BAKIT SI RIZAL ANG KINILALANG BAYANING CREOLE?

Si Maria Clara, ay ang kinahihiya na anak ni Padre Damaso gayunpaman. Siya ay pinalaki bilang sariling
anak na dalaga ni Kapitan Tiago. Siya ay nagiging pagsamba na interes ni Ibarra ngunit walang
kasukdulan ng pagmamahalan sa pagitan ang dalawa: Si Maria Clara ay hinahanap din ng ibang lalaki, si
Linares; Si Tiago ay nag-aalangan na ibigay ang kanyang maliit na babae para kay Ibarra sa liwanag ng
ang katotohanan na si Damaso ay malinaw na sila ay magkalaban; Nahukay si Ibarra sa buong
pagsasadula ng kaguluhan at tinugis; kapag ang lahat ay pinaniwala na patay na si Ibarra, pumasok siya
sa relihiyon komunidad; nang muling lumitaw si Ibarra bilang si Simoun at tangkaing ilabas siya sa
cloister ay lagpas na siya sa puntong hindi na makabalik, natapos ang lahat ng ito dahil sa pilit ng
pangungulit ni Padre Salvi pagsulong. Tinangka ng 1930s na hindi pansinin si Maria Clara sa pagsasabi
niyan hindi siya sa pangkalahatan ay isang matapang na babae ngunit sa halip ay isang bagay ng patawa.
Ang pangunahing ginagawa ng hindi umaayon sa ngayon ay i-dismiss Maria Clara at lahat ng maitim na
ideya niya katulad ng imahe ng Inang bayan.

Si Maria Clara gayunpaman, ay isang prologue lamang, sa pagsasalaysay ni Joaquin – isang sumunod na
uri. Para kay Joaquin, Juan Crisostomo Ibarra, ito ay" insulto ang pagmamataas ng lahi" dahil hindi pa
siya Indio Filipino sa halip ay isang Espanyol Filipino. Si Ibarra ay may lugar sa klase ng Creole na ginamit
ang pangalang Filipino noon.

Tulad ng gusto ni Joaquin, ang bagay tungkol sa mga pambihirang mamamahayag ay ang patuloy niyang
pagpapaliwanag sa kanyang mga okasyon, sa anumang kaganapan, kapag siya ay sa lahat ng mga
account na nagpapaliwanag sa isang bagay na naiiba. Dahil sa kaisipang ito, gumawa ng pananaw si
Joaquin, kaagad sa kanyang pag-uusap na si Rizal ay hindi pagiging propeta at sinusuri ang Rebolusyon
ng 1896, sa halip, siya ay nagsasalita tungkol sa Rebolusyon ng 1872 at iniisip muli ang mga bagay na
nangyari sa puntong iyon.

Ayon kay Joaquin, ay Nung panahon ni Rizal ay"nag-talamak ang sama ng loob ng mga creole dito sa
Pilipinas".

Bago ang ikalabinsiyam na siglo, "ang mga Creole ay Pilipino tulad ng sa ang kanilang mga buhay ay
ganap na nakatuon sa pangangasiwa ng bansa". Ang mga nagawa ng mga Creole ay nakasalalay sa
kanilang pagsunod sa Walang bahid ang Pilipinas sa buong 200 taon nang ang mga isla ay nasa ilalim ng
panganib ng panghihimasok mula sa mga Intsik, Hapon, British at Dutch.

Nagbago ang lahat nang magsimulang bumaha sa bansa ang Peninsulares. Ang mas mura, mas mabilis
na paglalakbay ay nagdala sa Peninsulares sa napakalaking mga numero at inagaw nila ang mga Creole
sa Army, Simbahan at Pamahalaan. Ang mga Creole ay naiwang naka-balot sa isang lugar na malapit sa
Peninsulares at Indios at ang poot sa Peninsulares ay umakyat. Kaya nagsimula ang Creole Revolution na
binuhay ni Rizal sa kanya mga libro.
Si Rizal, ayon kay Joaquin, ay "nag-talamak na sa mga Creole na nagagalit sa Pilipinas".

Bago ang ikalabinsiyam na siglo, "ang mga Creole ay Pilipino tulad ng sa ang kanilang buhay ay ganap na
nakatuon sa pangangasiwa ng bansa". Ang mga nagawa ng mga Creole ay nakasalalay sa kanilang
pagsunod sa Walang bahid ang Pilipinas sa buong 200 taon nang ang mga isla ay nasa ilalim ng panganib
ng panghihimasok mula sa mga Intsik, Hapon, ang British at Dutch.

