Bagama't si Juan Crisostomo Ibarra ay ipinanganak sa Pilipinas, pinag-aral siya ng kanyang ama na si

Don Rafael sa ibang bansa. Bago muling bumalik sa Pilipinas, naninirahan ito sa Europa sa loob ng
mahigit pitong taon.
Upang salubungin ang binata, naghanda ng maraming pagkain sa bahay ni Kapitan Tiago. Bilang
karagdagan, ang mga kilalang tao sa lipunan tulad nina Padre Damaso, Padre Sibyla, Tinyente Guevarra,
Donya Victorina, at iba pa ay inimbitahan.
Ipinahiya ni Padre Damaso, ang dating kura ng San Diego, si Ibarra; gayunpaman, hindi niya ginawa ang
anumang bagay kundi pinagpasensyahan lang niya ang pari. Ito ay lubos na nagpaalam at nagdahilang
mayroong iba pang opsyon.
Ang kasintahan ni Crisostomo Ibarra ay si Maria Clara. Siya ang anak-anakan ng mayamang taga-Tondo
na si Kapitan Tiago.
Kinabukasan, dumalo si Ibarra sa pagtitipon at dumalo kay Maria Clara. Nagkaroon ng pagkakataon ang
magkasintahan na muling pag-isipan ang kanilang mga alaala sa isang mas matagal na panahon. Bago
umalis sa Europa, muling binasa ng dalaga ang liham na ibinigay ng binate. Bago umalis si Ibarra upang
ipagtapat ang pagkamatay ng ama, pinuntahan niya si Tinyente Guevarra. Ang tinyente ay nagsabi na ang
ama ay naakusahan ng erehe at pilibustero dahil sa kanyang kawalan ng pagsisimba at pangungumpisal.
Si Don Rafael ay nahuli dahil sa pagkamatay ng isang Kastila sa isang kasalanang hindi niya nagawa.
.Ang ama ni Ibarra ay nagkasakit at namatay pagkatapos ng paglilitis. Ang isang sepulturero ay inutusan
ni Padre Damaso na hukayin ang bangkay nito at ilipat ito sa libingan ng mga Intsik. Ang bangkay ay
itinapon sa lawa dahil hindi ito kinaya ng malakas na ulan. Ipinagpatuloy ni Ibarra ang layunin ng
kanyang ama na magtatag ng paaralan, sa halip na humingi ng parusa. Kasunod ng kanyang pagbabasbas,
naghanda si Ibarra ng isang pananghalian. Tinira muli ni Padre Damaso ang binata. Hindi na nakapagpigil
si Ibarra sa pagkakataong ito. Kung hindi lang napigilan siya ni Maria Clara, muntik na niyang saksakin
ang pari. Dahil sa mga bagay na ginawa ni Ibarra, naging ekskumunikado siya
.Sinama ni Padre Damaso ang pagiging ekskomunikado ni Ibarra at inutusan si Kapitan Tiago na itigil ang
kasal ni Maria Clara kay Ibarra. Si Maria Clara ay ipinakasal kay Alfonso Linares ni Padre Damaso. Ang
dalaga ay nagkasakit dahil sa kanyang labis na pagdaramdam. Napawalang bisa ang ekskomunikasyon ni
Ibarra sa tulong ng Kapitan Heneral. Gayunpaman, sumalakay ang mga tao sa kwartel, at si Ibarra ang
pinagbintangan. Kahit na hindi siya nagkasala, ang binata ay nahuli at namatay. Sa tulong ni Elias,
nakatakas si Ibarra. Nagbigay din ng
isang pagkakataon para sa magkasintahan na makipag-usap bago gumawa ng plano para makatakas. Dahil
nalaman ni Ibarra na si Padre Damaso ang totoong ama ni Maria Clara, tutol ito sa pagmamahalan at
planong pagpapakasal ng dalawa. Tinakas ni Elias si Ibarra sa pamamagitan ng paggamit ng bangka. Sa
kabila ng pagdaan nila sa ilang gwardiya sibil, ang kanilang sasakyan ay patuloy na sinusundan. Inisip ni
Elias na ilagay ito sa tubig upang iligaw ang mga sundalo. Si Ibarra ay hinabol at iniisip na siya ang
tumalon. pinaputukan ng mga sibil hanggang sa ang tubig ay kulay dugo. Ang kanyang pag-aakala na si
Ibarra ay namatay ay humantong sa pagkawala ng kanyang pag-asawa. Napagpasyahan nitong maging
isang madre sa kumbento. Si Padre Damaso ay kailangang pumayag sa dalaga dahil magpapakamatay ito
kung hindi. Nang dumating si Elias sa gubat ng mga Ibarra na sugatan at nanghihina, Noche Buena na.
