readAwrite - !

ดอะไ&'
(ยาย+นๆ ./กเ2ยบ เ4ด56ะ !านบนแอป

18
นิยาย นิยายแชท กระทู้ เขียน ตรวจ karnjan… !

chapter 37 black water

หDาหvก สาร|ญ wงlาXาน เ"มแ%ว xกมาyก

เGอง : Harington #7ณแฮ;ง=น (omegaverse) . e-book *>ดเห!ยญ

29/07/65

chapter 37 black water

โดย : cassie lu

Chapter 37 black water

ริค แฮริงตันเป็นผู้ชายที่มีความมั่นใจ เขาสุขุมเยือกเย็นและรู้จักวางแผนการใช้ชีวิตอย่างดีเสมอมา แน่นอนว่าโลกนี้ไม่มีใครสมบูรณ์

พร้อม แต่ชายหนุ่มเชื่อมั่นว่าตัวเองใกล้เคียงกับคำนั้นเท่าที่มนุษย์คนนึงจะสามารถเป็นได้  ความคิดนั้นช่างโง่เขลาและไร้เดียงสาอย่างน่าขำ

ความเป็นจริงแม้เพียงหยดเดียวของหมึกสีดำก็ทำให้น้ำใสสะอาดแปดเปื้อนได้ และตอนนี้สีดำของมันซึ่งตกตะกอนตามวันเวลากำลัง
ถูกใครบางคนกวักมือขึ้นมาใหม่ แผ่กระจายสีดำเข้มข้นทำให้น้ำขุ่นมัว

“ฉันอยากรู้เรื่องคืนนั้น”

อัลฟ่าหนุ่มใหญ่ประสานมือบนหน้าตัก ปฏิเสธแก้วเหล้าที่เพื่อนยื่นให้เพราะอยากมีสติรับรู้เรื่องราวทั้งหมดอย่างตั้งใจ ผู้การตำรวจ

เดวิด อีสตันวางแก้วนั้นลงตรงหน้าเพื่อนเป็นการเผื่อไว้ ยกอีกแก้วของตัวเองขึ้นดื่มจนหมดแล้วถามว่าเพราะอะไรเพื่อนถึงได้กลับมาถามถึงเรื่องที่
ผ่านไปนานขนาดนั้น

บางเรื่องผ่านไปแล้วก็ควรให้ผ่านไป ใช่ว่าพวกเขาจะสามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรได้สักหน่อย

“มันเกี่ยวกับอีฟ และฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเพราะอะไร...”

เพราะอะไรซีถึงได้ต้องการแก้แค้นเขา

“ฉันต้องรู้ให้ได้”

ริคยืนยัน เขาสบตากับเดวิดอย่างแน่วแน่อยู่เนิ่นนานจนเพื่อนปลงใจ ผู้การตำรวจหนุ่มใหญ่เสยมือผ่านเส้นผมด้วยสีหน้าเหมือนถูก

บังคับให้นึกถึงเรื่องเลวร้ายสุดชีวิต

“คืนนั้นนายกับฟิลิกซ์เป็นคนพาฉันไปส่งที่ห้อง แล้วจากนั้นมันเกิดอะไรขึ้น”

เดวิดเติมวิสกี้ลงในแก้วตัวเอง กระดกรวดจนหมดแล้วยังเติมใหม่ ความเครียดขึงบอกชัดว่ายังคงจดจำเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นได้

และชายหนุ่มลำบากใจที่จะบอกให้เพื่อนรู้

“เดวิด ได้โปรด”

“นายต้องเข้าใจนะว่ามันผ่านไปนานแล้วจริงๆ และตอนนั้นพวกเราสามคนก็ไม่ได้ตั้งใจ เด็กนั่นเป็นคน-”

“เดี๋ยว”

เขาหยุดคำพูดของเพื่อนไว้ก่อน

“พวกเรา...สามคน?”

ริคทวนสิ่งที่ได้ยินด้วยหัวใจเจ็บหน่วงจวนเจียนจะแตกสลาย ‘พวกเราสามคน’ พวกเราสามคนทำอะไร หรือไม่ใช่เพียงเขาคนเดียวที่ทำ

ร้ายเซซิลีนในคืนนั้น

พระเจ้า...

“ใช่ พวกเราสามคน”

ชายหนุ่มปิดเปลือกตา รู้สึกเหมือนหัวใจกำลังจะหยุดเต้นแต่เขาก็ขอร้องเดวิดให้เล่าต่อรายละเอียดต่อไป เกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเรา

สามคนกับเซซิลีนที่เป็นเด็กเสิร์ฟในบาร์แห่งนั้น

“นายเมาหนักเลย จำได้มั้ย นายก็รู้ว่าพวกเราใช้อะไรบ้าง”

ภาพอดีตย้อนกลับมาตอกย้ำ ในคืนที่คิดว่าจะเป็นการสนุกสุดเหวี่ยงเพื่อส่งท้าย พวกเขากินดื่มใช้สารเสพติดกันอย่างสบายใจ แต่

ริคที่ไม่ได้ใช้มันบ่อยนักจึงไร้สติก่อนใครเพื่อน ชายหนุ่มเห็นภาพวิ่งผ่านสายตาเหมือนความฝัน ระหว่างถูกเพื่อนหิ้วปีกมาส่งที่ห้องก็สะลึมสะลือแทบ
ทรงตัวไม่ไหว กระทั่งนอนลงบนเตียงกว้างทุกอย่างก็วูบดับจนไม่รู้อะไรทั้งนั้น

แต่ฟิลิกซ์กับเดวิดไม่ได้กลับออกไป เพื่อนทั้งสองคนอยู่ในห้องกับเขาจนได้ยินเสียงเคาะประตู

“เด็กนั่นตั้งใจมาหานาย”

โอเมก้าชายหน้าตาสะสวยที่ดูประหม่ามาถามหาคุณแฮริงตัน เดวิดจำได้ว่าเป็นเด็กเสิร์ฟในบาร์จึงเชื้อเชิญให้เข้ามาข้างใน เซซิลีนอยาก

จะอยู่กับริคในคืนนั้น ไม่รู้ว่าชายหนุ่มมีคนรักอยู่แล้วและขอเพียงได้เก็บความทรงจำร่วมกันไว้ เด็กหนุ่มตกหลุมรักคุณชายจากต่างเมืองคนนี้ตั้งแต่
แรกเจอ

สภาพเมามายของริคทำให้เซซิลีนอยากอยู่ดูแล แม้ไม่มีโอกาสได้ร่วมเตียงกันก็ไม่เป็นไร ความอ่อนเดียงสาทำให้ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังแผ่
กลิ่นหอมยั่วยวนออกมาขนาดไหน ร่างบางนั่งเฝ้าชายหนุ่มที่คล้ายจะกึ่งหลับกึ่งตื่นโดยไม่รู้ว่าตกเป็นเป้าหมายของผู้ชายอีกสองคนที่กำลังมึนเมาใน
ฤทธิ์ยา

“ฉันเป็นคนเริ่มก่อน”

เดวิดยอมรับสารภาพ ใบหน้าบิดเบี้ยวแสดงความเจ็บปวดเมื่อนึกถึงสิ่งที่เคยทำลงไป ความหวาดกลัวตกใจของเด็กคนนั้นยิ่งกระตุ้น

ให้พวกเขาไม่อยากปล่อยมือ

“ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ ฟิลิกซ์...เขาลังเลแต่ก็อยากลองว่าถ้าได้ทำกับโอเมก้าจะเป็นยังไง ส่วนนาย...”

