Tirm Chapter 963 998 Tagalog 1 109

Machine Translated by Google
Kabanata 963
Kahit na hindi siya nasisiyahan, si Mr. Lightburn ay hindi isang tanga. Matapos pakinggan ang sasabihin ng
kanyang nasasakupan, naunawaan niya kung ano ang nakataya kung patuloy niyang itulak ang isyu. Dahil
doon, hindi na siya nagsalita pa.
Ang Royal Dragon Group mismo ni Gerald ay umunlad sa napakalaking rate nitong mga nakaraang araw. Pagkatapos ng lahat,
mayroon na itong tulong mula sa limang pwersa na nakuha nito sa Bayan ng Talgo. Ano pa, parehong sina Tyson at Drake—na
binugbog nang husto ni Sven—ay bumalik na ngayon sa tabi ni Gerald.
Kahit na ang kanilang pangunahing base ay nasa Talgo Town pa rin, kamakailan lamang ay nagsimula na rin silang umunlad sa
Heavenly City. Ang kanilang mga pagsisikap sa paggawa nito, siyempre, ay lubos na natulungan ng pamilyang Westley.
"Ang Royal Dragon Group ay talagang isang malakas na dark horse!" ungol ni Specky—na katabi ni Gerald this entire time—sa
sarili niya.
“I wonder how they got so powerful so fast…” tanong ng ilang babae na nakarinig sa komento ni Specky.
“Buweno, sa narinig ko, ang boss ng Royal Dragon Group ay napakalakas! Narinig ko rin na ang mga boss ng limang pwersa ay
sumuko lamang pagkatapos ng isang round! Dahil diyan, walang nangahas na humarang sa kanilang landas sa buong Heavenly City
ngayon! Well, maliban kay Sven, malamang... Hindi pa rin siya bumabalik!" paliwanag ni Specky na tila lubos na alam tungkol sa
kabuuan
sitwasyon.
Sa kabila nito, si Quinlan ay ngayon ay sobrang suplada at nasa mataas na espiritu. Pagkatapos ng lahat, ngayon na ang Royal
Dragon Group ay humakbang pasulong, ang insidenteng kinasangkutan niya ay nalutas na.
Kasunod nito, nagsimula siyang magtungo sa opisina ng chancellor kasama si Marjorie at ilang iba pa upang pag-usapan ang ilang mga
isyu.
Nang madaanan nila si Gerald, sumulyap si Marjorie sa kanya. Gayunpaman, bahagyang umiling lamang siya at nagpatuloy nang hindi
man lang siya binati.
Mula sa kanyang middle school days hanggang sa siya ay nasa unibersidad, si Marjorie ay palaging nasisiyahan sa
kanyang katayuan bilang isang diyosa na hinahangaan ng lahat. Gayunpaman, nang makatapos siya sa unibersidad, alam niyang
oras na para magkaroon siya ng kasintahan. Syempre, hindi lang kung sino ang pwedeng maging boyfriend niya.
Sa unang pagkakataon na makilala niya si Gerald, talagang hinangaan niya ito. Kung tutuusin, siya ay isang guwapong binata na
may magandang disposisyon sa boot! Kulang naman si Quinlan sa lahat ng aspetong nagtagumpay si Gerald, o at least iyon ang
inaakala niya base sa unang impression niya sa kanila.
Matapos makilala sila ng kaunti, gayunpaman, napagtanto ni Marjorie na si Quinlan ay ibinaba ang mas angkop na kandidato
upang maging kanyang kasintahan.
Si Gerald naman, nobody to her now. Dahil doon, tuluyan na ring nagbago ang ugali nito sa kanya.
Si Gerald mismo ay napangiti na lamang ng mapait sa katahimikan habang pinagmamasdan itong hindi siya pinansin.
Bagama't teknikal na ang kanyang Royal Dragon Group ang tumulong sa pagresolba sa kaguluhang ito, naagaw ni Quinlan
ang lahat ng mga kredito mula sa kanya.
'Humph!'
Gayunpaman, hindi ito ang kanyang unang rodeo na nakaranas ng ganitong kawalang-katarungan.
Sa paggunita sa maraming beses na naganap ang mga katulad na insidente, naalala ni Gerald ang panahong pinagsisihan
niyang hindi ilantad ang sarili. Noon, naagrabyado rin siya gaya ni Alice.
Gayunpaman, wala na siyang nararamdaman ngayon.
With that, bumalik siya sa opisina nang mag alas dose na ang orasan. Maya-maya pa ay kalalabas pa lang niya sa trabaho nang
makatanggap siya ng tawag. Sa kanyang pagtataka, ang numero ay kay Tulip.
“Ako ay kasalukuyang nasa isang Starbucks sa lungsod, Mr. Crawford. Wala kang trabaho ngayon, tama ba? Pwede ka bang sumama?
May urgent akong sasabihin sayo!" medyo misteryosong sabi ni Tulip.
“Ano ito? May balak ka bang ipagtimpla ako ng kape para mabayaran ang kabutihan ko sa pagligtas sa iyo?" balik tanong ni
Gerald.
“Well, oo, pero hindi lang yun. Lumapit ka lang ngayon. We'll talk about it once you're here,” sagot ni Tulip bago ibinaba ang telepono.
Bahagyang kumunot ang noo, alam ni Gerald na kailangan pa rin niyang pumunta doon sa huli. Pagkatapos ng lahat, ang kanyang pangunahing layunin
ay upang mapanatili ang isang magandang relasyon sa kanya.
Pagdating niya, nakita niya si Tulip na nakaupo sa isang mesa sa tabi ng bintana, isang tasa ng kape ang inilagay sa harap niya.
Gayunpaman, nagulat si Gerald nang makita niyang nakaupo sa tabi niya ang babae—na mukhang nasa twenty-four lang, kasing-
edad lang niya.
Kabanata 964
Katulad ni Tulip, napakaganda ng babae, at pareho silang magkahawig. Gayunpaman, nakikita ni Gerald na habang si Tulip ay may
mas inosenteng tingin sa kanya, ang babae, sa kabilang banda, ay tumingin nang husto.
mas mature.
“Siya iyon, ate!” sabi ni Tulip na may malambing na tono habang nakaturo kay Gerald.
Nang marinig iyon, saglit niyang tiningnan si Gerald mula ulo hanggang paa bago bahagyang tumango.
Pagkatapos noon ay kinuha niya ang kanyang bag at tumayo para umalis. Habang sinadya nga ni Gerald na kamustahin man lang
siya, hindi niya ito pinansin.
Nang makaalis na siya, masiglang sinabi ni Tulip, “Yun ang nakatatandang kapatid ko, si Juliet Yowell! Ano sa tingin mo? Isang
kagandahan, hindi ba? Hah! Kahit itanggi mo, nakita ko kung gaano kalaki ang mga mata mo noong nakita mo siya!"
Bahagya pang tumango si Gerald, “So tell me, what did you want to meet me for?”
“Well, it's something good kaya siyempre kailangan kong sabihin sa iyo ng personal. Actually, scratch good, magandang balita!" sabi ni
Tulip bago bumuntong-hininga.
“Ang totoo, matagal na akong naghahanap ng angkop. Sa wakas, nahanap ko na rin na ikaw ang perpektong kandidato!” dagdag ni Tulip.
“Ipagdasal na sabihin kung para saan ako perpektong kandidato…”
Nang marinig iyon, tumawa lang si Tulip bago sinabing, “Sige, kaya bago ang anuman, sabihin ko lang na ang maririnig mo ay sobrang
nakakagigil. Kung mamamatay ka sa excitement, huwag mong sabihing hindi kita binalaan!”
Huminga siya ng malalim, pagkatapos ay nagpatuloy siya, “…Kaya nakita mo, ang aking kapatid na babae ay naghahanap ng isang live-in-law
na manugang para sa isang sandali ngayon… At pagkatapos ng mahabang paghahanap, ikaw ay tila ang pinaka-angkop na kandidato para sa
ang trabaho!"
“…Paumanhin? Ako? Isang live-in son-in-law?” sabi ni Gerald na agad na tumayo na nanlalaki ang mata.
“Haha! Alam ko naman diba? Nagulat ako na pumayag din ang kapatid ko!" masayang sagot ni Tulip. Malinaw na napagkamalan ni Tulip ang
sorpresa ni Gerald bilang excitement, na nagpapaliwanag kung bakit siya nakaramdam ng labis na kagalakan.
“…Sige, dahan-dahan tayo saglit. Una sa lahat, ubod ng ganda ang ate mo, kaya sigurado akong marami siyang hinahangaan. Bakit
naghahanap lang siya ng live-in na manugang…?” tanong ni Gerald, halata sa boses nito ang pagbibitiw.
“Mahabang kwento…” sabi ni Tulip na napabuntong-hininga bago idinetalye ang lahat.
Talaga, pagkatapos na mailigtas siya ni Gerald, si Tulip ay napagalitan ng kanyang pamilya sa sandaling siya ay umuwi.
Gayunpaman, pagkatapos na pagalitan ng kanyang ama, isang ideya ang dumating sa kanya.
Upang maunawaan ang ideyang iyon, kailangang ipaliwanag ni Tulip kung bakit siya napunta sa Bloomlin Mountain sa unang
lugar. Sa madaling salita, siya ay nasa napakasamang mood kamakailan. Bagama't ang pagkabigong maipasok sila ni
Gerald sa laboratoryo ay ang huling straw para sa kanya, malayo ito sa aktwal na pinagmulan ng kanyang inis.
Ang pangunahing isyu, tulad ng ipinaliwanag ni Tulip, ay tungkol sa isang insidente na may kaugnayan sa kanyang kapatid na babae na
siya ay may napakagandang relasyon.
Ayon kay Tulip, sa pagbabalik ni Juliet sa kanyang tinubuang-bayan kamakailan, labis niyang tinatanggap ang mga bagay-
bagay dahil sa mga isyu na may kinalaman sa isang wasak na puso. Si Juliet ay palaging naiinis, at halos iba siya sa
kapatid na si Tulip na kilala noon. Napakasama ng mga pangyayari kaya minsan, naisipan pa ng kanyang kapatid na
magpakamatay!
Ito ang dahilan kung bakit nag-alala at madaling magalit si Tulip noon.
Kung bakit naging broken heart si Juliet in the first place, nag-aaral muna siya sa ibang bansa sa M country. Sa tagal
niya roon, nagkaroon siya ng kasintahan at pareho silang umiibig sa marami
taon.
Gayunpaman, sa kalaunan ay nalaman niya na ang sc*mbag na iyon ay nakipagtipan na sa ibang tao!
Nang iminungkahi niya na pakasalan siya, talagang nag-aalangan siyang gawin iyon! Sa pag-unawa sa puntong iyon na ang
kanyang puso ay hindi kailanman pagmamay-ari sa kanya sa unang lugar, si Juliet ay lubos na nag-iwas sa mga bagay-
bagay at agad na bumalik sa Heavenly City sa matinding galit!
Bago siya itapon, sa kabila ng pagkadismaya, sinabi pa ni Juliet ang bawat salita, 'Dahil nag-aalangan kang makasama ako,
ayos lang! Dahil mataas ang tingin mo sa sarili mo, hahanapin ko na lang ang pinakawalang kwentang lalaki sa planeta
para maging asawa ko! Pagsisisihan mo ang pagpaparamdam sa akin ng ganito!'
Sa pagbabalik, humingi siya ng tulong kay Tulip upang mahanap ang naturang tao. Mahalaga, ang perpektong kandidato ay
isang taong walang halaga, ngunit tapat.
Fast forward to the present, sabi nga niya, she got the idea na si Gerald ang perfect sa role na pinagalitan siya ng ama.
Nang matapos ang kanyang ama ay agad niyang hinanap ang kanyang kapatid at sinabi ang lahat tungkol kay Gerald.
Habang sinusubukang irehistro ni Gerald ang lahat ng narinig niya, muling binalikan ni Tulip sa isipan niya ang naunang pag-uusap
nila ng kapatid.
Noon, nadatnan ni Tulip si Juliet na nakatingin sa labas ng bintana. Tuwang-tuwang tumakbo palapit sa kanya, sinabi ni Tulip, "Sa
wakas ay natagpuan ko na ang perpektong tao para sa iyo, kapatid!"
“Sino siya?”
“Well, bagong lecturer ko siya na tinatawag naming lahat na Teacher Skitterbrook! Siya rin ang nagligtas sa akin ngayon, kaya
masasabi kong tapat siyang tao. To be quite frank, hindi rin naman siya mukhang masama.
Ano sa tingin mo? Dapat ko ba siyang yayain kapag tapos na siya sa trabaho ngayon? Sa paggawa nito, makikita mo siyang mabuti!
Kung magiging maayos ang lahat, pagkatapos ay maaari kang magpakasal sa kanya at ipaghiganti mo ang sc*mbag na iyon! Tiyak
na maiinis siya dahil malinaw na walang pakinabang sa kanya ang lecturer ko! Haha!”
“I see... Sige, yayain mo siya ngayong gabi. Kapag napagmasdan ko siyang mabuti at kung magiging maayos man, pipirmahan na
namin ang kontrata para maging asawa ko siya sa loob ng isang taon. Kapag natapos ang taong iyon, gagantimpalaan ko siya nang naaayon.
Sa reward money, sigurado ako na mabubuhay siya nang walang anumang alalahanin hanggang sa araw na siya ay mamatay.”
“Sige! Ipaubaya mo na lang sa akin ang lahat!”
Kabanata 965 Dahil
doon, natapos ang alaala ng pangyayari. Sa pagtingin kay Gerald, halata ni Tulip na malalim ang iniisip niya.
Si Gerald mismo ay tiyak na hindi masyadong nasasabik sa katotohanan na malapit na niyang pakasalan ang dilag na iyon nang
biglaan.
Gayunpaman, iniisip din niya ang pagiging praktikal ng pagsama dito.

Sa totoo lang, gumawa ng magandang hakbang si Tulip sa mga tuntunin ng pagsusulong ng kanyang mga plano. Kung tutuusin, hangga't
nakakalusot siya sa pamilya Yowell, mapipigilan niya ang kanyang palaboy na pamumuhay kahit saglit lang.
Gayunpaman, nanatili pa rin ang pangunahing isyu. Bakit kailangan niyang magpakasal sa kakaibang babae para lang makamit iyon?
Ang isang mas mahusay na tanong pa, ang kanyang pagpili ng mga aksyon ay magiging sagot kay Mila mamaya?
“So, paano naman? Haha! Just so you know, isang taon lang ang kasal. Kapag natapos na ang taong iyon, kakailanganin mong hiwalayan
siya. Gayunpaman! Ang pamilya Yowell ay tiyak na magbibigay sa iyo ng napakalaking halaga ng pera kapag nangyari iyon. Wala
akong nakikitang masama sa pagsang-ayon mo! Kung tutuusin, hindi ka lang itatakda sa buhay kapag natapos na ang taon, kundi magkakaroon
ka rin ng titulo ng manugang ng Yowell sa buong susunod na taon!” sabi ni Tulip.
“Deal!” sagot agad ni Gerald habang nakatingin sa kanya.
Hangga't maaari siyang maging mas malakas, magkakaroon siya ng mas mataas na pagkakataon na iligtas si Mila at harapin din si Kort.
Alam na alam ni Gerald na ang pagtatangkang gawin ito gamit ang kanyang kasalukuyang lakas ay walang saysay, kaya walang pag-aalinlangan
sa kanyang huling desisyon.
“…Huh? Hindi ko pa nasasabi sa iyo ang mga kondisyon! Paano ka pumayag ng ganyan?" bahagyang naka-pout si Tulip, bakas sa kanyang
mga mata ang pag-aalipusta.
'Humph! At dito ko naisip na isa kang gentleman of honor... Sa bandang huli, isa ka lang namang mang-aagaw ng pera!'
"Kaya may mga kundisyon... Sabihin mo," sagot ni Gerald.
“Pero siyempre meron! Buweno, isa lang, bagaman sa totoo lang hindi ito dapat maging ganoon kalaki para sa iyo. Anuman, ang
pinakamahalagang bagay ay naiintindihan mo na ang iyong kasal sa aking kapatid na babae ay katulad ng relasyon sa pagitan ng isang
employer at isang empleyado. Huwag mo nang pangarapin na lampasan pa iyon!”
"Nakita ko. What you're trying to say is that the marriage is only nominal, tama?” sagot ni Gerald na may mapait na ngiti sa labi.
Bagaman iba ang iminumungkahi ng kanyang ekspresyon, ito mismo ang gusto niya.
“Bingo! Iyon lang ang tanging kundisyon kaya kung wala kang nakitang problema, pirmahan mo na lang ang kontrata! Gayunpaman,
tandaan na ang seremonya ng kasal ay gaganapin sa susunod na dalawang araw bago bumalik ang aking ina mula sa ibang bansa.
Bagama't tiyak na hindi masyadong sasabihin ng tatay ko ang tungkol dito, ibang kuwento ang nanay ko.
Tiyak na hindi siya sasang-ayon sa kasal, kaya kailangan nating ituloy ito nang mabilis!”
Hindi talaga alam ni Gerald kung anong klaseng pakulo ang ginagawa ng magkapatid, pero hindi siya mapakali sa kanila. Alam na ito ay
isang magandang pagkakataon tulad ng dati upang masangkot sa mga Yowell, agad na pinirmahan ni Gerald ang kontrata.
At ganoon din, pitong araw ang dumating at lumipas.
Maganda ang umaga minsan nang sumakay sina Juliet at Gerald sa kanyang sasakyan.
The moment Gerald closed the door of the shotgun seat, the aloof woman—who was now driving— immediately said in a cold voice,
“Ang pagtitipon na dinadaluhan natin ngayon ay inorganisa ng mga kaklase ko na pauwi ngayon galing abroad. Lahat sila ay
nakakita na ng marami sa mundong ito, kaya kapag nandoon na tayo, huwag nang magsalita. Intindihin?”
Tatlong araw na ang nakalipas mula noong kasal nila at si Gerald na mismo ang lumipat sa pamilya Yowell bilang live-in son-in-law.
Gayunpaman, sa buong panahong iyon, hindi kailanman kinausap siya ni Juliet maliban kung talagang kinakailangan. Sa katunayan,
hindi man lang siya nito tinitigan sa mata sa halos lahat ng oras.
Naunawaan naman ni Gerald ang kanyang katwiran. Pagkatapos ng lahat, ano siya sa kanya ngunit isang kasangkapan lamang? At isa pa,
hindi naman ganoon ang nag-abala sa kanya o ano pa man.
“Got it,” sagot ni Gerald na may maikling tango.
Hindi nagtagal, nakarating silang dalawa sa isang high-end na hotel sa Heavenly City.
"Ah, maligayang pagdating, Juliet!" sabi ng ilang lalaki at babae habang tumatayo nang makita siyang pumasok sa
private room nila.
Nang mapansin ang presensya niya, isa sa mga binata—na nakasuot ng tradisyonal na kasuotan at nakasuot ng
gintong relo— ay lumapit sa kanya bago sinabing, “Hmm! Pagbalik ko sa bansa, nabalitaan ko na ikinasal ka sa isang
guro, si Juliet! Yung lalaki ba yun?"
Kabanata 966
Bakas sa boses ng lalaki ang bahagyang hinanakit habang nakaturo kay Gerald.
“Talaga! Asawa ko ito, Gerald!” sagot ni Juliet habang nakakulong si Gerald.
"Gerald, ito si Cavan, kaklase ko sa unibersidad!" dagdag ni Juliet habang ipinakilala siya sa
lalaki.
"Kinalulugod kong makilala ka!" sabi ni Gerald sabay abot ng kamay alinsunod sa mga etiquette na itinuro sa kanya ni
Juliet kanina.
"Hindi ko talaga maintindihan kung ano ang tumatakbo sa isip mo... Kahit na nakipaghiwalay ka sa kanya, madali
kang napunta sa iba maliban sa lalaking ito..." ungol ni Cavan.
Nang mapansin ang nagbabala na titig ni Juliet, hindi na lang nagsalita si Cavan. Malinaw na si Cavan ay isa sa mga
manliligaw ni Juliet. Ipinaliwanag nito kung bakit tuluyan na niyang hindi pinansin ang pakikipagkamay ni Gerald.
Hindi lang si Cavan ang nagtrato kay Gerald ng ganoon. Marami sa iba pang mga kaklase ni Juliet na lalaki ang bumaril ng
parehong masamang tingin sa kanya, tumangging magsalita kay Gerald.
Maging ang mga kaklase niyang babae ay panaka-nakang nakatingin kay Gerald ng masama. Parang lahat sila ay
nagtataka kung paano ang isang dilag na tulad ni Juliet ay makakasama ang isang kaawa-awang tao gaya ni Gerald.
“Tingnan mo lang ang lalaking iyon, Cavan! Hindi ko akalain na ikakasal talaga si Juliet sa ganoong tao! To think na nainlove talaga
siya sa isang teacher na nagtatrabaho sa Heavenly City University! Wala akong masabi! Ano ba kasing pumapasok sa isip ni
Juliet?"
Maya-maya pa ay pinag-uusapan ng ilan sa mga kaklase niyang lalaki si Gerald sa labas mismo ng mga ginoo.
Ang kanilang kawalang-kasiyahan sa kanya ay ginagarantiyahan dahil karamihan, kung hindi lahat, sa kanila ay nagkaroon ng crush o
nahulog sa kanya minsan. Si Cavan mismo ay may nararamdaman para sa kanya sa mahabang panahon.
Gayunpaman, dahil si Juliet ay mayroon nang iba sa kanyang puso noon, walang sinuman ang nagkaroon ng pagkakataon na
yayain man lang siya. Nang malaman na sa wakas ay nakipaghiwalay siya sa kanyang kasintahan, lahat ng kanyang mga kaklase ay
sabik na sa wakas ay masubukan ang kanilang kapalaran!
Naku, ang sumunod nilang nalaman, nakapag-asawa na siya sa walang kwentang tao!
With all of them being distinguished people, hindi na talaga nakapagtataka kung bakit masyado nilang mababa ang tingin kay Gerald.
Sabagay, lecturer lang naman siya.
“Humph! alam ko naman diba? Wala na kaming masabi ngayon kay Juliet dahil palagi siyang nasa paligid niya! Nakakainis sa paningin!"
nakangusong sabi ng isa pang kaklase.
“Kung ganon, dapat paalisin na lang natin siya! Ipapaliwanag namin sa kanya na ang mga pagtitipon namin ay hindi mga event na
pwedeng puntahan ng kahit na sino, lalo na ang mga taong may status niya!” nginisian ni Cavan.
Pagkasabi noon ay sinimulan niyang ibulong ang kanyang plano sa lahat ng mga kasalukuyang kaklase na lalaki. Nang sumang-
ayon ang lahat, sabay silang bumalik sa private room.
The moment Cavan saw Gerald, he walked toward him with a smile bago sinabing, “Speaking of which, hindi pa nga kami nakakapag-
inuman ng nobyo! Dahil inagaw mo sa amin ang aming dyosa, kailangan mong uminom sa amin ngayon!”
Ang ibang mga lalaki ay pasimpleng nagpalitan ng tingin sa isa't isa sa tuwa bago ngumiti ng malamig kay Gerald.
Sa kabila ng maliwanag at biglaang pagbabago sa ugali ni Cavan, binalikan lang ni Gerald ng ngiti ang sagot nito, “Sure thing! Anong
inumin natin ngayon?"
“Iyan ang espiritu! Isa pa, iinom tayo ng alak! Nagkataon na mayroon akong ilang kahon ng masasarap na alak sa aking sasakyan na dinala ko
mula sa bahay! May nagdadala habang nagsasalita tayo!" sabi ni Cavan na hindi inaasahan na ganun kadaling pumayag si Gerald.
“Mukhang masarap ang alak! Sa katunayan, mahilig akong uminom ng alak!” natatawang sagot ni Gerald.
Dahil madaling naramdaman ni Juliet na si Cavan at ang iba pa ay hindi maganda, una niyang binalak na paalalahanan si Gerald laban sa
pagkahulog dito.
Nang makita kung gaano siya kawalang-interes na kumikilos, gayunpaman, si Juliet ay naiwang ganap na walang imik.
'Hayaan mo lang siyang uminom kung gusto niya, kung gayon!' Napaisip si Juliet bago tumingin sa gilid.
Maya-maya ay bumalik ang mga kaklase niyang lalaki na may dalang dalawang kahon ng alak.
“Oh, and by the way, Gerald. Ang kaibigan ko dito ay nagpapatakbo ng alak! Bilang isang resulta, maaari niyang hawakan nang husto ang kanyang
alkohol. Magkakaroon ka ba ng problema kung siya ang master habang kami ay umiinom? Pagkatapos ng lahat, pareho kaming sabik na
masiyahan sa masarap na inumin kasama ka! Paano naman?” tanong ni Cavan habang patuloy na nakangiti.
"Hindi problema!" sagot ni Gerald sabay tango.
Walang nakapansin sa kislap ng mga mata ni Gerald habang sinasabi niya iyon. Pagkatapos ng pagsasanay sa maraming mga kasanayan
na itinuro sa kanya ni Finnley, sinanay ni Gerald ang kanyang sarili nang sapat upang maging immune sa lahat ng uri ng alkohol.
Sa katunayan, nagawa na niyang kumain ng mga pangunahing lason nang hindi na kailangang harapin ang anumang side-effects.
Walang halaga sa kanya ang alak!

Ang pangunahing dahilan ng pagsang-ayon ni Gerald sa proposal ni Cavan ay dahil alam niya kung gaano kaayaw sa kanya ang
iba pang mga kaklase nina Cavan at Juliet. Ang kasalukuyang Gerald ay hindi na kasing pasibo gaya ng dati. Hindi na lang niya titiisin
ang lahat ng galit niya pagkatapos ng sobrang bash.
Dahil gusto nilang makipaglaro sa kanya, pagkatapos ay makipaglaro siya sa kanila.
Kabanata 967
Si Cavan naman ay hindi maiwasang mapailing habang nakangiti ng pilit. Lahat ng tao ay may limitasyon sa kanilang pagtitiis sa alak, at
tiyak na ipapainom niya si Gerald hanggang sa lumampas siya sa kanya.
Totoo sa kanyang sinabi, tunay na nagmamay-ari ng winery ang pamilya ng kanyang kaklase. Natitiyak ni Cavan na magagawa niyang
lubos na mapahamak si Gerald dahil ang kanyang kaklase—na itinuturing din niyang kapatid—at ang kanyang ama ay parehong
lubhang mapagparaya sa alak. Sa katunayan, pagkatapos ng isang check-up, ang kanilang mga katawan ay tila nagkaroon ng access
sa mas maraming alcohol breaking enzymes kumpara sa mga regular na tao!
Minsan na niyang nakita ang kanyang kaklase na umiinom ng pitong buong bote ng sobrang mataas na porsyento ng alkohol na alak,
pabalik-balik, bago tuluyang maabot ang kanyang limitasyon.
Pitong buong bote ng alak!
Dahil doon, naramdaman ni Cavan na magdudugo na si Gerald sa kanyang tiyan bago pa man lang malasing ang kanyang kaklase.
Ngayon na ang lahat ng mga ito ay handa na, ang mga patakaran ay simple. Bawat isa sa limang kalahok na tao—kabilang sina Gerald,
Cavan, dalawa pang kaklase, at kaibigan sa pagawaan ng alak ni Cavan—ay kailangang magpalitan ng mga tasa ng alak, at sa tuwing
mapupuno ang kanilang mga tasa, kailangan nilang tapusin ang bawat huling patak dito bago. maaari itong ma-refill.
Hindi nagtagal, parehong nakaubos ng tatlong buong bote ng alak ang kaibigan nina Gerald at Cavan—na ang pamilya ang
nagmamay-ari ng winery.
Si Cavan mismo ay namutla na noon, at medyo nakakatakot ang ekspresyon ng mukha niya.
Gayunpaman, sapat na ang kanyang kamalayan upang malaman na dapat pa rin siyang maayos para sa hindi bababa sa tatlong
bote ng alak.
Kasabay nito, si Juliet at ang iba pang mga batang babae ay lalong natakot sa bawat baso na ininom ng limang lalaki.
Siguradong sumosobra na sila!
Nag-aalala, lumingon si Juliet kay Gerald... Gayunpaman, sa kanyang sorpresa, siya ay mukhang hindi nabigla! Para bang
hindi siya nakainom ng kahit anong alak!
“Talagang hawakan mo ang alak mo, Gerald! Sigurado akong makakainom ka pa ng tatlong bote ha?!” reklamo ni Cavan na
parehong hindi makapaniwala at nagulat.
“Aba syempre kaya ko! Still, remember that you three still have to drink together with us! Dahil ang kapatid na ito at ako ay
nakaubos na ng tig-tatlong bote ng alak, hindi ba dapat pabilisin mo na rin ang takbo?” sagot ni Gerald na may ngiti sa labi.
“Sige, kung ganoon! Since willing naman si Gerald sa pag-inom, then we'll continue drinking din!”
Habang idineklara iyon ng dalawa pang kaklase, ibinulong ni Cavan ang kanyang matalik na kaibigan, “Sabihin, Jarson, kaya mo
pa bang manatili…?”
“Ako… ayos lang ako…!” sagot ni Jarson—na anak ng may-ari ng gawaan ng alak—habang winawagayway niya ang
kanyang kamay.
Nang marinig iyon, tumango si Cavan at nagsimula na ang susunod na pag-inom.
Si Juliet ay nakakatakot lamang habang patuloy silang lima sa pag-inom ng mas maraming alak.
Habang si Jarson at Gerald ay nag-iinuman pa rin sa isa't isa, si Cavan at ang iba pang dalawang lalaki ay bumagal nang husto
sa puntong ito. Ano pa, habang ang dalawa pa ay nagpatuloy sa pag-inom ng mga tasa ng alak sa isang lagok, nakita ng natitirang
tatlo ang kanilang sarili na umiinom ng kalahating tasa sa isang pagkakataon.
Dahil dito, hindi nagtagal, nakaubos ng tatlong bote ng alak sina Gerald at Jarson!
Si Cavan at ang dalawa, sa kabilang banda, ay nakainom lamang ng isa at kalahating bote ng alak, bawat isa. Habang ang dalawa
pang kaklase ay nahimatay na sa puntong ito, parehong may kamalayan sina Jarson at Cavan.
“Masarap uminom ka, Jarson. Gusto mo bang magdala pa ako ng tatlong bote ng alak?" tanong ni Gerald habang nakatingin sa maputlang
mukha ni Jarson. Habang ginagawa niya iyon, sinilip din niya si Cavan, na ngayon ay puno na ng kulay ang mukha.
“Gusto mo pa bang ituloy ang pag-inom? Pareho kayong nakainom ni Jarson ng anim na bote ng alak bawat isa!" sabi ni Juliet,
sinusubukang makipag-usap sa kanila.
“Inumin! Kami ay... Magpapatuloy kami sa pag-inom! Jason! Uminom sabi ko-"
Bago pa man matapos ni Cavan ang kanyang pangungusap, mabilis siyang umiling-iling patungo sa labasan, malinaw na pinipigilan ang
sarili mula sa pagsusuka sa harap ng lahat.
Sa paglaon ay nakarating na siya sa banyo, agad na nagsimulang magsuka si Cavan nang makarating siya sa isang upuan sa banyo.
Hindi niya akalain na ganito kakayanin ni Gerald ang kanyang alak.
Dahil sa minamaliit niya iyon, umiikot na ngayon ang buong mundo ni Cavan habang sumasakit ang kanyang tiyan na hindi
kailanman.
Sa isang punto, nagsimula pa siyang sumuka ng dugo! Gayunpaman, dahil sa kung gaano siya kalasing, hindi niya nairehistro ang
mga implikasyon nito.
Makalipas ang ilang oras, halos hindi na maramdaman ni Cavan ang kanyang mga paa habang hinahagod pabalik sa pribadong
silid. Sa sandaling makarating siya sa pinto, gayunpaman, sinalubong siya ng tunog ng hiyawan!
Sa pag-aalala, agad na itinulak ni Cavan ang pinto upang makita kung ano ang mali.
Sa kanyang pagkadismaya, ang una niyang nakita ay si Jarson na nakahandusay sa lupa! Bumulwak ang dugo at bula sa kanyang bibig
at pati ang puti ng kanyang mga mata ay lumalabas!
"T-tumawag ka ng ambulansya! Bilisan mo!” sigaw ni Cavan habang nakadapa, nanlalaki ang mata sa gulat.
Hindi nagtagal, ang panaghoy ng mga sirena ng ambulansya ay lumapit sa venue.
Sa pag-uusapan ngayon, bumalik sina Juliet at Gerald sa kanyang sasakyan.
Ngayong nag-iisa na sila, agad na nilingon ni Juliet si Gerald—na mukhang maayos pa rin gaya ng dati—bago nagtanong nang may
pagtataka, "Ikaw... Are you really still doing alright...?"
“Pero syempre ako! Ipapaalam ko sa iyo ang isang sikreto... Talagang natural na immune ako sa alak! Ang tanging side effect ng pag-
inom ko ng ganoon karami ay ang matinding pagnanasa na gumamit ng washroom!” sagot ni Gerald na may banayad na ngiti sa
labi.
"Paano magiging sinungaling ang isang lalaking may ganoong tapat na mukha!" sabi ni Juliet habang hindi niya maiwasang mapatingin
sa kanya.
Sa sandaling iyon, biglang nag-ring ang telepono ni Juliet.
Pagkakuha ng tawag, nakinig si Gerald habang gumagawa siya ng ilang 'hmm' na tunog bago tuluyang ibinaba ang tawag, may pag-
aalalang ekspresyon ngayon sa kanyang mukha.
“…Ang tawag ay galing sa nanay ko na kagagaling lang sa ibang bansa… Mukhang nalaman niya na palihim akong nagpakasal nang
hindi niya nalalaman!”
Kabanata 968
Pagkatapos sabihin iyon, sumimangot lang si Juliet bago idinagdag, “…Alam mo ba? Wala na akong pakialam. Kaya niya lang gawin ang
lahat ng gusto niya, di ba?"
Dahil doon, hinatid silang dalawa ni Juliet pauwi.

