NASKAH DRAMA TRADISIONAL

UJIAN PRAKTEK TAHUN AJARAN 2022/2023

KELOMPOK 1
KELAS IX-J
Ahead of our graduation at Kediri 5 Public Junior High School is the basis for the creation of this
performance process. The script "The Origins of Banyuwangi" is not just a text, there are values
that we need to know and absorb together, there are beliefs that we need to instill in our souls,
there is a feeling of disappointment, hurt, regret that concocts our breasts that we need to
conquer with love. Whatever happens, love is still love. Whenever and wherever, love grows
and subsides.

This is our drama show entitled "The Origins of Banyuwangi". This show was purely born from
the hands of 9J students, of course with the assistance of our beloved Javanese teacher, Ms.
Dwi Setyanis, S.Pd. and our dear homeroom teacher Mrs. Falestina Ganestri S.Pd.

This drama is played by:

• Danilo Junio Saputra as King Menak Prakoso

• Nia Kartika as Ni Adjeng

• Giovanni Putra Dawangart as Patih Banterang

• Wani Prasojo and Firman Dwi Ardiansyah as Blambangan Guards

• Orda Anggraini Wulandari and Nazila Ramadhani as Blambangan Dayang

• Abyansyah as King Angling

• Farida Azminnisa as Crown Princess Surati

• Raditya as Klungkung Guard

• Rizkia Syifa as Dayang

Of course, this drama cannot be separated from the cooperation of our group behind this stage.

Music composer by:

• Yulia Ananing Hapsari, and

• Nahda Riel Safa Briane

Sound Designer by:

• Rakadita, and

• Agni Pratista Maheswari S

Fashion and Makeup Artist by:

• Brinanda Yeyar Ages Maretha

Our director:

• Andini Wijaya

As well as me as the Narrator as the bearer of the storyline of this drama:

• Alfina Sandy Aulya

Let's watch the 9J Drama Performance with the play "The Origins of Banyuwangi". Enjoy
watching.

Ing jaman semanten ing kawasan ujung wetan Propinsi Jawi Wetan, wonten setunggaling krajan
ageng naminipun Krajan Blambangan ingkang dipunkengken dening setunggaling tiyang raja
ingkang adil, bijaksana, lan penyayang, inggih punika Prabu Menak Prakoso. Piyambakipun
gesang bingah sareng semah tercintanipun , Ni Adjeng. Krajan Blambangan inggih punika krajan
termegah ingkang ndamelipun nggadhahi kathah mengsah ingkang siap mengsahi kagem
ngrebat kekuwaosan. Salah setunggal mengsah puniku inggih punika krajan ing laladan ujung
alas, Krajan Klungkung ingkang dipun pangangeng dening Raja Angling ingkang sora sanget lan
egois. Raja Angling naming gadhah sikap manis menawi ajeng-ajengan kalih kaliyan putri
tercintanipun , Surati.

Setunggaling dinten kala Prabu Menak sibuk ngurus krajanipun, semahipun, Ni Adjeng kesah
ngajak salah setunggal dayangipun kesah dhateng wana kangge madosi buah ingkang dereng
nate dicobanipun. Nanging mboten disangka, Krajan Klungkung saweg memata matai keluwargi
Blambangan kagem madosi kesempatan ingkang pas kangge nyerang Krajan Blambangan. lan
sampun mesthi Raja Angling sumerep menawi semah prabu menak saweg ing wana , pramila
piyambakipun lan salah setunggal prajuritipun kesah membuntutinipun kaliyan beralasan
piyambakipun sedaya ing ngriki amargi saweg bebujeng sangsam.

Ni Adjeng : "Waw. woh apa iki?"

 "Wernane kantun apik. Apa bisa tak pangan?"

Dayang : "atos-atos, Yang mulia! Yang mulia mboten pareng maem niku, puniku anggur li--"
(angling mlebet. Ni adjeng lan Dayang kaget)

Raja Angling : “Menyang ndi siji kidang wau?”

“Bakal tak goleki terus tekan oleh,”

"Oh, Ratu? mengaja Ratu ana ing ngriki? Sampeyan bener ratu saka karajan sawatara ngriki
dudu?"

Nii Adjeng : "Oh, tenane kaget kulo,"

"bener. Kulo Ni Adjeng, Prameswuri Karajan Blambangan"

"Tuan sinten? apa tuan kenal kaleh kulo?"

