Ψαλμός ρκγ’ (123ος)

᾿ῼδὴ τῶν ἀναβαθμῶν.

ΕΙ ΜΗ ὅτι Κύριος ἦν ἐν ἡμῖν, εἰπάτω δὴ ᾿Ισραήλ· 2

εἰ μὴ ὅτι Κύριος ἦν ἐν ἡμῖν ἐν τῷ ἐπαναστῆναι
ἀνθρώπους ἐφ᾿ ἡμᾶς, 3 ἄρα ζῶντας ἂν κατέπιον
ἡμᾶς ἐν τῷ ὀργισθῆναι τὸν θυμὸν αὐτῶν ἐφ᾿ ἡμᾶς·
4 ἄρα τὸ ὕδωρ ἂν κατεπόντισεν ἡμᾶς, χείμαρρον
διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν· 5 ἄρα διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν
τὸ ὕδωρ τὸ ἀνυπόστατον. 6 εὐλογητὸς Κύριος, ὃς
οὐκ ἔδωκεν ἡμᾶς εἰς θήραν τοῖς ὀδοῦσιν αὐτῶν. 7 ἡ
ψυχὴ ἡμῶν ὡς στρουθίον ἐρρύσθη ἐκ τῆς παγίδος
τῶν θηρευόντων· ἡ παγὶς συνετρίβη, καὶ ἡμεῖς
ἐρρύσθημεν. 8 ἡ βοήθεια ἡμῶν ἐν ὀνόματι Κυρίου
τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση

Ἐὰν ὁ Κύριος δὲν ἦτο μαζῆ μας, βοηθὸς καὶ

ὑπερασπιστής μας, ἂς τὸ ὁμολογήσῃ λοιπὸν ὅλος ὁ
ἰσραηλιτικὸς λαός, 2 ἐὰν ὁ Κύριος δὲν εὑρίσκετο
μαζῆ μας, ὅταν οἱ ἐχθροί μας πάνοπλοι καὶ
ἰσχυροὶ ἐξηγέρθησαν ἐναντίον μας, 3 ἀσφαλῶς καὶ
βεβαίως ζωντανοὺς θὰ μὰς κατέπιναν, ὅταν ἡ
ὀργή των εἶχεν ἀνάψει ἐναντίον μας. 4 Τὸ
ὁρμητικὸν ρεῦμα τοῦ μίσους καὶ τῆς κακίας των θὰ
μᾶς κατεπόντιζε καὶ θὰ μᾶς κατέπνιγε. Ποταμὸν
ὁρμητικὸν ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ σχηματίζονται τὸν
χειμῶνα, θὰ διήρχετο ἡ ψυχή μας. 5 Ἀσφαλῶς θὰ
διήρχετο ἡ ψυχή μας βαθύτατον ὕδωρ, ὅπου
πυθμὴν δὲν ὑπάρχει, καὶ θὰ κατεποντίζετο. 6 Ἂς
εἶναι ὅμως εὐλογημένον καὶ δοξασμένον τὸ ὄνομα
τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος δὲν μᾶς ἀφῆκε νὰ γίνωμεν
θήραμα καὶ τροφὴ εἰς τοὺς ὀδόντας τῶν ἀγρίων
αὐτῶν θηρίων, τῶν ἐχθρῶν μας. 7 Ἡ ζωή μας
ἐγλύτωσεν ἀπὸ τὰ χέρια των, ὅπως τὸ στρουθίον
διαφεύγει τὴν παγίδα τῶν κυνηγῶν. Ἡ παγὶς τῶν
ἐχθρῶν μας συνετρίβη καὶ ἡμεῖς διεσώθημεν. 8 Ἡ
βοήθεια καὶ ἡ σωτηρία μας ὀφείλεται εἰς τὸν
παντοδύναμον Κύριόν μας, ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησε
τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
Ἑρμηνεία Ὁσίου Ἀρσενίου Καππαδόκου

Ὁ Ψαλμὸς ρκγ’ διαβάζεται γιὰ νὰ φυλάξει ὁ Θεὸς

τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὰ φίδια, νὰ μὴν τοὺς
δαγκώσουν.