น้ำเสียงของเพื่อนสั่นเครือ

“นายเห็นพวกเรา และอยู่กับเขาเป็นคนสุดท้าย ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น”

ริคจำสภาพร่างกายตัวเองในเช้าวันรุ่งขึ้นไม่ได้ แต่มันไม่สำคัญว่าเขาได้ลงมือทำด้วยหรือไม่ มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว

เปลือกตาของริคร้อนผ่าวจนเขาแทบเปิดมันขึ้นไม่ได้ ความทรงจำพร่าเลือนเริ่มกลับมาเด่นชัดในหัวใจ กรีดซ้ำลงบนรอยแผลของ

ความรู้สึกผิดซึ่งถูกกลบทับเอาไว้ด้วยวันเวลา เขานึกภาพเซซิลีนถูกกระทำย่ำยีต่อหน้าผู้ชายที่ตัวเองตกหลุมรัก เขานึกถึงเสียงร้องขอความช่วยเหลือที่
ไร้ความหมาย เขารู้ว่าหัวใจดวงนั้นจะต้องแตกสลายไม่มีชิ้นดี

เพราะตอนนี้หัวใจของเขาก็แตกสลายเช่นกัน

“นายจะไม่บอกครอบครัวของฉันใช่มั้ย ได้โปรดเถอะเพื่อน! สัญญาสิว่านายจะไม่บอก!”

เดวิดร้องขออย่างร้อนรน ชายหนุ่มเติบโตขึ้นเป็นถึงผู้การตำรวจมียศใหญ่โตมีคนนับหน้าถือตา แม้เกือบยี่สิบปีที่ผ่านมาได้กระทำ

ความผิดบาปอย่างไม่น่าให้อภัย เป็นมนุษย์หัวใจน่าเกลียดที่ไม่ต่างอะไรกับเขาเลย

ริคก็เป็นมนุษย์หัวใจน่าเกลียด เขามีส่วนทำลายชีวิตของเซซิลีนและไม่คู่ควรจะมีชีวิตสุขสบาย และยิ่งไม่คู่ควรกับเอเวอรี่ คนที่ต้องมา

รับกรรมกับเรื่องนี้แม้ไม่เกี่ยวข้อง

“พวกเรามันน่ารังเกียจ”

เดวิดพยักหน้ารับกับคำพูดของเพื่อน

“ฉันรู้”

ไม่ใช่ความผิดของใครคนใดคนหนึ่ง แต่เป็นความผิดของพวกเขาทั้งหมด หากวันนั้นห้ามปรามกันมากกว่านี้เรื่องใช้ยา ก็คงจะมีสติ

มากพอยับยั้งเรื่องร้ายได้ ความคึกคะนองชั่ววูบเป็นเหมือนหมึกดำสาดลงอ่างน้ำใสให้หม่นหมองสกปรกไปตลอดกาล

พวกเขากลับจากเกิร์นซีย์ในวันรุ่งขึ้น กลับมาโดยทิ้งความรับผิดชอบทุกอย่างไว้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเซซิลีนที่พาร่างกายบอบช้ำหนีจากไปจะ

เป็นยังไงต่อ

หลังจากนั้นเพียงไม่นาน เซซิลีนก็แต่งงานกับอัลฟ่าหนุ่มใหญ่ที่อายุมากกว่าหลายสิบปี ซึ่งมันก็น่าแปลกเพราะคนที่เพิ่งจะผ่าน

ประสบการณ์เลวร้ายขนาดนั้นมาทำไมถึงได้เร่งรีบอยากสร้างครอบครัวใหม่ และข้อสันนิษฐานหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัวใจที่ตอนนี้ชาหนึบจนปวดไปทั้ง
อก

หากว่าเซซิลีน ‘ตั้งครรภ์’ และต้องการหาใครสักคนมาเป็นพ่อของเด็กให้ เพราะแบบนั้นถึงได้รีบแต่งงานกับสามีที่ต่อมาก็ตบตีทำร้าย

จนต้องทนทรมานยาวนานไปอีกหลายปี

“ริค?”

และหากว่าตั้งครรภ์จริงแล้วเด็กหายไปไหน ไม่มีประวัติการแจ้งเกิดในครอบครัวที่เซซิลีนแต่งงานไป หลังจากหย่ากับสามีเซซิลีนก็ทำ

งานขายบริการโดยไม่มีเด็กให้ต้องดูแล

“ริค นายโอเคหรือเปล่า”

ริคจ้องหน้าเพื่อน คำถามนั้นตลกสิ้นดี ไม่มีทางที่เขาจะโอเคในวันนี้ พรุ่งนี้ หรืออาจตลอดไป การที่ต้องมารับรู้ว่าตัวเองเป็นปีศาจร้าย

มันช่างทรมานจนทำให้หายใจลำบากเหลือเกิน

“มีคนกำลังตามแก้แค้นฉัน และมันเป็นเพราะเรื่องของเซซิลีน”

ชายหนุ่มบอกเดวิดเรื่องซี เขารู้ว่าเพื่อนผิดแต่ก็ไม่อยากให้ครอบครัวของเดวิดถูกทำร้าย ภรรยาและลูกชายที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องไม่สม

ควรต้องรับผลกรรมในครั้งนี้

“ให้ตายสิ ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกัน!”

