Tirm Chapter 1 855 PDF 2701 2830

Machine Translated by Google
Gayunpaman, ang mga alaala ay unti-unting bumabalik sa kanya. Alam niyang magkaklase sila noon, pero hindi niya matandaan
ang pangalan nito.
“Gayunpaman, hindi ko talaga inaasahan na makikita kita dito sa lahat ng lugar pagkatapos ng mahabang panahon na hindi nagkita!
Habang naglalakad ka pa na nasa bulsa ang iyong mga kamay? Bagama't ang iyong pagiging mapagpanggap ay maaaring
makalinlang sa iba, alam kong lubos ang iyong background, kaya iwanan mo na ang pagkilos!" sabi ni Marilyn.
Nang marinig iyon, mapait na ngumiti si Gerald habang inilabas ang mga kamay sa bulsa habang umiiling.
Ang pait ay nagpapahintulot sa kanya na maalala ang kanyang pangalan. Siya si Marilyn at halos kalahating taon na silang
magkaklase.
Kabanata 816 Umiling

si Yura at ang iba pa at nagtawanan pati na rin ang eksena.
Masyado lang talaga si Gerald. To think na siya ay kumikilos nang napakalakas ilang segundo lang ang nakalipas nang malinaw na
alam ng lahat ng tao ang tungkol sa kanyang background!
“After transfering schools back then, napakaraming taon na tayong hindi nag-uusap, Marilyn. Hindi ko talaga inaasahan na
makikilala mo ang mga pinsan ko!” sagot ni Gerald.
“Either way, hindi na natin kailangang mag-usap ng walang kabuluhan. Halos ipamukha mo sa akin na gusto kitang kontakin!
Humanap ka na lang ng mauupuan!" sagot ni Marilyn na bakas sa kanya ang pagkasuklam
boses.
Nang marinig iyon, napangiti na lamang si Gerald habang papunta sa isang upuan. Nang uupo na sana siya, may isa pang
boses na biglang tumawag sa kanya.
“Gerald!”
Pagtingala, nagulat si Gerald sa kanyang buhay.

“…Giya? Anong ginagawa mo dito?"
D*mn ito! Talagang hindi inaasahan ni Gerald na maraming pamilyar na mukha ang makakasalubong niya saan man siya magpunta!
Mula nang mangyari ang insidenteng iyon, hindi na nakontak ni Gerald si Giya. Gayunpaman, ang mas nakakahiya
ay ang katotohanang madalas pa ring magpadala sa kanya ng mga mensahe si Giya kahit na hindi siya sumagot sa alinman sa mga
ito.
Kung tutuusin, nag-assume na siya na hindi na niya kakailanganing magkita muli. Sa kasamaang palad, kapag umuulan, bumuhos.
“Ikaw talaga! Bakit hindi mo sinasagot ang alinman sa mga mensahe ko?!” sabi ni Giya, namumula ang mga mata.
Bagama't alam niyang nangako siyang iiwan siya pagkatapos ng fake wedding incident na iyon, hindi niya makalimutan ang
tungkol sa kanya. Kahit anong paalala niya sa sarili na imposibleng magkasama silang dalawa, sa tuwing nakapikit siya ay sunod-
sunod na eksena ang naglalaro sa kanyang isipan.
Mga eksenang gaya ng panahong naglakas-loob si Gerald sa ulan para dalhin siya sa infirmary noong panahong na-sprain ang
kanyang bukong-bukong. Kung kailan palagi siyang nililigtas ni Gerald sa tuwing nahaharap siya sa problema.
Sa puntong ito, napag-isip-isip na ni Giya na masyadong malalim ang pag-ukit ni Gerald sa kanyang sarili sa kanyang puso
para hindi na niya ito makalimutan. Ito ang dahilan kung bakit habang masaya siyang makita siya, kasabay nito ay napuno siya ng
kalungkutan.
“… Sorry, Giya!” sagot ni Gerald habang bahagyang nakayuko sa kahihiyan. Kung tutuusin, anuman ang nangyari sa nakaraan,
pinabayaan pa rin siya ni Gerald.
Gayunpaman, walang mas mahusay na paraan upang harapin ang sitwasyon.
Samantala, lahat ng iba ay nakatitig sa eksenang naglalahad sa kanilang harapan. Ito ay lalo na para kay Marilyn at Yura.
Kung tutuusin, kahit tanga ay masasabing hindi ganoon kadali ang relasyon nina Gerald at Giya. Halatang halata sa mga mata ni Giya.
Nang malaman ito ay nagselos si Yura. Kung tutuusin, siya ang gustong manalo sa diyosa na ito!
“Anong nangyayari, Giya? Magkakilala ba talaga kayong dalawa?" tanong ni Marilyn.
Nanatiling tahimik si Giya at pasimpleng pinunasan ang luha sa gilid ng kanyang mga mata. She then briefly glared at Gerald bago
galit na umupo ulit. Nang makita ito, umupo na rin si Gerald.
“Uy ngayon, dahil kilala na ng lahat ang isa't isa, hindi na kailangang mahiya! Halika, Gerald! Bakit hindi manigarilyo?" sabi ni Yura na
may malamig na ngiti sa labi habang nakatingin kay Gerald.
Pagkatapos niyang i-propose iyon ay inabot niya ang isang sigarilyo kay Gerald.
“Pinasasalamatan ko ito, ngunit bakit hindi natin hinihithit ang isa sa aking mga sigarilyo sa halip?” sabi ni Gerald sabay kuha ng isang
box ng sigarilyo at nilapag sa mesa.
Habang si Gerald ay hindi personal na naninigarilyo, mahilig siyang magdala ng isang kahon ng sigarilyo sa tuwing dadalo siya sa
anumang pagtitipon.
“…F*cking…! X-One?!"
Natigilan ang lahat nang makita ang kahon ng sigarilyo.
“Banal na f*ck! Naninigarilyo ka ba ng ganitong tatak ng sigarilyo?" pasigaw na tanong ng isa sa mga pinsan, nanlalaki ang mga mata
sa gulat.
“Hoy, anong klaseng sigarilyo yan? Hindi pa ako nakakita ng ganyang packaging!” curious na tanong ng isa pang pinsan.
“Hindi kataka-taka kung bakit hindi mo ito nakita noon... Iyan ay mga sigarilyong pangnegosyo na tanging ang pinakamayaman sa
mga mayamang naninirahan sa ibang bansa ang kayang manigarilyo! Ang mga sigarilyong ito ay talagang nagpapalusog sa
mga baga sa halip na makapinsala sa kanila! Ano pa, ito ay isang bagong produkto na binuo lamang sa taong ito at hindi pa ito
mabenta! Ito ay magagamit lamang para sa eksklusibong paggamit sa ngayon!” gulat na paliwanag ng bata habang nakahawak sa
kahon ng sigarilyo na nanginginig ang mga kamay.
Kabanata 817
“Ikaw… Naninigarilyo ka ng mga ganitong uri ng sigarilyo, Gerald…?”
Pakiramdam ng lahat ay nakatanggap lang sila ng mga sampal ng isip sa kanilang mga mukha. Ito ay lalo na para kay Yura.
To think na may dala siyang mga sigarilyo na hiniling niya sa kanyang kaibigan na bilhin para sa kanya mula sa M country. Ang mga
mayroon siya ay talagang mahalaga at mahal.
Sa totoo lang, naghihintay siya na maipasa sila para purihin at hangaan siya ng mga tao.
Pagkatapos ng lahat, kapag ang isang binata ay lumabas, ang unang bagay na mapapansin ng mga tao ay ang kanyang kasuotan.
Susunod, makikita nila kung anong uri ng relo ang suot niya. Last but not least, kung siya ay naninigarilyo, tiyak na gusto nilang
tukuyin kung anong brand ng sigarilyo ang hinihithit niya. Ang lahat ng ito ay nagtutulungan upang maitatag ang 'grado' ng isang
tao.
Sa sobrang pagkadismaya ni Yura, siya ang nauwi sa mental na sampal nang ilabas ni Gerald ang sariling kahon ng sigarilyo!
“Hindi ako kadalasan naninigarilyo. Kinuha ko lang ito habang papalabas ako ngayon!" paliwanag ni Gerald.
Hindi niya talaga inaasahan ang isang simpleng kahon ng sigarilyo na magdudulot ng ganoong sensasyon. Ito ay ginawa sa kanya pakiramdam medyo
walang magawa.
“Hah! Tapos malamang fake yun! Kung ang mga sigarilyo ay talagang kasing ganda ng inilarawan mo, paano kaya nakuha ni
Gerald ang mga ito?" sagot ni Marilyn na hindi pa rin makapaniwala.
“Malamang? Ito ay isang daang porsyento na peke! Malamang hindi namamalayan ni Gerald na naloko na siya! Kung gusto mo
talagang umalis ng bahay na may hawak na isang kahon ng sigarilyo, maaari ka na lang bumili ng isang kahon ng sigarilyo
Marlboro sigarilyo! Ang mga iyon ay nagkakahalaga ng ilang maliit na dolyar! Dala-dala ang mga pekeng X-One na sigarilyo sa paligid...
Anong biro!” panunuya ng bata kanina habang inihagis sa gilid ang kahon ng sigarilyo.
Nang maramdaman ang pagkakataong magpakitang gilas sa harap ni Giya, agad na sinabi ni Yura, “Gerald, Gerald, Gerald…
Hindi naman sa gusto kong siraan ka o ano pa man, pero dapat mong matanto sa ngayon na alam na nating lahat ang pasikot-sikot ng iyong
background tulad ng likod ng aming mga kamay... Talagang hindi mo kailangang subukang magpakitang gilas sa harap ng sa amin... Kahit
papano, nakapagtapos ka na, di ba? Nakahanap ka na ba ng trabaho?"
Ang kanyang tono ay nagbigay ng ilusyon na siya ay isang taong may kaalaman, at nang matapos ang kanyang tanong, tumingin siya kay Giya
na nakaupo sa kanyang tabi.
“Hindi!” sagot ni Gerald habang umiiling.
“Ano pang hinihintay mo? Sa pagtatapos ng unibersidad, dapat mong hawakan ang anumang pagkakataon na maaari mong makuha upang
magtrabaho! Panahon na upang ihinto ang pag-iisip tungkol sa mga walang kabuluhang bagay at magsimulang maging mas makatotohanan!
Kahit na mahirap ka pa rin ngayon, basta't masipag ka, may posibilidad na yumaman ka sa hinaharap! Mas tumutok diyan sa halip na
magpakitang-gilas!” pasigaw na sabi ni Yura habang nakangiti ng pilit.
“Nakakamangha! Narinig mo ba ang sinabi ni Yura, Gerald? Makatuwiran ang kanyang mga salita kaya dapat mong tiyakin na isapuso mo
ang kanyang payo!” dagdag ni Marilyn habang sinundot ng daliri ang likod ng ulo ni Gerald.
Kung hindi lang dahil sa kanyang misyon, ngayon pa lang ay binigyan na ni Gerald si Marilyn ng ilang mahigpit na sampal sa kanyang mukha.
"Habang naririto ako, dapat mong maunawaan na ang pamilyang Yaleman ay mas kumplikado kaysa sa iyong iniisip. Maging mas pragmatic at
mapagtanto na na may mga bagay na hindi mangyayari!” ani Yura na nag-assume na lang na bumalik si Gerald dahil gusto niya ng bahagi ng
mga ari-arian ng pamilya.
Gusto ni Yura na makita ni Giya kung gaano kaliit ang halaga ni Gerald sa harap ng isang malakas na taong tulad niya, kaya naman ngayon ay
ipinangangaral niya ito sa publiko. Tatapakan niya ang buong ego ni Gerald kung iyon na ang huli niyang ginawa.
Sa sandaling iyon, pumasok sa silid ang isang dayuhang babae na may ginintuang kulot na buhok. Sa kanyang mga kamay, ay isang bote ng
napakamahal na red wine.

“Lagi mo akong sinusuportahan, Mr. Yaleman! Kaya itong bote ng red wine ay nasa bahay!" inihayag ang batang babae sa sirang diyalektong
Weston.
“Napakabait mo, Miss Delilah! Salamat!" nakangiting sagot ni Yura habang tumatayo.
“Hot d*mn! Paano hindi kapani-paniwala! Binibigyan ka ng respeto ng mga tao saan ka man pumunta, Yura!” excited na sabi ni
Marilyn bago niyakap ang braso ni Giya.
“Alam mo bang itong bar na kinalalagyan natin ay ang pinaka maluho sa Yanken, Giya? Si Miss Delilah doon ang may-ari ng mismong bar na
ito! Dapat mong malaman na maraming dayuhan at makapangyarihang tao ang madalas na pumupunta sa lugar na ito! Ngunit narito
siya, nagbibigay kay Yura ng isang bote ng red wine sa bahay!"
Nang marinig ang mga salita ni Marilyn, ang ibang mga batang babae na naroroon ay nakaramdam ng pantay na karangalan at kasiyahan.
Sabi pa nga ng ilan sa kanila, “Hah! Pero syempre! Ito ay dahil sa reputasyon ng pamilya Yaleman at sa katotohanan na si Yura mismo ay
napakalakas!”
Masasabi ng mga babae kung gaano kainteresado si Yura kay Giya, kaya pinupuri siya ngayon sa pag-asang mahuhulog ito sa kanya.
Kabanata 818 “...Tahan
na. X-One sigarilyo? Wala pa akong nakitang naninigarilyo ng ganitong tatak ng sigarilyo sa Weston!” sabi ni Delilah habang bumagsak
ang tingin sa kahon ng sigarilyong natapon sa gilid. Para siyang naakit ng husto sa sigarilyo.
“Oh god, nakakahiya naman! Dapat sinabi ko sa bansang iyon ng pinsan na tanggalin sila!
Ang asawa ni Miss Delilah ay isang napakalakas na tao sa M bansa! Anong impresyon ang maiiwan natin sa kanya kapag nalaman niyang
humihithit kami ng pekeng sigarilyo?” bulong ng ilan sa mga lalaki sa kanilang sarili.
Hindi lang ang mga lalaki ang may mga awkward na ekspresyon sa kanilang mga mukha, kundi pati na rin ang mga babae.
“Excuse me, pero pwede ba akong kumuha ng isa sa mga sigarilyo mo? Mahigit kalahating taon na akong hindi nakatikim ng tatak na ito ng
sigarilyo pagkatapos kong pumunta sa Weston!” tanong ni Delilah habang nakangiti.

“Huh? Kalahating taon? Nangangahulugan ba iyon na siya ay kabilang sa mga unang sumubok nito noong nagsimula ito sa
paunang produksyon?!”
"Tapos na. Tapos na ang lahat! Mapapahiya ako kapag nalaman niya…!”
“S-sandali, Miss Delilah!” sigaw ng isa sa mga babae habang nakatayo sa gitna ng iba pa niyang nagbubulungan na
mga pinsan. Imbes na hintayin ni Delilah na malaman ito ng mag-isa, naisip ng dalaga na mas mabuting sabihin na
lang niya sa kanya ang totoo.
“Oo?” tanong ni Delilah habang lumingon sa kanya with her usual sweet smile.
“T-yung mga sigarilyo... Hindi mo masisigarilyo! Ngayon lang namin nalaman na peke pala sila!"
Nang marinig ang kanyang deklarasyon, lahat ay napalingon kay Gerald nang may pagkasuklam. Anong walang kwenta!
“Peke? Hahaha! Miss, gusto ko lang humithit ng sigarilyo, hindi mo kailangang mag-atubiling magsinungaling sa akin! Bukod
pa rito, dahil kayang-kaya mong bilhin ang tatak na ito, kailangan bang makaramdam ng labis na kalungkutan sa isang
sigarilyo?" sagot ni Delilah habang kumukuha ng sigarilyo sa kahon at pinagmamasdan ito ng mabuti.
Sumunod naman ay sinipsip niya ito, at maya-maya lang ay gumuhit ang isang mapait na ngiti sa kanyang mukha.
“B-bakit ako magsisinungaling sa iyo, Miss Delilah? Fake talaga yan!" paliwanag ng babae kanina.
"Sa totoo lang, ang aking dating asawa ay dating pinuno ng departamento ng pananaliksik at pagpapaunlad sa pabrika na
gumagawa ng partikular na tatak na ito. Kahit na alam kong may mga imitasyon sa merkado, naniniwala ako na may
kakayahan pa rin akong makilala ang peke at ang tunay na deal! At masasabi kong tiyak na ito ay isang tunay na
produkto!” nakangiting pahayag ni Delilah.
“G-Genuine... Genuine sila?!”

Napatulala ang lahat nang marinig iyon. Kung tutuusin, sa mga sinabi niya, siguradong masasabi ni Delilah ang pagitan ng
totoo at peke. Ano pa, wala rin siyang dahilan para magsinungaling sa kanila.
Pero... Paano kaya nakaya ni Gerald na bumili ng tunay na X-One na sigarilyo?
“Saan mo nabili itong sigarilyo, Gerald?” tanong nung bata kanina.
“Prangkahan ko at sasabihin ko na hindi ko sila binili! Nakahiga sila sa bahay ko kaya sinunggaban ko lang sila!" sagot ni
Gerald na may pilit na ngiti.
“Hah! Batay sa background ng iyong pamilya, parang sinasabi mo na talagang mabibili nila ang mga ito!” agad na sambit ni
Marilyn sa tono na nagmumungkahi na personal lang siyang binastos ni Gerald.
"Puwede ba akong humithit ng isa sa iyong mga sigarilyo, ginoo?" tanong ni Delilah habang lumingon kay Gerald na wala pa
ring ngiti sa labi.
“Sir? Bakit mo siya tinutukoy na sir, Miss Delilah? Ni hindi nga natin alam kung saan niya nakuha ang mga sigarilyo! Dapat mong
malaman na ang kanyang pamilya ay napakahirap na kung minsan ay hindi nila kayang kumain ng isang disenteng
pagkain!” pang-iinsulto kay Yura ng makita niyang ginagalang ni Delilah si Gerald.
“Siya? mahirap? Siguradong nagbibiro ka, Mr. Yaleman! Ang pagwawalang-bahala sa mga sigarilyo, dapat mong
malaman na walang ordinaryong tao ang maihahambing sa ginoong ito! Tutal, nakasuot siya ng classic, French, tailor-made
na damit!” sabi ni Delilah sabay upo sa tabi ni Gerald.
"Tama ba ang nakuha ko, sir?"
Kabanata 819
"Klasikong Pranses? Ano na naman bang nangyayari?!"
Lahat ay lubos na natigilan.

Nang makitang ang isang nangungunang socialite sa Yanken ay kumikilos nang magalang kay Gerald, labis na natuwa si Bea.
“Gayunman, talagang isang karangalan na makilala ka dito ngayon, Mr. Gerald! Ako mismo ang sasagutin ang lahat ng gastos ng
anumang iuutos mo rito ngayong gabi!” sabi ni Delilah habang magalang na inilahad ang kamay kay Gerald. Sa kanyang mga mata,
ang halaga ng pakikipagkaibigan sa isang makapangyarihang pigura bilang si Gerald ay tiyak na higit pa sa halaga ng isang
gabing bayarin.
Bilang tugon, inabot din ni Gerald ang kamay at nakipagkamay kay Delilah bago sinabing, “Ang saya, Miss Delilah!”
Nang tuluyang makaalis si Delilah, ang silid ay sinalubong ng halos nakakadiin na katahimikan. Lalo na si Yura, naramdaman niyang
ngayon lang siya nakatanggap ng pinakamalakas na sampal sa kanyang buhay. Siya ay ganap na napahiya sa harap ng lahat ng iba.
“…P-pwede ko bang… Subukan ang isa sa mga sigarilyo mo, Gerald?” tanong ng isa sa mga pinsan doon habang nakatingin kay Gerald.
Matapos makita ang bahagyang pagtango ni Gerald, kumuha siya ng sigarilyo bago sinindihan ang dulo.
Nang makita niya ito, bahagyang dumilat si Yura habang tinititigan si Gerald ng malamig na tingin. Pagkatapos noon, lumabas siya ng
silid sa pagpapanggap na kailangan niyang sagutin ang isang tawag sa telepono.
Walang sinuman ang nangahas na sumalungat kay Yura, kahit noong siya ay bata pa lamang. Kung iisipin, ang maralita sa kanayunan
ay talagang nangahas na labanan siya! Pinapawala pa siya ni Gerald sa harap ng napakagandang dyosa!
Yanken ang teritoryo ni Yura, at mas gugustuhin niyang mamatay kaysa mawala kay Gerald. Nang nasa labas na siya, nagsindi siya ng
sigarilyo bago tumawag.
"Ah, hey Brandon, busy ka?" tanong ni Yura habang nagpapakawala ng usok.
“Hindi naman, tambay lang. Still, a call out of the blue, Yura? Baka may trabaho ka para sa akin?" sagot ni Brandon sa boses na
bakas sa kanyang pagkasabik habang tumatawa.
“Walang masyadong malaki. I'm just in a bad mood since may nangahas talagang yurakan ako!"
“Hahaha! Sino ang maglalakas loob na gumawa ng ganoong bagay sa Yanken? Ang lakas ng loob! Sino siya, Yura? Aalisin ko
agad sila!”
“Hindi na kailangang umabot pa ng ganoon! Gayunpaman, gusto kong ipahiya mo siya nang husto!” sagot ni Yura bago
ibinahagi ang kanyang lokasyon kay Brandon.
“Hah! Nagkataon lang! Nagkataon na nakikipag-inuman ako kasama ang ilan sa aking mga subordinates sa paligid ng lugar!
Pupunta ako kaagad!”
Ngumisi si Yura nang i-end na niya ang tawag. Nagpatuloy siya sa pagtayo sa labas habang humihithit sa kanyang sigarilyo.
Siguradong hindi ito ang unang beses na gumawa siya ng ganito, at hindi ito ang huli niya.
“Say Xoey, kailangan mo ba o sinumang gumamit ng banyo? Sabay na tayo!” sabi ng isa sa mga babae pabalik sa loob ng
kwarto.
Bilang tugon dito, sabay-sabay na lumabas si Bea at ang ilang iba pa.
Si Giya naman ay palihim na pinandilatan si Gerald. Siya ay naghihintay para sa kanya upang gumawa ng inisyatiba upang
makipag-usap sa kanya sa buong oras.
Gayunpaman, tahimik lang siyang nakaupo habang kumakain ng mga prutas! Parang hindi siya gagawa ng paraan!
Sa bandang huli, nadagdagan ang kanyang pagkabalisa at hindi niya maiwasang magtanong, “So... are… okay na ba
kayo ni Mila?”
Bagama't hindi alam ng iba ang tunay niyang pagkatao, alam na alam ni Giya kung sino talaga si Gerald.
“…Nawala si Mila,” sagot ni Gerald habang nakaramdam siya ng kirot sa puso nang marinig niyang muli ang pangalan nito.
Ni hindi nga siya sigurado kung makukumbinsi niya ang kanyang lola sa araw ng kaarawan nito. Kahit anong mangyari,
alam ni Gerald na kailangan niyang ayusin ang relasyon ng magkabilang pamilya. Kung siya ay nabigo, walang ibang
makakausap sa pamilya Moldell sa ngalan niya.
"…Ano? Anong nangyari?" nagtatakang tanong ni Giya.
“…Sasabihin ko ito sa iyo kapag nagkaroon ako ng pagkakataon sa hinaharap!” sagot ni Gerald sa kaswal na tono.
“Hoy, Giya, sino itong babaeng Mila? Oh god, girlfriend kaya siya ni Gerald? Ang isang katulad niya ay talagang may kakayahang
magka-girlfriend?!” ani Marilyn, halata sa boses niya ang pagkagulat.
Napagtantong may nasabi lang siyang labis na ikinagalit ni Gerald, hindi na sumagot si Giya sa tanong ni Marilyn.
"Kamusta? Bakit walang sinasabi sa inyo? Sino itong Mila?"
Bago pa ipagpatuloy ni Marilyn ang pag-uusig sa dalawa, nagmamadaling bumalik si Xoey sa silid.
Kabanata 820 “M-

may nangyaring kakila-kilabot! Kinaladkad lang ng ilang lasing si Bea papasok sa kwarto nila pagkatapos ipilit na makipag-
inuman sa kanila!” sigaw ni Xoey.
Nang marinig iyon ay agad na lumabas ng kwarto si Gerald.
Sa labas pa lang, nabangga niya ang iba pang mga babaeng pinsan na nauna nang magkasama sa mga babae. Lahat sila ay
mukhang parehong takot.
"Nasaan si Bea?" tanong ni Gerald.
“S-kinaladkad siya sa Room 103!” sagot ng isa sa mga babae habang nanginginig.
Nang makuha ang sagot na kailangan niya, tumakbo si Gerald doon sa pinakamabilis niyang makakaya.
Tulad ng para sa iba pang mga lalaki sa silid, lahat sila ay nakatayo lang sa pwesto. Bagama't alam nilang hindi nila kailangang
matakot dahil lahat sila ay miyembro ng pamilya Yaleman, ang direktang pagharap sa mga lasing ay tiyak na hahantong sa
ilan sa kanila na mabugbog! Sa pag-iisip na iyon, marami sa kanila ang nagsimulang tumawag sa telepono sa halip.
Si Giya mismo ang sumunod kay Gerald palabas na may pag-aalala sa mukha.
“A-anong dapat nating gawin ngayon…?” bulong ng mga babae sa kanilang sarili, maamo.
Kanina pa nila nabangga ang mga lasing na lalaki papunta sa mga babae. Nang malaman ng mga lalaki na hindi susundin ng mga
babae ang kanilang utos, agad na sinubukan ng isa sa kanila na kaladkarin si Xoey palayo sa kanya!
Pero, sakto namang humakbang si Bea sa harapan niya at itinulak siya palayo!
Gayunpaman, nagsimula lamang ang labanan sa kanilang paglalakbay pabalik mula sa banyo. Nakorner agad sila ng mga lasing
na lalaki pagkalabas nila ng mga babae. Noon ay hinila ng isa si Bea sa kanyang buhok at kinaladkad papasok sa kanilang silid!
“Si Gerald lang ang pumunta doon para iligtas siya! May nakita akong walong lalaki sa loob! Nasaan si Yura?!" sigaw ni Xoey.
Medyo nag-alala si Xoey dahil na-touch siya sa ginawa ni Bea. Kung tutuusin, napasok lang si Bea sa gulo na ito dahil
sinusubukan niyang iligtas siya!
“Tumatawag na kami ng mga reinforcement ngayon! Upang isipin na ang mga tao ay talagang maglakas-loob na pukawin ang
mga Yaleman! Hindi maiisip!” sagot ng isa sa mga lalaki.
"Hawakan mo. Sabihin sa mga taong tinawagan mo na isa itong maling alarma. Huwag kang mag-alala, magiging maayos din
si Bea!” sabi ni Yura ng biglang pumasok ulit sa kwarto habang sinenyasan ang mga may phone sa tabi ng tenga na gawin ang
sinabi niya.
“A-ano? Pero may malaking problema si Bea, Yura!”

“Tulad ng sinabi ko, wala sa inyo ang dapat mag-alala tungkol dito! Magiging maayos si Bea! Gayunpaman, tiyak na hindi magkakaroon
ng ibang tao!” nginisian ni Yura.
May malungkot na ekspresyon sa mukha ni Yura. Kung tutuusin, sobrang selos ang nararamdaman niya dahil nakita niyang
binalewala ni Giya ang sariling kaligtasan sa pamamagitan ng paghabol kay Gerald kanina.
Ang lahat ng tao sa silid ay tila nahuli din sa kung ano talaga ang nangyayari. Dahil dito, wala ni isa sa kanila ang nagsalita
habang isinara ang pinto ng silid sa likuran nila.
“Bitawan mo siya!” galit na sigaw ni Gerald habang sinisipa ang pinto ng Room 103.
Nang marinig ang lahat ng ingay, napalingon kay Gerald ang ilang lasing na pawang pilit na yumakap sa kanya.
Hindi lang malalim ang relasyon ng ikalimang tiyuhin ni Gerald sa kanyang pamilya, naging maayos din ang pakikitungo sa
kanya ni Bea mula nang dumating siya. There was no way in hell that Gerald was going to allow Bea to suffer any injuries as long
as he was there.
“Hah! Sino ka ba sa tingin mo para utusan kami ng ganyan! At nagdala ka pa ng napakagandang babae! Hahaha! Mukhang
makakasama ko ang dalawang babae ngayon ah!” sabi ng isang binata—na tila pinuno ng grupo—habang tumatawa.
Ang magandang babae na pinag-uusapan, ay siyempre, si Giya. Sinundan siya nito dahil sa pag-aalala.
“Ang swerte mo, Brandon! Bilang magkapatid, sasamahan din natin sila kapag tapos na kayo, di ba?” sabi ng ilan pang mga
lasenggo habang tumatawa.
“Pero syempre! Kaladkarin mo rin ang babaeng iyan, mga lalaki! Hindi makatwiran kung tatanggihan ko ang isang tao na direktang
nagpadala sa aking pintuan!" utos ni Brandon habang sinenyasan ang kanyang mga tauhan na maglakad pasulong.
“Ikaw si Brandon ha? Pinapayuhan ko kayo na huwag nang ipagpatuloy ang panggugulo. Dahil ako ang nagbigay ng
babalang ito, huwag mo akong sisihin kung may mangyari sa iyo!” sagot ni Gerald na may malamig na ekspresyon sa mukha.
“Hahaha! Oh? Sinusubukang takutin ako, ikaw ba? Mabuti kung gayon! Pakakawalan ko ang babaeng ito dahil napakalakas
ng loob mong sumugod dito! Ngunit bago natin siya bitawan... Kailangan mo munang gumapang sa ilalim ng aming mga pundya!
Paano ba naman! Deal?” anunsyo ni Brandon habang tumatawa.
Kabanata 821
"Bakit hindi ka pumunta dito?!"
Sa sandaling ito sinubukan ng isa sa mga magaspang at matatag na lalaki ni Brandon na samantalahin ang usapan ni Gerald at
sunggaban si Giya sa kanilang tabi.
Gayunpaman, may humawak sa kanyang pulso nang lumapit ito sa kanya.
Sumunod ang malutong na tunog ng pag-crack ng kanyang mga buto sa braso.
Ang pulso ng lalaki ay sapilitang ibinaluktot sa isang napakagulong anggulo.
Argh!
Nagsimulang sumirit ang tao na parang baboy na kakatayin.
Pagkatapos noon, buong lakas na hinawakan ni Gerald ang buhok ng lalaki bago pa masubsob ang ulo nito patungo sa
marble wine table sa harapan nila.
Boom!
Sa isang malakas na kalabog, ang marble wine table ay nabasag sa mga piraso ng ulo ng kaawa-awang tao.
Bumuhos nang husto ang dugo mula sa kanyang bungo habang nanginginig ang lalaki sa sahig.
"Ano?!"
Biglang nagising si Brandon mula sa kanyang kalasingan.
Laking gulat niya, ang batang brat na ito ay talagang mas malakas kaysa sa kanyang inaasahan. Kung tutuusin, ang goon niya
ay isa sa pinakamalakas niyang lalaki.
Gayunpaman, parang wala siyang banta kay Gerald.
Masyadong walang awa ang batang brat na ito!
“Ahhh! Gerald!”
Hindi lang siya ang nabigla. Napasigaw si Giya nang makitang bumulwak lahat ng dugo sa mukha ng lalaki. Ang kanyang ilong
ay baluktot sa isang kakaibang anggulo, walang alinlangang nasira sa impact kanina. Takot na takot siya!
Kailan at paano naging walang awa si Gerald?!
Biglang tumibok ang puso ni Giya.
"Ang pangalan mo ay Brandon Zouch, tama ba? Subordinate ka ni Jeremy Lauder?” malamig na tanong ni Gerald.
“Ikaw… sino ka?”
Nanginginig ang puso ni Brandon nang marinig ito.
Pagkatapos ng lahat, si Jeremy ay isang taong may malakas na background. Dati siyang driver ni Philip, ang boss ng Trustdeck
Group sa Yanken.
Dahil dito, pagkatapos ng debut ni Jeremy, ang kanyang mga pagsusumikap ay naging matagumpay at maunlad sa bawat aspeto.
Si Jeremy ay matagal din na naghahanap kay Brandon at ito ang malaking bahagi ng dahilan kung bakit si Brandon ay maaaring maghanapbuhay para sa
kanyang sarili.
Hindi na nakapagtataka kung bakit walang nangahas na tawagin si Jeremy sa kanyang buong pangalan sa harap niya.
Gayunpaman, tila alam ng binatang ito ang lahat ng detalyeng dapat malaman tungkol kay Jeremy!
Speaking of which, walang nakakaalam kung paano nalaman ni Philip na muntik nang mangikil si Bea kagabi. Hindi dapat lumitaw ang ganitong
sitwasyon!
Kaya naman, tumawag siya sa telepono at nalaman na ang backer ng kabilang partido ay walang iba kundi isang subordinate ng
subordinate ng dati niyang driver. Sa madaling salita, si Brandon ang nasa likod nito!
Pagkatapos noon, tinanong ni Philip si Gerald kung dapat ba niyang harapin si Brandon at ang mag-asawang iyon sa ngalan niya para maipaghiganti niya
ang pinsan ni Gerald.
Gayunpaman, sinabihan lang siya ni Gerald na hayaan na lang ito.
"Hindi mo deserve malaman kung sino ako! Dapat mong tanungin si Jeremy tungkol dito kapag may pagkakataon kang gawin iyon!"
Nang matapos siyang magsalita, naglakad si Gerald sa harapan bago itulak si Brandon sa isang tabi.
Pagkatapos noon, hinawakan niya ang kamay ni Bea at pinandilatan niya si Brandon, isang huling babala bago siya umalis sa lugar na walang salita.
Kahit na si Brandon ay karaniwang isang napaka-walang awa na tao, ang pagiging insulto kay Gerald ay ginawa siyang mahiyain kaya hindi
siya nangahas na huminga ng malakas sa paligid niya.
For one, nabigla siya sa pagiging brutal ni Gerald nang bugbugin niya ang kanyang mga tauhan.
Isa pa, tila tuluyan nang hindi pinansin ni Gerald si Jeremy habang nag-uusap sila.
Ito ang nagparamdam kay Brandon na parang hindi isang simpleng tao si Gerald.
Kung tutuusin, paano nabuhay ang mga gangster na ito? Nakabatay ba ang kanilang kita sa kanilang teritoryo?
Halatang hindi! Kung tuwirang sabihin, dapat ay umaasa ang mga gangster sa kanilang mga koneksyon para maghanap-buhay!
Ang mga malalakas ay mangingibabaw sa mga mahihina, at ang pag-ikot ay umuulit mismo.
Karaniwan silang nakikitungo sa mga taong walang tagasuporta para lamang ipakita ang kanilang lakas sa mga ordinaryong panahon.
Gayunpaman, kung talagang nakatagpo sila ng sinumang may malakas na background o tagasuporta, lahat sila ay mag-freeze dahil sa takot.
“Brandon, binugbog niya ang kapatid natin ng ganito. Hahayaan mo ba talaga siyang umalis ng ganun-ganun lang?"
Tanong ng isa sa mga tauhan ni Brandon.
Tinitigan ni Brandon ang kanyang nasasakupan bago ito nagsalita, “Hmph! Natakot ako saglit doon dahil binanggit ng brat na iyon ang pangalan ni
Jeremy. ayos lang. Sinabi na sa akin ni Yura na ang brat na ito ay walang iba kundi isang dukha mula sa Mayberry City. Gayunpaman, upang maging
ligtas, mas mabuti na linawin ko muna ang sitwasyon kay Jeremy. Kung nagsinungaling sa akin ang brat na iyon, sisiguraduhin kong hindi siya
mabubuhay para makita ang liwanag ng araw!”
Tama iyan. Ang lahat ng ito ay isang setup lamang at ang tawag sa telepono ni Yura ngayon ay bahagi nito.
Handa silang ipahiya si Gerald, ang bansang bumpkin.

