Machine Translated by Google

Papalapit na ngayon ang mga babae kay Quinlan habang idinetalye niya ang mga pangunahing insidente na naganap
kamakailan sa Talgo Town at Heavenly City.

Habang masayang nagkukwentuhan ay napatawa na lang ng mapait si Gerald habang umiiling sa gilid. Matagal na siyang
nasanay sa mga ganitong eksena.

Nang makitang hindi na pinapansin si Gerald, natagpuan ni Quinlan ang kanyang sarili na labis na naging mapagmataas.

Dahil walang lectures na dadaluhan si Gerald sa umaga, nakaupo lang siya sa opisina hanggang sa sumapit ang tanghali.

Malapit nang magtanghalian, nilingon ni Gerald si Marjorie—na nakaupo sa tabi niya— bago ngumiti ng, “How about we head to
the cafeteria now, Miss Swift? Libre ko."

Nagkukusa lang siya na yayain siyang kumain dahil siya ang nag-imbita sa kanya sa labas ng tanghalian kaninang umaga.
Sabagay, bago pa lang si Gerald at hindi pamilyar sa layout ng university.

Bukod doon, wala talaga siyang ibang iniisip na hindi kailangan.

“Paumanhin, Mr. Crawford, ngunit mayroon akong kailangang asikasuhin sa tanghali. I'm afraid I can't join you this time," sagot
ni Marjorie habang marahang inaayos ang buhok.

"Nakita ko. I'll head there myself then,” sabi ni Gerald habang tumango sa kanya bago umalis.

Bagama't walang alinlangan na ang Heavenly City ay isang magulong lugar, ito ay nilagyan din ng lahat ng mahahalagang
bagay tulad ng mga institusyong medikal, institusyong pang-edukasyon, at iba pa.

Ang mismong unibersidad ay hindi naiiba sa mga nakita noon ni Gerald. Well, aside from the fact na lahat ng estudyante ay
mukhang gangster.

Pagpasok sa cafeteria, bumili si Gerald ng tinapay, sausage, at salad bago umupo sa isa sa mga bakanteng mesa para kumain.
Machine Translated by Google

Medyo matagal-tagal na rin mula noong huling nasiyahan siya sa ganoong buhay, at napag-isip-isip niya na ang pagiging
isang tagapagturo sa isang unibersidad at ang pamumuhay ng isang tahimik na buhay ay higit na kanais-nais kumpara sa
pagiging boss ng Whistler at ng iba pa.

Nakangiting mapait habang iniisip iyon, saka niya naisip kung hanggang kailan pa niya kayang mamuhay ng ganito katahimik
at tahimik.

Habang bumuntong-hininga bago nagpatuloy sa pagkain, narinig ni Gerald ang boses ng lalaki na nagsasabing, “Parang
walang nakaupo, Marjorie. Tara na!"

“Natatakot ako na iyon ang VIP area... Kailangan mong magbayad para maupo doon!”

“Haha! ayos lang yan. Kung hindi lang sana tayo nagmamadali para sa meeting na iyon mamaya, siguradong hinatid na
kita sa labas para mag-lunch!”

Pagtingala, nasabi na ni Gerald na ang mga boses ay walang iba kundi sina Marjorie at Quinlan.

Kaya pala ang 'negosyo' ni Marjorie ay talagang gusto niyang lumabas at makipag-kainan kasama si Quinlan. Nang malaman
iyon ay ngumiti si Gerald ng pilit.

Halata sa puntong iyon na parehong nakita nina Quinlan at Marjorie si Gerald. Pagkatapos ng lahat, siya ay nakaupo sa isang
medyo mapanglaw na sulok sa tabi ng VIP area, ginagawa siyang dumikit na parang masakit na hinlalaki.

Dahil ito ay isang simbolo ng katayuan kung ang isa ay makakain sa VIP area, ang mga tao ay karaniwang umiiwas
sa lugar na inuupuan ni Gerald kung maaari.

Nang mapansin niyang tinitigan siya ni Quinlan ng masama, napayuko na lang si Gerald at nagpatuloy sa pagkain.

Si Marjorie naman ay medyo awkward na ngayon dahil alam niyang napansin siya ni Gerald. Kung tutuusin, halatang-halata
niyang naalala ang pagyaya sa kanya ng tanghalian kanina. Sa kabila noon, nagsinungaling siya
Machine Translated by Google

sa kanya, na sinasabing may negosyo siyang dapat asikasuhin. Malinaw na iminungkahi niya na kasama niya si Quinlan doon sa labas para
mananghalian.

Kahit sinong babae ay mapapahiya sa ilang lawak kung sila ay ilagay sa kanyang kasalukuyang sapatos.

Inayos ang buhok, mabilis na iniwas ni Marjorie ang kanyang tingin bago tumango na may malabong ngiti habang nakatingin kay Quinlan.

“Hmm? Hindi ba Mr. Crawford iyon? Bakit siya umupo?" tanong ng boses babae sa sandaling iyon.

Kabanata 955
Pagtingala, nakita ni Gerald na ang iba pang kasamahang babae ang kasama niya.

Nang makitang may nabunggo sila sa kanya habang naghahanap sila ng mauupuan para kumain, ngumiti lang si Gerald sabay tango habang
nakatingin sa kanila.

Gayunpaman, wala sa kanila ang tila nag-abala sa kanyang ngiti. Sa katunayan, ang ilan sa mga kasamahan ay natagpuan ang kanilang
mga sarili na itinikom ang kanilang mga bibig sa katuwaan habang sinasabi nila, "Nakakagulat! Wala ka talagang alam diba? Bakit mo
naisipang dito nalang kumain ng tanghalian sa halip na sa ibang lugar?"

Pagkasabi nun ay tumalikod na lang sila para umalis.

Makalipas ang ilang segundo, sinabi ng isa sa mga kasamahan, “Huh? Hoy, tumingin ka dyan! Ito ay Mr. Yoxon at Miss Swift!
Kumusta!"

Sa sandaling nakita nila si Quinlan, agad na nagbago ang kanilang kalooban, nakangiti habang ikinakaway ang kanilang mga kamay sa
kanya.

“Nagkataon lang! Bakit hindi ka umupo sa amin? Kung alam ko lang na dito kayo kakain, siguradong iniimbitahan ko kayong lahat!"
sabi ni Quinlan na may matingkad na ngiti.

"Okay lang ba kung samahan ka namin?" tanong ng iilan sa mga kasamahang babae.
Machine Translated by Google

Sa huli, gayunpaman, lahat sila ay nauwi sa iisang mesa, nagkukuwentuhan at nagtatawanan sa isa't isa.

Bagama't alam ni Gerald na siya ay isang walang tao sa presensya ni Quinlan, hindi niya talaga gustong makipag-ugnayan sa kanyang
mga kasamahan. Kung tutuusin, hindi niya bahagi ang pakikipagkaibigan sa kanila
misyon.

Umaasa lang si Gerald na malapit na niyang makilala si Tulip.

Nang matapos ang pulong sa hapon, naghanda si Gerald na magturo sa kanyang unang klase. Pagpasok sa classroom, nakita ni Gerald
na mahigit tatlumpung estudyante ang nasa klase. Ang pinaka-kapansin-pansin sa kanilang lahat, gayunpaman, ay walang iba kundi
si Tulip.

Ang kanyang kilos lamang ay nagpapahintulot sa sinumang makakakita sa kanya na agad na malaman na siya ang boss ng klase.