เขาก็อยากรู้ใจจะขาดแล้ว

ครอบครัวของเดวิดและฟิลิกซ์ปลอดภัยมาตลอดโดยไม่เคยมีเรื่องผิดปกติใดๆ เหมือนการแก้แค้นของซีเฉพาะเจาะจงมาที่แฮริงตัน
โดยไม่ข้องเกี่ยวกับอีกสองคนที่สมควรจะได้รับผลจากการกระทำเลวร้าย ทั้งที่คนอื่นซึ่งเคยสร้างบาดแผลให้กับเซซิลีนก็ถูกกำจัดไปหมดแล้ว

ริคแปลกใจในทีแรก เขาพยายามหาเหตุผลว่าทำไม และฉุกคิดถึงคำพูดของคุณหมอฮาร์เปอร์ขึ้นมาได้ตอนที่ชายหนุ่มปรึกษาอาการ

ของเอเวอรี่

“ผู้ป่วยที่เผชิญหน้ากับความบาดเจ็บทางใจ บางครั้งสมองจะใช้กลไกป้องกันตัวเองที่ทำให้จดจำเรื่องราวแตกต่างไปจากความจริง”

จดจำเรื่องราวที่แตกต่างไปจากความจริง?

ความจริงของการถูกผู้ชายแปลกหน้ารุมขืนใจ เปลี่ยนเป็นการถูกผู้ชายที่ตัวเองหลงรัก ‘เพียงคนเดียว’ แตะต้องร่างกายในคืนนั้น

สมองของเซซิลีนจดจำริค แฮริงตันได้ จดจำว่าเราเคยร่วมรักและเขาเป็นฝ่ายทอดทิ้งไป ฝากเด็กไว้ในท้องโดยไม่เคยคิดเหลียวแลเลย

เซซิลีนเลือกที่จะจดจำเขาไว้ แม้เป็นความทรงจำแสนเศร้าก็ยังดีกว่าต้องอยู่แบบตายทั้งเป็นกับความจริง

“พวกเรามันน่ารังเกียจ”

ริคพูดย้ำ จนถึงตอนนี้ยังไม่รู้ว่าจะหาทางให้อภัยตัวเองได้อย่างไร เขาทำให้ร็อกกี้ผิดหวัง เขาทำให้เอเวอรี่ถูกทำร้าย และเขาก็ทำให้

ครอบครัวต้องมีอันตรายจากความโง่เขลาไร้สติของตัวเอง

“ถึงซีจะยังไม่ลงมือกับพวกนาย แต่นายกับฟิลิกซ์พาครอบครัวหลบไปสักพักจะดีกว่า ฉันไม่รู้ว่าซีเป็นใคร แต่เขาไม่ใช่คนธรรมดาทั่ว

ไปแน่นอน”

เดวิดส่ายหน้า ชายหนุ่มยืนยันว่าจะช่วยเขาหาความจริง

“แล้วจะเสี่ยงให้คนอื่นรู้นี้หรือไง นายเป็นตำรวจนะเดวิด นายมีลูกที่เชื่อเถอะว่าสายตาตอนผิดหวังของเขาจะทำให้นายใจสลาย หาก

เขารู้ว่าพ่อเคยเป็นคนยังไงมาก่อน”

เพราะสายตาของร็อกกี้ทำให้ริคใจสลาย ชายหนุ่มกลัวเหลือเกินว่าเขาจะไม่คู่ควรกับความรักของลูกอีกต่อไปแล้ว

“ฉันขอโทษนะเพื่อน ฉันเสียใจ ฉัน...”

ผู้การตำรวจหนุ่มใหญ่พูดไม่ออก เขาเลือกที่จะลืมความผิดบาปในวันนั้น เลือกที่จะเติบโตขึ้นมาเป็นแบบอย่างและปกป้องสังคมรอบ

ตัวเท่าที่จะทำได้ เดวิดเข้มงวดกวดขันกับลูกชาย ทั้งหมดก็เพราะลึกลงไปในใจยังคงไม่ลืมว่าตัวเองเคยทำเรื่องเลวร้ายแค่ไหนในอดีต

“ฉันก็เสียใจ”

ริคหยิบวิสกี้ที่วางตรงหน้าขึ้นมาดื่ม หลับตาซึบซับความร้อนไหลผ่านลำคอลงไปทรมานร่างกาย ชายหนุ่มกับเพื่อนไม่ได้ต่อบทสนทนา

ต่อจากนั้น เพียงนั่งดื่มอย่างเงียบงันกันสองคนด้วยความรู้สึกผิดเต็มหัวใจ อัลฟ่าหนุ่มใหญ่เฝ้าวนเวียนคิดแต่ว่าเขาจะบอกเรื่องนี้กับเอเวอรี่อย่างไรดี

เอเวอรี่กำลังคิดว่าจะบอกเรื่องนี้กับคุณแฮริงตันอย่างไรดี

ร่างบางนอนแผ่อยู่บนเตียงกว้าง เดี๋ยวพลิกเดี๋ยวหงายด้วยความตื่นเต้นจนแทบเก็บอาการไม่ได้ ที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียงคืออุปกรณ์

ตรวจครรภ์เรียงรายนับสิบแท่งที่แสดงผลไม่แตกต่างกัน

เขากำลังตั้งครรภ์

เขากำลังตั้งครรภ์อีกครั้ง

ครั้งแรกที่เห็นผลก็ทั้งตื่นเต้นดีใจและประหม่า คุณแฮริงตันเคยพูดเรื่องอยากมีตัวเล็กตัวน้อยอีกหลายคนใส่หูจนเขารู้ว่าชายหนุ่มจะ
ต้องยินดีแค่ไหน เพียงแต่เมื่อรู้ว่าตัวเองท้องขึ้นมาจริงๆ ก็ยังมีความหวาดกลัวปะปนขึ้นมาในใจอยู่ดี เอเวอรี่ไม่ลืมประสบการณ์ท้องแรกและคงไม่มี
วันลืมได้ เขาหวังสุดหัวใจว่าเด็กคนนี้จะไม่ต้องพบเจอเรื่องเลวร้ายแบบนั้นแล้ว

“ไม่ได้ อย่าคิดถึงมันอีก ลูกจะต้องไม่เป็นอะไร มัมมี้ แด๊ดดี้ แล้วก็พี่ร็อกกี้พี่คลีโอจะปกป้องหนูเอง”

วางมือเรียวลูบหน้าท้องแล้วปลอบลูกน้อย ขัดเขินนิดหน่อยเพราะลูกคนแรกยังไม่ทันหย่านมคุณแด๊ดดี้เขาก็รีบปั๊มคนใหม่ กลัวคลีโอ

เหงาถึงได้พาน้องน้อยมาให้รวดเร็วทันใจจนอกอวบของโอเมก้าแม่ลูกอ่อนฟูแน่นปริ่มน้ำนมไม่หยุด

หรือว่าวางแผนมาแล้ว อยากให้เขาท้องเพราะจะได้แย่งนมลูกไปอีกนานๆ

“คิก...”