Nagbago ang lahat nang magsimulang bumaha sa bansa ang Peninsulares. Ang mas mura, mas mabilis
na paglalakbay ay nagdala sa Peninsulares sa napakalaking mga numero at inagaw nila ang mga Creole
sa Army, Simbahan at Pamahalaan. Ang mga Creole ay naiwang naka-draping sa isang lugar na malapit
sa Peninsulares at Indios at ang poot sa Peninsulares ay umakyat. Kaya nagsimula ang Creole Revolution
na binuhay ni Rizal sa kanya mga libro.

Sa panahon ng Rebolusyong Creole, apat na mga pigura ang nakatayo nang hindi mapag-aalinlanganan

mga simbolo ng pag-iisip sa paaralan na umiikot noong panahon. Ang mga ito ay sina Pelaez at Burgos at
del Pilar at Tavera. Ganun din ang dalawa naniniwala na ang Peninsulares ay maaaring alisin nang
walang kinakailangan para sa savagery. Sa kasamaang palad, ang kaganapan ay sumipa sa balde kasama
si Burgos. Si Tavera at del Pilar noon ay mga filibustero. Ang dalawa ang subsidiary ng Masonic Order at
mapanghimagsik.

Ang Noli Me Tangere ay nasa edad pa ni Pelaez at Burgos, ang mga eventualist. "Si Ibarra, na
tinatanggap ang pag-aaral na iyon at may layunin ang publisidad ay sa huli ay magtatatag ng kapaligiran
ng pagbabago, susundan ang tadhana ng Burgos kahit hanggang sa punto ng pagiging, bilang Burgos,
nasangkot sa pag-aalsa ay wala siyang iniisip". Ang "pamilya ni Ibarra ay sumusunod sa pagsulong mula
sa Kastila tungo sa Creole tungo sa Filipino". Siya sa puntong iyon nawala at nadiskubre ang kanyang
katawan na may hawak na mahigpit na puno ng Balete sa kanya nagmamay-ari ng ari-arian. Sumunod ay
ang anak ni Don Pedro, si Don Saturnino na dumating upang manirahan sa ari-arian na binili ng kanyang
ama. Binalingan niya ang San Diego "mula sa isang 'walang pag-asa na pagkarga ng mga hovel' sa isang
maunlad na bayan". Sa puntong iyon kasama si Don Rafel, ang ama ni Ibarra.

Sina Pedro at Don Saturnino ay mga pagkakataon ng mga Creole, na, pagkatapos humigit-kumulang 200
taon ng pakikipaglaban, lumiko "mula sa mga armas patungo sa tudling, mula sa harap linya para
magsaka at mamili". Ama at anak ay nawalan ng pag-asa ng naguguluhan na kabalyero na hindi
pinayagang maglaro sa pagiging alamat Sa pananaw ni Joaquin, "Mukhang binabawi ni Rizal kung ano
ang mayroon siya ay nagpapahayag nang napakasigla, sa panahon ng nobela, sa pamamagitan ni
Simoun. Ano ay tila isang mabangis na panunuya sa pagbabago ay nagiging isang pagdiriwang ng mga
pagbabago, ng hindi makamundo na self- recharging. Ang kaligtasan ay hindi maaaring lumitaw sa labas
ng pagpapababa; ang basura ay naghahatid lang ng mga toadstools".

Para kay Joaquin, si Rizal ay nagsikap para magtiis at magtrabaho bilang serbisyo publiko para
mamayang Pilipino.

Gaya ng gusto ni Joaquin, "Si Rizal ay nag-aalok ng isang hindi inaasahang komento sa ang koalisyon sa
pagitan ng Creole at Indios. Nakalulungkot, ang Ang mga pag-unlad na sinubukang ipakilala ni Ibarra ay
hindi siya naakit Peninsulares. Kabaligtaran ang ginawa nito. Panghahamak sa kanya at iba Nagtipon ang
mga Creole at sa wakas ay naging mabangis ang mga bagay at naging mabangis si Ibarra ginawa upang
itulak ang kabuuan ng kanyang katapatan at mga pangarap at maging isang pambihirang indibidwal.

