Gamen slecht voor jongeren?

Ja, nee,
misschien...
Als ouder zult u het vast wel herkennen. Uw kind zit weer eens uren achter zijn of haar PC spellen te
spelen. Nóg leuker wordt het als hij/zij met vrienden gaat spelen. Dan gaat het stemvolume hand in
hand met de spanning omhoog. Wat natuurlijk dus betekent dat het al snel klinkt alsof er een hele
groep mensen in het kamertje zit in plaats van één enkele tiener afgesloten van de rest van het huis.
Veel ouders zullen dit scenario herkennen en al zuchten alleen al als ze het horen. Dit is dan ook
maar één van de vele redenen waarom de meeste ouders geen groot fan zijn van videogames en ze
het liefst maar eigenlijk gewoon het huis uit zouden hebben. Maar videogames zijn eigenlijk niet zo
slecht voor jongeren als veel ouders denken. Naast nadelen heeft gamen namelijk ook voordelen die
vaak over het hoofd gezien worden.

Zoals ik al zei kunnen er veel voordelen aan het spelen van games zitten. Van de motiverende
werking die games kunnen hebben tot het positieve effect wat ze kunnen hebben op de
taalvaardigheid van jongeren. Maar veruit het grootste voordeel is toch wel dat games grote
voordelen kunnen brengen voor de cognietieve vaardigheden van jongeren. Zo kunnen games de
concentratie en de aandacht verbeteren. Ik ga hierbij actiegames als voorbeeld nemen. Alleen al dit
genre van games kan veel voordelen met zich meebrengen voor de cognitieve vaardigheden van
jongeren. Zo word door actiegames bijvoorbeeld de selectieve aandacht verbetert. Dat is het
vermogen om te kunnen focussen op één taak en om afleidingen te kunnen negeren. Dit helpt
bijvoorbeeld bij het aanleren van nieuwe vaardigheden in het echte leven. Daarnaast lijkt het ook zo
dat actiegames de reactietijd en de volgehouden aandacht verbeteren. Alhoewel dit nog concreet
bewezen moet worden. Ook verbeteren actiegames de ruimtelijke vaardigheden van jongeren, ook
buiten de context van de game om. Dit kan belangrijk zijn bijvoorbeeld in technische beroepen. Als
laatste verbeteren actiegames de hand-oogcoördinatie en de motorische vaardigheden van
jongeren. Dit is omdat je tijdens het spelen van actiegames reageert op basis van wat je ziet in de
game.
U moet bij de bovenstaande lijst van positieve gevolgen onthouden dat dit alleen geldt voor
actiegames, er zijn nog tientallen andere genres die elk hun eigen voordelen hebben voor de
cognitieve ontwikkeling van jongeren. Van strategiegames die de probleemoplossende vaardigheden
van jongeren verbeteren tot MMO’s die jongeren leren samenwerken.

Nu heb ik natuurlijk met alle argumenten die ik hierboven benoemd heb de olifant in de kamer
genegeerd. Want het gevaar dat een jongere verslaafd raakt aan games is natuurlijk altijd aanwezig.
Dit argument wordt altijd gebruikt als belangrijkste tegenargument als het gaat over of jongeren
zouden mogen gamen. Maar wat bijna nooit in zulke discussies voorbijkomt is het aantal jongeren
dat daadwerkelijk ook verslaafd raakt aan gamen. Het percentage van jongeren dat problemen
ervaart met gamen is 4%. Als er daarentegen gekeken wordt naar het aantal jongeren dat gamet en
er geen problemen bij ervaard dan ziet u dat dat percentage veel hoger is: 68%. Dit percentage is 17
keer zo groot als het percentage jongeren dat wel verslaafd raakt aan gamen. Daarnaast is het zo dat
het verslaafd raken aan gamen meestal niet op zichzelf staat. Vaak is het zo dat andere variabelen
nog meespelen die de kans op het verslaafd raken aan gamen verhogen, variabelen die onder
normale omstandigheden als niet goed zijn voor jongeren. Enkele van deze variabelen zijn
bijvoorbeeld: de thuissituatie, gepest worden en moeilijkheden op school. Dit impliceert dat veel
mensen die verslaafd raken aan gamen eigenlijk vaak al problemen hebben en dus daardoor
kwetsbaarder zijn. Maar dat geldt voor alles, dus zeker niet alleen voor gameverslavingen. Nu is dit
nog steeds geen goed ding, maar ik denk dat het beter is om de kwetsbaren te beschermen in plaats
van iedereen iets af te nemen waar maar een relatief kleine groep mensen schade van ondervind.

Kortom, ja, gamen kán slecht voor jongeren zijn, maar dit is maar het geval bij een klein deel van de
jongeren. Voor het overgrote deel van de jongeren is gamen een leuk tijdsverdrijf en voor het kleine
deel van de jongeren waarbij games wel voor problemen zorgen zou het niet gepast zijn om voor alle
jongeren beperkingen in te stellen.

Je zou kunnen stellen dat gamen eigenlijk is zoals alle leuke dingen in het leven: het is heel leuk en
fijn, zolang het maar met mate is.