Pag-uwi sa kanilang bahay ay bumungad sa kanila ang isang magandang babae na nakaupo sa sofa.
Nang makita niya sina Gerald at Juliet ay agad siyang tumayo at tinuro si Gerald bago sinabing, “So siya si Gerald? Ano ang
karapatan ng isang tulad niya na pumasok sa pamilya Yowell?”
Ang babaeng kanina lang nanlait kay Gerald ay syempre ang nanay ni Juliet na nagngangalang Heidi.
Naabisuhan si Heidi tungkol sa kasal ng kanyang anak habang nasa ibang bansa pa siya. Sa sandaling nalaman niyang
ikinasal si Juliet sa isang masungit na lalaki, nawalan siya ng malay!
Nang magising siya, gayunpaman, agad siyang nag-book ng flight diretso pauwi. Ang lahat ng iyon ay humantong sa agos
eksena.
“Yan ang may kinalaman sa iyo. Ang kasal ko sa kanya ay isang personal na bagay na hindi nangangailangan ng pakikialam
mo!” ganti ni Juliet.
“Hindi ba kailangan ng panghihimasok ko sabi mo? Sabihin mo sa akin, Juliet, ano ang eksaktong nangyayari sa iyong ulo?
May ideya ka ba kung gaano karaming mayayamang young master na naghahanap ng kasal ang aking tinanggihan para sa
iyo? Kahit na gusto mo talagang magpakasal nang hindi ako isinasapuso, hindi ka dapat nagpakasal sa ganitong klaseng
lalaki! Naiintindihan mo ba ang kahihiyan at kahihiyan na dapat tiisin ng aming pamilya dahil sa iyo?!” sagot ni Heidi bago
diretsong naghagis ng teacup kay Gerald.
Sa isang malakas na pagkabasag, ang tasa ay nabasag sa isang milyong piraso mismo sa paanan ni Gerald!
Gayunpaman, nanatiling tahimik lang si Gerald.
“Ikaw naman, Tulip! Balita ko ikaw ang nag-udyok sa dalawa na magpakasal sa una!
Maghintay ka lang at tingnan kung paano kita haharapin sa hinaharap! To think na pareho kayong magdudulot ng
matinding gulo sa akin habang nasa ibang bansa ako naghahanap ng buyer sa M Country!”
Pagkasabi niyon ay agad na humakbang ang loko palapit kay Gerald bago ito binigyan ng isang mahigpit na sampal sa kanyang
mukha!
“Bakit hindi mo tingnan nang matagal ang iyong sarili sa salamin? Sa totoo lang, iniisip mo ba na ang isang tulad mo ay
karapat-dapat na ikasal sa pamilya Yowell? Sasabihin ko na ito ngayon kaya makinig kang mabuti. Kung alam ninyong
dalawa kung ano ang pinakamabuti para sa inyo, dapat kayong maghiwalay kaagad! Siguraduhin mong hindi na kita makikita
kahit kailan!" sigaw ni Heidi habang galit na humahakbang sa hagdan habang ibinabagsak ang lahat ng paso
—sa hagdan—na nakikita niya.
Bagama't madaling naiwasan ni Gerald ang sampal ni Heidi, masyado lang siyang na-distract sa sinabi nito.
As it turned out, pumunta talaga si Heidi sa M Country para maghanap ng bibili. Dahil alam na alam ni Gerald na hindi
mangangalakal ang mga Yowell, wala nang ibang dahilan para maghanap ang isang mayamang maybahay na tulad
niya ng bibili sa ibang bansa maliban kung tungkol sa Ginseng King.
Naaalala ang sinabi sa kanya ni Quest noon, naghahanap pa rin ng mamimili ang mga Yowell noong panahong iyon kahit
na hindi nila alam kung kanino nila ito ibebenta. Sa huli, tiyak na napagpasyahan nila na ang pinakamahusay na paraan ng
pagkilos ay ang pag-export ng Ginseng King.
Anuman, dahil si Heidi ang pumunta sa ibang bansa, nangangahulugan iyon na dapat kasama niya ang Ginseng King.
Iyon ang buod kung paano nagawa ni Heidi na matamaan ng sampal ang mukha ni Gerald.
Regardless, nang makita ni Juliet na parang natulala pa rin si Gerald pagbalik sa kanilang kwarto, aniya, “Since she
slapped you so hard, I'll be sure to add an extra hundred thousand dollars as compensation when we finally
terminate our isang taong kontrata!"
“…Sa palagay mo ba talaga ang pera ang ibig sabihin ng lahat?” tanong ni Gerald out of the blue habang nakataas ang ulo
para tignan siya.
"Hindi ba? Haha! Hindi ka ba pumayag na gawin ang lahat ng ito noong una dahil sa pera?” sagot ni Juliet na may bahid ng
paghamak sa boses.
Nang marinig iyon, pinili ni Gerald na huwag sumagot. Sa halip, nagtungo siya sa banyo sa labas para maghilamos ng
mukha.
Habang naghuhugas siya ng kanyang mukha, gayunpaman, saglit niyang nasulyapan ang isang anino na gumagalaw nang
napakabilis sa labas ng bintana ng banyo mula sa gilid ng kanyang mata.
Matapos ang mahabang pagsasanay, alam ni Gerald na mapagkakatiwalaan niya ang kanyang pagbabantay. Siguradong
may tao sa labas kanina!
Pinunasan ang kanyang mukha, pasimpleng tumingin sa bintana si Gerald. Kasunod nito, sa halip na lumabas ng pinto, tumalon
siya sa bintana ng banyo! Nang mapansin niyang nasa unahan na ang anino, agad niyang hinabol ang kausap.
Sa lalong madaling panahon ay maliwanag kay Gerald na ang hindi pinangalanang tao ay isang taong parehong napakabilis at
sanay. Sabagay, kahit gaano pa kabilis ni Gerald, ang tumatakas na anino ay parang laging may 'safe distance' sa kanya.
Ang terminong, 'safe distance,' ay ginamit ni Gerald upang ilarawan ang distansya mula sa kung saan ang isang tao ay
magiging ligtas mula sa pagpatay ng iba sa pamamagitan ng paggamit ng mga nakatagong armas. Habang pinag-iisipan niya ito,
mas napagtanto ni Gerald na may posibilidad na mas sanay nga ang anino kaysa sa kanya.
Sa kalaunan, ang tao ay tumigil sa paggalaw nang dumating siya sa isang bangka sa pamamagitan ng isang moat. Si Gerald
mismo ay naabutan ang anino ng ilang segundo at sa wakas ay nakita niya kung ano ang hitsura ng tao.
Sa ilalim ng liwanag ng buwan, ang pigura ay tila isang lalaking nakasuot ng itim na balabal. Gayunpaman, ang robe mismo
ay mahusay na natatakpan ang karamihan sa mga tampok ng lalaki, na iniiwan lamang ang kanyang mga mata ang
nakikita.
Nakakunot ang noo, tinanong ni Gerald, “…Sino ka?”
Kabanata 969
Malamig na tumitig ang mga mata niya sa lalaki habang nagtatanong.
Gamit ang matalas na tenga, narinig ni Gerald kung paano huminga ang tao mula sa kinatatayuan niya. Based on that alone,
masasabi na ni Gerald na ito ay isang pambihirang tao.
Dahil hindi sumasagot ang pigura, isasaalang-alang na sana ni Gerald ang kanyang susunod na galaw nang biglang may ilang
kumikislap na ilaw sa kanyang harapan. Ang sumunod na nalaman niya, apat na iba pang lalaki na may katulad na damit ang
tumalon ng wala sa oras at lahat sila ngayon ay nakatayo sa harapan niya!
Tulad ng taong una niyang hinahabol, lahat ng apat na bagong hood na pigura ay tila may mga kasanayan at kakayahan na
mas mataas kaysa sa kasalukuyang taglay niya.
'Maaaring ang mga Moldell?' Napaisip si Gerald sa sarili.
"May dalawang dahilan kung bakit ka namin pinatawag ngayon, Gerald!" anunsyo ng lalaking nanguna kay Gerald doon. Sa
boses niya, nahulaan ni Gerald na medyo may edad na ang nasa ilalim ng hood.
"Ipahayag ang mga ito."
“Bago iyon, sana ay alam mo na ang pangalan ng pamilya Crawford ay naipasa sa loob ng maraming, maraming taon at malawak
na nauugnay sa pagiging kilala at pagkakaroon ng malaking kayamanan. Alamin na bilang young master ng pamilya Crawford,
pinahiya at sinira mo ang mga kaugaliang moral na pamantayan ng pamilya Crawford at ang kanilang paraan ng pamumuhay
sa pamamagitan ng pagsang-ayon na maging isang live-in-in-law! Samakatuwid, ang aming unang dahilan ng pagtawag sa iyo ngayon
ay para turuan ka ng leksyon!”
“Kaya alam mo ang tunay kong pagkatao... Batay sa sinabi mo, maaari ko bang kumpirmahin kung ikaw ay mula sa pamilyang
Moldell?” tanong ni Gerald.
Gayunpaman, hindi sumagot ang lalaki.
Sa halip, sumugod ang lalaki at bago pa man makapag-react si Gerald ay nasa harapan na niya ang lalaki! Kaagad pagkatapos, ang
lalaki ay naghatid ng dalawang mahigpit na sampal sa kanyang mukha!
Nang makabawi, agad na nilingon ni Gerald ang kanyang salarin. Gayunpaman, nabigla siya nang mapagtantong sa isang kisap-
mata ay bumalik na ang matanda sa kanyang orihinal na posisyon!
Halos hindi nagkaroon ng pagkakataong lumaban si Gerald!

Sa kanyang pagtataka, inulit ni Gerald ang kanyang unang tanong, “…Sino… Sino kayong lahat?”
“Para sa pangalawang dahilan, nakatanggap ako ng utos mula sa ating panginoon na ibalik ka upang makita siya. Gayunpaman,
alam kong malaki ang pakinabang ng Ginseng King sa iyo. Dahil diyan, iiwan ko muna ang Mighty Four Kingsmen sa tabi
mo. Tandaan na dadalhin ka nila kapag lumipas ang sampung araw, handa ka man o hindi.”
“Ang Mighty Four Kingsmen…?”
“Tayo na sana!”
“Sa loob ng sampung araw na ito, kayong apat ay manatili sa tabi ni Gerald at sumunod sa lahat ng kanyang utos. Hindi alintana
kung makuha niya ang kanyang mga kamay sa Ginseng King o hindi, kapag natapos na ang kanyang sampung araw, lahat kayo
ay ibabalik siya sa ating panginoon!" bilin ng matandang nakaitim.
“Affirmative!”
Nang marinig iyon, tumango ang matanda bago tumalikod. Gayunpaman, bago siya makaalis, sumigaw si Gerald, “Hold it! Sino
ba talaga itong panginoong sinasabi mo?"
Dahil dumudugo na ang sulok ng bibig ni Gerald dahil sa dalawang sampal na natanggap niya kanina, tanong niya habang
kinukupo ang pisngi.
"Malalaman mo kung sino siya kapag nakilala mo siya!" sagot ng matanda bago agad umalis.
…Napakakakaiba. Kung iisipin, ang lakas at kakayahan ng mga lalaking ito ay higit na nalampasan kung ano ang malamang
na kaya ng mga Moldell. May mas malalakas pa kayang master sa mundong ito na hindi mula sa pamilya Moldell?
As Gerald speculated on, naisip niya kung gaano kaganda kung nasa tabi niya ngayon si Finnley. Kung tutuusin, tiyak na
matatantya ni Finnley kung gaano kalakas ang mga lalaking ito!
Nang subukan ni Gerald na tanungin ang Mighty Four Kingsmen para makakuha ng karagdagang detalye, ang ginawa lang nila ay
tumango o umiling. Malinaw na hindi siya makakakuha ng anumang kapaki-pakinabang na impormasyon mula sa kanila, at ito ang
nagparamdam kay Gerald ng labis na kawalan ng kakayahan sa buong sitwasyon.
Sa pag-unawa na malalaman lamang niya ang tungkol sa kanila kapag nakilala niya ang kanilang panginoon, sinabihan sila ni Gerald na
bumalik sa kanyang asyenda upang maghintay ng karagdagang utos. Kung tutuusin, hindi magiging convenient para sa kanya na kasama
sila dahil nakatira pa siya sa mansyon ng pamilya Yowell.
Sa pagsasalita tungkol sa mga Yowell, sa sandaling iyon, tinipon ni Heidi ang lahat ng miyembro ng kanyang pamilya sa bulwagan ng
pamilya ng Yowell manor.
Nang mapansing wala si Gerald at si Juliet mismo ay tila hinahanap siya, sinabi ni Heidi, “Humph! Well, hindi ba ito perpekto na wala siya
sa paligid! Baka patay na siya sa kung saan! Kung saan man siya magpunta, huwag na huwag mo na akong makitang muli! Sobrang
inis at frustration ang nararamdaman ko sa tuwing naiisip ko ang mukha niya! Anuman, tinawag ko kayong lahat dito ngayon para
ipahayag ang isang napakahalagang bagay!”
Kabanata 970
Pagkatapos ay nagpatuloy si Heidi, “Sa buong pagkawala ko, nakikipag-ugnayan ako sa ilang napakalakas na pwersa mula sa iba't ibang
bansa. Gaya ng inaasahan, lahat sila ay sabik na sabik na makuha ang kanilang mga kamay sa Ginseng King! Dapat nakita mo ang mga
presyong inaalok nila sa amin para dito!”
“Pero di ba sabi mo hindi issue ang presyo mom? Kung tutuusin, ang pag-alis nito sa ating mga kamay ang dapat na prayoridad dahil ang
lahat ng dinala ng Ginseng King sa ating pamilya ay problema! Marami nang makapangyarihang pwersa ang nagbabantay sa atin dahil
dito! Bakit ka pa rin nakikipag-ugnayan sa napakaraming mamimili sa halip na mabilis na alisin ito?" gulat na sagot ni Tulip.
“Pfft! Silly girl... Hindi mo ba nakikita kung ano ang sinusubukan kong makamit? Ang pakikipag-ugnayan sa mas maraming dayuhang
mamimili ay tiyak na magiging kapaki-pakinabang para sa ating pamilya sa katagalan! Kita n'yo, kapag napagtanto ng mga mamimili na ang
ibang pwersa ay naglalayon din na makuha ang kanilang mga kamay sa Ginseng King, lahat sila sa huli ay maglalaban dito! Sa bawat isa
sa mga dayuhang pwersa ay napakalakas, ang mas maliliit na pwersa sa Heavenly City—na pinupuntirya din ang halamang-gamot—ay
tiyak na mabibigo na magpapatuloy hanggang sa wakas kapag nasangkot na ang mga dayuhang pwersa.”
“Upang buod, sa pamamagitan ng pagsali sa mga dayuhang mamimili, pipilitin ng mga Yowell—at kalaunan—ang mga pamilya sa
Heavenly City na kubkubin. Ang pagdaragdag ng perang makukuha natin sa pagbebenta ng Ginseng King sa
equation, tiyak na maitatag natin ang supremacy ng ating pamilya sa Heavenly City sa malapit na hinaharap! Kung magpapatuloy ang
lahat ayon sa plano, tiyak na magtatagumpay tayo sa pagpatay ng dalawang ibon gamit ang isang bato!” paliwanag ni Heidi.
“Nakikita ko… naiintindihan ko na ang iyong pangangatwiran ngayon! Kapag dumating na ang mga dayuhang malalaking baril, tiyak na
mapipilitang umatras ang mas maliliit na pwersa sa lungsod na naghahanap din sa Ginseng King!" sagot ni Tulip sabay tango.
“Natutuwa akong nakita mo na sa wakas ang mas malaking larawan. Anuman, napagpasyahan ko na ang pamilya Yowell ay
magsasagawa ng bukas na auction para sa Ginseng King sa loob ng tatlong araw. Pagdating ng panahon, hahayaan na lang natin ang mga
pwersa na makipaglaban sa kanilang sarili habang ang mga Yowell ay kumikita sa lahat ng ito!” sabi ni Heidi, isang banayad na ngiti sa
kanyang mukha.
Kahit na ang ama ni Tulip ay mahalagang pa rin ang pinuno ng pamilya Yowell, ang posisyon ni Heidi ay katulad ng isang dowager.
Bagama't hindi pa patay ang ama ni Tulips, karaniwang si Heidi ang may huling desisyon tungkol sa mga usapin ng pamilya kapwa
malaki at maliit.
Si Heidi, para sa isa, ay talagang ibinigay sa kanya sa lahat ng oras na ito na ganap na kontrolin ang mga bagay tungkol sa Ginseng
King. Ang katotohanan na siya ay nakaisip ng gayong mga tusong ideya ay nagpatunay na ang babaeng ito ay napakahusay din
sa pakana.
“Dahil marami sa mga puwersa ang tiyak na magsisimulang magtipon dito bukas kapag naisapubliko ko ang auction, pareho kayong hindi
pinapayagang umalis sa asyenda sa susunod na tatlong araw. Sa halip, tulungan mo akong tanggapin ang aming mga bisita. Nililinaw
ko ba ang sarili ko?" sabi ni Heidi habang nakatitig kay Juliet.
Tumango lang ang magkapatid bilang tugon.
Pero bago pa man makapagsalita si Heidi, biglang sumigaw si Tulip, “Oh! Bumalik ka na bayaw!”
Nang marinig iyon, agad na pinandilatan ni Heidi si Gerald bago sumimangot, “So, the trash is back! Kapag natapos na ang bagay na
ito, sana mawala ka na sa paningin ko ng tuluyan!”
Pagkasabi nun ay tumalikod na siya para umakyat ulit.
Mismong si Gerald ay nauna nang nakabalik sa nakaraan para hulihin ang buong plano ni Heidi.
Sa totoo lang, naramdaman niya na ang matandang babae na ito ay napaka-bisyo dahil halos hindi siya nagkasala sa pagbabalak ng isang plano
upang makakuha ng napakaraming makapangyarihang pwersa upang makipaglaban sa kanilang sarili. Kung tutuusin, alam naman ni Gerald kung
gaano kakaya ang plano niya.
Ang susunod na araw ay dumating sa lalong madaling panahon, at tulad ng sinabi ni Heidi, sa sandaling ang balita ng bukas na auction
para sa Ginseng King ay ginawa sa publiko, ang kaguluhan ay mabilis na naganap sa kabuuan ng Heavenly City.
Pagkatapos ng lahat, hindi na kailangang pag-usapan pa ang tungkol sa napakalaking halaga ng ekonomiya ng pagmamay-ari ng Ginseng King.
Isipin na ang damo ay nasa kamay ng pamilya Yowell sa buong oras na ito!
Ang mga pwersang malaki at maliit ay nakatanggap ng imbitasyon na lumahok sa open auction. Maging ang ilang pwersa sa ilalim ng lupa ay
nagpakita na, na nagresulta sa lahat ng mga hotel sa Heavenly City ay ganap na nai-book.
Sa araw na iyon, ang buong lungsod ay nabuhay na parang hindi kailanman.
Gayunpaman, tulad ng inaasahan nina Gerald at Heidi, malapit nang sumunod ang madugong pagtatalo.
Hindi pa nakakalipas ng umaga nang magkaroon ng matinding labanan ang dalawang lokal na pwersa, na nagresulta sa magkabilang
panig na nagdusa ng matinding pagkatalo. Dahil dito, natagpuan ng dalawang pwersa ang kanilang sarili na umatras mula sa auction sa mismong
araw na inanyayahan sila.
Ang mga iyon, gayunpaman, ay maliliit na fries lamang. Ang dalawang powerhouse na talagang mahalaga sa Heavenly City ay ang Sven Westmore
Group at ang Royal Dragon Group.
Si Sven mismo—na boss ng Sven Westmore Group—hanggang sa puntong ito, ay hindi pa naglalabas ng kanyang hitsura, na nagbunsod sa
marami na magsimulang mag-isip na tiyak na nakatagpo si Sven ng ilang uri ng sakuna.
Ang ilang mas mabangis na akusasyon ay nagmungkahi pa na siya ay patay na!
Bilang resulta, maraming pwersa na sa una ay kaanib sa Sven Westmore Group ay natagpuan ang kanilang mga sarili sa kalaunan ay
nagsumite sa Royal Dragon Group, ang napakalakas at makapangyarihang dark horse.

Bumalik sa Yowells, natural na naging abala sila nang makitang sila ang mga organizer ng kaganapan.
Para sa venue ng event, nag-book ang mga Yowell ng Longstone Mountain Villa na isang malaking magandang lugar sa
Heavenly City. Sa simula ng unang araw, ginugol ni Heidi at ng kanyang dalawang anak na babae ang halos lahat ng
oras nila doon sa pagtanggap ng mga panauhin mula sa lahat ng dako.
Dumating din ang ilang lokal ng Longstone City upang sumali sa kasiyahan, lahat sila ay gustong panoorin ang
napakagandang seremonya. Pagkatapos ng lahat, walang katulad sa engrandeng sukat na ito ang nangyari sa
Heavenly City sa loob ng mga dekada ngayon.
“Hindi ba masyadong maraming tao, nay...? Magiging imposible para sa amin na ayusin na lahat sila ay manatili sa
Longstone Mountain Villa! Sobrang sikip na!" reklamo ni Tulip.
Inimbitahan pa ni Tulip ang kanyang mga kaklase para tulungan sila ngayon.
“Nakalimutan mo na ba? Paulit-ulit kong ipinapaalala sa iyo na sa lahat ng pwersang dumadalo, kailangan lang nating
gumawa ng mga espesyal na pagsasaayos at bigyang-pansin ang labing-walo sa kanila! Hindi mo kailangang mag-
abala tungkol sa iba pang mga puwersa nang labis! Kung saan, kung sakaling nakalimutan mo, mangyaring tandaan
na gumawa din ng mga karagdagang espesyal na pagsasaayos para sa dalawang pangunahing pwersa sa Heavenly
City. Ang tinutukoy ko ay ang Sven Westmore Group at ang Royal Dragon Group din! Pagkatapos ng lahat, kakailanganin
pa rin silang harapin ng mga Yowell kapag natapos na ang usapin. Dahil diyan, talagang hindi natin kayang saktan sila ng
lubusan!” babala ni Heidi habang nakatingin kay Tulip.
Kabanata 971
“Nakuha ko, nanay. Gayunpaman, hindi ba't misteryoso ang amo ng Royal Dragon Group? Pagkatapos ng lahat, nagawa
niyang umangat sa mga ranggo sa Heavenly City nang napakabilis! Ang boss ay dapat na lubhang pambihira! Isa pa, sa
narinig ko, ayaw niyang lumahok sa maraming okasyon... Nagtataka ako kung talagang gustong sumali sa event ng
pamilya namin noong una pa lang!” sagot ni Tulip.
“Pagbalik ko sa bansa, narinig ko na rin ang mga bagay tungkol sa Royal Dragon Group. Sinasabi ng mga alingawngaw
na ang Royal Dragon Group ay puno ng napakabangis at matitigas na mga sakop. Sinasabi rin nila na ang boss ng grupo
ay isang napakabata na lalaki na may labis na malabong pinagmulan! May malalaman ka pa ba tungkol sa kanila,
nanay?" tanong ni Juliet na kanina pa rin curious.
Kung tutuusin, to think na ang boss ng Royal Dragon Group ay nasa parehong edad niya!
Interesado din si Juliet na alamin kung ano talaga ang hitsura niya, gayundin kung paano niya nakuha ang gayong mahusay
na mga kakayahan hanggang sa puntong kusang-loob na sumuko sa kanya ang mga tao.
Tiyak na hindi karaniwan para sa mga batang babae na humanga sa gayong mga taong may kakayahan, at si Juliet ay
walang pagbubukod doon.
"Hindi rin ako masyadong pamilyar sa kanya... Habang ang mga Yowell ay nagpadala ng isang tao sa Royal Dragon Group para
batiin siya sa kanilang opening ceremony, sa huli, ang boss mismo ay hindi lumahok sa kanyang sariling opening
ceremony!"
“Regardless, I'm certain na dadalo siya sa auction namin this time. Kung tutuusin, kakaunti ang mga tao na kayang labanan ang
pang-akit ng Ginseng King. Kapag dumating na ang boss ng Royal Dragon Group, gusto kong pareho kayong maging maganda ang
ugali! Alam mo, kung interesado siya sa alinman sa inyo, ang mga Yowell ay tunay na magiging mga pinuno ng Heavenly City sa
hinaharap! Matatalo lang ito ng Westleys!" nakangiting sagot ni Heidi habang naka cross arms.
“May asawa na ako, nanay!” reklamo ni Juliet habang bahagyang nakasimangot.
“Kalokohan! Anong klaseng kasal ba yan? Huwag mong isipin na hindi ko alam kung ano ang sinusubukan mong gawin sa
pamamagitan ng pag-aasawa sa isang malupit na lalaki! I'm telling you ahead of time na walang kwenta yang ginagawa mo!
Gayundin, ang diborsyo ay nangyayari sa sandaling matapos ang kaganapan! Itigil ang pagiging isang kahihiyan sa pamilya!"
singhal ni Heidi na bahagyang namula ang mukha sa galit.
Bago pa niya maipagpatuloy ang masamang bibig kay Gerald, may boses na sumigaw, “Ang ganda talaga ng teacher namin, Tita
Sachs! Siya ang nagligtas kay Tulip, kung tutuusin!”
Paglingon sa may-ari ng boses, si Specky pala ito habang inalalayan nila ng iba pang kaibigan ni Tulip si Gerald.
“Mga bata pa lang kayong lahat, ano ang malalaman ninyo? Ang pagmamahal at pasasalamat ay dalawang ganap na magkaibang
bagay na alam mo?" sagot ni Heidi.
Sa sandaling iyon, sumigaw ang isa sa mga kaklase ni Tulip, "Nandito ka na, guro!"
Totoo ang sinabi ng estudyante, dahan-dahang naglakad si Gerald papunta sa grupo ng mga tao. Kanina pa siya nag-aayos
para sa mga guestroom matapos siyang utusan ni Juliet na gawin iyon. Ngayong tapos na siya, napagpasyahan niyang
pumunta.
“Naparito na kayong lahat para magsaya dahil sarado na ang unibersidad sa mga susunod na araw,” sagot ni Gerald
habang nakangiting tumango.
"Tama iyan, guro!" sabi ni Specky at ilang iba pa habang nagtawanan silang lahat.
“Pfft! Anong basura! Sinusubukang ilagay sa ere dito! Tingnan mong mabuti ang iyong sarili! Kung hindi dahil kay Juliet,
masasaksihan mo pa kaya ng sarili mong mga mata ang ganoong pangyayari?!” nakangusong sabi ni Heidi habang
sinundot ng daliri ang dibdib ni Gerald.
Talagang sinisikap ni Heidi na gawin ang punto na labis siyang nabalisa sa desisyon ng kanyang anak na pakasalan ang
wimp na ito. Kung tutuusin, nilinaw na niya kay Juliet noon na ang kanyang manugang ay kailangang maging isang kagalang-
galang na pigura!
Habang iniisip niya iyon, narinig ni Heidi ang boses ng babae na nagsasabing, "Hello, Madam Sachs!"
Pagharap sa direksyon ng boses, nakita ng lahat na naroroon ang isang grupo ng mga tao na naglalakad palapit sa kanila.
Ang pinuno ay isang maganda, mahabang buhok na babae na nakasuot ng isang propesyonal na suit.
Ang kanyang grupo ay tila nakaakit ng kaunting atensyon nang sa wakas ay tumayo sila sa harap ni Heidi.
“Oh, ikaw pala, Miss Takena Meiko! Humihingi ako ng paumanhin dahil hindi kita binati kanina!" sagot ni Heidi na may instant
change in mood habang nakangiti kay Meiko.
“Ayos lang, Madam Sachs! Mukhang busy ka kanina kaya ayokong istorbohin!” ani Meiko—sa kanyang medyo hindi maipaliwanag
na pagtatangka sa pagsasalita ng lokal na diyalekto—habang sinulyapan niya si Gerald. Matapos tingnan ang kaninang
pasaway na lalaki saglit, tumango ito sa kanya bago ngumiti ng mapait.
Ang ganda talaga ng ngiti ng babaeng Hapon. Pagkatapos ng lahat, sa tuwing gagawin niya ito, ang kanyang magagandang
mga mata ay lumiliko sa hugis ng dalawang makapigil-hiningang crescent moon na nagbibigay lamang ng mainit at kaaya-
ayang vibe.
“Paumanhin ko! I was simply lecturer one of my naïve servants! Hindi ka nakakasagabal sa anumang bagay!
Gayunpaman, dapat na pagod ka mula sa iyong paglalakbay mula sa Japan! Aayusin ko agad ang isang guestroom para
makapagpahinga ka!” medyo awkward na sagot ni Heidi.
"Tagapagsilbi? Naalala kong may binanggit ka tungkol sa isang manugang, gayunpaman…” sabi ni Meiko habang kinakalikot
ang kanyang buhok.
Chapter 972 “Mali

