Ψαλμός ρκε’ (125ος)

᾿ῼδὴ τῶν ἀναβαθμῶν.

ΕΝ Τῼ ἐπιστρέψαι Κύριον τὴν αἰχμαλωσίαν Σιὼν

ἐγενήθημεν ὡσεὶ παρακεκλημένοι. 2 τότε ἐπλήσθη
χαρᾶς τὸ στόμα ἡμῶν καὶ ἡ γλῶσσα ἡμῶν
ἀγαλλιάσεως. τότε ἐροῦσιν ἐν τοῖς ἔθνεσιν·
ἐμεγάλυνε Κύριος τοῦ ποιῆσαι μετ᾿ αὐτῶν. 3
ἐμεγάλυνε Κύριος τοῦ ποιῆσαι μεθ᾿ ἡμῶν,
ἐγενήθημεν εὐφραινόμενοι. 4 ἐπίστρεψον, Κύριε,
τὴν αἰχμαλωσίαν ἡμῶν ὡς χειμάρρους ἐν τῷ νότῳ.
5 οἱ σπείροντες ἐν δάκρυσιν ἐν ἀγαλλιάσει
θεριοῦσι. 6 πορευόμενοι ἐπορεύοντο καὶ ἔκλαιον
βάλλοντες τὰ σπέρματα αὐτῶν· ἐρχόμενοι δὲ
ἥξουσιν ἐν ἀγαλλιάσει αἴροντες τὰ δράγματα
αὐτῶν.
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση

Ὅταν ὁ δίκαιος καὶ παντοδύναμος Κύριος

ἐπανέφερεν ἡμᾶς τοὺς αἰχμαλώτους ἀπὸ τὴν
Βαβυλῶνα καὶ ἀποκατέστησεν εἰς τὴν πατρίδα μας,
ἠσθάνθημεν μεγάλην παρηγορίαν καὶ χαράν. 2
Τότε ἐγέμισε τὸ στόμα μας ἀπὸ ἐνθουσιώδεις
ἀναφωνήσεις χαρᾶς καὶ ἡ γλῶσσα μας ἀπὸ λόγια
ἀγαλλιάσεως. Τότε καὶ αὐτοὶ ἀκόμη οἱ
εἰδωλολατρικοί, λαοὶ ἔλεγαν· Ὁ Κύριος ἔκαμε
μεγάλα ἔργα πρὸς χάριν τῶν Ἰσραηλιτῶν. 3
Πράγματι μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἔργα ὑπὲρ ἡμῶν
ἔκαμεν ὁ Κύριος. Δι' αὐτὸ καὶ ἡμεῖς ἐγεμίσαμεν
ἀπὸ χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν. 4 Ἐπανάφερε ὅμως,
Κύριε, καὶ τοὺς ὑπολειφθέντας αἰχμαλώτους
Ἰουδαίους, πολυαρίθμους, σὰν χειμάρρους, οἱ
ὁποῖοι κατὰ τὸν χειμῶνα γεμίζουν νερὰ καὶ
ὁρμητικοὶ χύνονται πρὸς νότον. 5 Ὅσοι μὲ δάκρυα
ἀπελπισίας ἐξ αἰτίας τῆς ξηρασίας σπείρουν τοὺς
ἀγρούς των, ὅταν πέσουν αἱ βροχαὶ καὶ
καρποφορήσουν οἱ ἀγροί των, θὰ θερίσουν
σκιρτῶντες ἀπὸ ἀγαλλίασιν. 6 Οἱ γεωργοὶ
μεταβαίνοντες εἰς τοὺς ἀγρούς των ρίπτουν τοὺς
σπόρους μὲ δάκρυα, διότι δὲν γνωρίζουν, ἂν καὶ τί
θὰ θερίσουν. Κατὰ τὸν θερισμὸν ὅμως
ἐπανέρχονται ἀπὸ τοὺς ἀγροὺς μὲ ἀγαλλίασιν
φέροντες εἰς τοὺς ὤμους των τὰ δεμάτια ἀπὸ τὰ
μεστωμένα στάχυα. Ἔτσι καὶ ἡμεῖς πονεμένοι καὶ
κλαίοντες ἐβαδίζαμεν πρὸς τὴν ἐξορίαν τῆς
Βαβυλῶνος. Χαίροντες δὲ καὶ ἀγαλλόμενοι
ἐπανήλθομεν μὲ τὴν βοήθειάν σου εἰς τὴν πατρίδα
μας.

Ἑρμηνεία Ὁσίου Ἀρσενίου Καππαδόκου

Ὁ Ψαλμὸς ρκε’ διαβάζεται γιὰ νὰ θεραπεύσει ὁ

Θεὸς τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ πάσχουν ἀπὸ συνεχεῖς
πονοκεφάλους.