17.

Sztuka mówienia w biznesie ​- ja nie wiem czy to jest wgl na temat bo samo hasło
,,sztuka mówienia w biznesie” nic konkretnego mi nie mówi to może być tak na serio
wszystko ...
W organizacjach planowanie procesu komunikacji powinno składać się z
następujących elementów​:
- definiowanie celów, - segmentacja
odbiorców informacji, - zaplanowanie
budżetu, - wybór metod i narzędzi
komunikacji, - sprecyzowanie
harmonogramu działań,
- przypisanie pracownikom konkretnych działań i zakresów odpowiedzialności , -
ocena realności oraz słuszności zdefiniowanych celów".

Wyróżniamy następujące podstawowe zasady efektywnej komunikacji w organizacji: ​-

dostosowanie przekazu informacyjnego do odbiorcy - jego wartości, percepcji, poziomu
zrozumienia, potrzeb informacyjnych - tak by informacja była dla odbiorcy zrozumiała,
istotna i wiarygodna;
- zadbanie o odpowiednią jakość procesu komunikacji (wynikającą z istotności, prostoty,
wiarygodności przekazu a także zrozumienia i zaangażowania ze strony odbiorcy);
- zaangażowanie w proces komunikacji kadry kierowniczej wszystkich szczebli; -
komunikacja wewnętrzna jest skuteczna wówczas, gdy kultura organizacji oparta jest na
zaufaniu oraz gdy głoszone wartości, akceptowane zachowania znajdują swoje
odzwierciedlenie w sposobie komunikowania się.

Prawidłowa komunikacja umożliwia: ​ - stymulowanie kreatywności pracowników, -

zwiększenie efektywności pracowników, - ukształtowanie silnej kultury organizacyjnej,
opartej na akceptowanych wartościach,
- pozwala kadrze kierowniczej skoncentrować się na potrzebach pracowników, -
poprawę stosunków między kierownikiem i podwładnymi,
- poprawę stosunków między współpracownikami, -
zwiększenie motywacji pracowników, - przygotowanie
pracowników do zmian, - zmniejszenie oporu
pracowników wobec zmian itp.
18.Zasady słuchania ​Słuchanie jako klucz do poprawnego
komunikowania się z innymi.

Słuchanie aktywne ​– skupiamy się na tym co mówi druga osoba, zwracamy na to szczególną
uwagę. Więcej wysiłku poświęcamy na słuchanie niż mówienie. Mniej więcej przez 60 % czasu
słuchamy, 40 % mówimy. Staramy się utrzymać koncentrację na słowach osoby, z którą
rozmawiamy i aktywnie zrozumieć o czym mówi i co stara się nam przekazać. ​ 1. Skoncentruj
się na osobie mówiącej - ​Słuchaj bardzo uważnie, nie zajmuj się w czasie rozmowy innymi
sprawami, nie przeglądaj papierów, nie odbieraj telefonów, skieruj sylwetkę w stronę osoby
mówiącej, patrz na nią (ale nie wpatruj się), możesz milczeć, ale mówiący musi czuć się
słuchany – kiwaj głową, zastosuj proste mruknięcia typu „aha”, „och”, „mhm” itp. ​ 2. Aktywnie
słuchaj ​-Jeśli nie jesteś pewny, dopytaj, upewnij się, że dobrze zrozumiałeś (ale nie zadawaj
zbyt wielu szczegółowych pytań).
3. Nie interpretuj wypowiedzi rozmówcy ​
-Nie dopowiadaj myśli i uczuć zgodnych z twoimi,
a nie rozmówcy myślami i uczuciami.
4. Nie wchodź z własnymi opowieściami- ​ Nie przytaczaj innych, podobnych sytuacji; nie
mów o doświadczeniach w tej kwestii ani swoich, ani kogokolwiek innego.
5. Nie oceniaj ​-Nie mów „dobrze – źle”, „zawsze tak robisz – nigdy tego nie robisz”, „to było
głupie – to było mądre”; rozmówcy Twoja ocena nie jest do niczego potrzebna, a może albo
pogorszyć samopoczucie, albo wprowadzić kompletne zamieszanie.
6. Nie dawaj rad ​Najgorszy pomysł to spieszenie z dobrymi radami, z natychmiastowym
pomysłem na rozwiązanie problemu; nasze zadanie to wysłuchanie i takie poprowadzenie
rozmowy, aby rozmówca nie poprzestał na wyrażeniu swoich uczuć, ale aby zaczął szukać
własnego rozwiązania.
 23.Istota percepcji. Wymień wyznaczniki percepcji
Percepcja - czyli spostrzeganie, jest to opracowanie, interpretacja i przypisanie znaczenia
doświadczeniu sensorycznemu. Rozgraniczenie pomiędzy wrażeniami i spostrzeżeniami nie jest
całkiem wyraźne, niemniej jednak większość psychologów traktuje wrażenie jako doznanie
prymitywne, sterowane danymi zewnętrznymi, powstające za sprawą aktywności receptorów,
percepcje zaś– jako opartą na działalności mózgu interpretacje materiału dostarczanego przez
wrażenia [I. Kurcz, 1999, s. 225]. Percepcja to podstawowa forma kontaktu poznawczego
człowieka i świata zewnętrznego. Cała wiedza pochodząca z tego zjawiska oparta jest lub
wywnioskowana z tej fundamentalnej formy świadomości.