หัวเราะตัวเองกับความคิดนั้น แต่มันก็ฟังดูเป็นไปได้อยู่เหมือนกัน

เอเวอรี่เก็บที่ตรวจครรภ์ลงลิ้นชัก ยังไม่แน่ใจว่าจะเซอร์ไพร์สหรือบอกคุณแฮริงตันแบบไหน เมื่อครู่ชายหนุ่มส่งข้อความมาบอกว่าขอ

ค้างบ้านเพื่อนสักคืนเพราะมีธุระให้คุยดึกดื่นจึงยังกลับบ้านไม่ได้ นึกแล้วก็ดีเหมือนกันเพราะจะได้มีเวลาให้เขาทำใจสักหน่อย

พรุ่งนี้ค่อยบอกก็ยังไม่สาย เอเวอรี่แทบทนรอเห็นสีหน้าของสามีไม่ไหวแล้ว

ร่างบางเลิกกลิ้งไปมาและตั้งใจว่าจะนอนหลับ เวลานี้ดึกมากแล้วแต่เขากลับท้องร้องจนนอนต่อไม่ได้ เอเวอรี่ต้องลุกออกจากเตียงเดิน

ลงชั้นล่างเพื่อไปหาของอร่อยกินอย่างจนใจ เขาแพ้ท้องอยากกินขนมบ่อยขึ้นเพราะเจ้าตัวเล็กในพุง

ท้องแรกอยากกินอะไรก็ลำบากเพราะครอบครัวขัดสน ท้องนี้ก็เลยหิวหนักเหมือนชดเชยช่วงเวลาที่ผ่านมา เอเวอรี่พอจะนึกภาพออกว่า

อนาคตตอนท้องใหญ่แล้วเขาต้องอวบอิ่มขึ้นอีกเยอะให้สามีได้มันเขี้ยวแน่นอน

คุณแฮริงตันจะอยากกัดอยากบีบอยากดูดอีกแค่ไหน ทุกวันนี้แด๊ดดี้ก็ชอบแกล้งมัมมี้จนช้ำไปทั่วตัว

โอเมก้าแม่ลูกอ่อนที่กำลัง ‘ท้องลูกอ่อน’ สวมเสื้อคลุมแล้วเดินลงมาชั้นล่าง ผ่านห้องนั่งเล่นที่เปิดไฟไว้โดยมีเป้าหมายเป็นห้องครัวที่

อยู่ถัดไป แต่เงาร่างของบางอย่างสะดุดสายตาทำให้ชะงักเท้าแล้วอดไม่ได้ต้องงะเง้อหน้าเข้าไปดูว่าในห้องนั่งเล่นมีใครอยู่กันแน่

สองคนนั้น...

เอเวอรี่จำแผ่นหลังนั้นได้ และที่นั่งหันหน้ามาทางเขาคืออลันบอดี้การ์ดหนุ่มซึ่งกำลังประกบริมฝีปากแลกจูบเร่าร้อนอยู่กับร็อกกี้ไม่ผิด
แน่

ทั้งสองกอดรัดแนบแน่น หลับตาพริ้มเปลี่ยนองศาใบหน้าอย่างเชื่องช้าโดยไม่รู้ตัวว่าตกเป็นเป้าสายตาของใคร กลางดึกเงียบสงัด

บรรยากาศเป็นใจ บนโต๊ะกระจกด้านหน้ามีขนมและโซดากระป๋องวางเกลื่อนเหมือนทั้งคู่ลงมาหาอะไรกินแล้วตัดสินใจจู๋จี๋กัน

จังหวะที่เด็กหนุ่มก้มลงซุกจมูกเข้าหาลำคอเรียว อลันเชิดหน้าปรือตาขึ้นมาเห็นเอเวอรี่พอดิบพอดีและนั่นทำให้ชายหนุ่มตัวแข็งทื่อไป
ร็อกกี้ที่รับรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ตอบสนองจึงหันกลับมาอย่างตกใจและตัวแข็งค้างไปอีกคน

“เอ่อ...ขอโทษนะครับ ผมบังเอิญ...”

เอเวอรี่ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร เขาเองก็งุนงงว่าสองคนนี้มีความสัมพันธ์อย่างไรกันแน่

ในเวลาต่อมาพวกเราทั้งสามคนก็ตั้งสติได้ เอเวอรี่เดินเข้ามาหาเด็กหนุ่มกับบอดี้การ์ดของเจ้าตัวที่เวลานี้ซีดเซียวมีสีหน้ากังวลใจอย่าง
เห็นได้ชัด

“พวกคุณสองคน”

เขามองทั้งคู่สลับกันไปมา

“คบกันอยู่เหรอครับ”

ร็อกกี้นั่งนิ่งไป แต่อลันรีบส่ายหน้าในทันที

“ไม่ใช่ครับ! ไม่ได้คบแน่นอน ผมกับร็อกกี้ เราสองคนแค่มีเซ็กซ์กันเท่านั้นเอง”

บอดี้การ์ดหนุ่มปฏิเสธอย่างตั้งใจ สีหน้าจริงจังขณะย้ำชัดว่านี่เป็นเพียงเรื่องชั่วคราวไม่มีความหมายลึกซึ้งใดๆ ทั้งนั้น เอเวอรี่เห็นความ

รู้สึกผิดฉายทับขึ้นมา อลันคงไม่อยากถูกมองว่าฉวยโอกาสใช้หน้าที่ในทางที่ผิดและเขาก็เข้าใจ แต่เด็กหนุ่มอีกคนเมื่อได้ยินแบบนั้นกลับมีแววของ
ความเจ็บปวดปรากฏในดวงตา

มีเด็กบางคนเอาใจลงไปเล่นในความสัมพันธ์ทางกายนี่เสียแล้ว

“มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอครับ”

คราวนี้เป็นร็อกกี้ที่ดูเหมือนจะรู้สึกผิดแทน

“วันเกิดของผม”

เอเวอรี่พยักหน้ารับรู้ เขานึกถึงรอยช้ำบนตัวของอลันที่เห็นครั้งก่อนและพอเชื่อมโยงเรื่องราวได้ บอดี้การ์ดหนุ่มบอกว่าตัวเองนอนดิ้น

ไปชนนู่นนี่คงเพราะอยากปกปิดเรื่องนี้ไว้ แต่ว่าตอนนั้นทั้งสองคนเหมือนจะยังไม่ชอบหน้ากันเลย

“ผมขอคุยกับร็อกกี้สองคนได้มั้ยครับ”

เขาต้องการจะแน่ใจบางอย่าง

อลันพยักหน้าและเดินขึ้นชั้นบนไป ส่วนเอเวอรี่มองเด็กหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเอนกายลงพิงเบาะด้วยใบหน้าที่เศร้าหมองลง

“ผมรู้ว่าเราไม่ควรทำแบบนี้ แต่ผมต้องการทำแบบนี้ ผม...ต้องการเขา”

“ผมเข้าใจครับ”

