Orzeczenie- nazywa czynności lub stany.

Odpowiada na pytania: co
robi? Co się z nim dzieje w jakim jest stanie? Orzeczenie wyrażone
czasownikiem w formie osobowej to orzeczenie czasownikowe.

Przykład: Dziecko zachorowało.

Orzeczenie imienne- składa się z dwóch części: osobowej formy

czasownika być, zostać, stać się oraz wyrazu informującego o tym kim
lub czym jest podmiot, jakie ma cechy lub w jakim miejscu się
znajduje. Orzeczenie imienne zazwyczaj odpowiada na pytania: kim
jest?, czym jest?, kim został?, czym został?, jaki jest?, jaki się stał?.

Przykład: Sylwia zostanie pielęgniarką.

Podmiot gramatyczny- nazywa wykonawcę czynności. Odpowiada na

pytania: kto?, co?. Najczęściej jest wyrażony w rzeczowniku w
mianowniku lub zaimkiem.

Przykład: Klaudia dostała nagrodę.

Podmiot domyślny- nie jest wyrażony w zdaniu, lecz możemy się go

domyślić po formie zdania lub z treści innych zdań.

Przykład: Mówił wyraźnie. [kto? On]

Podmiot szeregowy- składa się z kilku wykonawców danej czynności.

Przykład: Mama i tata poszli do kościoła.

Podmiot logiczny- używany w zdaniach o braku, nadmiarze lub

ubywania czegoś. Wówczas podmiot jest wyrażony rzeczownikiem
lub zaimkiem w dopełniaczu.

Przykład: Nie ma pieczywa.