ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΙΟΥΛΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1170
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ
ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Δ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Αθηνογένους ιερομ., Φαύστου μαρτ.
(Απ. Αν: Τιτ. γ΄ 8 - 15 – Ματθ. ε΄ 14 – 19 )
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
«Ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου»
Κυριακή σήμερα τῶν ἁγίων
630 θεοφόρων Πατέρων τῆς
Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Αὐτή τήν ἡμέρα, πού
τιμοῦμε τά πιό λαμπερά καί
δυνατά πνεύματα τῆς
Ὀρθοδοξίας, ἀκοῦμε τόν λόγο τοῦ Κυρίου πού
ἐπιβεβαιώθηκε ὁλοκληρωτικά στά πρόσωπα αὐτῶν τῶν
ἀνθρώπων: «ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου», διότι
πραγματικά αὐτοί οἱ πατέρες εἶναι τά ἀληθινά, ἄδυτα καί
περίλαμπρα φῶτα τῆς ἀνθρωπότητας.
Οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὅπως καί κάθε πιστός, εἶναι «τό φῶς
τοῦ κόσμου», διότι φωτίζουν μέ τόν λόγο καί τό
παράδειγμα τῆς ζωῆς τους τά σκοτάδια τῆς κάθε ἐποχῆς.
Τό εὐτύχημα τοῦ κόσμου εἶναι πώς ἡ Ἐκκλησία αὐτά τά
ζωντανά φῶτα, ἤτοι τούς ἁγίους της, τά παράγει, τά
ἐκτρέφει καί τά χρησιμοποιεῖ σ’ ὅλες τίς ἐποχές.
Ὅλοι οἱ αἰῶνες ἔχουν τούς δικούς τους φωτεινούς
ὁδοδεῖκτες, πού κατευθύνουν πρός τήν Ἀλήθεια καί τή
Ζωή ὅποιον ἐπιθυμεῖ νά περπατήσει στό δρόμο τῆς
σωτηρίας. Ἀκόμη καί σήμερα, στήν ἐποχή τοῦ
φαινομενικοῦ θριάμβου τῆς ἁμαρτίας, ὑπάρχουν τά
«φῶτα τοῦ κόσμου». Εἶναι οἱ ἀληθινοί πιστοί πού
ξεχωρίζουν τό σωστό ἀπό τό λάθος, τήν ἀρετή ἀπό τήν
κακία, τήν καθαρότητα ἀπό τή βρωμιά, τή ζωή ἀπό τόν
θάνατο.
Ὅταν ὁ Κύριος μᾶς λέγει: «ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ
κόσμου», οὐσιαστικά μᾶς προκαλεῖ καί μᾶς προσκαλεῖ νά
ἀνέβουμε στίς κορυφές τοῦ πνεύματος. Νά κουραστοῦμε,
ἀλλά καί νά χαροῦμε μέ τήν καρποφορία τῆς ἀρετῆς.
Αὐτή ἡ καρποφορία ἔρχεται ὡς ἀποτέλεσμα τῆς σκληρῆς
δουλειᾶς πού ἔχουμε νά κάνουμε μέ τόν πτωτικό ἑαυτό
μας. Εἶναι μία καρποφορία πού ἔρχεται μέσα ἀπό τήν
καλλιέργεια τῆς ἀληθινῆς σχέσης μέ τόν Χριστό.
Εἴμαστε τό φῶς τοῦ κόσμου, διότι φωτιζόμαστε ἀπό τό
μόνο ἀληθινό φῶς. Φωτιζόμαστε ἀπό τόν Χριστό.
Φωτιζόμαστε ἀπ’ Αὐτόν πού εἶπε γιά τόν ἑαυτό Του: «ἐγώ
εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου∙ ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μη
περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς». Γιά
νά φωτιστοῦμε ἀπό τόν Χριστό εἶναι ἀπαραίτητο νά
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ἀπαρνηθοῦμε τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας. Νά ἀνοίξουμε τά
παράθυρα τῆς σκοτισμένης ὕπαρξης στή χαραυγή τοῦ
εὐαγγελικοῦ μηνύματος. Νά κάνουμε τά ρήματα τοῦ
εὐαγγελικοῦ λόγου ἡλιαχτίδες, πού θα κατευθύνουν με
τίς λάμψεις τους τήν καθημερινή προσπάθεια γιά
πνευματική προκοπή.