Dayang : "Ratu, mungkin piyambakipun tiyang jahat."

"Sak saenipun kita enggal kesah, Ratu"

Raja Angling : "Tenane jelitane parasmu. Langkung patut bilih kaliyan gelar permaisuriku"

Ni Adjeng : "Apa surasa tuan?,"

"Sapa sabenere tuan iki?"

Raja Angling : "ngenalake, aku Angling. Panguwasa karajan Klungkung."

"melua karo aku, wahai bidadariku. Tak dadekake permata terindah ing kerajaanku." (nggoda)
Ni Adjeng : "mboten!! menopo maksude tuan!"

"kulo inggih meniko permaisuri saking Prabu nipun kulo."

" mboten wonten ingkang saged ndadosaken kula sebagai permaisuri kejawi prabunipun kula"

Dayang : "sasaenipun kita enggal kesah, ratu" (cemas)

Raja Angling : "oh, ayolah! Aku ora saweg nggoda sampeyan."

"Aku teko namung kangge sampeyan" (Angling narik tangan Ni Adjeng)

Ni adjeng : "mboten, tuan!" "tulung nebihi saking kula. lepas!!" (ni ageng rumaos kesakitan lan
ajrih)

Raja Angling : "sebab apa sampeyan tambeng banget" (geram)

"Tak obati tembengmu saiki!" (angling nebas sirah ni ageng karo pedange. gumuyu seneng)

Dayang : "kang mulya!!," (kaget banjur nangis)

"tenane apa kang ku deleng iki. tenane kejam!!,"

"prabuuu, prabu kudu ngerti bab iki!" (mlayu kabur)

Pengawal : "tuan! dayang iku kabur"

Raja Angling : "jorke dheweke nglaporake marang tuane" (ngguyu)

Dayang puniku mlajeng saenggalipun mungkin tumuju krajanipun lan majeng sang Prabu
dipunkancani eluh ingkang ngucur deres saking pipinipun.

Dayang : "Prabu..., prabu!!.. "

Prabu Menak :"ana apa karo sampean iki?"

Dayang : "nyuwun pangapuranipun Prabu., ratu... ratuu.. " (ketakutan

prabu menak : "ni adjeng geneya ? Hee??"

" dheweke ing endi? "

dayang :"nyuwun pangapuranipun Prabu. Ratu ing serang wekdal ing wana"

Prabu Menak :"sapa kang menyerange?,"

" omongake ning aku sapa! "

dayang : " kula mboten semerep persisipun prabu, kula kaleh Ratu nembe nyumerepi dinten
puniki. Nanging piyambakipun nepangaken piyambakipun dados Raja Angling saking krajan
Klngkung, Prabu ” (panik cemas dan ketakutan)

Prabu Menak : " wani wanine dheweke bertindak!"

"pengawal mrene! siyap kan awakmu awake dhewe arep nyerang karajan klungkung " (sangat
marah dan penuh dendam)
Prabu Menak srengen kala mireng semahipun ni adjeng dibunuh dening raja angling. lajeng
piyambakipun mengawal pasukanipun kangge wangsul nglawan krajan klungkung kangge
wangsuli dendam. pengawal lan raja menak sampun siap kangge nyerang krajan klungkung
kalih umpakan kapal piyambakipun sedaya. nanging dumugi wekdal puniki krajan Blambangan
dereng sumerep menawi mata-mata saking krajan Klungkung taksih aktif. Kabar saking mata-
mata kasebat bilih krajan Blambangan badhe tumuju krajan Klungkung sampun kesebar kalih
enggal ing krajan Klungkung.

Raja Angling: Kena apa dheweke kabeh mrene, ora arep ku jorke dheweke kabeh ngleboni
wilayahku.

Prabu Menak lan pasukanipun sampun wiwit mlebet tlatah krajan Klungkung. Raja angling
nggih mboten mendel kados menika mawon, enggal piyambakipun nyiapaken sedaya
pasukanipun kagem ngajengi rombongan saking krajan Blambangan lan sak menika kaping kalih
pihak krajan kepanggih

Prabu Menak : "Wani wanine sira mejahi permaisuriku. Sira bakal keparing piwalesku Angling!

Raja Angling : "Maju, aku ora ajrih marang sira!"