Dahil ang unang lecture ay isang aralin na nangangailangan ng eksperimento, dinala ni Gerald ang kanyang mga mag-aaral sa isang
laboratoryo upang maobserbahan nila ang mga specimen doon. Naisip na lang niya na akma para sa kanila na mag-observe ng mga
bagay-bagay nang malapitan dahil ang paksang ituturo niya ay medyo major sa kanilang kursong Biology.

Dahil sa tuwa na hindi na nila kailangang manatili sa klase, dali-daling kinuha ng mga estudyante ang kanilang mga notebook at
sinundan si Gerald palabas.

“Haha! I wonder kung napansin mo na parang may interes sayo ang guwapong lecturer na iyon, Tulip!” natatawang sabi ng isang dalaga
papunta sa laboratoryo habang nakahawak sa kamay ni Tulip.

“Anong kalokohan ang ibinubulalas mo sa pagkakataong ito, ang uto-uto mong babae…” sagot ni Tulip na halos hindi makaimik
sa komento ng kaibigan.

"Totoo iyon! Napagtanto ko na paminsan-minsan ay sinusulyapan ka niya mula nang matapos siya sa kanyang pagpapakilala sa sarili.
Ipinagpatuloy niya ang paggawa nito hanggang sa puntong lumabas siya ngayon lang! Sigurado akong nabighani siya sa kagandahan
mo!”
Machine Translated by Google

“Ayan ka na naman sa kalokohan mo! Gayunpaman, kung talagang maraming sulyap ang ginawa niya sa akin, mas mabuting
huwag niya akong hayaang mahuli siya sa akto! Kung mahuhuli ko siya, puputulin ko ang mga eyeballs niya at ipapakain sa aking
Tibetan Mastiff, Hooch! Alam mo kung gaano ako galit sa mga lalaking tahimik at mukhang tapat na tulad niya!
Wala man lang kahit katiting na uhaw sa dugo sa kanya!” sabi ni Tulip habang humagalpak sa tawa ang dalawa.

Ilang sandali pa ay nakarating na sila sa laboratory. Gayunpaman, laking gulat ni Gerald, nalaman niyang may dalawang klase
na sa loob ng laboratoryo.

Habang ang pagsasagawa ng mga aralin sa laboratoryo na may dalawang magkatabing klase sa parehong oras ay
karaniwan doon, ang isa ay karaniwang kailangang sumunod sa isang iskedyul.

Bagaman ang mga klase nina Gerald at Marjorie ang tanging mga klase na dapat gumamit ng laboratoryo sa panahong ito, si
Quinlan ay para sa ilang kakaibang dahilan ay nasa loob na kasama ang sarili niyang mga estudyante.

The moment Marjorie saw Gerald, she awkwardly said, “Mr. Crawford?”

“Hindi ba dapat pareho lang ang klase natin ang may access sa laboratory noong first period? Bakit nandito si Mr. Yoxon at ang
kanyang mga estudyante?"

Bagama't noong una ay wala naman talagang sense of belonging si Gerald, nagsisimula na siyang mainis sa lahat ng ito.

"Paumanhin, Mr. Crawford, ngunit si Mr. Yoxon ay lumapit sa akin kanina at sinabing wala siyang karanasan sa pagtuturo sa
mga estudyante bago ito... Dahil doon, iminungkahi niya na gumawa kami ng pinagsamang aralin... Ipinapalagay ko na
naabisuhan ka na niya tungkol dito, kaya pumayag na lang ako sa plano niya...” sagot ni Marjorie habang namumula.

Nang huminto ang kanyang lalamunan, sumigaw ang isa sa mga estudyante mula sa klase ni Quinlan, “Paano ito, mga lecturer?
Mula ngayon, bakit hindi natin gamitin ang kasalukuyang pag-aayos ng mga klase sa halip na ang nauna? Pagkatapos ng lahat,
mas gusto naming magkaroon ng mga aralin kasama sina Miss Swift at Mr. Yoxon.”

“Walang dahilan yan! Ang aming mga klase ay naayos na nang maayos kaya paano mo na lang sakupin ang oras ng klase ng
iba kung gusto mo?" sagot ni Tulip, halatang hindi nasisiyahan.
Machine Translated by Google

Nagsisimula na ang pag-aaway at kitang-kita na ang dahilan. Pagkatapos ng lahat, ang mga mag-aaral ni Gerald ay tuwang-tuwa
na nagdala ng kanilang mga notebook sa laboratoryo, ngunit nalaman lamang na ang isa pang klase ay umalis sa linya at inookupa
ito nang hindi muna ipinapaalam sa kanilang lektor.

Ang buong sitwasyon ay talagang nakakahiya.

“Dahil nakapaghanda na tayo para sa eksperimento, bakit hindi mo na lang ibalik sa klase ang iyong mga estudyante, Mr. Crawford?”

Kabanata 956
Pinunasan ni Quinlan ang kanyang lalamunan bago sabihin iyon, pagkatapos ay ipinasok ni Quinlan ang kanyang mga kamay sa kanyang mga bulsa bago ngumisi.

“Anong meron sa lahat ng kaguluhan? Sinisikap naming magkaroon ng aming aralin dito!" sigaw ng isang babaeng lecturer
habang siya at ang kanyang kasamahan ay lumabas sa katabing laboratory na hindi nasisiyahan.

Pagharap sa kanila, sinabi ni Quinlan, “Si Mr. Crawford lang... Hiniling ko kay Miss Swift na magkaroon ng joint lesson sa
akin dahil gusto kong makakuha ng ilang karanasan sa pagtuturo... Nagkataon, ang panahon na pinili ko ay magkasalungat
sa klase ni Mr. Crawford! Sa totoo lang, kasalanan ko ang lahat…”

“Hindi naman talaga. Mr. Crawford's just being inconsiderate! Kunin mo na lang ang susunod na aralin! Hindi na kailangang
gumawa ng bundok mula sa molehill, di ba?” sabi ng ibang kasamahang babae habang pareho silang tumango
pagkakaisa.

Inayos ang kanyang buhok, pagkatapos ay idinagdag ni Marjorie, "Bakit hindi ka muna bumalik sa iyong klase, Mr. Crawford?"

Napasimangot na lang si Gerald sa narinig. Alam na alam niya na ang pagsisikap na makipagtalo sa kanila ay hindi magiging
kapaki-pakinabang. Ano pa, magiging imprudent sa kanila bilang mga lecturer ang gumawa ng gulo dito.

With that in mind, he placidly said, “...Tayo na lang!”

Habang sinisimulan niyang akayin ang kanyang mga estudyante pabalik sa klase, ang mga mag-aaral sa laboratoryo naman
ay agad na nagkagulo.
Machine Translated by Google

“Oo! Umalis ka na lang!"

“Parehas kayong nakakainis mga nanay! Naririnig mo?!” singhal ni Tulip habang inihagis ang notebook sa lupa bago
iwinagayway ang dalawang kamao sa ere.

Matapos ang maliit na insidente, nakuha ni Gerald ang palayaw, 'Teacher Skitterbrook' mula sa mga estudyante.

Hindi sa ganoong bagay si Gerald. Kung tutuusin, hindi naman talaga nakaapekto sa obserbasyon niya sa Tulip.

Hindi nagtagal bago napagtanto ni Gerald ang pagkakaroon ng mga lihim na undercurrents sa unibersidad. Mula sa
kanyang nagawang pagtitipon, may ilang grupo na ng mga maimpluwensyang tao ang muling nagbabalak laban kay Tulip.