Kabanata 822
Paranoid, naisip ni Brandon na ito ay mas ligtas kaysa sa sorry habang tinawag niya si Jeremy.
Nang marinig niyang sinagot niya ang kanyang tawag, ipinaliwanag ni Brandon kay Jeremy ang munting pangyayari nila ni Gerald kay Jeremy
paraan.
Pagkatapos noon, nakita ng mga tauhan ni Brandon na namutla at namutla ang mukha ng kanilang amo!
"Hindi ka karapat-dapat para malaman kung sino siya! Gayunpaman, kung nag-aalala ka tungkol sa kaligtasan, ipinapayo ko sa iyo na putulin
ang mga kamay ng sinumang humipo kay Miss Bea ngayon lang! Marahil ay bibigyan ka ng pagkakataong mabuhay pagkatapos!"
Matapos sabihin ni Jeremy ang kanyang huling pangungusap sa isang nakikiramay na tono, agad niyang ibinaba ang telepono.
“Brandon, anong nangyayari? Anong sabi ni Jeremy?"
Hindi na napigilan ng mga nasasakupan ni Brandon na magtanong nang makita ang nakakatakot na ekspresyon sa mukha nito.
“Damn it! Ang hamak na si Yura na iyon ang talagang nagdulot sa akin ng malaking problema sa pagkakataong ito!"
Pagkatapos noon, nabasag ni Brandon ang kanyang cellphone sa lupa dahil sa galit.
Sa kabilang dulo ng buong pangyayaring ito, hinawakan ni Gerald ang kamay ni Bea habang mabilis itong inakay palabas. Bumalik si Bea sa
kanilang orihinal na silid upang ipaalam sa kanyang mga pinsan na maayos na ang lahat.
Sa takot sa nangyari, tuluyan na siyang nawalan ng mood para magsaya. That was also the moment that she decided na sabay silang umalis ni
Gerald.
Ganoon din si Giya, na hindi kailanman interesadong makipag-party noong una.

Isa pa, aalis na si Gerald. Walang dahilan para patuloy siyang magtagal dito
ngayon pa.
So, she chose to leave together with Gerald too.
Nag-aapoy sa selos si Yura sa puntong ito ngunit higit pa rito ay ang pagkagulat.
"Ano ang nangyayari?"
Gaya ng napagkasunduan nila, dapat ay napahiya at napahiya si Gerald sa puntong ito. Hindi ba dapat isama ni Yura ang lahat
para panoorin at kutyain si Gerald habang pinapahiya siya?
Ano ba ang balak ni Brandon? Anong kalokohan ang ginagawa niya?
Lumapit si Yura sa kwarto ni Brandon na puno ng galit at galit.
"Anong ginagawa mo?"
malamig na tanong ni Yura kay Brandon.
Natigilan si Yura nang makita niya ang isa sa mga tauhan ni Brandon na nakahandusay sa lupa at nababalot ng madilim na pula at
malapot na dugo ang mukha.
"Anong nangyari?" tanong ni Yura.
Boom!
Ang sagot sa tanong ni Yura ay ang bote ng red wine ni Brandon na nabasag sa gilid ng ulo niya.
“Yura! Aayusin ko ang markang ito sa iyo sa hinaharap! Tara na! Ang ilan sa inyo ay kailangang pumunta sa pasukan ng
bulwagan ngayong gabi! Hindi kita papakawalan nang walang parusa!”
Pagkatapos magsalita ni Brandon, umalis siya na may butil ng malamig na pawis sa kanyang mukha.
Ang lahat ng ito ay dahil lamang sa isang pangungusap na sinabi ni Jeremy sa telepono, na nagpakaba at nabalisa kay
Brandon. Nadama niya na ang kanyang espirituwal at makalaman na bahagi bilang isang tao ay nasa isang malaking
salungatan sa isa't isa sa puntong ito!
“The both of us are not worthy enough para malaman ang totoong pagkatao niya. Ang kailangan mo lang malaman ay kahit
si Mr. Hodges ay kailangang yumuko at yumuko sa harap niya para kausapin siya tuwing magkikita sila!”
Pagkaalis nila ni Bea ay inakay ni Gerald si Giya pababa habang sinusundan pa rin siya ni Giya.
Nagkaroon ng awkward na katahimikan sa pagitan nilang dalawa. Naglakad lang sila pasulong nang walang salita.
"Gerald, nagbago ka na!" biglang sabi ni Giya.
“Ako? Nagbago? Hindi ko ginawa!" Nakangiting sagot ni Gerald.
Pakiramdam ni Gerald, bagama't nakabalik na siya sa kanyang pamilya, wala pa ring nagbago sa kanya.
Hindi naman siya masyadong maluho gaya ng kanyang nakatatandang kapatid na babae at siya pa rin ang matandang
Gerald noon. Natutuwa pa rin siya sa payak at simpleng buhay.
Walang nagbago sa kanya!
“Nagbago ka na talaga! Marahil hindi mo ito nararamdaman, ngunit nakikita ko ito sa iyong mga mata! Seryoso! Ibang-iba ka
na ngayon!"
“Kapag kinukutya ka ni Tammy at ng iba pa, ibababa mo lang ang ulo mo.
Gayunpaman, ang mga bagay ay iba na ngayon! Sinaktan mo pa ang iba bilang ganti ngayon lang. Ibig sabihin ako noon
natatakot pero, walang duda, pinaramdam mo sa akin na para kang isang ganap na estranghero at hindi ang Gerald na kilala ko noon!”
Pinilit ni Giya na ipahayag nang maigsi ang kanyang nararamdaman.
Kung talagang kailangan niyang ituro kung aling bahagi ng Gerald ang nagbago, kung gayon ito ay kung paano siya lumikha ng isang pakiramdam
ng seguridad sa tuwing siya ay nasa paligid niya, isang bagay na sa isang punto sa nakaraan ay kulang.
“Wala naman talaga akong pinagbago. I bet dahil sa kaunting oras na magkasama tayo noon!”
Hindi naman pinabulaanan ni Giya ang kanyang pahayag. Sa halip, maingat niyang itinaas ang kanyang tingin at maamong sinulyapan si
Gerald bago ito huminto at mahinang nagtanong, “Gerald, ano nga ba ang nangyari kay Mila?”
Bagama't alam ni Giya na masasaktan si Gerald kapag ipaalala nito sa kanya ang babaeng iyon, ang dahilan kung bakit niya ito sinamahan
ay gusto niyang malaman kung ano ang nangyari kay Mila...
Kabanata 823
“Ang teritoryo ng Northbay na katubigan ay isang napakalaking lugar na sakop. Napakatagal na. Si Mila, baka siya…”
Matapos pakinggan ang salaysay ni Gerald sa lahat ng nangyari, si Giya ay parehong halatang nabigla at nag-aalala rin.
Nang makita ni Giya ang madilim na ekspresyon sa mukha ni Gerald, pinigilan niyang magsalita ng hindi kailangan.
Walang paliwanag sa mga emosyong nararamdaman ngayon ni Giya.
Bagama't naging karibal niya si Mila noon pa man, kailangang aminin ni Giya na talagang mabait siyang babae at mahal na mahal niya si Gerald.
Nakapagtataka, nakaramdam ng sama ng loob si Giya nang marinig na may nangyaring kahindik-hindik kay Mila.
Ngunit bukod sa mga malungkot na emosyong ito, nakaramdam din ng excitement si Giya.
Alam niya na hindi tama para sa kanya na magkaroon ng iba pang ideya sa panahong tulad nito. Gayunpaman, imposible
para sa kanya na labanan ang gayong pagnanasa.
Hindi nagtagal si Gerald kay Giya.
Mukhang nalungkot si Gerald pagkatapos nilang mag-usap tungkol kay Mila.
Bumalik siya sa kanyang silid pagkatapos ng maikling palitan.
Babalik si Gerald sa Yaleman family mansion para bisitahin ang kanyang lola bukas ng tanghali.
Kinabukasan, sa meeting room ng Yaleman family mansion sa Yanken.
Ang bawat miyembro ng pamilya Yaleman ay natipon dito.
Ang Yaleman Group ay isang negosyo ng pamilya at pagkatapos, ang mga executive na miyembro ng nasabing grupo ay pawang
miyembro ng pamilyang Yaleman.
Ang ganitong mga pagpupulong sa negosyo ay karaniwan.
“Ang pamilyang Yaleman ay lalong nagiging desolated nitong mga nakaraang taon. Dati kami ang nangungunang pamilya sa
gitna ng malaking apat na pamilya. Paano naman ngayon? Bakit hindi lahat sa inyo ay tingnang mabuti ang taunang kita ng
pamilyang Yaleman? Kahit na kami ay itinuturing ng marami bilang isang miyembro ng nangungunang tatlong pamilya, sa tingin
mo ba ay maaari kaming ma-label na ganoon?"
Isang matandang babae sa edad na otsenta ang nagsalita nang may mahinhin at malakas na boses.
Malamig niyang sinulyapan ang kanyang mga inapo at apo.

Malakas niyang hinampas ang kanyang tungkod sa sahig.
“Tatanda na ako at hindi ko alam kung kailan ako aalis sa mundong ito. Paano ako magiging okay sa pag-iwan ng aming mga ari-
arian sa iyong mga kamay? sagutin mo ako! Paano?!” Sabi ng matandang babae.
Siya ay si Lady Yaleman, ang pinuno ng pamilya Yaleman at din ang tagapangulo ng Yaleman Group.
Si Lady Yaleman ay dating isang kilalang career woman sa Yanken. Gayunpaman, nang sa wakas ay naabutan siya ng mga taon,
nagsimula siyang umatras mula sa limelight at nagtatrabaho lamang sa background sa nakalipas na ilang taon. Bukod sa
paggawa ng mga pangunahing desisyon para sa kumpanya, hindi na siya kasali sa pagpapatakbo ng negosyo.
Ito ay tiyak na dahil dito na nagkaroon ng isang malubhang panloob na pakikibaka at isang walang katapusang salungatan sa
pagitan ng mga nakababatang henerasyon ng mga inapo na mga senior executive din ng kumpanya. Hinati ng mga bata ang
kanilang mga sarili sa iba't ibang paksyon at ang mga tuntunin at disiplina ng pamilya Yaleman ay patuloy na bumababa mula noon.
Lahat ng mga inapo at apo ni Lady Yaleman ay yumuko nang marinig ang kanyang mga salita.
“Sagutin mo ako!”
Inis na hinampas ni Lady Yaleman ang kanyang kamay sa mesa at namumula na ang kanyang mukha sa galit.
“Ma, huwag kang magagalit!” Ang panganay na anak na lalaki, si Yuma ay nagsalita sa oras na ito, "Kung tungkol sa aming mga
usapin sa pamilya, sinusubukan din naming abutin ang mga pamilyang Long at Quarrington. Gayunpaman,
pagdating sa komprehensibong mga personal na koneksyon, ang pamilya Yaleman ay namumutla pa rin kumpara sa mga taong iyon!"
“Hindi man lang kami nakapag-bid sa real estate business para sa tatlong malalaking pamilya. Ito ang pinakamalaking dahilan
kung bakit pareho ang pamilyang Long at ang pamilyang Quarrington ay mabilis na nalampasan ang pamilyang Yaleman!” sagot ni
Yuma.
“Bidding! Bidding! Dahil alam mo na kung ano ang aming kahinaan, bakit hindi mo ilaan ang iyong oras at lakas sa pagpapalakas
ng aming pamilya at sa halip na palawakin ang iyong network at mga koneksyon? Sa nakalipas na sampung taon, ang pamilyang
Long at ang pamilyang Quarrington ay nakakuha ng napakaraming proyekto dahil mismo sa kanilang kaugnayan sa Trustdeck
Group. Bakit hindi natin magawa ang pareho? May pinadala ka ba para gawin iyon?"
Tanong ni Lady Yaleman habang sinundot ang ulo ni Yuma.
Ang iba pa niyang mga anak na lalaki at babae ay nagtakip ng kanilang mga bibig habang sila ay lihim na humahagikgik sa kanilang sarili.
"Anong pinagtatawanan mo?! Bakit hindi lahat sa inyo ay tingnang mabuti ang inyong mga sarili? Ang mas matanda at nakababatang
henerasyon ay pantay na walang pag-asa!"
Sa oras na ito, lumingon si Lady Yaleman at pinandilatan si Yura na may benda sa ulo.
Galit na sabi ni Lady Yaleman, “Tingnan mo lang kayong lahat! Nag-aalinlangan ako na makakarating pa ako sa sarili kong piging
sa kaarawan bukas!”
Sa oras na ito.
Itinulak ang pinto ng meeting room.
Magalang na pumasok ang isang nasa katanghaliang-gulang na katulong.
"Ma'am, handa na po ang tanghalian!"
Huminga ng malalim si Lady Yaleman bago niya ibinaba ang kanyang tono at sinabing, “Kung wala nang ibang paraan,
subukang gumawa ng solusyon! Walang kwenta kung magreklamo lang tayo tungkol dito. Sige, tara na at kumain na tayo ng
reunion lunch natin!”
Ayon sa kanilang tradisyon, palagi silang kumakain ng reunion meal pagkatapos ng bawat pagpupulong ng pamilya.
Nagpalitan ng mga salita ang lahat bago sila pumasok sa sala.
Pagdating nila ay nakita nila ang isang binata at isang dalaga na nakaupo sa sofa.
“Hmph! Hindi ba si Bea yun? Tanghali na at hindi man lang siya nag-abalang dumalo sa family meeting!
To think na nakaupo siya dito sa buong oras! Oh? Parang may binata rin siyang dinala dito! Nagkaroon na ba siya ng
boyfriend?"
Kabanata 824
Nagsimula siyang kutyain ng mga tiyahin ni Bea at nginisian siya.
Ang nanay naman ni Bea ay nakatayo sa gilid ng kwarto, walang lakas ng loob na magsalita para sa sariling anak.
Nakasuot lang siya ng pangit na ekspresyon sa mukha.
Ilang beses na niyang sinabihan si Bea na huwag pumunta rito kasama si Gerald. Gayunpaman, malinaw na sinasalungat ni
Bea ang kanyang utos habang nakatayo doon si Gerald!
“Third tita, sixth tita, hindi ko siya boyfriend. Pinsan ko talaga si Gerald!” sagot ni Bea.
"Ano? Ger...Gerald?!”
“Siya yun!”
Katahimikan ang bumalot sa kwarto nang lumabas sa bibig niya ang mga salitang iyon.
Nakatutok ang mga mata ng lahat kay Gerald.
Bagama't alam nilang nagsilang si Yulia ng isang pares ng mga anak, sina Jessica at Gerald, pagkatapos niyang umalis, ito ang
unang pagkakataon na nakita nila ang alinman sa kanila sa loob ng dalawang buong dekada!
"Napakapalad at mapalad ng babaeng iyon na magkaroon ng napakagandang anak!"
Bahagyang napangiti ang isa sa mga babae.
“Pinsan, ipapakilala ko sila sa iyo. Ito ay…"
Nagsimulang ipakilala ni Bea ang kanyang mga kamag-anak kay Gerald.
Magalang na binati sila ni Gerald isa-isa.
Gayunpaman, bukod sa kanyang ikaapat na tiyuhin na tumugon ng isang ngiti at isang tango, halos lahat sa kanila ay hindi
pinapansin siya.
“Bakit tumayo kayong lahat? Umupo!"
Sigaw ng isang matandang babae habang papasok sa sala sa tulong ng isang katulong.
“Mama, halika at tingnan mo! Ang iyong pinakamamahal na apo, si Bea, ay nagdala sa iyo ng regalo bago ang iyong kaarawan!
Dumating ang anak ng babaeng iyon para makita ka!”
Nagmartsa si Rose para bigyan ng kamay ang matandang babae habang may suot na pang-iinis sa mukha.
“Hmm?”
Agad na nilingon ng matandang babae si Gerald.
Ito ang unang pagkakataon na nakita ni Gerald ang kanyang lola mula pa noong bata siya.
Natural, medyo nasasabik siyang makita ang kanyang pinakamamahal na lola.
“Lola!” tawag ni Gerald.
Bahagyang nanginig ang mga kamay ng matandang babae nang marinig ang pagtawag nito sa kanyang lola. Hindi siya umimik pero
tumango lang siya.
“Gerald pala ang pangalan mo? Nasaan ang iyong nakakatandang kapatid na babae?"
Huminga ng malalim ang matandang babae bago siya umupo.
“Nasa abroad si ate ngayon. Hindi pa siya bumabalik.” sagot ni Gerald.
“Hmph. Bakit ka nandito? Napakaraming taon na ang nakalipas. Naalala mo pa ba na may lola ka?"
Tanong ng matandang babae na nakakunot ang noo.
Bagama't napakalamig at walang pakialam sa kanyang tunog, ang katotohanan ay pareho sa sinabi sa kanya ng ina ni Gerald
noon. Hindi naman magiging malupit ang matandang babae kay Gerald.
Nang makita niya kung paano iniyuko ni Gerald ang kanyang ulo nang walang salita, nagsimula siyang matakot na ang labis na
pagkapurol ay matakot sa bata.
Kaya, huminahon siya ng kaunti at sinabing, “Gayunpaman, sa palagay ko ay isa ka pa ring anak na anak dahil nagpasya kang
puntahan ako!”
Parehong nagulat sina Yuna at Rose nang madiskubre na malayong magalit ang matandang babae kay Gerald.
Lalong nabigla si Yura. Ang kahihiyan at kahihiyan na dinanas niya kahapon ay resulta ng mga ginawa ni Gerald.
Dahil may sama ng loob siya kay Gerald, hinila niya ang braso ng ina sa ilalim ng mesa.
Agad namang sumimangot si Rose. “Hahaha! Inay, napakaganda ng tingin mo sa kanya, hindi ba? Hindi mo ba napagtanto? Hindi
ka man lang nila nakita nitong nakaraang dalawampung taon pero bakit bigla silang nandito ngayon? Isipin na mayroon silang lakas
ng loob na humarap sa iyo isang araw bago ang iyong kaarawan! Napakalaki!
Ako ay magiging mapurol dito, narito lamang sila upang makuha ang kanilang mga kamay sa isang bahagi ng mana ng
pamilya Yaleman! Bakit ka pa nila iisipin?"
Matapos ang pagtatangka ni Rose na maghasik ng kaguluhan, malinaw na nagsimulang kumilos nang may pag-iingat ang matandang babae sa paligid
ni Gerald.
"Gerald, nandito ka ba talaga para kunin ang bahagi ng mana ng pamilya Yaleman?"
Tanong ng matandang babae na may malungkot na ekspresyon.
Kabanata 825
“Na-misunderstood mo ako, lola. Wala akong intensyon na kunin ang alinman sa mga ari-arian ng pamilya Yaleman!”
Sagot ni Gerald na may halong pagsimangot.
“Hmph! Mula nang umalis ang iyong ina, ang walang utang na loob kong anak na babae sa pamilyang Yaleman, lahat kayo ay wala
nang kinalaman sa pamilyang Yaleman! I have already made it official that I put all ties with that girl! Bago ka magpatuloy, unawain
mo muna ang nangyari."
Ngumisi ang matandang babae.
Walang sinabi si Gerald.
Nang makita kung gaano kaigting ang sitwasyon, tumahimik ang ikaapat na tiyuhin bago nagsalita.
"Ah, mama, tingnan mo. Kahit anong mangyari sa inyo ni Gerald, apo mo pa rin. Sa palagay ko, isang magandang bagay para sa bata
na magkaroon pa rin ng pakiramdam ng pagiging anak sa magulang. Ito ang unang pagkakataon na siya ay bumalik sa bahay kaya't
ipinapayo ko sa iyo na itigil ang pananakot sa kanya! Gerald, halika dito! Dahil ang lahat ng matatanda ng pamilya ay lahat ay
nagtitipon dito, bakit hindi ka pumunta at pagsilbihan sila ng tsaa.”
Sa pagkakataong ito ay naalala ni Gerald ang sinabi sa kanya ng kanyang ina, na kapwa ang kanyang pang-apat at panglimang
tiyuhin ay ang pinakamahusay na nagtrato sa kanya.
Kaya naman, tumango lang si Gerald bilang pagsang-ayon.
Kinuha niya ang teapot sa kamay ng katulong.
Pagkatapos nito, nagsimula siyang magbuhos ng isang tasa ng tsaa para sa matandang babae.
“Lola!”
Marahil ay naalala ng matandang babae kung gaano kalungkot ang kanyang nakaraan. Or maybe it was the anger within her upon
hearing what Rose said, na nandito lang si Gerald for his share of the pie. O marahil ito ay pareho.
Nakapikit lang siya.
Binuhusan ni Gerald ng isa pang tasa ng tsaa si Yuma.
Tumanggi si Yuma na inumin ang tsaang ibinuhos sa kanya ni Gerald.
Nagpatuloy siya sa paglilingkod sa kanyang pangalawa at pangatlong tiyuhin.
Pagkatapos noon, nagsalin siya ng isang tasa ng tsaa para kay Rose.
Sa gulat niya, malamig na ngumiti sa kanya si Rose at sinabing, “Hmph! Kapag ang isang tao ay nagbibigay ng libreng tanghalian
nang walang anumang dahilan o dahilan, dapat ay may iniisip siyang masama o malaswa!”
Ibinuhos niya ang laman ng kanyang tasa sa sahig pagkatapos sabihin iyon.
Lahat ng lalaki at babae ng Yaleman family ay nakatingin kay Gerald nang gawin iyon ni Rose.
Mabuti para sa kanya na tanggihan ang kanyang tsaa, ngunit isipin na siya ay may lakas ng loob na ibuhos ang tsaa sa sahig.
Halatang pinipilit ni Rose na ipahiya si Gerald sa pamamagitan ng pagtapak sa kanya.
Si Yura naman ay nagdiriwang sa loob. Hindi niya maiwasang isipin kung gaano kaperpekto kung nandito si Giya para makita rin
ito.
Sa lahat ng pinagsilbihan ni Gerald, ang pang-apat niyang tiyuhin lang ang umiinom ng tasa ng tsaa.
"Sana maipaliwanag ko ito sa isang tao. Itigil ang pagkakaroon ng kakaibang pantasya o hangal na intensyon.
Tiyak na alam mo kung paano hanapin ang tamang timing para bisitahin si Lady Yaleman di ba? Bakit hindi ka dumating
maya-maya? Bakit ngayon?” Ngumisi ang pangalawang tiyahin.
“Eksakto! Halatang alam niyang may maganda sa paligid. Anong problema? Nasasaktan ka na sa kahirapan at naghahanap ka ng
panlasa ng mataas na buhay?”
Ngumisi si Rose.
“Hmph! Iniwan ng babaeng iyon ang buong pamilya, at inilantad kami sa napakalaking panganib noon! Malinaw kong
naaalala kung gaano kagalit si nanay nang gawin niya iyon! Bakit hindi ka bumalik at sabihin sa babaeng iyon na huli na ang lahat
para magsisi?”
Tumikhim din si third tita.

Sa sandaling bumubula ang paksang ito, naging walang katapusan.
Nagsimulang mag-akusa at magturo ng daliri ang lahat sa ina ni Gerald, sunod-sunod.
"Tama na! Tama na! Tumigil ka nga sa pagsasalita diyan!"
Agad na tumaas ang presyon ng dugo ng matandang babae. Sigaw niya habang ibinababa ang mga kamay niya sa mesa para pigilan
ang ingay.
Tumahimik agad ang lahat.
“Sheldon, tulungan mo akong bumalik sa kwarto ko! Gusto kong magpahinga ngayon!"
“Oo, ginang!”
Ilang sandali pa ay lumabas na ng sala ang matandang babae.
“Kasalanan mo ang lahat ng ito! Ikaw na malas na lalaki! Bakit ka bumalik? Kailangan bang galitin mo ang lola mo ng ganito?"
Saway ulit ni Rose kay Gerald.
“Pwede bang tumigil na kayong lahat sa pagsaway sa pinsan ko? Pasimple siyang bumalik dito dahil gusto niyang bisitahin si lola!
Bakit lahat kayo nagkakaganito?"
Nakaramdam ng pananabik si Bea na malapit na siyang mapaluha.
“Hmph! Bea, bakit ka nanunukso kapag ang mga matatanda ay nagsasalita? Hindi ba sapat para sa iyo ang hindi pinapagalitan?
Kung hindi lang dahil sa tulong ng iyong walang kwentang ama, hindi sana matakasan ng kanyang ina ang kanyang kasal noon!”
Sabi ni Rose habang nakangisi.
“Ate, anong ibig mong sabihin? Ganyan ba ang paraan para makipag-usap ka sa isang junior?"
Labis din ang kalungkutan ng ina ni Bea.
“Anong mali? Hindi ko ba pwedeng i-lecture ang junior ko kung hindi niya naiintindihan ang mga rules dito? Hahaha!
Bakit hindi mo tingnan ang iyong katayuan sa pamilya Yaleman ngayon? Bea, kakasimula mo lang magtrabaho sa
Yaleman Group ha? Tama iyan! Nagkataon na nasa departamento ka rin ng proyekto, tama ba? Sa pagpupulong
ngayon pa lang, sinabi na ni Lady Yaleman na ang pinaka-kagyatan at pinakamahalagang bagay ay ang kumuha tayo
ng ilang mga proyekto. Ikaw na ang bahala niyan ngayong taon!”
Chapter 826 “Hindi

ka ba talaga magaling magsalita? Bakit hindi mo ipakita sa akin kung gaano ka kaya? Kung hindi ka man lang makapag-
ambag sa pamilya, ikaw at ang iyong ina ay magkakaroon lamang ng kaunting bahagi ng yaman ng pamilya!”
Mapanira ang bibig ni Rose, parang kanyon.
Ang mga pamilya ng kanyang ikaapat at ikalimang kapatid ay dating medyo malapit na relasyon kay Yulia noon.
Ang relasyon naman ni Yulia kay Rose noon pa man ay magulo.
Noong nagtratrabaho si Rose sa kumpanya, natuklasan ni Yulia na minamaliit pala niya ang pondo ng kumpanya.
Ito ay humantong sa personal na pag-uulat ni Yulia ng kanyang mga natuklasan kay Rose kay Lady Yaleman, na pagkatapos ay nagpatuloy sa
paghampas sa salarin sa harap mismo ng lahat sa panahon ng isa sa kanilang mga pagpupulong ng pamilya.
Sina Rose at Yulia ay hindi magkasundo mula noong araw na iyon.