siguro ang narinig mo noon! Imposibleng siya ang maging manugang ko!” agad na sagot ni Heidi habang sumilip sa
anim na binatang Hapones na tahimik na nakatayo sa likod ni Meiko.
Lahat sila ay may nakaukit na walang pakialam na ekspresyon sa kanilang mga mukha.
Mismong si Gerald ay nakatingin na sa anim na subordinates na dinala ni Meiko. Nararamdaman ang kanilang makapangyarihang
aura, masasabi ni Gerald na silang anim ay mga master sa kanilang craft. Ang babaeng Hapones na ito ay tiyak na hindi
isang ordinaryong tao para magkaroon ng ganoon kalakas na mga bantay sa tabi niya!
Samantala, nagsimulang umakyat ang isang malaking grupo ng mga tao mula sa ibaba ng mountain villa. Habang ang ilan
pang pwersa ay tinatahak na rin ang daan sa bundok, nang mapansin nila ang umaakyat na grupo sa likuran nila, ang
ibang pwersa ay agad na tumayo sa magkabilang gilid ng kalsada upang bigyan sila ng daan.
“Madam! Nandito na ang mga mula sa Royal Dragon Group!" bulalas ng mayordoma ni Heidi na kanina pa nakatayo sa
tabi niya.
Nang marinig iyon, agad na inihanda ni Heidi ang kanyang pinaka-magalang na saloobin bago ipahayag ang, "Welcome, Royal
Dragon Group!"
Noon, maging sina Juliet at Tulip ay nakatingin na sa mabilis na papalapit na grupo. Tutal, pareho nilang gustong makita kung ano
ang hitsura ng batang boss ng Royal Dragon Group.
Maging si Meiko—na sa simula ay lumalayo na kasama ang kanyang mga guwardiya—ay tumigil sa kanyang paglalakad at tumalikod.
"Ano iyon, Miss Meiko?" tanong ng isa niyang guard.
“Marami na akong narinig tungkol sa Royal Dragon Group ng Heavenly City... Napakalakas nila kaya nagawa nilang masakop ang
kalahati ng Heavenly City sa wala pang isang buwan! Naniniwala ako na ang pakikipagkilala sa kanilang amo ay tiyak na magiging kapaki-
pakinabang sa akin sa hinaharap!” nakangiting sagot ni Meiko habang nakatingin sa grupo ng mga taong huminto sa harap ni Heidi.
“Pagbati, Madam Sachs! Lumapit ako kay Drake at narito si Whistler! Pareho kaming ipinadala upang maging mga kinatawan ng Royal
Dragon Group!"
Sa tulong ni Gerald, mahigit thirty percent ng mga sugat ni Drake ay gumaling na. Kahit na tiyak na hindi pa posible ang pakikipaglaban,
maaari nang ipagpatuloy ni Drake ang paggawa ng mga normal na aktibidad.
"Ang pamilya Yowell ay lubos na nagpapasalamat na ang Royal Dragon Group ay naglaan ng oras upang dumalo sa aming kaganapan! Ang
iyong pagdalo ay lubos na pinahahalagahan. Kukuha ako agad ng mag-aayos ng guest room para sa iyo! Kung pag-uusapan, tungkol
sa Royal Dragon Group's…?” sabi ni Heidi habang nakangiti bago tumingin sa paligid. Halatang gusto niyang magtanong tungkol sa
kanilang amo.
“Kasalukuyang abala si Chairman Crawford. Gayunpaman, tiyak na darating siya kahit medyo late!” sagot ni Drake.
"Nakita ko! Kaya ang kanyang apelyido ay Crawford... Well, ito ay tiyak na magiging pinakamahusay kung siya ay darating!" sabi ni Heidi.
The moment her gaze fell on Gerald, however, her expression immediately changed as she yelled, “Ano ka pa tulala dyan? Bilisan mo at
ayusin ang mga guestroom para sa mga VIP mula sa Royal Dragon Group at sa Takena family na!"
“Roger!” sagot ni Gerald na may banayad na tango.
Matapos tingnan sina Drake at Whistler, sinimulan niyang pangunahan ang magkabilang grupo sa kani-kanilang mga guestroom.
“Seryoso! Habang tinitignan ko siya mas lalo akong kinakabahan! Paanong ang isang tulad niya ay nabubuhay pa gayong
napakaraming iba pang natatanging tao sa planetang ito! What more, Crawford din ang apelyido niya kaya bakit may
napakalaking pagkakaiba sa pagitan niya at ng kabilang partido?” panunuya ni Heidi.
Si Juliet mismo ay walang sinabi tungkol doon. Sabagay, sadyang pinili niyang pakasalan ang isang lalaking walang kwenta gaya
ni Gerald.
Speaking of Gerald, nang makapag-ayos na siya ng mga matutuluyan ni Drake at ng kanyang mga tauhan, mabilis siyang
nagbigay ng mga bagong tagubilin.
Ang pagbabago ng mga plano ay talagang kailangan dahil hindi niya inaasahan ang paglahok ng napakaraming
makapangyarihang pwersa at mga masters dahil sa mga aksyon ni Heidi. Sa sobrang gulo, sinabihan lang ni Gerald ang kanyang
mga tauhan na huminto muna hanggang sa magbigay siya ng karagdagang tagubilin.
Matapos i-relay iyon ay agad na inayos ni Gerald ang susunod na matutuluyan ni Meiko.
“Ito ang magiging guest room mo, Miss Meiko. Ang mga tauhan ng serbisyo ay palaging naroroon sa sandaling lumabas ka sa
iyong silid, kaya't hanapin sila kung mayroon kang anumang partikular na kahilingan!" nakangiting paliwanag ni Gerald.
Nang malapit na siyang umalis, gayunpaman, biglang tumawag si Meiko, "Sandali lang, sir!"
"Mayroon pa ba akong maitutulong sa iyo?"
“Yes, I was wondering if you can do me a favor...” sabi ni Meiko habang bahagyang yumuko kay Gerald.
"Isang pabor?"
Kabanata 973 “Oo…

Kung maaari, gusto kong ipasa mo ang mensaheng ito—kasama ang aking business card—sa ngalan ko sa mga mula sa
Royal Dragon Group... 'Gustong-gusto ng pamilyang Takena na magkaroon ng pagkakataong makipagkita at kumain kasama si
Crawford-san mula sa Royal Dragon Group. Tinatanggap mo ba?' Umaasa ako na maiparating mo ang mensaheng ito sa kanila
para sa akin!” paliwanag ni Meiko habang nakayuko ulit habang iniaabot ang kanyang business card.
Matapos kunin ito sa kanya, tiningnan ni Gerald ang kanyang card habang iniisip kung gaano kapansin-pansin at mahusay
ang pinag-aralan nitong mahinhin na babae.
Gayunpaman, alam na alam ni Gerald na malamang na may kinalaman ito sa kung gaano kahigpit ang kultura ng Hapon.
Anuman, naniniwala pa rin siya na bilang isang indibidwal, si Meiko ay hindi simpleng tao.
Ang hindi niya alam kung anong klaseng pamilya ang pinagsilbihan ng mga Takena para madagdagan ang kanyang hinala.
Matapos mag-isip sandali, tumango si Gerald bago sumagot, “Sige, ipapasa ko sa kanila ang mensahe para sa iyo, Miss Meiko.
Ikasiya mo ang iyong pananatili!"
With that, tumango si Gerald sa kanya bago umalis.
Pagbalik niya sa labas, nakita niyang naghihintay pa rin si Heidi sa harap ng mga bundok. Ito ay tila kakaiba sa kanya dahil ang mga
kinatawan para sa lahat ng labing-walo sa mga makapangyarihang pwersa ay dumating nang mas maaga.
Malalaman ni Gerald dahil siya ang tumulong sa kanilang lahat na tumira.
Sino pa ang hinihintay niya noon?
"Nandito na ang lahat, nanay... Hindi ba dapat umalis na tayo?" tanong ni Tulip.
"At sino naman ang nagsabi niyan? May isa pang misteryosong panauhin na hindi pa lumilitaw! Kailangan kong personal
na tanggapin ang panauhin na ito, alam mo ba?" nakangiting sagot ni Heidi habang patuloy na nakatingin sa baba ng bundok.
“Oh? May isa pa tayong bisita? At dito ko naisip na ang pinaka-marangyang villa sa loob ng mountain villa ay nakalaan
para sa amin! Pwede bang para sa misteryosong bisita iyon?" tanong ulit ni Tulip.
“Bingo! Nagpapasalamat ako sa pagkakaroon ng isang matalinong anak na babae!” sagot ni Heidi na may tagumpay na ngiti sa labi.
“Sa aming nakita, ang mga bisitang naririto ay lahat ay mayaman at katangi-tangi!
Hindi lang iyon, marami sa mga sikat na dayuhang naroroon ay kilala sa kanilang kapangyarihan! May iba pa ba talagang mas
makapangyarihan kumpara sa mga taong nakita natin ngayon?” sunod sunod na tanong ni Juliet.
“Pero syempre! Laging may mas sikat at makapangyarihang tao doon! Sa pagsasalita tungkol sa ating kasalukuyang mga
bisita, sa totoo lang, wala ni isa sa kanila ang malapit na ikumpara sa kung gaano kalakas ang marangal na pamilyang ito!”
“Nagkataon lang nakilala ko ang taong ito noong nasa M Country pa ako. Siya ay parehong matikas at maamo, ang perpektong
oriental na babae na masasabi ng isa! Habang siya ay halos ka-edad mo lang, Juliet, ligtas kong masasabi na ang iyong
pagtitimpi ay hindi maikukumpara sa kanya, kahit na matapos ang isang bilyong taon! Kung hindi dahil sa kanyang
natatanging pagkakakilanlan, hiniling ko na sa kanya na maging sinumpaang kapatid ko!” paliwanag ni Heidi.
"Ganoon ba?" medyo naiinggit na sagot ni Juliet.
“Hindi mo na kailangang makaramdam ng labis na kawalang-kasiyahan... Sa kabila nito, nagkataon na nabanggit ko sa kanya ang
Ginseng King... Sinong mag-aakala na agad siyang magpapakita ng interes na bilhin ito! Dapat nandito na siya anumang oras
ngayon!" sabi ni Heidi.
Habang naghihintay, ipinagpatuloy ni Heidi ang pagkukuwento sa kanyang mga anak tungkol sa misteryosong panauhin. Sa
madaling sabi, kahit hindi niya alam kung saan nanggaling ang misteryosong panauhin, alam naman niyang pambihirang
mayaman ang dalaga.
Sa totoo lang, siya ang pangunahing dahilan kung bakit nakuha ni Heidi ang labis na kumpiyansa upang mag-host ng isang
malaking kaganapan sa unang lugar.
Si Gerald naman ay nakikinig lang sa usapan nila. Gayunpaman, habang pinapakinggan niya ito, mas naramdaman ni Gerald na
si Heidi ay isang napaka-snob at mayabang na babae.
Hindi nagtagal, huminto ang ilang mamahaling sasakyan sa paanan ng bundok. Matapos makaalis sa daan ang isang grupo ng mga
solemne at magalang na mga bodyguard, dalawang babae ang lumabas sa isang kotse.
Ang babaeng nangunguna ay tila may mahusay na ugali at mukhang nasa edad na dalawampu't limang taong gulang. Ang
nakababatang babae naman ay mukhang nasa twenty-two.
Magkahawak ng mga braso, dahan-dahan silang nagsimulang umakyat sa bundok habang si Heidi ay nasasabik na tumawa bago
sinabing, "Nandito na siya!"
Nang makitang tuwang-tuwa si Heidi, nilingon ni Gerald at ng magkapatid na babae ang mga dalaga na unti-unting lumalapit.
Bahagyang nakapikit ang mga mata, si Juliet ay agad na napuno ng pagkamangha nang makita niya kung gaano kaganda at ka-elegante
ang babaeng naglalakad palapit sa kanila.
Nakita mismo ni Gerald na kumikibot ang mga talukap ng mata niya nang mapagtanto niya kung sino ang dalawang babaeng iyon.
“…Lyra? Bea?” bulong ni Gerald sa sarili habang pinipigilan ang pagsigaw sa gulat.
Walang duda tungkol dito. Ang dalawang babae ay walang iba kundi ang kanyang fiancée, si Lyra, at si Bea, ang kanyang pinsan na
kapatid!
Ang mga lalaking nakapaligid sa kanila ay natural na mula rin sa pamilya Crawford.
Mahigit kalahating taon na rin mula noong huli silang magkita at hindi maitatanggi ni Gerald na madalas niyang na-miss at iniisip ang kanyang
pamilya sa buong panahon na iyon.
Talagang hindi niya inaasahan na makikilala niya ang mga ito out of the blue and here of all places!
Kabanata 974
Kahit na sobrang excited si Gerald, mabilis niyang kinalma ang sarili.
Bagama't alam ni Gerald na sa wakas ay nagkaroon na ng pahinga ang kanyang pamilya matapos ang kanyang pagkawala sa nakalipas na
panahon, alam din niya na hindi pa siya basta-basta magmadaling makipagkasundo sa Crawfords.
Ang proseso ng kanyang pag-iisip ay kapag ang balita tungkol sa bagay na ito ay lumabas sa publiko, ang lahat ng kanyang
pagsisikap at pagsusumikap sa mga nakaraang buwan ay mauubos. Ang pundasyon na napakahirap niyang itinatag ay
madaling mapupuksa ng mga Moldell kapag nangyari iyon!
Sa pagkaunawa niyan, alam niyang hindi pa niya kayang makipagkasundo sa kanyang pamilya!
Matapos masulyapan sa huling pagkakataon sina Bea at Lyra, tumalikod siya at agad na umalis sa eksena.
“Dumating ka na rin sa wakas, Lyra! Kanina pa ako naghihintay na dumating ka!” excited na sabi ni Heidi.
"Siguro matagal kang naghintay!" sagot ni Lyra na may banayad na ngiti sa labi.
Ngayong nakatayo na si Lyra sa kanilang harapan, si Juliet mismo ay nagsimulang makaramdam ng anino nang mas malapitan
ang dalaga na kasalukuyang nakikipagpalitan ng kumbensyonal na pagbati sa kanyang ina.
Habang ginagawa nila iyon, gayunpaman, nasulyapan ni Lyra ang isang pigura na pumasok sa isa pang silid. Sa hindi malamang
dahilan, bumilis ang tibok ng puso niya nang makita siya!
"May problema ba, hipag?" tanong ni Bea.
“…Wala… Wala lang…” sagot ni Lyra habang mabilis na umiling.
Nandito ngayon si Lyra dahil nabalitaan niya kung gaano kahalaga ang Ginseng King kay Dylan. Mula sa sinabi ng kanyang
ama sa kanya, ang damo ay lubhang mahalaga at mahirap makuha. Kahit na ang Crawfords ay tila hinanap ito nang
isang beses, kahit na hindi talaga nila ito mahanap.
Kung paano nakilala ni Lyra si Heidi, nakilala nila ito ni Bea habang nag-aaral sila sa isang economic management class sa
M Country. Dahil nandoon din sina Lyra at Bea upang pamahalaan ang ilan sa kanilang mga ari-arian sa bansang iyon,
nabangga nila si Heidi minsan noon, na nagresulta sa kalaunan ay nalaman ni Lyra na ang Ginseng King ay nasa kanyang mga
kamay.
Sa sandaling nalaman niya ang tungkol dito, agad na iniulat ni Lyra ang bagay na iyon kay Dylan. Kasunod nito, halos hindi nag-
alinlangan si Dylan habang inutusan siyang bilhin ang Ginseng King mula sa mga kamay ni Heidi, anuman ang gastos.
Ang lahat ng iyon ay humantong sa mga kaganapan ngayon.
Di-nagtagal, sumapit ang gabi, at hindi kasama ang pinaka-marangyang villa sa loob ng Longstone Mountain Villa, ang lahat ng iba pang
mga silid ay napuno ng masayang pagkanta at pagsayaw.
Halos lahat ay nag-iinuman at nagdiriwang ng gabi dahil ang open auction ay nagbigay-daan sa mga tao mula sa lahat ng antas ng
pamumuhay na magtipon sa isang lugar.
Samantala, si Bea—na katatapos lang maligo—ay pumasok sa kwarto ni Lyra bago nagtanong, “Ano kayang iniisip ng Heidi Sachs na
iyon…? Bakit siya aabot ng ganito kung open auction lang ang hino-host niya? Kung pera ang inaasam niya, bibigyan ko lang siya
ng isang blangkong tseke at sasabihin sa kanya na punan ang anumang halaga na gusto niya!”
Nang marinig ang reklamo ni Bea, si Lyra—na nakasuot ng pastel nightgown habang nagpapatuyo ng buhok—ay ngumiti lang bago
sumagot, “Dapat alam mo na sa paggawa nito, matatakot mo lang siya! Kung tutuusin, kahit sino ay agad na mag-iisip kung wala kang
magagawa kung sasabihin mo lang iyon sa kanila nang kaswal bago ibigay sa kanila ang isang blangkong tseke!"
“…Iyan… may katuturan…”
Pagkatapos noon ay natahimik silang dalawa ng lumingon-lingon si Lyra habang nakatakip ang isang kamay sa pisngi niya.
Bagama't hindi ito napansin ni isa sa kanila, isang pigura ang nakikinig sa kanila sa labas mismo ng bintana ng kanilang villa.
“Speaking of which, Sister-in-law, nakikita kitang paminsan-minsang nagbubuntung-hininga mula nang makarating tayo rito... Sigurado
ka bang walang bumabagabag sa iyo?” tanong ni Bea.
“…Well, kanina nung kararating lang natin, may napansin akong figure na kamukhang-kamukha ng kapatid mo...” paliwanag ni Lyra
habang naramdaman niyang bahagyang naluluha ang kanyang mga mata.
“Ah… Nami-miss mo na naman ang pinsan ko, di ba…?” sagot ni Bea na may malungkot na tono.
“Mahigit na kalahating taon na pero wala pa ring balita tungkol kay Gerald… Ni hindi nga natin alam kung patay na ba siya o buhay…”
bulong ni Lyra habang dahan-dahang tinatakpan ang buong mukha niya, napaluha sa ilang sandali.
Naluluha rin ngayon, sumagot si Bea, “Huwag kang mag-alala, hipag... Mabuting tao ang pinsan ko kaya lagi siyang ilalayo ng langit sa
kapahamakan! Siguradong magiging maayos siya! Ano pa, kung talagang nahuli siya ng mga Moldell, tiyak na hindi iimik ng kanilang
pamilya ang tungkol dito, tama ba?”
Pagkasabi nun ay hinila ni Bea si Lyra palapit sa kanya at niyakap ng mahigpit ang magkapatid.
Nang makita ito, nakita ng pigura sa labas ang kanyang sarili na kinuyom din ng mahigpit ang kanyang mga kamao.
Kabanata 975 Si Gerald
mismo ay alam na alam kung bakit si Heidi ang nagho-host ng open auction noong una.
Sa madaling salita, siniguro niyang mag-imbita ng maraming malalaki at makapangyarihang pwersa na kaya niya sa pag-asang maglalaban sila
sa isa't isa hanggang kamatayan.
Sa ganoong paraan, kapag ang iba ay nabugbog sa pagtatapos ng araw, ang mga Yowell na lang ang matitirang nakatayo. Sa madaling
salita, hindi lamang sila makakakuha ng maraming pera, ngunit mailalagay din sila sa isang napakahusay na posisyon!
Siyempre, walang ideya sina Lyra at Bea tungkol sa lahat ng ito at ipinapalagay lamang na ito ay isang over the top
subasta.
Nakapagtataka, naging madali silang target ni Heidi na i-drag sa gulo na ito dahil sa pagiging misteryoso nilang dalawa.
"Bakit kailangan ninyong dalawa na masangkot sa isang bagay na napakakomplikado...?" reklamo ni Gerald.
Natural, siya ang nag-espiya sa kanila sa buong oras na ito. Habang pinagmamasdan ni Gerald ang dalawang sariwang bangkay sa
kanyang paanan, hindi niya maiwasang mag-alala lalo pa para sa kaligtasan ng mga babae.
Alam ni Gerald na binalak ni Lyra na maging low-key sa pagkakataong ito mula nang makita niya kung gaano kaunti ang mga lalaking
dinala nito sa kanya. Ang katotohanang kakaunti lang ang nagbabantay sa kanya ay nadagdagan ang pagkabalisa ni Gerald. Ito ang
dahilan kung bakit siya aktibong nagpoprotekta at nagbabantay sa mga babae ngayon.
Tungkol naman sa dalawang bangkay sa kanyang paanan, hindi pa rin mahulaan ni Gerald kung sino ang kanilang pinagtrabahuan.
Anuman, silang dalawa ay malinaw na ipinadala upang imbestigahan ang mga babae at si Gerald ay nagkataon na nakasagasa sa kanila
habang lumalapit upang tiktikan si Lyra at Bea mismo.
Matapos ang pakikitungo sa kanila, naisip ni Gerald na utusan ang Mighty Four Kingsmen na bantayan ang mga babae. Kung tutuusin,
inutusan sila ng matanda na nakasuot ng itim na damit na sundin ang lahat ng itinuro sa kanila ni Gerald
sa.
Gayunpaman, sa huli, pinili ni Gerald na huwag na dahil alam niyang hindi siya makakapagpahinga ng maluwag maliban kung siya ang
nagbabantay sa kanila. Nakaupo sa labas ng kanilang bintana, alam niyang ang tanging magagawa niya sa ngayon ay ipagpatuloy
ang pakikinig sa kanilang mga pag-uusap.
'Masyadong maraming puso ang nasira ko simula ng mawala ako noon... Gayunpaman, hindi ako may pagpipilian dahil hindi pa
ako makakauwi.... Pakiramdam ko ay pinaka-binuo ko si Lyra, dahil tinuturing niya pa rin akong fiancé niya pagkatapos ng lahat ng oras
na ito...'
'I'm sorry, pero imposible talaga na makasama kita!' Napaisip si Gerald sa sarili.
Lumipas ang mga oras at kalaunan, bumalik si Bea sa sariling kwarto para magpahinga. Si Lyra mismo ay dahan-dahang umiyak
para makatulog.
Sa kalaliman ng gabi, nang malaman niyang mahimbing na natutulog si Lyra, tahimik na pumasok si Gerald sa kwarto. Sa ilalim ng
liwanag ng buwan, nakita pa rin ni Gerald ang mga bakas ng luha sa natutulog na mukha ni Lyra.
Dahan-dahang gumamit ng isang daliri upang punasan ang isang huling luha sa gilid ng kanyang mata, pagkatapos ay tinakpan siya nito habang nakaupo sa tabi
ng kanyang kama.
“…Gerald… Desidido na akong maging asawa mo mula pa noong bata ako… Please... Just… please show yourself already... Please
come home…” ungol ni Lyra sa kanyang pagtulog.
“…Bahay? I wonder when I'll finally able to return home myself…” sagot ni Gerald sa malambing na tono, may mapait na ngiti sa
labi.
'Pinasasalamatan ko ang pagmamahal mo sa akin Lyra... Bagama't hindi tayo maaaring magkasama, isinusumpa ko sa aking buhay
na hinding-hindi ko hahayaang mapahamak ka!' Napaisip si Gerald habang marahang hinahaplos ang noo gamit ang likod ng
kamay nito.
Sa pagkakataong iyon ay narinig ni Gerald ang dahan-dahang pagbukas ng pinto ng kwarto ni Lyra.
Sa paglingon agad ni Gerald sa pinto, napagtanto ni Gerald na huli na ang lahat para maisipang tumakas ngayon. Sakto
namang nakatitig na sa kanya ang babaeng kakapasok lang.
Nagulat na lang, sisigaw na sana ang sobrang gulat na babae nang ang maitim na pigura na nakaupo sa kama ni Lyra ay agad
na sumugod sa kanya, tinakpan ang bibig ng dalaga!
“Hindi na kailangang sumigaw, Bea! Ako ito!" bulong agad ni Gerald sabay takip sa bibig niya.
Nakilala ni Bea ang boses na iyon kahit saan at nang marinig niya iyon ay agad na nanlaki ang mga mata niya.
“Ibaba mo, mag-uusap tayo sa labas...” dagdag ni Gerald habang binitawan ang kamay sa bibig nito at hinila ang dalaga palabas ng
kwarto ni Lyra.
“K-pinsan!” sigaw ni Bea habang nakaakbay sa mga bisig niya nang nasa labas na sila. Kasalukuyan siyang nakakaranas ng isang
cocktail ng mga positibong emosyon, kaya sa katunayan, na kahit na siya ay nanginginig nang bahagya sa kanyang kagalakan.
“Is… Ikaw ba talaga ito, pinsan? Nananaginip ba ako?" tanong ni Bea habang umaagos ang luha sa kanyang pisngi.
Ramdam ni Gerald kung gaano kahigpit ang pagkakayakap ni Bea sa kanya. Halos parang natatakot siyang bumitaw, iniisip na
matatapos na ang pangarap kapag nagawa na niya.
Kabanata 976
“…Hindi ka nananaginip… Nandito talaga ako!” nakangiting sagot ni Gerald habang pinupunasan ang mga luha sa mukha ni Bea.
“Nasaan ka sa nakalipas na anim na buwan, pinsan...? Mukhang mas malakas at makulit ka ngayon... Kung hindi talaga ito
panaginip, kung gayon, ako... Ewan ko, napakasaya ko na sa wakas ay makikita na rin kita!" humihikbi si Bea.
“Ito ay isang mahabang kuwento... Sasabihin ko sa iyo ang lahat tungkol dito sa hinaharap. Sa ngayon, kailangan mo lang malaman na ayos
lang ako!” sagot ni Gerald nang maramdaman niyang bahagyang namumula ang kanyang mga mata.
"Speaking of which, kumusta ang mga magulang ko...?" dagdag ni Gerald.
"Buweno, karaniwan na para kay tita na umiiyak buong araw sa mga araw na ito... Si Tiyo mismo ay mukhang mas matanda kaysa
dati bago ka mawala... Pareho silang ginugugol ang halos lahat ng kanilang oras sa pag-aalala tungkol sa iyo...!"
"…Nakita ko. At paano ang kapatid ko?"
“Siya ay… malaki na ngayon na may napakaikling fuse... Bagama't dati ay napakabait niya sa kanyang mga nasasakupan, mula noong
araw na nawala ka, paminsan-minsan ay binubugbog niya sila sa napakaliit na bagay! Mukhang wala nang makakapagpasaya sa
kanya, at inuutusan niya ang kanyang mga nasasakupan na hanapin ka araw-araw!” sagot ni Bea.
Nang marinig iyon, naramdaman ni Gerald ang pagtulo ng kanyang mga luha.
Nang makita iyon, nagpatuloy si Bea, “...Gayunpaman, nakakatuwa at nakabalik ka na ngayon, pinsan... Sigurado akong matutuwa
ang lahat ng iyong pamilya kapag nalaman nila ito, lalo na si Lyra! Alam mo,
siya ay patuloy na nawawala at iniisip tungkol sa iyo sa buong oras na ito... Siya rin ang namamahala sa lahat ng mga gawain ng
aming pamilya ngayon... Ang kawawang babae ay lampas na sa pagod at pagod ngayon…”
“Gayunpaman, patuloy niyang iginigiit na siya ang mag-alaga ng mabuti sa pamilya! Naging positibo siya na babalik ka balang
araw, narito ka na! Tiyak na matutuwa siya kapag nalaman niya ang lahat ng ito! Sa totoo lang, dapat ko na siyang tawagan
ngayon! Oh, at tatawagan ko rin si tito!" dagdag pa ni Bea, sobrang excited na hindi na siya sigurado kung ano ang unang gagawin.
“…Sandali lang, Bea. …Please understand na ngayon lang kita nakilala dahil hindi ko na napigilan ang sarili ko… Bea, please
promise me na hindi mo sasabihin kahit kanino ang nangyari ngayong gabi... Nobody should find out that we ever met,” ani
Gerald habang pinupunasan niya ang mga luha niya.
“…Huh? …Bakit hindi, pinsan?” tanong ni Bea na halatang naguguluhan.
“Dahil ako ay kasalukuyang nasa isang kritikal na punto sa aking pakikipaglaban kay Kort... Matapos patayin ang ikatlong anak ni
Kort at itigil ang kanyang kapangyarihan sa Salford Province, ang lahat ay guguho kapag ang aking kinaroroonan o katayuan
ay malantad... Sa panahong iyon, hindi lamang ang aking Ang pamilya ay dumanas ng matinding dagok, ngunit malamang na hindi
ko rin ito makakalabas ng buhay... Naiintindihan mo ba, Bea?” paliwanag ni Gerald.
“…A-ano? Pinatay mo si Jett?" sagot ni Bea habang nakatikom ang bibig sa gulat.
“P-pero nabalitaan ko na si Jett ay kinidnap ng isang misteryosong amo! Sa pagkakaalam ko, nawawala pa rin siya! Pagkatapos
ng lahat, ang mga Moldell ay galit na galit na sinusubukang hanapin siya hanggang sa punto ng pagkabaliw mula noong araw na
siya ay nawala! Mukhang wala silang mahanap na mga pahiwatig tungkol sa kanyang kinaroroonan kahit saan!" sabi ni Bea, na
ngayon ay mas nagulat pa.
"Buweno, siniguro kong wala kahit isang hibla ng buhok niya ang natitira kapag natapos ko na siya... Namatay siya ng napakalinis
na kamatayan, kaya lubos akong nagdududa na mahahanap siya ng mga Moldell!" sagot ni Gerald na may mapait na ngiti sa
labi.
"Paano mo siya pinatay, pinsan...? Kahit ang mga top masters sa pamilya namin ay hindi kapantay ng mga subordinates
ni Jett, lalo na si Jett mismo!”
“Basta alamin mo na si Jett ay hindi isang aktwal na banta sa akin. Sa kabila nito, seryoso ako sa pangako.
Walang dapat makaalam na nakita mo ako, naiintindihan mo? Gayundin, mangyaring tandaan na ang auction na iyong
nilalahukan ay lubhang mapanganib kaya kailangan mong maging alerto sa lahat ng oras. Kung nararamdaman mo
anumang bagay na hindi karaniwan, abisuhan ako tungkol dito sa lalong madaling panahon. I'll secretly be assisting and protecting
both of you entire stay here," sagot ni Gerald habang mahigpit na niyakap si Bea.
Tumango nang may mabigat na puso, pagkatapos ay sinabi ni Bea, “...Sige, pangako. Sa kabila nito, napakasaya ko nang
malaman kong maayos ka pa rin!”
“Silly girl... Eto na, ako ang kasalukuyang chairman ng Royal Dragon Group at hinahabol ko rin ang Ginseng King. Kailangan
ko ang iyong tulong sa pagkuha ng damo para sa akin kapag nagsimula na ang auction! Ito ay magiging mas kapaki-pakinabang
sa aking mga kamay kaysa sa aking pamilya pa rin!”
“Walang problema, pinsan! At... Habang talagang tutuparin ko ang ating pangako, maaari ko bang sabihin kay Lyra ang tungkol
sa ating pagkikita? Kung tutuusin, araw-araw akong nakakasama siya at hindi ko kayang tignan siya ng sobrang sama ng loob
habang iniisip ka niya araw-araw!”
“Sorry, Bea, pero hindi mo kaya. I'll meet her when the time is right kaya please keep the matter a secret until then!” bilin ni
Gerald.
"…Naiintindihan ko-"
“Shh!”
Bago pa matapos ni Bea ang kanyang pangungusap, inilagay ni Gerald ang isang daliri sa kanyang mga labi habang sinenyasan
siya nito na tumahimik din.
"May paparating. Huwag kang magsalita!” bulong ni Gerald habang nakakunot ang noo.
Sa takot, ginawa ni Bea ang sinabi sa kanya.
Si Gerald mismo ay tahimik na tumakbo sa anino patungo sa direksyon ng tunog, na ikinagulat ni Bea.
Nang nasa labas na siya, nakita niya ang tila lalaking nakamaskara na nakasuot ng itim na damit na dahan-dahang
papalapit sa villa.
Pagtingin sa lupa, napansin ni Gerald ang ilang sanga sa kanyang paanan at sadyang tinapakan. The moment the man in
black heard the sound of snapping twigs, agad siyang tumakbo palayo sa villa sa sobrang bilis!
'Gaano kahusay! Mukhang wala talagang ordinaryong tao ang kasali sa event na ito!' Napaisip si Gerald habang nagsusuot ng
maskara bago hinabol ang lalaki.
Kabanata 977
Sa ilalim ng liwanag ng buwan, kitang-kita ni Gerald na pabilis ng pabilis ang pagtakbo ng lalaki sa damuhan at nababalutan ng mga
dahon, na nag-iiwan ng bakas ng mga ingay sa likuran niya.
Ang banayad na kaluskos ay nagpapahiwatig kung gaano kagaan ang mga hakbang ng lalaki, at sa totoo lang siya ay mukhang
muntik na siyang dumausdos sa damuhan sa halip na sagasaan ito.
Bagaman kailangang aminin ni Gerald na top-notch ang husay ng lalaking naka-itim, malaki pa rin ang agwat sa pagitan ng lalaking
iyon sa kanya.
'Sinusubukan mo pa ring tumakas...?' Napaisip si Gerald habang nagpapakawala ng munting ngisi.
Pagkatapos ay sinipa ni Gerald ang isang sanga sa lupa gamit ang dulo ng kanyang sapatos at, sa sobrang katumpakan,
pinitik niya ito gamit ang kanyang daliri, pinalipad ito patungo sa tumatakbong lalaki na parang nagpaputok lang ng palaso si
Gerald!
Hindi nagtagal ay kumonekta ang sanga sa likod ng lalaki, na lumikha ng isang malakas na 'kulog'! Napakalakas ng impact ng
sanga kung kaya't ang lalaking nakaitim ay napadpad sa lupa nang ilang beses hanggang sa tuluyang gumulong sa dalisdis ng
bundok!
Sa gulat ni Gerald, nang siya ay pumunta upang siyasatin ang nararapat na nasugatan na lalaki, ang lalaking nakaitim ay wala
kahit saan! Wala ring naiwan na bakas na naroon siya!
'Kakaiba... Paano siya basta na lang nawala sa hangin?'