เอเวอรี่ไม่มีสิทธิ์ไปขัดขวางการตัดสินใจของทั้งคู่ แต่เราต่างก็รู้ว่าคนอื่นจะมองเรื่องนี้ในรูปแบบไหน บอดี้การ์ดหนุ่มอายุมากกว่ากับ

คุณชายของบ้านที่เพิ่งพ้นวัยสิบแปดปีแอบมีความสัมพันธ์ทางกาย แม้แต่คุณแฮริงตันเองก็อาจจะทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้อย่างไม่ง่ายดายนัก

ยิ่งกว่านั้นคือร็อกกี้ยอมรับออกมาว่าเขาจ่ายเงินให้อลันด้วย

“ผมเป็นคนเริ่ม ผมเสนอเงินให้เขา ผมไม่อยากให้เราจบ”

มันไม่ใช่เรื่องผิด แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่สมควรเกิดขึ้น เอเวอรี่เชื่อว่าเด็กหนุ่มรู้ตัวว่ากำลังถลำลึกแค่ไหน ดูจากสายตาตอนที่ได้ยิน

บอดี้การ์ดหนุ่มยืนยันว่ามันไม่มีความหมายอะไรก็เห็นได้ชัดเจนแล้ว

“คุณอย่าบอกพ่อได้มั้ย”

น้ำเสียงนั้นอ้อนวอน

“ต่อให้พ่อจะยอมรับได้ แต่พ่อก็คงไม่ยอมให้เราทำแบบนี้ต่อไปหรอก ผมไม่อยากให้อลันเดือดร้อน”

หากว่ามีความรู้สึกลึกซึ้งต่อกัน คุณแฮริงตันก็คงหาทางช่วยเหลือลูกชายได้ แต่นี่เป็นเพียงความสัมพันธ์ทางกายไร้จุดหมายที่ดำเนินไป

เพราะเงิน เอเวอรี่แตะมือบนแขนของร็อกกี้ เขารับปากว่าจะปิดเรื่องนี้เป็นความลับให้ เด็กหนุ่มเอ่ยขอบคุณเบาๆ แล้วเอนร่างเข้ามาซบไหล่ของเขา
เหมือนต้องการที่พึ่งจากใครสักคน

มือเรียวลูบศีรษะเพื่อเยียวยา กลิ่นไอโอเมก้าอบอุ่นช่วยปลอบประโลมได้อย่างอ่อนโยน

อบอุ่นแต่ไม่เหมือนสัมผัสของแม่ คลับคล้ายจะเป็นพี่ชายแต่ก็ไม่ใช่ เอเวอรี่ยังคงเป็นอีกคนที่ทำให้จิตใจของร็อกกี้สงบลงได้ แต่เขาไม่

มีความตื่นเต้นเจือปนเหมือนก่อนหน้านี้ยามที่เราใกล้ชิดกัน เด็กหนุ่มรู้สึกเพียงความหวังดีเอ่อล้นที่ถูกมอบให้ ความรู้สึกที่อยากปกป้องเหมือนเป็น
คนในครอบครัว

เอเวอรี่เป็นคนในครอบครัว

เอเวอรี่เป็นแฮริงตัน

“แล้วดึกป่านนี้คุณลงมาทำอะไร”

“ผมหิวครับ”

ลืมไปเลยว่าหิว

อยู่อย่างนั้นกันสักพักแล้วคุณชายแฮริงตันขอตัวขึ้นชั้นบนก่อน ส่วนเอเวอรี่ก็เข้าครัวหาของว่างแก้หิวอย่างที่ตัวเองตั้งใจไว้ ระหว่างนั่ง

กินขนมก็ยังนึกถึงความซับซ้อนของเรื่องนี้ที่ดูท่าว่าคงหาทางออกสำหรับทุกฝ่ายได้ไม่ง่ายดาย สุดท้ายแล้วก็อาจต้องมีใครสักคนเจ็บปวด

ชาร์ลีไม่ชอบรอใคร ชายหนุ่มจึงอารมณ์เสียทันทีเมื่อมาตามนัดแล้วไม่พบลูกค้าคนใหม่รออยู่ก่อน คืนนี้เขานัดพบกับคุณนอร์แมน

ฟรีส พ่อค้าอาวุธจากอเมริกาบ้านเกิดที่นึกอยากขยายตลาดไปทางโซนยุโรปจึงติดต่อเขาเป็นพ่อค้าคนกลางให้ ก่อนทำธุรกิจร่วมกับใครเบต้าหนุ่มต้อง
พบตัวจริงสักครั้งเพื่อดูท่าทีว่าถูกชะตาน่าคบหาหรือเปล่า

เริ่มต้นโดยให้เขาเป็นฝ่ายมาก่อนแบบนี้ ชักจะดูไม่ดี-

“ขอโทษที่มาสายครับ”

เสียงนุ่มทุ้มดังจากข้างหลัง ตามด้วยร่างสูงสง่าของพ่อค้าหนุ่มที่เห็นเพียงครู่เดียวก็สะดุดตาสะดุดใจ ใบหน้าคมคายหล่อเหลาแล้วยังมี

รอยยิ้มเจ้าเสน่ห์ที่ทำให้คนมองอยากยิ้มตาม

ใช้ได้...ใช้ได้ดีทีเดียวล่ะ

“ชาร์ลี โรแกน”

ชาร์ลียื่นมือออกไป พ่อค้าหนุ่มก็ยื่นมาตอบรับอย่างมีไมตรี

“นอร์แมน ฟรีส”

พวกเขานั่งลงประจำที่และสั่งอาหาร ชั้นดาดฟ้าของโรงแรมถูกจับจองเป็นพื้นที่คุยธุรกิจและสานสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาซึ่งมันก็ดู
เหมือนจะดำเนินไปด้วยดี นอร์แมนเป็นพ่อค้าอายุน้อย สืบทอดธุรกิจจากครอบครัวและหวังก้าวหน้าจึงขยายฐานสินค้าไปยังแหล่งใหม่ ได้ยินชื่อ
เสียงของชาร์ลีมานานและมีเพื่อนวงในบอกว่าชายหนุ่มย้ายมาทำงานที่อังกฤษ

ชาร์ลีปลอมแปลงการตายของตัวเองที่อเมริกา แต่เป็นคนดังที่ยังต้องหากินก็เลยมีคนรู้ตัวตนจนได้ พวกที่ติดต่อมาก็มีแต่คนที่ทำธุรกิจ

ในแวดวงเดียวกันไม่ใช่เอฟบีไอ พวกตำรวจน่าโง่ไม่เคยใส่ใจคดีที่ไม่เชิดหน้าชูตาให้ตัวเองอยู่แล้ว

