Tirm Chapter 856 905 PDF 1 50

Machine Translated by Google
Kabanata 856
May mapait na ngiti sa mukha ni Gerald habang sinasabi iyon.
“Hmm? Bakit bumalik si Shane sa loob?"
Bago pa man makapag-react ang sinuman sa pahayag na iyon, isang hiyawan ng pagkagulat ang umalingawngaw sa bulwagan.
Hindi nagtagal at nakita ng lahat si Shane at ang kanyang mga subordinates na umatras pabalik sa sala, at sa magandang dahilan din.
Lumitaw ang isang makapangyarihang babae pagkaraan ng ilang segundo, at sumusunod sa likuran niya, ay isang grupo ng mga lalaking
sobrang nakakatakot na lahat ay mukhang pare-parehong malakas.
'Sino... Sino kaya ito...?' Naisip ni Lady Yaleman sa kanyang sarili habang kumikibot ang mga sulok ng kanyang mga labi.
Si Bea naman ay puno ng pagkamangha at pagtataka habang nakatingin sa binata at magandang babae. Kung tutuusin, nasaksihan
niya mismo ng sarili niyang mga mata kung paano umatras si Shane sa takot sa presensya ng babaeng iyon.
“Nagkataon lang talaga, Shane! Nagkita tayong muli!” sabi ng babae habang ngumunguya ng gum habang nakatingin sa takot na takot
na lalaki.
“M-Meron po, miss! Talagang forever na!" nauutal na sabi ni Shane, tumutulo ang malamig na pawis sa mukha.
“Presidente Crawford!” bati ni Chairman Jagger at ng iba pa habang magalang na nakayuko sa kanya.
“P-Presidente Crawford…?”
Nang makitang nakayuko ang lahat ng malalaking putok patungo sa dalaga, bahagyang yumuko si Lady Yaleman.
Hindi siya tutol sa paggawa nito dahil ang bagong babae ay tunay na nakadama ng kakaibang kapangyarihan at kahanga-hanga.
“Lola!” sigaw ni Bea habang nagsimulang gumalaw papunta sa kanya. Gayunpaman, inilabas ni Gerald ang isang braso, tanda para manatiling
nakatayo sa tabi nito.
“S-sino siya, pinsan?” kinakabahang tanong ni Bea habang namumula ang kanyang adorable na mukha.
Nakangiting tinapik niya ang ulo nito bago tumingin sa babae at sinabing, “Ate, narito ang pinsan natin! Siya ay tinatawag na Bea!"
"…Ate? …Huh? Siya ang isa ko pang pinsan... Jessica?” sabi ni Bea habang nakatakip ang bibig sa tuwa.
Pagkatapos ng lahat, hindi niya alam kung ano ang hitsura ng alinman sa kanyang mga pinsan sa pinakamatagal na panahon. Ngayon, sa
wakas ay nakita na rin niya kung ano ang hitsura ni Jessica!
"Hello, Bea! Ang ganda mo mahal!" sabi ni Jessica habang naglalakad papunta kay Bea at nakahawak sa mga kamay niya.
“Jessica?” sabi ni Lady Yaleman, ang kanyang mga mata ay nagmulat ng mas malawak kaysa dati.
'Maaari... Siya ba talaga ang aking apo...?'
“Bagama't unang beses nating magkita ngayon, natatakot ako na ang regalo ko ay hindi espesyal, Bea... Umaasa ako na ang hamak na
regalo ko ay magustuhan mo…” sabi ni Jessica.
Nang matapos ang kanyang sentensiya ay agad na naglakad ang isa sa kanyang mga nasasakupan patungo kay Bea at nag-abot ng isang
kahon.
Sa sandaling binuksan ni Bea ang kahon, isang napakahalagang bagay ang nahayag, at ang ningning nito ay nagpasindak sa mga nakakita nito.
“Iyan... Iyan ang maalamat na moonstone, hindi ba?! Diyos ko!” sigaw ng isang tao mula sa loob ng karamihan, hindi napigilan ang
kanilang pagkamangha.
Habang ang marami sa mga panauhin ay namangha, marami pang iba—tulad ni Mae at ng mga babae—ay naiwang labis na
nagseselos.
Kaya pala ganito kalakas si Gerald at ang kanyang pamilya! To think na hindi man lang nila hiningi ang kanyang Line contact
information! Sa pag-iisip ngayon, si Mae at ang iba ay napuno ng pagsisisi.
"Sige na Bea! Regalo ng pinsan mo! Kunin mo na!" tili ni Catherine sa sobrang sarap.
Si Rose, Yura, Ysabel, at marami pang iba ay naiwang ganap na natulala sa mga pangyayari.
Nang makuha na ang moonstone, tumingin si Jessica kay Lady Yaleman bago siya binati sa mahinang boses.
“A-akin ang kasiyahan!” excited na sabi ni Lady Yaleman habang tumatango kay Jessica.
Ang tagal niyang napansin, ngunit napagtanto niya sa sandaling iyon kung gaano kaiba sina Jessica at Gerald.
Pagkatapos ng lahat, kahit na marami na siyang nakita sa kanyang edad, nagulat siya sa kung gaano siya kabahan kapag
nakaharap ang isang tulad ni Jessica.
Nang marinig ang sinabi ni Lady Yaleman, tumalikod si Jessica at tumingin sa mga tao.
Walang sinuman ang nangahas na tumingin sa kanyang mga mata, at lahat ng mga bisita ay natagpuan ang kanilang sarili na ibinababa ang kanilang mga tingin.
Sa wakas, napunta ulit ang tingin niya kay Bea.
She then smiled before saying, “Bea, kung hindi mo pa narinig, tatlong regalo ang hinanda namin ni Gerald para sa iyo!
Dahil pareho na tayong nagbigay ng tig-iisa, ibibigay na natin ngayon ang pangatlo at huling regalo!”
Kabanata 857 "Isa

pang regalo?" sabi ng ilan sa mga bisita habang hinihintay nila ito. Kung tutuusin, tiyak na magtataka kung ano pa ang
maiaalok ng dalawang makapangyarihang magkapatid na Crawford matapos makita ang moonstone at lahat ng mga president
na inimbitahan ni Gerald.
"Dahil may kanya-kanyang regalo na kami ni Gerald, ang pangatlong regalo ay ibibigay sa iyo ng hipag namin!" sabi ni Jessica
habang lumilingon sa likod.
Habang ang iba ay sinusundan siya ng tingin, nakita nila na ang isang grupo ng mga katulong—pinamumunuan ng isang
napakagandang mukhang babae—ay naglalakad ngayon sa pasilyo patungo sa kanila.
Kahit sa malayo, kitang-kita ng lahat kung gaano kaamo ang disposisyon ng magandang babae. Dahil doon ay mas naging
tensyonado ang kapaligiran kaysa kanina.
“Ang gandang babae!” sigaw ng ilan sa mga tao habang pinagmamasdan siyang pumasok sa sala.
"Hipag?" gulat na sabi ni Bea.
Ang hipag na tinutukoy, ay walang iba kundi si Lyra.
Nang lumingon siya kay Gerald ay napayuko lang ito at walang sinabi. Kung tutuusin, alam niyang hindi niya maipaliwanag
nang maayos ang nangyari sa ganoong kaikling panahon.
“Ikinagagalak kitang makilala, Lola,” sabi ni Lyra habang tumabi kay Gerald habang bahagyang nakayuko kay Lady Yaleman
na may ngiti sa labi.
Si Lady Yaleman mismo ay nakangiti ng malapad habang tumango ito pabalik sa kanya.
“Kamangha-manghang babae ang aking apong babae! Ganap na kahanga-hanga!” sabi ni Lady Yaleman sa pagitan ng mga tango.
Bagama't nabuhay siya ng mahabang buhay, sa totoo lang ito ang unang pagkakataon na naramdaman niya ang ganitong kaluwalhatian at pagmamalaki
mula sa mga miyembro ng kanyang pamilya.
“Ikaw dapat si Bea diba? Dito! Ito ay regalo mula sa iyong pinsan at ako!" sabi ni Lyra habang nakangiti habang nakatingin
kay Bea.
Pagkasabi niya noon ay lumapit sa kanya ang isa niyang subordinate at binigyan ng kontrata si Bea.
Kumurap-kurap, tumingin siya sa kontrata sa harap niya habang ipinaliwanag ni Lyra, “Mula ngayon, ikaw ang presidente ng Trustdeck
Group sa Yanaken, Bea. Bukod pa riyan, ikaw din ang mamamahala sa lahat ng ari-arian na kabilang sa pamilya Crawford sa North!”
“…Huh?”
Iyon lang ang tanging naisagot ni Bea sa kanyang pagkatulala habang nakatingin sa nakangiting si Lyra.
Maging si Lady Yaleman ay natulala at hindi nakapagsalita.
“Ang Trustdeck Group ay kabilang sa pamilya Crawford...? At ngayon si Bea ang presidente ng Trustdeck group?!”
Namumungay ang mga mata ng lahat ng taong naroroon nang mapagtanto nila ang ibig sabihin noon.
Pagkatapos ng lahat, kahit na ganap nilang balewalain ang katotohanan na ang lahat ng mga ari-arian sa North—na pag-aari ng
Crawfords—ngayon ay kay Bea, sa kanyang bagong posisyon bilang presidente ng Trustdeck Group, ang iba pang tatlong malalaking
pamilya sa Yanken ay nagdusa na ng grabeng pagkawala!
Habang napuno ng emosyon si Rose, nanghihina siya, si Mae at ang iba pang mga babae ay agad na nagsimulang tumalon sa tuwa
habang sila ay nagyaya habang nakahawak sa mga kamay ni Bea.
Hindi nakakagulat na si Chairman Jagger at ang iba pang big shots ang nagkusa para ipagdiwang ang kaarawan ni Bea!
Ipinaliwanag nito kung bakit sila humingi sa kanya ng gabay sa hinaharap tungkol sa kanilang mga negosyo pati na rin!
Sa nangyari, matagal nang naghahanap si Mr. Crawford ng perpektong pagkakataon para ibigay ang grupo at mga ari-arian kay Bea.
Si Lady Yaleman ay napuno na ngayon ng lubos na kaligayahan. Hindi lang tinulungan ng magkapatid na Crawford na lutasin ang mga
isyu niya sa pamilya Long, ngunit binigyan din nila si Bea ng napakaraming hindi mabibiling regalo!
Habang si Lady Yaleman ay parehong nagpapasalamat at nasasabik, kasabay nito, iba rin ang kanyang nararamdaman
damdamin.
Nang medyo huminahon ang sitwasyon, nilingon ni Jessica si Shane na hindi man lang naglakas loob na gumalaw sa kinatatayuan niya
kanina.
“Medyo maganda ang mood ko ngayon, kaya hindi kita pahihirapan, Shane! Speaking of which, I trust that you remember how your
father looks like that year in Mayberry, right?” malamig na sabi ni Jessica.
"Hindi ko nakakalimutan, Miss!" sagot ni Shane habang mabilis na tumango.
Noon, pinalayas ni Jessica si Shane at ang kanyang ama sa Mayberry matapos matuklasan ang kanilang direktang pagkakasangkot sa
isang partikular na insidente.
“Natutuwa akong hindi mo nakalimutan! Ngayon makinig ng mabuti. Kung sakaling makaharap mo ang isa pang Yaleman sa hinaharap,
iwasan sila. Kung hindi, ikaw lang ang may kasalanan sa mga susunod kong gagawin sayo! Ngayon umalis ka na sa paningin ko!" utos ni
Jessica.
“R-agad, Miss!” sabi ni Shane habang tumatakbo mula sa kinatatayuan niya.
"Bumalik ka rito! Sino ka ba para umalis ng ganyan! Bumalik at gumulong hanggang sa labas!" ungol
Jessica.
Naramdaman ni Shane ang bahagyang pagkibot ng kanyang mga labi. Kung tutuusin, ganoon din ang ginawa niya noong taong iyon nang
ma-kick out sila ng kanyang ama sa Mayberry. Kahit na ito ay isang sandali ng déjà vu, hindi siya nangahas na bumuntong-hininga habang
siya ay nakahiga sa sahig at nagsimulang gumulong patungo sa pasukan.
'F*cking hell! To think na si Bea ay may makapangyarihang tao sa kanyang panig!'

Kabanata 858
Nang matapos ang party, halos hindi na makabawi si Rose, Second tita, at marami pang iba sa
lahat ng kanilang nasaksihan.
Bagama't may ideya na silang pakasalan si Jessica nang kaunti, ang tanging natanggap nila ay malamig na mga titig mula sa kanya. Sa sobrang
takot nila kay Jessica, sa huli, wala ni isa sa kanila ang nakapagsalita sa kanya, lalo pa siyang pasayahin!
Si Bea ay naging sikat sa isang araw lamang.
"Kaya lumalabas na si Dylan ay may napakalaking impluwensya at kapangyarihan! Anong sorpresa!” malungkot na sabi ni Lady Yaleman
matapos marinig ang summarization ng nangyari mula kay Gerald.
Gabi na ngayon at kasama si Lady Yaleman mismo, may ilan pang nakatayo sa loob ng kanyang kwarto.
“Ang sama ng loob noon ay walang dahilan para ipagpatuloy ang pag-iral, lola... Oras na para palayain ang mga ito at muling pagsamahin ang
ating mga pamilya!” sabi ni Gerald.
“Sila ba? Napakalupit ko kay Yulia noong taong iyon... Pinahirapan ko pa ang ama ni Bea ng husto! Dahil malapit na malapit si Yulia sa
kanyang ikalimang kapatid, siguradong galit pa rin siya sa akin... Sino ba naman ang hindi magagalit sa isang inang tulad ko!” humagulgol si
Lady Yaleman habang siya ay umiyak ng malakas.
“Hindi iyon ang kaso! Sa katunayan, na-miss ka ni nanay sa buong oras na ito! Bagama't malamang na hindi mo ito nalalaman, sinubukan ka
ni nanay na bisitahin ka sa maraming pagkakataon! Bagama't hindi siya nakalampas sa front gate, sigurado akong magbabago iyon sa
susunod na taon!" dagdag ni Jessica.
Nang marinig iyon, itinaas ni Lady Yaleman ang kanyang ulo, nakaramdam ng matinding paggalaw. Napuno na siya ngayon ng matinding
pagsisisi nang maalala niya kung paano pinanghahawakan ng kanyang nakababata ang mga makalumang prinsipyong iyon.
Kung hindi dahil sa kanya, ang kanyang pamilya ay nagpatuloy na mamuhay nang payapa... Ngayon iyon ay isang magandang ideya...
Ano pa, kung walang nangyari, ang pamilyang Long ay hindi kailanman makakahanap ng dahilan upang magdala ng gulo sa kanyang
pamilya sa simula pa lang!
“Hindi lang po iyon, lola. Laging iniisip ng tita ko ang tatay ko! Nakahanap pa siya ng ilang doktor para sa kanya! Parang kulang pa,
siya ang nag-sponsor sa akin para makapagtapos ako ng pag-aaral!” sunod na sabi ni Bea.
"Siya... Siya rin ang nag-sponsor ng pag-aaral mo...?" sagot ni Lady Yaleman habang siya ay nagsimulang umiyak ng mas malakas.
Tama... Si Bea ay isa ring binibini ng pamilyang Yaleman... Ngunit inilagay siya sa napakahirap na posisyon na hindi niya kayang tapusin
ang kanyang pag-aaral nang walang tulong ng kanyang anak na babae... Kung iisipin na hindi niya alam ang lahat. ito…
Sa huli, kahit na mabangis na hayop ay nag-aalaga sa kanilang mga supling.
Sa paggunita sa kanyang buhay, napagtanto ni Lady Yaleman kung gaano karaming oras ang ginugol niya sa paghahangad ng kayamanan at katanyagan.
Bilang resulta, lubusan niyang napabayaan ang kahalagahan ng pagmamahal sa pamilya.
"I... I'm so sorry... Kay Yulia at sa tatay mo... Kay Bea... At sa iyo at sa kapatid mo din..." sabi ni Lady Yaleman na may mabigat na
buntong-hininga habang nakatingin kina Gerald at Jessica.
Habang nag-uusap ang apat hanggang hating-gabi, kasabay nito, ang ilan ay hindi na masasabi ang sama ng loob.
Ang nakakabasag na tunog ng bote ng alak ay maririnig habang sumigaw ang isang lasing na lalaki, “Alak! Bigyan mo pa ako ng alak!"
“Marami ka nang nainom, Mr. Yaleman! Please tumigil ka na at umuwi ka na lang!" pinayuhan ang mga bar
manageress.
Bilang tugon, sinampal siya ni Yura sa pisngi!