Napasimangot na lamang siya sa sariling kapabayaan habang patuloy na naghahanap sa paligid. Maya-maya, napagtanto ni Gerald
na wala na talagang naiwan kaya tahimik siyang umalis sa lugar.
Sa ibang lugar, bumukas ang pinto ng isang silid ng hotel nang may sumuray-suray na pigura bago bumagsak sa banyo.
Umaagos ang dugo mula sa braso ng tao nang tuluyan na nilang tanggalin ang kanilang maskara, na kitang-kita ang magandang
mukha at mahaba at itim na buhok ng taong iyon. Ang maitim niyang buhok sa totoo lang ay lalong nagpaputi ng mukha niya.
'Tunay na kamangha-mangha!' Napaisip ang babae habang naghahabol ng hininga bago kumuha ng gasa at sinimulang balutin ang
kanyang sugat.
Sa isang kisap-mata, dumating ang ikatlong araw at sa wakas ay oras na para magsimula ang open auction.
Bagama't ang mga bagay ay mukhang kalmado sa mga nakaraang araw, maliwanag na ang kapayapaan ay isang harapan lamang.
Pagkatapos ng lahat, sa loob ng tatlong araw, ilan sa mga puwersa ang naging abala sa hindi mabilang na mga lihim na labanan at
tunggalian.
Mula sa mga pag-atake hanggang sa mga insidente ng pagkidnap, ang sinumang tila kakumpitensya na dapat alalahanin ay mabilis na
hinarap.
Ang pinakamalaking panganib, siyempre, ay nagmula sa mga pangunahing pwersa na walang mga isyu sa pagpunta sa pagpatay
mga pagsasaya.
Dahil sa kanilang mga honorary reception, nakaupo lang si Lyra at marami pang iba sa event na ito. Gayunpaman, dahil sa proteksyon
ni Gerald, nagawa niyang mabigo ang lahat ng kanilang mga plano, na kinabibilangan ng parehong mga pagtatangka sa pagkidnap
at pag-atake.
Ang mga bagay ay tiyak na hindi kasing ayos at kaaya-aya gaya ng kanilang hitsura. Gayunpaman, sa araw ng bukas na auction, parang
walang nangyari sa ilalim ng mapayapang harapan.
Sa katunayan, ang lahat ng mga pangunahing pwersa ay lumilitaw na nagniningning sa kagalakan habang dinadala nila ang kanilang
mga tauhan upang lumahok sa auction.
Bukod sa misteryosong Lyra, ang pamilyang Takena at Thunderous Dragon Inc. mula sa hilaga ng M Country ay tila may
pinakamalakas na reputasyon at kapangyarihan sa lahat.
Tungkol naman sa layout ng auction site, ito ay nakalagay sa open-air front yard ng mountain villa. Isang malaking entablado ang
inilagay doon at inihanda ang mga hanay ng mga upuan para sa mga bisita.
Kahit na ang mga Yowell mismo ang nag-organisa ng kaganapan, hindi sila kwalipikadong umupo sa platform. Sa halip, ang mga
mula sa pamilyang iyon ay nakaupo lahat sa hanay ng mga upuan sa ibaba mismo ng entablado.
Ang labingwalong pinakamalakas na pwersa ay lahat ay nakaupo sa harap, at ang natitirang pwersa ay nakaupo lamang sa
likuran nila.
Bukod sa mismong mga bidder, laksa-laksang manonood din ang dumalo. Ang karamihan ng mga tao ay nakatayo sa paligid ng
mga bidder at sa totoo lang ay napakasigla noon.
Habang si Heidi—na nakasuot ng pormal na damit—ay naghahatid ng talumpati para sa auction sa entablado, tinawag ni Tulip ang
kanyang mga kaklase, “Hoy! Specky! Nicole! Dito! Nagpareserba ako ng ilang upuan para sa iyo!"
Nang marinig iyon, dali-daling pumunta ang dalawa at ilang iba pa kung nasaan si Tulip.
Sinigurado nilang batiin ang kanilang guro habang dumaan sila sa kanya. Bilang miyembro ng pamilya Yowell, natural na kailangang
dumalo si Gerald sa event ngayon. Gayunpaman, pinili na lang niyang umupo sa isang sulok.
"Ipagpapatuloy mo ba talaga ang natitirang bahagi ng iyong buhay kasama ang lalaking iyon, Juliet...?"
Ang tanong ay nagmula sa isa sa maraming kaibigan ni Juliet na inimbitahan niya.

Kabanata 978 Ang

mga babae mismo ay nakaupo sa tabi ni Juliet habang patuloy silang nakatitig kay Gerald na hindi gumagalaw
sa kanyang sulok.
"Tama iyan! Oo naman, nakipaghiwalay ka sa dating lalaki na iyon at sa totoo lang ay ayos lang! Gayunpaman, hindi mo talaga kailangang
pahirapan ang iyong sarili sa pamamagitan ng pagsama sa isang ito! Ibig kong sabihin, tingnan lang ang lahat ng makapangyarihan at
kagalang-galang na mga pigura na narito ngayon! Alam mo, napansin ko rin na marami na sa mga gwapong lalaki dito ang nagkainteres sayo!”
“Oo! Kaya bakit hindi mo samantalahin ang pagkakataon na tuluyang mawala siya ngayon para simulan mong hanapin muli ang iyong tunay na
kaligayahan!”
Nakikinig sa kanyang mga kaibigan na sinusubukang hikayatin siya, si Juliet mismo ay nagsimulang mag-isip tungkol dito.
Sa totoo lang, kung hinikayat siya ng kanyang mga kaibigan sa ibang araw, alam ni Juliet na ang desisyon niyang ipagpatuloy ang pekeng kasal ay
hindi mabibigo. Kung tutuusin, gaya ng ipinahihiwatig ng pangalan, ang kasal ay para lamang palabas at alam na alam iyon ni Juliet.
Gayunpaman, iba ang mga bagay ngayon. Kung tutuusin, ang mga mayayamang binata mula sa iba't ibang panig ng mundo—na may
mga ugali na higit pa sa dating kasintahan—ay kasalukuyang naroroon.
Tinutukoy ng circle of friends ng isang tao ang kanilang mga abot-tanaw, at noong nakaraan, iniisip ni Juliet na ang kanyang circle of friends ay sapat
na. Ngayon, gayunpaman, sa wakas ay napagtanto niya at napagtanto na siya ay isang taong may makitid na pananaw sa buong oras na ito.
Dahil dito, mahigpit na napahawak si Juliet sa kanyang palda.
Nagsisi siya. Pinagsisihan niya ang sarili niyang kagustuhan. Nanghihinayang din siya sa pagsasama nila ni Gerald.
Kahit na peke lang ang kasal, lubos pa rin niyang pinagsisihan ang kanyang ginawa.
"Alam mo, sa tingin ko si Mr. Lockhart doon ay isang magandang catch. Tingnan mo na lang kung paano siya magsalita at kumilos! Sa pagitan mo
at sa akin, siya ay palihim na sumilip sa iyo sa buong oras na ito! Akala ko talaga nahulog na siya sayo! Kaya please come to your senses at
samantalahin ang pagkakataong ito para hiwalayan na si Gerald! Oras na para simulan mong hanapin muli ang sarili mong kaligayahan!”
Habang patuloy na kinukumbinsi siya ng mga kaibigan ni Juliet, bumuntong-hininga ang isa sa kanila bago sinabing, “…Sige, kung nahihiya kang
sabihin ito kay Gerald, kakausapin ko siya tungkol dito sa ngalan mo! Sa ganoong paraan, pareho kayong maaaring maghiwalay bukas pagkatapos!
Paano naman?”
Dahil si Juliet ay tila hindi sumasang-ayon dito, ang kanyang mga kaibigan ay kinuha ang kanyang katahimikan bilang pagsang-ayon para sa kanila na gawin ito.
“Ang galing! Pupunta ako at sasabihin ko sa kanya kaagad!" sabi ng kaparehong babae kanina habang ang iba niyang kaibigan ay nakangiti
sa tuwa, masaya na sa wakas ay natauhan na si Juliet.
Makalipas ang ilang segundo, tumingala si Gerald habang naglalakad palapit sa kanya ang kaibigan ni Juliet at sinabing, “Hoy! May kailangan akong
sabihin sa iyo, Gerald Crawford!”
"Ipagpatuloy mo."
“Sa tingin mo ba karapat-dapat kang makasama si Juliet? Hah! Tingnan mo lang nang matagal sa salamin!
Paano ka maihahambing sa isang taong tulad ni Mr. Lockhart doon? Tignan mo, nagsisisi na si Juliet na pinakasalan ka kaya sinabi niya sa
akin na gusto ka na niyang hiwalayan bukas! Dahil sinabi niya iyon, ano ang iyong tugon? Ipagpapatuloy mo pa ba ang panggugulo sa kanya?"
prangka na paliwanag ng kaibigan ni Juliet.
Nang marinig iyon, bahagyang kumunot ang noo ni Gerald bago ngumiti.
"Divorce, sabi mo? Oo naman! Wala na siguro akong choice kundi pumayag!"
Pumayag lang si Gerald na pakasalan si Juliet dahil sa mata niya ang Ginseng King. Kung nagawa niyang makuha ang mga kamay nito ngayon,
kung gayon ang pananatiling kasal sa kanya ay walang kabuluhan pa rin.
“Well, diretso lang iyon. Haha! Natutuwa akong alam mo man lang ang sarili mong katayuan! Mabuti kung ganoon!” sabi ng kaibigan ni Juliet habang
nakangiti ng mapanlait bago bumalik sa tabi ni Juliet para sabihin sa kanya ang magandang balita.
Matapos marinig na sumang-ayon siya, sinimulan lang ni Juliet na ayusin ang kanyang buhok habang ang kanyang tingin ay bumagsak kay Mr.
Bumalik si Lockhart.
Ang lalaki ay nakaupo sa harap na hanay sa buong oras na ito, at kaunti lang ang alam ni Juliet tungkol sa kanya.
Gayunpaman, alam niya na siya ay napakapopular. Sa kanyang narinig, si Mr. Lockhart ay anak din ng isang mayamang
negosyante mula sa Myanmar. Ano pa, nakapagtatag na siya ng kooperatiba na alyansa sa Royal Dragon Group sa Heavenly
City!
Kung talagang makakasama niya ito, tiyak na ito ang magiging pinakamahusay na resulta para sa kanyang sarili at sa
kinabukasan ng kanyang pamilya sa Heavenly City!
Habang patuloy na iniisip ito ni Juliet, si Tulip—na nakaupo kasama ng kanyang mga kaibigan—ay biglang nagsalita sa
medyo galit na tono, “Humph! Bakit nandito din sila? Naiinis ako sa pagtingin ko lang sa kanila!"
Agad na napalingon ang mga nakarinig sa kanyang sinabi kung sino ang posibleng nagpagalit kay Tulip.
Ang lumabas, isang binata ang nagdala ng ilang kabataang babae.
Ang lalaki mismo ay walang iba kundi si Quinlan mula sa Talgo Town. Para naman sa tatlo pang babae, isa sa kanila ay si
Marjorie habang ang dalawa naman ay lecturer mula sa biology department.
Habang galit si Tulip sa presensya nila, agad na sinabi ni Nicole, “Ibaba mo, Tulip! Nandito yata si Quinlan kasama
ang kanyang ama ngayon! Dahil nagtatrabaho ang kanyang ama sa Royal Dragon Group, mas mabuting huwag mong
hayaang marinig ka nila!”
Nang marinig iyon, tahimik lamang na napigilan ni Tulip ang kanyang galit.
“Alinman, si Miss Marjorie ay tila nakasama ni Mr. Quinlan, hindi ba?” tanong ng isa sa mga babae.
“Talaga! Alam mo, may nakakita sa kanilang dalawa na magkaholding hands habang naglalakad sa campus! Speaking of
Miss Marjorie, narinig ko na rin ang iba pang interesanteng bagay tungkol sa kanya! Haha! Ito ay tungkol sa kanya at kay Mr.
Gerald!” sagot ni Nicole habang hinihinaan ang boses.
“Oh? Ano ang scoop?” tanong ni Tulip at ng iba pa, maliwanag na napukaw ang kanilang interes.
Kabanata 979
“Well, sa narinig ko, mukhang interesadong-interesado si Miss Marjorie kay Mr. Gerald nang si Mr.
Unang dumating sila ni Quinlan sa unibersidad. Gayunpaman, si Miss Marjorie ay agad na nagkaroon ng maraming interes kay Mr.
Quinlan sa susunod, sa sandaling nalaman niya ang tungkol sa background nito! Dahil dito, ginagamot niya si Mr.
Si Gerald ay parang isang ganap na estranghero mula noon!" paliwanag ni Nicole.
“Hah! Anong masamang babae! Ano naman ang maganda sa kanya?” reklamo ni Tulip, hindi nasisiyahan,
Sila Marjorie at Quinlan mismo ang lumagpas sa grupo—magkahawak-kamay—nang hindi binabati si Tulip at ang iba pa. Kung tutuusin,
narito sila bilang mga bisita ngayon sa halip na maging kanilang mga lecturer.
Habang patuloy sila sa paglalakad, napansin ni Marjorie si Gerald na nakaupo pa rin sa parehong sulok.
Noong una niyang nalaman na ikinasal na si Gerald sa panganay na binibini ng pamilya Yowell noong nakaraan, labis ang pagkabalisa
ni Marjorie tungkol dito. Gayunpaman, hindi nagtagal ay kinalma niya ang sarili nang mapagtantong isa lamang itong live-in-in-law.
Umiling-iling na may mapait na ngiti sa kanyang mukha, si Marjorie pagkatapos ay umiwas ng tingin sa kanya habang naglalakad sila ni
Quinlan. Hindi siya obligadong batiin ang manugang ni Yowell sa isang araw na ganito.
sabagay.
Hindi nagtagal ay naupo na ang lahat at nagsimula nang magpatuloy ang auction sa maayos na paraan.
Sa sandaling lumitaw ang Ginseng King, ang isang maliit na spike ng excitement ay maaaring makita mula sa madla habang ang mga
mata ng lahat ay lumiwanag habang nakatingin sa maalamat na damo na naka-display sa loob ng isang glass cabinet.
Si Gerald mismo ay hindi napigilang masulyapan ng ilang beses ang Ginseng King.
'Ang reiki ng Ginseng King ay napakalakas... Maliwanag sa isang sulyap na ito ay tunay na may kakayahang palakasin at i-renew ang
katawan ng isang tao!' Napaisip si Gerald bago bumuntong-hininga.
Noon, nagsisimula nang maging balisa at naiinip si Gerald. Hindi rin siya nag-iisa.
Tulad ng iba, talagang hiniling ni Gerald na makuha na lang niya ang Ginseng King ngayon at iuwi ito sa kanya.
“Ang Ginseng King ay isang hindi mabibiling hiyas. Gaano man ito kamahal, ako, si Taito Mahone, ang magbabalik nito sa
akin ngayon! Ang sinumang magpasya na sumalungat diyan ay agad na magsasaad na ayaw mong bigyan ako ng anumang
mukha!" sigaw ng isang lalaking naka-tanned, middle-aged out of the blue.
"Ay naku! Nagkataon lang! Nagkataon lang na sa halip ay babawiin ko ito!” ganti ng isa pang puwersa.
“Hinahamon mo ba ako? Naniniwala ka ba na may kakayahan akong tiyakin na hindi ka makakaalis ng buhay sa Heavenly
City?”
"Mukhang malabo sa akin!"
Habang patuloy na nag-aaway ang magkabilang puwersa, tila napipintong labanan.
Gayunpaman, bago mangyari ang anumang bagay, isang binata na mukhang nanggaling sa M Country ang umakyat sa
entablado bago sinabing, “Hindi ba pareho kayong naiinip, mga sir? Let's be real here, lahat ng nakaupo sa front row
malamang maruruming mayaman. Dahil diyan, gaano man tayo kataas mag-bid para sa Ginseng King, sa huli, wala pa rin
itong silbi. Kaya naman, walang kwenta kayong dalawa na mag-aaway ngayon!”
Dahil nagsasalita sa Ingles ang binata, ipinaliwanag ng kanyang verbal translator kung ano ang sinasabi niya bawat salita.
“Hah! Sino ka sa tingin mo, batang asul ang mata? Ano ang iminumungkahi mo na dapat nating gawin?" ganting sigaw ni
Mahone.
“Sa personal, sinasabi ko lahat ng malalakas na pwersa ay dapat labanan lang ito. Pagkatapos ng lahat, dahil ang pera ay hindi maaaring gamitin
bilang isang pamantayan upang makuha ang gusto natin, kung gayon ang pakikipaglaban ay ang aming pangalawang pinakamahusay na pagpipilian!
Ang huling lalaking nakatayo ay makakakuha ng Ginseng King! Malinis at simple!” nakangiting sagot ng binata.
“Isang awayan? Sa totoo lang, iniisip mo ba na ang isang batang tulad mo ay karapat-dapat na maging kalaban ko? Kung gagawin
natin ang lahat, walang sinuman sa inyo ang mananalo laban sa akin, ang dakilang Mahone! Bumaba ka sa entablado, sa
sandaling ito, binata mula sa M Country!” malamig na sigaw ni Mahone.
"Ano ang sinabi mo?" sabi ng binata habang naka-lock ang tingin kay Mahone, ang asul nitong mga mata ay kasing-talas ng agila.
Tila may malaking kahulugan sila sa likod nila.
Ilang segundo lang ay namutla ang mukha ni Mahone at nagsimulang tumulo ang malamig na pawis sa kanyang noo. Sunod
sunod na nanlabo ang kanyang mga mata at bigla nalang lumuhod ang mayabang na lalaki ng malakas na 'kulog'!
“B-boss!” sabay-sabay na sigaw ng lahat ng nasasakupan ni Mahone na lubos na natulala.
Gayunpaman, halos hindi nagbago ang ekspresyon ni Mahone. Parang sinapian ang lalaki.
Gaya ng inaasahan, ang eksenang iyon ay agad na lumikha ng matinding kaguluhan sa gitna ng mga tao.
"Ano?! Si Taito Mahone, ang taong kilalang-kilala sa kanyang kabangisan ay talagang lumuhod matapos makatanggap ng isang
titig mula sa binatang iyon?!”
“Actually, teka! Wala ba sa inyo ang nakakaalam na may kakaiba sa binatang iyon mula sa M Country? Sa titig niya lang kanina,
parang ang titig niya ay maaaring tumagos sa kaluluwa ng isang tao!”
Kabanata 980
"Maaaring ang taong iyon ay isang practitioner ng sorcery? Hindi ba't masyadong masama iyon?"
Habang ang mga tao sa karamihan ay patuloy na nag-uusap tungkol sa sitwasyon, ang binata ay nakatingin lang sa lahat ng nasa
ibaba ng entablado habang sinasabi niya, “Kung gayon, ano ang iniisip ng lahat tungkol sa aking panukala? Pagkatapos ng lahat, ang
pinakamahusay na mga bagay sa mundo ay dapat na natural na pagmamay-ari ng pinakamalakas, tama ba?"
Matapos ang lahat ng nangyari, ang ilan sa mga malalaking boss ay natatakot na magsalita.
Habang ang mga boss ay pansamantalang nanatiling tahimik, isang tao mula sa karamihan ang nagsabi, “…Ang binata na iyon ay
tinatawag na Marco Thunder! Siya ay mula sa Thunderous Dragon Inc. at tulad ng sinabi ng mga tsismis, si Mr. Thunder ay talagang
isang pambihirang tao! Talagang hindi kataka-taka sa puntong ito kung paano nagawang dominahin ng Thunderous Dragon Inc. ang
napakaraming malalakas na pwersa sa ilalim ng lupa! Napakasama!"
“…Tama siya! Ang tagumpay ay dapat palaging nabibilang sa pinakamalakas! Sumasang-ayon ako!" sigaw ng isa sa mga amo matapos ang
mahabang katahimikan.
Isa-isang pumayag ang mga amo sa proposal ni Mr. Thunder hanggang sa huli, lahat ay nasa plano na.
Sa pag-aayos na iyon, ang mga patakaran ay napagpasyahan sa lugar. Sa esensya, ang mga nagnanais ng pagkakataong maiuwi ang
Ginseng King ay kailangang pumili ng isang kinatawan upang labanan ang mga mula sa ibang mga grupo.
Kapag natalo ang kanilang kinatawan, awtomatiko silang mag-withdraw sa auction.
"Paano nila nagawa ito...?" ungol ni Lyra—na kanina pa nakaupo sa harapan— na kinakabahan. Warranted ang kanyang kaba
dahil wala naman talaga siyang kasamang martial artist masters this time around.
Nang malaman iyon, ang naguguluhan na batang babae ay nagtaka kung natalo na ba siya bago pa man magsimula ang kumpetisyon.
Kung tutuusin, kahit sinong pinadala niya ay tiyak na haharap sa mga pambihirang tao.
“Hindi na kailangang mag-alala, hipag... Ang kailangan lang nating gawin mamaya ay mag-fork out ng pera para dito! Basta alam mo na
may susulong talaga para ipaglaban tayo mamaya. Ang pinakamahalagang tungkulin natin ngayon ay tulungan ang Royal Dragon Group
na makuha ang Ginseng King!" sabi ni Bea habang nakangiti sa nag-aalalang dalaga.
“Ang Royal Dragon Group na naman? Bea, buong araw mong binabanggit sa akin ang grupo nila. Bagama't maaari kong ipagpalagay na
nakipag-usap ka sa kanilang mga lalaki, bakit pakiramdam ko ay patuloy kang tumututok sa pagtulong sa kanila?" sagot ni Lyra na
hindi maiwasang maramdaman na medyo kakaiba ang ugali ni Bea.
"Ang mga tanong ay maaaring maghintay! Anuman, unawain lamang na kung ikaw ay kasalukuyang nasa posisyon ko, gusto mo ring
tumulong sa kanilang grupo. Maniwala ka sa akin kapag sinabi ko na ang pagtulong sa kanila ay hindi magiging walang kabuluhan!” sabi ni
Bea habang mahigpit na nakahawak sa mga kamay ni Lyra, bakas sa boses nito ang excitement.
"Ano ba ang tinatago mo sa akin...?" tanong ni Lyra habang nakatingin sa kakaibang kinikilos ni Bea ngayon.
“Hehe! Hindi ko masabi sa iyo ang tungkol dito ngayon, kaya alamin mo lang na ito ay isang mahusay na bagay!”
Nang marinig iyon, napailing na lang si Lyra ng walang magawa. Ano ba ang pinagdaldal ng babaeng ito...?
Bago pa makapagsalita si Lyra, nagsimula na ang laban sa stage.
Habang ang iba ay lumingon upang tingnan kung sino ang kinatawan ng Thunderous Dragon Inc., marami sa mga napiling kinatawan ang
agad na nawalan ng kumpiyansa. Tutal, ang kasalukuyang nakatayo sa entablado ay si Mr.
Si Thunder mismo!
Ito ay maliwanag na si Mr. Thunder ay isang master sa kanyang craft. Walang sinuman ang maaaring tumagal ng sapat na katagalan
upang makatiis ng tatlong round laban sa kanya!
Dahil doon, ang ilan sa mga unang kalahok na pwersa ay sumuko na lamang sa kanilang hangarin na makuha ang Ginseng King.
"Sa tingin ko ang Thunderous Dragon Inc. ang makakakuha ng Ginseng King sa pagkakataong ito..."
Habang nagpapatuloy ang mga away, nagsimulang pag-usapan ni Tulip at ng iba pa ang bagay na iyon. Ang pahayag ay hindi rin walang
basehan. Pagkatapos ng lahat, ang ilan sa mga mas malaki at mas malakas na pwersa ay natalo na sa puntong ito at marami sa mga
mas maliliit ay pinili na lamang na sumuko sa damo.
Samantala, si Mr. Thunder mismo ay nasa entablado habang siya ay naghagis ng latigo sa paa, na agad na nagresulta sa isang malakas
at matipunong lalaki na sinipa mula sa entablado. Habang umaalingawngaw ang mga sigawan, ang lalaking pinalayas ay nakahandusay
na ngayon sa lupa, walang malay habang lumalabas ang bula sa kanyang bibig.
"May isa pa! Ang Sven Westmore Group ay talagang hindi magkakaroon ng pagkakataon kung wala si Sven mismo!
Sila dapat ang huling puwersa na maaaring magkaroon ng pagkakataon laban kay Mr. Thunder, tama ba?” sabi ng isang tao sa loob ng
karamihan.
“Bullsh*t! Ni ang Royal Dragon Group o ang Takena family ay hindi pa nagpadala ng kanilang mga kinatawan!" sigaw ng isa pang tao.
Nang marinig iyon, isang binata na nakaupo sa tabi ni Meiko sa buong oras na ito ay nagtanong na may malamig na ekspresyon sa
kanyang mukha, "Miss Meiko, dapat ba...?"
Si Meiko mismo—na noong mga oras na iyon, ay may mahinhin at maselan na tingin sa kanyang mukha—ay lumingon sa mga tao mula
sa Royal Dragon Group na nakaupo malapit sa kanila.
Nang maramdamang wala silang balak gumawa ng anumang aksyon sa ngayon, tumango lang siya bago sinabing, “Subukan mong pigilan
ang iyong sarili hangga't maaari kapag nasa entablado ka na. Hindi na kailangang magsikap nang husto.
Pagkatapos ng lahat, kailangan lang nating talunin ang Thunderous Dragon Inc.!”
Pagkasabi niyon, ngumiti siya bago muling tumingin sa mga mula sa Royal Dragon Group.
Sa totoo lang, sa simula pa lang ay hinihintay na niya ang mga ito na kumilos. Gusto ni Meiko na makita mismo kung anong uri ng kapangyarihan
ang taglay ng pinakamalaki at pinakamalakas na puwersa sa Heavenly City. Talaga bang sumuko na sila?
Hindi lang napigilan ni Meiko ang bahagyang pagkadismaya sa kanilang hindi pagkilos.
“Naiintindihan!” sagot ni Ito habang tumatango-tango.
Kabanata 981
"Ito pala ay isang master mula sa pamilya Takena! Perpekto! Naghintay akong makipagkumpetensya sa iyo sa paglalakbay na ito!" Sabi ni Mr.
Thunder habang nakangiti ng bahagya habang nakatayo sa stage.
Si Ito naman, umakyat na siya sa stage, at bahagyang yumuko sa harap ni Mr. Thunder.
Magsisimula na ang isang malaking labanan.