Percepcja - świadome odbieranie bodźców i informacji za pomocą zmysłów; postrzeganie [E.

Sobol, 2002, s. 647].

Percepcja - postrzeganie i rozróżnianie bodźców [I. Duda, 1994, s. 119].

Percepcja - zdolność postrzegania, organizacja i interpretacja wrażeń zmysłowych, w celu
zrozumienia otoczenia. Percepcja to postrzeganie; uświadomiona reakcja narządu zmysłowego
na bodziec zewnętrzny; sposób reagowania, odbierania wrażeń. (W. Kopaliński)

Wyznaczniki percepcji:
-Bodziec, podnieta, biol.; - zmiana fiz. lub chem. W środowisku zewn. lub wewn. organizmu
pobudzająca wyspecjalizowane narządy czuciowe (odbiorcze) organizmu czyli[B.
Petrozolin-Skowrońska, 1997, s. 501]:
-receptory; w zależności od rodzaju receptora rozróżnia się b. wzrokowe, słuchowe, dotykowe,
bólowe, itp.; pod wpływem b. w receptorze powstaje stan czynny, który wyzwala
-impulsy biegnące z ośrodkowego układu nerwowego
 24.Wymień błędy percepcyjne.
Efekt autorytetu – poleganie wyłącznie na autorytecie
Efekt czystej ekspozycji – wytworzenie pozytywnej opinii czy oceny obiektu pod wpływem
samego zwiększenia liczby kontaktów z tym obiektem.
Efekt izolacji – tendencja do lepszego zapamiętywania obiektów, które w jakiś sposób
wyróżniają się ze środowiska.
Efekt kontrastu – subiektywne zwiększenie lub zmniejszenie obserwowanych cech obiektu w
zależności od porównania z wcześniej obserwowanym obiektem.
Efekt niepotrzebnych informacji – tendencja do zbierania dodatkowych informacji nawet
wtedy, gdy nie mogą one mieć wpływu na podejmowaną decyzję.
Efekt Pollyanny – tendencja do myślenia o rzeczach przyjemnych i poszukiwania pozytywnych
aspektów w każdej sytuacji, przy jednoczesnym ignorowaniu aspektów przykrych lub
nieprzyjemnych
Efekt pominięcia – tendencja do oceniania szkodliwych działań jako gorsze i bardziej
niemoralne niż równie szkodliwy brak działania i bezczynność.