“Ikaw nanay*cker! Kaya kahit ang tingin mo sa akin ngayon, ha?! Well, ang galing lang! Talagang hindi kapani-paniwala! Just
pour me my god d*mned wine na!” sigaw ng malungkot na mukhang Yura habang ang manageress—na ngayon ay kinulong ang kanyang
namamagang pisngi—na tumakbo para kumuha ng mas maraming alak.
Nang sa wakas ay bumalik siya, may ilang taong humarang sa kanya, na pinipigilan siyang makalapit kay Yura.
"Ikaw ay... Maaari ka bang maging Mr. Long...?" gulat na sabi ng manageress nang mapagtanto kung sino ang nangunguna sa lahat ng
lalaking iyon.
“Ibigay mo sa akin yan. At kung alam mo kung ano ang makakabuti para sa iyo, huwag hayaang makapasok ang sinuman sa lugar na
ito nang walang pahintulot ko!” sabi ni Mr. Long habang kinuha ang bote ng alak sa mga kamay niya.
Sa sandaling natapos ang kanyang sentensiya, isa sa kanyang mga nasasakupan ay kumuha ng isang malaking balumbon ng pera
at inihagis ito sa manageress.
Nang makita iyon, agad siyang tumango bago sinabing, "Naiintindihan ko!"
"Ginoo. Yaleman! Eto na ang alak mo!” sabi ni Shane habang inilapag ang bote sa harap ng lasing na lalaki.
Akmang kukunin na ni Yura ang bote ay pinaningkitan niya ng mata ang pamilyar na tao bago tuluyang napagtanto kung sino ang
kasama niya.
"Bakit ka nandito?"
“Hah! Sa ganitong mga kalagayan, sino pa ang makakalapit sa iyo? Tingnan mo lang.
Iisipin na ang dating makapangyarihang si Mr. Yaleman ay nabawasan na ngayon sa kalunos-lunos na kalagayan!” nginisian ni Shane.
“Humph! As if naman na mas maganda ang posisyon na kinalalagyan mo! Hindi ba kinailangan mong gumulong hanggang sa pasukan
kanina! Haha!” sagot ni Yura bago humagalpak ng tawa.
Nang marinig iyon, agad na naging matigas ang mga mata ni Shane nang sabihin niya, "Mukhang kailangan talaga naming ibalik ang
pakiramdam sa iyo, Mr. Yaleman!"
Pagkasabi niya noon ay bumukas ang pinto at sumugod ang mahigit sampung lalaki!
Kabanata 859 Agad
namang hinila ng isa sa mga lalaki si Yura sa kanyang buhok bago ito sinampal ng ilang beses.
Noon lamang nakita ni Yura ang isa sa iba pang mga kampon ni Shane na humahampas sa kanya ng kutsilyo nang sa wakas ay bumalik siya
sa kanyang katinuan.
“H-huwag tayong kumilos ng walang ingat ngayon, Mr. Long! Kung meron man, pag-usapan na lang natin!" nauutal na sabi ni Yura habang lumalaki ang
takot niya sa pangalawa.
“Hah! Kung mas alam mo kung paano kumilos nang maayos, hindi ko na kailangan pang tratuhin ka ng ganito noong una! Hindi alintana,
bakit ka nagsasalita na para bang hinanap kita ng gulo? Nandito ako para sa ikabubuti mo! Pagkatapos ng lahat, walang sinuman ang
makakapag-hula na si Bea ay may mga kapatid na Crawford sa kanyang panig. Bilang resulta, siya na ngayon ang pinaka-maimpluwensyang
big shot sa buong Yanken! Bagama't tiyak na magdurusa ang pamilya Long dahil diyan, sigurado akong ang higit na nagdurusa sa
pagkawala ay ikaw, Mr. Yaleman! Hindi ka ba sumasang-ayon? Dati ang magiging tagapagmana ng iyong pamilya, ngayon ay naging walang
tao, hindi ba tama ako?"
Nang marinig iyon, mariing kinuyom ni Yura ang kanyang mga kamao bago nagtanong, "Ano ba talaga ang gusto mong sabihin, Mr. Long?"
“Ako? Oh, wala akong sinasabi! Speaking of which, I heard na inanunsyo ni Lady Yaleman na si Bea ang magiging tagapagmana ng
Yaleman family! Nakakaawa ang posisyon mo... Hindi lang wala kang napala sa huli, ngunit si Bea ay maaaring nagpaplano na
maghiganti sa iyo at sa iyong pamilya!”
Pinagmamasdan ni Shane ang malungkot na ekspresyon ni Yura sa bawat salitang sinasabi niya. Nang masiguro niyang hindi na magiging
malungkot si Yura, idinagdag ni Shane, “Buweno, dahil medyo dead end ka na, bakit hindi ka makipagtulungan sa pamilyang Long? Kung
bababa man tayo, maaari rin tayong lumaban hanggang sa ating mga huling hininga. Kung magiging maayos ang lahat, ang pamilyang Long
ay maaaring hindi magdusa ng ganoong kalaking kawalan at maaari mo pa ring kontrolin ang pamilyang Yaleman! Sa katunayan, maaari
ka pang maging panginoon ng pamilya kung sasali ka sa amin!”
“Ikaw… Ano…? Ano ang plano mo…?" tanong ni Yura matapos isipin ang mga sinabi ni Shane saglit.
“Interesado tayo? Pag-usapan natin yan!" sagot ni Shane na may masamang ngiti sa labi habang tumatango.
Medyo madaling araw makalipas ang ilang tatlong araw nang umalis ang isang pangkat ng mga sasakyan sa bahay ng pamilya Yaleman.
“Dahil ang iyong pamilya ay parehong makapangyarihan at maimpluwensya, hindi ako nakakagulat na alam mo ang tungkol sa mga
Moldell sa Yanken... Bagama't ang huling nakipag-ugnayan ako sa kanila ay ilang taon na ang nakakaraan, malinaw kong natatandaan na ang
kanilang pamilya ay may utang sa akin. pabor. Gayunpaman, gaya ng sinabi ko, taon na ang nakalipas mula noong huli tayong magkita at
hindi ako sigurado kung papayag pa rin silang mang-abala sa mga pamilyang tulad natin…” sabi ni Lady Yaleman habang nakahawak sa
kanang kamay ni Gerald sa loob ng sasakyan.
Matapos makilala ng kaunti si Gerald nitong mga nakaraang araw, mas lalo pang hinahangaan ni Lady Yaleman ang kanyang magiliw na apo.
Dahil dito, nang malaman ang tungkol sa mga detalye ng pagkawala ng nakababatang kapatid ni Mila at Dylan, kaagad siyang pumayag na
harapin ang pamilya Moldell kasama si Gerald.
Dahil mayroon silang oras na maglaan bago aktwal na makarating sa bahay ng pamilya Moldell, sinabi ni Lady Yaleman kay Gerald ang
diwa kung paano niya nakilala ang mga Moldell noong una.
Sa madaling salita, ito ay nagkataon lamang.
Noon, isang nakababatang miyembro ng pamilya Moldell ang nagsasagawa ng isang misyon. Sa kasamaang palad, ang kanyang misyon ay
nahadlangan at ang kanyang mga kaaway ay agad na nagsimulang manghuli sa kanya. Nagkataon lang na pag-aari ng mga Yaleman
ang hardin na kanyang tinakasan.
Noong panahong iyon, si Lady Yaleman ay nasa edad kwarenta pa lang at, gaya ng sinabi niya sa sarili, hindi siya isang matigas ang ulo
na bigot tulad ng kung paano siya naging huli.
Ang malubhang nasugatan na bata na nakita niya sa hardin ay nasa edad labing-anim, at bilang mahabagin tulad noon, kinuha niya ito at
iniligtas ang kanyang buhay. Pagkaraan ng mga araw, umalis ang bata ngunit hindi niya ito masyadong inisip.
Lumipas ang mga taon—nang naging master na ng pamilya Yaleman si Lady Yaleman—nang sa wakas ay nagkrus muli ang landas ng
dalawa. Noon, inilalabas niya ang kanyang anak na lalaki at babae para dumalo sa isang okasyon. Sa kalagitnaan, gayunpaman, ang mga
karibal sa negosyo ng pamilya Yaleman ay humarang sa kanilang landas! Ito ay isang binalak na pag-atake!
Sa kanilang pinakamapanganib na sandali, isang tao ang humakbang at iniligtas si Lady Yaleman at ang kanyang mga anak.
Bagama't natagalan siya, hindi nagtagal ay napagtanto niya na ang kanyang tagapagligtas ay ang batang iniligtas niya ilang taon na
ang nakalilipas. Siya ay bumalik upang suklian ang kanyang kabaitan!
Bago siya umalis, binigyan niya siya ng isang address at sinabi sa kanya na hihiramin niya ito muli kung kailangan niya ang kanyang
tulong sa hinaharap.
Halos dalawampung taon na ang nakalipas mula nang huli siyang makipag-ugnayan sa kanya. Sa totoo lang ay hindi siya sigurado
kung naaalala pa ba ng bata ang pangako.
Iyon ay tungkol sa buod ng sitwasyon.
Maya-maya, dumating ang sasakyan sa isang bulubunduking lugar.
Ang buong lugar ay tila napuno ng nakakatakot na miasma. Ang katotohanan na ang mga puno ay lumaki nang maluwang ay nagsilbi
lamang upang madagdagan ang pakiramdam ng pagkabalisa.
“Ang laking bundok... Sigurado ka bang ito ang lugar, lola? Ang tagal na nating hindi nadadaanan…” sabi ni Gerald habang bumababa sa
nakaparadang sasakyan para tingnan ang paligid, nalilito.
Habang tinutulungan niya si Lady Yaleman na lumabas, mariin niyang sinagot, "Hindi magsisinungaling ang batang iyon sa akin... Ito
ang eksaktong address na ibinigay niya sa akin, kaya sigurado akong narito siya."
Matapos suriin muli ang lugar, napagtanto ni Gerald na may isang kahoy na bahay sa itaas ng kaunti. Tila may tinitirhan pa.
“…Hintayin mo ako dito, lola. Pupunta lang ako doon saglit para tingnan kung may mahahanap ako. Kung meron, tatanungin ko sila kung nasa
eksaktong lokasyon tayo…”
Kabanata 860 Sa totoo
lang ay bahagyang nadismaya si Gerald habang tinatahak niya ang daan patungo sa bahay.
'Maaari bang manirahan ang isang malaking pamilya sa isang liblib na lugar...?'
Ilang hakbang pa lang ang layo niya sa pintuan ng bahay na gawa sa kahoy, natanaw ni Gerald ang isang matandang lalaki—na mukhang
lampas na sa animnapung taong gulang—lumabas ng bahay.
Kahit na ang matanda ay nakadamit tulad ng isang taganayon, ang kanyang mga damit ay medyo malinis.
Sa pangalawang pagkakataon ay napansin niya si Gerald, saglit siyang natigilan bagama't mabilis niyang itinago ang kanyang pagkagulat sa
isang ngiti bago nagtanong, “Well hello there, mister! May maitutulong ba ako sa iyo?"
“Ikinagagalak kitang makilala, ginoo! Itatanong ko lang sana kung may kilala ka bang malalaking pamilya na nakatira dito sa bundok na ito,” sagot
ni Gerald.
“Malalaking pamilya? Haha! Tingnan mong mabuti ang paligid, mister! Walang iba kundi mga bundok at puno sa paligid! Dito lang ako
nakatira simula nung nagbabantay ako sa kagubatan! Walang ibang tao dito kundi ako!" paliwanag ng lalaki habang patuloy na nakangiti.
“May tiwala ako sa kaibigan ko na nagsabing hanapin ko siya dito. Sigurado ka bang wala nang ibang pamilya ang naninirahan sa ibabaw ng
bundok na ito?” sabi ni Lady Yaleman habang dahan-dahang lumapit sa dalawa sa ilalim ng suporta ng isang subordinate.
Nang marinig iyon, bahagyang naningkit ang mata ng matanda habang sinusuri niya ang magkabilang Lady Yaleman at Gerald mula ulo
hanggang paa.
“…Kaibigan? Manalangin sabihin, anong uri ng kaibigan ang maaari mong sabihin? Nagtataka ako kung ang kaibigan mong iyon ay nag-iwan ng
isang tanda sa iyo…?" medyo kaswal na tanong ng matanda.