Kaping kalih raja menika nggih sareng nyoraki kengkenan kalih dhateng piyambak-piyambak
pasukanipun kagem majeng nyerang

Prabu Menak lan pasukanipun sampun wiwit mlebet tlatah krajan Klungkung. Raja angling
nggih mboten mendel kados menika mawon, enggal piyambakipun nyiapaken sedaya
pasukanipun kagem ngajengi rombongan saking krajan Blambangan lan sak menika kaping kalih
pihak krajan kepanggih

Prabu Menak : "Wani wanine sira mejahi permaisuriku. Sira bakal keparing piwalesku Angling!

Raja Angling : "Maju, aku ora ajrih marang sira!"

Kaping kalih raja menika nggih sareng nyoraki kengkenan kalih dhateng piyambak-piyambak
pasukanipun kagem majeng nyerang
Pasukan saking Klungkung ketingal kewalahan ngajengi pasukan Blambangan, amargi cacah
pasukan Blambangan langkung kathah saking pasukan Klungkung. Ing tengah perang, kaping
kalih raja sami-sami ajeng-ajengan katon sengit. amargi kelelahan, Raja Angling kasisahan
ngajengi Prabu Menak lan pedang Raja Angling lukar saking astanipun. Langkung menika, Prabu
Menak langsung menebas jangga Raja Angling kados permaisurinipun pejah dening Raja
Angling.

Setunggaling kala Prabu Menak ngutus Patihipun, Patih Banterang kangge ngeruk banda lan
kesugihan ingkang wonten ing krajan Klungkung amargi krajan puniku sapunika sampun dados
milih Prabu Menak, kala patih ing perjalanan bidhal, patih kepanggih kaliyan setunggaling tiyang
estri ajeng moblong-moblong ing tengahing wana saweg mandengi toya lepen ingkang wening.
Tiyang estri puniku ketingal kebingungan, lajeng Patih nyobi nyedekipun sanadyan Patih ajrih
bilih puniku inggih punika hantu wana. Dados piyambakipun taken dhateng tiyang estri puniku

Patih Banterang : “sampeyan manungsa utawi penunggu wana ?”

surati : “anipun kula manungsa, ” ( wangsuli prawan puniku sinambi nggujeng )

Patih banterang : “ pangapunten,, sampeyan sinten .??”

surati : “nami kula surati asalipun saking krajan klungkung”.

Patih Banterang: "Kula Patih Banterang saking kerajaan ing sawatara ngriki"

“kulo wonten ing papan puniki amargi milujengaken dhiri saking serangan mengsah. bapa kula
sampun gugur lebeting mertahanaken mahkota krajan , ”

mireng gineman prawan puniku, raden banterang kaget sanes kepalang. sumerep penderitaan
puteri raja klungkung puniku, raden banterang enggal nulung lan ngajakipun wangsul dhateng
gubukipun kangge bermalam ing ngrika.
Patih banterang : “estu malang nasib mu”

“anipun kula mboten tega nilaraken sampeyan ing ngriki sendiri”

"menawi kados puniku, punapa sampeyan badhe tumut kalih kula dhateng gubuk kula lan
dados garwa kula ? “

surati : “ punapa kula puniki patut sandingan kaliyan Patih ?”

Patih Banterang : “ tamtu mawon, sampeyan inggih punika tiyang estri ingkang kula kajengi
dados permaisuriku”.

surati : “ kaliyaj sedaya kerendahan manah, kula badhe nampi lamaran puniki kaliyan setunggal
syarat, inggih punika Patih kedah setya lan saged njogo kula”

Patih banterang : “ tanpa sampeyan suwun nggih, kula mesthi nglampahi puniku. amargi puniku
inggih kewajiban setunggaling tiyang ksatria”

mboten lami sasampunipun piyambakipun sedaya manggen sareng lan emah-emah,

kasunyatanipun prabu menak nembe sumerep menawi patihipun sampun emah-emah. prabu
menak mireng kabar menawi semah patihipun inggih punika tiyang estri ingkang ajeng
moblong-moblong. piyambakipun penasaran, lajeng piyambakipun nyusun rencana supados
saged kepanggih kaliyan tiyang estri puniku. piyambakipun nyukani ayahan patihipun ing papan
ingkang kados puniku tebih mila patih mboten badhemalih wangsul salami dinten-dintenan,
kesempatan puniki dipunangge prabu kangge merdhayoh ing griya patihipun.

raos penasaran prabu menak ebah dados obsesi kangge saged nggadhahi surati. prabu menak
asring menggoda surati saben wekdal.
Prabu Menak: "estu sampeyan estri termanis ingkang nate kutemuim "

"dadosa permaisuri ing istananipun kula"

Surati : "pangapunten prabu, kula sampun emah-emah."