“คุณยอมรับข้อเสนอของผมง่ายขนาดนี้ ไม่กลัวตัวเองขาดทุนหรือไง เสี่ยงเปิดตลาดใหม่ทั้งทีไม่อยากได้กำไรเหรอ”

“เพราะว่าเสี่ยง ผมถึงอยากได้ความมั่นใจ และผมเชื่อว่าฐานลูกค้าที่มั่นคงจะนำไปสู่กำไรในอนาคตเอง”

นอร์แมนส่งยิ้มเจ้าเสน่ห์ให้อีกที ชาร์ลีผู้เปลี่ยวเหงาเกือบลืมว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนเพิ่งหงุดหงิดเรื่องผู้ชายหล่อเลวพึ่งพาไม่ได้มา ซ้ำร้ายไอ้

ผู้ชายคนนั้นดันเป็นบ้าจากการเสียลูกเมียจนอาการหนัก

“ผมชอบนะ คนมองการณ์ไกล”

ดวงตาสื่อความหมายว่าชอบมากกว่าแค่เรื่องมองการณ์ไกล พ่อค้าหนุ่มก็ยกแก้วไวน์รอให้เขาแตะแก้วตัวเองกลับไปเป็นการตอบรับ

“ขอบคุณครับ”

การขนส่งสินค้าเป็นคืนพรุ่งนี้ แต่นอร์แมนเสนอว่าอยากให้ชาร์ลีไปเช็คของและเซ็นรับให้จบเรื่องไป พวกเขาสองคนจะได้ใช้เวลาที่

เหลือทำอย่างอื่นร่วมกันที่มันน่าสนใจกว่า สนุกตื่นเต้นกว่า และดูแล้วคงจะกินเวลาไม่น้อย

ชาร์ลีให้ลูกน้องล่วงหน้าไปตามพิกัดโกดังสินค้าก่อนเพื่อเตรียมความพร้อมและตรวจสอบความปลอดภัย ส่วนตัวเขาก็ข้ามฝั่งมานั่ง
กอดจูบกับลูกค้าคนใหม่อยู่บนเก้าอี้เดียวกันระหว่างรอให้ทุกอย่างเรียบร้อย

นอร์แมนจูบเก่ง กลิ่นก็หอมดี น่าจะพอแก้เบื่อให้ค่ำคืนนี้ได้

‘เรียบร้อยครับคุณโรแกน’

เมื่อลูกน้องคนสนิทติดต่อมา ก็แปลว่าได้เวลาทำงานต่อ

เบต้าหนุ่มงับกลีบปากนุ่มนวลส่งท้าย เขาแยกกับนอร์แมนเพื่อเดินทางไปรถส่วนตัวของใครของมัน ชาร์ลีนัดรับสินค้าที่โกดังของตัว

เอง เขาไม่เสี่ยงกับสถานที่แปลกใหม่และสิ่งแวดล้อมที่ควบคุมไม่ได้ ถึงอย่างไรการทำธุรกิจประเภทนี้ก็มีความเสี่ยงถูกหักหลังได้ง่ายดายอยู่แล้ว

เงินและอำนาจหอมหวานจะตาย ใครบ้างไม่อยากมีอยากได้มันให้มากที่สุด

รถยนต์ส่วนตัวของชายหนุ่มจอดที่หน้าโกดังสินค้า ข้างกันมีรถของนอร์แมนกับลูกน้องที่มาถึงก่อนและเข้าไปรอด้านใน เบต้าหนุ่ม

อดีตนายตำรวจผันตัวมาเป็นพ่อค้าของเถื่อนพยักหน้ารับรายงานจากลูกน้องที่ย้ำเข้ามาว่าระบบปลอดภัย เมื่อเขาตามเข้าไปก็พบรถบรรทุกหกล้อที่
คอนเทนเนอร์ด้านหลังปิดประตูไว้แน่น

“เปิดซิ”

ลูกน้องของเขาเป็นคนเข้าไปตรวจสอบสินค้า ที่อัดแน่นมาในกล่องเก็บอย่างดีคืออาวุธสงครามที่นอร์แมนหวังจะขาย ชาร์ลีตามเข้าไป

ฟังรายละเอียดและตรวจสอบสภาพสินค้าด้วยตัวเองก่อนจะพยักหน้าอย่างพึงพอใจในคุณภาพ

“คุณว่าเป็นยังไง พวกเยอรมันจะสนใจสินค้าของผมหรือเปล่า”

“แน่นอน ราคาดีคุณภาพใช้ได้ บวกกับความสามารถในการเจรจาของผม...”

วางปืนกระบอกที่ถืออยู่ลงแล้วเดินไปตรวจสินค้าจากรถอีกคัน ในนั้นระบุไว้ว่าเป็นปืนรุ่นเล็กกว่าที่นอร์แมนกลัวว่าคู่ค้าจะปฏิเสธ

“ขอผมดูเจ้าหนูนี่หน่อย”

“แน่นอนครับ”

ประตูของตู้คอนเทนเนอร์เปิดออก แต่ชาร์ลีเห็นเพียงกล่องเหล็กแวบเดียวหลังจากนั้นโลกของเขาก็เหมือนภาพตัดไป ร่างสูงผงะหงาย

เมื่อสิ่งที่เข้ามากระทบกลางใบหน้าคือฝ่าเท้าใต้บูทหนาหนักของใครสักคนที่รออยู่

“อ่ะ แค่ก!”

ที่สำลักออกมาคือเลือดกองใหญ่ เพราะจมูกและริมฝีปากได้รับแรงกระแทกไปเต็มๆ

แว่นสายตาของชาร์ลีแตกกระจาย เบต้าหนุ่มดึงมันขว้างลงพื้นเมื่อได้สติกลับมามากพอ เขาไม่ดิ้นรนวิ่งหนีเมื่อเห็นว่าคนที่ถีบเข้าเต็ม

หน้าและตอนนี้นั่งห้อยขาอยู่ตรงท้ายตู้คอนเทนเนอร์เป็นใคร ใบหน้าแบบนั้น รอยยิ้มแบบนั้น ต่อให้ตายแล้วเกิดใหม่ก็คงยังไม่ลืม

“สวัสดี ไอ้เวร”

เจ้าของรองเท้าบูททักทาย เบต้าหนุ่มจึงส่งยิ้มอาบเลือดให้ ยันตัวลุกขึ้นแล้วกุมจมูกผิดรูปที่เริ่มปวดหนักลามไปถึงสมอง

“สวัสดี เพื่อนรัก”

ชายหนุ่มร่างสูงตวัดสายตาส่งสัญญาณ ชาร์ลีก็ถูกพาตัวเข้าไปยังอีกห้องหนึ่งของโกดังสินค้าขนาดใหญ่ ลูกน้องของเขาถูกกลุ่มคนที่