Hindi na nag-ingay ang mga tao sa audience, at lahat sila ay tahimik lang na nakatingin sa stage.
“Bagaman napakalakas ng Japanese warrior na ito, hindi ko akalain na siya ang magiging kalaban ni Mr. Thunder dahil napakasama
ni Mr. Thunder!”
"Tama iyan. Pero naniniwala ako na makakalaban niya kahit tatlong rounds si Mr. Thunder. Pagkatapos ng lahat, siya ay mukhang
medyo malakas at makapangyarihan din!"
Nagkaroon ng maraming talakayan sa gitna ng mga tao sa ibaba ng entablado.
"Maaari mong simulan ang. Tingnan ko kung ang pamilya Takena ay talagang may ganitong uri ng lakas at kapangyarihan, o
kung ito ay pawang palabas lamang!” Natawa si Mr. Thunder habang sinasabi ito, na nakacross arms sa dibdib.
“Excuse me, kung ganoon!”
Nang sabihin iyon, nagsimulang gumalaw si Ito sa napakabilis na bilis.
Tila iniwan ni Ito ang kanyang afterimage at anino sa lugar.
Nagulat sandali si Mr. Thunder.
Matagal na niyang narinig ang tungkol sa pamilyang Takena. Sila ay isang pamilya na may ninjutsu inheritance.
Gayunpaman, noong una ay inisip ni Mr. Thunder na ang kanyang sariling kakayahan at kapangyarihan ay umabot na sa
tugatog nito.
Sa hindi inaasahan, may mga taong mas malakas pa kumpara sa kanya.
Ito, na nasa kanyang harapan, ay napakalakas.

Habang si Mr. Thunder ay nahaharap sa pag-atake, nagsisimula na siyang makaramdam ng kaunting pagod at pagod pagkatapos
makipaglaban sa dose-dosenang round.
Gusto niyang gumamit ng sarili niyang mga lihim na pamamaraan para harapin si Ito, ngunit hindi siya binigyan ni Ito ng anumang pagkakataon na
gawin iyon.
Boom!
Sa pagtatapos ng tatlumpu't kakaibang pag-ikot, isang puting liwanag ang biglang sumilay sa dibdib ni Ito. Pagkatapos nito, si Mr.
Parang nawalan ng ulirat si Thunder bago sinipa ni Ito si Mr. Thunder palabas ng stage gamit ang roundabout kick.
"Ano?!"
Napatayo ang lahat sa gulat.
"Ginoo. Kulog!”
Nagmamadaling pinalibutan siya ng mga tauhan ni Marco sa pagkakataong ito.
Nakatingin lang sila kay Ito na may nakakatakot na ekspresyon sa mga mukha.
Talagang natalo si Mr. Thunder!
Bahagyang tumango ito. "Ginoo. Thunder, hinayaan mo akong manalo!"
“Bitawan mo ako!” Humiwalay si Marco mula sa pagkakahawak ng kanyang mga nasasakupan, at medyo nakaramdam siya ng pagkadismaya
sa oras na ito.
“Maraming pamamaraan talaga ang pamilya Takena para harapin ang kanilang mga kalaban! Gayunpaman, magkakaroon ng
isa pang oras sa hinaharap! Tungkol naman sa auction para sa Ginseng King sa pagkakataong ito, ako, si Marco Thunder, ay susuko
sa aking karapatang mag-bid!”
Matapos iwagayway ng malakas ang kamay ay diretsong umupo si Marco.
"Kung gayon... kung gayon ang Ginseng King ay mapabilang sa pamilya Takena!"
Medyo kinakabahan si Heidi habang umaakyat sa stage.
Medyo natakot din siya sa eksenang nauna sa kanya.
Sa pagkakataong ito, tumayo na rin si Meiko habang naghahanda para umakyat sa entablado.
“Sandali!”
Isang boses ang biglang tumunog.
Agad na natuon ang atensyon ng lahat sa kausap lang.
“Madam Sachs, parang hindi pa tapos ang laban. Kaya, bakit ka nagmamadaling ibigay ang Ginseng King sa
pamilyang Takena? Ang aming Royal Dragon Group ay hindi pa nakakalaban para dito!"
Ang taong nagsalita ay walang iba kundi si Whistler.
“Oh! Tama iyan! May Royal Dragon Group pa!"
"Narinig ko na ang boss ng Royal Dragon Group ay napakalakas. Sa tingin mo ba siya ang kalaban?"
“Hindi ko akalain na magiging siya iyon! Binata pa lang ang boss ng Royal Dragon Group!"
"Akala ko sumuko na ang Royal Dragon Group!"
Ang bawat isa ay nagpatuloy sa pagtalakay sa bagay na ito sa kanilang mga sarili.
"Sir, paliwanagan mo ako!" Sabi ni Ito na may blankong ekspresyon sa mukha.
“Na-misunderstood mo ako. Hindi ako ang iyong kalaban. Natural na boss namin ang kalaban mo!" Sabi ni Whistler.
Gumalaw ang magagandang mata ni Meiko habang bahagyang ngumiti. "Ano? Nandito na si Mr. Crawford?”
"Syempre nandito na siya!" Habang nagsasalita si Whistler, bigla siyang napatingin sa sulok.
Sa sandaling iyon, si Lyra, na nasa isang tabi, ay hindi naiwasang magtanong kay Bea, na napakasaya sa oras na ito, "Bea, paano mo
nakilala ang mga tao mula sa Royal Dragon Group?"
Sagot ni Bea, “Ate-in-Law, wait and see na lang! Huwag mo muna akong tanungin ng kahit ano!”
"Ano?! Nandito na ang amo nilang si Mr. Crawford?”
Ang lahat ay nagsimulang maghanap sa kanya sa oras na ito.
Kabanata 982
“Marjorie, dumating ka sa tamang oras ngayon! Magkakaroon ka ng pagkakataong makita ang big boss sa Heavenly City!”
Inaasahan din ni Quinlan ang sandaling ito.

Inayos ni Marjorie ang kanyang buhok habang nagtatanong, “Base sa sinabi mo, parang hindi mo pa rin siya nakikilala?”
"Syempre hindi! Kahit minsan lang siya nakita ng tatay ko mula sa malayo. Ang pinuno lang ng Talgo Town ang nakipag-
ugnayan sa kanya!” Sagot ni Quinlan habang nakangiti.
Para naman kay Gerald, pinagmamasdan niya ang lahat ng major forces mula sa ibaba ng stage. Halos tapos na siya sa
pagmamasid sa bawat pwersa dito.
Maraming masters na ang nakaharap at nakalaban ni Gerald sa nakalipas na anim na buwan o higit pa.
Gayunpaman, mula nang may nagtangkang magplano ng palihim na pag-atake laban kay Lyra noong isang gabi,
naramdaman na ni Gerald na ang grupong ito ng mga tao ay hindi ganoon kadali.
Kaya naman, hindi nagmamadali si Gerald na tumayo at humakbang nang hindi alam at inaalam ang eksaktong detalye.
Ngunit sa oras na ito, nasaksihan na ni Gerald ang kanilang lakas at kakayahan.
Nakaramdam na ngayon ng tiwala at sigurado si Gerald sa kanyang puso.
Kaya, bakit kailangan niyang ipagpatuloy ang pagtatago, kung gayon?
Agad na tumayo si Gerald sa mga sandaling ito.
“Eh?!”
“D*mn it! Teacher, bakit ka biglang tumayo?" Nagtatakang tanong ni Tulip.
Sinulyapan din ni Juliet si Gerald bago ito naiinis na sinabi, “This has nothing to do with you. Bilisan mo at maupo ka agad. Kung
hindi, magagalit si Nanay, at baka palayasin ka pa niya!"
Ang mabait na kaibigan ni Juliet ay napamura din, “Tama! Kailangan mo lang makialam sa lahat ng bagay.
Nakakahiya ka talaga!"
Bahagyang ginalaw ni Gerald ang kanyang mga kalamnan at buto.
Sa halip na sagutin ang mga ito, dire-diretso lang siyang naglakad paakyat sa stage.
“Siya… nabaliw na ba siya?”
"Masisira ba ang utak ng isang tao pagkatapos ng mahabang panahon na walang silbi?"
Nagpatuloy sa pagsasalita ang mabuting kaibigan ni Juliet.
“Sir!” Ang mga tao mula sa Royal Dragon Group at Talgo Town ay biglang tumayo at sabay-sabay na yumuko sa
kanyang harapan.
"Ano?!"
Napatulala ang lahat habang nasasaksihan ang tagpong ito.
Napaawang din ang bibig ni Juliet dahil sa sobrang gulat.
'Sir?'
Talagang napakagalang nilang lahat kay Gerald!
Hindi ba ibig sabihin noon na si Gerald ang boss ng Royal Dragon Group? Si Gerald ang misteryosong amo, si Mr.
Crawford?!
Nakakagulat! Ito ay seryosong nakakagulat!
Biglang nakita nina Marjorie at Quinlan na nakaupo sa gilid ang ama ni Quinlan na nakatayo at nakayuko kay Gerald.
Nagmamadali ding hinila ng ama ni Quinlan ang manggas ni Quinlan para mapatayo siya.
Hindi siya lumingon hanggang sa inayos ni Gerald ang kanyang suit at nilagpasan sila patungo sa harapan.
Ang malakas na aura na pinalabas ni Gerald kahit papaano ay napatayo si Quinlan ng hindi sinasadya.
Hindi napigilan ni Meiko na imulat ang maganda niyang mga mata sa gulat habang nagsasalita na may ngiti sa kanyang mukha,
"Ikaw... ikaw talaga si Crawford-san?!"
"Miss Meiko, hindi ko maipaalam sa iyo ang tungkol sa aking pagkakakilanlan dahil sa ilang mga bagay. Patawad."
Sa pagkakataong ito, dahan-dahang tumayo si Lyra na nakaupo sa isang tabi dahil pakiramdam niya ay nananaginip siya.
Matapos makipagpalitan ng pagbati kay Meiko ay lumapit si Gerald kay Lyra.
“Gerald…”
Itinaas ni Gerald ang kanyang kamay at marahang inilagay ang daliri sa labi ni Lyra, na para bang sinenyasan niya itong huwag
ilantad ang tunay na pagkatao. “Lyra! Ipapaliwanag ko sa iyo ang lahat nang maayos pagkatapos kong gawin ang bagay na
ito.”
Mahigpit na hinawakan ni Lyra ang braso ni Gerald habang mariing tumango.
Pagkatapos nun, tinapik niya si Bea sa ulo niya.
Sa pagkakataong ito ay napalingon si Gerald kay Ito na nakatayo sa stage.

“Ikaw… kaya mo bang kumatawan sa pamilyang Takena?” Wika ni Gerald habang nakatingin kay Meiko na nakatayo sa
isang tabi.
Nang makamayan kasi si Gerald kay Meiko kanina lang ay nakita niyang may mga bakas na nakabenda ang kanang
kamay ni Meiko noon pa.
Ipinaalala nito kay Gerald ang pangyayaring naganap ilang gabi na ang nakalipas. May nasugatan siyang tao, ngunit ang
taong nakasuot ng itim ay misteryosong nawala pagkatapos noon.
Para bang si Meiko ay talagang hindi kasing simple ng kanyang hitsura.
Siya ang tunay na master sa pamilya Takena.
Kaya, ito ang dahilan kung bakit naitanong ito ni Gerald ngayon.
"Oo kaya ko!" Sagot ni Ito habang tumatango.
“Sige, kung ganoon. Kung ganoon nga, hindi na tayo mag-aaksaya pa ng oras at magsimula kaagad!” Sabi ni Gerald habang
nakangiti at umakyat sa stage.
Kabanata 983 Lahat

ng madla sa ibaba ng entablado ay tumayo na sa sandaling ito.
Si Ito naman, nagsagawa siya ng warrior ritual bago siya dumiretso kay Gerald.
Boom!
Pagkatapos tumalon sa ere, gusto niyang itaas ang paa para direktang atakihin ang dibdib ni Gerald.
Ang kanyang bilis ay napakabilis.

Gayunpaman, kahit mabilis siya, mas mabilis pa sa kanya si Gerald.
Agad namang itinaas ni Gerald ang kanyang paa para sipain ang nakataas na kanang paa ni Ito.
Pagkatapos ng kaluskos, diretsong lumuhod si Ito sa lupa.
Bakas sa mukha niya ang sobrang sakit na ekspresyon.
"Ano?!"
Gulat na gulat ang lahat sa audience.
Nang makita ni Lyra si Gerald na umakyat sa entablado ngayon lang ay nag-alala siya dahil alam niyang napakalakas ng
Japanese warrior na ito. Paanong si Gerald, na ganoon kaninipis ang mga braso at binti, ay posibleng maging kalaban niya?!
Si Lyra ay mabait, at kadalasan ay hindi niya kayang makitang kahit isang puting kuneho ay nasugatan.
Ano pa, noong asawa niya ito?
Si Lyra ay lubhang natatakot, at siya ay nasa tenterhook nang maisip niya ang kalunos-lunos na sitwasyon ni Mr. Thunder
ngayon.
Gayunpaman, hindi niya inaasahan na ganoon kagaling si Gerald.
“Wow! Napakaganda ng guro!" bulalas ni Tulip habang excited na pumapalakpak.
Si Juliet lang ang may napakakomplikadong mood sa oras na ito.

Lalong nagalit si Ito. Agad niyang napagtanto na ang lalaking ito na nasa harapan niya ay hindi dapat gawing trifle
ngayon pa.
Kaya, agad niyang pinagpag ang kanyang pulso, at isang puting liwanag ang bumungad sa kanyang dibdib.
Pinatagilid ni Gerald ang katawan para makaiwas sa atake.
Sa pagkakataong ito, diretso na sa harap ni Gerald ang flying kick ni Ito.
Boom!
Right after, nakita ng lahat ng audience na nagtaas ng kamay si Gerald habang bahagya niyang itinabi ang binti ni Ito. Ito ay lumipad sa himpapawid,
at siya ay nahulog at bumagsak, na nabasag ang mga mesa, upuan, at mga bangko sa ibaba ng entablado.
Napuno ng gulat ang magagandang mata ni Meiko.
Napakalakas nitong taong nasa harapan niya!
Ito ay hindi tugma para sa kanya sa lahat.
Gayunpaman, si Ito ay hindi kailanman natalo o natalo ng sinumang tulad nito dati, at siya ay ganap na hindi nakipagkasundo sa puntong ito.
Ayaw na niyang magpatuloy sa pag-iwas. Sa sandaling ito, muling kumislap ang isang puting ilaw, at biglang, may hawak siyang
Japanese na katana sa kanyang kamay.
“Baka!” Umungol siya habang diretsong sumugod kay Gerald.
Sa oras na ito, nasa likod ni Gerald ang kanyang dalawang kamay, at nagkataong may naputol na binti ng upuan sa ilalim ng kanyang mga paa.
Kaya, bahagya niyang tinapik ang kanyang mga daliri sa paa bago naglapat ng kaunting puwersa.
Whoosh!
Lumipad sa ere ang putol na binti ng upuan at dumiretso sa pisngi ni Ito.
Hindi ito huminto doon, ngunit nagpatuloy ito sa paglipad hanggang sa malalim itong nakabaon sa isang haliging bato na nasa tabi ni
Ito. Ang haliging bato kung saan naka-embed ang paa ng upuan ay nagsimulang masira at kumalat sa isang pagbuo ng spider web.
Natigilan si Ito, hawak pa rin ang katana sa hangin gamit ang dalawang kamay.
Pagkatapos, ibinaba niya ang kanyang mga mata para tingnan ang kalmot sa kanyang kaliwang pisngi.
Hindi na siya kumikibo.
Tahimik na nakatingin ang lahat sa audience habang nakabuka ang mga bibig.
Bahagyang kumislot ang talukap ni Meiko na para bang may naisip siyang bigla. Kaya naman, dali-dali niyang sinigaw si Ito na nasa
stage, “Ito! Talo tayo! Bilisan mo at umatras!”
Sa wakas ay nabawi ni Ito ang kanyang pakiramdam sa oras na ito. Ibinaba niya ang kanyang katana at yumuko ng malalim sa harapan ni Gerald.
“Natalo ako!”
Nang pumayag, bumaba si Ito sa stage.
Iba ang tingin ni Meiko sa kanyang mga mata habang kausap si Gerald, “Crawford-san, salamat sa pagiging maawain at maluwag
sa iyo ngayon. Ang Ginseng King ay mapabilang sa Royal Dragon Group, kung gayon!"
"Hinayaan mo akong manalo!" Sabi ni Gerald habang nakangiti sa stage.
Napalunok si Heidi ng laway habang kausap si Gerald pagkatapos umakyat sa stage, “Ger... Gerald, ikaw talaga ang boss, Mr. Crawford
from Royal Dragon Group? Alam ko na hindi ka mukhang ordinaryong tao! Talagang karapat-dapat kang maging manugang ng pamilya Yowell!"
Hindi man lang nag-abalang tumingin si Gerald kay Heidi habang sinabing, “Madam Sachs, ililipat namin ang pera sa bank account ng pamilya
Yowell nang walang kaunting kulang! Kukunin ng Royal Dragon Group itong Ginseng King, kung gayon!"
Pagkatapos, kinuha lang niya ang Ginseng King sa kanyang kamay bago siya bumaba ng stage.
Sa oras na ito, lahat ay tumitingin sa Royal Dragon Group na may ibang pananaw at perception muli.
Ito ay napuno ng pagkakasala habang sinabi niya, "Ate, wala akong silbi! Hindi ko makayanan ang alinman sa kanyang mga pag-atake!"
“Ito, hindi sa techniques or moves mo ang difference mo sa kanya. Gayunpaman, ito ay dahil lamang sa hindi na siya isang ordinaryong
mandirigma!"
Kabanata 984
mahinang wika ni Meiko.
Nagulat si Ito. "Hindi isang ordinaryong mandirigma?"
Tinitigan ni Meiko si Gerald at ang iba pang naglalakad pababa ng bundok na may inggit sa mga mata.
"Well, hindi mo ba natatandaan, sinabi sa amin ni Lolo na kapag ang pisikal na lakas ng isang tao at ang kanyang mga meridian ay umabot
na sa isang tiyak na antas, hindi na siya magiging isang ordinaryong mandirigma dahil ang kanyang katawan ay magsisimulang maglabas
ng panloob na lakas!"
“Hindi ba ibig sabihin nun, champion na siya? Sa kasong iyon, hindi ito nakakagulat! Paano kaya ako magiging kalaban ng isang kampeon na
nagsasanay ng lakas ng loob?! Gayunpaman, mukhang hindi tama, Sister. Naaalala ko ang sinabi ni Lolo na ang ilang mga mahuhusay na
master ay hindi makagawa ng panloob

lakas kahit pagkatapos ng pagsasanay at pagsasanay para sa kanilang buong buhay. Pero, parang mga kasing edad lang namin siya.
Kaya, paano niya malalaman kung paano i-channel ang kanyang panloob na lakas?!"
Sabi ni Meiko, “Iyon din ang pinagkakaguluhan ko! Napakabata pa niya, ngunit talagang nagtataglay siya ng pangangatawan na
hindi maaaring taglayin ng isang ordinaryong tao. Higit pa rito, nakabuo pa siya ng napakalakas na panloob na lakas. Kung
ikukumpara, mas interesado akong malaman kung sino ang kanyang amo. Anong uri ng kakayahan at kapangyarihan ang posibleng
taglayin ng kanyang amo?"
Bulalas ni Ito, “Umuwi na tayo at tanungin si Lolo tungkol dito. Talagang hindi ko inaasahan ang isang master na nakatago sa isang
lugar tulad ng Heavenly City!"
Nang matapos ang auction, tuluyan nang hindi pinansin ni Gerald ang pamilya Yowell.
Sa halip, diretso siyang bumalik sa kanyang manor.
As Lyra sat beside Gerald in the car, she said, “Gerald, I really didn't expect that you would have already been so strong and
powerful after not see you for just half a year. Sa palagay ko ay mas malakas ka at mas makapangyarihan kumpara sa mga tao mula
sa pamilyang Moldell!”
"Ako ay masuwerte at sapat na swerte na nakilala ko ang isang mahusay na guro."
“Nga pala, Gerald, bakit hindi ka na umuwi sa amin this time? Alam mo bang araw-araw na nag-aalala si Tatay sa iyo?” Wika ni Lyra
habang hawak ang kamay ni Gerald.
Nakangiting sagot ni Gerald, “Lyra, I cannot go back now. Isa pa, hindi niyo pwedeng sabihin sa iba na nakita niyo ako. Sinabi ko
na sa iyo ang tungkol sa mga kalamangan at kahinaan. Talagang ayaw kong masayang ang aking pagpupursige at pagsisikap sa
nakalipas na anim na buwan!”
Nag-alala na naman si Lyra. “Sige, kung ganoon. Wala akong sasabihin kahit kanino, okay? Gerald, ano ang susunod mong plano?
Magpapatuloy ka ba sa pananatili sa Heavenly City? Narinig kong sinabi ni Tatay na nasa Salford Province na ang mga taga-Moldell
family. Masyado silang malapit sa iyo ngayon!"
Pagkatapos magmaneho pabalik sa mansyon, walang magawang sinabi ni Whistler habang nakatingin sa apat na lalaking
nakasuot ng itim na nakatayo sa labas ng pinto, “Sir! Yung apat na lalaki na naman!”
Tanong ni Whistler nang maramdaman niyang kakaiba talaga, “Sir, paano mo nakilala itong apat na kakaibang lalaki? Para silang
piping tao, at araw-araw silang tumatango at umiiling.
At saka, bakit ganito ang pananamit nila kapag sikat ng araw?!”
Iniuwi ni Gerald ang apat na lalaking ito at pinatira sila sa kanyang asyenda ilang araw na ang nakakaraan.
Kaya, natural na nakipag-deal sa kanila noon si Whistler.
"Sa totoo lang, strictly speaking, hindi ko rin alam kung sino sila!" Sagot ni Gerald habang nakangiti ng mapait.
"Kung gayon, bakit mo sila iiwan sa manor, Sir?"
“Wala nang ibang paraan. May gustong makita ako. Dahil tapos na ang bagay na ito, hinihintay nila akong igalang ang aking mga
salita at makipagkita sa kanilang panginoon!"
Nakaramdam ng pag-aalala, pagkatapos ay sinabi ni Whistler, "Kung ganoon ang kaso, hindi ba masyadong mapanganib, Sir? Gusto
mo bang isama mo ang ilan sa mga lalaki natin?"
Sagot ni Gerald habang huminga ng malalim, “No need. Kung talagang gusto nilang magdulot ng anumang pinsala sa akin,
maaari nila akong inatake kahit kailan nila gusto. Whistler, dapat kang magpatuloy sa pananatili dito sa Heavenly City
kasama sina Drake at Tyson. Alagaan mong mabuti ang kumpanya natin. Trip ko lang muna sila!”
"Gerald, saan ka nila dadalhin?" tanong ulit ni Lyra.
Umiling si Gerald.
Hindi niya alam kung saan siya pupunta o kung sino ang makakasalubong niya.
Papasok pa lang si Gerald sa mansyon kasama si Lyra, biglang nag-abot ng kamay ang apat na lalaki para pigilan si Gerald.
“Nakuha mo na ang Ginseng King. Samakatuwid, oras na para umalis ngayon!" Malamig na sabi ng apat kay Gerald.
Napangiti ng pilit si Gerald habang nakatingin sa kanila at sinabing, “Saan tayo pupunta? At saka, dapat payagan mo muna
akong magpalit ng damit, di ba?”
Malamig na muling nagsalita ang apat na lalaki, “No need! Aalis na tayo!”
Pagkatapos noon ay humawak sila sa braso ni Gerald.
“Mapangahas!” Agad na nagalit si Whistler, at iniunat niya ang kanyang kamay upang tamaan ang isa sa
mga lalaki.
Boom!
Tungkol naman sa lalaking iyon, marahang itinaas niya ang kanyang kamay, at dire-diretsong lumipad palabas si Whistler.
“Whistler! Huwag kang gumawa ng kahit ano!” Mabilis siyang pinigilan ni Gerald. “Mga sir, paano po ang alis natin? Hindi
naman siguro tayo maglalakad, di ba?"
Walang sinabi ang apat na lalaki. Pasimpleng naglabas ng gamit ang pinuno ng mga lalaki bago pinindot ang pulang butones dito.
Bzz! Bzz! Bzz!
Hindi nagtagal, isang malaking itim na helicopter ang pumasok mula sa malayo...
Kabanata 985
Walang choice si Gerald kundi isama ang Ginseng King habang nakasakay siya sa helicopter kasama nila.
Pagkaakyat ng helicopter ay tinapunan nila ng mata si Gerald.
Sino kaya ito sa lupa?
Sinong gustong makipagkita sa kanya?
Mas lalo siyang nagulat at nataranta sa pagkakataong ito.
Ang mga lalaking ito ay walang alinlangang mga panginoon sa lahat ng mga panginoon. Maging si Gerald mismo ay hindi
makakaya kahit isang dagok sa kanila.
Dahil dito ay nagduda si Gerald kung ordinaryong tao ba sila.
Mula pa sa kanyang pagkabata, bukod kay Finnley, si Gerald ay wala pang ibang panginoon na kilala.
Gayunpaman, kung si Finnley ang gustong makita siya, hindi na niya kailangang gawin ang lahat ng ito at pumunta sa ganitong
lawak!
Hindi alam ni Gerald kung gaano sila katagal lumipad.
Pagkatapos noon, inihatid ng apat na lalaki si Gerald pababa ng helicopter.
Naaamoy ni Gerald ang mahinang amoy ng dagat, at naririnig niya ang simoy ng dagat na umiihip at umaalulong. Sa hindi kalayuan,
sunod-sunod din ang tunog ng magulong alon.
Saka tinanggal ang blindfold niya.
Sa unang tingin, isa talaga itong isla.