Nang marinig niya iyon, tila may napagtanto si Lady Yaleman.
“…Oo… Oo, binigyan niya ako ng token. Isang kahoy!" sabi ni Lady Yaleman habang nangingisda sa paligid ng kanyang
pitaka bago tuluyang naglabas ng maliit na token na gawa sa kahoy.
Nang tingnang mabuti ng matanda ang token na gawa sa kahoy, nakita niyang nakataas ang isang kilay.
"Ano ba talaga ang relasyon mo sa mga Yaleman sa Yanken?"
“Ako ang panginoon ng pamilyang Yaleman. Napakaraming taon na ang nakalipas mula noong huli kong nakilala ang taong
nagbigay sa akin ng token na ito…”
"Nakita ko. Well, iyon lang ang kailangan kong malaman. Sumunod ka sa akin, bagama't kayong dalawa lang ang pinapayagang
sumama. Any others will have to remain here,” sabi ng matanda.
Hindi sumagi sa isip ni Gerald kanina na ang kagubatan ay isang kaguluhan lamang upang payagan ang mga Moldell na
patuloy na manirahan sa pag-iisa. So dito talaga sila nakatira!
Matapos tulungan ang kanyang lola na makasakay sa kariton ng toro ng matanda, sumakay na rin si Gerald at sinimulan silang
ihatid ng matanda sa isang maliit na landas na mas malalim pa sa kagubatan.
Samantala, nakatayo si Sheldon sa tabi ni Bea pabalik sa loob ng bahay ng pamilya Yaleman.
"Narito ang lahat ng mga dayuhang pautang ng pamilya Yaleman mula sa nakaraang ilang taon. Binuod ko na ang karamihan sa
kanila, Miss Yaleman. Tingnan mo," sabi ng mayordomo.
“I appreciate it, Sheldon,” nakangiting sagot ni Bea.
Binigyan siya ng mga espesyal na order mula kay Lady Yaleman bago siya umalis kasama si Gerald. Hanggang sa siya ay
bumalik, ang lahat ng mga gawain ng pamilya Yaleman, parehong major at minor, ay maiiwan sa pangangalaga ni Bea.
Habang tinitingnan ni Bea ang mga pautang, pumasok si Yura sa silid bago sumigaw, "M-may nangyaring masama, Sheldon!"
“Young master! Anong nangyari?" tanong agad ni Sheldon.
“Ang aking mga magulang at ang kapirasong lupa na iyon! Dahil hindi sila magkasundo sa katotohanang niloko sila ni Shane, nakipagtalo
ang nanay ko sa kanya nang ibigay nila ang lupa! Dahil dito, nahuli na ngayon ni Shane ang aking mga magulang!” paliwanag ni Yura.
"Paano nangyari ang ganoong bagay...? Lalong nagiging daring si Shane! At isipin na ginagawa pa rin niya ang mga bagay na iyon kahit na
natanggap na niya ang babalang iyon mula kay Miss Crawford!” naiinis na sabi ni Sheldon.
"Gayunpaman, ang mga bagay tungkol sa pamilyang Yaleman ay nasa ilalim na ng Miss Yaleman ngayon. Bakit hindi mo siya tanungin
tungkol dito?” dagdag ni Sheldon.
Nang marinig iyon, bahagyang umikot ang kaliwang mata ni Yura bago siya tumingin kay Bea.
“Bea... Kahit totoo na nagmamadali ang nanay ko sa iyo noon, tiyahin mo pa rin siya! Mangyaring tulungan ang iyong tiyuhin at tiyahin...
Hindi namin maaaring payagan ang mga Long na gawin ito!” pakiusap ni Sheldon sa tonong humihingi ng tawad.
Nang marinig iyon, huminga ng malalim si Bea bago tumahimik sandali.
“Pinsan... Pakiusap... Kung hindi ka gagawa ng isang bagay ngayon, may masamang mangyari sa aking mga magulang... Maniwala ka sa
akin kapag sinabi kong talagang gustong ilabas ni Shane ang lahat ng galit niya sa aking mga magulang!”
“…Mabuti. Sheldon, mag-ayos ka at kunin mo kami ng mga subordinates. Ako mismo ang pupunta para tingnan ang sitwasyon."
Hindi alintana kung gaano kalubha ang pakikitungo nila sa kanya ng kanyang pamilya sa nakaraan, nadama ni Bea na magiging napakalupit
kung hindi siya matulungan.
Nang magawa na ang lahat ng paghahanda, lumabas siya kasama si Yura.

Chapter 861
“Diba sabi mo andito si tita? Ang construction zone ay ganap na walang buhay!" sabi ni Bea sa loob ng
nakaparadang sasakyan.
Ang site mismo ay konektado sa kanilang pamilya. Kung tutuusin, sa una ay proyekto ito ng kanyang tiyuhin. Gayunpaman, dahil sa isang
napakaseryosong isyu sa utang ng kanyang tiyuhin, ang anumang karagdagang pag-unlad ng construction zone ay ganap na natapos.
Samantalang ganoon, dahil noong nakaraang araw lang ginanap ang handover ceremony, ilang tao pa rin ang dapat na naroroon. Ang
katotohanang walang tao doon ang higit na ikinagulat ni Bea.
“Humph! Hinihintay ka na ng tita mo diyan sa loob!” sigaw ni Yura sa malamig na tono, kabaligtaran ng desperado niyang boses ilang minuto lang
ang nakalipas.
“…Anong ibig mong sabihin, Yura?” sabi ni Bea, na ngayon ay napagtanto na may isang bagay na masama sa kanya.
“Ay, wala talaga! Dahil nandito na tayo, bakit hindi na lang ako sumunod pagkatapos ng kaunting chat!” sagot ni Yura sabay ngiti ng masama
bago ni-lock ang mga pinto ng sasakyan.
Nakakunot ang noo, sinabi ni Bea, "Hindi ako sigurado kung ano ang iyong ginagawa, ngunit kung ito ay talagang wala, pagkatapos ay
tinatawagan ko si Sheldon ngayon upang sabihin sa kanya na ang lahat ay maayos."
Sa sandaling makita ang kanyang cell phone, gayunpaman, inagaw ito ni Yura mula sa kanya! Sa sandaling ginawa niya iyon, maraming tao ang
sumugod sa labas ng gusali, pinalibutan ang kotse sa ilang segundo!
“Tumawag? Ngayon bakit mo gagawin iyon? Kung tutuusin, gaya nga ng sinabi ko, sabay-sabay kang bumaba ng sasakyan, pinsan!” nakakatakot na
ungol ni Yura.
“Kaya nga niloko mo ako! Nakipagsabwatan ka ba sa aking tiyuhin at sa iba pa para ihatid ako sa iyong bitag? May ideya ka ba sa ginagawa mo
ngayon?" sabi ni Bea.

“Any idea? Haha! Sa mga ganitong sitwasyon?! Pinsan, hindi talaga ako mapakali sa mga ganyang bagay sa puntong ito! Ang
tanging alam ko lang ay hindi dapat mahulog ang mga ari-arian ng pamilya sa mga kamay ni ab*tch gaya ng iyong sarili! Huwag
kailanman, sinasabi ko!" angal ni Yura.
“May ideya ka ba kung gaano ko katagal pinaplano na maging tagapagmana ng pamilya? O kung gaano ko kinailangan na i-fawn si
lola para pasayahin siya? Pagkatapos ng hindi mabilang na oras ng pag-aalay—kahit noong bata pa ako—napakalapit ko nang
makuha ang mga ari-arian ng pamilya kasama ng tatay ko! At sa wakas dumating ang araw! Ngunit ano ang nangyari sa
pinakamahalagang sandali? Ginawa mo! Ikaw, Bea! Sinira mo lahat ng effort at pantasya ko, b*tch ka!” halos baliw na sigaw ni Yura.
Sa totoo lang, alam ni Yura kung gaano kabaliw ang kanyang kasalukuyang mga aksyon. Gayunpaman, alam niya na pareho siya at ang kanyang mga magulang
ay naubusan ng mga pagpipilian. Kinailangan niyang gumawa ng ganoong marahas na mga hakbang para sa kapakanan ng kanyang mga inaasam-asam
sa hinaharap.
Alam din niya na hindi mangyayari ang simpleng pagpipilit na bumalik sa pagiging pinuno ng pamilya Yaleman dahil personal na
niyang sinaktan ang mga makapangyarihan at maimpluwensyang Crawford. Hindi mahirap para sa kanya na isipin kung
paano magpapatuloy ang buhay ng kanyang pamilya sa hinaharap. Ang pag-alam na iyon ang nagpasigla sa kanya upang ipagpatuloy
ang kanyang kasalukuyang mga plano hanggang sa pinakadulo.
“Bea, hindi ako papayag na magplano ka ng paghihiganti sa akin! Hinding-hindi mo makukuha!" sigaw ni Yura.
Sa ngayon, naluluha na si Bea. Gayunpaman, hindi siya umiiyak dahil sa takot. Sa halip, ito ay dahil alam na niya ngayon na ang
mga panloob na pag-aaway ng pamilya ay nangyayari pa rin.
Bagama't naging pangunahing priyoridad niya na lutasin ang mga ganitong isyu mula noong iniwan siya ni Lady Yaleman sa
pamumuno, isipin na ang unang pagkakataon ng kanyang nalaman na umiiral pa rin ang gayong mga salungatan ay magiging ganito.
sukdulan.
"Kailan ko ba sinabi na gusto kong maghiganti sayo?" sabi ni Bea sa pagitan ng luha.
“Hindi na kailangang magpakatanga, Bea! Ikaw na ngayon ang nagmamay-ari ng lahat samantalang ang pamilya ko ay wala nang
pag-aari! Hindi ba kumikilos na ang unang yugto ng iyong paghihiganti?! Pagkatapos kong makipag-ayos sa iyo, babalik kami ng
aking pamilya bilang pamamahala sa pamilyang Yaleman! Magiging maluwag lang ang pamilya ko kapag nawala ka na sa litrato!”
sagot ni Yura bago binuksan ang mga pinto ng sasakyan at kinaladkad siya palabas.
“Oras na para lumipat ng lokasyon! Siguraduhing bantayan mo siya ng maayos!" utos ni Yura.
“Huwag kang masyadong magsaya, Yura! Hindi mo naman basta-basta mapapamana ang pamilya pagkatapos akong hulihin!
Tutal hindi pa nga bumabalik sina lola at Gerald! Kapag bumalik sila, magsisisi ka! Tsaka, malamang nagmamadali si Sheldon ngayon,
kaya mas mabuting pag-isipan mo ang ginagawa mo hangga't kaya mo!" sabi ni Bea.
“Hah! Iniisip ko na siya habang pinaplano ang lahat ng ito! Hindi siya darating, trust me! Tell me Bea, alam mo bang may apo siya na
lubos niyang hinahangaan? Nag-aaral siya sa isang kindergarten sa isa sa mga gusali ng pamilya Yaleman alam mo ba? Kung walang
anumang mga isyu, ang aking ina ay dapat na nakikipag-usap sa kanya tungkol dito ngayon! Haha! Ang matandang umutot na iyon ay
tiyak na mananatiling tahimik nang tuluyan! Kaya sumuko ka na, Bea!” sigaw ni Yura na may halimaw na ekspresyon na angkop sa
kanyang masamang ugali.
Kabanata 862
Sa pagkakataong iyon ay nagsimulang mag-ring ang isang telepono ng isa sa mga nasasakupan ni Yura.
"Ito ay Mr. Long, Mr. Yaleman," sabi ng subordinate.
“So kinampihan mo talaga ang pamilya Long ngayon! Nababaliw ka na talaga Yura! At hindi lang ikaw, tita at tito ay nasiraan na rin
ng bait!" hindi makapaniwalang sabi ni Bea.
“Kunin mo na lang siya!” utos ni Yura habang naiinip na kumaway ng kamay bago sinagot ang tawag.
“Lahat ay maayos, Mr. Long. Huwag mong kalimutan ang pangako mo sa akin."
“Pero siyempre hindi pa! Hindi ko makakalimutan ang ganoong pangako, Mr. Yaleman!”
Malapit nang maggabi sa bahay ng pamilyang Yaleman at tila walang nakapansin ng anumang partikular na abnormal.
Gayunpaman, maraming miyembro ng pamilya ang nakapansin na si Bea ay nawala sa buong araw, partikular na ang Pangalawang
tiyahin at ang kanyang pamilya na naghihintay na magpakain kina Bea at Catherine. Dahil sa halos buong araw niyang pagliban,
inakala na lang nila na sobrang abala si Bea.
Nang tanungin nila pareho sina Catherine at Sheldon tungkol sa kanyang kinaroroonan, hindi nila alam kung nasaan siya.
Maya-maya, lumabas ng opisina ni Bea si Second tita bilang pagbibitiw habang umiiling at bumuntong-hininga.
“Kung alam ko lang na siya na ang magiging ulo ng pamilya, mas pinaganda ko pa sana siya!
Sa kung gaano ka-tense ang relasyon namin ngayon, iniisip ko kung may mababago pa ba ang pakikitungo sa kanya sa isang
pagkain…”
Mabilis na lumipas ang araw at sa umaga ng ikalawang araw, muling naghintay si Second tita at ang kanyang pamilya sa harap ng opisina
ni Bea. Gayunpaman, kahit na malapit na ang tanghali, walang anumang palatandaan ng Bea kahit saan.
“Ma, alis na lang tayo... Wala na sigurong saysay na maghintay tayo dito ng ganito... Tutal iba na si Bea ngayon! Siya ang
pinakamakapangyarihang big shot sa North! Bakit pa siya pumapayag na alagaan tayo?" sabi ni Ysabel, dissatisfaction sa tono niya.
Kung tutuusin, mabilis na umangat si Bea sa mga ranggo kaya labis na ikinagalit ni Ysabel. Hindi na niya ma-categorize ang
pakiramdam bilang simpleng pagkainggit.
Bilang isang babae, alam ni Ysabel na nagawa na ni Bea na ipagmalaki ang pamilya kung siya ay ikinasal sa isang mayamang pamilya.
Kung nananatili lang siya sa ganoon, hindi sana ganoon kakomplikadong emosyon ang nararamdaman ni Ysabel ngayon!
Ngunit siyempre, kailangan niyang gumawa ng paraan upang maging isang malakas na big shot! Siya na ngayon ay tunay na isang malakas
at independiyenteng boss.
Matapos mag-isip ng ilang sandali, napagtanto ni Ysabel na hindi na siya maiinggit dahil literal na walang posibilidad na mapangunahan
niya si Bea. Kung tutuusin, kung nagustuhan niya si Bea, may pagkakataon pa rin siyang maging pangalawang pinakamahalagang babaeng
amo sa lugar.
Ngayon ay magiging isang magandang pakiramdam ...
"Pagpasensyahan mo na, Ysabel... Kung tutuusin, gaya ng sinabi mo, iba na ngayon si Bea kumpara sa dati..." sabi ni Second tita.
Pagkasabi pa lang niya ay biglang lumapit si Catherine.