แฝงมาจัดการควบคุมตัวเอาไว้ ส่วนพ่อค้าหนุ่มนอร์แมน ฟรีส ที่เป็นเพียง ‘ฉากหน้า’ ก็หันมาส่งยิ้มแล้วโบกมือลาเมื่อหมดคิวการแสดงในค่ำคืนนี้
แล้ว

ถึงกับสร้างโปรไฟล์พ่อค้าปลอม สร้างสถานการณ์สมจริง หาอาวุธที่จะขายมาตบตาเขาได้ ไอ้ตำรวจนิวยอร์กบ้าระห่ำไม่กลัวเจ็บไม่กลัว

ตายเพื่อนรักของชาร์ลีในวันนั้นก้าวหน้าไปไกลมากแล้วจริงๆ

ข้อดีของการมีผัวเป็นท่านประธานใหญ่เบซิงกาสินะ

“อะไรเนี่ยเพื่อน คิดถึงฉันก็มาเยี่ยมกันดีๆ ก็ได้ ไม่เห็นจะต้องใช้ความรุนแรงเลย”

เบต้าหนุ่มถูกมัดติดเก้าอี้ แม้ตกอยู่นสถานการณ์แบบนี้ก็ยังยิ้มเจ้าเล่ห์ได้ ส่วนชายอีกคนดึงเก้าอี้มานั่งตรงข้ามแล้วยกขาไขว่ห้างด้วย

ท่าทีสบายใจโดยใบหน้าเปื้อนยิ้มเช่นกัน

“ขอโทษทีแต่มันช่วยไม่ได้ เท้าฉันมันคิดถึงนายมากกว่าอะไรทั้งหมด”

ลูก้ารับผ้าเช็ดหน้าจากลูกน้องมาเช็ดรอยเปื้อนเลือดติดบูท เห็นสภาพของไอ้เวรชาร์ลีแล้วก็นึกถึงตอนที่มันหักหลังจนเขาต้อง
ถูกแก็งค์มาเฟียจับตัวไป ครั้งนั้นชายหนุ่มถูกทรมานสารพัดกว่าจะหนีได้ก็ปางตาย ไอ้เวรนี่ยังตามไปยื่นข้อเสนอบ้าบอและเขาก็โง่พอที่ตอบรับอีก

ชาร์ลีหน้าด้านและฉลาดเป็นกรดเกินใคร แต่ก็อย่างว่า ฉลาดแค่ไหนก็มีวันพลาดกันได้ ในกรณีนี้ที่อีกฝ่ายประมาทเพราะไม่คิดว่าจะ

ถูกตามล่าจากคนที่ตัวเองเคยสร้างเรื่องไว้เมื่อหลายปีก่อน

“การ์ดตกนะชาร์ลี ทำไม? อยู่คนเดียวมันเปลี่ยวเกินไปก็เลยใจง่ายขึ้นมาเหรอ”

เกิดมาเพิ่งเคยโดนผู้ชายหลอกใช้ ไอ้หมอนี่คงเจ็บใจน่าดู

“ใครมันจะโชคดีได้เป็นตัวเมียของท่านประธานใหญ่เหมือนนายล่ะเพื่อน”

ร่างสูงยักไหล่ เขาไม่รู้สึกว่าคำนั้นเป็นการด้อยค่าอะไรซ้ำยังภูมิใจด้วยซ้ำ ถ้าไม่ใช่เพราะจาฟาร์ ป่านนี้เขาคงยังเป็นลูก้าคนคุมบาร์

เปลื้องผ้าคอยหลบหนีการตามล่าจากศัตรูรอบกาย ไม่ได้มานั่งไขว่ห้างมองไอ้เวรชาร์ลีถูกมัดติดเก้าอี้หลังจากใช้รองเท้าบูทราคาหลายพันดอลลาร์ถีบ
หน้ามัน

“อย่าอิจฉาไปเลยน่า นายเองก็มีซีหนุนหลังอยู่ไม่ใช่หรือไง อ้อ จะว่าไป ฉันมีเรื่องที่อยากจะถามเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นหน่อย”

ได้เวลาเข้าประเด็น

“เขาเป็นใคร ต้องการอะไรจากแฮริงตัน”

ชาร์ลีกลับแค่นหัวเราะ

“ฉันควรจะแปลกใจ แต่ทำไมฉันไม่แปลกใจ พอเป็นเรื่องของโอเมก้ากับลูกก็จะต้องมีนายโผล่มาทุกที อ่า ลืมไป ตอนนี้นายเองก็ไม่

ต่างจากพวกโอเมก้า ตั้งท้องแล้วก็คลอดเจ้าเด็กนั่นออก-”

เบต้าหนุ่มหงายหลังไปพร้อมเก้าอี้ ปากดีไม่ทันจบก็มีบูทอันเดิมกระแทกเข้าเต็มอก

“เอาแบบนี้ดีมั้ย...”

ลูก้าเสนอ

“ทุกครั้งที่ฉันถาม และนายตอบไม่ตรงคำถาม ฉันจะดึงนายขึ้นมาแบบนี้”

ชายหนุ่มดึงเก้าอี้ตัวนั้นขึ้นมา

“แล้วก็ถีบลงไปใหม่”

เขาถีบร่างบนเก้าอี้ให้หงายหลังลงไปอีก ส่งสัญญาณให้ลูกน้องสองคนดึงร่างเบต้าหนุ่มกลับขึ้นมาและยืนประจำตำแหน่งไว้ บ่งบอกว่า

เรื่องเก้าอี้คนล้มลุกก่อนหน้าไม่ใช่การล้อเล่น

“อ อึก...หึ นายเคยบอกว่าไม่ชอบทรมานคน?”

“ทุกอย่างมีข้อยกเว้นได้ แล้วอยู่กับจาฟาร์มาหลายปี ฉันติดนิสัยบางอย่างที่ ‘ไม่ค่อยดี’ มาจากไอ้บ้านั่น”

และจะว่าไปมันก็สะใจใช่เล่น ตั้งแต่คลอดลูกมาลูก้าก็ไม่ได้ไปออกแรงที่ไหน บู๊มากสุดก็คือวิ่งไล่จับลูกชายเท่านั้น เขาคิดถึง

บรรยากาศกดดัน คิดถึงกลิ่นเลือดและการใช้กำลังต่อสู้แลกเป็นแลกตาย แต่เพื่อความปลอดภัยตามคำสั่งของสามีก็เลยต้องใช้แผนการแบบนี้แทน

จาฟาร์จัดการทุกอย่างให้ ทั้งคน ทั้งของ ทั้งการติดต่อจนหลอกล่อให้ชาร์ลีเชื่อถือ

“จะถามอีกครั้ง ซีเป็นใคร ต้องการอะไรจากแฮริงตัน”

เก้าอี้ถูกถีบลงไปใหม่ แรงกระแทกทำให้เบต้าหนุ่มกระอักเลือดที่อยู่ในริมฝีปากออกมา

“ฉันยังไม่ได้ตอบ!”