"Saan ito?" tanong ni Gerald sa apat na lalaki.
Sa pagkakataong ito, ang apat na lalaki ay hindi nagpatuloy sa pagpapanggap na pipi habang sila ay sumagot, "Ang Soul Palace
sa Colonel Island!"
“Soul Palace? Colonel Island?" Lihim na nagulat si Gerald.
Mahigit kalahating taon nang sinusundan ni Gerald si Finnley habang naglalakbay siya sa hilaga at timog, at nakakuha siya ng
maraming insight at karanasan.
Ngunit nasaan itong Colonel Island? Ano ang Soul Palace?
Hindi talaga maintindihan ni Gerald.
Gayunpaman, ang matitiyak niya ay ang mga lalaking ito ay mula sa iisang organisasyon—Isang napakapambihirang organisasyon!
“Pakiusap!”
Dinala ng apat na lalaki si Gerald sa isla. Napakalaki ng isla, at maraming itim na palasyo na parang mga gusali sa isla.
Dinala nila si Gerald sa isang lugar sa ibang courtyard bago nila pinatira doon si Gerald.
“Sino ang gustong makita ako? Pwede ko ba siyang makilala ngayon?" tanong ni Gerald na nagsisimula na siyang
makaramdam ng pagkabalisa.
Nagsalita ang pinunong nakaitim, “Mr. Crawford, pakibigay sa amin ang Ginseng King!"
Ang grupong ito ng mga lalaki ay halatang hindi sinusubukang agawin ang Ginseng King mula sa kanya. At saka, kahit na talagang
sinusubukan nilang agawin ito sa kanya, hindi rin naman maipagtatanggol at mapipigilan sila ni Gerald na kunin ito.
Kaya naman, ibinigay na lang niya sa kanila ang Ginseng King.
Walang ibang sinabi sa kanya ang apat na lalaki, at lumabas sila pagkatapos tumango ng bahagya.
Walang magawang naisip ni Gerald sa sarili, 'Ano ang sinusubukan nilang gawin?'
Nagsimula siyang maglakad pabalik-balik sa silid na balisa.
Hindi nagtagal ay bumukas ang pinto ng kwarto.
Pagkatapos, nakita ni Gerald ang isang matandang lalaki na naglalakad papasok kasama ang ilang kasambahay sa likuran niya.
Bawat isa sa kanila ay may dalang plato, at may iba't ibang gamit sa bawat plato.
Pagkatapos noon ay nilapag na nila ang mga plato sa mesa sa harap ni Gerald.
'Tinatrato nila ako sa isang handaan? Well, medyo nakakaramdam na talaga ako ng gutom. Ngunit... ang hitsura ng pagkain ay
tiyak na mukhang medyo pangit!'
"Ito bang pagkain ang kakainin ko?" tanong ni Gerald.
Tumango ang matanda habang nakangiti. Para siyang tulala habang nagse-hand signal kay Gerald, pinapakain niya ang pagkain
sa mesa.
“Sige, kung ganoon. Susubukan ko ang pagkain!"

Dinampot ni Gerald ang chopsticks, at may pinulot siya na mukhang napakadilim at itim.
Dahil nasabi na ng matanda na ito ay pagkain, kahit gaano pa ito kapangit, dapat ay makakain pa rin siya, kung gayon.
Dahil ba talaga atras ang lugar na ito? Iyon ba ang dahilan kung bakit napakasama ng kanilang pagkain?
Kung ganoon, susubukan niya ito!
Sa oras na ito, inilagay ni Gerald ang pagkain sa kanyang bibig.
Matapos kumagat sa pagkain, napagtanto ni Gerald na balot pala iyon, ngunit malambot ang laman sa loob, at sa isang iglap ay may tila
sabaw o gravy na nagsimulang umagos.
“Napakapait!” Pulang pula ang mukha ni Gerald habang napasigaw sa paghihirap.
Samantalang ang matanda, pasimple niyang sinenyasan si Gerald na lunukin lahat.
“Ano… ano ito? Bakit ang bitter?"
Nakaramdam ng matinding pagkasuklam si Gerald.
Isang gesture ang ginawa ng matanda, at sa isang iglap ay naintindihan naman ito ni Gerald.
"Ano?! Hinihiling mo sa akin na kumain ng gallbladder ng ahas? Isa pa, hindi man lang luto! Ito ay ganap na hilaw! gulat na
bulalas ni Gerald.
Nagpatuloy ang matanda sa paggawa ng isa pang kilos.

“Ito ang gallbladder ng anaconda na nakaligtas ng mahigit tatlong daang taon?! Ganun ba kahalaga?!"
Kabanata 986
Humagikgik si Frank at tumango, nagpapahiwatig na kakainin ni Gerald ang susunod na plato.
"Ano ito?"
"Ano? Mga mata ng agila? Oh hindi…"
Naduduwal si Gerald nang makita ang plato ng matingkad na pulang bagay.
Hahayaan lang ni Frank na umalis si Gerald kapag natapos na niya ang lahat ng nasa mesa.
"Anong klaseng lugar ito?!" Ilang beses na nag-retch si Gerald habang tinatanong niya ang sarili niyang tanong.
Ang hindi niya maisip ay lumalala ang mga pangyayari.
Sa buong buwan, kinailangan ni Gerald na kainin ang daang taong gulang na apdo ng ahas at maligo sa isang pool ng mga halamang
gamot.
Pamilyar lang si Gerald sa mga paliguan dahil sinanay siya ni Finnley ng ganoon.
Gayunpaman, naramdaman ni Gerald na ang pool ng herb na ito ay mas epektibo kaysa kay Finnley dahil, sa loob ng isang buwan,
mas malakas siya.
Hindi nila sinadya na gamitin ang Ginseng King, ngunit sa loob ng isang buwan, pinaghiwa-hiwalay nila ang Ginseng King sa 30
bahagi para lang maubos ni Gerald.
Lahat sila ay sinubukan ang lahat para matulungan si Gerald na maging mas malakas. Ngunit sino sila?
“Hindi na ako kumakain ng mga ito. Ilayo mo sila sa akin!" Sa wakas ay sumambulat si Gerald nang magdala si Frank ng pagkain para sa
kanya.
Kinabahan si Frank, at sinubukan niyang tanungin si Gerald kung ano ang nangyari.
“Sino ang gustong makita ako at nasaan ang Mighty Four Kingsmen? Sino ang matandang iyon na nagdala sa akin dito? Ano ang gusto
ninyo, at bakit ako kinukulong ng taong iyon ngunit hindi man lang ako pinupuntahan?!” Nababaliw na si Gerald matapos siyang mag-
iisang buwan dito.
Itinulak niya si Frank sa isang tabi, at lumabas siya ng pinto.
Kung walang nakakakita sa kanya, kailangang may namamahala rito.
Sa wakas ay lumabas si Gerald, ngunit wala ni isang anino sa malaking itim na palasyong ito. Naglakad siya papunta sa isang kagubatan,
at sa wakas ay nakita niya ang ilang tao doon.
May ilang bata na naglalaro, ngunit pagkatapos ay napagtanto niya na ito ay isang grupo ng mga lalaki na nananakot ng isang babae.
Nang maglakad si Gerald papunta sa kanila, agad na tumakbo ang mga lalaki, naiwan ang babae na umiiyak sa lupa.
Siya ay gumuhit ng mga bilog gamit ang kanyang daliri sa lupa habang siya ay umiiyak.
Tumabi sa kanya si Gerald. "Ayos ka lang ba?"
Nagulat ang dalaga, at inangat niya ang ulo para sumulyap kay Gerald habang binawi niya ang kamay niya.
“Akala ko yung mga nakaitim lang ang nandito. Who'd know na may mga batang katulad mo dito!"
Napangiti si Gerald.
Gayunpaman, tila natatakot ang batang babae kay Gerald. Tahimik lang itong nakatitig sa kanya.
Ngumiti si Gerald sa kanya at naglabas ng isang pakete ng biskwit. “Mga biskwit?”

Agad na nagliwanag ang ekspresyon ng batang babae.
“Para sayo yan! Kainin mo!" Tinapik siya ni Gerald sa ulo.
Nakangiting tumingin sa kanya si Gerald. “Ano ang iginuhit mo?”
Hindi na natatakot ang batang babae kay Gerald.
Ang mga bata ay madaling nasiyahan.
Tinuro niya ang kaliwa at sinabing, “Mommy ko yan, at katabi niya ang daddy ko. Ang nasa likod ay ang lola ko!”
"Nasa islang ito kasama mo rin ba sila?" tanong ni Gerald.
Tinakpan ng batang babae ang kanyang bibig ng mga biskwit at umiling. “Wala sila sa akin. Inilibing sila sa ilalim ng lupa ng mga
master dito. Matagal daw silang matutulog!
"Hinihintay kong dumating sila at kunin ako!" Sabi ng batang babae.
Nakaramdam ng saksak sa puso si Gerald nang marinig ang sinabi nito.
"Paano ang ibang mga bata?"
“Parehas din sila sa akin. Natutulog lahat ang mga miyembro ng pamilya nila, at ngayon, magkasama kaming nakatira sa
islang ito!” Sabi ng batang babae habang tinatapos ang unang pakete ng biskwit.
Pagkatapos ay inipon niya ang lahat ng kanyang lakas upang magbukas ng isa pang pakete ng biskwit, ngunit siya ay
napakabata pa, at hindi niya ito mabuksan.
Nakaramdam ng kilabot si Gerald na nakatingin sa kanya. “Halika, tulungan kita…”
Chapter 987 “Anong
ginagawa niyo sa islang ito? Pinilit ka ba nilang manatili?" Gusto pang malaman ni Gerald.
Nagsimula pa ngang maghinala si Gerald na pinatay ng mga taga-Soul Palace ang mga magulang ng mga batang ito at inagaw sila.
“Young Master Gerald, masyado kang maraming iniisip. Iniligtas namin ang mga batang ito at pinalaki sila!” Isang matanda ang nakatayo sa
likuran ni Gerald.
Nakasuot siya ng itim na damit, ngunit hindi natatakpan ang kanyang mukha.
Lumapit siya at marahang tinapik ang ulo ng batang babae. "Munting babae, subukang huwag magmeryenda sa ganitong uri ng pagkain sa
hinaharap, naririnig mo ba ako?"
“Oo, Lolo Welson. Gusto mo rin ba ng biskwit?" Tanong ng batang babae.
"Hindi, salamat. Maaari mong makuha ang mga ito. Tandaan na tapusin ang iyong takdang-aralin pagkatapos nito. Kung binubully ka ulit ni
Hewsky at ng mga lalaki, dapat kang pumunta at sabihin sa akin!"
“Salamat, Lolo Welson at Kuya. Aalis na ako!" Kinuha ng batang babae ang mga biskwit at tumakbo pagkatapos niyang magpasalamat.
"Sino ka?" Napatingin si Gerald sa matanda at nagtanong.
“Isang buwan na lang, Gerald. Hindi mo na ako nakikilala?” Ngumiti ang matanda.
“Naalala ko na ngayon! Ikaw ang nagtanong sa mga kingsmen na sundan ako!"

“Ako si Welson Freed. Lahat ng tao sa islang ito ay tinatawag akong Master Welson!” Napangiti si Welson habang umiiling.
"Hinahanap kita. Sabi mo dadalhin mo ako para may makita. Ang tagal ko na rito, hindi ba dapat hayaan mo na akong makita ang
taong iyon?” Galit si Gerald.
“Naniniwala akong isang buwan ka nang kumakain ng mga pagkaing iyon. Masasabi ko mula sa iyong enerhiya na ang
mga dumi sa iyong katawan ay ganap na na-detox sa tulong ng Ginseng King. Ngayon, nandito ako para dalhin ka para makita
siya!” Napangiti si Welson. "Pagkatapos mo, Gerald!"
Kumunot ang noo ni Gerald, pero hindi siya umimik. Sinundan lang niya ito mula sa likuran.
May mga gusali sa isang gilid ng isla, at habang papalapit sila sa mga gusali, maraming pambihirang lalaking nakaitim ang
nagbabantay dito.
Dinala si Gerald sa pinakamalaking palasyo na tila napaka-hari ng sinaunang palasyo.
May entablado bago si Gerald, at nakatayo sa harapan niya ang isang matandang lalaki na nakatalikod kay Gerald.
Nakatitig siya sa isang napakalaking piraso ng mapa.
"Grandmaster, nandito na si Gerald!" Mariing yumuko si Welson.
"Pwede ka nang umalis!" Ikinumpas ng matanda ang kanyang kamay na nakaharap pa rin sa kanila ang kanyang likod, at umalis si Welson.
"Naniniwala akong hindi tayo magkakilala?" Tanong ni Gerald.
“Oo, hindi mo ako kilala, pero kilala kita! Ang nag-iisang tagapagmana ng mga Crawford, si Young Master Gerald Crawford!
Ay oo nga pala, muntik ko nang makalimutan, ikaw din pala ang live-in ng mga Yowell, at itinaboy ka nila tapos akala nila duwag ka!”
Namula si Gerald. Talagang duwag siya dahil gusto niyang hanapin ang Ginseng King at sa gayon, naging manugang siya ng
ibang tao.
“Iyon ang personal kong bagay. Wala kang pakialam. Nais ko ring pasalamatan ka sa lahat ng mahahalagang regalo na
nagpalakas sa akin!” Pilit na iniiba ni Gerald ang topic.
“Iyong personal na bagay? Hindi mo yata naiintindihan ang kahihiyan na dinala mo sa pamilya mo!” Napasandal ang
matanda sa marmol na upuan habang nakatalikod.
Nagkatinginan sila, at sa wakas ay nakita na ni Gerald ng malinaw ang elder na ito. Siya ay may isang buong ulo ng masarap na buhok
at isang batang mukha. Ang kanyang mga mata ay maliwanag at malinaw, at siya ay tila napaka-elegante at kagalang-galang.
Kabanata 988
For some reason, kakaiba ang naramdaman ni Gerald habang nakatingin sa matandang iyon, at sa pressure na iyon, nakaramdam
pa siya ng hiya at tumingin sa ibaba.
“Hahaha!” Tumawa ng malakas ang matanda. "Mukhang naiintindihan nga ng apo ko kung ano ang ginawa niyang mali!"
“Apo?”
Natigilan si Gerald. “Ikaw ay…”
“Hindi mo na ako binati simula nang pumasok ka dito. Ako ang lolo mo, Daryl, tanga ka!” Tumawa siya habang nakaupo sa
isang marble chair.
“Ikaw ang lolo ko?! I... Akala ko ba nawala ka?"
Wala pang narinig si Gerald tungkol sa kanyang lolo't lola mula pa noong bata pa siya, at sinabi lang sa kanya ng kanyang ama
na mahigit isang dekada nang nawawala ang kanyang lolo.
Hinanap na nila siya, ngunit walang balita tungkol sa kanya, at palaging iniisip ni Gerald na pumanaw na ang kanyang lolo.
Hindi niya inaasahan na buhay ang kanyang lolo, at siya talaga ang may-ari ng Soul Palace ng Colonel Island!
"Mukhang nagulat ka?" Masayang tumingin sa kanya si Daryl.
"Oo ako! Laking gulat ko, Lolo!”
Sa wakas ay naunawaan na ni Gerald kung bakit kakaiba ang naramdaman niya kanina.
"Palagi ka bang nasa Colonel Island at itinatag ang Soul Palace?" gulat na tanong ni Gerald.
“Oo. Iniwan ko ang Crawfords, at iniwan ko ang lahat sa batang si Dylan noon. Ito ay 35 taon na!"
"Halika, Gerald. Umupo ka sa tabi ko at hayaan mo akong magkwento sa iyo!" Napangiti si Daryl.
Umupo si Gerald sa marble chair.
"Ilang bagay ang alam mo tungkol sa iyong lolo?" tanong ni Daryl.
“Ang alam ko lang ay iniwan mo ang tatay ko 35 years ago matapos kayong magkaaway ng husto. Ibinigay mo ang posisyon bilang
grandmaster ng pamilya at hindi na bumalik. Sinubukan kong tanungin ang aking ama tungkol sa iyo, ngunit hindi siya gaanong
sinabi!"
"Mukhang walang sinabi sa iyo si Dylan tungkol sa larawan ng araw!"
"Ang larawan ng araw?"
“Oo. Ito ay isang kumpidensyal na larawan na ipinasa mula sa ating mga ninuno, at ang nilalaman nito ay naglalaman ng
mahusay na kaalaman. Ang Crawfords ay palaging napakalakas at mayaman dahil taglay natin ang patnubay ng larawan ng
araw. Ngunit pagkatapos, natanto ko na ang larawan ng araw ay hinulaang sa loob ng 50 taon, ang mga Crawford ay mawawala
magpakailanman, at ang larawan ng araw ay hindi kailanman nagsisinungaling!” sabi ni Daryl.
“Narinig ko na iyon mula sa aking ama, at sinabi niya na sa loob ng ilang taon, maaaring malugi o mamatay ang mga Crawford!”
Naalala ni Gerald ang sinabi sa kanya ng kanyang ama.
“Oo, iyon din ang sinabi ko sa kanya. Palagi akong naghahanap ng sagot, at sana balang araw, maintindihan ko kung ano ang gustong
sabihin ng larawan ng araw. Hanggang sa 35 taon na ang nakalilipas, sa wakas ay nakahanap ako ng isang bagong sagot, at nakakuha pa
ako ng isang paraan ng kaligtasan ng buhay na daang taong gulang, bago pa man umiral ang Crawfords. Bago ang iyong ama, bawat
henerasyon ng mga Crawford ay may alam tungkol sa martial arts.
Sinira ng tatay mo ang kadena, at iyon ang dahilan kung bakit hindi ko siya nagustuhan kailanman!” sabi ni Daryl.
"Iyan ba ang dahilan kung bakit mo itinatag ang Soul Palace?" Sa wakas ay marami pang sikreto ang nalaman ni Gerald tungkol sa
nangyari.
“Oo. Ginagawa ko ang aking pagsasaliksik, at natagpuan ko ang hiwalay na lokasyong ito upang mabuo ang aking reputasyon. Nag-
ipon pa ako ng ilang kapangyarihan para protektahan ang pamilya ko mula sa pagpapalayas!"
“Gerald, napakaswerte mo sa mga taong tumulong sa iyo na sanayin ang iyong mga kakayahan. Kaya naman tuwang-tuwa ako nang
mag-ulat sa akin ang aking mga tao!”
“Ibig sabihin kilala mo ang amo ko, Finnley? Isa rin ba siya sa mga kasama mo?" tanong ni Gerald.
Umiling si Daryl. “Hindi ko siya kilala. Gayunpaman, nagsaliksik ako sa kanyang background, at may nakita akong isang bagay na ikinagulat
ko. Ang aking mga impormante ay nasa buong mundo, at walang bagay na hindi ko malalaman, ngunit pinahirapan ako ng iyong
panginoon, si Finnley Quick. Naniniwala akong Finnley Quick ay hindi niya tunay na pangalan! Isang bagay ang sigurado na siya ay isang
mahusay at makapangyarihang master, ang kanyang mga kasanayan ay higit na mahusay kaysa sa akin!"
Kabanata 989
"Mas higit siya sayo?" Nagulat si Gerald.
Nakangiting tumango si Daryl. “Hindi mahalaga kung kaibigan o kaaway natin siya dahil nailigtas ka niya at tinuruan ka niya ng ilang napaka
solidong basic. Kung hindi dahil sa kanya, hindi kita makikita agad!”
“Nais kong magkaroon ka ng matibay na pundasyon para dumaan ka sa mala-impiyernong pagbabago. Karaniwang tumatagal ng tatlong
taon upang maitayo ang ganitong uri ng pundasyon. Gayunpaman, medyo solid ang katawan mo, at sa tulong ng Ginseng King, nasa
katawan mo ang lahat ng kailangan mo para makaligtas ka sa mala-impyernong pagbabago!" sabi ni Daryl.
"Ang mala-impyernong pagbabago?" Nataranta na naman si Gerald.
“Oo. Ito ay isang bagay na nakuha ko mula sa larawan ng araw, at dahil dito, nakakuha ako ng mga kasanayan na wala sa mga normal
na tao at naging isa sa mga alamat! Sa totoo lang, mas maganda ang requirements mo kaysa sa akin!”
“Mga alamat? Narinig ko ang tungkol diyan kay Finnley. Binanggit niya na kapag ang mga mandirigma ay sinanay sa isang tiyak na antas, sila
ay magkakaroon ng panloob na lakas at magiging mga kampeon. Pagkatapos maging mga kampeon, magkakaroon sila ng pagkakataong
maging mga alamat, ngunit ang pinakamahusay sa pinakamahusay lamang ang maaaring maging mga kampeon, at ang mga alamat ay
lampas sa larangan ng mga misteryo. Lolo, isa ka na sa mga alamat?” Napukaw ang interes ni Gerald.
Si Gerald ay nakatanggap ng maraming lihim ng pagpapakain mula kay Finnley, at ngayong naubos na niya ang Ginseng King, siya
ay tunay na naging isang kampeon. Gayunpaman, ang kanyang lolo ay talagang mula sa isa sa mga alamat mula sa kaharian ng mga
misteryo?
“Oo. Ako ay naging isang alamat 20 taon na ang nakakaraan! Nagsanay din ako ng maliit na bilang ng mga mandirigma dito para maging
isang mid-level o high-level na kampeon sa pamamagitan ng mala-impyernong pagbabago. Ang iyong mga kasanayan ay maaari
lamang sa beginner level!" Tumawa si Daryl.
“Hindi nakakagulat na ang iyong mga tao ay napakalakas at misteryoso! Lahat sila champion!"
“Hah! Kahit sino dito ay maaaring bugbugin ka ng sampung beses! Ngunit huwag kang mag-alala, dahil uubusin ko ang lahat ng
mapagkukunan para sa mala-impiyernong pagbabago sa iyo, at ituturo ko pa sa iyo ang mga paraan. Gerald, simula ngayon, ikaw na ang
magiging kinabukasan ng mga Crawford!”
"Kaya ito ay kung ano ang iyong plano wais lahat tungkol sa!" Naintindihan na rin ni Gerald.
“Pero…” tila nag-aalala si Daryl.
“Ano ito?”
“Kaya lang, pagkatapos ng mala-impyernong pagbabago, ang iyong kapangyarihan ay mag-iimprove nang husto, at matatanggap mo ang
pagpapala ng mga dragon. Hindi ka na magkakaroon ng katawan ng isang normal na tao, at magkakaroon
side effects, na iyong pagkatao. Ibang-iba ka sa kung sino ka ngayon. Kinailangan ko rin ng ilang dekada bago ako humina!"
“At lahat ng ito ay dahil mayroon akong mga dakilang kapangyarihan upang sugpuin ito. Natatakot ako na kapag hindi mo na makontrol
ang pagpapala ng mga dragon sa loob mo, baka maging…” pag-aalinlangan ni Daryl. "Maaari kang maging isang uhaw sa dugo
na demonyo at pumatay hangga't gusto mo!"
“Pero huwag kang mag-alala! Simula bata pa lang ay pinagmamasdan na kita, at napakabait mong tao gaya ng nanay mo. Hinding-hindi ka
lalaban para sa kapangyarihan, at naniniwala akong makokontrol mo ang mga kapangyarihang nasa loob mo!”
Tinapik ni Daryl si Gerald sa balikat niya.
Kailangan ni Gerald ng powers. Kailangan niyang magpakatatag. Naunawaan niya na hindi kayang protektahan ng pera ang mga taong
mahal niya, at ang kapangyarihan lamang, ang kapangyarihang kontrolin ang lahat.
"Ang iyong pangalawang tiyuhin, si Peter, ay siya ring tamang tao na dumaan sa mala-impyernong pagbabago, ngunit sa kasamaang
palad..." Isang bakas ng kalungkutan ang sumilay sa mga mata ni Daryl.
“Mabuti na lang at nasa Crawfords ka, Gerald. Ikaw ang aming bagong pag-asa. Masanay ka muna sa Colonel Island. Makalipas ang isang
linggo, magsisimula ang mala-impiyernong pagbabago, at magpapatuloy ito sa kalahating taon. Para sa isang linggong ito, ihahanda ko
rin ang espasyo para sa iyo. Gerald… Alam kong marami kang mararanasan sa lalong madaling panahon, ngunit... hindi ito isang bagay
na matatakasan mo. Bilang susunod na henerasyon ng Crawfords, ito ang iyong tungkulin! Natatakot ka ba?"
"Hindi!"
Umabot ang kanilang pag-uusap hanggang hatinggabi.
Makalipas ang pitong araw, dinala ng grandmaster ng Soul Palace, Daryl, ang kanyang apo, si Gerald, at pumasok sa misteryosong
espasyo.
Inutusan ng grandmaster ang lahat na sa loob ng kalahating taon na ito, walang dapat mang-istorbo sa kanila.
…
Makalipas ang kalahating taon.
Triangle District ng Heavenly City.
May mga hilera ng mga sasakyan na nakaparada sa gilid ng kalsada, at kakaunti ang daan-daang tao.
Lahat ay naghihintay sa kanilang pinuno na para bang naghihintay sa pagbabalik ng kanilang bayani.
Whoosh!
Hindi nagtagal, isang helicopter ang lumapit, at huminto ito sa harap ng lahat.
Bumukas ang pinto ng helicopter, at lumabas doon ang isang kalbo na may kasamang grupo ng mga tao na sumusunod sa kanya.
Kabanata 990 Ang

kalbo ay may peklat sa kanyang mukha, at siya ay mukhang napakabangis.
"Boss Sven, nakabalik ka na sa wakas!" May sumigaw.
“Sven! Sven!” Naghiyawan ang lahat. Lahat sila ay nagpapahayag ng kanilang labis na emosyon pagkatapos ng kalahating taon.
Ang kanilang hari, ang hari ng Heavenly City, ay nakabalik na sa wakas.
Sino pa kaya kung hindi si Sven Westmore?
“Boss Sven, matagal ka nang wala para ipagpatuloy ang iyong pag-aaral sa larangan ng culinary arts, at ngayon, nagbago na
ang Heavenly City! Iyong kapatid na lalaki…"
Malamig na ikinaway ni Sven ang kanyang kamay para hilingin na tumahimik ang lahat. “Alam ko ang lahat ng nangyari.
Napatay si Leif, napasok ang aming mga site, at wala na ang Ginseng King. Alam ko ang lahat!"
“Royal Dragon Group? Talagang iniisip nila na walang Westmore na natitira sa Heavenly City?" Malamig at matalim ang mga
mata ni Sven.
Ang Royal Dragon Group.
"Saan nagpunta si boss? Wala pa bang balita?"
"Ang alam lang namin ay pumunta siya sa norte, at nasa Weston siya. Maging ang mga taga-Japan ay nagpadala ng mga tao
upang hanapin siya, ngunit walang balita tungkol sa amo!”
"Patuloy na hanapin siya!" Galit na galit si Drake.
Si Drake, Tyson, at Whistler ay nag-aalalang naglalakad pababa ng opisina.
Ito ay kalahating taon, at ang Royal Dragon Group ay naging isa sa pinakamalakas na organisasyon sa Triangle District. Sila
ang may pinakamaraming site kumpara sa iba pang organisasyon sa kanilang paligid.
Gayunpaman, ang balita tungkol sa kanilang nawawalang boss ay malapit nang kumalat, at ang iba pang mga organisasyon
ay magsisimulang puntiryahin sila.
"Ginoo. Jay, Mr. Sankey, ang mga bagay ay masama!" Pumasok ang isa nilang subordinate na takot na takot.
"Bakit parang kamamatay lang?"
“Sven naman! Bumalik na si Sven, at dinala niya ang kanyang mga tao. Nasa labas sila!" Sabi ng lalaki.
"Ano?" Nagkatinginan silang tatlo at nagmamadaling tumakbo palabas.
Pagdating nila sa pinto, nag-aaway na ang magkabilang panig.
Maraming tao mula sa Royal Dragon Group ang nakahandusay sa lupa.

