Florante at Laura Script

Part 1
Daniella: Sa harap ng malalaking pintuang-daan ng kastilyo, matayog na nag-aabang si Florante. Nakatingin siya sa
kawalan, umaasa na papasok si Laura upang makausapin.

(Florante at Laura ay pumasok sa eksena.)

Daniella: Biglang lumitaw si Laura, puno ng kagandahan at dignidad, at naglakad patungo kay Florante.

Jarred: (Nagulat) Oh, kumusta naman ang iyong kagandahan, Laura? Sa tuwing kita'y aking nakikita, tila nawawala ang
mga salita sa bibig ko.

Frances: (Ngumiti) Maraming salamat sa iyong papuri, Florante. Subalit hindi ako ang dapat mong takbuhan ng mga
salita mo. Tandaan na ang kagandahan ay hindi batayan ng isang tao.

Jarred: (Nahihiya) Patawarin mo ako, Laura. Hindi ko matantiya kung paano ipahayag ang aking tunay na damdamin.
Sa tuwing lumalapit ako sa iyo, ang puso ko'y naguguluhan. Ayaw kong maging sanhi ng sakit o kalituhan sa iyong
puso.

Frances: (Nag-aabang) Sa iyong mga salita, ramdam ko ang tunay mong pag-aalala. Ngunit tandaan na ang pag-ibig ay
hindi laging madali. Hindi ako hahadlang sa paghahanap mo ng mga tamang salita, Florante.

(Nagpatuloy sila sa kanilang pag-uusap, habang nagtitinginan ng may kakaibang pagnanasa. Biglang papasok si Adolfo,
ang kaibigan ni Florante.)

Algrie: (Mapang-akit) Oh, Florante! Nakita ko ang nagbabagang pagtingin ninyong dalawa. Sadyang mapanganib ang
kagandahang tulad ni Laura, ano?

Jarred: (Nagkunwaring hindi naiintindihan) Anong sinasabi mo, Adolfo? Laura ay isang dalagang mabuti at marangal.
Hindi ko lubos maisip na mayroon pang iba siyang katulad na kaibigan.

Frances: (Mapanghusga) Tila may anino ng pag-aalinlangan sa iyong mga salita, Adolfo. Ngunit, sa ngayon, aking
papahalagahan ang paniniwala sa katapatan ni Florante.

Algrie: (Ngumiti ng mapanuya) Mangyaring huwag kayong magagalit sa akin, mga kaibigan. Ito'y lamang isang
opinyon na nagmumula sa pag-aalala sa inyong kapakanan.

(Nagpatuloy ang kanilang pag-uusap habang papalabas ng entablado.)

 Part 2
Daniella: Sa harap ng masiglang kaharian, nakahanda ang mga taong-bayan upang ipagdiwang ang tatlong araw na
piging para kay Florante. Ang mata ng hari ay nakaayos sa kanyang heneral, nagpapahiwatig ng karangalan at
katapatan.

Nathan: (Tumitig sa taong-bayan) Narito tayo upang ipagdiwang ang tatlong araw na piging ng aming kaharian para kay
Florante! (Tumitig kay Florante) Ito ay alay sa iyong karangalan, heneral, na naglingkod ng buong tapang at katapatan.

(Lahat ng tao ay kumakaway at nagpalakpakan.)

[Scene 2: Ang Pagtangis ni Laura]

(Nasa loob ng isang silid na maganda ang palamuti. Nakaupo si Laura, ang dalagang minamahal ni Florante, na may
malungkot na mukha. Biglang pumapasok si Florante.)

Daniella: Sa isang silid na pinalamutian ng kagandahan, naroroon si Laura, ang babaeng minamahal ni Florante, na may
malungkot na mukha. Sa diwa niya'y may nag-aalala, bigla na lamang pumasok si Florante.

Jarred: (Naglalakad patungo kay Laura) Laura, hinahanap kita. Hindi tayo nakapag-usap nang sarilinan sa loob ng
tatlong araw na ito.

Frances: (Nag-aalinlangan) Florante...

Jarred: (Humahawak ng kamay ni Laura) Laura, pahintulutan mo akong sabihin ang aking damdamin. Bago ako umalis
upang makipaglaban, kailangan kong malaman mo na ikaw ang aking buhay, ang aking inspirasyon.

Frances: (Tumitig sa mata ni Florante at napaiyak) Florante, hindi ko alam kung paano ko sasabihin ito, ngunit alam
kong kailangan mong malaman na ikaw rin ang aking tanging pag-asa at pag-ibig.

(Florante at Laura ay nagyakapan ng mahigpit.)

[Scene 3: Ang Paglisan ni Florante]

(Sa isang malawak na parangal sa kaharian, naglalakad si Florante patungo sa kanyang mga tauhan. Ang mga kasama
niya ay nakaayos na parang may kahandaan sa pakikipagdigma.)

Daniella: Sa isang malawak na parangal sa kaharian, naglakad si Florante kasama ang kanyang mga tapat na sundalo.
Ang mga mata nila ay puno ng determinasyon at handang harapin ang digmaan.