“ก็ช้า”

ลูกน้องสองคนดึงเก้าอี้ขึ้นมาตั้งใหม่ เบต้าหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่ออกอีกแล้ว

“นายจะฆ่าฉันหรือไง ฉันเคยช่วยชีวิตนายไว้นะเพื่อน จำไม่ได้เหรอ”

“อ๋อเหรอ ขอบใจ? รสชาติของการถูกหักหลังไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่เลยเนอะ”

เป็นคนส่งเขาไปตายแต่แรกและมาอ้างว่าเคยช่วยชีวิตไว้ ไอ้เวรชาร์ลีก็ยังคงเป็นไอ้เวรชาร์ลีที่น่ารังเกียจไม่เปลี่ยนแปลง ลูก้าดึงปกเสื้อ

ยับย่นให้เบต้าหนุ่ม เช็ดเลือดเปรอะเต็มปลายคางด้วยผ้าเช็ดรองเท้าเมื่อครู่และโยนมันทิ้งไป ร่างสูงโน้มลงมาสบตา เขาเริ่มจะเห็นความหวั่นไหว
ชาร์ลีอาจกำลังคิดว่าหากวันนี้ตายไปเงินทองที่หามาคงไม่มีวันได้ใช้อีกแล้ว

ก็ห่วงอยู่แค่เรื่องเดียวนี่นะ

“คิดว่าซีจะสนใจเหรอว่านายเป็นหรือตาย นายมันก็แค่หมากตัวหนึ่งในเกมส์ของเขา”

การแก้แค้นที่ดูเป็นเรื่องส่วนตัวขนาดนั้น ไม่มีทางที่คนอย่างซีจะใส่ใจว่าสุดท้ายหมากที่ใช้มีสภาพอย่างไร ขอเพียงเรื่องเดียวคือให้ตัว

เองไปสู่เป้าหมายที่กำหนด

“ฉันไม่รู้”

ชาร์ลีเปิดปาก สะดุ้งเล็กน้อยตอนเห็นลูก้าขยับถอยออกไป เบต้าหนุ่มร้อนรนเอ่ยย้ำอีกครั้งว่าตัวเองไม่รู้อะไรเลย

“ฉันไม่รู้ว่าซีต้องการอะไรจากแฮริงตัน”

ลูก้ากอดอกรอ

“แต่แน่นอน...ฉันรู้ว่าเขาเป็นใคร และถ้านายสัญญาว่าเราพอจะตกลงกันได้ ฉันมีเรื่องเด็ดที่นายต้องอยากรู้อีกเพียบ”

สภาพนี้ยังกล้าต่อรองกลับมา ไอ้เวรนี่มันน่ารังเกียจแต่ก็สู้ตายทุกสถานการณ์ไม่ต่างจากเขา ลูก้านั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิม เขาเกลียดไอ้เวร

ชาร์ลีแต่ก็ไม่อยากจะฆ่าให้ตาย หมอนี่คงยังไม่รู้ตัวว่าระหว่างที่เรากำลังคุยกันคนของเบซิงกาแฮคเข้ายึดบัญชีและทรัพย์สินของอีกฝ่าย แล้วยังเอาขึ้น
ลิสต์บัญชีดำเพื่อตัดการทำธุรกิจในโลกมืดอย่างถาวร

สิ้นเนื้อประดาตัวขนาดนี้ สำหรับชาร์ลีอาจทรมานกว่าตายก็ได้ กว่าไอ้เวรนี่จะไต่เต้าจนมีทุกอย่างก็ไม่ง่ายนักหรอก

“ฉันว่ามันก็พอมีทางนะ”

ลูก้าเล่นตามน้ำ

“บอกฉันมาว่าซีเป็นใคร บอกทุกสิ่งที่นายรู้ให้หมด”

.#คุณแฮริงตัน

ใกล้ปลายทางมากๆ ความพีคที่จะพุ่งขึ้นไปเหมือนรถไฟเหาะ

อยากให้ทุกคนจับมือครอบครัวแฮริงตันไปจนถึงตอนจบนะฮะ ยืนยันว่ามันจะสวยงามและสมบูรณ์ในแบบที่มันควรจะเป็น ไม่ว่าสุดท้ายตอนจบจะ

เป็นอย่างไร คนที่สมควรจะได้รับความสุขก็จะได้รับความสุขในช่วงชีวิตที่เหลือแน่นอน

คอมเม้นและแฮชแทคคือกำลังใจของเค้าเช่นเคย ตื่นเต้นจังแฮริงตันใกล้จบแล้ว อนู่กับเรื่องนี้มา4เดือนแล้วฮะ นานมากเลยสำหรับนิยายเรื่องนึง ;-

; 

-cassie lu-

Harington #7ณแฮ;ง=น (omegaverse) . e-

book *>ดเห!ยญ 29/07/65
cassie lu >ดตาม

ตอนCอนหDา ตอนEอไป

ให้กําลังใจนักเขียนผ่านโดเนท
โดเนทสูงสุดของเรื่อง Harington #คุณแฮริงตัน (o โดเนทสูงสุดของ black water
megaverse) มี e-book *ติดเหรียญ 29/07/65

See more
anonymous Sawitree … fridayboo anonymous 3amSleep… anonymous Sawitree … anonymous แมวTวนUก… มาโดเนท_น
290.00  190.00  150.00  120.00  120.00  10.00  10.00  5.00  5.00 

โดเนทJK

เพิ่มความคิดเห็น

กดLวใจบอกเPฟ(ยายเGองR

(งความ-ดเ0น

ความคิดเห็น (169) เ1ยงตาม ให6ไปเ8า

หDาJ 1 2 3 " #

XานเเYวเค!ยดมาก[นเ\นไ]แ^_น

(จากตอน "chapter 37 black water") myboywwiin

$0 % 1 VนJWานมา

หcวงมากก dงเลยXาาาา เfบปวด_นไปหมด gอออ ขอใh.ทางออกJiนะ ใดๆjอ

ชอบU`าlาา เmมาก เnน7ณแ]Jเmoดยอด

(จากตอน "chapter 37 black water") • ⸜(๑

⃙ 'ᗜ'๑
⃙ )⸝ PP
$0 % แ`ไขเbอ 1 VนJWานมา

เhอ ปวดใจpง KเลยเnนเหqผลJsนางแtนuอมาก5นะ

(จากตอน "chapter 37 black water") cbistb

$0 % 4 VนJWานมา