"Magandang umaga, Catherine! Bakit wala si Bea dito?" tanong ni Second tita.
"Ganyan din ang gusto kong itanong sayo! Hindi pa ba dumating si Bea sa trabaho?” sagot ni Catherine sa tonong nag-aalala.
“Kahit tatlong oras na tayo dito! Hindi pa namin siya nakita!” paliwanag ni Ysabel.
“Kakaiba... Nabigo akong makipag-ugnayan sa kanya sa telepono mula kahapon at hindi rin siya nakikita ni Sheldon...
Saan kaya siya nagpunta? Knowing her, malabong i-off niya ang phone niya, kahit busy siya!” sabi ni Catherine.
Nang marinig iyon, nagkatinginan si Second tita at Ysabel. Pagkaraan ng ilang sandali, tinanong ng Pangalawang tiyahin, “Maaari
bang... may nangyari sa kanya? Naka-off pa ba ang phone niya hanggang ngayon?"
Walang magawa, tumango si Catherine, "Oo... Hindi ito nangyari sa buong oras na ito!"
“Ano ang dapat nating gawin?” tanong ni Second tita, hindi sigurado kung paano ipoproseso ang biglaang pagliko ng mga pangyayari.
Bagama't natagalan siya, hindi nagtagal ay umalis siya rito at sinimulang aliwin si Catherine.
“Huwag kang mag-alala, Catherine... Kung tutuusin, parehong maimpluwensya at makapangyarihan si Bea ngayon! Sigurado akong ayos
lang siya! Maghintay na lang tayo ng kaunti... Kung hindi pa siya babalik mamaya, may iba tayong gagawin…”
Bakas sa mga mata ni Catherine ang pag-aalala ng ina, bahagya lang siyang napatango sa mungkahi nito.
Sa gayon, kahit na ang ikalawang araw ay naganap sa lalong madaling panahon... Pagkatapos ang ikatlo... at ang ikaapat...
"Anong sabi ng pulis?" nagmamadaling tanong ni Yuma—ang panganay na anak.

Pitong araw na ang nakalipas mula nang mawala si Bea at ang iba pang mga Yaleman ay nagkakaroon na ngayon ng family meeting.
“Hanggang sa puntong ito, wala pa kaming nahanap na anumang pahiwatig! Ano kayang nangyari kay Bea…?”
Kabanata 863 Ang
pagkawala ni Bea ay nagdulot ng matinding kaguluhan sa mga naninirahan sa Yanken, at kasama rito ang ilang malalaking kuha
mula sa Jacksonville. Dahil alam nilang wala si Mr. Crawford, personal nilang pinapunta ang sarili nilang mga subordinates para hanapin
si Bea pansamantala.
Bagama't pinaghihinalaan nila ang ilang tao na sangkot, sa huli, kulang na lang ang mga pahiwatig na makukuha. Parang nawala na lang sa
hangin si Bea!
Kahit na si Catherine mismo ay gustong makipag-ugnayan sa mga Crawford mula sa Northbay, si Bea lang ang may paraan para makipag-
ugnayan sa kanila! Walang ibang nakakaalam kung paano makarating sa kanila!
Ni hindi nga sila sigurado kung buhay pa si Bea. Kung tutuusin, pitong araw na ang nakalipas mula nang may makakita sa kanya. Mula sa
araw na napagtanto niya na ang kanyang anak na babae ay maaaring patay na, si Catherine ay nagkaroon ng sobrang haggard na
ekspresyon sa kanyang mukha.
Ngayon, lahat ng mga miyembro ng pamilya Yaleman ay nagtipon upang pag-usapan kung paano umunlad sa pagkawala ni
Bea. Kahit na ang lahat sa pulong ay taimtim, si Catherine mismo ay umiiyak ng kanyang mga mata
palabas.
Walang umimik at lahat ay nakayuko lang habang kaharap ang nababagabag na ina.
Sa mga Yaleman, gayunpaman, si Yura at Rose ay lihim na ngumiti habang sila ay nagpapalitan ng tingin sa isa't isa.
Ang plano ay gumana nang walang kamali-mali. Pagkatapos ng lahat, sa tulong ng mga Long, siyempre hindi sila makakahanap ng anumang
mga pahiwatig mula sa kanilang mga pagsisiyasat! Kahit na ang iba ay magdududa sa kanila, kasama ang mga Long sa kanilang panig,
walang sinuman ang makakahawak sa mag-ina.
"Gng. Yaleman! Parehong bumalik si Mr. Crawford at ang chairman!” tuwang-tuwang anunsyo ng isang utusan.
"Ano? Sa wakas nakabalik na si Gerald?” sabi ni Catherine habang nakatulala at nagmamadaling lumabas.
Sinundan din sila ng ilan sa iba pang mga Yaleman, lahat maliban kay Yura at sa kanyang ina.
“…M-mom… bumalik na si Gerald!” sabi ni Yura habang nakalunok habang nanginginig.
"Huwag matakot! Walang dapat ikatakot! Paano kung bumalik na sila?" mahinahong pagpapakalma ni Rose.
Nang marinig iyon, mas naging panatag si Yura na gagana pa rin ang kanilang plano sa huli.
Si Gerald mismo ang tumulong kay Lady Yaleman palabas ng sasakyan. Sa kabila ng kanyang edad, nakasama niya si Gerald sa nakalipas na
walong araw. Natural lang sa kanya na maging ganito kapagod.
Nang makita niya ang iba pang mga Yaleman na lumalabas upang salubungin ang kanilang pagbabalik, sasalubungin na sana niya sila
nang sumuray-suray si Catherine patungo sa kanya bago hinawakan ang kanyang braso at nagmakaawa, “G-Gerald! Salamat sa Diyos
nakabalik ka na sa wakas! Pakiusap! Kailangan nating iligtas si Bea!"
“…I-save? Ano ang ibig mong sabihin na 'iligtas siya'? Anong nangyari?" tanong ni Gerald.
“Kalmahin ang sarili mo, Catherine. Ngayon dahan-dahan mong ipaliwanag sa amin... Ano ang mali?” dagdag ni Lady Yaleman.
“Bea… Siya… Isang linggo na siyang nawawala! Hindi na namin siya mahanap!"
"Ano?!" sagot ni Gerald na nakatulala.
To think na may mangyayari talaga kay Bea sa walong araw niyang pagkawala!
“Elaborate. Ano ang naging dahilan ng pagkawala niya?" medyo nag-aalalang tanong ni Gerald.
Ganito ang pagkabalisa ni Gerald dahil mahalaga sa kanya si Bea at ang kanyang pamilya. Likas na sa kanya ang mag-alala kung
may mangyari sa sinuman sa kanila.
Nang marinig iyon, sinabi ni Catherine sa kanila ang buod ng kanyang nalalaman.
“Napakagandang babae ni Bea... Halos hindi siya nakakasakit ng sinuman! Sino ba naman ang gugustuhing saktan siya?" sabi ni
Catherine.
“Huwag muna tayong maging pessimistic, tita. Magpapadala ako ng ilan sa aking mga tauhan upang simulan ang pagsisiyasat sa
bagay na ito kaagad! Huwag kang mag-alala, dahil kung sino man ang may kasalanan, sisiguraduhin kong pagsisisihan ng bawat isa sa
kanila ang pagsilang nila sa mundong ito kung sakaling pinagtuunan nila siya ng mga daliri!” deklara ni Gerald habang patuloy niyang
inaalalayan si Lady Yaleman hanggang sa loob ng bahay.
“A-anong dapat nating gawin ngayon, nanay?” sabi ni Yura habang nagsimulang manginig ng marahas.
Bagama't unang inakala ng mag-ina na si Gerald ay isang malambot na tao, ang mapupula nitong mga mata na nagmumula sa kanyang
pagkabahala na mahanap ang mga salarin ay matapat na natakot sa kanilang dalawa. Ang kanyang reaksyon ay hindi kahit na
malapit sa kung ano ang kanilang naisip!
Akala nila ay madidismaya at kakabahan siya pagkatapos malaman ang pagkawala ni Bea!
Hindi nila akalain na kaya niyang ipahayag ang gayong kalupitan at kalupitan!
Si Rose mismo ay nakaramdam na ngayon ng takot, iniisip kung ano ang mangyayari kung sakaling malaman ni Gerald na may
kinalaman sila. Masisira ba niya ang buong pamilya nila...?
Kabanata 864 Kahit na
ang pag-iisip tungkol dito ay nakakatakot, pinananatiling cool siya ni Rose.
“Wag kang mag-alala, kikilos na lang tayo. Kahit na ang mga Long ay hindi kasing lakas ni Gerald, panalo pa rin ang kanilang pamilya
sa laki at kasaysayan. I'm sure hindi ganoon kadali para kay Gerald na singhutin tayo!"
Di nagtagal, nag-utos si Gerald para sa lahat ng miyembro ng pamilyang Yaleman na manatili sa loob ng bahay ng pamilyang
Yaleman maliban kung pinahintulutan niya silang umalis.
"May isang bagay na hindi ako sigurado kung dapat kong sabihin sa iyo, Mr. Crawford," sabi ni Philip kay Gerald sa isang pribadong silid
sa loob ng bahay ng pamilya Yaleman pagkaraan ng ilang sandali.
"Ipagpatuloy mo!" sagot ni Gerald habang tumatango.
"Sa totoo lang, nakikita ko si Yura at ang kanyang pamilya na medyo kahina-hinala. Kung tutuusin, malinaw naman na may motibo sila para
gumawa ng ganito,” ani Philip.
At that, Gerald nodded before replying, “Talaga. Hinala ko sila rin ang may kasalanan. Inutusan ko na ang ilang tao na mag-imbestiga pa
tungkol sa kanila. Kung tutuusin, medyo masyadong tahimik ang kanyang pamilya sa pagkakataong ito, taliwas sa karaniwan nilang pag-uugali.
Nakakasira lang ng pakiramdam. Bagama't iyon ang vibe na nakukuha ko mula sa kanila, I really hope na hindi sila kasali this time around.”
Sa pagkakataong iyon, kumatok si Sheldon sa pinto bago pumasok.
“Wala ka pang pahinga simula nung bumalik ka sir. Siguradong pagod ka na. Inutusan ko ang isang utusan na ipagtimpla ka ng sopas,”
sabi ng mayordomo.
“Salamat, Sheldon. Kamusta ang lola ko? Ayos lang ba siya?" tanong ni Gerald.
“Lubos na nanlumo si Lady Yaleman... Siya ay umiiyak nang mahabang panahon, ginoo. Gayunpaman, nagpapahinga na siya…” paliwanag
ni Sheldon habang inilalapag ang mangkok ng sopas sa harap ni Gerald.
Nang malapit nang matikman ni Gerald ang sabaw, ibinuka ni Sheldon ang kanyang bibig kahit walang lumalabas na salita. Sa huli, umiwas
siya ng sasabihin.
"Speaking of which, Sheldon... Naalala kong may sinabi sa akin si Bea bago ako umalis mga isang linggo na ang nakalipas... Kung tama ang
pagkakaalala ko, sinabi niya na gusto niyang tulungan ang mga Yaleman na malutas ang isyu sa mga foreign loan... Nalutas ba niya ang mga
ito gamit ang ang Long family? O may nangyari ba sa kanya bago pa niya magawa ang anuman?" tanong ni Gerald habang ibinababa ang
mangkok ng sopas ng mga sandaling iyon.
“…Huh? Oh... Hindi, Mr. Crawford... Siya... Hindi niya ito naresolba sa tamang panahon... Nangyari ang insidente bago niya... nagawa iyon,"
sagot ni Sheldon.
"Nakita ko. Sige na magpahinga ka muna,” sabi ni Gerald habang mahinang ngumiti.
“Gagawin ko, Mr. Crawford. I-enjoy ang iyong sopas habang mainit…”
“Siguradong!” sagot ni Gerald habang pinagmamasdan si Sheldon na lumabas ng kwarto.
"Iimbestigahan ko kaagad ang matandang iyon," sabi ni Philip sa malamig na boses nang umalis si Sheldon.
Si Gerald mismo ang tumingin sa sabaw bago umiling.
“Mula sa narinig ko, ang lalaking iyon ay palaging tapat at tapat sa buong buhay niya... Medyo masipag din siya, kahit na siya ay isang
kakila-kilabot, kakila-kilabot na sinungaling... Malamang ay nakagawa siya ng isang bagay na lubhang nakakahiya para sa kanya na hindi
niya magawang sabihin ito. ,” sabi ni Gerald habang itinapon ang mangkok ng sopas sa malapit na basurahan.
Matapos maranasan ang napakaraming bagay, hindi na si Gerald ang mapang-akit at walang muwang na tao na dati. Kung tutuusin,
marami na siyang nakilalang masasama at masasamang tao na naglagay sa kanya sa pinakamapanganib na mga sitwasyon.
Sa kabila noon, bahagya pa rin siyang nag-aatubili na maniwala na ang mga mula sa pamilyang Yaleman ay may bahagi sa lahat ng ito.
Bagama't hindi siya nagkaroon ng magandang relasyon kay Rose at sa kanyang pamilya, sa huli, sila pa rin ang kanyang mga
nakatatanda.
Ito ang dahilan kung bakit tumanggi siyang gawin ang unang hakbang hanggang sa matagpuan ang konkretong ebidensya. Sa isang
perpektong senaryo, mas gusto niya ang mga salarin na aminin ang kanilang mga pagkakamali at dahil dito, itama ang mga ito.
Gayunpaman, alam niya na ang posibilidad ay hindi umiiral. Pagkatapos ng lahat, mayroon na ngayong malinaw na mga tao na
napakalayo sa gilid na handa silang saktan ang kanilang sariling mga miyembro ng pamilya! Kumbaga, pinipilit nila si Gerald na gumamit
ng masasamang taktika sa kanila para lang maresolba ang isyu.
"Hindi na kailangang mag-imbestiga pa... Pilitin mo lang ang katotohanan sa kanila!" utos ni Gerald.
Dahil handa na silang direktang saktan siya, lalong nag-aalala si Gerald sa kaligtasan ni Bea.
Dati nang nag-assume si Gerald na hindi nila sasaktan si Bea dahil pareho pa rin silang benepisyong makukuha nila sa
pakikipaglapit sa kanya. Ano pa, pamilya pa rin sila sa huli. Tiyak na wala silang gagawin para mapahamak talaga si Bea, di ba?
Tulad ng nangyari, ang pananakit sa kanya ay isang napaka-posibleng senaryo. Sa katunayan, mayroon na ngayong posibilidad
na siya ay patay na!
Ang kanyang palagay sa pagkakataong ito ay napakalayo sa marka. Siguradong may lakas pa rin ang mga salarin na sirain silang
dalawa ni Bea.
“Agad-agad!” sigaw ni Philip habang nakatingin sa sulok ng silid na may matigas na tingin.
Ilang mga subordinate niyang mukhang nakakatakot ang nakatayo doon sa buong oras.
"Sundan mo ako!" ungol ni Philip habang inaakay sila palabas ng kwarto.
Kabanata 865
“Nay... Hindi ba tayo masyadong malupit...? Si Gerald ay hindi dapat binibiro! Kung sakaling lumabas ang katotohanan at
napagtanto ni Jessica na kasali kami…”
Sa loob ng kanilang sariling silid, si Yura ay nakikipag-usap ngayon sa kanyang ina sa sobrang pag-aalala.
Bilang tugon, napangisi si Rose, “Sa isang sentimos, sa isang libra! Parang hindi natin ito matutulungan! Nauubusan na kami ng
mga opsyon mula sa sandaling napagpasyahan naming agawin ang karapatang magmana ng pamilya Yaleman kay Bea. Sa
pagkamatay ni Gerald, wala na tayong kalaban! Kung papalarin tayo, ang mga ari-arian sa North—na ibinigay ni Gerald
kay Bea—maaaring tuluyang mahulog sa ating mga kamay!” paniniguro ni Rose.
“For now, we can only pray na sana hindi magulo si Sheldon. Kung tutuusin, alam ko naman kung gaano kalaki ang tiwala
ni Gerald sa butler na iyon!” dagdag pa ng kontrabida na ina.
"Ngunit... Ngunit paano kung may makaalam tungkol sa lason?"
“Huwag kang mag-alala, ang lason na kinuha ko ay parehong walang kulay at walang amoy. At saka, kahit na may makatuklas ng lason, si Sheldon
ang teknikal na pumatay kay Mr. Crawford! Kung sakaling dumating ang sandali, tiyak na hindi niya maipagtanggol ang kanyang sarili!” mabistong
paliwanag ni Rose habang nakapikit ang mga mata.
"Naiintindihan ko po, mama..."
Gayunpaman, nang matapos ang kanyang pangungusap, biglang bumukas ang pinto ng kanilang silid! Kaagad pagkatapos, isang grupo ng mga tao
na nakasuot ng ganap na itim na sumugod!
“Anong ginagawa ninyong lahat?!” sigaw ni Rose habang nagsimulang kabahan silang dalawa ng anak.
Sa halip na sumagot, agad na tinakpan ng mga lalaki ang kanilang mga ulo ng itim na talukbong na pumipigil sa anumang sigaw na sinubukan
nilang gawin.
Nang sa wakas ay huminto sila, nakatayo si Philip sa kanilang harapan.
Bagama't noong una ay naisip ng dalawa na maaari silang magtagal nang sapat para sumuko si Philip at ang kanyang mga tauhan, kalahating oras
lang ang inabot para sa kanya at sa kanyang mga nasasakupan para iluwa sa kanila ang lahat ng nangyari.
Kung tutuusin, si Philip at ang kanyang mga tauhan ay bihasa sa pagpapahirap sa mga tao.
Parehong takot na takot na ang dalawa, ni isa sa kanila ay wala nang nangahas na magsinungaling pa sa harapan ni Gerald.
“P-please Gerald! Ang gustong manakit sayo ay si Shane! Siya ang nagbigay ng ideya sa atin! Tsaka kasama niya ngayon si Bea! Wala na rin tayong
pagpipilian! Alam mo, kung hindi natin sinunod ang utos niya, pinatay na niya tayo ngayon! Hindi kami kasali sa proseso ng pagpaplano ng
kidnapping, Gerald!” sabi ni Rose, ngayon ay sabik na sabik na halos hindi na siya mapigil.
Sa isip niya, inamin niya ngayon na minamaliit niya kung gaano talaga kalupit si Gerald.
Ipinagpalagay lang ni Rose noon na hangga't wala siyang sapat na ebidensya, hindi siya kikilos nang walang ingat.
Kung gaano siya mali. Sabagay, simula pa lang ay pinagdudahan na sila ni Gerald.
“Sana huwag kang mag-assume na mabibitawan ka sa paglalagay ng lahat ng sisi kay Shane.
Anuman, malalaman ni lola ang lahat ng ito bukas. Malalaman niya kung paano ka parusahan. Para naman sa mga Longs!
Hindi ko na sila pakakawalan this time!” malamig na ungol ni Gerald.
“Ngayon... Maging tapat ka. Saan itinago ni Shane si Bea?”
Ilang sandali pa sa isang madilim na silid sa loob ng isang liblib na pabrika nang sumigaw si Shane, “B*tch! Pirmahan mo na lang
ang d*mned thing!”
Sa sandaling iyon, itinatali ni Shane si Bea sa isang upuan habang ang ilan sa kanyang mga nasasakupan ay nagbabantay sa lugar.
“Sumuko ka na lang!” galit na ungol ni Bea.
Bilang tugon, diretsong sinampal siya ni Shane sa pisngi!
“Bea, Bea, Bea... May limitasyon ang pasensya ko, alam mo ba? Kung umabot sa puntong sa tingin ko ay masyado kang hassle
para maging kapaki-pakinabang, papatayin na lang kita dito at ngayon din!” marahas na babala ni Shane.
“Please, hindi ako tanga, Shane! As if you'll ever let me go after I sign it!" nginisian ni Bea.
Namula ang mga mata ni Shane nang marinig niya iyon.
Kapag napirmahan na ang kontrata bago siya, makukuha na niya ang ilan sa mga ari-arian na pag-aari ni Bea. Gaya nga ng sinabi
niya, kapag nangyari iyon, talagang hindi na niya siya pakakawalan ng buhay.
“Hah! Mukhang kailangan kitang turuan ng leksyon! Tawagan si Second brother at ang iba pa! Pwede na silang kumilos!
Humph! Gayunpaman, bago nila gawin ito, marahil ay dapat kong hayaan muna silang magsaya sa kanilang sarili! Tutal, ang ganda mo
talaga, Bea!” malisyosong sabi ni Shane.
"Agad-agad, Mr. Long!" sabi ng mga subordinates niya habang nagtawanan silang lahat.
Dahil doon, isa sa mga nasasakupan ang nag-activate ng kanyang walkie-talkie bago sinabing, "Umakyat ka na."
Gayunpaman, kahit lumipas ang ilang segundo, walang sumasagot. Palibhasa'y kakaiba, tinawag niya ang iilang tao na nakatalagang
magbabantay sa ibaba.
Wala ding reply.
“Anong nangyayari dito? Bumaba ka at tingnan mo!" utos ni Shane.
Kabanata 866 Ang
pagsunod sa kanyang mga utos, ang ilang mga nasasakupan pagkatapos ay bumaba sa hagdan.
Gayunpaman, kahit na bumaba na sila, walang ingay na sumunod. Natahimik ang lahat. Napakatahimik.
Sa sandaling iyon nang napagtanto ni Shane na may napakalaking mali.
“Diyan ka, bantay ka dito. Ang iba sa inyo ay sumunod sa akin sa ibaba!" utos ni Shane habang nakatutok sa kwarto ang nag-iisang
subordinate habang ang iba sa kanila ay sabay na bumaba ng hagdan kasama si Shane.
Sa sandaling dumating si Shane sa huling hakbang, gayunpaman, tumigil siya. Napakadilim ng kwarto at walang maririnig na ingay.
Bago pa man siya makapagpatuloy, nakaramdam siya ng matinding sakit sa likod ng kanyang ulo! Maaari lamang niyang ipagpalagay
na may pumutok sa kanyang ulo ng paniki bago siya tuluyang nahimatay.
Gabi na nang tuluyang nakabalik si Gerald at ang isang pagod na pagod na si Bea sa kwarto ni Bea. Sa halos biglaang pagkakatulog
ay tinakpan siya ni Gerald ng kumot bago lumabas ng kwarto.
Nakatayo sa labas mismo ng kanyang silid ang isang grupo ng mga bodyguard na nakasuot ng itim na suit.
“Humph! Tiyak na mahihirapan ang mga Long na matulog nang mapayapa ngayong gabi, Mr. Crawford! Pagkatapos ng lahat, nawalan
sila ng isa sa kanilang pinaka may kakayahan na tao! Gaya ng inaasahan, hinahanap nila si Shane habang nagsasalita tayo!”
nakangiting sabi ni Philip.
“Talaga! Bakit hindi natin hayaan na hanapin din siya ng pitong araw! Isipin ang kanilang mga reaksyon pagkatapos ng isang
linggong wala ang kanilang mahal na apo!” dagdag ng isa pang subordinate.
“Wala talaga akong time makipagkulitan sa mga Long sa loob ng isang linggo. Speaking of the Longs, may okasyon sila
bukas, di ba? Perpekto. Dahil binigyan kami ni Shane ng napakalaking regalo sa pamamagitan ng pananakot kay Bea sa loob ng
pitong araw na sunod-sunod, pupunta kami sa okasyong iyon bukas na may sariling regalo!” sabi ni Gerald na may malamig na tingin
sa mga mata.
“Ihanda mo siya!”
“Roger, Mr. Crawford!”
Kinabukasan sa manor ng pamilya Long nang magtanong si Master Long, “Kumusta ang sitwasyon? May nakahanap ba sa inyo kay
Shane?"
Si Master Long mismo ay nakasuot ng pormal na suit. Tutal, may espesyal na okasyon sila ngayon.
Dumating ang ilan sa kanilang mga kapamilya kasama ang marami pang kilalang bisita. Habang medyo maligaya ang kapaligiran, lahat
ng mula sa pamilyang Long ay tapat na napuno ng pag-aalala at pagkabalisa.
“Wala pa po, master. Gayunpaman, mula sa masasabi natin, ang mga Yaleman ay dapat na nasa likod nito. Tutal, naligtas si Miss
Bea kagabi. Gayunpaman, nang magtungo kami sa pamilyang Yaleman upang mag-imbestiga, wala kaming mahanap na kahit isang
bakas sa kanya!” sabi ng mayordomo ni Master Long.
“Hah! Ang pamilyang Yaleman ay hindi kaya. At saka, hinding-hindi sila mangangarap na subukang tumayo laban sa pamilyang Long. Ang may gawa nito
ay malamang na kapatid ni Jessica, si Gerald!” mahabang sagot ni Master habang nakapikit ang mga mata.
“Gerald?” sabi ng mayordomo na natigilan.
“Hindi ito ang unang beses na narinig ko ang kanyang pangalan... Sa natatandaan ko, parang may sama ng loob siya kay Mr. Yunus noong Mayberry...
Ano pa, parang nandoon si Gerald nang mawala si Mr. Yunus sa Salford Province ,” dagdag ng mayordomo.
Nang marinig iyon, mahigpit na kinuyom ni Master Long ang kanyang tungkod.
"Ang magkapatid na Crawford ay talagang sadyang nakatayo laban sa mga Long! Nakakaawa si Yunus... Hanggang kamakailan lang, wala akong
ideya kung sino ang naging dahilan ng pagkawala ni Yunus... Ang nangyari, magkapatid na naman si Crawford!” ungol ni Master Long habang nanlamig
ang kanyang tingin.
“Parang kailangan ko silang makilala nang personal minsan. Kung sila talaga ang may kasalanan na naging dahilan ng pagkawala nina Yunus at Shane,
wala akong pakialam kung anong klaseng mga maimpluwensyang tagasuporta ang mayroon sila! Kakailanganin nilang bayaran ang mabigat na halaga
ng isang kakila-kilabot na kamatayan!”
“Guro! Dumating na ang mga galing sa pamilya Quarrington!” anunsiyo ng isang utusan habang papalapit sa lalaki na malalim pa rin ang hinanakit.
Gayunpaman, agad na nagbago ang kanyang kalooban nang mapagtanto niya kung sino ang nandito. Masayang tumango, pagkatapos ay sinabi niya,
"Buweno, bilisan mo at tanggapin sila!"
Sa kanilang kasalukuyang lakas, ang mga Long ay masyadong mahina upang labanan ang magkapatid na Crawford. Kung talagang gustong ibagsak ng
mga Long ang magkapatid, kung gayon ang kanilang pinakamahusay na mapagpipilian upang makamit iyon ay sa pamamagitan ng
pakikipagtulungan sa mga makapangyarihang tao mula sa lahat ng antas ng pamumuhay.
“Hindi ba tayo maaaring tumanggi na lumahok, Giya…?”

