçluluğu hem de bir soygun nedeni fikrini
reddeder. Ayrıca, katilin Camille'in cesedini bacaya zorlamak için insanüstü bir güce sahip olması
gerektiğine de dikkat çekiyor. Katilin odaya girip her iki kadını da öldürebileceği, paratonere çevik bir
tırmanış ve bir dizi açık pencere panjuruna sıçramayı içeren bir yöntem formüle eder. Olay yerinden
kurtardığı alışılmadık bir saç tutamını gösteren ve Camille'in bir insan eli tarafından boğulmasının
imkansızlığını gösteren Dupin, bir "Ourang-Outang" ın (orangutan) kadınları öldürdüğü sonucuna
varır. Yerel gazeteye böyle bir hayvanı kimsenin kaybedip kaybetmediğini soran bir ilan verdi ve kısa
süre sonra onu arayan bir denizci geldi.

Daniel Vierge'nin "Morg Sokağındaki Cinayetler" adlı İllüstrasyonu, 1870

Denizci bir ödül ödemeyi teklif eder, ancak Dupin yalnızca iki cinayetin ardındaki koşulları öğrenmekle
ilgilenir. Denizci, orangutanı Borneo'dayken yakaladığını ve satmak niyetiyle Paris'e geri getirdiğini,
ancak kontrol altında tutmakta zorlandığını açıklıyor. Orangutanın yüzünü tıraş bıçağıyla tıraş etmeye
çalıştığını, sabah tımarını taklit ettiğini görünce sokaklara kaçtı ve yukarı çıkıp evin içine girdiği Rue
Morguna ulaştı. Orangutan anneyi saçlarından yakaladı ve usturayı sallayarak bir berberi taklit
ediyordu; korkudan çığlık attığında öfkeye kapıldı, saçlarını söktü, boğazını kesti ve Camille'i boğdu.
Denizci, hayvanı yakalamak için paratonere tırmandı ve tanıkların duyduğu iki ses ona ve ona aitti.
Efendisinin cezalandırılmasından korkan orangutan, annenin cesedini pencereden dışarı attı ve
kaçmadan önce Camille'i bacaya tıktı.