Kontynent 

(łac. continens – łączny[1]) – w geografii fizycznej: olbrzymi pod względem

powierzchni (rzędu kilku mln km²) obszar lądu, otoczony (oblany) ze wszystkich
stron morzami i oceanami, a z innymi kontynentami połączony co najwyżej
wąskimi przesmykami (Ameryka Północna i Ameryka Południowa, Eurazja i Afryka)[1][2][3].
W geotektonice i geomorfologii, kontynent określa się jako lądową część cokołu (bloku)
kontynentalnego (do którego należy szelf kontynentalny z morzami szelfowymi)[4][2][3], kontynent
obejmuje więc także przybrzeżne wyspy, znajdujące się na tym samym cokole kontynentalnym[5].

Kontynent (łac. continens – łączny[1]) – w geografii fizycznej: olbrzymi pod względem

powierzchni (rzędu kilku mln km²) obszar lądu, otoczony (oblany) ze wszystkich
stron morzami i oceanami, a z innymi kontynentami połączony co najwyżej
wąskimi przesmykami (Ameryka Północna i Ameryka Południowa, Eurazja i Afryka)[1][2][3].
W geotektonice i geomorfologii, kontynent określa się jako lądową część cokołu (bloku)
kontynentalnego (do którego należy szelf kontynentalny z morzami szelfowymi)[4][2][3], kontynent
obejmuje więc także przybrzeżne wyspy, znajdujące się na tym samym cokole kontynentalnym[5].