Kinasusuklaman niya si Yulia at kalaunan ay nagsimula na rin siyang mamuhi sa mga pamilya ng kanyang ikaapat at ikalimang kapatid.
Sina Yuma at Rose ang may kontrol sa karamihan ng mga mapagkukunan ng kumpanya sa ngayon.
Katumbas siya ng vice-chairman ng kumpanya, kaya natural na may karapatan siyang magsalita.
Dahil din dito, hindi mapabulaanan ni Bea at ng kanyang pamilya ang kanyang mga sinabi.
“Okay, tama na. Lahat, oras na para ihinto ang pagsasabi ng hindi kailangan. Nauna nang idiniin ni Nanay na ang pagkakaisa
ng pamilya ang pinakamahalagang bagay!” sabi ni Yuma.
“Tama si kuya. Gerald, hindi mo na kailangan pang tumayo diyan. Halika, maupo ka at kumain sa amin!" udyok ng ikaapat na
tiyuhin.
"Ano? Bakit mo siya pinaupo sa amin? Anong mga karapatan mo?"
Ilang tiyahin ang hindi masayang tumugon.
Sa sandaling ito napagtanto ni Gerald na kung magpapatuloy siya sa pananatili rito, lalo lang niyang palalain ang
lumalalang relasyon ng kanyang ikaapat na tiyuhin sa iba pang pamilya.
Napangiti siya ng mapait, “No need, fourth uncle. I think mas mabuti pang umalis muna ako! Enjoy your meal!”
Nang matapos siyang magsalita ay mahinang tinapik ni Gerald ang balikat ni Bea, isang senyales na huwag na itong
pakialaman bago ito lumabas ng bahay.
“Hmph! Ito ang aking huling ultimatum. Hindi siya nauugnay sa pamilyang Yaleman sa anumang paraan. Kapag nalaman
kong may nakikipag-ugnayan pa sa kanya sa inyo, tatanggalin ko agad kayo sa kumpanya!”
Binalaan ni Rose ang mga juniors ng pamilya.

Sinusubukan niyang iparating ang mensahe kay Bea.
Tumango ang lahat bilang pagsang-ayon.
Talagang hindi inaasahan ni Gerald na magiging ganito kabigat ang hinaing sa pagitan ng Crawford family at Yaleman family.
Gayunpaman, walang takot si Gerald dahil ang gusto lang niyang gawin ay makatulong na mapagaan ang relasyon ng kanyang
lola at ina.
Naniniwala si Gerald na hangga't gusto niya, hindi magiging malaking problema ang mga bagay-bagay.
Ang kinatatakutan niya, ay ang isang resultang direktang kabaligtaran ng kanyang nilalayon, ay lalabas. Sa madaling salita, natatakot
siya na mapipilitan siyang magkaroon ng final showdown sa mga taong ito.
Kaya, depende ang lahat sa handaan ng kaarawan ng kanyang lola bukas.
Nang mapagtanto ang katotohanang ito, tinawagan agad ni Gerald si Philip.
Hiniling niya kay Philip na maghanda ng ilang regalo para sa kanya.
Tanghali na noon.
Pag-uwi ni Bea, bakas sa mukha niya ang sobrang pagtatampo. Halatang binigyan siya ng isang earful mula kay Rose.
Hindi alam ni Gerald kung gaano kasakit ang dinanas ni Bea dahil sa kanya. Bagama't nanatiling tahimik si Catherine ay nakatingin
na siya kay Gerald na may malamig at hindi magandang ekspresyon.
"Bea, halika. Bibilhan kita ng damit!"
Napatingin si Gerald kay Bea.
Si Bea ay isang mabuting babae ngunit hindi siya nabubuhay nang maayos sa nakalipas na dalawang taon dahil sa pagiging nasa
receiving end ng patuloy na pambu-bully kay Rose.
Kaya naman, kumpara sa iba pa niyang mga pinsan, ang mga damit na isinuot ni Bea ay mas gutay-gutay at hindi gaanong "bling" sa kanila.
Bukod sa sasakyan, wala pang nagawa si Gerald para ipakita ang pasasalamat sa dalaga.
“Ahhh? Hindi na kailangan niyan, Gerald!” Mabilis na tinanggihan ni Bea ang kanyang alok.
“Tara na. Pwede mo naman akong samahan habang namimili pa rin ako!”
Dahil doon, sumakay si Bea sa kanyang bagong BMW 7 Series at dumiretso sa shopping district kung saan sila nagbebenta ng magagarang
branded na damit.
Beep! Beep!
Ni-lock ni Bea ang pinto ng kotse.
“Giya, bakit ang haba ng mukha! Hey, hey, mukhang ngayon lang sila nag-drop ng isang bagong linya ng damit. Tara, sabay na tayong mag-
shopping, haha!”
Lumabas ang dalawang babae sa sasakyan.
Sila ay walang iba kundi sina Marilyn at Giya, na napilitang i-tag sa kanya ...
Kabanata 827
Inakay ni Marilyn si Giya hanggang sa ikatlong palapag.
“Ang mga damit sa ikatlong palapag ay napakamahal. Sigurado ka bang gusto mong mamili dito?"
Tanong ni Giya na may kasamang ngiti.
Lahat ng damit sa shop na ito ay may tatak, ngunit ang mga damit sa ikatlong palapag ay itinuturing na crème de la crème ng mga
branded na bagay.
Nagkataon din na ito ang lugar kung saan maraming kabataang babae ang gustong mamili.
Kahit na hindi nila kayang bilhin ito, kailangan nilang maging pamilyar sa mga bagay na ibinebenta, para lamang makasabay sa
karamihan.
“Mamili na lang muna tayo sa third floor. Kung may bagay talaga sa akin, bibilhin ko ito kahit ano pa ang presyo!"
Sagot ni Marilyn na may nakakalokong ngiti.
Pagkatapos nito, pareho silang nagsimulang magtrabaho sa ikatlong palapag.
Sa isang punto, pumasok sila sa isang sikat na branded na boutique.
“Wow! Giya, tingnan mo! Tingnan kung gaano kaganda ang damit na ito! Susubukan ko ito! Hehehe!”
Nagustuhan ni Marilyn ang isang mahabang one-piece na damit.
Dali-dali niyang dinala ang damit sa fitting room.

Ang atensyon ni Giya ay nasa isang tindahan ng damit ng mga lalaki sa tabi.
Ang disenyo ng mga damit ay napaka-cool at masarap.
Bigla niyang naalala ang istilo ng pananamit ni Gerald, na palaging napaka-plain at kaswal.
Kaya naman, naisipan niyang pumili ng magagandang damit para kay Gerald, bagay na magpapaiyak sa iba pang mga babae.
Habang abala si Marilyn sa pagsusubo ng kanyang damit, lumabas si Giya upang tingnan ang mga ibinebentang damit na panlalaki.
Nang maisuot ang damit, tuwang-tuwang lumabas si Marilyn mula sa fitting room at nag-pose sa harap ng salamin. Napakaganda nito,
naisip niya sa sarili.
"Miss, bagay na bagay sayo ito. Dapat mong bilhin ito. Ito ang pinakabagong disenyo ng taon at ito ay tumama sa mga rack noong
nakaraang araw. Mayroon kaming bagong promosyon ng produkto ngayon sa katunayan!”
Sabi ng tindera habang papalapit kay Marilyn.
“Hehehe. Sige. Matagal ko nang nakita ang damit na ito sa opisyal na website. Oo nga pala, wala bang kulay purple na pagpipilian para
sa damit na ito? Maaari ko bang subukan din ito? Gusto ko talaga ang purple na disenyo!"
“Sorry, baby girl. May ibang sumusubok sa purple na disenyong damit ngayon. Sold out na ito at iyon na ang huli nating piraso!”
“Ahhh?” Napabuntong-hininga si Marilyn.
Kung isasaalang-alang kung gaano kaganda ang batang babae na ito, kung isusuot niya ang lilang damit na iyon, ang bilang ng mga ulo
ay lalampas sa dalawang daang porsyento!
Biglang bumukas ang pinto ng kabilang fitting room, at lumabas ang isang batang babae na may dalang purple na damit sa
kanyang kamay. Dire-diretso siyang naglakad patungo sa nakatalagang waiting area ng customer.
Nang makita ni Marilyn na iyon ang damit na hinahanap niya, dali-dali niyang sinundan ang babaeng iyon.
“Bagay na bagay sa iyo ang damit na iyan! Bilhin natin!"
May isang batang lalaki na nakaupo doon, naghihintay sa kanya.
“Hindi, paano ako? Ito ay masyadong… masyadong mahal. Bakit kailangan kong magsuot ng napakamahal na bagay? Tingnan
mo lang ang presyo! Ang damit na ito ay nagkakahalaga ng higit sa labintatlong libong dolyar! Dapat pumunta na lang tayo sa
ibang lugar para bumili ng iba!" Sagot ng dalaga.
Umiling ang batang may mapait na ngiti.
“Gerald? So, ikaw?"
Biglang may narinig na boses sa tenga ni Gerald.
Inangat ni Gerald ang ulo niya at tumingin. Hindi niya alam kung kailan sumulpot si Marilyn sa likod ni Bea.
Nagulat si Gerald sa biglaang pagsulpot niya.
“Hahaha! Nagkataon lang! I happen to be very interested in this purple dress so you should hand it over since you can't afford it
anyway! Salesgirl, hindi ko ito susubukan. Balutin mo ako, pwede?
Hindi nila kayang bilhin ito!"
Nakahinga ng maluwag si Marilyn nang makitang si Gerald lang ang katapat niya.
Sa kabila ng pagkabigla ni Gerald sa lahat kahapon, naisip lang ni Marilyn na sinusubukan niyang magpakitang-gilas sa
pamamagitan ng pag-arte ng bongga. Akala niya ay siya lang ang nagsisikap na iligtas ang kanyang sarili sa isang mukha. Baka
pati yung damit na suot niya kahapon ay paupahan lang.
Anyway, kahit ano pa iyon, tumanggi si Marilyn na maniwala na kayang bayaran ni Gerald ang damit na ito.
"Okay walang problema!"
Nang tumingin ang tindera sa kanilang dalawa ay ganoon din ang naramdaman niya. Nakasuot ng branded na damit si Marilyn
pagkatapos ng lahat.
Si Bea naman ay nagsuot ng mga damit na mula sa mga mediocre brands.
Para naman sa bata, sa totoo lang, hindi niya alam kung anong klaseng damit ang suot nito.
Sa antas ng hindi malay, napagpasyahan na niya na si Marilyn ang kayang bumili ng damit.
“Maghintay ka. Sinong nagsabi na hindi natin kayang bilhin ito?" Sagot naman ni Gerald sabay nguso.
"Ikaw?" Mapang-asar na sagot ni Marilyn.
Pagkatapos noon, binaliktad niya ang price tag ng damit at sa pagkakataong iyon ay halos tumama ang panga niya sa lupa.
“Fuck! Talagang nagkakahalaga ito ng $13,999.00?”
Nagulat si Marilyn.
Ito ay mas mahal kaysa sa inaasahan niya.

Kabanata 828
Mga pito hanggang siyam na libong dolyar lang ang dala niya.
"Anong problema? Masyado bang mahal ang $13,999 para sa iyo?”
Tanong ni Gerald kay Marilyn habang natatawa sa sarili.
Kung tutuusin, si Marilyn ang nanunuot at nanunuya sa kanya kahapon.
Naramdaman ni Gerald ang urge na ayusin ang sama ng loob sa kanya ngayon.
Kaya naman, pabirong sagot ni Gerald.
“Hoy, panoorin mo. Paanong hindi ko kayang bilhin ang damit na ito?"
Naisip ni Marilyn kung gaano kalaki-laki para sa isang dukha tulad ni Gerald na talagang minamaliit siya.
“Sige, bibili tayo ng isa pang damit! Kaya, paki-pack ang damit na ito para sa amin!" Sagot ni Gerald na may pilyong ngiti.
Nagulat at natuwa ang tindera sa parehong oras nang marinig niya ito.
“Nagyayabang ka siguro! Magiging mahusay na kung maaari mong kayang bumili ng kahit isa sa mga piraso dito!
Hmph! Kung bibili siya ng dalawang piraso, bibili ako ng tatlo! Sa anumang kaso, bibili ako ng isang piraso na higit pa sa kanya!"
Marilyn was hellbend on winning the little competition with Gerald.
"Mom, halika dito at tingnan mo!"

Lima pang customer ang nag-file sa boutique.
Limang babae iyon.
Dalawa sa kanila ay bata pa at tatlo sa kanila ay nasa katanghaliang-gulang.
Base sa kanilang pananamit, medyo malinaw na kayang-kaya nila ang mga damit na ibinebenta dito. Syempre, ibinaba ng tindera
ang kanyang ginagawa dito at pumunta sa kanila para pagsilbihan.
“Madam Gosling, Miss Yaleman, dumating ka na! Maligayang pagdating! Maligayang pagdating! Maraming mga bagong disenyo sa aming
tindahan ngayon. Matutulungan kitang pumili ng ilan sa aming mga bagong item!”
“Hindi na kailangan niyan. Mag-isa tayong titingin sa paligid!”
Sagot agad ni Madam Gosling.
Lahat ng isang biglaang, ang kanyang anak na babae ay nagsimulang hilahin ang kanyang mga damit.
“Nay, kayong lahat, tingnan ninyo! Hindi ba, ang taong iyon?!”
Tinuro ng dalaga ang direksyon nina Gerald at Bea.
“Hmm? Si Gerald naman! Andito din pala si Bea kasama niya? Hahaha!”
Ngumisi si Madam Gosling.
Tama iyan. Si Madam Gosling ay walang iba kundi ang unang tiyahin ni Gerald, si Rose.
Ang dalawa pang nasa middle-aged na babae ay walang iba kundi ang pangalawa at pangatlong tiyahin ni Gerald.
Samantalang ang dalawang nakababatang babae, pareho silang magpinsan ni Gerald.
Ang boutique na kinaroroonan nila ay nag-alok ng pinakamahal na paninda sa buong shopping center. Natural, ang mga parokyano ng
tindahan ay makapangyarihan at kagalang-galang.
Nakaramdam ng hiya si Rose nang makitang kapwa namimili ng mga damit dito sina Gerald at Bea.
“Gerald, tigilan mo ako sa pakikipaglaro sa akin! Kung hindi mo kayang bayaran, aminin mo na lang ang pagkatalo mo! Wala namang
kahihiyan di ba?”
Nagsimulang lumabas ang mga usok mula sa tenga ni Marilyn.
Ito ay bilang tugon kay Gerald na bibilhan niya si Bea ng sampung pirasong damit.
Maging ang tindera ay naramdaman na rin niyang pagsabihan si Gerald sa kanyang pagpapakatanga at pag-aaksaya ng kanyang oras.
“Miss, dito ka lang ba nagsimulang magtrabaho? Bakit ka mag-aaksaya ng oras mo sa ganyang customer?"
Isang boses na puno ng insulto at pangungutya ang biglang tumunog sa oras na ito.
Lumingon sina Gerald at Bea para tignan.
Ito ay walang iba kundi si Rose at ang iba pa.
“Hmph! Duda ako na makakabili pa sila ng manggas dito! Kailangan ko talagang makipag-usap sa iyong manager at hilingin sa kanya na
huwag payagan ang mga kaduda-dudang at malilim na tao sa establisyimento. Pinababa nito ang standard ng boutique mo, hindi ba?!”
Unceremonious na sabi ni Rose habang nakatingin kina Gerald at Bea.
"Tita, bakit mo sinasabi ang mga bagay na iyon?" galit na tanong ni Bea.
“Bakit ko ba sinasabi ang mga bagay na ganito? Naglakas-loob ka pa bang tanungin ako? Bea, may itatanong ako sayo.
Magkano ang kinikita mo sa isang buwan? How dare you shop sa ganyang shop? Kahit na may pera ka, dapat mong gamitin
ang perang iyon para pagsilbihan ng mabuti ang iyong ama sa halip. Ayaw mong gawin iyon, hindi ba? Nakalimutan mo na ba
ang sinabi ko sa luncheon ngayon?" Mapang-insultong sagot ni Rose.
“Tama na, Bea. Naiintindihan namin kung ano ang ibig sabihin ng pagiging isang babae, ngunit hindi mo basta-basta
makakalimutan kung anong uri ng sitwasyon ang iyong pamilya ngayon. To think na naglakas-loob ka pang subukan ang mga
damit dito! Anong gagawin mo kung masira mo ang damit nila!? Mababayaran mo pa ba ang mga bagay na ito!?"
"Tama iyan! Tama iyan!"
Tumango naman ang mga pinsan nila.
Napaluha si Bea nang marinig niya ang kanilang mga sinabi.
Pinandilatan ng salesgirl sina Gerald at Bea at sinabing, “Hmph! Nagpapanggap ka lang na mayaman, hindi ba? Kita mo?
Napagalitan ako ng customer dahil sa inyong dalawa!”
“Kayo ba dalawa ang bibili ng damit o hindi? Kung ang sagot ay hindi, mangyaring umalis sa tindahan. Ang iba pang mga
customer ay gustong subukan ang mga damit na ito!"
Hindi polite o courteous ang tono ng salesgirl kapag kausap sina Gerald at Bea.
Ibibigay na sana ni Bea ang mga damit habang humahagulgol.
“Sinabi ko na sa iyo na bibili ako ng sampung pirasong damit. Bingi ka ba?"

Nagsalita si Gerald habang malamig na tinitigan ang isnob na tindera...
Kabanata 829
Natigilan ang tindera sa tono ni Gerald.
Maging si Rose at ang iba ay nagulat sa biglaang pagbabago ng ugali nito.
Hindi naman nakakabingi ang boses niya, pero ang pagalit na ekspresyon ni Gerald ay nagpanginig sa takot.
“Hmph! Matigas ka pa rin sa pagbili ng sampu ha? Ang pinakamurang mga damit na ito ay nagkakahalaga ng hindi bababa sa anim na grand!
Aabutin ka nito ng sampu-sampung libong dolyar batay sa bilang na iyong tinukoy. Seryoso ka ba sa pagbili mo?"
Hinamak ni Rose at ng iba pa ang pakiramdam ng pananakot kay Gerald.
May balak ba talaga siyang bumili ng sampu nitong mga damit?
Hahaha!
Nagsimula silang mag-uyam habang kinukutya siya.
Hinatak din ni Bea ang braso ni Gerald habang sinasabing, “Kalimutan mo na. Tama ang panganay na tita. Hinding-hindi natin kakayanin
ang mga damit dito. Sa tingin ko, mas mabuti kung umalis na tayo ngayon!”
“Ayos lang. Sabi ko na nga ba ibibili kita nitong mga damit! Tingnan mo, ang mga sinubukan mo ngayon ay mukhang A, kaya bakit hindi?
Miss, kung gusto mo, mangyaring tulungan akong suriin kung magkano ang mga ito. Magbabayad ako gamit ang card ko!"
Inilabas ni Gerald ang kanyang debit card.

Paulit-ulit na tumango ang tindera nang makita kung gaano siya kaseryoso sa pagbili.
“Maghintay ka. Hindi kita kinakausap. Kinakausap kita, miss. Tulungan mo akong mag-impake ng mga damit na ito!"
Sabi ni Gerald sabay turo sa isa pang salesgirl na nakatayo sa gilid sa buong palitan nila.
"Sige sir!"
Nagsimula nang mag-impake ng mga damit ang tindera ayon sa order. Mayroong sampung piraso ng damit sa kabuuan.
Ang kabuuang presyo ay $120,000.00.
“Hahaha! Itong tanga. $120,000.00. Hindi ba siya pumapasok sa sarili niyang libingan?”
"Tama iyan. Gustuhin man niyang magpakitang-gilas, hindi ito ang paraan. $120,000.00 para lang makabili ng damit? Ito ay
magiging isang kamangha-manghang palabas!"
Tuwang-tuwa si Marilyn nang makita niya ang kabuuang bayarin.
Nagsimulang magbulungan ang mga pinsan ni Gerald.
“Hmph! Gusto kong makita kung paano aalis si Gerald sa gulo na ito!”
Nagpalitan ng tingin si Rose sa isa't isa at nginisian nila si Gerald na naka cross arms sa dibdib.
Mabilis na inilabas ng salesgirl ang POS machine.
Nag-type ng password si Gerald na para bang hindi na mabilang na beses niya itong ginawa.
Habang ilalagay na ni Gerald ang huling huling digit ng kanyang password, biglang bumulalas ang salesgirl.
“Teka! Tahan na, ginoo! Nagkamali ako!"
Kinabahan ng sobra ang tindera. Pagkatapos ng lahat, sa isang benta na $120,000.00, makakakuha siya ng komisyon na hindi
bababa sa lima hanggang anim na libong dolyar. Paanong hindi siya kabahan?
Napakarami niyang nakuha nang hindi nagsasabi ng isang salita o gumagalaw ng isang kalamnan pagkatapos ng lahat!
Ang kanyang pagkabalisa at pananabik ay higit na pinasigla ng lahat ng atensyon na nakuha niya mula sa kanyang kasamahan pati na
rin sa mga customer.
Bilang resulta, hindi sinasadyang naipasok niya ang dagdag na zero sa POS machine.
Gayunpaman, bago pa niya ito mapigilan, naipasok na ni Gerald ang kanyang password sa POS machine. Huli na, dahil nakikita niya
sa display na inililipat na ng makina ang data ng transaksyon….
“Sir, I'm so sorry but I accidentally keyed in the total amount as $1,200,000.00 instead of $120,000.00. Sorry talaga!”
Humingi ng tawad ang tindera habang nakayuko kay Gerald.
“Ayos lang. Hindi mo kailangang humingi ng tawad. Kahit na ipasok mo ang isang mas kaunting zero, hindi niya magagawang ubo ang
halagang iyon!"
Sabi ng pangatlong tita.
Beep!
Malakas at malinaw ang beep ng POS machine.
Nakasaad dito na matagumpay ang transaksyon.
Pagkatapos ay nagpatuloy ito sa pag-churn out ng resibo nang walang anumang hiccups!
"Ano?!"
Gulat na gulat sina Rose, mga pinsan ni Gerald, at Marilyn.
Ang transaksyon ay talagang matagumpay?
Debit card ni Gerald? Sa totoo lang...mayroon talaga siyang $1200,000.00 sa kanyang bank card?
F*ck! Nananaginip ba ako?
Napaawang ang bibig ni Marilyn dahil sa hindi makapaniwala.
Nagtataka, nagkatitigan si Rose na may parehong hitsura ng hindi makapaniwala. Ang ekspresyon sa kanilang mga tabo ay hindi maaaring
maging mas pangit kaysa dito.
Gerald, ang batang isinilang bilang isang dukha ay may isang milyong pera sa kanyang bank account!?
Lalong natakot ang tindera nang makita ang pagmumukha ng mga ito. Sa nanginginig na mga kamay, sinabi niya, "Paumanhin, ginoo. Ibabalik ko
agad sa iyo ang natitirang pera! I'm really, really sorry!"
“Kalimutan mo na. Hindi mo kailangang ibalik ang pera sa akin. Wala ba kayong membership scheme? Magpapa-sign up lang ako para sa
membership card para sa kapatid ko, at kailangan mo lang ilipat ang balanse sa card na iyon.”
Ibinalik ni Gerald ang kanyang card sa kanyang wallet na may mapait na ngiti sa kanyang mukha.
Kabanata 830 Kung
ngayon lang siya kinukutya at kinukutya ni Rose mag-isa, wala siyang sasabihin. Si Gerald pa rin ang dating mapagparaya na si Gerald.
Gayunpaman, hindi siya papayag na bastusin niya si Bea ng ganito.
Ang kabaitang ipinakita ng kanyang ikalimang tiyuhin sa kanyang sariling ina noon ay hindi isang bagay na maaaring matumbasan ng
malamig na pera.
Ang gusto ni Gerald ay hustisya para kay Bea.
Sa kanyang sorpresa, sa proseso ng paggawa nito, $1,200,000.00 ay direktang na-swipe mula sa kanyang bank card.
Ngunit hindi talaga ito mahalaga sa kanya. Kung tutuusin, walang pinagkaiba ngayon kay Gerald ang $1,200,000.00 o $120,000.00. Bukod sa
isang pagkakaiba sa bilang ng mga digit, wala tungkol sa kabuuan na iyon ay sapat na makabuluhan upang mabigo siya.
“Pero pinsan, ito...masyadong mahal! Bilisan mo at kumuha ng refund!”
Sabi ni Bea habang nag-aalalang tumatalon.
"Ano? Bakit mo hihilingin sa kanya na gawin iyon? Kung gusto niyang ipasok ang halagang iyon sa isang membership card para sa iyo,
hayaan mo na lang siyang gawin ito! Hahaha! Itong tanga! Ang paglalagay ng napakaraming pera sa isang hangal na card. Gusto kong
makita kung ano ang gagawin niya sa balanse!”
Kahit natulala at nagulat si Rose ay gusto pa rin niyang suntukin si Gerald.
Ito ay dahil kung ilalagay ni Gerald ang lahat ng perang iyon sa membership card, wala na siyang magagawa maliban sa pagbili ng mga damit.
Iyan ang makukuha mo sa pag-boo ng sarili mong sungay!
Gayunpaman, labis pa rin siyang inis at bigo. Iyon, at sorpresa. Kailan kaya naging mayaman si Gerald?
Bigla siyang nawala sa mood na ipagpatuloy ang pamimili.
Ganoon din si Marilyn. Kinailangan niyang makipagdebate sa kanyang sarili nang paulit-ulit sa kanyang isipan bago bumili ng isang
solong damit na nagkakahalaga ng $12,000.00 para lamang kay Gerald na lagi niyang minamaliit, upang ilagay ang $1,200.000.00 sa
isang membership card nang walang pag-aalinlangan!!
Lumabas si Marilyn ng shop na may malungkot na ekspresyon.
Kasabay nito, lumabas si Giya sa katabing tindahan.
Nang makita niya ang malungkot na anyo ni Marilyn, hindi niya maiwasang mapangiti at magtanong, “Hoy, ano ang problema ng ating
munting Marilyn? Nasira ba ang iyong kalooban mula sa lahat ng pamimili?"
Huminga ng malalim si Marilyn bago niya sinabi, "Giya, naniniwala ka ba sa tadhana?"
“Ahhh? Anong uri ng kapalaran ang sinasabi mo?"
"Kung saan ang isang napakahirap na tao ay humahampas ng ginto sa magdamag, at siya ay naging napakayaman!" nag-aalalang sagot
ni Marilyn.
“Ano ba talaga ang nangyari?”
“Nakasalubong ko lang si Gerald!”

"Nakita mo si Gerald?"
Biglang nakaramdam ng sobrang kaba si Giya.
“Oo! Gerald! Giya, maaaring hindi mo ito alam ngunit si Gerald...parang iba siya kumpara sa dati. Noon, siya ang pinakamahirap na
estudyante sa aming klase. Noon, siya ang punching bag ng lahat. Bini-bully ko din siya dati pero alam mo ba kung gaano siya
kayaman ngayon? Alam mo ba ang tungkol dito? Hindi na siya ang dukha na siya noong high school pa siya!”
Luminga-linga si Giya sa paligid at sinipat ang paligid ngunit wala siyang nakitang palatandaan ni Gerald.
So, she subconsciously nodded as she reply, “Ang dami ng pera ni Gerald ay hindi mo kayang intindihin!”
“Ahhh? Giya, anong sabi mo?"
Hindi malinaw na narinig ni Marilyn ang sinabi ni Giya.
“Ahhh? Ako…wala akong sinabi!”
Natauhan si Giya at nagmamadaling itinanggi ang hindi sinasadyang nasabi.
“Wag mo na masyadong isipin. Dapat mo na lang tratuhin si Gerald simula ngayon. Tutal, magkaklase kayong dalawa noon!"
payo ni Giya.
"Oo, sa tingin ko! I think I caught a glimpse of another side of Gerald just now, y'know, when he was swiping his card down the
machine. Mukha siyang cool at manly! Mukhang kailangan kong baguhin ang aking saloobin para sa mas mahusay mula
ngayon!
Nang makita ni Giya ang ngiti sa mukha ni Marilyn, hindi niya naiwasang bahagyang hindi komportable...
"Ako ay galit na galit! Galit na galit ako!"
Galit na hinampas ni Rose ang mga kamay sa manibela habang pauwi.
“Bakit biglang yumaman ang anak ng babaeng iyon? Saan niya nakuha ang kanyang milyong dolyar? Nanalo ba siya sa lotto?"
Si Rose ay patuloy na bumubulong ng parehong bagay sa kanilang buong paglalakbay pauwi.
Katulad ng karamihan, ayaw din ni Rose na maging mas malakas at mas mahusay ang sarili niyang kalaban kaysa sa sarili niya.
"Tama iyan! Ang isang milyong dolyar ay hindi maliit na pagbabago, kahit na sa amin! Sister-in-law, nakita mo ba kung paanong hindi
kumurap o nag-alinlangan man lang si Gerald sa pag-swipe niya ng card niya?” Sabi din ng pangalawang tita.
“Alam mo, akala namin nangungupahan lang si Gerald ng mga damit niya para magmukhang maluho at nagpapanggap lang siya para lang
magpakitang-gilas noong una namin siyang makilala. Pero mukhang totoo lahat ng nangyari sa bar kagabi!"
Nagsalita ang nakababatang pinsan ni Gerald.
"Anong ibig mong sabihin? Anong nangyari sa bar kagabi?" +
Kabanata 831 "Sinasabi
mo ba na ang mga damit na sinuot ni Gerald ay kasing halaga?" hindi makapaniwalang tanong ni Rose.
"Imposible! Ito ay ganap na imposible! Alam na natin ang tungkol sa kanyang ama, ang katayuan ni Dylan Crawford noon pa man. Like hell,
ganyan kayaman ang pamilya nila! The most probable explanation is nanalo si Gerald sa lotto! Malamang ngayon lang niya nabuga lahat
ng pera!" sabi ni Rose.
Parang nag-iwan talaga ng malaking epekto sa kanila ang milyong dolyar na ginastos ni Gerald.
“Ngayong wala na ang panganay na tita at ang iba pa, bumalik tayo sa tindahan at humingi ng refund para sa membership card na ito.
Masyadong mahal! Napakaraming pera ang nasa loob! Hindi mo ba naisip na sayang na iwan mo ang lahat doon?”
"Hindi na kailangan iyon, Bea..."
“Isang milyong dolyar! Paano mo nagagawang i-brush ito na parang wala lang? At saka, bakit…bakit ang dami mong pera?”
Parang medyo kinilabutan si Bea.
Natawa si Gerald habang sinulyapan si Bea na nasa likod ng manibela. Pagkatapos noon, sabi niya, “May sasabihin ako sa iyo, bagay
na hindi mo pa kayang sabihin sa iba. Kasama rin dito ang panglimang tiyahin!"
“Ano ito?” tanong ni Bea.
"Ako ay talagang isang mayamang tagapagmana at ako ang uri ng mayamang tagapagmana na may walang limitasyong
halaga ng pera na gagastusin!" Sagot ni Gerald na may sabik na ngiti sa labi.
“Hahaha!”
Sa hindi inaasahang pagkakataon, biglang tumawa ng malakas si Bea, “Okay then, rich heir, if you have that much money, then
please allow your humble cousin to help you to spend some of that cash!”
Halatang naisip ni Bea na hinihila lang ni Gerald ang kanyang paa.
"Ubo. Ubo. Maaari mong piliin kung maniwala ka sa akin o hindi!" Sagot ni Gerald matapos tumahimik.
"Nga pala, anong gusto mong regalo kay lola sa birthday niya bukas?" tanong ni Bea.
"Hindi ko rin alam kung ano ang ibibigay ko sa kanya! Pag-iisipan ko bukas!”
Napakasigla ng kapaligiran sa mansion ng pamilya Yaleman.
Ika-walumpung kaarawan ni Lady Yaleman ngayon.
Kung ikukumpara sa mga nakaraang taon, ang kanyang ika-walumpu na piging sa kaarawan ay mas engrande at mas masigla ang
mga tao.
Hindi lang lahat ng miyembro ng pamilyang Yaleman ang naroroon, marami rin ang mga kilalang bisita na naimbitahan din dito para
ipagdiwang ang kaarawan ni Lady Yaleman.
“Ang bawat regalo mula sa mga kilalang panauhin ay dapat na maitala nang malinaw sa papel at muling suriin. Talagang hindi ka
dapat maging pabaya tungkol dito! Dapat ay maraming mga kilalang bisita ang naroroon sa taong ito at ang mga kaayusan sa
pagraranggo ay dapat tratuhin nang may lubos na kaseryosohan!”
Si Lady Yaleman ay nakasuot ng pulang festive robe sa madaling araw habang inutusan niya ang mayordomo.
Umupo si Lady Yaleman pagkatapos nito.
Nang makatanggap ng hudyat mula sa kanilang mga magulang, ang nakababatang henerasyon ng pamilya ay nagsimulang mag-alok ng
kanilang mga regalo kay Lady Yaleman.
“Lola, ito po yung jade bracelet na binili ko para sa inyo. Tingnan mo ito at tingnan kung gusto mo ito?"
Isang batang babae ang dumating na may matamis na ngiti sa labi.
"Gusto ko ito. Sobrang gusto ko yon! Ooh, isang piraso ng nephrite jade! Napakabuti mong bata!"
Masayang ngumiti si Lady Yaleman.