Sa labas ng manor ng pamilya Long, may ilang kababaihan ang kinakabahang nagmumungkahi na huwag sumali sa espesyal na okasyon
ng pamilya Long.
“Ano ang dapat ikatakot? Bagama't hindi ko gustong pumunta dito, kailangan kong pumunta sa ngalan ng aking ama dahil inimbitahan ng
mga Long ang aking buong pamilya. At saka, ako ang may sama ng loob sa kanila pero halos hindi ako natatakot! Bakit kayo ang
natatakot?" sabi ni Giya habang nakatingin kay Marilyn at sa iba pa niyang kaibigan.
“Well, ang mga Long ang pinakamakapangyarihang pamilya sa Yanken... Syempre kinakabahan ako pagdating sa lugar na ganito... At saka,
tumingin ka sa paligid natin! Lahat ng tao doon ay malamang na isang malaking shot!" sagot ni Marilyn sa nanginginig na boses.
“Well andito naman ako di ba? Palagi kitang kasama sa nakaraan, kaya kailangan mo akong samahan sa pagkakataong ito!” sabi ni Giya sa
mapaglarong tono.
“Fine... Papasok kami sa iyo!” sagot ni Marilyn habang nilalabas ang dila.
“…Huh? Hoy Marilyn, Giya! Tumingin ka dyan! Mayroong isang pangkat ng mga mararangyang sasakyan na paparating dito!” gulat na sigaw ng
isa sa mga kaibigan ni Giya habang tinuturo ang mga sasakyang papunta sa gate ng manor.
Kabanata 867 "Tunay
na maluho!" gulat na dagdag ng ibang babae.
Dahil sa gustong malaman kung anong mga uri ng big shot ang nagmaneho ng mga mamahaling sasakyan, pinili ni Marilyn at ng iba pa
na maghintay malapit sa pinto para makita kung sino ang lumabas.
Ang ilan sa kanila ay naglabas pa ng kanilang mga compact na salamin at nagsimulang hawakan ang kanilang makeup! Kung tutuusin, kung
ang mga bumaba sa sasakyan ay mayaman, mga batang tagapagmana, sinong magsasabing hindi sila mahuhulog sa isa sa kanila? Haha!
Maya-maya, lumabas sa mga sasakyan ang isang grupo ng mga naka-itim na bodyguard bago tuluyang binuksan ang pinto sa pinakamahal na
kotse. Lumabas ang isang medyo pamilyar na mukhang mayamang tagapagmana...