Ibarra, ang pagkawala ng lahat ay naging Simoun bilang si Edmund Dante ni Dumas Montecristo. Maging
ganoon man, hindi katulad ni Montecristo na nakakahanap isang tiyak na kasiyahan sa pagtanggap ng
kabayaran, si Simoun ay nalulungkot gaya niya patuloy na naghahanap ng paghihiganti. Si Simoun ay
"isang taong tumatanggap katangi-tangi ang kaligtasan mula sa lahat ng kababaang-loob". Kumapit si
Simoun ang posibilidad na upang gumawa ng isa ay dapat mabagbag, uri ng tulad ng ideya ng ang Hindu
na diyosa na si Kali, ang maninira. Gaya ng sinabi ni Simoun: "Meron ako nag-alab ng kaimbutan... Ang
mga kawalang-katarungan at maling paggamit ay dumami. Meron akong nag-udyok ng mga maling
gawain, at mga pagpapakita ng malamig na dugo, kaya na ang mga indibidwal ay maaaring masanay sa
posibilidad ng kamatayan. Ako ay nagpatuloy sa pangamba upang, makatakas mula rito, mahawakan nila
ang anuman Pagkakaayos. Nawalan ako ng kakayahan sa kalakalan sa layunin na ang bansa, wasak at
nabawasan sa kawalan ng pag-asa, maaaring wala nang dapat ikatakot. Ako ay nagdulot ng pagnanais,
na sirain ang deposito; at hindi kontento sa ito, upang pukawin ang isang tanyag na pag-aalsa, napinsala
ko ang bansa sa loob nito Rawest nerve, sa pamamagitan ng paggawa sa mismong buwitre na sinisiraan
ang mismong katawan na iyon bahala na!"

Si Simoun, ginawa ng peruser na makita na kailangan din ng mga Creole kalayaan at hindi basta
kalayaan. Simoun, dahil kailangan ni Tavera na wasakin ang lahat mga labi ng kung ano ang Espanyol sa
ating bansa upang gumawa ng isa pang elemento. Bilang Sasabihin ni Simoun: "upang gawin ng
kabataan na labanan ang mga baliw na ito pananabik para sa kanyang panisasyon, para sa pagsipsip,
para sa pagkakapantay-pantay ng mga karapatan.

Sa halip na maghangad na maging isang lugar, sikaping maging isang bansa". Kasama ni Simoun, pagiging
magkapares na kabaligtaran ng Ibarra, Rizal, tulad ng nakita ni Joaquin, handang gumawa ng matinding
pagkakaiba sa pagitan ng dalawang panahon ng Creole Rebolusyon.

Ang mga indibidwal na isinasaalang-alang ang mga hula ay iniisip na hindi ito inaasahan, habang si
Simoun ay sumusuporta sa himagsikan. Kinagat ang alikabok, Simon tumakas at naghahanap ng asylum
kasama si Padre Florentino. Bago pumasa , siya ay gumawa ng isang pagpasok at nag-aalok ng kanyang
mga kapalaran sa ministro na gamitin ayon sa nakikita niyang angkop.

Nakikita ni Joaquin na tinutuya ang Noli Me Tangere sa pagiging repormista mapagkakatiwalaan at

ginagawang makita ng peruser na ang magkasanib na pagsisikap ay magsasayang ng panahon ng bansa.
Sa pamamagitan ng mga karapatan noon El Filibusterismo ay dapat na tungkol sa isang insurhensya na
nagtagumpay, ngunit hindi ito ang sitwasyon. Nakalulungkot, ang Rebolusyong Creole ay naglaho.
Ito ay kaakit-akit sa liwanag ng katotohanan na ang Dumas ay numero ni Rizal isang sanaysay. Ang
katulad na pagsusuri sa pagitan ni Edmond Dantes at Crisostomo Ibarra at Count Montecristo at Simoun
ay isang makabuluhan kaalaman.

Para kay Joaquin, ang sama ng loob ni Simoun ay nawala sa liwanag ng katotohanang iyon. Ito ay
nakalaan sa pagkabigo mula sa pinakamaagang punto ng pagsisimula: sa paanong magtagumpay ang
isang bagay na ginawa mula sa paghamak? May katwiran ang pagkakaayos ni Simoun. gayunpaman ang
kailangan nila ay kalooban upang maipasa ito. Ang mga indibidwal na mahalaga para sa hindi ganap na
ganid ang insurhensya at ito ang kanilang pagkatalo: at sa huling posibleng segundo na pinili nila may
mga puso sila at hindi kaya tunay na gibain ang mga indibidwal na maaaring humadlang sa kanila.

Kasunod nito, sa kanilang snapshot ng pagkukulang sila ay kinuha zoned lumabas at natulala. Maaaring
nagtagumpay si Simoun kung sakaling siya ay hindi nailihis ng pagpanaw ni Maria Clara. Ang buhay niya
ay naging malatrahedya