Nakita niya si Basilio at ang malamig na bangkay ni Sisa doon. Nanalangin si Elias bago tuluyang bawian
ng buhay. Kung hindi niya makikita ang maningning na pagbukang liwayway, mamamatay siya.
. Kung ang buod ng Noli Me Tangere ay nagbigay sa iyo ng higit pang impormasyon at pag-unawa,
hinihikayat ka naming ibahagi ito sa iyong mga kaibigan at kaklase. Sa ganitong paraan, hindi lamang
ikaw ang nag-aalok ng impormasyon sa iba, ngunit ikaw rin ay nagiging isang tagapagbigay ng tulong
upang mapalawak ang kaalaman ng iba sa makabuluhang akdang ito na nagpapakita ng ating nakaraan.
Huwag mag-atubiling mag-iwan ng komento upang ipaalam ang iyong mga opinyon at mga katanungan
tungkol sa "Noli Me Tangere." Nais naming mag-usap tungkol sa mga bagay na magpapahusay sa ating
pag-unawa sa nobelang ito. Ang "Noli Me Tangere" ay higit pa sa isang nobela; ito ay nagpapakita ng
ating nakaraan at nagbibigay ng inspirasyon para sa kasalukuyan at hinaharap. Sa pamamagitan ng
pagbabahagi ng impormasyon tungkol dito, tayo rin ay nagbibigay-pugay kay Dr. Jose Rizal, ang ating
pambansang bayani.
Ang binatang si Juan Crisostomo Ibarra ay isang Pilipino ngunit siya ay pinag-aral ng ama na si Don
Rafael sa ibang bansa. Mahigit pitong taon itong tumira sa Europa bago ito muling bumalik ng
Pilipinas. Naghanda ng malaking salu-salo sa bahay ni Kapitan Tiago upang salubungin ang binata.
Inimbitahan din ang ilang panauhin katulad nina Padre Damaso, Padre Sibyla, Tinyente Guevarra,
Donya Victorina, at ilang may impluwensya sa lipunan. Ipinahiya ni Padre Damaso, ang dating kura
ng San Diego, si Ibarra ngunit wala itong ginawa bagkus pinagpasensyahan lang niya ang pari.
Magalang itong nagpaalam at nagdahilang may ibang pupuntahan. Si Maria Clara ang magandang
kasintahan ni Crisostomo Ibarra. Siya ang anak-anakan ni Kapitan Tiago, mayamang taga-Tondo.
Dumalaw si Ibarra kay Maria Clara kinabukasan pagkatapos dumalo sa pagtitipon. Nagkaroon ng
pagkakataon ang magkasintahan na muling balikan ang kanilang mga ala-ala. Muling binasa ng
dalaga ang liham na binigay ng binate bago pa ito tumungo sa Europa. Pinuntahan naman ni Ibarra si
Tinyente Guevarra bago ito umalis upang ipagtapat ang pagkamatay ng ama. Isinalaysay ng tinyente
na naakusahan ang ama na erehe at pilibustero dahil sa hindi nito pagsisimba at pangungumpisal.