“…Hoy. Hindi ba... si Gerald yun?” tanong ni Marilyn, natulala sa kanyang nakikita.
“Giya, yun... Si Gerald yun, di ba?” paulit-ulit na sabi ni Marilyn habang tuwang-tuwa siyang lumundag sa pwesto.
Bilang tugon, tumango si Giya bago sinabing, "Oo nga!"
"Diyos ko! Gerald... To think na meron talaga siyang team ng mga sasakyan... Ano ba talaga ang nangyayari dito...?"
Her shock was warranted since dati, nalaman lang ni Marilyn na mayaman si Gerald. Ang nakikita niya ngayon ay nasa ibang
antas. Hindi niya inaasahan na may ganitong side si Gerald sa kanya.
Si Gerald mismo ay malinaw na walang kamalay-malay na si Giya at ang iba pa ay naninilip sa kanya.
Pinagmamasdan ng mga babae ang pag-akay ni Gerald sa kanyang mga nasasakupan hanggang sa pasukan ng Long family
manor, puno ng sigla.
“Inimbitahan ba ng Long family si Gerald or something?” tuwang-tuwang sigaw ni Marilyn.
"Walang paraan na magkakaroon sila ng... May nararamdamang hindi maganda... Halika, lumapit tayo at tingnan!" sabi ni
Giya.
Dahil doon, hinila ni Giya si Marilyn—na mukhang naguguluhan pa—sa kamay, at sabay silang tahimik na pumasok sa mansyon.
Pagpasok, nakita nila ang magkabilang panig na tila magkaharap.
“Ikaw si Gerald, di ba? Sa naaalala ko, hindi ka inimbitahan ng pamilya ko!” sabi ng mga mula sa Long family na may pagalit na
tono.
“Humph! Napaka-ballsy mong lumapit! Fess up! Nasaan si Mr. Shane Long? At si Ginoong Yunus din! Kinidnap mo silang dalawa?"
sigaw ng isa pang Long na hindi maiwasang mapangiti ng malamig sa kanila ni Gerald
mga lalaki.
“Ngayon, ngayon, hindi na kailangang maging bastos. Paano masasabi ng sinuman sa inyo iyon nang walang anumang ebidensya?
Paano kung hindi kasali si Mr. Crawford?” sabi ni Master Long habang nagpapakita siya, na sinenyasan ang mga miyembro ng kanyang
pamilya na umatras.
He then looked at Gerald with a coy smile on his face before saying “Now isn't that right, Mr.
Crawford?”
“Natatakot ako na tama sila, Master Long! Aktibo akong nasangkot sa mga kaso ni Yunus at Shane!” sagot ni Gerald habang umiiling na
may mapait na ngiti sa labi.
“…Hmm?” sabi ni Master Long nang maramdaman niya ang mabilis na pagkibot ng kanyang mga talukap.
Namumula ang mga mata ng ama ni Shane nang marinig ang pag-amin ni Gerald.
“B*stard ka! Kaya talagang magkapatid kayo ni Crawford sa parehong mga kaso! Anong ginawa mo kina Yunus at Shane?!”
malamig na ungol ng ama ni Shane.
“Humph! Bago iyon, gusto kong pag-usapan ang ilang mga hindi nalutas na isyu na sa tingin ko ay kailangang hawakan ngayon.
Kayong mga Long ay gumawa ng maraming masasamang gawa sa buong taon at oras na para mabayaran mo ang iyong utang!”
nginisian ni Gerald.
"Isang utang? Anong ibig mong sabihin?"
Habang ang ilang mga tao ay nagsimulang talakayin kung ano ang ibig sabihin ni Gerald sa isa't isa, si Marilyn mismo ay
pinapanood ang eksena na nangyayari kasama ang iba pang mga batang babae. Sa pagmamasid sa kanya ngayon, halos
banyaga na sa kanya si Gerald.
As it turned out, pumunta si Gerald dito ngayon para harapin ang mga Long.
'D*mn! Sino ba talaga si Gerald? Paano siya posibleng tumayo laban sa mga Long?'
"Oh nakasulat na lahat dito!" sabi ni Gerald habang ang isa sa mga subordinate niya ay naglakad pasulong kasama ang isang
kasunduan sa kanyang mga kamay.
'Ito ay isang kasunduan na nilagdaan ng unang young master ng Long family, si Shane. Labis niyang nasaktan ang pamilya Crawford, at
samakatuwid ay nagpasya siyang bayaran ang pamilya Crawford. Ang lahat ng mga ari-arian ng pamilya Long na nasa ilalim ng kanyang
pangangasiwa ay opisyal na ngayong pagmamay-ari ng pamilya Crawford.'
Matapos basahin ang kasunduan, naramdaman ni Master Long ang mabilis na pagkibot ng kanyang mga labi kaya nagsimula itong sumakit.
Si Shane ang namamahala sa hindi bababa sa ikatlong bahagi ng mga ari-arian ng pamilya Long.
"Ito... Ito ay malinaw na blackmail!" sigaw ni Master Long.
“Teka lang, hindi pa ako tapos. That contract alone isn't enough to settle everything,” mahinahong sagot ni Gerald.
"Hindi sapat?"
“Talaga. Kung tutuusin, kailangan pang magbayad ni Shane ng kabayarang labinlimang bilyong dolyar!”
Nang marinig iyon, marami sa mga miyembro ng pamilyang Long ang nagsimulang tumingin sa isa't isa nang walang magawa. Marami
pang iba, kasama na si Master Long, ang galit na galit na tumingin kay Gerald.
"Ngayon dalhin mo siya!" utos ni Gerald habang may ilang bodyguard na may bitbit na sako papasok sa kwarto at inihagis sa sahig.
Kabanata 868
Sa sandaling mabuksan ang sako, nakita ng iba ang isang walang malay na binata na nabugbog ng husto.
“S-Shane!” sigaw ni Master Long na kinakabahan nang makita kung gaano kalubha ang pagbugbog sa bata.
“Ngayon, ngayon, huwag tayong maiinip! Meron pa!" Sinabi ni Philip habang siya, masyadong, stepped forward.
Sa isang mabilis na kilos, isa sa mga tauhan ni Philip ang naghagis ng bag kay Master Long. Paglapag nito sa paanan niya, tumalsik ang
laman nito.
"…Ano ito?"
“Ako… nakikilala ko kung kaninong damit ito! Sila yung mga damit na kadalasang sinusuot ni Mr. Yunus!” sigaw ng isang tao mula sa
loob ng karamihan.
“Sigurado akong hinanap mo siya kung saan-saan di ba? Ang totoo, si Yunus ay nagmaneho sa isang bangin at ang mga punit na damit
na ito ang tanging mga labi na nakita namin,” paliwanag ni Philip.
“A-ano…?” Si Master Long ay sinaktan ng parehong matinding galit at kalungkutan nang marinig niya ang mga salitang iyon.
“G-Gerald... Ang yabang niyo ng kapatid mo! Bini-bully kami sa ganitong paraan... Sa palagay mo ba ay walang sinuman ang may
kakayahang tumayo laban sa iyo sa loob ng Long family?!” ungol ni Master Long, namumula ang kanyang mga mata sa galit.
Sa pagkakataong iyon, bahagyang ngumiti si Gerald.
Hindi si Gerald ang uri ng tao na madaling magalit. Sa totoo lang, kung kaya niya, hindi man lang siya gagamit ng mabisyo na paraan
para makamit ang kanyang mga layunin. Kung tutuusin, hindi niya talaga nasisiyahan ang paggawa ng hindi kinakailangang gulo para
sa iba.
Gayunpaman, sinubukan ni Yunus na saktan siya sa maraming pagkakataon noon. Muntik na rin niyang mapatay si Queta.
At ngayon si Shane ay nasangkot sa pagkidnap kay Bea...
Nakipagkulitan sila sa mga taong pinakamahalaga sa kanya.

To think na may hinanakit pa rin sila sa kanyang ate dahil sa ginawa nito mahigit sampung taon na ang nakararaan. Bagama't ang kanyang
kapatid na babae ay wala nang oras na mag-abala tungkol sa isang maliit na pamilya tulad ng mga Long, si Gerald ay nasa lahat ng oras sa
mundo.
Panahon na para tapusin niya ang mga bagay-bagay.
Nang si Master Long ay handa nang labanan si Gerald hanggang sa kamatayan, ang kanyang mayordomo ay tumakbo sa kanya habang
hawak ang isang wireless phone.
“M-master! May tawag!"
“Magwala ka! Wala ako sa mood na sagutin ang ad*mned call!” sigaw ni Master Long.
“H-hindi basta basta bastang tawag, master! It's from… that party,” dagdag ng butler sabay lagok.
“…Hmm?”
Sa sandaling marinig niya iyon, si Master Long ay natigilan at ang kanyang ekspresyon ay agad na nagbago. Pag-alis ng bibig, magalang
niyang kinuha ang telepono sa kamay ng kanyang katulong bago sinagot ang tawag.
“Oo…Oo. O-oo!”
Pagkatapos ng tatlong magkakasunod na 'yes', ibinaba ni Master Long ang telepono. Gayunpaman, ang kanyang buong kilos ay tila
lumipat mula sa isang tawag sa telepono.
Malayo sa kanyang panimulang kinatatayuan, siya ngayon ay tila nanghina, at halos wala na siyang lakas na tumayo. Ilang sandali pa ay
lumuwag ang pagkakahawak niya at bumagsak ang telepono sa sahig habang agad na sumugod ang butler niya para alalayan siya.
Nang muling bumaling ang kanyang tingin kay Gerald, muling nagbago ang kanyang ekspresyon.
Ang tawag ay nagmula sa party na nagsilbing backbone ng Long family. Ang mga nilalaman ng tawag mismo, gayunpaman, ay
nagsiwalat na ang gulugod na pinagkakatiwalaan ng pamilya Long ay gumuho na ngayon.
Sa madaling salita, wala nang magagawa ang Long family kay Gerald.
“Ngayon, kung wala nang iba, pakipirmahan ang kasunduan. Kung pag-uusapan, may isa pang kundisyon sa pandagdag na
kasunduan. Gusto ko lahat ng ari-arian na pagmamay-ari ng pamilyang Long!” sabi ni Gerald.
“Huwag mo na siyang pakialaman pa, dad! Bugbugin na lang natin siya!”
“Talaga! Napakalaking pamilya namin na may napakaraming ari-arian! Bakit tayo matatakot sa kanila?"
“Anong kalokohan! Sinasabi na gusto niya ang lahat ng aming mga ari-arian... Nakakapanghina! Dapat pag-isipan mo muna
kung makakalabas ka ba dito ng buhay!"
Habang ang sigaw ng galit ay nagmumula sa mga nasa loob ng pamilya Long, si Master Long ay nagtaas lang ng kamay, tanda
para sa iba na patahimikin ang kanilang mga sarili.
Namumutla na ang mukha niya, dahan-dahan niyang nilingon si Gerald bago sinabing, “...Fine. Pipirmahan ko na. Pipirmahan ko
ito, Mr. Crawford!”
Nang marinig iyon, ang lahat mula sa pamilyang Long ay agad na natigilan.
Bagama't totoo na ang pamilya Crawford ay parehong makapangyarihan at maimpluwensya, ang mga Long ay tiyak na may paraan
at kapangyarihan na subukang tumayo laban sa kanila.
Bagama't ang iba ay nanatiling tuliro, si Master Long lamang ang kasalukuyang nakakaunawa sa kahalagahan ng kanyang
mga aksyon.
Sa paglagda sa kasunduan, ang pamilyang Long ay titigil sa pag-iral sa loob ng Yanken. Bilang kapalit, ang Long bloodline ay papayagan
pa rin na magpatuloy na umiiral sa ibang lugar.
Sa madaling salita, kung hindi nilagdaan ang kontrata, ang pangalan ng pamilyang Long ay madaling mapapawi sa planeta nang
tuluyan.
Kabanata 869
“Pahalagahan ang pagtutulungan. Pupunta kami para kunin ang mga ari-arian mula sa iyo sa loob ng pitong araw,” sabi ni Philip.
With that, nagsimula ng umalis si Gerald at sinundan siya ng mga subordinates niya.
Ang ibang mga panauhin ay hindi rin nangahas na manatili roon matapos masaksihan ang kakila-kilabot na pangyayaring sinapit
pa lamang ng pamilya Long. Nagmamadali rin silang lumabas nang wala na ang mga tauhan ni Gerald.
“Dad... Bakit? Bakit mo pinirmahan?! Ano ang malaking bagay? Kakalabanin na lang natin sila! Kung tutuusin, hindi kami natatakot na
mamatay!” sigaw ng isa sa mga nasa katanghaliang-gulang na lalaki.
Isang matinding sampal mula kay Master Long ang kanyang agarang tugon!
“B*stard ka! Gusto mo ba talagang masira ang buong pamilya natin nang hindi na makabalik? Nais mo bang walang maiiwan ang
mga Long?!" sigaw ni Master Long na mabangis na tumitig sa kanya habang ang kanyang mga labi ay patuloy na kumikibot ng galit.
“Talo na kami ng magkapatid na Crawford this time! Habang patuloy kaming nagpaplano laban sa kanila nang palihim sa lahat ng mga
taon na ito, ang kanilang background ay sadyang napakalakas!” dagdag ni Master Long habang mahigpit na nakakuyom ang kanyang
mga kamao.
“Pero... Pero dad! Wala tayong natitira ngayon!”
"Totoo yan. Wala na tayong pag-aari!” mahabang sagot ni Master sabay tango.
“Gayunpaman, taglay pa rin natin ang ating kasaysayan sa loob ng maraming siglo! Hindi tayo mawawala sa Weston ng ganun kadali!
Tutal, may last resort pa tayo!"
“Isang... huling paraan?”
Tumango si Master Long bilang tugon bago sinabing, "Narinig mo ba... ang tungkol sa pamilya Moldell sa Yanken?"
“Ang mga Moldell…?”
Habang ang iba pang mga Long ay humalili sa pag-iling ng kanilang mga ulo, idinagdag ni Master Long, “Tama. Sila ang pinakalihim na pamilya sa
buong Weston. Naniniwala ako na sila lang ang kuha natin sa laban sa Crawfords.”
Pagkatapos ay pinikit niya ang kanyang mga mata bago nagpatuloy, “Isang dosenang taon na ang nakalipas, ang pamilyang Long ay nakipag-ugnayan
pa rin sa pamilyang iyon. Gayunpaman, pagkatapos ng isang tiyak na insidente, hindi na namin sila nakipag-ugnayan sa kanila”
"Ano ba talaga ang nangyari, dad?" tanong ng isa sa mga Long.
“Humph! Nangyari ang lahat noong taon na dumating bilang panauhin ang anak ng Ikalawang Guro ng Moldell! Dahil mas gusto ng mga Moldell na
manirahan sa pag-iisa, ang mga miyembro ng pamilya nito ay madalas na umiwas sa mga gawain sa labas ng kanilang sarili. Ang tanging eksepsiyon
ay ang anak ng Pangalawang Guro. Pinangalanan siyang Kort Moldell, at taliwas sa iba pa niyang pamilya, hindi niya talaga kayang lumayo
sa lahat ng senswal na kasiyahang mararanasan niya sa labas ng mundo!”
"Si Kort ay isang ambisyosong tao, siya ay! Sa katunayan, napaka-ambisyosa niya na noong araw na dumating siya bilang panauhin, talagang tinakot
niya kami kaagad! Sa madaling salita, gusto niyang maging backbone ng aming pamilya. Kung nagkasundo kami noon, lihim niya kaming tinulungan na
maging isang kilala at mayaman na pamilya sa buong mundo! Gayunpaman, kung pinili naming pumunta sa rutang iyon, ang mga Long ay
talagang tinatakan ang kanilang kapalaran upang maging walang iba kundi ang kanyang mga alipores!" paliwanag ni Master Long.
“Anong wishful thinking niya! Kahit na maging kilala tayo sa buong mundo, tayo pa rin ang magiging tuta niya sa huli, hindi makakakilos laban sa
kanyang utos!” nginisian ng panganay na anak ng Long family.