Hinawakan niya ang mga kamay ng dalaga sa kanilang maikling palitan.
“Oh! Bea! Kadadating lang ninyong dalawa, siguro?"
Dumating na si Bea kasama si Gerald.
Nagkataon na nasagasaan nila si Yura at ilang iba pa.
“Bea, anong regalo ang binili mo para kay lola ngayong taon? Don't tell me na binibigyan mo siya ng isa pang burda na ginawa mo ulit sa sarili mo,
gaya ng ginawa mo last year! Hahaha!”
Nagsimulang tumawa si Yura at ang iba pa.
Ang tawa ni Yura ang pinakamalinaw at pinakamalakas. Pagkatapos niyang makuntento sa pangungutya kay Bea, sinuri niya si Gerald ng
malamig at masamang tingin.
“Hindi ko ine-expect na dadalo ka rin sa birthday party ni lola! Hahaha! To think na dumating ka na walang dala!" Sabi ni Yura habang
tumatawa.
Pagkatapos noon ay bumulong siya sa tenga ni Gerald, “I am warning you. Dapat mong ihinto ang pag-iisip tungkol sa pagpapatong ng iyong
mga kamay sa mga ari-arian ng pamilya Yaleman! Huwag mong hayaang mahuli kitang sinusubukang maglagay ng anumang kakaibang kaisipan
sa ulo ng matandang babaeng iyon!”
Tahimik na pinakinggan ni Gerald ang mga mapanuksong salita ni Yura.
Hindi man lang siya nag-abalang tingnan siya pero sa halip, isang matamis na ngiti ang isinalubong niya kay Bea. “Halika, pasok na tayo!”
sabi niya sa kanya.
Nagpatuloy sila sa paglalakad patungo kay lola.
Galit na galit si Yura na mahigpit na naikuyom ang kanyang mga kamao dahil sa galit.
“Bansa bumpkin! Hinding-hindi kita bibitawan ng ganoon kadali!"
Galit na sabi ni Yura sa sarili.
Dahil sa mga naunang hinaing, hindi kailanman nagkagusto si Yura kay Gerald. Sa kabila ng kung gaano katapat at
disente ang hillbilly na iyon, ang bastos na iyon ay patuloy na nagnakaw ng limelight mula kay Yura noong nasa bar sila kagabi.
Hindi alam ni Yura ang sinabi ni Gerald kay Brandon sa huli na nauwi sa kanyang ulo na nabasag ni Brandon sa harap ng lahat
ng kanyang mga pinsan.
Kabanata 832 Si
Gerald ang sinisisi ni Yura.
Ang pinaka ikinagalit niya ay nang sa wakas ay nakahanap na siya ng isang dyosa na kinaiinteresan niya, kinailangan ni
Gerald na bumukas at sirain ang pagkakataong sumikat.
“Tingnan mo lola! Ito ang birthday gift ko sayo!"
Ang nakababatang henerasyon ng pamilya ay nagtatanghal pa rin ng kanilang mga regalo sa pangunahing mesa ng piging ng
kaarawan.
Lady Yaleman ay grinning mula sa tainga-sa-tainga; hindi niya maitago ang saya na nararamdaman niya ngayon.
“Oh! Hindi ba si Bea yun? Bakit ang tagal mo? Nakalimutan mo na ba na birthday ng lola mo ngayon?”
Pumasok si Bea at Gerald.
Isang tusong ngiti ang isinuot ni Rose habang nagsasalita.

“Paano ko makakalimutan ang birthday ni lola? Panganay na tita, sobra ka na!" Agad namang gumanti si Bea.
“Hahaha! Tingnan natin kung anong klaseng regalo sa kaarawan ang inihanda ni Bea para kay lola ngayong taon!”
Ilang mga babae nang sabay-sabay.
Halatang nairita ang ina ni Bea nang marinig ang sinabi ng mga babaeng iyon tungkol sa kanyang anak. Isang nakakapanatag na ngiti
ang itinuro niya kay Bea habang nakatingin sa regalong hawak niya.
Alam niyang matutuwa ang kanyang ina kapag natanggap niya ang regalong ito.
“Bea, bilisan mo at ipakita sa lola mo ang regalong natanggap mo para sa kanya!” sabi ni Catherine.
"Sige! Lola, ito ang regalo sa kaarawan na inihanda ko para sa iyo ngayong taon! Isa itong dragon jade bracelet!”
Sabi ni Bea habang maingat na binuksan ang box.
"Dragon jade bracelet?"
Natigilan sandali si Lady Yaleman.
Ibinaba niya ang tingin sa regalo at napagtanto, gaya nga ng sinabi niya, isang dragon jade bracelet!
Sa katunayan, nakabili na si Gerald ng dragon jade bracelet para kay Giya bago ito at nagkakahalaga ito ng mga labinlimang libong dolyar.
Siyempre, hindi ito tulad ng Lady Yaleman na hindi kayang bayaran ang gayong maliit na regalo.
Pero alam na alam niya na hindi maganda ang kalagayan ng pamilya ni Bea nitong mga nakaraang taon. Ito ay bahagi ng
dahilan kung bakit hindi nila kayang bigyan siya ng anumang disenteng regalo noon.
Gayunpaman, ang katotohanang handa si Bea na bigyan siya ng dragon jade bracelet na nagkakahalaga ng higit sa
labinlimang libong dolyares ay natural na nagpapatunay sa pagiging anak ni Bea sa kanya.
"Sige! Napakaganda nito!” Nakangiting sabi ni Lady Yaleman.
Ang dragon jade bracelet ay ganap nang nanalo sa puso ni Lady Yaleman, at ang kanyang reaksyon ay ganap na naiiba mula
noong iniharap sa kanya ang nephrite jade bracelet mula kanina.
Umasim agad ang ekspresyon ng pangalawang tiyahin at pinsan ni Gerald.
“Bea, balita ko nagtatrabaho ka bilang intern sa project department ng grupo for a couple of months now. Buntong-hininga, sa
isang kisap mata ay lumaki na kayong lahat. Kung mahusay kang gumanap, ituturo sa iyo ni lola ang paraan ng pangangalakal,
at baka pagkatapos, magagawa mong pamunuan ang isang mas malaking departamento nang mag-isa!” sabi ni Lady Yaleman.
“Salamat po, lola!”
Tuwang-tuwa si Bea nang marinig ang sinabi ng kanyang lola. Tuwang-tuwa si Catherine nang marinig ang mga salitang
iyon.
“Lola, paano ka nakakasigurado na ito ay isang tunay na dragon jade bracelet? Pagkatapos ng lahat, mayroong hindi
mabilang na mga knock-off sa merkado!" nginisian ni Yura habang papalapit sa kanila.
Bahagyang nagbago ang ekspresyon ng mukha ni Bea.
Ganoon din si Catherine, na sa wakas ay nagpasya na tumayo para sa kanyang anak, "Yura, ano ang pinagsasabi mo?
Hayaan mo akong sabihin sa iyo. Ang bracelet na ito ay isang bagay na ibinigay sa akin ng aking ina, at ngayon ay ipinasa ito
kay Bea. Imposibleng knock-off yun!”
Nagsasabi ng totoo si Catherine. Talagang pinasok na niya ang lahat sa oras na ito.
“Lola, may natutunan akong basic identification techniques noong nag-aaral ako sa ibang bansa. Bakit hindi mo ako hayaang
tingnan ito?” sabi ni Yura.
Ang mga salita ni Yura ay nagdulot ng pagdududa sa puso ni Lady Yaleman, na mabilis na naging maliwanag sa kanyang mukha.
Tutal, kilalang-kilala niya ang kanyang manugang na si Catherine. Kung talagang napakahalagang bagay ito, bakit payag si
Catherine na ibigay ito sa kanya bilang regalo sa kaarawan?
Ibinigay ni Lady Yaleman ang dragon jade bracelet kay Yura.
“Oh, pare. Walang duda tungkol dito. Ito ay isang pekeng!”
Umiling si Yura sabay tingin lang sa bracelet.
“Hindi mo alam ang sinasabi mo Yura! Ano ang alam mo?" nag-aalalang sagot ni Catherine.
“Hahaha! Ikalimang tita, bakit parang balisa ka? Sige. Tikom ang bibig ko. Kung sasabihin mong authentic ito, ituturing na lang
namin ito!”
Ipinagpatuloy niya ang pag-abot ng jade bracelet kay Catherine.
Gayunpaman, bago pa ito mahawakan ng kawawang si Catherine, kusa na siyang bumitaw sa pagkakahawak.
Clink!
Sa isang malutong na tunog, ang jade bracelet ay nabasag sa isang milyong piraso sa malamig na matigas na lupa...
Kabanata 833
"Yung jade bracelet ko!"
Ang jade bracelet ay nabasag sa isang milyong piraso.
Nanlaki ang mga mata ni Catherine dahil sa gulat.
Nagulat din si Bea sa ginawa ni Yura.
Ang jade bracelet na ito ang pinakamahalagang kayamanan sa kanilang pamilya.
Ibinigay ng kanyang lola ang jade bracelet na ito sa kanyang ina bago ito ipinasa kay Bea.
Ang dahilan kung bakit handang bitawan ni Catherine ang bracelet bilang regalo para kay Lady Yaleman ay medyo simple.
Ang kanyang asawa ay kasalukuyang nakahiga sa kama sa isang vegetative state at wala nang pag-asa para sa kanya.
Inaasahan niya na ang kanyang anak na babae ay magagawang patunayan ang kanyang sarili at makakuha ng pagkilala mula sa
pamilya Yaleman, balang araw sa hinaharap.
Hangga't nasisiyahan at nasisiyahan si Lady Yaleman, magagawa ni Bea na sumulong.
Kung hindi, kung papayagan si Rose na magkaroon ng ganap na kontrol sa kumpanya sa hinaharap, ang lahat ng pag-asa ay talagang
mawawala para kay Bea at sa kanyang pamilya.
Ngunit ngayon, ang huling balwarte ng pag-asa na ito ay nabasag sa malamig na matigas na lupa!
Malinaw na sinasadya ni Yura ito!
“Ibalik mo sa akin ang jade bracelet ko! Gusto kong bayaran mo ako sa jade bracelet ko!"
Namumula ang mga mata ni Catherine at nabulag sa galit nang sumugod siya at pilit na hinawakan si Yura sa kwelyo.
Napatigil ang lahat ng nasa birthday banquet sa kanilang ginagawa at napatingin sa pinanggalingan ng
kaguluhan.
"Itigil mo yan! Alam mo pa ba kung paano kumilos?!"
Galit na sigaw ni Lady Yaleman sa kanilang dalawa. Siya ay isang babae na nagmamalasakit sa kanyang pampublikong hitsura
pagkatapos ng lahat.
“Nanay! Sinasadya ni Yura! Sinadya niyang sinira ang dragon jade bracelet ko!" Nagrereklamo si Catherine sa tono ng pagkabalisa.
“Oh! Ito ay isang pangit na pulseras pa rin! Malamang, baka ito ay peke! Paano kung ito ay isang tunay na dragon jade bracelet?"
“Hindi ba medyo matanda ka na para makipag-away sa sarili mong junior? Wala ka bang kahihiyan?"
Tumango ang pangalawang tiyahin.
“Birthday ni nanay ngayon dito ka, sinusubukang magsimula ng away. Gaano ka masupil!? Hindi ka ba marunong kumilos!?”
“Okay, tama na! Walang iba kundi isang jade bracelet! Wala na tayong magagawa ngayon, dahil nasira na ito. Masyado na akong
matanda para magsuot ng ganyan! Hindi naman talaga mali ang sinabi ni Rose. Kailangan mo ba talagang ilabas ang galit mo kay
Yura ng ganito?" Kaswal na sabi ni Lady Yaleman.
Lumalabo ang paningin ni Catherine dahil sa mga luhang namumuo sa kanyang mga mata.
Napansin ni Gerald kung gaano kampi ang kanyang lola, kahit na malinaw na mali si Yura dito. Nakabili na rin siya ng katulad na dragon jade
bracelet noon, kaya alam niya na ang bracelet ni Catherine ay talagang hindi basta-bastang knock-off.
Ang dahilan kung bakit ginawa ni Yura ang kanyang ginawa ay dahil sa takot na makuha ni Bea ang pagmamahal at pagmamahal ng kanyang
lola.
Hindi nagtagal ay nalipat ang atensyon ng lahat kay Gerald.
“Gerald, nakikita ko na wala kang dala. Dumating ka ba na walang dala sa handaan?"
Tanong ni Rose na may malamig na ekspresyon sa mukha.
Tama iyan. Sa buong pamilyang Yaleman, pinakakinaiinisan ni Rose ang pamilya ng kanyang ikalimang bayaw, na sinundan ng kanyang pang-
apat na bayaw.
Gayunpaman, isang bagong tao ang lumitaw sa tuktok ng kanyang "pinaka-kinasusuklaman" na listahan, at ang taong iyon ay walang iba
kundi si Gerald.
Ito ay sa liwanag ng lahat ng nangyari kahapon.
“Hmph! Sister-in-law, baka tama ka! Sa palagay ko ay masyado na siyang sira para makapagbigay ng regalo para kay Lady Yaleman
sa puntong ito! Haha!” Sabi din ng pangalawang tita.
Noon napansin ni Lady Yaleman na wala talagang laman ang mga kamay ni Gerald.
Kaya naman, nakaramdam siya ng kaunting kirot sa kanyang puso.
“Kalimutan mo na! Hindi ko naman kailangan ng regalo niya!” Walang pakialam na sagot ni Lady Yaleman.
Nanatiling tahimik si Gerald at wala man lang siyang nasabi.

“Mom, I think that you have to reprimand Bea and correct her ways. Siya ay patuloy na inaanod sa panahon ng trabaho.
Ang hula ko ay nandito lang siya para sayangin ang lahat ng pera ng mana! Hindi na natin dapat hayaang magpatuloy pa ito!" Patuloy na
sabi ni Rose.
Mabilis na binatukan ni Catherine si Rose, “Ano ba ang ibig mong sabihin? Kailan pa hindi nagsumikap si Bea para sa grupo natin?”
“Dapat tumigil na kayong lahat sa pagtatalo ngayon din! Hindi ko alam kung sino sa inyo ang nagsasabi ng totoo ngunit ang mga
karapat-dapat lamang ang tatanggap ng anumang uri ng gantimpala! Bea, babantayan kita simula ngayon.
Kung nabigo kang matugunan ang aking mga inaasahan, huwag mong sisihin si lola sa pagiging walang puso pagdating ng araw!”
babala ni Lady Yaleman.
“Hahaha. Lola, hindi mo kailangang mag-alala tungkol sa akin. Kung sinabi ng panganay kong tiyahin na nagsasabi siya ng totoo, edi
sana! Hindi maganda ang pakiramdam ko, kaya babalik muna ako. Mag-enjoy ka sa handaan!"
Sagot ni Bea na namumula ang mga mata.
Tumayo si Bea at umalis kaagad pagkasabi nun.
"Inom ka! Uminom!"
Hinabol ni Catherine ang kanyang anak.
Kumunot ang noo ni Gerald. Tila hindi ito ang unang pagkakataon na pinuntirya ni Rose at ng kanyang anak na si Yura si Bea
at ang kanyang ina.
Sa pag-aalala sa kalagayan ni Bea, sumama din si Gerald sa likod ni Catherine.
“Nakita mo, nanay? Kung makakagawa ng ganito si Bea sa harap mo, hindi ganoon kahirap isipin kung paano siya madalas kumilos
sa harap ko sa workplace natin!”
Kabanata 834
sabi ni Rose.
“Hmph! Maaari siyang umalis kung gusto niya! Wala sa paningin, wala sa isip!" Malamig na tugon ni Lady Yaleman.
Pagkatapos ay lumingon siya upang tingnan ang pinangyarihan ng piging.
"Ano ang nangyayari? Napakaraming kilalang panauhin sa piging ng aking kaarawan noong nakaraang taon sa panahong ito. Saan
napunta silang lahat ngayong taon?"
Biglang napagtanto ni Lady Yaleman na may mali.
Sumagot si Yuma, “Oo, medyo kakaiba ang pakiramdam. Bakit kakaunti ang mga bisita dito ngayon? I mean, hindi ko ba sila personal
na inimbitahan dito sa handaan?”
Maasim na ekspresyon sa mukha ni Lady Yaleman.
Sumenyas siya sa kanyang mayordoma na si Sheldon na humakbang pasulong.
Tinanong niya siya tungkol sa mababang rate ng turnout para sa mga panauhin na espesyal nilang inimbitahan sa kaganapan.
Sagot ni Sheldon, “Lady Yaleman, pasensya na pero wala rin akong ideya kung bakit ito nangyayari. Marami sa mga distinguished
guests at partners na inimbitahan namin ang biglang tumawag para sabihing may nangyari na at hindi na sila makakarating dito. Hiniling
lang nila sa akin na batiin ka sa ngalan nila! Sa ngayon, mahigit tatlumpung chairman ng iba't ibang kumpanya ang tumawag sa amin para
ipaalam sa amin ang hindi nila pagdalo!"
"Ano?"
Galit na sumabog si Lady Yaleman, “Hmph! Naiintindihan ko na ngayon. Dapat magkasama silang nagplano nito! Mukhang humihina na
talaga ang pamilya namin ngayon! Kung ito ay ilang dekada na ang nakalipas, ang lugar na ito ay puno na
to the brim when the Yaleman family hosts an event. Ngunit ngayon, ang mga tao ay hindi na nag-abala na dumalo sa
kaganapan, kahit na pagkatapos namin silang personal na magpadala ng isang imbitasyon!
Nanatiling tahimik si Yuma at ang iba pa.
“Yuma, nakuha mo na ba ang project na hiniling kong i-bid mo? O bumalik tayo ng walang dala?" tanong ni Lady Yaleman.
“Malaking problema ngayon ang capital turnover natin. Inay, ginagawa ko na ito nang mabilis hangga't maaari. Gagawa ako ng
solusyon para sa isyu ng supply chain bago matapos ang bukas. Pagkatapos nito, susubukan kong makuha ang aming mga
kamay sa isang kumikitang proyekto!” sagot ni Yuma.
“Mahal na Diyos, ang aming tahanan ay wala nang maayos na tahanan, at ganoon din ang nangyayari sa aming madugong
negosyo!? Talaga bang mahuhulog tayo sa likod ng mga pamilyang Long at Quarrington nang ganito?" Malungkot na sabi
ni Lady Yaleman.
Bigla.
Biglang sumugod ang butler sa mansyon mula sa main entrance.
"Ma'am! Ginang!"
"Anong nangyayari, Sheldon?" tanong ni Lady Yaleman.
“Ikaw…dapat kang magmadali at lumabas para tingnan. May convoy sa labas na may mga regalo para sa iyo!”
Sabi ni Sheldon at mukhang kinakabahan siya.
“Huh?”
Nagulat si Lady Yaleman.

Hinding-hindi magre-react si Sheldon sa ganoong exaggerated na paraan kung ito ay mga ordinaryong regalo mula sa mga ordinaryong bisita.
Kaya, sino kaya ito?
Sandaling natigilan si Lady Yaleman.
Kaya, tumayo siya sa kanyang kinauupuan at sinundan si Sheldon palabas ng bahay.
Sumunod din sa likuran nila sina Yuma, Rose, at ang iba dahil sa curiosity.
Nang tuluyan na silang makalabas ng mansyon, nakita nila sa labas ng pinto ang mahigit isang dosenang Rolls-Royce Phantoms. Ang mga
sasakyang ito ay nagkakahalaga ng hindi bababa sa tatlong milyong dolyar bawat pop.
Nakapila ang isang pangkat ng mga bodyguard na nakasuot ng itim.
Bawat isa sa kanila ay may hawak na kahon ng regalo sa kanilang mga kamay.
"Ginoo. Ipinapadala sa iyo ni Crawford mula sa pamilya Crawford ang mga regalong ito, Lady Yaleman! Binabati ka ng pamilya Crawford
ng napakasayang kaarawan!”
Sa wakas ay nagsalita na ang pinuno ng mga bodyguard.
Si Lady Yaleman at ang iba pa ay natulala at nawalan ng masabi.
Ang isang pagtatanghal ng mga regalo ay hindi maaaring makakuha ng anumang mas mahilig kaysa dito!
Makalipas ang ilang segundo, binuksan ng unang bodyguard ang kahon ng regalo sa kanyang mga kamay.
"Isang libong taong gulang na ginseng!"
"Ano? Isang libong taong gulang na ginseng?"
Nagulat ang lahat.
"Isang sinaunang puting marmol na palayok!"
"Ano?"
Si Lady Yaleman ay kitang-kitang naantig sa mga regalong nakita niya.
Si Yuma at Rose naman ay napalunok na lang sa kaba.
"Isang tunay na pagpipinta ni Henri Matisse!"
Ang ikatlong kahon ng regalo ay ang susunod na binuksan.
"Isang tunay na pagpipinta ni Henri Matisse?!"
Nagkumpol-kumpol ang lahat sa paligid ng mga butler.
"Ginoo. Crawford mula sa pamilya Crawford? Sino siya? Paano siya magiging napaka-mapagbigay at mapag-aksaya?"
Kabanata 835 Marami
pa ring hindi pa nabubuksang mga kahon ng regalo.
Dahil dito, ang lahat sa pamilyang Yaleman, kabilang ang mismong Lady Yaleman, ay nakaramdam ng labis na pagkagulat.
Hindi magiging isang pagmamalabis na ilarawan ang bawat isa sa mga kaloob na ito bilang isang pambihirang kayamanan.
Ang bawat isang regalo ay may sariling kuwento upang sabihin at lahat ay may hindi kapani-paniwalang mayamang kasaysayan. Lahat sila
ay napakahalaga!
Napuno ng pananabik si Lady Yaleman.
Sa hinog na katandaan na 80, halatang matagal na siyang naririto, ngunit sa buong buhay niya ay hindi pa niya nasaksihan ang gayong kahanga-
hangang eksena!
“Lady Yaleman, ito ang listahan ng mga regalong ipinakita ngayon. Mangyaring tingnan ito!”
Ang binata na namumuno sa tropa ng mga mayordomo ay nagbigay ng listahan kay Lady Yaleman sa isang magalang na paraan.
“Hindi, hindi na kailangan! Hindi ko na kailangan pang tignan! Mangyaring pasalamatan si Mr. Crawford para sa lahat ng mga regalong ito.
Gayunpaman, dapat mong sabihin sa kanya na ang mga regalong ito ay talagang masyadong mahal! Oo nga pala, hindi ko akalain na nakilala ko
itong Mr. Crawford na sinasabi mo noon. Maaari mo bang sabihin sa akin kung sino ang iyong amo?" Nakangiting tanong ni Lady Yaleman.
Natunaw sa isang iglap ang malamig na kapaligiran na bumabalot sa eksena.
“Lady Yaleman, kung wala nang iba, aalis na tayo! Ngayon kung ipagpaumanhin mo kami."
Ito ay malinaw na ang mga taong ito ay sinabihan na panatilihing selyado ang kanilang mga bibig.
"Bakit hindi ka bumalik para uminom?" tanong ni Lady Yaleman.
“I appreciate your generous offer, pero hindi ko talaga kaya! Ako ay humihingi ng paumanhin."
Nang magpaalam na ang binata sa kanila, sumakay na ang iba pa niyang kasamahan sa mga sasakyan at agad na umalis.
"Diyos ko, maaari pa ba itong maging marangya kaysa doon!?"
Kalmado at disiplinado ang lahat ng mga bodyguard at entourage! Sino lang ang mga Crawford at anong klaseng pamilya sila?"
Ang mga miyembro ng pamilya Yaleman ay nabigla.
“Nanay? Mr. Crawford mula sa pamilya Crawford? Parang hindi pa namin siya nakilala. Bakit nila tayo binibigyan ng mga mamahaling regalo? Ang
isang magaspang na pagtatantya ay naglalagay ng mga regalong ito sa halos isang daan at limampung milyong dolyar!”
Sa sobrang tuwa ni Yuma, nanginginig ang kanyang mga kamay.
“Yeah, they sure as hell look like they cost that much! Mr. Crawford mula sa pamilya Crawford, isang tunay na mapagbigay na tao hindi ba!?
Pero hindi ba nakakapagtaka na hindi pa natin sila nakilala? Matagal na ako pero wala pa akong narinig na ganitong pamilya. Baka isa sila sa mga
kaklase ng juniors?”
Hindi makapaniwalang sabi ni Lady Yaleman.
Namangha, lahat ng juniors ay nagpalitan ng tingin sa isa't isa.
Kahit na ang pinakamahusay sa mga kaklase ay hindi kailanman handang magbigay ng mga regalo sa kaarawan na nagkakahalaga ng
higit sa isang daan at limampung milyong dolyar! Ang sinabi ni Lady Yaleman ay parang napakalayo.
“Nay, hindi mo na kailangang mag-alala masyado tungkol dito. Kung handa silang magbigay ng mga napakagandang regalo, sa iyo sila anuman
ang mangyari! Kung magbebenta ka ng alinman sa mga bagay na ito, walang alinlangan na malulutas mo ang krisis sa pananalapi na
kinakaharap ng ating pamilya ngayon!”
Sabi ni Rose na may kislap sa kanyang mga mata.

“Tumahimik ka! Tumigil ka na sa pagdaldal ng ganyan! Ito ang mga regalong mapagbigay na napagpasyahan ng pamilya Crawford na
ibigay sa akin. Sino ang nagbigay sa iyo ng lakas ng loob na gumawa ng ganoong kahanga-hangang mungkahi? Walang sinuman
ang pinapayagang hawakan sila bago ko matiyak ang tunay na pagkakakilanlan nitong si Mr. Crawford. Kung sinuman ang
maglalakas-loob na ipatong ang kanilang mga kamay sa alinman sa mga regalong ito, sisipain ko siya sa labas ng pamilya, walang
itatanong!" sagot ni Lady Yaleman.
Kasabay nito, matindi ang titig ni Lady Yaleman sa convoy na nagmamaneho sa abot-tanaw.
"Mom, anong tinitingin-tingin mo?"
Lumapit si Yuma at nagtanong nang mapagtanto niyang hindi niya makukuha ang alinman sa mga regalo sa kaarawan ng kanyang ina,
sa ngayon man lang.
“Nakatingin ako doon sa mga taong bumaba sa mga sasakyan ngayon lang. Yuma, nakita mo ba kung gaano sinanay at disiplinado ang
mga lalaking iyon? Hindi sila ang mga subordinates ng run-of-the-mill rich family mo, sigurado iyon! Baka nagtatrabaho sila para sa isa
sa mga nangungunang pamilya dito!”
"Sa madaling salita, kailangan nating alamin ang pagkakakilanlan nitong si Mr. Crawford sa lalong madaling panahon para makontak
natin siya at hilingin sa kanya na tulungan tayong malampasan ang pagsubok na ito!"
Sinabi ni Lady Yaleman sa pag-iintindi.
"Naiintindihan mo, nanay!"
“Hmm. Talagang may isa pang posibilidad!"
Biglang sumingit ang pangalawang tiyahin.
“Hmm? Ano kaya yan?"
"Marahil si Mr. Crawford ay nagnanais at interesado sa isa sa mga kabataang babae sa pamilyang Yaleman?
Siguro ibinibigay niya sa amin ang lahat ng mga regalong ito ngayon bilang isang lead-up sa kanyang proposal sa kasal sa hinaharap?"
Sabi ng pangalawang tiya na may tusong ngiti.
Sa kanilang lahat, si Ysabel, ang anak ng pangalawang tiyahin ang pinakamagandang babae na may pinaka-namumukod-tanging
ugali.
Sinusubukan lang niyang sabihin sa iba na ang mayamang si Mr. Crawford ay malamang na interesado sa kanyang sariling anak.
“Hahaha! Masyado ka talagang nag-iisip!"
Nalungkot si Rose nang marinig niya ito.
Pagkatapos ng lahat, ang kanyang anak na si Yura ay dapat na maging tagapagmana ng pamilya.
Aba, kung hindi niya ibubuga ang lahat ng kalokohang ito para lang subukan at makakuha ng magandang biyaya kay Lady Yaleman!
Maaaring magtulungan sila bilang isang koponan kapag kailangan ng sitwasyon, sa huli, personal na interes ang naghari sa lahat. Kaya, hindi
maiiwasang maghiwalay ang kanilang mga layunin.
Kabanata 836
“Hmm? Pero may sense din ang sinabi niya. Ang isang young master mula sa isang top-tier na pamilya ay hindi kailanman magiging
mahirap sa paggawa ng mga bagay at hindi rin nila gagawing direkta at malinaw ang kanilang mga intensyon. Talagang may posibilidad na
nahulog nga si Mr. Crawford sa isa sa mga dalaga mula sa pamilyang Yaleman!”
“Ysabel, ngayon ka lang nagsimulang magtrabaho sa kumpanya pagkatapos mong mag-aral sa ibang bansa ng maraming taon. Naniniwala
ako na marami kang nakilala at nakilahok sa maraming iba't ibang mga kaganapan at okasyon, oo? Naaalala mo ba na nakatagpo ka
ng anumang makapangyarihan at kakila-kilabot na mga young masters?"
tanong ni Lady Yaleman. Kung tutuusin, alam na alam niya kung gaano kapansin-pansin si Ysabel. Yeah, Bea was on par with her beauty
pero bihira siyang ma-expose sa mga grander events at outside world kumpara kay Ysabel.
Sandaling inisip ni Ysabel ang kanyang karanasan bago siya sumagot ng, “I think so, lola!”
“Well, kung ganoon nga, then we will count it as a blessing for the Yaleman family! Ysabel, kung mayroon kang gusto
o kailangan sa hinaharap, huwag mag-atubiling hilingin ito kay lola!” Sabi ni Lady Yaleman.
“Salamat po, lola!” Tuwang-tuwang sagot ni Ysabel.
Ang mga salitang ito ay nagbabadya ng posibilidad na si Ysabel ay makakakuha ng mataas na posisyon para sa kanyang sarili
sa kumpanya.
Hinawakan ni Lola ang kamay ni Ysabel nang bumalik sila sa mansyon.
Sa mga oras na ito ay biglang nakatanggap ng tawag sa telepono si Yuma.
"Anong sinabi mo? Maaari mo bang ulitin ang iyong sarili ng isa pang beses?"
Agad na nagbago ang ekspresyon ng mukha ni Yuma.
Pagkatapos ibaba ang tawag, parang nabura agad ang lahat ng kulay sa mukha ni Yuma.
“Nanay!”
Si Yuma ay medyo nataranta at siya ay nasa isang estado ng lubos na pagkatulala habang papalapit siya kay Lady Yaleman.
“Anong mali?”
"May nangyari sa kumpanya!"