Ὅταν κάνουμε τόν Χριστό πρότυπο ζωῆς και τή σχέση
μαζί Του προσπάθεια μίμησης τοῦ Προσώπου Του, τότε
φωτιζόμαστε.
Τό φῶς τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι μία θεωρητική ἔκλαμψη.
Δέν εἶναι μία μεταφορική ἔκφραση, πού ἀναφέρεται μόνο
στην ἀνθρώπινη διάνοια. Τό φῶς τοῦ Χριστοῦ δεν εἶναι
κάτι ἄυλο καί ἄπιαστο. Τό φῶς τοῦ
Χριστοῦ εἶναι ζωή. Εἶναι ἡ ζωή μέ τόν Χριστό.
Εἶναι ἡ ζωή γιά τόν Χριστό καί γιά τόν συνάνθρωπο. Τό
φῶς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ ἀγώνας τῆς προσευχῆς, ἡ ἐμμονή
στή μετάνοια, ἡ προσφορά τῆς πρακτικῆς ἀγάπης, τῆς
ἐλεημοσύνης στούς εὐτελεῖς ἀδελφούς, ἡ μεγαλοκαρδία
τῆς συγχώρεσης, ἡ ἀνοιχτοσύνη στήν ἰδιορρυθμία τοῦ
ἄλλου, ἡ ἀκούραστη προσπάθεια τῆς μελέτης, ἡ
ἀπελευθερωτική ἀποκοπή κάθε ἐξάρτησης, ἡ γενναία
ἀντίσταση στήν κακή ἐπιθυμία, ὁ εὐλογημένος πόθος τῆς
ἱεραποστολῆς καί τῆς ὁμολογίας. Τό φῶς τοῦ Χριστοῦ
εἶναι ἡ γνωριμία μέ τόν Χριστό, πού ἐξελίσσεται σέ σχέση
καί συνάφεια μαζί Του.
Κάθε ἀληθινός χριστιανός εἶναι ἕνας φορέας τοῦ φωτός
τοῦ Χριστοῦ. Οἱ χριστιανοί εἶναι τά φῶτα τοῦ κόσμου,
διότι μεταλαμπαδεύουν πρός κάθε κατεύθυνση αὐτόν
τόν φωτισμό πού λαμβάνουν ἀπό τόν Φωτοδότη Ἰησοῦ.
Ὅπως οἱ ἴδιοι φωτίζονται ἀπό τόν Κύριο, ἔτσι μέ τή σειρά
τους φωτίζουν τούς ἄλλους μέ τήν παρουσία καί τό
παράδειγμά τους.
Μέ τήν εἰλικρίνεια τῆς ζωῆς τους δίνουν τό στίγμα γιά τή
ζωή τῶν διπλανῶν τους. Ἀπό τήν αὐθεντική σχέση μέ τόν
Χριστό ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ζωντανός καί
δυνατός, εἶναι φίλος καί ἀδελφός, εἶναι Πατέρας,
Σωτήρας καί Λυτρωτής.
Οἱ σωστοί χριστιανοί εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου ὄχι ἐπειδή
τό θέλουν οὔτε ἐπειδή τό ἐπιδιώκουν, ἀλλά ἐπειδή αὐτό
ἔρχεται ὡς αὐτονόητο ἐπακόλουθο τῆς πίστης καί τῆς
ζωῆς τους.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΙΟΥΛΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
Χριστιανός πού δέν φωτίζει τούς ἄλλους, πού μπερδεύει,
στεναχωρεῖ, σκανδαλίζει, ἐχθρεύεται, ἐκδικεῖται,
ἀδημονεῖ, καί, κυρίως, καυχιέται γιά τόν ἑαυτό του εἶναι
κάλπικος καί ὑποκριτής. Ἀντί νά εἶναι τό φῶς τοῦ
κόσμου, εἶναι τό θανατηφόρο σκοτάδι τοῦ κόσμου. Ἀπό
τέτοιους χριστιανούς ὁ κόσμος μάτωσε, πόνεσε,
πλανήθηκε, ἀπελπίστηκε. Ἀπό τούς ψεύτικους
χριστιανούς ὁ κόσμος ξέχασε τόν Θεό, σκότωσε τόν Θεό
μέσα του, ὕβρισε τόν Θεό, γιά νά βάλει στή θέση τοῦ
ἀπολεσθέντος Θεοῦ τόν ὑπεράνθρωπο βιαστή τῆς φύσης,
τόν ἀπάνθρωπο ἐκμεταλλευτή τῶν ἀδυνάτων, τόν
ἀδίστακτο ἐπιβολέα τῆς δυστυχίας καί τοῦ θανάτου.
«Ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου», μᾶς λέγει σήμερα ὁ
Χριστός. Ὁ λόγος Του εἶναι ἀληθινός. Ἀπόδειξη αὐτοῦ
εἶναι ἡ ὕπαρξη τῶν θεοφόρων Πατέρων, τῶν ἁγίων, τῶν
δικαίων καί τῶν αὐθεντικῶν πιστῶν, πού φωτίζουν τον
κόσμο μέ τή ζωή καί τόν λόγο τους.
Ἄς τους μιμηθοῦμε, γιά νά ἀξιωθοῦμε νά γίνουμε κι ἐμεῖς
τά φῶτα τοῦ κόσμου, οἱ νικητές τοῦ σκότους, οἱ ζωντανές
ἐλπίδες τῆς ἀνθρωπότητας, ὅπως μᾶς θέλει ὁ Κύριος.
Ἀμήν.
πηγή: http://kirigmata.blogspot.com
Ποιός είναι τελικά ο άλλος ;
Ποιός είναι τελικά ο άλλος; Ο
Ζαν-Πολ Σάτρ έλεγε ότι :
“Κόλαση είναι οι άλλοι”.
Για εμάς του Ορθοδόξους ο
άλλος μπορεί να γίνει η κόλαση
μου αν το επιτρέψω στον εαυτό
μου από την μία, και αν το επιτρέψω στον άλλον από την
άλλη. Ο άλλος είναι το σκαλοπάτι για τον ουρανό, είναι ο
αδερφός μας, η οικογένεια μας, είναι μέλος του σώματος
του Χριστού.
Γι’αυτό όταν κάνουμε κακό σε κάποιον, είτε με λόγια,
είτε με πράξεις στην ουσία αυτοτραυματιζόμαστε. Σαν
να παίρνουμε ένα μαχαίρι και να τραυματίζουμε κάποιο
μέλος του σώματος μας. Όφείλουμε σε κάθε άνθρωπο να
βλέπουμε την εικόνα του Νυμφίου Χριστού. Ο άνθρωπος
αγαπητοί μου , δεν “ΕΙΝΑΙ” αλλά “ΓΙΝΕΤΑΙ”. Και αυτό το
“γίνεται” έχει πολλές παραμέτρους με κύριο θεμελιωμα
την προσωπική ελευθερία του καθενός.
Στον χώρο όμως της Βασιλείας του Θεού -της
θεανθρώπινης κοινωνίας, που λέγεται Εκκλησία- στην
οποία κυριαρχεί ο «νους Χριστού», και αποβλέπει να
καταστεί κοινωνία αγαπωμένων προσώπων, ο άλλος
είναι ο αδελφός, η εικόνα του Θεού. «Είδες τον άνθρωπόν
σου; Είδες Κύριον τον Θεόν σου», λένε οι άγιοι Πατέρες.
Αυτό σημαίνει, να βλέπουμε τον άλλον, ως να είναι ο
ίδιος ο Θεός, αφού είναι εικόνα Του. Και αυτό, που θα
ρυθμίζει τη σχέση μας με τον άλλο, να είναι η αγάπη,
ανάλογη με εκείνη, που χαρακτηρίζει τη σχέση του ίδιου
του Θεού με τον κάθε άνθρωπο.(Παύλου Μουκταρούδη,
Διήρχετο διὰ τῶν Σπορίμων, Τόμος Α΄)
Ο άλλος λοιπόν δεν είναι η κόλαση μου , μπορεί όμως να
γίνει αν αλλάξω εσωτερική στάση απέναντι του και τον
αποκλείσω από τον χώρο της καρδιάς μου. Ένα βήμα
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1170
είναι να δώ την σκληρότητα του άλλου ως ασθένεια και
άσκηση για τον προσωπικό μου αγιασμό και η προσευχή
μου να γίνει το έδαφος μετανοίας για τον αδερφό μου.
Μπορεί να βλέπουμε ο άλλος να είναι γεμάτος αγκάθια
αλλά με την αγάπη μπορούν τα αγκάθια να βγάλουν
άνθη. (Τα συναξάρια είναι γεμάτα με κολάσεις που
γίνανε παράδεισοι).