Ipinakulong si Don Rafael dahil sa pagkamatay ng isang Kastila sa kasalanang di naman siya ang
may gawa. Malapit na sanang malutas ang paglilitis nang magkasakit at kalauna’y namatay ang ama
ni Ibarra. Ipinag-utos ni Padre Damaso sa isang sepulturero na hukayin ang bangkay nito at ilipat sa
libingan ng mga Intsik. Dahil sa lakas ng ulan ay hindi kinaya na buhatin ang bangkay kung kaya’t
itinapon nalang ito sa lawa. Sa kabila ng nangyari ay hindi hinangad ni Ibarra na makapaghiganti, sa
halip ipinagpatuloy niya ang adhikain ng ama na makapagtayo ng paaralan. Naghanda ng isang
pananghalian si Ibarra pagkatapos ng pagbabasbas. Muli na namang tinira ni Padre Damaso ang
binata. Sa pagkakataong ito ay hindi na nakapagpigil si Ibarra. Kamuntikan na niyang saksakin ang
pari kung hindi lang siya napigilan ni Maria Clara. Dahil sa nagawa ni Ibarra ay naging
ekskumunikado siya. Sinamantala ni Padre Damaso ang pagiging ekskomunikado ni Ibarra at
inutusan si Kapitan Tiago na itigil ang pagpapakasal ni Maria Clara kay Ibarra. Nagpasya si Padre
Damaso na ipakasal si Maria Clara kay Alfonso Linares. Sa labis na pagdaramdam ng dalaga ay
nagkasakit ito. Sa tulong ng Kapitan Heneral ay napawalang bisa ang pagiging ekskomunikado ni
Ibarra. Subalit may mga taong sumalakay sa kwartel at si Ibarra ang pinagbintangan. Kahit walang
kasalanan ay dinakip at binilanggo ang binata. Nakatakas si Ibarra sa tulong ni Elias. Nabigyan
naman ng pagkakataon ang magkasintahan na makapag-usap bago gawin ang planong pagtakas.
Doon nalaman ni Ibarra na si Padre Damaso ang totoong ama ni Maria Clara kung kaya’t tutol ito sa
pagmamahalan at planong pagpapakasal ng dalawa. Gamit ang bangka ay tinakas ni Elias si Ibarra.
Nakalagpas man sila sa ilang gwardiya sibil nasundan pa din ang kanilang bangkang sinasakyan.
Inisip ni Elias na iligaw ang mga humahabol sa pamamagitan ng paglusong nito sa tubig. Sa pag-
aakalang si Ibarra ang tumalon ay hinabol at pinaputukan ng mga sibil hanggang sa magkulay dugo
ang tubig. Nawalan ng pag-asawa si Maria Clara dahil pag-aakalang patay na si Ibarra.
Napagdesisyunan nitong pumasok sa kumbento upang maging isang madre. Napilitang pumayag si
Padre Damaso sa dalaga dahil magpapakamatay daw ito pag hindi ito pumayag. Noche Buena na
nang makarating si Elias sa gubat ng mga Ibarra na sugatan at nanghihina. Doon ay natagpuan niya si
Basilio at malamig na bangkay ni Sisa. Bago tuluyang bawian ng buhay ay nanalangin si Elias.
Mamamatay siyang hindi nakikita ang maningning na pagbukang liwayway. Ngunit para sa mga
makakakita, bilin niya na batiin ito at huwag ding makakalimot sa mga nabulid sa dilim ng gabi.
Kung ang Noli Me Tangere buod ng buong kwento na ito ay nakapagbigay sa iyo ng karagdagang
kaalaman at pang-unawa, kami ay malugod na nag-aanyaya na ito’y iyong ibahagi sa iyong mga
kaibigan at kaklase. Sa ganitong paraan, hindi lamang ikaw ang nagbabahagi ng kaalaman, kundi
ikaw rin ay nagiging instrumento upang lumawak ang kaalaman ng iba tungkol sa mahalagang
akdang ito na sumasalamin sa ating kasaysayan. Huwag ding mag-atubiling ibahagi ang iyong mga
opinyon at tanong tungkol sa “Noli Me Tangere” sa pamamagitan ng pag-iiwan ng komento. Kami’y
bukas sa mga diskusyon na magpapayaman pa lalo sa ating pagkaunawa sa nobelang ito. Ang “Noli
Me Tangere” ay hindi lamang isang nobela – ito ay salamin ng ating nakaraan at gabay sa ating
kasalukuyan at kinabukasan. Sa pamamagitan ng pagbabahagi ng kaalaman tungkol dito, tayo rin ay
nagbibigay-pugay sa ating pambansang bayani na si Dr. Jose Rizal