Napansin din ni Gerald na sa kabila ng dati nang kinidnap, si Tulip ay napakamangmang at walang takot. Pasimple
siyang naging amo saan man siya magtungo sa unibersidad.

Maya-maya pa, papasok na sana si Gerald sa kanyang second-period class nang biglang may narinig siyang sumigaw,
“D*mn it! Anong gagawin ko? Tumakas na naman si Tulip!”

Bahagyang nakakunot ang noo, pumasok si Gerald sa klase at nakita niyang ang ilan sa mga babaeng estudyante niya ay sabik na sabik na

pinag-uusapan ang bagay na iyon.

“Anong mali?”

“Humph! It's none of your business, walang kwentang basura! Yung iba pinagtabuyan ka tapos sumuko ka na lang! Bilang
iyong mga mag-aaral, lubos kaming napahiya dahil niyan, alam mo ba? Dahil din sa kahihiyang iyon kaya tumanggi si
Tulip na pumasok sa klase mo! Siya ay pinalayas sa isang lugar upang magsaya sa halip! Paulit-ulit akong inuutusan
ng papa niya na bantayan siya, alam mo ba? Ngayon papagalitan ako for sure! Ang lahat ng ito ay nagmumula sa
iyo! Humph!” reklamo ng isa sa mga estudyante habang tinutulak si Gerald sa gilid.

Sa sobrang galit niya ay gusto niyang tumakbo para hanapin agad si Tulip.
Machine Translated by Google

Sa tagal ng pagkakakilala niya sa kanya, palaging may ganoong ugali si Tulip. Ang batang babae ay sadyang nasanay na sa mga bagay-bagay

na nangyayari sa kanyang paraan nang hindi na kailangang mag-alala tungkol sa anumang bagay.

Kapag ang mga bagay ay hindi napunta sa kanyang paraan, gayunpaman, siya ay lalabas na naghahanap ng libangan.

Habang iniisip niya iyon, hingal na hingal ang isang estudyanteng nakasuot ng salamin habang binubuksan ang pinto ng klase. Nang mapansin

na naroroon ang bestie ni tulip, kinalma niya ang kanyang paghinga bago sinabing, “L-Liske! May mali! Nakita ko si Tulip na nagmamaneho

ng kanyang sports car papunta sa Bloomlin Mountain! Nang tanungin ko siya tungkol dito, sinabi niya na pupunta siya doon upang magsaya!

Sinabi rin niya sa akin na sabihin sa iyo na maghintay hanggang sa klase ni Teacher Skitterbrook-”

The moment he saw Gerald standing there, natahimik agad ang bespectacled boy, sobrang awkward.

“D*mn it! Pumunta talaga siya sa Bloomlin Mountain? Tapos na ang lahat! Kung alam ng tatay niya na nagpunta siya doon para magsaya,

malamang bugbugin din ang tatay ko! Lahat ng uri ng mapanganib na tao ay nagtitipon sa magulong lugar na iyon! Ano ang dapat kong gawin

ngayon...? Mayroon bang sinuman sa inyo na may sapat na lakas ng loob na sundan ako roon para mabawi si Tulip?" sabi ni Nicole Liske

habang balisang nakatapak ang paa sa lupa.

“Pasok ako!”

"Pupunta rin ako!"

Habang nag-volunteer ang ilang kaklase nilang lalaki, hindi napigilan ni Gerald na magtanong, “Anong klaseng lugar ang Bloomlin
Mountain?”

Kabanata 957
“D*mn it! Isa ka rin bang lecturer? Paano mo hindi alam ang tungkol sa Bloomlin Mountain? Iyan ang lugar kung saan kadalasang nagtitipon ang

ilang kabataan, na karamihan ay nasa mga gang, para mag-host ng mga party! Ano pa, gusto nilang magkaroon ng mga karera ng kotse doon

upang libangin din ang kanilang mga sarili! Masamang balita lang ang lugar na iyon!" paliwanag ng isa pang estudyante na medyo walang

magawa.

“Walang kwentang ipaliwanag sa kanya! Anuman, ang lakas ng loob ni Tulip na literal na pumunta kahit saan kapag nagsimula na ang kanyang

kawalang-ingat! Dapat kong malaman dahil ganoon din ang nangyari noong huli siyang nagkagulo!
Machine Translated by Google

Tara, bilisan na lang natin at subukang mabawi na siya!” sabi ni Nicole na ngayon ay sabik na sabik na halos maluha-luha.

Habang si Nicole ay bestie ni Tulip, anak din siya ng mayordoma ng pamilya Yowell. Dahil doon, kadalasang naatasang si Nicole na
bantayan si Tulip.

Kung tutuusin, halos lahat ng nauugnay sa pangalawang binibini ng pamilya Yowell ay alam na siya ay kasumpa-sumpa sa pagiging walang
ingat. Siya ay isang tao na pinahahalagahan ang kanyang sariling kasiyahan kaysa sa anumang bagay, na kung bakit siya ngayon ay
lumalampas sa klase ni Gerald.

Nalaman ni Gerald na lahat ng mga kaklase niya ay tapat din sa kanya, dahil lahat sila ay agad na pumayag na sundan siya. Hindi rin
naging isyu para sa kanila ang pagpunta sa Bloomlin Mountain dahil ang ilan sa mga kaklase ay mayamang tagapagmana na may sariling
sasakyan. Pagkapasok sa mga sasakyan ng dalawa at tatlo ay umalis na silang lahat.

“…Hindi kaya kakaiba at hindi inaasahan ang pagdating mo doon…?” walang magawang bulong ni Gerald sa sarili.

'Wag ka lang masangkot sa anumang gulo... Kung mapapasok siya sa anumang bagay, ang lahat ng pagsisikap ko sa pagkakataong ito ay

magiging walang kabuluhan!' Napaisip si Gerald sa sarili.

Alam kung gaano karaming mga maimpluwensyang grupo ang nagta-target sa kanya ngayon, imposible para sa kanya na hindi
mag-alala. Umiling siya, sumakay siya sa kanyang scooter at agad na sinundan sila sa lugar.

Samantala, si Tulip—na kararating lang hindi pa gaanong katagal—ay nagsisimula nang bahagyang pagsisihan ang pagdating sa
Bloomlin Mountain. Sa pagtingin sa paligid, ang lugar ay mas kahawig ng isang colosseum kaysa sa isang karerahan.

Ang karerahan mismo ay matatagpuan sa paanan ng isang bundok sa suburb ng Heavenly City. Dahil ang mga suburb ay sapat nang
kumplikado sa maraming magkakaugnay na mga landas, naging inspirasyon nito ang mga tagaplano ng karerahan na itayo ito doon.

Dahil sa kanilang mga pagsisikap, ang dating isang desyerto na open space ay napuno na ngayon ng lahat ng uri ng mga kotse, kahit
na ang mga high-end na sports car tulad ng Ferraris at Maybachs.
Machine Translated by Google

Ang mga regular sa karerahan ay pawang mga kabataang lalaki at babae na sumisigaw o tumutugtog ng mga instrumentong pangmusika

nang malakas, kaya medyo nakakabingi ang buong lugar.

Mula sa sandaling dumating siya, si Tulip ay naiwang gulat sa kapaligiran ng kabataan doon. Ang kanyang lubos na kawalang-paniwala ay

nagmula sa katotohanan na hindi pa siya nalantad sa mga taong tulad nito sa nakaraan. Ang pagkakaroon ng gayong mga indibidwal ay

lampas lamang sa kanyang pinakamaligaw na imahinasyon.