"Anong nangyari?"
Agad na nagbago ang ekspresyon ng mukha ni Lady Yaleman.
Napalunok ng kaba si Yuma at sinabing, “Sa nakalipas na dalawang araw, ang supply chain ng kumpanya ay nasa ilalim
ng strain, kaya sinunod ko ang aking karaniwang pamamaraan ng pag-a-apply para sa isang loan sa bangko. Tumawag lang
ang subordinate ko para sabihin na may mali sa utang! Tinanggihan lang ng bangko ang aming loan application!”
"Ano?"
Talagang hindi inaasahan ni Lady Yaleman na ang mga bagay ay lumiliko sa timog nang napakabilis.
"Ano ang ginamit mong collateral?" tanong ni Lady Yaleman.
"Inilagay ko ang umiiral na lupain na gagamitin ng pamilya Yaleman para sa aming proyekto. Palagi kong ginagawa ang
parehong bagay at ito ay palaging magtatapos sa tagumpay. Pero ipinaalam lang sa amin ng bangko na hindi na nila ibabalik
sa amin ang lupa! Sinubukan naming makipag-ayos ngunit walang umuusad!”
“Dapat ang Long family! Dapat ang Long family!"
Sabi ni Yuma na namumutla ang mukha.
Ang umaasa pala kay Yuma ay ang pamilyang Long. Upang maging eksakto, ito ay isa sa mga mas matandang miyembro
ng pamilya na personal na lumapit sa kanya upang pag-usapan ang tungkol sa utang.
Siya ay ganap na nakakalimutan sa katotohanan na siya ay pumasok sa isang bitag na itinakda nila para lamang sa kanya.
Interesado din sila sa kapirasong lupa na iyon.
Medyo huli na ang pagkaunawa ni Yuma.

Sa sobrang galit ni Lady Yaleman ay sinampal niya si Yuma sa kanyang mukha.
Ang mahabang pamilya ay palaging isang matagal nang karibal ng pamilyang Yaleman. Gayunpaman, si Yuma ay nabulag ng
kanyang pagnanasa sa pera, na handa siyang ligawan ang panganib na makipagtulungan sa kanyang mga kaaway.
Kung isasaalang-alang kung gaano kalakas at maimpluwensya ang pamilyang Long, nagawa nilang manipulahin ang pagpili ng
bangko sa isang snap lang ng kanilang daliri.
"Ikaw, ikaw... sinusubukan mo bang asar ako hangga't kaya mo?!"
Sabi ni Lady Yaleman habang winawagayway ang tungkod sa kanyang kamay.
“Mom, ano na ang gagawin natin ngayon? Nasa kalagitnaan na kami ng project namin ngayon. Sinusubukan ba ng pamilyang
Long na samantalahin ang lahat ng ating paghahanda?"
Tanong ni Yuma with a dejected expression.
Sampal!
“Wala kang silbing maliit na bagay! Huwag mo akong tanungin ng ganyan!”
Sa sobrang galit ni Lady Yaleman ay hindi na siya nagdalawang isip na sampalin si Yuma sa pangalawang pagkakataon. Sa sobrang
galit niya ay nawalan na siya ng lakas para magpatuloy sa pagdiriwang ng kanyang kaarawan. Umuusok mula sa mga tainga, siya
stormed off sa gusali!
"Bea, okay ka lang?"

Iyak ng iyak si Bea habang tumatakbo pauwi.
Sumunod naman si Gerald sa kanya.
Dire-diretsong tumakbo si Bea sa kwarto ng panglimang tiyuhin. Hinawakan niya ang kamay niya habang umiiyak...
Kabanata 837
“Pare, wala akong silbi. Ni hindi ako makapagsalita at maipagtanggol si nanay kapag inaatake siya ng lahat! Ako ay isang pagkabigo!
Ikinalulungkot ko na hindi ko naabot ang iyong mga inaasahan!” Sabi ni Bea habang umiiyak.
"Ibinigay sa akin ni Nanay ang kanyang paboritong at pinakamahalagang pulseras na may layuning ibigay ito kay lola bilang regalo sa
kaarawan, upang mapasaya siya at mapasaya siya. Ginawa niya ito umaasang magsusumikap ako sa kumpanya! Pero sinira ni
Yura ang bracelet! Sinadya niya, alam kong ginawa niya! Nakita ng lahat ng kanilang mga mata ang ginawa niya!"
“Pero dad, lola turned the other cheek and accused mom of overreacting. Sinabi niya na ito ay walang iba kundi isang jade bracelet
lamang. Tatay, hindi kaya sa mata ni lola, wala na talagang maikukumpara kay Yura?”
Nakaramdam ng matinding agrabyado si Bea ngayon.
Kadalasan, titiisin na lang niya kapag pinagtawanan siya ng iba o ang kanyang ina.
Gayunpaman, sa pagkakataong ito, may tahasang pagpapakita ng hindi patas.
Hindi na siya nakapagtiis, tumakbo na siya pauwi.
“Hindi mo ba alam kung gaano ka galit si Rose sa iyo, o sa amin ni mama? Araw-araw, susubukan niyang maghanap ng lahat ng uri ng
dahilan para ipadala kami sa pagkatapon mula sa pamilya! ayos lang! Hindi na ako babalik sa pamilya Yaleman mula ngayon!”
sabi ni Bea. Ibinaon niya ang kanyang ulo sa kama ng kanyang ama at patuloy na humihikbi.
Marahan lang tinapik ni Gerald ang balikat niya habang pilit niyang inaaliw.
Kahit na si Bea ay isang mabait at mapagparaya na babae, mayroon din siyang sariling pagpapahalaga sa sarili. Walang sinuman sa Earth ang
makakayanan ang walang katapusang siklo ng diskriminasyon at pananakot.
Walang ibang nakakaintindi sa nararamdaman ngayon ni Bea, bukod kay Gerald mismo.
Speaking of which, kung hindi tinulungan ng pamilya ni Bea ang kanyang ina noon, hindi sana sila mapupunta sa ganoong katakut-takot na
kalagayan.
Dahil ipinagkatiwala na sa kanya ng kanyang ina ang pagharap sa isyung ito, si Gerald ay kailangang gumawa ng solusyon para wakasan
ang panganib ng kanyang ikalimang tiyuhin!
“Pinsan, pasensya na kung pinag-alala kita. Ikinalulungkot ko na hindi mo man lang na-enjoy ang piging ngayon!”
Nagsimulang humingi ng tawad si Bea bago pa man siya tuluyang tumigil sa paghikbi. Pinunasan niya ang mga luha sa kanyang mukha
habang walang tigil ang pagsinghot.
“Ayos lang! Makinig, Bea, kailangan mong itigil ang pagkakaroon ng malungkot na pag-iisip. Ang lahat ay magiging mas mahusay sa
hinaharap. Tiyak na mangyayari ito, at nasa iyo ang aking salita tungkol diyan!"
Sabi ni Gerald sabay hawak sa kamay ni Bea.
"Oo, umaasa ako!"
Tumango si Bea.
Biglang tumunog ang cellphone ni Bea.

Sa pagtingin sa caller ID, nalaman na ito ay isang tawag sa telepono mula kay Sheldon, ang mayordomo ni Lady Yaleman.
"Ang pamilyang Yaleman ay nagsasagawa ng isang emergency na pagpupulong ng pamilya. Kailangang narito ang lahat sa lalong
madaling panahon!"
Pagkasabi noon ay agad na ibinaba ni Sheldon ang telepono.
"Pumunta ka at hugasan ang iyong mukha at pupunta tayo, kaagad!" Sabi ni Gerald.
“Like hell, pupunta ako diyan! Hindi man lang ako tutuntong sa kinatatakutang lugar na iyon! Sa wakas, naiintindihan ko kung bakit tumanggi ang
aking tiyahin na manatili doon, sa kabila ng pagiging napakahusay at may kakayahang indibidwal! Grabe, maya-maya, mamamatay na ako sa lahat
ng pahirap na dinanas nila sa akin!” galit na sagot ni Bea.
“Paano mo nasabi? Dapat isipin mo rin ang iyong ina. Sigurado ako na ang iyong panganay na tiya ay patuloy na gagawa ng lahat ng uri ng
katawa-tawa na mga puna tungkol sa kanya. Dapat pumunta ka man lang sa ngayon!" Nakangiting sagot ni Gerald.
Saglit na nag-isip si Bea bago siya bahagyang tumango.
Sa wakas, pumayag siya sa sinabi ni Gerald.
Natapos ang pagpupulong alas dos ng hapon.
Hindi nakasama ni Gerald si Bea sa emergency family meeting. Sa halip, nanatili siya sa bahay upang tulungan ang kanyang ikalimang tiyuhin na
magtrabaho sa kanyang mga paa upang mapanatiling gumagana ang mga ito.
Sa wakas ay umuwi na si Bea kasama si Catherine mula sa meeting.
Naririnig ni Gerald ang malakas na pagmumura ni Catherine pagkabalik nila.

“Rose I swear to God, this will be a fight to the death! Walang katapusan ito hanggang sa dumanak ang dugo!
How dare you bully someone like this! Pupunta ako para sa iyo!”
Nagmura si Catherine.
“Ikalimang tita, anong meron?”
tanong ni Gerald.
Hindi sumagot si Catherine sa tanong niya. Namumula ang kanyang mga mata at nangingilid ang mga luha habang diretsong
naglakad papasok ng bahay.
Halatang masama rin ang mood ni Bea.
Gayunpaman, imbes na hindi siya pansinin ay sinagot niya si Gerald.
“Pinsan, may kakila-kilabot na nangyari sa pamilya Yaleman. Ang lahat ay ganap na gulo ngayon!"
Kabanata 838
"May nangyari?"
Ipinaliwanag ni Bea kay Gerald ang nangyari sa pamilya Yaleman.
Sa madaling sabi, ang pamilyang Yaleman, na nasa mga tambakan na ay sinaksak sa likod ng pamilyang Long, muli.
Itinakda ng pamilyang Long ang kanilang mga crosshair sa pangunahing pinagmumulan ng kita ng pamilyang Yaleman, na siyang
pinakamalaking natitirang proyekto sa pagpapaunlad na mayroon sila.
Ito ay sa kabila ng katotohanan na ang pananalapi ng pamilya Yaleman ay sapat na ang pagkakaayos para makaganti sila.
Gayunpaman, pareho silang may kontrol sa malalaking industriya na lalong nagpasigla sa kanilang walang katapusang
pangangailangan para sa karagdagang kapital.
Ito ay lalo na para sa uri ng negosyong direktang kinasasangkutan ng kanilang pamilya. Ito ang agarang linya ng buhay ng pamilyang
Yaleman, kung wala ito ay hindi na sila iiral.
Ang gayong napakalaking proyekto ay tinanggal sa kanilang mga kamay.
Natural lang sa kanila na maramdaman ang sakit sa unang pagkakataon.
Nang si Lady Yaleman ay tinuturuan si Rose para sa kanyang mga pagkakamali, itinulak niya ang sisihin sa ibang tao.
To be more exact, pinilit niya si Bea na kumuha ng bagong project para sa kumpanya.
Labis na bigo si Lady Yaleman na sinabihan niya ang sinumang hindi aktibo at ayaw sumama para mawala sa pamilya.
Diretso niyang itinuro ang kanyang daliri sa panglimang tita nina Bea at Gerald.
Ito ay natural na asar sa kanilang dalawa.
“Hahaha. Iyan lang ba? Kung gayon ito ay dapat na isang medyo madaling trabaho!"
Sabi ni Gerald na may pilyong ngiti sa labi pagkatapos pakinggan si Bea.
“Pinsan, gulong-gulo na ang pamilya Yaleman ngayon, kaya huwag na kayong magbiro sa akin!
Diyos! Pareho talaga kaming frustrated ng nanay ko ngayon. Halatang kasalanan lahat ito ng aking panganay na tiyuhin.
Siya ang nagdala sa atin sa kaguluhang ito kaya bakit tayo ang sinisisi nila sa halip?!”
Nagsimulang magreklamo si Bea.
“Bakit naman ako magbibiro sa iyo? Alam n'yo, hindi ganito ang pakiramdam ni lola dahil nawala lang kayo sa proyektong
ito. Pagkatapos ng lahat, ang pamilya Yaleman ay hindi lubhang nangangailangan ng pera. Gayunpaman, nakakaramdam
siya ng pagkabalisa dahil wala nang bagong proyekto ang pamilya Yaleman. Ang pamilyang Yaleman ay dalubhasa
sa pag-unlad ng engineering. Ang pagkakaroon ng isang proyekto sa kamay ay tulad ng patuloy na pagkakaroon ng isang
kampanya sa advertising. Ang lahat ay nagbabayad na ang aming pangalan ay umiikot sa aming mga potensyal na kliyente.
Kung walang proyekto, ang tanging kalalabasan ay isang pababang spiral, at ito ang bagay na talagang inaalala ni lola!” sagot
ni Gerald.
“I guess tama ka. Pero kahit nasa project department ako, hindi ko kayang mag-isa ang buong project. Si Rose daw
ang bahala sa lahat ng ito. Alam kong sinusubukan lang niyang paalisin ako at ang aking ina! Hindi siya titigil hangga't hindi
tayo nawawala sa pamilya!"
"Kung gayon, dapat kang makakuha ng ilang malalaking proyekto para sa Yaleman Group at ipakita sa kanya na ikaw ay isang
may kakayahang tao. Tutulungan kita niyan!” Nakangiting sagot ni Gerald.
“Ayan, hilahin mo ulit ang paa ko!”
“Hindi ako nagbibiro sa iyo! Seryoso ako!"
Umiling si Gerald bago niya inilabas ang kanyang cellphone.
Pagkatapos magbitaw ng ilang salita sa telepono.
Tumingin si Gerald kay Bea at, “Tapos na. Pwede kang pumunta sa headquarters ng Trustdeck Group mamayang hapon at
ibibigay sa iyo ng person-in-charge doon ang proyekto, okay?”
"Pinsan kuya, kilala mo ang mga tao sa Trustdeck Group?"
Palaging may misteryosong nararamdaman si Bea kay Gerald.

“Oo! Siguradong gagawin! Doon nagtatrabaho ang isa kong kaklase!"
Sagot ni Gerald habang nagkukunwaring kamangmangan.
Kung tutuusin, hindi pa ito ang oras para ibunyag niya ang kanyang pagkatao. Bagama't hindi niya kailangang maglihim kay Bea, may
mga bagay pa rin na sa tingin niya ay napakahirap ipaliwanag.
“Huwag kang mag-alala tungkol dito. Kailan pa ako nagsinungaling sayo? Pagkatapos pumunta doon, may makikilala kang
nagngangalang Mr. Kayden Zelly. Siya ang taong namamahala sa proyekto!” Seryosong sagot ni Gerald.
Tumango si Bea nang mapagtantong hindi siya niloloko ni Gerald.
Walang masyadong nahirapan para kay Gerald na nakakuha na ng ganap na kontrol sa lahat ng negosyo ng pamilya sa Weston.
Syempre, hindi naman sasayangin ni Bea ang oras niya para kausapin si Gerald.
Pagkatapos mag-freshening, dumiretso si Bea sa headquarters ng Trustdeck Group. Ginawa niya ito nang buong tiwala sa kanyang pinsan,
na hindi siya niloloko nito.
Ang Trustdeck Group ay isang napakalaking korporasyon sa Yanken. Ito ay hindi negosyo ng pamilya, ngunit ito ay karaniwang itinuturing
bilang ang Diyos ng Kayamanan para sa maraming negosyo ng pamilya.
Samakatuwid, ang kanilang lakas at impluwensya ay ganap na hindi maisip.
"Miss, maraming kliyente dito ngayon kaya please wait sa VIP waiting area!"
Pagdating ni Bea sa building nila, isang customer service representative ang naghatid kay Bea sa VIP waiting area in a very respectful
manner.
Pagkapasok ko sa waiting area.
Nakita ni Bea ang ilan sa kanyang mga kakilala na naghihintay sa loob.
Sabay-sabay na nakita ng lahat ng mga kakilala na iyon si Bea.
"Ay naku! Bakit kung hindi si Bea? Pumunta ka rin dito?"
Kabanata 839
“Kayo ba ito?”
Napakunot naman ang noo ni Bea nang makita sila.
Nakaupo doon ay walang iba kundi ang pamilya ng kanyang panganay na tiyuhin na tatlo at gayundin ang pamilya ng kanyang pangalawang tiyuhin
na tatlo.
Ang nangyari ngayon ay nagbunga ng pagkamuhi ni Bea kay Rose at sa iba pang pamilya ng Yaleman.
“Napakawalang galang mo, Bea. Hindi ba dapat batiin mo ang iyong mga matatanda kapag nakita mo sila? Wala ka bang manners, or even a basic
sense of courtesy!?”
Malamig na tugon ni Rose gaya ng dati.
Sinamaan siya ng tingin ni Yuma na may galit na ekspresyon.
"Anong ginagawa mo dito?" tanong niya.
"Nandito ako para pag-usapan ang isang project natin!"

May hawak na bag si Bea. Lahat ng nasa VIP waiting area ay mga boss o ilang lokal na tycoon. Either that or they were
second-rate owners of their respective enterprises, just like her eldest uncle.
Siya lang ang tao dito na nakasuot ng ordinaryong empleyado.
“Hmph! Ano ang sinabi mo? Nandito ka para pag-usapan ang isang project?" Tanong ni Rose habang tumatawa sa mukha ni Bea.
Tinitigan niya si Bea na parang tanga.
“Alam mo bang ito ang Trustdeck Group na pinag-uusapan natin? Bakit hindi mo muling tingnan ang iyong paligid at tingnan
kung anong uri ng mga tao ang naghihintay dito ngayon? Talagang iniisip mo na magkakaroon ka ng karangalan na magtrabaho
kasama ang mga taong ito batay sa iyong mga kakayahan?"
Sabi ng pangalawang tiya habang nakangiti ng pilit.
“Uy, baka mag-panic na si Bea dahil sa sinabi mo kanina. Siguro sa wakas ay napagtanto niya na siya ay walang iba kundi
isang pananagutan sa pamilya! Marahil ay takot na takot siyang maalis sa pamilya kaya wala siyang ibang magagawa kundi
subukan ang kanyang kapalaran dito!”
Umiling si Yura habang nakadirekta ng mapait na ngiti kay Bea.
“Mukhang tama iyan! Wala pa akong narinig na mga ordinaryong empleyado na pumupunta sa punong-tanggapan ng Trustdeck
Group para lang makipag-usap sa taong namamahala tungkol sa isang kalunus-lunos na maliit na proyekto. Bea, binabalaan kita,
hindi mo ba naisip na sabihin sa kanila na parte ka ng pamilya natin! Wala kang dinadala kundi kahihiyan at kahihiyan sa
aming pangalan!”
Mapang-asar na sabi ni Ysabel.
Galit na galit si Bea ngunit hindi niya ito pinansin. Umupo siya sa sulok ng VIP waiting area.
"Alam mo, kalimutan mo na. Wag na lang natin pansinin yung uto-uto na babae. Yura, diba sabi mo dito din nagtatrabaho yung kaklase
mo from M Country? Kilala ng tatay ng kaklase mo si Mr. Huddell, sino ang manager dito diba? Bakit wala pa siya?” tanong ni Yuma.
Nandito sila para humingi ng tulong sa kanya.
Kung makukuha ni Yura ang kanyang mga kamay sa isang proyekto sa pagkakataong ito, ang kanyang posisyon bilang magiging tagapagmana ng
pamilya Yaleman ay magiging bato.
Ito ang dahilan kung bakit naisipan nilang pumunta dito.
Ang pangalawang panganay, gayunpaman, ay isang walanghiyang grupo, kaya nagpasya din silang sundan si Yura at ang kanyang
pamilya hanggang dito.
Gayunpaman, hindi natakot si Yuma na nakawin nila ang spotlight mula kay Yura.
“Kanina lang ako nakatawag sa telepono. Si Mr. Huddell ay nasa isang pulong pa rin. Ngayon pa lang sinabi sa kanya ng tatay ng
kaklase ko ang tungkol dito. Dahil alam niya na kami ay mula sa pamilya Yaleman at personal na pumunta dito upang makita
siya, naniniwala ako na hindi niya papansinin ang aming mga pakiusap.
confident na sagot ni Yura.
“Sige na!”
Sa mga sandaling ito ay lumapit sa kanila ang isang magandang receptionist.
"Ikaw ba si Mr. Yuma Yaleman?"
“Oo!”
“Kumusta, Ginoong Yaleman. Katatapos lang ng meeting ni Mr. Huddell. Mangyaring tangkilikin ang isang tasa ng tsaa habang
naghihintay ka rito. Dadalhin kita sa opisina ni Mr. Huddell para magpatuloy sa inyong talakayan mamaya!”
"Sige! Maraming salamat!"
Tuwang-tuwa sina Yuma at Rose nang mapagtantong maayos ang kanilang mga plano.
Gayunpaman, kasabay nito, napabuntong-hininga sila nang mapagtanto na kailangan nilang ibaba ang kanilang sarili sa harap
ng ibang tao upang makuha ang gusto nila.
Upang sabihin sa iyo ang totoo, si Mr. Huddell ay isang assistant manager lamang. Isa lang siya sa maraming manager sa
secretarial department.
Ito ay hindi tulad ng mayroon silang mas mahusay na mga pagpipilian bagaman.
Ang kailangang-kailangan ni Yuma ngayon ay mga proyektong makakasiguro sa kanyang posisyon sa pamilyang Yaleman.
Pagkatapos ng lahat, mayroon ding mga pamilyang Long at Quarrington sa equation, ibig sabihin, ang Trustdeck Group ay
maraming mapagpipilian.
“Ikaw ba si Miss Yaleman? Kakacheck ko lang at wala akong nakitang appointment sa ilalim ng pangalan mo?”
Nalipat ang atensyon ng receptionist kay Bea.
“Ah? Kailangan ko bang gumawa ng appointment? Sinabihan ako ng pinsan ko na pumunta at may naghihintay sa akin dito!”
Kabanata 840
Medyo kinakabahang sabi ni Bea.
"Ang iyong pinsan? Maaari ko bang malaman kung sino siya? Sino ba ang hiniling niyang hanapin mo dito?"
Napakaganda ng ugali ng receptionist na nagtatrabaho sa front desk at malinaw na nakatanggap siya ng

espesyal na pagsasanay para sa paglilingkod sa kanilang mga kliyente. Iginagalang niya ang lahat ng tao sa silid,
maging ang plainly-dressed Bea.
“Ang pangalan niya ay Gerald Crawford. Sinabi niya sa akin na pumunta ako dito at maghanap ng isang lalaki na nagngangalang Mr. Kayden Zelly!"
Umiling ang receptionist sa front desk at may masakit na ngiti, sinabi niya kay Bea, “I'm sorry pero walang Kayden
Zelly dito. Wala pa rin kaming narinig na tinatawag na Gerald Crawford.
Sigurado ka bang hindi ka nagkamali?”
"Ano?"
Lalong lumakas ang kaba ni Bea nang marinig ang tugon ng receptionist. Ito ay lalo na dahil lahat ay nakatingin
sa kanya. Nagsimula siyang namula dahil sa kahihiyan.
“Oh my god! Ano ang sinabi ko ngayon lang? Diyos ko, nakakahiya! Ang tanga niya na pumunta dito!"
Walang imik, tinakpan ni Ysabel ang kanyang mukha para protektahan ang sarili mula sa awkward na kapaligiran.
“Kaninong koneksyon ang sinabi niyang umaasa? Gerald Crawford? Nabaliw na ba ang babaeng ito? Si Gerald
ang nagpapunta sa kanya dito? Hahaha! Kahit ang receptionist ay hindi pa narinig ang pangalang iyon na sinabi
niya!” Ngumisi si Rose.
Kinabahan si Bea kaya naikuyom niya ng mahigpit ang kanyang mga kamao, walang alam sa susunod na gagawin.
“Yura! Tiyo Yaleman! Naayos na ang lahat. Si Mr. Huddell ay darating dito sa ilang sandali.
Uminom muna kayo!"
Isang binata ang nagpakita na may matingkad na ngiti sa labi.

Halatang walang iba kundi ang kaklase ni Yura.
“Miss Lacroix, anong problema?”
Napatingin ang kaklase ni Yura sa front desk, this time with much more half-hearted smile.
Sagot ng receptionist sa front desk, “Sabi ni Miss Yaleman nandito siya sa rekomendasyon ng pinsan niya.
Naghahanap daw siya ng tinatawag na Mr. Kayden Zelly. Tobias, wala ka pang narinig na tinatawag na Kayden Zelly na
nagtatrabaho dito, hindi ba?"
“Hindi, parang hindi ko pa narinig ang pangalang iyon dati!” sagot ni Tobias habang umiiling.
Kumuha ng mas nangingibabaw na postura, sinabi niya kay Bea, “Makinig, gusto mo bang muling suriin ang pinsan mong iyon
para tanungin kung nasa tamang kumpanya ka?”
Nagtawanan ang lahat ng tao sa kwarto nang marinig ang sinabi niya.
“Nakakahiya! Diyos ito ay nakakahiya!” Galit na sabi ni Yuma.
“Tanga ka! Ikaw buffoon! Nagsisinungaling lang si Gerald sayo. Sigurado kang makapal ang balat, hindi ba? Dapat bang si Mr.
Nabalitaan ni Huddell ang tungkol sa bagay na ito, walang alinlangan na ituturing niya ang aming pamilya bilang isang grupo ng mga clown!
Sinasabi ko kay Lady Yaleman ang mga kilos mo pag-uwi natin mamaya!”
Sabi ni Rose sabay sundot ng daliri sa bungo ni Bea.
“Bakit hindi mo tingnan ang ugali at personalidad ng tangang iyon? Seryoso ka bang naniniwala sa lahat ng sinasabi niya?"
“Hindi, hinding-hindi magsisinungaling sa akin ang pinsan ko! Hindi siya ganoong klaseng tao!” Agad namang pinabulaanan ni Bea
ang kanilang sinabi.

“Hmph! Literal na ikaw lang ang nag-iisang nagtrato sa kanya bilang iyong pinsan! Siya ay walang iba kundi isang tanga, at ikaw din!"
sagot ni Ysabel.
“Oh! Nandito na si Mr. Huddell!”
May tumawag.
Isang nasa katanghaliang-gulang na lalaki na nakasuot ng tailored suit at pinakintab na leather na sapatos ang lumabas ng elevator papunta
sa VIP waiting area kasama ang isang grupo ng mga babaeng katulong.
Naghiwalay ang mga katulong sa dalawang maayos na hanay.
May mga apatnapung tao.
Ito ang personal na paraan ni Mr. Huddell sa pagtanggap sa kanyang mga bisita.
Naroon din ang ilan sa mga pinuno ng kani-kanilang departamento.
Si Mr. Huddell ay nakatuon sa pag-aayos ng kanilang mga posisyon, mula sa harapan, hanggang sa likuran.
“Wow! Miss Lacroix, may darating bang VIP ngayon? Siguro ito ay ilang malaking executive mula sa senior management ng ilang MNC?”
Natigilan si Tobias. “Talagang naghahanda sila ng isang seremonya ng pagtanggap!”
"Wala akong ideya. Hindi kami sapat na kwalipikado para makipag-ugnayan sa alinman sa mga senior management executive.
Tanging ang mga taong tulad ni Mr. Huddell ang awtorisadong gawin iyon!”
Sagot ng receptionist sa front desk.