Να γίνει ο άλλος ο παράδεισος μου! Το λουλούδι στην
έρημο! Το διαμάντι στο βούρκο! Το λευκό στο μαύρο! Η
ανατολή του Ηλίου στην ρημαγμένη νύχτα.
Δεν είναι κακός ο άλλος, άρρωστος είναι. Δεν γεννιέται
κακός γίνεται... και φταίω εγώ για αυτό… Φταίμε όλοι...
Η κακία είναι αρρώστια και χρειάζεται θεραπεία. Η
κακία γεννιέται εκεί που η αγάπη απουσιάζει ή κάποιος
την σκότωσε. Η κακία είναι μια κακή χρήση της
ελευθερίας που γίνεται και συμβαίνει από μια
αρρωστημένη εσωτερική κίνηση, από μία μόλυνση. Είναι
λυπηρό….
“Μα μου έκανε κακό ! Με πλήγωσε τι να κάνω!”
Συγχώρεσε τον ! Ώστε να ανοίξει ο Παράδεισος για εσένα
αλλά και η ελπίδα για εκείνον. Συγχώρεσε τον
άρρωστο...και αυτή η συγχώρεση σου θα γίνει γιατρειά
για εκείνον.
“Σιγά μην το κάνω ! Είναι δύσκολο ! Ποιος το έκανε!”.. Το
έκανε ο Άγιος Διονύσιος όχι γιατί ήταν Άγιος αλλά γιατί
έγινε όταν συγχώρεσε τον φονιά του αδερφού του. Και ο
φονιάς τι έγινε ; Από υπόγειο της κολάσεως πήγε στον
ουρανό του παραδείσου. Γιατί ; Γιατί η συγχώρεση του
Αγίου Διονυσίου έγινε για τον φονιά φάρμακο,
σκαλοπάτι για τον ουρανό ίαση και μεταμόρφωση της
υπάρξεως του. Δεν συγχωρώ για να το παίξω υπεράνω,
για να δείξω κάτι ...Συγχωρώ για να γίνει η καρδιά μου το
φάρμακο του άλλου, η αγκαλιά μου να γίνει το δικό του
λιμάνι σωτηρίας.
Πες ένα σε συγχωρώ ….είναι η φωνή που ανοίγει τον
παράδεισο. Είναι ο ήχος της σάλπιγγας που ακούνε οι
άγγελοι. Μην κρυβόμαστε, δεν μπορούμε να
συγχωρέσουμε με ανθρώπινες δυνάμεις. Μόνο όταν
νιώσουμε ότι ο Κύριος μας συγχωρεί δεν έχουμε άλλη
επιλογή ώστε να κάνουμε και εμείς το ίδιο. Πως θα
ζητήσουμε Παράδεισο από τον Θεό όταν τον αρνούμαστε
στον συνάνθρωπο ;
Ποιός είναι τελικά ο άλλος ; Είναι μέλος του Σώματος του
Χριστού. Συχνά τραυματισμένο...τι θα κάνεις ; Θα τον
αφήσεις να αιμορραγεί ;
Μην ξεχνάς αδερφέ δεν φταίει το Φως σε ένα δωμάτιο
την ώρα που έχουμε σκοτάδι...Κάποιος έκλεισε το φως
και το σκοτάδι γεννήθηκε αλλιώς δεν θα μπορέσει να
υπάρξει. Εσύ τι λές τι θα κάνεις με τους άλλους ; Θα
ανοίξεις την αγκαλιά σου ; ή θα μείνεις στην κόλαση της
αρνήσεως;
Ας κλείσουμε με τα λόγια του Κυρίου μας : “«Εάν αφήτε
τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν
ο πατήρ υμών ο ουράνιος. εάν δε μη αφήτε τοις
ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών
αφήσει τα παραπτώματα υμών» (Ματθ. στ’, 14-15)”.
π. Σπυρίδων Σκουτής
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΙΟΥΛΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
Ο Θεός είναι σκυμμένος πάνω μας.
Ο Θεός ουδέποτε μας εγκαταλείπει,
ουδέποτε μας ξεχνάει.
Ο Θεός εργάζεται αδιαλείπτως, έως
άρτι, στην ψυχή του καθενός. Δεν
υπάρχει χρόνος, και όταν ακόμη
κοιμώμαστε και εργαζόμαστε, που δεν
είναι σκυμμένος επάνω μας, για να μας
δώσει αυτό που χρειαζόμαστε.