Nakita nila ang dalawang lalaki na sinusubukang hampasin si Sven gamit ang kanilang mga machete, ngunit hindi man lang nag-abalang umiwas si Sven.
Dumapo ang machete sa katawan ni Sven, ngunit agad itong nabali, at napaatras ang dalawang lalaki.
"Iniisip ko kung ano ang napakahusay tungkol sa Royal Dragon Group. Parang napaka ordinaryo lang ng mga tao nila!”
Ngumisi si Sven habang umiiling.
“Oh? Dalawa pa nga ang talo dito. Sa palagay ko ay matagal na kayong nabubuhay!" Sabi ni Sven.
Sumigaw si Drake, "Patayin natin siya!"
Sumunod silang tatlo kay Sven.
Bang Bang Bang!
Hindi nagtagal ay nahiga silang tatlo sa lupa matapos makatanggap ng tatlong suntok kay Sven.
Pinunasan ni Sven ang dugo sa kanyang mga kamay at ngumiti. “Ibalik mo sila at bawiin ang sa atin…”
Ang lahat ay nangyari sa isang sulyap, at silang tatlo ay dinala, naiwan ang lupa na tumalsik ng mga mantsa ng dugo...
Kabanata 991 Kahit

na ang taglamig sa Colonel Island ay lumipas na, ang buong lugar ay napakalamig pa rin. Kung tutuusin, dati nang umulan ng snow
sa loob ng tatlong magkakasunod na araw bago tuluyang tumigil.
Bilang resulta, ang maginaw na isla ay nababalot ng isang layer ng pilak.
Sa kabila ng lamig, ilang lalaking nakasuot ng itim na damit ang makikitang magalang na nakatayo sa tabi ng batong pasukan
ng isang kuweba sa isla. Ang mga lalaki ay binubuo ng mga taong may mataas na ranggo sa Soul Palace.
“Sa paghusga sa oras, ito ay dapat na halos tapos na sa ngayon,” sabi ni lolo Welson sa ilang lider nang biglang umihip ang
malakas na hangin ng mga snowflake—na nagsisimula nang bumagsak muli—sa mukha ng lahat.
Makalipas ang ilang segundo, maririnig ang dagundong nang itinulak ang mabigat na pintong bato.
Nang lumingon ang lahat upang tumingin, nakita nila ang isang matandang lalaki na lumabas sa kweba kasama ang isang mas bata.
“Panginoon! Young master! Maligayang pagbabalik mula sa iyong pagsasanay!" sabay-sabay na sigaw ng lahat ng naroroon at
buong paggalang.
Tumawa ng malakas si Daryl bago sumagot, “Tama na! Ihanda agad ang party!
Ang lahat mula sa Soul Palace ay lubos na mag-e-enjoy sa ating sarili ngayon!"
Nang makita kung gaano kaganda ang kanyang kalooban, tumango lang si Lolo Welson bago tumingin kay Gerald. Kitang-kita na ang
kasalukuyang binata na nakatayo sa kanyang harapan ay ganap na naiiba sa nakilala niya kalahating taon na ang nakalipas.
Balbas na ngayon si Gerald at mas magulo ang buhok niya kaysa dati. Nabunyag din ang kanyang punit na damit
ang daming well-defined na muscles sa katawan ni Gerald na lumakas na.
Gayunpaman, hindi iyon ang dahilan kung bakit may napakabangis na ekspresyon sa mukha ni Lolo Welson.
Hindi, kung ano ang kasalukuyang nararamdaman niya ay nagmula sa katotohanan na kahit na ang mga snowflake ay mabilis na
natutunaw sa balat-contact para sa lahat ng iba pa doon, anumang snow na nahulog sa Gerald ay nanatiling buo.
Ang napagtanto ni Lolo Welson ay naging dahilan ng mabilis na pagkibot ng gilid ng kanyang talukap.
Sa una ay isang Crawford, siya ay kasama ni Daryl sa pinakamahabang panahon. Tandang-tanda pa rin niya ang mala-
impyernong pagbabago ni Daryl sa nakalipas na mga taon.
Gayunpaman, iba ang impresyon ngayon ni Lolo Welson kay Gerald sa malayong alaala na iyon.
Para sa kanya, si Gerald ay kasalukuyang naglabas ng mas malaking kapangyarihan kumpara sa panginoon noong mga nakaraang taon.
Sa mga mata ni Gerald, makikita lalo na kung gaano siya katatag, kagalang-galang, at kalmado bilang isang tao. Gayunpaman, sa kabaligtaran,
sabay-sabay silang nagpahiwatig ng patuloy na pagnanasa sa dugo.
Nang maramdaman ni Lolo Welson ang lamig sa kanyang gulugod, si Daryl mismo ay marahang tinapik ang balikat ni Gerald habang sinabing,
“Pumunta ka na lang diyan kapag tapos ka nang maglinis, Gerald.”
“Sige,” sagot ni Gerald habang tumango bago umalis para maglinis ng sarili.
Sa kanyang pagpunta sa banyo, sinumang pinuno ng Soul Palace na madaanan niya ay yuyuko ang kanilang mga ulo upang salubungin siya.
Sa pagbukas ng pinto sa malaking banyo, agad na sinalubong ng mainit na singaw si Gerald. Sa loob, mahigit sampung babae—bata man
o matanda—ang makikitang umaasikaso sa kanilang mga gawain sa gilid.
Ipinikit ang kanyang mga mata, iniunat ni Gerald ang kanyang magkabilang braso, na nag-udyok sa ilan sa mga babae na pumunta sa kanya at
simulan ang pagmamasahe sa kanyang mga balikat. Naging abala rin ang iba, nagpapagupit ng kanyang buhok at nagbibigay sa kanya ng
karapat-dapat na ahit.
Sa sobrang pagkalalaki ni Gerald, walang sinuman sa mga babae ang nakapagpigil na mamula.
Nang malinis na siya, pinatuyo ng mga babae ang katawan ni Gerald gamit ang mga hairdryer bago nagsuot ng bathrobe sa kanya.
"Nakahanda na ang suit na hiniling mo, young master..." nahihiyang sabi ng isa sa mga babae.
“Sige. You may leave now,” medyo kalmadong sagot ni Gerald.
Pagkatapos mag-ayos, natagpuan ni Gerald ang kanyang sarili na huminga ng mahabang buntong-hininga. Siya ay dumanas ng matinding sakit sa
nakalipas na kalahating taon, at pagkatapos na tiisin ang lahat ng iyon, ang kanyang pagdurusa ay maaaring wakasan ngayon.
Habang inaayos niya ang kanyang kurbata, biglang narinig ni Gerald ang isang malambot at malumanay na boses sa kanyang likuran na nagsasabing, "Payagan mo
akong tulungan ka, young master."
Paglingon ko kung sino ang nagsalita, nakita agad ni Gerald ang isang patas at mukhang mahinhin na kamay na umaabot
para hawakan ang kanyang katawan. Ang kamay mismo ay pagmamay-ari ng isang babae na medyo mapang-akit
ang pananamit.
Habang marahang itinaas baba ni Gerald, tila may hinihintay ang babae.
Sa isip niya, iniisip niya na kung nagawa niyang makulam ang young master, tiyak na mapapabuti niya ang kanyang
posisyon sa Soul Palace. Kapag nangyari iyon, tiyak na aangat siya sa iba pang mga dilag!
“Kunin mo. Nawala!”
Ang agarang tugon nito ay malayo sa inaasahan niya, at halatang hindi sumagi sa isip niya na maaaring maging
ganito ka-aloof ang young master.
Kabanata 992 Ang

biglaang pagsigaw nito ay labis na natakot sa babae kaya naman nanginig agad ang buong katawan nito na parang tinamaan
lang ng kidlat.
“O-oo, young master!” awkward na sagot ng babae habang mabilis na lumabas ng kwarto.
Makalipas lamang ang tatlong araw nang sa wakas ay natapos na ang party sa Soul Palace. Sa umaga ng araw pagkatapos,
ang lahat mula sa Soul Palace ay nagtipon sa pampublikong plaza ng isla.
“Matagumpay mong nalampasan ang iyong mala-impyernong pagbabago, Gerald, at kailangan kong sabihin na ang iyong
mga huling resulta ay higit na nalampasan ang aking mga inaasahan. Gayunpaman, habang kasalukuyan mong mas nakontrol
ang iyong ugali, hindi pa rin ito matatag. Kung nais mong gawin ang mga pagpapala ng dragon sa pinakamataas na antas nito,
kakailanganin mong inumin ang banal na dugo ng banal na fox. Kapag nagawa mo na, makakatulong ito sa iyong kontrolin
ang iyong ugali. Pananatilihin ko si Lolo Welson sa tabi mo para tulungan ka pagbalik mo doon.”
“Alam ko po, lolo. Speaking of which, kailan ka babalik doon para tingnan ang paligid? My dad honestly miss you too,” kaswal na
sagot ni Gerald
Tumango si Daryl saka tinapik ang balikat ni Gerald habang sinasabing, “Babalik ako pagdating ng tamang panahon.”
Halata namang mataas ang expectations ni Daryl kay Gerald.
Hindi nagtagal, tatlumpung itim na helicopter ang maririnig na nagsisimula sa base.
Paglalagay ng matalim na tingin sa kanyang lolo, sinabi ni Gerald, "Mag-ingat ka, lolo. Aalis na tayo.”
Pagkasabi noon, lumiko siya para sumakay sa isa sa mga helicopter.
Habang lumilipad ang mga helicopter kasama si Lolo Welson, mahigit tatlong daang eksperto mula sa isla, at si Gerald mismo,
dahan-dahang nawala ang kanilang malakas na tugtog mula sa isla habang lumilipad sila patimog.
Samantala, padilim ng padilim ang gabi sa loob ng mga suburb ng Triangle District sa loob ng Heavenly City.
Doon, isang kaawa-awang mukhang babae na nakayakap sa isang folder ng dokumento ay makikitang desperadong sinusubukang
makatakas sa mahigit sampung sasakyan na mabagal na nagmamaneho sa likuran niya.
Bagama't maputla ang kanyang mukha at makikita ang mga sugat na tumatakip sa kanyang katawan, malinaw na nakita ng
babae na ang folder ng dokumentong hawak niya ay higit na mahalaga kaysa sa kanyang buhay.
Ang mga kotse mismo ay patuloy na gumagalaw nang mabagal habang ang ilang mga taong nakaupo sa loob ay iniunat ang kanilang mga ulo sa
labas ng mga bintana ng mga kotse at nagsimulang magliwanag ng kanilang mga flashlight sa babae.
“Haha! Tama iyan! Sige at magpatuloy sa pagtakbo! Tumakbo ng mas mabilis! Malapit na namin kayong mahuli!" sigaw ng isa sa
mga lalaki, dahilan para mas lalong natuwa ang iba.
Habang tumatakbo, at tumatakbo ang babae, sa huli ay nadapa siya at nahulog sa lupa. Gayunpaman, nagngangalit ang kanyang mga
ngipin, agad siyang gumapang pabalik at nagpatuloy sa pagtakbo.
Maya-maya pa ay isa sa mga sasakyan ang agad na nagmaneho papunta sa kanya. Direktang iniharap ang flashlight sa mukha niya,
pagkatapos ay sinabi ng taong nakaupo sa tabi ng driver, “Nakuha ka na namin! Honesty, mas mabuting tumakbo ka ng mas mabilis kaysa
dito kung ayaw mong mahulog sa mga kamay ni Tucker. Tapos kapag nakuha ka na niya, masisira ka talaga! Hahaha!”
Nang marinig iyon, ang iba ay nagsimulang tumawa nang malakas sa loob ng kanilang mga sasakyan, tinutukso ang mahinang
pagtatangka ng babae na tumakas.
Maya-maya, nahuhulog na naman ang babae. Gayunpaman, naabot na niya ang kanyang limitasyon at hindi na niya nagawang alisin ang
sarili sa lupa.
Nang malaman iyon ng babae, agad na sinubukang punitin ng babae ang laman ng folder ng dokumento na may layuning lunukin ang anumang
mga scrap na maaari niyang gawin upang hindi na ito mabawi.
“Ikaw mother*cking bitch! Sa tingin mo ba hindi ka namin papatayin?!” sigaw ni Tucker Westmore sa kanyang sarili habang tumalon siya
mula sa kanyang sasakyan kasama ang ilan pa niyang mga tauhan. Hindi rin nagtagal ay brutal niyang sinampal ang kanyang pisngi, dahilan
para malaglag ng babae ang folder ng dokumento sa kanyang estado ng pagkahilo.
Pinulot ito, pagkatapos ay nginisian ni Tucker, “Sayang para sa isang dilag na tulad mo na mamatay na lang ng ganito... Ibalik mo siya! Magiging
masaya ako kasama siya ngayong gabi! Lahat kayo ay makakapiling sa kanya kapag tapos na ako!”
“Hahaha! Afirmative, Mr. Westmore!”
Nanlilisik na daggers kay Tucker, ang babae ay agad na nagsiwalat ng isang nakatagong maikling talim.
Gayunpaman, bago pa man niya magawang kitilin ang kanyang buhay, hinampas lang ni Tucker ang talim mula sa kanyang mga kamay.
“Oh? Naisip mo ba talaga na papayagan kitang mamatay nang ganoon kadali? Haha! Magagawa mo lang kapag pinahirapan kita
ng husto!” anunsyo ni Tucker habang tumatawa ng masama.
Habang ang babae ay sumisigaw sa kawalan ng pag-asa, isang malayong kalabog ang maririnig.
Hindi nagtagal ay lumakas nang lumakas ang tugtog. Ang susunod na bagay na alam nila, higit sa tatlumpung helicopter
ay lumitaw, at sila ngayon hovered Tucker at ang kanyang mga tauhan!
“Ano ba ang nangyayari?” Demanded Tucker, shocked sa turn ng mga kaganapan.
Pagkalapag ng mga helicopter, lumabas ang ilang lalaking nakasuot ng itim at malamig na pinandilatan si Tucker at ang kanyang
mga tauhan.
Nang makita kung gaano kahanga-hanga silang lahat, mabilis na idinagdag ni Tucker, “Hoy ngayon, saang panig kayo kabilang?
Parang wala pa akong nakita sa inyo! Para lang alam mo, ang tatay ko ay si Sven mula sa Heavenly City!”
Kaagad pagkatapos niyang sabihin iyon, ang pinto sa isa sa mga helicopter—na lumapag sa gitna ng iba pa—ay binuksan ng isa
sa mga subordinates ng kalabang partido.
Paglingon sa direksyong iyon, nakita ni Tucker ang isang angkop na lalaki na nakaupo sa loob habang umiinom ng red wine.
Bago pa man siya makapagsalita ng anuman, ang babae—na malinaw na nakita rin ang lalaki sa helicopter—ay agad na
sumigaw, “S-sir! Nakabalik ka na rin sa wakas!"
Chapter 993 Syempre,

ang taong tinutukoy niya ay walang iba kundi si Gerald.
Ang babae mismo ay si Yukie, ang matagal nang nanatili sa tabi ni Gerald noong una niyang itinatag ang Royal Dragon Group.
Habang pinagmamasdan ang lumuluha na mata na tumatakbo palapit sa kanya, naramdaman ni Gerald ang matinding kirot sa kanyang puso nang
mapagtanto niya kung gaano kalubha ang dinanas ni Yukie.

"Masyado ka nang nagdusa, Yukie... Huwag kang matakot, dahil nakabalik na ako!" deklara ni Gerald habang dinadala siya sa isa sa mga helicopter.
Napakapit ng mahigpit si Yukie sa braso ni Gerald habang naglalakad sila na halatang ayaw maghiwalay. Kung tutuusin, pinagnanasaan niya si
Gerald mula dapit-hapon hanggang madaling-araw simula noong araw na umalis ito kalahating taon na ang nakalipas.
Gayunpaman, ano ang kakaibang pakiramdam na ito sa loob niya sa muling pagsasama ni Gerald...? Saglit na inalis ang pag-iisip, alam ni
Yukie na may mas seryosong mga bagay na dapat unahin.
Iniabot ang folder ng dokumento kay Gerald, pagkatapos ay sinabi niya, “Bumalik na si Sven, sir... Bilang resulta, Drake, Tyson, Mr. Whistler... Sila...
Lahat sila ay nahuli na! Maging si Lucy at marami pang iba ay kinuha na niya! Para bang hindi sapat iyon, inagaw pa niya ang marami sa aming mga
ari-arian! Ang mga nasa folder ng dokumentong ito ay ang mga huling katangian na natitira namin…”
Nang makita kung gaano kadesperadong sinubukan niyang protektahan ang mga ari-arian, pinunasan ni Gerald ang isang luha sa gilid ng kanyang
mata habang sumagot, “Nauna ko nang sinabi kay Lolo Welson na imbestigahan ang insidente kaya alam ko na ang karamihan sa mga detalye.
Kasalanan ko kung bakit nawala sa inyong lahat ng mahigit kalahating taon…”
“F*ck! So yun ang amo ni Tyson! Tsaka kayong dalawa, wag kayong umarte ng intimate sa harap namin! Gayunpaman, oras na para sa wakas ay
muling magpakita ka! Kapag tapos na kami sa inyo ngayong gabi, hindi na kailangan pang pakialaman pa ni Boss Sven ang sinuman sa inyo!”
mabangis na sigaw ng isa sa mga tauhan ni Tucker.
Gayunpaman, sa sandaling natapos ang kanyang pangungusap, ang parehong lalaki ay halos walang oras upang irehistro ang nangyari nang
maramdaman niyang nanlaki ang kanyang mga mata.
Makalipas ang ilang segundo, may narinig na 'thud' at napanganga na lang ang lahat habang nakatayo ang subordinate ni Gerald sa harap ng
lalaki na ngayon ay walang ulo.
Nang mairehistro ang nangyari, nagpakawala ng maikling sigaw si Yukie bago tinakpan ang kanyang bibig sa labis na takot.
Si Tucker mismo ay lalong natakot at nababalisa. Malinaw na ngayon na ang grupo ng mga taong nakatayo sa harapan niya
ngayon ay hindi lamang nakakatakot, ngunit mayroon din silang mahusay na mga kasanayan sa martial arts upang mag-boot.
Mabilis na naunawaan na wala siyang pagkakataon laban sa kanila, agad na sinabi ni Tucker, “M-Mr. Crawford, parang may konting
hindi pagkakaunawaan sa pagitan namin. I suggest na kunin natin ang tatay ko para makausap mo siya ng personal! Kung
tutuusin, ginagawa ko lang ang lahat ng ito ayon sa utos niya. Walang silbi ang pagpatay sa akin! Kaya paano ito? Tawagan ko
ba ang aking ama?"
Nang hindi siya nakatanggap ng tugon, tumindi ang takot ni Tucker at agad na napaluhod ang balisang lalaki. Bilang kanyang
huling paraan, lumunok siya bago nagmakaawa, "P-please spare my life, Mr. Crawford!"
Habang pinagmamasdan ang takot na takot na lalaki na nanginginig sa kanyang harapan, dahan-dahang nagsalin si Gerald
ng isang baso ng red wine bago sumagot, “Sa totoo lang, kanina ko pa iniisip kung dapat ba akong maghanda ng regalo para
sa tatay mo kapag nakilala ko siya. Habang nag-iisip tungkol dito, napagtanto ko na mayroon kang ilang mga subordinates at ang
ilan sa kanila ay may dalang mga camera sa paligid! Salamat doon, mayroon na akong ideya!”
“A-isang ideya...? Ano kaya ang posibleng iniisip mo, Mr. Crawford…?”
Kung bakit ang mga nasasakupan ni Tucker ay nagdadala ng mga camera sa paligid sa unang lugar, ito ay dahil si Tucker ay may
isang medyo baluktot na ugali. Nasiyahan lang siya sa pagkuha ng mga video ng kanyang sarili na gumagawa ng imoral na mga
bagay, tulad ng ginawa niya kay Yukie kanina. Nakita niyang dapat gunitain ang kanyang mga kilos kaya naman nakaugalian ng
ilan sa kanyang mga nasasakupan na magdala ng mga camera saan man sila magpunta.
“Talaga. Kakailanganin ko ang iyong kooperasyon para mag-shoot ng maikling video. Iregalo ko sa tatay mo kapag nakilala
ko siya,” sagot ni Gerald.
“O-siyempre willing akong makipagtulungan! Gagawin ko, Mr. Crawford!”
Nang marinig iyon, nilingon ni Gerald ang isa niyang kampon. Nakuha agad ng subordinate na pinag-uusapan ang cue para
makapasok sa cabin.
Ilang sandali pa, nanlaki ang mga mata ni Tucker nang makita ang nasasakupan na may bitbit na lalagyan ng gasolina.
Naiintindihan niya ang binabalak ni Gerald.
“P-pakiusap huwag mo akong patayin!” pagmamakaawa ni Tucker habang agad na gumapang pabalik at nagtangkang tumakas.
Pero bago pa man siya makahakbang pasulong, naramdaman niyang may tumagos na bato sa kanyang dibdib. Dugo na ngayon ay bumulwak mula sa
kanyang sariwang sugat, si Tucker ay bumagsak muli sa lupa, marahas na kumikibot.
Nakatitig lang sa takot ang kanyang mga nasasakupan, ganap na naparalisa habang binuhusan ng kampon ni Gerald ng panggatong ang buong
katawan ni Tucker.
“Takpan mo ang mga mata mo, Yukie,” sabi ni Gerald habang hinaharangan ang tingin niya gamit ang sariling kamay bilang safety measure.
Nang matapos iyon, nag-utos si Gerald, “Sigahan mo siya!”
Isang malakas na hiyawan ang napuno ng hangin sa ilang sandali.
Kabanata 994 Pagkaraan
ng ilang oras, ang mga sigaw ng paghihirap ay dahan-dahang humihina. With that, bumalik sa mansyon sina Gerald, Yukie, at ang mga tauhan niya.
Pagdating doon, sinabihan ni Gerald si Yukie na humiga at magpahinga muna. Paglingon kay Welson sa susunod, nagtanong siya, “So, nasaan si
Sven ngayon?”
“Pagkatapos suriin ito, nalaman namin na nag-aayos siya ng isang party sa Heavenly City Hotel sa ngayon. Nag-imbita siya ng ilang big shot mula sa
Heavenly City dahil gusto niyang salubungin ng mga ito ang kanyang pagbabalik. Gayundin, nalaman namin na kahit na sina Drake, Tyson, at
Whistler ay pinahirapan, ang kanilang buhay ay wala pa sa anumang panganib, hindi bababa sa ngayon."
“Mula sa aming pagsisiyasat, nalaman din namin na pumunta si Sven sa isang bansa sa Southeast Asia kalahating taon na ang nakakaraan upang palakasin
ang kanyang sarili. Dahil doon, mayroon na siyang top-notch skills sa kanyang arsenal,” sagot ni Welson habang medyo mapait ang ngiti.
"Nakita ko. Kung gayon ay dapat na natin siyang harapin ngayon bago siya magkaroon ng pagkakataon na magdulot ng anumang gulo sa hinaharap.
Manatili ka rito at alagaan mo si Yukie para sa akin habang ililigtas ko ang aking mga tauhan, si Welson,” sabi ni Gerald.
"Ngunit young master, hindi mo pa nauubos ang banal na dugo... Sa kasalukuyan mong hindi matatag ang ugali, natatakot ako na..."
May magandang dahilan kung bakit tila nag-aalala si Welson. Kung tutuusin, kung walang problema si Gerald sa pagpatay ng iba sa
sandaling umalis siya sa pagsasanay, natakot si Welson na lalo lang siyang lumaki.
"Kaya ko itong kontrolin."
Dahil doon, pumili si Gerald ng humigit-kumulang tatlumpung tao na sumama sa kanya bago umalis sa hotel.
Samantala, sa mismong hotel, biglaang lamig ang mararamdaman habang lalong dumidilim ang gabi.
Sa kabila ng madilim na kalooban, isang boses ng babae ang biglang sumigaw, “Bakit ka pa tumatakbo?
Sinusubukan ka ni nanay na hanapin ka kahit saan! Sa pagbabalik ni Boss Sven ngayon at sa kamakailang kakila-kilabot na kaganapan sa
Heavenly City, makabubuting maging mas maingat ka!”
Ang may-ari ng boses ay isang medyo mature at seductive looking na babae na mukhang nasa twenty-four. Ang kanyang tono lamang
ay nagmungkahi din na siya ay, sa isang paraan, isang intelektwal na kagandahan.
Tungkol naman sa ibang babae na kausap niya, mukhang mas bata pa ito ng kaunti, sa edad na dalawampu.
Magkagayunman, siya ay parehong kaakit-akit tulad ng mas matandang babae.
Kasalukuyang nakatayo silang dalawa sa pasukan ng hotel, at napagtanto kung gaano sila ka-ingay, agad na inayos ng matandang babae
ang kanyang buhok bago sinabing, “Halika na at pumasok na tayo sa loob!”
“Fine... Actually, mauna ka muna. Lumabas ako dito sa unang lugar para makalanghap ng sariwang hangin, alam mo ba?
I'll head back up there in a bit,” sagot ng nakababatang babae.
“…Sige, pero mas mabuting huwag kang magsisinungaling sa akin... Ipangako mo sa akin na babalik ka ulit kapag bumuti na ang
pakiramdam mo, okay?” sabi ng babae sa medyo nag-aalalang tono bago tuluyang umalis.
Ito ay maliwanag, gayunpaman, na ang dalaga ay hindi masyadong masigasig na bumalik sa loob.
Nakayuko siya sa lupa, pumitas siya ng ilang bato bago itinapon sa buong lugar, isa-isa.
Maya-maya'y nainis, nag-pout siya bago kinaladkad ang sarili pabalik sa hotel.
Pagdating sa lobby, laking gulat ng dalaga nang makita niya ang isang grupo ng mga lalaki na lumabas sa tila sekretong daanan
mula sa likod ng salamin sa dingding. Parang hindi sapat ang pagkabigla, ang pakiramdam na iyon ay napalitan ng takot, sorpresa,
at saya nang makita niya kung sino ang nangunguna sa mga lalaki.
“…Huh? Hindi ba…?”
Kalahating taon na rin ang lumipas mula nang huli niya itong makilala kaya naman sabik na sabik ang dalaga na batiin ang kanilang pinuno.
Gayunpaman, bago niya magawa iyon, isang masungit na boses ang nagsabi, "Anong ginagawa ninyong lahat dito?"
Ang boses ay nanggaling sa isa sa mga bodyguard ni Sven na naka-istasyon sa entrance ng hotel. Dahil sa kakaibang komento
ng dalaga, nahuli niya at ng ilan pang mga bantay ni Sven ang mga pumapasok na lalaki sa kanilang kilos, at ngayon ay tuluyan na
silang napapalibutan.
Sa halip na pasalitang tugon, pinili ng mga lalaki mula sa kalabang grupo na mabilis na sumugod sa bawat kasalukuyang bantay ni
Sven sa halip. Sa napakabilis na bilis, maraming katok ang maririnig habang ang lahat ng mga guwardiya ni Sven ay bumagsak sa
lupa, lahat ng kanilang mga ulo ay nakatagilid sa awkward na mga anggulo.
Nang makita ang lahat ng patay na guwardiya na bali ang leeg, isang waiter—na nagkataong nasa lobby—ay agad na napasigaw
ng takot na takot.
Ang babae mismo ay namutla nang makita ang napakaraming bangkay. Sa sobrang gulat niya, agad siyang tumakbo sa hagdan
para maghanap ng kaligtasan.
Nang sa wakas ay nakita ng takot na babae ang isang miyembro ng pamilya, mabilis na sinabi ng matandang babae, “Ayan ka
na! Bilisan mo at maupo ka na!"
Kasunod nito, bumuntong-hininga ang matandang babae bago idinagdag, “Sa wakas ay bumalik na si Boss Sven, malaking pagbabago ang
mangyayari sa Heavenly City... Dahil diyan, kaming mga Yowell ay kakailanganing kunin ang anumang pagkakataon na magmumula mismo. Dahil
ikaw at ang kapatid mo ang humahabol sa akin, pareho kayong napakaganda. Dahil doon, mangyaring maging sa iyong pinakamahusay na pag-uugali
sa sandaling dumating si Mr. Tucker. Sino ang nakakaalam, ang isa sa inyo ay maaaring maakit sa kanya! Kung mangyayari iyon, tiyak na mabilis na
makakaakyat ang aming pamilya sa mga ranggo!”
Halata sa puntong ito na ang tatlong babae ay walang iba kundi sina Tulip, Juliet, at Heidi.
Dahil naging mas matured na si Juliet kumpara sa taong naging siya kalahating taon na ang nakalipas, madali niyang naintindihan na may mali sa mood
ng kanyang nakababatang kapatid.
Nag-aalala, pagkatapos ay nagtanong siya, "Anong problema, Tulip? Bakit ang putla ng mukha mo…?”
Gulping, huminga ng malalim si Tulip bago dahan-dahang sinabing, “...Kanina... Noong nasa ibaba ako... I... I think I saw him...!”
“Siya?” tanong ni Heidi.
Sa sobrang sigla ng kanyang pag-iisip, agad na nagkaroon ng kutob si Juliet kung sino ang nakilala ng kanyang kapatid.
Nang maramdamang bumilis ang tibok ng kanyang puso, idinagdag ni Juliet, "Sino ba talaga ang nakita mo, Tulip?"
Sa wakas ay hindi na napigilan ang kanyang mga luha, si Tulip ay nanginginig sa takot habang siya ay sumigaw, “Siya na! Nakabalik na siya sa wakas!”
Kabanata 995 "Para sa
pag-ibig ng diyos, bigyan kami ng pangalan!" sagot ni Juliet na ngayon ay sobrang kinakabahan.
"Nakilala ko si Gerald!" bulalas ni Tulip.
"…Ano?" sagot nina Heidi at Juliet habang nanlalaki ang mga mata.
“… Paano kung nakilala mo siya? Bakit takot na takot ka?” tanong ni Heidi.
“…B-kasi-”
Gayunpaman, bago makapagsalita ng isa pang salita si Tulip, si Sven—ang tagapag-ayos ng kaganapan ngayong gabi—ay umakyat sa
mataas na entablado bago sinabing, "Tumahimik ka sandali, mga binibini at mga ginoo."
Nagtaas ng kamay para hudyat na tumahimik ang lahat, tumahimik ang buong bulwagan.
“Sa wakas nakabalik na ako ngayon, mga binibini at mga ginoo. Una, hayaan mo akong ipahayag ang aking pasasalamat dahil sa
kabila ng kalahating taong pagliban ko, marami pa rin sa inyo ang piniling ipakita ang inyong suporta sa pamamagitan ng pagdalo sa party na ito.
Sa tagal kong wala, maraming nangyari. Sa kabutihang palad, sa wakas ay natapos na ang lahat. Sa isa pang tala, ang teritoryo ng
Sven Westmore Group ay nadoble na ngayon sa laki kumpara sa kalahating taon na ang nakalipas! Sana ay patuloy kayong lahat na
magbigay sa akin ng inyong suporta mula rito,” anunsyo ni Sven.
Bagama't parang palakaibigan ang kanyang tono, iba ang ipinahihiwatig ng kanyang masamang tingin. Walang sinuman sa loob ng
bulwagan ang nangahas na tingnan siya sa mata, at iyon mismo ang epektong gustong makamit ni Sven noong gabing iyon.
Mula ngayong gabi, tanging ang Sven Westmore Group na lang ang mananatili sa Heavenly City, at gusto ni Sven na tiyakin na lahat ay
yuyuko sa kanya.
Sa pag-unawa na ang lahat ay pagpaplano, hindi mapigilan ni Sven ang mapangiti habang panandaliang ipinapalakpak ang kanyang mga kamay.
Nang marinig ang kanilang pahiwatig, ang kanyang mga nasasakupan ay nagmartsa papasok sa bulwagan—mula sa isa pang bulwagan sa tabi nito—na
pinangungunahan ang mahigit sampung magagandang babae kasama nila.
“Humph! Tulad ng makikita mo, ito ang mga babaeng katulong na dating nagtatrabaho sa ilalim ni Mr. Crawford mula sa Royal Dragon Group!
Lahat sila ay tiyak na kaakit-akit! Haha! Gayunpaman, sa palagay ko ay hindi ko sila mapapahalagahan nang maayos... Dahil doon,
isusubasta ko silang lahat ngayong gabi! I-bid ang lahat ng gusto mo para sa sinuman sa mga babaeng gusto mo!" anunsyo ni Sven habang
nagpapakawala ng tawa.
“Napakalupit! Hindi lang niya sinira ang buong Royal Dragon Group, kundi isipin na aabot pa siya sa pagsusubasta sa mga babaeng
katulong ni Mr. Crawford! Anong brutal na tao!"
“Talaga! Habang itinataguyod ni G. Crawford ang moralidad at katarungan, si Sven mismo ay isa lamang hindi makataong hayop! Mukhang
kailangan na nating paghandaan ang muling pagsasamantalahan niya!”
“Speaking of which, may nakarinig na ba sa inyo tungkol sa nangyari sa Westleys? Dahil maganda ang relasyon nila ni Mr. Crawford, ganap
na kinuha ni Sven ang kanilang pamilya. Ano pa, pinalayas pa niya ang lahat ng Westley sa sarili nilang tahanan! Tiyak na mawawalan
tayo ng anumang pakiramdam ng seguridad kapag ang isang taong tulad nito ang ating pinuno!”
Ilang mayayamang negosyante—na nakaupo sa malayo sa entablado—ay nagbubulungan ngayon tungkol sa hindi katanggap-tanggap na ugali ni
Sven. Kahit na marami sa kanila ang tiyak na nagalit sa dami ng nalampasan ni Sven, walang nangahas na magsalita ng kahit ano laban sa kanya.
Pinitik ang kanyang mga daliri, pagkatapos ay sinabi ni Sven, "Nang walang karagdagang abala, hayaan ang auction na magsimula-"
Gayunpaman, bago pa man matapos ang kanyang pangungusap, biglang lumabo ang bulwagan nang patayin ang kalahati ng mga ilaw sa
loob nito.
Kasunod nito, nabuhay ang projector, na bumubuo ng puting parihaba sa malaking screen sa bulwagan.
“Ano ba ang nangyayari? Ang mga tauhan ba ay nanliligaw ng kamatayan o ano?" bulyaw ng isang mayordomo habang ang mga tao sa labas ng
entablado ay nagpapalitan ng tingin sa isa't isa bago tumingin sa screen, hindi sigurado sa kung ano ang nangyayari.
Agad na napalitan ng pagkagulat ang kanilang pagtataka nang magsimulang mag-play ang projector ng isang video na nagpapakita ng isang
lalaking nagsusumamo, “P-pakiusap huwag mo akong patayin!”
Ang kanilang katahimikan ay ginagarantiyahan dahil kitang-kita ng lahat ng naroon ang mukha ng lalaki sa video. Ito ay walang iba kundi si Mr.
Tucker Westmore mismo! Ano pa, umiiyak siya habang nakaluhod!
“I suggest we get my dad over para makausap mo siya ng personal! Kung tutuusin, ginagawa ko lang ang lahat ng ito ayon sa utos niya. Walang
silbi ang pagpatay sa akin! Kaya paano ito? Tawagan ko ba ang tatay ko?" sabi ni Tucker sa video, halatang takot na takot.
“Tucker!” sigaw ni Sven, nanlaki ang mga mata niya habang mariin ang pagkakakuyom ng magkabilang kamao.
Bagama't walang nakakaalam kung sino ang umaatake ni Tucker, ipinagbili ang lahat na kung sino man ito, ang taong iyon ay
tiyak na labis na nakakatakot para kay Tucker na magmukhang takot na takot.
Habang nagpe-play ang video, pinanood ng audience si Tucker na gumapang at nagtangkang tumakas. Gayunpaman, bago pa man
siya makahakbang ay parang may tinamaan siya.
Bagama't walang nakakaalam kung ano ang sandata, agad na nagsimulang bumulwak ang dugo mula sa kanyang dibdib, na nagresulta
sa pagbagsak ni Tucker sa lupa habang siya ay kumikibot nang marahas!
Gayunpaman, ang tunay na kakila-kilabot ay dumating nang may lumapit sa nagpupumiglas na lalaki at nagbuhos ng gasolina sa buong
katawan nito! Saglit na makikita ang isang posporo na inihagis sa kanyang direksyon at ang sumunod na nalaman nila, ang
buong katawan ni Tucker ay nilamon ng apoy!
Habang napuno ang bulwagan ng kanyang mga hiyawan ng paghihirap, ang isa sa mga dumalo ay agad na nauwi sa pagsusuka! Ilang iba pa ang hindi
nagtagal ay ganoon din ang ginawa at ang kanilang mga binti ay nanginginig nang marahas habang sila ay nakaupo sa pwesto.
Napailing ang iilang babaeng hindi napahawak sa ulo habang naghi-hysterical!
Nang sa wakas ay natapos na ang video, muling binuksan ang mga ilaw.
Kabanata 996 "Sino...