Bagama't siguradong narinig na niya ang tungkol sa Bloomlin Mountain dati, ito talaga ang unang pagkakataon niya rito dahil pinagbawalan

siya ng kanyang ama na pumunta rito. Habang iyon ang kaso, si Tulip ay nasa masamang kalooban kamakailan.

Ang pangyayari tungkol sa kanyang nakatatandang kapatid na babae ay labis pa rin siyang ikinabahala. Parang hindi sapat ang inis na iyon,

napahiya siya sa harap ng maraming tao ngayon dahil sa isang duwag!

Ang pag-iisip sa mga pangyayari ay nagpuno sa kanya ng labis na galit na nakalimutan niya ang lahat tungkol sa mga pagbabawal

ng kanyang ama at nagmaneho na lamang sa Bloomlin Mountain upang magsaya.

Ngayong naroon na siya, gayunpaman, nakaupo lang siya sa kanyang sasakyan, nalilito sa lahat ng mga tanawin at tunog doon.

Nang malapit na niyang isipin na umalis, isang lalaking may malaking buhok—na nakapagpapaalaala noong dekada otsenta—na ang kaliwang

tainga ay pinalamutian ng isang hilera ng silver studs na nakatayo sa tabi ng kanyang sasakyan bago sinabing, “Well hey there, girl! Bagong

mukha ka ba dito? Paano ang tungkol sa isang karera sa akin? Kung manalo ka, magho-host ako ng party dito ngayong gabi para sa iyo!”

“Kailangan kong tumanggi. Pumunta lang ako dito para tingnan ang paligid,” sagot ni Tulip habang umiiling.

“Oh, hindi ka makikipagkarera? Eh, mag-aaral ka pa naman eh! Sa palagay ko dapat kang matakot na makipagkumpitensya sa iba!

Sayang na ang sports car na ito ay napunta sa iyong mga kamay!"

“Ibalik mo yan nanay*cker mo! Sinong takot? Sasali ako sa karera!” galit na galit na sambit ni Tulip.

Gayunpaman, nang mapagtanto kung ano ang sinabi niya, natagpuan ni Tulip ang kanyang sarili na bahagyang nagsisi.
Machine Translated by Google

Pagkatapos ng lahat, talagang gusto lang niyang tingnan ang fabled racetrack sa Bloomlin Mountain. Dahil dati niyang inaakala na magiging

desyerto ang lugar, naisip pa niyang magmadali sa paliko-likong landas ng bundok kahit isang beses bago bumalik sa unibersidad. Hindi niya naisip

na ang lugar na ito ay mapupuno ng mga hooligan!

Nang maramdaman niya kung ano ang inaalala ni Tulip, itinuro niya ang mga taong nakapaligid sa kanila bago sinabing, "Nakikita mo ba

ang mga taong mala-hayop na iyon? F*ck pagkatapos! Huwag mo silang tingnan bilang tao! Kapag nakita mo silang mga hayop lang, magiging

maayos ka. Gayunpaman, kung talagang nag-aatubili kang tumingin sa kanila, ipikit mo lang ang iyong mga mata!"

Habang nag-aalangan si Tulip, nang tingnan niya ang kanyang determinado at walang takot na ekspresyon, sumagot siya, “…Dahil

nakikipagkumpitensya tayo sa isa’t isa, putulin ang cr*p at umalis na tayo…!”

“Settle down, itong round na ito ay nakuha na ng iba. Hintayin na lang natin ang susunod na round!” sabi ng lalaki habang tinuturo ang dalawang

sasakyan na malakas na nagpapaandar ng makina sa open space.

Nang marinig iyon, sabik na sabik na hinampas ni Tulip ang gilid ng kanyang manibela sa galit.

Sa sandaling iyon, isang dosena o higit pang mga kotse ang dumating sa lugar, hudyat ng pagdating ni Nicole at ang iba pa.

“Hoy! Tumingin ka dyan! Kotse ni Tulip yan!” sigaw ni Nicole habang tumatakbo ang mga kaklase ng Tulip papunta sa kanya.

Gayunpaman, kaagad pagkatapos, isang malakas na hiyawan ang narinig.

Kabanata 958 Nang

mapansin ang pagdating ni Nicole at ng kanyang mga kaklase, ang maraming iba pang mga kabataan na naroroon ay agad na nagsimulang

magsisigawan at sumipol sa kanila. Kung tutuusin, wala pa sa kanila ang nakakita ng mga estudyanteng naka-uniporme doon dati. Ano pa,

sa mga mahigit tatlumpung estudyante, kalahati sa kanila ay matangkad at payat na babae na parehong inosente at cute.

Ang kanilang presensya sa Bloomlin Mountain ay hindi pangkaraniwan sa mga hooligan.

Maging ang lalaking malaki ang buhok ay tumalon sa kanyang sasakyan sa tuwa, nanlaki ang kanyang mga mata.
Machine Translated by Google

"Nicole... Kayong lahat... Bakit kayo pumunta dito?" tanong ni Tulip.

“Bakit pa tayo nandito? Nag-alala kami sa iyo, siyempre! alis na lang tayo dali! Still, to think na pupunta ka talaga dito! Paano kung
malaman ng tatay mo? Gusto mo ba talagang magdusa nang husto?" sagot ni Tulip habang nakahawak sa braso ni Tulip.

Dahil halatang gustong umalis ni Tulip sa kanila, ang lalaki kanina ay pasimpleng nginisian, “Halika na, walang nagmamadaling umalis! Bakit
hindi muna tayo mag race? Kung tutuusin, hindi naman siguro naging madali para sa inyong lahat ang pagpunta rito. O lahat ba kayo ay
masunurin na mga estudyante sa unibersidad na natatakot pa rin sa inyong mga magulang?”

“Mga duwag! Mga duwag!” malakas na sigaw ng mga tao.

“F*cking hell! Hintayin mo ako dito, Nicole! Karera ko muna siya para tumahimik ng tuluyan!” nakangusong sabi ni Tulip.

“Iyan ang espiritu! Eto na, kagandahan, ayon sa mga patakaran dito, kailangan mong sumakay sa isang tao ng kabaligtaran ng kasarian
kung ikaw ay kasali sa isang karera ng kotse. Dahil marami ka nang lalaking kaklase, bakit hindi pumili ng isa sa kanila? O mas pipiliin mo
ang isang gwapong lalaki mula sa amin?
Anong masasabi mo?" sabi ng lalaking malaki ang buhok.

Nang lumingon si Tulip, nakita niya ang isang babaeng may makapal na makeup na nakaupo sa kanyang sasakyan. Kaya hindi siya nagsisinungaling.

“Ako! Ako! Piliin mo ako, beauty!”

Sa kanilang paligid, sari-saring lalaki ang sumisigaw para makuha ang atensyon ni Tulip.

“As if naman na sasakay ako sa isang sasakyan kahit sino sa inyo! Specky! Pumasok ka sa kotse!" utos ni Tulip sa lalaking naka-bespectacle
kanina habang iniikot niya ang kanyang mga mata sa karamihan.

“P-pero, Tulip! Hindi ko kaya... ako... may car sickness ako!" sagot ni Specky habang lumulunok bago mabilis na umiling.
Machine Translated by Google

Ang mahinang kasanayan sa pagmamaneho ni Tulip ay hindi misteryo sa sinuman sa kanyang mga kaklase.