Μια στιγμή μόνο να ξεχνούσε να σκύψει επάνω μας,
ευθύς αμέσως θα ερχόταν το τέλος της ζωής μας, όπως
χαρακτηριστικά λέει ο ψαλμός.
Εάν χάνουμε τον Θεό, εάν τον λησμονούμε, εάν δεν
έχουμε την αίσθηση της παρουσίας του, είναι γιατί δεν
ξέρομε να τον κρατάμε, είναι γιατί δεν έχομε βρει τον
τρόπο ώστε τα μάτια μας να είναι αποκλειστικά
στραμμένα σε Αυτόν.
Ο άνδρας βρίσκει το πως θα κρατήσει κοντά του την
γυναίκα, ενώ εμείς δεν βρίσκομε τον τρόπο να
κρατήσουμε την γυναίκα της δικής μας ψυχής, την
Εκκλησία, την νύμφη η οποία ανεβαίνει και στους
ουρανοξύστες, τρέχει και στις ερήμους, οπουδήποτε
μπορεί, για να βρει έστω και μία ψυχή που να την αγαπά.
Το κριτήριο της επιτυχίας μας είναι, εάν μπορούμε να
ελκύουμε το βλέμμα του Κυρίου.
Η αορασία Του η πνευματική και η απουσία Του η
αισθητή, είναι απόδειξη ότι δεν έχομε την στοιχειώδη
πείρα, που έχει ο κάθε επιτυχημένος έγγαμος ως προς
την δική του γυναίκα, γι' αυτό ο γάμος μας με τον Χριστό
έχει αποτύχει.
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Προκοπή και Φιλότιμο.
«Ο προκομμένος άνθρωπος, σε
όποια ζωή κι αν βρεθεί, είτε
Μοναχός είτε λαϊκός, θα κάνει
προκοπή πνευματική, γιατί θα
εργασθεί φιλότιμα.
Ενώ ο άνθρωπος που δεν
καλλιεργεί το φιλότιμο που του χάρισε ο Θεός,
ανεπρόκοπος θα είναι και στη μια ζωή και στην άλλη» (Π.
Μ. Σωτήρχος, Γέρων Παΐσιος, Βίος, Διδαχές, εκδ. Παπαδημητρίου, 2009).
Αγχώνονται πολλοί χριστιανοί νέοι άνθρωποι, και όχι
μόνο, για την επιλογή που θα κάνουν στη ζωή τους: να
γίνουν έγγαμοι ή να καλογερέψουν.
Και δικαίως: η επιλογή αυτή αποτελεί ίσως την πιο καίρια
απόφαση που πρέπει να λάβουν – καθορίζεται η
περαιτέρω πορεία τους.
Πολλοί μάλιστα αναλίσκονται στην αναζήτηση εκείνων
των ανθρώπων, πνευματικών, μοναχών, Γεροντάδων,
που θα τους δώσουν μία απάντηση που θα τους πείσει ότι
είναι η πιο ενδεδειγμένη γι’ αυτούς.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι μάλιστα που εύχονται να
συναντήσουν έναν διορατικό και προορατικό Γέροντα,
ώστε αυτό που θα τους πει να έχει τη «σφραγίδα» του
Θεού – δεν θα λαθέψουν μ’ αυτό που θα ακολουθήσουν!
Κι εννοείται ότι οι άγιοι Γέροντες της εποχής μας,
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1170
Πορφύριος, Παΐσιος, Ιάκωβος κ.ά., δέχονταν πολύ συχνά
τέτοιους επισκέπτες που τους πίεζαν να αποφασίσουν
αυτοί για εκείνους. Η απάντηση βεβαίως που έδιναν οι
σοφοί αυτοί άνθρωποι, σοφοί όχι μόνον από φωτισμό
Θεού αλλά και από τη μακρά εμπειρία που είχαν από τις
σχέσεις τους με τους ανθρώπους, ήταν ίσως απρόσμενη
και όχι η πλήρως «επιθυμητή» από τους επισκέπτες τους:
τους έστρεφαν στον εαυτό τους, ώστε αυτοί μόνοι τους να
αποφασίσουν για τη ζωή τους.
Η απάντηση για παράδειγμα που έδωσε ο άγιος
Πορφύριος σε έναν τέτοιο νεαρό που τον ρώτησε τι θα
ήθελε ο Θεός γι’ αυτόν είναι ό,τι ρεαλιστικότερο και
λογικό και υποδειγματικό: «ο Θεός θέλει για σένα ό,τι
εσύ θέλεις βαθιά μέσα σου».