Sino ang may pananagutan sa lahat ng ito?!" sigaw ni Sven, galit na galit habang inihampas niya ang kanyang mga kamao sa
mesa sa harapan niya, na nagwasak-saksak! Maging ang mga kalamnan sa kanyang mukha ay hindi na napigilan habang umuungol
ang galit na galit na ama.
Bagama't tiyak na nakakatakot ang kasalukuyang kalagayan ni Sven, marami sa mga negosyante ang lihim na nagsasaya matapos
nilang mapagtanto kung gaano kasakit ang nararamdaman ngayon ni Sven. Kung ano ang naglibot, dumating, at oras na para sa
wakas ay matanggap ni Sven ang parusang nararapat sa kanya.
Ang mag-inang Yowell mismo ay magkalapit na ngayon sa isa't isa sa takot.

“Nako, naku! Hindi ko inaasahan na ganito kasigla dito!” sabi ng isang boses nang malakas habang ang malalaking pinto ng bulwagan
bumukas.
Nang lumingon ang lahat kung sino ang may lakas ng loob na sabihin iyon, laking gulat nilang lahat nang makita si Gerald
na pumasok sa hall kasama ang isang grupo ng mga lalaki.
Bagama't nagtataka pa, ilan sa mga maimpluwensyang pwersa sa bulwagan ang agad na tumayo at yumuko, nagpasakop
sa awtoridad ni Gerald habang sabay-sabay silang sumigaw, "Mr. Crawford!”
“…Gerald?” ungol ni Juliet habang nakatingin sa kanya na may pagtataka sa mukha. Bumilis ang tibok ng puso niya
nang maalala niya ang huling pagkikita niya anim na buwan na ang nakakaraan.
Noon, ibinunyag ni Gerald na ang tunay niyang pagkatao ay ang boss ng Royal Dragon Group. Iyon ay isang lubhang
nakakahiyang sandali para sa kanya.
Para bang hindi sapat iyon, hindi man lang siya umimik sa kanya nang mahawakan niya ang Ginseng King!
Dahil doon, nagalit siya kay Gerald, at lihim siyang natuwa nang malaman niyang nawawala si Gerald.
Pagkatapos ng lahat, ang taong nagdala sa kanya ng labis na paghihirap ay sa wakas ay nawala sa larawan. Gayunpaman,
sinabi sa kanya ni Tulip na sa wakas ay nakabalik na siya bago pa man magsimula ang video, at si Juliet ay kinakabahan
mula sa sandaling iyon.
Ngayong alam niyang bumalik na talaga siya, napuno siya ng masalimuot na damdamin habang pinagmamasdan niya kung
gaano kaiba ang kilos at hitsura ni Gerald sa kalahating taon na ang nakalipas.
“Ikaw ba ang Crawford mula sa Royal Dragon Group? Mukhang bata ka pa. Sabihin mo, ikaw ba ang may pananagutan sa
pagkamatay ng aking anak?” singhal ni Sven habang nagngangalit ang mga ngipin.
Habang tinititigan niya si Gerald na kulay pula ang mga mata na may intensyong pumatay, tumango lang si Gerald bago
sumagot ng, “Bingo.”
Nang marinig iyon, tila lumakas ang kahanga-hangang aura ni Sven habang umaatungal, “Kung ganoon, how dare you come all the way here?! Mabuti naman!
Aayusin natin lahat ng sama ng loob natin ngayon! Pahihirapan kita ng husto kung ito na ang huli kong gagawin!”
Sa sandaling matapos ang kanyang pangungusap, iniunat niya ang kanyang magkabilang braso at ibinaluktot ang kanyang mga kalamnan nang napakalakas na ang
kanyang kamiseta ay sumabog sa mga gutay-gutay! Ngayon ay walang pang-itaas, ang kanyang mga nakaumbok na kalamnan ay nagmukhang hindi maarok na parang tangke!
Si Tucker ay ang kanyang nag-iisang anak na lalaki at si Sven ay lubos na sumamba sa kanya. May mga plano pa nga si Sven na simulang turuan si Tucker sa
mga tamang paraan para maging wastong tagapagmana niya sa sandaling tumanda si Tucker.
Matapos mapanood ang kanyang anak na sinusunog ng buhay, hindi na nakapagtataka kung bakit nabaliw si Sven. Ngayon ay tila isang ganap na baliw, ang
napakalaking lalaki ay sumugod kay Gerald nang may nakakagulat na bilis.
“Lumayo ka sa kanila! Bilisan mo!”
“Nawalan ng isip si Sven! Mag-ingat na huwag mahuli sa kanilang labanan kung hindi ay aksidente kang masaktan!”
Napuno ng hiyawan ang bulwagan, nagbabala sa lahat na umatras sa mga sulok at gilid ng silid.
Sa oras na ang lahat ay nasa medyo ligtas na distansya mula sa dalawang lalaki, agad na nanlaki ang kanilang mga mata nang diretsong ibinato ni Sven ang
kanyang kamao kay Gerald.
Bagama't tiyak na nagkaroon ng malakas na banggaan, hindi iyon ang dahilan kung bakit ang lahat ay nakatitig na may pagtataka sa kanilang mga mukha.
Hindi, lahat sila ay nabigla sa katotohanang kaswal na hinawakan ni Gerald ang kamao ni Sven bago pa man ito mapunta! Sa katunayan, ginawa niya itong
mukhang madali!
Kahit na agad na sinubukang bitawan ni Sven ang kanyang kamao mula sa pagkakahawak ni Gerald, walang kahit anong pagpupumiglas ang nagpapahintulot sa
kanya na palayain ito.
"Nakagawa ka ng tatlong maling pagkakamali," medyo kaswal na sabi ni Gerald bago ipinikit ang kanyang mga mata.
Nang muli niyang buksan ang mga ito, gayunpaman, ang kanyang mga mata ay namumula at ang kanyang buong katawan ay naglabas ng aura na
katulad ng isang demonyo.
Sa paglingon sa isa't isa, ang mga nasasakupan na nakatayo sa likuran niya sa buong oras na ito ay nagpapalitan ng tatlong hakbang pabalik.
Si Sven mismo ay nakaramdam ng lamig sa kanyang gulugod habang humihina ang kanyang kahanga-hangang aura, na ngayon ay halos
natatabunan na ng pamatay na layunin ni Gerald.
Hindi man lang niya maitatanggi na nakaramdam siya ngayon ng takot habang nakatitig sa demonyo ng lalaking nakatayo sa harapan niya.
“…Una, dapat ay inalis mo ang iyong mga kamay sa grupo ko!”
Pagkasabi nun ay ipinatong ni Gerald ang dalawang kamay sa shoulder blades ni Sven.
"Pangalawa, hindi mo dapat ginawa ang mga bagay sa aking mga lalaki!"
Habang nanlalaki ang mga mata ni Sven sa takot, si Gerald ay nagngangalit nang masama bago umungol, “At pangatlo, hindi mo na dapat pinahiya
ang mga nasasakupan ko sa harap ko mismo!”
Ngayong tapos na si Gerald sa pagtuturo sa kanya, huminga siya ng malalim bago hinila ang magkabilang balikat ni Sven pasulong! Ang
kasuklam-suklam na tunog ng balat at laman na napunit ay pumuno sa silid at hindi nagtagal, at sa isang huling 'rip', nagkaroon ng panandaliang
katahimikan.
Gayunpaman, ang katahimikan ay hindi nagtagal dahil marami sa mga tao sa loob ng silid ang agad na nagsimulang maghiyawan.
Ang kanilang mga hiyawan ng purong takot ay napakataas na ang ilan sa mga baso ng alak ay nabasag!
Bagama't marami pang iba ang nasumpungan ang kanilang sarili na nagkakaroon ng matinding nervous breakdown, ang ilan sa mga babaeng
naroroon ay nawalan ng malay kaagad!

Napakalupit ng demonyo ng isang lalaki!
Kabanata 997 Ang
buong bulwagan ay nahulog sa kaguluhan habang ang mga tao sa loob nito ay nagpupumilit na maghanap ng mga paraan upang
makayanan ang kanilang nasaksihan.
Habang napanatili ng marami ang kanilang katinuan sa pamamagitan ng pagkulot ng mga bola malapit sa mga sulok ng silid, ang
mga hindi pinalad ay nauwi sa pagbubula sa sahig dahil sa matinding takot na kanilang nararamdaman.
Si Juliet mismo ay takot na takot na napaluha na siya sa puntong ito. Gayunpaman, dahil sa labis na takot, hindi man lang siya nangahas
na magsabi ng kahit isang salita.
Bagkus ay pumikit na lang si Gerald bago huminga ng malalim. Ganap na tahimik, nanatili siyang ganoon sa ilang sandali bago
tuluyang iminulat muli ang kanyang mga mata. Noon, nawala na ang nakakatakot na pamumula ng kanyang mga mata.
Dahan-dahang lumakad papunta sa butler form kanina, pagkatapos ay nagtanong siya, "Saan mo ikinulong ang mga kasama ko?"
Sa halip na sumagot, gayunpaman, ang mayordomo ay agad na nagsimulang manginig nang husto bago tuluyang sumuka ng dugo
at bumagsak sa sahig! Kahit na ang katawan ng mayordomo ay patuloy na kumikibot sa isang maikling sandali, sa huli, siya ay
tumigil sa paggalaw ng tuluyan.
Dahil sa medical expertise ni Gerald, nasabi niya na siguradong takot na takot ang mayordoma kaya umakyat lahat ng dugo niya sa utak
na nagdulot ng pagkawasak ng mga daluyan ng dugo niya doon. In short, brain dead na ang butler.
Pagtingin sa sariwang bangkay sa kanyang mga paa, pasimpleng lumingon si Gerald para harapin ang nasa ilalim na nakatayo sa
likuran niya bago nag-utos, “Hanapin mo sila!”
"Agad-agad, young master!"

Matapos umalis ang kanyang mga tauhan upang mag-imbestiga, aalis na sana si Gerald nang masulyapan niya ang mag-ina mula sa
pamilya Yowell na magkadikit sa takot. Gayunpaman, iniwas na lang niya ang tingin bago tuluyang umalis sa lugar.
Sa kabila ng kanyang kawalan, walang nangahas na gumalaw kahit isang kalamnan, kahit na lumipas ang isang oras! Sa buong oras na iyon,
isang halos hindi makadiyos na katahimikan ang napuno sa silid.
Maliwanag na mula ngayon, lahat ng nasa Triangle District ng Heavenly City ay matatakot sa tuwing maririnig nila ang pangalan ng Royal
Dragon Group na binabanggit.
Pagkaraan ng tatlong araw sa mansyon ni Gerald, lumapit si Welson sa kanya bago sinabing, “Pagkatapos sabihin ng panginoon na hanapin
ang holy fox, natutuwa akong sabihin na sa wakas ay natagpuan ko na ito, young master! Sa nangyari, may nakatagpo ng holy fox
mga isang taon na ang nakalipas sa loob ng masukal na kagubatan sa kanluran ng Logan Province."
“Sigurado akong alam mo kung bakit gustong-gusto ng panginoon na hanapin mo ang hold fox. Ipaalala ko sa iyo na kung nabigo kang
pakainin ang iyong sarili ng banal na dugo ng soro, mayroong isang pagkakataon para sa iyong ugali na maimpluwensyahan ng iyong poot.
Kapag nangyari iyon, napakahirap na iligtas ang iyong dating personalidad,” dagdag ni Welson bago bumuntong-hininga.
Nang marinig iyon, bahagyang napakunot ang noo ni Gerald kahit na ang ekspresyon ng mukha niya ay contrasted kung gaano siya
naantig sa mga sinabi ni Welson.
Kung tutuusin, kailangan niyang aminin na bagama't madali niyang nakontrol ang kanyang bloodlust sa simula, mula sa sandaling ginawa
niya ang kanyang paglipat kay Sven, ang kanyang poot ay tumindi nang husto na ito ay katulad ng isang maliit na spark na nagiging isang
bush fire. Kapag ang isang bush ay nag-apoy, napakahirap na pigilan ang apoy mula sa pagkalat sa natitirang bahagi ng kagubatan. Sa
madaling salita, alam na alam ni Gerald na posibleng mawalan siya ng kontrol sa kanyang sarili dahil sa kanyang labis na poot.
Dahil naresolba niya ang isyu nang may ganitong kalupitan noong isang araw, ang halos hindi mapaglabanan na pagnanasa na
pumatay ay patuloy na nananatili sa paligid ni Gerald sa nakalipas na tatlong araw.
“Naiintindihan ko kung saan kayo nanggaling, Welson... Ayokong maging killing machine din. Well, relay my command to the others na we'll
be heading off to the west of the Logan Province immediately in search of the holy fox,” utos ni Gerald.
"Agad-agad, young master!"
Matapos ibigay ang kanyang order, tumayo si Gerald at naglakad patungo sa isang bintana kung saan nakalagay ang isang
flower pot—na may mga sariwang bulaklak sa loob. Habang marahan niyang hinawakan ang isa sa mga talulot ng bulaklak,
bumulong siya sa sarili, "Kung hindi ako nagkakamali, ang Moldell family base na itinatag ni Kort ay matatagpuan sa
Logan Province..."
Habang iniisip ni Gerald ang posibilidad ng paghihiganti niya kay Kort pagdating niya sa Logan Province, bahagyang humigpit
ang hawak niya. Sa sandaling iyon, ang lahat ng mga bulaklak sa loob ng palayok na iyon ay agad na nalanta!
Si Welson ay nanonood habang nangyayari ang insidente, at naramdaman niyang kumikibot ang kanyang mga talukap. Gaya
ng inaasahan, tama lang na mag-alala ang panginoon sa young master.
Ang mala-impyernong pagbabago ay lubos na nagpabuti sa lakas ng young master, at mula sa naaalala ni Welson, ang young
master ay talagang mas malakas kaysa sa panginoon noong mga nakaraang taon nang ang panginoon ay katatapos lamang
ng kanyang sariling pagbabago.
Alam din ng matanda na kung hindi lang nag-alala ang panginoon na mahulog si Gerald sa imoralidad, hindi pa niya
sasabihin kay Welson na sundan ang young master sa paligid.
“May gusto akong sabihin, kahit hindi ako sigurado kung sasabihin ko ba talaga, young master…”
"Sige, Welson."
"Buweno, maaaring kailanganin natin ng ilang araw upang mahanap ang banal na fox. Dahil doon, natatakot ako na may
pagkakataon na makontrol ka ng iyong panloob na demonyo kung hindi mo mapigilan ang iyong sarili nang maayos. Kita n'yo,
nang ang panginoon mismo ay natututo ng mga pagpapala ng dragon noon, nakahanap siya ng solusyon upang mamagitan
sa kanyang pagkahilig sa dugo. Iniisip ko kung gusto mong subukan ito…” sabi ni Welson.
"Anong klaseng solusyon?"

Kabanata 998
"Buweno, noon, ang panginoon mismo ay nakakaramdam ng kaguluhan sa pamamagitan ng kanyang panloob na mga demonyo.
Dahil dito, naghanap siya ng mataas at mababa para sa isang paraan upang mas makontrol ang kanyang ugali. Kung tutuusin,
lubos niyang batid na hanggang sa madali at mahusay niyang pangasiwaan ang mga pagpapala ng dragon, hindi niya tunay na
makakamit ang katayuan ng isang alamat.
“Nagsimula siya sa pagbisita sa ilang monghe at iba pang mga relihiyoso. Ang panginoon ay lihim na nagpunta rin sa Weston upang maghanap
ng ilang kilalang masters sa pag-asang makakakuha siya ng higit na pananaw sa kanyang isyu.
Gayunpaman, hindi pa ganoon katagal matapos magsimula ang paghahanap niya nang isang araw, napatay ng panginoon ang isang tao on
the spot dahil lang sa sinabi ng tao na may mali!”
"Dahil doon, tumigil siya sa paghahanap ng tulong dahil sa takot na mapatay niya ang isa pang inosenteng tao. Kakatwa, natagpuan
niya mismo ang sagot sa kanyang tanong isang araw. Sa kanyang sandali ng kaliwanagan, tinatakan niya ang kanyang lakas at bumalik sa
pamumuhay bilang isang regular na tao. Kapag nangyari iyon, mukha siyang malungkot at matanda. Ang panginoon ay nanatiling
mababang profile sa loob ng mahabang panahon ngunit sa sandaling naperpekto niya ang kanyang mga kasanayan, sinira niya muli ang selyo,
at mula noon, alam niya na siya ay tunay na naging isa sa mga alamat."
“Dahil ang ganitong paraan ng paggawa ng mga bagay ay mangangailangan ng napakataas na resolusyon, hindi ito eksakto para sa lahat.
Gayunpaman, dahil naranasan mo ang isang mahirap na buhay bago at ikaw ay isang tunay na mabait na tao, sa palagay ko ay dapat
mong subukan ito, "paliwanag ni Welson.
Nang marinig iyon, bahagyang tumango si Gerald bago sumagot, “Buweno, tinuruan nga ako ni Lolo ng isang paraan para maselyo ang aking
lakas... Gagawin ko ito. Kung tutuusin, I'll be trying my best to stay away from dispute and fights anyway since wala pa naman akong holy
blood. Bukod dito, sa pamamagitan ng pagbubuklod ng lahat ng kapangyarihang iyon, dapat kong mas madaling pamahalaan ang aking lakas
nang mas madali. Sa anumang kapalaran, makapasok din ako sa mahiwagang kaharian ng mga alamat.”
“Salamat sa mungkahi, Welson!” dagdag ni Gerald habang nakangiti.
Gayunpaman, nang matapos ang kanyang pangungusap, may kumatok mula sa pinto. Matapos makakuha ng permiso mula kay Gerald
na pumasok, agad na pumasok si Yukie bago sinabing, “Sir!”
"Anong problema, Yukie?"

“I… Nabalitaan kong aalis ka na naman… Totoo ba talaga iyon?” tanong ni Yukie.
“Talaga,” sagot ni Gerald na may banayad na ngiti.
"I... see... Pwede ko bang malaman kung saan ka pupunta?" tanong muli ni Yukie habang bahagyang lumuluha ang mga mata.
Simula nang makilala niya si Gerald at mabigyan ng permiso na umalis kasama ang iba pang maids, buong puso na ibinigay
ni Yukie kay Gerald.
Sobrang na-miss niya ito sa buong kalahating taon niyang pagkawala, at ngayong nakabalik na siya sa wakas, nahirapan
siyang tanggapin na aalis na siya muli sa lalong madaling panahon.
"Pupunta ako sa Logan Province!" sagot ni Gerald.
“Ang… Logan Province…?”
Nang marinig iyon ni Yukie, umiwas siya ng tingin saglit habang ang magkabilang kamay ay bahagyang hindi mapakali.
Habang nagtataka ang dalawang lalaki kung bakit ang dalawang salitang iyon ay labis na nabalisa sa kanya, huminga ng
malalim si Yukie bago sinabing, “…Pwede ba akong payagan na sumama, sir? Ayoko na talagang iwan ka!”
“Hindi pwede Yukie. Kakailanganin niyang maglakbay nang hiwalay sa amin para makarating doon. Ano pa, kung ang isang dilag
na tulad mo ay mananatili sa kanyang tabi, maaari mong maakit ang atensyon ng mga kontrabida na karakter! Bilang isang resulta,
maaaring kailanganin niyang tanggalin ang kanyang lakas upang iligtas ka, na nagiging sanhi ng buong pagsisikap na
masayang! Kaya naman bawal kang sumama,” sagot ni Welson habang umiiling.
“Well... Kakailanganin mo pang magkita muli sa huli, di ba? Kapag nangyari yun, kailangan may nasa tabi ni sir para
alagaan siyang mabuti! Walang kasalanan, ngunit maaari ka bang maging mas matalino at maalalahanin kaysa sa isang babae,
Mr. Freed?" sagot ni Yukie.
Natahimik si Welson matapos marinig iyon. Maya-maya pa ay napailing na lang siya bago tumawa ng mapait.
“Sa palagay ko ay may kabuluhan ang sinabi mo... Gayunpaman, kung sasama ka, kailangan mong sundin kami.
Hindi ka pinapayagang abalahin ang pagsisikap ng young master na tahimik na disiplinahin ang sarili. Kung tumanggi kang
pumayag diyan, hindi ka makakasama,” sabi ng matanda.
“Ako… Sumasang-ayon ako!” sagot ni Yukie habang nakangiti ng malapad.
And just like that, the affair was decided there and then.
Nang hapong iyon, bumalik si Gerald sa Weston bago sumakay sa berdeng tren papuntang Logan Province.
Ang paglalakbay mismo ay tumagal ng dalawang buong araw, at sa wakas ay lumabas si Gerald sa tren sa umaga ng ikatlong
araw.
Nang makaramdam ng gutom, tumungo si Gerald sa isang maliit na restaurant na itinayo sa kahabaan ng istasyon ng tren.
Pagbukas pa lang niya ng pinto sa restaurant, gayunpaman, narinig niya kaagad ang boses ng isang lalaki na nagsasabing,
“Mag-order na lang kayo ng kahit anong gusto ninyo, mga ate! Lahat ay nasa akin!"
Kasunod ng pinanggalingan ng boses, nakita ni Gerald ang isang lalaki at dalawang babae na nakaupo sa isang table. Sa
hitsura nilang tatlo ay pare-parehong kaakit-akit, hindi nakapagtataka kung bakit naakit din nila ang atensyon ng ilan sa mga
customer ng restaurant.
Habang nakangiti ang lalaki, sagot lang ng isa sa mga babae, “Ikaw lang ba ang mayaman dito? Hindi alintana, sapat na
ang aming kasiyahan sa labas kaya oras na para makauwi kami. Kung hindi, baka mapagalitan tayo o maparusahan pa!"
“Tama na… Nakabalik na tayo dito pagkatapos ng lahat ng kasiyahan na iyon, di ba?” sabi nung ibang babae habang nakangiti
din.
“…Hmm? Sabihin ate, tumingin ka diyan... Iyan ang binata na naupo sa tabi natin kanina sa tren, tama ba...?” sabi nung
babae sabay turo sa lalaking nakatayo sa may pinto.
—— Itutuloy... ——

Tirm Chapter 963 998 Tagalog 1 109

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Tirm Chapter 963 998 Tagalog 1 109

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Machine Translated by Google

Gayunpaman, wala na siyang nararamdaman ngayon.

ay upang mapanatili ang isang magandang relasyon sa kanya.

Tulip bago bumuntong-hininga.

“Ipagdasal na sabihin kung para saan ako perpektong kandidato…”

“Mahabang kwento…” sabi ni Tulip na napabuntong-hininga bago idinetalye ang lahat.

“Sige! Ipaubaya mo na lang sa akin ang lahat!”

Kabanata 965 Dahil

Gayunpaman, iniisip din niya ang pagiging praktikal ng pagsama dito.

ka rin ng titulo ng manugang ng Yowell sa buong susunod na taon!” sabi ni Tulip.

“Deal!” sagot agad ni Gerald habang nakatingin sa kanya.

mga mata ang pag-aalipusta.

"Kaya may mga kundisyon... Sabihin mo," sagot ni Gerald.

At ganoon din, pitong araw ang dumating at lumipas.

“Got it,” sagot ni Gerald na may maikling tango.

“Talaga! Asawa ko ito, Gerald!” sagot ni Juliet habang nakakulong si Gerald.

inumin natin ngayon?"

"Hindi problema!" sagot ni Gerald sabay tango.

Walang halaga sa kanya ang alak!

Dahil gusto nilang makipaglaro sa kanya, pagkatapos ay makipaglaro siya sa kanila.

Pitong buong bote ng alak!

Nang marinig iyon, tumango si Cavan at nagsimula na ang susunod na pag-inom.

Hindi niya akalain na ganito kakayanin ni Gerald ang kanyang alak.

Hindi nagtagal, ang panaghoy ng mga sirena ng ambulansya ay lumapit sa venue.

Sa pag-uusapan ngayon, bumalik sina Juliet at Gerald sa kanyang sasakyan.

Sa sandaling iyon, biglang nag-ring ang telepono ni Juliet.

Dahil doon, hinatid silang dalawa ni Juliet pauwi.

Gayunpaman, nanatiling tahimik lang si Gerald.

Nakakunot ang noo, tinanong ni Gerald, “…Sino ka?”

'Maaaring ang mga Moldell?' Napaisip si Gerald sa sarili.

"Ipahayag ang mga ito."

Gayunpaman, hindi sumagot ang lalaki.

Halos hindi nagkaroon ng pagkakataong lumaban si Gerald!

“Ang Mighty Four Kingsmen…?”

Tumango lang ang magkapatid bilang tugon.

Pagkasabi nun ay tumalikod na siya para umakyat ulit.

gaano kakaya ang plano niya.

Sa araw na iyon, ang buong lungsod ay nabuhay na parang hindi kailanman.

araw na inanyayahan sila.

Group at ang Royal Dragon Group.

marami na magsimulang mag-isip na tiyak na nakatagpo si Sven ng ilang uri ng sakuna.

Ang ilang mas mabangis na akusasyon ay nagmungkahi pa na siya ay patay na!

nagsumite sa Royal Dragon Group, ang napakalakas at makapangyarihang dark horse.

“May asawa na ako, nanay!” reklamo ni Juliet habang bahagyang nakasimangot.

Chapter 972 “Mali

"Ano iyon, Miss Meiko?" tanong ng isa niyang guard.

“Roger!” sagot ni Gerald na may banayad na tango.

"Mayroon pa ba akong maitutulong sa iyo?"

Kabanata 973 “Oo…

With that, tumango si Gerald sa kanya bago umalis.

Sino pa ang hinihintay niya noon?

"Ganoon ba?" medyo naiinggit na sagot ni Juliet.

"May problema ba, hipag?" tanong ni Bea.

“…Wala… Wala lang…” sagot ni Lyra habang mabilis na umiling.

Ang lahat ng iyon ay humantong sa mga kaganapan ngayon.

“…Iyan… may katuturan…”

habang naramdaman niyang bahagyang naluluha ang kanyang mga mata.

Kabanata 975 Si Gerald

sa isa't isa hanggang kamatayan.

"Speaking of which, kumusta ang mga magulang ko...?" dagdag ni Gerald.

"…Nakita ko. At paano ang kapatid ko?"

“…Huh? …Bakit hindi, pinsan?” tanong ni Bea na halatang naguguluhan.

Sa takot, ginawa ni Bea ang sinabi sa kanya.

'Sinusubukan mo pa ring tumakas...?' Napaisip si Gerald habang nagpapakawala ng munting ngisi.