Kung ang isang regular na pasahero ay nagpapasalamat sa kanilang driver para sa kanilang mga problema pagkarating sa kanilang destinasyon,

ang isang pasahero ng Tulip ay sa halip ay magpasalamat sa kanya para sa pagpapahintulot sa kanila na umalis sa kotse nang buo ang kanilang buhay!

Sa madaling salita, isa siyang baliw na driver.

Hindi lang din si Specky ang ayaw. Lahat ng iba pa niyang mga kaklase na lalaki ay napigilang umupo sa kotse kung nagmamaneho siya!

“Walang silbi! Lahat kayo!" sigaw ni Tulip habang hinahampas ang manibela sa frustration.

Habang patuloy na tumatawa ang lalaking malaki ang buhok, biglang itinuro ni Nicole ang isang direksyon bago sinabi sa tonong nagtatakang,

“...Uy, lecturer natin yan, di ba? D*mn ito! Bakit siya nandito?”

Paglingon sa itinuro niya, lahat ng estudyante ay napagtanto na hindi siya nagbibiro. Nandoon nga ang Biology lecturer nila!

Sa pagtulak ng kanyang scooter, hindi nagtagal ay nakita ni Gerald ang kanyang mga estudyante at nagsimulang tumakbo patungo sa kanila.

Ang kanyang pagdating, gayunpaman, ay walang kulang sa katawa-tawa at nakakatuwa sa mga hooligan.

“Haha! Hoy, lahat! Tumingin ka doon!”

Sa lahat ng mga mata sa kanya ngayon, isang dagundong ng tawa ang pumutok sa buong lugar.

Nakakatuwang isipin na may nakasakay sa isang scooter papunta sa isang karerahan, ngunit narito si Gerald, itinutulak ang kanyang maalikabok

na scooter habang tumatakbo!

“Why the hell is that piece of trash here, Nicole?! Sino ba kasing nagsabing sumama siya?!" sabi ni Tulip na nabigla sa kanyang pagdating.
Machine Translated by Google

Kabanata 959
"Huwag mo akong tingnan... Hindi ko talaga inaasahan na susundan niya tayo dito..." medyo walang magawang
sagot ni Nicole.

“Matatapos na ang lahat sa akin kung sasabihin niya ito sa unibersidad! Hindi iyon ang pinakamasamang bahagi! Paano kung ipaalam ito ng

unibersidad sa tatay ko?!” sigaw ni Tulip sa sobrang galit.

“Tumahimik ka, Tulip. May paraan ako para matulungan siyang masunurin. Kasalukuyan kang nangangailangan ng isang lalaki sa iyong sasakyan,

tama? Bakit hindi natin siya ipagawa? Kapag nakapasok na siya sa loob, siguradong matatakot siya sa iyo!” mungkahi ni Specky.

“F*cking…” Habang si Tulip ay tiyak na gustong pagalitan si Specky matapos marinig ang kanyang hindi direktang pag-ihaw sa kanyang kasanayan

sa pagmamaneho, sa pag-iisip, may punto siya.

Dahil naiinis na rin siya kay Gerald pagkatapos ng insidente kaninang umaga sa laboratoryo, hindi masyadong nag-alala si Tulip na pahirapan siya

ng sobra.

At saka, mukha siyang matapat at medyo tanga. Kapag siya ay tapos na sa kanya sa kotse, tiyak na hindi siya maglalakas-loob na iulat ang

kanyang masamang pag-uugali. Sa lahat ng iyon sa isip, nagpasya siyang sumama sa plano ni Specky.

“Hindi ba lahat kayo ay masyadong walang galang sa unibersidad? How dare all you play truant together!” sabi ni Gerald habang naglalakad

pagkatapos ng maayos na pagparada ng kanyang scooter.

Dahil sa kung gaano kalayo ang Bloomlin Mountain mula sa unibersidad, ang scooter ni Gerald ay naubusan ng mga baterya kanina, na

nagpapaliwanag kung bakit niya ito itinulak patungo sa karerahan sa halip na sumakay dito.

"Tumahimik ka na lang at sumakay sa kotse!" utos ni Tulip.

“At bakit ako? Lahat kayo ay pinakamahusay na bumalik sa unibersidad sa pagkakataong ito!" sagot ni Gerald.

“Mabuti! Ngunit kailangan mo pa ring sumakay pabalik, tama? Pagkatapos ng lahat, nakita nating lahat na ang mga baterya ng iyong scooter

ay naubos! Hindi mo ba nakikita na inaalok kita pabalik? Halika na!” dagdag ni Tulip.
Machine Translated by Google

“Tama siya, sir! Dahil nakalabas ka na dito, hayaan mo na lang siyang sumakay sa iyo pabalik... Tungkol naman sa scooter mo, mag-iisip

kami ng paraan para maibalik ito doon…” dagdag ng ilan pang estudyante.

Pilit nilang pinapasok si Gerald sa sasakyan dahil malapit nang magsimula ang kompetisyon. Sa kanilang isipan, mas maagang natapos ang karera,

mas maaga silang makakaalis, at walang sinuman sa kanila ang gustong magtagal doon nang mas matagal kaysa sa kailangan nila.

“…Mabuti!” sagot ni Gerald sabay bagsak na tango.

Alam niya talaga na hindi magiging ganito kabait si Tulip sa kanya. Gayunpaman, medyo interesado siyang makita kung anong klaseng panlilinlang

ang mayroon siya.

Pagkasara ng pinto ng sasakyan sa likod niya, lahat ng pinto ng sasakyan ay agad na naka-lock.

"Anong ginagawa mo?" nagtatakang tanong ni Gerald.

“Haha! Idiot ka! Nahulog ka tuloy sa bitag ko! Sa totoo lang naisip mo ba na magiging ganoon ako kabait na payagan ang isang walang kwentang

basurang tulad mo na makapasok sa aking sasakyan nang walang bayad? Sasama ka sa akin para sa isang karera ng kotse! At mas mabuting huwag

kang sumuka sa loob ng kotse ko kung hindi ay magdurusa ka ng husto!” babala ni Tulip.

Ngayong handa na ang lahat, si Tulip at ang kanyang kalaban ay nagmaneho patungo sa panimulang linya. Matapos bumusina upang

ipahiwatig na handa na silang dalawa, nagsimulang mag-project ang isang malaking screen ng mga numero na nagbibilang nang pababa habang ang

kanilang mga sasakyan ay nagsimulang umikot.

Sa sandaling narinig ang isang malakas na hugong, ang dalawang sasakyan ay agad na sumulong na parang mga ligaw na kabayo na kakalaya lang.

“Hell yeah! Ito ay napaka-cool!” excited na sigaw ni Tulip. Kahit na talagang hindi niya gusto ang kapaligiran ng lugar, ito ay naging kasiya-siya kapag

nagsimula na ang karera.

"Ang kalsada! Itutok mo ang iyong mga mata sa daan!" sigaw ni Gerald na takot na takot habang nakahawak sa grab handle ng sasakyan.
Machine Translated by Google

Habang ang pagmamaneho ni Tulip ay tiyak na walang ingat gaya ng naalala ng kanyang mga kaklase, hindi siya ganap na walang kasanayan.

Nauna pa kasi siya sa sasakyan ng lalaking malaki ang buhok.