Κι αυτό βεβαίως σημαίνει ότι τελικώς όλοι μέσα μας, αν
αφουγκραστούμε την καρδιά μας, ξέρουμε τι πρέπει να
κάνουμε – η καρδιά μας είναι ο καλύτερος σύμβουλός
μας.
Πρόκειται νομίζουμε για το ίδιο που επεσήμαινε και ο
άγιος Παΐσιος σε παρόμοιους προβληματισμούς: «Αν
έχεις εννιά λογισμούς από τους δέκα να γίνεις καλόγερος
και έναν λογισμό να παντρευτείς, τότε να παντρευτείς.
Γιατί ο ένας αυτός θα σε ταλαιπωρεί ολόκληρη τη ζωή
σου».
Στο παραπάνω παρατιθέμενο απόσπασμα όμως του
οσίου Παϊσίου έχουμε και κάτι επιπλέον. Ο όσιος ξεπερνά
τον προβληματισμό της κρίσιμης απόφασης για τον
δρόμο ζωής: έγγαμος ή μοναχός, και προσανατολίζει στο
πιο σημαντικό κατ’ αυτόν στοιχείο: τη φιλοτιμία.
Αν είμαστε φιλότιμοι, σημειώνει, και λάθος επιλογή να
κάνουμε ο Θεός δεν θα μας αφήσει. Θα ευλογήσει και τη
λάθος επιλογή μας και θα μας βοηθήσει να προκόψουμε,
δηλαδή να προχωρήσουμε τη σχέση μας μ’ Εκείνον και
να τελειωθούμε.
Οπότε μπορεί κάποιος να γίνει καλόγερος, ενώ το
χάρισμά του είναι ο έγγαμος βίος, αλλά αν είναι
φιλότιμος θα γίνει προκομένος καλόγερος και θα
αγιάσει.
Κι από την άλλη: μπορεί κάποιος να συζευχθεί, ενώ η
κλήση του είναι για μοναχός, αλλά εφόσον είναι
φιλότιμος θα είναι καλός σύζυγος και καλός
οικογενειάρχης – ο αγιασμός του θα επέλθει μέσα από
τον δρόμο αυτόν ζωής.
Το ερώτημα βεβαίως είναι τι σημαίνει φιλοτιμία για τον
άγιο; Κι η απάντηση που παίρνουμε από τα λόγια του,
προφορικά και γραπτά, είναι:
ο πιστός άνθρωπος να έχει αίσθηση της παρουσίας του
Χριστού στη ζωή του που τον κινητοποιεί να αγωνίζεται
με ευαισθησία στην τήρηση των αγίων εντολών του
Χριστού, μάλιστα δε της αγάπης.
Μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε πως ό,τι εξέφραζε ο
μέγας Γέρων με τη λέξη «φιλοτιμία» ήταν το ίδιο που
εξέφραζε με τη λέξη «αρχοντιά», πιο συγκεκριμένα
μάλιστα με τη φράση «αρχοντική αγάπη».
Ο ίδιος ο Θεός είναι ο άρχοντας της αγάπης κατά τον
άγιο, συνεπώς και ο φιλότιμος άνθρωπος είναι ο
αγωνιζόμενος να μοιάσει του Θεού του.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΙΟΥΛΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1170
Ευνόητο έτσι ότι η φιλοτιμία συνιστά ζεύγος με την Ρώτησε κάποιος έναν άγιο άνθρωπο…
προκοπή. Ρώτησε κάποιος έναν άγιο
Προκόβει ο φιλότιμος, ό,τι κι αν κάνει και όπου κι αν άνθρωπο:
βρίσκεται, προκόβει δηλαδή ο ευαίσθητος άνθρωπος που -Πώς μπορούμε να κάνουμε
τις εντολές του Χριστού τις θεωρεί ως τον μεγαλύτερο θαύματα;
θησαυρό της ζωής του. Και αυτός απάντησε:
π. Γεώργιος Δορμπαράκης -Εάν μάθεις κάποιον να διαβάζει το
ευαγγέλιο, έχεις ανοίξει τα μάτια ενός τυφλού.
Οι αναμνήσεις είναι ευλογημένες αναπαύσεις για -Εάν μάθεις κάποιον να βοηθά τους αναγκεμένους, έχεις
την αιωνιότητα. θεραπεύσει ένα παράλυτο.