Ang Trustdeck Group ay isang napakalaking korporasyon at ito ay nahahati sa tatlong magkakaibang klase, mababang antas,
kalagitnaan ng antas, at mataas na antas ng pamamahala.
Ang front desk ay nakipag-ugnayan lamang sa mga tao mula sa mababa at katamtamang antas, hindi kahit sino mula sa mataas na
antas ng pamamahala.
Ang ganitong eksena na mas malamang kaysa sa hindi ay isang senyales na may darating mula sa mataas na antas ng
pamamahala...
Kabanata 841
“Sino kaya iyon?”
Habang nagtataka ang iba, pumasok si Manager Huddell—na ginagamit ang kanyang libreng oras— sa VIP reception room.
Nang makita siya ni Yuma, ngumiti siya bago sinabing, "Manager Huddell!"
"Taos-puso na paumanhin para sa pagiging walang pansin sa iyo ngayon, Chairman Yaleman. Napakaraming dapat gawin! Umaasa ako
na pagtitiisan mo ako pansamantala,” sagot ni Manager Huddell.
Nang marinig iyon, sinabi ni Yuma, “Masyado kang magiliw. Alam kong lubos na abala ang Trustdeck Group araw-araw! Habang ganoon,
naglaan ka pa rin ng oras para dumalo, at pinahahalagahan ko iyon!”
Bilang tugon, bumuntong-hininga si Manager Huddell bago sinabing, “Speaking of which, Chairman Yaleman, nagtanong na ako tungkol
sa insidenteng binanggit mo noon. Gayunpaman, kung ito ay nauugnay sa mga usapin sa pag-bid at panukala, si Chairman Zelly—ang
aking superyor—sa kasalukuyan ay walang oras upang tingnan ito! Baka kailangan mong maghintay ng ilang sandali bago niya
maasikaso ang insidenteng iyon!”
“Maganda lahat, Manager Huddell! Nagtitiwala ako sa kakayahan mong mag-ayos!" sagot ni Yuma sa medyo servile na paraan.
Nang marinig iyon, tumingin si Manager Huddell sa kanyang relo bago sinabi, sa nag-aalinlangang tono, “Gaano kakatwa, bagaman.
Sabi ni Chairman Zelly, dapat kanina pa dumating ang tao. Nagtataka ako kung bakit hindi pa sila dumarating…”
'Nandito na kaya siya...?' Napaisip si Manager Huddell sa sarili.
Nang mapunta ang kanyang tingin sa pinto, si Leah—isang babaeng receptionist—ay nagtanong, “Maaari ko bang malaman kung sino ang
hinihintay mo, Manager Huddell?”
"Ah, magsalita tungkol sa demonyo. Kanina lang ako pupunta para hanapin ka! Maaari mo bang tingnan sa reception kung dumating
na si Miss Bea Yaleman?"
“Miss Bea Yaleman?” ulit ni Leah na halatang natulala habang nakatingin kay Bea na nakatayo pa rin sa gilid.
Si Yuma at Rose mismo ay natulala.
'What the hell? Bakit hinahanap ni Manager Huddell si Bea?'
"M-manager Huddell... Itong babaeng ito ay si Bea Yaleman!" sagot ni Leah habang nakaturo kay Bea.
Sa sandaling marinig niya iyon, agad na nagbago ang ekspresyon ni Manager Huddell at sumugod siya sa kanya bago nagtanong,
“Ikaw si Miss Yaleman? Maaari ka bang narito ngayon upang makipagkita kay Chairman…?”
"Tama iyan. I came to meet Chairman Kayden Zelly,” sagot ni Bea sabay tango, sa wakas ay nakahinga ng maluwag.
'Yun nga pala, bakit naman ako pa-prank ni Gerald sa ganoong bagay? Sinabi niya sa akin na mayroon siyang paraan, at
naniniwala ako na tutuparin niya ang kanyang salita.'
Nang makuha ang kumpirmasyon na kailangan niya, hinampas ni Manager Huddell ang kanyang mga hita bago sinabing, “Sayang!
Hindi ko inaasahan na pupunta ka dito ng ganito kaaga! Inutusan pa nga ako ni Chairman Zelly na personal na tanggapin ka!"
Nang marinig niya iyon, mas natigilan ang lahat kaysa dati! Ito ay lalo na para kay Rose na ngayon ay nakanganga na ang bibig na
halos katawa-tawa.
“M-Manager Huddell, sigurado ka bang hindi ka nagkakamali…? Talagang may isang tao na tinatawag na Kayden Zelly sa grupo?"
hindi makapaniwalang tanong ni Rose habang sina Ysabel at Yura ay sinamaan ng tingin si Bea ng nag-aalab na selos.
“Isa siya sa mga superior dito na laging low profile. Kung pag-uusapan, Madam Gosling, medyo walang pag-iingat sa iyo na tawagan
ang aking superyor sa pangalan, hindi ba?" sagot ni Manager Huddell sa tonong nagtataka.
Bilang isa sa mga nakatataas sa grupo na mas gustong magtrabaho sa likod ng mga eksena, hindi na kailangan ng kaswal na maliliit
na fries para malaman ang pangalan ni Kayden.
“Humihingi ako ng tawad! Gusto ko lang kumpirmahin kung may pagkakamali! Kasi naman, empleyado lang si Bea sa kumpanya ko.
Bakit siya magkakaroon pa ng pribilehiyo na personal mong tanggapin?" sabi ni Rose.
“Ang tanging nakakaalam kung bakit si Chairman Zelly. Anuman, narito ka upang makipag-ayos sa proyekto, tama ba, Miss
Yaleman?" magalang na sagot ni Manager Huddell habang nakangiting lumingon kay Bea.
Matapos makita ang matatag na tango ni Bea, nagpatuloy si Manager Huddell, “Mabuti. Naghanda na si Chairman Zelly ng
signing ceremony para sa iyo sa itaas. Kung wala na, ituloy na natin yan ngayon ha?”
“Huh? Pipirmahan na natin?" gulat na sagot ni Bea.
Noong una ay naisip ni Bea na kailangan pa niyang makipag-ayos nang mabuti pagdating niya. Pagkatapos ng lahat, kahit na si
Gerald ay may tamang mga koneksyon-tulad ng ginawa ni Yura-na magbibigay lamang sa kanya ng access sa larangan ng digmaan.
Sa kanyang pagtataka, ang mga bagay ay tumatakbo nang hindi kapani-paniwalang maayos. Ang mas nakakagulat ay ang
katotohanan na ang kanyang pinsan ay talagang kakilala sa isa sa mga superior mula sa Trustdeck Group.
Ilang sandali pa, may dumating na babaeng usher at hinawakan ang bag ni Bea habang sinusundan niya si Manager
Huddell sa itaas.
"Maaari ba silang nagkamali, nanay?"
Kabanata 842 Tinanong
ni Yura ang tanong na iyon sa kanyang lubos na hindi makapaniwala.
"Tama iyan! To think that she had even claimed that it was because of Gerald's connections... How does he knows such
high ranked people? Paano posible ang alinman sa mga ito?” naiinggit na bulong ni Ysabel.
Matapos mapahiya ng ganoon, sigurado silang lahat ay nakatingin na ngayon sa dalawang pamilya na may mapanuksong tingin.
Si Rose mismo ay iniisip ngayon kung paano nag-withdraw si Gerald ng isang milyong dolyar noong nakaraang araw. Naalala
rin niya ang sinabi sa kanya ni Yura tungkol sa damit ni Gerald.
Idinagdag na sa katotohanan na nakita na niya ngayon, sa sarili niyang mga mata, na may kakayahan si Gerald na humila ng
mga string mula sa loob ng grupong Trustdeck, lubos niyang natitiyak na hindi ito ordinaryong tao.
“Sandali lang!” putol ni Rose habang si Ysabel at ang kanyang ina ay nagpapalitan pa rin ng mga nakakainggit na salita sa
kanilang inis.
“Hindi kaya naimbestigahan nang husto ang background ni Gerald? Hindi ba talaga siya isang mahirap? Paano pa kaya siya
magkakaroon ng ganoong karangyaan? Iyon ay magpapaliwanag kung bakit siya ay may napakaraming malakas na
koneksyon din!" sabi ni Rose sa seryosong tono.
Nang marinig iyon, tumahimik ang lahat. Pagkatapos ng lahat, walang gustong maniwala. Gayunpaman, kahit na sila ay
nag-aatubili, ang katotohanan ay maliwanag.
“...Ako... ayaw kong maniwala diyan! Ito ay hindi posible!” deklara ni Second tita habang pilit na umiling.
“Talaga! Hindi rin kami naniniwala diyan!” sabay na dagdag ni Yura at Ysabel.
Pagkatapos noon ay natahimik si Rose saglit. Dahil sanay na siya sa pagiging makinis, ang kanyang kakayahang itago ang kanyang mga emosyon
ay napakahusay na walang sinuman ang makahuhula kung ano ang iniisip niya sa kanyang panandaliang paghinto.
Sa bandang huli, gayunpaman, napatakip si Rose ng kanyang mga kamay sa kanyang bibig dahil sa pagkabigla nang may mapansin
siyang nakakatakot.
Nang makita ang kanyang reaksyon, maging sina Yuma at Yura ay nakaramdam ng takot.
“M-mom? Anong meron?” tanong agad ni Yura.
“Hindi na kailangang maguluhan, hipag! Baka tinulungan lang ni Gerald si Chairman Zelly noon! Kung totoo ngang nangyari iyon, ang chairman ay
maaring gumanti na lang ng pabor kay Gerald! Hindi naman siguro out of the question ang posibilidad na iyon, di ba?” mungkahi ng Pangalawang tita.
Nang marinig iyon, umikot ang mga talukap ni Rose habang umiiling bago sinabing, “Nakalimutan mo na ba ang kasalukuyang natanggap ni Lady
Yaleman ngayon? Yung nagkakahalaga ng isandaan at limampung milyong dolyar?”
"Ang ibig mong sabihin ay ang regalong ibinigay ng misteryosong Mr. Crawford...?"
Sa sandaling binanggit ang pangalang iyon, pansamantalang muling bumalot sa silid ang katahimikan.
“…Tama… Talagang galing sa pamilya Crawford si Mr. Crawford at ganoon din ang apelyido ni Gerald…
Puwede... Baka si Gerald talaga si Mr. Crawford? Kung siya nga, kung gayon ang lahat ay mas may katuturan ngayon!"
Ang haka-haka lamang ay nagpapadala ng panginginig sa gulugod ni Rose.
Bagama't walang agarang tugon mula sa sinuman, lahat ay may hindi magandang ekspresyon sa kanilang mga mukha.
“Iyan ay... Imposible lang iyon!” sigaw ni Second tita.
“Sa ngayon, iwasan muna natin ang gumawa ng kung anu-anong ligaw na hula, tita. Sa halip, hintayin na lang natin si Bea. Siya, para sa isa,
tiyak na mas nakakaalam tungkol sa kanya kaysa sa sinuman sa amin dito. At saka, kung nabigo siyang makuha ang mga proyekto,
magiging malinaw ang lahat. Until then, we have no way of prove that Gerald is actually powerful,” dagdag ni Ysabel.
"Totoo yan. Sige, hintayin na lang namin ang pagbabalik ni Bea!”
Makalipas ang halos apatnapung minuto nang tuluyang bumalik si Bea. Sa pagkakataong ito, gayunpaman, mayroon siyang limang mga file ng
dokumento sa kamay.
Kanina pa siya hinihintay ng kanyang tiyahin at ng iba pa sa pinto at nang makita nila ang mga kontrata, laking gulat nila kaya agad
silang tumawag, “Bea!”
“Ikaw… Napirmahan mo na lahat iyon?” hindi makapaniwalang tanong ni Rose.
"Meron akong! Mayroon na akong limang pangunahing proyekto mula sa grupong Trustdeck na sumasaklaw mula sa taong ito hanggang sa
susunod!” excited na sagot ni Bea.
'Let's see you try bullying me and my mother from now on!' Napaisip si Bea sa sarili.
Pagkatapos sabihin iyon, agad siyang nagsimulang maglakad palayo nang hindi man lang nag-abala na tumingin sa nagtatakang karamihan.
“Tumigil ka diyan!” sigaw ni Rose.
"Anong gusto mo?"
“Humph! Huwag isipin na maaari kang kumilos nang buong kapurihan dahil lamang sa nakakuha ka ng ilang mga proyekto! Sabagay, gusto
ko sana magtanong tungkol kay Gerald. Paano siya nagkaroon ng napakaraming malakas na koneksyon? At paano niya nagawang
makilala si Chairman Zelly sa unang pagkakataon?"
Chapter 843 “Hindi

ko alam. Bakit hindi mo siya tanungin sa sarili mo?” sabi ni Bea bago tuluyang umalis.
“Ito... Tapos na ang lahat. Siguradong malaki ang naging kontribusyon ni Bea sa pagkakataong ito!” sigaw ni Yura.
“Bakit ka ba kinakabahan? Wala naman sigurong magagawang malaki si Bea! Gayunpaman, hindi siya ang pinakamalaking
isyu ngayon. Ang pangunahing bagay na dapat nating alalahanin, ay ang anak ng b*tch na iyon, si Gerald! Kailangan nating
malaman kung gaano kalaki ang kapangyarihan niya!" deklara ni Rose.
Ang pangalawa niyang sinabi na, lahat ng may kinalaman ay nakatanggap ng mensahe sa group chat ng pamilya. Ang mayordomo
ng pamilya ay naglabas lamang ng isang family meeting, at sila ay magtitipon sa conference room ng pamilya Yaleman sa
loob ng isang oras.
“Nakikita mo yun? Mabilis na humingi ng credit si Bea! Tiyak na nauugnay ang pagpupulong sa mga proyekto sa pagkakataong
ito!” pasigaw na sabi ni Second tita.
Pagkatapos ay nag-cross arms si Rose at malamig na ngumiti bago sinabing, “Umuwi muna tayo… Gusto kong makita kung anong
klaseng gulo ang gagawin ng babaeng iyon!”
Sa oras na natapos ang oras, ang lahat sa pamilya ay nasa conference room na ng pamilya Yaleman. Pagkatapos ng lahat,
ang mga pagpupulong na inorganisa ni Lady Yaleman ay ipinag-uutos na dumalo.
Si Lady Yaleman mismo ay nasa pangunahing upuan, at tila nagniningning siya sa tuwa.
“Sigurado akong karamihan sa inyo ay alam na kung bakit ako nagho-host ng family meeting na ito. Tama, nandito kayong lahat
para panoorin akong purihin si Bea! To think na nagawa niya ang lahat ng tanghali nang kausap ko pa lang kaninang umaga!
Tiyak na nag-effort siya! Hindi lang niya tinupad ang gawain, dinala pa niya ang aming pamilya ng limang bagong proyekto!
Sa pagsang-ayon ng Trustdeck Group na magkaroon ng malalim na pakikipagtulungan kay Bea mula ngayon, ligtas kong
masasabi na talagang malaki ang naging kontribusyon niya sa pamilya Yaleman!” anunsyo ni Lady Yaleman na may napakalawak
na ngiti na kahit ang kanyang mga kulubot ay tila nagniningning.
Nang marinig iyon, lahat ay nakatingin lang kay Bea na hindi makapaniwala.
“Moving on, may arrangement din akong ia-announce. Hindi lang si Bea ang mamamahala sa limang proyekto, kundi bibigyan din siya ng
mga tungkulin bilang general manager ng project department pati na rin ang vice president ng Yaleman Construction Group!”
deklara ni Lady Yaleman.
"Ano?!"
Nang marinig iyon, isang nakakabinging hiyawan ang pumaligid sa silid. Si Yura mismo ay naramdaman na nakatanggap lang siya ng
isang napakalaking sipa sa bituka.
Kung tutuusin, bago ang kanyang kaarawan, tiyak na may ibang pinaplano si Lady Yaleman. Sinabi niya na siya ang magiging vice
president ng Yaleman Construction Group, at opisyal na niyang iaanunsyo ito pagkatapos ng kanyang birthday party.
Ngunit narito siya! Sa halip, ibigay ang post kay Bea!
Naramdaman naman ni Rose na bahagyang kumikibot ang kanyang mga labi sa pag-iisip na makakamit na ni Bea ang mga katulad na
pribilehiyo kasama sila mula ngayon.
“Ipagpatuloy mo lang ang pagpapanatili ng magandang kaugnayan sa Trustdeck Group, Bea! Naniniwala ako sa iyo!" sabi ni Lady
Yaleman.
Nang matapos ang malaking anunsyo, nagpatuloy ang pulong gaya ng dati. Marami pang bagay ang napag-usapan bago natapos ang
pulong.
Habang pinagmamasdan niya si Bea na umalis, si Rose—na nanatili sa likuran—ay lumingon kay Lady Yaleman bago nagsalita
sa pananahimik na tono, “Nay...! Bagama't totoo na napatunayan ni Bea ang kanyang mga kakayahan at dapat talaga siyang bigyan
ng papuri at paghihikayat, gusto kong kumpirmahin kung seryoso ka sa paglalagay sa kanya sa pamamahala…”
“Siyempre ako. Si Bea ang nakakuha ng mga projects na iyon. Natural lang na makuha niya ang role na iyon,” sagot ni Lady Yaleman.
“Totoo naman, but consider the fact na kahit anong mangyari, babae pa rin si Bea. Isinantabi ang kanyang kakayahang maayos na humawak
sa tungkulin ng bise presidente sa sandaling ito, hindi na siya eksakto bata pa, nanay. Tiyak na ikakasal siya sa loob ng susunod na
dalawang taon o higit pa, at kapag nangyari iyon, mapapabilang siya sa ibang pamilya…”
Nang marinig iyon, natagpuan ni Lady Yaleman ang kanyang sarili na unti-unting huminahon mula sa kanyang naunang pananabik.
“Ano pa, hindi naranasan ni Bea ang pagiging superior! Siya ay nagtatrabaho lamang bilang isang subordinate habang siya ay nabubuhay!
Nag-aalala lang ako na hindi niya kakayanin ang ganitong uri ng responsibilidad, kahit na hindi pa! Isa pang dahilan kung bakit ako nag-aalala
ay dahil sa kanyang kabaitan! Ginagawa siyang madaling madaya! Tingnan mo na lang ang matalino nating si Yuma! Kahit siya ay nalinlang
ng mga Long! Hindi magkakaroon ng pagkakataon si Bea laban sa mga ganyang tao!” dagdag ni Rose sabay buntong hininga.
Pagkatapos mag-isip sandali, nag-utos si Lady Yaleman, "Sheldon, sabihin mo kay Bea na bumalik sa conference room!"
"Agad-agad, chairman!"
Nang marinig iyon, nagpalitan ng tingin sina Rose at Yura sa isa't isa, may mapang-asar na ngiti sa kanilang mga mukha.
Pagdating pa lang ni Bea sa bahay maya-maya, galit siyang sumigaw, “Ahh, nakakainis naman!”
Nang mga oras na iyon, pinuputol ni Gerald ang mga bulaklak sa balkonahe. Nang marinig niya kung gaano siya inis, pagkatapos ay
nagtanong siya, "Anong problema, Bea?"
“Si Rose naman! Tunay na mabisyo siyang babae... Alam mo, inihayag na ni lola na ako ang ilalagay sa pamamahala sa mga proyekto!
Handa na akong magkaroon ng pagkakataon na sanayin ang sarili ko! Hindi ko alam kung ano ang sinabi ni Rose sa kanya, ngunit sa huling
segundo ay nagbago ang isip ni lola! Ngayon pareho kaming nilagay ni Yura sa pamamahala! Matapos tratuhin ako at ang aking ina ng
ganoon, ano ang karapatan niya na maging bahagi ng alinman sa mga ito!”
Kabanata 844 Tamang
galit ang tono niya habang sinasabi niya ang lahat ng iyon.
“Regardless kung part of it siya o hindi, huwag mong kalimutan na ikaw ang may kapangyarihan dito. Ang Trustdeck Group ay
nakikipagtulungan sa iyo. Hindi si Yura,” paalala ni Gerald.
"…Totoo yan. Hindi ko na kailangan pang matakot! Speaking of which, pinsan, I see you have prepared a gift box there. Para kanino ito?”
tanong ni Bea habang nakaupo sa isang sofa habang nakatingin sa kanya.
Nang marinig ang tanong niya, pinunasan ni Gerald ang kanyang mga kamay at kinuha ang kahon ng regalo bago sinabing,
"Pinaplano kong bisitahin si lola kapag natapos na ang iyong meeting."
Noong una ay gustong makipagkita sa kanya ni Gerald ngunit nang malaman niyang may family meeting ang mga Yaleman,
ipinagpaliban niya ang kanyang plano. Kung tutuusin, ayaw niya talagang makipag-deal kay First tita at sa iba pa.
“Ganun pa man, hindi ba ikaw ang curious. Akala mo ba birthday gift ko sayo?" dagdag ni Gerald na may nakakalokong ngiti sa labi.
Naalala niya, sa sandaling iyon, na dalawang araw na lang ang kaarawan ni Bea.
Bilang tugon, inilabas ni Bea ang kanyang dila bago sinabing, “Hindi, hindi ko ginawa!”
“Regardless, dahil tapos na ang meeting, bibisitahin ko si lola ngayon. Nabalitaan ko na maaga siyang pumapasok ngayon!”
Bagama't kaswal ang kanyang tono, sa totoo lang ay nakakaramdam ng labis na pagkabalisa si Gerald dahil, kung tutuusin, malapit na
niyang pag-usapan ang pakikipagkasundo sa kanyang nakakatakot na lola.
Pero pagdating sa bahay niya, nakasalubong niya muna sina Yura at Rose na namamasyal.
Ang mag-ina ay lubos na nag-iingat kay Gerald sa puntong ito pagkatapos ng lahat ng nangyari.
"Anong ginagawa mo dito sa ganitong oras, Gerald?" tanong ni Yura.
"Naparito ako upang makilala si lola!" sagot ni Gerald.

“Humph! Dumating na si Lady Yaleman! Kung meron man, pwede mo na lang akong pag-usapan!” sabi ni Rose habang naka cross
arms.
"Salamat, ngunit mabait akong tumanggi!" medyo malamig na sabi ni Gerald bago tumalikod para maglakad palayo sa dalawa.
“Hawakan mo diyan! Anong klaseng tono iyon?" galit na galit na sigaw ni Rose nang makita kung gaano kawalang galang
si Gerald sa kanya sa harap ng iba pa niyang mga kampon.
"May problema ba?" sagot ni Gerald habang lumingon ulit sa kanya.
Sa sandaling makita niya ang nagyeyelong liwanag na nakatitig sa kanya, si Rose ay natigilan sa pagsabi, at nasabi na lang, “…Wala…
wala…”
With that, she watched as Gerald made his way into the house.
“Nay, lalong nagiging imprudent ang bumpkin na iyan sa araw-araw! Ngayon ka lang ba talaga natatakot sa kanya?" hindi nasisiyahang
tanong ni Yura.
"…Ano? takot? Ako?” hindi makapaniwalang sagot ni Rose.
Noon, tumango lang si Yura.
Matapos iproseso ang kanyang damdamin sa isang segundo, napagtanto ni Rose na tama ang kanyang anak. Ang emosyon ay
panandalian, ngunit mahinang naalala ni Rose ang kanyang puso na panandaliang tumibok nang titigan siya ni Gerald.
Ang mga emosyon ay maaaring kakaiba minsan. Kung tutuusin, noong una niyang nakilala si Gerald ilang araw na ang nakakaraan, hindi
gaanong malamig at aloof ito sa kanya.
Gayunpaman, hindi lang siya nagustuhan niya noon. Hindi niya masyadong inisip ang tungkol sa kanya, at basta na lang siya nangungutya
sa gusto niya.
To think na ilang araw lang ang nakalipas.
Ngayon, siya pa rin ang parehong tao na may parehong personalidad, ngunit halos wala nang kumpiyansa si Rose
na insultuhin siya.
Kahit ayaw niyang maniwala, kailangan lang niya. Napagtanto niya na talagang natatakot siya sa kanya nang titigan siya
nito kanina.
Pero bakit ngayon siya natatakot sa kanya?
"Chairman, nandito na si Mr. Gerald!" sabi ni Sheldon nang papasok na si Lady Yaleman para sa gabi.
Natigilan, pagkatapos ay nag-isip siya saglit bago sumagot, "Papasukin siya."
Kabanata 845
"Dahil hindi masyadong maayos ang lagay ng iyong katawan kamakailan, bumili ako ng mga pandagdag sa kalusugan
para sa iyo, lola!" sabi ni Gerald sabay lagay ng regalo niya sabay pasok.
“Humph! Napakabihirang makita kang ganito ka maalalahanin!” sagot ni Lady Yaleman sa mataimtim na tono. Kung tutuusin,
dumating si Gerald na walang dala sa mismong birthday niya noong araw na iyon.
Anuman, bagaman totoo na itinatakwil niya si Yulia, kailangan niyang aminin na halos imposibleng ganap na maputol ang
ugnayan ng mag-ina. What more, sina Gerald at Jessica ay parehong biological apo niya.
Bilang isang lola, sa totoo lang noon pa man ay gusto niyang magkaroon ng kahit anong paraan ng pakikipag-ugnayan sa kanya.
Gayunpaman, nang una niyang makita kung gaano kalungkot ang hitsura ni Gerald, naalala niya kaagad si Dylan.
Parehong magkamukha ang ama at anak... Magkatulad din ang kanilang mga katangian.
Sila lang ang mga uri ng tao na hindi gumanti o nanlaban sa iba, kahit na sila ay pinagalitan o binugbog.
Pagkatapos ng bahagyang masakit na katahimikan, nagtanong si Lady Yaleman, "...Naging maganda ba ang buhay ng nanay
mo nitong mga taon, Gerald?"
"Meron siyang. To tell you the truth, madalas kang nami-miss ng nanay ko!” sabi ni Gerald habang umayos ng upo.
“Humph! She's having a good life kahit na kasama niya ang isang tulad ng tatay mo? Alam ko kung bakit ka nandito, Gerald, at
obligado akong sabihin sa iyo na hindi kaugalian sa pamilya Yaleman na mamigay ng mga ari-arian sa mga mula sa labas ng
pamilya. Maaari mong isuko iyon. Kung tutuusin, mahigit dalawampung taon na ang nakalipas at wala akong narinig na kahit isang
salita mula sa babaeng iyon. Natatakot ako na baka inisip niya na matagal na akong namatay!” galit na sagot ni Lady Yaleman.
At that, Gerald smiled before said, “Huwag mo naman pong sabihin, lola. Sa totoo lang, wala ako dito para sa alinman sa mga ari-
arian ng pamilya Yaleman. Ang dahilan ko kung bakit ako nandito ay para mabawasan ang sama ng loob sa pagitan ninyo ni nanay.”
"Katamtaman? Hindi na ako mabubuhay ng mas matagal, kaya ano ang silbi nito? At saka, nagsimula ang lahat ng ito nang tumakas
siya sa kasalang iyon noong taong iyon! Hindi lamang ito naging dahilan upang ang pamilya Leans ay tumayo laban sa mga
Yaleman na parang mga asong masugid, ito rin ang dahilan kung bakit patuloy na lumalala ang posisyon ng aming pamilya
sa mga nakaraang taon. Habang kami ang pinuno ng apat na malalaking pamilya dito noon, kami na ngayon ang huli! Talagang
marami kaming nahirapan dahil sa kanya!” ganti ni Lady Yaleman habang siya ay lalong nagngangalit.
"Bagama't totoo iyon, ang pamilya Leans ay nasira ng ibang tao sa ilang sandali, hindi ba?" sagot ni Gerald habang dahan-dahang
itinaas ang ulo.
Nang marinig iyon, natigilan si Lady Yaleman. Mula sa titig nito at sa paraan ng pagkakasabi nito, nakuha niya ang nais nitong
ipahiwatig.
“May gusto lang sana akong sabihin since nandito na ako ngayon. Hindi naman talaga kasalanan ng nanay ko ang nangyari noon.
Sa lahat ng nararapat na paggalang, bahagyang responsable ka rin sa lahat ng iyon.
Bukod dito, nagbabago ang mga bagay. Maaaring naisip mo na ang aking ama ay isang dukha noon, ngunit sino ang magsasabi
na siya ay nanatiling pareho pagkatapos ng dalawampung taon? Anuman, sana ay makapagpahinga ka ng maayos, lola. I'll come
meet you again in a few days,” sabi ni Gerald habang tumatayo na para umalis.
Nakatingin lang si Lady Yaleman sa kanyang likuran dahil sa pagtataka nang lumabas siya ng silid.
It was her first time having formal chat with her apo, and it was also the moment when she realized that Gerald wasn't a
weak yes-man like how he presented himself to be.
Tila may ipinahiwatig din na kalokohan sa kanya si Gerald sa kanilang brief

pag-uusap.
Matapos makita si Gerald, sinimulan ng mayordoma na buksan ang regalong iniwan ni Gerald sa kabilang kwarto.
Karaniwan, itatala ng mayordomo ang lahat—mula sa pagkakakilanlan ng taong nagbigay ng regalo, hanggang sa nilalaman
ng regalo mismo—sa pagtanggap ni Lady Yaleman ng regalo.
Gayunpaman, natigilan siya nang makita niya ang laman ng kahon ng regalo kaya nakalimutan niyang gawin iyon.
Sa halip, nagsimula siyang kumatok sa pinto ni Lady Yaleman bago nag-aalalang sinabi, “C-chairman! Tingnan mo ang regalong
ibinigay sa iyo ni G. Gerald Crawford!”
Nang payagan siyang makapasok ay agad na nanlaki ang mga mata ni Lady Yaleman sa gulat habang nakatingin sa regalong
nasa kamay ng mayordomo.
“Iyan ay…”
“Kung hindi ako nagkakamali, ito ay tila ang Saussurea involucrate na na-bid ni Chairman Thomson mula sa Yanken.
Sinasabi na ang libong taong gulang na ginseng na ito ay may kakayahang labanan ang lahat ng mga sakit at
nangangako din ng mahabang buhay!"
Kabanata 846 “Sau…

Saussurea involucrata?” sagot ni Lady Yaleman, nanginginig ang boses habang patuloy na nakatitig sa regalo na nagtataka.
"Paano kaya nakuha ni Gerald ang isang mahal at mahalagang bagay...?"

Pasimpleng ibinaba ng mayordoma ang kanyang ulo. Pagkatapos mag-isip sandali, sinabi niya, “… May isang bagay sa aking isipan,
kahit na hindi ako sigurado kung dapat kong sabihin ito, Chairman.”
"Ipagpatuloy mo!"
“Sa na-obserbahan ko, parang hindi ordinaryong tao si Mr. Crawford. Sa halip, tila ipinakikita niya ang disposisyon ng isang taong may
maharlika! May kung ano lang tungkol sa paraan ng pagsasalita niya... Ito ay maaaring mukhang malayo, ngunit naisip mo ba na
baka, baka lang... Si Mr. Crawford ay maaaring ang misteryoso…”
“…Iminumungkahi mo ba na si Gerald ang Mr. Crawford ng pamilya Crawford?” sagot ni Lady Yaleman, na labis na nagulat nang marinig
iyon ni Sheldon.
Bilang tugon, muling itinuro ni Sheldon ang Saussurea involucrate. Iyon lang, nagpabilis ng tibok ng puso ni Lady Yaleman.
“…Paano… Paano ito naging posible? Nakita mo naman ang itsura ni Dylan noong taong iyon, di ba? Walang paraan!" hindi
makapaniwalang sabi ni Lady Yaleman.
“Chairman, with all due respect, hindi naging madali ang pamilya Yaleman nitong mga nakaraang taon…
Ang problema ay hindi rin limitado sa aming dahan-dahang paghina ng negosyo. Ang mga panloob na away sa loob ng pamilya ay
lumala rin sa paglipas ng panahon, dahil medyo ilang partido sa pamilya ang naghahangad ng mas malaking pamamahagi ng
kapangyarihan kapag wala ka na sa larawan. Maaari ko bang ipaalala sa iyo na si Mr. Yuma Yaleman ay nagdulot din ng maraming
problema para sa pamilya sa buong taon.”
“Kahit na sa lahat ng nangyayari, hindi ba nakakapagtaka na hindi bumagsak ang negosyo ng pamilya Yaleman? Ilang taon na ang
nakalilipas nang una kong napagtanto na may isang taong lihim na tumutulong sa pamilya. Pagkatapos ng lahat, ang anumang mga
panganib na aming kinaharap ay mabilis na naharap at kung kailangan naming harapin ang anuman, ang mga ito ay kadalasang
maliliit na insidente.”
“Ano pa, remember what happened to the Leans? Sila ang pinakadakilang kaaway natin at napakalakas din nila noon. Gayunpaman,
sa isang gabi lamang, ang kanilang buong pamilya ay nahulog sa bangkarota. Hindi lang iyon, ang pamilya Leans ay nabura
nang buo sa mapa! Ano nga ba ang nangyari noong gabing iyon? Nananatili pa rin itong misteryo hanggang ngayon!"
Napakaraming gustong sabihin ni Sheldon dahil itinago niya ang lahat ng ito sa kanyang sarili. Kung tutuusin, natatakot siya na
magagalit si Lady Yaleman kapag sinabi niya ang lahat ng ito.
Sa kabutihang palad, si Lady Yaleman ay bahagyang nakasimangot na ngayon.
Habang iniisip niya ang regalong dala ni Mr. Crawford, sa huli ay napabuntong-hininga siya nang malungkot ang kanyang
ekspresyon. Anuman ang katotohanan, ang kasalukuyan mismo ay nagkakahalaga pa rin ng hindi bababa sa isang daan
at limampung milyong dolyar.
Kinabukasan ay tumingin si Gerald kay Bea bago nagtanong, “Birthday mo na bukas, di ba? Paano mo balak ipagdiwang ito?"
“Hindi pa talaga ako nag-celebrate ng birthday ko all these years,” sagot ni Bea.
"Well, magbabago iyan sa taong ito. Tutal, nandito ako para ipagdiwang ito kasama ka!” nakangiting sabi ni Gerald.
Na-touch sa sinabi niya, tumango lang si Bea. Gayunpaman, mula sa paraan ng pagliligpit niya, malinaw na mayroon siyang iba
pang idadagdag. Sa kabila noon, bago pa man lumabas ang tanong sa bibig niya ay pinigilan niya ang sarili. Ang tanong ay tiyak
na makapaghihintay.
Gayunpaman, nahuli na ni Gerald.
"Ano? Gusto mo bang malaman kung paano ko nakilala ang mga tao mula sa Trustdeck Group?" nakangiting sabi ni Gerald.
Nang marinig iyon, umiling si Bea bago sinabing, “Hindi iyon... Sa halip, may iba akong gustong itanong. Dahil matagal ka
nang nakapagtapos, iniisip ko kung mayroon akong… Alam mo ba, isang hinaharap na hipag...? Napakahusay mo na, ngunit
hindi pa kita nakitang tumatawag sa sinumang maaaring maging kasintahan mo... Habang tayo ay nasa ito, sa tingin ko si Giya ay
isang magandang babae na napakahusay din ng ugali!”
Tiyak na mukhang mas maasikaso si Bea kaysa sa hitsura niya.