Gayunpaman, ang katotohanang iyon lamang ay tila hindi makatwiran kay Gerald. Sa pagtingin sa rear-view mirror, nalaman ni Gerald na ang

kanyang mga pagdududa ay nararapat. Kung tutuusin, ang lalaki ay malinaw na nagkaroon ng maraming pagkakataon na maabutan ang kanyang sasakyan.

Gayunpaman, hindi niya ginawa.

Habang nakakunot ang noo ni Gerald, nagtataka kung anong meron, biglang sumigaw si Tulip!

Paglingon sa unahan, nakita ni Gerald na dumiretso sila sa ilang hanay ng mga bakal na pako na nakalagay sa kabilang kalsada.

Malinaw na nagsisilbi silang mga hadlang sa kalsada, ngunit kahit na ma-preno si Tulip ngayon, alam nilang dalawa na hindi niya maihinto ang

sasakyan sa oras.

Dahil dito, pasimple niyang pinabilis ang sasakyan pasulong habang nakapikit.

Makalipas ang ilang segundo, dalawang magkaibang tunog ng pagputok ng mga gulong ang maririnig!

Maya-maya, hindi na umandar ang sasakyan at napilitan si Tulip na iparada ang sasakyan sa gitna ng kalsada.

“F*cking hell! Sino ang maglalagay ng mga hadlang sa kalsada sa gitna ng isang karerahan ng diyos!” galit na galit na sigaw ni Tulip.

Sa kabaligtaran, si Gerald ay nagpakita ng labis na mapagbantay habang lumingon siya sa likuran nila.

Kabanata 960 Sa ngayon,

huminto na rin ang sasakyan sa likod nila, na humaharang sa anumang posibleng rutang pagtakas.

'Tiyak na may mali!' Napaisip si Gerald habang pinagmamasdan ang malaki ang buhok na lalaki at ang babae na bumaba sa kanilang sasakyan.
Machine Translated by Google

“Hoy, ngayon na! Paano kayo naging ganito? Ang mga hadlang na ito ay malinaw na hindi dapat naririto! Hinihiling ko na magsimula
tayo ulit!" scowled Tulip, pakiramdam niloko.

“Pero siyempre, Miss Tulip Yowell! Ikaw ang pangalawang binibini ng pamilya Yowell, kung tutuusin… Maaari tayong magsimulang
muli kahit ilang beses mo gusto!” sagot ng lalaking malaki ang buhok habang tumatawa ng malakas.

“…Ikaw… Paano mo nalaman ang pangalan ko?” tanong ni Tulip, sa wakas ay napagtanto na may mali.

“Humph! Bumaba ka na sa kotse, miss! Huwag mo na kaming guluhin nang higit pa sa kailangan mo!” sigaw ng lalaking malaki ang
buhok habang hinuhubad ang kanyang wig, tumambad ang kanyang kalbo na ulo!

Kasunod nito, naglabas siya ng baril, tinutukan ito kay Tulip bago umungol, “Hindi mo ba narinig ang sinabi ko? Lumabas ka na
ngayon!"

Nang makita ang baril, agad na namutla si Tulip sa takot. Noon niya naintindihan na kikidnap na naman siya.

Itinaas niya ang dalawang kamay para ipakitang hindi siya harmless, saka siya dahan-dahang lumabas ng sasakyan.

Nang makalabas na siya, ibinunyag ng babae ang kanyang sariling baril nang sumigaw ang kalbong lalaki, “Wren, patayin mo ang
ibang lalaki! Pagkatapos niyang mamatay, iulat kay Old A na nahuli na namin siya at sabihin sa kanya na pumalit kaagad dito!”

"Nakuha ko!" sagot ng babae sabay tango habang naglalakad papunta sa shotgun seat.

Gayunpaman, nang sumilip siya sa bintana, naiwan siyang nakatulala. Itinaas ang kanyang ulo upang tingnan ang kalbo na lalaki,
pagkatapos ay sinabi niya, "...Dominic... Walang tao doon."

"Ano? Nakita nating lahat siya na pumasok sa kotse kanina diba?” sagot ni Dominic sabay hila kay Tulip papunta sa gilid ni Wren.
Machine Translated by Google

Pagsilip sa loob, mukhang tama siya. Tuluyan nang nawala si Gerald!

“Kakaiba! Hindi siya maaaring mawala sa sikat ng araw!” nagtatakang sabi ng kalbong lalaki.

Habang patuloy na iniisip kung saan kaya napunta si Gerald, out of the blue, isang boses mula sa likod ng kalbong lalaki ang sumigaw,
“S-I'll try my best to fight you!”

Nang marinig iyon, agad na tumalikod si Dominic... Sinalubong lamang ito ng malaking bato!

Sa isang malakas na 'kulog', naramdaman ng kalbong lalaki ang pag-ikot ng kanyang mga mata nang bumagsak siya sa lupa, na ngayon ay walang malay!

Kahit na gusto ni Wren na gumanti kaagad sa pamamagitan ng pagbaril sa salarin, sa nakakagulat na dahilan, hindi niya maitaas nang
buo ang kanyang braso!

“I-Ipaglalaban din kita!” sigaw muli ng binata habang pinupulot ang parehong malaking bato at pasuray-suray patungo sa babae
bago ito binasag sa kanyang ulo. Natural, nahimatay din siya.

Siyempre, ang binatilyong binata ay si Gerald. Dahil kailangan niyang ilihim ang kanyang pagkatao, alam niyang kailangan niyang
magpanggap na mahina.

“Wow! Ikaw... Pinatay mo sila, ginoo! Nakapatay ka ng dalawang tao! Siguradong sira ka sa pagkakataong ito!” tuwang-tuwang
bulalas ni Tulip ngayong alam niyang nailigtas na siya.

Rolling his eyes, Gerald then replied, “Hindi sila patay! Nawalan na sila ng malay! Gayunpaman, dahil malamang na darating ang
kanilang mga kasabwat sa lalong madaling panahon, iminumungkahi kong umalis tayo nang mabilis!

"Tama ka! Tara na!” sagot ni Tulip habang papunta silang dalawa sa sasakyan ni Dominic.

Pagsakay sa driver's seat, pinaikot ni Tulip ang sasakyan at mabilis na pinaandar pabalik sa starting line. Ilang segundo pagkatapos
nilang umalis, gayunpaman, huminto ang ilang sasakyang ATV sa lugar kung saan parehong nakahiga sina Dominic at Wren na walang
malay.
Machine Translated by Google

Habang pinapanood si Tulip at ang lalaki na tumakas, natagpuan ng pinuno ng grupo ang kanyang sarili na humahampas ng kamao
sa hood ng kotse.

“F*cking hell! Kanina lang kami naging close! Paano napunta ang mga bagay na nabigo? Sino ang nagligtas sa kanya?!"

"Hinahabol ba natin sila, boss?"

“F*ck yan! Napakaraming tao sa paanan ng bundok! Ganun na ba kalaki ang gusto mong mamatay? Kung hindi, isama mo ang
dalawang walang kwentang taong ito sa amin! Aalis na kami!"

Samantala, bahagyang hinahangaan ni Tulip si Gerald habang sinasabing, “D*mn, sir! Napakalupit mo kanina!”

"Kung hindi pa ako, patay na tayong dalawa!" sagot ni Gerald habang iniisip ang maaaring mangyari kung wala siya sa sasakyan
nito kasama.

"Gayunpaman, may isang bagay na hindi sumasama, ginoo!" sabi ni Tulip na parang may naalala.