“At iyon nga ang dahilan kung bakit ko tinanggihan ang alok na iyon! Kailangang tanggalin ng mga Long ang aming apelyido kung
kami ay sumang-ayon, sa halip ay kinuha ang apelyido ng Moldell! Kahit kayamanan at prestihiyo ang nasa linya, hindi ko kayang iwanan
ang apelyido ng aming pamilya na matagal nang dinala ng aming mga ninuno!”
“Tapos... Anong nangyari pagkatapos noon? Dahil may ganoong kalaking ambisyon si Kort, tiyak na hindi ka niya hahayaang
tumanggi nang ganoon kadali, di ba?” tanong ng isa pang Long.
“Pero syempre hindi! Mga dalawampu't limang taon na ang nakalilipas, sa wakas ay nakaganti si Kort sa aming pamilya. Naaalala mo
pa ba ang insidente kung saan sinalakay ng iba si Shaw ilang sandali lamang pagkapanganak, Joel? Dahil dito, lumaki si Shaw na
isang tanga na halos walang katinuan!"
“Siyempre gusto ko! Kahit na gusto kong imbestigahan ito, hindi mo ako pinayagan! Misteryo pa rin sa akin ngayon!”
“Oo, well… Kagagawan iyon ni Kort. Kung inimbestigahan natin ito, ang pamilya natin ay tuluyan nang napahamak. Iyon ang paraan
niya para magpadala sa amin ng paalala!” sagot ni Master Long.
Si Shaw ang pangalawang young master ng Long family na hindi kailanman nagpakita kahit anong okasyon. Pagkatapos ng lahat, siya
ay talagang isang tao na walang kamukha ng katinuan.
"Speaking of which, nasaan si Shaw?" tanong ni Master Long.
"Inilabas siya ng Pangalawang binibini para magsaya!"
Kabanata 870 Bilang
tugon, bumuntong-hininga si Master Long.
“Well, maganda rin naman. Mas mabuting hayaan na lang si Shaw na mabuhay ng masaya…”
"Gayunpaman, kahit na hindi namin nakontak si Kort sa loob ng maraming taon, ang aming pamilya ay patuloy na umuunlad!"
sabi ni Joel.
“Humph! Pero syempre! Ipinapalagay ko na hindi na naglunsad si Kort ng panibagong pag-atake sa amin dahil namatay ang kanyang ama
hindi nagtagal. Dahil sa kanyang pagpanaw, si Kort ay nasangkot sa isang labanan para sa posisyon ng pangalawang pamilya ng Moldell.
master. Iyon ay natural na nangangahulugan na hindi siya magkakaroon ng oras upang abalahin kami para sa isang mahusay, mahabang panahon.
Bagama't hindi ako sigurado kung ano ang nangyari sa kanya, batay sa katotohanan na siya ay isang likas na pakana, hindi malayong isipin na siya
nga ang naging pangalawang panginoon ng pamilyang Moldell."
"I see... Plano mo bang humingi ng tulong kay Kort para harapin ang Crawfords?" tanong ni Joel na nagsisimula nang makita ang mas malaking
larawan ngayon.
“Well, kalahating tama ang hula mo. Hindi naman ako direktang humihingi ng tulong sa kanya. Kung tutuusin, kung gagawin ko iyon, kung gayon tulad
ng sinabi ko noon, ang katanyagan at pangalan ng Long family ay masisira! Humph! Gayunpaman, kahit na iyon ay mas mahusay kaysa sa pagkakaroon
ng Crawford kapatid na makakuha ng aming pamilya! Magkaroon ng kamalayan na kapag pinangunahan namin si Kort palabas, isang malaking gulo
ang tiyak na susunod! Gayunpaman, habang nagiging magulo ito, mas makakabuti ito para sa atin! Positibo ako na kahit ang maimpluwensyang at
makapangyarihang Crawfords ay hindi magiging madali ang pakikitungo sa kanya!” mahigpit na idineklara ni Master Long.
Matapos huminga ng malalim, idinagdag niya, “Joel, sumama ka sa akin. Iniimbitahan namin si Kort Mordell mula sa bundok…”
Makalipas ang halos tatlong araw nang ang isang misteryosong party ay ginanap ng mga Crawford na naninirahan sa Northbay.
Ang mismong party ay napakahiwaga kaya karamihan sa mga Crawford mismo ay ipinagbabawal na dumalo dito.
Minsan sa party, dalawang magagandang babae ang nakipagsapalaran na mamasyal sa labas ng manor.
“Natatakot ako na hindi man lang ako nagkaroon ng pagkakataon na magpasalamat sa iyo nang maayos pagkatapos mong mag-donate ng iyong
dugo para iligtas ang kapatid ko ilang araw na ang nakakaraan... Salamat sa iyo, nagkamalay na siya ngayon,” sabi ng isa sa mga babaeng naglalakad
sa tabi ni Gerald may ngiti sa kanyang mukha.
“Talagang welcome ka, Miss Yselle. Kung ihahambing sa tulong na matatanggap naming mga Crawford mula sa pamilya Moldell, parang wala lang
ang ginawa ko!” sagot ni Gerald na ngumiti rin pabalik.
Nagkataon lang talaga na noong araw na binisita nina Gerald at Lady Yaleman ang mga Moldell, nalaman nilang si Winnie Moldell, ang pinakabatang
babae ng pamilya Moldell, ay lubhang nasugatan na siya ay nawalan na ng malay.

Ang mga Moldell ay lihim na naghahanap ng mataas at mababa upang maghanap ng isang taong may angkop na uri ng dugo upang
iligtas ang kanyang buhay. Bagama't hindi mahirap para sa kanila na makahanap ng medyo magkatulad na mga uri ng dugo, ang mga
Moldell ay napakahigpit sa lahat ng bagay, kahit na pagdating sa dugo.
Buti na lang at naabot ng dugo ni Gerald ang lahat ng standards nila.
Matapos mag-donate ng kanyang dugo para iligtas ang buhay ni Winnie, medyo nanghina ang katawan ni Gerald. Ito ang dahilan kung bakit
siya at si Lady Yaleman ay nanatili sa pamilya Moldell nang halos isang linggo.
“Well, tuloy pa rin ang party sa loob, Miss Winnie and Miss Yselle... babalik muna ako sa loob para pagsilbihan ang mga bisita,” sabi ni
Gerald habang tumalikod para umalis.
Habang papalayo siya, sinilip siya ni Winnie—yung isa pang babae na hindi tumitingin sa kanya sa buong pag-uusap nila ni Yselle.
“Bakit ka ba ganyan ate? Though Gerald is from the outside world, he still saved your life,” paalala ni Yselle habang nakatingin
kay Winnie.
"At sino ang nagsabi na gusto ko ang kanyang mababang dugo sa loob ko? Kung hindi dahil sa kanya, nananatiling dalisay at prestihiyoso
ang dugo ko!” malamig na sabi ni Winnie.
“Ngayon, bakit mo naman sasabihin? Mabait na tao si Gerald!”
Nang marinig iyon ay bahagyang kumunot ang noo ni Winnie bago tumingin kay Yselle.
“Sinadya kong tanungin ka, ate... Mula nang magkamalay ako, palagi mo na siyang binabanggit sa harapan ko. Baka may crush ka
sa kanya?"
“Ako… ayoko! Nagpapasalamat lang ako sa kanya sa pagligtas niya sa iyo... At saka, dahil pinadala tayo dito para tumulong sa kanya at sa
pamilya niya, naisip ko na mabuti kung bumuo kayong dalawa ng magandang relasyon!” sagot ni Yselle na medyo namumula na ngayon
ang cute na mukha.
“Pakiusap, ate. Nagkaroon na ako ng makatarungang bahagi ng mga karanasan upang makita ko mismo sa pamamagitan mo.
Obvious naman kung bakit magiging curious ka sa kanya. Kung tutuusin, hindi mo pa siguro nakikilala ang ganoong tao kahit noong
bata ka pa! Gayunpaman, magiging tapat ako at sasabihin ko sa iyo ngayon na imposible! Makabubuting alisin mo sa iyong sarili ang
lahat ng ganoong pag-iisip bago pa huli ang lahat. Ang totoo, walang tao sa buong planetang ito ang mabuting tao! Lahat sila ay pare-
parehong hamak at malupit! Ang sukdulang hamak!”
Chapter 871 “Hoy sis,

alam kong nasaktan ka ni Narc minsan pero tingnan mo ang asawa niya. Napaka-materialistic niyang tao!” Sabi ni Yselle.
Galit na tinitigan siya ni Winnie. “Tumahimik ka! Ilang beses ko bang sinabi sayo na wag mo siyang ipaalala! Wag mo nga akong
paunahan sa babaeng yun!”
“O-oo...alam ko, sis. I know how much you hate that dreaded woman. I swear hindi ko na uulitin ito!”
Naluluha ang mga mata ni Yselle habang nagsasalita.
Napagtanto niyang masyado siyang masungit, hinaplos ni Winnie ang ulo ni Yselle at sinabing, “I'm just trying to look out for you.
Ang amoy pera ni Gerald. Nasa kanya lang ang gusto ng lahat ng materyalistikong tao. Pera. Hindi siya karapat-dapat na magkaroon
ng anumang relasyon sa aming pamilya. Nandito lamang kami upang tulungan siya sa ngalan ng anak ng aming panginoon, upang
tuparin ang aming pangako sa kanila. Kami, ang mga Moldell na hindi katulad ng ibang bahagi ng mundo, ay sineseryoso ang
aming mga pangako!”
“So, kahit na may konting feelings ka kay Gerald, there is no way the both of you could be together.
Paninindigan ko talaga!" Bakas sa mga mata ni Winnie ang pagkadismaya.
“Oh...naiintindihan ko!” Napayuko si Yselle.
“Pero, hindi imposible na manatili ka sa tabi ni Gerald. May paraan." sabi ni Winnie.
“Huh? Anong paraan?” tanong ni Yselle.
Sampung araw na ang nakalipas nang unang dumating si Gerald, natagpuan ni Yselle ang sarili na nagkakaroon ng damdamin para sa bata at masigla
lalaki.
Matapos siyang makilala at mapakinggan ang mga kwento ng kanyang pakikipagsapalaran, mas lalo pang nasabik ni Yselle na malaman
pa ang tungkol sa binatang iyon.
Ang damdamin ng isang batang babae ay maaaring talagang mahirap unawain kung minsan. Nahuhulog sa isang tao nang walang tula
o dahilan, at pagkatapos ay kinasusuklaman ang tao sa parehong eksaktong paraan.
Kung tatanungin sa sandaling iyon kung ganoon ba talaga si Gerald o hindi, 'Hindi' ang sagot niya, pero nagustuhan siya ni Yselle anuman
ang katotohanang iyon!
Noon pa man ay ganoon ang nararamdaman ni Yselle. Lumaki siya sa likod ng mga pader ng Moldell at hindi siya nagkaroon ng pagkakataon na matupad
ang kanyang mga pantasya.
“Iyan ay isang medyo simpleng trabaho. Gawin mo siyang isa sa iyong mga lingkod at hayaan siyang sumunod sa iyo!" sabi ni Winnie.
"Sa katunayan, mas mahaba ang buhay niya pagkatapos maging isa sa aming mga lingkod at ito ay isang bagay na halos hindi mabibili ng
pera!"
“Ayoko siyang maging utusan, sis. Bakit, bakit napakababa mo sa kanya? Pagkatapos ng lahat, siya ay…”
"Tama na yan! Maliban dito, walang ibang alternatibo. Huwag mo akong sisihin kung hindi ko sinabi sayo ang tungkol dito!” Umalis na
si Winnie pagkatapos niya.
Si Dylan ay nakikipag-usap sa ikatlong master ng Moldell at ang katulong ng pamilya Moldell sa bola.
"Sa pagkakataong ito, aasahan ko kayong lahat!" Nakangiting sabi ni Dylan.
“Talagang welcome ka, Master Crawford. Gagawin namin ang aming makakaya. Tiyak na umaasa kami na ang Crawfords at ang Moldells ay
masisiyahan sa resulta ng aming pagtutulungan sa pagkakataong ito!” Ang ikatlong master ni Moldell, sinabi ni Parker Moldell.
"Sa palagay ko hindi ito kasiya-siya gaya ng tila ha?"