Unti-unting napalitan ng mapait na ngiti ang mga labi ni Gerald na sumagot, “I'm not even sure where to start, but Bea, let me ask
you something. Masusuklam ka ba sa taong hindi tumupad sa kanilang mga pangako? Sa hypothetically, kung ang iyong kasintahan
ay hindi dumating sa isang lugar kung saan pareho kayong nangako na magkita, ano ang mararamdaman mo?"
“Well, tiyak na madidismaya ako at malulungkot din! Gaano man ka-cold at aloof ang isang babae, talagang pinahahalagahan nila
ang mga date! Sabagay, mahabang panahon ang kailangan para lang makapaghanda sila para sa mga date!
Ang pagsira sa gayong pangako ay tiyak na isang malaking kabiguan! Though, bakit mo tinatanong yan?
Nasira mo na ba ang pangako mo, pinsan?"
Kabanata 847
Pagkaraan ng ilang oras na pag-isipan, tinapik-tapik ni Gerald ang ulo ni Bea bago sinabing, “Ikukwento ko ito sa iyo sa hinaharap.
Di bale, birthday mo na bukas! Maghahanda ako ng kaunting bagay para sa iyo, kaya asahan mong magulat ka kapag natanggap
mo ang iyong regalo!”
“Huh? Anong regalo?” tanong ni Bea habang naglalaro ang dila.
“Hindi naman nakakagulat kung sasabihin ko sa iyo ang sagot ngayon, di ba? Maghintay ka na lang bukas,” sagot ni Gerald na may
malabong ngiti bago bumalik sa kanyang silid.
Nakangiti man siya habang paalis, ramdam ni Bea kung gaano kalungkot si Gerald. Hindi rin ito ang unang pagkakataon na
napansin niya ito.
Bagama't ang kanyang pinsan ay palaging kumikilos tulad ng isang matulungin na nakatatandang kapatid na lalaki, nasasabi niya na
palagi itong may isang bagay na nagpapabigat sa kanyang isipan. Parang hindi lang talaga siya naging masaya.
Hinala ni Bea, may kinalaman ito sa nangyari sa pagitan nila ng posibleng hipag. Gayunpaman, dahil tumanggi siyang pag-usapan
ang tungkol sa kanya, si Bea ay hindi nagpatuloy sa pagsilip bilang paggalang.
Dahil pinsan niya, natural na naramdaman ni Bea ang pagnanais na tulungan siya, at alam niyang ang pinakamadali—at
posibleng ang tanging—paraan para tumulong siya sa ganoong sitwasyon ay ang makaabala sa kanya mula sa kanyang kalungkutan.
Ang problema ay wala talagang maraming tao si Gerald na makakasama niya sa Yanken, o hindi bababa sa iyon ang inakala
niya.
Habang ang mga gear sa ulo ni Bea ay nagsimulang gumiling, lumipas ang oras at dumating ang araw ng kanyang kaarawan.
Bagama't una niyang binalak na magpareserba sa isang restaurant nang maagang umaga, nakatanggap siya ng notification mula sa
kanyang pamilya bago pa man siya makatawag.
Tila ang kanyang pamilya ay nag-aayos ng isang partido upang ipagdiwang ang pagpapatupad ng mga proyekto. Ang lahat ng
nakatataas sa pamilya ay inanyayahan na dumalo. Kung tutuusin, napakatagal na mula nang magsagawa ng naturang celebratory
party—tungkol sa pagpirma ng mga kontrata.
Sa natatandaan ni Bea, ang huling beses na ginanap ang isang katulad na party ay mga labindalawang taon na ang nakararaan.
Ito ay maaaring magpahiwatig lamang na ang partido sa pagkakataong ito ay magiging napakahusay. Napakahusay, sa katunayan, na
ang ika-walumpu't kaarawan ni Lady Yaleman ay malamang na hindi man lang makalapit sa karibal nito.
Dahil inimbitahan ng mga Yaleman ang lahat ng posibleng maisip nila, hindi man lang naglakas-loob si Bea na mag-isip tungkol sa
pagdadahilan. Kaya naman, siya at si Catherine ay mabilis na umalis sa venue kapag handa na sila.
Bilang isa sa dalawang pangunahing namamahala sa mga proyekto, kinailangan ni Bea na tumayo sa pintuan kasama si Yura para batiin
ang mga bisita.
"Binabati kita sa pagkuha ng lahat ng mga proyektong iyon, Mr. Yaleman!"
“Sobrang bata pa niya pero kaya na niya! Kapansin-pansin! Ang kinabukasan ng pamilya Yaleman ay tunay na nasa iyo ngayon, Mr.
Yaleman!”
“Hey, hey, Mr. Yaleman? Dapat natin siyang tawagin bilang Chairman Yaleman ngayon! Alinmang paraan, binabati kita!"
Noong panahong iyon, abala ang ilang kilalang bisita sa pagpupuri kay Yura. Pagkatapos ng lahat, narinig nila na ang pamilya
Yaleman ay pumirma ng mga kontrata para sa limang malalaking proyekto. Iyon ay isang instant na senyales na ang kanilang pamilya
ay sumailalim sa isang matinding pag-upgrade. Ang mga bagay ay tiyak na magiging iba ngayon.
Habang patuloy na nakakakuha ng papuri si Yura, nanatiling tahimik lang si Bea habang nakatayo sa gilid. Kahit na siya ang
pinakamalaking nag-ambag sa tagumpay na ito, siya ay ganap na hindi pinansin ng karamihan sa mga
mga bisita.
“Humph! Bagama't nagawa mong makuha ang lahat ng mga proyektong iyon, huwag isipin na ikaw ay makakakuha ng mas mataas na kamay
dahil lamang doon! Sasabihin ko na ngayon, kasama ako rito, magpakailanman kang magiging mas mababa sa akin!” sabi ni Yura habang malamig
na ngumiti kay Bea.
Kahit na galit siya sa komento nito, wala siyang sinabi.
“Speaking of which, Bea, birthday mo ngayon, di ba? Hah! Mukhang hindi ka makakapag-celebrate nito!” dagdag ni Yura na may ngiti sa
mukha habang pinandilatan siya ni Bea.
Makalipas ang ilang sandali ay lumitaw si Lady Yaleman, na pinangungunahan ang ilang tao mula sa kanilang pamilya.
Nang makita niya ang ekspresyon ni Bea, gayunpaman, agad niyang sinabi, “Bea, sana napagtanto mo kung anong klaseng okasyon ang
ipinagdiriwang natin ngayon... Tingnan mo ang iyong sarili! Napakalamig at malayo... Napakaraming kilalang panauhin ang
naririto ngayon ngunit ang paraan ng pagpapakita mo ng iyong sarili ay maaaring makaramdam ng hindi katanggap-tanggap sa sinuman!”
Hindi napigilan ni Lady Yaleman na pagalitan siya. Pagkatapos ng lahat, siya ay isang taong labis na nagmamalasakit sa kanyang
reputasyon at dignidad.
“Baka nakakalimutan mo lola, pero birthday ni Bea ngayon! Syempre hindi siya masaya dahil nandito siya sa pagtanggap ng mga
bisita sa halip na ipagdiwang ito!” paliwanag ni Yura.
“Oh? Birthday mo ngayon? Nakakaawa talaga kaso! Ang bigat sa pakiramdam mo na kailangang harapin ang mga gawain ng
pamilya kahit na ito ang iyong espesyal na araw, hindi ba?” sabi ni Rose out of the blue habang nakikisali sa usapan.
"Hindi ako!" agad na tanggi ni Bea.
Nang marinig ang sinabi ni Rose, kumunot ang noo ni Lady Yaleman.
“Regardless, you and Yura are standing out here since pareho kayong in charge ng projects. Gayunpaman, tingnan kung paano niya
ipinakita ang kanyang sarili, pagkatapos ay ihambing ang iyong sarili sa kanya! Isipin ang iyong mga asal bago ang mga bisita!
Mukhang tama naman ang sinabi ng tiyahin mo. Sinabi niya na kulang ka sa karanasan sa pagiging superior, at kahit na naisip ko na mabilis
kang makakaangkop, nagkamali ako. Mukhang hindi mo talaga kaya ang mga ganitong okasyon."
“Hindi mo na kailangang i-welcome ang mga bisita! Pumasok ka na lang sa loob at tingnan kung may iba pang nangangailangan ng tulong!”
mataimtim na sabi ni Lady Yaleman.
Kabanata 848
Habang inaakay niya ang iba pang kapamilya, tumawa si Yura bago ngumiti ng malamig kay Bea.
“Mag-ingat ka sa dila mo kung hindi magbabayad ka ng mabigat, Yura! Tanggalin mo yang ngiting yan sa mukha mo!" singhal ni Bea sabay
talikod.
Sa sandaling lumingon siya, gayunpaman, nakita niya si Gerald doon. Sa kanyang mga kamay ay isang maliit na cake na may taas na anim na
pulgada. Nang makita siya nito ay nabawi niya ang kanyang loob.
“Huli ka, pinsan!” medyo masayang sabi ni Bea.
"Well, kailangan kong mag-order ng cake na ito para sa iyong kaarawan!" sagot ni Gerald habang itinataas ang cake sa kanyang mga kamay
para makita niya.
“Humph! Taga-nayon ka talaga! Sino ang kumakain pa rin ng cake sa kanilang kaarawan? Pilay!” sabi ni Yura sabay ngiti ng nakakaloko.
"Well I love eating cakes, may problema ka ba diyan?" sagot ni Bea.
“Humph! Hindi ko na ipagpatuloy ang pang-iistorbo sa iyo!” nginisian ni Yura.
"Uy, si Bea pala!"

Sa sandaling iyon, isang boses ang nanggaling sa isang kotse na kakahinto lang sa pasukan ng Yaleman family house.
Dahan-dahang lumabas ng sasakyan ang limang babae—na mukhang kasing-edad lang ni Bea. Lahat sila ay pare-parehong
maganda at matangkad.
“Mae! Yesenia! Nandito na kayong lahat!” sabi ni Bea habang kumaway sa kanila.
Ang mga babae ay medyo malapit na kaibigan ni Bea noong siya ay nasa unibersidad pa. Dahil sinabi ni Lady Yaleman na the more
the merrier pagdating sa malalaking selebrasyon tulad nito, kahit na ang mga nakababatang henerasyon sa pamilya
ay pinayagang imbitahan ang kanilang mga kaibigan.
Si Yura mismo ay nag-imbita ng ilang dating kaklase niya, at sila ngayon ay nakatayo sa paligid niya, pinapanatili siya.
“Napakasigla, Bea!” sabi ng isa sa limang babaeng dumating na may ngiti sa labi.
“Talaga! Anyway, dahil libre ko ngayon, pasok ka! Habang tayo, ipapakilala kita sa pinsan ko!” sabi ni Bea.
Partikular niyang binanggit si Gerald dahil bahagi ito ng kanyang plano. Hindi sila iniimbitahan ni Bea dahil lang sa kabaitan ng
kanyang puso. Inimbitahan din sila para mas makilala pa ng kanyang pinsan dito.
Sa ganoong paraan, hindi na siya mag-iisa!
Hindi pa man niya alam kung ano ang nangyari sa pagitan ng kanyang pinsan at ng kanyang kasintahan, iniisip niya kung ano ang
mangyayari kung ang isa sa kanyang magagandang dating kaklase ay nahulog sa kanya.
Pagkatapos ng lahat, ito ay palaging mahirap sabihin pagdating sa mga bagay na may kaugnayan sa pag-ibig at mga relasyon.
“Oh? Pinsan mo ba yan? Gaano siya kaasikaso na naalala niya ang iyong kaarawan! Ibig sabihin, dinala pa niya ang maliit na cake na
iyon!" sabi ng isa pang babae. Bagama't ang kanyang tono ay nagmumungkahi na ito ay isang papuri, wala ni isa sa limang babae ang maayos
na naitago ang bahagyang paghamak sa kanilang mga mata.
Pagkatapos ng lahat, sila ay mga batang babae na nagmula rin sa medyo maimpluwensyang mga pamilya sa Yanken.
Kung mas malapit sila kay Bea, siguradong binigyan siya ng mga regalo sa kanyang kaarawan na nagkakahalaga ng hindi bababa sa walong
daang dolyar. To think na binili lang siya ng kanyang pinsan ng isang anim na pulgadang cake!
Ang katotohanang kumanta si Bea ng mga papuri tungkol sa kanya noon ay nagsilbi lamang na bigo sa kanila nang mapagtanto nila na marahil
siya ay isang plain, country bumpkin.
Habang hindi nila maiwasang mapangiti habang patuloy na nakatingin kay Gerald, agad namang nag-iba ang ekspresyon ng mukha nila nang
makita ang apat na matangkad at guwapong lalaki na papalapit sa kanila mula sa likuran niya, lahat sila ay nakasuot ng fashionable.
"Well, hello, hello, magagandang babae! Ito ang unang pagkakataon natin dito sa Yaleman family house, at mukhang ganoon din ang kaso para
sa iyo... Bakit hindi tayo mamasyal nang sama-sama at mas kilalanin ang isa't isa?" sabi ng isa sa mga lalaki sa grupo.
Nang marinig iyon, lahat sila ay agad na nagliwanag sa tuwa habang sila ay sumagot, "Oo naman, bakit hindi?"
Napangiti na rin si Yura nang makitang hindi na sila mapakali ni Gerald.
“Pamamasyal? Fancy iminumungkahi mo na! Sige, paano ito? Aayusin ko ang isang katulong na mamumuno sa iyo!
Bilang kapalit, mas mabuting panatilihin mo nang maayos ang mga dilag na ito!”
“Mahusay na ideya!” tuwang-tuwang bulalas ng mga dilag sa kanilang saya.
Chapter 849 Si Bea
naman ay hindi natuwa sa narinig. Kung tutuusin, sa masasabi niya, malamang nahulaan niya na partikular niyang inimbitahan ang mga dating
kaklase para ipakilala sila sa kanyang pinsan. Talagang sinasadya ni Yura ito.
“Mas magiging masaya ka sa akin! Hindi na kailangang mamasyal kasama sila!” galit na sabi ni Bea.
Nang makita kung gaano siya galit, nagtinginan pa lang ang mga kaklase niya bago nag-pout habang papasok sila ng bahay kasama
si Bea.
Habang naglalakad sila sa likod-bahay, hindi napigilan ni Gerald na mapabuntong-hininga.
Alam niya kung ano ang balak ni Bea. Bagama't naiintindihan niya na gusto lang niyang magkaroon siya ng kasintahan dahil sa
kabaitan, wala talaga siya sa mood na makipagkilala pa sa mga babaeng kaibigan sa ngayon.
Kung tutuusin, hindi naman siya estranghero sa gulo dahil sa sobrang attached sa mga kaibigan niyang babae. Si Alice ay isang halimbawa
ng aklat na iyon.
Dahil doon, tinatrato lang ni Gerald ang mga dilag sa pananaw ng isang nakatatandang kapatid. Gayunpaman, ang mga batang babae
mismo ay hindi interesado na makipag-usap sa kanya. Kung tutuusin, wala ni isa sa kanila ang tumingala kay Gerald.
Dahil doon, medyo mapurol ang kapaligiran.
Maya-maya, muling lumapit sa kanila ang barkada ni Yura bago sinabing, “Well hello there, beauties! Nagkita tayong muli!”
“Talaga! Napakagandang pagkakataon!” sagot ng mga babae na may ngiti sa mga labi.
“Mukhang hindi maiiwasan ang pagkilala namin sa isa't isa. Dahil kahit ang tadhana mismo ang nagtutulak sa atin, bakit hindi gamitin
ang pagkakataong makipagpalitan ng impormasyon sa pakikipag-ugnayan sa Line? Nangangako kaming dadalhin ka sa iba pang
masasayang lugar sa hinaharap!” sabi ng isa sa mga ex-classmate ni Yura na may nakakaakit na ngiti sa labi.
Habang sinasabi niya iyon ay napatingin kay Gerald ang ibang mga kaibigan ni Yura na may mapanlinlang na mga mata.
“So ikaw ang pinsan na nababalitaan namin? Tingnan mo na lang yung maliit na cake! Hindi man lang maibabahagi ng mga dilag sa
kanilang mga sarili! Bakit hindi ka kumuha ng mas malaki?” kinutya pa ng isa pang lalaki.
Pagkatapos sabihin iyon, nagpatuloy sila sa pakikipagpalitan ng impormasyon sa pakikipag-ugnayan sa isa't isa.
Nang mapansin nilang tinititigan sila ni Bea ng masama, nagpasya silang hindi na magtagal doon. Salit-salit silang kumindat sa mga dilag
bago tuluyang umalis.
“Aba, hindi ko alam na darating ka! Kung hindi, siguradong makakakuha ako ng mas malaki! Haha!” sabi ni Gerald habang tumatawa ng
mapait.
Nang marinig iyon, pasimpleng umikot ang mga mata ng mga dilag. Hindi man lang sila nag-abala pang sagutin iyon.
“Say Mae, I'm not sure if you've noticed, pero hindi ba isa sa mga gwapong lalaki noong naunang Klaus Waine mula sa Waine
Group?”
“Oo, siguradong siya iyon! At ang may suot na salamin ay si Lionel Zinke, di ba? Yung galing sa Dynamics Information
Technology Corporation? Nabalitaan ko na malapit nang mailista ang kumpanya ng kanyang pamilya!”
“D*mn! Gaya ng inaasahan, walang ordinaryong tao ang maaaring nasa loob ng grupong iyon ng magkakaibigan! Kung tutuusin, lahat sila ay galing sa
mga maimpluwensyang pamilya!”
“Well hindi ka ba excited? May crush ka ba sa isa sa kanila o ano?"
Habang tuwang-tuwa si Mae at ang iba pang mga babae sa pag-uusap, napabuntong-hininga na lamang si Bea bago tumingin kay Gerald.
“Talagang pinasasalamatan ko ang pagbili mo sa akin ng cake na ito, pinsan... Sa totoo lang, ito ang unang pagkakataon na nagdiwang
ako ng aking kaarawan kasama ang isang tao maliban sa aking ina... Well, maghanap tayo ng lugar na mapagsaluhan ng cake sa pagitan
natin!” sabi ni Bea habang nakahawak sa mga kamay ni Gerald na sobrang naantig sa pagiging thoughtful nito.
"Mukhang may plano!"

Habang paalis silang dalawa para kumain ng cake, si Sheldon—ang mayordomo—ay sobrang abala.
Dahil kumalat ang balita na ang mga Yaleman ay nagbabalik, ang mga sangkawan ng mga tao ay patuloy na dumarating sa buong
umaga. Ang engrandeng eksena ay halos hindi maihahambing sa pagdiriwang ng ikawalong kaarawan ni Lady Yaleman na
kadalasang tahimik.
Gayunpaman, dahil pinahintulutan ni Lady Yaleman na maimbitahan ang mga bisita, marami sa mga bisita roon ay hindi kahit na
mga tao na personal na kilala ng pamilya.
Hindi nagtagal ay alas diyes y medya at dumating na ang karamihan sa mga kilalang bisita. Nang malaman iyon, pumasok si Yura
sa sala para doon sila pagsilbihan kasunod.
Dahil kailangan pang may tumayo sa pintuan, si Sheldon ang pumalit kay Yura. Ilang sandali pa—at hindi na inaasahang marami pang
bisita ang darating—nang tumalikod si Sheldon para muling pumasok sa bahay. Gayunpaman, bago niya ito magawa, nasulyapan sa
gilid ng kanyang mata ang isang pangkat ng mga sasakyan na patungo sa bahay ng pamilya Yaleman.
Sa pagpikit ng mga mata, laking gulat niya nang makita niyang lahat ng sasakyan sa loob ng grupong iyon ay mga luxury car!
Nakakasilaw!
Bagama't totoo na mayroon nang hindi bababa sa isang daang magagarang sasakyan na naroroon—dahil marami sa mga panauhin
ay, kung tutuusin, mayayamang tao at kilalang tao—tila ang kabuuang tag ng presyo ng mabilis na paparating na pangkat ng mga
sasakyan ay madaling higitan ang kabuuang halaga. gastos ng lahat ng sasakyang nakaparada doon!
Kabanata 850
Ang katotohanan na ang gayong mga kilalang panauhin ay dumarating ay nagdulot ng panginginig sa gulugod ni Sheldon.
Nang tuluyang huminto ang mga sasakyan sa harap ni Sheldon, isang pamilyang may apat na miyembro ang lumabas sa isa sa mga mararangyang
sasakyan. Binubuo sila ng isang mag-asawang nasa katanghaliang-gulang, kanilang anak na lalaki, at kanilang anak na babae.
“Salamat sa pagdalo sa Yaleman family party. Isang kasiyahan na kasama ka namin. Baka ikaw ay... Chairman Jagger?" sabi
ni Sheldon, nagtataka na dumating ang isang kagalang-galang na tao.
“Ikinagagalak din kitang makilala! At oo, ako si Brody Jagger!”

“Anong karangalan! Hindi lamang ikaw ay may kahanga-hangang reputasyon, ngunit ikaw din ang pinakamayaman sa apat na
pinakamayayamang tao sa Jacksonville!”
Si Sheldon ay labis na nababalisa ngayon. Paanong hindi siya? Ang pinakamayamang tao mula sa Jacksonville ay nakatayo
ngayon sa kanyang harapan! Ni hindi niya napigilan ang panginginig ng kanyang mga kamay.
Dahil ang mga Yaleman ay hindi nagawang paboran si Chairman Jagger at ang kanyang mga tao bago ito, ang kanyang
pagdating ngayon ay talagang isang kaaya-ayang sorpresa.
Bago pa man makabawi si Sheldon mula sa kanyang pagkabigla, isa pang pangkat ng mga sasakyan ang makikitang patungo sa
bahay ng pamilya Yaleman.
Pagdating, isa pang nasa katanghaliang-gulang na lalaki ang lumabas sa kotse kasama ang kanyang pamilya.
Napatulala habang nakatitig sa lalaking mukhang nasa fifty na, lumunok siya habang sinasabi, “…Chairman Yarbury?”
"Mabuting Diyos! Nandito na rin si Chairman Yarbury mula sa Yanken! Hindi ako makapaniwala dito!”
Hindi nagtagal at dumami ang mga maimpluwensyang tao. Bilang karagdagan sa ilang mga sikat na tao mula sa ibang mga lalawigan
sa Northwest, mayroon ding mga nagmula sa Lalawigan ng Takoma!
Sa huli, may kabuuang dalawampung kilalang tao ang lumitaw at lahat sila ay nagdala ng kanilang mga pamilya.
Kung hindi kinurot ng husto ni Sheldon ang hita niya, hindi siya maniniwala na may nangyayari talaga sa mga ito.
Sa totoo lang, medyo magaan ang pakiramdam niya ngayon sa presensya ng napakaraming magagaling na tao.
Pag-alis nito, agad siyang yumuko bago sinabing, "This way, please!"
“Wala kang dapat alalahanin sa amin. Hindi kami nandito para sumali sa party ng pamilya Yaleman,” sabi ni Brody habang
pinapayapa ang kanyang bunsong anak na babae.
“…Huh? Kung gayon... Bakit kayo narito?" tanong ni Sheldon sa nagdududang tono.
“Nandito kami para i-celebrate ang birthday ni Miss Bea Yaleman, siyempre! Pwede mo ba kaming ihatid sa kanya?"
“M-Birthday ni Miss Bea?” sagot ni Sheldon na nagtataka.
'Simula kailan niya nakilala ang napakaraming maimpluwensyang big shot...?'
Hindi naglakas-loob si Sheldon na tanungin sila tungkol dito kaya napayuko na lamang siya bago sinabing, “Dapat nasa likod
bahay ngayon si Miss Bea. Hayaan mong ihatid kita sa kanya!"
Nang ang grupo ng mga big shots ay gumaya kay Bea sa kanilang presensya, siya ay naging kasing tanga ng iba pa niyang
mga dating kaklase.
“Maligayang kaarawan, Miss Bea Yaleman! Ikinagagalak kong makilala ka!" sabi ng ilan sa mga kilalang bisita na may
ngiti sa kanilang mga mukha.
“…Huh?”
Iyon lang ang nasabi ni Bea sa kanyang pagkatulala.
Habang si Mae at ang iba pang mga babae ay natulala rin, hindi nagtagal ay umalis na sila rito.
“D*mn it, Bea! Ano ba ang nangyayari? Hindi ba taga Jacksonville yan si Jagger? At hindi ba ang mga tao doon ay si
Chairman Yarbury at ang kanyang pamilya?”
Laking gulat nila sa biglaang pangyayari kaya nakalimutan na nila ang lahat tungkol sa mga lalaki kanina.
“Haha! Pumunta kami dito para ipagdiwang ang iyong kaarawan kasama ka, Miss Yaleman! Hindi mo ba kami tatanggapin?
Bakit hindi magsimula sa pamamagitan ng pagkuha sa amin ng ilang mga upuan?" sabi ni Brody habang tawa ng tawa.
“…O-oh! Oo! Aayusin ko agad ang mga upuan, Chairman Jagger! Chairman Yarbury!”
Nataranta na ngayon si Bea at tumutulo ang malamig na pawis sa kanyang noo. Kumakain pa siya ng cake niya doon nang
dumating sila kaya hindi niya alam kung saan siya magsisimulang mag-ayos.
“Kung maaari, kayo ang aming pinakakilalang mga panauhin dito ngayon! Paano namin kayo mapapayagan na magsaya sa
inyong sarili sa likod-bahay? Please, hayaan mo akong ihatid ka sa sala!" sabi ni Sheldon, nanginginig ang boses.
“Haha! Ito ay medyo ayos. Kung tutuusin, medyo maganda dito sa likod-bahay. Kumuha na lang kami ng table at ilang upuan!
Oh, at ilang alak at pinggan din, siyempre! At ilang inumin para sa mga bata, magagawa iyon!”
Pagkatapos sabihin iyon, iniabot ni Brody ang isang napakamahal na jade bracelet kay Bea bago sinabing, “Here's my birthday
gift to you, Miss Yaleman. Umaasa ako na bibigyan mo ako ng suporta at gabay na kailangan ko pagdating sa negosyo
mula ngayon.”
Sa sandaling makita ni Sheldon ang pulseras, labis siyang nasasabik. Gayunpaman, nagawa niyang mapanatili ang isang
kalmadong harapan.
Nang makitang nag-aatubili silang tumungo sa sala, agad niyang inutusan ang mga katulong na naroroon na ilipat ang isang
malaking mesa at ilang upuan. Kung gusto nila ng handaan dito, ibibigay niya ito sa kanila.
Si Bea mismo ay kinakabahan na hindi niya alam ang gagawin. Nang makita niya iyon, kinalma ni Sheldon ang kanyang sarili,
napagtantong kailangan niya ng tulong ang kanyang tulong. Sa tabi niya, mabilis at maingat niyang sinimulan siyang
tulungang maglingkod sa mga bisita.
Hindi kayang saktan ng pamilyang Yaleman ang sinuman mula sa grupong iyon.
Kabanata 851
“S-salamat sa regalo, Mr. Shelver!” sabi ni Bea nang makatanggap siya ng isa pang regalo mula sa isa pang big shot.
Si Mae at ang iba pang mga babae ay magkasabay na natulala at nagseselos kay Bea habang tinitignan ang lahat ng mga regalong natatanggap niya.
"Maaari ba itong mga matalik mong kaibigan, Miss Yaleman? Ang gaganda nilang lahat! Nakakahiya na wala kaming sapat na mga regalo para
maglibot! Maghintay ng ilang sandali habang inutusan ko ang isang tao na magpadala ng higit pang mga regalo! Isaalang-alang ang mga ito bilang
mga regalo sa kakilala!" sabi ni Mrs Jagger habang nakangiti.
“…Huh? Makakakuha din tayo ng mga regalo?" sagot ng mga babae, nagulat.
“Pero syempre! Haha!”
“Sige! Salamat, Chairman Jagger! Mrs. Jagger!” sigaw ni Mae at ng kanyang mga kaibigan, hindi napigilan ang kanilang pananabik at
pasasalamat. Pagkatapos ng lahat, dahil ang lahat ng mga taong ito ay lubhang maimpluwensyang, anumang mga regalo na kanilang ibinigay ay tiyak
na magiging pambihira!
“Bilisan mo at ihain sa mga presidente ang kanilang inumin, Bea!” tuwang-tuwa na sigaw ni Mae at ng iba pa.
"Gagawin!"
"Hindi na kailangan iyon, maaari nating tulungan ang ating sarili!" sabi ni Chairman Jagger at ilang iba pa.
Samantala, nakikipaglaro si Gerald sa isang batang babae na tila ilang taong gulang pa lamang.
“Halika, tawagin mo akong tito at papakainin kita ng cake,” sabi ni Gerald na may ngiti sa labi.
“Hello, tito!” sabi ng maliit na babae habang kinusot ang malalaking mata.
“Anong magandang babae!” sagot ni Gerald habang pinapakain siya ng isang kutsarang cake.
"Gusto rin namin, tito!" sigaw ng ilan pang bata na agad na tumakbo papunta sa kanya nang makita nilang kumukuha
ng cake ang isa pang babae.
“Syempre kaya mo!” sabi ni Gerald na nakangisi.
"Talunan!"
“Alam ko naman diba? Ang mga mayayamang binibini at panginoon ay layaw na mula sa kapanganakan! Paano
niya napagdesisyunan na pakainin sila ng ganoon?"
“Nakakahiya!”
Nag-aalalang bulong-bulungan ni Mae at ng iba pa habang tinitigan ng masama si Gerald bago hinila si Bea sa
gilid.
“Bea, sabihin mo sa pinsan mong umalis ka na! Kami ay sapat na upang panatilihin ang mga malalaking shot na ito!
sabi ni Mae na sabik na sabik na napapadyak ang paa sa lupa.
“Bakit ako dapat? Bakit kailangan niyang umalis?" sagot ni Bea na umasim ang ekspresyon.
“Anong ibig mong sabihin bakit? Hindi ka ba nahihiya na nandito siya?”
"Tama iyan! Kung magtatagal pa siya dito, pagtatawanan tayo sa huli!”
Nagsisigawan na ngayon ang ibang mga dilag para alisin na rin sa picture si Gerald.
“Tanggi ako! Hindi siya pwedeng umalis! Speaking of him, may kailangan akong itanong sa kanya…”
Pagkasabi nun, naglakad si Bea papunta kay Gerald bago bumulong, “...Pinsan? Bakit eksaktong dumating ang mga
malalaking shot na ito upang ipagdiwang ang aking kaarawan ngayon?"
Alam na alam niya na ang tanging taong kayang gawin ang lahat ng ito ay si Gerald. Kung tutuusin, napakaraming tao ang kilala ni Gerald.
Iyon ay naging napakahiwaga niya sa kanya.
“Sinabi ko naman sa iyo na may sorpresa ka, hindi ba? Maligayang kaarawan! Nagustuhan mo ba ang regalo mo?" sagot ni Gerald na
may kasamang matamis na ngiti.
Nang marinig iyon, nanlaki ang mga mata ni Bea. Kaya ito ang kanyang ginawa!
"Paano... Paano ka nakakuha ng napakaraming big shot para pumunta para magdiwang kasama ako?" excited na tanong ni Bea.
Kalimutang tanungin kung nagustuhan niya ang regalo, hindi man lang niya ito mabigyang halaga dahil napakaganda ng regalo!
"Papuntahin sila? Bea, they came on their own initiatives. Hindi ka ba nakikinig? Nais nilang higit na makipagtulungan sa iyo sa larangan
ng negosyo sa hinaharap!" nakangiting sagot ni Gerald.
“Sa larangan ng negosyo? Pero ako-"
Kabanata 852
“Babae ka, narito ka! Hinanap kita sa lahat! Tinawagan pa kita pero hindi mo man lang sinasagot! Alam mo, sabik na sabik ang lola mo diyan
ka pa-"
Kahit na galit na si Catherine sa pagtapak niya, nang makita niyang nag-ayos ng mesa ang kanyang anak sa likod-bahay, lalo siyang nagalit.
“Pwede bang maging mas matino ka, Bea? Hindi ba't sinabi ko na sa iyo na magse-celebrate tayo ng iyong kaarawan ngayong gabi?
Gaano kalala ang gusto mong ipagdiwang ito para i-host mo ito sa likod-bahay? Parang gusto mong ipaglaban kami ni Rose at ng pamilya
niya!” galit na galit na saway ni Catherine.
Kaladkarin na sana niya ang kanyang anak nang makilala niya kung sino ang nakaupo sa mesa.
Sa kanyang pagkabigla, isang tili ang pinakawalan ni Catherine bago tinakpan ng kanyang mga kamay ang kanyang bibig. Halatang kilala
niya kung sino ang lahat ng nasa mesa.
“Nanay ka ni Miss Yaleman, tama? Ikinagagalak kong makilala ka! Pumunta kami para ipagdiwang ang kaarawan ni Miss
Yaleman!” sabi ng ilan sa mga kilalang bisita na may ngiti sa kanilang mga labi.
Bagaman akala niya ay mali ang narinig niya, nang makita niya doon si Sheldon na naghahain sa kanila ng inumin, hindi nagtagal ay
napagtanto niyang nagsasabi sila ng totoo.
“My... Birthday ng anak ko? Ikaw… nagpunta dito para ipagdiwang iyon...?”
Tuwang-tuwa si Catherine na sa totoo lang ay hindi na siya makapagsalita. Hindi maipahayag ng maayos ang sarili, marubdob na
niyang pinagsalikop ang kanyang mga kamay!
Gayunpaman, noong napansin niyang nandoon din si Gerald, naging mabagsik ang ekspresyon nito habang sinasabunutan siya
ng tenga bago sumigaw, “Tumayo ka na! Hindi mo ba nakikita na nandito ako? Kunin mo ako ng upuan!”
"Mabuting Diyos!" sigaw ng isa sa mga big shot habang ang lahat ng importante sa eksena ay natulala sa kanilang nasasaksihan.
Sunod-sunod na kalampag at kalabog habang si Chairman Jagger at ilang iba pa ay hindi man lang mahawakan ng maayos ang kanilang
mga teacup sa kanilang pagkabigla. Pagkaraan ng ilang sandali ay nakabawi, ang lahat ng mga bisita sa mesa ay sabay-sabay na tumayo, ang
kanilang mga mukha ay puno ng matinding takot.
“I-I'm sorry sa pananakot ko sa inyong lahat! P-please upo ka!” sabi ni Catherine habang namumula sa kaba.
Habang hinihimas ni Gerald ang namamagang tenga niya ay tumango siya kay Chairman Jagger at sa iba pa. Pagkatapos lang
gawin iyon ni Gerald ay naglakas-loob na ang ibang mahahalagang tao na bumalik na nakaupo.
Agad namang hinatak ni Bea ang manggas ng kanyang ina bago may ibinulong sa kanyang tenga.
“…A-anong sabi mo?” sabi ni Catherine, bakas sa mukha niya ang matinding gulat.
Nang tuluyan na siyang makawala rito, agad niyang nilingon si Gerald bago kinaladkad ang isang upuan papunta dito.
“P-please upo ka, Gerald!”
Napabuntong-hininga si Gerald saka umupo.
Bumalik sa loob ng sala, si Yura—na buong oras na kasama ang kanyang lola—ay nakatayo sa tabi ni Lady Yaleman habang
naghihintay ang ilang tao sa pila para ihain ang kanyang tsaa.
Si Lady Yaleman mismo ay natuwa sa halos buong araw. Kung tutuusin, napakatagal na mula nang maranasan ng pamilyang
Yaleman ang gayong kasiglahan at kasaganaan.
Nang matapos ang seremonya ng paghahain ng tsaa, gayunpaman, bahagyang namutla ang mukha ni Lady Yaleman.
"Hindi na ba magsisimula ang party? Nasaan si Bea? Bakit hindi pa siya ibinabalik ng kanyang ina?
Sheldon!” sigaw ng lola.
“Wala rito ang mayordomo, lola,” sabi ni Yura.
“Humph! Imprudent! Napakasupil!” galit na sabi ni Lady Yaleman habang nagpadala ng isang tasa ng tsaa na lumilipad sa mesa.
Mabilis na sumunod ang tunog ng pagkabasag.
“Nasabi ko na sa iyo na masuwerte lang si Bea noon, nanay... Hindi siya ganoon kakaya. Gayunpaman, tumanggi kang maniwala sa
akin, na iniisip na naiinggit lamang ako sa kanyang mga kontribusyon. Ngunit tingnan mo kung ano ang nangyayari ngayon... Hindi
ba tama ako?” sabi ni Rose.
“Talaga! Alam mo, nakita ko na nag-imbita siya ng ilan sa mga ex-classmates niya kanina. Iyon din ang huli kong nakita sa kanila.
Dahil hindi na siya nagpakita simula noon, sa puntong ito, hindi malayong sabihin na sumama siya sa kanila para magsaya sa kung
saan. Halos wala siyang pakialam sa mga pangunahing gawain ng pamilya! Mapalad kami na ang lahat ng mga natatanging panauhin
dito ngayon ay hindi masyadong nababahala tungkol sa kanyang pagliban. Pag-isipan mo. Kung ang isang tsismis na
nagsasabing ang pamilya Yaleman ay tinatrato ang aming mga bisita nang may malamig na balikat, kung gayon ang lahat ng ginawa
namin ngayon ay magiging walang kabuluhan!" dagdag ni Yura.
“Well, since she's now the head of the Yaleman family after gaining us all those projects, I say it's fine that she acts recklessly every
once in a while. Still, to think na aasa tayo sa kanya in the future!” ani Ysabel na malinaw na nagdagdag ng panggatong sa apoy.
“Humph! At sino ang nagbigay sa kanya ng posisyon bilang ulo ng pamilya? hindi pa ako patay! Masyadong masungit ang babaeng
iyon para maiwan sa kinabukasan ng aming pamilya! Tulad ng ina, tulad ng anak na babae! Kapag natapos na ang party na ito, hindi na
siya ang mamamahala sa alinman sa mga proyekto! Kailangan lang niyang magtrabaho sa kumpanya!” galit na sabi ni Lady Yaleman.
Nang marinig iyon, parehong nagpalitan ng tingin sina Rose at Yura habang nakangiti ng masama.
Kabanata 853
"Buweno, hindi ba ito isang masiglang partido!" sigaw ng isang partikular na hindi kanais-nais na boses na nagmula sa pangunahing
pasukan.
Habang lumilingon ang lahat, isang grupo ng mga tao—na pinamumunuan ng isang mayaman at batang tagapagmana—ay makikitang pumasok
sa bahay.
"Hindi ka makapasok dahil hindi ka imbitado!" sigaw ng isang utusan na pinipigilan silang magpatuloy sa pagpasok nila sa gusali.
“Umalis ka sa amin!” ungol ng isa sa mga lalaking pinamumunuan ng tagapagmana habang itinabi ang utusan.
Nang makita iyon, tumahimik ang lahat.
“…Shane Long?” sabi ni Lady Yaleman habang nakatayo na nakakunot ang noo.
Isa-isa, tumayo rin ang iba pang mga Yaleman, at lahat sila ay may parehong malamig na ekspresyon sa kanilang mukha habang nakatitig
kay Shane.
Si Shane ang pinakamatandang young master ng Long family, at kahit bata pa siya, kilala siya sa pagiging matalino. Alam na alam
ng mga Yaleman na sa likod ng mabait na mukha na iyon ay may isang masamang personalidad.
Sa loob ng pamilyang Long, si Shane mismo ay pangalawa lamang kay Master Long. Ang kanyang mataas na posisyon ay nagbigay sa kanya ng
papel ng long family's vanguard sa Yanken. Kung tutuusin, ang mga Long ay ang nagpapanatili sa ibang mga pamilya doon na pinigilan.
Nakabalik lang siya sa bansa mga apat na taon na ang nakalilipas, ngunit iyon ang lahat ng oras na kailangan niya upang tulungan ang pamilyang Long
na makakuha ng hindi bababa sa isang daang grupo at korporasyon, malaki man o maliit, mula sa lahat ng dako.
Ang kanyang tulong ang naging dahilan kung bakit nakarating ang mga Long sa kinaroroonan nila ngayon. Ito rin ang dahilan kung bakit wala sa mga
kasalukuyang pamilya ang maaaring managinip na banta ang kanilang posisyon sa tuktok anumang oras sa lalong madaling panahon.
“Humph! Hindi mo ako masisisi sa pagiging magaspang ko! Pagkatapos ng lahat, paano mo hindi maimbitahan ang Long family sa isang masiglang
party? Ito ay mahalagang sarili mong gawa, Lady Yaleman!" sabi ni Shane na may kalmadong ngiti sa labi habang bahagyang kinusot ang mga mata.
“Pero siyempre hindi ka namin inimbitahan! Pagkatapos ng lahat, ang pamilyang Yaleman ay hindi gaanong maliit sa maimpluwensyang at
makapangyarihang mga Long! Aba, hindi man lang namin pinangarap na mag-imbita ng mga ganoong big shot na tulad mo! Hindi alintana, bakit ka
pumunta dito ngayon, Mr. Long? Kung tama ang pagkakaalala ko, may mga hindi pagkakaunawaan sa iyo ang anak ko tungkol sa utang. Hindi pa ba
naresolba ang mga isyung iyon?” pakli ni Lady Yaleman.
“Ah, pero siyempre naresolba na ang isyu na iyon! Bagama't nahuli ng ilang araw si Mr. Yaleman, ayos lang ang mga Long dahil mayroon kaming,
pagkatapos ng lahat, ay nagkaroon ng magandang relasyon sa mga Yaleman sa mga henerasyon! Hindi kami maaabala sa gayong maliit na pautang!
Gayunpaman, pumunta kami dito ngayon upang talakayin ang ibang pautang. Ngayon ang utang na ito ay malayo sa maliit!" nakangiting sagot ni Shane.
"Elaborate," sabi ni Lady Yaleman, nakasimangot.
Samantala, matapos marinig ang sinabi ni Shane, ilan sa kanyang mga anak at marami pang miyembro ng pamilyang Yaleman ang nagsimulang
manginig sa kaba.
“Anong ibig mong sabihin, Mr. Long? Habang nag-loan kami, ginawa namin ito sa pamamagitan ni Chairman Jameston, Chairman Mill, at kay
Chairman Leeke!" galit na sagot ni Yuma.