«Οι αναμνήσεις είναι -Εάν μάθεις κάποιον να πηγαίνει στην εκκλησία, έχεις
ευλογημένες αναπαύσεις για χαρίσει την υγεία σε έναν ανάπηρο.
την αιωνιότητα. -Εάν οδηγήσεις κάποιον σε μετάνοια, έχεις αναστήσει
Οι σκέψεις, οι προσευχές, η ένα νεκρό.
καρδιά, τα χέρια, τα -Τώρα πήγαινε και κάνε θαύματα!
συναισθήματα, τα ζεστά Ι.Ν. Αγίας Σοφίας Πειραιώς, Μητροπολίτης Αλέξανδρος
βλέμματα κάποιου είναι τα πιο όμορφα μέρη σε αυτόν
τον κόσμο. Μοναξιά…
Η φυσικότητα και η τρυφερότητα των ανθρώπων δίνεται Ὅταν ἀγαπᾶς κάποιον, τόν νοιώθεις
από την ψυχή τους. ζωντανό μπροστά σου. Μοναξιά
Μόνο η αγάπη φέρνει τον άνθρωπο πιο κοντά στον Θεό. νοιώθει αὐτός πού δέν ἀγαπᾶ, καί ἡ
Το μέτρο της αγάπης δίνει την ποιότητα, το κέφι της μοναξιά γίνεται μεγαλύτερη, ὅταν
ζωής. θέλω νά μέ ἀγαποῦν.
Το πρόσωπο προτείνει έναν εσωτερικό διάλογο καρδιών. Οἱοσδήποτε ἄνθρωπος, εἴτε βασιλιάς εἴτε ζητιάνος εἶναι,
Το πρόσωπο στην καρδιά σου συλλογίζεται το πρόσωπο μόλις θελήσει νά τόν ἀγαποῦν, θά δεῖτε ὅτι ἀμέσως θά
στην καρδιά μου. νοιώσει μοναξιά.
Φιλάμε ο ένας τις εικόνες της ψυχής του άλλου και Μόλις ἀρχίσει νά ἀγαπᾶ, ὄχι μέ ἀγάπη ἀνθρώπινη
συσχετιζόμαστε από το θαύμα, από την ευτυχία της ἀλλά ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἀρχίζει νά φεύγει ἡ μοναξιά καί
ύπαρξης. ἀνακαλύπτει πώς ὅλη ἡ Ἐκκλησία, οἱ πάντες, εἶναι μαζί
Ειρήνη στην αιώνια μνήμη. Κρύβεις την ψυχή σου του.!!
ανάμεσα στα λουλούδια. † Γέροντας Αἰμιλιανὸς Σιμωνοπετρίτης
Μην ψάχνετε άλλο.
Δίκτυο Προσευχής
Είστε πολύ κοντά.
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
Προτρέπω την απλότητα.
βράδυ11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
Κάποια πράγματα δεν εξηγούνται.
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την
Σιωπή…
Ευχή,για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά
Ο παράδεισος δεν λέει ψέματα. Αγία χαρά στο φως των
στον τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και
καρδιών!»
σε κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
π. Χρυσόστομος Φιλιπέσκου
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν,
Ο άγιος Λουκάς ο ιατρός μιλάει για τη σιωπή. ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
”Μπορεί κανείς να είναι πάντα
σιωπηλός, να μην μιλάει, να μην ἘπισκεφθεῖτετὴνἱστοσελίδατῆςἘνορίας μας:
κηρύττει. http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Μπορεί να μην έχει την ικανότητα Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
του λόγου και ταυτόχρονα να ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
αγγίζει την καρδιά των ανθρώπων,
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
να μπαίνει βαθιά μέσα της.
Και χωρίς να έχουμε την ικανότητα του λόγου, μέσα στη ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
σιωπή, αν οι πράξεις μας φανερώνουν την καλοσύνη μας, Πρωτ π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
την ταπείνωση της καρδιάς, την δύναμη της πίστης και ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
την αγάπη, τότε εκπέμπουμε τέτοια ευωδία σαν το Πρωτ. π. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
τριαντάφυλλο. ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
Το τριαντάφυλλο δε μιλάει, αλλά μοσχοβολάει δυνατά”
Άγιος Λουκάς, Επίσκοπος Συμφερουπόλεως ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ:
28210-43053

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4 Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