Yoğurtçu Ruhu’nu tanımlayacak iki kavram seçecek olsak, “kardeşlik ve dayanışma” ilk akla

gelenler olurdu.

2010 yılında Ankara’dan İstanbul’a yerleştiğimden beri büyük bir tutkum olan basketbol ile
bağım sadece izleyici olarak kalmıştı. 2020’nin sonbaharında yolum Yoğurtçu Parkı’na düşmüş,
buradaki basketbol sahasında bir grup gencin oynadığı oyunu tellerin arkasından hayranlıkla
izlemiş ve izleyici olarak tutkumu sokak basketbolu seyrederek sürdürmeye başlamıştım. Ne var
ki, neredeyse her akşam üzeri bu gençlerin oyununu düzenli olarak izlemem, sonrasında da
sahanın en yaşlısı olarak onlara eklemlenmem ve yıllardır elime almadığım basketbol topu ile
hasret gidermem çok uzun sürmeyecekti. Başlangıçta kazara bir araya gelmiş gibi görünen ama
basketbol tutkusuyla birbirine bağlanmış bu gençlerin her birini, kan ter içinde kaldığımız
oyunların sonrasındaki sohbetlerimizde tek tek tanıma fırsatı bulup, onların pırıl pırıl ve tertemiz
kişiliklerini keşfettikçe Yoğurtçu Parkı’nda basketbol oynamak bir ayrıcalık haline gelmişti. Burada
basketbol vesilesiyle bir “kardeşlik cumhuriyeti” kurulmuştu. Oyun sonrası sohbetlerimiz,
edebiyattan, sanata, müzik, siyaset, sinema, felsefe ve psikolojiye varana kadar geniş bir
yelpazeye uzanıyor ve parkın akşam ışıkları sönene kadar devam ediyordu. Adını hep beraber
kararlaştırdığımız “Yoğurtçu Ruhu”nun oluşum temellerini kısaca böyle özetleyebilirim.

Sahanın en kıdemlilerinden dostum Murat Nedim ile bir kulübün kurulmasına yönelik
fantezilerimiz de böyle şekillendi. Şahsen bunun gerçekleşeceğini hiç beklemesem de
sahalardan uzak kaldığım zaman diliminde gördüm ki, kulüp çoktan kurulmuş, bize de galibiyet
ardına galibiyetin geldiği kapalı saha maçlarını izlemek zevki düşmüştü.

Yoğurtçu Ruhu, sokak basketbolu aracılığıyla, kardeşlik ve dayanışmanın, karşılıklı saygı ve

sevginin, demokratik, çağdaş ve yenilikçi gençliğin simgesel değerini temsil ediyor.
Başarılarınız daim olsun. Hepinizi sevgiyle kucaklıyorum.

Ferhat Özgür