Jarred: (Tumingin muli kay Laura) Laura, manalig ka sa aming pag-ibig. Ipaglalaban ko ang ating kaharian at ang ating
mga pangarap.

Laura: (Tumitig sa malayo) Florante, ipagdadasal kita at ang tagumpay mo sa digmaan. Mag-ingat ka at sana'y muling
magkasama tayo pagbalik mo.

(Florante at Laura ay nagtitigan sa isa't isa ng ilang sandali bago tuluyang umalis si Florante.)

[Scene 4: Ang Pag-iyak ni Laura]

(Nasa silid muli si Laura, nag-iisa. Hapong-hapo siya at napapaluha.)

Daniella: Sa loob ng silid, nag-iisa si Laura. Ang kanyang mga mata'y puno ng lumbay at hindi mapigilang mga luha.

Frances: (Hinahawakan ang malaking litrato ni Florante) Mahal ko si Florante. Hindi ko nasabi ang mga salitang
inaasahan niya, ngunit ang aking pag-ibig ay tunay at wagas. Naway maging ligtas siya sa digmaan.
 Part 3
Daniella: Sa isang gubat sa Etolya, si Florante ay naglalakad sa harap ng kanyang mga tapat na sundalo. Ang mukha
niya'y puno ng iniisip na malalim, ng isang responsibilidad na hindi pa rin nawawala sa kanyang puso.

Jarred: (Nag-iisip) Matagal na ang lumipas mula nang tayo ay magtagumpay laban sa hukbo ni Miramolin. Ngunit hindi
pa rin ako mapalagay sa puso ko. Nararamdaman ko ang bigat ng responsibilidad bilang pinuno ng ating bansa.

(Sabay dumating ang isang mensahero na may dalang sulat.)

Rodeley: (Abot ang sulat kay Florante) Haring Linseo ang nagpadala nito, aking mahal na Prinsipe.

(Florante binasa ang sulat habang naglalakad.)

Jarred: (Pabulong) Ipinapauwi na pala nila ako. Ngunit paano ko iiwan ang hukbo sa ganitong mga panahon?

(Florante nagpasya at nag-iwan ng kanyang hukbo sa pangangalaga ni Menandro.)

Jarred: Menandro ipapangalaga ko muna sayo ang ating hukbo.

Daven: Mapagkakatiwalaan mo ako Florante hinding hindi kong papabayaan ang ating hukbo.

Jarred: (Sa mga sundalo) Ako ay aalis ngunit tiyakin ninyo na mananatili kayong matatag. Ang ating tagumpay ay hindi
dapat masayang.

(May pag-alis si Florante patungong Albanya.)

Daniella: Puno ng mga bisita ang palasyo. Nasa altar sina Laura at Adolfo. Biglang papasok si Florante, sakmal ng mga
sundalo ni Adolfo.

Jarred: (Nakatali at nagtangkang makawala) Huwag niyo akong pigilan! Kailangan kong pigilan si Adolfo!

(Adolfo at Laura ay nasa altar, hindi nila makita si Florante.)

Algrie: (Mapanuya) Florante, hindi mo na magagawang sirain ang aming kasal. Ako ang kumandante ng 30,000 sundalo
na nilusob ang Albanya.

Daniella: Sa isang palasyo sa Albanya, puno ng mga bisita at mga saksi, nasa altar sina Laura at Adolfo. Sa hindi
inaasahang pagkakataon, pumasok si Florante, nasakmal ng mga sundalo ni Adolfo.

Jarred: (Galit) Adolfo! Paano mo nagawang gawin ito? At si Haring Linseo at Duke Briseo, ano ang nangyari sa kanila?

Algrie: (Tumatawa) Aking napaslang ang hari at ang iyong ama. Ngayon, si Laura ay sa akin na.

Jarred: (Sumisigaw) Adolfo, ito ang huling araw ng iyong kalayaan. Kung hindi ako makawala, hinding-hindi kita
patawad!

Daniella: Florante ay nakatali, may mga sugat at mukhang napakahirap ang kanyang kalagayan. Biglang may dumating
na gererong Moro.

Nathan(Moro): (Tumatawa) Florante, ako ang gererong Moro na mahilig sa dugo ng mga prinsipe at prinsesa. Ikaw ang
susunod sa aking listahan.

Daniella: Sa isang puno sa gubat, nakatali si Florante. Ang kanyang mga sugat ay patunay ng hirap na kanyang dinanas.
Biglang may dumating na gererong Moro na puno ng kahayupan sa kanyang mga mata.

Jarred: (Sa sarili) Hindi ko maaaring mapahamak dito. Kailangan kong humanap ng paraan upang makatakas at mabawi
si Laura.

Daniella: Sa gitna ng pagkakatali at kahirapan, nag-iisip si Florante ng isang plano. Tiyaga niyang hinihintay ang
tamang pagkakataon upang makawala at mabawi si Laura mula sa kamay ni Adolfo.