Biglang pumasok sa bulwagan ang isang 60-anyos na lalaki kasama ang isang grupo ng mga tao.
"Sino ka? Paano ka nakapasok?” Natigilan si Dylan nang makita ang matanda.
"Inaasahan mo bang pipigilan ako ng mga walang kwentang brats na iyon?" Ngumisi ang lalaki.
“Kort, ano sa tingin mo ang ginagawa mo? Ngayong nakikipagtulungan tayo sa mga Crawford, paano mo sila iginagalang?" Bumangon si
Parker mula sa kanyang kinauupuan na may malalim na pagsimangot sa kanyang mukha.
“Nakikipagtulungan sa kanila? Hindi pwede!” Malamig na tugon ni Kort.
Kabanata 872
Siya ay isang lalaki sa edad na sisenta ngunit siya ay mukhang 50 lamang. Siya ay may isang pares ng matalas at maningning na mga mata na
lilikha ng isang pakiramdam ng pagkabalisa sa taong nakatayo sa harap niya.
"Bakit hindi tayo makapag-collaborate?" tanong ni Parker.
“Master Parker, naiintindihan ko na ang iyong anak ay nailigtas ng mga Yaleman at may utang ka sa kanila. Gayunpaman, nilabag mo ang
mga patakaran noong nangako ka sa kanila na tutulong sa mga Crawford!”
“Pero dapat alam mo na ang panganay na tagapagmana ni Crawford, si Gerald, ay nasaktan ang isa sa mabubuting kaibigan ko, ang pamilyang
Long. Kaya, humihingi ako ng paliwanag sa inyo sa ngalan ng Long family!"
“Sa tingin mo ba matutulungan mo pa rin sila ngayon?” Sabi ni Kort.
Kahit na tinawag ni Kort ang 90-taong-gulang na si Parker bilang 'Master', siya lang ang pangatlong master ng pamilya at si Kort ay isang
hakbang sa itaas niya. Si Kort, bilang Pangalawang Guro, ay may posisyon na mas mataas kaysa kay Parker sa pamilya.
"Mahabang pamilya?" Nagsimulang pag-isipan ni Gerald kung ano ang kinalaman ng pamilya Long sa mga Moldell.
Si Jessica at ang kanyang sarili ay matagal nang hindi nagkakasundo sa pamilyang Long, kaya anong uri ng paliwanag ang hinihingi ni
Kort?
“Ikinagagalak kong makilala ka, Master Kort. patawarin mo ako pero, anong klaseng paliwanag ang hinihingi mo?" Nakangiting tanong ni
Dylan.
“Hah, simple lang. Hinihiling ko ang kalahati ng mga ari-arian ni Crawfords ay ilipat sa pamilyang Long. Hangga't tapos na ito, wala na akong
hihilingin pa!" Ngumisi si Kort.
“Ang yabang!”
Nagkatinginan ang mga Crawford. Natigilan sila sa pakiusap ni Kort.
Mga ari-arian ni Crawford? Sobra na ang kalahati, kahit isang millesimal ng halagang iyon ay higit pa sa sapat para sa buong pamilyang Long.
Wala sa sarili si Kort! Tiyak na hindi siya naghahanap ng paliwanag kundi sinusubukang pagnakawan ang pamilya Crawford!”
Kumunot ang noo ni Gerald.
“Master Crawford, mangyaring isaalang-alang ang alok na ito. Kung hindi nasisiyahan ang mga kaibigan ko, hindi ako sigurado kung ano
ang mapipilitan kong gawin para mabayaran ng mga Crawford ang kanilang mga pagkakamali. Naniniwala akong hindi mo kinukuwestiyon
ang kapangyarihan ko di ba?” Nakangiting sabi ni Kort.
Pumasok siya nang hindi nagrerehistro dahil gusto niyang hadlangan ang Crawfords.
Kung alam lang ng mga Crawford na darating siya para maghiganti, sinubukan na sana nilang pigilan siya kahit anong mangyari!
“Master Kort, hindi ba medyo masyado nang humihingi ng kalahati ng kanilang mga ari-arian? Sila ang Long family na pinag-uusapan
natin. Wala sila! How dare they demand half of Crawford's assets?" Tumayo si Yselle.
Ang pamilya Moldell ay talagang nahahati sa ilang sangay at si Kort ay isang pinuno ng isa sa mga sangay.
Alam ng lahat sa pamilyang Moldell na si Kort ay isang tao ng mundo. Kung titingnan natin ang dami ng babaeng nakapaligid sa kanya,
kahit isang dakot lang siya sa lahat ng pagkakataon. Kaya naman kinamumuhian nina Yselle at Winnie si Kort.
Kasama si Parker, alam ng lahat sa pamilyang Moldell na hindi sinusubukan ni Kort na pakalmahin ang pamilyang Long. Hindi, sa halip,
sinusubukan niyang pukawin ang isang salungatan sa Crawfords, na ito lamang ang kanyang dahilan upang gawin ito.
Kinuha ni Kort ang ilang negosyo ng pamilya sa pamamaraang ito. Kahit na hindi niya aaminin ang mga ganoong gawain, ang sabi-sabi
na ang malaking pamilya na lihim na itinatag ni Kort ay eksaktong nangyari!
“Yselle, ganyan ka ba makipag-usap sa mga nakakatanda mo? Master Parker, naniniwala akong hindi ka makikialam sa bagay na ito,
oo? Kahit na gusto mo, kailangan mong isipin ang mga kahihinatnan. Karapat-dapat bang ilantad ang Crawford sa mga ganitong
panganib?" pahiwatig ni Kort kay Parker.
Galit na galit si Parker ngunit nanatili siyang tahimik.
Napakalakas ni Kort para labanan ni Parker.
“Master Crawford, bibigyan kita ng tatlumpung minuto upang isaalang-alang ang aking alok. Gusto ko ng sagot makalipas ang kalahating oras!
Wala nang hihigit, at walang kulang!" Umalis si Kort kasama ang kanyang mga tao...
Kabanata 873
“Kasalanan ko lahat, dad. Nangyari ito dahil sa akin!" Nagsimulang humingi ng tawad si Gerald nang dumating si Dylan at ang pamilya sa
pag-aaral upang pag-usapan ang kanilang plano.
Natigilan si Dylan sa bagay na ito. Hindi niya lubos na inasahan na mangyayari ito.
"Hindi, Gerald. Hindi iyon ang pinakabuod ng usapin. Narinig ko ang tungkol kay Kort sa lolo mo at alam ko noon pa man ay napaka-
matakaw niyang tao. Ang iyong lolo ay may negosyo sa kanya at iyon ang dahilan kung bakit
lumayo kami sa Weston papuntang Northbay. Lahat tayo ay nagsisikap na lumayo kay Kort Moldell, ngunit sa wakas ay dumating
na ang araw, na hindi na tayo makakatakas mula sa kanya!” sabi ni Dylan.
“Kahit hindi dahil sa pamilyang Long, hahabulin pa rin niya tayo, sa pangalan ng pamilyang Zabel o Letts!” Patuloy ni Dylan
habang nakakunot ang noo.
"Tay, ang mga alalahanin mo para sa mga Moldell, dahil ba dito?"
Naalala ni Gerald na binanggit ng kanyang ama na kung hindi dahil sa sitwasyon nila ngayon, hindi na sana siya humingi ng tulong
sa mga Moldell at hinding-hindi siya makikipagnegosyo sa mga taong iyon.
Tumango si Dylan na may pag-aalalang ekspresyon.
“Gerald, alam mo ba ang tungkol sa pamilyang dating kasing-kapangyarihan natin? Malamang na hindi ko pa ito nasasabi sa iyo
ngunit 40 taon na ang nakalilipas, mayroong tatlong napakayayamang pamilya. Ang isa sa kanila ay ang aming pamilya at ang
isa pang pamilya ay ang Morningstars. Ngunit ang Morningstars ay nagbago sa paglipas ng panahon sa pamilya Moldell.
Naiintindihan mo ba kung ano ang sinusubukan kong sabihin sa iyo?" Sabi ng mama ni Gerald.
Tumango si Gerald.
“Buntong-hininga, kung wala ang tulong ng mga Moldell ay hindi namin magagawang tumayo laban sa Liga, at hindi rin namin
mahahanap ang iyong tiyuhin na si Peter. Ibig sabihin, walang makakaalam tungkol sa sikretong dinadala ng iyong tiyo Peter!"
Hinampas ni Dylan ang kanyang kamao sa mesa.
“Tay, hindi ko naiintindihan ang sumpa na paulit-ulit mong sinasabi. Napakalakas ng pamilya namin. Paanong posible na
mapahamak lang tayo?"
“Kahit na sinusubukan ni Kort na maghiganti, wala siyang magagawa sa amin. Paano tayo magiging katulad ng mga
Morningstar at lamunin ng mga Moldell?"
“Hindi ako naniniwala dito!” sabi ni Jessica.

Kinawayan ni Daryl ang kanyang kamay at sinabing, “Tama, kahit naghihiganti siya, hindi niya tayo kayang sirain tulad ng
ginawa niya sa Morningstars. Ngunit tiyak na tayo ay nasa mahirap na oras!"
“Hindi ako nag-aalala kung gaano ito kahirap. Hangga't maaari naming mahanap ang iyong tiyo Peter, kami ay magiging mas
malakas kaysa sa dati at kahit na kami ay nawasak, ang Crawfords ay palaging ang pinakamalaking tycoon. Naiintindihan mo ba
kung ano ang sinusubukan kong sabihin? Kung hindi natin siya mahanap, natatakot ako na baka wala pa tayong 10 taon!”
Umiling si Dylan. "Kaya nga kailangan nating hanapin ang iyong tiyuhin na si Peter at kailangan nating humingi ng tulong sa mga
Moldell!"
Alam ni Gerald na kahit anong pilit niyang itanong tungkol sa sumpa, hinding-hindi siya ibibigay ng kanyang ama
isang eksaktong sagot.
“Dad, ibibigay mo ba talaga sa kanya ang kalahati ng asset mo? Deserve pa ba niya?"
Nalungkot si Jessica. “Haharapin ko siya sa hamon. Hindi ako naniniwalang hindi ko matatalo si Kort gamit ang kapangyarihang
taglay ko sa North Africa!”
“Sis, hindi ba binanggit lang ni dad na it's not about challenging Kort but instead, working with the Moldells to come up
with a solution? Sa palagay ko ay walang anumang alternatibo dito!” Sabi ni Gerald.
“Pero anong choice natin? Sa tingin mo ba ay gagana pa rin sa amin ang mga Moldell?" Nag-aalala si Jessica.
"Dapat may paraan!" Ngumiti ng mapait si Gerald.
Bigla siyang napalingon sa kanyang mga magulang at kapatid. Ngumiti siya sa kanila at sinabing, “May ideya ako!”
“Gerald? Ano? ano ang ibig mong sabihin?" Masasabi ni Dylan kung ano ang pinagkakaabalahan ni Gerald na lalong
nagpabalisa sa kanya.

Tirm Chapter 856 905 PDF 1 50

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Tirm Chapter 856 905 PDF 1 50

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Machine Translated by Google

“Hmm? Bakit bumalik si Shane sa loob?"

nakatayo sa tabi nito.

wakas ay nakita na rin niya kung ano ang hitsura ni Jessica!

'Maaari... Siya ba talaga ang aking apo...?'

regalo ko ay magustuhan mo…” sabi ni Jessica.

Sa wakas, napunta ulit ang tingin niya kay Bea.

Kabanata 857 "Isa

"Hipag?" gulat na sabi ni Bea.

Ang hipag na tinutukoy, ay walang iba kundi si Lyra.

mula sa mga miyembro ng kanyang pamilya.

Maging si Lady Yaleman ay natulala at hindi nakapagsalita.

"Hindi ko nakakalimutan, Miss!" sagot ni Shane habang mabilis na tumango.

“R-agad, Miss!” sabi ni Shane habang tumatakbo mula sa kinatatayuan niya.

'F*cking hell! To think na si Bea ay may makapangyarihang tao sa kanyang panig!'

Si Bea ay naging sikat sa isang araw lamang.

matapos marinig ang summarization ng nangyari mula kay Gerald.

Lady Yaleman habang siya ay umiyak ng malakas.

susunod na taon!" dagdag ni Jessica.

Sa huli, kahit na mabangis na hayop ay nag-aalaga sa kanilang mga supling.

Bilang resulta, lubusan niyang napabayaan ang kahalagahan ng pagmamahal sa pamilya.

Bilang tugon, sinampal siya ni Yura sa pisngi!

Kabanata 859 Agad

takot niya sa pangalawa.

Sa madaling salita, ito ay nagkataon lamang.

Iyon ay tungkol sa buod ng sitwasyon.

Maya-maya, dumating ang sasakyan sa isang bulubunduking lugar.

Kabanata 860 Sa totoo

lampas na sa animnapung taong gulang—lumabas ng bahay.

isang tanda sa iyo…?" medyo kaswal na tanong ng matanda.

Nang marinig niya iyon, tila may napagtanto si Lady Yaleman.

"Ano ba talaga ang relasyon mo sa mga Yaleman sa Yanken?"

“I appreciate it, Sheldon,” nakangiting sagot ni Bea.

“Young master! Anong nangyari?" tanong agad ni Sheldon.

Nang marinig iyon, huminga ng malalim si Bea bago tumahimik sandali.

Nang magawa na ang lahat ng paghahanda, lumabas siya kasama si Yura.

katotohanang walang tao doon ang higit na ikinagulat ni Bea.

bago ni-lock ang mga pinto ng sasakyan.

tinatawagan ko si Sheldon ngayon upang sabihin sa kanya na ang lahat ay maayos."

sumugod sa labas ng gusali, pinalibutan ang kotse sa ilang segundo!

ngayon?" sabi ni Bea.

"Ito ay Mr. Long, Mr. Yaleman," sabi ng subordinate.

Pagkasabi pa lang niya ay biglang lumapit si Catherine.

"Anong sabi ng pulis?" nagmamadaling tanong ni Yuma—ang panganay na anak.

Kabanata 863 Ang

“…M-mom… bumalik na si Gerald!” sabi ni Yura habang nakalunok habang nanginginig.

walong araw. Natural lang sa kanya na maging ganito kapagod.

"Ano?!" sagot ni Gerald na nakatulala.

Kabanata 864 Kahit na

ang pag-iisip tungkol dito ay nakakatakot, pinananatiling cool siya ni Rose.

sa loob ng bahay ng pamilya Yaleman pagkaraan ng ilang sandali.

"Ipagpatuloy mo!" sagot ni Gerald habang tumatango.

gumawa ng ganito,” ani Philip.

Sa pagkakataong iyon, kumatok si Sheldon sa pinto bago pumasok.

ni Sheldon habang inilalapag ang mangkok ng sopas sa harap ni Gerald.

mangkok ng sopas ng mga sandaling iyon.

“Siguradong!” sagot ni Gerald habang pinagmamasdan si Sheldon na lumabas ng kwarto.

Si Gerald mismo ang tumingin sa sabaw bago umiling.

"Sundan mo ako!" ungol ni Philip habang inaakay sila palabas ng kwarto.

"Ngunit... Ngunit paano kung may makaalam tungkol sa lason?"

paliwanag ni Rose habang nakapikit ang mga mata.

"Naiintindihan ko po, mama..."

na nakasuot ng ganap na itim na sumugod!