“Humph! Habang ganyan ang nangyari noon, nakipagkasundo sa akin ang mga pangulong binanggit mo ilang araw na ang
nakalipas! Sa esensya, anumang pakikipagtulungan at pautang na ginawa mo sa kanila ay nailipat na ngayon sa pamilyang Long!”
“Pagkatapos ng kaunting pagkalkula, nalaman ko na ang mga mula sa pamilyang Yaleman—na inilagay sa pamamahala ng mga kumpanya—
ay bawat isa ay humiram ng hindi maliit na halaga ng pera mula sa mahigit tatlumpung presidente! Sa isang magaspang na pagtatantya,
ang kabuuang kabuuang halaga ay isang bilyon at limang daang milyong dolyar! At hindi pa kasama sa pagtatantya na iyon ang mga
utang sa bangko na kanilang ginawa!” deklara ni Shane, mas malawak ang ngiti niya kaysa
kailanman.
“…Ikaw… Nagbubuga ka ng kalokohan! Ang aming pamilya ay may napakaraming pangunahing ari-arian... Paano kaya kami nagkaroon ng
ganoong kalaking utang?!” sagot ni Lady Yaleman habang ang kanyang mukha ay namutla sa pangalawa.
Malinaw sa araw ang intensyon ni Shane na nandito ngayon.
Kung gagamitin niya ang loan na iyon para sugpuin ang pamilya Yaleman sa loob ng maikling panahon, ang mga Yaleman ay hindi
magkakaroon ng paraan upang makakuha ng ganoong kalaking pera nang ganoon kabilis. Sa pinakamaganda, maaari lamang
isasangla ng mga Yaleman ang mga ari-arian na pag-aari nila sa napakalaking sukat.
Sa oras na gawin nila iyon, tiyak na pipigilan ng bangko ang mga Yaleman dahil ang paglipat kahit isang maliit na bahagi ay tiyak na
makakaapekto sa kabuuan. Kapag nangyari ang sitwasyong iyon, hindi na ito kasing simple ng pagkalugi para sa kanilang pamilya.
“Hah! Ako ba ngayon? Bakit hindi mo ikumpirma sa iyong mga anak!” malamig na ngisi ni Shane.
“Ikaw… Ano? Ano ang ibig sabihin nito?!" atungal ni Lady Yaleman habang sinimulan niyang i-tap ang dulo ng kanyang tungkod sa sahig.
Nang makita ang kanyang reaksyon, sina Yuma, Rose, at ang iba pang naroroon ay hindi makakuha ng lakas ng loob na magsalita habang sila
ay nagsalitan sa paglunok.
“Haha! Kaya walang naglalakas-loob na manligaw? Sige, ako na mismo ang mag-eexplain!" anunsyo ni Shane habang umiiling na may
mapait na ngiti sa labi.
"Pagdating sa pamilyang Yaleman, mayroon silang isang partikular na kawili-wiling katangian. Ang mga bata sa loob ng iyong pamilya
ay may kanya-kanyang kapangyarihan. Mula sa aking narinig, ang bata na nagdudulot ng pinakamaraming tubo sa pamilya ay
nakakakuha ng karapatang magmana ng tungkulin ng pinuno ng pamilyang Yaleman, hindi ba ako tama? Hah!
Ngayon gumawa tayo ng kaunting pagkalkula, hindi ba? Mula sa iyong panganay na anak, wala sa iyong mga anak ang handang
gamitin ang kanilang sariling pera para gumawa ng anuman! Sana ay alam mo na lahat sila ay gumamit ng pangalan ng pamilyang
Yaleman para makuha ang kanilang mga loan! Itama mo ako kung mali ako!" paliwanag ni Shane habang namula si Lady Yaleman sa
galit.
Kung iisipin, hindi nakapagtataka kung bakit nasabi ni Yuma ang lahat ng iyon noong birthday party niya. To think na nag-claim siya na
makikipag-ugnayan siya agad sa mga nag-isyu ng loan para maresolba ang isyu sa capital chain. Tulad ng nangyari, lahat sila ay
gumagamit ng parehong taktika sa lahat ng mga taon na ito.
"Bakit hindi mo sinabi sa amin na inilipat mo ang iyong mga karapatan sa pamilyang Long nang mangyari iyon, Chairman Mill
at Chairman Leeke?" singhal ni Yuma na galit na galit na kasing pula ng mukha ni a
kamatis.
Kabanata 854
Dahil naroon din ang ilan pang presidente na nakipagtulungan sa kanila, mabilis na idinagdag ni Yuma, "Hindi mo ba natatanto na ang
ginawa mo ay sumira sa pamilya Yaleman?!"
“Tama na, Yuma. Bulag ka ba? Halatang halata na si Chairman Mill at ang iba pa ay nakipagsabwatan sa mga Long noon pa man!”
sabi ni Lady Yaleman habang nakatitig kay Yuma.
Pagkarinig sa tanong niya, nagtinginan lang ang mga president na kasali sa isa't isa bago nagkibit-balikat at ngumisi
kay Yuma.
“Sasabihin ko na ngayon, kahit na dumanas tayo ng malaking pagkawala, mas magaling pa rin tayo kaysa sa karamihan ng mga
ordinaryong tao! Ang kailangan lang nating gawin ay isuko ang ilan sa ating mga ari-arian at sa oras na matapos na tayo, wala
tayong utang sa mga Long kahit isang sentimo! Hindi mo kailangang alalahanin iyon!” deklara ni Lady Yaleman.
Kahit na sinabi niya iyon, nanginginig na ang mga kamay niya habang nagsasalita. Pagkatapos ng lahat, alam na alam niya na ang
mga Yaleman ay magdurusa nang husto sa pagkakataong ito.
Ang pamilya Long ay naging maselan sa kanilang pagpaplano, at ngayon ang mga Yaleman ay nakorner nang walang pagkakataong
makipaglaban. Pagkatapos ng lahat, naipamahagi na ni Lady Yaleman ang kanyang kapangyarihan.
Bagama't noong una ay naisip niya na ang kapangyarihan ay nasa mabuting mga kamay, tulad ng nangyari, ang lahat ay nagmamalasakit
lamang sa pakinabang ng kanilang mga indibidwal na pamilya.
Lahat sila ay gumamit ng pangalan ng pamilyang Yaleman tuwing sila ay umuutang. Sa pamamagitan ng paggawa nito, kahit na sila ay
nagdusa ng anumang pagkalugi pagkatapos mamuhunan sa mga proyekto, hindi ito gaanong makakaimpluwensya sa kanila dahil hindi ito
ang kanilang sariling pera noong una.
Nadama lang ng lahat na hindi na kailangang mag-ipon ng anumang pera para sa kapakanan ng pamilya Yaleman dahil walang nakakaalam
kung sino ang magmamana ng mga ari-arian ng pamilya sa hinaharap.
“Oh? Ganoon ba, Lady Yaleman? Pagkatapos ay makatitiyak ako!” sagot ni Shane sabay tawa ng malakas.
Nang marinig iyon, si Lady Yaleman ay labis na nagalit kaya't siya ay naging magaan at kinailangan pang umupo.
"Napakalaking kamalasan sa aming pamilya!" sigaw ni Lady Yaleman sa tono ng pagsisisi.
Katulad ng kanyang sinabi, biglang narinig ang tunog ng mga paputok na nagmumula sa likod-bahay.
Parang hindi sapat ang suntok na natanggap ni Lady Yaleman, halatang may tao pa sa pamilya ang may lakas ng loob na maglaro ng
paputok ngayon!
“Naku, gaano kalakas ang pamilyang Yaleman! Kung tutuusin, kahit na nawala ang ganoong kalaking pera, ang ilang mga tao sa iyong
pamilya ay tila nagdiriwang pa rin!” komento ni Shane na may nakakalokong ngiti.
“S-Sheldon?! Sheldon!” atungal ni Lady Yaleman, namumula ang kanyang mga mata sa pagkabalisa.
“Wala si Sheldon, lola!” sagot ni Yura.
Bilang tugon, agad na bumangon si Lady Yaleman at sinampal siya ng malakas sa mukha!
“Pagkatapos... Go... Kunin mo siya! Pumunta agad sa likod-bahay! Sabihin mo sa akin kung sino sa lupa ang nagsindi ng mga paputok na iyon!"
sigaw ni Lady Yaleman habang ang dalawang katulong ay agad na tumakbo upang gawin ang kanyang utos.
Pagdating doon, nakita nilang ang mga salarin ay iilang bata na nagsasaya.
“Sheldon! Miss Yaleman! Kaya eto ka na! Hinahanap ka na ng chairman!"
“Anong mali?” tanong kaagad ni Bea nang makita kung gaano kabalisa ang itsura ng katulong.
“May nangyaring kakila-kilabot! Sa naiintindihan ko, ang mga mula sa pamilyang Long ay dumating upang humingi ng
utang!" sabi ng isa sa mga katulong habang ang isa naman ay tumakbo pabalik sa loob.
"Ano?" sabay na sabi ni Bea at Sheldon habang ang alon ng kaba sa kanilang dalawa. Hindi alam kung paano magre-react,
napalingon ang dalawa kay Gerald.
Tumango naman si Gerald bago sinabing, “I see. Pagkatapos ay pumunta tayo doon at tingnan, di ba? Syempre nagdudulot
na naman ng gulo ang Long family…”
Habang ang grupo ay nagsimulang pumasok sa loob, pabalik sa sala, ang isa pang katulong ay kababalik lang at ngayon ay
nakatayo sa harap ni Lady Yaleman.
“Kumusta ang sitwasyon? At saka, nakita mo ba sina Bea at Sheldon?" ungol ni Lady Yaleman, ang kanyang ekspresyon
ay seryoso.
"Oo ako, Chairman. Kasama rin nila si G. Gerald Crawford, kasama ang ilan pang mga tao na nakadamit ng mga
presidente. Parang nagse-celebrate sila ng birthday ni Miss Bea sa likod ng bakuran!” paliwanag ng katulong.
Sa sandaling natapos ang kanyang sentensiya, inihagis ng isang Lady Yaleman ang kanyang pangalawang tasa ng araw sa sahig, na
naging sanhi ng pagkabasag nito.
“Nakakapangwasak! Ito ay isang paghihimagsik ng pamilya!”

Kabanata 855
“Ang iniisip lang niya ay ang kaarawan niya! Anong kaarawan ang maaaring maging mas mahalaga kaysa sa
pagdiriwang ng pamilyang Yaleman?!” sigaw ni Lady Yaleman, sobrang nanghihina na ngayon.
“Lola!” sigaw ni Bea—na kararating lang—habang tumakbo papunta sa kanya, ang iba pang presidente ng birthday party ni
Bea ay nakasunod na malapit sa likod.
"Ikaw! Saan ka-"
Nang malapit nang ilabas ni Lady Yaleman ang lahat ng kanyang nakakulong na galit, napunta ang kanyang tingin sa mga
nakatayo sa likod ni Bea. It took what seemed like an eternity para sa wakas ay napagtanto niya kung sino ang mga taong
nakagrupo sa likod ni Bea.
Gayunpaman, nang sa wakas ay lumabas na siya, siya—kasama ang dalawang daang tao sa sala—ay agad na lumikha ng
matinding kaguluhan.
“Hindi ba Chairman Jagger yun?! Ang pinakamayamang tao sa Jacksonville?!”
“D*mn! Siya talaga yun! At doon! Si Chairman Yarbury iyon, tama ba? Ano ang ginagawa ng isang big shot na katulad niya dito?”
“Narito rin si Chairman Goldwell! Siya ang pinakamayaman at pinakamakapangyarihang tao mula sa North!”
Sa ngayon, nakatayo na ang ilan sa mga bisita, at sinisigawan nila ang mga pangalan ng lahat ng mga big shot na naroroon. Ang
mga hindi naman ay sadyang natulala na kahit isang salita.
Alam na mismo ni Lady Yaleman kung sino ang lahat ng naroon. Pagkatapos ng lahat, sinubukan niya at nabigo na makakuha ng
pabor sa bawat isa sa kanila bago ito.
'Bakit…? Bakit pumunta silang lahat dito para lang ipagdiwang ang kaarawan ni Bea?'
“Tagapangulo! Dumalo si Chairman Jagger at ang iba pa para ipagdiwang ang kaarawan ni Miss Bea! Humihingi ako ng paumanhin
sa napakatagal na pagkawala ko, ngunit ito ay dahil nag-aalala ako na ang mga ordinaryong tagapaglingkod ay hindi alam kung
paano sila paglingkuran ng maayos! Buong panahong pinaglilingkuran ko sila!” tuwang-tuwang sabi ni Sheldon nang tuluyan na
siyang bumalik sa tabi ni Lady Yaleman.
"Ano?" sabi ni Lady Yaleman habang si Rose, Yura, at ilan pang mga Yaleman ay nanlaki ang mga mata sa hindi makapaniwala.
Kahit na ang kanilang pagdating ay tiyak na nagulat kay Lady Yaleman, siya ay mabilis na nakabawi at mabilis na sinabi,
"Umupo kayo, mga pangulo! Lahat kayo!"
Ang kanyang tono ay hindi na parang nawalan ng gana gaya ng kanina lang.
“Haha! Hindi na kailangang maging ganoon kabait, Lady Yaleman! Sa totoo lang, hindi namin binalak na manghimasok sa iyong
party noong una! Gayunpaman, dahil pinangunahan kami ni Miss Yaleman, sa palagay ko ay hindi masama na maging bahagi ng mga
kilalang panauhin dito! Umaasa ako na igalang tayo ng mga bisita ngayon!" sabi ni Elijah—isa sa mga big shot—na may malabong
ngiti sa labi.
“Pero syempre!” sabi ni Chairman Mill at marami pang iba na agad na tumayo at tumango.
Nang makita iyon, napako na lamang ang tingin ni Shane sa mga kilalang bisita na kalalabas lang. Kasing taas ng lolo niya
ang mga kakapasok lang. Sa madaling salita, siya ay isang maliit na prito sa harap nila.
“Masayang araw ngayon para sa pamilyang Yaleman, Shane! Kung wala nang iba, ano pa ang ginagawa mo dito?” malamig na
tanong ni Bea.
“Huwag mo akong pansinin, kaka-toast ko lang sana kina Mr. Jagger at Mr. Yarbury…” sabi ni Shane na may mahinang ngiti sa
kanyang mukha.
Nang malapit na siyang maglakad patungo sa kanila, gayunpaman, sinabi ni Brody, “Tama siya alam mo. Kung wala nang iba,
bakit hindi ka pa umaalis?”
Nang marinig ang malamig na tono ni Brody, agad na sinabi ni Shane sa alanganing tono, “…Huh? Ako... nakikita ko! Aalis na ako ngayon!"
Ramdam na kahit si Brody ay ayaw sa kanya, napuno siya ng malamig na pawis. Pinlano niya ang lahat nang masinsinan...
Ngunit hindi sumagi sa isip niya na ang pinakamalaking problema ay si Bea! Isang ganap na walang tao sa pamilya!
Anuman, hindi na siya nangahas na magtagal pa doon. Sa isang mabilis na kilos, ang nahihiya na si Shane ay tahimik na nag-utos sa
kanyang mga nasasakupan na umalis kasama siya.
“Bea ang galing mo ngayon! To think na iyon ang makapangyarihang Mr. Long!" sabi ni Mae habang nakahawak sa braso niya ang iba pa
niyang kaibigan.
"Dahil hindi nagustuhan ng pinsan ko ang mga Long, wala akong nakitang dahilan para hindi rin sila kamuhian!" nakangiting sagot ni Bea.
“Huh? Iyon ang dahilan kung bakit mo inutusan si Mr. Long na umalis? Speaking of him, ano ba ang lihim na usapan niyong dalawa
kanina?” tanong ni Mae. Nakikita na niya at ng iba pang mga babae na mas misteryoso si Gerald kaysa sa nararapat.
Bago pa man makasagot si Bea, nagpaliwanag kaagad si Catherine, “You see, mom, all these presidents came over today to celebrate
Bea's birthday since my nephew, Gerald, invited them! Ngunit hindi lang iyon! Iyon lang yata ang unang regalo! Sinabi ni Gerald na
may kabuuang tatlong regalo ang inihanda niya para sa kanya! Hindi ba, Gerald?”
Sa kalagitnaan ng pagpapaliwanag niya ay nakahawak na si Catherine sa braso ni Gerald in a intimate manner. Kung tutuusin, mas
nagustuhan niya ang kanyang pamangkin noong araw na iyon.
Nang marinig ang sasabihin ni Catherine, nagtatakang tumingin si Lady Yaleman kay Gerald.
Bagama't noong una ay nag-aalinlangan pa rin siya kung siya ba ay isang pambihirang tao, ang makita siyang napakalakas ngayon ay
nagparamdam sa kanya na siya ay isang ganap na kakaibang tao.
Si Yura at Rose mismo ay nakaramdam ng labis na kahihiyan habang pinapanood nila ang eksenang naglalaro mula sa mga
gilid.
“Talaga! May dalawa pang regalo na hindi ko naipakita!”
—— Itutuloy... ——

Tirm Chapter 1 855 PDF 2701 2830

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

You might also like

Tirm Chapter 1 855 PDF 2701 2830

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Tirm Chapter 1 855 PDF 2701 2830

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Machine Translated by Google

Kabanata 816 Umiling

Pagtingala, nagulat si Gerald sa kanyang buhay.

“…Giya? Anong ginagawa mo dito?"

Gayunpaman, walang mas mahusay na paraan upang harapin ang sitwasyon.

“Anong nangyayari, Giya? Magkakilala ba talaga kayong dalawa?" tanong ni Marilyn.

Natigilan ang lahat nang makita ang kahon ng sigarilyo.

papano, nakapagtapos ka na, di ba? Nakahanap ka na ba ng trabaho?"

na nakaupo sa kanyang tabi.

“Hindi!” sagot ni Gerald habang umiiling.

magpakitang-gilas!” pasigaw na sabi ni Yura habang nakangiti ng pilit.

mga ari-arian ng pamilya.

napakamahal na red wine.

Marilyn bago niyakap ang braso ni Giya.

siya, nagbibigay kay Yura ng isang bote ng red wine sa bahay!"

Kabanata 818 “...Tahan

sigarilyo pagkatapos kong pumunta sa Weston!” tanong ni Delilah habang nakangiti.

“G-Genuine... Genuine sila?!”

Pero... Paano kaya nakaya ni Gerald na bumili ng tunay na X-One na sigarilyo?

“Saan mo nabili itong sigarilyo, Gerald?” tanong nung bata kanina.

"Tama ba ang nakuha ko, sir?"

Lahat ay lubos na natigilan.

"…Ano? Anong nangyari?" nagtatakang tanong ni Giya.

"Kamusta? Bakit walang sinasabi sa inyo? Sino itong Mila?"

Kabanata 820 “M-

Nang marinig iyon ay agad na lumabas ng kwarto si Gerald.

"Nasaan si Bea?" tanong ni Gerald.

“A-ano? Pero may malaking problema si Bea, Yura!”

Gayunpaman, may humawak sa kanyang pulso nang lumapit ito sa kanya.

Sumunod ang malutong na tunog ng pag-crack ng kanyang mga buto sa braso.

Ang pulso ng lalaki ay sapilitang ibinaluktot sa isang napakagulong anggulo.

Nagsimulang sumirit ang tao na parang baboy na kakatayin.

Biglang nagising si Brandon mula sa kanyang kalasingan.

Gayunpaman, parang wala siyang banta kay Gerald.

Masyadong walang awa ang batang brat na ito!

Kailan at paano naging walang awa si Gerald?!

Biglang tumibok ang puso ni Giya.

“Ikaw… sino ka?”

Nanginginig ang puso ni Brandon nang marinig ito.

ang pinsan ni Gerald.

Gayunpaman, sinabihan lang siya ni Gerald na hayaan na lang ito.

siya nangahas na huminga ng malakas sa paligid niya.

Tanong ng isa sa mga tauhan ni Brandon.

mabubuhay para makita ang liwanag ng araw!”

Handa silang ipahiya si Gerald, ang bansang bumpkin.

“Brandon, anong nangyayari? Anong sabi ni Jeremy?"

Ganoon din si Giya, na hindi kailanman interesadong makipag-party noong una.

So, she chose to leave together with Gerald too.

"Ano ang nangyayari?"

Ano ba ang balak ni Brandon? Anong kalokohan ang ginagawa niya?

Lumapit si Yura sa kwarto ni Brandon na puno ng galit at galit.

"Anong ginagawa mo?"

malamig na tanong ni Yura kay Brandon.

"Anong nangyari?" tanong ni Yura.

"Gerald, nagbago ka na!" biglang sabi ni Giya.

“Ako? Nagbago? Hindi ko ginawa!" Nakangiting sagot ni Gerald.

Walang nagbago sa kanya!

Pinilit ni Giya na ipahayag nang maigsi ang kanyang nararamdaman.