"Anong ibig mong sabihin?"

“Well, noong lumabas ako ng kotse, sigurado akong nakaupo ka pa rin sa tabi ko! Paano ka na lang sumulpot sa likod ng dalawang
kidnapper kanina?"

Kabanata 961
“…Iyon... Buweno, noong hinawakan ka niya, sinamantala ko lang ang pagkakataong dumausdos pababa sa dalisdis! Ang kailangan
ko lang gawin pagkatapos noon ay lumihis pabalik sa kinaroroonan ng mga sasakyan!” paliwanag ni Gerald.

"Nakita ko! Hindi ko ine-expect na ganyan ka pala katalino!” gulat na sagot ni Tulip.

Nang marinig iyon, pasimpleng umiling si Gerald sa katahimikan.

Machine Translated by Google

Pagdating sa paanan ng bundok, kinusot-kusot ni Gerald ang kanyang mga mata at nakitang may ilan pang mararangyang sasakyan ang
kasalukuyang mabilis na humaharurot patungo sa kanila. Nang mapalibutan na ng mga sasakyan ang lugar, agad na sumigaw si
Tulip.

"Diyos ko! Kotse yan ng tatay ko! Dapat sinabi sa kanya ni Nicole na nandito ako! Siguradong sira na ako ngayon!” sabi ni Tulip habang
nanginginig sa takot.

Makalipas ang ilang segundo, lumabas sa kotse ang isang nasa katanghaliang-gulang na lalaki at naglakad palapit sa kanya bago
nag-aalalang nagtanong, "Are... Are you okay, second young lady...?"

“H-humph! Kung dumating ka mamaya, hindi mo na ako makikita!" sagot ni Tulip, bakas pa rin sa boses niya ang takot.

“Salamat at nakarating kami sa tamang oras, kung gayon... si Nicole ang nag-alerto sa akin na maaari kang malagay sa panganib.
Bilang isang resulta, agad kong dinala ang lahat ng mga taong ito dito. Napakaganda na ligtas ka!”

Kanina pa pala may ilang lalaki na nag-chat kay Nicole habang nagpapatuloy ang karera. Matapos mag-chat saglit, nalaman ni Nicole na
hindi karaniwan dito ang lalaking malaki ang buhok. Sa katunayan, ito rin ang unang beses na nakilala siya ng mga lalaki. Ano pa, siya ay
tila mayaman. Pagkatapos ng lahat, natapos ni Dominic ang pag-book ng buong karerahan sa araw na iyon!

Nang malaman iyon, agad na naging mapagbantay si Nicole tungkol sa kanya. Kung tutuusin, kung totoong mayaman siya, bakit hindi
siya nagmamaneho ng mamahaling sasakyan?

Dahil alam niyang mas mabuti nang maging ligtas kaysa magsisi, agad na ipinaalam ni Nicole sa kanyang ama ang tungkol sa sunod-sunod
na mga pangyayari.

“Kaya parang tama ang hula ko, Tulip... Anong mga uri ng panganib ang kailangan mong harapin? Speaking of which, nasaan ang sasakyan
mo?” tanong ni Nicole sa tonong nag-aalala.

Nang marinig iyon, nagsimulang ilarawan ni Tulip ang nangyari sa kanya. Gayunpaman, ang kanyang bersyon ng kuwento ay bahagyang
nabago.
Machine Translated by Google

Ayon kay Tulip, nagpanggap siyang pain para maakit ang atensyon ng dalawang kidnappers. Habang hinahabol nila siya, sinamantala ni Gerald

ang pagkakataong mawalan ng malay ang dalawang taong iyon!

Matapos makuha ang mga detalyeng kailangan niya, agad na nagpadala si Mr, Liske ng ilang lalaki sa bundok. Ang natitirang mga lalaki ay

sinabihan na palibutan ang kabuuan ng Bloomlin Mountain para sa mga layunin ng pagsisiyasat.

Nang matapos iyon, nakangiting tumango si Mr. Liske kay Gerald bago sinabing, “I'm sure this is the Mr.

Crawford ang sinasabi mo. Alam mo ba na ang pamilya Yowell ay may utang na loob sa iyo para sa iyong kabaitan sa pagkakataong ito.

Bilang pasasalamat sa pagligtas sa pangalawang binibini, tiyak na bibigyan ka namin ng malaking gantimpala kapag nakilala niya ang panginoon.”

"Ayos lang. Tulip is my student, after all.”

“Kung gayon, paano ito, Mr. Crawford? Sa ngayon, hayaan mo akong pabalikin ka sa unibersidad sakay ng isa sa mga sasakyan natin."

“Mapapahalagahan ko iyon.”

Kasabay nito, inutusan ni G. Liske ang isang pangkat ng mga sasakyan na pabalikin si Gerald at ang kanyang mga estudyante sa unibersidad.

Pagbalik, sinabihan ni Gerald ang kanyang mga estudyante na bumalik muna sa klase. Mismong si Gerald ang naghanda para bumalik sa opisina.

Nang makarating siya doon, gayunpaman, narinig niya kaagad na may sumisigaw, “May nangyaring masama!”

Talagang hindi niya inaasahan na makakatanggap pa siya ng mas masamang balita pagkatapos niyang harapin ang lahat ng iyon.

Habang pinapanood niya ang ilang lecturer na tumatakbo sa labas, bigla niyang pinigilan ang isa sa kanila bago nagtanong, “Ano ang

nangyari?”

“Si Miss Swift at Mr. Yoxon! Mukhang napasok nila ang kanilang mga sarili sa medyo gulo! See, sa joint lesson nila kanina, may estudyante yata

na medyo mayabang sa klase ni Miss Swift! Habang naninigarilyo siya sa washroom noong recess, nakipag-away siya doon sa mga estudyante mula

sa ibang klase!”
Machine Translated by Google

“Sa huli, nabugbog ng husto ang mayabang na estudyante. Gayunpaman, hindi iyon ang katapusan ng insidente!

Bagama't sa totoo lang ay gusto lang naming hintayin ang unibersidad na harapin ang sitwasyon, si Mr. Yoxon ay matigas na harapin ito

kaagad. Dahil dito, pinangunahan niya ang mga lalaking estudyante mula sa kanyang sariling klase patungo sa kalapit na klase, na siyang

klase ng mga bumugbog sa estudyante ni Miss Swift.”

“Habang si Mr. Yoxon ay nakipagtalo sa kanila, hindi niya napagtanto kung gaano kasama ang kanyang ugali.

Matapos ang pagtatalo ay naging hindi kaaya-aya, natapos niyang binugbog ang isa sa mga lalaking estudyante!” paliwanag ng lecturer.

"Kaya iyon ang nangyari... Napaka-imprudent para sa mga lecturer na bugbugin ang mga estudyante!" sabi ni Gerald habang umiiling na may
mapait na ngiti sa labi.

Gayunpaman, malinaw sa araw na ginawa lamang ito ni Quinlan upang mapabilib si Marjorie. Kung tutuusin, halatang crush niya ito.

Bumuntong-hininga, idinagdag ng lecturer, "Mabuti sana kung doon natapos ang lahat ng problema, Mr. Crawford...

Nakalulungkot, hindi. Alam mo ba kung sinong estudyante ang binugbog niya?"