Prabu Menak: " ayolah, sampeyan bakal angsal sedaya ingkang sampeyan pengen i.

Surati: " pangapunten, punapa maksud prabu. "

"kula sampun emah-emah, kula mboten ajeng gampil memutuskanipun menawi kados puniku"

Prabu Menak : " kula rencangi, menikah kalih kula"

Surati : "mboten prabu, kula estu namung nresnani semah kula."

Prabu Menak Prakoso usaha kangge mikat Surati supados piyambakipun ajeng[badhe] emah-
emah kalih piyambakipun nanging surati mboten purun lan nolak ajakan prabu menak prakoso.
prabu prakoso mboten tampi lan piyambakipun meksa terus-terusan supados surati badhe kalih
piyambakipun. amargi sampun putus asa prabu menak prakoso nggadhahi rencana licik kangge
menjebak surati.

Prabu Menak: "wonten ingkang buthuh tak omongake bhateng sampeyan,"

"saderengipun kula nedha pangapunten utaminipun inggil namaning semah sampeyan."

Patih Banterang : "punapa ingkang kedados ing semah kula prabu?"

Prabu Menak: " mboten wonten, namung mawon piyambakipun dados asring menggodanipun
kula."
Patih Banterang:"menggoda kados pundi maksud prabu? punapa ingkang prabu sanjangaken,
semah kula mboten kados puniku."

Prabu Menak:" sampeyan pitados punapa mboten puniku keputusanipun sampeyan, nanging ak
inggih punika rajamuu. mboten mungkin kula dora"

Patih Banterang kecewa, sedhih, srengen, sumerep criyos saking rajanipun piyambak.
piyambakipun lngsung wangsul kangge manggihi surati.

Surati : “ wonten punapa kakanda…? kadosipun kakanda saweg srengen ?”

Patih banterang : “ punapa leres ingkang dipuncriyosaken prabu, menawi sampeyan sampun
menggodanipun ? begitukah wangsulan setya dinda ing kanda ?”.

Surati: “ sampun asal tuduh. adinda babar pisan mboten nglampahaken puniku."

Patih banterang : “ lajengipun punapa ingkang dipunsanjangaken dening prabu puniku?”.

surati : “kakanda semah kula. !! bukalah manah lan pangraosan kakanda. !! adinda rela pejah
demi kawilujengan kakanda. nanging sukani kesempatan kalih[dhateng] adinda kangge
nyriyosaken ingkang saleresipun ,”

Patih banterang : “ Gaaakk, aku tetep ora pitados..!! “

surati : "prabu lah ingkang nggoda lan ngganggu adinda .!! adinda dipaksa emah-emah kalih
piyambakipun, nanging adinda tolak. !!”
Patih Banterang : “ dora ..!!!! sampeyan berbohong.. nggih kan ..!!!”

surati : “ nggih pun kakanda, bilih kakanda tetep mboten mempercayaiku” “kakanda. !! bilih
toya lepen puniki dados bening lan harum mambetipun, gadhah artos adinda mboten gadhah
lepat. !! nanging, bilih tetep keruh lan mambet busuk, gadhah artos adinda gadhah lepat. !!”
( seru surati )

raden banterang nganggep gineman semahipun puniku ndamel-ndamel. mila, raden banterang
enggal menghunus dhuwung ingkang keselip ing pinggangipun . sesarengan puniku ugi , surati
melompat dhateng tengahing lepen lajeng ngical . mboten pinten lami, kedados setunggaling
keajaiban. mambet nan harum merebak ing antawising lepen . tingal kedadosan puniku, raden
banterang berseru kalih[kaliyan] suwanten gemetar. raden banterang : “istrinipun kula mboten
berdosa. !! toya dinten puniki harum mambetipun. !!”

pungkasanipun surati saestu mlebet dhateng lebeting lepen puniku lan leres mawon lepen
puniku ebah dados wening sanget lan nyebaraken mambet ingkang wangi, patih banterang
nggetuni sanget amargi pitados dening gineman prabu menak prakoso ingkang kasunyatanipun
sampun wicanten dora . patih banteng mboten berhenti-henti kangge nyebat banyuwangi
amargi penyesalanipun inggil surati.

TAMAT