"Ipagpatuloy mo…"

“Well, ang estudyante ay anak ng isang mayamang tao sa Heavenly City! Dahil ang mayamang lalaki ay may malapit na kaugnayan sa mga

pwersang nasa ilalim ng lupa ng Heavenly City, ipinahayag ng estudyante na tatawagin niya ang ilang tao! Isang bagay na kakila-kilabot ang

tiyak na nalalapit ngayon!” sabi ng babaeng lecturer bago tumakbo papunta sa

eksena.

Nang makitang tumatakbo siya patungo sa pinangyarihan ng insidente, naglakad na lang si Gerald sa direksyon na kanyang pupuntahan. Siya ay

sumusunod sa kanya higit sa lahat dahil ang kanyang klase ay kasalukuyang nasa parehong lokasyon at gusto niyang tingnan ang kanyang mga
mag-aaral.

Gaya ng inaasahan, puno ng tao ang buong corridor ng kursong Biology.

"Nandito na po kayo sir!" sabi agad ni Specky ng makita si Gerald. Dahil ang koridor ay ganap na nakaharang ng pader ng mga tao, ang kanyang

mga estudyante ay hindi na nakabalik sa klase para mag-aral.

Machine Translated by Google

Kabanata 962
"Kumusta ang hitsura ng mga bagay?" tanong ni Gerald.

“Aba, binugbog yung lecturer na kumuha ng laboratory time namin! Si Mr. Yoxon ay nasa matinding problema ngayon!
Pagkatapos ng lahat, nasaktan niya ang young master ng pamilya Lightburn! Kung hindi mo alam, ang young master ng pamilya
Lightburn ay nasa ilalim ng proteksyon ng underground forces!” paliwanag ni Specky.

Nang marinig iyon, tumingin si Gerald sa unahan at nakita si Quinlan na napapaligiran ng isang grupo ng mga lalaki na nakasuot ng itim na suit.

Nandoon din si Marjorie at ang ilan pang babaeng lecturer, lahat sila ay nanlamig sa takot.

"Malayo pa tayo tapos!" sigaw ng isa sa mga lalaking nakaitim habang nakatitig kay Quinlan. Si Quinlan mismo ay tila may
ilang malinaw na marka ng sampal sa kanyang mga pisngi.

Habang patuloy na sinusubukan ng chancellor ng unibersidad na pakalmahin ang sitwasyon, pinunasan lang ni Quinlan ang
dugo sa kanyang salamin bago ngumisi, “Ayos lang, chancellor. Tawagan mo lang ako at magiging maayos na ang lahat."

“Humph! Maging bisita kita! Tingnan natin kung sino ang tatawagan mo!” galit na sambit ng lalaki.

Umiling si Quinlan saka kinuha ang kanyang cell phone bago nag-dial ng numero.

Nang makita kung gaano tiwala pa rin si Quinlan, hindi maiwasan ni Marjorie na makaramdam ng katiyakan sa kanyang puso.

Ang iba ay lalong nasasabik. Sino ang tatawagan ni Quinlan?

"Alam mo, narinig ko na si Mr. Yoxon ay taga-Talgo Town!"

"Narinig ko rin ang parehong bagay! Sa pagkakaalam ko, lahat ng uri ng malupit na tao ay nakatira doon!”

“Talaga! Eto na, sinabi sa akin ng tatay ko na mayroong isang malakas na puwersa sa Talgo Town na kahit na may mga teritoryo
sa Heavenly City! Posible bang may tatawagan si Mr. Yoxon mula sa grupong iyon?"
Machine Translated by Google

"Buweno, ang posibilidad na iyon ay tiyak na hindi sa labas ng tanong!"

Sa loob ng susunod na dalawampung minuto, nagpatuloy ang pagtalakay sa mga estudyanteng may kaalaman tungkol sa
pangyayari hanggang sa tuluyang tumuro ang ilan sa kanila sa kalapit na bintana bago sumigaw, “H-hoy! Tumingin ka sa ibaba!"

Habang nakatingin sa labas ang iba pang mga estudyante, nagulat sila nang makita ang hindi bababa sa isang daang itim na luxury
cars na nagmamaneho patungo sa unibersidad. Sa oras na huminto ang mga sasakyan, ang lugar ay ganap na napapaligiran ng mga
ito.

Kasunod noon, nagsimulang bumaba sa mga sasakyan ang ilang naka-itim na bodyguard bago mabilis na tinungo ang corridor na
kasalukuyang kinaroroonan ng lahat.

Dahil sa kahanga-hangang aura na taglay ng bawat isa sa kanila, tumabi na lang ang lahat ng mga estudyante, na gumawa ng paraan upang
sila ay magpatuloy.

Ang mga napakabagal kumilos, gayunpaman, ay agad na itinulak sa tabi nang sumigaw ang mapang-akit na mga bodyguard,
"Tumabi ka!"

Habang si Gerald ay napapatabi rin, nagsimulang kumagat si Marjorie at ang iba pang babaeng lecturer sa kanilang ibabang labi sa
pananabik habang pinapanood nila ang eksena.

Napagtatanto kung gaano nangingibabaw ang kabilang partido, natagpuan ng mga tauhan ni Mr. Lightburn ang kanilang sarili na
lalong nasiraan ng loob sa pangalawa. Sa huli, lahat sila ay humakbang pasulong upang magsimulang makipag-ayos.

"Ayos ka lang ba, Mr. Yoxon?" tanong ng leader ng mga bodyguard.

“Maaari ba kayong nanggaling sa Bayan ng Talgo, mga ginoo? I wonder kung saang puwersa ka kabilang?" Nagtanong Mr Lightburn
ng mga tao.

“Kami ay kabilang sa isa sa mga pamilya doon. Gayunpaman, ang Royal Dragon Group ang nag-utos sa amin na pumunta dito sa
pagkakataong ito,” sagot ng pinuno habang magalang na nagbigay daan sa isa pang lalaking nakaitim.
Machine Translated by Google

“Pasensya ka na ha? Galing ka sa Royal Dragon Group, sabi mo?” tanong ng mga kalabang guwardiya na natulala sa mga
pangyayari.

Pagkatapos ng lahat, ang Royal Dragon Group ay itinuturing na isang napakalakas na dark horse sa Heavenly City. Sa isang gabi lang,
nakuha nito ang lahat ng limang pwersa sa Talgo Town. Hinarangan pa ng grupo ang isang buong kalsada sa Heavenly City! Ang mga
mula sa grupong iyon ay tunay na masasamang tao!

Bilang resulta, bilang isang maliit na puwersa lamang sa Heavenly City, ang mga tauhan ni Mr. Lightburn ay talagang hindi nangahas na
saktan ang Royal Dragon Group.

“Tama iyan. Ang ama ni Mr. Yoxon ay isang kaalyado sa Royal Dragon Group. Dahil dito, haharapin na ngayon ng The Royal Dragon
Group ang isyung ito. Saang puwersa ka nabibilang? I do hope you'll give us some respect,” malamig na sagot ng lalaking
nakasuot ng sunglass.

“Pero syempre!” sagot ng mga tauhan ni Mr. Lightburn habang nakangiting tumango.

"Paano natin aayusin ang mga bagay na ganito, Bryan?" sabi ni Mr. Lightburn, ayaw tanggapin ang pagkatalo nang ganoon.

“Pagtiisan mo na lang muna, Mr. Lightburn. Ang Royal Dragon Group ay naghahanap ng mga target sa buong lugar. Pati ang amo ay nag-
utos na huwag na huwag silang sasaktan,” pabulong na sagot ni Bryan.